ΛΟΓΟΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΙΣ ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΝ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑ ΜΟΥ. Σεβασμιώτατε Μητροπολῖτα Βοστώνης, κ. Μεθόδιε, Σεβαστοὶ Πατέρες, Ἀγαπητοὶ ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

1 ΛΟΓΟΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΙΣ ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΝ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑ ΜΟΥ Σεβασμιώτατε Μητροπολῖτα Βοστώνης, κ. Μεθόδιε, Σεβαστοὶ Πατέρες, Ἀγαπητοὶ ἐν Χριστῷ ἀδελφοί, Ἔχοντας βαθειὰ μέσα μου τὴν ἐπίγνωση τοῦ ὕψους, τῆς τιμῆς, τοῦ φόβου ἀλλὰ καὶ τοῦ μεγέθους τῆς εὐθύνης, προσέρχομαι σήμερα στὸν ἱστορικὸ ἐτοῦτο καὶ περικαλλῆ ἱερὸ καθεδρικὸ Ναὸ τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνος στὸ Worcester τῆς Μασαχουσέτης, γιὰ νὰ ἀξιωθῶ τοῦ δευτέρου βαθμοῦ τῆς Ἱερωσύνης. Τὰ συναισθήματα ποὺ πλημμυρίζουν τὴν καρδιά μου αὐτὲς τὶς ἅγιες στιγμὲς εἶναι ἀπερίγραπτα καὶ μοναδικά. Τὸ θέλημα καὶ ἡ πρόνοια τοῦ Θεοῦ γονιμοποιεῖ σήμερα μία πολύχρονη προσωπικὴ κλίση, καλώντας με νὰ καταστῶ πρεσβύτερος τῆς Ἐκκλησίας Του, καὶ τῶν ἐν αὐτῇ λογικῶν Του προβάτων, τὰ ὁποῖα μοῦ ἐμπιστεύεται. Πρόκειται σήμερα γιὰ τὴν προσωπική μου Πεντηκοστή. Σεβασμιώτατε, γνωρίζω καὶ βιώνω τὴν ἀγάπη Σας πρὸς τὸ πρόσωπό μου. Ἀπὸ τὴν πρώτη κιόλας στιγμὴ ποὺ ἀξιώθηκα τῆς καθοριστικῆς γνωριμίας μὲ τὴν σεπτὴ Σεβασμιότητά Σας, πρὸ 18 ἐτῶν, μέχρι καὶ σήμερα δὲν πάψατε νὰ μὲ ἐμπνέετε, νὰ μὲ στηρίζετε καὶ νὰ παραμένετε γιὰ ἐμένα τὸ πρότυπο τοῦ χαρισματικοῦ ποιμενάρχου. Γνωρίζω, ἐπίσης, τὴν ἄοκνη μέριμνα, τὴν Θεοφιλὴ ποιμαντορία, καὶ τὴν πραγματικὴ ἀγάπη, τὴν ὁποία ἐπιδεικνύετε ἐδῶ καὶ 28 χρόνια πρὸς τὸ πρόσωπο τινὸς ἑκάστου λογικοῦ προβάτου, τοῦ ἐν Βοστώνῃ Ἑλληνορθοδόξου ποιμνίου Σας. Ἔχετε ὑπάρξει, Σεβασμιώτατε, οὐσιαστικὸς συμπαραστάτης σὲ πολὺ σημαντικὲς στιγμὲς καὶ ἀποφάσεις τῆς ζωῆς μου. Ὡς Πρόεδρος, ἀρχικῶς, τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Τιμίου Σταυροῦ τῆς Βοστώνης, συμβάλλατε καθοριστικὰ μὲ τὶς πολύτιμες συμβουλές Σας, καὶ μὲ τὸ προσωπικό Σας παράδειγμα, στὸ νὰ ἀγαπήσω τὰ ἱερὰ γράμματα. Μὲ τὸ πέρας

τῶν ἀρχικῶν θεολογικῶν μου σπουδῶν στὴν Ἀθήνα, μοῦ ὑποδείξατε νὰ προχωρήσω σὲ ἐπιπλέον μεταπτυχιακὲς σπουδὲς στὴ Θεολογικὴ Σχολὴ τοῦ Τιμίου Σταυροῦ. Ἔκανα ὅτι μοῦ ἦταν δυνατόν, γιὰ νὰ δικαιώσω τὴν κρίση Σας. Ἡ ἀγάπη Σας ὅμως πρὸς τὸ πρόσωπό μου δὲν περιορίσθηκε μόνο στὸν χῶρο τῆς ἐπιστήμης. Μερικὰ χρόνια ἀργότερα, ὅταν Σᾶς ἐκμυστηρεύτηκα ὅτι ἐπιθυμῶ νὰ διακονήσω κοντά Σας, ἐντασσόμενος στὸ δυναμικὸ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Βοστώνης, μὲ τιμήσατε μὲ τὴ θετική Σας ἀπάντηση. Θὰ ἤθελα νὰ Σᾶς ἀναφέρω ὅτι τὸ πρόσωπό Σας ἀπετέλεσε γιὰ ἐμένα τὸ καθοριστικὸ ἔναυσμα, τὸ ὁποῖο ἀναζωπύρωσε τὴν ἐπιθυμία γιὰ ἔνταξή μου στὸν ἱερὸ κλῆρο. Ἡ ἀγάπη καὶ τὸ πατρικό Σας ἐνδιαφέρον ἀπετέλεσαν τὸ λύχνο τοῦ πνευματικοῦ φωτὸς ποὺ μὲ ὁδηγεῖ ἐνώπιόν Σας τὴν ἱερὴ ἐτούτη στιγμή. Ἤσασθαν ἐσεῖς, Σεβασμιώτατε, ἐκεῖνος ποὺ «εἰς τύπον Χριστοῦ» μὲ συμβουλεύσατε καὶ μὲ παροτρύνατε ἐπὶ τρία συναπτὰ ἔτη στὴν ἐξάσκηση τῆς ὑπομονῆς, κατὰ τὴν διάρκεια τῆς προσφάτου μου δοκιμασίας, σχετικὰ μὲ τὴν ὁλοκλήρωση τῆς διδακτορικῆς μου διατριβῆς καὶ τῆς μεταναστευτικῆς μου διαδικασίας. Ἔκανα καὶ σὲ αὐτὸ ὅτι μοῦ ὑποδείξατε. Ἀπὸ σήμερα μοῦ ἐμπιστεύεσθε τὴν ἱερατικὴ διακονία μιᾶς ἱστορικῆς καὶ μεγάλης κοινότητας τῆς τοπικῆς Σας Ἐκκλησίας, τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνος στὸ Worcester. Μεγάλη ἡ τιμή, ἀλλὰ ἀκόμη μεγαλύτερη ἡ εὐθύνη. Στὸ πρόσωπό Σας, Σεβασμιώτατε, διακρίνω τὸν πνευματικὸ καθοδηγητὴ καὶ τὸ στήριγμα. Διακρίνω τὸν πατέρα, ποὺ θὰ μὲ ἀγκαλιάσει καὶ θὰ μὲ στηρίξει στὸν δύσκολο ἀγῶνα, στὸν ὁποῖο καλοῦμαι νὰ συμμετάσχω. Διακρίνω, ἐπίσης, τὸν πνευματικὸ ποιμένα ποὺ θὰ προσεύχεται γιὰ τὴν ἐπιτυχία τοῦ ἔργου ποὺ μὲ καλεῖ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, μέσῳ Ὑμῶν, νὰ ἐπιτελέσω. 2

Σᾶς εὐχαριστῶ μέσα ἀπὸ τὰ βάθη τῆς καρδιᾶς μου γιὰ τὴν ἐμπιστοσύνη, γιὰ τὴν πατρική Σας ἀγάπη καὶ γιὰ ὅλα ὅσα κάνετε γιὰ ἐμένα, καὶ εὔχομαι ὁ μισθαποδότης Θεὸς νὰ Σᾶς χαρίζει πάντοτε ὑγεία, μακροημέρευση καὶ δύναμη γιὰ τὴν ἐπιτέλεση τοῦ δύσκολου ἀρχιερατικοῦ Σας ἔργου. Νὰ γνωρίζετε ὅτι ἔχετε, καὶ θὰ ἔχετε, τὴν υἱική μου ἀφοσίωση. Ἐπιτρέψατέ μου, στὸ σημεῖο αὐτό, νὰ Σᾶς ἐκφράσω τὴν ἐπιθυμία μου νὰ συμβάλω, μὲ τὶς ἐλάχιστες καὶ ταπεινές μου δυνάμεις, στὴ συνέχιση τοῦ θεοφιλοῦς, πολύπλευρου καὶ δυσχεροῦς ἀρχιερατικοῦ Σας ἔργου. Ἐτούτη τὴ στιγμὴ αἰσθάνομαι τὴν ἀνάγκη, Σεβασμιώτατε, νὰ ἀναφερθῶ, ἔστω καὶ ἐν συντομίᾳ, σὲ μερικὰ πρόσωπα, τὰ ὁποῖα διαδραμάτισαν καθοριστικὸ ρόλο στὴν μέχρι σήμερα πορεία τῆς ζωῆς μου. Θερμὲς καὶ ἐγκάρδιες εὐχαριστίες ἐκφράζω, κατ ἀρχήν, στὸν Σεβασμιώτατο Ἀρχιεπίσκοπο Ἀμερικῆς κ. Δημήτριο, γιὰ τὴν ἐμπιστοσύνη ποὺ ἐπέδειξε πρὸς τὸ πρόσωπό μου, εὐλογώντας τὴν πολυετὴ ἐπιθυμία μου νὰ διακονήσω τὴν Ἑλληνορθόδοξη ὁμογένεια τῆς Ἀμερικῆς. Εὐχαριστίες ἐκφράζω, ἐπίσης, στὴν Ἱερὰ Ἀρχιεπισκοπὴ Ἀθηνῶν, στοὺς κόλπους τῆς ὁποίας ἀνατράφηκα καὶ ἀνδρώθηκα πνευματικά. Θὰ τῆς εἶμαι πάντοτε εὐγνώμων. Μέσα ἀπὸ τὰ βάθη τῆς καρδιᾶς μου, καὶ μὲ ἀπέραντη υἱικὴ εὐγνωμοσύνη, εὐχαριστῶ τὸν ἐξαίρετο καὶ διαπρύσιο διατελέσαντα ἱεροκήρυκα τοῦ Μητροπολιτικοῦ Ναοῦ τῶν Ἀθηνῶν περὶ τὰ τριάκοντα ἔτη, Σεβασμιώτατον νῦν Μητροπολίτην Κορωνείας κ. Παντελεήμονα, ὁ ὁποῖος, πρὸ δέκα μηνῶν, εὐλογώντας τὴν ἐπιθυμία μου, δέχθηκε ἀσμένως νὰ μὲ χειροτονήσει Ἱεροδιάκονο στὸν Ἱερὸ Ναὸ Ἁγίων Κωνσταντίνου καὶ Ἑλένης στὴν Ὁμόνοια. Τὸν εὐχαριστῶ, ἔτι περαιτέρω, διότι ἀμέσως μετὰ τὴν Χειροτονία μου, μὲ τίμησε ἐπιπλέον, ἐπιτρέποντάς μου νὰ τὸν διακονῶ ἀνελλιπῶς καθ ὅλο τὸ διάστημα τῆς ἱεροδιακονίας μου στὴν Ἀθήνα. 3

Εὐγνωμόνως εὐχαριστῶ τὸν Θεοφιλέστατο Ἐπίσκοπο Ἀβύδου, κ. Κύριλλο γιὰ τὶς πνευματικές του συμβουλὲς καὶ τὶς παροτρύνσεις. Τὸν εὐχαριστῶ, ἐπίσης, γιὰ τὴν εὐκαιρία ποὺ μοῦ προσέφερε νὰ διαμείνω δωρεὰν γιὰ δυόμιση περίπου ἔτη στὴ Γερμανία, παρεχόντάς μου ἔτσι τὴ δυνατότητα νὰ ἔχω πρόσβαση σὲ πλουσιώτατες βιβλιοθῆκες, καὶ ἰδιαιτέρως σὲ αὐτὴν τῆς Τυβίγγης, ἀπ ὅπου ἀπεκόμισα τὸ μεγαλύτερο μέρος τῆς ξενόγλωσσης βιβλιογραφίας τῆς νῦν ἐναισίμου διδακτορικῆς μου διατριβῆς. Ἐπιθυμῶ στὸ σημεῖο νὰ εὐχαριστήσω ὅλους ἀνεξαιρέτως τοὺς σεβαστοὺς καθηγητές μου, τόσο τῆς γεραρᾶς Θεολογικῆς Σχολῆς τῶν Ἀθηνῶν, ὅσο καὶ τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Τιμίου Σταυροῦ τῆς Βοστώνης, οἱ ὁποῖοι ὄχι μόνο μοῦ μεταλαμπάδευσαν τὶς γνώσεις τους, ἀλλὰ κυρίως μοῦ ἐνέπνευσαν τὸν ζῆλο γιὰ περαιτέρω ἔρευνα ἐπὶ τῶν ἱερῶν γραμμάτων. Ἰδιαίτερη, ὡστόσο, ἀναφορὰ θὰ ἤθελα νὰ κάνω στὸν ἐπιβλέψαντα τὸ μεταπτυχιακό μου, προσφιλέστατο ὁμότιμο καθηγητὴ τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Τιμίου Σταυροῦ τῆς Βοστώνης, κύριο Γεώργιο Μπεμπῆ, ὁ ὁποῖος μὲ τιμᾶ σήμερα μὲ τὴν παρουσία του. Ἀπὸ τὴν πρώτη στιγμὴ τῆς γνωριμίας μας ὁ κ. Μπεμπῆς μὲ περιέβαλε μὲ πατρικὴ στοργή. Μὲ τὴν περίσσεια καλοσύνη του, τὴν σεπτὴ βιωτή του, τὴν πραότητά του, τὴν ἀνεπιτήδευτη εὐγένεια τοῦ χαρακτῆρα του, ἀλλὰ καὶ μὲ τὴν ἀναμφίλεκτη ἐπιστημονική του ἱκανότητα, μοῦ ἔδειξε ὅτι ἡ Θεολογία εἶναι κατ ἐξοχὴν βαθειὰ βιωματικὴ ἐμπειρία. Εὐχαριστίες, ἐπιπροσθέτως, ὀφείλω στὸν ἱερατικὸ προϊστάμενο τοῦ ἱεροῦ ἐτούτου καθεδρικοῦ Ναοῦ, τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνος, τὸν Αἰδεσιμολογιώτατο Πρωτοπρεσβύτερο Κωνσταντῖνο Παλαιολόγο, ὁ ὁποῖος, ἐξαρχῆς, ἔχει περιβάλλει τόσο ἐμένα, ὅσο καὶ τὴ σύζυγό μου, μὲ στοργὴ καὶ ἀγάπη. Πάτερ Κωνσταντῖνε, νὰ ξέρετε ὅτι εἶσθε γιὰ ἐμένα τὸ ἐμπνευσμένο πρότυπο τοῦ ἄοκνου καὶ τοῦ γεμάτου ἀγάπη πρὸς τὸν πλησίον κληρικοῦ. 4

Θερμῶς εὐχαριστῶ ὅλους τοὺς σεβαστοὺς Πατέρες καὶ φίλους κληρικούς, ποὺ ἦρθαν σήμερα ἐδῶ, γιὰ νὰ μὲ τιμήσουν καὶ νὰ συμπροσευχηθοῦν μαζί μου, ἀλλὰ καὶ ὅλους ὅσοι, ἀπόντες σήμερα, λόγῳ ἐνοριακῶν ὑποχρεώσεων, μὲ τιμοῦν μὲ τὴν προσευχή τους. Εὐγνωμόνως εὐχαριστῶ τοὺς γονεῖς μου, πατέρα Σωκράτη καὶ πρεσβυτέρα Μαργαρίτα, γιὰ τὴν ἀγάπη, τοὺς κόπους, τὶς θυσίες καὶ τὴν φροντίδα ποὺ μὲ τόση αὐταπάρνηση μοῦ προσέφεραν. Πρὸ πάντων ὅμως τοὺς εὐχαριστῶ, διότι μὲ τὸ παράδειγμα καὶ τὴν γνήσια καὶ ἀνυπόκριτη χριστιανική τους βιωτή, μοῦ ἐνέπνευσαν τὴν ἀγάπη πρὸς τὴν Ἐκκλησία. Ἰδιαίτερα, τέλος, μέσα ἀπὸ τὰ βάθη τῆς καρδιᾶς μου, εὐχαριστῶ τὴν πεφιλημένη σύζυγό μου, πρεσβυτέρα Σταυρούλα, ἡ ὁποία στέκεται θυσιαστικὰ στὸ πλευρό μου μὲ ὑπομονή, κατανόηση καὶ πραγματικὴ ἀγάπη, παραβλέποντας τὶς ὅποιες ἀδυναμίες μου. Εὐχαριστῶ τὸν Θεὸ ποὺ μοῦ τὴν ἔστειλε ὡς στυλοβάτη καὶ συνοδοιπόρο στὴ ζωή μου. Ἡ ἀνιδιοτελὴς ἀγάπη της ἔχει ἤδη ἀφήσει ἀνεξίτηλα σημάδια στὴν καρδιά μου. Σεβασμιώτατε Πάτερ καὶ Δέσποτα, ἰδού, παρίσταμαι ἐνώπιόν Σας, ἕτοιμος νὰ εἰσέλθω εἰς τὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων, γιὰ νὰ λάβω ἐκ τῶν τιμίων χειρῶν Σας, τὶς πολυπόθητες, ἁγιώτατες εὐχὲς τῆς εἰς Πρεσβύτερον Χειροτονίας μου. Θερμῶς Σᾶς παρακαλῶ, εὐχηθεῖτε, διὰ πρεσβειῶν τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καὶ ἀειπαρθένου Μαρίας, τῶν ἐν Ἁγίοις Πατέρων ἡμῶν, Νικολάου τοῦ ἐν Μύροις, Σπυρίδωνος Ἐπισκόπου Τριμυθοῦντος, Γρηγορίου Ἀρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης τοῦ Παλαμᾶ, καὶ Νεκταρίου Ἐπισκόπου Πενταπόλεως, τῶν θαυματουργῶν, ὁ Ἅγιος Θεὸς νὰ εὐλογεῖ καὶ νὰ κατευθύνει τὰ ἱερατικά μου βήματα, νὰ εἶναι πάντοτε ἡ ψυχή μου «διάπυρος πρὸς τὰς ἐντολάς Του», καὶ νὰ ὑπάρχει μέσα μου, πάσας τὰς ἐναπομείνασας ἡμέρας τῆς ζωῆς μου, ἄσβεστος ὁ θεῖος πόθος. ΑΜΗΝ. 5