ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ Η ΠΩΛΗΣΗ ΣΕ ΑΝΗΛΙΚΟΥΣ ΚΑΤΩ ΤΩΝ 18 ΕΤΩΝ ΚΑΘΕ ΚΥΡΙΑΚΗ ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΣΤΑ ΠΕΡΙΠΤΕΡΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ! (ΤΙΜΗ ΧΩΡΙΣ ΔΩΡΟ 3,50)

ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ Η ΠΩΛΗΣΗ ΣΕ ΑΝΗΛΙΚΟΥΣ ΚΑΤΩ ΤΩΝ 18 ΕΤΩΝ ΚΑΘΕ ΚΥΡΙΑΚΗ ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΣΤΑ ΠΕΡΙΠΤΕΡΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ! (ΤΙΜΗ ΧΩΡΙΣ ΔΩΡΟ 3,50)

Παναγιώτης Βλαστός Τα Σαββατόβραδα του ολέθρου σελ. 8 Κρητική Bεντέτα Ο κύκλος του αίματος που ξεκίνησε με τη δολοφονία της Φωτούλας Μουζουράκη και το άγριο κυνηγητό του Βαγγέλη Σελιανάκη σελ. 10 Γιώργος Παπακωνσταντίνου Η μετακόμιση από του Παπάγου στην Κηφισιά σελ. 14 Άιρτον Σένα Ο ημίθεος της ταχύτητας σελ. 28 Mike Tyson Το οργισμένο είδωλο σελ. 26 Angelina Jolie Η γυναίκααίνιγμα του Holywοod σελ. 16 ΕΚΔΟΤΗΣ: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΕΙΡΗΝΑΚΗΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ: ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΠΟΝΙΟΣ ΑΡΧΙΣΥΝΤΑΚΤΗΣ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΩΤΗΡΙΟΥ CREATIVE ART DIRECTOR: ΜΠΑΜΠΗΣ ΜΕΛΗΣ ART DIRECTOR: ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΠΑΝΟΥΔΗΣ ΕΡΕΥΝΑ - ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΒΑΣΙΛΗΣ ΧΗΤΟΣ ΕΚΤΥΠΩΣΗ: IRIS AEBE ΔΙΑΝΟΜΗ: ΑΡΓΟΣ ΑΕ ΥΠΕΥΘ. ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΑΛΟΓΝΩΜΟΣ (ΑΝ ΔΕΝ ΒΡΙΣΚΕΤΕ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΜΑΣ, ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΗΣΤΕ ΜΑΖΙ ΤΟΥ ΣΤΟ 6980486844) ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ: VDS ΕΠΕ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ: ΓΡΑΜΜΟΥ 12, Τ.Κ 17564, ΠΑΛ. ΦΑΛΗΡΟ ΤΗΛ.: 210 9826422 Sexy Planet Οι πιο σέξι γυναίκες του πλανήτη! σελ. 22 είμαστε», όπως έλεγε κι ο Μανώλης Ρασούλης. Πολλοί καριόληδες κάνουν μια καριολαρία κατά το καγκελαρία. Σαν τσουνάμι κυκλοφόρησε η είδηση ότι η Τζούλια έκανε λιποαναρρόφηση. Τα μεγαλύτερα εγχώρια «Καριολαρία sites του βλαχομπαρόκ lifestyle ασχολήθηκαν επισταμένως με την πλαστική επέμβασή της. Είναι οι ίδιοι που δεν έγραψαν λέξη για τις εκρήξεις στους πυρηνικούς αντιδραστήρες της Φουκουσίμα. Μπορεί να πεθάνουμε από ραδιενέργεια, αλλά θα έχουμε προλάβει να κάνουμε μια λιποαναρρόφηση για να μας βρει κομψούς ο Άγιος Πέτρος, ώστε να μην μας ρίξει «πόρτα» και πάμε στον βαρετό Παράδεισο αντί για την τσαχπινογαργαλιάρα Κόλαση. Περισσότερο συγκινήθηκαν οι γυναίκες από τη λιποαναρρόφηση της Τζούλιας παρά από το ξεπάτωμά της από τους δύο «μαύρους πάνθηρες». Κι αυτό γιατί πλέον οι γυναίκες δεν κοιτάνε τους άντρες, αλλά τις άλλες γυναίκες με φονικά βλέμματα. Σε λίγο θ αρχίσουν να πηδιούνται μαζικά και μεταξύ τους, σαν τις πρωταγωνίστριες στον «Μαύρο Κύκνο». «Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες η Τζούλια υποβλήθηκε σε λιποαναρρόφηση στην περιοχή της κοιλιάς ταυτόχρονα με την επέμβαση στο στήθος της. Η επέμβαση στέφθηκε με επιτυχία, ενώ φορούσε τον ειδικό κορσέ για τρεις εβδομάδες και τον αποχωρίστηκε λίγο πριν την εμφάνισή της στο νυχτερινό κέντρο Λεωφόρος της Θεσσαλονίκης». Ειδησάρα, δεν λέω. Τέτοιου μεγέθους που επιτρέπει και σε μας, που αποτελούμε μέλη της μεγάλης οικογένειας της Τζούλιας, να σας αποκαλύψουμε το λόγο που το κορίτσι μας κατέφυγε στο νυστέρι. Ο Μίκι Ρουρκ είναι. Για την ακρίβεια η συνέχεια της «Άγριας Ορχιδέας» με συμπρωταγωνίστρια του Μίκι, την Τζούλια. Η ταινία θα γυριστεί σε Ελλάδα, Τουρκία, Παρίσι και Μαρόκο και ήδη έχει κινηθεί ο μηχανισμός που θα φέρει σε επαφή τον ατζέντη του Μίκι με τον Παύλο Γερουλάνο ο ΕΟΤ θα είναι ανάμεσα στους χορηγούς της ταινίας και τον Δημήτρη Σειρηνάκη, όπως επίσης τον Μήτσο Πουλικάκο και τον Τζίμη Πανούση, οι οποίοι θα συμμετέχουν με τον τρόπο τους στη διεθνή παραγωγή που βρίσκεται στα σκαριά. Σκηνές της ταινίας θα γυριστούν και στο περίφημο Τοπ Καπί με τη δέουσα προσοχή για να μην μουντάρουν οι λιγούρηδες Τουρκαλάδες την Τζούλια μας. Αν αυτή δεν είναι η είδηση της χρονιάς, ποια είναι; Η χρεοκοπία της χώρας; Σοβαροί να είσαστε ρε. Κούγιας, Μπέος και greek salad. Ξέρεις τι είναι ν ανακατεύεις ντομάτα, αγγούρι, πιπεριά, λάδι και τυρί και να προκύπτει αυτή η πυρηνική ανακάλυψη; Greek salad. Ποιος θα μπορούσε να σκεφτεί τέτοια πατέντα; Εκατό χρόνια μπροστά είμαστε

ΜΑΙΡΗ ΣΥΝΑΤΣΑΚΗ Αυτή είναι η πολυτάλαντη Μαίρη Συνατσάκη, η οποία μάχεται για να μια θέση ανάμεσα στα τηλεοπτικά πρόσωπα, διατηρεί χαμηλούς τόνους και εστιάζει την προσοχή της στην εξέλιξη της τηλεοπτικής της σταδιοδρομίας. Στην προσωπική της ζωή δηλώνει ευτυχισμένη, αποφεύγοντας ωστόσο να επεκταθεί στη σχέση της με τον τραγουδιστή Μύρωνα Στρατή, την οποία κρατάει ως επτασφράγιστο μυστικό. Η σχέση με τον Μύρωνα Στρατή Το περασμένο καλοκαίρι, η Μαίρη δεν θα μπορούσε να λείπει από το πλευρό του ανερχόμενου τραγουδιστή στις τελευταίες του συναυλίες. Μόνο που η παρουσία της δίπλα του ήταν κάθε άλλο παρά διακριτική, αφού δεν έλειψε από καμία συναυλία του ανά την Ελλάδα. Η τελευταία φορά που την συνέλαβε ο φωτογραφικός φακός ήταν σε αυτή που έδωσε ο δημοφιλής μουσικός στο Γαλάτσι. Βέβαια, οι δυο τους δεν ήταν διαχυτικοί δημοσίως, αλλά όλα έδειχναν ότι χαίρονται τον έρωτά τους. Άλλωστε, ο Μύρωνας Στρατής, ως νέος τραγουδιστής και με στρατιά από θαυμάστριες, διατηρεί το προφίλ του εργένη. Ωστόσο, δεν κατάφεραν να κρατήσουν μυστικό το ταξίδι τους στο Παρίσι πέρυσι το καλοκαίρι. Αν και η ίδια έχει δηλώσει ότι φοβάται τα αεροπλάνα, δεν αρνήθηκε την πρόταση του αγαπημένου της να βρεθούν για λίγες ημέρες σε μια ξένη χώρα, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Όταν η μελαχρινή παρουσιάστρια επέστρεψε από την «Πόλη του Φωτός», βρέθηκε να κοιτάζει έκπληκτη τα δημοσιεύματα των περιοδικών. Μάλιστα, σε ιδιωτικές συζητήσεις με τους φίλους της εξέφραζε τους προβληματισμούς της, αφού όπως ισχυρίστηκε η ίδια κρατούσε καλά κρυμμένο το γεγονός ότι είναι ζευγάρι με τον Μύρωνα Στρατή. Από την Έλενα Πόθου Η τραγουδίστρια των Crystal Blue Η Μαίρη Συνατσάκη γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Καλλιθέα. Από μικρή είχε δώσει έμφαση στον αθλητισμό, αλλά μεγαλώνοντας την κέρδισε η τηλεόραση. Στο σχολείο ήταν από τα αγαπημένα παιδιά των καθηγητών, αφού υπήρξε πολύ καλή μαθήτρια και δεν έκανε κοπάνες. Όπως έχει δηλώσει παλιότερα: «Συμμετείχα σε όλες τις σχολικές εκδηλώσεις. Δεν έχω πάρει ποτέ αποβολή. Ούτε κοπάνες έκανα. Δεν θυμάμαι να λείπω από την τάξη παραπάνω από δύο φορές». Η Μαίρη θυμάται πάντα με νοσταλγία τα μαθητικά της χρόνια, αφού μαζί με τέσσερις συμμαθητές της είχαν φτιάξει ένα μουσικό γκρουπ που λεγόταν «Crystal Blue». Η ίδια είχε αναλάβει τον δύσκολο ρόλο της τραγουδίστριας του συγκροτήματος, δίχως ιδιαίτερη επιτυχία, όπως άλλωστε δεν διστάζει να ομολογήσει. «Παίζαμε alternative rock και μάλιστα γράφαμε δικά μας τραγούδια! Αργότερα, έκανα για μερικά χρόνια μαθήματα κιθάρας, αφού κατάλαβα ότι δεν έχω μέλλον στο τραγούδι», δηλώνει με την ειλικρίνεια που την χαρακτηρίζει.

Από τον Βασίλη Μπόνιο «Ο Μανώλης Ρασούλης βρέθηκε σήμερα το πρωί νεκρός στο σπίτι του στην Τούμπα της Θεσσαλονίκης. Τα αίτια του αιφνίδιου θανάτου του 66χρονου δημιουργού παραμένουν άγνωστα. Σύμφωνα με τα πρώτα στοιχεία του ιατροδικαστή, ο θάνατός του είχε επέλθει πριν από δέκα ημέρες. Το πτώμα του βρήκαν κοντινοί του άνθρωποι, που τον αναζητούσαν τις τελευταίες ημέρες» Δεν είναι ο θάνατος που σοκάρει, είναι η απουσία ανθρώπινης ανάσας δίπλα στον Hρακλειώτη περιπλανώμενο Ζορμπά, που κάνει ακόμη πιο μοναχικό, πιο ανελέητο το τέλος. Δέκα μέρες νεκρός δίχως να τον αναζητήσει κανείς, δίχως να μπορέσει να ψελλίσει σε κάποιον τις συλλαβές μιας τελευταίας επιθυμίας που έμεινε ξεκρέμαστη ανάμεσα στον ίδιο και το Θεό. Ήταν σαν να πάσχιζε μέσα στα αγκομαχητά του να χωρέσει τη ζωή του στο καλούπι του τραγουδιού του: «Η ζωή μου όλη είναι μια ευθύνη, όλα μου τα παίρνει, τίποτα δεν δίνει, η ζωή μου όλη είναι ένα καμίνι που χω πέσει μέσα και με σιγοψήνει. Η ζωή μου όλη μια ανοησία κι η μοναδική μου περιουσία, η ζωή μου όλη είναι μια θυσία που σκοπό δεν έχει κι ούτε σημασία. Η ζωή μου όλη είναι ένα τσιγάρο που δεν το γουστάρω κι όμως το φουμάρω» Κι όμως κάθε άλλο παρά μια ανοησία ήταν η ζωή του Ρασούλη. «Θα με συστήσεις ως έναν αναζητητή της αλήθειας. Αυτός είμαι εγώ», είχε πει σε μια από τις λίγες συνεντεύξεις του. Γεννήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 1945 στο Ηράκλειο της Κρήτης. Εκεί τελείωσε και το σχολείο. «Στην Κρήτη έχουμε μια φοβερή παράδοση με τις μαντινάδες. Υπάρχουν περιπτώσεις που σε κάποιο γάμο ή βαφτίσια άνθρωποι οι οποίοι έχουν ιδιαίτερο ταλέντο, έφεση στο να στιχουργούν, να μαντιναδοποιούν να περάσουν και ολόκληρη νύχτα φτιάχνοντας μαντινάδες. Ο πατέρας μου, σαν έμπορος που ήταν, έκανε διάφορους γάμους, βαφτίσια στα χωριά, και μας έπαιρνε μικρούς και παρακολουθούσαμε όλο αυτό το σόου. Δεν ήταν σοουμπίζνες, ήταν σόου, όπου έπαιρναν μέρος χίλιοι άνθρωποι, δύο χιλιάδες άνθρωποι. Και θυμάμαι τον Ξυλούρη και τους διάφορους άλλους λυράρηδες να παίζουν επί τρία μερόνυχτα συνέχεια». Τα τελευταία χρόνια είχε φτιάξει ένα blog στο διαδίκτυο από το οποίο ξεπατικώσαμε ένα κείμενό του γεμάτο οργή και αλήθειες που αφιερώνουμε με σεβασμό στους αναγνώστες της εφημερίδας μας. Ο τίτλος του κειμένου είναι «Θάνατος στη λογική του καριόλη». Ο τίτλος δεν εννοεί: θάνατος στον καριόλη. Στη λογική του καριόλη. Αυτό είναι ο χειρότερος θάνατος για τον καριόλη. Ήσυχα κοιμάται η πόλη. Κι όμως αλυχτά η λογική του καριόλη Μα για ποιον καριόλη πρόκειται; Τώρα οι υπεύθυνες κι ένοχες εξουσίες τον λένε άσωτο. Ο άσωτος είχε έναν μη άσωτο πατέρα. Που όταν ξεασώτεψε κι επέστρεψε, ο πάτερ φιμίλιας έσφαξε τον ταύρο τον σιτευτό. Τούτος ο άσωτος ο greek ποιον έχει πατέρα για να τον συγχωρέσει; Ο ίδιος ο πατέρας του ήτανε μπερμπάντης κι άχρηστος οπότε ο greek πήρε το στυλ του. Παρ τον έναν, χτύπα τον άλλον. Όμως ας μη τα μηδενίζουμε όλα. Θα μπορούσαμε να πούμε συμβιβαστικά: συγχώρεσε τον, δεν ξέρει τι κάνει. Αγνοεί η δεξιά του τι ποιεί η αριστερά του.κι όμως ο καριόλης είναι καριόλης. Εκ γενετής; Μπορεί. Πολλοί καριόληδες γεννούν την καριολαρία. Η οποία κάνει μετάσταση παντού. Το χα πει: αυτή η λογική θα καταστρέψει τη χώρα. Την Ευρώπη. Τον πλανήτη. Ήδη φαίνονται τ αποτελέσματα. Και τ αποτέλεσμα μετράει. Καταβρόχθισε το μέτρο. Σαν ον δε μετράει. Κι έγινε μάζα. Κι έγινε μπάζα. Χειρότερα κι από

την Αϊτή. Πλάκωσε τους αθώους κάτω απ τα ερείπια. Κατάστρεψε την προλεταριακή κουλτούρα, κατάστρεψε την αστική κουλτούρα. Έβγαλε εσαεί τους όρχεις του όξω προς κοινή θέα. Από βαθιά εκδίκηση. Γιατί μικρός ήταν φτωχός. Και τώρα βρέθηκε με καταθέσεις. Ο γαμάω. Οι αρχαίοι Έλληνες φτιάξανε τον άριστο, οι φεουδάρχες τον ιππότη, οι αστοί τον τζέντλεμαν, οι μεταδικτατορικοί ρωμιοί έφτιαξαν τον γαμάω. Στα παπάρια του. Κατάντησε την πιο ωραία και ιστορική χώρα ένα γραψαρχιδιστάν. Και το χε πει ο Τρότσκι: «το αποκρουστικότερο πλάσμα στον κόσμο είναι ο μικροαστός στην αρχική του συσσώρευση». Σάμπως είχαμε κι αστούς; Ούτε πλούσιους. Πλουτοκράτες. Αρχιδομούνια. Εδώ, ναι εδώ, η μητρόπολις των έτσι και στουπέτσι. Σφάζονται στα γήπεδα. Ποιοι; Οι εκτελεστές. Οι ηθικοί αυτουργοί τα βράδια στα σκυλάδικα σου λένε: «πάρ τα, αλλά θέλω το τάδε πιπίνι». «Μάλιστα αφεντικό» ακούγεται η υπόκλησις του γιουβέτσι. Χορεύουν ημίγυμνα τα ρωσοδούλια, και οι όρχεις των έτσι νάααα. Τώρα λεν δεν υπάρχει σάλιο. Και τους σοδομούν χωρίς σάλιο. Ποιοι; Οι γαμάω. Βάσει τίνος; Της λογικής του καριόλη. Ο μέσος Έλλην ανθρωπάκος άλλα λέει, άλλα κάνει και άλλα εννοεί! Εννοείται. Όμως μας έχει μείνει ακόμα η greek salad. Η μεγαλοφυής σύλληψη που κόβεις ντομάτα, αγγούρι, κρεμμύδι κι άντε φέτα και τ ανακατεύεις. Κανείς πριν δεν το χε σκεφτεί. Μόνο οι greeks. Κι έτσι τέλειωσε ένα υπέροχο έπος: ο Zorba. Ελύτης: βραβείο. Σεφέρης: βραβείο. Θοδωράκης: βραβείο. Χατζιδάκις: βραβείο. Τώρα γιουροβίζο in greenglish. Λέει δεν έχει λεφτά. Λέει δεν του δανείζει η παγκόσμια αγορά. Με τόκους σε πριαπισμό. Κι όλα τα λεφτά του 80-90 που πήγαν; Πήγαν εκεί που πάει η αγάπη όταν πεθαίνει. Τη δεκαετία που δεν μου πέταγαν ούτε ψίχουλα. Εμένα που ήξερα από αγάπη. Live. Τώρα κρυμένοι στο ποτάμι ανασαίνουν με καλάμι. Κι ακαρτερούν στις ρούγες πότε θα πέσουν τα κόνδιλα σαν το μάννα. Κι όρχεις όξω. Προς επίδειξη. Τις μπέρδεψαν με τις ορχιδέες. Εν κατακλείδι αν και το θέμα (ανάθεμα) χρίζει διατριβών και κειμένων αν θέλουμε να μιλήσουμε για ζωή, να αναστήσουμε τη ζωή ας φωνάξουμε με ψυχή (βαθιά και ρηχά) και φωνή: Θάνατος στη λογική του καριόλη. Θάνατος. Pulp Fiction Υπάρχει άραγε πιο επαίσχυντη συμπεριφορά απαξίωσης από εκείνη των κ.κ. Παπανδρέου και Σαμαρά, απέναντι στους βουλευτές τους; Από την ευτελή αντιμετώπιση προς τα πρόσωπα όσων οι δύο αρχηγοί όρισαν ως μέλη της Εξεταστικής για το σκάνδαλο της Siemens; Ένα χρόνο τώρα, οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ Χρήστος Αηδόνης, Σήφης Βαλυράκης, Λεωνίδας Γρηγοράκος, Βασίλης Κεγκέρογλου, Ανδρέας Μακρυπίδης, Γιώργος Νικητιάδης, Παντελής Οικονόμου, Αθανάσιος Παπαγεωργίου, Παναγιώτης Ρήγας και Βασιλική Τσόνογλου-Βυλλιώτη και της ΝΔ Κωνσταντίνος Τζαβάρας, Τάσος Νεράντζης, Σταύρος Καλαφάτης, Γρηγόρης Αποστολάκος, Παναγιώτης Καμμένος και Χρήστος Σταϊκούρας ερευνούσαν το πιο χυδαίο σκάνδαλο της μεταπολίτευσης. Η συγκεκριμένη Εξεταστική, όσο κι αν επιχείρησαν τα γνωστά καθεστωτικά φερέφωνα της διαπλοκής και των εργολάβων να την απαξιώσουν, φώτισε πολλές σκοτεινές πτυχές του σκανδάλου. Έφερε στην επιφάνεια ονόματα και τραπεζικούς λογαριασμούς πολιτικών, οι οποίοι πλούτισαν από συγεκριμένες αναθέσεις. Ακόμη και τον πανίσχυρο Κόκκαλη συνέλαβε ψευδόμενο, όταν δήλωνε ότι δεν γνώριζε προσωπικά τον Παντελεήμονα Καρακώστα, τον νταλαβεριτζή του Καλάμου. Η Εξεταστική για τη Siemens κόντρα στη συσκότιση των ΜΜΕ που ελέγχει η διαπλοκή, με μοναδικό αρωγό στις προσπάθειές της δυο-τρία blogs, έκανε σπουδαία δουλειά για τα μέτρα του Ελληνικού Κοινοβουλίου, που τα τελευταία χρόνια έχει μετατραπεί σε Μαυσωλείο Συγκάλυψης της Διαφθοράς. (Σας παρακαλώ θυμηθείτε εκείνη την ανεκδιήγητη Εξεταστική για τα Εξοπλιστικά, την οποία συνέστησε ο «Διώκτης του Μπαϊρακτάρη» Κώστας Καραμανλής, με επικεφαλής τον ανεκδιήγητο Τραγάκη. Τον τελευταίο τον «καθάρισαν» χαλαρά οι συνταγματολόγοι του ΠΑΣΟΚ Βενιζέλος και Λοβέρδος, παραδίδοντας στη κοινωνία πάλλευκες περιστερές τους εμπλεκόμενους υπουργούς.) Φτάσαμε, λοιπόν, μετά από ένα χρόνο διερεύνησης του σκανδάλου από την Εξεταστική ο πρωθυπουργός «να ματώσουμε» Παπανδρέου και ο αρχηγός της ΝΔ-SATURN Σαμαράς να συγκαλύπτουν προκλητικά το σκάνδαλο της Siemens, ταπεινώνοντας και ευτελίζοντας τους βουλευτές τους, χλευάζοντας τους Έλληνες πολίτες και φυσικά την Ελληνική Δικαιοσύνη. Οι δύο αρχηγοί το όνομα και το προσωπικό τηλέφωνο του ενός υπήρχε φαρδύ πλατύ στην ατζέντα της Αικατερίνης Τσακάλου, γραμματέως του Χριστοφοράκου, ενώ ο άλλος διετέλεσε θαμώνας και ομιλητής του Ιδρύματος Κόκκαλη πασχίζουν με κάθε τρόπο να ξεχαστεί η περίφημη σύσταση της Προανακριτικής. Την ίδια στιγμή προκλητικές περιπτώσεις εμπλοκής στην υπόθεση των «Μαύρων Ταμείων» και μεθοδεύσεις τύπου Τσουκάτου, Μαντέλη και πολλών άλλων παραμένουν ατιμώρητες, προκαλώντας το δημόσιο αίσθημα. Μέσα σ αυτό το πρόστυχο κλίμα συγκάλυψης που καλλιεργούν οι δύο ηγέτες, θα περίμενε κανείς από τους 16 βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ να διασώσουν την τιμή τους, κόντρα στις ηγεσίες τους. Να κινήσουν οι ίδιοι τη διαδικασία συγκέντρωσης υπογραφών για τη σύσταση Εξεταστικής, ώστε να δούμε ποιοι από τους 300 θα υπογράψουν και ποιοι θα αρνηθούν. Είναι το ελάχιστο που μπορούν να πράξουν, υπερασπιζόμενοι την εθνική αποστολή τους. Περιμένουμε από τους 16 να φωνάξουν ένα ηχηρό «ΟΧΙ» στη συγκάλυψη του σκανδάλου της Siemens από τους αλίμονό μας Παπανδρέου και Σαμαρά. Kill Bill

Πριν την κρίση υπήρχε μια άλλη κρίση και ακόμα πιο πριν κάποια άλλη, που έφερε κάποια άλλη και πάει λέγοντας. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου σ αυτό τον κόσμο, πάντα υπήρχε κάτι που δεν άφηνε τις κυβερνήσεις να δείξουν πόσο καλές είναι και πόσο θα ήθελαν να είμαστε όλοι ευτυχισμένοι. Πάνω που η κατοχική κυβέρνηση του ΔΝΤ και της ανεργίας, η οποία έφτασε επισήμως το 15% το 2010 δηλαδή με τις γνωστές αλχημείες που πάντα παρουσιάζουν μια καλύτερη εικόνα, ενώ η πραγματικότητα είναι ότι ξεπέρασε το 20% και φέτος ένας θεός ξέρει πού θα σταματήσει ήρθε ο σεισμός και το τσουνάμι, το πυρηνικό ατύχημα και τώρα ο πόλεμος του Σαρκοζί που θέλει να διαφημίσει τα γαλλικά όπλα και δεν αφήνει την κυβέρνηση να φέρει την ανάπτυξη που θα μας κάνει όλους να τρώμε με χρυσά κουτάλια. Τι τραβάει κι αυτός ο ποδηλάτης, πραγματικά είναι να δακρύζεις. Εκεί που, μετά από πολλή σκέψη και πόνο ψυχής για τη χώρα, η κυβέρνηση είναι έτοιμη να φέρει τρομερές και φοβερές επενδύσεις απ όλο τον αραβικό κόσμο και μάλιστα από ιδεολόγους Άραβες, που δεν θέλουν να βγάλουν κέρδη, αλλά απλώς είναι φιλέλληνες και μεγάλωσαν διαβάζοντας Αριστοτέλη και Πλάτωνα με αποτέλεσμα να έχουν ως στόχο ζωής να προσφέρουν ανιδιοτελώς στη χώρα μας, κλάνει ένας Ιάπωνας, βήχει ένας Γάλλος, ρεύεται ένας Αφρικανός και καταστρέφονται τα σχέδια του ποδηλάτη. Πέρα όμως από την πλάκα διανύουμε μια δύσκολη εποχή. Είναι η εποχή της αλήθειας, η εποχή που πέφτουν οι μάσκες και δεν γίνεται να μην δεις την αλήθεια. Η αλήθεια πάντα σοκάρει. Όπως στο Μάτριξ, στη σκηνή που ο Μορφέας δίνει στον Νίο δύο χάπια, ένα μπλε κι ένα κόκκινο. Το ένα θα τον ξυπνήσει από το λήθαργο και θα δει την αλήθεια, ενώ το άλλο θα τον επιστρέψει στον ψεύτικο κόσμο που έχει μάθει να ζει. Ο Μορφέας του λέει πως, αν επιλέξει την αλήθεια, δεν υπάρχει επιστροφή και του τονίζει πως του προσφέρει μόνο αλήθεια, τίποτα περισσότερο. Αλήθεια δεν σημαίνει απαραίτητα και ευτυχία. Έχω ξαναγράψει πως ότι συμβαίνει ανάμεσα σε δύο ανθρώπους, συμβαίνει και ανάμεσα σε δυο χώρες, πλανήτες ή σύμπαντα. Αυτό το αδιέξοδο που ζούμε σήμερα, είναι η ευτυχία κάποιων. Κάποιων γνωστών-αγνώστων. Ξέρουμε πια, ότι είμαστε οι καλύτεροι πελάτες των Γερμανών. Μια μικρή χώρα είναι, μακράν από τον δεύτερο, ο μεγαλύτερος χορηγός της γερμανικής βιομηχανίας όπλων. Το δικό μας έλλειμμα είναι το γερμανικό πλεόνασμα. Αν βάλεις τώρα ότι αγοράζουμε δέκα φορές πιο ακριβά από τους άλλους, για να παίρνουν μίζες οι γνωστοί-άγνωστοι και να ζουν σε βίλες για να μας πουλάνε μούρη και πατριωτισμό, έχουμε την απάντηση για το χάλι που ζούμε. Σύμφωνα με τη λογική που υπαγορεύει ότι για να είναι πλούσια η Γερμανία πρέπει να είναι φτωχή η Ελλάδα, πρέπει κάποιοι να είναι φτωχοί, ώστε να μπορούν κάποιοι άλλοι να είναι πλούσιοι. Με την ίδια λογική που η Γερμανία δεν θέλει να αλλάξει αυτό το καθεστώς που της εξασφαλίζει την οικονομική της υπεροχή, έτσι και αυτοί που πλουτίζουν με αυτό το σύστημα, δεν θέλουν να αλλάξει. Δεν γίνεται να περιμένουμε οι άνθρωποι που δούλεψαν 40 χρόνια για να φτιάξουν ένα σύστημα διαφθοράς να αλλάξουν το σύστημα και άρα την ποιότητα της ζωής μας. Δεν γίνεται να βάλεις το λύκο να φυλάει τα πρόβατα. Για να είναι πλούσια η Γερμανία και η Αμερική, πρέπει να είναι φτωχή η Ασία και η Αφρική. Πρέπει να κλέβεις τον πλούτο της Αφρικής με τον ίδιο τρόπο που κλέβεις έναν άνθρωπο για να είσαι πλούσιος εσύ. Στην πραγματικότητα Από τον Χρίστο Πολίτη μιλάμε για έναν οικονομικό πόλεμο που δεν σταματάει ποτέ. Απλώς αυτός ο πόλεμος κάποια στιγμή φτάνει σε ένα σημείο που βγαίνουν και τα κανονικά όπλα. Όπως τώρα, γιατί μέχρι σήμερα όλοι ήταν φίλοι με τον Καντάφι, άλλα ξαφνικά κατάλαβαν πως είναι δικτάτορας και πάνε να τον βομβαρδίσουν. Ποιοι; Αυτοί που στήνουν χούντες σε όλο τον κόσμο και έχουν φέρει τη χούντα και στη χώρα μας. Αλλά, αν ο Καντάφι αντί για πετρέλαια έβγαζε μπανάνες, θα έλεγαν πως δεν πρέπει να επεμβαίνουν στα εσωτερικά μιας χώρας και πως ο λαός πρέπει να ελευθερωθεί από τον τύρανο μόνος του. Μόνο που εκεί υπάρχουν πετρέλαια. Η ίδια ιστορία που βλέπουμε ξανά και ξανά να επαναλαμβάνεται με τους ίδιους πρωταγωνιστές και τα ίδια θύματα. Σ αυτό τον κόσμο, μας λένε, δεν χωράμε όλοι. Εμείς που έχουμε τα φράγκα και τα όπλα θα κάνουμε ότι γουστάρουμε. Όσοι γίνουν υποτακτικοί θα τους αφήνουμε μερικά ψίχουλα και τους άλλους θα τους φάει το μαύρο σκοτάδι. Το ίδιο ζούμε και στην καθημερινότητά μας. Μια διαπλοκή οικονομικής και πολιτικής εξουσίας που κάνει κάποιους ζάμπλουτους, κατακλέβοντας τον κόπο όλων μας. Κάποιοι που τους γλείφουν όλους αυτούς για μερικά ψίχουλα, μια θεσούλα στο δημόσιο και οι άλλοι να πάνε να «αγαπηθούνε». Κάθε τέσσερα χρόνια διεξάγεται ένας πόλεμος ανάμεσα σε πράσινα και μπλε ανθρωπάκια με έπαθλο την εξουσία, δηλαδή το δικαίωμα στην κλοπή της χώρας. Μια μειοψηφία κηφήνων που ζει σε βάρος της πλειοψηφίας με τα τραγικά αποτελέσματα που ζούμε. Όλος ο πλανήτης ζει αυτή την παράνοια που βολεύει μερικά λαμόγια και δυστυχώς το ανεχόμαστε. Πολλές φορές σπάω το κεφάλι μου προσπαθώντας να καταλάβω γιατί ακόμα και σε μια φυσική καταστροφή πάντα την πληρώνουν αθώοι άνθρωποι. Η μόνη απάντηση που βρίσκω είναι ότι αυτοί οι αθώοι άνθρωποι ανέχονται και στηρίζουν αυτή την παράνοια με την ψήφο τους. Δεν είναι καθόλου αθώοι, δηλαδή. Μέχρι, λοιπόν, όλοι εμείς οι τάχα μου αθώοι σταματήσουμε να στηρίζουμε ένα σύστημα που δεν επιτρέπει να ζούμε όλοι, αλλά μόνο μια μειοψηφία, ελπίζοντας ότι θα την γλυτώσουμε, καλό είναι να μην σιχτηρίζουμε όταν η απόγνωση, με όποια μορφή κι αν έρθει, χτυπάει την πόρτα μας. Εμείς την έχουμε φέρει με την ανοχή μας στα καρκινάκια του πλανήτη. Αν το καταλάβουμε αυτό, τότε θα έχουμε την ελπίδα ότι θα μπορέσουμε να πολεμήσουμε για το δικαίωμα να ζούμε όλοι. Όταν ο Νίο πήρε το χάπι της αλήθειας, δεν έγινε ευτυχισμένος. Απλώς κατάλαβε ποιος είναι αυτός, ποιοι είναι οι εχθροί του και πήρε θέση στη μάχη. Δεν ήξερε αν θα νικήσει, αλλά ήξερε ότι δεν έχει άλλη επιλογή. Όπως έλεγαν και οι πρόγονοί μας: «Ελευθερία ή θάνατος».

Τα μέχρι τώρα επεισόδια του πολέμου έχουν ως εξής: Την προηγούμενη Κυριακή ένα σημείωμα στο «Πρώτο Θέμα» έκανε αναφορά στη βίλα του Σταύρου Ψυχάρη στο Πόρτο Χέλι. Πιο συγκεκριμένα ανέφερε: Στα συρτάρια της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Ναυπλίου έχει κολλήσει εδώ και περίπου ένα χρόνο άγνωστο το γιατί μια αρκετά ενδιαφέρουσα υπόθεση, η οποία συνοδεύεται από μια εξίσου πολύ ενδιαφέρουσα μηνυτήρια αναφορά που έχει υποβάλλει η Διεύθυνση Δασών Αργολίδας. Το περιεχόμενό της αφορά σε πολύ γνωστό διαπλεκόμενο πρόσωπο και στις παρανομίες που έχει κάνει στη παραθαλάσσια βίλα-μεγαθήριο που διαθέτει σε μια από τις πιο ακριβές παραθεριστικές περιοχές της χώρας. Παράνομη υλοτομία και παράνομη επέμβαση αναδασωτέας έκτασης είναι οι κατηγορίες που του προσάπτουν οι δασολόγοι της υπηρεσίας που επιχείρησαν επιτόπια αυτοψία στη βίλα του πριν από τέσσερα ολόκληρα χρόνια. Μάλιστα εξέδωσαν και τα απαιτούμενα από το νόμο πρωτόκολλα κατεδάφισης προκειμένου να γκρεμιστεί η μάντρα-έκτρωμα. Κάποια στιγμή αναγκάστηκε ο ίδιος να την ρίξει για να γλιτώσει τις συνέπειες. Καταστράφηκαν όμως τα κακόμοιρα τα δεντράκια (έχει προχωρήσει σε καταστροφή του μεγαλύτερου μέρους της φυόμενης δασικής και λοιπής βλάστησης), τα οποία εξαφάνισε μέσα σε μια νύχτα για να χτίσει στη θέση τους πολυτελείς μεζονέτες με εξωτερικό τζακούζι, μπάρμπεκιου κ.λπ. Αν η υπόθεση αφορούσε κάποιον τυχαίο πολίτη αυτής της χώρας, είναι σχεδόν βέβαιο ότι ο πέλεκυς της Δικαιοσύνης θα είχε πέσει και μάλιστα θα ήταν βαρύς και ασήκωτος. Α, είναι και το θέμα της offshore πίσω από την οποία κρύβεται ο «επώνυμος». Προσεχώς (Σημείωμα πρώτο) Τα μαύρα εκατομμύρια Θα πάει μακριά η βαλίτσα (με τα μαύρα) εκατομμύρια; Διότι το τέρας όλο μοιάζει να κρύβεται στους υπονόμους (πού να τολμήσει να πλησιάσει τη ζούγκλα;) και όλο γρυλίζει. Το Θέμα είναι ότι η υπομονή εξαντλείται και η συνέχεια προμηνύεται εξαιρετικά ενδιαφέρουσα, καθώς πολλοί χορηγοί άρχισαν να λαλούν! (Σημείωμα δεύτερο) Κλέφτης κινηματογράφων Τον ξέχασαν; Τον καλύπτουν; Και ως πότε; Και η βαλίτσα με τα μαύρα εκατομμύρια; Θα περιμένει πολύ ακόμη η Δίωξη; Το Θέμα είναι ότι το Καρα-λαμόγιο από την Τρούμπα τούς κλέβει όλους κινηματογραφικά. Λοιπόν έχουμε Θέμα και καθημερινό σίριαλ: Το Καραλαμόγιο και η Οχιά... (Σημείωμα τρίτο) Δανεικά για «σπίτι» Και σήμερα έχουμε Θέμα. Δηλαδή κάθε εβδομάδα γίνεται αρπαγή. Ένα άλλο Δημόσιο λαμόγιο έλεγε ότι, όταν μεταφέρεις λεφτά, καθ οδόν σού πέφτουν μερικά! Όμως το Καρα-λαμόγιο (από την Τρούμπα στο Ψυχικό εξ αγχιστείας ) δεν ξέρει ότι ήδη λαλούν οι «χορηγοί» του και το μεγάλο ψάρι θα φάει το μικρό. Τελικά είτε ο χοντρομ. ς, όπως αποκαλεί το συνεταίρο του, είτε ο και πολύ (λέει) βλάκας νεόκοπος χορηγός, πιθανώς και οι δυο μαζί θα τον ξαποστείλουν. Και θα ζητάει πάλι τρία κατοστάρικα από τον κυρ Νίκο για να πάει (επί πληρωμή) σε ένα «σπίτι»!

Από τον Βασίλη Χήτο «Είμαι υπερήφανος για τον πατέρα μου», θα πει ο Παναγιώτης αποχαιρετώντας τον. Οι δυο μεγαλύτεροι γιοι του σκοτώθηκαν το 1998 σε δύο διαφορετικά περιστατικά γεμάτα μίσος και αίμα, ενώ πριν από λίγα χρόνια έχασε τη βασανισμένη σύζυγο και μητέρα των τριών παιδιών του από φυσικά αίτια. Η φιγούρα του αδύνατου και «κοτσονάτου» γέροντα με τα παντελόνια καμπάνα και τα μυτερά μαύρα παπούτσια δεν θα ξαναεμφανιστεί στο κακουργιοδικείο του Κορυδαλλού, όπου δικάζεται ο μικρότερος και μοναδικός εν ζωή γιος του για την απαγωγή του μεγαλοεφοπλιστή Περικλή Παναγόπουλου με τη βαριά κατηγορία της «σύστασης συμμορίας». Ο Αντώνης Βλαστός, όταν δολοφονήθηκε ο δεύτερος γιος του, Μάρκος, υποβλήθηκε σε τριπλό bypass στο «Απολλώνιο» θεραπευτήριο. Πριν από είκοσι ημέρες επισκέφτηκε ξανά καρδιολόγο. Ο κυρ Αντώνης ήταν ο πατριάρχης της οικογένειας Βλαστού, η βεντέτα της οποίας με την αντίπαλη οικογένεια Ναστούλη έχει γράψει τη δική της τραγική ιστορία. Και οι δύο μετρούν θύματα στον μεταξύ τους πόλεμο. Ο Κώστας Βλαστός σκοτώθηκε το 1998 στην αιματηρή συμπλοκή με αστυνομικούς στην Καλλιθέα, ενώ ο Μάρκος Βλαστός, που ήταν ξυλουργός και δεν είχε καμία απολύτως

Πάνω: Ο Παναγιώτης Βλαστός μεταφέρεται με κλούβα της ΕΛΑΣ στην κηδεία του πατέρα του Κάτω: (αριστερά και μέση) Ο Αντώνης Βλαστός προσέρχεται στη δίκη του μοναδικού πλέον γιου του (δεξιά) Ο Παναγιώτης Βλαστός σε παλιότερο στιγμιότυπο σχέση με τη νύχτα, εκτελέστηκε λίγους μήνες αργότερασε ενέδρα που του έστησαν για αντίποινα, όταν επέστρεφε από τη δουλειά του στο σπίτι της οικογένειας στη Μεταμόρφωση. Η δολοφονία Ναστούλη Όλα ξεκίνησαν το Σάββατο 29 Οκτωβρίου 1994, όταν ένας εκ των τριών αδερφών Ναστούλη, ο Γεράσιμος, δολοφονήθηκε από τον Κώστα Βλαστό. Τα Σαββατόβραδα φαίνεται πως ήταν μοιραία για την οικογένεια Βλαστού, αφού τέσσερα χρόνια αργότερα, πάλι βράδυ Σαββάτου, θα έπεφτε νεκρός ο θύτης Κώστας Βλαστός. Η βεντέτα ξεκίνησε στη λεωφόρο Καβάλας 282, όπου υπήρχε ένα νυχτερινό κέντρο με το εύηχο όνομα «College». Εκεί, γύρω στα μεσάνυχτα της 29ης Οκτωβρίου 1994, βρισκόταν ο 34χρονος Γεράσιμος Ναστούλης, γνωστός στις πιάτσες της δυτικής Αττικής ως «Μάκης», μαζί με το φίλο του Δημήτρη Σίνο, 33 ετών. Οι δυο τους είχαν ραντεβού με τα αδέρφια Κώστα και Παναγιώτη Βλαστό, 29 και 23 ετών αντίστοιχα. Ο Μάκης ήταν συνιδιοκτήτης του «College» και παράλληλα «πρώτο όνομα» στον κόσμο της νύχτας. Τα αδέρφια Βλαστού, από την άλλη, έκαναν τότε τα πρώτα τους βήματα. Είχαν, όμως, προφτάσει να αποκτήσουν τη φήμη των ιδιαιτέρως σκληρών και φιλόδοξων παιδιών. Μήλον της έριδος ήταν ο έλεγχος έξι-εφτά μαγαζιών στο Περιστέρι και το Αιγάλεω. Η κουβέντα ξεκίνησε, αλλά φαινόταν ότι δεν θα έληγε καλά. Όταν τα πνεύματα είχαν ανάψει, ο Μάκης προσπάθησε να κατεβάσει επιδεικτικά τα παντελόνια των δύο αδερφών και άρχισε να τους ρίχνει σφαίρες γύρω από τα πόδια τους για να χορεύουν. Τότε ο Κώστας Βλαστός πρόλαβε και τράβηξε το πιστόλι του, πυροβόλησε και σκότωσε τον Ναστούλη. Τον Σεπτέμβριο του 2008 δολοφονείται στη Μεταμόρφωση ο Μάρκος Βλαστός, χωρίς όμως ποτέ μέχρι σήμερα να ταυτοποιηθεί κάποιος από τους δράστες ή τους «εντολείς». Είχε προηγηθεί η απώλεια του μεγαλύτερου αδερφού του, Κώστα. Το βράδυ του Σαββάτου 21 Μαρτίου 1998, μια κόκκινη βέσπα με δύο πάνοπλους άντρες περνούσε ένα κόκκινο φανάρι στη λεωφόρο Θησέως, στην Καλλιθέα, σαν να μην υπήρχε. Όταν έφτασε στον αριθμό 296, ακούστηκε η σειρήνα ενός περιπολικού. Δύο νέοι αστυνομικοί ζήτησαν από τους δύο άντρες να ακουμπήσουν τα χέρια τους στον ουρανό του περιπολικού. Κανονικά η διαδικασία αυτή κρατά λίγα λεπτά και ο παραβάτης φεύγει λυπημένος, με μια απλή κλήση διπλωμένη στην κωλότσεπη. Εκείνο το βράδυ, ο έλεγχος έληξε με έναν νεκρό στο δρόμο, δύο αστυνομικούς τραυματισμένους, δεκάδες κάλυκες στην άσφαλτο και εκατοντάδες γουρλωμένα μάτια σε μπαλκόνια και ταράτσες... Στην κόκκινη βέσπα επέβαιναν ο Παναγιώτης και ο Κώστας Βλαστός. Όταν τους ζήτησαν να βάλουν τα χέρια τους στο περιπολικό, εκείνοι ακούμπησαν μόνο τις σφιγμένες γροθιές τους, αφού μετά δεν βρέθηκε ούτε ένα δακτυλικό τους αποτύπωμα. Αρχικά όρμησαν στους αστυνομικούς με τα χέρια. Πρόλαβαν να ρίξουν μερικές μπουνιές στον αρχιφύλακα Σπύρο Κοψαύτη, 29 ετών, και στον αστυφύλακα Νίκο Κατσαρό, 33 ετών. Ύστερα, βγήκαν τα πιστόλια. Ο Κώστας Βλαστός έπεσε νεκρός από τη σφοδρή ανταλλαγή των πυρών. Ο Παναγιώτης πρόλαβε κι έφυγε. Στη συνέχεια συνελήφθη ως δραπέτης και καταδικάστηκε σε εικοσιπενταετή φυλάκιση για τις απόπειρες ανθρωποκτονίας σε βάρος των δύο αστυνομικών. Ωστόσο, ποτέ μέχρι σήμερα δεν παραδέχτηκε πως ήταν ο δεύτερος επιβάτης της βέσπας. Τις τελευταίες ημέρες στις φυλακές Κορυδαλλού στο μυαλό του Παναγιώτη Βλαστού στριφογυρίζουν οι ίδιες έμμονες ιδέες, που έχουν να κάνουν με την απώλεια των μελών της οικογένειάς του, τους οποίους ο πατέρας του Αντώνης είχε ενωμένους σαν μια δυνατή γροθιά.

Από τον Βασίλη Χήτο Ο Γιάννης Μουζουράκης πάνω από το πτώμα του αδερφού του, Κώστα Άλλο ένα θύμα της βεντέτας. Ο Γιάννης Μουζουράκης Οι αστυνομικοί ανταποδίδουν τα πυρά ρίχνοντας, παράλληλα, δύο χειροβομβίδες κρότουλάμψης. Ο 53χρονος επιστρέφει στο σπίτι από όπου, μετά από λίγο, ακούστηκε ένας πυροβολισμός. Οι ενδείξεις της νεκροψίας, σε συνδυασμό με την ανακοίνωση της Αστυνομίας, συνηγορούν στο ότι ο Βαγγέλης Σελιανάκης αυτοκτόνησε, αφού κατάλαβε πως δεν μπορούσε πια να ξεφύγει. Το χρονικό της αιματοχυσίας Όλα ξεκίνησαν το 1994 στο χωριό Πάτημα της επαρχίας Αποκορώνου Χανίων, όταν βρέθηκε στραγγαλισμένη, αφού προηγουμένως είχε βιαστεί, η 53χρονη Φωτούλα Μουζουράκη. Για τη δολοφονία είχαν συλληφθεί οι Μιχάλης Δικονιμάκης και ο φίλος του Νίκος Πολλάκης, οι οποίοι καταδικάστηκαν σε ισόβια κάθειρξη. Όμως, ο φονικός κύκλος της βεντέτας μόλις άνοιγε. Γι αυτό στις 16 Αυγούστου 1994 ο Βαγγέλης Σελιανάκης σκοτώνει τον μικρότερο γιο της Φωτούλας, τον 24χρονο Κώστα Μουζουράκη, στο Πάτημα Αποκορώνου. Χαρακτηριστική της οδύνης είναι η φωτογραφία που απεικονίζει τον Γιάννη Μουζουράκη πάνω από το πτώμα του νεκρού αδερφού του στο αγρόκτημα, με τους αστυνομικούς να προσπαθούν να τον απομακρύνουν.

Αστυνομικοί στη μονοκατοικία που ήταν ταμπουρωμένος ο Σελιανάκης Το τελευταίο κρυσφήγετο του Σελιανάκη στην Αρχοντική Ρεθύμνου Όταν είδε ότι δεν μπορούσε να ξεφύγει, αυτοκτόνησε Προσπάθησε να βγει στην αυλή, είδε ότι ήταν περικυκλωμένος από αστυνομικούς, επέστρεψε στο δωμάτιο και αυτοκτόνησε Ο Σελιανάκης επιχείρησε να διαφύγει στον Καναδά, αλλά συνελήφθη τον Φεβρουάριο του 1995 στο αεροδρόμιο κι ένα χρόνο αργότερα καταδικάστηκε σε ισόβια δεσμά. Ωστόσο, τον Ιούλιο του ίδιου χρόνου απέδρασε από τις φυλακές Αλικαρνασσού και έκτοτε αναζητούνταν. Τον Νοέμβριο του 1994, τρεις μήνες μετά τη δολοφονία του αδερφού του, ο 26χρονος Γιάννης Μουζουράκης, μαζί με άλλα δύο άτομα δολοφόνησε τον 56χρονο Μανώλη Δικονιμάκη, ο οποίος ήταν ο πατέρας του Μιχάλη Δικονιμάκη, που είχε κατηγορηθεί και καταδικαστεί για τη δολοφονία της μητέρας του. Στις 13 Δεκεμβρίου 1994, άγνωστος παρέσυρε με το αυτοκίνητό του τον Σήφη Δικονιμάκη, 28 ετών. Το «ατύχημα» έγινε στη Μυτιλήνη. Ο νεαρός οδηγούσε μοτοποδήλατο και είχε μαζί του καραμπίνα, που εκπυρσοκρότησε και τον σκότωσε. Ήταν γιος του Μανώλη και αδερφός του ισοβίτη Μιχάλη Δικονιμάκη. Στις 23 Σεπτεμβρίου 1995, ο Βαγγέλης Σελιανιάκης (ανιψιός του προαναφερθέντος) δολοφονήθηκε με κυνηγετική καραμπίνα σε ενέδρα που του έστησαν άγνωστοι στον επαρχιακό δρόμο Αργυρούπολης-Ρεθύμνου-Επισκοπής. Το 1999 ο δραπέτης Βαγγέλης Σελιανάκης δολοφονεί στο Περιστέρι τον Γιάννη Μουζουράκη. Ο μεγαλύτερος και καταζητούμενος γιος της Φωτούλας κρυβόταν στην Αθήνα. Στη ζώνη του είχε περασμένο το περίστροφό του, το οποίο κουβαλούσε πάντα μαζί του. Ξαφνικά δέχτηκε μια ριπή από σφαίρες. Δεν πρόλαβε να αντιδράσει. Ούτε το όπλο του κατάφερε να χρησιμοποιήσει. Έπεσε στο έδαφος και σύρθηκε μερικά μέτρα. Στις 13 Ιανουαρίου στο Μεικτό Ορκωτό Δικαστήριο Ηρακλείου επρόκειτο να αρχίσει η δίκη για τη δολοφονία του Γιάννη Σελιανάκη, πατέρα τριών παιδιών από την Αρχοντική Ρεθύμνου, ο οποίος έπεσε νεκρός τον Ιανουάριο του 2007 από τις σφαίρες του όπλου που κρατούσε ο 43χρονος Η.Α. από την Επισκοπή Ρεθύμνου. Η εκδίκαση της υπόθεσης θα προκαλέσει μεγάλη ανησυχία στους αστυνομικούς, καθώς το θύμα ήταν ανιψιός του ανθρώπου-φάντασμα, Βαγγέλη Σελιανάκη. Ο ίδιος είχε βάψει τα χέρια του με αίμα για να εκδικηθεί τη δολοφονία του συνονόματού του και αδερφού του Γιάννη Σελιανάκη. Μάλιστα πολλοί πίστευαν πως θα χτυπούσε και πάλι. Αναζητώντας ένα αγρίμι «Ο Σελιανάκης ήταν τόσο σκληρός και τόσο εγωιστής που δεν θα επέτρεπε με τίποτα να τον πιάσουμε. Πιστεύω ότι στα δεκαπέντε χρόνια φυγοδικίας του το είχε δουλέψει μέσα του. Δεν υπήρχε περίπτωση να ξαναμπεί στη φυλακή. Ή θα σκότωνε ή θα σκοτωνόταν». Τα λόγια αυτά ανήκουν στον επικεφαλής της Ομάδας Ειδικών Αποστολών Κρήτης, Νίκο Σπυριδάκη, ο οποίος επί ένα ολόκληρο χρόνο είχε αφιερωθεί στον εντοπισμό του. Ο Β. Σελιανάκης σε παλιά φωτογραφία Το πρώτο θύμα η Φωτούλα Μουζουράκη «Αυτός ο άνθρωπος δεν χαλάρωνε ποτέ του. Τη νύχτα που έμεινε στο σπίτι της συντρόφου του, δεν κοιμήθηκε καθόλου. Την πέρασε σε μία πολυθρόνα, καπνίζοντας πάνω από 30 τσιγάρα. Πιστεύω όμως ότι ο Σελιανάκης δεν φοβόταν μόνο την Αστυνομία. Η Αστυνομία ήταν η τελευταία. Τον έψαχναν και άλλοι. Πηγαίναμε σε διάφορα χωριά και μας έλεγαν ότι εδώ δεν έρχεται γιατί έχει ανοιχτούς λογαριασμούς. Είχε πολλούς εχθρούς αλλά και φίλους που τους έκανε με τα εγκλήματα». Λίγο πριν εκπνεύσει το τελεσίγραφο λήξης της πολύμηνης επιχείρησης, η τύχη ήταν με το μέρος των αστυνομικών. Ακόμα και τα στοιχεία της φύσης λες και είχαν «συνωμοτήσει» υπέρ τους. «Ο Σελιανάκης ζούσε σαν αγριόσκυλο. Περπατούσε πολύ. Δεν έμπαινε σε αυτοκίνητα. Όπου κι αν βρισκόταν στην ευρύτερη περιοχή, σε μισή ώρα ήταν μέσα στην Αρχοντική. Την επίμαχη νύχτα ο κόσμος χαλούσε από τη βροχή. Εκεί έγινε το λάθος. Για να πάει στο σπίτι της συντρόφου του, αναγκάστηκε να μπει σε αυτοκίνητο, δίνοντάς μας την ευκαιρία να τον εντοπίσουμε. Πιστεύω ότι στη διάρκεια της πολύμηνης επιχείρησης, είχε επισκεφτεί ξανά το σπίτι της χήρας, αλλά με τα πόδια. Μπορούσε να μπει από δύο-τρία σημεία, τα οποία δεν είχαμε τη δυνατότητα να ελέγξουμε. Από τη μία πλευρά το σπίτι είχε τρία τεράστια σκυλιά που λυσσομανούσαν. Η χήρα μετά τις 7:30-8:00 το βράδυ που επέστρεφε στο σπίτι, δεν ξανάβγαινε. Κοιμόταν πολύ νωρίς. Δεν είχε σχέσεις με το χωριό. Πήγαινε στη δουλειά και για κάποια ψώνια. Ήταν προφανές ότι περίμενε τον Σελιανάκη εκείνη τη νύχτα. Είχε πάει μεσάνυχτα και του άνοιξε, πριν εκείνος προλάβει να χτυπήσει την πόρτα. Έχω την αίσθηση ότι κι αυτός δεν ήθελε να την κάψει και πρόσεχε πολύ. Τη γυναίκα αυτή την αγαπούσε και εκείνη τον πρόσεχε, γιατί είχαν περάσει πολλά μαζί». Τον στήριζαν οι κάτοικοι «Από τον Μάρτιο του 2010 αρχίσαμε να είμαστε πλέον σίγουροι ότι ο Σελιανάκης κινείται στην ευρύτερη περιοχή της Αρχοντικής Ρεθύμνου. Ίσως τα πρώτα χρόνια να κρυβόταν σε άλλα μέρη, στην περιοχή του όμως ένιωθε πιο ασφαλής. Ένιωθε ότι πατάει γερά στη γη και έχει τον απόλυτο έλεγχο. Αυτός στο χωριό μέσα πήγαινε μία φορά το δίμηνο. Η Αρχοντική είναι ιδανική να κρυφτεί κανείς. Έχει λίγους κατοίκους. Οι περισσότεροι είναι μεγάλοι σε ηλικία. Υπάρχουν πάρα πολλά ερειπωμένα σπίτια που ενώνονται. Μπορεί κάποιος να μπει σε ένα από τη μια άκρη και να βγει στην άλλη άκρη του χωριού. Το ένα πατάει στον τοίχο του άλλου. Οι ένοικοί τους είτε έχουν πεθάνει είτε έχουν φύγει σε άλλα μέρη. Όσοι έχουν απομείνει, κοιμούνται μόλις σουρουπώσει. Μετά τις 8 το βράδυ δεν βλέπαμε ούτε αυτοκίνητο να κυκλοφορεί, ούτε φως αναμμένο. Πιστεύω ότι γνώριζαν καμιά δεκαριά άνθρωποι στο χωριό, αλλά τον στήριζαν και δεν μιλούσαν. Οι υπόλοιποι είχαν άγνοια».

Από τον Μιχάλη Πετράτο Αν όμως διαβάσεις τα βιβλία του, όπως σου το ζητάνε, θα βρεις άλλα και θα καταλάβεις ποιός ήταν ο Λιαντίνης. Κάπου εκεί ανάμεσα θα διαπιστώσεις και τη βαθύτατη σχέση του με την πολιτική. Μόνο που η πολιτική για εκείνον ήταν επιστήμη και όχι η ξεπεσμένη μορφή της εποχής μας. Αυτό φαίνεται ιδιαίτερα στα βιβλία του που γράφτηκαν μετά την κρίση του 1989, «Τα Ελληνικά» και «Γκέμμα». Και στα δύο αφιερώνει μεγάλα αποσπάσματα στην πολιτική και αναφέρεται στα γεγονότα της επικαιρότητας. Βρίσκει τον τρόπο να σχολιάζει τα γεγονότα της επικαιρότητας με ύφος κλασικό. Έτσι που, όταν διαβάζει κάποιος τα κείμενά του, νιώθει πως μιλά για το σήμερα. Μιας και το σημερινό μείζον πρόβλημα είναι αυτό της εθνικής οικονομίας, ας θυμηθούμε τι γράφει σχετικά ο Λιαντίνης στο βιβλίο του «Τα Ελληνικά»: «Η ακολουθία της πράξης αυτού του κακού μεταφράζεται στην εικόνα μιας πραγματικότητας πολύ μίζερης. Η δυστυχία από το σχολείο απλώθηκε στην κοινωνία μας. Όπως είναι φυσικό. Η τελευταία συνέπεια του πράγματος δηλαδή, η πιο επώδυνη και η πιο κολαστική, είναι πως η σύγχρονη Ελλάδα λογαριάζεται ο ουραγός και το μπαίγνιο των εθνών σε όλες τις σφαίρες και σε όλες τις συμπεριφορές. Το αποτέλεσμα το καταμετράς από την κατάσταση της εθνικής οικονομίας ως τα ποδόσφαιρα, και από την επιστημονική έρευνα ως τις σκουπιδοφόρες ακτές της πανάρχαιης ελληνικής θάλασσας. Εκεί που ο ποιητής Ρίλκε έλεγε κάποτε das uralte griechische Meer, και έσκυβε την κεφαλή με κατάνυξη Γιατί τάχα. Και οι Ιταλοί στη γειτονική μας χερσόνησο κατοικούν το Λάτιο και την αρχαία Καμπανία, όπως κι εμείς κατοικούμε την αρχαία Ήλιδα και το Ληλάντιο πεδίο. Γιατί οι Ιταλοί σήμερα μετριούνται στους εφτά αναπτυγμένους λαούς του κόσμου, κι εμείς καταντήσαμε να γίνουμε οι κατσίβελοι της Ευρώπης; Βέβαια το φαινόμενο είναι σύνθετο και έχει πολλές αιτίες. Ωστόσο ο θεμελιώδης λόγος εντοπίζεται στον εγκληματικό τρόπο, που μέσα από την παιδεία μας μεταβιβάζεται στις νέες γενεές η κλασική παράδοση. Να μη μας ειπούν, γιατί το γνωρίζουμε, πως εμείς δεν έχουμε ΜΑΝ και AEG και Bosch. Δεν έχουμε ΙΒΜ και Gross, και FIAT και General Motors Corporation και Scotch Whisky. Έχουμε όμως μια παράδοση μεγάλη σαν τον Ειρηνικό και σαν τη Σιβηρία. Έχουμε τέτοιο τον ήλιο και τη θάλασσα, που αν γνωρίζαμε να τα βοσκήσουμε και να τα αρμέγουμε, η μικρή μας χώρα, τούτο το πέτρινο ακρωτήρι στη Μεσόγειο που έλεγε ο Σεφέρης, θα ήταν εφτά φορές Ελβετία. Και μάλιστα μια Ελβετία χωρίς τα οικονομικά λύματα και όλα τα κλοπιμαία του αιώνα που συσσωρεύουνται εκεί από κλέφτες τύπου Σάχη, και Μάρκος, και

Τσαουσέσκου. Όμως άλλα... Η προειδοποίηση του παλαιού Οδυσσέα να μη σφάξουν οι ναύτες τα γελάδια του Ήλιου, ούτε από τους συντρόφους του καιρού του, ούτε από μας σήμερα λογαριάζεται. Όχι μόνο τον ήλιο μας σφάζουμε, αλλά και τη θάλασσα μαστιγώνουμε, και τον αέρα τον φτύνουμε στο πρόσωπο. Έγινε καυσαέριο πια. Θέλω να ειπώ πως ο ταξιτζής που κλέβει με το δεκαπλάσιο τον τουρίστα από το Ελληνικό ως το Σύνταγμα, διαφημίζει την ελληνική παιδεία του. Και πως οι χώροι καθαριότητας στα εστιατόρια που ζωντανεύουν τους σταύλους του παλιού Αυγεία, ζωγραφίζουν την παιδεία των ελλήνων. Ρωτάς τι σχέση έχει ο τουρισμός με τα Αρχαία Ελληνικά. Μα την ίδια ακριβώς που έχει το θέατρο του Διονύσου στην αρχαία Αθήνα με τη ναυμαχία της Σαλαμίνας. Για μας το κλίμα, η θάλασσα, και ο ήλιος είναι πρώτες ύλες πρώτης αξίας. Πολύ πιο πολύτιμες από το πετρέλαιο της Νιγηρίας με τα πλούσια οκτάνια, και από το ουράνιο του Καναδά με την πυκνή σχάση.» Γι αυτό ο Λιαντίνης ασχολήθηκε και με την πολιτική. Όχι με τον γελοίο τρόπο που ασχολούνται εκείνοι που κατάντησαν την Ελλάδα «ουραγό και μπαίγνιο των εθνών» και τους Έλληνες «κατσίβελους της Ευρώπης». Είκοσι χρόνια πριν οι πολιτικοί μας πανηγύριζαν τους υψηλούς δείκτες της οικονομίας, οι οποίοι προφανώς τους έδωσαν το πρόσχημα για να βάλουν χέρι στον πλούτο της χώρας και να πακετάρουν σε κουτιά pampers τα πεντοχίλιαρα. Σήμερα, μας ζητούν να πληρώσουμε τα κλεμμένα και κλαυθμυρίζουν για την οικονομική κατάρρευση του κράτους. Ας φέρουν πίσω τα κλεμμένα εκείνοι που τα άρπαξαν και ας τιμωρηθούν επιτέλους εκείνοι που δεν στάθηκαν να ακούσουν φωνές σαν του Δημήτρη Λιαντίνη. Ο θάνατος-μυστήριο Η έξοδος του Δημήτρη Λιαντίνη από τη ζωή είναι αδύνατον να προσδιοριστεί χρονικά. Το μόνο βέβαιο είναι πως τη Δευτέρα 1 Ιουνίου 1998, έφυγε από το σπίτι του στην Κηφισιά και λίγες ώρες αργότερα επιβιβάστηκε σε ένα ταξί στη Σπάρτη με προορισμό το καταφύγιο του Ταΰγετου. Ο οδηγός, Κώστας Τσούνης, κατέθεσε στην αστυνομία με κάθε λεπτομέρεια για τον άγνωστο επιβάτη που του ζήτησε να τον μεταφέρει στον Ταΰγετο. Ξεκίνησαν από το ξενοδοχείο «Διόσκουροι», στην οδό Λυκούργου απέναντι από το ομώνυμο άγαλμα, περίπου στις 2:30 το μεσημέρι. Ακολούθησαν το δρόμο προς Γύθειο και έστριψαν στη διασταύρωση προς Παλαιοπαναγιά. Πέρασαν τα χωριουδάκια στους πρόποδες του Ιδιόχειρες σημειώσεις του Λιαντίνη βουνού και άρχισαν να ανεβαίνουν προς τις πηγές του Μαγγανιάρη. Ο επιβάτης, λέει ο Τσούνης, ήταν λιγομίλητος. Σε κάποια πηγή του ζήτησε να σταματήσει για να πάρει νερό. Όταν έφτασαν στο τέρμα, κοντά στο καταφύγιο, τον παρακάλεσε να κάνει ένα τσιγάρο μαζί του. Από τα στοιχεία που γνωρίζουμε, ο άνθρωπος αυτός ήταν ο τελευταίος που είδε ζωντανό τον Λιαντίνη. Λίγες ώρες αργότερα, η σύζυγός του ανακάλυψε πως ο άντρας της είχε εξαφανιστεί. Στις υποψίες της προστέθηκε και το γράμμα που βρήκε και στο οποίο ο Λιαντίνης ανακοίνωνε ξεκάθαρα τις προθέσεις του να βάλει αυτοθέλητα τέλος στη ζωή του. Ξεκίνησαν αμέσως έρευνες. Ο τόπος ήταν δεδομένος. Ο Ταΰγετος. Όχι όμως και η ακριβής τοποθεσία. Δεν βρέθηκε τίποτε. Αν και αργότερα αποδείχτηκε πως υπήρχε άνθρωπος που γνώριζε λεπτομέρειες για το σημείο. Ήταν ο ξάδερφος και φίλος του, Παναγιώτης Νικολακάκος. Όμως, του είχε δώσει το λόγο του πως δεν θα μιλήσει αν δεν περάσουν εφτά χρόνια! Πραγματικά, τον Ιούνιο του 2005, ο άνθρωπος αυτός ενημέρωσε τη σύζυγο και την κόρη του και τους ζήτησε να ανέβουν στον Ταΰγετο για να βρουν τη σορό του. Στις 4 Ιουλίου ο Παναγιώτης Νικολακάκος και η κόρη του Λιαντίνη ανέβηκαν στην κορυφή. Το ακριβές σημείο ήταν ήδη γνωστό στον Νικολακάκο από τον πρώτο καιρό της εξαφάνισης. Ήταν κοντά στην κορυφή του Προφήτη Ηλία. Μια κοιλότητα στο έδαφος φραγμένη με πέτρες. Την άνοιξαν και βρέθηκαν μπροστά στο σκελετό. Δίπλα του υπήρχαν προσωπικά αντικείμενα, που η κόρη του αναγνώρισε ότι ανήκουν στον πατέρα της. Ειδοποιήθηκε η αστυνομία και την επόμενη μέρα έγινε η επίσημη παραλαβή της σορού από τις Αρχές. Ακολούθησαν οι γνωστές σε αυτές τις περιπτώσεις διαδικασίες. Ο ιατροδικαστής δεν κατάφερε να εντοπίσει την αιτία του θανάτου. Βεβαιώθηκε, όμως, η ταυτότητα του νεκρού και νόμιμα πια παραδόθηκε στην οικογένειά του για τα περαιτέρω. Ακολούθησε η ταφή των οστών του στο νεκροταφείο Κεχριών στην Κόρινθο. Στη συνοπτική αυτή περιγραφή του χρονικού της εξαφάνισης του Λιαντίνη, συνειδητά αποφεύχθηκαν λεπτομέρειες που μόνο σύγχυση μπορούν να προκαλέσουν. Είναι γνωστό πως η εξαφάνιση αυτού του ανθρώπου έδωσε τροφή στα κανάλια και στους φαντασιόπληκτους για άφθονες εικασίες και φανταστικές ιστορίες. Όμως, ο Δημήτρης Λιαντίνης ήταν ένας πολύ σοβαρός και αξιοπρεπής άνθρωπος. Ποιος ο λόγος να τις αναπαράγουμε, ευνοώντας τη διαιώνιση αυτής της άρρωστης κατάστασης; Για όσους τον γνώριζαν, μόνο ο δικός του λόγος ισχύει. Πως δεν υπάρχει καμία μεταφυσική και κανένα επέκεινα στο θάνατό του. Επομένως, για την περιγραφή αυτής της τελευταίας πορείας του προς την κορυφή του Ταϋγέτου, η μόνη αξιόπιστη περιγραφή είναι το κεφάλαιο «Εδώ Μεσολόγγι» του τελευταίου του βιβλίου με τίτλο «Γκέμμα». Ο ποιητικός λόγος του δεν βοηθά ιδιαίτερα να αποκρυσταλλώσει κανείς το πώς ακριβώς έγιναν το πράγματα. Δεν χρειάζεται άλλωστε. Ιδιαίτερα αν λάβει κανείς σοβαρά την εκπεφρασμένη επιθυμία του να μην υπάρξει «τσερεμόνια και χυδαία περιέργεια και ανακουφιστική χαιρεκακία». Κι αν τώρα γίνεται αυτή η αναφορά, είναι που δίπλα σ αυτά έχουμε και τη δήλωσή του ότι ο θάνατός του αποτελεί «αίνιγμα και δώρο».

Από τον Άρη Λαυρεντίου Ο τρόμος του Πάγκαλου από τις σκληρές αποδοκιμασίες των πολιτών, το πρόσφατο κυνηγητό του πρωθυπουργού στην Ερμούπολη της Σύρου, τα γιούχα στους Λοβέρδο και Σηφουνάκη και γενικότερα η πολεμική ατμόσφαιρα που πυροδοτούν οι εμφανίσεις των στελεχών της κυβέρνησης, προκαλούν πλέον πανικό στα μέλη της. Οι κάποτε δημοφιλείς πολιτικοί που δεν δίσταζαν να περάσουν το κατώφλι του καφενείου, να αράξουν αναπαυτικά στις καρέκλες του Da Capo ή να πάνε σινεμά ως κοινοί θνητοί, σήμερα αντιμετωπίζονται με οργή από τους ψηφοφόρους τους. Είναι άλλωστε νωπές στη μνήμη τους οι εικόνες του αιμόφυρτου Κωστή Χατζηδάκι, που έκαναν το γύρο του κόσμου. Κι όλα αυτά τη στιγμή που το κίνημα διαμαρτυρίας των Κολλάτου-Παπαγιάννη είναι αποφασισμένο να πάρει σβάρνα τις κατοικίες των μελών της εξουσίας. Ένας στρατός αντρών της Ασφάλειας, των ΕΚΑΜ και των ειδικών δυνάμεων έχουν αναλάβει τη φύλαξη των Ελλήνων πολιτικών και των οικογενειών τους. Καθημερινά ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Χρήστος Παπουτσής,

«ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ ΔΑΝΕΙΑ ΚΑΙ ΠΙΣΤΩΤΙΚΕΣ ΚΑΡΤΕΣ» δέχεται κλήσεις στο κινητό του τηλέφωνο από συναδέλφους του μέλη της κυβέρνησης, οι οποίοι σχεδόν τον εκλιπαρούν για την ενίσχυση της φρουράς τους! Κανείς από αυτούς δεν φαντάζεται πλέον τον εαυτό του να κυκλοφορεί ανέμελος στους δρόμους, εκτός κι αν είναι υπνοβάτης! Η ανάγκη να εξασφαλίσει όσο το δυνατόν αποτελεσματικότερες συνθήκες ασφαλείας, τόσο για τον ίδιο, όσο και για την οικογένειά του, ανάγκασαν τον «Τσάρο της Οικονομίας» Γιώργο Παπακωνσταντίνου να μετακομίσει. Η οικογένεια του υπουργού διέμενε για χρόνια στην περιοχή του Παπάγου. Ο ίδιος και η σύζυγός του Vinke, προτού αναλάβει τα υπουργικά του καθήκοντα, κυκλοφορούσαν κανονικά στα σούπερ μάρκετ της περιοχής, ενώ ψώνιζαν ακόμη και στη λαϊκή του Παπάγου. Τα πάνω κάτω στη ζωή του υπουργού Ξαφνικά όλα άλλαξαν στη ζωή του υπουργού, όπως συμβαίνει στα αμερικάνικα θρίλερ που ξεκινάνε με ευτυχισμένα οικογενειακά πάρτι στο κήπο. Ο Παπακωνσταντίνου, από τη στιγμή που υπέγραψε το Μνημόνιο, άρχισε να απομονώνεται και να κρατάει αποστάσεις, ακόμη και από συναδέλφους του υπουργούς. Πολλοί έκαναν λόγο για επίδειξη υπεροψίας από μέρους του. Το ίδιο τεταμένο κλίμα χαρακτηρίζει σήμερα τις σχέσεις του με τους περισσότερους υπουργούς και κυρίως με τον παλιό του γείτονα, Γιάννη Ραγκούση. Ο υπουργός Οικονομικών εγκατέλειψε το προάστιο των στρατιωτικών για μια οικία που βρίσκεται σ έναν αδιέξοδο δρόμο κάτι σαν την οικονομία μας στα όρια Κηφισιάς-Πολιτείας. «Προξενητές» της νέας κατοικίας του δεν ήταν άλλοι από το ζεύγος Παπανδρέου. Οικογενειακή φίλη του πρωθυπουργού, η ιδιοκτήτρια της νέας κατοικίας των Παπακωνσταντίνου, είναι σίγουρη ότι μήνας μπαίνει, μήνας βγαίνει θα παίρνει το διόλου ευκαταφρόνητο ενοίκιό της κάπου 2.000 ευρώ. Ο ίδιος ο υπουργός, τώρα, έχει λάβει όλα τα μέτρα για να μην πλησιάζει ούτε μεθυσμένο κουνούπι στη νέα του οικία. Πάνοπλοι αστυνομικοί κόβουν βόλτες στο δρομάκι, περιπολικά της Ασφάλειας οργώνουν τη περιοχή, ενώ μοτοσικλετιστές της ομάδας «Δέλτα» και άντρες της Αντιτρομοκρατικής με πολιτικά είναι οι μόνες παρουσίες, εκτός από τους μόνιμους κατοίκους, που κυκλοφορούν στη περιοχή. Οι ένστολοι και μη ελέγχουν ότι κινείται, ακόμη κι εκείνους που βγάζουν βόλτα το σκύλο τους. Η περιοχή είναι απόρθητο φρούριο και ο υπουργός μπαινοβγαίνει στην κατοικία του με το υπουργικό του αυτοκίνητο να σβήνει τις μηχανές στο γκαράζ. Ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου μοιράζεται τη ζωή του με την Ολλανδή σύζυγό του, Jacoline Vinke, και τα δυο του παιδιά, τον Νικόλα και τον Στέφανο. «Αν ρωτήσετε τη γυναίκα μου, θα σας πει ότι μιλάω στο τηλέφωνο συνέχεια και, όταν δεν είμαι στο τηλέφωνο, απαντώ σε mail! Είναι έτοιμη να πετάξει το Blackberry από το παράθυρο». H Vinke γνωρίστηκε με τον Παπακωνταντίνου στο London School of Economics, όπου εκείνος σπούδαζε στη Σχολή Οικονομικών (κατέχει διδακτορικό δίπλωμα) και ο έρωτάς τους ήταν κεραυνοβόλος. Μετά τις σπουδές τους εργάστηκαν και οι δύο για δέκα χρόνια στον ΟΟΣΑ, στο Παρίσι. Το 1998 το ζευγάρι μετακόμισε στην Αθήνα μαζί με τα δύο παιδιά τους, τον Νικόλα και τον Στέφανο, τα οποία έκλεψαν τις εντυπώσεις, όταν φωτογραφήθηκαν για την προεκλογική καμπάνια του πατέρα τους κρατώντας ένα πλακάτ που έγραφε: «Ψηφίστε τον μπαμπά μου». Η σύζυγος του υπουργού, μιλώντας στον Μανόλη Γαλάνη για το «Πρώτο Θέμα», αποκάλυψε, ανάμεσα σε άλλα, και τα οικονομικά άγχη της οικογένειας. «Η άμεση επιρροή είναι ότι έχω ένα σύζυγο που δουλεύει μέρα νύχτα για να βγάλει την Ελλάδα από την κρίση και μας λείπει. Δεν έχουμε κάποια επιχείρηση που να επηρεάζεται από την κρίση, ούτε έχουμε χάσει κάποια δουλειά με αυτή την έννοια είμαστε εντάξει. Αλλά, φυσικά, όταν γύρω σου υπάρχουν άνθρωποι που δεν στάθηκαν τόσο τυχεροί, δεν μπορείς να μένεις ανεπηρέαστος. Παίρνουμε μαζί τις αποφάσεις. Ασφαλώς, είμαστε σε σχετικά καλή κατάσταση και δεν έχουμε λόγο να παραπονιόμαστε, αλλά στο τέλος της μέρας προσπαθούμε απλώς να πληρώσουμε τους λογαριασμούς, να αποπληρώσουμε τα δάνεια και τις πιστωτικές κάρτες και να τα βγάλουμε πέρα κάθε μήνα», λέει χαρακτηριστικά και στη συνέχεια απαντάει με ειλικρίνεια στις ερωτήσεις που της θέτει ο δημοσιογράφος. Πώς επηρέασε τη δική σας δουλειά η κρίση; Έχω μία ιστοσελίδα που παρουσιάζει τα ομορφότερα μικρά ξενοδοχεία της Ελλάδας και πραγματικά εύχομαι να συνεχίσει να εμπνέει τους ξένους να έρχονται και να εξερευνούν αυτή την όμορφη χώρα, αλλά δεν είναι κάτι που μου αποφέρει κέρδος. Ετοιμάζω και ένα σύστημα online κρατήσεων ξενοδοχείων, αλλά δεν είναι κάτι που αναμένεται να αποδώσει οικονομικά στο άμεσο μέλλον. Εύχομαι, όταν λειτουργήσει αυτό, η παγκόσμια οικονομία να έχει ανακάμψει! Πιστεύετε ότι η Ελλάδα πρέπει να βγει από την ευρωζώνη, όπως απάντησε η πλειοψηφία των Ολλανδών σε πρόσφατη έρευνα; Φυσικά και όχι, πρόκειται για γελοία ιδέα. Σχετικά με την αποκαλούμενη έρευνα, πραγματοποιήθηκε στο διαδίκτυο από μια μάλλον λαϊκίστικη εφημερίδα. Δεν ήταν μία επιστημονική ή έστω αξιόπιστη έρευνα και οι απαντήσεις δεν μπορούν να θεωρηθούν αντιπροσωπευτικές του ολλανδικού πληθυσμού. Στην ίδια έρευνα σχεδόν όλοι απάντησαν επίσης ότι η Ολλανδία και η Γερμανία πρέπει να βγουν από την ευρωζώνη. Θεωρείτε δικαιολογημένες τις επιθέσεις που κατά κόρον το τελευταίο διάστημα δέχεται η Ελλάδα από ξένες εφημερίδες; Όταν διαβάζω κάποιο άρθρο που επιτίθεται αδικαιολόγητα στην Ελλάδα θυμώνω. Αυτές τις στιγμές νιώθω περισσότερο Ελληνίδα από τους Έλληνες!

Γεννημένη στις 4 Ιουνίου 1975, η Angelina Jolie, μαζί με τον κατά δύο χρόνια μεγαλύτερο αδερφό της James Haven, αποτελούν τους καρπούς του έρωτα του βραβευμένου με Όσκαρ, Jon Voight, και της επίσης ηθοποιού, Marcheline Bertrand. Έπειτα από το χωρισμό των γονιών της, η Angelina μετακόμισε μαζί με τη μητέρα και τον αδερφό της στο Palisades της Νέας Υόρκης. Οκτώ χρόνια αργότερα η οικογένεια επέστρεψε στο Λος Άντζελες, όπου ξεκίνησε μαθήματα στο «Lee Strasberg Theatre Institute». Η δύσκολη παιδική της ηλικία Ο χωρισμός των γονιών της της δημιούργησε αρκετές εμμονές. Δεν προσπαθούσε να είναι διαφορετική. Ήταν διαφορετική και η σκοτεινή πλευρά του χαρακτήρα της φάνηκε από μικρή ηλικία. Στο σχολείο, αντί να παίζει στα διαλείμματα με τους συμμαθητές της, προτιμούσε να απομονώνεται. Τα βιβλία της ήταν γεμάτα με νεκρικά σύμβολα και λέξεις όπως αυτοκτονία και θάνατος έγιναν οι αγαπημένες της. Την ώρα που οι φίλες της ονειρεύονταν να γίνουν αεροσυνοδοί ή σταρ του σινεμά, εκείνη παράτησε τα μαθήματα υποκριτικής και αποφάσισε πως ήθελε να κάνει καριέρα ως οργανώτρια κηδειών! Φαίνεται πως ο αέρας του σχολείου στο Beverly Hills δεν ήταν γι αυτή. Σε συνέντευξή της αποκάλυψε πως είχε να αντιμετωπίσει τη σκληρή κριτική των συμμαθητών της τόσο για το παρουσιαστικό της, αφού φορούσε σιδεράκια και γυαλιά και ήταν υπερβολικά αδύνατη, όσο και για την ταξική διαφορά τους. Μπορεί να ήταν κόρη του γνωστού ηθοποιού, ωστόσο, για μεγάλο διάστημα εκείνος δεν στήριζε οικονομικά την οικογένειά του, με αποτέλεσμα η Angelina να μεγαλώνει με το πενιχρό εισόδημα της μητέρας της, που την ανάγκαζε να φοράει ακόμα και μεταχειρισμένα ρούχα. Η αυτοκαταστροφική τάση, που την ακολούθησε μέχρι την ενήλικη ζωή της, έγινε πιο αισθητή κατά τη διάρκεια της εφηβείας της. Οι πειραματισμοί της με τα μαχαίρια έγιναν συχνότεροι, ενώ δεν δίσταζε να χαρακώνεται ακόμα και μπροστά σε συμμαθητές της. Χρόνια αργότερα θα πει για την περίοδο αυτή: «Είχα ολόκληρη συλλογή μαχαιριών. Για κάποιο λόγο, η τελετουργία του να κόβω τον εαυτό μου και να νιώθω τον πόνο με έκανε να νιώθω ζωντανή και ήταν, κατά κάποιο τρόπο, θεραπευτική για μένα». Την ίδια περίοδο, σχεδόν παρατάει το σχολείο και αρχίζει την αλήτικη Από την Άντζι Δάρα ζωή. Βάφει τα μαλλιά της μοβ, κάνει τα πρώτα της τατουάζ, γεμίζει την γκαρνταρόμπα της με μαύρα ρούχα χρώμα που προτιμάει μέχρι σήμερα και συγκατοικεί με το φίλο της, επειδή δεν άντεχε την καταπίεση της μητέρας της. Ενθυμούμενη εκείνη την περίοδο εξομολογείται: «Είμαι ακόμη στην καρδιά και πάντα θα είμαι ένα αλητάκι με πολλά τατουάζ». Δύο χρόνια αργότερα, χωρίζει με το αγόρι της και μετακομίζει πάνω από ένα γκαράζ, κοντά στο σπίτι της μητέρας της. Αποφαζίζει πως θέλει να ξεμπερδέψει γρήγορα με το σχολείο. Αφήνει, λοιπόν, για ένα διάστημα τα μαχαίρια και πιάνει τα βιβλία. Ένα αστέρι γεννιέται Η Angelina δεν ήθελε κάνει καριέρα με το διάσημο όνομα του μπαμπά της. Δεν μπορούσε να του συγχωρήσει πως αυτός ήταν η αιτία που διαλύθηκε η οικογένειά τους. Ο λόγος ήταν ότι προτίμησε την αγκαλιά μιας άλλης, κάτι που προκάλεσε πόνο στη μητέρα της, στην οποία είχε παθολογική αδυναμία μέχρι το τέλος της ζωής της, τον Δεκέμβριο του 2007. Από νωρίς είχε αποφασίσει θα χρησιμοποιούσε ως επώνυμο το μεσαίο της όνομά της, Jolie, το οποίο της έδωσε η πασίγνωστη νονά της, Jacqueline Bisset. Ο πρώτος της ρόλος το 1993 ήταν στο «Cyborg II: Glass Shadows». Παράλληλα εργάζεται ως μοντέλο και να συμμετάσχει σε βιντεοκλίπ καλλιτεχνών, όπως του Meatloaf, του Lenny Kravitz και των Rolling Stones στο οποίο λέγεται πως ξετρέλανε τον Mick Jagger. Ο ρόλος της ατίθασης κοπέλας που κλήθηκε να ερμηνεύσει στη δεύτερη ταινία της με τίτλο «Hackers» το 1995 της ταίριαζε γάντι. Ήταν η ευκαιρία που ζητούσε και έστρεψε πάνω της τα βλέμματα των κριτικών. Στην ίδια ταινία γνώρισε τον πρώτο της σύζυγο, τον Jonny Lee Miller. Παντρεύτηκαν το 1996, αλλά χώρισαν το 1999. Φυσικά, στην εκκλησία δεν προτίμησε νυφικό, αλλά ένα λευκό πουκάμισο που είχε στολίσει με το αίμα της, γράφοντας το όνομα του αγαπημένου της. Η πρώτη «Χρυσή Σφαίρα» ήρθε για την ερμηνεία της στην τηλεταινία «George Wallace», ενώ ο ρόλος της Gia, ενός πασίγνωστου μοντέλου που έπασχε από AIDS, στην ομώνυμη ταινία θα απογειώσει την καριέρα της,

χαρίζοντάς της τη δεύτερη «Χρυσή Σφαίρα» και μια υποψηφιότητα για «Emmy». Οι προτάσεις πέφτουν βροχή. Πρωταγωνιστεί στο «Pushing Tin», στο πλευρό του δεύτερου συζύγου της, Billy Bob Thornton, για τον οποίο σημαδεύει το σώμα της κάνοντας τατουάζ με το όνομά του, το οποίο αφαιρεί μετά το χωρισμό τους. Ακολουθούν το πολυδάπανο «Bone Collector» και το «Girl, Interrupted» για το οποίο κέρδισε το Όσκαρ «Β Γυναικείου Ρόλου». Την ίδια περίοδο αρχίζει να ασχολείται ενεργά με τη φιλανθρωπία και να ταξιδεύει συχνά σε τριτοκοσμικές χώρες, προσφέροντας τη βοήθειά της σε όσους την χρειάζονται. Κάνει όνειρα για μια «πολύχρωμη οικογένεια» και υιοθετεί το πρώτο της παιδί, τον Maddox. Παρά το γεγονός ότι η καριέρα της έχει σταθερά ανοδική πορεία και δείχνει πως βρίσκει τον εαυτό της μέσα από το φιλανθρωπικό της έργο, φαίνεται πως δεν μπορεί να βρει την ψυχική της ισορροπία. Τα οικογενειακά προβλήματα δεν σταματούν, ενώ για χρόνια επισκέπτεται ψυχαναλυτή. Η επιτυχία έχει έρθει, όμως εκείνη δεν μπορεί να ξεφύγει από την κατάθλιψη και τις τάσεις αυτοκτονίας, τις οποίες προσπάθησε να αντιμετωπίσει κάνοντας ακόμη και μαθήματα ντραμς. Το 2003, η Angelina, μετά την ολοκλήρωση των γυρισμάτων της ταινίας δράσης «Lara Croft Tomb Raider: The Cradle of Life», κάποια από τα οποία έγιναν στην Ελλάδα, σε μια προσπάθεια να σβήσει καθετί που την δένει με τον πατέρα της, υποβάλλει αίτηση και μετονομάζεται επίσημα σε Jolie. O πατέρας της αντιδρά, υποστηρίζοντας πως η κόρη του έχει «σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα». Η ζωή τους γίνεται για ένα διάστημα ριάλιτι, ανταλλάσσοντας και οι δύο κατηγορίες μπροστά στο φιλοθεάμων κοινό. Αργότερα, όμως, η Angelina υπαναχωρεί και δέχεται έπειτα από χρόνια την πατρική αγκαλιά. Γυναίκα-αράχνη «Δεν θα συγχωρούσα ποτέ τον εαυτό μου, αν έκανα σχέση με κάποιον παντρεμένο, επειδή ο πατέρας μου απάτησε τη μητέρα μου. Δεν θα μπορούσα να αντικρίσω τον εαυτό μου στον καθρέφτη. Δεν με ελκύουν οι άντρες που απατούν τις συζύγους τους», έχει δηλώσει η Angelina. Ωστόσο, πολλά δημοσιεύματα, αλλά και μια βιογραφία της που δημοσιεύτηκε από τον γνωστό βιογράφο των διασήμων, Andrew Morton, κάνουν λόγο για μια εντελώς διαφορετική αλήθεια. Η Angelina παθιάζεται μόνο με τους δεσμευμένους! Σύμφωνα με τις «κακές γλώσσες» του Holywood, η ηθοποιός έγινε η αιτία για να κλείσουν πολλά σπίτια. Ο πρώτος παράνομος δεσμός της ήταν με το σύντροφο της μητέρας της στα 16 της. Το μυστικό το αποκάλυψε η ίδια στον αδερφό της, στον οποίο τρέφει ιδιαίτερη αδυναμία, με αποτέλεσμα να το μάθει η μητέρα της και να διακόψει τη σχέση της μαζί του. Χρόνια αργότερα λέγεται πως έπεσε στα δίχτυα της ο Ethan Hawke, όταν ήταν ακόμη παντρεμένος με την Uma Thurman, ενώ ακολούθησαν o Ralph Fiennes, ο μετέπειτα σύζυγός της Billy Bob Thornton, o οποίος όταν γνωρίστηκαν ήταν παντρεμένος με άλλη, και φυσικά ο Brad Pitt. Λέγεται μάλιστα πως ο τελευταίος στόχος της ήταν ο συμπρωταγωνιστής της στην ταινία «The Tourist», Johhny Depp, όμως, δεν βρήκε ανταπόκριση. Brangelina Σταθμός της ζωής και της καριέρας της ήταν η ταινία «Mr & Mrs Smith», το 2005, όπου γνώρισε τον Brad Pitt. Δεν ήταν λίγοι εκείνοι που έβλεπαν πως η χημεία ανάμεσα στους δύο πρωταγωνιστές ήταν εκρηκτική και αρκετοί υποψιάζονταν πως ένας νέος έρωτας είχε γεννηθεί. Μπορεί εκείνοι να δήλωναν αρχικά απλώς «φίλοι», όμως, ο Pitt σύντομα χώρισε από την Jennifer Aniston και η Angelina κέρδισε τον τίτλο της «παγκόσμιας αντροχωρίστρας». Το ζευγάρι γίνεται άμεσα ο αγαπημένος στόχος των παπαράτσι. Ο Brad υιοθετεί τον Maddox και τη Zahara, ενώ λίγο αργότερα αποκτούν το πρώτο βιολογικό τους παιδί, τη Shiloh Nouvel. Το περιοδικό που κατάφερε να αποκτήσει την πολυπόθητη πρώτη φωτογραφία της νεογέννητης έδωσε 7,5 εκατομμύρια δολάρια, ποσό που το ζευγάρι δώρισε σε φιλανθρωπίες. Το όνειρο της Angelina για μια μεγάλη «πολύχρωμη οικογένεια» γίνεται σιγά σιγά πραγματικότητα. Η οικογένεια ταξιδεύει σε όλο τον πλανήτη και μένουν σε όποιο μέρος του κόσμου έχουν γύρισμα οι γονείς. Μάλιστα μεγαλώνει, όταν το ζευγάρι υιοθετεί από το Βιετνάμ τον Pax Thien, ενώ λίγο αργότερα έρχονται τα δίδυμα Knox Leon και Vivienne Marcheline. Η ατίθαση Angelina, παρά τα διάφορα δημοσιεύματα που την θέλουν να χωρίζει κάθε λίγο και λιγάκι, φαίνεται πως έχει βρει τελικά την ισορροπία της. Άλλωστε, όπως υποστηρίζει «Ο γάμος δεν κρατά δύο ανθρώπους υποχρεωτικά μαζί». Μαζί με τον Brad συνεχίζει το φιλανθρωπικό της έργο δωρίζουν το ένα τρίτο των εισοδημάτων τους σε φιλανθρωπίες αποφεύγει τις περιττές δημόσιες εμφανίσεις και αφιερώνει πολύ από το χρόνο της στην οικογένεια.

Από την Ελένη Ηλιάδη Καναδάς, Ισπανία, Ιαπωνία και Ιταλία χαίρονται να βλέπουν δελτία ειδήσεων, αφού οι παρουσιάστριες φοράνε μόνο το άρωμά τους. Κατά τη διάρκεια των «Naked News», που έχουν ξεκινήσει να μεταδίδονται εδώ και μια δεκαετία, οι παρουσιάστριες κάνουν στριπτίζ, καθώς εκφωνούν τα νέα της ημέρας. Αυτό όχι μόνο δεν αποτέλεσε αιτία παρατράγουδων, αλλά προκάλεσε ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον στο τηλεοπτικό κοινό αναφορικά με τα όσα διαδραματίζονται καθημερινά σε όλο τον κόσμο. Τοπικές ειδήσεις, διεθνείς εξελίξεις, χρηματιστήριο, αθλητικά και, φυσικά, ο καιρός παρουσιάζονται στον τηλεθεατή με τον πιο σέξι τρόπο που θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί. Νεαρές ή πιο ώριμες κυρίες με καλοσχηματισμένα κορμιά εμφανίζονται αρχικά ντυμένες συντηρητικά, αλλά στη συνέχεια εξελίσσονται σε μια από τις πιο τρελές φαντασιώσεις του αντρικού πληθυσμού. Σε αυτό συμβάλλει το γεγονός ότι οι έμπειρες πλέον παρουσιάστριες των «Naked News» εμφανίζονται ανάλογα με τις ηλικίες που παρακολουθούν τη συγκεκριμένη ώρα το δελτίο. Τελικά, μάλλον η Ελλάδα είναι πίσω και σε αυτό τον τομέα Victoria Sinclair Η πρωτεργάτης των «Naked News» στον Καναδά είναι σήμερα 42 ετών.

1 2 3 4 6 5 7 1,8. Katherine Curtis 2, 4, 6. Victoria Sinclair 3, 7. Valentina Taylor 5. H συντακτική ομάδα των Naked News 8 Παλαιότερα είχε δηλώσει πως δεν ντρέπεται γι αυτό που κάνει. «Παρουσιάζουμε τις ειδήσεις με πολύ επαγγελματικό τρόπο. Δεν έχουμε να ντραπούμε για τίποτα. Προσωπικά, όταν εκφωνώ το δελτίο ειδήσεων, το νιώθω τόσο πολύ που σχεδόν ξεχνάω ότι γδύνομαι» Η Victoria, ως η «αρχαιότερη» του «γυμνού δελτίου», εξηγεί πώς προέκυψε η ιδέα που κάνει τα νούμερα της τηλεθέασης να τρελαίνονται «Το project ξεκίνησε όταν δύο κύριοι ρωτήθηκαν αν θα παρακολουθούσαν περισσότερο τα δελτία ειδήσεων σε περίπτωση που οι παρουσιάστριες ήταν γυμνές. Η θετική τους απάντηση ενεργοποίησε αμέσως τους παραγωγούς, οι οποίοι υλοποίησαν την ιδέα. Και τα αποτελέσματα είναι εμφανή». Valentina Taylor Πρόκειται για την πιο σέξι παρουσία των «Naked News». H Valentina έφυγε από το Βανκούβερ και πήγε στο Οντάριο, μόνο και μόνο για να κάνει το όνειρό της πραγματικότητα. «Το γυμνό σώμα είναι κάτι το φυσικό. Δεν ντρέπομαι καθόλου που γδύνομαι. Αγαπώ όλα τα παιδιά πίσω από τις κάμερες και δεν με ενοχλεί να γδύνομαι μπροστά τους», λέει η ίδια, ενώ ευελπιστεί αυτό το πρόγραμμα να έρθει και στη χώρα μας. «Ελπίζω η επόμενη χώρα να είναι η Ελλάδα», λέει η 35χρονη παρουσιάστρια. Όταν ρωτήθηκε ποια ήταν η αντίδραση των συγγενών της, όταν αποφάσισε να γδυθεί κατά τη διάρκεια του δελτίου ειδήσεων, εκείνη απάντησε: «Οι δικοί μου με υποστήριξαν πάρα πολύ σε αυτή την προσπάθειά μου. Πιστεύω ότι αυτή η δουλειά είναι για μένα». Katherine Curtis Η Katherine είναι μόλις 24 ετών και θεωρείται σχετικά νέα στα «Naked News». Όπως δηλώνει, η παρουσίαση των «γυμνών δελτίων» ήταν ένα όνειρό της που έγινε πραγματικότητα. «Ήθελα πάντα να αποτελώ μέρος της ομάδας των Naked News και, όταν πήρα τη δουλειά, ενθουσιάστηκα πάρα πολύ». Η Κάθριν δεν διστάζει να παραδεχτεί πως το γυμνό είναι το απόλυτο φυσικό της περιβάλλον. «Αυτό που με ενθουσιάζει περισσότερο στα «Naked News» είναι ότι παροτρύνω τον κόσμο να είναι σέξι και ερωτικός, χωρίς να χρειάζεται να είναι έξυπνοι και σοφιστικέ. Το γυμνό είναι απόλυτα φυσικό. Αυτό που περιμένω με ανυπομονησία είναι να δω την ελληνική έκδοση των Naked News»

Από την Julia A. Εικονογράφηση: Λευτέρης Μαυρογιάννης