υγκέντρωση απογεύματος αββάτου 2 Απριλίου 2011 Βρίσκοντας αγαλλίαση μέσω στοργικής υπηρέτησης Από τον Πρεσβύτερο Ράσελ Μπάλαρντ Σης Απαρτίας των Δώδεκα Αποστόλων Αδελφοί και αδελφοί, ελπίζω ότι όσοι από εσάς που επισκέπτεσθε αυτόν τον καιρό τη ωλτ Λέηκ να έχετε την ευκαιρία να απολαύσατε τα χρώματα και τα αρώματα των όμορφων ανοιξιάτικων ανθέων στην Σέμπλ κουέαρ. Η άνοιξη φέρνει μία ανανέωση φωτός και ζωής -- υπενθυμίζοντάς μας, μέσω του κύκλου των εποχών, τη ζωή, τη θυσία και την ανάσταση του Λυτρωτή μας, Ιησού Φριστού, διότι «τα πάντα δίνουν μαρτυρία για [Εκείνον]» (Μωυσή 6:63). Εν αντιθέσει προς αυτήν την όμορφη σκηνή της άνοιξης και του συμβολισμού της για την ελπίδα, υπάρχει ένας κόσμος αβεβαιότητος, περιπλοκότητος και συγχύσεως. Οι απαιτήσεις της καθημερινής ζωής --μόρφωση, δουλειές, ανατροφή παιδιών, διοίκηση της Εκκλησίας και κλήσεις, εγκόσμιες δραστηριότητες ακόμη και πόνος και λύπη απροσδόκητης ασθένειας και τραγωδίας-- μπορούν να μας καταπονήσουν. Πώς μπορούμε να απαλλαγούμε από αυτόν τον μπερδεμένο ιστό των δυσκολιών και αβεβαιοτήτων, προκειμένου να βρούμε ψυχική ηρεμία και ευδαιμονία; υχνά είμαστε σαν τον νεαρό έμπορο από τη Βοστώνη, ο οποίος το 1849, όπως λέγει η ιστορία, ενεπλάκη στον πυρετό της χρυσοθηρίας στην Καλιφόρνια. Πώλησε όλη την περιουσία του, προκειμένου να κυνηγήσει την τύχη του στους ποταμούς της Καλιφόρνιας, που του είχαν πει ότι ήσαν γεμάτοι με χρυσό σε ψήγματα τόσο μεγάλα, που μετά βίας μπορούσε να τα μεταφέρει κάποιος. Ύστερα από κάθε ατελείωτη ημέρα, ο νεαρός άνδρας εμβύθιζε το μεταλλικό δοχείο του στον ποταμό και αυτό έβγαινε άδειο. Η μόνη του ανταμοιβή ήταν ένας σωρός από πέτρες που μεγάλωνε. Αποθαρρυμένος και απένταρος, ήταν έτοιμος να παραιτηθεί, μέχρις ότου μία ημέρα ένας παλιός, έμπειρος χρυσοθήρας του είπε: «Αγόρι μου, έχεις μαζέψει έναν σωρό από πέτρες εκεί». Ο νεαρός απήντησε: «Δεν υπάρχει χρυσός εδώ. Γυρίζω σπίτι».
Βαδίζοντας επάνω από τον σωρό με τις πέτρες, ο παλιός χρυσοθήρας είπε: «Ψ, υπάρχει χρυσός. Απλώς πρέπει να ξέρεις πού να τον βρεις». Πήρε δύο πέτρες στα χέρια του και τις κτύπησε μαζί. Μία από τις πέτρες άνοιξε, αποκαλύπτοντας διάφορα ψήγματα χρυσού να λαμποκοπούν στο ηλιακό φως. Παρατηρώντας έναν εξογκωμένο δερμάτινο σάκο γύρω από τη μέση του χρυσοθήρα, ο νεαρός άνδρας είπε: «Χάχνω ψήγματα σαν και αυτά που έχεις στον σάκο σου, όχι απλώς μικροσκοπικά ψήγματα». Ο παλιός χρυσοθήρας προέτεινε τον σάκο του προς τον νεαρό ο οποίος κοίταξε μέσα περιμένοντας να δει μεγάλα ψήγματα. Έμεινε άναυδος που είδε ότι ο σάκος ήταν γεμάτος με χιλιάδες μικρά ψήγματα χρυσού. Ο παλιός χρυσοθήρας είπε: «Αγόρι μου, μου φαίνεται ότι είσαι τόσο απασχολημένος να ψάχνεις μεγάλα ψήγματα, που αποτυγχάνεις να γεμίζεις τον σάκο σου με αυτά τα πολύτιμα ψήγματα χρυσού. Η υπομονετική συσσώρευση αυτών των μικρών ψηγμάτων μού έχει αποφέρει μεγάλο πλούτο». Η ιστορία αυτή δείχνει την πνευματική αλήθεια την οποίαν δίδαξε ο Άλμα στον υιό του, Ήλαμαν: «Με μικρά και απλά πράγματα πραγματοποιούνται σπουδαία πράγματα» Και με πολύ μικρούς φορείς ο Κύριος πραγματοποιεί τη σωτηρία πολλών ψυχών» (Άλμα 37:6-7). Αδελφοί και αδελφές, το ευαγγέλιο του Ιησού Φριστού είναι απλό, όσο και αν προσπαθούμε να το κάνουμε περίπλοκο. Θα πρέπει να αγωνιζόμαστε να διατηρούμε τη ζωή μας ομοίως απλή, απαρακώλυτη από εξωγενείς επιρροές, εστιασμένη σε αυτά που έχουν μεγίστη σημασία. Ποια είναι τα πολύτιμα, απλά πράγματα του ευαγγελίου που φέρνουν διαύγεια και σκοπό στη ζωή μας; Ποια είναι αυτά τα ψήγματα του ευαγγελίου, των οποίων η υπομονετική συσσώρευση κατά την πορεία της ζωής μας θα μας ανταμείψει με τον υπέρτατο θησαυρό -- το πολύτιμο δώρο της αιώνιας ζωής;
Πιστεύω ότι υπάρχει μία απλή κι όμως βαθυστόχαστη --ακόμη και ανυπέρβλητη-- αρχή που περικλείει την ολότητα του ευαγγελίου του Ιησού Φριστού. Αν ασπασθούμε ολοψύχως αυτήν την αρχή και την καταστήσουμε κέντρο εστιάσεως της ζωής μας, θα μας εξαγνίσει και θα μας καθαγιάσει, ούτως ώστε να μπορέσουμε να ζήσουμε πάλι στην παρουσία του Θεού. Ο ωτήρας μίλησε περί αυτής της αρχής, όταν απήντησε στον Υαρισαίο ο οποίος ερώτησε: «Δάσκαλε, ποια εντολή είναι μεγάλη μέσα στον νόμο;»και ο Ιησούς τού είπε: Θα αγαπάς τον Κύριο τον Θεό σου από όλη την καρδιά σου, και από όλη την ψυχή σου, και από όλη τη διάνοιά σου.»αυτή είναι πρώτη και μεγάλη εντολή.»δεύτερη, όμως, όμοια μ αυτή είναι: Θα αγαπάς τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου» (Κατά Ματθαίον 22:36-40). Μόνον όταν αγαπούμε τον Θεό και τον Φριστό με όλη την καρδιά, την ψυχή και τον νου μας, είμαστε εις θέσιν να γίνουμε κοινωνοί αυτής της αγάπης με τον πλησίον μας μέσω πράξεων καλοσύνης και υπηρετήσεως -- ο τρόπος με τον οποίον ο ωτήρας θα αγαπούσε και θα μας υπηρετούσε όλους εμάς, αν ήταν ανάμεσά μας σήμερα. Όταν αυτή η αγνή αγάπη του Φριστού --ή χριστιανική αγάπη-- μάς περιτυλίγει, σκεπτόμαστε, νιώθουμε και ενεργούμε περισσότερο όπως θα σκέπτονταν, θα ένιωθαν και θα ενεργούσαν ο Επουράνιος Πατέρας και ο Ιησούς Φριστός. Κίνητρό μας και εγκάρδια επιθυμία μας είναι σαν αυτά του ωτήρος. Ανέφερε αυτήν την επιθυμία στους Αποστόλους Σου την παραμονή της σταυρώσεώς Σου. Είπε: «Μια καινούργια εντολή σας δίνω: Να αγαπάτε ο ένας τον άλλο, όπως εγώ σας αγάπησα»από τούτο θα γνωρίσουν όλοι ότι είστε μαθητές μου, αν έχετε αγάπη ο ένας απέναντι στον άλλο» (Κατά Ιωάννην 13:34-35).
Η αγάπη την οποίαν περιέγραψε ο ωτήρας είναι ενεργός αγάπη. Δεν φανερώνεται μέσω μεγάλων και ηρωικών πράξεων, αλλά αντιθέτως μέσω απλών πράξεων καλοσύνης και υπηρετήσεως. Τπάρχουν μυριάδες τρόποι και περιστάσεις στις οποίες μπορούμε να υπηρετούμε και να αγαπούμε τους άλλους. Επιτρέψατέ μου να προτείνω μόνον μερικούς. Πρώτον, η χριστιανική αγάπη αρχίζει στο σπιτικό. Η μοναδική σημαντικότατη αρχή που θα πρέπει να κυβερνά κάθε σπιτικό είναι η εφαρμογή του Φρυσού Κανόνος -- η νουθεσία του Κυρίου ότι «όλα όσα αν θέλετε να κάνουν σε σας οι άνθρωποι, έτσι κι εσείς να κάνετε σ αυτούς» (Κατά Ματθαίον 7:12). Αφιερώστε μία στιγμή και φαντασθείτε πώς θα νιώθατε, αν ήσαστε ο αποδέκτης απερίσκεπτων λόγων ή πράξεων. Με το παράδειγμά μας, ας διδάξουμε στα μέλη της οικογενείας μας να έχουν αγάπη μεταξύ αλλήλων. Ένα άλλο μέρος όπου έχουμε μεγάλη ευκαιρία να υπηρετήσουμε, είναι στην Εκκλησία. Οι τομείς και οι κλάδοι μας θα πρέπει να είναι μέρη όπου ο Φρυσός Κανών πάντοτε καθοδηγεί τα λόγια και τις πράξεις μας μεταξύ αλλήλων. Έχοντας καλοσυνάτη συμπεριφορά μεταξύ αλλήλων, λέγοντας λόγια υποστηρίξεως και ενθαρρύνσεως και όντες ευαίσθητοι στις ανάγκες των άλλων, μπορούμε να δημιουργήσουμε στοργική ενότητα ανάμεσα στα μέλη του τομέως. Εκεί όπου υπάρχει η χριστιανική αγάπη, δεν υπάρχει μέρος για κουτσομπολιό ή αγενή λόγια. Μέλη του τομέως, αμφότεροι οι ενήλικοι και οι νέοι, μπορούν να ενωθούν σε σημαίνουσα υπηρέτηση, προκειμένου να ευλογήσουν τη ζωή άλλων. Μόλις πριν από δύο εβδομάδες, ο Πρόεδρος της Βορειοδυτικής Περιοχής της Νοτίου Αμερικής, ο Πρεσβύτερος Μάρκους Νας των Εβδομήκοντα ανέφερε ότι αναθέτοντας «τους ισχυρούς τω πνεύματι σε όσους είναι αδύναμοι», διασώζουν χιλιάδες λιγότερο ενεργών ενηλίκων και νέων. Μέσω αγάπης και υπηρετήσεως, «ένας-ένας» έρχονται πίσω. Οι πράξεις αυτές καλοσύνης δημιουργούν επίσης έναν ισχυρό και παντοτινό δεσμό μεταξύ όλων όσοι συμμετέχουν -- αμφοτέρων των βοηθών και των βοηθουμένων. Σόσες πολλές πολύτιμες αναμνήσεις επικεντρώνονται γύρω από τέτοια υπηρέτηση. Όταν αναπολώ την επί πολλών ετών διοίκησή μου στην Εκκλησία, ορισμένες εκ των πιο εντόνων αναμνήσεών μου είναι οι στιγμές κατά τις οποίες συμμετείχα με μέλη του τομέως, για βοηθήσουμε κάποιον.
Για παράδειγμα, θυμάμαι ως επίσκοπος να εργάζομαι μαζί με διάφορα ενεργά μέλη του τομέως μου καθώς καθαρίζαμε τον λάκκο με τη χορτονομή σε σιλό στο αγρόκτημα προνοίας πασσάλου. Δεν ήταν ευχάριστη ανάθεση! Ένας λιγότερο ενεργός αδελφός, ο οποίος είχε να έλθει στην εκκλησία πολλά χρόνια, προσκλήθηκε να συμμετάσχει μαζί μας. Φάριν της αγάπης και της αλληλεγγύης που ένιωσε μαζί μας, καθώς εργαζόμασταν και μιλούσαμε σε αυτόν τον δύσοσμο λάκκο με χορτονομή σε σιλό, επέστρεψε στην εκκλησία και αργότερα επισφραγίσθηκε στον ναό στη σύζυγό του και τα παιδιά του. Η αλληλεγγύη μας μέσω της υπηρετήσεως έχει ευλογήσει τα παιδιά, τα εγγόνια και τώρα τα δισέγγονά του. Πολλά εξ αυτών έχουν υπηρετήσει σε ιεραποστολές, έχουν νυμφευθεί στον ναό και μεγαλώνουν μία αιώνια οικογένεια --ένα σπουδαίο έργο που διαμορφώθηκε από μία απλή πράξη-- ένα μικρό ψήγμα χρυσού. Μία τρίτη περιοχή όπου μπορούμε να υπηρετούμε, είναι στην κοινότητά μας. Ψς αγνή έκφραση της αγάπης και του ενδιαφέροντός μας, μπορούμε να προσεγγίσουμε αυτούς που έχουν ανάγκη τη βοήθειά μας. Πολλοί από εσάς έχετε φορέσει μπλούζες Φείρες βοηθείας και εργασθεί αόκνως, προκειμένου να ανακουφίσετε δεινά και να βελτιώσετε την κοινότητά σας. Νέοι ανύπανδροι ενήλικοι στον πάσσαλο εντάι της Ιαπωνίας προσέφεραν προσφάτως πολύτιμη υπηρέτηση στην έρευνα για μέλη μετά το επακόλουθο του καταστρεπτικού σεισμού και του τσουνάμι. Τπάρχουν αναρίθμητοι τρόποι να υπηρετούμε. Μέσω της εγκάρδιας καλοσύνης και υπηρετήσεώς μας, μπορούμε να γίνουμε φίλοι με αυτούς τους οποίους υπηρετούμε. Από τις φιλίες αυτές έρχεται καλύτερη κατανόηση της αφοσιώσεώς μας στο ευαγγέλιο και η επιθυμία να μάθουμε περισσότερα για την Εκκλησία. Ο καλός μου φίλος, ο Πρεσβύτερος Σζόζεφ Γουέρθλιν, έκανε λόγο περί της δυνάμεως αυτής της αρχής, όταν είπε: «Η καλοσύνη είναι η πεμπτουσία της μεγαλοσύνης είναι το διαβατήριο που ανοίγει θύρες και δημιουργεί φίλους. Μαλακώνει καρδιές και διαμορφώνει σχέσεις που μπορούν να διαρκέσουν μια ολόκληρη ζωή» ( The Virtue of Kindness, Liahona, Μάιος 2005, 26). Ένας άλλος τρόπος με τον οποίον μπορούμε να υπηρετούμε τα παιδιά του Επουρανίου Πατρός μας είναι μέσω ιεραποστολικής υπηρετήσεως -- όχι μόνον ως πλήρους απασχολήσεως ιεραπόστολοι, αλλά επίσης ως φίλοι και γείτονες. Η μελλοντική ανάπτυξη της Εκκλησίας δεν θα γίνει μέσω μόνον του κτυπήματος της πόρτας αγνώστων. Θα γίνει όταν τα μέλη, μαζί με τους ιεραποστόλους, γεμάτα με την αγάπη του Θεού και του Φριστού,
διακρίνουν ανάγκες και ανταποκρίνονται σε αυτές τις ανάγκες με το πνεύμα της αγαθοεργούς υπηρετήσεως. Όταν το κάνουμε αυτό, αδελφοί και αδελφές, οι ειλικρινείς τη καρδία θα αισθανθούν την ειλικρίνεια και την αγάπη μας. Πολλοί θα θέλουν να μάθουν περισσότερα για εμάς. Σότε και μόνον τότε θα έχει επέκταση η Εκκλησία για να γεμίσει όλη τη γη. Αυτό δεν μπορεί να επιτευχθεί από ιεραποστόλους μόνον, αλλά απαιτεί το ενδιαφέρον και την υπηρέτηση κάθε μέλους. ε όλη μας την υπηρέτηση χρειάζεται να είμαστε ευαίσθητοι στις προτροπές του Αγίου Πνεύματος. Η σιγαλή σαν αύρα φωνή μπορεί θα μας γνωρίσει ποιος χρειάζεται τη βοήθειά μας και τι μπορούμε να κάνουμε, για να τον βοηθήσουμε. Ο Πρόεδρος πένσερ Κίμπαλ είπε: «Είναι ζωτικής σημασίας να υπηρετούμε ο ένας τον άλλον στη βασιλεία Σόσο συχνά, οι πράξεις υπηρετήσεως από μέρους μας αποτελούνται από απλή ενθάρρυνση ή από δόσιμο βοήθεια σε κοινότοπες εργασίες, αλλά τι ένδοξες συνέπειες μπορούν να έλθουν από μικρές κι όμως εσκεμμένες πράξεις!» (Teachings of Presidents Of the Church: Spencer W. Kimball [2006], 82). Και ο Πρόεδρος Σόμας Μόνσον έχει συμβουλεύσει: «Οι ανάγκες των άλλων είναι πάντοτε παρούσες και καθείς εξ ημών μπορεί να κάνει κάτι, για να βοηθήσει κάποιον.» Αν δεν χάσουμε τον εαυτό μας στην υπηρέτηση των άλλων, υπάρχει ελάχιστος σκοπός στη δική μας ζωή» («Σι έχω κάνει για κάποιον σήμερα;» Liahona, Νοέμβρ. 2009, 85). Αδελφοί και αδελφές, επιτρέψατέ μου να τονίσω εκ νέου ότι το πιο σημαντικό γνώρισμα του Επουρανίου Πατρός και του Αγαπημένου Τιού Σου, το οποίο θα πρέπει να επιθυμούμε και να επιζητούμε να αποκτήσουμε εντός ημών, είναι το χάρισμα της χριστιανικής αγάπης, «της αγνής αγάπης του Φριστού» (Μορόνι 7:47). Από αυτό το χάρισμα πηγάζει η ικανότητά μας να αγαπούμε και να υπηρετούμε τους άλλους όπως ο ωτήρας. Ο προφήτης Μόρμον μάς δίδαξε την υπέρτατη σημασία αυτού του χαρίσματος και μας είπε πώς μπορούμε να το λάβουμε:
«Επομένως, αγαπημένοι μου αδελφοί, να προσεύχεστε στον Πατέρα με όλη τη δύναμη της καρδιάς, να είστε γεμάτοι με την αγάπη αυτήν που εκείνος έχει απονείμει σε όλους όσοι είναι ειλικρινείς οπαδοί του Τιού Σου, Ιησού Φριστού, ώστε να γίνετε γιοι του Θεού, ώστε όταν παρουσιαστεί να είμαστε σαν αυτόν, γιατί θα τον ιδούμε όπως είναι, ώστε να μπορούμε να έχουμε αυτήν την ελπίδα, ώστε να μπορούμε να εξαγνιστούμε ακριβώς όπως είναι και εκείνος αγνός» (Μορόνι 7:48). πουδαία πράγματα επιτυγχάνονται με μικρές και απλές πράξεις. αν τα μικρά ψήγματα χρυσού που συσσωρεύονται με τον καιρό σε μεγάλο θησαυρό, οι μικρές και απλές πράξεις καλοσύνης και υπηρετήσεως θα συσσωρευθούν σε μια ζωή γεμάτη με την αγάπη για τον Επουράνιο Πατέρα, αφοσίωση στο έργο του Κυρίου Ιησού Φριστού και μία αίσθηση γαλήνης και αγαλλιάσεως κάθε φορά που προσεγγίζουμε ο ένας τον άλλον. Καθώς πλησιάζουμε στην εποχή του Πάσχα, είθε να δείξουμε την αγάπη και την εκτίμησή μας για την εξιλεωτική θυσία του ωτήρος μέσω των απλών, συμπονετικών πράξεων υπηρετήσεως προς τους αδελφούς και τις αδελφές μας στο σπιτικό, στην εκκλησία και την κοινότητά μας. Γι αυτό προσεύχομαι ταπεινώς στο όνομα του Ιησού Φριστού, αμήν.