Κυριακὴ 3 Μαρτίου. Μνήμη τῶν ἁγίων μαρτύρων Εὐτροπίου, Κλεονίκου καὶ Βασιλίσκου. Κυριακὴ τοῦ Ἀσώτου Υἱοῦ. Ἦχος πλ. β. Ἑωθινὸν στ. Σημείωσις: Τὴν ἐν τῇ παρούσῃ Κυριακῇ ἀκολουθίαν τῶν ἁγίων μαρτύρων Εὐτροπίου, Κλεονίκου καὶ Βασιλίσκου, ψάλλομεν εἰς τὰ ἀποδεῖπνα τῇ παρελθούσῃ Παρασκευῇ ἑσπέρας. Τυπικαὶ διατάξεις τῶν Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν Ἐν τῷ μικρῷ ἐσπερινῷ Μετὰ τὸν προοιμιακὸν ψαλμὸν ἱστῶμεν στίχους δ καὶ ψάλλομεν τὰ γ Ἀναστάσιμα στιχηρά Νίκην ἔχων Χριστέ Σήμερον ὁ Χριστός Σὲ Κύριε τὸν ὄντα δευτεροῦντες τὸ α. Δόξα, καὶ νῦν τὸ δογματικὸν θεοτοκίον Ἄξιόν ἐστιν ὡς ἀληθῶς...εἶτα τό Φῶς ἱλαρόν καί τὸ Προκείμενον Ὁ Κύριος ἐβασίλευσεν μετὰ τῶν στίχων αὐτοῦ. Εὐθὺς τό Κατάξίωσον Κύριε Εἶτα ψάλλομεν τὸ ἀναστάσιμον ἀποστίχον Τὴν Ἀνάστασίν σου Χριστὲ Σωτὴρ καὶ τὰ τῆς Θεοτόκου Ὅρκῳ ὡς ὑπέσχετο Νοὸς καθαρότητι Θανάτου κατάλυσις Δόξα, καὶ νῦν τὸ θεοτοκίον Δεῦτε πάντα τὰ ἔθνη Εἶτα τό Νῦν ἀπολύεις καὶ τὸ τρισάγιον. Ἀπολυτίκιον, τὸ Ἀναστάσιμον Ἀγγελικαὶ δυνάμεις Δόξα Καὶ νῦν τὸ θεοτοκίον Ὁ τὴν εὐλογημένην καλέσας σου Μητέρα Ἀπόλυσις. Ἐν τῷ ἀποδείπνῳ Ἐν τῷ μικρῷ ἀποδείπνῳ, ψάλλομεν τὸν κανόνα τῆς Θεοτόκου κατ ἦχον καὶ ἡμέραν Τῆς ἐμῆς καρδίας (ἐκ τοῦ Θεοτοκαρίου τοῦ ἁγίου Νικοδήμου τοῦ ἁγιορείτου). Εἰς δὲ τὸ τρισάγιον, τὸ κοντάκιον τοῦ Τριῳδίου Τῆς πατρῴας δόξῃς σου Ἐν τέλει, μετὰ τὸ Τῇ Ὑπερμάχῳ οἱ κδ οἶκοι τῆς Θεοτόκου.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ ΥΙΟΥ 2 Ἐν τῷ μεγάλῳ ἐσπερινῷ Μετὰ τὸν προοιμιακὸν ψαλμόν, στιχολογοῦμεν τὴν α στάσιν τοῦ α Καθίσματος τοῦ Ψαλτηρίου, ἤτοι τὸ Μακάριος ἀνήρ Εἰς τὸ Κύριε ἐκέκραξα ἱστῶμεν στίχους ι καὶ ψάλλομεν στιχηρὰ ἀναστάσιμα γ Νίκην ἔχων Χριστέ Σήμερον ὁ Χριστός Σὲ Κύριε τὸν ὄντα στιχηρὰ ἀνατολικὰ γ Ἐν τῷ σταυρῷ σου Χριστέ Δία παντὸς εὐλογοῦντες τὸν Κύριον Δόξα τῇ δυνάμει σου Κύριε και τοῦ Τριῳδίου ἰδιόμελα β Εἰς ἀναμάρτητον χώραν Ἐπιγνῶμεν ἀδελφοί δευτεροῦντες αυτά. Δόξα τὸ ἰδιόμελον τοῦ Τριῳδίου Ὢ πόσων ἀγαθών Καὶ νῦν, τὸ θεοτοκίον τοῦ ἤχου Τὶς μὴ μακαρίσει σὲ Εἴσοδος, τὸ Φῶς ἱλαρόν καὶ τὸ προκείμενον Ὁ Κύριος ἐβασιλευσεν μετὰ τῶν στίχων αὐτοῦ. Εἰς τὴν λιτήν, τὸ στιχηρὸν τοῦ ἁγίου τῆς μονῆς, ἢ τοῦ ἁγίου τοῦ ναοῦ. Δόξα, καὶ νῦν Θεοτοκίον. Εἰς τὸν στίχον, τὸ ἀναστάσιμον στιχηρόν Τὴν Ἀνάστασίν σου Χριστὲ Σωτὴρ καὶ τὰ κατ ἀλφάβητον Πύλας συντρίψας χαλκᾶς Ῥεύσεως ἡμᾶς τῆς πάλαι Σταυρωθεὶς ὡς ἠβουλήθης Δόξα τὸ ἰδιόμελον τοῦ Τριῳδίου Τῆς πατρικῆς δωρεᾶς Καὶ νῦν, θεοτοκίον Ὁ ποιητὴς καὶ λυτρωτής μου Ἀπολυτίκιον ἀναστάσιμον Ἀγγελικαὶ δυνάμεις ἅπαξ, εὐθὺς τὸ Θεοτόκε Παρθένε ἅπαξ, καὶ ἡ εὐλόγησις τῶν ἄρτων. Εἶτα τὰ λοιπὰ τῆς ἀγρυπνίας. Μὴ τελουμένης ἀγρυπνίας, ἀπολυτίκια εἰς τὸν μέγαν ἐσπερινὸν (καταλιμπανομένου τοῦ μικροῦ) λέγομεν, ὡς ἐσημειώθησαν ἐν τῷ μικρῷ. Τῇ δὲ Κυριακῇ πρωῒ, ἐν τῷ μεσονυκτικῷ, ὁ τριαδικὸς κανὼν τοῦ ἤχου Τρεῖς ὑποστάσεις ὑμνοῦμεν θεαρχικὰς Τὰ Ἄξιόν ἐστιν Τρισάγιον, καὶ ἡ ὑπακοὴ τοῦ ἤχου Τῷ ἑκουσίῳ καὶ ζωοποιῷ σου θανάτῳ καὶ τὰ λοιπὰ τοῦ μεσονυκτικοῦ. Ἐν τῷ Ὄρθρῳ Εἰς τὸ Θεὸς Κύριος Ἀπολυτίκιον τὸ ἀναστάσιμον Ἀγγελικαὶ δυνάμεις Δόξα τὸ αὐτό Καὶ νῦν τὸ θεοτοκίον Ὁ τὴν εὐλογημένην καλέσας σου Μητέρα Εὐθὺς ἡ στιχολογία τοῦ Ψαλτηρίου ὡς ἐξῇς: ὁ ἀ- ναγνώστης Κύριε, ἐλέησον γ, Δόξα, καὶ νῦν Καὶ ἀναγινώσκει τὸ Β
3 ΤΥΠΙΚΑΙ ΙΑΤΑΞΕΙΣ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ κάθισμα τοῦ Ψαλτηρίου. Εἰς τὸ τέλος αὐτοῦ λέγει Δόξα, καὶ νῦν. Ἀλληλούϊα, ἀλληλούϊα, ἀλληλούϊα δόξα σοι, ὁ Θεός. Ἐκ γ. Ἡ ἐλπὶς ἠμῶν Κύριε δόξα σοι. Ὁ ἱερεύς μικρὰ συναπτὴ καί Ὅτι σὸν τὸ κράτος Ὁ χορός Ἀμήν, καὶ ψάλλονται τὰ ἀναστάσιμα καθίσματα Τοῦ τάφου ἀ- νεωγμένου Δόξα Κύριε, παρίσταντο τῷ τάφῳ σου Καὶ νῦν τὸ θεοτοκίον Προϊστορεῖ ὁ Γεδεὼν τὴν σύλληψιν Εἶτα ὁ ἀναγνώστης Κύριε, ἐλέησον γ, Δόξα, καὶ νῦν. Καὶ ἀναγινώσκει τὸ Γ κάθισμα τοῦ Ψαλτηρίου. Εἰς τὸ τέλος αὐτοῦ λέγει Δόξα, καὶ νῦν. Ἀλληλούϊα, ἀλληλούϊα, ἀλληλούϊα δόξα σοι, ὁ Θεός. Ἐκ γ. Ἡ ἐλπὶς ἠμῶν Κύριε δόξα σοι. Ὁ ἱερεύς μικρὰ συναπτὴ καί Ὅτι ἀγαθὸς καὶ φιλάνθρωπος Ὁ χορός Ἀμήν, καὶ ψάλλονται τὰ ἀναστάσιμα καθίσματα Ἡ Ζωὴ ἐν τῷ τάφῳ ἀ- νέκειτο Δόξα Προϊστορεῖ ὁ Ἴωνας τὸν τάφον σου Καὶ νῦν τὸ θεοτοκίον Θεοτόκε Παρθένε Εἶτα ὁ ἀναγνώστης Κύριε, ἐλέησον γ, Δόξα, καὶ νῦν. Καὶ ἀναγινώσκει τὸ ΙΖ κάθισμα τοῦ Ψαλτηρίου. Εἰς τὸ τέλος αὐτοῦ ψάλλονται τὰ Εὐλογητάρια. Αἴτησις καὶ ἡ Ὑπακοὴ τοῦ ἤχου Τῷ ἑκουσίῳ καὶ ζωοποιῷ σου θανάτῳ Εὐθὺς οἱ ἀναβαθμοὶ τοῦ ἤχου, τὸ προκείμενον αὐτοῦ καὶ ἅπασα ἡ τάξις τοῦ Ἀναστασίμου Ϟ Εὐαγγελίου. Μετὰ τὸν ν ψαλμὸν ψάλλομεν τὰ ἐν τῷ Τριωδίῳ ἰδιόμελα. Δόξα Τῆς μετανοίας ἄνοιξόν μοι Καὶ νῦν Τῆς σωτηρίας εὔθυνόν μοι Τὰ πλήθη τῶν πεπραγμένων μοι δεινῶν Εἶτα οἱ κανόνες ὁ ἀναστάσιμος, μετὰ τῶν εἱρμῶν, εἰς δ τροπάρια, ὁ Σταυροαναστάσιμος, ἄνευ εἱρμῶν, εἰς β τροπάρια, ὁ τῆς Θεοτόκου, ἄνευ εἱρμῶν, εἰς β τροπάρια καὶ τοῦ Τριῳδίου, ἄνευ εἱρμῶν, εἰς Ϟ τροπάρια. Καταβασίας δὲ ψάλλομεν τοὺς εἱρμοὺς τοῦ κανόνος τοῦ Τρι- ῳδίου Τὴν Μωσέως ᾠδὴν Λέγομεν δὲ ἐν τῷ κανόνι καὶ τοὺς ιβ στίχους ἐξ ἑκάστης ᾠδῆς τῆς στιχολογίας. Ἀπὸ γ ᾠδῆς τὸ ἀναστάσιμον κοντάκιον Τῇ ζωαρχικὴ παλάμῃ τοὺς τεθνεῶτας καὶ ὁ οἶκος Τὸν Σταυρὸν καὶ τὴν ταφήν σου Ζωοδότα Εἶτα τὸ κάθισμα τοῦ Τριῳδίου Ἀγκάλας πατρικάς Δόξα τὸ αὐτὸ Καὶ νῦν, τὸ θεοτοκίον Ἀνύμφευτε ἁγνὴ Ἀφ ἕκτης, κοντάκιον τοῦ Τριῳδίου Τῆς πατρῴας δόξης σου καὶ οἶκος αὐτοῦ Τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν καθ ἑκάστην Εἶτα τὸ συναξάριον,
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ ΥΙΟΥ 4 πρῶτον τοῦ Μηναίου καὶ εἶτα τοῦ Τριῳδίου. Στιχολογείται καὶ ἡ Τιμιωτέρα Τὸ Ἅγιος Κύριος ὁ Θεὸς ἡμῶν ἐκ γ καὶ τὸ Ὑψοῦτε Κύριον τὸν Θεὸν ἡμῶν εἶτα τὸ ἑξαποστειλάριον, τὸ Ϟ Ἀναστάσιμον Δεικνύων ὅτι ἄνθρωπος τοῦ Τριῳδίου Τὸν πλοῦτον ὅν μοι δέδωκας Ἐσκόρπισα τὸν πλοῦτον σου καὶ τὸ θεοτοκίον Ἁγία Μητροπάρθενε Εἰς τοὺς αἴνους ἱστῶμεν στίχους η καὶ ψάλλομεν ἀναστάσιμα στιχηρὰ δ Ὁ Σταυρός σου Κύριε Ἡ ταφή σου Δεσπότα Σὺν Πατρὶ καὶ Πνεύματι Τριήμερος ἀνέστης Χριστὲ ἀνατολικὸν ἐν Κύριε, μέγα καὶ φοβερὸν ὑπάρχει καὶ τοῦ Τριῳδίου ἰδιόμελα γ Τήν του Ἀσώτου φωνήν Ὡς ὁ Ἄσωτος Υἱός Δαπανήσας ἀσώτως Λέγομεν δὲ εἰς τὰ δύο τελευταῖα τοὺς δύο συνήθεις τῆς Κυριακῆς στίχους. Δόξα τὸ ἰδιόμελον τοῦ Τριῳδίου Πάτερ ἀγαθὲ Καὶ νῦν Ὑπερευλογημένη Δοξολογία μεγάλη καὶ τὸ ἀναστάσιμον τροπάριον Ἀναστὰς ἐκ τοῦ μνήματος ἐκτενής καὶ ἀπόλυσις. Εἶτα τὸ Ϟ ἑωθινὸν ἰδιόμελον Ἡ ὄντως εἰρήνη σύ Χριστὲ Ἡ α ὥρα ἐν τῷ νάρθηκι. Ἐν ταῖς ὥραις Δόξα, Ἀπολυτίκιον ἀναστάσιμον Ἀγγελικαὶ δυνάμεις Καὶ νῦν τὸ θεοτοκίον τῆς ὥρας. Εἰς δὲ τὸ τρισάγιον, τὸ κοντάκιον τοῦ Τριῳδίου Τῆς πατρῴας δόξης σου Εἰς τὴν Θείαν Λειτουργίαν Τὰ τυπικά, οἱ ἀναστάσιμοι μακαρισμοὶ εἰς δ τροπάρια καὶ ἡ Ϟ ᾠδὴ τοῦ κανόνος τοῦ Τριῳδίου, ἄνευ εἱρμοῦ, εἰς δ τροπάρια. Εἴσοδος Εἰσοδικὸν Δεῦτε προσκυνήσωμεν ὁ ἀναστὰς ἐκ νεκρών. Ἀπολυτίκια μετὰ τὴν εἴσοδον, τὸ Ἀναστάσιμον Ἀγγελικαὶ δυνάμεις τοῦ ἁγίου τῆς μονῆς ἢ τοῦ ἁγίου τοῦ ναοῦ Δόξα, ἡ ὑπακοὴ τοῦ ἤχου Τῷ ἑκουσίῳ καὶ ζωοποιῷ σου θανάτῳ Καὶ νῦν, τὸ κοντάκιον τοῦ Τριῳδίου Τῆς πατρῴας δόξης σου Προκείμενον καί Ἀλληλουϊάριον τοῦ ἤχου. Ἀπόστολος τῆς Κυριακῆς Πάντα μοι ἔξεστιν, ἀλλ οὐ πάντα συμφέρει (Κορ. Ϟ 12-20), ὁ
5 ΤΥΠΙΚΑΙ ΙΑΤΑΞΕΙΣ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ ζήτει τῇ λδ Κυριακῇ τῶν ἐπιστολῶν τοῦ Ἀποστόλου Παύλου.. Εὐαγγέλιον ὁμοίως Ἄνθρωπός τις εἶχε δύο υἱοὺς (Λουκ. ιε 11-32), ὁ ζήτει τῇ ιζ Κυριακῇ τῶν κατὰ Λουκᾶν Εὐαγγελίων. Εἰς τὸ ἑξαιρέτως τὸ Ἄξιόν ἐστιν Κοινωνικὸν Αἰνεῖτε τὸν Κύριον Εἴδομεν τὸ φῶς Πληρωθήτω Εἴη τὸ ὄνομα Κυρίου ἐκ γ, Δόξα Kαὶ νῦν οἱ δύο ψαλμοὶ Εὐλογήσω τὸν Κύριον Ὑψώσω σὲ ὁ Θεός μου καὶ ἡ ἀπόλυσις.