Ο ΘΕΡΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΘΕΡΙΣΤΕΣ Μελέτη 12: Για το Σάββατο 22 Μαρτίου Εδάφιο µνήµης: «Εν τούτω δοξάζεται ο Πατήρ µου, εις το να φέρητε καρπόν πολύν, και ούτω θέλετε είσθαι µαθηταί µου.» Ιωάννη 15/ιε 8. Για τη µελέτη αυτής της εβδοµάδας, διαβάστε: Ιωάν. 1/α 40-46, 4/δ 28-30, Λουκά 24/κδ 4-53, Πράξ. 1/α 6-8, Ματθ. 9/θ 36-38, Λουκά 15/ ιε. Το μάθημα αυτής της εβδομάδας είναι η συνέχεια του προηγούμενου. Ο Χριστός έθεσε πνευματικούς αρχηγούς για την διακήρυξη της βασιλείας του Θεού. Οι αρχές και η μέθοδος που χρησιμοποίησε ο Ιησούς πρέπει να παραμείνουν πνευματικό θεμέλιο για την Χριστιανική προετοιμασία. «Όταν ο Χριστός είπε στους μαθητές Του, Πηγαίνετέ στο όνομά Μου να συγκεντρώσετε στην εκκλησία όλους τους πιστεύοντες, τους παρουσίασε την ανάγκη να διατηρήσουν την απλότητα. Όσο λιγότερη η προβολή και η επίδειξη, τόσο μεγαλύτερη η επιρροή τους για το καλό. Οι μαθητές έπρεπε να μιλούν με την ίδια απλότητα με την οποία μιλούσε ο Χριστός. Έπρεπε να εντυπώσουν στους ακροατές τους τα μαθήματα που Εκείνος τους είχε διδάξει.» Ε. Χουάιτ, Π.Α. σ. 18. Ο πραγματικός ευαγγελισμός επικεντρώνεται, (1) στην αναγνώριση της αμαρτωλής φύσης μας, (2) στην ειλικρινή και εγκάρδια συντριβή, (3) στην πλήρη πνευματική μας υποταγή, και (4) στην ακατάσχετη παρόρμηση να κηρύξουμε το θεϊκό μήνυμα στους άλλους.
Κυριακή 16 Μαρτίου ΟΔΗΓΩΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΣΤΟΝ ΑΡΤΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ Λίγο πριν αναληφθεί, το ενδιαφέρον του Χριστού ήταν στους μαθητές Του, τους οποίους υπηρέτησε ανιδιοτελώς και με βαθιά αγάπη. Δεν θα έμεναν εγκαταλελειμμένοι. Αν και ο Ιησούς έπρεπε να επιστρέψει στον ουρανό, το Άγιο Πνεύμα θα παρείχε στους μαθητές την πνευματική επαφή που απολάμβαναν με την παρουσία Του. Οι οδηγίες του Χριστού όσον αφορά το έργο του Αγίου Πνεύματος είναι τόσο πολύτιμες που ο Ιωάννης αφιερώνει κάποια κεφάλαια για να τις διασώσει. Ένα καθοριστικό στοιχείο είναι η μαρτυρία του Πνεύματος για τον Χριστό, παρότι το Πνεύμα δεν θα μαρτυρήσει αβοήθητο. Με τη βοήθεια του Πνεύματος, οι μαθητές του Χριστού θα μαρτυρήσουν για τη διακονία Του. Ο Θεός θα μπορούσε και χωρίς τη βοήθεια των ανθρώπων να διακηρύξει το ευαγγέλιο, στέλνοντας αγγέλους. Αντιθέτως, για αυτό το ιερό κάλεσμα, επέλεξε αμαρτωλούς και ανέλπιστους ανθρώπους. Διαβάστε Ιωάν. 1/α 40-46, 4/δ 28-30, 15/ιε 26,27, 19/ιθ 35,36. Τι μας διδάσκουν αυτά τα εδάφια για τον τρόπο με τον οποίο ο άνθρωπος και ο Θεός συνεργάζονται για τη σωτηρία των ψυχών; Ο Ανδρέας δεν είχε τις τιμές του Πέτρου, του οποίου οι επιστολές περιλαμβάνονται στην Αγία Γραφή, η διακονία του καταγράφεται στις Πράξεις, και ανήκε στους τρεις πιο στενούς μαθητές του Χριστού. Παρόλα αυτά, έλαβε καταξιώθηκε γιατί ακολούθησε την απλή εντολή Του, να οδηγήσει τους ανθρώπους στον Ιησού. Πόσοι από τους εκλεκτούς υπηρέτες του Θεού στο έργο Του ήρθαν στον Χριστό λόγω κάποιων πιστών μαθητών των οποίων η ταυτότητα ξεχάστηκε από τους ανθρώπους; Παρότι αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι γνωστοί, σκεφθείτε πόσο ημιτελές θα ήταν το έργο του Θεού εάν δεν είχαν μαρτυρήσει με πίστη τον Ιησού. Ο Χριστός προετοίμασε τους μαθητές Του για το σπουδαίο έργο αναθέτοντάς τους πρώτα μικρότερες αποστολές. Η Σαμαρείτισσα, ο Φίλιππος, και ο Ανδρέας, μας δείχνουν τη δύναμη των απλών και εγκάρδιων μαρτυριών. Όλοι καλούμαστε να κάνουμε το ίδιο.
Δευτέρα 17 Μαρτίου ΌΤΑΝ Ο ΙΗΣΟΥΣ ΣΥΝΕΣΤΗΣΕ ΥΠΑΚΟΗ Διαβάστε Λουκά 24/κδ 47-53, Πράξ. 1/α 6-8, 16/ις 6-10. Γιατί ήταν απαραίτητο να περιμένουν για το Άγιο Πνεύμα; Ποιος ήταν το ρόλος του Αγίου Πνεύματος στην ευαγγελιστική προσπάθεια της πρώτης εκκλησίας; Τι ενθάρρυνση μπορούν να αντλήσουν οι πιστοί στις δοκιμασίες, από την εμπειρία του Παύλου; Τι μαθήματα παίρνουμε από αυτές τις περικοπές για υπομονή και αναμονή της ώρας του Θεού; Μέσα από παραδείγματα, ο Ιησούς δίδαξε την υπομονή στους μαθητές Του. Παρά την μισαλλοδοξία, την αμάθεια, και την παρανόηση, ο Χριστός επέμεινε υπομονετικά. Αυτή η επιμονή στηριζόταν στην πλήρη εμπιστοσύνη Του στο Πνεύμα του Θεού. Ο Ιησούς ήξερε ότι και οι μαθητές έπρεπε να έχουν αυτήν την εμπιστοσύν,η διαφορετικά η αποστολή για τη βασιλεία κινδύνευε σοβαρά. Ενώ εάν διδάσκονταν από την αρχή αυτό το μάθημα, η μελλοντική τους διακονία θα είχε ουράνια επιτεύγματα. Έτσι, η εντολή Του πριν φύγει ήταν, «Περιμένετε». Ο Χριστός επιθυμεί το ίδιο και για τους μαθητές Του σήμερα. Χριστιανοί με καλές προθέσεις και μεγάλη όμως αυτοπεποίθηση, όταν είναι απρόθυμοι να περιμένουν την καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος μπορεί να ντροπιάσουν τον εαυτό τους και τη βασιλεία του Θεού. Ο απόστολος Παύλος είχε φιλόδοξα σχέδια όταν έφτασε στη Βιθυνία, αλλά ακόμη και ο ισχυρογνώμον Παύλος ήταν ευαίσθητος στην καθοδήγηση του Θεού και αποδεχόταν την επέμβαση του Αγίου Πνεύματος. Ο απόστολος πρόθυμα υπάκουσε στην εντολή του Αγίου Πνεύματος και κατευθύνθηκε στη Μακεδονία. Οι προσπάθειές του εκεί συνοδεύτηκαν με διάφορα θαύματα. Εάν ο Παύλος ακολουθούσε τα σχέδιά του, πολύ πιθανόν η αποστολή στην Ευρώπη να είχε καθυστερήσει επ αόριστον. ΣΚΕΨΗ: Πώς µπορούµε παρά τις ανησυχίες να περιµένουµε µε ηρεµία και υποµονή την καθοδήγηση του Αγίου Πνεύµατος; Τι µπορούµε να κάνουµε ώστε να καλλιεργήσουµε την υποµονή; Τι δείχνουν η υποµονή και η εµπιστοσύνη για τη σχέση µας µε τον Θεό;
Τρίτη 18 Μαρτίου ΑΣΚΩΝΤΑΣ ΕΞΟΥΣΙΑ Συγκρίνετε τα παρακάτω αποσπάσματα: Μάρκο 6/ς 7-13, Ματθ. 16/ις 14-19, 18/ιη 17-20, 28/κη 18-20, Ιωάν. 20/κ 21-23. Τι μας λένε για το είδος της εξουσίας που είχαν οι μαθητές του Ιησού; Τι σημαίνει αυτό για μας σήμερα; «Ο Πέτρος είχε εκφράσει μία αλήθεια που αποτελεί το θεμέλιο της πίστης της εκκλησίας και γι αυτό ο Χριστός τον τίμησε στην περίπτωση αυτή σαν αντιπροσωπεύοντα ολόκληρο το σώμα των πιστών. Και θέλω σοι δώσει, είπε, τα κλειδία της βασιλείας των ουρανών, και ό,τι αν δέσης επί της γης, θέλει είσθαι δεδεμένον εν τοις ουρανοίς, και ό,τι αν λύσης επί της γης, θέλει είσθαι λελυμένον εν τοις ουρανοίς. Τα κλειδία της βασιλείας των ουρανών είναι τα λόγια του Χριστού. Όλα τα λόγια της Αγίας Γραφής είναι δικά Του και συμπεριλαμβάνονται στην έκφραση αυτή. Αυτά τα λόγια έχουν την δύναμη να ανοίγουν και να κλείνουν τον ουρανό. Αναφέρουν τους όρους με τους οποίους οι άνθρωποι γίνονται δεκτοί ή απορρίπτονται. Έτσι, το έργο αυτών που κηρύττουν το λόγο του Θεού είναι οσμή ζωής για ζωή ή θανάτου για θάνατο. Τα αποτελέσματα της αποστολής τους είναι αιώνια.» Ε. Χουάιτ, Ζ.Χ. σ. 389. Όπως ο Πατέρας ανέθεσε την αποστολή στον Ιησού, έτσι και Εκείνος την ανέθεσε στους μαθητές Του. Μέσω του Αγίου Πνεύματος, ο Θεός παρείχε θεϊκή δύναμη στον Χριστό. Παρομοίως και ο Ιησούς, μέσω του Αγίου Πνεύματος, δίνει στους μαθητές Του θεϊκή δύναμη για την διεκπεραίωση της επίγειας αποστολής τους. Κανένας ακόλουθος δεν πρέπει να φοβάται ότι θα εκτεθεί από τον Χριστό. Κάθε απαραίτητη αρετή, ιδιότητα, τάλαντο, και δύναμη, έχουν δοθεί. Ορισμένες φορές η ανθρώπινη ηγεσία δεν μπορεί να αναγνωρίσει τις στοιχειώδεις αλήθειες που εμπεριπλέκονται. Η αποτυχία είναι αναπόφευκτη όταν γίνεται ανάθεση αποστολών χωρίς την ανάλογη δύναμη. Οι ανασφάλειες των υπευθύνων, πολλές φορές βγαίνουν στην επιφάνεια όταν ασκούν εξουσία με τρόπο που υποτάσσουν την σκέψη, τη δοσμένη από τον Θεό δημιουργικότητα, και την ατομικότητα των άλλων. Συνεπώς, οι μαθητές τους δεν μπορούν να είναι δημιουργικοί. Αυτή η συμπεριφορά μπορεί να παρομοιαστεί με έναν διευθυντή ορχήστρας που επιχειρεί να παίξουν όλα τα όργανα ταυτόχρονα, αντί να επιδιώξει τη συμφωνία. Το παράδειγμα του Ιησού είναι δυνατό. Εάν κάποιος είχε το δικαίωμα να ασκήσει εξουσία και να συμπεριφερθεί δικτατορικά, αυτός θα ήταν ο Χριστός. Αντιθέτως, έδωσε στους άλλους την εξουσία, και την εντολή να εργαστούν, χρησιμοποιώντας τις οδηγίες και τα παραδείγματά Του για τη διακονία και τη μαρτυρία τους.
Τετάρτη 19 Μαρτίου ΕΡΓΑΤΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΕΡΙΣΜΟ Διαβάστε Ματθ. 9/θ 36-38. Τι μπορούμε να διδαχθούμε από αυτά τα εδάφια για εμάς και την αποστολή μας; έδαφος της καρδιάς ήταν έτοιμο, ο πνευματικός σπόρος είχε πέσει, η βλάστηση, η υγρασία, και η ηλιοφάνεια έφεραν απίστευτη αύξηση. Οι ψυχές περίμεναν τον θερισμό, αλλά πού ήταν οι θεριστές; Χρησιμοποιώντας απλές και ευκολονόητες εικόνες, ο Ιησούς ήθελε να εμπνεύσει έναν μεταδοτικό ζήλο. Ορισμένες φορές οι Χριστιανοί προσκολλούνται στη συναναστροφή τους άλλους πιστούς και παραβλέπουν τους αναζητητές του κόσμου που είναι έτοιμοι για θερισμό. Πιθανόν επειδή δεν έχουν συνειδητοποιήσει την ευθύνη τους στην απώλεια των ψυχών, καταπιάνονται με εκκλησιαστικές ασχολίες, τη συντήρηση του κτιρίου, και διάφορα άλλα πράγματα που τους κρατούν απασχολημένους με τα επίγεια. Αναμφισβήτητα όλα αυτά είναι απαραίτητα έργα. Μέλη, με καλές προθέσεις, μερικές φορές αναρωτιούνται για την αξία του ευαγγελισμού ή εκφράζουν την εξής σκέψη: «Ποιμένα, καλός ο ευαγγελισμός, αλλά δεν χρειαζόμαστε και προγράμματα για τους ανθρώπους που είναι ήδη στην εκκλησία;» Αυτή είναι μία σωστή ερώτηση. Πρέπει όμως να αναρωτηθούμε, «Θρήνησε ποτέ ο Ιησούς για την έλλειψη εκείνων που διατηρούσαν το σιτάρι;» Αντιθέτως, προσευχήθηκε για «περισσότερους θεριστές». ΣΚΕΨΗ: Πώς µπορούµε να βρούµε τη σωστή ισορροπία µεταξύ της διακονίας υπηρεσίας των αναγκών όσων είναι στην εκκλησία χωρίς να αµελούµε τον ευαγγελισµό;
Πέμπτη 20 Μαρτίου «ΑΠΟΛΩΛΟΣ ΗΤΟ ΚΑΙ ΕΥΡΕΘΗ» Λουκά 15/ιε Μέσα από διδασκαλίες και προσωπικά παραδείγματα, ο Ιησούς δίδαξε στους μαθητές Του πώς να έρχονται σε επαφή ακόμη με τους πιο αμαρτωλούς, όπως τις πόρνες και τους τελώνες. Πώς αλλιώς θα διακονούσαν σε όλο τον κόσμο; Συνήθως οι διδασκαλίες Του εστίαζαν σ αυτούς τους αμαρτωλούς. Ο χαρακτηρισμός που τους απέδιδε, «χαμένοι», έδειχνε στην χάρη Του. Θα μπορούσε να τους είχε χαρακτηρίσει «αποστάτες» (σίγουρα ήταν) ή «διεφθαρμένους». Ωστόσο επέλεξε το «χαμένοι». Ο όρος αυτός δεν έχει την αρνητική έννοια που έχουν οι άλλοι όροι. Αντί λοιπόν να κατακρίνουμε τους αμαρτωλούς, οφείλουμε να ακολουθήσουμε το παράδειγμα του Χριστού. Ο όρος «χαμένος» είναι μία γενναιόδωρη περιγραφή καθώς η ευθύνη δίνεται σε εκείνους που τους αναζητούν. Οι υποτιμητικοί όροι διώχνουν μακριά τους ανθρώπους, ενώ οι ουδέτεροι εμπεριέχουν την αποδοχή και την πιθανότητα σύναψης σχέσεων. Γι αυτό πρέπει να είμαστε προσεκτικοί όχι μόνο με τα λόγια μας αλλά και με ό,τι σκεφτόμαστε, γιατί οι σκέψεις μας επηρεάζουν τη συμπεριφορά μας προς τους άλλους. Στα ευαγγέλια, ο Ιησούς ενθαρρύνει τους πιστούς να γίνουν αναζητητές. Θέλει να αγαπήσουμε και να προσεγγίσουμε τον χαμένο, ανεξαρτήτου του ποιος είναι και τι ζωή έζησε. «Αυτή είναι η λατρεία που ο Θεός έχει εκλέξει: το να λύης τους δεσμούς της κακίας, το να διαλύης τα βαρέα φορτία, και το να αφίνης ελευθέρους τους καταδυναστευμένους, και το να συντρίβης πάντα ζυγόν; και να μη κρύπτης σεαυτόν από της σαρκός σου; Ησ. 58:6,8. Όταν δεις τον αμαρτωλό εαυτό σου να έχει σωθεί μόνο με την αγάπη τ ουράνιου Πατέρα σου, τότε θα δείξεις τρυφερότητα στους άλλους που υποφέρουν μέσα στην αμαρτία. Δε θα φέρεσαι πια στην αθλιότητα και στη μετάνοια με ζήλεια και κριτική. Όταν ο πάγος του εγωισμού λιώσει στην καρδιά σου, θα εναρμονιστείς με τον Θεό και θα συμμετέχεις στην χαρά της σωτηρίας των αμαρτωλών.» Ε. Χουάιτ, Λ.Ζ. σ. 159. ΣΚΕΨΗ: Διαβάστε Λουκά 15/ιε. Ποιο κοινό µήνυµα έχουν οι παραβολές; Σύµφωνα µ αυτό το µήνυµα, πώς βλέπει ο Θεός το απολωλός και ποια είναι η δική µας ευθύνη;
ΠΕΡΑΙΤΈΡΩ ΜΕΛΈΤΗ: Παρασκευή 21 Μαρτίου Δύση ηλίου: 18:38 Διαβάστε Ε. Χουάιτ, Ζ.Χ. σ. 458-468, 406-418, Π.Α. σ. 8-44. «Συναισθανόμενοι την πνευματική τους ένδεια, οι μαθητές έκραζαν στον Κύριο για το άγιο χάρισμα που τους καθιστούσε κατάλληλους για το ψυχοσωτήριο έργο τους. Δεν ζητούσαν την ευλογία απλώς για τον εαυτό τους. Τους πίεζε το βάρος της σωτηρίας των ψυχών. Αναγνώριζαν ότι το ευαγγέλιο έπρεπε να διαδοθεί στον κόσμο και ζητούσαν τη δύναμη που ο Χριστός τους είχε υποσχεθεί.» Ε. Χουάιτ, Π.Α. σ. 25,26. Ερωτήσεις για συζήτηση: 1. Ποιες αρχές από την μέθοδο εκπαίδευσης του Χριστού πρέπει να εφαρμόσουν οι σύγχρονοι διδάσκαλοι; Σκεφτείτε πώς θα ήταν η εκκλησία με τέτοιου είδους εκπαίδευση. 2. Την Πέμπτη αναφερθήκαμε στον τρόπο που μιλάμε και τις λέξεις που χρησιμοποιούμε. Σκεφθείτε τους όρους που χρησιμοποιούμε συχνά, ως Αντβεντιστές της Εβδόμης Ημέρας. Αν και για μας μπορεί να είναι συνηθισμένοι και κατανοητοί, σκεφθείτε πώς μπορεί να τους αντιλαμβάνονται οι άλλοι που δεν είναι εξοικειωμένοι με τους όρους. Πώς μπορούμε να είμαστε προσεκτικοί στην ορολογία μας προς εκείνους που προσπαθούμε να προσεγγίσουμε; 3. Η τοπική σας εκκλησία εστιάζει περισσότερο στις δικές της ανάγκες ή στον ευαγγελισμό; Πώς ο ευαγγελισμός μπορεί να βοηθήσει την εκκλησία και να δώσει λύση στις ανάγκες που υπάρχουν;