Κ Υ Ρ Ι Α Κ Η Μ Ε Τ Α Τ Η Ν Χ Ρ Ι Σ Τ Ο Υ Γ Ε Ν Ν Η Σ Ι Ν ΛΟΓΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΓΕΝΝΗΣΙΝ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΥ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ Κ Υ Ρ Ι Α Κ Η Μ Ε Τ Α Τ Η Ν Χ Ρ Ι Σ Τ Ο Υ Γ Ε Ν Ν Η Σ Ι Ν ΛΟΓΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΓΕΝΝΗΣΙΝ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ καὶ εἰς τὰ νήπια ποὺ ἐφονεύθησαν εἰς τὴν Βηθλεὲμ ἀπὸ τὸν Ἠρώδη Αγίου Γρηγορίου Επισκόπου Νύσσης «Ἐξ Αἰγύπτου ἐκάλεσα τὸν υἱόν μου» (Ωσ. ια, 1, Ματθ. β, 15) «Φωνὴ ἐν Ραμὰ ἠκούσθη, κλαυθμὸς καὶ ὀδυρμὸς πολύς Ραχὴλ κλαίουσα τὰ τέκνα αὐτῆς, καὶ οὐκ ἤθελεν παρακληθῆναι, ὅτι οὐκ εἰσί» (Ιερ. λη, 15, Ματθ. β, 18) ΧΑΡ. ΝΙΚΟΛΑΟΥ & Α. ΚΟΥΜΠΗ, ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ Τ. Κ. 19003 ΤΗΛ. ΚΑΙ FAX: 22990 40040, e-mail: ag.nikolaosmark@yahoo.gr ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΝΑΟΥ: www.agnikmark.gr

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΥ Κ Υ Ρ Ι Α Κ Η 3 0 Δ Ε Κ Ε Μ Β Ρ Ι Ο Υ 2 0 1 2 «Ιωσὴφ τοῦ μνήστορος, Δαυὶδ τοῦ προφητάνακτος καὶ Ιακώβου τοῦ ἀδελφοθέου». Ανυσίας ὁσιομάρτυρος τῆς ἐν Θεσσαλονίκῃ. ΛΟΓΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΓΕΝΝΗΣΙΝ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ καὶ εἰς τὰ νήπια ποὺ ἐφονεύθησαν εἰς τὴν Βηθλεὲμ ἀπὸ τὸν Ἠρώδη Αγίου Γρηγορίου Επισκόπου Νύσσης (4 ος αιώνας, 332μ.Χ.-395μ.Χ. Αδελφός του Μ. Βασιλείου. Χειροτονήθηκε Επίσκοπος Νύσσης σε ηλικία 40 ετών, το 372μ.Χ.) (απόσπασμα) Βλέποντας το σπήλαιο, στο οποίο γεννήθηκε ο Δεσπότης, φέρε στο νου σου το σκοτεινό βίο των ανθρώπων, στον οποίο έ- ρχεται Αυτός, που φανερώνεται στους «ἐν σκότει καὶ σκιᾷ θανάτου καθημένους» (Ησ. θ, 2). Γεννάται στη φάτνη ο Λόγος, ώστε να «γνωρίσῃ ὁ βοῦς τὸν κτησάμενον(τον ιδιοκτήτη του) καὶ ὁ ὄνος τὴν φάτνην τοῦ κυρίου αὐτοῦ» (Ησ. α, 3). Βους είναι αυτός, που βρίσκεται στο ζυγό του Νόμου και όνος το αχθοφόρο ζώο, που είναι φορτωμένο με την αμαρτία της ειδωλολατρίας. Μεσιτεύει λοιπόν στη φάτνη μεταξύ του βοός και του όνου ο Κύριος και των δύο, «ἵνα τὸ μεσότοιχον τοῦ φραγμοῦ λύσας, τοὺς δύο κτίσῃ ἐν ἑαυτῷ (στο πρόσωπό Του) εἰς ἕνα καινὸν ἄνθρωπον» (Εφ. β, 14-15), ελευθερώνοντας τον ένα από το βαρύ ζυγό του Νόμου και απαλλάσσοντας τον άλλον από το φορτίο της ειδωλολατρίας. Αλλά ας υψώσουμε το βλέμμα στα ουράνια θαύματα. Από την φυλή του Ιούδα ανέτειλε ο Χριστός, αλλά οι Ιουδαίοι δεν φωτίζονται. Και οι μάγοι, ενώ είναι άσχετοι με τις διαθήκες της επαγγελίας, προηγούνται στη γνώση από τον Ισραηλιτικό λαό και τον Ουράνιο αστέρα αναγνώρισαν και το Βασιλέα, που γεννήθηκε στο σπήλαιο, δεν αγνόησαν. Εκείνοι Του φέρνουν δώρα, αυτοί Τον ε- πιβουλεύονται. Εκείνοι Τον προσκυνούν, αυτοί Τον καταδιώκουν. Εκείνοι χαίρονται, αυτοί ταράττονται (Ματθ. β, 10, 3). Οι μάγοι

Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ (Γαλ. α 11-19) Αδελφοί, γνωρίζω ὑμῖν τὸ εὐαγγέλιον τὸ εὐαγγελισθὲν ὑπ ἐμοῦ ὅτι οὐκ ἔστι κατὰ ἄνθρωπον οὐδὲ γὰρ ἐγὼ παρὰ ἀνθρώπου παρέλαβον αὐτὸ οὔτε ἐδιδάχθην, ἀλλὰ δι ἀποκαλύψεως Ιησοῦ Χριστοῦ. Ηκούσατε γὰρ τὴν ἐμὴν ἀναστροφήν ποτε ἐν τῷ Ιουδαϊσμῷ, ὅτι καθ ὑπερβολὴν ἐ- δίωκον τὴν ἐκκλησίαν τοῦ Θεοῦ καὶ ἐπόρθουν αὐτήν, καὶ προέκοπτον ἐν τῷ Ιουδαϊσμῷ ὑπὲρ πολλοὺς συνηλικιώτας ἐν τῷ γένει μου, περισσοτέρως ζηλωτὴς ὑπάρχων τῶν πατρικῶν μου παραδόσεων. Οτε δὲ εὐδόκησεν ὁ Θεὸς ὁ ἀφορίσας με ἐκ κοιλίας μητρός μου καὶ καλέσας διὰ τῆς χάριτος αὐτοῦ ἀποκαλύψαι τὸν υἱὸν αὐτοῦ ἐν ἐμοί, ἵνα εὐαγγελίζωμαι αὐτὸν ἐν τοῖς ἔθνεσιν, εὐθέως οὐ προσανεθέμην σαρκὶ καὶ αἵματι, οὐδὲ ἀνῆλθον εἰς Ιεροσόλυμα πρὸς τοὺς πρὸ ἐμοῦ ἀποστόλους, ἀλλὰ ἀπῆλθον εἰς Αραβίαν, καὶ πάλιν ὑπέστρεψα εἰς Δαμασκόν. Επειτα μετὰ ἔτη τρία ἀνῆλθον εἰς Ιεροσόλυμα ἱστορῆσαι Πέτρον, καὶ ἐπέμεινα πρὸς αὐτὸν ἡμέρας δεκαπέντε Ἕτερον δὲ τῶν ἀποστόλων οὐκ εἶδον εἰ μὴ Ιάκωβον τὸν ἀδελφὸν τοῦ Κυρίου. Του προσφέρουν λίβανο ως Θεό και τιμούν το βασιλικό αξίωμα με το χρυσό και με κάποια προφητική χάρη δηλώνουν την οικονομία του Πάθους με τη σμύρνα ενώ οι άλλοι καταδικάζουν σε εξόντωση όλα τα νήπια της περιοχής. Επειδή, λέει, ένα θαυμαστό φαινόμενο του ουρανού μήνυσε στους Μάγους την ανάδειξη του Βασιλέως. Τι λοιπόν; Πιστεύεις, ότι το σημείο που Τον ανήγγειλε είναι αληθινό ή το θεωρείς ανυπόστατη διάδοση; Αν είναι ικανός να κάνει υποχείριους τους ουρανούς, τότε δεν είναι στο χέρι σου να Τον πειράξεις. Αν όμως δίδει στην εξουσία σου τη ζωή και το θάνατό Του, ματαίως Τον φοβείσαι. Διότι Αυτός που φέρεται έτσι, ώστε να είναι υποχείριος στην εξουσία σου, για ποιο λόγο κατατρέχεται; Γιατί εξαπολύεται το φρικτό εκείνο πρόσταγμα, να εξοντωθούν τα καημένα τα βρέφη; Ποια αδικία έκαμαν; Ένα ήταν το έγκλημά τους, ότι γεννήθηκαν και ήλθαν στη ζωή. Για αυτόν το λόγο έπρεπε να γεμίσει όλη η πόλη από δημίους. Πώς να ζωγραφίσει κανείς το δήμιο εμπρός στο νήπιο με γυμνό το ξίφος, με βλέμμα αγριεμένο και με τις ανάλογες φωνές, να σύρει με το ένα χέρι το βρέφος προς τον εαυτό του και με το άλλο να υψώνει το ξίφος; Και τη μητέρα να προσπαθεί να πάρει το παιδί από τα χέρια του;

Μ Ε Τ Α Φ Ρ Α Σ Η Τ Η Σ Α Π Ο Σ Τ Ο Λ Ι Κ Η Σ Π Ε Ρ Ι Κ Ο Π Η Σ Αδελφοί, πρέπει να ξέρετε πως το ευαγγέλιο που σας κήρυξα εγώ δεν προέρχεται από άνθρωπο. Γιατί κι εγώ ούτε το παρέλαβα ούτε το διδάχτηκα από άνθρωπο, αλλά μου το αποκάλυψε ο Ιησούς Χριστός. Ασφαλώς έχετε α- κούσει για τη διαγωγή μου όσον καιρό ανήκα στην ιουδαϊκή θρησκεία, ότι καταδίωκα με πάθος την εκκλησία του Θεού και προσπαθούσα να την εξαφανίσω. Και πρόκοβα στον ιουδαϊσμό πιο πολύ από πολλούς συνομήλικους συμπατριώτες μου, γιατί είχα μεγαλύτερο ζήλο για τις προγονικές μου παραδόσεις. Ο Θεός όμως με είχε ξεχωρίσει από την κοιλιά της μάνας μου και η χάρη του με είχε καλέσει να τον υπηρετήσω. Όταν, λοιπόν, ευδόκησε να μου αποκαλύψει τον Υιό του για να φέρω στους εθνικούς το χαρμόσυνο μήνυμα γι αυτόν, δεν στηρίχθηκα σ ανθρώπινες δυνάμεις ούτε ανέβηκα στα Ιεροσόλυμα να δω εκείνους που ήταν απόστολοι πριν από μένα, αλλά έφυγα στην Αραβία, και ύστερα ξαναγύρισα στη Δαμασκό. Έπειτα, μετά από τρία χρόνια, ανέβηκα στα Ιεροσόλυμα να γνωρίσω από κοντά τον Πέτρο, κι έμεινα κοντά του δεκαπέντε μέρες. Άλλον απόστολο δεν είδα, παρά τον Ιάκωβο, τον αδελφό του Κυρίου. (ΕΚΛΟΓΑΔΙΟΝ) Πώς πάλι θα μπορούσε κάποιος να διηγηθεί το δράμα των πατέρων; Τις παρακλήσεις των τέκνων τους, τις κραυγές, τα τελευταία σφιχταγκαλιάσματά τους; Ποιος μπορεί να διεκτραγωδήσει την πολύμορφο συμφορά, τις διπλές ωδίνες των μητέρων, που προσφάτως γέννησαν; Πώς το καημένο το βρέφος δεχόταν το θανάσιμο κτύπημα, ενώ ήταν προσκολλημένο στο μαστό της μητέρας του; Πώς η μητέρα προσέφερε το γάλα στο στόμα του νηπίου και συγχρόνως δεχόταν το αίμα του στην αγκάλη της; Πολλές φορές μάλιστα με την ορμή, που είχε το χέρι του δημίου, διαπέρασε με ένα κτύπημα του ξίφους μαζί με το παιδί και τη μητέρα και το αίμα έκανε κοινό αυλάκι, που σχηματίσθηκε από δύο πηγές από τη μητρική πληγή και το θανάσιμο τραύμα του τέκνου της. Και επειδή η ανόσιος διαταγή του Ηρώδου περιελάμβανε και τούτο, να μην εφαρμοσθεί η θανατηφόρος απόφασις μόνο στα νεογέννητα, αλλά και αν κάποιο είχε φθάσει στο δεύτερο έτος να φονευθεί και αυτό, θέλει ο λόγος να εκφράσει και άλλη συμφορά. Διότι πολλές φορές το διάστημα των δύο ετών έκαμε την ίδια γυναίκα δύο φορές μητέρα. Τι απερίγραπτο πάλι αυτό το θέαμα, δύο δήμιοι να ασχολούνται με μία μητέρα ο ένας να τραβά κοντά του

το νήπιο, που τρέχει γύρω της και ο άλλος να αποσπά το βρέφος α- πό την αγκάλη της; Πόσο θα υπέφερε τότε η μητέρα; Δεν ήξερε ποιον από τους δύο δημίους να ακολουθήσει να τρέξει στο νεογέννητο, που το κλάμα του ήταν άναρθρο; Ακούει όμως το άλλο, που έχει αρχίσει να ομιλεί, να προσκαλεί ψελλίζοντας και κλαίοντας τη μητέρα του. Τι να κάνει; Σε ποιου φωνή να απαντήσει; Με ποιου την κραυγή να ενώσει τη δική της; Για ποιου το θάνατο να θρηνήσει, αφού εξ ίσου της σχίζουν τα δύο βέλη την καρδιά; Ας απομακρύνουμε όμως την ακοή από τους θρήνους για τα νήπια, αν και η Ραχήλ με τις δυνατές φωνές της, όπως λέει ο Προφήτης (Ιερ. λη, 15, Ματθ. β, 17-18), οδύρεται για τη σφαγή των τέκνων της. Κατά την ημέρα όμως της εορτής, όπως λέει ο σοφός Σολομών, πρέπει να λησμονούνται οι συμφορές (πρβλ. Σοφ. Σειρ. μζ, 10). Και ποια εορτή έχουμε επισημοτέρα από αυτήν, κατά την οποία ο ήλιος της δικαιοσύνης διέλυσε τα πονηρά σκότη του διαβόλου και αναλαμβάνοντας τη φύση μας, φωτίζει με αυτήν την κτίση κατά την οποία αυτό που είχε πέσει, αναστήθηκε και έτσι αυτό που βρισκόταν σε πόλεμο, συμφιλιώνεται, αυτό που είχε εκπέσει από τη ζωή, επανέρχεται στη ζωή, αυτό που βρισκόταν σε αιχμαλωσία, αποκαθίσταται στο βασιλικό αξίωμα; Τώρα αντηχεί σ όλη την οικουμένη ομόφωνος ο «ἦχος τῶν ἑορταζόντων» (πρβλ. Ψαλμ. μα, 5) κάθε γλώσσα, επουρανίων και επιγείων και καταχθονίων, αναβοά, «εὐλογητὸς Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς εἰς δόξαν Θεοῦ Πατρὸς εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων». Αμήν. Αγίου Γρηγορίου Νύσσης, απόσπασμα από το λόγο εις την Γέννησιν του Χριστού και εις τα νήπια που εφονεύθησαν εις την Βηθλεέμ από τον Ηρώδη, Ε. Π. Ε. Γρηγορίου Νύσσης Έργα ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ 1) ΜΕΓΑΛΕΣ ΩΡΕΣ ΤΩΝ ΘΕΟΦΑΝΕΙΩΝ Την Παρασκευή 4 Ιανουαρίου 2013, 7:00μ.μ. οι Μεγάλες Ώρες των Θεοφανείων στο Ναό μας. 2) ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΘΕΟΦΑΝΕΙΩΝ Το Σάββατο 5 Ιανουαρίου 2013, στις 6:30π.μ. Όρθρος, Θ. Λειτουργία και Μέγας Αγιασμός και στις 5:00μ.μ. Μέγας Εσπερινός. ΧΑΡ. ΝΙΚΟΛΑΟΥ & Α. ΚΟΥΜΠΗ, ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ Τ.Κ. 19003, ΤΗΛ. ΚΑΙ FAX: 22990 40040, e-mail: ag.nikolaosmark@yahoo.gr, ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΝΑΟΥ: www.agnikmark.gr