Μελέτη 11: Για το Σάββατο 15 Μαρτίου ΠΕΙΘΑΡΧΩΝΤΑΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥΣ ΗΓΕΤΕΣ ΕΔΆΦΙΟ ΜΝΉΜΗΣ: «Εν εκείναις δε ταις ηµέραις εξήλθεν εις το όρος να προσευχηθή, και διενυκτέρευεν εν τη προσευχή του Θεού. Και ότε έγεινεν ηµέρα, έκραξε τους µαθητάς αυτού, και εξέλεξεν εξ αυτών δώδεκα, τους οποίους και ωνόµασεν αποστόλους.» Λουκά 6/ς 12,13. Για τη µελέτη αυτής της εβδοµάδας, διαβάστε: Λουκά 6/ς 12-16, Ιωάν. 16/ις 7-14, Λουκά 6/ς 20-49, Ιερ. 50/ν 31, Ησ. 57/νζ 15, Πράξ. 1/α. Αν και ο Ιησούς δραστηριοποιήθηκε στο να κάνει μαθητές, ήξερε ότι η επίγεια παραμονή Του θα ήταν σύντομη. Έτσι, αφιέρωσε μεγάλο χρόνο στην εκπαίδευση των μαθητών που θα συνέχιζαν το έργο μετά την ανάληψή Του. Ήταν Κύριος Δάσκαλος και Κύριος Εκπαιδευτής τους. Είναι προφανές ότι η διδασκαλία και η εκπαίδευση συσχετίζονται η διδασκαλία αφορά την μετάδοση γνώσης, ενώ η εκπαίδευση τη διαμόρφωση μέσα από την πρακτική και την πειθαρχία. Η προετοιμασία των μαθητών για ηγεσία περιλάμβανε φυσικά και τη μετάδοση της γνώσης, η πνευματική όμως αύξηση ήταν σημαντικότερη. Μαζί με την γνώση χρειάζονταν εμπειρία στην πίστη, στις δυσκολίες, στον καθαγιασμό, στην αυτοθυσία. Η γνώση μόνο δεν επαρκούσε για τις έντονες προκλήσεις που τους περίμεναν. Ο Ιησούς τούς τα έδωσε και τα δύο.
Κυριακή 9 Μαρτίου Η ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΗΓΕΣΙΑΣ Η επίγεια διαµονή του Χριστού ήταν σχετικά σύντοµη. Έτσι, επιβαλλόταν η εκπαίδευση εκείνων που θα έκαναν µαθητές. Ποιοι και πόσοι θα επιλέγονταν; Οι µαθητές του Ιησού ήταν εκατοντάδες. Θα έπρεπε να εκπαιδευτούν όλοι οµαδικά; Ο Χριστός ήξερε ότι η ηγεσία θα ήταν αποτελεσµατική εάν καλλιεργούταν σε µικρές οµάδες, και όχι ως ενιαίο σύνολο. Έτσι, ο αριθµός των µελών που επέλεξε ο Χριστός ήταν περιορισµένος. Διαβάστε Λουκά 6/ς 12-16. Τι έκανε ο Ιησούς πριν επιλέξει τους µαθητές και γιατί ήταν τόσο σηµαντικό; Για να ήταν αποτελεσµατική η εκλογή απαιτούταν σοφία. Ο Ιησούς προσευχήθηκε στον ουράνιο Πατέρα Του γι αυτόν το λόγο. Και σήµερα, πριν την εκλογή ηγετών πρέπει να προηγείται προσευχή. Εφόσον ο Χριστός πίστευε ότι χρειαζόταν να προσευχηθεί για να αποκτήσει την ανάλογη σοφία, πόσο µάλλον εµείς πρέπει να ζητάµε θεϊκή σοφία όταν είναι να επιλέξουµε τους υπευθύνους για το έργο της Μεγάλης Αποστολής. Ο Ιησούς εξέλεξε δώδεκα µαθητές ως αποστόλους, προικίζοντάς τους µε πνευµατική εξουσία. Η ευρύτερη οµάδα των µαθητών είδε την χειροτονία τους χωρίς αρνητικά συναισθήµατα και ίχνος ζήλειας. Στη συνέχεια δίνει αποστολή σε µία µεγαλύτερη οµάδα, εβδοµήντα δύο µαθητών, και πιθανόν αργότερα και σε άλλους που απλά δεν αναφέρεται στην Αγία Γραφή. Οι δώδεκα απόστολοι ωστόσο ήταν εκείνοι που βρίσκονταν πιο κοντά στον Ιησού, είχαν µεγαλύτερες ευθύνες και χρειάζονταν περισσότερη εκπαίδευση και αφοσίωση. Αυτή η διευθέτηση δείχνει µία σκόπιµη δόµηση της οργάνωσης των πρώτων Χριστιανών. Ο Χριστός έδωσε πνευµατικές ικανότητες στους υπευθύνους και τους εκπαίδευσε ανάλογα µε τις καθορισµένες τους αποστολές. ΣΚΕΨΗ: Σκεφθείτε τα αποτελέσµατα του τόσου χρόνου που αφιέρωνε ο Ιησούς στην προσευχή. Τι µας δείχνει αυτό για την προσευχή και το τι µπορεί να κάνει στη ζωή µας;
Δευτέρα 10 Μαρτίου ΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΜΕΡΟΣ Α Η γνώση ήταν αναντικατάστατο στοιχείο του μηνύματος του Ιησού. Η γνώση από μόνη της δεν μπορεί να φέρει μεταρρύθμιση, ωστόσο κάθε μεταρρύθμιση περιλαμβάνει και την αντίστοιχη πληροφόρηση. Το βέβαιο είναι ότι οι έννοιες δεν έχουν τη δύναμη να φέρουν αλλαγή, αλλά το Πνεύμα του Θεού είναι που εργάζεται στην καρδιά των ανθρώπων και φέρνει την μεταρρύθμιση. Διαβάστε Ιωάν. 16/ις 7-14. Τι λέει ο Ιησούς που μας βοηθάει να κατανοήσουμε πόσο περιορισμένη είναι η γνώση για την κατανόηση και την εμπειρία του πραγματικού Χριστιανισμού; Η Βιβλική γνώση μαζί με το Πνεύμα του Θεού συνιστούν τον πνευματικό συνδυασμό που μεταμορφώνει τους ανθρώπους. Εκείνοι που ευαγγελίζουν μαθητές πρέπει να αποζητούν και για τα δύο με πίστη και μελέτη. Ο Χριστιανισμός βασίζεται στη λογική σκέψη. Η ύπαρξη λογικής σκέψης στην Αγία Γραφή, ο σεβασμός προς τους διδασκάλους στον Ιουδαϊσμό, και η ανεκτίμητη προσοχή που οι φυλές έδειχναν στη διατήρηση των γραπτών, όλα αυτά μαρτυρούν πόσο σημαντική είναι η γνώση. Ο Χριστιανισμός δεν είναι παράλογη πίστη. Ωστόσο, ορισμένοι στον Χριστιανισμό θέτουν τα ευγενή συναισθήματα και τις πνευματικές εμπειρίες πάνω από την γνώση. Η ύπαρξη της Αγίας Γραφής δείχνει πόσο παράλογος είναι αυτός ο συλλογισμός για την εμπειρία. Η εμπειρία χωρίς γνώση είναι σαν ένας πύραυλος χωρίς κατεύθυνση. Από την άλλη, η γνώση χωρίς εμπειρία είναι νεκρή και συχνά οδηγεί στο νομικισμό. Οι πραγματικοί θρησκευτικοί ηγέτες αντιλαμβάνονται την ανάγκη να καλλιεργήσουν και τα δύο στοιχεία τόσο στους ίδιους όσο και σε εκείνους που μαθητεύουν. ΣΚΕΨΗ: Σκεφτείτε τους λόγους για τους οποίους πιστεύετε. Τι ρόλο έπαιξε η εµπειρία; Γιατί χρειαζόµαστε και τα δύο;
Τρίτη 11 Μαρτίου ΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΜΕΡΟΣ Β Διαβάστε Λουκά 6/ς 20-49. Πώς φανερώνονται η γνώση και η εμπειρία σ αυτά τα εδάφια; Πώς ο τρόπος που συνδέονται, μας δείχνει πόσο απαραίτητες είναι, τόσο στην προσωπική μας σχέση με τον Κύριο όσο και στη μαθητεία; Η πνευματική γνώση είναι απαραίτητη για την πνευματική μεταμόρφωση. Ο Χριστός ήταν Μεγάλος Διδάσκαλος. Όταν ο Ιησούς δίδασκε στο ευρύτερο κοινό, στις ακτές και στις βουνοπλαγιές, κήρυττε την μεταμορφωτική γνώση. Το Άγιο Πνεύμα είχε αφυπνίσει από πριν τη συνείδηση των ανθρώπων για να δεχτούν αυτήν την αλήθεια. Μπορεί η μαθητεία να είναι ατελής χωρίς την εμπειρία, ωστόσο η εμπειρία πρέπει να οδηγείται από την γνώση. Στην προσπάθειά μας να ευαγγελίσουμε άλλους ανθρώπους πρέπει να είμαστε εξοικειωμένοι με την Αγία Γραφή, την πηγή των πνευματικών πληροφοριών. Παρομοίως, θα πρέπει να κηρύττουμε το δόγμα και τις διδασκαλίες άσχετα από την απήχηση. Ο Θεός περιμένει από τους πιστούς να διδάσκουν όλες τις αλήθειες και να καθοδηγούν με υπομονή τους νέους πιστούς βοηθώντας τους να κατανοήσουν και να εκτιμήσουν αυτές τις υπέροχες αλήθειες του Χριστιανισμού που αλλάζουν τη ζωή ιδιαίτερα το μήνυμα της τριπλής αγγελίας. Τι λέει ο Ιησούς στο Λουκά 6/ς 39 να έχουν κατά νου εκείνοι που θέλουν να ευαγγελίσουν; Πώς μπορούμε να σιγουρευτούμε ότι δεν είμαστε «τυφλοί»; ΣΚΕΨΗ: Ο συνδυασµός γνώσης και εµπειρίας που παράγει ανιδιοτελή αγάπη, είναι η πιο ισχυρή δύναµη που µπορεί να έχει κάθε ευαγγελιστής.
Τετάρτη 12 Μαρτίου ΟΙ ΠΡΩΤΟΙ ΗΓΕΤΕΣ Αξίζει να προσέξουμε ότι ο Ιησούς επέλεξε ηγέτες από τις πιο ταπεινές και λιγότερο μορφωμένες τάξεις. Ο Χριστός δεν έκλεξε ανθρώπους από το Συνέδριο. Προσπερνώντας τους αυτοδικαιωμένους δασκάλους, ο Αρχιεργάτης επέλεξε ταπεινούς, αμαθείς ανθρώπους για να διακηρύξουν τις αλήθειες που θα ταρακονούσαν τον κόσμο. Αυτούς τους άνδρες σκόπευε να διδάξει και να εκπαιδεύσει για αρχηγούς της εκκλησίας Του. Και εκείνοι με τη σειρά τους θα εκπαίδευαν άλλους για να μεταφέρουν το μήνυμα του ευαγγελίου. «Προκειμένου να στευθεί το έργο τους με επιτυχία, έπρεπε να λάβουν τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος. Το ευαγγέλιο δεν επρόκειτο να γνωστοποιηθεί ούτε με ανθρώπινη δύναμη, ούτε με ανθρώπινη σοφία, αλλά με τη δύναμη του Θεού.» Ε. Χουάιτ, Π.Α. σ.8. Τι μας λένε τα παρακάτω εδάφια; Γιατί ο Χριστός διάλεξε τους μαθητές για να οδηγήσουν την εκκλησία Του και όχι εκείνους που έδειχναν ότι είχαν τα ηγετικά προσόντα; Σοφ. 2/β 3, Ματθ. 11/ια 29, Ιερ. 50/ν 31, Ησ. 57/ νζ 15. Πρέπει ωστόσο να προσέξουμε μη βγάλουμε λάθος συμπεράσματα για την επιλογή του Ιησού. Ο Ιησούς δεν ήταν κατά της μόρφωσης, καθώς και ο Ίδιος διέθετε από νεαρή ηλικία (Λουκά 2/β 46,47). Απλώς, άνθρωποι με ανώτερη μόρφωση, πλούτο και εξουσία, συνήθως δεν είναι έτοιμοι να ταπεινωθούν όπως πρέπει να κάνει ένας αρχηγός προκειμένου ο Κύριος να τους χρησιμοποιήσει. Φυσικά, έχουμε και περιπτώσεις όπου ο Ιησούς χρησιμοποίησε μορφωμένους ανθρώπους (θυμηθείτε τον Νικόδημο, τον Ιωσήφ από την Αριμαθαία, δείτε επίσης Πράξ. 6/ς 7). Το θέμα είναι ότι συνήθως αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι τόσο ανοικτοί στην επιρροή του Αγίου Πνεύματος. ΣΚΕΨΗ: Διαβάστε Α Κορ. 9/θ 19 και Φιλιπ. 2/β 3. Τι χαρακτηριστικά µάς δίνονται, και γιατί είναι τόσο σηµαντικά για τους ηγέτες αλλά και για όλους όσους οµολογούν το όνοµα του Χριστού; Πώς µπορούµε να αποκτήσουµε αυτά τα χαρακτηριστικά;
Πέμπτη 13 Μαρτίου ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΟΠΟΙΟ Ο ΙΗΣΟΥΣ ΑΦΗΣΕ Οι μελλοντικές γενιές μαρτυρούν την επιτυχία των προηγούμενων προσπαθειών. Κάθε προσπάθεια με διαρκή αποτελέσματα, πρέπει να μελετηθεί, και οι αρχές που την διέπουν να εφαρμοστούν. Η μέθοδος του Χριστού να κάνει μαθητές, έφερε σημαντικά αποτελέσματα; Φυσικά, και ναι. Άλλαξε τον κόσμο. Κανείς μας δεν θα διάβαζε αυτήν την μελέτη μετά από 2000 και περισσότερα χρόνια, εάν η εκπαίδευση από τον Χριστό δεν ήταν επιτυχημένη. Διαβάστε Πράξ. 1/α. Τι μας λέει αυτό το κεφάλαιο για τη διαμόρφωση της πρώτης εκκλησίας και την ανάγκη για χειροτονημένους από τον Θεό ηγέτες; Τι ήταν εκείνο που έψαχναν σε έναν ηγέτη; (δείτε εδ. 22.) Τι μπορούμε να πάρουμε από αυτήν την ανάγκη στην αναζήτησή μας για σωστούς υπευθύνους; Ο Ιησούς εδραίωσε τη βασιλεία Του και επικύρωσε τις αρχές που θα διαιώνιζαν την αύξησή της. Ξεκινώντας το μονοπάτι από το σκοτάδι στην αυγή, ο Χριστός επέλεξε για αρχηγούς εκείνους των οποίων οι αδυναμίες καλύφθηκαν από τη δύναμή Του, επειδή ακριβώς εξαρτιόνταν από Εκείνον. Παρότι δεν έχαιραν την εκτίμηση των θρησκευτικών ηγετών και η μόρφωσή τους ήταν ελλιπείς, επισκίαζαν τους Φαρισαίους στη διαφάνεια, την ταπεινοφροσύνη, την εμπιστοσύνη και την αυθεντικότητα. Είναι πολύ σημαντικό και εμείς να έχουμε αυτά τα χαρακτηριστικά, ανεξαρτήτου της θέσης μας στην εκκλησία. Με τον καιρό, προστέθηκαν στην εκκλησία άνθρωποι μορφωμένοι και από ανώτερες κοινωνικές τάξεις. «Σαν αντιπρόσωποι του Χριστού οι απόστολοι έπρεπε να κάνουν εξαιρετική εντύπωση στον κόσμο. Το γεγονός ότι ήταν απλοί άνθρωποι δεν επρόκειτο να μειώσει την επιρροή τους, αλλά μάλλον να την αυξήσει. Επειδή η σκέψη των ακροατών τους θα στρέφονταν από αυτούς στο Σωτήρα, ο Οποίος, αν και αόρατος, εξακολουθούσε να εργάζεται μέσο αυτών. Η θαυμάσια διδαχή των αποστόλων, τα γεμάτα θάρρος και εμπιστοσύνη λόγια τους, θα έπειθαν όλους ότι δεν εργάζονταν με τη δική τους δύναμη, αλλά με του Χριστού τη δύναμη.» Ε. Χουάιτ, Π.Α. σ. 13. ΣΚΕΨΗ: Τι ψάχνετε σε έναν υπεύθυνο της εκκλησίας, και γιατί; Ποια είναι τα πρώτα τρία πράγµατα που θέλετε να δείτε σ αυτόν;
ΠΕΡΑΙΤΈΡΩ ΜΕΛΈΤΗ: Παρασκευή 14 Μαρτίου Δύση ηλίου: 18:31 Διαβάστε Ε. Χουάιτ, Ζ.Χ. σ. 321-331, 458-468, 269-286, και Π.Α. σ. 8-14, 15-23, 73-81. «Σ όλη την περιοχή όπου εργαζόταν ο Χριστός υπήρχαν ψυχές που συναισθάνονταν την ανάγκη τους, που πεινούσαν και διψούσαν για την αλήθεια. Ο καιρός είχε φθάσει για να σταλούν τα νέα της αγάπης Του σ αυτές τις γεμάτες λαχτάρα καρδιές. Σ όλους αυτούς οι μαθητές Του θα πήγαιναν σαν αντιπρόσωποί Του. Έτσι οι πιστοί θα τους αναγνώριζαν σαν θεόσταλτους δασκάλους και, όταν ο Σωτήρας θα έφευγε, δεν θα έμεναν χωρίς καθοδηγητές. Σ αυτή την πρώτη περιοδεία τους οι μαθητές θα πήγαιναν μόνο εκεί όπου ο Χριστός είχε πάει πριν από αυτούς και είχε δημιουργήσει φίλους. Η προετοιμασία τους για το ταξίδι έπρεπε να είναι πολύ απλή. Τίποτε δεν έπρεπε να αποσπάσει τον νου τους από το μεγάλο τους έργο, ή να προκαλέσει αντίδραση και να φράξει το δρόμο για το μελλοντικό τους έργο.» Ε. Χουάιτ, Ζ.Χ. σ.323,324. Ερωτήσεις για συζήτηση: 1. Συζητήστε στην ομάδα σας την σκέψη στην ημέρα της Πέμπτης. Τι μπορείτε να διδαχθείτε από τις απαντήσεις σας; 2. Διαβάστε Πράξ. 6/ς 1-6. Σύμφωνα με αυτό το περιστατικό, για ποιους λόγους η εκκλησία χρειάζεται καλούς ηγέτες; 3. Μείνετε στην ιδέα της ισορροπίας μεταξύ εμπειρίας και γνώσης στη Χριστιανική ζωή. Γίνεται διαφορετικοί άνθρωποι να έχουν διαφορετικές ισορροπίες, δηλαδή κάποιοι να δώσουν περισσότερη έμφαση στην εμπειρία από ό,τι στη γνώση, και άλλοι στη γνώση από ό,τι στην εμπειρία; Εάν ναι, πώς μπορούμε να είμαστε προσεκτικοί μ αυτήν τη διαφορά στην προσπάθειά μας για ευαγγελισμό; Πώς μπορούμε να καταλάβουμε ότι πιθανόν αυτό που εμείς έχουμε ανάγκη δεν σημαίνει ότι είναι αυτό που οι άλλοι χρειάζονται; Δείτε επίσης το εδάφιο: «Επειδή και οι Ιουδαίοι σημείον αιτούσι, και οι Έλληνες σοφίαν ζητούσιν» (Α Κορ. 1/α 22). Πώς σ αυτό το εδάφιο φανερώνεται η διαφορά μεταξύ γνώσης και εμπειρίας;