«Το Παραμύθι της Μουσικής» κυκλοφορεί και σε γραφή Braille από το Φάρο Τυφλών. Πληροφορίες στο τηλέφωνο: 210 94 15 222. Από το Σεπτέμβριο του 2008 «Tο Παραμύθι της Μουσικής» κυκλοφορεί και σε cd από τις εκδόσεις Εν Χορδαίς, σε μουσική Κυριάκου Καλαϊτζίδη. Σημείωμα του εικονογράφου: Τα λόγια στις εικόνες είναι σχόλια του εικονογράφου για το εικαστικό δρώμενο του βιβλίου. Σχόλιο για το τότε, το τώρα, το πάντα... Σειρά: ΠΑΙΔΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ Τίτλος: ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΤΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ Συγγραφέας: ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΝΕΥΡΟΚΟΠΛΗ Εικονογράφηση: ΝΙΚΟΛΑΣ ΑΝΔΡΙΚΟΠΟΥΛΟΣ Η εικόνα της σελίδας 49 είναι ψηφιακά επεξεργασμένη από τη Θεοδώρα Σπυροπούλου των εκδόσεων Λιβάνη. Copyright Βασιλική Νευροκοπλή Copyright 2008 EKΔOTIKOΣ OPΓANIΣMOΣ ΛIBANH ABE Σόλωνος 98 106 80 Aθήνα. Tηλ.: 210 3661200, Fax: 210 3617791 http://www.livanis.gr Aπαγορεύεται η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή, ολική, μερική ή περιληπτική, ή η απόδοση κατά παράφραση ή διασκευή του περιεχομένου του βιβλίου με οποιονδήποτε τρόπο, μηχανικό, ηλεκτρονικό, φωτοτυπικό, ηχογράφησης ή άλλο, χωρίς προηγούμενη γραπτή άδεια του εκδότη. Nόμος 2121/1993 και κανόνες του Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Eλλάδα. Παραγωγή: Eκδοτικός Oργανισμός Λιβάνη ISBN 978-960-14-1774-5
Βασιλική Νευροκοπλή εικονογράφηση: Νικόλας Ανδρικόπουλος ΕΚΔΟΤΙΚΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΛΙΒΑΝΗ ΑΘΗΝΑ
«Το Παραμύθι της Μουσικής» γράφτηκε κατά παραγγελία του μουσικού Κυριάκου Καλαϊτζίδη. Μου ζήτησε να γράψω ένα παραμύθι μέσα από το οποίο να περνούν τα όργανα της μεσογειακής μας μουσικής. Τον ευχαριστώ πρώτα απ όλους, αφού στάθηκε η αιτία της συγγραφής. Ευχαριστώ θερμά Τον βυζαντινολόγο καθηγητή Θανάση Αγγέλου, που μου πρότεινε ως τόπο έκβασης του παραμυθιού την αρχαία και βυζαντινή Μαρώνεια. Τον ποιητή Μανόλη Ξεξάκη, για τις πρώτες διορθώσεις. Δική του είναι η φράση που περιγράφει την αποχώρηση του γερο-σωφρόνιου: «... κι έφυγε μέσα στη νύχτα να πάει να μιλήσει με τα πουλιά και τις σκιές». Τον ζωγράφο Δημήτρη Μαρτίδη, που μου εξήγησε πως συχνά η σύγκριση οδηγεί στην αδικία και την υποτίμηση. Πως καθετί έχει τη δική του αξία. Η συζήτηση που κάναμε οδήγησε στην ανατροπή του αρχικού φινάλε και στη συγγραφή νέου. Τέλος, ευχαριστώ τον σκηνοθέτη Θωδ Εσπίριτου. Κατά τη διάρκεια των προβών για το ανέβασμα του «Παραμυθιού της Μουσικής» στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης το Φεβρουάριο του 2007 κάναμε μαζί τις τελευταίες διορθώσεις.
Στον Βασίλη με το ούτι, στον Πολύκαρπο με τη φυσαρμόνικα και σε όλα του κόσμου τα παιδιά που βλέπουν το φως μέσα από το φως της μουσικής και της αγάπης.
Μια φορά κι έναν καιρό, σ έναν τόπο από πέτρες και αρχαία σπασμένα λιθάρια, που τον έλεγαν Μαρώνεια, ζούσαν αγαπημένοι ένας άρχοντας με τη γυναίκα του. Ο Θεός τούς έδωσε πλούσια αγαθά. Κτήματα που ξεκινούσαν από τον Ίσμαρο, το ψηλό βουνό, κι έφταναν ως τη θάλασσα, έναν πύργο στον ψηλότερο λόφο κι ανθρώπους πολλούς και καλούς στη δούλεψή τους. Ανάμεσά τους, το γερο- Σωφρόνιο, που όλοι τιμούσαν και σέβονταν για τη σοφία του, και το γερο-δανιήλ, που έβοσκε τα πρόβατα κι έπαιζε τη φλογέρα του έχοντας πάντα κοντά του τον εγγονό του Αλέξιο. Μόνο παιδί δεν τους έδωσε ο Θεός, κι αυτό με τον καιρό έγινε μαράζι που τους έτρωγε την ψυχή. Μια μέρα λέει ο άρχοντας στη γυναίκα του: Τόσα χρόνια παρακαλούμε το Θεό να μας χαρίσει ένα παιδί κι εκείνος δε μας το δίνει. Ας ζητήσουμε τη συμβουλή του σοφού μας γέροντα. Μπορεί κάτι να μην το γυρεύουμε σωστά. Αυτή συμφώνησε και μια και δυο κάλεσαν το γερο-σωφρόνιο. Εκείνος τους ρώτησε να του πουν με ποια λόγια ζητάνε από το Θεό ν αποκτήσουν παιδί, γιατί οι λέξεις, τους είπε, έχουν μεγάλη σημασία. Φανερώνουν την καρδιά του ανθρώπου. Αυτήν που ακούει ο Θεός. 11
-Tον παρακαλούμε, του είπαν κι οι δυο μ ένα στόμα, να μας δώσει ένα κορίτσι γεμάτο υγεία, όμορφο σαν τον ήλιο, σοφό σαν κι εσένα, καλόκαρδο σαν το γερο-δανιήλ και γελαστό σαν τον εγγονό του Αλέξιο. Ο γέροντας έμεινε πολλή ώρα συλλογισμένος. Ύστερα είπε: - Ζητάτε πολλά από το Θεό. Είναι τόσο μεγάλος ο καημός σας, που δε σας αφήνει να σκεφτείτε πως το παιδί αυτό, σαν άνθρωπος, θα έχει και κουσούρια. Γι αυτό δε σας το δίνει ο πανάγαθος.» Αν σας το έδινε έτσι όπως το λαχταράτε, να στε βέβαιοι πως κι αυτό κι εσείς θα χάνατε την ψυχή σας από αλαζονεία. Και τούτο, ο Θεός, άρχοντές μου, δεν το θέλει, γιατί σας αγαπά. Όταν θα είστε έτοιμοι να δεχτείτε τουλάχιστον ένα κουσούρι στο παιδί, τότε κι ο Θεός θα σας το δώσει. Αυτά είπε κι έφυγε. Τους άφησε να κοιτάζονται στα μάτια. Mια μέρα είπε η γυναίκα στον άντρα της: - Εγώ την απόφαση την πήρα. Τα περιθώρια στενεύουν. Ας μας δώσει ο Θεός ένα παιδί όπως το θέλει εκείνος. 12