Η Κατάσταση των Παιδιών στον Κόσμο 2012 Παιδιά σε έναν Αστικό Κόσμο

Η Κατάσταση των Παιδιών στον Κόσμο 2012 Παιδιά σε έναν Αστικό Κόσμο Βασικά συμπεράσματα Αστικοποίηση Πάνω από το 50% του παγκόσμιου πληθυσμού, ζει σήμερα σε αστικές περιοχές. Ο αριθμός αυτός αυξάνεται. Μέχρι το 2050, τα δύο τρίτα των ανθρώπων στον κόσμο, προβλέπεται πως θα ζουν σε πόλεις. Ο παγκόσμιος αστικός πληθυσμός αυξάνεται κατά περίπου 60 εκατομμύρια ανθρώπους κάθε χρόνο, με τη μεγαλύτερη αστική αύξηση στις χώρες χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος. Στη Δυτική Ευρώπη και την Αμερικανική ήπειρο οι πληθυσμοί ολοκλήρων χωρών είναι ήδη σχεδόν εξ ολοκλήρου αστικοί. Ενδεικτικά στατιστικά στοιχεία (εκτιμήσεις 2011): Αστικός πληθυσμός άνω του 75%: Μεξικό 78% - ΗΠΑ 82% - Σαουδική Αραβία 82% - Γαλλία 85% - Βραζιλία 87% - Αργεντινή 92% - Βέλγιο 97% Αστικός πληθυσμός από 50-75%: Νιγηρία 50% - Ιαπωνία 67% - Τουρκία 70% - Ρωσία 73% - Γερμανία 74% (Η Ελλάδα ανήκει σε αυτή την κατηγορία). Αστικός πληθυσμός από 25-50%: Ινδία 30% - Αίγυπτος 43% - Ινδονησία 44% Αστικός πληθυσμός κάτω από 25%: Αιθιοπία 17% - Αφγανιστάν 23% Το μισό του παγκόσμιου αστικού πληθυσμού βρίσκεται στην Ασία. Μονάχα η Κίνα έχει ένα αστικό πληθυσμό περίπου 630 εκατομμυρίων (στοιχεία 2011). Στην Ασία βρίσκονται οι 66 από τις 100 ταχύτερα αναπτυσσόμενες αστικές περιοχές (οι μισές από αυτές στην Κίνα). Η Αφρική έχει μεγαλύτερο αστικό πληθυσμό από τη Βόρεια Αμερική ή τη Δυτική Ευρώπη.

Παραγκουπόλεις Ορίζεται ως ένα νοικοκυριό σε παραγκούπολη, εκείνο που στερείται ένα ή περισσότερα από τα παρακάτω: πρόσβαση σε βελτιωμένη παροχή νερού, πρόσβαση σε βελτιωμένη αποχέτευση, ασφάλεια κτήσης, ανθεκτικότητα κατασκευής και επαρκή ζωτικό χώρο. Ο 1 στους 3 κατοίκους αστικών περιοχών σε όλο τον κόσμο, ζει σε παραγκούπολη, ποσοστό που αυξάνεται στους 6 στους 10 στην Αφρική. Παιδιά σε αστικές περιοχές Πάνω από ένα δισεκατομμύριο παιδιά ζουν σε αστικές περιοχές. Κατά τη διάρκεια των επόμενων λίγων δεκαετιών, καθώς προχωρά η αστικοποίηση, η παιδική ηλικία σε αστικές περιοχές θα είναι ο κανόνας. Η UNICEF εργάζεται για να εξασφαλίσει πως τα δικαιώματα των παιδιών θα αποτελούν τμήμα της πολιτικής για τις αστικές περιοχές. Οι μέσοι όροι των στατιστικών, δείχνουν ότι τα αποτελέσματα στους τομείς της υγείας των παιδιών και της επιβίωσης, της εκπαίδευσης, της προστασίας ή της υγιεινής τείνουν να είναι καλύτερα στις αστικές περιοχές, σε σχέση με τις αγροτικές περιοχές. Ωστόσο, αυτό αποκρύπτει το γεγονός ότι οι μεγαλύτερες ανισότητες που βρέθηκαν, είναι μέσα σε πόλεις και κωμοπόλεις. Στις περισσότερες αστικές περιοχές, οι μεγάλες ευκαιρίες και οι μεγάλες στερήσεις συνυπάρχουν. Τα παιδιά που ζουν ή εργάζονται στο δρόμο, τα παιδιά που ζουν σε παραγκουπόλεις, παιδιά μετανάστες και πρόσφυγες, παιδιά χωρίς ληξιαρχική καταγραφή και παιδιά θύματα παράνομης εμπορίας και διακίνησης, είναι μεταξύ των πλέον ευάλωτων. Σε ορισμένες περιπτώσεις, τα παιδιά που ζουν σε συνθήκες αστικής φτώχειας είναι τουλάχιστον εξίσου πιθανό να πεθάνουν πριν την ηλικία των πέντε ετών ή να υποσιτίζονται, με εκείνα των αγροτικών περιοχών, αν όχι περισσότερο. Σε σύγκριση με τον υπόλοιπο παιδικό αστικό πληθυσμό, τα παιδιά που ζουν σε αστικές παραγκουπόλεις συγκαταλέγονται μεταξύ των λιγότερο πιθανό να καταγραφούν ληξιαρχικά κατά τη γέννησή τους, να εμβολιαστούν ή να πάνε σχολείο. Εκπαίδευση Τα παιδιά σε αστικό περιβάλλον, γενικά θεωρείται πως έχουν πλεονέκτημα στην εκπαίδευση είναι περισσότερο πιθανό να επωφεληθούν από προγράμματα για την πρώτη παιδική ηλικία και περισσότερο πιθανό να εγγραφούν και να ολοκληρώσουν την πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Παρόλα αυτά, οι ευκαιρίες στις αστικές περιοχές δεν κατανέμονται με ισότητα. Ας πάρουμε την ανάπτυξη στην πρώτη παιδική ηλικία στην Αίγυπτο, το 25% των παιδιών στις αστικές περιοχές πήγαν στο νηπιαγωγείο το 2005-2006, σε σύγκριση με το 12% στις αγροτικές περιοχές. Όμως, μεταξύ των παιδιών του φτωχότερου 20% των αστικών νοικοκυριών, πήγε μόνο το 4%. Παρά την πρόοδο που πολλές χώρες έχουν σημειώσει στην επιδίωξη της καθολικής πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, η ποιοτική εκπαίδευση παραμένει απρόσιτη σε πολλά παιδιά - κάτι που αντανακλά τις ανισότητες στο εισόδημα των γονέων, το φύλο, την εθνικότητα ή την κοινωνική θέση. Οικισμοί εκτός σχεδίου ή υποβαθμισμένες περιοχές συχνά έχουν λίγα ή καθόλου δημόσια σχολεία. Αν και τα ποσοστά εγγραφής στο σχολείο βελτιώθηκαν στις αγροτικές και στις αστικές (εκτός παραγκουπόλεων) περιοχές της Τανζανίας, της Ζάμπια και της Ζιμπάμπουε στα τέλη της δεκαετίας του 1990, επιδεινώθηκαν στις αστικές παραγκουπόλεις. Στο Δελχί της Ινδίας, μόλις πάνω από το 54% των παιδιών από τέτοιες φτωχογειτονιές φοίτησαν στο δημοτικό σχολείο κατά την περίοδο 2004-2005, σε σύγκριση με το 90% των παιδιών σε ολόκληρη την πόλη. Οι φτωχότερες οικογένειες αγωνίζονται για να καλύψουν το κόστος της εκπαίδευσης: μια πρόσφατη δημοσκόπηση στο Σάο Πάολο της Βραζιλίας, την Καζαμπλάνκα του Μαρόκου και το Λάγκος της Νιγηρίας, διαπίστωσε ότι το φτωχότερο 20% των οικογενειών ξοδεύουν περισσότερο από το 25% του οικογενειακού εισοδήματος για την εκπαίδευση. 2

Ακόμη και όπου η εκπαίδευση είναι δωρεάν, οι οικογένειες μπορεί να επιβαρύνονται με το κόστος των βιβλίων, σχολικών στολών και σχολικού εξοπλισμού. Περιθωριοποιημένες ομάδες, συμπεριλαμβανομένων των παιδιών που ζουν ή εργάζονται στο δρόμο, των παιδιών μεταναστών και των παιδιών προσφύγων και εσωτερικά εκτοπισμένων ατόμων, αντιμετωπίζουν ιδιαίτερα εμπόδια στην εκπαίδευση, συμπεριλαμβανομένης της δυσκολίας στην εκπλήρωση των προϋποθέσεων για την εγγραφή σε αστικά σχολεία. Υγεία Ενώ τα παιδιά στις πόλεις μπορούν να ζουν κοντά στις υπηρεσίες υγείας, δεν υπάρχει καμία εγγύηση ότι θα είναι σε θέση να έχουν πρόσβαση σε αυτές. Υψηλά ποσοστά αστικής παιδικής θνησιμότητας τείνουν να εμφανίζονται σε μέρη όπου υπάρχουν σημαντικοί θύλακες ακραίας φτώχειας σε συνδυασμό με ανεπαρκείς υπηρεσίες, όπως στις παραγκουπόλεις. Επικρατεί συνωστισμός και ανθυγιεινές συνθήκες που ευνοούν την εξάπλωση ασθενειών, ενώ τα επίπεδα εμβολιασμού των παιδιών παραμένουν πολύ χαμηλότερα στις αστικές παραγκουπόλεις. Οι υπηρεσίες υγείας για τους φτωχούς στις πόλεις τείνουν να είναι πολύ χαμηλότερης ποιότητας, γεγονός που αναγκάζει συχνά τους ανθρώπους να καταφεύγουν σε ανεκπαίδευτους πρακτικούς γιατρούς ή να πληρώνουν για ποιοτική υγειονομική περίθαλψη. Στο Μπαγκλαντές, στοιχεία έρευνας του 2009 στα νοικοκυριά δείχνουν ότι το ποσοστό της κάτω των πέντε ετών θνησιμότητας στις παραγκουπόλεις είναι 79% υψηλότερο από το γενικότερο συνολικό ποσοστό των αστικών περιοχών και 44% υψηλότερο από το ποσοστό της υπαίθρου. Στο Ναϊρόμπι στην Κένυα περίπου τα 2/3 του πληθυσμού ζουν σε συνωστισμένους αυθαίρετους οικισμούς, όπου η κάτω των 5 ετών θνησιμότητα βρίσκεται στο ανησυχητικό επίπεδο των 151 θανάτων ανά 1.000 γεννήσεις. Πνευμονία και διαρροϊκές ασθένειες είναι από τις κυριότερες αιτίες θανάτου. Οι ανισότητες θίγουν επίσης τα παιδιά σε χώρες υψηλού εισοδήματος. Το εισόδημα και η εθνικότητα έχουν βρεθεί πως επηρεάζουν την βρεφική επιβίωση σε μεγάλες πόλεις στις ΗΠΑ. Ο πλούτος αυξάνει τις πιθανότητες επιβίωσης παιδιών κάτω των 5 ετών στις αστικές περιοχές Η κάτω των 5 ετών παιδική θνησιμότητα (ανά 1000 γεννήσεις ζωντανών βρεφών), στις αστικές περιοχές σε επιλεγμένες χώρες με βάση τη διαθεσιμότητα των στοιχείων. (Η δεξιά άκρη δείχνει το μέσο όρο της θνησιμότητας στο φτωχότερο 20% του πληθυσμού ενώ η αριστερή άκρη στο πλουσιότερο 20%). Πηγή: Εκτιμήσεις Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας και DHS (Δημογραφικές και Υγειονομικές Μελέτες - Demographic and Health Surveys), 2005-2007. Τα παιδιά στις αστικές περιοχές χαμηλού εισοδήματος, είναι εκτεθειμένα σε υψηλό κίνδυνο εμφάνισης αναπνευστικών ασθενειών και τροχαίων ατυχημάτων - ιδίως όταν δεν υπάρχουν ασφαλείς χώροι παιχνιδιού και υποδομές για τους πεζούς, όπως διαβάσεις και πεζοδρόμια. Οι τραυματισμοί σε τροχαία, κοινότοπα στις αστικές περιοχές, ευθύνονται για 1,3 εκατομμύρια θανάτους το χρόνο - που είναι η κύρια αιτία θανάτου παγκοσμίως μεταξύ των ανθρώπων ηλικίας 15-29 ετών και η δεύτερη συχνότερη αιτία θανάτου για άτομα ηλικίας 5 έως 14 ετών (μετά τις αναπνευστικές ασθένειες). 3

Διατροφή Το χάσμα μεταξύ αγροτικών-αστικών περιοχών στη διατροφή έχει μειωθεί τις τελευταίες δεκαετίες - κυρίως επειδή η κατάσταση έχει επιδεινωθεί στις αστικές περιοχές. Μελέτη του 2006 στην υποσαχάρια Αφρική, διαπίστωσε πως οι ανισότητες μεταξύ πλούσιων και φτωχών αστικών κοινοτήτων, είναι μεγαλύτερες από ότι μεταξύ αστικών και αγροτικών περιοχών. Ο υποσιτισμός συντελεί σε περισσότερο από το ένα τρίτο των θανάτων κάτω των 5 ετών παγκοσμίως. Τα ποσοστά υποσιτισμού στις αστικές περιοχές βρέθηκαν να είναι πολύ υψηλά σε μελέτη του 2005-2006 σε οκτώ πόλεις της Ινδίας. Μεταξύ των φτωχότερων κατοίκων των αστικών κέντρων, το 54% των παιδιών βρέθηκαν καχεκτικά, δείγμα του ότι υποσιτίζονταν σοβαρά για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα, σε σύγκριση με το 33% στον υπόλοιπο αστικό πληθυσμό. Μελέτη του 2009 σε τρεις κοινότητες παραγκούπολης στο Ναϊρόμπι στην Κένυα, διαπίστωσε ότι τα παιδιά στις αστικές παραγκουπόλεις είναι 2,7 φορές πιο πιθανό να εμφανίσουν καχεξία σε σχέση με τα παιδιά των πλουσίων αστών. Στο αντίθετο άκρο του διατροφικού φάσματος, η παχυσαρκία πλήττει τα παιδιά στις αστικές περιοχές των χωρών υψηλού εισοδήματος και ένα αυξανόμενο αριθμό χωρών χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος. Μια διατροφή με κορεσμένα λιπαρά, επεξεργασμένα σάκχαρα και αλάτι σε συνδυασμό με την καθιστική ζωή εκθέτει τα παιδιά σε αυξημένο κίνδυνο παχυσαρκίας και χρόνιων παθήσεων. Νερό και Υγιεινή Το μη ασφαλές νερό, η ανεπαρκής αποχέτευση και οι ανθυγιεινές συνθήκες διαβίωσης στοιχίζουν πολλές ζωές κάθε χρόνο - περίπου 1,2 εκατομμύρια παιδιά πεθαίνουν πριν την ηλικία των 5 ετών μόνο από διάρροια. Σε φτωχές αστικές περιοχές, όπου συνδυάζονται η ανεπαρκής παροχή νερού και αποχέτευσης με συνθήκες συνωστισμού τείνει να μεγιστοποιείται η πιθανότητα κοπρανώδους μόλυνσης. Παγκοσμίως, οι άνθρωποι στις αστικές περιοχές έχουν καλύτερη πρόσβαση σε βελτιωμένη παροχή πόσιμου νερού (96%) από εκείνους στις αγροτικές περιοχές (78%). Αλλά η κάλυψη μετά βίας συμβαδίζει με την αύξηση του πληθυσμού των αστικών περιοχών. Στις φτωχότερες αστικές περιοχές, ένα λίτρο νερού μπορεί να κοστίζει 50 φορές περισσότερο από ότι στις πλουσιότερες γειτονιές με πρόσβαση σε κεντρικά δίκτυα ύδρευσης. Η βελτίωση της πρόσβασης παραμένει ζωτικής σημασίας για τη μείωση της παιδικής θνησιμότητας και νοσηρότητας. Η πρόσβαση σε εγκαταστάσεις υγιεινής επίσης, αποτυγχάνει να συμβαδίσει με την αύξηση του αστικού πληθυσμού. Ο αριθμός των κατοίκων αστικών περιοχών που αφοδεύουν στο ύπαιθρο αυξήθηκαν από 140 εκατομμύρια το 1990 σε 169 εκατομμύρια το 2008. Οι επιπτώσεις αυτής της πρακτικής στις αστικές περιοχές είναι ιδιαίτερα ανησυχητικές για τη δημόσια υγεία. Όπου υπάρχουν εγκαταστάσεις υγιεινής, αυτές συχνά δεν συντηρούνται σωστά και χρησιμοποιούνται από μεγάλο αριθμό ανθρώπων, σπάνια υπάρχει ειδική μέριμνα για τα παιδιά. 4

Προστασία Δεκάδες εκατομμύρια παιδιά ζουν ή εργάζονται στους δρόμους των πόλεων και ο αριθμός τους αυξάνεται. Τα παιδιά μπορεί να εξαναγκαστούν να ζήσουν η να εργάζονται στους δρόμους για να ξεφύγουν από τη βία ή την κακοποίηση στο σπίτι τους ή εξαιτίας της φτώχειας. Η ζωή στους δρόμους εκθέτει τα παιδιά στη βία και την εκμετάλλευση, αλλά τα εγκλήματα εναντίον τους σπάνια διερευνώνται. Συχνά αντιμετωπίζονται ως αλήτες και σε πολλές πόλεις υπάρχουν αναφορές για κακομεταχείριση στα χέρια των αστυνομικών αρχών και των δυνάμεων ασφαλείας. Σε κάθε δεδομένη στιγμή, 2,5 εκατομμύρια άνθρωποι βρίσκονται υπό το καθεστώς καταναγκαστικής εργασίας ως αποτέλεσμα της παράνομης εμπορίας και διακίνησης ανθρώπων (trafficking) - 22% έως και 50% εξ αυτών είναι παιδιά. Το φαινόμενο της εμπορίας και διακίνησης παιδιών συχνά δεν γίνεται παραδεκτό, διεξάγεται μυστικά ή δε του δίδεται προσοχή, οπότε υπάρχουν ελάχιστα ολοκληρωμένα στοιχεία. Ορισμένες μορφές της εμπορίας λαμβάνουν χώρα κυρίως σε αστικές περιοχές - για παράδειγμα εμπορία με σκοπό το σεξ ή για εργασία παιδιών ως οικιακοί βοηθοί ή εμπορία των παιδιών που ζουν ή εργάζονται στους δρόμους. Πολλά παιδιά πέφτουν θύματα εμπορίας από τις αγροτικές στις αστικές περιοχές. Παιδιά που δεν διαθέτουν πιστοποιητικό γέννησης ή επίσημα έγγραφα, συμπεριλαμβανομένων των παιδιών προσφύγων ή εσωτερικά εκτοπισμένων, μπορεί να διατρέχουν ιδιαίτερο κίνδυνο παράνομης εμπορίας και διακίνησης. Η έλλειψη καταγραφής καθιστά δύσκολο για τις αρχές να εντοπίσουν ή να προστατεύσουν αυτά τα παιδιά. Ενώ η έλλειψη καταγραφής των νεογέννητων παιδιών αποτελεί κατά κύριο λόγο πρόβλημα των αγροτικών περιοχών, πάνω από το ένα τρίτο των παιδιών στις αστικές περιοχές δεν καταγράφονται κατά τη γέννηση. Στην υποσαχάρια Αφρική και τη Νότια Ασία, τα μισά παιδιά στις αστικές περιοχές δεν έχουν πιστοποιητικό γέννησης. Σε όλο τον κόσμο, περίπου 215 εκατομμύρια αγόρια και κορίτσια ηλικίας 5-17 ετών εμπλέκονταν σε παιδική εργασία το 2008, τα 115 εκατομμύρια εξ αυτών σε επικίνδυνες εργασίες. Στις αστικές περιοχές, τα παιδιά μπορούν να εργάζονται ως ρακοσυλλέκτες, λούστροι, σερβιτόροι σε υπαίθριους πάγκους, να πωλούν τσιγάρα ή να εργάζονται σε σπίτια ή εργοστάσια. Η παιδική οικιακή εργασία είναι κατ' εξοχήν αστικού τύπου - με τις οικιακές βοηθούς, κυρίως κορίτσια, απομονωμένα και υποκείμενα στους αυθαίρετους τρόπους πειθαρχίας των εργοδοτών τους. Μετανάστευση Η μετανάστευση συμβάλλει στην οικιστική επέκταση, αν και από τις τελευταίες διαθέσιμες εκτιμήσεις, τα παιδιά που γεννιούνται μέσα στις πόλεις αποτελούν το 60% περίπου της αύξησης του αστικού πληθυσμού. Τα περισσότερα παιδιά-μετανάστες μετακινούνται με τις οικογένειές τους. Στην Κίνα 27,3 εκατομμύρια παιδιά (σχεδόν το 10% των παιδιών της Κίνας) μετανάστευσαν στο εσωτερικό της χώρας με τους γονείς τους το 2008. Ένα σημαντικό ποσοστό των παιδιών και των νέων, μετακινούνται στο εσωτερικό των χωρών τους μόνοι τους. Μια πρόσφατη μελέτη σε 12 χώρες διαπίστωσε ότι το ένα στα πέντε παιδιά μεταναστών ηλικίας 12-14 ετών και τα μισά ηλικίας 15-17 ετών, είχαν μετακινηθεί χωρίς κάποιο γονέα. Πολλά παιδιά-μετανάστες είναι «εποχικοί μετανάστες» που μετακινούνται για κάποια περίοδο του έτους - για παράδειγμα, να βρουν εργασία στις πόλεις κατά τη διάρκεια περιόδων ύφεσης μεταξύ της σποράς και της συγκομιδής στην ύπαιθρο. Περίπου τέσσερα εκατομμύρια παιδιά μεταναστεύουν εποχικά στην Ινδία, μόνα τους ή με τις οικογένειές τους. Όπως και οι ενήλικες, τα παιδιά μεταναστεύουν για να εξασφαλίσουν καλύτερη διαβίωση, να βρουν εκπαιδευτικές ευκαιρίες και να γλυτώσουν από τη φτώχεια, συρράξεις ή φυσικές καταστροφές και τις ταραχές και τις ελλείψεις σε τρόφιμα που τις συνοδεύουν. Συχνά παίζει ρόλο η οικογενειακή κατάσταση, όπως η απώλεια ενός γονέα ή μια ταραγμένη ή δύσκολη κατάσταση στο σπίτι. Οικονομική κρίση Οι επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης εξακολουθούν να γίνονται αισθητές σε ολόκληρο τον κόσμο με υψηλή ανεργία, υποβάθμιση των συνθηκών εργασίας, μείωση των πραγματικών εισοδημάτων και υψηλές τιμές τροφίμων και καυσίμων που είναι δύσκολο να προβλεφθούν. Οι φτωχοί είναι 5

ιδιαίτερα ευάλωτοι στην άνοδο των τιμών των τροφίμων και των καυσίμων, διότι ήδη δαπανούν 50% έως 80% του εισοδήματός τους για τρόφιμα. Υπήρχαν 30 εκατομμύρια περισσότεροι άνεργοι στα τέλη του 2010 σε σχέση με πριν την οικονομική κρίση που ξεκίνησε το 2007. Ο αριθμός αυτός συνεχίζει να αυξάνεται παγκοσμίως. Η ανεργία είναι δυσανάλογα υψηλή μεταξύ των εργαζομένων ηλικίας 15-24 ετών. Σε περιόδους οικονομικής ύφεσης, η ανεργία των νέων μπορεί να τροφοδοτήσει αναταραχές. Οι νέοι άνθρωποι που ήταν απογοητευμένοι από την έλλειψη οικονομικών ευκαιριών αντιπροσώπευαν ένα σημαντικό ποσοστό των διαδηλωτών στις διαδηλώσεις που εξαπλώθηκαν σε όλη τη Βόρεια Αφρική και τη Μέση Ανατολή το 2011. Βία και εγκληματικότητα σε αστικές περιοχές Το έγκλημα και η βία τροφοδοτούνται από τον αποκλεισμό. Μια μελέτη σε 24 από τις 50 πλουσιότερες χώρες του κόσμου επιβεβαίωσε ότι πιο άνισες κοινωνίες είναι πιο πιθανό να αντιμετωπίσουν υψηλά ποσοστά εγκληματικότητας, βίας και φυλάκισης. Είτε ως στόχοι, ως συμμετέχοντες ή ως μάρτυρες, η βία επηρεάζει εκατοντάδες εκατομμύρια παιδιά στις αστικές περιοχές. Τα παιδιά που μεγαλώνουν μέσα στη βία εμφανίζουν κακές ακαδημαϊκές επιδόσεις και υψηλότερα ποσοστά πρόωρης εγκατάλειψης του σχολείου, καθώς και άγχος, κατάθλιψη, επιθετικότητα και προβλήματα με τον αυτοέλεγχο. Σε πολλά μέρη του κόσμου, οι συμμορίες των πόλεων είναι γνωστές για τη διάπραξη εγκλημάτων, συμπεριλαμβανομένων των εκβιασμών, ληστειών και φόνων. Σε περιθωριοποιημένες αστικές περιοχές, τέτοιες ομάδες δελεάζουν τα παιδιά και τους νέους με την προοπτική της οικονομικής ανταμοιβής και το αίσθημα ότι θα ανήκουν κάπου. Επιτυχείς στρατηγικές για την πρόληψη της βίας συμπεριλαμβάνουν όλα τα επίπεδα της κοινωνίας και χρησιμεύουν για την ενίσχυση των δεσμών μεταξύ των παιδιών, των οικογενειών, των σχολείων και άλλων ιδρυμάτων, με τις τοπικές και κρατικές αρχές. Φυσικές καταστροφές Η αστική φτώχεια επιτείνεται από την έκθεση σε φυσικές καταστροφές. Ευάλωτες περιοχές και μεγάλες συγκεντρώσεις ανθρώπων μπορούν να καταστήσουν τις πόλεις ιδιαίτερα επικίνδυνες. Τα παιδιά είναι τα πλέον εκτεθειμένα σε τραυματισμό ή θάνατο. Τα παιδιά των φτωχών στις πόλεις έχουν την τάση να ζουν σε σαθρές κατοικίες χτισμένες στις λιγότερο επιθυμητές τοποθεσίες, για παράδειγμα: σε πλαγιές που είναι ευάλωτες από κατολισθήσεις, σε χαμηλά εδάφη που είναι εύκολο να πλημμυρίσουν ή κοντά σε τοποθεσίες βιομηχανικών αποβλήτων. Η κακή υγεία και η ανεπαρκής διατροφή αφήνει τα παιδιά πιο ευάλωτα στις επιδράσεις των περιβαλλοντικών κρίσεων. Προτάσεις: Πρώτα τα παιδιά Όλο και περισσότερα παιδιά μεγαλώνουν σε αστικές περιοχές. Προκειμένου να εξασφαλιστεί ότι όλα τα παιδιά έχουν τις ευκαιρίες που χρειάζονται για να εκπληρωθούν τα δικαιώματά τους και να αναπτύξουν τις δυνατότητές τους, πρέπει να ληφθεί επείγουσα δράση για: Καλύτερη κατανόηση της κλίμακας και της φύσης της φτώχειας και του αποκλεισμού που πλήττει τα παιδιά στις αστικές περιοχές. Εντοπισμό και άρση των εμποδίων για την ένταξη των περιθωριοποιημένων παιδιών. Εξασφάλιση ότι ο πολεοδομικός σχεδιασμός, η ανάπτυξη υποδομών, η παροχή υπηρεσιών και οι ευρύτερες προσπάθειες για τη μείωση της φτώχειας και της ανισότητας ανταποκρίνονται στις ιδιαίτερες ανάγκες και προτεραιότητες των παιδιών. Προώθηση της συνεργασίας μεταξύ όλων των επιπέδων διακυβέρνησης και των φτωχών των αστικών περιοχών - ιδιαίτερα των παιδιών και των νέων. Συγκέντρωση των πόρων και των ενεργειών διεθνών, εθνικών, δημοτικών και κοινοτικών φορέων για την υποστήριξη των προσπαθειών ώστε να διασφαλιστεί ότι τα φτωχά και περιθωριοποιημένα παιδιά απολαμβάνουν πλήρως τα δικαιώματά τους. 6