ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΪΚΗΣ

1 Παρασκευάς Ν. Παρασκευόπουλος Καθηγητής Ε.Μ.Πολυτεχνείου ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΪΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ Η ΦΙΛΟΚΟΣΜΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΠΡΩΤΗ ΕΚΔΟΣΗ ΑΘΗΝΑ 2015 ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΦΙΛΟΚΟΣΜΙΑΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

1 ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΪΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ Η ΦΙΛΟΚΟΣΜΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ Παρασκευάς Ν. Παρασκευόπουλος Καθηγητής Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου (ΕΜΠ) 1

Συγγραφέας: Παρασκευάς Ν. Παρασκευόπουλος. Τίτλος βιβλίου: Αναγέννηση της Αθηναϊκής Οικονομίας, η Φιλοκοσμική Οικονομία, αριθμός σελίδων 72. Πρώτη Έκδοση: 2015 Εκδόσεις: ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΦΙΛΟΚΟΣΜΙΑΣ ΕΛΛΑΔΟΣ Κυκλάδων 122-124 15562, Χολαργός, Αθήνα Τηλ. & Fax: 211-010-9432 E-mail: parask@philocosmy.com Webpage: www.philocosmy.com ISBN: 978-618-80777-4-4 Εξώφυλλο: Ο Περικλής ομιλεί προς την Εκκλησία του Δήμου της αρχαίας Αθήνας στο λόφο της Πνύκας. Η Πνύκα είναι ένας μικρός λόφος στα δυτικά της Ακρόπολης της Αθήνας όπου γίνονταν οι συνελεύσεις της Εκκλησίας του Δήμου. Η Ακρόπολη βρίσκεται στο κέντρο του πάνω μέρους του πίνακα του εξωφύλλου, ο δε Παρθενώνας βρίσκεται στην κορυφή της Ακρόπολης. Η Πνύκα ήταν για τους αρχαίους Αθηναίους ό,τι είναι σήμερα το κτίριο του Κοινοβουλίου στο Λονδίνο για τους Άγγλους και το κτίριο του Κογκρέσου στην Ουάσινγκτον, για τους Αμερικάνους. Απαγορεύεται η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή, ολική, μερική ή περιληπτική, ή η απόδοση κατά παράφραση ή διασκευή του περιεχομένου του βιβλίου με οποιονδήποτε τρόπο, μηχανικό, η- λεκτρονικό, φωτοτυπικό, ηχογράφησης ή άλλο, χωρίς προηγούμενη γραπτή άδεια του εκδότη σύμφωνα με το Νόμο 2121/1993 και τους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα. 2

11 Αφιερώνεται στον Άνθρωπο για την προσπάθειά του να εφεύρει ένα νέο οικονομικό σύστημα όπου δε θα υπάρχουν ούτε πολύ πλούσιοι, ούτε πολύ φτωχοί. 3

Ο συγγραφέας εκχωρεί όλα τα κέρδη από το βιβλίο του «Αναγέννηση της Αθηναϊκής Οικονομίας, η Φιλοκοσμική Οικονομία» στο μη κερδοσκοπικό Σύλλογο Φιλοκοσμίας Ελλάδος. Ο Σύλλογος ιδρύθηκε το 2010. Τα στοιχεία του Συλλόγου δίνονται πιο κάτω. Ο λόγος για τον οποίο ο συγγραφέας εκχωρεί όλα τα κέρδη στο Σύλλογο Φιλοκοσμίας Ελλάδος είναι ότι, για τα θέματα της πορείας της Ανθρωπότητας, δε θέλει να μπαίνει μεταξύ του συγγραφέα και των συνανθρώπων του το κέρδος, παρά μόνο η φροντίδα και η αγάπη για έναν καλύτερο κόσμο. ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΦΙΛΟΚΟΣΜΙΑΣ ΕΛΛΑΔΟΣ Διεύθυνση Επικοινωνίας Παρασκευάς Ν. Παρασκευόπουλος Πρόεδρος του μη κερδοσκοπικού Συλλόγου Φιλοκοσμίας Ελλάδος Κυκλάδων 122-124 15562, Χολαργός, Αθήνα Τηλ & Fax: 211-010-9432 E-mail: parask@philocosmy.com Webpage: www.philocosmy.com Facebook (Συγγραφέα): facebook. com/paraskevasnparaskevopoulos Facebook (Συλλόγου): Σύλλογος Φιλοκοσμίας Ελλάδος Youtube: Φιλοκοσμία 4

11 ΠΙΝΑΚΑΣ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΩΝ 5 Σελίδα ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΦΙΛΟΚΟΣΜΙΑ... 7 ΠΡΟΛΟΓΟΣ... 11 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1: Η ΑΘΗΝΑΪΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΣΗΜΕΡΙΝΕΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΕΣ 1.1 Εισαγωγικά... 13 1.2 Η αθηναϊκή οικονομία... 13 1.3 Οι σημερινές οικονομίες: Καπιταλισμός, σοσιαλισμός και κομμουνισμός... 17 1.4 Καπιταλισμός... 17 1.5 Σοσιαλισμός... 20 1.6 Κομμουνισμός... 21 1.7 Η σημερινή οικονομική εικόνα της ανθρωπότητας... 22 1.8 Η απανθρωπιά... 25 1.9 Οι παλαιοί όροι της επιβίωσης του ανθρώπου... 28 1.10 Ο νέος όρος επιβίωσης του ανθρώπου... 30 1.11 Τα πνευματικά και υλικά αγαθά... 31 1.12 Σχόλια... 33 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2: ΦΙΛΟΚΟΣΜΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ Ή ΦΙΛΟΚΟΣΜΙΣΜΟΣ 2.1 Τι είναι φιλοκοσμική οικονομία ή φιλοκοσμισμός... 35 2.2 Ο χρυσός κανόνας του φιλοκοσμισμού... 38 2.3 Εφαρμογή του φιλοκοσμισμού σε ένα κράτος, σε μια ένωση κρατών και σε όλα τα κράτη της Γης... 41 2.4 Η φιλοκοσμοποίηση θα εξοστρακίσει την παγκοσμιοποίηση... 43 2.5 Εφαρμογές του φιλοκοσμισμού... 43 2.6 Η μεταβατική περίοδος από τον καπιταλισμό στο φιλοκοσμισμό... 46 2.7 Μερική εφαρμογή του φιλοκοσμισμού... 46 2.8 Σύζευξη της Φιλοκοσμικής Δημοκρατίας με τη Φιλοκοσμική Οικονομία... 47

Σελίδα 2.9 Η παγκόσμια ιστορία της ανθρωπότητας και ο φιλοκοσμισμός... 48 2.10 Σχόλια... 54 ΕΠΙΛΟΓΟΣ... 57 ΕΥΡΕΤΗΡΙΟ ΟΝΟΜΑΤΩΝ... 61 ΕΥΡΕΤΗΡΙΟ ΕΙΚΟΝΩΝ ΚΑΙ ΣΧΗΜΑΤΩΝ... 63 ΣΥΝΤΟΜΟΓΡΑΦΙΕΣ... 64 ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ... 64 ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ: ΤΑ ΕΠΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ ΦΙΛΟΚΟΣΜΙΑΣ... 65 ΣΥΝΤΟΜΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ... 71 6

1 ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΦΙΛΟΚΟΣΜΙΑ Από το 1995 ασχολούμαι με τα μεγάλα προβλήματα της ανθρωπότητας σε μια προσπάθεια να εκφράσω τη γνώμη μου για το πώς θα μπορούσαμε να δρομολογήσουμε τη λύση τους. Την προσπάθεια μου αυτή την εντάσσω κάτω από το γενικό όρο Φιλοκοσμία *. Φιλοκοσμία είναι η γνώση, ο σεβασμός, η φροντίδα, η προστασία και η αγάπη για όλο τον κόσμο. Επιπροσθέτως, αυτόν που υιοθετεί τη Φιλοκοσμία, τον ονομάζω Φιλόκοσμο και τον ορίζω ως εξής: Φιλόκοσμος είναι ο μονίμως μαχόμενος άνθρωπος για έναν καλύτερο κόσμο. Η συμβολή μου στη Φιλοκοσμία συνίσταται στα επτά φιλοκοσμικά βιβλία τα οποία παρουσιάζω στο Παράρτημα στο τέλος του βιβλίου. Το παρόν βιβλίο έχει αριθμό [2]. Προκειμένου ο αναγνώστης να έχει μια πρώτη γνωριμία με τη Φιλοκοσμία που θα τον προετοιμάσει για την κατανόηση της ύλης του ανά χείρας βιβλίου, ενδεικτικά παρουσιάζουμε τα πιο κάτω προβλήματα της ανθρωπότητας, τα οποία ήταν η κύρια αιτία συγγραφής των βιβλίων της Φιλοκοσμίας. (α) Ο πληθυσμός της Γης, μέρα με τη μέρα, αυξάνει ραγδαία, με αποτέλεσμα να έχει φθάσει σε πρωτόγνωρα ύψη. Το 1830 ήμασταν γύρω στο 1 δισεκατομμύριο άνθρωποι. Το 1900 ήμασταν 1.5 δισ. Το 1930 ήμασταν 2 δισ. Το 1960 ήμασταν 3 δισ. Το 1973 ήμασταν 4 δισ. Το 1986 ήμασταν 5 δισ. Το 2000 ήμασταν 6 δισ. Το 2013 ήμασταν 7 δισ. Σημειώστε ότι, από το 1960 μέχρι το 2013, ο πληθυσμός τής Γης αυξανόταν κατά 1 δισ., κάθε 13 χρόνια. Αυτή η ραγδαία αύξηση του πληθυσμού, τα τελευταία εκατό χρόνια, προέρχεται ως επί το πλείστον * Η λέξη Φιλοκοσμία αποτελείται από δύο λέξεις: φιλώ + κόσμος. Διευκρινίζουμε ότι στα αρχαία ελληνικά η λέξη φιλώ σημαίνει αγαπώ. Στα νέα ελληνικά η λέξη κόσμος έχει πολλές έννοιες, όπως π.χ. λαός, το σύνολο των ανθρώπων, ολόκληρος ο πλανήτης Γη, ακόμα και ολόκληρο το Σύμπαν κλπ. Προκειμένου να διευκολύνουμε την παρουσίαση της ύλης του βιβλίου τη λέξη κόσμος θα την χρησιμοποιούμε κατά το δοκούν. Στα αγγλικά η λέξη κόσμος γράφεται «cosmos» και έχει μόνο μία έννοια ότι είναι τα πάντα, από τα φύλλα ενός δένδρου μέχρι τα πέρατα του Σύμπαντος (βλέπε λέξεις όπως κοσμολογία, κοσμοναύτης, κλπ). 7

Λίγα λόγια για τη Φιλοκοσμία από τις φτωχές και προπαντός από τις πολύ φτωχές χώρες. Οι εκτιμήσεις για το μέλλον είναι ότι το 2050 θα είμαστε γύρω στα 10 δισ., το 2100 θα είμαστε γύρω στα 15 δισ. και το 2500 θα είμαστε τουλάχιστον 100 δισ. Ποτέ στο παρελθόν η μάνα Γη δεν είχε τη χαρά να έχει τόσα πολλά παιδιά αλλά δεν είχε και τη μεγάλη αγωνία πώς θα τα θρέψει. (β) Κάθε μέρα που περνάει, ο άνθρωπος στρέφεται πιο πολύ στα υλικά αγαθά, στο χρήμα, στην προβολή, στα πλούτη, στα μεγάλα και πολυτελή σπίτια, στα αυτοκίνητα, στα πλούσια φαγητά, στην καλοπέραση κτλ. Για να ικανοποιήσει την ανάγκη των υλικών αγαθών, κατακρεουργεί τον πλανήτη ενώ παράλληλα, για να γίνει πιο πλούσιος και πιο φανταχτερός, ποδοπατά αξίες και συνανθρώπους του, σκορπίζοντας τη φτώχεια και την εξαθλίωση σε κάθε γωνιά της Γης. (γ) Αν χωρίσουμε τον πληθυσμό τού συνόλου των χωρών της Γης σε τρεις οικονομικές τάξεις, δηλ. στην ανώτερη, στη μεσαία και στην κατώτερη, τότε ο πληθυσμός που αντιστοιχεί σε κάθε τάξη, κατά προσέγγιση, θα έχει ως εξής: Στην ανώτερη το 3%, στη μεσαία το 7% και στην κατώτερη το 90%. Αυτό σημαίνει ότι το 90% ζει στη φτώχεια, από το οποίο το 20% των πιο φτωχών ζει σε αυτό που λέμε απόλυτη φτώχεια. (δ) Η τεχνολογία που ανέπτυξε ο άνθρωπος, από τη μια μεριά, τον ανακούφισε σε πολλά, από την άλλη μεριά όμως του δημιούργησε τεράστιους κινδύνους. Χαρακτηριστικά παραδείγματα τέτοιων κινδύνων είναι ο πυρηνικός όλεθρος, η καταστροφή του περιβάλλοντος, ο υπερπληθυσμός, η ενεργειακή και οικονομική κρίση, η κρίση των πανανθρώπινων αξιών, το μεταναστευτικό, τα ναρκωτικά, η διεθνής τρομοκρατία και ο κατάλογος συνεχίζεται. Αυτοί οι κίνδυνοι αυξάνουν εκθετικά με το χρόνο, απειλώντας μας με βιβλικές καταστροφές, ακόμα και με τον πλήρη αφανισμό μας. Παρόλα αυτά, εμείς δεν κάνουμε σχεδόν τίποτα για να τους αναχαιτίσουμε. Αν κάποιος κοιτάξει σήμερα τον πλανήτη Γη από ψηλά, θα παρατηρήσει ότι η ανθρωπότητα ζει και λειτουργεί, σαν να μην έχει αντιληφθεί τους μεγάλους κινδύνους που η ίδια έχει δημιουργήσει στον εαυτό της και στη φύση. Ζει με την αίσθηση του παλαιού καλού καιρού, όπου η ανθρωπότητα δεν απειλήθηκε ποτέ με πλήρη αφανισμό από τον ίδιο της τον εαυτό. Φαίνεται να αγνοούμε ότι βρισκόμαστε όλοι πάνω σε ένα καράβι που μπάζει νερά, από τρύπες που εμείς οι ίδιοι δημιουργήσαμε στο καράβι και που αναπόφευκτα θα βουλιάξει οδηγώντας μας στον πάτο του ωκεανού. Φαίνεται να αδιαφορούμε αν έχουμε πέσει από το μπαλκόνι του πεντηκοστού 8

Λίγα λόγια για τη Φιλοκοσμία 11 ορόφου ενός ουρανοξύστη διότι ενώ πέφτουμε, πλησιάζοντας το έδαφος, βρισκόμενοι στο ύψος του εικοστού ορόφου, καθησυχάζουμε τον εαυτό μας λέγοντας, «μέχρι εδώ καλά πάμε». Είμαστε σε τροχιά αυτοκαταστροφής και εμείς αποφεύγουμε να το συνειδητοποιήσουμε. Είναι σαν να υπάρχει ένας ελέφαντας στο δωμάτιό μας και εμείς κάνουμε ότι δεν τον βλέπουμε. Όλα όσα προαναφέραμε οδηγούν στο προφανές συμπέρασμα που είναι ότι η ανθρωπότητα και ο πλανήτης μας εκπέμπουν S.O.S. Η ευθύνη για την τόσο κακή μας πορεία, ανήκει αποκλειστικά σε μας, ανήκει σε όλους μας. Η Φιλοκοσμία είναι μια προσπάθεια προσδιορισμού αυτής της ευθύνης και προπαντός είναι μία πρόταση για την ανάληψη πρωτοβουλιών, με στόχο την εξουδετέρωση των εξαιρετικά επικίνδυνων και θανατηφόρων απειλών που εκπέμπει το S.O.S. Επιπλέον, είναι μία πρόταση με στόχο όλοι οι λαοί της Γης να συμφωνήσουν από κοινού, σε ένα συνολικό σχέδιο, το οποίο θα εξασφαλίζει ότι η πρόοδος θα σταματήσει να οδηγεί την ανθρωπότητα σε έναν τεχνοεπιστημονικό πολιτισμό, χωρίς προσανατολισμό, παράλογο και τρομερά επικίνδυνο. Αντίθετα, θα τον οδηγήσει σε έναν κόσμο ασφαλή, ειρηνικό, δίκαιο, ευημερούντα και βαθύτατα ανθρώπινο. Είναι γεγονός ότι βρισκόμαστε μέσα σε ένα λάκκο που έχουν σκάψει τα κάθε λογής κατεστημένα (πλούσιοι, πολιτικοί, θρησκείες, κλπ.). Αυτόν τον λάκκο τον έσκαψαν πολύ βαθιά, για να μη μπορούμε να βγούμε και πολύ πλατιά για να χωράει πολλούς. Δε σταμάτησαν όμως εκεί. Κάθε μέρα που περνάει τον σκάβουν ακόμα πιο βαθιά για να γίνει πολύ πιο δύσκολο να βγούμε και ακόμα πιο πλατιά για να μας χωράει όλους. Στην προσπάθειά μας να βγούμε από το λάκκο, περιοριζόμαστε στο να σκύβουμε το κεφάλι κοιτάζοντας απελπισμένοι προς τα «κάτω», όπου εκεί δεν υπάρχουν λύσεις. Η στάση μας αυτή ρίχνει, άφθονο νερό στο μύλο αυτών των ολίγων επιτήδειων που θέλουν να μας αδικούν, να μας καταπιέζουν και να μας εκμεταλλεύονται, αρκεί αυτοί να γίνουν πιο πλούσιοι και πιο δυνατοί αδιαφορώντας για το αν οι υπόλοιποι ζουν στη φτώχεια, στην αρρώστια, στην ανεργία, στην απόγνωση, στην περιθωριοποίηση, στην απελπισία και στην απανθρωπιά. Θέλουν να ζουν πνευματικά αποστεωμένοι και θρησκευτικά παραπλανημένοι, χωρίς την καθαρή ανάσα ενός νέου Διαφωτισμού που να ταιριάζει στο παρόν και το μέλλον της ανθρωπότητας. Οι ολίγοι, αυτοί επιτήδειοι, βλέποντας τη 9

Λίγα λόγια για τη Φιλοκοσμία στάση μας αυτή, όχι μόνο χαίρονται αλλά ξεκαρδίζονται στα γέλια μαζί μας. Για να βγούμε από το λάκκο, ένας είναι ο δρόμος: Να σηκώσουμε το κεφάλι μας προς τα «πάνω» όπου εκεί υπάρχουν λύσεις για το πώς θα βγούμε από το λάκκο. Ένας τέτοιος τρόπος είναι να σχηματίσουμε «ανθρώπινες» σκάλες, όπου κάθε σκαλί θα είναι ο ώμος του επόμενου ανθρώπου. Κατ αυτόν τον τρόπο, ο τελευταίος που θα ανέβει τη σκάλα, θα μπορεί να βγει έξω από το λάκκο. Αν κάνουμε χιλιάδες τέτοιες σκάλες, τότε θα βγαίνουν από το λάκκο δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι την ημέρα. Όμως, για να πετύχουμε το στόχο αυτό, θα χρειαστεί να έχουμε μεταξύ μας συνεργασία και συλλογικότητα καθώς και αισιοδοξία, θάρρος και αποφασιστικότητα. Επίσης, καθένας μας χωριστά να έχει πεποίθηση και πίστη ότι ο αγώνας μας θα δικαιωθεί. Την πολυπόθητη αυτή «ανθρώπινη» σκάλα την ονομάζουμε Φιλοκοσμία. Οι φιλοκοσμικές μας απόψεις για το παρόν και το μέλλον της Ανθρωπότητας, είναι προτάσεις για συζήτηση και προβληματισμό σχετικά με το πώς θα προστατεύσουμε τους εαυτούς μας και τον πλανήτη από τους μεγάλους κινδύνους και το πώς θα οργανωθούμε με σκοπό να δώσουμε περισσότερο νόημα στη ζωή μας και να ζήσουμε μια ζωή που μας αξίζει. Αυτές οι προτάσεις δε γίνονται από ρομαντισμό ή ιδεαλισμό, αλλά γίνονται διότι υπάρχει επιτακτική ανάγκη να εφαρμοστούν για το καλό όλων μας. Είναι προτάσεις που πιστεύω ότι ταιριάζουν να εφαρμοστούν στον αναδυόμενο νέο κόσμο μας. Η τωρινή γενιά ίσως έχει το μεγαλύτερο αλλά και αναπόδραστο χρέος έναντι της ανθρωπότητας από οποιαδήποτε άλλη, γιατί δυστυχώς σε εμάς έλαχε ο κλήρος για να τη σώσουμε ή να την καταστρέψουμε. Ένας τρόπος να τη σώσουμε είναι να εφαρμόσουμε τη Φιλοκοσμία. * Με το Φιλοκοσμικό συγγραφικό μου έργο, δε θέλω τίποτε άλλο παρά να μου δοθεί η δυνατότητα να βγω από την καλλιεργούμενη και επιτεινόμενη μοναξιά των ημερών και να μιλήσω μαζί σας, για το πώς θα διαχειριστούμε το δώρο της ζωής που έχουμε στα χέρια μας. Ε- πίσης, να σας πω πώς νιώθω για το παρόν και το μέλλον της ανθρωπότητας αλλά και να ακούσω και εσάς να μιλάτε και να ενδιαφέρεστε για τα ίδια. 10

1 ΠΡΟΛΟΓΟΣ Το πρώτο κυρίαρχο θέμα κάθε κοινωνίας είναι το πολιτικό της σύστημα που εξετάζουμε στο βιβλίο [1]. Το δεύτερο κυρίαρχο θέμα κάθε κοινωνίας είναι το οικονομικό της σύστημα. Το βιβλίο αυτό είναι αφιερωμένο στην οικονομία και είναι χωρισμένο σε δύο κεφάλαια, ως εξής: Το κεφάλαιο 1 παρουσιάζει, αφενός μεν το οικονομικό σύστημα της αρχαίας Αθήνας, αφετέρου δε τα τρία οικονομικά συστήματα που έχουμε σήμερα, δηλ. τον Καπιταλισμό, το Σοσιαλισμό και τον Κομμουνισμό. Τα εν λόγω τρία οικονομικά συστήματα, για διευκόλυνση, τα ονομάζουμε τα τρία «ισμός». Το οικονομικό σύστημα της αρχαίας Αθήνας, υπήρξε το καλύτερο οικονομικό σύστημα που εφήυρε ο άνθρωπος. Βασίζεται στην ιδέα, να υπάρχουν πλούσιοι και φτωχοί, ποτέ όμως πολύ πλούσιοι και ποτέ πολύ φτωχοί. Η σύγκριση μεταξύ του οικονομικού συστήματος της αρχαίας Αθήνας με τα σημερινά τρία «ισμός» γίνεται, κατά προσέγγιση, με βάση το σημερινό τρόπο διαχωρισμού της κοινωνίας σε τρεις τάξεις: Την ανώτερη, τη μεσαία και την κατώτερη. Με βάση αυτό το διαχωρισμό προκύπτει ό,τι ο Καπιταλισμός και ο Σοσιαλισμός έχουν και τις τρεις τάξεις ενώ το οικονομικό σύστημα της αρχαίας Αθήνας έχει μόνο μία τάξη, τη μεσαία τάξη. Τέλος, ο Κομμουνισμός δεν έχει καμία τάξη, διότι είναι μία αταξική κοινωνία. Το κεφάλαιο 2 παρουσιάζει μια νέα μορφή οικονομικού συστήματος που ονομάζουμε Φιλοκοσμική Οικονομία ή μονολεκτικά, Φιλοκοσμισμό. Ο Φιλοκοσμισμός είναι μία εύστοχη ένωση της οικονομίας της αρχαίας Αθήνας με μερικά από τα χαρακτηριστικά των σημερινών τριών «ισμών». Η ένωση αυτή είναι τέτοια που οδηγεί, για την εποχή μας, σε μια πολλά υποσχόμενη νέα μορφή οικονομίας. Για να ελπίσουμε στα σοβαρά ότι, στον οικονομικό τομέα, θα μπορέσουμε να βελτιώσουμε σημαντικά τη ζωή μας, θα χρειαστεί να κάνουμε ένα μεγάλο οικονομικό άλμα. Ένα τέτοιο άλμα είναι η εφαρμογή του Φιλοκοσμισμού. Αν δεν εφαρμόσουμε μία τέτοια ριζοσπαστική αλλαγή, ματαιοπονούμε. Ο Φιλοκοσμισμός είναι μία πρόταση για συζήτηση και προβληματισμό για το πώς θα οργανωθούμε οικονομικά προκειμένου να 11

Πρόλογος αναβαθμίσουμε τη ζωή μας. Είναι μία πρόταση που πιστεύω ότι ταιριάζει να εφαρμοστεί στον αναδυόμενο νέο κόσμο μας. Ο στόχος του Φιλοκοσμισμού είναι να ανατρέψει την παγκοσμιοποίηση και στη θέση της να βάλει τη φιλοκοσμοποίηση. Αν πετύχει το στόχο αυτό, τότε η φιλοκοσμοποίηση θα απαλλάξει την ανθρωπότητα από τα δεινά που προκαλεί ο καπιταλισμός, γεγονός που θα μας οδηγήσει σε μια καλύτερη ζωή, όπου σχεδόν κανένας μας δε θα ή- θελε να γυρίσει πίσω στο οικονομικό σύστημα που έχουμε σήμερα, ό- ποιο και αν είναι αυτό. * Στο Παράρτημα που δίνουμε στο τέλος του βιβλίου, το μεν βιβλίο [1] αναφέρεται στην πολιτική και το δε βιβλίο [2] αναφέρεται στην οικονομία. Τα δύο αυτά βιβλία μπορούν να χαρακτηρισθούν ως «δίδυμα». Για όσους θα ήθελαν να διαβάσουν μόνο το βιβλίο [2], προτείνουμε να συμβουλευτούν το βιβλίο [1], προκειμένου να κατανοήσουν καλύτερα την ύλη του βιβλίου [2]. 21 Μαρτίου 2015 Π.Ν. Παρασκευόπουλος 12

Ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο και ο άνθρωπος δημιούργησε το φτωχό. Λαϊκή σοφία Εκείνο που με θλίβει περισσότερο, δεν είναι η παρανομία, η εκμετάλλευση, η εξαθλίωση και η δυστυχία που προκαλούν οι κακοί άνθρωποι, αλλά η αδιαφορία, η συμφεροντολογία και η δειλία των καλών να πολεμήσουν τους κακούς. ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1 Ο συγγραφέας Η ΑΘΗΝΑΪΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΣΗΜΕΡΙΝΕΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΕΣ 1.1 ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ Η επιβίωση του ανθρώπου είναι το μείζον θέμα της ζωής του. Για να εξασφαλίσει την επιβίωσή του, από καταβολής κόσμου, έχει ε- φαρμόσει μία πληθώρα διαφορετικών οικονομικών συστημάτων. Στο παρόν κεφάλαιο θα παρουσιάσουμε, αφενός μεν το οικονομικό σύστημα της αρχαίας Αθήνας το οποίο θα ονομάζουμε Αθηναϊκή Οικονομία, αφετέρου δε τα τρία τρέχοντα οικονομικά συστήματα, δηλ. τον καπιταλισμό, το σοσιαλισμό και τον κομμουνισμό. Στο κεφάλαιο 2 που ακολουθεί θα παρουσιάσουμε ένα νέο οικονομικό σύστημα που ονομάζουμε Φιλοκοσμική Οικονομία ή μονολεκτικά Φιλοκοσμισμό. 1.2 Η ΑΘΗΝΑΪΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ Η διαμόρφωση και στη συνέχεια η εφαρμογή της Αθηναϊκής Οικονομίας ξεκίνησε στην αρχή του 6 ου αιώνα π.χ. και τελείωσε προς το τέλος του 4 ου αιώνα π.χ. με πρωταγωνιστές το Σόλωνα, τον Κλεισθένη και τον Περικλή. Κορυφαίος εκ των τριών υπήρξε ο Σόλωνας, ο οποίος εισήγαγε ένα πολύ ριζοσπαστικό νομοθετικό μέτρο, που ονόμασε «σεισάχθεια». Το μέτρο αυτό καταργούσε τα δημόσια και ιδιωτικά χρέη, γεγονός που βοήθησε τα μέγιστα τους φτωχούς. Στο παρόν εδάφιο θα παρουσιάσουμε, τα βασικά χαρακτηριστικά της Αθηναϊκής Οικονομίας. 13

Κεφάλαιο 1: Η Αθηναϊκή Οικονομία και οι σημερινές οικονομίες 1. Ελεύθερη αγορά. Σε πολύ γενικές γραμμές, το οικονομικό σύστημα της αρχαίας Αθήνας ήταν η ελεύθερη αγορά, όπου ίσχυαν οι δυνάμεις της προσφοράς και της ζήτησης, με τον περιορισμό να μην υπάρχουν ούτε πολύ πλούσιοι, ούτε πολύ φτωχοί. Ειδικότερα, κάθε ά- τομο είχε την ελευθερία να αναπτύσσεται στον οικονομικό τομέα, όπου για μεν τους πλούσιους υπήρχε ένα λογικό και ταυτόχρονα ένα σχετικά αυστηρό άνω όριο, για δε τους φτωχούς υπήρχε ένα λογικό και ταυτόχρονα ένα σχετικά αυστηρό κάτω όριο. 2. Φορολογία. Η φορολογία ήταν, κατά κύριο λόγο, άμεση. Οι φτωχότεροι δεν πλήρωναν άμεσους φόρους, παρά μόνο οι πλουσιότεροι. Επιπλέον, υπήρχε και έμμεση φορολογία που επιβαλλόταν μόνο στα είδη πολυτελείας. Επειδή οι αγοραστές των πολυτελών ειδών ήταν κατά κανόνα οι πλουσιότεροι, αυτό σήμαινε ότι οι φτωχότεροι δεν πλήρωναν έμμεσους φόρους εκτός ελαχίστων περιπτώσεων που αγόραζαν είδη πολυτελείας. 3. Συμμετοχή στα έξοδα των πολέμων. Κάθε πλούσιος ήταν υποχρεωμένος να πληρώνει έκτακτη εισφορά σε περίπτωση πολέμου. 4. Τριηραρχία. Σε μερικούς πλούσιους ανατίθετο από την Εκκλησία του Δήμου η κατασκευή ενός πολεμικού πλοίου, που ονομαζόταν τριήρης. Αυτό το πολεμικό πλοίο όφειλαν να το συντηρούν και να εκπαιδεύουν τους απαιτούμενους ναύτες έτσι ώστε, εν καιρώ πολέμου, όλα να είναι έτοιμα προς δράση. 5. Χορηγία. Η πόλη όριζε σε πλούσιους να πληρώνουν τα έξοδα της συγκρότησης και εκπαίδευσης των μελών του χορού κάθε θεατρικού έργου. Θυμίζουμε ότι στα θεατρικά έργα της αρχαίας Αθήνας υ- πήρχε πάντα μία ομάδα ατόμων (δηλ. ο χορός) που έπαιρναν μέρος στο θεατρικό έργο εκπροσωπώντας την κοινωνία, δηλ. εκφράζοντας την ά- ποψη της κοινωνίας στα τεκταινόμενα του έργου. 6. Αντίδοση. Όταν επρόκειτο για κάποιο πολυδάπανο έργο που ήταν πολύ χρήσιμο για την πόλη, τα έξοδα του έργου τα ανέθεταν στον πλουσιότερο Αθηναίο τον οποίο, για διευκόλυνση, ονομάζουμε πλούσιο Α. Όμως, αν ο εν λόγω πλούσιος Α θεωρούσε τον εαυτό του ότι δεν ήταν αυτός ο πλουσιότερος της πόλης και υποδείκνυε κάποιον άλλον πλούσιο, π.χ. τον πλούσιο Β, ισχυριζόμενος ότι ο Β ήταν πλουσιότερος από τον εαυτό του, τότε ακολουθείτο η εξής διαδικασία: Αν ο πλούσιος Β θεωρούσε ότι ήταν πλουσιότερος του Α, τότε αναλάμβανε χωρίς διαμαρτυρία τα έξοδα του έργου. Όμως, στην περίπτωση που ο πλούσιος Β θεωρούσε τον εαυτό του φτωχότερο του Α, τότε ο Β θα προκαλούσε τον Α λέγοντάς του: Αφού επιμένεις ότι εγώ (ο πλούσιος Β) είμαι πλουσιότερος από εσένα (τον πλούσιο Α), τότε ευχαρίστως να αναλάβω εγώ 14

Κεφάλαιο 1: Η Αθηναϊκή Οικονομία και οι σημερινές οικονομίες τα έξοδα του έργου με την προϋπόθεση ότι θα ανταλλάξουμε περιουσίες. Είναι φανερό ότι η τελική απόφαση θα αποκάλυπτε ποιός από τους δύο ήταν ο πλουσιότερος. Προφανώς ο θεσμός της αντίδοσης ευνοούσε την αποκάλυψη των περιουσιακών στοιχείων των πλουσίων του Δήμου. 7. Αναδιανομή του πλούτου. Τα πιο πάνω έξι χαρακτηριστικά έχουν τον ίδιο παρονομαστή: Οι πλούσιοι πλήρωναν τις πάσης φύσεως δαπάνες για έργα της πόλης, ενώ οι υπόλοιποι πολίτες δε συμμετείχαν. Κατ αυτόν τον τρόπο οι πλούσιοι γινόντουσαν φτωχότεροι ενώ οι φτωχοί απολάμβαναν τα έργα της πόλης που χρηματοδοτούσαν οι πλούσιοι. Επιπλέον οι πλούσιοι χρηματοδοτούσαν τους φτωχούς για να έχουν μία καλύτερη ζωή. Για παράδειγμα, πλήρωναν τα έξοδα των εισιτηρίων των φτωχών για την παρακολούθηση θεατρικών έργων. Με λίγα λόγια, αυτός ο τρόπος οικονομικής διαχείρισης του πλούτου των πολιτών στην αρχαία Αθήνα δεν ήταν τίποτε άλλο, παρά η αναδιανομή του πλούτου (από τους πλούσιους προς τους φτωχούς). 8. Περιορισμός στην απόκτηση μεγάλης περιουσίας. Το οικονομικό θεσμικό πλαίσιο του Δήμου εμπόδιζε την απόκτηση μεγάλων περιουσιών. Τα μεγάλα και λαμπερά σπίτια, η επίδειξη πλούτου κλπ. ή- ταν αδιανόητα. Αν κάποιος έκανε το λάθος της επίδειξης, γρήγορα κάποια ανάθεση έργου θα του έκοβε την διάθεση για επίδειξη. 9. Το παράδειγμα της ιερόδουλης. Μία πολύ όμορφη ιερόδουλη τη «διεκδικούσαν» τέσσερις άνδρες. Για τις «υπηρεσίες» της ο έ- νας τής προσέφερε μισή δραχμή, ο άλλος μία δραχμή, ο τρίτος μιάμιση δραχμή και ο τέταρτος δύο δραχμές. Αμοιβή πιο πάνω από δύο δραχμές ήταν ασυμβίβαστη με το πνεύμα της Αθηναϊκής Δημοκρατίας και θα προκαλούσε κοινωνικο-πολιτικό σκάνδαλο, διότι κανείς δε θα μπορούσε να απολαύσει τις χάρες μιας ιερόδουλης (αλλά και άλλων παρόμοιων απολαύσεων) από το γεγονός και μόνο ότι ήταν πλουσιότερος. Στο τέλος και οι τέσσερις άνδρες ήθελαν τόσο πολύ την όμορφη ιερόδουλη, που και οι τέσσερις τής προσέφεραν δύο δραχμές. Σε αυτή την περίπτωση η κλήρωση (!) μεταξύ των τεσσάρων αποφάσιζε σε ποιόν θα πάει τελικά η ιερόδουλη. Αυτό είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα της ελεύθερης αγοράς που αναφέραμε στην παράγραφο 1. 10. Κατανομή του πλούτου και της πολιτικής δύναμης. Στην αρχαία Αθήνα υπήρχαν οικονομικές τάξεις, ο αριθμός των οποίων δεν ήταν σταθερός. Για τις ανάγκες της παρούσης παραγράφου θα θεωρήσουμε ότι οι τάξεις ήταν τέσσερις. Σε γενικές γραμμές, η πρώτη και η δεύτερη τάξη ήταν οι πλούσιες, με πλουσιότερη την πρώτη τάξη, ενώ η τρίτη και η τέταρτη ήταν οι φτωχές, με φτωχότερη την τέταρτη τάξη. Ο 15

Κεφάλαιο 1: Η Αθηναϊκή Οικονομία και οι σημερινές οικονομίες αριθμός των πολιτών ( = ψηφοφόρων) της πρώτης μαζί με της δεύτερης τάξης, δηλ. των πλουσίων, ήταν γύρω στο 1/3 του συνόλου των πολιτών της Εκκλησίας του Δήμου, ενώ της τρίτης μαζί με της τέταρτης τάξης, δηλ. των φτωχών, ήταν τα 2/3. Αυτό σημαίνει ότι την πλειοψηφία στην Εκκλησία του Δήμου την είχαν οι φτωχοί. Άρα, συγκρίνοντας τη δύναμη του πλούτου με την πολιτική δύναμη προκύπτει ότι ήταν α- ντιστρόφως ανάλογες. Αυτό δείχνει ότι οι πλούσιοι και οι φτωχοί συντήχθηκαν, συμβιβάστηκαν και συναποτέλεσαν το Δήμο. Η εικόνα αυτή της αρχαίας Αθήνας είναι ατράνταχτη απόδειξη ότι η Αθηναϊκή Δημοκρατία ήταν μία λαϊκή Δημοκρατία και ο πολιτισμός της ήταν ένας λαϊκός πολιτισμός. Με αυτόν τον τρόπο οι πολίτες της ανεδείκνυαν τα χαρίσματά τους, όχι τόσο τα οικονομικά, αλλά κυρίως τα πνευματικά. Συμπληρωματικά και με σκοπό να δώσουμε μια πιο συνολική εικόνα της Αθηναϊκής Δημοκρατίας και της Αθηναϊκής Οικονομίας, παραθέτουμε την άποψη του Αριστοτέλη, η οποία πολύ συνοπτικά είναι η εξής: Υποχρεώσεις πολιτών: Συμμετοχή των πολιτών στα κοινά. Προστασία της Δημοκρατίας από αυτούς που θέλουν να τη βλάψουν. Δικαιώματα πολιτών: Ισότητα για όλους. Λελογισμένη και επαρκή ιδιοκτησία για όλους. Ευημερία για όλους. Το κοινό καλό για όλους. Αξίζει να τονίσουμε ότι οι αρχαίοι Αθηναίοι, ζούσαν απλά και μετρημένα. Αν κάποιος ήθελε να ζήσει πλούσια δεν ήταν καλοδεχούμενος στην Αθήνα και έπρεπε να πάει σε άλλη πόλη. Εύχομαι κάποια στιγμή στο μέλλον η ανθρωπότητα να ζει στα πλαίσια της Αθηναϊκής Οικονομίας, δηλ. απλά και με μέτρο. Αν κάποιος επιμένει να θέλει να ζήσει πλούσια, τότε θα πρέπει να πάει σε άλλο πλανήτη. Στον πλανήτη μας δε θα είναι πια καλοδεχούμενος. Στο σημείο αυτό αξίζει να κάνουμε μία σύντομη αναφορά στο οικονομικό σύστημα της πόλης της αρχαίας Σπάρτης. Ο βασιλιάς Λυκούργος της Σπάρτης έκανε την εξής νομισματική μεταρρύθμιση: Κατήργησε τα νομίσματα από πολύτιμα μέταλλα και εισήγαγε νομίσματα καμωμένα από σίδερο. Αυτά τα «σιδερένια νομίσματα» ήταν ογκωδέστατα και πολύ βαριά. Αυτό πρακτικά σήμαινε ότι, όταν ένας σπαρτιά- 16

Κεφάλαιο 1: Η Αθηναϊκή Οικονομία και οι σημερινές οικονομίες της ήθελε να αγοράσει κάτι που είχε σχετικά μεγάλη αξία, ήταν σχεδόν αδύνατον να μεταφέρει τα απαιτούμενα «σιδερένια νομίσματα» από το σπίτι του στον τόπο που θα έκανε την αγορά, με αποτέλεσμα να μην πραγματοποιήσει την αγορά. Οι σημαντικότερες επιπτώσεις των «σιδερένιων νομισμάτων» ήταν ότι το εμπόριο έγινε πολύ δύσκολο, ο πλουτισμός αποθαρρύνθηκε και η οικονομική ανισότητα των σπαρτιατών περιορίστηκε. 1.3 ΟΙ ΣΗΜΕΡΙΝΕΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΕΣ: ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ, ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ Στην εποχή μας υπάρχουν τρία οικονομικά συστήματα, ή εν συντομία, τρία «ισμός», τα οποία είναι ο καπιταλισμός, ο σοσιαλισμός και ο κομμουνισμός. Αυτά τα τρία «ισμός» έδωσαν εξετάσεις και απέτυχαν, διότι απεδείχθη στην πράξη ότι δυστυχώς δεν επαρκούν για την εξασφάλιση μιας ζωής δίκαιης και ανθρώπινης. Μακάρι, έστω ένα από τα συστήματα αυτά να μας είχε αποδείξει ότι εξασφαλίζει μια καλή ή έ- στω μία ανεκτή ζωή για όλους μας. Δυστυχώς κανένα από αυτά δεν μπόρεσε να ικανοποιήσει την απαίτηση αυτή, η οποία θα πρέπει να αποτελεί τον κύριο στόχο κάθε οικονομικού συστήματος. Στα εδάφια 1.4, 1.5 και 1.6 που ακολουθούν θα παρουσιάσουμε τον καπιταλισμό, το σοσιαλισμό και τον κομμουνισμό, αντίστοιχα. 1.4 ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ Ο Καπιταλισμός είναι μία τριταξική κοινωνία, όπου η κατανομή του πληθυσμού του συνόλου των καπιταλιστικών χωρών της Γης, κατά προσέγγιση, μοιάζει με αναποδογυρισμένο κολονάτο ποτήρι κρασιού ή ακόμα καλύτερα σαν όρθιο ποτήρι σαμπάνιας [σχήμα 1.1(α)]. Οι τρεις τάξεις είναι η ανώτερη, η μεσαία και η κατώτερη. Κατά προσέγγιση, στην ανώτερη τάξη ζει το 3%, στη μεσαία τάξη το 7%, ενώ στην κατώτερη τάξη ζει το 90% του συνολικού πληθυσμού των καπιταλιστικών χωρών. Σε περίπτωση που θέλουμε να δούμε, την κατανομή του πλούτου, τότε αρκεί να αναποδογυρίσουμε το κολονάτο ποτήρι, οπότε το σχήμα θα είναι, σαν όρθιο κολονάτο ποτήρι κρασιού. Πατέρας του καπιταλισμού υπήρξε ο Άνταμ Σμιθ (εικόνα 1.2). Το ηθικό περίβλημα του καπιταλισμού, περιλαμβάνει την ε- λευθερία, τον ορθό λόγο, το ατομικό συμφέρον, την επιδίωξη της ατομικής ιδιοκτησίας, επιτυχίας και ευδαιμονίας. Στην πράξη γίνεται επιτυχία μόνο για ολίγους και ποτέ για όλους. Αυτοί οι ολίγοι, θα φθά- 17

Σχήμα 1.1. Τα δύο «ισμός»: Καπιταλισμός (τριταξική κοινωνία) και Σοσιαλισμός (τριταξική κοινωνία). Το σχήμα δείχνει, κατά προσέγγιση, την κατανομή του πληθυσμού του συνόλου των καπιταλιστικών και σοσιαλιστικών χωρών της Γης, αντίστοιχα, αναδεικνύοντας τις διαφορές μεταξύ πλουσίων και φτωχών. Κεφάλαιο 1: Η Αθηναϊκή Οικονομία και οι σημερινές οικονομίες 18

Κεφάλαιο 1: Η Αθηναϊκή Οικονομία και οι σημερινές οικονομίες Άνταμ Σμιθ (1723 1790) Καρλ Μαρξ (1818 1883) Εικόνα 1.2. Ο ιδρυτής του καπιταλισμού Άνταμ Σμιθ και ο ιδρυτής του κομμουνισμού Καρλ Μαρξ. σουν στην ατομική επιτυχία, εκμεταλλευόμενοι τους άλλους, ακόμα και πατώντας επί πτωμάτων. Ο καπιταλισμός έφερε τη μεγάλη υλική αναβάθμιση. Η αναβάθμιση αυτή έχει τεράστια σημασία, γιατί επηρέασε πολύ θετικά το βιοτικό επίπεδο του ανθρώπου. Όμως, για να το πετύχει, έχει υποτάξει τον άνθρωπο στη λογική τής παραγωγικότητας, τής αποτελεσματικότητας και τής κατανάλωσης. Αυτή είναι η σαρωτική λογική τής σύγχρονης βιομηχανικής κοινωνίας, που σαν χείμαρρος, μάς παρασύρει στο δρόμο της ολοκληρωτικής αλλοτρίωσης. Έτσι, ο σύγχρονος άνθρωπος, αποξενωμένος από τον πραγματικό του εαυτό, γίνεται έρμαιο μιας έμμεσα επιβαλλόμενης συνεχούς ανάγκης να κερδίζει τη ζωή του. Για να το πετύχει, δουλεύει όσο πιο σκληρά και «αποδοτικά» μπορεί, πολλές φορές σε δύο, ακόμα και τρεις δουλειές. Στο τέλος, ουσιαστικά, χάνει αυτό που με τόσο κόπο προσπαθεί να κερδίσει: Τη ζωή του. 19

Κεφάλαιο 1: Η Αθηναϊκή Οικονομία και οι σημερινές οικονομίες Ο καπιταλισμός, από τη φύση του, δεν μπορεί να είναι μια κοινωνία που όλοι θα μπορούν να βγουν κερδισμένοι, αλλά μια κοινωνία όπου οι ελάχιστοι κερδίζουν και αυτοί που κερδίζουν είναι σχεδόν πάντα οι αδίστακτοι και οι ανήθικοι. Στη φύση δεν υπάρχει αισχροκέρδεια σε αντίθεση με τον καπιταλισμό. Ο καπιταλισμός υποβαθμίζει και εν τέλει καταστρέφει τους δύο μεγαλύτερους συντελεστές του πλανήτη μας που είναι ο άνθρωπος και η φύση. Ο ιδανικός καπιταλισμός είναι μια ουτοπία. Η μεγάλη μας α- ντίρρηση στον ιδανικό καπιταλισμό, είναι ότι δεν μπορεί να εφαρμοσθεί στην πράξη. Γιατί αυτό που ειπώθηκε, ως ικανότητες και χαρίσματα του ανθρώπου, καταλήγει να είναι μια απάνθρωπη μανία εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, σε βαθμό που οι «ικανότητες» και τα «χαρίσματα», να μετατρέπονται σε πονηρίες και δολοπλοκίες, στο πως να αδικήσεις, να εκμεταλλευτείς, να καταπιέσεις και να ποδοπατήσεις τους άλλους, αρκεί εσύ να γίνεις πιο πλούσιος και πιο δυνατός. Μακάρι να μπορούσαμε να φτιάξουμε μια κοινωνία τίμιων καπιταλιστών. Η πράξη δείχνει ότι, δυστυχώς, δεν μπορούμε. Γι αυτό υποστηρίζουμε ότι, ο ιδανικός καπιταλισμός δεν είναι εφαρμόσιμος, διότι εκπέμπει μια συνεχώς αυξανόμενη αποπνικτική οσμή ανηθικότητας και απανθρωπιάς. Δυστυχώς η κοινωνία της ελεύθερης οικονομίας, έχει καταντήσει να είναι μια κοινωνία, βυθισμένη μέσα σε ένα βούρκο συμφερόντων, διαπλοκής, κερδοσκοπίας, αισχροκέρδειας, τοκογλυφίας, απανθρωπιάς και εγκληματικότητας. Έτσι ο καπιταλισμός μάς εξωθεί σε αυτό που έλεγε ο Τόμας Χομπς: «Άνθρωπος προς άνθρωπον, λύκος» (homo homini, lupus). Για του λόγου το αληθές, ας δούμε τη Γη συνολικά, όπου το 90% της ανθρωπότητας ζει στη φτώχεια [σχήμα 1.1(α)], ενώ οι μισοί από αυτούς ζουν στην απόλυτη φτώχεια, ο δε πλανήτης κατακρεουργείται λυσσαλέα. Εν κατακλείδι, ο καπιταλισμός κάνει τόσο καλό στην ανθρωπότητα, όσο ο δυνατός αέρας που φυσά το δάσος που καίγεται. 1.5 ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ Ο Σοσιαλισμός είναι μία τριταξική κοινωνία, όπου η κατανομή του πληθυσμού του συνόλου των σοσιαλιστικών χωρών της Γης, 20

Κεφάλαιο 1: Η Αθηναϊκή Οικονομία και οι σημερινές οικονομίες κατά προσέγγιση, μοιάζει με αυγό, ή ακόμα καλύτερα σαν τη στενόμακρη μπάλα ποδοσφαίρου που παίζουν στις Η.Π.Α. Για μία απλή κατάνομή του πληθυσμού [βλέπε σχήμα 1.1(β)]. Κατά προσέγγιση, στην ανώτερη τάξη ζει το 25%, στη μεσαία το 50%, ενώ στην κατώτερη το 25%. Ο σοσιαλισμός είναι είδος προς εξαφάνιση. Αυτό συμβαίνει διότι στις σοσιαλιστικές χώρες επιτρέπεται να υπάρχουν πολύ πλούσιοι. Ο πλούτος σιγά σιγά συγκεντρώνεται στα χέρια ολίγων, οι οποίοι, προφανώς, «συγγενεύουν» με τον καπιταλισμό, με αποτέλεσμα να επιδιώκουν το μετασχηματισμό της χώρας τους από σοσιαλιστική σε καπιταλιστική. Αυτό, μεταξύ άλλων, έχει ως αποτέλεσμα τα σοσιαλιστικά κόμματα να κινούνται από αριστερά προς το κέντρο (κεντροαριστερά) και από το κέντρο προς τα δεξιά (κεντροδεξιά), γεγονός που οδηγεί σε απορρόφηση των σοσιαλιστικών χωρών από τον καπιταλισμό, όπως έ- χει ήδη συμβεί σχεδόν σε όλες τις Ευρωπαϊκές χώρες με εξαίρεση τις Σκανδιναβικές. 1.6 ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ Ο Κομμουνισμός είναι μία αταξική κοινωνία που μοιάζει με ε- πίπεδο δίσκο. Η αταξική κοινωνία είναι μία τάξη που δεν έχει ούτε α- νώτερη, ούτε μεσαία, ούτε κατώτερη τάξη. Εδώ, ολόκληρη η κοινωνία ζει σε ένα καθεστώς όπου κανένας δεν είναι φτωχότερος, αλλά ούτε και πλουσιότερος από τον άλλο. Μερικά σημερινά παραδείγματα τέτοιων χωρών είναι το Βιετνάμ, η Βόρειος Κορέα, η Κούβα και η Κίνα. Πατέρας του κομμουνισμού υπήρξε ο Καρλ Μαρξ (εικόνα 1.2). Η «ιδανική» αταξική κοινωνία είναι μια ουτοπική κοινωνία. Η μεγάλη μας αντίρρηση στην αταξική κοινωνία είναι ότι, δεν μπορεί να εφαρμοστεί στην πράξη. Μακάρι να μπορούσε. Όμως αποδείχτηκε ότι, αντί για μια ιδανική αταξική κοινωνία, φθάσαμε σε μια κοινωνία καταπιεσμένων, ανελεύθερων και εξαθλιωμένων ανθρώπων, όπου οι ολίγοι, οι πλέον ένθερμοι κομμουνιστές (οι αποκαλούμενοι νομενκλατούρα), έχουν τα ηνία της κοινωνίας στα χέρια τους και περνούν καλά, ενώ ο λαός έχει τα μαύρα του τα χάλια. Η ιδανική αταξική κοινωνία, στην υ- λοποίησή της, κατάντησε να είναι ένα σύνολο αργόσχολων υπαλλήλων, βουτηγμένων μέσα σε μια ανήθικη γραφειοκρατία, με αποτέλεσμα λαός και ηγεσία, να σχηματίζουν μια κοινωνία με στασιμότητα, φτώχεια και ταπείνωση. Ειδικά για τη φτώχεια, είχε κυκλοφορήσει το εξής «χαριτωμένο», στην τέως Σοβιετική Ένωση. Ότι ο λαός, από τη μεριά του, έλεγε: «Εμείς κάνουμε ότι δουλεύουμε και αυτοί κάνουν ότι μας πληρώνουν». Η δε ηγεσία, από τη μεριά της, έλεγε: «Εμείς κάνουμε 21

Κεφάλαιο 1: Η Αθηναϊκή Οικονομία και οι σημερινές οικονομίες ότι τους πληρώνουμε και αυτοί κάνουν ότι δουλεύουν». Ίσως, μόνο αυτό αρκεί για να βγάλει καθένας τα συμπεράσματά του, για την τόσο μικρή «ταχύτητα» της οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης της τέως Σοβιετικής Ένωσης. Αξιοσημείωτο είναι ότι, τις τελευταίες δεκαετίες η μεγάλη α- τμομηχανή του κομμουνισμού, δηλ. η εργατική δύναμη, έχει αποδυναμωθεί. Δε θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι σε κάποιες χώρες έχει γίνει είδος υπό εξαφάνιση, ιδιαίτερα μετά την πτώση της Σοβιετικής Έ- νωσης το 1989. Ειδικότερα, σήμερα η εργατική δύναμη έχει εξασθενίσει, τόσο στις καπιταλιστικές χώρες της Δύσης, όσο και στις φτωχές χώρες του υπόλοιπου κόσμου. Η κατάσταση αυτή, κατά τη γνώμη μου, είναι εξαιρετικά ανησυχητική, διότι, αν είναι αληθινή η διαπίστωση ότι έχει εξασθενίσει η εργατική δύναμη σε ολόκληρο τον πλανήτη, αυτό σημαίνει ότι έχει πέσει το μεγαλύτερο προπύργιο της πάλης εναντίον της αδικίας, της φτώχειας και της αγραμματοσύνης των λαών σε κάθε γωνιά της Γης. Είναι πολλοί συνάνθρωποί μας, αμετακίνητοι οπαδοί του Μαρξισμού, που βλέπουν ως μόνη λύση στα σημερινά πλανητικά αδιέξοδα, την εφαρμογή του κομμουνισμού στη Γη. Προσωπικά, σέβομαι απόλυτα αυτή τους την επιθυμία. Όμως, έχω τη γνώμη ότι, η πρότασή τους είναι ανέφικτη, κυρίως για τον πολύ πρακτικό λόγο ότι δεν μπορείς να έχεις σοβαρές ελπίδες ότι θα βγάλεις την ανθρωπότητα από τα μεγάλα της αδιέξοδα με μια προσέγγιση (όποια και αν είναι αυτή) που δοκιμάστηκε περίπου για έναν αιώνα σε πολλές, τόσο μικρές όσο και μεγάλες χώρες, σε πλούσιες όσο και φτωχές χώρες και που μόλις πρόσφατα κατέρρευσε και μάλιστα εκ των έσω. Γι αυτό πιστεύω ακράδαντα ότι πρέπει να αναζητήσουμε μια νέα προσέγγιση, πρακτικά εφαρμόσιμη, που θα έχει περισσότερες πιθανότητες να επιτύχει. Τέλος, δεν παραλείπουμε να αναφέρουμε τη μεγάλη συμβολή του κομμουνισμού στην ανθρωπότητα, που είναι ότι έφερε την αναβάθμιση της κοινωνικής συνείδησης για τον άνθρωπο, έτσι ώστε, να ξέρει ποιοι είναι οι εκμεταλλευτές του και πως να τους ανατρέπει. 1.7 Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΑΝ- ΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ Η σημερινή οικονομική εικόνα της ανθρωπότητας μπορεί να συνοψισθεί σε μία μόνο λέξη: Παγκοσμιοποίηση. Η παγκοσμιοποίηση είναι η διάδοση του καπιταλισμού σχεδόν από τη μία έως την άλλη ά- κρη της Γης. Οφείλουμε να παραδεχθούμε ότι η παγκοσμιοποίηση, δυ- 22

Κεφάλαιο 1: Η Αθηναϊκή Οικονομία και οι σημερινές οικονομίες στυχώς, έχει δημιουργήσει πολλά προβλήματα στην ανθρωπότητα, ό- πως φαίνεται από τα παρακάτω: 1. Χρηματιστηριακό κέρδος. Ανά λεπτό της ώρας, είναι της τάξεως των 100 εκατομμυρίων δολαρίων. Η παραγωγή, που είναι η πραγματική κινητήριος δύναμη της ανάπτυξης, συρρικνώνεται, με αποτέλεσμα να διογκώνεται η αχυρένια και επικίνδυνη οικονομία τού χρηματιστηρίου, όπου μεταξύ άλλων, ξεπλένεται το μαύρο χρήμα, δηλ. η απάτη, η βρωμιά, η διαπλοκή, η εγκληματικότητα, το εμπόριο όπλων και των ναρκωτικών. Κοντολογίς, καταργήθηκε ο μόνος ουσιαστικός λόγος ύπαρξης του καπιταλισμού, που είναι οι επενδύσεις κεφαλαίου στην παραγωγή, δεδομένου ότι η ημερήσια παραγωγή προϊόντων και υ- πηρεσιών, για τον πληθυσμό του πλανήτη μας, εκτιμάται ότι είναι γύρω στο 5% του όγκου των χρηματιστηριακών συναλλαγών. 2. Παγκοσμιοποίηση. Έχει ως στόχο την κυριαρχία του παγκόσμιου καπιταλισμού, δηλ. του πολυεθνικού κεφαλαίου. Αυτό σημαίνει ότι, η δύναμη του κράτους ολοένα και περισσότερο αποδυναμώνεται και αμφισβητείται από την ισχύ και τον εναγκαλισμό των υπερεθνικών επιχειρήσεων. Η παγκοσμιοποίηση λειτουργεί με αυξανόμενη α- νευθυνότητα, ασυδοσία, βαρβαρότητα, διαφθορά και αυταρχισμό. Η δημοκρατία και η πολυφωνία συμπιέζονται, πολλές φορές αφόρητα. Η παγκοσμιοποίηση μάς χειραγωγεί και μας κρατά ομήρους και σκλάβους της, όχι αλυσοδένοντας τα πόδια μας (όπως γινόταν παλαιά), αλλά αλυσοδένοντας τα μυαλά μας. 3. Αδρανοποίηση κρατών. Τα κράτη αδρανούν, με αποτέλεσμα να συγκαλύπτουν τη διάδοση και επικράτηση τής παγκοσμιοποίησης, γεγονός που οδηγεί σε πρωτοφανή ύψη, την ανεργία (ιδιαίτερα στους νέους), τη φτώχεια, την εξαθλίωση και τους κοινωνικούς αποκλεισμούς. Το ειδικό βάρος των πολιτών στη λήψη αποφάσεων που τους αφορούν, έχει περιοριστεί απελπιστικά. 4. Υλικά αγαθά. Ο άνθρωπος, για να επιζήσει, έχει ανάγκη από υλικά αγαθά. Ως εκ τούτου, πρέπει να εργασθεί για να τα αποκτήσει. Στην καπιταλιστική κοινωνία η ανάγκη για υλικά αγαθά, μετασχηματίζεται σε δουλεία. Αυτό με τη σειρά του οδηγεί στη λατρεία του κέρδους, της ιδιοκτησίας και του χρήματος. Αυτός ο μετασχηματισμός της ανάγκης σε λατρεία σπρώχνει τον άνθρωπο στη ματαιοδοξία, την κενότητα και στον ψυχρό και άκρατο ατομισμό. Όμως, πληροφορούμε όλους αυτούς που λατρεύουν το χρήμα, ότι το χρήμα και για την ακρίβεια το πραγματικό χρήμα, είναι οι άνθρωποι. 5. Μη συνύπαρξη υλικών και πνευματικών αγαθών. Ο μεγάλος ζήλος για τα υλικά αγαθά δεν μπορεί να συνυπάρξει με τα πνευ- 23

Κεφάλαιο 1: Η Αθηναϊκή Οικονομία και οι σημερινές οικονομίες ματικά αγαθά. Είναι σαν να βάζουμε μαζί το νερό (υλικά αγαθά) με τη φωτιά (πνευματικά αγαθά). Είναι βέβαιον ότι το νερό θα «νικήσει» τη φωτιά και θα τη σβήσει. 6. Απουσία οράματος. Δεν υπάρχει όραμα για έναν καλύτερο κόσμο. Σκοπός της παγκοσμιοποίησης είναι πως θα κάνει τους πλούσιους πλουσιότερους με αποτέλεσμα να κάνει τους φτωχούς φτωχότερους. 7. Οι πλούσιοι της Γης. Οι 3 πιο πλούσιοι άνθρωποι στον κόσμο, έχουν περιουσία που ξεπερνά το άθροισμα του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος (ΑΕΠ) των 28 λιγότερο αναπτυγμένων χωρών του πλανήτη μας. Οι 82 πιο πλούσιοι άνθρωποι στον κόσμο, έχουν ετήσιο εισόδημα, όσο είναι το ετήσιο εισόδημα όλου (!) του ινδικού λαού, που είναι γύρω στα 1.1 δισεκατομμύρια άνθρωποι! Οι 358 πιο πλούσιοι άνθρωποι στον κόσμο, έχουν ετήσιο εισόδημα, όσο είναι το ετήσιο εισόδημα του μισού (!) πληθυσμού της Γης, που είναι 3.5 δισεκατομμύρια άνθρωποι! Δηλαδή, καθένας από αυτούς τους πλουσίους, κατά μέσον όρο, έχει εισόδημα, όσο έχουν 10 εκατομμύρια άνθρωποι. Ακόμα πιο απλά: Καθένας από αυτούς τους πλουσίους, κατά μέσον όρο, έχει ετήσιο εισόδημα, όσο έχουν όλοι οι κάτοικοι μιας χώρας, όπως η Ελλάδα. Στο ένα τέταρτο του πληθυσμού της Γης, το μεροκάματο είναι το πολύ ένα δολάριο την ημέρα. Ζουν, όπως το χαρακτηρίζουν τα Ηνωμένα Έθνη, σε απόλυτη φτώχεια. Είναι αβέβαιοι αν θα βρουν δουλειά από τη μια μέρα στην άλλη. Το 1% των πλουσιοτέρων της Γης απολαμβάνει το 40% του παγκόσμιου πλούτου. Το 40% των φτωχότερων της Γης απολαμβάνει το 2.5% του παγκόσμιου πλούτου. Τέλος, το 20% των πλουσιοτέρων της Γης κατέχει το 83.5% του παγκόσμιου πλούτου. Το επόμενο 20% κατέχει το 12%. Το επόμενο 20% κατέχει το 2%. Το επόμενο 20% κατέχει το 1.5% και τέλος το 20% των περισσότερων φτωχών κατέχει το 1%. 8. Τράπεζες. Οι πολύ μεγάλες τράπεζες και οι οίκοι αξιολόγησης παίζουν κυρίαρχο ρόλο, σχεδόν πάντα με καταστροφικές συνέπειες για τους λαούς της Γης. Η δύναμη της τοκογλυφίας και της αισχροκέρδειας των τραπεζών είναι τόσο μεγάλη που μπορεί να οδηγήσει χώρες στην πτώχευση, ακόμα και στη διάλυση ενώσεις κρατών, όπως είναι η Ευρωπαϊ- 24

Κεφάλαιο 1: Η Αθηναϊκή Οικονομία και οι σημερινές οικονομίες κή Ένωση (Ε.Ε.), αλλά ακόμα και να οδηγήσει ολόκληρη την ανθρωπότητα στη φτώχεια και την εξαθλίωση, αρκεί οι τράπεζες να αυξάνουν τα κέρδη τους. Οι τράπεζες κυριαρχούν στο βαθμό που μετατρέπουν την δημοκρατία σε τραπεζοκρατία. Οι πολιτικοί δεν μπορούν να κυβερνήσουν την χώρα τους, διότι οι τράπεζες «κυβερνούν» τους πολιτικούς. Οι πολυεθνικές εταιρείες μετατρέπουν τη δημοκρατία σε εταιροκρατία. 9. Κορπορατισμός. Ο πυρήνας του καπιταλισμού είναι ο κορπορατισμός. Είναι οι μαμούθ οικονομικές συντεχνίες οι οποίες κυβερνούν τον κόσμο. Δεν ενδιαφέρονται για την κοινωνία, αλλά μόνο για την αύξηση των κερδών τους. Γι αυτό πρέπει να καταργηθούν. Αν δεν καταργηθούν, τότε θα καταργήσουν εμάς. 10. Δικτατορία αγορών. Ζούμε στην εποχή της δικτατορίας των αγορών. Στην εποχή της δικτατορίας του χρήματος. Συμπερασματικά, μπορούμε να πούμε ότι ο καπιταλισμός και η παγκοσμιοποίηση απέτυχαν παταγωδώς να οικοδομήσουν μια καλή ζωή για όλους μας. Οδηγούν την ανθρωπότητα σε έναν ωκεανό αθλιότητας, που κάθε μέρα μεγαλώνει και περισσότερο. Ως γνωστόν, επί των ημερών μας, το κέντρο του καπιταλισμού και της παγκοσμιοποίησης είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής (εικόνα 1.3). 1.8 Η ΑΠΑΝΘΡΩΠΙΑ Η σπατάλη στον πλανήτη μας είναι απερίγραπτη. Ενδεικτικά αναφέρουμε, κατά προσέγγιση, το ετήσιο κόστος των πιο κάτω: Καλλυντικά. Γύρω στα 10 δισεκατομμύρια δολάρια το χρόνο, μόνο στις Η.Π.Α. Παγωτά. Οι Δυτικοευρωπαίοι ξοδεύουν κοντά στα 20 δισεκατομμύρια δολάρια το χρόνο. Οι Αμερικανοί επίσης γύρω στα 20 δισεκατομμύρια δολάρια το χρόνο. Τσιγάρα. Γύρω στα 60 δισεκατομμύρια δολάρια το χρόνο στον Δυτικό κόσμο. Αλκοόλ. Γύρω στα 110 δισεκατομμύρια δολάρια. Ναρκωτικά. 360 δισεκατομμύρια δολάρια. 25

Κεφάλαιο 1: Η Αθηναϊκή Οικονομία και οι σημερινές οικονομίες Θρησκεία. Μόνο για τις γιορτές των Χριστουγέννων ξοδεύονται γύρω στα 150 δισεκατομμύρια δολάρια το χρόνο, μόνο στις Η.Π.Α. Πολεμικός εξοπλισμός. Είναι πολύ δύσκολο να γνωρίζουμε τα χρήματα που διαθέτει η ανθρωπότητα για τους εξοπλισμούς, διότι αποτελούν κρατικά μυστικά. Κατά μεγάλη προσέγγιση, το ετήσιο κόστος του πολεμικού εξοπλισμού με σημερινές τιμές σε καιρό ειρήνης είναι της τάξεως του 1.5 τρισεκατομμυρίων δολαρίων το χρόνο. Εν καιρώ πολύ μεγάλων πολέμων, π.χ. του Β Παγκόσμιου Πολέμου, το κόστος μπορεί να φθάσει τα 8 τρισεκατομμύρια δολάρια το χρόνο, ί- σως και παραπάνω. Διαφθορά. Η διαφθορά είναι ο καρκίνος της ανθρωπότητας. Είναι αδύνατον να υπολογισθεί το μέγεθός της. Εκτιμάται από πολλούς ότι είναι από 1.5 έως 3 τρισεκατομμύρια δολάρια το χρόνο σε ολόκληρο τον πλανήτη. Η ανέχεια χτυπά αλύπητα τους φτωχούς, ιδιαίτερα την πιο ευαίσθητη και πιο απροστάτευτη κατηγορία ανθρώπων που είναι τα παιδιά. Για παράδειγμα, φτωχά παιδιά πηγαίνουν σε αποξηραμένους α- γρούς ψάχνοντας να βρουν λίγα σπόρια που έτυχε να απομείνουν εκεί για να χορτάσουν την πείνα τους. Η παιδική θνησιμότητα είναι στα ύ- ψη. Αυτό οφείλεται κατά κύριο λόγο, στις αρρώστιες, στην πείνα και στην έλλειψη καθαρού πόσιμου νερού (εικόνα 1.4). Συγκεκριμένα, για παιδάκια κάτω του ενός έτους, η θνησιμότητα είναι τρομακτική. Κάθε χρόνο πεθαίνουν γύρω στα 6 εκατομμύρια παιδάκια. Επίσης, για παιδιά μέχρι και πέντε ετών, η θνησιμότητα φθάνει γύρω στα 15 εκατομμύρια το χρόνο. Τα πιο κάτω λεπτομερειακά στοιχεία είναι ανατριχιαστικά: Κάθε δύο δευτερόλεπτα πεθαίνει 1 παιδάκι. Κάθε λεπτό πεθαίνουν 30 παιδάκια. Κάθε ώρα πεθαίνουν 1.800 παιδάκια. Κάθε ημέρα πεθαίνουν 43.000 παιδάκια. Κάθε εβδομάδα πεθαίνουν 300.000 παιδάκια. Κάθε μήνα πεθαίνουν 1.300.000 παιδάκια. Κάθε χρόνο πεθαίνουν 15.000.000 παιδάκια. Κάθε δέκα χρόνια πεθαίνουν 150.000.000 παιδάκια. Κάθε τριάντα χρόνια πεθαίνουν 470.000.000 παιδάκια (όσος περίπου είναι ο σημερινός πληθυσμός των 28 μελών χωρών της Ε.Ε.). 26

Κεφάλαιο 1: Η Αθηναϊκή Οικονομία και οι σημερινές οικονομίες Εικόνα 1.3. Το άγαλμα της ελευθερίας στη Νέα Υόρκη των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής (Η.Π.Α). Σήμερα οι Η.Π.Α. είναι το κέντρο του καπιταλισμού στον πλανήτη. 27

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΤΑ ΕΠΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ ΦΙΛΟΚΟΣΜΙΑΣ ΒΙΒΛΙΟ 1 Πρώτη Έκδοση [1α] Παρασκευάς Ν. Παρασκευόπουλος, Αναγέννηση της Αθηναϊκής Δημοκρατίας, η Φιλοκοσμική Δημοκρατία, Πρώτη Έκδοση, Σύλλογος Φιλοκοσμίας Ελλάδος, Αθήνα, 2013, σελ. 78, ISBN: 978-618-80777-0-6. [1β] Παρασκευάς Ν. Παρασκευόπουλος, Αναγέννηση της Α- θηναϊκής Δημοκρατίας, η Φιλοκοσμική Δημοκρατία, Πρώτη Έκδοση, Seaburn Publishing Group, N.Y. 2013, σελ. 78, ISBN: 1-59232- 412-6. [1γ] Paraskevas N. Paraskevopoulos, Rebirth of Athenian Democracy, Philocosmic Democracy, First Edition, Seaburn Publishing Group, N.Y. 2013, pp. 78, ISBN: 1-59232-413-4. Δεύτερη Έκδοση [1δ] Παρασκευάς Ν. Παρασκευόπουλος, Αναγέννηση της Α- θηναϊκής Δημοκρατίας, η Φιλοκοσμική Δημοκρατία, Δεύτερη Έκδοση, Σύλλογος Φιλοκοσμίας Ελλάδος, Αθήνα, 2015, σελ. 104, ISBN: 978-618-80777-3-7. ΒΙΒΛΙΟ 2 Πρώτη Έκδοση [2α] Παρασκευάς Ν. Παρασκευόπουλος, Αναγέννηση της Α- θηναϊκής Οικονομίας, η Φιλοκοσμική Οικονομία, Πρώτη Έκδοση, Σύλλογος Φιλοκοσμίας Ελλάδος, Αθήνα, 2015, σελ. 72, ISBN: 978-618-80777-4-4. 65

Παράρτημα: Τα επτά βιβλία της Φιλοκοσμίας ΒΙΒΛΙΟ 3 Πρώτη Έκδοση [3α] Παρασκευάς Ν. Παρασκευόπουλος, Φιλοκοσμική Διακυβέρνηση του Πλανήτη, Πρώτη Έκδοση, Σύλλογος Φιλοκοσμίας Ελλάδος, Αθήνα, 2015, σελ. 112, ISBN: 978-618-80777-6-8. ΒΙΒΛΙΟ 4 Πρώτη Έκδοση [4α] Παρασκευάς Ν. Παρασκευόπουλος, το Τέλος των Θρησκειών και ο Τελευταίος Θεός, Πρώτη Έκδοση, Σύλλογος Φιλοκοσμίας Ελλάδος, Αθήνα, 2015, σελ. 132, ISBN: 978-618-80777-5-1. ΒΙΒΛΙΟ 5 Πρώτη Έκδοση [5α] Παρασκευάς Ν. Παρασκευόπουλος, Φιλοκοσμικός Διαφωτισμός, Πρώτη Έκδοση, Σύλλογος Φιλοκοσμίας Ελλάδος, Αθήνα, 2016 (υπό ολοκλήρωση). ΒΙΒΛΙΟ 6 Πρώτη Έκδοση [6α] Παρασκευάς Ν. Παρασκευόπουλος, Το Βιβλίο της Ανθρωπότητας, Το «Ευφυές Σχέδιο» του Ανθρώπου, Πρώτη Έκδοση, Σύλλογος Φιλοκοσμίας Ελλάδος, Αθήνα, 2011, σελ. 784, ISBN 978-618-80777-2-0. [6β] Παρασκευάς Ν. Παρασκευόπουλος, Το Βιβλίο της Ανθρωπότητας, Το «Ευφυές Σχέδιο» του Ανθρώπου, Πρώτη Έκδοση, Seaburn Publishing Group, N.Y., 2011, σελ. 784, ISBN 159232293Χ. [6γ] Paraskevas N. Paraskevopoulos, The Book of Humanity, Man s «Intelligent Design», First Edition, Seaburn Publishing Group, N.Y., 2011, pp. 752, ISBN 1592322743. Δεύτερη Έκδοση [6δ] Παρασκευάς Ν. Παρασκευόπουλος, Φιλοκοσμικό Βιβλίο της Ανθρωπότητας, (πρώην τίτλος: Το Βιβλίο της Ανθρωπότητας, Το 66

Παράρτημα: Τα επτά βιβλία της Φιλοκοσμίας «Ευφυές Σχέδιο» του Ανθρώπου), Δεύτερη Έκδοση, Σύλλογος Φιλοκοσμίας Ελλάδος, Αθήνα, 2016 (υπό προετοιμασία). ΒΙΒΛΙΟ 7 Πρώτη Έκδοση [7α] Παρασκευάς Ν. Παρασκευόπουλος, Φιλοκοσμικό Μανιφέστο, Πρώτη Έκδοση, Σύλλογος Φιλοκοσμίας Ελλάδος, Αθήνα, 2015 (υπό προετοιμασία). Το βιβλίο [1] παρουσιάζει το σημαντικό θέμα της αναγέννησης της Αθηναϊκής Δημοκρατίας της αρχαίας Αθήνας, κατά αναλογία με την αναγέννηση των Ολυμπιακών Αγώνων που ήδη έχει συμβεί. Το βιβλίο [2] παρουσιάζει το επίσης σημαντικό θέμα της αναγέννησης της Αθηναϊκής Οικονομίας. Το βιβλίο [3] παρουσιάζει μια πρόταση αναφορικά με τη Φιλοκοσμική Διακυβέρνηση του Πλανήτη. Το βιβλίο [4] παρουσιάζει τη φιλοκοσμική μας θρησκευτική ά- ποψη και θέση. Το βιβλίο [5] παρουσιάζει ένα νέο Διαφωτισμό, που ονομάζουμε Φιλοκοσμικό Διαφωτισμό. Το βιβλίο [6] παρουσιάζει το περίγραμμα μιας ολοκληρωμένης εισήγησης αναφορικά με το θέμα της Φιλοκοσμίας. Όπως θα ήταν επόμενο, μια εμπεριστατωμένη εισήγηση για ένα τόσο σπουδαίο και ευρύ θέμα θα απαιτούσε ένα μεγάλο σε μέγεθος σύγγραμμα. Όμως, προκειμένου το σύγγραμμα αυτό, να είναι προσιτό στον αναγνώστη, αφιέρωσα χρόνο προσπαθώντας να μειώσω τον αριθμό των σελίδων όσο μπορούσα περισσότερο. Το βιβλίο [7] παρουσιάζει, εν συντομία, τον πυρήνα της Φιλοκοσμίας που είναι το Φιλοκοσμικό Μανιφέστο. Στο σχήμα που ακολουθεί, δίνουμε τη σχέση μεταξύ των επτά βιβλίων. Ειδικότερα, τα βιβλία [1], [2], [3], [4] και [5] συνθέτουν την πενταγωνική βάση της Φιλοκοσμίας. Πάνω σε αυτή τη βάση εδράζεται το Φιλοκοσμικό Βιβλίο της Ανθρωπότητας [6]. Την κορυφή του σχήματος την κατέχει το Φιλοκοσμικό Μανιφέστο, που είναι το βιβλίο [7]. Ο λόγος για τον οποίο γράψαμε τα επτά πιο πάνω βιβλία της Φιλοκοσμίας είναι για να διευκολύνουμε τον ενδιαφερόμενο αναγνώστη να επιλέξει εκείνο το βιβλίο για το οποίο διαθέτει, αφενός μεν τον απαιτούμενο χρόνο για να το διαβάσει, αφετέρου δε τα χρήματα για να το αγοράσει. 67

Παράρτημα: Τα επτά βιβλία της Φιλοκοσμίας Τα βιβλία εκδίδονται από το Σύλλογο Φιλοκοσμίας Ελλάδος και μπορείτε να τα προμηθευτείτε είτε από το ελεύθερο εμπόριο είτε α- πευθείας από το Σύλλογο (για περισσότερες πληροφορίες βλέπε σελ. 4). 68

ΦΙΛΟΚΟΣΜΙΚΟ [7] ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ ΦΙΛΟΚΟΣΜΙΚΟ ΒΙΒΛΙΟ [6] ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ [5] ΦΙΛΟΚΟΣΜΙΚΟΣ ΔΙΑΦΩΤΙΣΜΟΣ [4] ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΙΩΝ ΚΑΙ Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΘΕΟΣ [3] ΦΙΛΟΚΟΣΜΙΚΗ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ [1] ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΪΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ: Η ΦΙΛΟΚΟΣΜΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ [2] ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΪΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ: Η ΦΙΛΟΚΟΣΜΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ Σχηματική παράσταση των επτά βιβλίων της Φιλοκοσμίας. 69

ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΪΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ: Η ΦΙΛΟΚΟΣΜΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ Το οικονομικό σύστημα της αρχαίας Αθήνας, υπήρξε το καλύτερο οικονομικό σύστημα που εφηύρε ο άνθρωπος. Συγκεκριμένα, η Αθηναϊκή Οικονομία είχε την εξής βασική αρχή: Ένα λελογισμένο «κάτω» όριο για τους φτωχούς και ένα λελογισμένο «άνω» όριο για τους πλούσιους. Σε σύγκριση με το καπιταλιστικό σύστημα που έχει ως «κάτω» όριο το μηδέν, και ως «άνω» όριο το άπειρο, παρατηρούμε ότι σήμερα υπάρχουν κοντά στα δύο δισεκατομμύρια άνθρωποι που ζουν κοντά στο όριο μηδέν διότι πεθαίνουν, από την αρρώστεια και την πείνα. Παράλληλα, υπάρχουν και πλούσιοι που κολυμπούν στο χρυσάφι. Βέβαια, τα πλούτη τους δεν έχουν φθάσει ακόμα στο άπειρο, αλλά δε θα αργήσουν και πολύ να το καταφέρουν. Στην εποχή μας υπάρχουν τρία οικονομικά συστήματα, ή εν συντομία, τρία «ισμός», που είναι ο καπιταλισμός, ο σοσιαλισμός και ο κομμουνισμός. Τα τρία αυτά «ισμός», έδωσαν εξετάσεις και απέτυχαν, διότι απεδείχθη στην πράξη ότι δυστυχώς δεν επαρκούν για την εξασφάλιση μιας ζωής δίκαιης και ανθρώπινης. Γι αυτό παίρνουμε το θάρρος να προτείνουμε ένα νέο οικονομικό σύστημα, που το ονομάζουμε Φιλοκοσμισμό. Η Φιλοκοσμική Οικονομία ή μονολεκτικά Φιλοκοσμισμός είναι στα αχνάρια της Αθηναϊκής Οικονομίας. Ειδικότερα, είναι μία εύστοχη ένωση της οικονομίας της αρχαίας Αθήνας με μερικά από τα χαρακτηριστικά των σημερινών τριών «ισμών», ιδιαίτερα του σοσιαλισμού. Η ένωση αυτή είναι τέτοια που οδηγεί, για την εποχή μας, σε μια πολλά υποσχόμενη νέα μορφή οικονομίας. Ο Χρυσός Κανόνας του Φιλοκοσμισμού έχει τρεις βασικούς κανόνες. 1. Για τον καθένα θα ικανοποιούνται οι βασικές ανάγκες και καθένας θα αμείβεται ανάλογα με την προσφορά του. 2. Οι άνθρωποι θα ζουν μέσα σε μια μόνο τάξη, τη μεσαία τάξη, όπου θα υπάρχουν πλούσιοι και φτωχοί, ποτέ όμως πολύ πλούσιοι και ποτέ πολύ φτωχοί. 3. Για το συνολικό καθαρό ετήσιο εισόδημα από την ακίνητη και την κινητή (π.χ. μισθούς) περιουσία, θα υπάρχει «κάτω» όριο και «πάνω» όριο, όπου το μεν «κάτω» όριο θα κατοχυρώνει τους φτωχούς, το δε «πάνω» όριο θα περιορίζει τα κέρδη των πλουσίων. Αυτά τα δυο όρια, θα διασφαλίζουν το αναλλοίωτο της μονοταξικής κοινωνίας του φιλοκοσμισμού. Θρησκευτική Παραίνεση: Ο έχων δύο χιτώνες να δίνει τον ένα στο φτωχό (διδασκαλία του Χριστού). Φιλοκοσμική Παραίνεση: Ο έχων δύο χιτώνες να μη θέλει να αποκτήσει και τρίτο (διδασκαλία του Φιλοκοσμισμού). Είναι γεγονός ότι η Αθηναϊκή Οικονομία αναγεννάται μέσα από το Φιλοκοσμισμό. Όμως, η αναγέννησή της, δεν επιτυγχάνεται πλήρως, αλλά σε πολλά από τα κύρια χαρακτηριστικά της. Η πλήρης αναγέννηση θα μπορούσε να εξεταστεί στο απώτερο μέλλον, αφού πρώτα εφαρμοστεί με επιτυχία ο φιλοκοσμισμός.