Συνέντευξη με τον Κο Δημήτρη Λουλούδη, Χειρουργό ΩΡΛ - Ποιοι είναι οι βασικότεροι λόγοι για τους οποίους κάποιος πρέπει να αναπνέει σωστά. - Ο άνθρωπος είναι πλασμένος για να αναπνέει από τη μύτη. Μέσω της ρινικής αναπνοής και της ρινικής βλέννης αφαιρούνται οι ρύποι που υπάρχουν στην ατμόσφαιρα και που εισέρχονται με τον αέρα στο αναπνευστικό μας σύστημα. Επίσης ο ρινικός βλεννογόνος έχει την ικανότητα να προσδίδει υγρασία στον εισπνεόμενο αέρα, σε περίπτωση που είναι ξηρός, ώστε να μην στεγνώνει το αναπνευστικό επιθήλιο. Επιπροσθέτως η αναπνοή από τη μύτη είναι πολύ πιο εύκολη απ ότι η αναπνοή από το στόμα που ως πιο αργώδης έχει ως αποτέλεσμα να κινητοποιεί περισσότερες μυϊκές ομάδες. - Ποιες είναι οι συνέπειες μιας κακής αναπνοής; - Αν κάποιος δεν αναπνέει σωστά έχει ένα αίσθημα δυσφορίας ενώ κατά τη διάρκεια της νύχτας στεγνώνει το στόμα και επειδή εκείνη τη στιγμή η γλώσσα δεν μπορεί να κινηθεί για να προκαλέσει επάλειψη του στοματικού βλεννογόνου με σάλιο, προκαλείται ξηροστομία. Πολλοί μάλιστα ξυπνούν με πονεμένο λαιμό! Επίσης από την κακή αναπνοή προκαλούνται πολύ συχνά και εύκολα φαρυγγίτιδες. Εκείνο που θέλω να τονίσω όμως, σαν αποτέλεσμα του κλεισίματος της μύτης κατά τη διάρκεια της νύχτας, είναι η εμφάνιση ενός σοβαρού συνδρόμου που λέγεται σύνδρομο απνοιών στον ύπνο. Αυτό συμβαίνει γιατί η αναπνοή γίνεται από το στόμα, έχοντας ως συνέπεια το βάθος της να είναι περιορισμένο και να εμφανίζονται περίοδοι που σταματάει εντελώς. Το αποτέλεσμα είναι να μειώνεται ο κορεσμός του αίματος σε οξυγόνο και αυτό μας εισάγει σε ένα ολόκληρο κύκλο παθολογίας που συνολικά το αναφέρουμε ως σύνδρομο απνοιών στον ύπνο. Επιγραμματικά θα σας αναφέρω ότι αυτό το σύνδρομο μπορεί να επιφέρει υπέρταση και να επιβαρύνει το καρδιακό μας σύστημα, συν το γεγονός ότι διαταράσσεται η ποιότητα του ύπνου με ότι συνεπάγεται αυτό. 1 / 5
- Ποιες είναι οι δυσμορφίες του ρινικού διαφράγματος; - Το ρινικό διάφραγμα κάποιες φορές, συνήθως συγγενώς αλλά σε κάποιες περιπτώσεις και λόγω τραυματισμού, μπορεί να είναι στραβό. Είναι η λεγόμενη σκολίωση του ρινικού διαφράγματος που έχει διάφορες μορφές και διαβαθμίσεις. Η παρέκκλιση αυτή από τον κατακόρυφο άξονα μπορεί να αφορά είτε την χόνδρινη, είτε την οστέινη μοίρα του διαφράγματος ή συνηθέστερα και τις δυο. - Ποιες είναι οι σύγχρονες εξελίξεις στο θέμα της αντιμετώπισης των παθήσεων του ρινικού διαφράγματος; - Είναι σημαντικό να τονίσω ότι το διάφραγμα κουβαλάει μία κακή φήμη και γι' αυτό οφείλονται οι κακές τεχνικές του παρελθόντος. Αυτό που ίσχυε μέχρι και πριν από μία δεκαετία είναι ότι χειρουργούσαμε έναν ασθενή και αποθαρρύναμε άλλους δέκα που βλέποντας την όλη διαδικασία το σκεφτόντουσαν για το αν πρέπει να κάνουν την επέμβαση. Όλα αυτά όμως άλλαξαν με δεδομένο τη γενικότερη φιλοσοφία που διέπει την ιατρική σήμερα και η οποία επιδιώκει να κάνει την κάθε χειρουργική τεχνική πιο ανώδυνη, πιο ασφαλή και αναίμακτη, πιο αποδεκτή από τον ασθενή αλλά και αποτελεσματική σε βάθος χρόνου. Η βελτίωση των τεχνικών σήμερα αφορά στην αλλαγή της φιλοσοφίας ως προς το ίδιο το υλικό, δηλαδή δεν πετούμε πλέον σχεδόν τίποτα, ούτε από τον χόνδρο ούτε από το κόκκαλο. Αντιμετωπίζουμε τη μύτη σαν ένα σύνολο, ένα άρτιο οικοδόμημα, του οποίου προσπαθούμε να διορθώσουμε τις παρεκκλίσεις που δημιουργούν μία λειτουργική δυσκολία. Θα σας το πω απλά, επειδή η κολώνα στο σαλόνι του σπιτιού μας είναι στραβή δεν σημαίνει ότι πρέπει να την αφαιρέσουμε, αφού θα δώσει προσωρινά μία λύση αλλά στη συνέχεια είναι βέβαιο ότι θα πέσει το σπίτι. Κατά επέκταση το ίδιο μπορεί να συμβεί και στη μύτη, αν αφαιρέσουμε δομικά στοιχεία του διαφράγματος. Επομένως δεν μιλάμε για αφαίρεση του διαφράγματος, κάτι που γινόταν ευρέως παλιά, αλλά για πλαστική του ρινικού διαφράγματος, διαφραγματοπλαστική ή χειρουργικός ευθειασμός. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι χρησιμοποιούμε όσο περισσότερα δομικά στοιχεία του διαφράγματος μπορούμε απ'όσα είναι σε παρέκκλιση και προσπαθούμε να τα φέρουμε στη θέση τους, στηρίζοντας τα σωστά. Προς αυτή την κατεύθυνση λοιπόν μας βοηθά η σύγχρονη ενδοσκοπική χειρουργική. Η εκτεταμένη χρήση των ενδοσκοπίων στην περίπτωση της μύτης γίνεται σήμερα όλο και περισσότερο αποδεκτή αφού μας επιτρέπει τον καλύτερο έλεγχο των δυσπρόσιτων περιοχών και ασφαλέστερη προσπέλαση. Φανταστείτε πόσο καλύτερο είναι να μπαίνει κανείς μέσα σε ένα χώρο ο οποίος είναι καλά φωτιζόμενος με μεγάλα παράθυρα από το να 2 / 5
προσπαθεί να το κάνει μέσω μιας κλειδαρότρυπας! Έτσι λοιπόν ενώ παλιά χειρουργούσαμε με απλή όραση, μέσα από το πολύ στενό στόμιο που λέγεται ρώθωνας, σήμερα πια έχουμε μπροστά μας ένα χώρο πολύ καλά φωτιζόμενο, υπό μεγέθυνση, για να μπορούμε να φθάσουμε μέχρι το βάθος της ρινικής κοιλότητας. - Πολύ σημαντικό αυτό που λέτε. - Πραγματικά! Η προσπέλαση αυτή ελαχιστοποιεί την αιμορραγία και γίνεται ελάχιστη βλάβη στους ιστούς που συνοδευόταν από τον πόνο που προκαλούσε ο τραυματισμό τους. Οι δικοί μας χειρισμοί ήταν αναγκαστικά πιο άγριοι στο παρελθόν αφού γινόντουσαν με διαφορετική φιλοσοφία και με γυμνό μάτι, ενώ σήμερα πια η ελάχιστη ιστική βλάβη έχει σαν αποτέλεσμα τη σημαντική μείωση του μετεγχειρητικού πόνου. Επιπλέον κάτι το οποίο προσέθετε πολύ στην ταλαιπωρία του ασθενούς ήταν ο ισχυρός πωματισμός της χειρουργικής περιοχής ώστε να μην δει ο ασθενής ούτε μία σταγόνα αίμα. Θυμάμαι εποχές που αγωνιζόμασταν να βάλουμε όσο το δυνατό περισσότερες γάζες που έπρεπε να παραμείνουν στην περιοχή έως και τέσσερις ημέρες. Ήταν μία κατάσταση που όλοι όσοι την πέρασαν την περιγράφουν με τα μελανότερα χρώματα, αρκεί να σας πω ότι οι μισοί τουλάχιστον λιποθυμούσαν! Σήμερα πια γίνεται ένας πολύ απαλός πωματισμός της ρινικής κοιλότητας, που καταλαμβάνει το χώρο χωρίς να τον πιέζει, επιτρέποντας την καλύτερη κυκλοφορία του αίματος στους ιστούς, χωρίς να κολλάει στη πληγή και που αφαιρείται λίγες ώρες μετά από το χειρουργείο. Παράλληλα η όλη διαδικασία της παραμονής στο νοσοκομείο και της επέμβασης δεν ξεπερνάει το 24ωρο, πράγμα το οποίο σημαίνει ότι αφαιρούνται αυτά τα υλικά πανεύκολα χωρίς να προκαλείται πόνος ή λιποθυμίες. Εκείνο το οποίο θέλω να τονίσω είναι ότι η επέμβαση θα ήταν ατελής αν ο γιατρός δεν φρόντιζε και για τις κάτω ρινικές κόγχες εκτός από το να ευθιάσει το ρινικό διάφραγμα. Οι ρινικές κόγχες είναι ένας ιστός που συμβάλλει σημαντικά στη λειτουργία της μύτης ως ένα όργανο που φιλτράρει και ρυθμίζει τα χαρακτηριστικά του εισπνεόμενου αέρα, λειτουργούν δηλαδή ως αισθητήρας. Επειδή όμως δέχονται την επίδραση και το φορτίο που προκαλεί η ατμόσφαιρα με τους ρύπους, συν το ότι ένα στραβό ρινικό διάφραγμα χάνει την ικανότητα να καθοδηγεί γραμμικά τον αέρα δίνοντας του μία στροβιλώδη μορφή, αυτοί οι στρόβιλοι χαϊδεύουν διαρκώς τις ρινικές κόγχες με αποτέλεσμα να διογκώνονται και να κλέβουν σημαντικό χώρο από τον όγκο του εισπνεόμενου αέρα. Άρα λοιπόν θα ήταν πολύ δύσκολο να πετύχουμε ένα ουσιαστικό αποτέλεσμα σε μία εγχείρηση διαφράγματος αν δεν κάναμε κάτι και για τις κάτω ρινικές κόγχες. Εκεί λοιπόν ψαχνόμασταν πολύ στα χρόνια που προηγήθηκαν, ξεκινήσαμε από τις πολύ 3 / 5
τραυματικές κογχοτομές, τις γαλβανοκαυτηριάσεις, τις κρυοπηξίες, μετά πήγαμε στα λέιζερ που θεωρούνταν τα καλύτερα αλλά και αυτά προκαλούσαν θερμική βλάβη, φθάνοντας τελευταία στις ραδιοσυχνότητες, τα ραδιοκύματα, με τα οποία μπορούμε και εφαρμόζουμε μία παλμική κίνηση πάνω στην κόγχη που οδηγεί σε συρρίκνωση της χωρίς να την απανθρακώνει, στερώντας της έτσι την λειτουργία της ως αισθητήρας και υγραντικό στοιχείο της μύτης. Επιπλέον το XPS, που είναι ένα οπτικό μηχάνημα που κόβει και αναρροφά ταυτόχρονα, μπορεί να βυθιστεί κάτω από το βλεννογόνο και να αφαιρέσει τον πλεονάζοντα ιστό, αφήνοντας όμως υγιές επιθήλιο για να μπορεί να αισθάνεται και να λειτουργεί φυσιολογικά η κόγχη. Παράλληλα θα πρέπει στην ίδια επέμβαση να αντιμετωπιστούν και όποια άλλα προβλήματα έχουν διαπιστωθεί στον προεγχειρητικό έλεγχο που μπορεί να συμμετέχουν στην κακή αναπνοή, όπως είναι για παράδειγμα οι πολύποδες που επίσης με μοντέρνο τρόπο μπορούν και αφαιρούνται αναίμακτα. - Μετά από αυτή την εντυπωσιακή πραγματικά επέμβαση υπάρχει περίπτωση το πρόβλημα να επανεμφανιστεί στο ρινικό διάφραγμα με την πάροδο του χρόνου. - Αυτοί είναι μία ερώτηση που μας κάνουν συχνά οι ασθενείς. Το διάφραγμα λοιπόν δεν ξαναστραβώνει, παρόλο που οι ιστοί έχουν μνήμη και θέλουν να ξαναγυρίσουν στο σημείο που τόσα χρόνια είχαν φωλιάσει. Αυτό όμως εναπόκειται στον ίδιο τον χειρουργό που με την άρτια γνώση και την εφαρμογή της κατάλληλης τεχνικής οφείλει αυτή τη μνήμη να την απαλείψει, σταθεροποιώντας το χειρουργικό αποτέλεσμα. Άρα λοιπόν το αν θα γίνει καλή δουλειά και μόνιμη εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο από την καλή εφαρμογή και την άρτια χειρουργική τεχνική, δεν φταίει δηλαδή η ίδια η μύτη που θα ξαναστραβώσει το διάφραγμα. Αυτό που καμιά φορά βιώνουν οι ασθενείς, δηλαδή την επιδείνωση της ρινικής τους αναπνοής για κάποιο χρόνο μετά το χειρουργείο, οφείλεται πάλι στη παράλειψη του ιατρού να ασχοληθεί με τις κάτω ρινικές κόγχες, όπως προανέφερα. Είναι ένα χειρουργείο το οποίο οφείλει, εφόσον εκτελεστεί σωστά, να επιλύσει μόνιμα το πρόβλημα της κακής αναπνοής από τη μύτη. Συνέντευξη με τον Κο Δημήτρη Λουλούδη, Χειρουργό ΩΡΛ www.drlouloudis.gr 4 / 5
Πηγή: http://e-hospital.gr Joomla SEO powered by JoomSEF 5 / 5