ÓÅÉÑÁ: ÌÉÊÑÇ ÐÕÎÉÄÁ TIÔËÏÓ ÐÑÙÔÏÔÕÐÏÕ: PETER AND THE SECRET OF RUNDOON Aðü ôéò Åêäüóåéò Hyperion Books for Children, Νέα Υόρκη 2007 TÉÔËÏÓ ÂÉÂËÉÏÕ: Ο Πίτερ Παν και το Μυστικό του Ραντούν ÓÕÃÃÑÁÖÅΙÓ: Dave Barry & Ridley Pearson ÌÅÔÁÖÑÁÓÇ: Φωτεινή Μοσχή ÅÐÉÌÅËÅÉÁ ÄÉÏÑÈÙÓÇ ÊÅÉÌÅÍÏÕ: Άννα Μαράντη ÇËÅÊÔÑÏÍÉÊÇ ÓÅËÉÄÏÐÏÉÇÓÇ: Ραλλού Ρουχωτά EÊÔÕÐÙÓÇ: Άγγελος Ελεύθερος & ΣΙΑ Ο.Ε. ÂÉÂËÉÏÄÅÓÉÁ: Κωνσταντίνα Παναγιώτου & ΣΙΑ Ο.Ε. Dave Barry and Page One, Inc., 2007 Εικονογράφησης: Greg Call, 2007 All rights reserved. EÊÄÏÓÅÉÓ ØÕ ÏÃÉÏÓ Á.Å., ÁèÞíá 2009 Ðñþôç Ýêäïóç: Νοέµβριος 2009 ÉSBN 978-960-453-643-6 Τυπώθηκε σε χαρτί ελεύθερο χηµικών ουσιών, προερχόµενο αποκλειστικά και µόνο από δάση που καλλιεργούνται για την παραγωγή χαρτιού. To ðáñüí Ýñãï ðíåõìáôéêþò éäéïêôçóßáò ðñïóôáôåýåôáé êáôü ôéò äéáôüîåéò ôïõ Åëëçíéêïý Íüìïõ (Í. 2121/1993 üðùò Ý åé ôñïðïðïéçèåß êáé éó ýåé óþìåñá) êáé ôéò äéåèíåßò óõìâüóåéò ðåñß ðíåõìáôéêþò éäéïêôçóßáò. Áðáãïñåýåôáé áðïëýôùò ç Üíåõ ãñáðôþò αäåίáò ôïõ åêäüôç êáôü ïðïéïäþðïôå ôñüðï Þ ìýóï áíôéãñáöþ, öùôïáíáôýðùóç êáé åí ãýíåé áíáðáñáãùãþ, åêìßóèùóç Þ äáíåéóìüò, ìåôüöñáóç, äéáóêåõþ, áíáìåôüäïóç óôï êïéíü óå ïðïéáνäþðïôå ìïñöþ (çëåêôñïíéêþ, ìç áíéêþ Þ Üëëç) êáé ç åí ãýíåé åêìåôüëëåõóç ôïõ óõíüëïõ Þ ìýñïõò ôïõ Ýñãïõ. ÅÊÄÏÓÅÉÓ ØÕ ÏÃÉÏÓ Á.Å. PSICHOGIOS PUBLICATIONS S.A. äñá: ÔáôïÀïõ 121 Head office: 121, Tatoiou Str. 144 52 Ìåôáìüñöùóç 144 52 Metamorfossi, Greece Âéâëéïðùëåßï: Ìáõñïìé Üëç 1 Bookstore: 1, Mavromichali Str. 106 79 ÁèÞíá 106 79 Áthens, Greece Ôçë.: 2102804800 Tel.: 2102804800 Telefax: 2102819550 Telefax: 2102819550 www.psichogios.gr www.psichogios.gr e-mail: info@psichogios.gr e-mail: info@psichogios.gr
ÌåôÜöñáóç: Φωτεινή Μοσχή
Για τον Ροµπ, τη Σόφι, την Πέιτζ και τον Στόρε Μακάρι να έχετε πάντα µαζί σας λίγη κρυµµένη αστρόσκονη! ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ Ευχαριστούµε τον Τζ. Μ. Μπάρι, που φαντάστηκε µία απ τις πιο όµορφες ιστορίες όλων των εποχών, αλλά και την Πέιτζ Πίρσον που, όταν πρωτάκουσε αυτή την ιστορία, ρώτησε τον πατέρα της πώς πρωτογνώρισε ο Πίτερ Παν τον Κάπτεν Χουκ. Η ερώτηση της Πέιτζ µάς οδήγησε να γράψουµε το Ο Πίτερ Παν και οι Αστροκυνηγοί, που οδήγησε στο Ο Πίτερ Παν και οι Κλέφτες των Σκιών, που οδήγησε µε τη σειρά του στο βιβλίο που κρατάτε τώρα στα χέρια σας. Ψυχή όλων αυτών των βιβλίων ήταν η Γουέντι ναι, δεν κάνουµε πλάκα Λέφκον. Την ευχαριστούµε για την αµέριστη συµπαράσταση και τις ευγενικές υπενθυµίσεις ότι δεν µπορούσε να τα εκδώσει αν πρώτα δεν τα τελειώναµε. Ευχαριστούµε τον υπέροχο εικονογράφο µας, τον διακριτικά µεγαλοφυή Γκρεγκ Κολ, που ζωντάνεψε µε εικόνες τις λέξεις µας. Ευχαριστούµε τους ανθρώπους που µας βοήθησαν να οργανωθού- µε, ή, τουλάχιστον, να µην είµαστε τόσο ανοργάνωτοι όσο θα ήµασταν χωρίς αυτούς: τη Νάνσι Λίτζινγκερ και την Τζούντι Σµιθ. Ευχαριστούµε τους επιµελητές µας, Ντέιβιντ και Λόρα Γουόλτερς, καθώς και την Τζούντι Σµιθ, που βρήκαν και διόρθωσαν τα πολλά χοντροειδή λάθη µας. Η ευθύνη για τυχόν λάθη που έχουν παραµείνει σ αυτό το βιβλίο βαραίνει αποκλειστικά το σατανικό Λόρδο Όµβρο. Ευχαριστούµε την Τζένιφερ Λεβίν που µας γύρισε σ όλο τον πλανήτη, προκειµένου να µιλήσουµε για ένα ιπτάµενο αγόρι, και που µας έφερνε πάντα εγκαίρως πίσω, ώστε να προλάβουµε γιορτές και γενέθλια. Ευχαριστούµε τις έξυπνες και όµορφες συζύγους µας, Μισέλ και Μαρσέλ, που µας άφησαν να φύγουµε και να επιστρέψουµε. Πάνω απ όλα, ωστόσο, ευχαριστούµε τους αναγνώστες µας, τους µικρούς και τους όχι και τόσο µικρούς, κυρίως όµως όσους ήρθαν στα βιβλιοπωλεία ντυµένοι πειρατές. Ντέιβ Μπάρι & Ρίντλε Πίρσον
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1: Η συγκέντρωση...13 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2: Οι ανιχνευτές...19 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3: Ανησυχητικά νέα...24 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4: «Θα ξαναρθούν»...29 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5: Το σχέδιο της Μόλι...37 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 6: Οι φήµες λένε...42 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 7: Το µυστικό...44 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 8: εν υπάρχει καπνός...46 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 9: Ένας µυστηριώδης καθωσπρέπει κύριος...49 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 10: Το τσακάλι...55 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 11: Ο αόρατος εχθρός...62 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 12: Ορφανοτροφείο Σεντ Νόρµπερτ...69 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 13: Το βαθυσκάφος...78 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 14: Το άλλο τρένο...82 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 15: Το σχέδιο του Χουκ...90 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 16: Ένα πρόβληµα...93 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 17: Η επίθεση...98 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 18: Η αναζήτηση...114 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 19: Ανίσχυρος...116 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 20: Η υπόσχεση του Πίτερ...118 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 21: εν υπάρχει καιρός για χάσιµο...124 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 22: Βασιλιάς Ζαρµπόφ ο Τρίτος...135 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 23: Το τσακάλι διατάζει...145 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 24: Ο άντρας µε τη λευκή κελεµπία...147 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 25: Άσχηµα τα πράγµατα...152 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 26: Κάπτεν Σµι...159 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 27: Μια συζήτηση στην έρηµο...165 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 28: Η υπόσχεση του Τζέιµς...169
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 29: Σηµαντικά νέα...171 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 30: Φραγκλίνος...174 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 31: Η αµοιβή του Τζιµπράν...180 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 32: Η µάχη στο υπόγειο...183 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 33: Η συµµαχία...191 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 34: Μια δανεική καµήλα...196 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 35: Το νυχτερινό καραβάνι...201 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 36: Καταδίωξη...212 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 37: Οι ουρανοί ανοίγουν...213 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 38: Η ιδέα της Τινκ...220 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 39: Ένα απαίσιο χαµόγελο...223 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 40: Μια φωνή στον ουρανό...225 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 41: Όαση...232 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 42: Ερωτήσεις...238 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 43: Η ιδέα της Αστραφτερής Πέρλας...241 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 44: Μια διαρροή στο σύµπαν...243 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 45: Χαµένοι...250 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 46: Το µήνυµα της Τινκ...254 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 47: Η απόφαση της Μόλι...257 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 48: Το πλοίο...259 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 49: Το ορεκτικό...262 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 50: Αναπάντητες ερωτήσεις...266 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 51: Όχι και τόσο καλά...268 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 52: Οι χρυσές στολές...271 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 53: Το λάδωµα...275 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 54: Η εκτόξευση...279 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 55: Το τεράστιο µάτι...286 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 56: Η δεύτερη εκτόξευση...288 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 57: Η απαίσια παγωνιά...294 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 58: Το βουητό στον ουρανό...298 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 59: Η πάλη...303 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 60: Πιο λαµπερό απ τη µέρα...310 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 61: Η πόρτα του κελιού...312 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 62: Πυρ!...316
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 63: Το χρυσό φεγγάρι...322 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 64: Η µοναδική ελπίδα...338 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 65: Το µυστικό όπλο...341 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 66: Μια ανήσυχη νύχτα...346 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 67: Άσχηµα νέα...350 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 68: Συναγερµός...358 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 69: Η εξέγερση...361 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 70: Κάτι αδιανόητο...363 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 71: Τα τεράστια σαγόνια...368 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 72: Το όνειρο του Χουκ...382 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 73: Η υπόσχεση...392
Ο ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1 Η συγκέντρωση ηλικιωµένος άντρας περπάτησε στο λασπωµένο µονοπάτι σφίγγοντας το παλτό του γύρω απ το σώµα του για να προστατευτεί απ τον κρύο αέρα που βούιζε πάνω απ την πεδιάδα του Σόλζ- µπερι. Το σούρουπο πλησίαζε και ο άντρας ένιωθε ανακούφιση που έβλεπε τον προορισµό του, το χωριό Έιµσµπερι, να ξεπροβάλλει στον ορίζοντα. Ο διαβάτης έριξε µια µατιά στα αριστερά του, στο βάθος, στη συστάδα από τεράστιες βαθύχρωµες πέτρες. Είχε ζήσει κοντά στο Στόουνχεντζ ολόκληρη τη ζωή του και µέχρι πρόσφατα τις θεωρούσε ένα αδιάφορο στοιχείο του τοπίου. Τις τελευταίες εβδοµάδες, όµως, από εκείνη τη νύχτα µε τα παράξενα φώτα στον ουρανό, οι πέτρες ήταν λες και τραβούσαν το βλέµµα του. Ο ηλικιωµένος άντρας γύρισε το κεφάλι του, εκνευρισµένος µε τον εαυτό του. Ήταν λογικός άνθρωπος^ δεν ήταν απ αυτούς που πίστευαν τις ιστορίες που ακούγονταν στο χωριό για εκείνη τη νύχτα ιστορίες για σατανικά πνεύµατα που τριγύριζαν στις πέτρες, ζώα που φέρονταν παράξενα, ανθρώπους που ένιωθαν περίεργα πράγµατα «Ανοησίες», µονολόγησε, καθώς επιτάχυνε το βήµα του. ΚΡΑ! ΚΡΑ! ΚΡΑ! Η κραυγή του πουλιού ξάφνιασε τον άντρα. Σήκωσε το κεφάλι του και είδε ένα µεγάλο κοράκι να πετάει πάνω από την κοιλάδα. Κοντοστάθηκε και το κοίταξε καθώς πετούσε χαµηλά µπροστά του. Κοιτούσε το πουλί, όχι το χώµα, και έτσι δεν είδε τη σκιά του να περνάει πάνω απ τη δικιά του. Την ένιωσε όµως.
14 ΝΤΕ Β ΜΠΑΡΙ & ΡΙΝΤΛΕ ΠΙΡΣΟΝ εν ήξερε ότι ήταν σκιά, νόµιζε ότι ήταν απλώς η παγωνιά. Ένα ρίγος διαπέρασε το σώµα του και ο άντρας κούµπωσε ακόµη πιο σφιχτά το παλτό του. Ένιωσε ξαφνικά να ζαλίζεται και παραπάτησε λίγο. Βρίσκοντας, την επόµενη στιγµή, την ισορροπία του, άρχισε πάλι να περπατάει όχι πάνω στο µονοπάτι όµως. Πήγε προς τα δεξιά, προς µια συστάδα δέντρων. εν ήξερε γιατί το έκανε, ένιωθε λίγο µπερδεµένος. Έφτασε στα δέντρα και αντίκρισε το πιο παράδοξο θέαµα: ζώα, τουλάχιστον µια ντουζίνα µια αλεπού, ένα κουνέλι, δυο σκύλοι, µερικοί σκίουροι, κάµποσα πουλιά και µια γάτα. Ήταν παραταγ- µένα σε µια ευθεία γραµµή, εντελώς ακίνητα και αγνοώντας το ένα το άλλο, και κοίταζαν τον άντρα που πλησίαζε. Ο ηλικιωµένος σταµάτησε λίγα µέτρα πιο πέρα. Ούτε τώρα ήξερε το λόγο. Για µια στιγµή στάθηκε κοιτάζοντας τα ζώα. Μετά, η αλεπού πήγε προς το µέρος του, όχι όµως ευθεία πάνω του. Πέρασε δίπλα του έτσι ώστε η σκιά της να διασταυρωθεί µε τη δική του. Όταν έγινε αυτό, δυο πράγµατα συνέβησαν: ο άντρας ένιωσε άλλο ένα παγωµένο ρίγος και η αλεπού τον κοίταξε λες και µόλις τον είχε προσέξει και µετά έφυγε τρέχοντας. Κατόπιν, βγήκε µπροστά ένας απ τους σκύλους και επανέλαβε τις κινήσεις της αλεπούς διασταύρωσε τη σκιά του µε τον άντρα και µετά έφυγε τρέχοντας. Ακολούθησε ο άλλος σκύλος και µετά, ένα ένα, όλα τα υπόλοιπα ζώα. Κάθε φορά, ο άντρας αισθανόταν το ίδιο ρίγος. Τώρα όµως ένιωθε και κάτι άλλο, µια νέα παρουσία µια παρουσία να µεγαλώνει^ µέσα του. Ήταν ισχνή, αλλά ο άντρας την ένιωθε να δυναµώνει καθώς τα ζώα αποµακρύνονταν και καταλάβαινε πως, ό,τι κι αν ήταν, ερχόταν απ τα ζώα και συσσωρευόταν εντός του. Το καταλάβαινε αλλά δεν µπορούσε να κάνει τίποτα γι αυτό, παρά µόνο να κοιτάζει, σαν να βρισκόταν σε όνειρο. Όταν έφυγε και το τελευταίο ζώο, ο άντρας γύρισε στο µονοπάτι και, εξακολουθώντας να νιώθει ότι βρίσκεται σε όνειρο, συνέχισε να βαδίζει αργά προς το Έιµσµπερι. Έφτασε στο χωριό την ώρα που ο ήλιος βυθιζόταν πίσω από τους λόφους. Αντί να πάει στο σπίτι του, όµως, όπου η γυναίκα του θα του ετοίµαζε το δείπνο του, ο
Ο ΠΙΤΕΡ ΠΑΝ ΚΑΙ ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΡΑΝΤΟΥΝ 15 άντρας πήγε προς το Ξενοδοχείο Τζορτζ, το πιο παλιό ξενοδοχείο της πόλης. Ο ηλικιωµένος δεν µπήκε στο ξενοδοχείο, αλλά σταµάτησε µπροστά σε ένα απ τα παράθυρα. Στο φως της λάµπας από το εσωτερικό του δωµατίου, η σκιά του άντρα έπεφτε πάνω στο δρόµο µπροστά του. Σε λιγότερο από ένα λεπτό πέρασε µια γυναίκα. Οι δυο τους γνωρίζονταν αλλά κανείς τους δεν είπε κάτι. Η γυναίκα πέρασε µπροστά απ τον άντρα και οι σκιές τους διασταυρώθηκαν. Ο άντρας ένιωσε το γνώριµο τώρα ρίγος. Η γυναίκα αισθάνθηκε να της κόβεται η ανάσα, παραπάτησε, µετά συνήλθε και συνέχισε το δρόµο της χωρίς να ρίξει ούτε ένα βλέµµα στον άντρα. Ένα λεπτό αργότερα, άλλη µία γυναίκα έκανε την εµφάνισή της, µετά ένας άντρας, έπειτα ακόµη µια γυναίκα, µετά ένα παιδί^ όλοι τους διασταύρωσαν τις σκιές τους µε τη σκιά του άντρα και στη συνέχεια χάθηκαν βιαστικά στο σκοτάδι. Τώρα ο άντρας ένιωθε πολύ πιο έντονη την παρουσία µέσα του. Ήταν ακόµη αδύναµη πληγωµένη συνειδητοποίησε ο άντρας, αλλά ήταν επίσης σφοδρά αποφασισµένη. Και θυµωµένη. Πάρα πολύ θυµωµένη. Μέσα στην παραζάλη του, ο ηλικιωµένος καταλάβαινε ότι στόχος του θυµού της δεν ήταν ο ίδιος: ό,τι κι αν ήταν αυτή η παρουσία, τον χρησιµοποιούσε µόνο ως µέσο για να φτάσει στο σκοπό της. Ο άντρας δεν ήξερε ποιος ήταν αυτός ο σκοπός. Ούτε ήθελε να µάθει. Την επόµενη στιγµή, απ την άλλη πλευρά του δρόµου ακούστηκε ήχος από οπλές που χτυπούσαν στο οδόστρωµα και τροχούς που έτριζαν. Ο άντρας γύρισε το κεφάλι του και είδε την άµαξα που πήγαινε στο Λονδίνο να σταµατάει µπροστά στο ξενοδοχείο. Ο οδηγός, ένας κοκκινοµούρης, παχουλός άντρας µε χοντρό µάλλινο παλτό, τράβηξε τα χαλινάρια στα άλογα, σταµάτησε την άµαξα και κατέβηκε απ τη θέση του. Έγνεψε στον άντρα και, µην παίρνοντας απάντηση, ανασήκωσε τους ώµους του και µπήκε στο ξενοδοχείο. Εµφανίστηκε ξανά ύστερα από δυο λεπτά µε έναν ταξιδιώτη, τον οποίο βοήθησε να µπει στην άµαξα. Ο οδηγός ήταν έτοι- µος να σκαρφαλώσει πάλι στη θέση του, όταν ο ηλικιωµένος αι-
16 ΝΤΕ Β ΜΠΑΡΙ & ΡΙΝΤΛΕ ΠΙΡΣΟΝ σθάνθηκε ξαφνικά να κάνει ένα βήµα µπροστά και στο πλάι, κάνοντας έτσι τη σκιά του να ενωθεί µε τη σκιά του αµαξά. Εκείνη τη στιγµή, ο άντρας ένιωσε την παρουσία να γλιστράει από µέσα του. Παραπάτησε και παραλίγο να πέσει, αν δε στηριζόταν στον τοίχο του ξενοδοχείου. Γύρισε την πλάτη του στον αµαξά και κατευθύνθηκε παραπατώντας προς το σπίτι του. εν κοίταξε πίσω. Είχε ήδη αποφασίσει ότι δε θα ανέφερε το παραµικρό στη γυναίκα του για το τι του συνέβη. ε θα έλεγε τίποτα σε κανέναν. Ύστερα από πέντε ώρες η άµαξα έφτασε στο λιµάνι του Λονδίνου. Οι επιβάτες ήταν συγχυσµένοι και θυµωµένοι δεν ήταν αυτός ο προορισµός τους. Η άµαξα είχε περάσει από τις στάσεις τους χωρίς να σταµατήσει. Είχαν αρχίσει να παραπονιούνται, όλο και πιο δυνατά, εδώ και κάµποση ώρα, φωνάζοντας και χτυπώντας την οροφή της άµαξας. Ο οδηγός όµως δεν είχε αντιδράσει καθόλου. Ήταν λες και δεν τους άκουγε. Η άµαξα σταµάτησε σε ένα δρόµο κοντά στην αποβάθρα Σεντ Κάθριν. Ο οδηγός κατέβηκε και έφυγε, εγκαταλείποντας την άµαξα και τους διαµαρτυρόµενους επιβάτες της. Ήταν µεσάνυχτα και οι αποβάθρες ήταν έρηµες, δεν ακουγόταν τίποτε άλλο εκτός απ τα τριξίµατα των σκοινιών και τον παφλασµό του νερού πάνω στα κύτη των πλοίων. Ο αµαξάς περπάτησε αποφασιστικά πάνω στην αποβάθρα, προς ένα πλοίο µε το όνοµα Φαντόµ. Ανέβηκε τη σανιδόσκαλα και επιβιβάστηκε στο πλοίο. Ένας ναύτης προσπάθησε να τον εµποδίσει, αλλά ο αµαξάς, που ήταν πολύ πιο µεγαλόσωµος, τον παραµέρισε µε ευκολία. Ο αµαξάς πήγε προς τη σκάλα που οδηγούσε στις καµπίνες, κατέβηκε και προχώρησε προς την πρύµνη, πάνω σε ένα διάδροµο, µέχρι που έφτασε µπροστά σε µια πόρτα. Με την τεράστια γροθιά του χτύπησε πέντε φορές. «Τι είναι;» γρύλισε µια θυµωµένη φωνή απ την καµπίνα. «Τι έγινε;» Η πόρτα άνοιξε και εµφανίστηκε ο καπετάνιος του Φαντόµ,
Ο ΠΙΤΕΡ ΠΑΝ ΚΑΙ ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΡΑΝΤΟΥΝ 17 ένας άντρας µε το όνοµα Νερέτζα. Στο µέσον του προσώπου του, εκεί όπου θα έπρεπε να βρίσκεται η µύτη του, υπήρχε µια τρύπα. Συνήθως φορούσε µια ξύλινη µύτη, αλλά ο αµαξάς τον είχε βρει στον ύπνο. Ο Νερέτζα κοίταξε τον αµαξά, µε µια έκφραση γεµάτη έκπληξη και οργή. «Ποιος, στον κόρακα, είσαι εσύ;» πέταξε και το δεξί του χέρι απλώθηκε για να πιάσει το µαχαίρι που φυλούσε στο κοµοδίνο του. Ο αµαξάς άνοιξε το στόµα του αλλά δεν έβγαλε λέξη. Έβγαλε όµως κάτι άλλο. Ήταν σαν µια τολύπη καπνού, λεπτή και διάφανη στην αρχή, αλλά µετά πιο πυκνή, σκοτεινή. Ο Νερέτζα πάγωσε και το βλέµµα του καρφώθηκε στο στόµα του άντρα. Ο καπνός έβγαινε πιο πυκνός τώρα και σχηµάτιζε µια σκοτεινή στήλη που κατέβαινε προς το πάτωµα. Ο Νερέτζα κοίταξε τα µάτια του αµαξά και διέκρινε τον τρόµο του. Ήταν εµφανές ότι ο άνθρωπος δεν είχε ιδέα για το τι συνέβαινε. Ο Νερέτζα όµως είχε. Έκανε ένα βήµα πίσω, ξαναµπαίνοντας στην καµπίνα του, µακριά απ αυτό το µαύρο πράγµα. Σε µερικά λεπτά αυτό είχε βγει τελείως απ το στόµα του αµαξά. Ο µεγαλόσω- µος άντρας έπεσε προς τα πίσω και χτύπησε το κεφάλι του στον τοίχο. Το σκοτεινό πράγµα ήταν τώρα ένα στροβιλιζόµενο µαύρο σύννεφο στο δάπεδο της καµπίνας του Νερέτζα. Ο Νερέτζα προχώρησε προσεκτικά γύρω του, κλείνοντας πίσω του την πόρτα. Την επόµενη στιγµή ούρλιαξε στους άντρες του να έρθουν και µέσα σε δευτερόλεπτα εµφανίστηκαν κάµποσοι ναύτες. Ο Νερέτζα έδειξε τον αµαξά. «Κατεβάστε τον απ το πλοίο», διέταξε. Οι άντρες έκαναν ό,τι τους είπε, αν και χρειάστηκαν τέσσερις για να τον κουβαλήσουν. Τον έσυραν πάνω στη σανιδόσκαλα και τον άφησαν στην αποβάθρα, αναίσθητο. Ο άντρας θα ξυπνούσε την επόµενη µέρα χωρίς να έχει ιδέα για το πώς έφτασε εκεί και χωρίς να θυµάται τίποτα εκτός από έναν πολύ ζωντανό, απαίσιο εφιάλτη. Κάτω απ το κατάστρωµα, ο Νερέτζα στεκόταν έξω απ την πόρτα της καµπίνας του. Φοβόταν να µπει αλλά δεν είχε άλλη επιλο-
18 ΝΤΕ Β ΜΠΑΡΙ & ΡΙΝΤΛΕ ΠΙΡΣΟΝ γή. Πήρε µια βαθιά ανάσα, άνοιξε την πόρτα και µπήκε στο εσωτερικό. Η καµπίνα του ήταν παγωµένη. Το σκοτεινό, στροβιλιζό- µενο σχήµα είχε στριµωχτεί στη γωνία. Σηκωνόταν αργά αργά αρχίζοντας να παίρνει τη µορφή ενός όχι ανθρώπου ακριβώς, µάλλον τη µορφή ενός µανδύα που κρύβει µέσα του έναν άνθρωπο. Ή κάτι άλλο. Ο Νερέτζα παρακολούθησε το πλάσµα να σηκώνεται, να παίρνει σχήµα και περίµενε. Επιτέλους, το πλάσµα µίλησε. Η φωνή του ήταν πιο αδύναµη απ ό,τι θυµόταν ο Νερέτζα, αλλά δεν µπορούσε να µην την αναγνωρίσει: ένας υπόκωφος, απόκοσµος, γοερός ήχος. Ο Νερέτζα έσκυψε για να ακούσει τι έλεγε. «Φεύγουµε απόψε», είπε το πλάσµα. «Προς το Ραντούν». «Ναι, λόρδε Όµβρε», αποκρίθηκε ο Νερέτζα. «Προς το Ραντούν»