Μαριέττα Κόντου ΦΤΟΥ ΞΕΛΥΠΗ. Εικόνες: Στάθης Πετρόπουλος

Transcript

1 Ιστορίες που ζεις δυνατά Μαριέττα Κόντου ΦΤΟΥ ΞΕΛΥΠΗ Εικόνες: Στάθης Πετρόπουλος

2

3 Στο τώρα Έχω δώσει τόσες υποσχέσεις που νομίζω ότι έχω χάσει το μέτρημα. Δεν είναι που λέω ψέματα όταν δεν τις τηρώ, είναι που κάθε φορά υπόσχομαι και το πιστεύω, και πάντα κάτι συμβαίνει και με βγάζει ψεύτρα, μα στ αλήθεια δεν είμαι. Καθόλου όμως. Είναι που η ψυχή μου δεν είναι τόσο δυνατή όσο η υπόσχεσή μου, είναι λίγο πιο παιδική και «σκοντάφτει» σε δικαιολογίες, αυτή τη φορά όμως είναι αλλιώς. Αυτή τη φορά νομίζω ότι η ψυχή μου είναι πιο δυνατή από την υπόσχεσή μου και θα την κρατήσω, όπως με έμαθε ο μπαμπάς μου. Αυτό και πώς να κολυμπώ. Τα πολυτιμότερα νομίζω. Θα ξανάρθω, θα ξανάρθω, θα ξανάρθω, το 11

4 υπόσχομαι! Πίσω σε αυτά που αγαπώ, θα ξανάρθω. Κολυμπώ και υπόσχομαι, κολυμπώ και μιλάω στον εαυτό μου, από μέσα μου αλλά τόσο δυνατά που νομίζω ότι οι σκέψεις μου ακούγονται μέχρι απέναντι, εκεί, στη φωτεινή κουκκίδα που προσπαθώ να φτάσω εδώ και ώρες, ούτε κι εγώ ξέρω πόσες. Έχω χάσει το μέτρημα με τις ώρες, όπως και με τις υποσχέσεις. Προσπαθώ να κρατώ το κεφάλι έξω από το νερό και έχω τον νου μου στην Καλίντα, που φοβάμαι μην κουραστεί τόσες ώρες μέσα στο νερό, και δε θέλω να τη χάσω απ τα μάτια μου. Τραβώ τη βάρκα τη φορτωμένη με ανθρώπους και ήμουν εγώ και η αδελφή μου οι μόνες που ξέραμε κολύμπι και μπορούσαμε να την ελαφρύνουμε από το βάρος μας και να τη σπρώξουμε προς την ακτή. Και εκεί που νιώθω τα πόδια μου να χουν βαρίδια και πάω να κουραστώ και ν αφεθώ, εκεί βγάζουνε φτερά και νιώθω να πετώ. Από τη μια γυρνώ, κοιτώ και βλέπω μόνο μάτια, ζευγάρια μάτια να με κοιτούν μέσα από τη βάρκα μας και να περιμένουν από μένα βοήθεια. Και από την άλλη γυρνώ και κοιτάζω στη στεριά και με κρυφή λαχτάρα περιμένω κι 12

5 εγώ κάποιος να με βοηθήσει, πιο μεγάλος και πιο δυνατός από μένα. Πόσο θα ήθελα τον μπαμπά μου να ήταν εδώ, να με καθησυχάσει, να με πάρει στις φαρδιές του πλάτες και να με βγάλει ασφαλή στην ακτή, όπως κάνουν τα δελφίνια και οι φάλαινες με τα μικρά τους. Δε φοβάμαι μην πάθω κανένα κακό, ξέρω πως, ό,τι και να συμβεί, θα κολυμπήσω μέχρι το νησί, όμως έχω μαζί μου αυτά τα ζευγάρια μάτια, αυτών των ανθρώπων, και νιώθω πως αν αφήσω σε κάποιον να συμβεί κάτι κακό, δε θα το συγχωρέσω ποτέ στον εαυτό μου. Δεν έχω μάθει να κάνω έτσι. «Αυτούς που μας έχουν ανάγκη τους βοηθάμε πάντα!» μου έλεγε η μαμά και από τότε δεν άφησα γατί για γατί που να μην το πήγα σπίτι για να το φροντίσω. Ακόμα και τα μικρά που θήλαζαν τα πήρα από τη μαμά τους, γιατί νόμιζα πως εγώ θα είμαι καλύτερη μαμά, αλλά και την κουφή γάτα της γειτόνισσας που τη φώναζε και δεν ερχόταν γιατί δεν άκουγε, ενώ εγώ νόμιζα πως προτιμούσε εμένα, και το γατί που με ακολούθησε από το σχολείο στο σπίτι και το πρωί το βρήκα στο κρεβάτι μου να κοιμάται αμέριμνο, χωρίς ποτέ να καταλάβω τι μου βρήκε. Αυτή η τελευταία 13

6 14

7 15

8 γάτα όμως, η Κιταμπάν, * έμεινε για πάντα, επίμονη και πεισματάρα, παρά τις αντιρρήσεις της μαμάς, που δεν μπορούσε άλλο τις τρίχες. Είχα υποσχεθεί να βοηθάω και τουλάχιστον αυτή την υπόσχεση θα την κρατούσα. Κλείνω τα μάτια, για λίγο μόνο, όχι για να μη βλέπω τα δικά τους, μια σταλίτσα να ξεκουραστώ, μια στιγμή μονάχα και μετά θα τα ξανανοίξω πιο ξεκούραστη και πιο δυνατή. Αφήνομαι να κρεμαστώ απ τα σκοινιά της βάρκας, τα πόδια μου χαλαρώνουν, σταματούν να προσπαθούν και μένω ακίνητη στη σκοτεινή αγκαλιά του νερού που τόσο αγαπώ, σαν το σκοτεινό κουκούλι της κάμπιας. Και οι σκέψεις χαλαρώνουν κι αυτές και γίνονται αισθήσεις και ο χρόνος με πάει πίσω, ακόμα πιο πίσω, στη χώρα μου, στην πόλη μου, στη γειτονιά μου, στο σπίτι και στο δωμάτιό μου, στα δικά μου τα κοντινά αλλά και μακρινά μαζί, εκεί που οι σκέψεις μου ανθίζουν και είναι όλες υγρές, άλλες φωτεινές και άλλες πιο σκιερές, όλες τους όμως υδάτινες * Κιταμπάν σημαίνει βιβλίο στα αραβικά. 16

9 17

10 Ιστορίες που ζεις δυνατά Το γενναίο ταξίδι της Νουρ από τη Συρία, που αγαπά το νερό τόσο ώστε πιστεύει πως υπάρχει μια χώρα με κατοίκους νερένιους, που λέγεται Κολυμβησία. Η διαδρομή, γεμάτη νοσταλγία για τα παλιά και δύναμη για το άγνωστο μέλλον, με μοναδικά εφόδια τη γάτα της την Κιταμπάν, την αδελφή της και ένα σακούλι στον λαιμό με τα πιο «πολύτιμα». Τι θα γίνει όμως όταν η Κιταμπάν χαθεί στη Λέσβο; Πώς θα ανταμώσει ξανά με τους αγαπημένους της και πώς θα γίνει το κολύμπι οδηγός επιβίωσης και απροσδόκητο εισιτήριο για το μεγάλο της όνειρο; Μια σειρά που απευθύνεται σε όσους αποδέχονται τη δική τους διαφορετικότητα αλλά και των άλλων, σε όσους θέλουν να ανήκουν κάπου ή απλά να εκφραστούν, αλλά κυρίως σ εκείνους που θέλουν να ζουν δυνατά. ISBN: από 10 ετών ΒΟΗΘ. ΚΩΔ. ΜΗΧ/ΣΗΣ 80858