1 Εδώ και 5 μέρες έχουμε μπει στο 2017, τη χρονιά της ανάπτυξης όπως μας υπόσχονται και της υπομονής για να έρθει η ευημερία του λαού. Μια χρονιά όμως που το λαϊκό εισόδημα συνεχίζει να μειώνεται (ήδη από την πρώτη μέρα με τη νέα αύξηση της φορολογίας σε καύσιμα, καπνό και ποτά), που τα εργατικά δικαιώματα λιγοστεύουν, που τα ματωμένα πρωτογενή πλεονάσματα βγαίνουν από τη φορο-λεηλασία του λαού και από τις φορο-ελαφρύνσεις των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, που η όποια διευθέτηση του κρατικού χρέους θα έχει σκοπό το περίσσευμα ρευστού για να δοθούν επιδοτήσεις σε βιομήχανους, τραπεζίτες, εφοπλιστές. Άρα, παρά τα όποια «όμορφα» λόγια της κυβέρνησης ή ακόμα και της αντιπολίτευσης, ειδικά σε ότι αφορά την ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης, η φτώχεια και η εξαθλίωση για το λαό θα συνεχίζεται την ίδια ώρα που ο πλούτος για τα μονοπώλια θα αυξάνεται. Τα δικά τους στοιχεία εξάλλου αποδεικνύουν τα λεγόμενά μας, όταν αποδεδειγμένα το 10% του πληθυσμού παγκόσμια κατέχει το 90% του πλούτου και από την άλλη το 90% του πληθυσμού ζει μόλις με το 10% του πλούτου που παράγει ο ίδιος. Η νέα χρονιά, παράλληλα, μας βρίσκει μέσα σε μια θύελλα διεθνών αντιπαραθέσεων και ανταγωνισμών. Οι χθεσινοί σύμμαχοι, βγάζουν σήμερα τα όπλα και οι σημερινές εκεχειρίες προμηνύουν τους αυριανούς πολέμους. Αυτοί οι πόλεμοι που δεν γίνονται γιατί είναι «κακοί» οι άνθρωποι από τη φύση τους, δεν γίνονται γιατί μας κυβερνάνε «ανήθικοι» ή «ανάξιοι» ηγέτες, αλλά γίνονται γιατί στην οικονομία κυριαρχεί η ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, γιατί κυριαρχούν οι νόμοι του κέρδους και της ανταγωνιστικότητας, και μπροστά στο κέρδος δεν υπολογίζεται ούτε η ανθρώπινη ζωή, έχουν ως αποτέλεσμα εκατομμύρια νεκρούς και εκατομμύρια εκτοπισμένους παγκοσμίως. Μόνο τυχαίο δεν είναι το γεγονός ότι τα τελευταία δύο χρόνια έχουμε τον μεγαλύτερο αριθμό εκτοπισμένων παγκοσμίως μετά το Β ΠΠ, με το 2015 να ξεπερνούν τα 65 εκατομμύρια, με τους μισούς να είναι παιδιά. Και δεν είναι τυχαίο, γιατί οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, η υποκίνηση εμφύλιων, οι πόλεμοι, έχουν αυξηθεί δραματικά την τελευταία δεκαπενταετία. Τα στοιχεία είναι αδιάψευστος μάρτυρας για όσους προσπαθούν να αντιστρέψουν την πραγματικότητα. Όταν οι προσφυγικές και μεταναστευτικές ροές προς την Ελλάδα το 2001-2003 ήταν περίπου 5.000 άτομα κατ έτος από Αφγανιστάν, Σομαλία και Ιράκ το 2008 έφτασαν τους 58.000 άτομα από τις ίδιες χώρες. Αντίστοιχα, ενώ το 2014 οι συνολικές ροές προς την Ελλάδα ήταν περίπου 77.000 όλο το έτος, το 2015 ξεπέρασαν το 1.000.000.
2 Τι συνέβη; Ήρθαν για ταξίδι αναψυχής ή μήπως για να ισλαμοποιήσουν την Ελλάδα όπως λένε ορισμένοι; Μία είναι η βασική αιτία που εξηγεί αυτό το φαινόμενο και δεν είναι άλλη από τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και τους πολέμους που διεξάγουν ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ, αλλά και η Ρωσία, πλέον η Τουρκία και άλλες καπιταλιστικές χώρες. Και λέμε ότι είναι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι, γιατί είναι πόλεμοι που διεξάγονται από τις αστικές τάξεις των κρατών που συμμετέχουν και διεξάγονται για να ελέγξουν οι μονοπωλιακοί όμιλοι των κρατών αυτών εδάφη, ενεργειακές πηγές, διαδρόμους μεταφοράς ενέργειας και εμπορευμάτων. Και βέβαια δεν ξεκινάει η προσφυγιά με το που ξεκινάει ένας πόλεμος. Γι αυτό και ενώ έχει 5 χρόνια ο πόλεμος στη Συρία αργότερα ξεκίνησαν οι προσφυγικές ροές. Ούτε σημαίνει ότι το προσφυγικό υπάρχει μόνο όταν φτάσει στη δική μας χώρα. Από τα μέσα του πολέμου ήδη εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι, οικογένειες, παιδιά εκτοπίστηκαν ή στο εσωτερικό της χώρας τους, ή σε γειτονικές χώρες. Είναι χρήσιμο, γι αυτό, να σημειώσουμε ορισμένα στοιχεία, όπως ότι 10 εκ. από τους παγκοσμίως εκτοπισμένους (που έχουν εγκαταλείψει τη χώρα τους) ζουν σε γειτονικές χώρες, όπως ότι πάνω από 2,0 εκ. Σύριοι ζουν στην Τουρκία, πάνω από 1,0 εκ. στο Λίβανο, 600 χιλ. στην Ιορδανία, 300 χιλ. στο Ιράκ, 300 χιλ. στην Αίγυπτο κτλ. Ακόμα καλό είναι να θυμόμαστε ότι η συντριπτική πλειοψηφία αυτών των ανθρώπων είναι νέοι άνθρωποι με οικογένειες και μικρά παιδιά, που σκοπό έχουν να φτάσουν σε χώρες της Βόρειας Ευρώπης και δεν έχουν σκοπό να μείνουν στην Ελλάδα. Γιατί, όμως, μένουν στην Ελλάδα; Είναι κανένα σχέδιο των «κακών» ξένων που θέλουν να εξοντώσουν την Ελλάδα ή που θέλουν να αλλάξουν το κυρίαρχο θρήσκευμα των πολιτών της και τον πολιτισμό της; Ας αναλογιστούμε μόνο το γεγονός ότι το κλείσιμο των συνόρων και ο εγκλωβισμός των προσφύγων στην Ελλάδα προέκυψε επίσημα από τη Συμφωνία ΕΕ Τουρκίας, την οποία υπέγραψε και υποστηρίζει η ελληνική κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ και την λογική της οποίας στήριξαν η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, το ΠΟΤΑΜΙ και ο ΛΕΒΕΝΤΗΣ στη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών το Μάρτη του 2016. Τότε μόνο το ΚΚΕ είχε ενημερώσει και προειδοποιήσει τον ελληνικό λαό για τις άσχημες εξελίξεις ως προς το προσφυγικό και για τον επικείμενο εγκλωβισμό των προσφύγων στη χώρα μας, παρά τη θέλησή τους. Όλα αυτά τι δείχνουν τελικά;
3 Δείχνουν από τη μία τις σοβαρές ευθύνες όλων των ελληνικών κυβερνήσεων διαχρονικά που στήριζαν τις πολιτικές της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, που στήριζαν και στηρίζουν τις επεμβάσεις και τις πολεμικές συγκρούσεις. Και δεν το κάνουν από εξαναγκασμό, το κάνουν για να αναβαθμίσουν τη θέση της αστικής τάξης της Ελλάδας στην Ανατολική Μεσόγειο και αλλού. Δείχνουν τις σοβαρές ευθύνες της σημερινής κυβέρνησης για τον εγκλωβισμό των προσφύγων στη χώρα μας. Δείχνουν τις ανοησίες που διαδίδουν διάφοροι εθνικιστικοί κύκλοι, ότι οι πρόσφυγες δεν είναι πρόσφυγες, ότι δεν είναι από τις χώρες που λένε, ότι δεν γίνεται πόλεμος στη Συρία, το Ιράκ, το Αφγανιστάν και αλλού, ότι από μόνοι τους επέλεξαν να μείνουν στην Ελλάδα, ότι ήρθαν για να μας αλλάξουν το θρήσκευμα, τον πολιτισμό και άλλα παρόμοια. Οι τελευταίοι όχι μόνο δεν είδαν νεκρά παιδιά στο Αιγαίο, δεν είδαν μάνες να γεννούν στα λασπόνερα της Ειδομένης, δεν είδαν γονείς να παίρνουν τα παιδιά τους από τις σκηνές τους που γέμισαν με χιόνι και να προτιμούν να μείνουν στο δρόμο, δεν είδαν νέους ανθρώπους να έχουν δώσει ό,τι έχουν και δεν έχουν σε διακινητές και να προσπαθούν και σήμερα με κάθε μέσο να φύγουν από την Ελλάδα, δεν είδαν ασυνόδευτα παιδιά, χωρισμένες οικογένειες σε τρεις χώρες... Όχι μόνο δεν είδαν και δεν άκουσαν όλα αυτά και ακόμα παραπάνω, που όλος ο λαός μας τα γνωρίζει, αλλά με τη στάση τους στοχοποιούν τα θύματα των ιμπεριαλιστών και βγάζουν λάδι το ίδιο το σύστημα το καπιταλιστικό το οποίο γεννά κρίσεις, φτώχεια, πολέμους και προσφυγιά. Να ποια είναι η υπηρεσία τους στα αφεντικά τους, όσο και αν το παίζουν αντισυστημικοί και πατριώτες όλοι αυτοί οι Χρυσαυγίτες, οι Πατριωτικές Κινήσεις, οι υποστηρικτές του Σώρρα και άλλοι τυχοδιώκτες, μισαλλόδοξοι, ρατσιστές. Και παράλληλα βάζουν τους λαούς, την εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα των διαφορετικών χωρών να σφάζονται μεταξύ τους, ενώ δεν έχουν τίποτα στην πραγματικότητα να χωρίσουν. Είναι όλοι αυτοί που έκαναν τα στραβά μάτια όταν γινόταν ο πόλεμος στην Γιουγκοσλαβία και ο λαός της περιοχής βρισκόταν στους δρόμους και έβαζε εμπόδια τις ΝΑΤΟϊκές δυνάμεις. Είναι όλοι αυτοί που κορόιδευαν όταν το ΚΚΕ έκανε αντιπολεμικές κινητοποιήσεις και έλεγαν «τι μας νοιάζουν οι πόλεμοι που γίνονται στην άλλη άκρη της γης». - Είναι οι ίδιοι που σήμερα στοχοποιούν τους κατατρεγμένους πρόσφυγες και που μπροστά στις επικίνδυνες για τους λαούς εξελίξεις στην περιοχή μας είτε καθησυχάζουν το λαό ότι μέσα στα πλαίσια του ΝΑΤΟ και της ΕΕ η Ελλάδα δεν κινδυνεύει από πιθανές πολεμικές εμπλοκές, είτε καλούν το λαό να στοιχηθεί κάτω από ξένη γι αυτόν σημαία, κάτω από τα συμφέροντα της ελληνικής αστικής τάξης και να γίνει αν χρειαστεί κρέας στα κανόνια των ιμπεριαλιστών για τα συμφέροντά τους.
4 Αυτός ήταν πάντα ο ρόλος τους και αυτός συνεχίζει να είναι και σήμερα. Γι αυτό οι εργάτες, οι άνεργοι, οι επαγγελματίες και οι επιστήμονες, η νεολαία του τόπου μας, οι μανάδες και οι πατεράδες των λαϊκών γειτονιών μας όχι απλώς πρέπει να κλείσουν τα αυτιά σ αυτές τις αντιδραστικές φωνές, αλλά πρέπει να τους αντιμετωπίσουν, να βγουν απέναντί τους, στην αντεπίθεση, να τους βουλώσουν το στόμα, όπως ήδη έχουν κάνει σε πολλές περιοχές της χώρας. Με αφορμή την εκπαίδευση των προσφυγόπουλων έχουμε γίνει μάρτυρες πολλών αντιδραστικών περιστατικών όχι μόνο εδώ στη Μενεμένη, αλλά και σε άλλες γειτονιές και περιοχές. Ποια είναι, όμως, τα κοινά στοιχεία σε όλες αυτές τις περιπτώσεις και αποκαλύπτουν τελικά τη σκοπιμότητά τους: Όσοι πρωτοστατούν σε περιστατικά όπου αντιδρούν στο να πάνε τα προσφυγόπουλα σχολείο, είναι μέσα ή γύρω από φασιστικούς κύκλους της περιοχής τους. Με επιλεκτική παρουσίαση της πραγματικότητας ή πατώντας πάνω σε αντικειμενικές ανησυχίες πολλών γονιών, προσπαθούν να τους παρασύρουν ώστε να δημιουργηθεί η εικόνα δήθεν «αυθόρμητων» γονιών που δεν θέλουν τα προσφυγόπουλα στα σχολεία τους. Επίσης, σε όλες τις περιπτώσεις το δρόμο για τέτοια φαινόμενα τον έχει στρώσει η ίδια η κυβέρνηση. Είναι χαρακτηριστικό, όπως έγινε σε πολλές περιοχές, ότι η ίδια η κυβέρνηση, μέσω των αρμόδιων φορέων της, όπως είναι οι Διευθύνσεις Πρωτοβάθμιας ή Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, δεν ενημέρωσαν έγκαιρα και αξιόπιστα γονείς και εκπαιδευτικούς για τον τρόπο και τους όρους ένταξης των παιδιών των προσφύγων στην εκπαιδευτική διαδικασία. Ούτε αυτό, ακόμα καλύτερα, έγινε στην αρχή της σχολικής χρονιάς, ενιαία και για όλα τα προσφυγόπουλα. Σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις ακολουθήθηκε η τακτική των «κρυφών» συναντήσεων και των πρόχειρων ενημερώσεων ή από την άλλη των ανοιχτών μεν και αναλυτικών ενημερώσεων, αλλά της τελευταίας στιγμής. Ενώ και σε αυτές τις περιπτώσεις η συζήτηση δεν πήγαινε σε βάθος για να κατανοηθεί το πρόβλημα, αλλά έμενε σε πρακτικά ζητήματα και ουσιαστικά αναπαραγόταν το «δεν μπορείτε να κάνετε τίποτα, πρέπει να δεχτείτε τα προσφυγόπουλα».
5 Έτσι, δημιουργούταν το κατάλληλο έδαφος για διάφορες αντιδραστικές ομάδες να σηκώνουν την ξενοφοβική τους σημαία, να δηλητηριάσουν τις λαϊκές συνειδήσεις. Στην αρχή διέδιδαν ότι οι πρόσφυγες μαθητές θα «κολλήσουν» τα Ελληνάκια ηπατίτιδα και άλλες ασθένειες. Όμως δεν έβαζαν το ζήτημα να εμβολιαστούν όλα τα παιδιά, αλλά να μην εμφανιστούν τα προσφυγόπουλα στα σχολεία. Στη συνέχεια έλεγαν ότι εδώ δεν υπάρχουν χρήματα για τα παιδιά των Ελλήνων, θα ξοδέψει το κράτος και για τους πρόσφυγες. Όμως δεν έβαζαν το ζήτημα, γιατί το κράτος δεν δίνει χρήματα για την παιδεία και γιατί η ελληνική οικογένεια βάζει το χέρι στην τσέπη για τη δημόσια παιδεία. Μετά μιλούσαν για τον κίνδυνο να αλλοιωθεί η εθνική ταυτότητα και το θρήσκευμα του ντόπιου πληθυσμού, τρομοκρατούσαν παρουσιάζοντας τους μικρούς μαθητές ως δολοφόνους και βιαστές. Ενώ στο τέλος κατέληξαν στην κυριολεξία στο ψέμα και στην παραποίηση της πραγματικότητας, για να στηρίξουν απλώς το μίσος τους για τους λαούς των άλλων χωρών. Έτσι προσπαθούσαν να παρουσιάσουν τους Σύριους, τους Ιρακινούς κ.ά. ως μη πρόσφυγες, άλλες φορές αμφισβητούσαν την ηλικία τους και την καταγωγή τους, ενώ έφτασαν να λένε ότι «αφού ήρθαν προσωρινά στην Ελλάδα, γιατί να πηγαίνουν σχολείο, γιατί να ξοδεύει το ελληνικό κράτος για τη στέγαση και τη διατροφή τους». Η απανθρωπιά σε όλο της το μεγαλείο δηλαδή. Βέβαια την ίδια ώρα όλοι αυτοί δεν λένε κουβέντα για τα μαθήματα που γίνονται μέσα στα κέντρα φιλοξενίας από διάφορες ΜΚΟ και διάφορους αλληλέγγυους. Την ίδια ώρα που θεωρούν υπεύθυνους τους μετανάστες για την ανεργία, ξεχνούν ότι σε κάθε καπιταλιστική χώρα είτε με πολλούς είτε με λίγους μετανάστες η ανεργία καλά κρατεί. Ενώ δεν λένε κουβέντα γι αυτούς (δηλαδή για τα αφεντικά, για τα δουλεμπορικά γραφεία και άλλους) που εκμεταλλεύονται την ανάγκη των μεταναστών για ένα πιάτο φαΐ για να τσακίσουν εργασιακά δικαιώματα και μισθούς. Το πρόβλημά τους δεν είναι αυτό στην πραγματικότητα, γιατί αν ήταν αυτό θα έβγαιναν στους δρόμους, στις κινητοποιήσεις, στις απεργίες να διεκδικήσουν μια σειρά δικαιώματα για το σύνολο του λαού. Το πρόβλημά τους είναι ότι ο εθνικισμός τους τούς οδηγεί στα να επιδιώκουν με μισθούς πείνας και χωρίς δικαιώματα να δουλεύουν οι Έλληνες εργάτες αντί για τους αλλοδαπούς. Παρά την όποια προσπάθεια, όμως, γίνεται το κλίμα ξενοφοβίας δεν καταφέρνει να κυριαρχήσει. Σε κάθε περίπτωση και παρά τα μεμονωμένα περιστατικά που παρουσιάζονται και από τα κεντρικά ΜΜΕ, που και εκεί τελικά οι γονείς των σχολείων δεν συμμετέχουν σ αυτές τις αντιδράσεις, η πλειοψηφία
6 των γονιών, των μαθητών, των εκπαιδευτικών έχει αγκαλιάσει και έχει υποδεχτεί τα κατατρεγμένα παιδιά στα σχολεία. Ο λαϊκός κόσμος, ο εργατόκοσμος, δείχνει την αλληλεγγύη του και μ αυτό τον τρόπο, μετά την έμπρακτη συνεισφορά του σε είδη πρώτης ανάγκης που έδωσε την περσινή χρονιά. Παρά τα λίγα παιδιά που έχουν πάει σχολείο (μόλις των 4,5% των περίπου 22.000 παιδιών) δεν ήταν λίγες οι περιπτώσεις γονέων και κηδεμόνων που υποδέχτηκαν τα προσφυγόπουλα με ένα τετράδιο, ένα μολύβι, μία τσάντα στα σχολεία τους. Δεν ήταν λίγα τα ελληνόπουλα που ζήτησαν να κάτσουν στο θρανίο τους τα προσφυγόπουλα και δεν ήταν μεμονωμένες οι περιπτώσεις που μαθητές είπαν στους γονείς τους να μην γίνουν αυτοί η αιτία που με τη στάση τους δεν θα πάνε τα προσφυγόπουλα στο σχολείο. Εδώ πρέπει να σημειώσουμε και κάτι ακόμα. Υπάρχουν ομάδες και πολιτικοί φορείς, όπως η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, διάφοροι αναρχικοί και αλληλέγγυοι που βάζουν το ζήτημα της ένταξης όλων των προσφυγόπουλων στα πρωινά τμήματα με την αιτιολογία της μη γκετοποίησής τους. Αυτή η θέση, όμως, όχι μόνο δεν λαμβάνει υπόψη την πείρα από πολλά σχολεία της Αττικής κυρίως όπου η γκετοποίηση γίνεται και σ αυτές τις συνθήκες, αλλά είναι τυχοδιωκτική θέση γιατί δεν νοιάζεται για τους όρους ένταξης των παιδιών. Προφανώς για τις περιπτώσεις που εξασφαλίζεται η μόνιμη κατοικία στη χώρα, πρέπει να εξασφαλίζεται και να προκρίνεται άμεσα η ένταξη σε πρωινό σχολείο. Ωστόσο, σήμερα, και με τις συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί πρέπει να λειτουργήσουν τώρα, με κρατική ευθύνη, όλες οι Δομές Υποδοχής Εκπαίδευσης Προσφύγων που χρειάζονται, ώστε κανένα παιδί να μην είναι έξω από την εκπαιδευτική διαδικασία. Είναι ανάγκη, εδώ και τώρα να υλοποιηθούν, με κρατική ευθύνη, όλες οι απαραίτητες προϋποθέσεις για μια ουσιαστική εκπαιδευτική διαδικασία για τα παιδιά των προσφύγων, τόσο στους χώρους φιλοξενίας, όσο και στα σχολεία τις απογευματινές ώρες αλλά και στο κανονικό πρόγραμμα με την δημιουργία κατάλληλων δομών, με τα κατάλληλα παιδαγωγικά εργαλεία, με σχεδιασμό και χρηματοδότηση από το Υπουργείο Παιδείας (όπως τη δημιουργία τμημάτων υποδοχής). Μπροστά σ αυτή την κατάσταση όμως, η οποία είναι δυναμική και αλλάζει από μήνα σε μήνα, ο ελληνικός λαός δεν αρκεί μόνο να δείξει την αλληλεγγύη τους και τη συμπαράστασή του στους πρόσφυγες. Χρειάζεται να κάτσει να σκεφτεί σε βάθος ποια είναι η πραγματική αιτία του προσφυγικού προβλήματος και της έξαρσής του. Να κάτσει να σκεφτεί ότι είναι κοινή η αιτία που ο ίδιος ζει στη φτώχεια μέσα στην ίδια του την πατρίδα, που τα παιδιά του μεταναστεύουν σε άλλες χώρες για να ένα καλύτερο αύριο, που τα θύματα των ιμπεριαλιστικών πολέμων εγκαταλείπουν την πατρίδα τους για ένα πιο
7 ασφαλές μέλλον για τα παιδιά τους. Η κοινή αιτία δεν είναι άλλη από την ανάγκη των μονοπωλιακών ομίλων γα συνεχή και απρόσκοπτη κερδοφορία, μια ανάγκη που περνάει υποχρεωτικά από την εκμετάλλευση των λαών. Χρειάζεται, παράλληλα, να απομονώσει κάθε αντιδραστική, ξενοφοβική και ρατσιστική φωνή που στην ουσία διχάζει τους λαούς και βγάζει λάδι τους αληθινούς θύτες, αυτούς που για τα κέρδη τους φτάνουν μέχρι και τους πολέμους. Χρειάζεται να εκφράσει την αλληλεγγύη του, διεκδικώντας ταυτόχρονα το δικαίωμα των προσφύγων να πάνε στις χώρες προορισμού που έχουν επιλέξει, διεκδικώντας ανθρώπινες και αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης για όσο διάστημα μένουν στη χώρα μας καθώς και τον άμεσο απεγκλωβισμό των προσφύγων και μεταναστών που βρίσκονται στα νησιά, διεκδικώντας απειθαρχία και ανατροπή στις αποφάσεις του Σένγκεν, του Δουβλίνου, στη συμμετοχή της χώρας μας στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και πολέμους. Καλούμε τον ελληνικό λαό και τους πρόσφυγες να δυναμώσουν την κοινή πάλη τους ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και την προετοιμασία νέων πολέμων από ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ. Καμία συμμετοχή ελληνικών στρατιωτικών δυνάμεων στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις. Να κλείσει η βάση της Σούδας, να μη δοθεί καμία σπιθαμή ελληνικού εδάφους, αέρα και θάλασσας για την υποστήριξη των πολεμικών σχεδίων των ιμπεριαλιστών. Για αποδέσμευση από τους ευρωατλαντικούς οργανισμούς, απομάκρυνση όλων των ξένων στρατιωτικών βάσεων. Όσο συνεχίζονται οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και πόλεμοι, επειδή κίνητρο της παραγωγής είναι το κέρδος, τόσο οι πρόσφυγες και οι μετανάστες θα αυξάνονται, τόσο η φτώχεια και η εξαθλίωση θα αυξάνεται για τους λαούς. Γι αυτό η πάλη για κάθε μέτρο ανακούφισης, η κάθε δράση αλληλεγγύης πρέπει να συνδυάζεται με τον αγώνα για μια άλλη κοινωνία, όπου κίνητρο της παραγωγής, με βάση το επίπεδο ανάπτυξης της επιστήμης, της τεχνολογίας, των ικανοτήτων του ανθρώπου, θα είναι η ικανοποίηση των ανθρώπινων αναγκών, όπου η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο θα είναι παρελθόν, όπου οι άνθρωποι θα μπορούν να ζουν, να μεγαλώνουν, να εργάζονται, να κάνουν οικογένεια και να προκόβουν στον τόπο τους. Αυτή η κοινωνία είναι η μοναδικά ρεαλιστική, επίκαιρη και αναγκαία απάντηση στη σημερινή βαρβαρότητα. Αυτή η κοινωνία μπορεί να εξαλείψει τη φτώχεια, τις κρίσεις, τους πολέμους και την προσφυγιά. Γι αυτό αξίζει να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις γι αυτή την ανθρώπινη προοπτική.
8