Kritiás, ΣΙΣΥΦΟΣ, zl. 19 {ΣΙΣ.} ἦν χρόνος ὅτ ἦν ἄτακτος ἀνθρώπων βίος καὶ θηριώδης ἰσχύος θ ὑπηρέτης, ὅτ οὐδὲν ἆθλον οὔτε τοῖς ἐσθλοῖσιν ἦν οὔτ αὖ κόλασμα τοῖς κακοῖς ἐγίγνετο. 5 κἄπειτά μοι δοκοῦσιν ἅνθρωποι νόμους θέσθαι κολαστάς, ἵνα δίκη τύραννος ᾖ < > τήν θ ὕβριν δούλην ἔχῃ ἐζημιοῦτο δ εἴ τις ἐξαμαρτάνοι. ἔπειτ ἐπειδὴ τἀμφανῆ μὲν οἱ νόμοι 10 ἀπεῖργον αὐτοὺς ἔργα μὴ πράσσειν βίᾳ, λάθρᾳ δ ἔπρασσον, τηνικαῦτά μοι δοκεῖ < > πυκνός τις καὶ σοφὸς γνώμην ἀνήρ <θεῶν> δέος θνητοῖσιν ἐξευρεῖν, ὅπως εἴη τι δεῖμα τοῖς κακοῖσι, κἂν λάθρᾳ 15 πράσσωσιν ἢ λέγωσιν ἢ φρονῶσί <τι>. ἐντεῦθεν οὖν τὸ θεῖον εἰσηγήσατο, ὡς ἔστι δαίμων ἀφθίτῳ θάλλων βίῳ νόῳ τ ἀκούων καὶ βλέπων, φρονῶν τε καί προσέχων τε ταῦτα καὶ φύσιν θείαν φορῶν, 20 ὃς πᾶν τὸ λεχθὲν ἐν βροτοῖς ἀκούσεται, <τὸ> δρώμενον δὲ πᾶν ἰδεῖν δυνήσεται. ἐὰν δὲ σὺν σιγῇ τι βουλεύῃς κακόν, τοῦτ οὐχὶ λήσει τοὺς θεούς τὸ γὰρ φρονοῦν < > ἔνεστι. τούσδε τοὺς λόγους λέγων 25 διδαγμάτων ἥδιστον εἰσηγήσατο ψευδεῖ καλύψας τὴν ἀλήθειαν λόγῳ. <ν>αίει<ν> δ ἔφασκε τοὺς θεοὺς ἐνταῦθ ἵνα μάλιστ ἂ<ν> ἐξέπληξεν ἀνθρώπους ἄγων, ὅθεν περ ἔγνω τοὺς φόβους ὄντας βροτοῖς 30 καὶ τὰς ὀνήσεις τῷ ταλαιπώρῳ βίῳ, ἐκ τῆς ὕπερθε περιφορᾶς, ἵν ἀστραπάς κατεῖδον οὔσας, δεινὰ δὲ κτυπήματα βροντῆς τό τ ἀστερωπὸν οὐρανοῦ δέμας, Χρόνου καλὸν ποίκιλμα, τέκτονος σοφοῦ, 35 ὅθεν τε λαμπρὸς ἀστέρος στείχει μύδρος ὅ θ ὑγρὸς εἰς γῆν ὄμβρος ἐκπορεύεται. τοίους πέριξ ἔστησεν ἀνθρώποις φόβους, δι οὓς καλῶς τε τῷ λόγῳ κατῴκισεν τὸν δαίμον οὗτος ἐν πρέποντι χωρίῳ, 40 τὴν ἀνομίαν τε τοῖς νόμοις κατέσβεσεν. οὕτω δὲ πρῶτον οἴομαι πεῖσαί τινα θνητοὺς νομίζειν δαιμόνων εἶναι γένος.
Orfický zlomek u pseudo Aristotela, De mundo 401a27 b7 Ζεὺς πρῶτος γένετο, Ζεὺς ὕστατος ἀρχικέραυνος Ζεὺς κεφαλή, Ζεὺς μέσσα, Διὸς δ ἐκ πάντα τέτυκται Ζεὺς πυθμὴν γαίης τε καὶ οὐρανοῦ ἀστερόεντος Ζεὺς ἄρσην γένετο, Ζεὺς ἄμβροτος ἔπλετο νύμφη Ζεὺς πνοιὴ πάντων, Ζεὺς ἀκαμάτου πυρὸς ὁρμή Ζεὺς πόντου ῥίζα, Ζεὺς ἥλιος ἠδὲ σελήνη Ζεὺς βασιλεύς, Ζεὺς ἀρχὸς ἁπάντων ἀρχικέραυνος πάντας γὰρ κρύψας αὖθις φάος ἐς πολυγηθὲς ἐκ καθαρῆς κραδίης ἀνενέγκατο, μέρμερα ῥέζων. ps. Pýthagorás, Carmen aureum Ἀθανάτους μὲν πρῶτα θεούς, νόμωι ὡς διάκειται, τίμα καὶ σέβου ὅρκον. ἔπειθ ἥρωας ἀγαυούς τούς τε καταχθονίους σέβε δαίμονας ἔννομα ῥέζων σούς τε γονεῖς τίμα τούς τ ἄγχιστ ἐγγεγαῶτας 5 τῶν δ ἄλλων ἀρετῆι ποιεῦ φίλον ὅστις ἄριστος. πραέσι δ εἶκε λόγοισ ἔργοισί τ ἐπωφελίμοισι. μηδ ἔχθαιρε φίλον σὸν ἁμαρτάδος εἵνεκα μικρῆς, ὄφρα δύνηι δύναμις γὰρ ἀνάγκης ἐγγύθι ναίει. Ταῦτα μὲν οὕτως ἴσθι, κρατεῖν δ εἰθίζεο τῶνδε, 10 γαστρὸς μὲν πρώτιστα καὶ ὕπνου λαγνείης τε καὶ θυμοῦ. πρήξηις δ αἰσχρόν ποτε μήτε μετ ἄλλου μήτ ἰδίηι πάντων δὲ μάλιστ αἰσχύνεο σαυτόν. εἶτα δικαιοσύνην ἀσκεῖν ἔργωι τε λόγωι τε, μηδ ἀλογίστως σαυτὸν ἔχειν περὶ μηδὲν ἔθιζε, 15 ἀλλὰ γνῶθι μέν, ὡς θανέειν πέπρωται ἅπασιν, χρήματα δ ἄλλοτε μὲν κτᾶσθαι φιλεῖ, ἄλλοτ ὀλέσθαι. ὅσσα δὲ δαιμονίαισι τύχαις βροτοὶ ἄλγε ἔχουσιν, ἣν ἂν μοῖραν ἔχηις, ταύτην φέρε μὴ δ ἀγανάκτει. ἰᾶσθαι δὲ πρέπει καθ ὅσον δύνηι, ὧδε δὲ φράζευ 20 οὐ πάνυ τοῖς ἀγαθοῖς τούτων πολὺ Μοῖρα δίδωσιν. Πολλοὶ δ ἀνθρώποισι λόγοι δειλοί τε καὶ ἐσθλοί προσπίπτουσ, ὧν μήτ ἐκπλήσσεο μήτ ἄρ ἐάσηις εἴργεσθαι σαυτόν. ψεῦδος δ ἤν πέρ τι λέγηται, πράως εἶχ. ὃ δέ τοι ἐρέω, ἐπὶ παντὶ τελείσθω
25 μηδεὶς μήτε λόγωι σε παρείπηι μήτε τι ἔργωι πρῆξαι μηδ εἰπεῖν, ὅ τί τοι μὴ βέλτερόν ἐστιν. Βουλεύου δὲ πρὸ ἔργου, ὅπως μὴ μωρὰ πέληται δειλοῦ τοι πράσσειν τε λέγειν τ ἀνόητα πρὸς ἀνδρός. ἀλλὰ τάδ ἐκτελέειν, ἅ σε μὴ μετέπειτ ἀνιήσει. 30 πρᾶσσε δὲ μηδὲ ἓν ὧν μὴ ἐπίστασαι, ἀλλὰ διδάσκευ ὅσσα χρεών, καὶ τερπνότατον βίον ὧδε διάξεις. οὐ δ ὑγιείας τῆς περὶ σῶμ ἀμέλειαν ἔχειν χρή, ἀλλὰ ποτοῦ τε μέτρον καὶ σίτου γυμνασίων τε ποιεῖσθαι. μέτρον δὲ λέγω τόδ, ὃ μή σ ἀνιήσει. 35 εἰθίζου δὲ δίαιταν ἔχειν καθάρειον ἄθρυπτον καὶ πεφύλαξο τοιαῦτα ποιεῖν, ὁπόσα φθόνον ἴσχει. μὴ δαπανᾶν παρὰ καιρὸν ὁποῖα καλῶν ἀδαήμων μηδ ἀνελεύθερος ἴσθι. μέτρον δ ἐπὶ πᾶσιν ἄριστον. πρᾶσσε δὲ ταῦθ, ἅ σε μὴ βλάψει, λόγισαι δὲ πρὸ ἔργου. 40 Μὴ δ ὕπνον μαλακοῖσιν ἐπ ὄμμασι προσδέξασθαι, πρὶν τῶν ἡμερινῶν ἔργων τρὶς ἕκαστον ἐπελθεῖν πῆι παρέβην; τί δ ἔρεξα; τί μοι δέον οὐκ ἐτελέσθη; ἀρξάμενος δ ἀπὸ πρώτου ἐπέξιθι καὶ μετέπειτα δειλὰ μὲν ἐκπρήξας ἐπιπλήσσεο, χρηστὰ δὲ τέρπευ. 45 ταῦτα πόνει, ταῦτ ἐκμελέτα, τούτων χρὴ ἐρᾶν σε ταῦτά σε τῆς θείης ἀρετῆς εἰς ἴχνια θήσει ναὶ μὰ τὸν ἁμετέραι ψυχᾶι παραδόντα τετρακτύν, παγὰν ἀενάου φύσεως. Ἀλλ ἔρχευ ἐπ ἔργον θεοῖσιν ἐπευξάμενος τελέσαι. τούτων δὲ κρατήσας 50 γνώσεαι ἀθανάτων τε θεῶν θνητῶν τ ἀνθρώπων σύστασιν, ἧι τε ἕκαστα διέρχεται, ἧι τε κρατεῖται. γνώσηι δ, ἣ θέμις ἐστί, φύσιν περὶ παντὸς ὁμοίην, ὥστε σε μήτε ἄελπτ ἐλπίζειν μήτε τι λήθειν. γνώσηι δ ἀνθρώπους αὐθαίρετα πήματ ἔχοντας 55 τλήμονας, οἵτ ἀγαθῶν πέλας ὄντων οὔτ ἐσορῶσιν οὔτε κλύουσι, λύσιν δὲ κακῶν παῦροι συνιᾶσιν. τοίη Μοῖρα βροτῶν βλάπτει φρένας οἱ δὲ κύλινδροι ἄλλοτ ἐπ ἄλλα φέρονται ἀπείρονα πήματ ἔχοντες. λυγρὰ γὰρ συνοπαδὸς Ἔρις βλάπτουσα λέληθεν 60 σύμφυτος, ἣν οὐ δεῖ προάγειν, εἴκοντα δὲ φεύγειν. Ζεῦ πάτερ, ἦ πολλῶν γε κακῶν λύσειας ἅπαντας, εἰ πᾶσιν δείξαις, οἵωι τωι δαίμονι χρῶνται. ἀλλὰ σὺ θάρσει, ἐπεὶ θεῖον γένος ἐστὶ βροτοῖσιν, οἷς ἱερὰ προφέρουσα φύσις δείκνυσιν ἕκαστα. 65 ὧν εἴ σοί τι μέτεστι, κρατήσεις ὧν σε κελεύω ἐξακέσας, ψυχὴν δὲ πόνων ἀπὸ τῶνδε σαώσεις. ἀλλ εἴργου βρωτῶν ὧν εἴπομεν ἔν τε Καθαρμοῖς
ἔν τε Λύσει ψυχῆς, κρίνων καὶ φράζευ ἕκαστα ἡνίοχον γνώμην στήσας καθύπερθεν ἀρίστην. 70 ἢν δ ἀπολείψας σῶμα ἐς αἰθέρ ἐλεύθερον ἔλθηις, ἔσσεαι ἀθάνατος θεὸς ἄμβροτος, οὐκέτι θνητός. Kleanthés, Hymnus na Dia Κύδιστ ἀθανάτων, πολυώνυμε παγκρατὲς αἰεί, Ζεῦ φύσεως ἀρχηγέ, νόμου μετὰ πάντα κυβερνῶν, χαῖρε σὲ γὰρ καὶ πᾶσι θέμις θνητοῖσι προσαυδᾶν. Ἐκ σοῦ γὰρ γενόμεσθα, θεοῦ μίμημα λαχόντες 5 μοῦνοι, ὅσα ζώει τε καὶ ἕρπει θνήτ ἐπὶ γαῖαν τῷ σε καθυμνήσω, καὶ σὸν κράτος αἰὲν ἀείσω. Σοὶ δὴ πᾶς ὅδε κόσμος ἑλισσόμενος περὶ γαῖαν πείθεται ᾗ κεν ἄγῃς, καὶ ἑκὼν ὑπὸ σεῖο κρατεῖται τοῖον ἔχεις ὑποεργὸν ἀνικήτοις ἐνὶ χερσὶν 10 ἀμφήκη πυρόεντ αἰειζώοντα κεραυνόν τοῦ γὰρ ὑπὸ πληγῇς φύσεως πάντ ἔργα βέβηκεν, ᾧ σὺ κατευθύνεις κοινὸν λόγον, ὃς διὰ πάντων φοιτᾷ μιγνύμενος μεγάλῳ μικροῖς τε φάεσσιν... [ὡς τόσσος γεγαὼς ὕπατος βασιλεὺς διὰ παντός.] 15 Οὐδέ τι γίγνεται ἔργον ἐπὶ χθονὶ σοῦ δίχα, δαῖμον, οὔτε κατ αἰθέριον θεῖον πόλον, οὔτ ἐνὶ πόντῳ, πλὴν ὁπόσα ῥέζουσι κακοὶ σφετέραισιν ἀνοίαις. Ἀλλὰ σὺ καὶ τὰ περισσὰ ἐπίστασαι ἄρτια θεῖναι, καὶ κοσμεῖν τἄκοσμα, καὶ οὐ φίλα σοὶ φίλα ἐστίν. 20 Ὧδε γὰρ εἰς ἓν πάντα συνήρμοκας ἐσθλὰ κακοῖσιν, ὥσθ ἕνα γίγνεσθαι πάντων λόγον αἰὲν ἐόντα, ὃν φεύγοντες ἐῶσιν ὅσοι θνητῶν κακοί εἰσιν, δύσμοροι, οἵ τ ἀγαθῶν μὲν ἀεὶ κτῆσιν ποθέοντες οὔτ ἐσορῶσι θεοῦ κοινὸν νόμον οὔτε κλύουσιν, 25 ᾧ κεν πειθόμενοι σὺν νῷ βίον ἐσθλὸν ἔχοιεν αὐτοὶ δ αὖθ ὁρμῶσιν ἄνοι κακὸν ἄλλος ἐπ ἄλλο, οἳ μὲν ὑπὲρ δόξης σπουδὴν δυσέριστον ἔχοντες, οἳ δ ἐπὶ κερδοσύνας τετραμμένοι οὐδενὶ κόσμῳ ἄλλοι δ εἰς ἄνεσιν καὶ σώματος ἡδέα ἔργα 30... ἐπ ἄλλοτε δ ἄλλα φέρονται, σπεύδοντες μάλα πάμπαν ἐναντία τῶνδε γενέσθαι. Ἀλλὰ Ζεῦ πάνδωρε κελαινεφὲς ἀργικέραυνε, ἀνθρώπους ῥύου <μὲν> ἀπειροσύνης ἀπὸ λυγρῆς, ἣν σύ, πάτερ, σκέδασον ψυχῆς ἄπο, δὸς δὲ κυρῆσαι 35 γνώμης, ᾗ πίσυνος σὺ δίκης μέτα πάντα κυβερνᾷς, ὄφρ ἂν τιμηθέντες ἀμειβώμεσθά σε τιμῇ, ὑμνοῦντες τὰ σὰ ἔργα διηνεκές, ὡς ἐπέοικε θνητὸν ἐόντ, ἐπεὶ οὔτε βροτοῖς γέρας ἄλλο τι μεῖζον οὔτε θεοῖς, ἢ κοινὸν ἀεὶ νόμον ἐν δίκῃ ὑμνεῖν.
Xenofanés, zlomky podle vydání Diels Kranze πηλίκος ἦσθ, ὅθ ὁ Μῆδος ἀφίκετο; Zl. 11 Zl. 12 πάντα θεοῖσ ἀνέθηκαν Ὅμηρός θ Ἡσίοδός τε, ὅσσα παρ ἀνθρώποισιν ὀνείδεα καὶ ψόγος ἐστίν, κλέπτειν μοιχεύειν τε καὶ ἀλλήλους ἀπατεύειν. ὡς πλεῖστ ἐφθέγξαντο θεῶν ἀθεμίστια ἔργα, κλέπτειν μοιχεύειν τε καὶ ἀλλήλους ἀπατεύειν. Zl. 23 Zl. 24 Zl. 25 Zl. 26 εἷς θεὸς ἔν τε θεοῖσι καὶ ἀνθρώποισι μέγιστος, οὔ τι δέμας θνητοῖσιν ὁμοίιος οὐδὲ νόημα. οὖλος ὁρᾶι, οὖλος δὲ νοεῖ, οὖλος δέ τ ἀκούει. ἀλλ ἀπάνευθε πόνοιο νόου φρενὶ πάντα κραδαίνει. αἰεὶ δ ἐν ταὐτῶι μίμνει κινεύμενος οὐδέν, Zl. 14 ἀλλ οἱ βροτοὶ δοκέουσι γεννᾶσθαι θεούς, οὐδὲ μετέρχεσθαί μιν ἐπιπρέπει ἄλλοτε ἄλληι. Zl. 15 τὴν σφετέρην δ ἐσθῆτα ἔχειν φωνήν τε δέμας τε. ἀλλ εἰ χεῖρας ἔχον βόες <ἵπποι τ > ἠὲ λέοντες ἢ γράψαι χείρεσσι καὶ ἔργα τελεῖν ἅπερ ἄνδρες, ἵπποι μέν θ ἵπποισι, βόες δέ τε βουσὶν ὁμοίας καί <κε> θεῶν ἰδέας ἔγραφον καὶ σώματ ἐποίουν Zl. 27 Zl. 28 Zl. 29 ἐκ γαίης γὰρ πάντα καὶ εἰς γῆν πάντα τελευτᾶι. γαίης μὲν τόδε πεῖρας ἄνω παρὰ ποσσὶν ὁρᾶται ἠέρι προσπλάζον, τὸ κάτω δ ἐς ἄπειρον ἱκνεῖται. γῆ καὶ ὕδωρ πάντ ἔσθ ὅσα γίνοντ(αι) ἠδὲ φύονται. τοιαῦθ, οἷόν περ καὐτοὶ δέμας εἶχον <ἕκαστοι>. Zl. 30 πηγὴ δ ἐστὶ θάλασσ ὕδατος, πηγὴ δ ἀνέμοιο Zl. 16 Αἰθίοπές τε <θεοὺς σφετέρους> σιμοὺς μέλανάς τε οὔτε γὰρ ἐν νέφεσιν <πνοιαί κ ἀνέμοιο φύοιντο> Θρῆικές τε γλαυκοὺς καὶ πυρρούς <φασι πέλεσθαι>. <ὀμβροφυέσσιν> ἔσωθεν ἄνευ πόντου μεγάλοιο Zl. 18 οὔ τοι ἀπ ἀρχῆς πάντα θεοὶ θνητοῖσ ὑπέδειξαν, ἀλλὰ χρόνωι ζητοῦντες ἐφευρίσκουσιν ἄμεινον. οὔτε ῥοαὶ ποταμῶν οὔτ αἰ<θέρος> ὄμβριον ὕδωρ, ἀλλὰ μέγας πόντος γενέτωρ νεφέων ἀνέμων τε καὶ ποταμῶν. Zl. 22 πὰρ πυρὶ χρὴ τοιαῦτα λέγειν χειμῶνος ἐν ὥρηι Zl. 33 πάντες γὰρ γαίης τε καὶ ὕδατος ἐκγενόμεσθα. ἐν κλίνηι μαλακῆι κατακείμενον, ἔμπλεον ὄντα, πίνοντα γλυκὺν οἶνον, ὑποτρώγοντ ἐρεβίνθους τίς πόθεν εἷς ἀνδρῶν; πόσα τοι ἔτε ἐστί, φέριστε; Zl. 34 καὶ τὸ μὲν οὖν σαφὲς οὔ τις ἀνὴρ ἴδεν οὐδέ τις ἔσται εἰδὼς ἀμφὶ θεῶν τε καὶ ἅσσα λέγω περὶ πάντων
εἰ γὰρ καὶ τὰ μάλιστα τύχοι τετελεσμένον εἰπών, αὐτὸς ὅμως οὐκ οἶδε δόκος δ ἐπὶ πᾶσι τέτυκται. Hymnus na Dia v úvodu Arátových Fainomen Ἐκ Διὸς ἀρχώμεσθα, τὸν οὐδέποτ ἄνδρες ἐῶμεν ἄρρητον μεσταὶ δὲ Διὸς πᾶσαι μὲν ἀγυιαί, πᾶσαι δ ἀνθρώπων ἀγοραί, μεστὴ δὲ θάλασσα καὶ λιμένες πάντη δὲ Διὸς κεχρήμεθα πάντες. 5 Τοῦ γὰρ καὶ γένος εἰμέν. Ὁ δ ἤπιος ἀνθρώποισι δεξιὰ σημαίνει, λαοὺς δ ἐπὶ ἔργον ἐγείρει μιμνήσκων βιότοιο λέγει δ ὅτε βῶλος ἀρίστη βουσί τε καὶ μακέλῃσι, λέγει δ ὅτε δεξιαὶ ὧραι καὶ φυτὰ γυρῶσαι καὶ σπέρματα πάντα βαλέσθαι. 10 Αὐτὸς γὰρ τά γε σήματ ἐν οὐρανῷ ἐστήριξεν ἄστρα διακρίνας, ἐσκέψατο δ εἰς ἐνιαυτὸν ἀστέρας οἵ κε μάλιστα τετυγμένα σημαίνοιεν ἀνδράσιν ὡράων, ὄφρ ἔμπεδα πάντα φύωνται. Τῷ μιν ἀεὶ πρῶτόν τε καὶ ὕστατον ἱλάσκονται. 15 Χαῖρε, πάτερ, μέγα θαῦμα, μέγ ἀνθρώποισιν ὄνειαρ, αὐτὸς καὶ προτέρη γενεή. Χαίροιτε δὲ Μοῦσαι μειλίχιαι μάλα πᾶσαι. Ἐμοί γε μὲν ἀστέρας εἰπεῖν ᾗ θέμις εὐχομένῳ τεκμήρατε πᾶσαν ἀοιδήν. Proklův hymnus č. 2, ΕΙΣ ΑΦΡΟΔΙΤΗΝ Ὑμνέομεν σειρὴν πολυώνυμον Ἀφρογενείης καὶ πηγὴν μεγάλην βασιλήιον, ἧς ἄπο πάντες ἀθάνατοι πτερόεντες ἀνεβλάστησαν Ἔρωτες, ὧν οἱ μὲν νοεροῖσιν ὀιστεύουσι βελέμνοις 5 ψυχάς, ὄφρα πόθων ἀναγώγια κέντρα λαβοῦσαι μητέρος ἰσχανόωσιν ἰδεῖν πυριφεγγέας αὐλάς οἱ δὲ πατρὸς βουλῇσιν ἀλεξικάκοις τε προνοίαις ἱέμενοι γενεῇσιν ἀπείρονα κόσμον ἀέξειν ψυχαῖς ἵμερον ὦρσαν ἐπιχθονίου βιότοιο. 10 ἄλλοι δὲ γαμίων ὀάρων πολυειδέας οἴμους αἰὲν ἐποπτεύουσιν, ὅπως θνητῆς ἀπὸ φύτλης ἀθάνατον τεύξωσι δυηπαθέων γένος ἀνδρῶν πᾶσιν δ ἔργα μέμηλεν ἐρωτοτόκου Κυθερείης. ἀλλά, θεά, πάντῃ γὰρ ἔχεις ἀριήκοον οὖας, 15 εἴτε περισφίγγεις μέγαν οὐρανόν, ἔνθα σέ φασι ψυχὴν ἀενάοιο πέλειν κόσμοιο θεείην, εἴτε καὶ ἑπτὰ κύκλων ὑπὲρ ἄντυγας αἰθέρι ναίεις σειραῖς ὑμετέραις δυνάμεις προχέουσ ἀδαμάστους, κέκλυθι, καὶ πολύμοχθον ἐμὴν βιότοιο πορείην 20 ἰθύνοις σέο, πότνα, δικαιοτάτοισι βελέμνοις οὐχ ὁσίων παύουσα πόθων κρυόεσσαν ἐρωήν.
Proklův hymnus č. 4, ΥΜΝΟΣ ΚΟΙΝΟΣ ΕΙΣ ΘΕΟΥΣ. Κλῦτε, θεοί, σοφίης ἱερῆς οἴηκας ἔχοντες, οἳ ψυχὰς μερόπων ἀναγώγιον ἁψάμενοι πῦρ ἕλκετ ἐς ἀθανάτους, σκότιον κευθμῶνα λιπούσας ὕμνων ἀρρήτοισι καθηραμένας τελετῇσι. 5 κλῦτε, σαωτῆρες μεγάλοι, ζαθέων δ ἀπὸ βίβλων νεύσατ ἐμοὶ φάος ἁγνὸν ἀποσκεδάσαντες ὁμίχλην, ὄφρα κεν εὖ γνοίην θεὸν ἄμβροτον ἠδὲ καὶ ἄνδρα μηδέ με ληθαίοις ὑπὸ χεύμασιν οὐλοὰ ῥέζων δαίμων αἰὲν ἔχοι μακάρων ἀπάνευθεν ἐόντα, 10 μὴ κρυερῆς γενέθλης ἐνὶ κύμασι πεπτωκυῖαν ψυχὴν οὐκ ἐθέλουσαν ἐμὴν ἐπὶ δηρὸν ἀλᾶσθαι Ποινή τις κρυόεσσα βίου δεσμοῖσι πεδήσῃ. ἀλλά, θεοί, σοφίης ἐριλαμπέος ἡγεμονῆες, κέκλυτ, ἐπειγομένῳ δὲ πρὸς ὑψιφόρητον ἀταρπὸν 15 ὄργια καὶ τελετὰς ἱερῶν ἀναφαίνετε μύθων. Chaldejské věštby, zl. 1 Ἔστιν γάρ τι νοητόν, ὃ χρή σε νοεῖν νόου ἄνθει ἢν γὰρ ἐπεγκλίνῃς σὸν νοῦν κἀκεῖνο νοήσῃς ὥς τι νοῶν, οὐ κεῖνο νοήσεις ἔστι γὰρ ἀλκῆς ἀμφιφαοῦς δύναμις νοεραῖς στράπτουσα τομαῖσιν. 5 Οὐ δὴ χρὴ σφοδρότητι νοεῖν τὸ νοητὸν ἐκεῖνο ἀλλὰ νόου ταναοῦ ταναῇ φλογὶ πάντα μετρούσῃ πλὴν τὸ νοητὸν ἐκεῖνο χρεὼ δὴ τοῦτο νοῆσαι οὐκ ἀτενῶς, ἀλλ ἁγνὸν ἀπόστροφον ὄμμα φέροντα σῆς ψυχῆς τεῖναι κενεὸν νόον εἰς τὸ νοητόν, 10 ὄφρα μάθῃς τὸ νοητόν, ἐπεὶ νόου ἔξω ὑπάρχει. ELEGICKÉ DISTICHON Theognis, Elegie Οὐδείς, Κύρν, ἄτης καὶ κέρδεος αἴτιος αὐτός, ἀλλὰ θεοὶ τούτων δώτορες ἀμφοτέρων 135 οὐδέ τις ἀνθρώπων ἐργάζεται ἐν φρεσὶν εἰδώς, ἐς τέλος εἴτ ἀγαθὸν γίνεται εἴτε κακόν. πολλάκι γὰρ δοκέων θήσειν κακὸν ἐσθλὸν ἔθηκεν, καί τε δοκῶν θήσειν ἐσθλὸν ἔθηκε κακόν. οὐδέ τωι ἀνθρώπων παραγίνεται, ὅσσα θέληισιν 140 ἴσχει γὰρ χαλεπῆς πείρατ ἀμηχανίης. ἄνθρωποι δὲ μάταια νομίζομεν εἰδότες οὐδέν θεοὶ δὲ κατὰ σφέτερον πάντα τελοῦσι νόον.
Ζεῦ φίλε, θαυμάζω σε σὺ γὰρ πάντεσσιν ἀνάσσεις τιμὴν αὐτὸς ἔχων καὶ μεγάλην δύναμιν 375 ἀνθρώπων δ εὖ οἶσθα νόον καὶ θυμὸν ἑκάστου σὸν δὲ κράτος πάντων ἔσθ ὕπατον, βασιλεῦ. πῶς δή σευ, Κρονίδη, τολμᾶι νόος ἄνδρας ἀλιτρούς ἐν ταὐτῆι μοίρηι τόν τε δίκαιον ἔχειν, ἤν τ ἐπὶ σωφροσύνην τρεφθῆι νόος ἤν τε πρὸς ὕβριν 380 ἀνθρώπων ἀδίκοισ ἔργμασι πειθομένων; οὐδέ τι κεκριμένον πρὸς δαίμονός ἐστι βροτοῖσιν, οὐδ ὁδὸν ἥντιν ἰὼν ἀθανάτοισιν ἅδοι. ἔμπης δ ὄλβον ἔχουσιν ἀπήμονα τοὶ δ ἀπὸ δειλῶν ἔργων ἴσχοντες θυμὸν ὅμως πενίην 385 μητέρ ἀμηχανίης ἔλαβον τὰ δίκαια φιλεῦντες, ἥτ ἀνδρῶν παράγει θυμὸν ἐς ἀμπλακίην βλάπτουσ ἐν στήθεσσι φρένας κρατερῆς ὑπ ἀνάγκης τολμᾶι δ οὐκ ἐθέλων αἴσχεα πολλὰ φέρειν χρημοσύνηι εἴκων, ἣ δὴ κακὰ πολλὰ διδάσκει, 390 ψεύδεά τ ἐξαπάτας τ οὐλομένας τ ἔριδας, ἄνδρα καὶ οὐκ ἐθέλοντα κακὸν δέ οἱ οὐδὲν ἔοικεν ἡ γὰρ καὶ χαλεπὴν τίκτει ἀμηχανίην. 425 Πάντων μὲν μὴ φῦναι ἐπιχθονίοισιν ἄριστον φύντα δ ὅπως ὤκιστα πύλας Ἀίδαο περῆσαι καὶ κεῖσθαι πολλὴν γῆν ἐπαμησάμενον. Φῦσαι καὶ θρέψαι ῥᾶιον βροτὸν ἢ φρένας ἐσθλάς 430 ἐνθέμεν οὐδείς πω τοῦτό γ ἐπεφράσατο, ὧι τις σώφρον ἔθηκε τὸν ἄφρονα κἀκ κακοῦ ἐσθλόν. εἰ δ Ἀσκληπιάδαις τοῦτό γ ἔδωκε θεός, ἰᾶσθαι κακότητα καὶ ἀτηρὰς φρένας ἀνδρῶν, πολλοὺς ἂν μισθοὺς καὶ μεγάλους ἔφερον. 435 εἰ δ ἦν ποιητόν τε καὶ ἔνθετον ἀνδρὶ νόημα, οὔποτ ἂν ἐξ ἀγαθοῦ πατρὸς ἔγεντο κακός, πειθόμενος μύθοισι σαόφροσιν ἀλλὰ διδάσκων οὔποτε ποιήσει τὸν κακὸν ἄνδρ ἀγαθόν. Οὐδεὶς γὰρ πάντ ἐστὶ πανόλβιος ἀλλ ὁ μὲν ἐσθλός τολμᾶι ἔχων τὸ κακόν, κοὐκ ἐπίδηλος ὁμῶς, δειλὸς δ οὔτ ἀγαθοῖσιν ἐπίσταται οὔτε κακοῖσιν θυμὸν ἔχων μίμνειν. ἀθανάτων τε δόσεις 445 παντοῖαι θνητοῖσιν ἐπέρχοντ. ἀλλ ἐπιτολμᾶν χρὴ δῶρ ἀθανάτων, οἷα διδοῦσιν, ἔχειν. Ἄφρονος ἀνδρὸς ὁμῶς καὶ σώφρονος οἶνος, ὅταν δή πίνηι ὑπὲρ μέτρον, κοῦφον ἔθηκε νόον. μηδ ἐσιδεῖν αὐγὰς ὀξέος ἠελίου,
500 Ἐμ πυρὶ μὲν χρυσόν τε καὶ ἄργυρον ἴδριες ἄνδρες γινώσκουσ, ἀνδρὸς δ οἶνος ἔδειξε νόον καὶ μάλα περ πινυτοῦ, τὸν ὑπὲρ μέτρον ἤρατο πίνων, ὥστε καταισχῦναι καὶ πρὶν ἐόντα σοφόν. 570 Δόξα μὲν ἀνθρώποισι κακὸν μέγα, πεῖρα δ ἄριστον πολλοὶ ἀπείρητοι δόξαν ἔχουσ ἀγαθῶν. 620 Πᾶς τις πλούσιον ἄνδρα τίει, ἀτίει δὲ πενιχρόν πᾶσιν δ ἀνθρώποισ αὐτὸς ἔνεστι νόος. 2.1 ἡμεῖς δ, οἷά τε φύλλα φύει πολυάνθεμος ὥρη <ἔα>ρος, ὅτ αἶψ αὐγῆις αὔξεται ἠελίου, τοῖς ἴκελοι πήχυιον ἐπὶ χρόνον ἄνθεσιν ἥβης τερπόμεθα, πρὸς θ<εῶ>ν εἰδότες οὔτε κακὸν 2.5 οὔτ ἀγαθόν Κῆρες δὲ παρεστήκασι μέλαιναι, ἡ μὲν ἔχουσα τέλος γήραος ἀργαλέου, ἡ δ ἑτέρη θανάτοιο μίνυνθα δὲ γίνεται ἥβης καρπός, ὅσον τ ἐπὶ γῆν κίδναται ἠέλιος. αὐτὰρ ἐπὴν δὴ τοῦτο τέλος παραμείψεται ὥρης, 2.10 αὐτίκα δὴ τεθνάναι βέλτιον ἢ βίοτος Mimnermos, zlomky 1.1 τίς δὲ βίος, τί δὲ τερπνὸν ἄτερ χρυσῆς Ἀφροδίτης; τεθναίην, ὅτε μοι μηκέτι ταῦτα μέλοι, κρυπταδίη φιλότης καὶ μείλιχα δῶρα καὶ εὐνή, οἷ ἥβης ἄνθ<εα> γίνεται ἁρπαλέα 1.5 ἀνδράσιν ἠδὲ γυναιξίν ἐπεὶ δ ὀδυνηρὸν ἐπέλθηι γῆρας, ὅ τ αἰσχρὸν ὁμῶς καὶ κακὸν ἄνδρα τιθεῖ, αἰεί μιν φρένας ἀμφὶ κακαὶ τείρουσι μέριμναι, οὐδ αὐγὰς προσορῶν τέρπεται ἠελίου, ἀλλ ἐχθρὸς μὲν παισίν, ἀτίμαστος δὲ γυναιξίν 1.10 οὕτως ἀργαλέον γῆρας ἔθηκε θεός. πολλὰ γὰρ ἐν θυμῶι κακὰ γίνεται ἄλλοτε οἶκος τρυχοῦται, πενίης δ ἔργ ὀδυνηρὰ πέλει ἄλλος δ αὖ παίδων ἐπιδεύεται, ὧν τε μάλιστα ἱμείρων κατὰ γῆς ἔρχεται εἰς Ἀΐδην 2.15 ἄλλος νοῦσον ἔχει θυμοφθόρον οὐδέ τίς ἐστιν ἀνθρώπων ὧι Ζεὺς μὴ κακὰ πολλὰ διδοῖ. 3.1 τὸ πρὶν ἐὼν κάλλιστος, ἐπὴν παραμείψεται ὥρη, οὐδὲ πατὴρ παισὶν τίμιος οὔτε φίλος. 4.1 Τιθωνῶι μὲν ἔδωκεν ἔχειν κακὸν ἄφθιτον < > γῆρας, ὃ καὶ θανάτου ῥίγιον ἀργαλέου.
Solón, zl. 13 Μνημοσύνης καὶ Ζηνὸς Ὀλυμπίου ἀγλαὰ τέκνα, Μοῦσαι Πιερίδες, κλῦτέ μοι εὐχομένωι ὄλβον μοι πρὸς θ<εῶ>ν μακάρων δότε, καὶ πρὸς ἁπάντων ἀνθρώπων αἰεὶ δόξαν ἔχειν ἀγαθήν 5 εἶναι δὲ γλυκὺν ὧδε φίλοις, ἐχθροῖσι δὲ πικρόν, τοῖσι μὲν αἰδοῖον, τοῖσι δὲ δεινὸν ἰδεῖν. χρήματα δ ἱμείρω μὲν ἔχειν, ἀδίκως δὲ πεπᾶσθαι οὐκ ἐθέλω πάντως ὕστερον ἦλθε δίκη. πλοῦτον δ ὃν μὲν δῶσι θεοί, παραγίγνεται ἀνδρὶ 10 ἔμπεδος ἐκ νεάτου πυθμένος ἐς κορυφήν ὃν δ ἄνδρες τιμῶσιν ὑφ ὕβριος, οὐ κατὰ κόσμον ἔρχεται, ἀλλ ἀδίκοις ἔργμασι πειθόμενος οὐκ ἐθέλων ἕπεται, ταχέως δ ἀναμίσγεται ἄτηι ἀρχῆς δ ἐξ ὀλίγης γίγνεται ὥστε πυρός, 15 φλαύρη μὲν τὸ πρῶτον, ἀνιηρὴ δὲ τελευτᾶι οὐ γὰρ δὴ<ν> θνητοῖς ὕβριος ἔργα πέλει, ἀλλὰ Ζεὺς πάντων ἐφορᾶι τέλος, ἐξαπίνης δὲ ὥστ ἄνεμος νεφέλας αἶψα διεσκέδασεν ἠρινός, ὃς πόντου πολυκύμονος ἀτρυγέτοιο 20 πυθμένα κινήσας, γῆν κάτα πυροφόρον δηιώσας καλὰ ἔργα θεῶν ἕδος αἰπὺν ἱκάνει οὐρανόν, αἰθρίην δ αὖτις ἔθηκεν ἰδεῖν, λάμπει δ ἠελίοιο μένος κατὰ πίονα γαῖαν καλόν, ἀτὰρ νεφέων οὐδ ἓν ἔτ ἐστὶν ἰδεῖν. 25 τοιαύτη Ζηνὸς πέλεται τίσις οὐδ ἐφ ἑκάστωι ὥσπερ θνητὸς ἀνὴρ γίγνεται ὀξύχολος, αἰεὶ δ οὔ ἑ λέληθε διαμπερές, ὅστις ἀλιτρὸν θυμὸν ἔχει, πάντως δ ἐς τέλος ἐξεφάνη ἀλλ ὁ μὲν αὐτίκ ἔτεισεν, ὁ δ ὕστερον οἳ δὲ φύγωσιν 30 αὐτοί, μηδὲ θεῶν μοῖρ ἐπιοῦσα κίχηι, ἤλυθε πάντως αὖτις ἀναίτιοι ἔργα τίνουσιν ἢ παῖδες τούτων ἢ γένος ἐξοπίσω. θνητοὶ δ ὧδε νο<έο>μεν ὁμῶς ἀγαθός τε κακός τε, εὖ ῥεῖν ἣν αὐτὸς δόξαν ἕκαστος ἔχει, 35 πρίν τι παθεῖν τότε δ αὖτις ὀδύρεται ἄχρι δὲ τούτου χάσκοντες κούφαις ἐλπίσι τερπόμεθα. χὤστις μὲν νούσοισιν ὑπ ἀργαλέηισι πιεσθῆι, ὡς ὑγιὴς ἔσται, τοῦτο κατεφράσατο ἄλλος δειλὸς ἐὼν ἀγαθὸς δοκεῖ ἔμμεναι ἀνήρ, 40 καὶ καλὸς μορφὴν οὐ χαρίεσσαν ἔχων εἰ δέ τις ἀχρήμων, πενίης δέ μιν ἔργα βιᾶται, κτήσασθαι πάντως χρήματα πολλὰ δοκεῖ.
σπεύδει δ ἄλλοθεν ἄλλος ὁ μὲν κατὰ πόντον ἀλᾶται ἐν νηυσὶν χρήιζων οἴκαδε κέρδος ἄγειν 45 ἰχθυόεντ ἀνέμοισι φορ<εό>μενος ἀργαλέοισιν, φειδωλὴν ψυχῆς οὐδεμίαν θέμενος ἄλλος γῆν τέμνων πολυδένδρεον εἰς ἐνιαυτὸν λατρεύει, τοῖσιν καμπύλ ἄροτρα μέλει ἄλλος Ἀθηναίης τε καὶ Ἡφαίστου πολυτέχν<εω> 50 ἔργα δαεὶς χειροῖν ξυλλέγεται βίοτον, ἄλλος Ὀλυμπιάδων Μους<έω>ν πάρα δῶρα διδαχθείς, ἱμερτῆς σοφίης μέτρον ἐπιστάμενος ἄλλον μάντιν ἔθηκεν ἄναξ ἑκάεργος Ἀπόλλων, ἔγνω δ ἀνδρὶ κακὸν τηλόθεν ἐρχόμενον, 65 πᾶσι δέ τοι κίνδυνος ἐπ ἔργμασιν, οὐδέ τις οἶδεν πῆι μέλλει σχήσειν χρήματος ἀρχομένου ἀλλ ὁ μὲν εὖ ἔρδειν πειρώμενος οὐ προνοήσας ἐς μεγάλην ἄτην καὶ χαλεπὴν ἔπεσεν, τῶι δὲ κακῶς ἔρδοντι θεὸς περὶ πάντα δίδωσιν 70 συντυχίην ἀγαθήν, ἔκλυσιν ἀφροσύνης. πλούτου δ οὐδὲν τέρμα πεφασμένον ἀνδράσι κεῖται οἳ γὰρ νῦν ἡμ<έω>ν πλεῖστον ἔχουσι βίον, διπλάσιον σπεύδουσι τίς ἂν κορέσειεν ἅπαντας; κέρδεά τοι θνητοῖς ὤπασαν ἀθάνατοι, 75 ἄτη δ ἐξ αὐτῶν ἀναφαίνεται, ἣν ὁπότε Ζεὺς πέμψηι τεισομένην, ἄλλοτε ἄλλος ἔχει. 55 ὧι συνομαρτήσωσι θεοί τὰ δὲ μόρσιμα πάντως οὔτε τις οἰωνὸς ῥύσεται οὔθ ἱερά ἄλλοι Παιῶνος πολυφαρμάκου ἔργον ἔχοντες ἰητροί καὶ τοῖς οὐδὲν ἔπεστι τέλος πολλάκι δ ἐξ ὀλίγης ὀδύνης μέγα γίγνεται ἄλγος, 60 κοὐκ ἄν τις λύσαιτ ἤπια φάρμακα δούς τὸν δὲ κακαῖς νούσοισι κυκώμενον ἀργαλέαις τε ἁψάμενος χειροῖν αἶψα τίθησ ὑγιῆ. Μοῖρα δέ τοι θνητοῖσι κακὸν φέρει ἠδὲ καὶ ἐσθλόν, δῶρα δ ἄφυκτα θεῶν γίγνεται ἀθανάτων.