ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ. sd Σάββατο 15 - Κυριακή 16 Σεπτεμβρίου 2012. Θεόδωρος Παραγιός: Ο ακούραστος εργάτης του Ελληνισμού του Λιν

ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ sd Σάββατο 15 - Κυριακή 16 Σεπτεμβρίου 2012 Θεόδωρος Παραγιός: Ο ακούραστος εργάτης του Ελληνισμού του Λιν

2 ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ Θεόδωρος Παραγιός: Από τη Σάμο στο Λιν Η ζωή και η περιπετειώδης πορεία του Θεόδωρου Παραγιού από το όμορφο νησί της Σάμου στο Λιν της Μασαχουσέτης, έχοντας οργώσει θάλασσες και ωκεανούς σε χώρες μακρινές, σε πόλεις άγνωστες, είναι μία ακόμα κλασσική περίπτωση Οδύσσειας ενός ομογενή ο οποίος κέρδισε τη ζωή. Τολμηρός, αποφασιστικός, και πάνω απ όλα εργατικός, μπήκε από νωρίς, 12χρονο παιδί, στον αγώνα της επιβίωσης και τα κατάφερε, έχοντας καταλάβει από πολύ νωρίς ότι οι δυνατότητες στο νησί του ήταν ελάχιστες. Κατακτά αμέσως από την πρώτη στιγμή την αγάπη και την εκτίμηση όσων τον γνωρίζουν επειδή ακριβώς είναι άνθρωπος καλός. periodiko@ekirikas.com Π Ε Ρ Ι Ε Χ Ο Μ Ε Ν Α ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ ΘεόδωροςΠαραγιός: ΟακούραστοςεργάτηςτουΕλληνισμούτουΛιν Σελίδα 3 Ο θησαυρός της Ελληνικής γής Krinos Foods, LLC., 47-00 Northern Blvd. LIC, NY 11101 www.krinos.com το βιβλίο είναι φίλος (718) 784-5255 ΘΕΜΑ ΤοέργοτηςορθόδοξηςεκκλησίαςστηνΚένυα Σελίδα 14 ΘΕΜΑ ΕντυπώσειςαπότηνΚένυα Σελίδα 18 ΥΓΕΙΑ ΟστεοπόρωσητουιατρούΦρίξουΓκούση Σελίδα 20 ΚΟΣΜΟΣ Εντυπωσιακήεπιτυχίαστημείωσητης κάτωτων5ετώνθνησιμότητας Σελίδα 22 ΠΟΛΙΤΙΚΗ Αρκάδεςσεκυβερνητικάαξιώματα Σελίδα 23 ΕΙΚΟΝΕΣ Το...χθεςτηςΘεσσαλονίκηςμεεικόνες Σελίδα 26 ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ ΜιαπροσέγγισηστομύθοτηςΜαρίαςΚάλλας Σελίδα 28 ΕΛΛΑΔΑ Απόπούπήραντοόνομάτουςτανησιάμας Σελίδα 30 ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ Οισυντομογραφίεςτωνυπολογιστών Σελίδα 31 ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ΓιώργοςΚούδας:Ο«Μεγαλέξανδρος» τουελληνικούποδοσφαίρου Σελίδα 32 ΓΥΜΝΑΣΤΙΚΗ Ασκήσειςστηνδιάρκειατηςημέρας Σελίδα 33 ΥΓΕΙΑ Μύθοικαιαλήθειεςγιατηνστοματικήυγεία Σελίδα 34 ΤΑΞΙΔΙΑ ΕλάτεστηνΕλλάδα-και-γιατηΜονεμβασία Σελίδα 35 ΨΥΧΑΓΩΓΙΑ Σελίδα 38 ΠΑΙΔΙ Σχολικήβίακαισχολικόςεκφοβισμός Σελίδα 39

ΣΑΒΒΑΤΟ 15 - ΚΥΡΙΑΚΗ 16 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012 ΠΡΟΣΩΠΟ 3 Θεόδωρος Παραγιός: Ο ακούραστος εργάτης του Ελληνισμού του Λιν Του Θεοδώρου Καλμούκου Ο Θεόδωρος Παραγιός από το όμορφο νησί της Σάμου, βρέθηκε στο Λιν της Μασαχουσέτης έχοντας σχηματίσει μία εξαιρετικά ενδιαφέρουσα πορεία και περιπλάνηση, αναζητώντας την προκοπή και το κέρδισμα της ζωής και τα πέτυχε. Συνάμα από την αρχή που ήλθε στην Αμερική, στη γη τα ελευθερίας και της ευκαιρίας, ασχολήθηκε με τα κοινά παρέχοντας πολύτιμες υπηρεσίες στην AHEPA και την κοινότητα του Αγίου Γεωργίου, η οποία έχει ταυτιστεί με την ίδια του τη ζωή. Εργατικός, φιλότιμος, φιλικός, χαμογελαστός πάντοτε, οικογενειάρχης σοβαρός, πατέρας στοργικός, φιλικός με όλους. Ποτέ, μα ποτέ, δεν αρνήθηκε να προσφέρει και να κάνει κάτι εθελοντικά για τον Αγιο Γεώργιο. Στο Ελληνικό φεστιβάλ πριν από δύο εβδομάδες ήταν επικεφαλής του τμήματος των ποτών, αλλά βρισκόταν παντού κι έκανε κι επί πλέον δημόσιες σχέσεις με τον γερουσιαστή Σκοτ Μπράουν και τον βουλευτή Τζον Τίαρνι. Στην ετήσια παρέλαση της Βοστώνης πρωτοστατεί με το Τμήμα της AHEPA και κατόπιν με την κοινότητα του Αγίου Γεωργίου. Ο Θεόδωρος Παραγιός άνοιξε τα κλαμένα μάτια του στο θάμα της ζωής το 1941 στο χωριό Σακουλέικα της Σάμου, ένα μικρό αλλά γραφικό χωριό με 120 κατοίκους κάπου πέντε χιλιόμετρα μακριά από το Καρλόβασι της Σάμου. Η οικογένειά του κατάγεται βασικά από τη Μικρά Ασία. Είπε πως «ο παππούς κι όλη η οικογένεια ήταν στη Μικρά Ασία όπου ήταν χτίστες, αλλά κάτι συνέβη και πέταξαν έναν μαλά, χτύπησαν έναν Τούρκο και σκοτώθηκε κι έτσι έπρεπε να φύγουν και βρέθηκαν στην Κάρπαθο και από εκεί στη Σάμο. Το επώνυμο ήταν Χαρτοφύλης και το όνομα το πήρα από τον παππού τον Κωνσταντίνο ο οποίος ήταν χαρτοφύλακας στα απόρρητα στη Σάμο». Δύσκολα τα χρόνια τότε διότι, όπως είπε, «ο πατέρας μου βρισκόταν στρατιώτης στην Αλβανία και υπηρετούσε στο Υγειονομικό». Ο μικρός Θεόδωρος λίγο έλλειψε να πεθάνει. Είπε πως «όπως μου διηγείτο αργότερα η μητέρα και οι θείες μου, εγώ δεν επρόκειτο να ζήσω, γλύτωσα από του χάρου τα νύχια διότι υπήρχαν αρρώστιες, δεν υπήρχε φαγητό, κι από πάνω αρρώστησε η μητέρα μου με τύφο οπότε δεν μπορούσε να με θηλάσει, ούτε να με φροντίσει καθόλου οπότε με πήρε η θεία μου η Κατερίνα, αδελφή του πατέρα μου, η οποία με είχε κοντά της κάπου δύο χρόνια έως ότου να συνέλθει η μητέρα μου. Στη συνέχεια, άρχισαν τα αντάρτικα, άλλα προβλήματα» και τόνισε «δοξάζω το Θεό που βρέθηκε η θεία κι ο παππούλης μου εκεί και βρίσκομαι σήμερα στη ζωή». Θυμήθηκε ότι «λόγω των ανταρτών που έρχονταν, άνοιγαν τις πόρτες των σπιτιών μας έπαιρναν ό,τι φαγητά είχαμε, η δύστυχη η μητέρα μου τότε με τρία παιδιά εμένα, τον Ο Θεόδωρος Παραγιός με την αγαπημένη σύζυγό του Ελένη, απολαμβάνουν σύντομο ταξίδι διακοπών στο Κέιπ - Κοτ της Μασαχουσέτης. Ο Θεόδωρος Παραγιός με την σύζυγό του Ελένη και τα αγαπημένα τους παιδιά σε στιγμές οικογενειακής χαράς και ευτυχίας. Μανόλης, Ντον, Κατερίνα, Γιάννης και Δημήτρης. Κώστα και την Μαρία, ήταν σε απόγνωση. Θυμάμαι κάθε βράδυ οι αντάρτες χτυπούσαν την πόρτα και λεηλατούσαν. Μία φορά η μητέρα μου κρατούσε ένα αναμμένο δαυλό κι είπε σ έναν αντάρτη φύγε γιατί θα σε σκοτώσω. Κι έτσι άδειασαν το χωριό μας επειδή ήταν μικρό, καθώς και άλλα μικρά χωριά και μας πήγαν στο χωριό Πλάτανος και μας είχαν περικυκλώσει με στρατό και δεν μπορούσαν οι αντάρτες να μας λεηλατήσουν και πειράξουν. Σκεφθείτε ότι μας έβαλαν δύο οικογένειες σ ένα σπίτι σαν στάβλο όπου από κάτω ήταν τα ζώα, κι από πάνω κοιμόμαστε εμείς, αλλά δόξα τω Θεώ ο πατέρας μας μετά από λίγο βρήκε και μας πήγε σε κάποιο άλλο σπίτι για να είμαστε μόνοι μας. Οταν τέλειωσαν τα αντάρτικα επιστρέψαμε πάλι πίσω στο χωριό μας όπου ο πατέρας μας δούλεψε καλά ως γεωργός». Οταν ο Θεόδωρος τελείωσε το Δημοτικό σχολείο ο πατέρας του ήθελε να τον στείλει στο Γυμνάσιο. Είπε πως «τα πράγματα ήταν τόσο δύσκολα, αλλά εδώ που τα λέμε κι εγώ δεν είχα μυαλό να πάω για Γυμνάσιο. Του είπα δε θέλω να πάω στο Γυμνάσιο, οπότε μου είπε εντάξει, τότε θα έλθεις να δουλεύεις μαζί μου. Πήγα μία - δύο εβδομάδες αλλά είπα στον εαυτό μου αυτή εδώ δεν είναι δουλειά, δύσκολη. Είπα στον πατέρα μου ότι δεν την θέλω αυτή τη δουλειά, κι αμέσως μου είπε, ε, τότε θα σε στείλω παραγιό σε κάποιον στο Καρλόβασι για να Συνέχεια στη σελίδα 4

4 ΠΡΟΣΩΠΟ ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ Θεόδωρος Παραγιός: Ο ακούραστος εργάτης του Ελληνισμού του Λιν Συνέχεια από τη σελίδα 3 δεις την αξία του σπιτιού. Θα σε πάω εκεί κι ό,τι σου λένε θα κάνεις. Ακριβώς την άλλη μέρα, στην ηλικία των 12 χρονών, με πήρε, με πήγε στο Καρλόβασι ο οποίος είχε το Βαλσάμειο ξενοδοχείο και ψιλικατζίδικο. Μου είπε εδώ θα μείνεις κι ό,τι σου λένε θα κάνεις, κι αν αλλάξεις μυαλό τότε να έλθεις να με βρεις. Εγώ είπα στον εαυτό μου εδώ θα μείνω, α και ήταν δύσκολα διότι με είχαν σαν δούλο, κάνε αυτό, κάνε εκείνο, τρέχα εκεί. Ανέβαζα νερό τρία πατώματα πάνω για να πλύνουν τα πιάτα διότι τότε δεν υπήρχε νερό τρεχάμενο». Δεν πληρωνόταν ούτε μία δραχμή, παρά μονάχα του έδιναν ένα πιάτο φαγητό κι ένα κρεβάτι για ύπνο. Ανήσυχο πνεύμα ο Θεόδωρος ήθελε να βρει ευκαιρία και να φύγει, αλλά δεν υπήρχαν περιθώρια διότι όπως είπε «καθάριζα το ξενοδοχείο, στη συνέχεια καθάριζα το μαγαζί, ήμουν δούλος, αλλά ήθελα να μάθω μία τέχνη γι αυτό τα μεσημέρια έφευγα κρυφά από το πίσω μέρος δύο - τρεις ώρες που κλείνουν τα μαγαζιά και πήγαινα και δούλευα σ ένα ποδηλατάδικο». Η ζωή έχει τα δικά της, απρόβλεπτες και αναπάντεχες εκπλήξεις και μία τέτοια έτυχε στο διάβα της ζωής του Θεόδωρου. Είπε πως «βρέθηκε ένας καλός κύριος ονόματι Βασίλειος Ανδρεάδης, ο οποίος είχε τυπογραφείο και έκανε τη διανομή των εφημερίδων που έρχονταν από Ο Θεόδωρος Παραγιός με την κόρη του Κατερίνα εργαζόταν πυρετωδώς 15 ώρες την ημέρα στο φεστιβάλ του Αγίου Γεωργίου του Λιν. την Αθήνα στα χωριά. Μια μέρα μου είπε: Ελα εδώ βρε παιδί μου, τι κάνεις εδώ; σπαταλάς τον καιρό σου και δεν μαθαίνεις τίποτε. Σε παρακολουθώ, τρέχεις από εδώ, από εκεί, παντού, όταν σε ζητήσουν κάτι το κάνεις αμέσως, λοιπόν θα έλθεις δουλέψεις μαζί μου, θα σε στείλω να μάθεις μια τέχνη και θα πληρώσω εγώ, απλά θα έρχεσαι μόνο να με βοηθάς. Θα κοιμάσαι, θα τρως στο σπίτι μου σαν παιδί μου. Κι έτσι το πρωί πήγαινα στο βαπόρι, έπαιρνα τις εφημερίδες, τις έκανα διανομή στα περίπτερα και μετά από εκεί πήγαινα στο μεγαλύτερο μηχανουργείο όχι μόνο της Σάμου, αλλά των νησιών του Αιγαίου με το όνομα Συνέχεια στη σελίδα 6 Teddy, you are The Best Sinharitiria! Congratulations to our dear friend and colleague Teddy Paragios With love and affection from Demitropoulos - Moody family Bill and Jane Booras St. George of Lynn MA Congratulations to our good friend Teddy Paragios. My father would have been proud of you. Cliff Ansara Lynnway Liquor Mart Lynn, MA

ΣΑΒΒΑΤΟ 15 - ΚΥΡΙΑΚΗ 16 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012 ΠΡΟΣΩΠΟ 5 Ο Θεόδωρος Παραγιός καλωσορίζει τον γερουσιαστή Σκοτ Μπράουν της Μασαχουσέτης στο φεστιβάλ του Αγίου Γεωργίου του Λιν. LYNN: One Andrew Street, Lynn, MA 01901 Tel.: (781) 598-0820 PEABODY: 32 Central Street, Peabody, MA 01960 Tel.: (978) 968-2222 ONLINE: www.myccu.org Congratulations to our good friend Theodore Paragios on your accomplishments. Wishing you health and continued success. CHRISTY & CLAIRE OFILOS and FAMILY Congratulations to our friends Teddy and Helen Paragios. From all of us at Community Credit Union of Lynn Congratulations and Good Luck to Teddy Paragios Dr. Nicholas Sarantopoulos, President /CEO Basil Manias

6 ΠΡΟΣΩΠΟ ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ Θεόδωρος Παραγιός: Ο ακούραστος εργάτης του Ελληνισμού του Λιν Συνέχεια από τη σελίδα 4 Μαρσέλλος. Είχε μέσα τόρνους, χυτήρια, τα πάντα. Τον ευγνωμονώ τον Ανδρεάδη όλη μου τη ζωή, με είχε σαν παιδί του. Επειτα από ενάμισι χρόνο μου είπε τώρα έμαθες κάπως την τέχνη και τώρα πρέπει να προχωρήσεις. Θα σε βάλω στην ηλεκτρική εταιρεία Βελισάριος να δουλεύεις, θα εξακολουθήσεις να μένεις μαζί μας. Ο πρόεδρος της ηλεκτρικής εταιρείας που τον έλεγαν Γεώργιο Πετρίδη μου είπε θα δουλεύεις μέχρι τις 12 το βράδυ στην ηλεκτρική εταιρεία και το πρωί στον αλευρόμυλο. Επίσης, έκανε παραγωγή και εμπόριο αλατιού από την αλυκή κι εγώ το κουβαλούσα από την αλυκή, το φούρνιζα ή το ξέραινα στην ήλιο και στη συνέχεια το έβαζα μέσα σε σακουλάκια και το έκανα διανομή στα χωριά της Σάμου». Ο Θεόδωρος είχε φτάσει στην ηλικία των 16 ετών και σκέφθηκε και είπε ότι κάτι άλλο έπρεπε να κάνει τώρα, κι αποφάσισε να μπαρκάρει στα πλοία. Είπε πως «πήγα σ ένα φίλο που είχε ένα καΐκι και του είπα να κάνω ένα ναυτολόγιο εδώ; Και μου είπε, γιατί όχι αφού ξέρεις τόρνο, ξέρεις από ηλεκτρικά, θα πάρει ένα βοηθητικό δίπλωμα τρίτου μηχανικού. Εκανα ένα ναυτολόγιο για ένα μήνα, αντάμωσα κάποιον κ. Νικολακάκη ο οποίος ήταν δεύτερος μηχανικός στο πλοίο Δέσποινα του Φουστάνου το οποίο έφευγε από Πειραιά και πήγαινε Σύρο, Τήνο, Μύκονο, Ικαρία, Σάμο. Πήγα στο Δέσποινα ως καθαριστής στη αρχή. Βρήκα τον δεύτερο μηχανικό και πήρα ένα βοηθητικό δίπλωμα μηχανικού. Κάθισα ένα χρόνο, πηγαίναμε την άγονη γραμμή Αγιο Ευστράτιο, Λήμνο, Σαμοθράκη, Αλεξανδρούπολη, Πόρτο Λάγος, Καβάλα. Μεταφέραμε τους φυλακισμένους από τον Αγιο Ευστράτιο και παίρναμε και τον κόσμο καθώς κατεβαίναμε». Εξήγησε ότι «το Δέσποινα ήταν στρατιωτικό βαπόρι του Δευτέρου Θερμά και εγκάρδια συγχαρητήρια στον καλό μου φίλο Θεόδωρο Παραγιό για την παρουσίαση που του γίνεται από τον «Εθνικό Κήρυκα». Ο Θόδωρος είναι η προσωποποίηση της καλοσύνης, είναι ο ακούραστος εργάτης που με πάθος προσφέρει. Σε εκείνον και στην οικογένειά του ευχόμαστε πάντα χαρές. Aθανάσιος (Αrthur) και Κική Triantefel οικογενειακώς Ο Θεόδωρος Παραγιός μπροστά στον μεγαλοπρεπή ναό του Αγίου Γεωργίου του Λιν, όπου αφιερώνει αμέτρητες ώρες την εβδομάδα εθελοντικής προσφοράς. Παγκοσμίου Πολέμου, το έκοψαν από πάνω και το έκαναν επιβατηγό. Επειτα από λίγο καιρό με έβαλαν στο πλοίο Παντελής της ίδιας εταιρείας με το οποίο κάναμε δρομολόγια Σύρο, Τήνο, Μύκονο, Κάλυμνο, Κω, Ρόδο. Κάθισα κι εκεί ένα χρόνο περίπου, οπότε είχε έλθει ο καιρός να πάω στρατιώτης. Παρουσιάστηκα στο Κέντρο Εκπαιδεύσεως Βαρέων Οπλων Πεζικού στο Χαϊδάρι. Επειδή ήμουν προστάτης οικογένειας έπρεπε να υπηρετήσω μόνο δώδεκα μήνες. Ηθελα να βγω έξω να πάω στον Πειραιά να βρω τους φίλους μου, αλλά δεν είχα ευκαιρία. Ακουσα μία μέρα έναν ταγματάρχη που έλεγε αν ξέρετε κάποιον που γνωρίζει από στόφες θερμάνσεως με πετρέλαιο, να παρουσιαστεί. Μόλις το άκουσα πήγα στον επιλοχία και του είπα εγώ ξέρω από αυτά τα πράγματα. Αμέσως με έβαλε στο τζιπ και με πήγε στο σπίτι του ταγματάρχη, καθάρισα τα πάντα, οπότε μου είπε αν θέλεις άδεια καμία ώρα θα πηγαίνεις στον επιλοχία να με ειδοποιεί. Οταν τελείωσε η εκπαίδευσή μου εκεί με έστειλαν στα Γρεβενά. Ηταν τραγική η κατάσταση ιδιαίτερα τη νύχτα, κι έλεγα πώς θα τα καταφέρω να φύγω από εδώ. Επειτα από δύο εβδομάδες ανακοίνωσαν ότι έψαχναν να βρουν κάποιον ηλεκτρομηχανικό, οπότε εμφανίστηκα, τους έδειξα τα χαρτιά και μου είπαν ετοιμάσου για τα Τρίκαλα. Εκεί ήταν σαν μικρό αεροδρόμιο με τα αναγνωριστικά αεροπλάνα του στρατού κι είχαμε και την ηλεκτρομηχανή η οποία ηλεκτροφώτιζε το χωριουδάκι Φλαμούλι των Τρικάλων. Εβαζα τη μηχανή μπροστά τους ηλεκτροδοτούσε, στις 12 τα μεσάνυχτα την έκλεινα, την ημέρα δεν είχα καμία υπηρεσία, ήμουν ανεξάρτητος, σαν τουρίστας, πέρασα πολύ καλά εκεί. Από εκεί με έστειλαν στη Λάρισα όπου εκπαιδεύτηκα ως Αστυνομία Μονάδος και φυλάγαμε την πύλη της στρατιάς κι από εκεί πήρα το απολυτήριο». CongratulationstoTeddyParagios anhonoree bythenationalherald's Periodiko. Welldeservedandlongoverdue. Antoni,Sophia,Joanna&ChristinaPentikis Αντί να πάει όμως στο σπίτι του στη Σάμο, πήγε στον Πειραιά και αναζήτησε αμέσως εργασία εκεί. Είπε «πήγα στην εταιρεία του Φουστάνου και την άλλη μεριά έπιασα δουλειά με το πλοίο Παντελής, πιάσαμε τη Σάμο, με είδαν οι γονείς μου. Επειτα από λίγο βρήκα δουλειά στο πλοίο Χίος του Λιβανού το οποίο ήταν φορτηγό και δούλευε εξωτερικές γραμμές. Το πήρα από το Αμβούργο της Γερμανίας και το πρώτο ταξίδι που έκανα ήταν στη Νέα Υόρκη, από εκεί Ιαπωνία, Νότιο Αμερική, μέχρι που φτάσαμε το 1964 στη Βοστώνη και πέσαμε μέσα στη μεγάλη απεργία των φορτοεκφορτωτών. Το βαπόρι μας είχε αγκυροβολήσει κάτω από τη γέφυρα Mystic Bridge της Βοστώνης. Εκανα χρέη τρίτου μηχανικού. Βγαίναμε έξω στη Βοστώνη, οπότε είπαμε ρε παιδιά δεν κανονίζουμε να παίρνουμε ανά μία εβδομάδα ο καθένας; Την εβδομάδα λοιπόν που είμαστε έξω επιστρέψαμε κατά τις 10 η ώρα το βράδυ ημέρα Παρασκευή αλλά δεν βλέπαμε πουθενά το βαπόρι. Κανένας από την παρέα μας δεν μιλούσε αγγλικά. Πάει, είχε φύγει το βαπόρι. Ημαστε εννιά άτομα στην παρέα μας, αγγλικά δεν ήξερε κανείς, ξεκινήσαμε και πήγαμε στη Βοστώνη και διανυκτερεύσαμε στα παγκάκια του Δημοτικού Κήπου. Δεν ξέραμε πού να πάμε, ούτε κανένα τηλέφωνο είχαμε, ούτε πού βρίσκεται η Μεταναστευτική Υπηρεσία, ούτε τίποτε. Την άλλη μέρα, Σάββατο πρωί, βρήκαμε Ελληνες ναύτες που είχαν έλθει με πολεμικό πλοίο του Βασιλικού Ναυτικού. Πέρασε τυχαία κάποιος Ελληνας, Ζαφείρη τον έλεγαν δε θυμάμαι το επώνυμό του, με το αυτοκίνητο, πιάσαμε τη συζήτηση και μας είπε ελάτε να σας πάω μια βόλτα. Μας είπε σ ένα κλαμπ που είχε Ελληνική βραδιά. Ο Ζαφείρης ανέθεσε στον Δημήτρη Διαντζίκη να μας πάει πίσω στη Βοστώνη. Κουβέντα στην κουβέντα με ρώτησε αν από τη Σάμο ήξερα την οικογένεια Γιάνναρου. Οταν του είπε ότι και βέβαια τους ξέρω, μου είπε, θα έλθεις μαζί μου και θα σε πάω εγώ τη Δευτέρα στη Μεταναστευτική Υπηρεσία. Ηλθαμε λοιπόν εδώ στο Λιν, δίπλα από την εκκλησία ήταν το σπίτι του. Μου είπε κάθισε εδώ στην Αμερική, υπάρχουν κι άλλοι λαθραίοι, θα τα κανονίσουμε. Εγώ δεν είχα τίποτε ούτε χαρτιά, ούτε διαβατήριο, ούτε χρήματα, μόνο το χαρτί για να μπαινοβγαίνω στο βαπόρι. Τελικά απέμεινα. Επιασα δουλειά αμέσως στο American Painting. Γνωριστήκαμε με τον Γιώργο Τσάκαλη του οποίου η αδελφή είχε φουστάδικο (έφτιαχνε φούστες) στη Βοστώνη στην οδό Stuart. Μου είπε ο Γιώργος ο οποίος ήταν το αφεντικό Συνέχεια στη σελίδα 8

ΣΑΒΒΑΤΟ 15 - ΚΥΡΙΑΚΗ 16 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012 ΠΡΟΣΩΠΟ 7 Η οικογένεια Επαμεινώνδα Λαγκωνάκη εκφράζει πολλές και εγκάρδιες ευχές και συγχαρητήρια στον καλό φίλο Θεόδωρο Παραγιό για την τιμή που του γίνεται από τον «Εθνικό Κήρυκα» και εύχεται σε εκείνον και την οικογένειά του κάθε χαρά. Συγχαίρω τον αγαπητό φίλο και συνεργάτη Θεόδωρο Παραγιό για την τιμητική διάκριση που του γίνεται από τον «Εθνικό Κήρυκα». Θεόδωρε, σου αξίζει κάθε έπαινος, για τις πολύτιμες προσφορές και υπηρεσίες σου στην ΑΗΕΡΑ, στην κοινότητα του Αγίου Γεωργίου και στην Εκκλησία. Πάντα Αξιος! Θερμά συγχαρητήρια Με εκτίμηση, Βασίλειος και Ελένη Πάτσιου Οικογενειακώς Iερός Ναός Αγίου Γεωργίου 11 Church St., Lynn, MA 01902 781-593-6162 Order of Ahepa Aristides Chapter #50 Lynn Congratulations to Brother Theodore Paragios long time memberpast District Governor and past President. We wish you continued health. From all the Brothers of Aristides Chapter #50 Lynn Ο Ιερατικώς Προϊστάμενος π. Γεώργιος Τσουκαλάς ο Πρόεδρος της Κοινότητας Εμμανουήλ Αργυρός τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου, η Φιλόπτωχος Αδελφότητα, το Ελληνικό Απογευματινό Σχολείο, όλες οι Οργανώσεις και άπαντα τα μέλη συγχαίρουν τον Θεόδωρο Παραγιό, τον ακούραστο εργάτη που απλόχερα προσφέρει στην Κοινότητά μας και όπου αλλού υπάρχει ανάγκη. Του ευχόμαστε όπως η χάρη του Αγίου Γεωργίου του δίνει Υγεία για να συνεχίσει το έργο του.

8 ΠΡΟΣΩΠΟ Congratulations to Theodore Paragios from the KOUMOUNDOUROS FAMILY & ANGELINA'S SUB SHOP Εγκάρδια συγχαρητήρια στον ακούραστο εργάτη του Ελληνισμού Θεόδωρο Παραγιό. Η Ομογένεια του Lynn του οφείλει πολλά. Atha's Roast Beef Συγχαρητήρια στο Θεόδωρο και ένα μεγάλο ευχαριστώ για την στήριξη που μου προσέφερε όταν πρωτοήρθα στην Αμερική. Θερμές ευχές για υγεία και οικογενειακή χαρά. Οικογένεια Κώστα Παραγιού Congratulations and Best Wishes to our friend Theodore Paragios for α well deserved honor. Wishing you health and continued success. PETER & CHRISTINE KATSOS δεν έρχεσαι να δουλέψεις μαζί μας;. Εν τω μεταξύ και η Ευαγγελία Γιάνναρου εργαζόταν εκεί, τα είχαν φτιάξει οι δυο τους αλλά εμείς δεν ξέραμε τίποτε. Ηλθε ο καιρός να παντρευτούν και πήγαμε στο γάμο τους. Εκεί ήταν και δύο κορίτσια ξαδέλφες της νύμφης. Της είπα δεν με συστήνεις σε καμία Σαμιωτοπούλα; Ετσι κι έγινε και γνώρισα τη γυναίκα μου την Ελένη Παπαναστασίου, κι έπειτα από μερικούς μήνες αποφασίσαμε να παντρευτούμε». Εξήγησε πως «η Ελένη είχε έλθει εδώ μικρή, είχε φέρει την οικογένειά της ο θείος της ο π. Ιωακείμ Σουρής ο οποίος αργότερα έγινε Επίσκοπος των Παλαιοημερολογιτών στη Νέα Ιερσέη. Ηλθε ο π. Ιωακείμ για να με πάει στη Μεταναστευτική Υπηρεσία για να τακτοποιηθώ, αλλά ο π. Ιωακείμ έκανε λάθος διότι όταν του είπε ο υπεύθυνος εκεί της Μεταναστευτικής Υπηρεσίας δώσε μου να δω τι χαρτιά έχεις, του έδωσε το χαρτί που είχα για να μπαινοβγαίνω στο πλοίο, οπότε εκείνος μου είπε θα σε δούμε αύριο. Το κατάλαβε ο π. Ιωακείμ και είπε αχ την πάθαμε, οπότε τηλεφώνησα στον δικηγόρο Νίκο Κουρούπη και μας πήγε και παντρευτήκαμε πολιτικά στο Σίμπρουκ Νιου Χαμσάιρ. Την επόμενη μέρα ήλθε η Μεταναστευτική Υπηρεσία στο σπίτι της Ελένης και είπαν ήλθαμε να πάρουμε τον Θεόδωρο Παραγιό, κι εκείνη τους απάντησε ότι είναι ο άνδρας μου, τους έδειξε το πιστοποιητικό γάμου και το θέμα τελείωσε». Ο Θεόδωρος όμως ήθελε να τελεστεί και κανονικός γάμος με παπά και εκκλησία. Είπε πως «ήλθα εδώ στον Αγιο Γεώργιο και ζήτησα να τελέσω τον γάμο. Ιερεύς εδώ ήταν ο π. Μίχος, οπότε μου είπαν ότι χρειάζονται 200 δολάρια γι αυτό, 100 για το άλλο, αλλά εγώ δεν είχα χρήματα, οπότε τηλεφώνησε στον Παλαιοημερολογίτη θείο μας Επίσκοπο, ο οποίος μου είπε θα πάμε στο ξωκλήσι του Προφήτη Ηλία εκεί στο Σάλεμ, το οποίο το όριζαν δυο αδέλφια ομογενείς. Μια και δυο ήλθε ο Επίσκοπος Ιωακείμ Σουρής μας πάντρεψε στον Προφήτη Ηλία, κάναμε και μία μικρή δεξίωση κι έτσι παντρευτήκαμε. Το 1967 έγινα μέλος στην κοινότητα εδώ του Αγίου Γεωργίου κι από τότε είμαι εδώ». Ο Θεόδωρος και η Ελένη απόκτησαν τέσσερα παιδιά, τον Δημήτρη, τον Μανόλη, τον Γιάννη και την Κατερίνα. Εργάστηκε επί δώδεκα χρόνια στο συνεργείο επισκευής αυτοκινήτων του Γιώργου Καρακώστα στο Σάουθ Μπόστον. Εν τω μεταξύ, αφού ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ Θεόδωρος Παραγιός: Ο ακούραστος εργάτης του Ελληνισμού του Λιν Συνέχεια από τη σελίδα 6 Ο Θεόδωρος Παραγιός (μέσον) πλαισιωμένος από συναδέλφους του στην AHEPA Αλεξ Τζούρντα και Πίτερ Κάτσος. Ο κ. Παραγιός συμμετέχει στην AHEPA επί 5 και πλέον χρόνια. Σε εκδήλωση της κοινότητας του Αγίου Γεωργίου, τρίτος από αριστερά. Διακρίνονται οι: Δημήτρης Διαντζίκης, Αρθουρ Τριανταφέλ, π. Νικόλαος Τριανταφύλλου, π. Γεώργιος Τσουκαλάς, Κώστας Χρονόπουλος, Νίκος Κώνστας. τακτοποιήθηκε με τα χαρτιά του έκανε προσκλήσεις κι έφερε όλα του τα αδέλφια από τη Σάμο. Στη συνέχεια, με τον αδελφό του τον Κώστα αγόρασαν το συνεργείο αυτοκινήτων Brothers Auto Repair στο Λιν το οποίο κράτησαν επί 32 χρόνια. Είπε ότι «κάναμε τα πάντα αλλάζαμε μηχανές, τρανσμίσιον, τα πάντα». Μιλώντας εκ πείρας για τα αυτοκίνητα, είπε ότι θα σύστηνε «το Honda, Nissan, Toyota» και τόνισε ότι «προσωπικά προτιμώ το Subaru, είχα ένα στο οποίο οδήγησα διακόσιες χιλιάδες μίλια και δεν είχα ποτέ κανένα πρόβλημα». Μιλώντας για τη σχέση του με την κοινότητα του Αγίου Γεωργίου, είπε: «ήμουν εδώ και βοηθούσα σε ό,τι χρειαζόταν αλλά δεν είχα μπει στο συμβούλιο στο οποίο μπήκα όταν έγινε η αλλαγή πριν από 18 χρόνια και ήλθε εδώ ο π. Γεώργιος Τσουκαλάς». Στην ερώτηση: με σύζυγο, με τέσσερα παιδιά, με επιχείρηση πού βρίσκατε τον χρόνο και ασχολιόσασταν με τα κοινοτικά και τα κοινά,

ΣΑΒΒΑΤΟ 15 - ΚΥΡΙΑΚΗ 16 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012 ΠΡΟΣΩΠΟ 9 Ο Θεόδωρος Παραγιός σε μία επίσκεψή του στο νησί του τη Σάμο συνάντησε έπειτα από πολλά χρόνια τον δάσκαλό του από το Δημοτικό Σχολείο, ο οποίος είχε φτάσει τα εκατό χρόνια. Ο Θεόδωρος Παραγιός πρωτοστατεί από το Λιν με το τμήμα της AHEPA στην παρέλαση της Βοστώνης για την Ανεξαρτησία της Ελλάδος από τους Τούρκους κρατώντας την ελληνική σημαία. απάντησε: «έβρισκα χρόνο. Την Κυριακή ό,τι κι αν γινόταν ερχόμουν στην εκκλησία οικογενειακώς στο πρώτο κάθισμα δεξιά». Στην ερώτηση ποιο είναι το μυστικό που κράτησε τον γάμο σας δυνατό τόσα χρόνια, είπε «η συνεννόηση» και συμπλήρωσε «όταν υπάρχει συνεννόηση όλα γίνονται, πρέπει να μιλούν μεταξύ τους οι σύζυγοι και να γίνει και κάποιο λάθος το παραβλέπουμε και προχωρούμε». Εκτός από την πολύχρονη εθελοντική του υπηρεσία στην κοινότητα, έχει συνδεθεί και με την AHEPA εδώ και 35 χρόνια. «Εχουμε το τμήμα 50 εδώ, είμαστε κάποτε 200 μέλη όταν ήμουν πρόεδρος. Σήμερα είμαστε γύρω στα 60 άτομα και συναντιόμαστε εδώ στην εκκλησία», είπε. Μ ι λ ών τ α ς για τα γεγονότα που έγιναν στην κοινότητα Στο πρόσφατο φεστιβάλ του Αγίου Γεωργίου του Λιν στο οποίο ήταν υπεύθυνος για τα ποτά. με αφορμή τα χρήματα για την Αρχιεπισκοπή, είπε ότι «είναι ντροπή του Μεθοδίου» και τόνισε «ήταν έτοιμη να φύγει η κοινότητα, να γίνουμε ανεξάρτητοι». Είπε πως «με τον Μεθόδιο είμαστε φίλοι και δεν με πειράζει να τον δω και να τον χαιρετίσω, εάν εκείνος δεν μου δώσει το χέρι δεν θα με στενοχωρήσει καθόλου, εγώ δεν έχω καμιά δουλειά να πάω να του μιλήσω. Εχω πονέσει πολύ μ αυτή την ιστορία, διότι ερχόταν εδώ, τον είχαμε στα ώπα - ώπα. Σε κάθε γιορτή πληρωνόταν και ερχόταν δεν ερχόταν δωρεάν, του δίναμε 500-1.000». Στην ερώτηση αν έπρεπε να τον πληρώσετε, απάντησε: «δεν έπρεπε, το κάναμε από φιλότιμο, δεν μας ζήτησε για να λέμε το σωστό», ενώ αν του έδιναν τα χρήματα προσωπικά ή για τη Μητρόπολη είπε, ότι «γι αυτόν προσωπικά, υπάρχουν οι επιταγές». Στην ερώτηση τι θα έκανε αν τον έβλεπε τώρα μπροστά του και του έλεγε γεια σου Θεόδωρε, είπε: «θα τον χαιρετούσα για τον τίτλο που έχει όχι ως άτομο» και υπογράμμισε «δεν τον σέβομαι σαν άνθρωπο, σέβομαι μόνο τον τίτλο, τον θεσμό του». Αναφορικά με το πώς αισθάνονται οι ενορίτες εδώ, τι του λένε, είπε: «τα ίδια που σας λέγω αυτή τη στιγμή, ότι δεν έχει ανθρωπιά, είναι ντροπή του αυτά που συνέβηκαν σ αυτή την εκκλησία». Ανέφερε ότι «η κοινότητα δίνει 78 χιλιάδες τον χρόνο». Υπογράμμισε πως «τώρα δουλέψαμε στο φεστιβάλ, βγάλαμε τα χρήματα τα οποία θα πάνε εκεί. Δε σκέφτονται αυτοί οι άνθρωποι ότι αυτό το κτίριο έχει έξοδα, ότι έχει η κοινότητα προσωπικό να πληρώσει; Κι αν δεν είχαμε τον Δημάκη και μερικούς άλλους να βοηθούν πού θα είμαστε;». Σημείωσε ακόμα, πως «επρόκειτο να γίνει Ημερήσιο Σχολείο, αλλά με τη φασαρία δεν ξέρω αν μπορεί να γίνει πια. Τότε υπήρχε ενδιαφέρον, υπήρχαν τα παιδιά, αλλά με τη φασαρία χάσαμε νεολαία διότι απηύδησαν οι οικογένειες». Σημείωσε εξάλλου, πως «στην αρχή μας ενοχλούσε η κατάσταση, αλλά τώρα βλέπω ότι ο κόσμος είναι χαρούμενος, ούτε καν ενδιαφέρεται ούτε για τον Μεθόδιο, ούτε για την Αρχιεπισκοπή, απλώς έρχονται οι Συνέχεια στη σελίδα 10 Ο Ανδρέας και η Θέμις Καρπούζη συγχαίρουν εγκάρδια τον φιλότιμο και ακούραστο εργάτη του Λιν, Θεόδωρο Παραγιό για την αναγνώριση της εθελοντικής του προσφοράς στην Ομογένεια και στην κοινότητα του Αγίου Γεωργίου, από την εφημερίδα της Ομογένειας, τον «Εθνικό Κήρυκα». Είναι άνθρωποι σαν τον κ. Παραγιό, οι οποίοι διδάσκουν με τις πράξεις και το παράδειγμα τους και συνεχίζουν στα χνάρια των πρωτοπόρων μεταναστών.

10 ΠΡΟΣΩΠΟ ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ Θεόδωρος Παραγιός: Ο ακούραστος εργάτης του Ελληνισμού του Λιν Συνέχεια από τη σελίδα 9 άνθρωποι στην εκκλησία, κάνουν την προσευχή τους και φεύγουν». Μιλώντας για τον Αρχιεπίσκοπο Δημήτριο, αναρωτήθηκε «γιατί δεν ήλθε εδώ να δει τι γίνεται; Ηταν στο Χάρβαρντ και μιλούσε και δεν πετάχτηκε δέκα λεπτά να δει τι γίνεται; Εάν το έκανε θα είχαν μπει στη θέση τους πολλά πράγματα». Συνέχισε, λέγοντας ότι «συμφωνώ με αυτούς που λένε ότι είναι καιρός ο Αρχιεπίσκοπος Δημήτριος, ο Μητροπολίτης Μεθόδιος, ο Μητροπολίτης Ησαϊας να φύγουν και να πάνε να ξεκουραστούν διότι έχουν χάσει εκείνο το κύρος έναντι του κόσμου. Λένε οι άνθρωποι μεταξύ τους όταν έλθει η κουβέντα, σταμάτα μη μου μιλάς γ αυτόν». Στην ερώτηση αν είναι αλήθεια πως μερικοί έχουν γίνει Μάρτυρες του Ιεχωβά, είπε «όχι μερικοί, αρκετοί». Αν είχε τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο μπροστά του, είπε ότι «θα του έλεγα με σεβασμό και τιμή κοίτα Παναγιώτατε γύρωγύρω τι γίνεται, δες τις κοινότητες σε τι χάλια βρίσκονται, διαλύονται οι κοινότητες». Σημείωσε πως «αν σταματήσει ο Ε.Κ. να γράφει για το Πατριαρχείο και τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο δεν θα ξέρει κανείς ούτε ποιος είναι, αυτή η πραγματικότητα». Για τον «Εθνικό Κήρυκα» είπε ότι «τον διαβάζω από τότε που ήλθα στην Αμερική 46 χρόνια και μάλιστα ο Κήρυκας ερχόταν στο σπίτι του πεθερού μου, κι αν μια μέρα δεν ερχόταν πήγαινε στο κατάστημα του Καμελάκη ή του Γραμματικάκη και τον αγόραζε». Επεσήμανε ακόμα πως «παρακολουθώ τα πάντα από τον Ε.Κ. και πρέπει να δοξάζουμε τον Θεό που έχουμε τον Ε.Κ.». Για τον ιερέα από το Γουέψτερ που γέμισε την εκκλησία με σημαίες, είπε «περίεργα πράγματα» και συμπλήρωσε «αλλά πού είναι η Μητρόπολη αν του πει έλα εδώ τι σημαίες είναι αυτές»; Ο Θεόδωρος είναι πάντοτε εύχαρις και χαμογελαστός, ενώ όταν τον ρωτήσαμε από πού παίρνει αυτή τη χαρά, είπε, «έτσι ήμουν πάντοτε» και πρόσθεσε «κι αν ακόμα κάτι μου κάνεις θα έλθω και θα σου το πω με χαμόγελο». Ανέφερε πως «είμαι ευχαριστημένος από τη ζωή, πιάνουν τα χέρια μου και μπορώ να κάνω οτιδήποτε». Νομίζει ότι η Ομοσπονδία Ελληνικών Σωματείων, «βρίσκεται σε παρακμή» και συμπλήρωσε «πρέπει να βρεθεί κάποιος και να τους μιλήσει και να τους πει πού πάμε, αλλά το θέμα είναι ποιος θα το κάνει αυτό;» και τόνισε πως «φοβάμαι ότι δεν έχουμε ηγεσία στη Νέα Αγγλία». Με την σύζυγό του Ελένη επισκέπτονται τα καλοκαίρια το όμορφο Κέιπ - Κοτ γιατί τους αρέσει πολύ η θάλασσα. Ο Θεόδωρος Παραγιός με την σύζυγό του Ελένη και την κόρη τους Κατερίνα δίπλα στην αντίκα του, το Oldsmobile του 1964. Ο Θεόδωρος Παραγιός με την νύμφη του Ντον, τον γιο του Μανόλη και τα δίδυμα εγγονάκια του Θεόδωρο και Μανόλη. Ο Θεόδωρος Παραγιός δίνει πάντοτε πρώτος το παρών σε ομογενειακές εκδηλώσεις. Με την σύζυγό του Ελένη και την κόρη τους Κατερίνα. Σε κοινωνική εκδήλωση της κοινότητας, με την σύζυγό του Ελένη και την κόρη τους Κατερίνα. Ο Θεόδωρος Παραγιός με την κόρη του σε κοινωνική εκδήλωση στην οποία τιμήθηκε για την εθελοντική του προσφορά.

ΣΑΒΒΑΤΟ 15 - ΚΥΡΙΑΚΗ 16 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012 ΠΡΟΣΩΠΟ 11 Οι αείμνηστοι γονείς του Θεόδωρου, Δημήτριος και Αικατερίνη Παραγιού. Ο Θεόδωρος Παραγιός σε νεαρή ηλικία με την μητέρα του και τα αδέλφια του στη Σάμο. Ο Θεόδωρος και η Ελένη Παραγιού την ημέρα του γάμου τους, το 1965. Ο Δημήτρης Παραγιός, πατέρας του Θεόδωρου, κουβαλά μούστο για κρασί το 1950. Ο Θεόδωρος Παραγιός με φίλο του από τη Σάμο στον Ελληνικό Στρατό το 1962. Ο Θεόδωρος Παραγιός ασπάζεται το Ιερό Ευαγγέλιο την ημέρα της ορκωμοσίας του στο κοινοτικό συμβούλιο πριν 19 χρόνια. Διακρίνεται ο π. Γεώργιος Τσουκαλάς. Ο Θεόδωρος Παραγιός με την σύζυγό του Ελένη και κάποιον συνταξιδιώτη που γνώρισαν στο πλοίο Φρειδερίκη καθ οδόν προς την Ελλάδα το 1965 με ταξίδι 13 ημερών.

12 ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ «Υπάρχει μόνο ένα καλό - η γνώση, και ένα κακό - η άγνοια». Σωκράτης Εθνικός Κήρυκας Στην υπηρεσία της Ομογένειας από το 1915 National Herald 37-10 30th Street, Long Island City, NY 11101-2614 718-784-5255 EXT 108-109 subscriptions@ekirikas.com www.nationalherald.com 50% έκπτωση για 3 μήνες και απεριόριστη πρόσβαση στην ηλεκτρονική μας έκδοση ΜΗΝ ΧΑΣΕΤΕ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ. ΓΙΝΕΤΕ ΣΥΝΔΡΟΜΗΤΕΣ ΤΩΡΑ! Για νέους συνδρομητές μόνο. Οι τιμές διαφέρουν ανά περιοχή / Η προσφορά λήγει στις 31 Οκτωβρίου 2012

ΣΑΒΒΑΤΟ 15 - ΚΥΡΙΑΚΗ 16 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012 13 Στο επόμενο Περιοδικό Σάββατο 22 - Κυριακή 23 Σεπτεμβρίου 2012 Αφιέρωμα στον Μιχάλη Κακιά Ο δάσκαλος και διευθυντής που σμιλεύει ψυχές και πλάθει συνειδήσεις Αφιέρωμα στην ελληνόγλωσση εκπαίδευση στην Αμερική ΔΩΡΕΑΝ MAZI ME TON «ΕΘΝΙΚΟ ΚΗΡΥΚΑ» www.ekirikas.com

14 ΘΕΜΑ Το έργο της ορθόδοξης εκκλησίας στην Κένυα ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ Του Γιάννη Σοφιανού Ενα πραγματικά αξιόλογο και συγκινητικό έργο, που ξεκινά από την Παιδεία και επεκτείνεται στη διατροφή, στο ρουχισμό, στην Υγεία, στη μουσική στον αθλητισμό - και σε κάθε πτυχή τελικά της καθημερινότητας των παιδιών και των νέων - συντελεί στην Κένυα η ορθόδοξη εκκλησία, υπό την καθοδήγηση του Μητροπολίτη, Μακάριου. Βασική ενασχόληση πάντως της εκκλησίας είναι η Παιδεία όπως εξήγησε ο σεβασμιότατος Μητροπολίτης Κένυας, Yπέρτιμος και Εξαρχος πάσης Ανατολικής Αφρικής κ. Μακάριος στο «Περιοδικό». Ο κατά κόσμον Ανδρέας Τηλλυρίδης γεννήθηκε στη Λεμεσό της Κύπρου και ήθελε να γίνει ακαδημαϊκός. Ωστόσο, μετά από σπουδές στο Παρίσι και την Οξφόρδη βρέθηκε, κατόπιν εκκλήσεως του αρχιεπίσκοπου και προέδρου της Κύπρου, Μακάριου, το 1977 στην Κένυα. Και δεν το μετάνιωσε ποτέ. Στους χώρους της Μητροπόλεως μαζεύονται την ημέρα 1.500 άτομα. Λειτουργεί το Νηπιαγωγείο και το Δημοτικό Σχολείο (500 μαθητές), όπου διδάσκεται και η ελληνική γλώσσα. Το διδασκαλικό Κολέγιο με 400 φοιτητές και φοιτήτριες. Η πατριαρχική σχολή με 70 μαθητές και η τεχνική σχολή με 700 φοιτητές και φοιτήτριες. «Χρόνο με το χρόνο προστίθενται παιδιά και έχουμε πάρα πολλές αιτήσεις, ωστόσο το πρόβλημα είναι ότι δεν έχουμε ακόμη οίκους για να μένουν. Ερχονται από μακρινά χωριά και χρειάζεται κάπου να μένουν. Ειδικά οι κοπέλες που έχουν μεγαλύτερες ανάγκες στέγασης», ανέφερε ο κ. Μακάριος, επισημαίνοντας ότι θα ξεκινήσουν σύντομα οι εργασίες ώστε να καλυφθούν και αυτές οι ανάγκες. «Με 20 ευρώ το μήνα για το κάθε παιδί, μέσω του προγράμματος, δίνουμε φαγητό, τα ντύνουμε και προσφέρουμε την Παιδεία. Εχουν μία πιο άνετη ζωή και όταν συμβαίνει αυτό οι επιδόσεις οι ακαδημαϊκές είναι πολύ καλύτερες. Γι αυτό χαιρόμαστε που το δικό μας το σχολείο που έχουμε εκεί στους χώρους της μητροπόλεως, φέτος θεωρήθηκε ένα από τα καλύτερα δημοτικά σχολεία της περιοχής», συμπλήρωσε, υπογραμμίζοντας: «Τα προγράμματα που έχουμε βοηθούν τα παιδάκια. Οι καθηγητές μας που είναι απόφοιτοι της ακαδημίας είναι εκλεκτοί και τα παιδιά που τελείωσαν πέρυσι βρίσκονται όλα σε πολύ καλά σχολεία στο γυμνάσιο. Και η Μητρόπολη έχει δώσει στους καλύτερους πέντε υποτροφίες». «Η Παιδεία είναι το απαραίτητο στοιχείο για να μπορέσουμε να βοηθήσουμε και να αναπτύξουμε ακαδημαϊκά και πνευματικά τα οποία στερούνται των πάντων. Για εμένα οι δάσκαλοι - έχουμε 30 δημοτικά και τα επισκέπτομαι συχνά - είναι ήρωες, αλλά και τα παιδάκια τα οποία διανύουν πολλές ώρες με τα πόδια, για να έρθουν το πρωί και να επιστρέψουν το βράδυ. Δεν υπάρχει μέσο, αυτοκίνητα, λεωφορεία κτλ», δήλωσε ακόμη ο κ. Μακάριος στο «Περιοδικό». Οταν δε τον ρωτούν αν θα έπρεπε να χτίσουν εκκλησία ή σχολείο, εκείνος απαντά σχολεία. «Τα παιδιά έχουν μια ιδιοφυΐα φοβερή. Αν τους δώσουμε τις ευκαιρίες να σπουδάσουν, σιγά - σιγά θα μπορέσουμε να τα βάλουμε σε έναν άλλο δρόμο, καλό δρόμο πάντα, ώστε να μπορέσουν να γνωρίσουν καλύτερα το Χριστό και την Εκκλησία Του». Από τις πολλές ιστορίες που του έχουν μείνει χαραγμένες, ενθυμήθηκε μεταξύ άλλων ένα νέο, προ 20ετίας, από απομακρυσμένη περιοχή. «Πήγα όπου μου υπέδειξαν ότι ήταν το δημοτικό σχολείο. Τα παιδιά έκαναν μάθημα κάτω από ένα δέντρο. Τα παιδάκια καθόντουσαν πάνω σε πέτρες. Κάτω από τις πέτρες αυτές υπήρχαν φίδια. Συγκλονίστηκα. Πέρασαν τα χρόνια και ένα από τα παιδάκια που ήταν εκεί μου τον έφερε ο ιερέας και μου ζήτησε να τον εγγράψουμε στο διδασκαλικό κολέγιο επειδή ήταν καλός μαθητής. Του έδωσα ευχαρίστως υποτροφία. Τελείωσε το κολέγιο και ως αριστούχος μου ζήτησε ο ιερέας να γίνει φοιτητής στην πατριαρχική σχολή, όπως και έγινε. Στη συνέχεια αυτό το παιδί, επειδή ήταν επιμελής και οι επιδόσεις του πολύ υψηλές αποφάσισα και του έδωσε υποτροφία και αυτή τη στιγμή είναι στο 2ο έτος στο πανεπιστήμιο της Κύπρου και σπουδάζει οικονομικά. Από την πέτρα όπου καθόταν και έκανε μάθημα». Η Μητρόπολη δίνει στα παιδιά αυτά μία ευκαιρία την οποία δεν θα είχαν υπό άλλες συνθήκες. «Τα παιδάκια στην Κένυα πρέπει να πληρώνουν δίδακτρα και στο δημοτικό και στο γυμνάσιο. Δεν τα έχουν όμως τα χρήματα αυτά ενώ είναι ως επί το πλείστον ορφανά. Πολλά είναι παιδάκια που πραγματικά υποφέρουν γιατί δεν ξέρουν καν ποιος είναι ο πατέρας τους», είπε ο κ. Μακάριος, τονίζοντας ότι: «Χαίρεται κανείς βλέποντας την εξέλιξή τους. Και εγώ έχω διερωτηθεί προσωπικά πως μέσα από πολύ συγκλονιστικές προσωπικές ιστορίες προκύπτουν παιδάκια που μπορούν να αποδώσουν τόσο καλά ακαδημαϊκά, αλλά και πνευματικά. Γιατί θα μπορούσαν να σκεφτούν ότι δεν έχουμε γονείς, ας κάνουμε τρέλες. Δεν έχουμε κανένα να μας ελέγξει, να μας θυμώσει. Οχι, αυτοί δείχνουν πόσο δυνατό χαρακτήρα έχουν παρότι στερούνται των πάντων και δεν έχουν που την κεφαλήν κλίναι». Ο ίδιος, άφησε την ακαδημαϊκή καριέρα - βρέθηκε και στις ΗΠΑ όπου εξέδωσε βιβλία - βρέθηκε στην Κένυα. «Δεν ήταν δική μου απόφαση, ο μεγάλος αρχιεπίσκοπος και πρόεδρος της Κύπρου Μακάριος με εσπούδασε. Στο Παρίσι, στην Οξφόρδη, έκανα το διδακτορικό μου και επειδή τότε έχτισε τη σχολή αυτή στην Κένυα, εκεί που στεγάζονται όλα τα εκπαιδευτήρια, μου εζήτησε να πάω στην Αφρική για να ανοίξω τη σχολή και να γίνω ο πρώτος διευθυντής. Για

ΣΑΒΒΑΤΟ 15 - ΚΥΡΙΑΚΗ 16 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012 ΘΕΜΑ 15 Συνάντηση με τη γιαγιά του Ομπάμα Στις ξεχωριστές στιγμές του Μητροπολίτη Κένυας ήταν και η συνάντηση με τη γιαγιά του προέδρου των ΗΠΑ, Μπαράκ Ομπάμα. «Εγινε λίγο μετά την εκλογή του το Νοέμβριο του 2008. Ζει σε μία περιοχή της Κένυας όπου αναπτύσσουμε ιεραποστολική εκστρατεία. Εχουμε δηλαδή ορθοδόξους και έναν ιερέα που είναι της φυλής των Λούο, της φυλής της οικογένειας του Ομπάμα. Είναι αυτός που με πήρε να συναντήσουμε τη γιαγιά του προέδρου των ΗΠΑ», είπε ο κ. Μακάριος, προσθέτοντας: «Ηταν βέβαια ένα γεγονός που χαροποίησε τους συγγενείς του Ομπάμα, ήταν εκεί όλοι στο σπίτι. Οι Κενυάτες, γνωρίζουν το έργο της Μητρόπολης. Πήρα μαζί μου την χορωδία της πατριαρχικής σχολής οι οποίοι τραγούδησαν εκεί». Με την οικογένεια του προέδρου των ΗΠΑ «διατηρούμε σχέσεις και επαφές και ελπίζουμε, όπως έγινε με το γιο του πρωθυπουργού της Κένυας που τον εβάφτισα και του έκανα τον εκκλησιαστικό γάμο, μια μέρα να τους βαφτίσουμε χριστιανούς ορθοδόξους. Εξέφρασαν και αυτοί την επιθυμία», κατέληξε ο Μητροπολίτης. «Εχω ζήσει στο χώρο της Διασποράς προτού πάω στην Αφρική και στην Αμερική και στην Ευρώπη. Ο Ελληνας της διασποράς είναι θρησκευόμενος. Είναι παρά πολύ κοντά στην εκκλησία. Τον συνδέει η εκκλησία. Και πιστεύω ότι ο Ελληνας της Διασποράς δεν μπορεί να ζήσει χωρίς την επαφή με την εκκλησία. Αυτή είναι που τον κρατά να μείνει Ελληνας και ορθόδοξος. Και συνεπώς είναι πάρα πολύ ευαίσθητη η Ομογένεια στο θέμα της ιεραποστολής. Γι αυτό πολλοί είναι εκείνοι οι οποίοι βοηθούν στην προαγωγή και την ανάπτυξη του έργου της ορθόδοξης εκκλησίας στην Αφρική. Οχι μόνο στην Κένυα, αλλά και σε άλλες περιοχές της αφρικανικής Ηπείρου», συμπλήρωσε. Δήλωσε εξάλλου πως πιστεύει ότι «η εκκλησία θα μπορέσει να βγάλει τον Ελληνα από αυτό το αδιέξοδο το οικονομικό που υπάρχει, την κρίση. Πιστεύω ότι η εκκλησία θα διαδραματίσει τον ρόλο για να μπορέσει πραγματικά ο Ελληνας να επανέλθει στην παλαιά του αίγλη και να τον ανυψώσει ηθικά και πνευματικά». Το βιογραφικό του Μητροπολίτη Ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Κένυας, Yπέρτιμος και Εξαρχος πάσης Ανατολικής Αφρικής κ. Μακάριος (κατά κόσμον Ανδρέας Τηλλυρίδης) εγεννήθη στη Λεμεσό της Κύπρου. Σπούδασε Θεολογία στο Ορθόδοξο Θεολογικό Ινστιτούτο του Αγίου Σεργίου Παρισίων, απ όπου έλαβε το πτυχίο του το έτος 1972. Κατά την διάρκεια των σπουδών του παρακολούθησε και μαθήματα Βυζαντινολογίας στο College de France και στην Ecolle Pratique des Hautes Etudes. Ακολούθησαν μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, στον κλάδο της Εκκλησιαστικής Ιστορίας. Το διδακτορικό δίπλωμα στη Φιλοσοφία έλαβε από το ως άνω Πανεπιστήμιο το έτος 1976. Τον Ιανουάριο του έτους 1977, μετά από επιθυμία του αειμνήστου Αρχιεπισκόπου Κύπρου Μακαρίου Γ, έφθασε στην Κένυα, όπου επεδόθη στην προετοιμασία της λειτουργίας της Ιερατικής Σχολής, διορισθείς συγχρόνως και Διευθυντής της. Μεταξύ των ετών 1978-1981, με υποτροφία, παρακολούθησε μεταδιδακτορικά μαθήματα Ιστορίας Θρησκειών και Εκκλησιαστικής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της louvain-la- Neuve του Βελγίου. Το έτος 1982 επέστρεψε στην διακονία του στην Κένυα. Τον Ιούλιο του έτους 1992 εχειροτονήθη Διάκονος, Πρεσβύτερος και Επίσκοπος με τον τίτλο Ριρούτας. Διετέλεσε Διευθυντής της Πατριαρχικής Βιβλιοθήκης. Μητροπολίτης Ζιμπάμπουε εξελέγη την 13η Ιανουαρίου 1998 και τον Φεβρουάριο 2001 μετετέθη στην Ιερά Μητρόπολη Κένυας. να είμαι ειλικρινής εγώ δεν ήθελα, διότι εσχεδίαζα άλλα πράγματα στη ζωή μου. Ηθελα να ακολουθήσω ακαδημαϊκή καριέρα. Το 1977 μου είπε θα σε στείλω δοκιμαστικά να πας στην Κένυα που είπε, και θα δεις το χώρο τους ανθρώπους και ανάλογα θα αποφασίσεις. Δεν θα σε πιέσω. Και όντως επήγα και από την πρώτη ημέρα που έφτασα εκεί και είδα τις ανάγκες των ανθρώπων αυτών, είπα στον εαυτό μου ξέχασε τα όλα. Εδώ θα μείνω να προσφέρω γιατί μετά θα με ελέγχει η συνείδησή μου αν βρεθώ πάνω σε ακαδημαϊκά έδρανα και θα λένε τι σπουδαίος καθηγητής είναι αυτός. Είπα όχι, θα κάνω αυτό που προστάζει η συνείδησή μου, να βοηθήσω τον κόσμο που έχει ανάγκη. Πνευματικής, υλικής και έτσι έμεινα από τότε και δεν το έχω μετανιώσει». Το έργο της Μητρόπολης Κένυας στηρίζεται σε πόρους από την εκκλησία της Κύπρου και της Ελλάδας, αλλά και τις κυβερνήσεις των δύο κρατών. Ωστόσο, λόγω της κρίσης οι χορηγίες μειώθηκαν στο μισό. Εκείνοι που συνεχίζουν να στηρίζουν ανελλιπώς την Μητρόπολη είναι οι ιδιώτες, όπως εξήγησε ο κ. Μακάριος. «Είναι ένας μεγάλος αριθμός δωρητών επί μηνιαίας βάσεως, βάζουν τον μικρό οβολό τους κάθε μήνα στην τράπεζα. Και είναι με αυτά τα χρήματα που συντηρούμε τις σχολές, πληρώνουμε τους καθηγητές, δίνουμε το φαγητό στα παιδάκια σε 15 δημοτικά σχολεία επί καθημερινής βάσης, πρωινό και γεύμα που είναι νομίζω το μοναδικό έργο δεδομένων των συνθηκών που επικρατούν στην Κένυα». Το έργο στηρίζει και το ιεραποστολικό κέντρο Φλόριδας το οποίο ίδρυσε ο αείμνηστος αρχιεπίσκοπος Αμερικής, Ιάκωβος. «Ξέρουμε ότι έχουμε τη στήριξη αυτή εδώ και 30 χρόνια. Παρότι υπάρχουν και στις ΗΠΑ δυσκολίες», σημείωσε ο κ. Μακάριος, λέγοντας πως όποιος ομογενής θέλει να βοηθήσει την Μητρόπολη Κένυας μπορεί να απευθυνθεί στο ιεραποστολικό κέντρο Φλόριδας. Οπως πληροφόρησε το «Περιοδικό» τον περασμένο Ιούλιο μετέβησαν στην Κένυα δύο ομάδες από την Αμερική. «Κάναμε τα εγκαίνια του πρώτου ναού στα σύνορα Αιθιοπίας Σουδάν. Το ναό αυτό τον έχτισαν Αμερικάνοι, των διαφόρων εκκλησιών ορθοδόξων της Αμερικής κάτω από την ευλογία της αρχιεπισκοπής εκεί. Και χτίζεται ο δεύτερος ναός στην ίδια περιοχή, η αρχιεπισκοπή μέσω του κέντρου έχουν χτίσει και ναούς και σχολεία και κλινικές. Και συνεχίζουν και πρέπει να εκφράζω τη μεγάλη μου ευαρέσκεια για το ότι ο Δημήτριος είναι πολύ θετικός στο θέμα της βοήθειας που έρχεται από την Αμερική και πιστεύω ότι θα συνεχίσουν». ΞΕΝΗ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗ ΣΗΜΕΡΙΝΕΣ ΑΞΙΕΣ H παραβολή του ασώτου «Τους είπε επίσης ο Ιησούς: «Κάποιος άνθρωπος είχε δύο γιούς. Ο μικρότερος απ αυτούς είπε στον πατέρα του: «πατέρα, δώσε μου το μερίδο της περιουσίας που μου αναλογεί», κι εκείνος τους μοίρασε την περιουσία. Ύστερα από λίγες μέρες ο μικρότερος γιος τα μάζεψε όλα κι έφυγε σε χώρα μακρινή. Εκεί σκόρπισε την περιουσία του κάνοντας άσωτη ζωή. Όταν τα ξόδεψε όλα, έτυχε να πέσει μεγάλη πείνα στη χώρα εκείνη και άρχισε κι αυτός να στερείται. Πήγε λοιπόν κι έγινε εργάτης σε έναν από τους πολίτες εκείνης της χώρας, ο οποίος τον έστειλε στα χωράφια του να βόσκει χοίρους. Έφτασε στο σημείο να θέλει να χορτάσει με τα ξυλοκέρατα που έτρωγαν οι χοίροι, αλλά κανένας δεν του έδινε. Τελικά συνήλθε και είπε: «πόσοι εργάτες του πατέρα μου έχουν περίσσιο ψωμί, κι εγώ εδώ πεθαίνω της πείνας! Θα σηκωθώ και θα πάω στον πατέρα μου και θα του πω: πατέρα, αμάρτησα στο Θεό και σ εσένα, δεν είμαι άξιος πια να λέγομαι γιος σου, κάνε με σαν έναν από τους εργάτες σου». Σηκώθηκε, λοιπόν, και ξεκίνησε να πάει στον πατέρα του. Ενώ ήταν ακόμη μακριά, τον είδε ο πατέρας του, τον σπλαχνίστηκε, έτρεξε, τον αγκάλιασε σφιχτά και τον καταφιλούσε». (Λουκάς 15:11-20) Αυτή η παραβολή, ονομάζεται παραβολή του ασώτου και μας δείχνει την απεριόριστη και χωρίς όρους αγάπη του Θεού, ως ουράνιου Πατέρα. Η αγάπη αυτή εκφράστηκε στο γιο, όταν μετανοημένα επέστρεψε από την αμαρτωλή ζωή του. Η ασωτία άρχισε τη στιγμή που ο νέος έφυγε από το σπίτι του πατέρα. Η κληρονομιά και τα δώρα, σύντομα ξοδεύτηκαν από το γιο χωρίς να αναπληρωθούν από τον πατέρα. Μακριά από το Θεό και τη χριστιανική ζωή που μας θέλει ο Θεός να ζούμε, υπάρχει μόνο απογοήτευση και φρικτή μοναξιά. Ποιός θα το πίστευε, πως ο ρακένδυτος, ξυπόλητος, φτωχός και πεινασμένος εργάτης του χοιροστασίου, προερχόταν από αρχοντική οικογένεια; Κοντά στο Θεό και τη χριστιανική ζωή που συνιστά το Ευαγγέλιο, υπάρχει αγάπη, χαρά, ειρήνη και ασφάλεια στη ζωή. Όταν γύρισε ο άσωτος και αποκαταστάθηκε στη θέση του σαν αρχοντογιός, ποιός θα μπορούσε να φανταστεί, πως αυτός ο ωραίος νέος ήταν ο εργάτης του χοιροστασίου; Αυτό είναι το αποτέλεσμα της επιστροφής του αμαρτωλού ανθρώπου στον Πατέρα Θεό. Από την παραβολή αυτή ο Χριστός μας διδάσκει τρεις μεγάλες αλήθειες: 1ον Οι γονείς του ασώτου δεν έκαναν τίποτα που να προκαλέσει την ασωτία του γιού τους, το αντίθετο, ζούσαν υποδειγματικά. Ο νέος, ήταν ελεύθερος να αποφασίσει και διάλεξε την πλάνη της αμαρτίας, με συνέπεια τα οδυνηρά αποτελέσματα. 2ον Ο πατέρας έπεσε στον τράχηλο του γιου του και τον κατεφίλησε. Ο αποχωρισμός του νεότερου γιού, συνετέλεσε, ώστε ο πατέρας να εκφράσει με υπερβολικό τρόπο την αγάπη του και τη χαρά της επανασύνδεσης. Όσο μακριά και να πάει ο αμαρτωλός, ο Θεός τον αγαπάει και χαίρεται στην επιστροφή του. Το άρωμα της αγάπης του πατέρα, υπερνίκησε τη δυσοσμία του άσωτου γιού, που επιστρέφει μετανοημένος. 3ον Προηγείται η μετάνοια του αμαρτωλού και ακολουθεί η συγχώρεση του Θεού. Αυτή είναι η αποκατάσταση της σχέσης του Θεού με τον άνθρωπο. Αυτή είναι η σημερινή μας αξία. Στέλνουμε μια Καινή Διαθήκη δωρεάν σε όποιον το ζητήσει. Τηλ. επικοινωνίας: 866 960 2140 Πέτρος Φιλακουρίδης

16 ΘΕΜΑ Ιερά Μητρόπολη Κένυας ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ Η Ιερά Μητρόπολη Κένυας ιδρύθηκε το 1958 δια Πατριαρχικού και Συνοδικού Τόμου επί Πατριαρχίας Χριστοφόρου. Σήμερα είναι συγκροτημένη σε 17 επισκοπικές περιφέρειες με 300 περίπου ενορίες και 180 Αφρικανούς ιερείς και διακονεί 1.000.000 και πλέον πιστούς. Στους χώρους της Ιεράς Μητροπόλεως Κένυας λειτουργούν τα εξής Εκπαιδευτικά Ιδρύματα: Η Πατριαρχική Ορθόδοξη Θεολογική Σχολή «Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Μακάριος ο Γ», η οποία είναι τριετούς φοίτησης. Η Σχολή είναι αναγνωρισμένη από το Υπουργείο Παιδείας της Ελλάδος. (Ν. 2621αρθ.18ΦΕΚ 136τ. Α, 23-6- 1998). Η Τεχνική Σχολή, η Παιδαγωγική Σχολή, η Σχολή Κοπτικής - Ραπτικής, η Σχολή Ηλεκτρονικών Υπολογιστών, το Νηπιαγωγείο, το Δημοτικό Σχολείο, το Ορφανοτροφείο, το Σεμινάριο Κατηχητών και Κατηχητριών. Η Ιερά Μητρόπολις Κένυας παρέχει δωρεάν μόρφωση, καθώς και πρωινό και μεσημβρινό φαγητό σε όλα τα παιδιά του Ορφανοτροφείου, του Νηπιαγωγείου και του Δημοτικού Σχολείου, καθώς και το βραδινό στους ιεροσπουδαστές της Θεολογικής Σχολής. Με πρωτοβουλία της Ιεράς Μητροπόλεως Κένυας και σε συνεργασία με την Εκκλησία της Φινλανδίας εκτελείται πρόγραμμα καταπολέμησης της μάστιγας του AIDS. τέχοντες. Στον τομέα της Υγείας λειτουργούν με επιχορήγηση και επίβλεψη της Ιεράς Μητροπόλεως Κένυας 10 δυναμικές κλινικές, οι οποίες προσφέρουν εντελώς δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη στους ασθενείς. Εκτός του χώρου της Ιεράς Μητροπόλεως Κένυας, λειτουργούν σε απομακρυσμένες περιοχές, όπου δεν υπάρχουν δημόσια ιδρύματα, Νηπιαγωγεία, Δημοτικά Σχολεία και Γυμνάσια για τη μόρφωση των παιδιών. Επίσης η Ιερά Μητρόπολις συνεργάζεται στενά με τις Ομάδες Νέων, Μητέρων, Πατέρων, Κατηχητών και Κατηχητριών. Τα έξοδα όλων αυτών των σεμιναρίων και των διαφόρων εκδηλώσεων αναλαμβάνει ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Κένυας κ. Μακάριος. Τον τελευταίο καιρό η Ιερά Μητρόπολης Κένυας έχει αναλάβει εκστρατεία στις άνυδρες περιοχές για την ανόρυξη πηγαδιών προς άντληση νερού, καλύπτοντας με τον τρόπο αυτό τις ανάγκες των κατοίκων των περιοχών αυτών. Κύριο μέλημα της Ιεράς Μητροπόλεως είναι, εκτός από την ανοικοδόμηση ιερών ναών, η ανέγερση σχολείων και ιατρικών κέντρων για κάλυψη των βασικών τομέων της καθημερινής ζωής, της υγείας και της παιδείας. Ενα από τα κύρια ενδιαφέροντα του κ. Μακαρίου είναι να περιέρχε- κάριος παρίσταται προσωπικά, ομιλεί καταλλήλως προς τους παρισταμένους και απονέμει τα έπαθλα και τα διπλώματα στους νικητές. Η Ιερά Μητρόπολης Κένυας παρέχει επίσης 5.000 υποτροφίες σε νέους και νέες για τις σπουδές τους από το Νηπιαγωγείο μέχρι το Πανεπιστήμιο. Το 1958 το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας ιδρύει την Ιερά Επισκοπή Ριρούτας (Κένυας), στην οποία υπήχθησαν όλες οι χώρες της Ανατολικής Αφρικής, και τοποθετεί πρώτο Μητροπολίτη τον Νικόλαο, μετέπειτα Πατριάρχη Αλεξανδρείας. Πρώτος ιεραπόστολος υπήρξε ο π. Χρυσόστομος Παπασαραντόπουλος και τον ακολούθησαν οι π. Αθα- Από το 1981 μέχρι το 1992 τοποτηρητής της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κένυας και Ειρηνουπόλεως διετέλεσε ο σημερινός Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας κ. Αναστάσιος. Από το 1992 μέχρι το 1997 και από το 2001 μέχρι σήμερα την Ιερά Μητρόπολη Κένυας διαποιμαίνει ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης κ. Μακάριος. Κατά την τριετία 1998-2000 διαποίμαινε ο Μητροπολίτης Κένυας και Τανζανίας κ. Σεραφείμ, νυν Μητροπολίτης Ιωαννουπόλεως και Πραιτορίας. Ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και Πάσης Αφρικής Θεόδωρος, κατά την διάρκεια επίσκεψης του στην Κένυα, με αφορμή και την συμπλήρωση 50 χρόνων ζωής, της στην Παλαιά Διαθήκη, στη διήγηση της σύγχυσης των γλωσσών κατά τη δημιουργία του Πύργου της Βαβέλ. Το Αγιο Πνεύμα φανερώνεται και επενεργεί δια μέσου όλων των γλωσσών και των πολιτισμών της ανθρωπότητος ανά τους αιώνες». Ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας σημείωσε ακόμη: «Στην Κένυα αποκαλύπτεται περίτρανα η αγιοπνευματική ευλογία και οι ευεργετικές συνέπειες της Ιεραποστολής ως χαρισματικής λειτουργίας, που διατρανώνει τόσο την κατάργηση των ανθρωπίνων διακρίσεων, όσο και την οικουμενικότητα της Εκκλησίας ως σώματος του Ενός και Αδιαιρέτου Χριστού. (...) Η Ιερά Μητρόπολη Κένυας Για τον σκοπό αυτό λειτουργεί τρεις φορές τον χρόνο σεμινάριο για νέους και νέες, όπου ειδικοί ιατροί παρέχουν ενημέρωση για τη νόσο, και διανέμουν σχετικό διαφωτιστικό υλικό. Eχουν επίσης συσταθεί ειδικά κέντρα παροχής βοήθειας προς τους πάσχοντες. Oλα αυτά πραγματοποιούνται με πρωτοβουλία και προσωπική επίβλεψη του Σεβασμιοτάτου Μητροπολίτη Κένυας κ. Μακαρίου. Ο ίδιος παρίσταται και στο προαναφερθέν σεμινάριο, όσο και σε διάφορες εκδηλώσεις, που έχουν παναφρικανικό χαρακτήρα, και ομιλεί καταλλήλως προς τους συμμε- ται συχνά όλες τις ενορίες και να διανέμει για ανακούφιση των απόρων υπόδηση, ρουχισμό, τρόφιμα, και στα μικρά παιδιά γραφική ύλη και παιχνίδια. Οι επισκέψεις γίνονται συχνότερα στα λειτουργούντα υπό την αιγίδα της Ιεράς Μητροπόλεως Ορφανοτροφεία και τους Παιδικούς Σταθμούς. Για τη διατήρηση της ενότητας και της επαφής μεταξύ των νέων η Ιερά Μητρόπολις διοργανώνει Φεστιβάλ Χορωδιών, Θεάτρου, Απαγγελιών, Τραγουδιών, Παραδοσιακών Χορών και Αθλοπαιδιών. Στις περιπτώσεις αυτές ο κ. Μα- νάσιος Ανθίδης, π. Ανδρέας Τσίρος, π. Γαβριήλ Νικολαΐδης και πολλοί λαϊκοί. Ξεχωριστή ήταν η παρουσία του αείμνηστου Αρχιεπισκόπου Κύπρου Μακαρίου Γ, ο οποίος ανήγειρε το 1971 στο Ναϊρόμπι την Πατριαρχική Ιερατική Σχολή «Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Μακάριος Γ», στην οποία μορφώνονται μέχρι σήμερα οι ιεροσπουδαστές που προορίζονται για τις θέσεις των κληρικών και των κατηχητών της Ι. Μητροπόλεως Κένυας. Την ίδια εποχή ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος βάπτισε και περί 10.000 Ορθοδόξους σε διάφορες περιοχές της Κένυας. τοπικής εκκλησίας, επεσήμανε ότι μεταξύ άλλων: «Το Αγιο Πνεύμα καθιστά το εκκλησιαστικό έργο ανοικτό προς όλα τα έθνη και τις φυλές της γης. Αυτό δηλώνεται και με το πρώτο χαρισματικό φαινόμενο της γλωσσολαλιάς, των Αποστόλων κατά την ημέρα της Πεντηκοστής, το οποίο σημαίνει κοινωνία αγάπης και ενότητας όλων των ανθρώπων, σε όλες τις γλώσσες της γης. Οι γλώσσες και οι ιδιαιτερότητες των λαών και των εθνών δεν καταργούνται, άλλα αναιρούνται οι τραγικές συνέπειες της αντιπαλότητας και της εχθρότητος των ανθρώπων μεταξύ τους, όπως συνέβη συμπληρώνει κατά το τρέχον έτος 50 χρόνια από της συστάσεώς της. Πενήντα χρόνια ζωής, δυναμικής παρουσίας, ουσιαστικής διακονίας και καταθέσεως της ορθοδόξου μαρτυρίας στην καρδιά της αφρικανικής γης. (...) Μέσα στη ροή του χρόνου και του διαρκώς μεταβαλλόμενου κόσμου, η Εκκλησία παραμένει ο δοκιμασμένος και γαλήνιος θεσμός, πού δίνει θάρρος, πού προσφέρει θαλπωρή και ασφάλεια ψυχής. Θεσμός αιώνιος, που δεν διέψευσε και δεν διεψεύσθη». Πηγή: «Ενατενίσεις»

ΣΑΒΒΑΤΟ 15 - ΚΥΡΙΑΚΗ 16 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012 ΘΕΜΑ 17 Ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος Γ στην Κένυα Απρίλιος 1957 και ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος, κατά την επιστροφή του από τις Σεϋχέλλες όπου ήταν εξόριστος, σταμάτα στο Ναϊρόμπι. Εκεί συναντά Κενυάτες αγωνιστές, γνωρίζει και γίνεται φίλος με τον Γιόμο Κενυάτα, ο οποίος θα γίνει ο πρώτος πρόεδρος της Κένυας και πατέρας του νυν πρωθυπουργού της χώρας, Ράιλα Οτίγκα. Σχεδόν 60 χρόνια αργότερα, ο εγγονός του Γιόμο Κενυάτα και πρωτότοκος γιος του πρωθυπουργού, ο νεαρός Φιντέλ, επισκέπτεται την Πατριαρχική Σχολή Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Μακάριος Γ. Ζητά να βαπτιστεί ορθόδοξος χριστιανός και ο τοπικός μητροπολίτης Κένυας δεν έχει άλλη επιλογή παρά να του δώσει το όνομα Μακάριος. «Οπως είναι γνωστό, η Κύπρος γύρω στη δεκαετία του 50 και η Κένυα την ίδια εποχή άρχισαν έναν αγώνα για να αποκτήσουν την ελευθερία τους. Ηθελαν οι αγωνιστές της ελευθερίας και των δύο αυτών χωρών να τα βάλουν με τη μεγάλη, τότε, βρετανική αυτοκρατορία και να αποτινάξουν, έτσι, τον αγγλικό ζυγό κάτω από τον οποίο ήταν υποδουλωμένοι. Σε ανύποπτο χρόνο, ξεχώρισαν δύο μορφές την ίδια ακριβώς εποχή. Στην Κύπρο ο αρχιεπίσκοπος Μακάριος ο Γ, στην Κένυα ο Γιόμο Κενυάτα. Και οι δύο αυτοί ηγέτες έδωσαν τον εαυτό τους και αγωνίστηκαν για την ελευθερία των χωρών τους. Ο αρχιεπίσκοπος Μακάριος εξορίστηκε από τους Αγγλους στις Σεϋχέλλες, στο απέραντο και αχανές πέλαγος του Ινδικού Ωκεανού, ο Γιόμο Κενυάτα κλείστηκε στις φυλακές. Ο αγώνας συνεχίστηκε από τους στενούς συνεργάτες και των δύο, οι οποίοι δεν υπέκυψαν στις απειλές, στα βασανιστήρια και τις στερήσεις. Και των δύο τα ονόματα έμειναν στην ιστορία από τότε και συνδέθηκαν με τους αγώνες των δύο αυτών χωρών για ελευθερία, δικαιοσύνη και αυτοδιάθεση. Οταν ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος απελευθερώθηκε από τις Σεϋχέλλες, τον Απρίλιο του 1957, στάθμευσε πρώτα στη Μαδαγασκάρη και στη συνέχεια στο Ναϊρόμπι, όπου ανάμεσα στο πρόγραμμά του ήταν συνεντεύξεις σε ξένους ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς σταθμούς και τέλεση της θείας λειτουργίας στον καθεδρικό ναό των Αγίων Αναργύρων (εδώ θα πρέπει να σημειώσουμε, για την ιστορία, ότι ήταν ο πρώτος αρχιερέας που λειτούργησε στο ναό αυτό). Συνάντησε, επίσης, τους τότε αγωνιστές της ελευθερίας της Κένυας, τους οποίους ενεθάρρυνε να μην υποκύψουν και να συνεχίσουν τον αγώνα τους για αποτίναξη του αγγλικού ζυγού. Οταν ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος σ υ ν ά ν τ η σ ε τους αγωνιστές της Κένυας, το 1957, συνάντησε ανάμεσά τους και τον πατέρα του σημερινού πρωθυπουργού της Κένυας, Ράιλα Οτίγκα. Η συνάντηση του Αρχιεπισκόπου με τον πατέρα του νυν πρωθυπουργού ήταν σημαδιακή, προφητική», εξήγησε ο Μητροπολίτης Κένυας, κ. Μακάριος. «Τα χρόνια πέρασαν, οι δύο χώρες απέκτησαν την ανεξαρτησία τους. Ο Μακάριος και ο Κενυάτα έγιναν σύμβολα ελευθερίας και για τους δύο λαούς, γι αυτό και οι δύο με την ψήφο του λαού τους ανέβηκαν στο ανώτατο αξίωμα του προέδρου της χώρας τους. Ηρωες και οι δύο, σεμνοί και γνήσιοι αγωνιστές της ελευθερίας. Στις ετήσιες συναντήσεις των αρχηγών κρατών της Κοινοπολιτείας, οι δύο φίλοι είχαν την ευκαιρία να συζητούν και να προγραμματίζουν για το μέλλον των χωρών τους, σε τέτοιο σημείο που ο ένας θαύμαζε τον άλλο. Ετσι, το Μάρτιο του 1970 ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος επισκέπτεται την Κένυα, προσκεκλημένος του πρώτου προέδρου της χώρας Γιόμο Κενυάτα. Ο Μακάριος αποθεώθηκε, κυριολεκτικά. Τότε, ακριβώς, τον πλησίασαν οι ολίγοι ορθόδοξοι Αφρικανοί και του ζήτησαν συμπαράσταση. Του ζήτησαν να τους βοηθήσει, για να μπορέσουν, έτσι, να δημιουργήσουν κατάλληλες συνθήκες για προβολή και αύξηση της ορθοδοξίας στη χώρα τους. Ο Μακάριος, γνωρίζοντας τη σπουδαιότητα ενός μεγάλου ιεραποστολικού κέντρου, ζήτησε από το φίλο του Γιόμο Κενυάτα έκταση γης, η οποία του δόθηκε. Τον επόμενο χρόνο επέστρεψε πάλι στην Κένυα, ως θρησκευτικός ηγέτης, και ετέλεσε ομαδικές βαπτίσεις χιλιάδων Κενυατών θέτοντας, ταυτοχρόνως, και τον θεμέλιο λίθο της πρώτης επισήμου ορθοδόξου θεολογικής σχολής σε αφρικανικό έδαφος, πάντα σε συνεννόηση με το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας, στη δικαιοδοσία του οποίου υπάγεται ολόκληρη η αφρικανική ήπειρος. Ετσι, μετά την αποπεράτωση των κτηρίων αυτών και του περικαλλέστατου ναού του Αγίου Μακαρίου του Αιγυπτίου, η σχολή έγινε, όντως, ένα μεγάλο ιεραποστολικό κέντρο ορθοδόξου ζωής και Μαρτυρίας», πρόσθεσε ο κ. Μακάριος. Στις αρχές του περασμένου καλοκαιριού, ο Μητροπολίτης Κένυας δέχθηκε στο γραφείο του τον γιο του πρωθυπουργού της Κένυας, Φιντέλ, ο οποίος συνοδευόταν από τη μέλλουσα σύζυγό του. Στη συνάντηση αυτή, ο νεαρός απεκάλυψε στο σεβασμιότατο ότι ύστερα από βαθιά σκέψη, έρευνα και περισυλλογή απεφάσισε να ασπασθεί την ορθοδοξία, ζητώντας του να τελέσει το μυστήριο του βαπτίσματος. Ετσι, αφού έγιναν οι σχετικές διαδικασίες και αναφορές, ο κ. Μακάριος βάπτισε το νεαρό Φιντέλ στις 16 Ιουνίου, στο μεγάλο βαπτιστήριο της Πατριαρχικής Σχολής Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Μακάριος Γ, ονομάζοντας αυτόν Μακάριο. Ο σεβασμιότατος εξήγησε στον νεοβαπτισθέντα Μακάριο τον λόγο για τον οποίο του έδωσε το όνομα Μακάριος. Του υπενθύμισε τη συνάντηση που είχε ο παππούς του, μαζί με τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο, τον Απρίλιο του 1957, σε ανύποπτο χρόνο. Ο νεαρός Φιντέλ, μετά από σχεδόν 60 χρόνια, έρχεται στο σπίτι του αρχιεπισκόπου Μακαρίου Γ και ζητά να βαπτιστεί ορθόδοξος από τον τοπικό μητροπολίτη της Κένυας Μακάριο, πνευματικό ανάστημα του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Γ. Ο σεβασμιότατος είπε ότι δεν είχε άλλη επιλογή παρά να δώσει το όνομα Μακάριος, βλέποντας ότι ήταν θεία επέμβαση στην επιθυμία του γιου του πρωθυπουργού. Την ημέρα εκείνη βαπτίσθηκαν ακόμα 22 άτομα. Στο τέλος του μυστηρίου ο σεβασμιότατος μίλησε απευθυνόμενος προς όλους για τη σημασία της εισδοχής τους στη μία και αδιαίρετη, καθολική, αποστολική εκκλησία, την εκκλησία της Πεντηκοστής, του Χριστού και των Αποστόλων, του Ευαγγελίου και της παράδοσης. Επίσης, στις 28 Ιουλίου ο Μητροπολίτης Κένυας τέλεσε το γάμο του γιου του πρωθυπουργού της χώρας, Μακαρίου, στον καθεδρικό ναό των Αγίων Αναργύρων. Εκεί, που ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος τέλεσε την πρώτη θεία λειτουργία του μετά την απελευθέρωσή του από τις Σεϋχέλλες. «Ολα αυτά δείχνουν ότι τίποτε δεν είναι τυχαίο. Η θεία πρόνοια και η χάρη του Θεού κατευθύνει τα πάντα», είπε ο κ. Μακάριος. Πηγή: «Ο Φιλελεύθερος»

18 ΘΕΜΑ Εντυπώσεις από την Κένυα ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ Της Ειρήνης Παπαγιαννούλη Πέρυσι το καλοκαίρι, πέρασα ενάμιση μήνα στην Κένυα, όπου μέσω ενός φοιτητικού οργανισμού, εργάστηκα ως εθελόντρια σε ένα σχολείο στην παραγκούπολη Μουκούρου του Ναϊρόμπι. Γυρνώντας πίσω στο σπίτι μου, ήξερα πως όσα είχα πάρει πίσω μαζί μου ήταν πολύ περισσότερα από όσα μπορεί κανείς να φανταστεί. Πήρα μαθήματα ζωής: έμαθα να εκτιμώ τα πιο απλά πράγματα της καθημερινότητας, να είμαι ευγνώμων για τη ζωή μου και τα προβλήματά μου, να είμαι προσεκτική, να προσπαθώ να μπω στη θέση του άλλου και να δω την προοπτική του πριν κρίνω. Εμαθα ακόμη πράγματα πιο πρακτικά, όπως πως να προσαρμόζομαι σε πολύ διαφορετικές καταστάσεις από εκείνες που έχω συνηθίσει, να προσπαθώ να βλέπω τα πράγματα ολιστικά λαμβάνοντας υπόψιν και το πλαίσιο στο οποίο εντάσσονται, να αξιολογώ αν ένα πρόβλημα αντιμετωπίζεται ριζικά, ή εάν απλώς καλύπτεται. Τις μέρες πριν φύγω προσπαθούσα να φανταστώ πως μπορεί να είναι οι καταστάσεις που θα αντιμετώπιζα εκεί και ήμουν πολύ αγχωμένη για το πως θα αντιμετώπιζα τα παιδιά στο σχολείο, πως θα τα βοηθούσα όσο περισσότερο μπορούσα. Είχα ετοιμαστεί για τα χειρότερα. Κατά τις πρώτες μέρες που πήγαινα στη δουλειά, όλα ήταν καινούρια για μένα, παρατηρούσα τα πάντα γύρω μου και προσπαθούσα να ερμηνεύσω το περιβάλλον στο οποίο βρισκόμουν. Νομίζω μόνο προς τις τελευταίες μέρες είχα καταλάβει τι συνέβαινε, πως λειτουργούσαν τα πράγματα, ποια ήταν τα προβλήματα και οι λύσεις. Και ακόμα έχω αμφιβολίες αν αυτά που αντιλαμβάνομαι είναι σωστά ή ολοκληρωμένα. Η κατάσταση στις παραγκουπόλεις είναι πραγματικά κάτι πολύ ξένο για εμάς. Οι άνθρωποι εκεί ζούνε σε συνθήκες πραγματικά απίστευτα σκληρές. Τα σκουπίδια είναι παντού, τα σπίτια δεν είναι τίποτε άλλο από τσίγκινα διαχωρίσματα, τα περισσότερα σκουριασμένα και με αιχμηρές άκρες να προεξέχουν και να αποτελούν κίνδυνο τραυματισμού και μόλυνσης. Μέχρι εκεί που πάει το μάτι, τσίγκινες οροφές. Οι οσμές που εναλλάσσονται είναι σκουπίδια, υγρασία, καπνός και μια αποπνικτική οσμή από ένα παραισθησιογόνο ποτό που φτιάχνουν στις παραγκουπόλεις και στο οποίο ρίχνουν από αλκοόλ, μέχρι κηροζίνη και αρουραίους! Αυτό που έκανε τη διαδρομή μου από την είσοδο της παραγγούπολης μέχρι το σχολείο, ευχάριστη ήταν τα παιδιά που τρέχαν και παίζαν παντού, οι χαμογελαστοί άνθρωποι που έβλεπα και χαιρετούσα καθημερινά, αυτά που έκαναν το σκουπιδότοπο γειτονιά. Στο σχολείο, τα παιδιά παίζουν, έρχονται κάθε μέρα από πολύ μακριά, ενθουσιάζονται με κάθε τι καινούριο, είτε πρόκειται για άφιξη εθελοντή, είτε για έναν χάρτη που μπορεί να φέρει κάποιος, είτε για ένα νέο παιχνίδι την ώρα της γυμναστικής. Θέλουν να έρχονται στο σχολείο, θέλουν να μάθουν, θέλουν να διαβάσουν, να σηκωθούν στον πίνακα. Ο ρόλος του σχολείου στην Κένυα, και ειδικά στις περιπτώσεις τόσο φτωχών παιδιών, είναι εντελώς διαφορετικός. Στην Κένυα το σχολείο σημαίνει ένα πιάτο φαγητό το μεσημέρι, το οποίο πολλά παιδιά παίρνουν μαζί τους στο σπίτι να το μοιραστούν με την υπόλοιπη οικογένειά τους. Σημαίνει διέξοδος από τα προβλήματα στο σπίτι, τη ζωή στους δρόμους, τις συμμορίες, τα παραισθησιογόνα, την πορνεία. Σημαίνει παιχνίδι, ζωγραφική και ξεγνοιασιά. Σημαίνει πως δε θα κάνουν δουλειές στο σπίτι, δε θα φροντίσουν τον άρρωστο πατέρα, δε θα υποστούν παρενόχληση ή κακοποίηση. Σημαίνει καταφύγιο. Ο ρόλος της παιδείας, δεν είναι λοιπόν μόνο η εκπαίδευση και η μόρφωση. Η παιδεία περιλαμβάνει θέματα υγείας, περίθαλψης, ασφαλείας, προστασίας του παιδιού και των δικαιωμάτων του, διασφάλιση της παιδικής ηλικίας. Μέχρι το απόγευμα όλα αυτά, όπου τα παιδιά σχολάνε και επιστρέφουν στην καθημερινότητά τους. Για άλλα παιδιά αυτό σημαίνει φτώχια, για άλλα πολύ χειρότερα πράγματα. Στο ταξίδι μου αυτό, είχα την τιμή και τη χαρά να γνωρίσω το Μητροπολίτη Μακάριο, ο οποίος με μεγάλη του προθυμία με δέχτηκε μαζί του σε επισκέψεις σε σχολεία και ορφανοτροφία, στην τέλεση γάμων και στα εγκαίνια ενός ιερού ναού σε μια παραγκούπολη. Εκεί συνειδητοποίησα πόσο σημαντικό είναι η βοήθεια να είναι συντονισμένη, να έχει συνέχεια, στενή παρακολούθηση και να βασίζεται σε σχέσεις εμπιστοσύνης και σεβασμού. Είδα με πόση αγάπη κάθε μερά ο δεσπότης μιλούσε με όλους όσους τον πλησιάζανε, πως έκανε ταξίδια ωρών για να πάει προσωπικά να δει την πρόοδο των έργων αλλά και να επισκεφτεί σχολεία, χωριά και ενορίες. Ολα αυτά χωρίς ποτέ να τον δω να λιποψυχεί, πάντα με μια γαλήνη και απίστευτη δύναμη. Οσο ανούσια μου φαινόταν η προσφορά μου ως μεμονωμένης εθελόντριας στο σχολείο όπου δούλευα, μέσα σε ένα τόσο μεγάλο και περίπλοκο πρόβλημα, τόσο σημαντική, ουσιαστική φαινόταν η δουλειά που γινόταν από τη Μητρόπολη. Τόσο έντονα έβλεπα πως υπάρχει ελπίδα, ένα έργο συνεχές, το οποίο θα υπάρχει και στα επόμενα χρόνια και το οποίο κάνει αισθητή διαφορά σε σχέση με την γενική κατάσταση. Υπήρχε πειθαρχία, τα σχολεία ήταν πλήρως εξοπλισμένα και καθαρά, χωρίς τα ποντίκια που τρέχαν στην τάξη τη δική μου, τα σκουριασμένα κοπίδια για ξύστρες και τις ετοιμόρροπες αίθουσες του δικού μου σχολείου. Εκεί έβλεπα τα παιδιά και σκεφτόμουν πόσο τυχερά είναι, μέσα στην ατυχία τους. Από τα σχολεία αυτά, τα παιδιά έχουν την ευκαιρία να συνεχίσουν στο γυμνάσιο, ακόμα και στο πανεπιστήμιο! Και όσοι δεν ήταν καλοί μαθητές, μπορούσαν να μάθουν να φτιάχνουν κοσμήματα ή κάποια χειρωνακτική εργασία και να κερδίζουν τα προς το ζην, χωρίς παρανομίες. Οι γονείς πάλι, βρίσκουν τη δική τους διέξοδο στην εκκλησία, όπου τραγουδούν και χορεύουν στις προσευχές τους και νιώθουν πως δεν είναι ξεχασμένοι από όλους, πως κάποιος φροντίζει και για αυτούς και τις οικογένειές τους. Στους γάμους η εκκλησία δίνει δώρο στο νεόνυμφο ζευγάρι μια βαλίτσα με αντικείμενα που θα χρειαστούν για το σπίτι τους, όπως κατσαρολικά, σεντόνια, πετσέτες. Υπάρχει μια συνολική θεώρηση των πραγμάτων και από τη μητρόπολη προσπαθούν να αντιμετωπίσουν τα βαθιά προβλήματα που υπάρχουν από την αρχή μέχρι το τέλος. Φροντίζοντας από τα πιο απλά πράγματα, όπως το να υπάρχει ένα χώρος όπου παιδιά από όλες τις γύρω περιοχές έρχονται και μπορούν να παίξουν, να τρέξουν, να αθληθούν, μέχρι τα πιο σύνθετα, όπως το να μαζέψουν ορφανά και να τους δώσουν στέγη, τροφή και εκπαίδευση, να δώσουν υποτροφίες σε παιδιά να σπουδάσουν στην Κένυα αλλά και το εξωτερικό, να υποστηρίξουν παιδιά στα αναμορφωτήρια, που λόγω της βίας στην οποία μεγαλώνουν, γίνονται θύτες χωρίς καν να το καταλάβουν. Δεν ξέρω από που να ξεκινήσω και που να τελειώσω! Η βασική διαφορά των δράσεων της μητρόπολης, από οποιοδήποτε σχολείο σαν το δικό μου είναι αρχικά η εμπιστοσύνη. Είναι βέβαιο πως όσα χρήματα δίνονται για το έργο της Μητρόπολης, καταλήγει εκεί που πρέπει. Φαίνεται από την ταχύτητα με την οποία ολοκληρώνονται τα έργα, την άριστη κατάσταση των υποδομών, τους δασκάλους που έχουν γνώσεις παιδαγωγικής, και το γεγονός πως οι τάξεις είχαν συγκεκριμένο αριθμό μαθητών, σε αντίθεση με σχολεία που είδα εγώ μεμονωμένα, και όπου τα χρήματα εξαφανίζονταν μυστηριωδώς, τα σχολεία ήταν πάντα σε άθλια κατάσταση παρά τους αμέτρητους εθελοντές και τα λεφτά που είχαν επενδυθεί, τους ευκαιριακούς δασκάλους που όταν δεν κοιτούσαμε, χτυπούσαν τα παιδιά με το βιβλίο στο κεφάλι και το γεγονός πως μόλις ένα σχολείο χωρητικότητας 50 μαθητών τα πήγαινε λίγο καλύτερα, αυτόματα οι μαθητές γίνονταν 150 ή και 200 και κάνανε μάθημα στη σκιά σακιών στο προαύλιο δίπλα στα σκουπίδια, πληρώνοντας φυσικά δίδακτρα, το ύψος των οποίων δε μάθαμε ποτέ, γιατί οι διευθυντές αρνούνταν πως τα παιδιά πλήρωναν κάποιο ποσό. Και γιατί αυτές οι αντιθέσεις; Γιατί στα σχολεία αυτά, δεν υπήρχε ποτέ ένα άτομο από πάνω να επιβλέπει, να ελέγχει, να παρακολουθεί και να συνεχίζει το έργο όσο περνούσε ο καιρός. Οι διευθυντές, και αυτοί κάτοικοι της παραγκούπολης, από εκεί που δεν είχαν χρήματα ούτε για τις οικογένειές τους, βρέθηκαν να διαχειρίζονται τεράστια ποσά. Ο πειρασμός μεγάλος και ο έλεγχος μηδενικός. Αντιθέτως, στα σχολεία της μητρόπολης, υπάρχουν κριτήρια για τους δασκάλους, ενώ οι μαθητές είναι οι εγγεγραμμένοι και όχι ευκαιριακοί. Ο,τι γίνεται δε γίνεται απλώς για να γίνει, ούτε για να συλλεχθούν και άλλα χρήματα. Ο,τι κάνει η Μητρόπολη είναι για να μείνει και να αλλάξει όντως ζωές. Να σώσει ζωές. Τα χρήματα δεν τα διαχειρίζεται ο οποιοσδήποτε, ενώ έχει χτιστεί ένα δίκτυο ανθρώπων που δουλεύουν μαζί για χρόνια, κάθε μέρα παρακολουθούν τι συμβαίνει και διασφαλίζουν πως όλα λειτουργούν όπως πρέπει. Ολα αυτά δεν ξέρω πως θα μπορούσαν να συντονιστούν και να συνεχιστούν χωρίς τον Μητροπολίτη, κ. Μακάριο. Κάθε μέρα σηκώνεται πρώτος και ξαπλώνει τελευταίος, είναι εκεί σε κάθε σχολική γιορτή, σε κάθε παραλαβή και οργάνωση των δωρεών, σε κάθε γάμο, σε κάθε σχολείο, ορφανοτροφείο. Οπου υπάρχει ανάγκη, προσπαθεί να βοηθήσει. Αποτελεί πραγματικά έναν σύγχρονο ήρωα για μένα και σίγουρα θα πρέπει να είναι πρότυπο για οποιονδήποτε. Αισθάνομαι πάρα πολύ ευγνώμων που τον γνώρισα σε αυτό το ταξίδι, γιατί εκτός των όσων έμαθα βλέποντας τις δυσκολίες εκεί, με έμαθε τη δύναμη της αγάπης αλλά και τη σημασία να προσφέρεις σωστά, με συνέχεια και συνέπεια. Μου έμαθε τι σημαίνει έργο ζωής.

ΣΑΒΒΑΤΟ 15 - ΚΥΡΙΑΚΗ 16 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012 ΘΕΜΑ 19 Το φωτογραφικό υλικό είναι από το προσωπικό αρχείο της εθελόντριας Ειρήνης Παπαγιαννούλη.

20 ΥΓΕΙΑ Του Δρ. Φρίξου Ο. Γκούση* Οστεοπόρωση και οστεοπορωτικά κατάγματα είναι μείζονα προβλήματα υγείας με σημαντική νοσηρότητα και θνησιμότητα. Η μεγάλη πλειονότητα των καταγμάτων (>80%), οφείλονται στην έλλειψη οιστρογόνων στις γυναίκες και υπογοναδισμό η έλλειψη ανδρογόνων στους άνδρες. Πλην όμως μερικές άλλες καταστάσεις μπορεί να προκαλέσουν δευτεροπαθή οστεοπόρωση, όπως η υπερβολική λήψη οινοπνεύματος, ορισμένα φάρμακα και έλλειψης Βιταμίνης D. Επίπεδα Βιταμίνης D < 25ng/ml στο αίμα συνοδεύονται με αυξημένο κίνδυνο κατάγματος του μηριαίου οστού σε άνδρες και γυναίκες άνω των 65 ετών. Τα οιστρογόνα είναι επίσης απαραίτητα για τον ανδρικό σκελετό και η τεστοστερόνη ασκεί μια έμμεση επίδραση στα οστά μέσω της μετατροπής της σε οιστρογόνα, με την αρωματοποίησή της. Εως και 40% των ανδρών με οστεοπόρωση δεν έχουν καθαρή αιτιολογία της νόσου και η οστεοπόρωση θεωρείται ιδιοπαθής. Ανάμεσα στα φάρμακα που προκαλούν οστεοπόρωση, τα γλυκοκορτικοειδή (παράγωγα της κορτιζόνης) είναι υπεύθυνα για πάνω από 90% των περιπτώσεων. Πρόσφατα ένας αριθμός φαρμάκων, συμπεριλαμβανομένων και των SSRIs (εκλεκτικών αναστολέων της Σεροτονίνης) έχουν ενοχοποιηθεί για τη παθογένεση των οστεοπόρωτικων καταγμάτων. Τα φάρμακα αυτά είναι μείζονα αντικαταθλιπτικά και αποτελούν την πρώτη γραμμή θεραπείας για τη κατάθλιψη. Εξι εκατομμύρια Αμερικάνων 65 χρόνων και άνω υποφέρουν από κατάθλιψη. Ο κίνδυνος εμφάνισης κατάθλιψης κατά τη διάρκεια της ζωής Οστεοπόρωση ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ