Εμβρόντητοι ακούσαμε χθες, την 9η Οκτωβρίου, τον τέως Γενικό Εισαγγελέα να δηλώνει από την εκπομπή «60 Λεπτά» του τηλεοπτικού σταθμού Sigma σε σχέση με την φονική έκρηξη στο Μαρί και τις οποιεσδήποτε ποινικές ευθύνες του τέως Πρόεδρος της Δημοκρατίας πως «Ήταν αδίκημα εξ αμελείας και δεν υπήρχε σαφής προειδοποίηση προς τον Δ. Χριστόφια ότι ήταν επικίνδυνα τα εμπορευματοκιβώτια» Φαίνεται πώς ο τέως Γενικός Εισαγγελέας θέλει να αγνοεί ότι το Μόνιμο Κακουργιοδικείο Λάρνακας στην υπόθεση εναντίον των δύο πρώην υπουργών του τέως Προέδρου και άλλων τεσσάρων προσώπων ανέφερε και τα εξής στη σελ. 553 της Απόφασης του ημερομηνίας 09/12/2013, τα οποία ουσιαστικά απηχούσαν τα συμπεράσματα του Πορίσματος της Επιτροπής Πολυβίου : «Πριν προχωρήσουμε στην υπαγωγή των γεγονότων στις παραπάνω νομικές αρχές, θα συνοψίσουμε τα γεγονότα στο βαθμό που χρειάζεται για να τεθεί το γενικότερο πλαίσιο εντός του οποίου είχαν ενεργήσει οι κατηγορούμενοι. Σκοπός μας βέβαια δεν είναι να αποδώσουμε ποινικές ευθύνες σε πρόσωπα που δεν είναι κατηγορούμενοι. Τα Δικαστήρια λειτουργούν με βάση τις προδιαγεγραμμένες από το Σύνταγμα και τους νόμους αρμοδιότητες τους. Κατά τον προβλεπόμενο μηχανισμό απονομής δικαιοσύνης, μόνο όταν ασκηθεί δίωξη, σε σοβαρά αδικήματα από τον Γενικό Εισαγγελέα, μπορούν τα Δικαστήρια, αφού ακούσουν και τις δύο πλευρές με όλες τις διασφαλίσεις για ένα κατηγορούμενο, να αποδώσουν ποινική ευθύνη. Σκοπός μας είναι να καταγράψουμε τις περιβάλλουσες περιστάσεις ώστε να τις έχουμε υπόψη στο επόμενο στάδιο όταν θα εξετάζουμε το ζήτημα της ευθύνης των κατηγορουμένων, βασικά των πρώην υπουργών, για να μπορέσουμε να κρίνουμε κατά πόσον είναι τέτοιας φύσης ώστε να επηρεάζουν την τελική ετυμηγορία ή, σε περίπτωση που θα ακολουθήσει καταδίκη, την ποινή. Υπ αυτή την έννοια όχι μόνο μπορούμε, αλλά οφείλουμε να διευκρινίσουμε και να αξιολογήσουμε όλα τα σχετικά γεγονότα και στοιχεία. [1] Αποτέλεσε κοινό τόπο ότι η απόφαση για εκφόρτωση και κατάσχεση του φορτίου ήταν μια ορθή πολιτική απόφαση, επιβεβλημένη εκ των διεθνών υποχρεώσεων της χώρας. Θα πρέπει όμως παράλληλα να σημειώσουμε ότι το φορτίο εκφορτώθηκε στην Κύπρο χωρίς απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου το οποίο σύμφωνα με το Σύνταγμα είναι το όργανο που ασκεί την εκτελεστική εξουσία επί παντός θέματος, εξαιρουμένων των αρμοδιοτήτων που ρητώς διαφυλάσσονται υπέρ του Προέδρου και του Αντιπροέδρου της Δημοκρατίας. Η υπό του Υπουργικού Συμβουλίου ασκούμενη εκτελεστική εξουσία, περιλαμβάνει μεταξύ άλλων, τη γενική διεύθυνση και τον έλεγχο της διακυβέρνησης της Δημοκρατίας και τη διεύθυνση της γενικής πολιτικής ως και την εποπτεία και διάθεση της περιουσίας που ανήκει στη Δημοκρατία (Άρθρο 54 του Συντάγματος). Ούτε εκ των υστέρων τέθηκε η απόφαση του ΠτΔ ενώπιον του Υπουργικού Συμβουλίου προς έγκριση. Το σοβαρό αυτό ζήτημα ουδέποτε συζητήθηκε στο αρμόδιο σώμα, το Υπουργικό Συμβούλιο. Το μόνο που γνώριζαν οι Υπουργοί ήταν η επιφανειακή ενημέρωση που τους έγινε από τον ΠτΔ στις 11.2.2009. Ο ΠτΔ ανέφερε ότι θα τους ενημέρωνε σε προσεχή συνεδρία. Ουδέποτε τους ενημέρωσε, ούτε οι ίδιοι ζήτησαν να ενημερωθούν.
Τα παραπάνω δεν εγείρουν μόνο ζήτημα τάξης, αλλά έχουν και πρακτική σημασία, εφόσον η συζήτηση στο Υπουργικό Συμβούλιο, είτε προς λήψη απόφασης, είτε προς έγκριση της απόφασης του ΠτΔ, θα καθιστούσε το πρόβλημα, πρόβλημα συνολικής διαχείρισης από τους έχοντες την εκτελεστική εξουσία προσφέροντας έτσι την ευκαιρία να συζητηθούν όλες οι πτυχές, να ακουστούν απόψεις, προβληματισμοί, ανησυχίες, προτάσεις. Να συζητηθούν και βεβαίως να καταγραφούν σε πρακτικά του υπουργικού συμβουλίου, ώστε [εάν προέκυπτε ανάγκη, όπως τώρα προέκυψε] να μπορούσε να διαπιστωθούν τα γεγονότα που οδήγησαν στις επίμαχες αποφάσεις, όπως επιβάλλει η αρχή για δημόσια λογοδοσία (public accountability)»... [3] Ακολουθεί το ζήτημα των αντιφατικών επιστολών προς τη ΜΑΝΥ οι οποίες κατά τον Χατζημιχαήλ και Αιμιλίου δεν προέρχονταν από το Υπουργείο Εξωτερικών, αλλά από το Προεδρικό, το Διπλωματικό Γραφείο του ΠτΔ. Πώς στις 3.2.2009, η Κύπρος δεν είχε «the capabilities or facilities for storing, safe- keeping or disposing of such material in such quantities» και δέκα μέρες αργότερα κατόρθωσε να υπερπηδήσει τις δυσκολίες και να βεβαιώνει τα Ηνωμένα Έθνη ότι υπήρχαν «adequate and appropriate facilities for safe storage of the cargo»; Δεν έχουμε καμιά μαρτυρία που να εξηγεί τη θεαματική αυτή αλλαγή. Το μόνο που τέθηκε ενώπιον μας ως ενδιάμεσο γεγονός ήταν η προτροπή της αρμόδιας επιτροπής του Συμβουλίου Ασφαλείας προς την Κύπρο να διερευνήσει τη δυνατότητα συνεργασίας με άλλες χώρες για την ασφαλή φύλαξη ή διάθεση του φορτίου. Αντί διερεύνησης για συνεργασία με άλλες χώρες, ακολούθησε η διαβεβαίωση. Διαβεβαίωση η οποία, προερχόμενη από το Προεδρικό Μέγαρο, το Διπλωματικό Γραφείο του Προέδρου της Δημοκρατίας, συνιστούσε επίσημη παράσταση προς τα Ηνωμένα Έθνη - urbi et orbi - ότι η Κύπρος ήταν σε θέση να φυλάξει με ασφάλεια το φορτίο και δημιουργούσε μια επιπλέον υποχρέωση και προς τη διεθνή κοινότητα για ασφαλή φύλαξη. Το γεγονός αυτό επαναφέρει τη διαφορά από την περίπτωση πυρομαχικών της ΕΦ που δεν αφορούν ούτε την πολιτική ηγεσία, μήτε τα Ηνωμένα Έθνη. Όμως, παρά τις παραστάσεις και τη συνεπακόλουθη πολιτική δέσμευση για ασφαλή φύλαξη, το φορτίο τοποθετήθηκε, με διαταγή στο πιο ψηλό στρατιωτικό επίπεδο, κατά παράβαση κάθε κανόνα ασφαλείας και αφέθηκε εν τέλει στην τύχη του. [4] Θα πρέπει περαιτέρω, με σκοπό πάντα τον προσδιορισμό του πλαισίου εντός του οποίου ενήργησαν οι κατηγορούμενοι, να έχουμε κατά νου το γενικό κλίμα που κυριαρχούσε για όλους όσοι ενεπλάκησαν στο θέμα. Ήταν ένα κλίμα αποτρεπτικό οποιασδήποτε αποτελεσματικής πρωτοβουλίας. Ενδεικτική του κλίματος αυτού είναι η μαρτυρία Διονυσίου περί επιδίωξης να παραπεμφθεί η λήψη απόφασης στις «ελληνικές καλένδες». Στα ίδια πλαίσια εντάσσεται και η αναφορά Καρεκλά περί «βασιλικής διαταγής και τα σκυλιά δεμένα». Αυτά βέβαια τότε, εν αναμονή της επίσκεψης του ΠτΔ στη Συρία και στα Ηνωμένα Έθνη. Όμως σε εκείνη τη σύσκεψη, στις 6.8.2009, είχαν ήδη εκφραστεί ανησυχίες από το ΥΠΑΜ και την ΕΦ για την ασφάλεια του φορτίου λόγω της αποσταθεροποίησης της πυρίτιδας. Παρά ταύτα, σ αυτή την πτυχή δεν δόθηκε καμία σημασία.
Απλώς αφέθηκαν τα πράγματα μέχρι τον Οκτώβριο του 2009, χωρίς και πάλιν όμως να δοθεί συνέχεια. [5] Μεσολάβησε, στις 31.8.2009, η δήλωση του ΠτΔ προς τον Πρόεδρο της Συρίας ότι «το φορτίο δεν θα δοθεί σε οποιοδήποτε και θα παραμείνει φυλαγμένο στη Κύπρο, μέχρις ότου είναι δυνατή η επιστροφή του στη Συρία ή το Ιράν». Αυτή ήταν η κρατική πολιτική στα πλαίσια της οποίας δεν θα έπρεπε να μεταβληθεί το status quo. Έρεισμα για αλλαγή της πολιτικής, θα μπορούσε να δώσει η ένδειξη για αλλαγή στάσης του Ιράν στην οποία αναφέρθηκε ο Παντελίδης. Όμως, ούτε τότε έγινε οτιδήποτε. Η μαρτυρία Παντελίδη ότι υπήρχε συγκατάθεση του Προέδρου της Δημοκρατίας για καταστροφή του φορτίου, στερείται κάθε πειστικότητας, αν όχι σοβαρότητας. Υπενθυμίζουμε, πως ο ισχυρισμός του ήταν ότι για ένα τέτοιο ζήτημα, εξέλαβε τη σιωπή του ΠτΔ ως συγκατάθεση και ότι, έχοντας τέτοια συγκατάθεση μετέβη στη σύσκεψη της 7.2.2011, χωρίς όμως να μεταφέρει τη θέση του Προέδρου, διότι δεν είχε «οδηγίες», αλλά «συγκατάθεση». Εάν είχε έστω και τη σιωπηρή συγκατάθεση του ΠτΔ σε μια σύσκεψη όπου ο Υπουργός Άμυνας ήταν πολύ ανήσυχος και τόνιζε ξανά και ξανά την επικινδυνότητα του φορτίου κι όπου ο Ν. Γεωργιάδης τους εξηγούσε κατά τρόπο συγκροτημένο ότι υπήρχε κίνδυνος ανάφλεξης ή ακόμα και έκρηξης, ο Παντελίδης θα είχε μεταφέρει τη συγκατάθεση του ΠτΔ και δεν θα περιοριζόταν σε έκφραση προσωπικών απόψεων, όπως το έθεσε, με αποτέλεσμα να συνεχίσει η εκκρεμότητα. Τέτοια συγκατάθεση δεν δόθηκε. [6] Το βέβαιο, σε σχέση με τα ζητήματα αυτά, από τη μαρτυρία Παντελίδη - διότι το κατέγραψε σε ανύποπτο χρόνο- ήταν πως είχε ενημερώσει τον ΠτΔ στις 3.9.2010, ότι οι στρατιωτικοί ήθελαν τη καταστροφή του φορτίου «λόγω των κάποιων κινδύνων που υπάρχουν με τις ψηλές θερμοκρασίες που αναπτύσσονται μέσα στα εμπορευματοκιβώτια το καλοκαίρι και ότι η ΕΦ είναι σε θέση από τεχνικής άποψης να διεκπεραιώσει το θέμα της καταστροφής». Παρά ταύτα και παρά τη ρητή προειδοποίηση που έφτασε στον ίδιο τον ΠτΔ σε σχέση με τις ψηλές θερμοκρασίες του καλοκαιριού, τα πράγματα αφέθηκαν ως είχαν μέχρι το επόμενο, το τρίτο και μοιραίο, καλοκαίρι... Αυτό το βασικό πλαίσιο και τα γεγονότα γενικότερα όπως τα έχουμε δεχθεί, καταδεικνύουν μια καθολική, απαράδεκτη και εξοργιστική δυσλειτουργία του πολιτικού και διοικητικού συστήματος. Όμως το «σύστημα» δεν είναι πάντα απρόσωπο. Η διαπίστωση μας περί καθολικής δυσλειτουργίας δεν μπορεί να απαλλάξει από ποινική ευθύνη όσους από τους κατηγορούμενους ήθελε κριθεί ότι έχουν το δικό τους μερίδιο (ποινικής) ευθύνης. Σε άλλα σημεία της Απόφασης του το Κακουργιοδικείο (Σελ. 566-570), αναφορικά με την ευθύνη του Υπουργού Εξωτερικών, τον οποίο απάλλαξε, ανέφερε τ εξής που όμως εμπλέκουν άμεσα τον τέως Πρόεδρο και δείχνουν ότι βεβαίως είχε γνώση για τους κινδύνους από τη υπαίθρια φύλαξη των εμπορευματοκιβωτίων:
Όμως τέτοια απόφαση δεν μπορούσε να είχε ληφθεί, ούτε στη σύσκεψη της 7.2.2011, ούτε στη σύσκεψη 6.8.2009, μήτε οποτεδήποτε πριν ή μετά, είτε σε επίπεδο ΓΕΕΦ, είτε σε επίπεδο Υπουργών. Όσα ανέφερε ο Ν. Αιμιλίου σε σχέση με τέτοια δυνατότητα σε σχέση με τη σύσκεψη της 6.8.2009, ισχύουν γενικά. Ότι δηλαδή δεν υπήρχε τέτοια δυνατότητα, διότι πριν από την τελική απόφαση για την τύχη του φορτίου θα έπρεπε να ενημερωθεί και να συναινέσει ο ΠτΔ ή και το Υπουργικό Συμβούλιο. Όλα αυτά όμως, ήταν πολιτικοί χειρισμοί στα πλαίσια της πολιτικής περί διατήρησης της κατάστασης μέχρι την επιστροφή του φορτίου στο Ιράν ή τη Συρία, αποκλειόμενης έτσι της καταστροφής του......ο κατηγορούμενος 1 δεν είχε γνώση για την κορύφωση του κινδύνου όπως εκδηλώθηκε στις 4.7.2011. Είχε όμως αντίληψη του κινδύνου όπως φαίνεται στην αλληλογραφία και όπως εκφράστηκε στη σύσκεψη της 7.2.2011. Ανεξάρτητα από το τι επικαλούνται σήμερα οι δύο πρώην Υπουργοί περί ορθών και ευλόγων διαδικασιών, στην πραγματικότητα εκείνο που έγινε για άλλη μια φορά ήταν, ως άνω, να αφεθούν τα πράγματα ως είχαν, στα πλαίσια της πολιτικής του ΠτΔ. Εξ ου και ποτέ δεν ενδιαφέρθηκε κανένας για τη συνέχεια και ειδικά ο κατηγορούμενος 1 ο οποίος είχε ζητήσει ή εισηγηθεί την αποστολή δειγμάτων. Εν προκειμένω, ο κατηγορούμενος 1 χωρίς να έχει την ευθύνη ή τον έλεγχο ή εξουσίες επί του φορτίου, διαχειριζόταν την πολιτική διάσταση του προβλήματος, εφαρμόζοντας την πολιτική του ΠτΔ. Η δήλωση του τέως Γενικού Εισαγγελέα εγείρει σε εμάς τουλάχιστον διάφορα πρόσθετα ερωτηματικά, πέραν από το ότι δεν μπορεί να εξακολουθεί πραγματικά να πιστεύει, ακόμη και μετά την καταδίκη των 4 από τους 6 κατηγορούμενους που εκείνος επέλεξε να κατηγορήσει ενώπιον του Μόνιμου Κακουργιοδικείου, ότι ο τέως Πρόεδρος δεν μπορούσε να είχε οποιαδήποτε ποινική ευθύνη για τους θανάτους των 13 συμπολιτών μας, τους τραυματισμούς δεκάδων άλλων και τις ανυπολόγιστες ζημιές που προκλήθηκαν στη στρατιωτική βάση και στο ηλεκτροπαραγωγό σταθμό. Πως είναι δυνατόν ο τέως Γενικός Εισαγγελέας να γνωρίζει καθηκόντως ότι ο τότε Διευθυντής του Διπλωματικού Γραφείου του τέως Προέδρου είχε συντάξει και παραδώσει στον τέως Πρόεδρο Γραπτό Σημείωμα στις 6/9/2010, σχεδόν 11 ολόκληρους μήνες πριν την φονική έκρηξη, στο οποίο ρητά και με σαφήνεια ανέφερε στον τέως Πρόεδρο ότι τα εμπορευματοκιβώτια εγκυμονούσαν κινδύνους λόγω των υψηλών θερμοκρασιών που αναπτύσσονταν ιδιαίτερα κατά τους καλοκαιρινούς μήνες και την ίδια στιγμή να ισχυρίζεται ότι ο τέως Πρόεδρος δεν είχε σαφείς ενδείξεις περί των κινδύνων; Στο εν λόγω Σημείωμα, υπενθυμίζουμε τον τέως Γενικό Εισαγγελέα, ο Διευθυντής του Διπλωματικού Γραφείου ανέφερε στον τέως Πρόεδρο τα εξής για τις υποδείξεις και προειδοποιήσεις των ειδικών επί του θέματος, οι οποίοι επισκέφθηκαν το Προεδρικό στις 6/9/2010 ειδικά για το σκοπό αυτό : Πραγματοποιήθηκε σήμερα σύσκεψη στο γραφείο μου με τους συνταγματάρχη Ανδρέα Σταύρου και υπολοχαγό Γεννάρη Ανδρέα του Επιτελείου του Υπουργού
Άμυνας, όπου συζητήθηκε το θέμα της δυνατότητας, από τεχνικής άποψης, της καταστροφής της πυρίτιδας και των εκρηκτικών που συμπεριλαμβάνονται στο φορτίο που κατασχέθηκε από το πλοίο Monchergorsk. Οι επιτελείς τοποθετήθηκαν υπέρ της καταστροφής λόγω των κάποιων κινδύνων που υπάρχουν με τις ψηλές θερμοκρασίες που αναπτύσσονται μέσα στα εμπορευματοκιβώτιο το καλοκαίρι, και είπαν ότι η Εθνική Φρουρά είναι σε θέση από τεχνικής άποψης, να διεκπεραιώσει το έργο της καταστροφής. Έχω μιλήσει, όπως ήδη σας ανέφερα, με τον Πρέσβη του Ιράν, ο οποίος μου είπε ότι θα υποστήριζαν αυτή την εξέλιξη και, μάλιστα, ότι θα μιλήσουν με τους Σύριους για να υιοθετήσουν και εκείνοι την ίδια στάση» Αν ο τέως Γενικός Εισαγγελέας δεν γνώριζε για την ύπαρξη αυτού του Σημειώματος, το οποίο συμπεριλήφθηκε στην μαρτυρία που έλαβε υπόψη η Επιτροπή Πολυβίου αλλά και το μόνιμο Κακουργιοδικείο, τότε είναι άξιο απορίας βάσει ποιάς μαρτυρίας αξιολογήθηκε εκ μέρους του η πιθανότητα ύπαρξης ποινικής ευθύνης του τέως Πρόεδρου που να δικαιολογούσε την άρση της ασυλίας του, πιθανότητα την οποία ο κ. Κληρίδης απέκλεισε (βλ. δηλώσεις του ιδίου από 7/10/2011 και εντεύθεν). Φαίνεται επίσης πως ο τέως Γενικός Εισαγγελέας ξέχασε πως και ο ίδιος συμμετείχε σε σύσκεψη στις 06/08/2009, στην οποία έλαβαν μέρος η Διευθύντρια Τελωνείων, οι Γενικοί Διευθυντές των Υπουργείων Εξωτερικών, Άμυνας και Συγκοινωνιών και Έργων σε σχέση με την οποία καταγράφονται τα εξής στο Πόρισμα της Επιτροπής του Πολυβίου στις σελίδες 361-362 από τα οποία προκύπτει ότι και ο ίδιος γνώριζε για τους εγγενείς κινδύνους και εν τούτοις δεν φαίνεται να προειδοποίησε τον τέως Πρόεδρο. Προφανώς δεν το έπραξε γιατί ο Πρόεδρος ήταν ενήμερος για τους κινδύνους... Σε αυτή τη σύσκεψη ο Γενικός Διευθυντής του ΥΠΑΜ, ακολουθώντας την ίδια γραμμή που υποστήριξε και ο Υπουργός Άμυνας στη σύσκεψη του Προεδρικού της 6.2.2009, ανέφερε, μεταξύ άλλων, πως δεν είναι αποστολή της ΕΦ η επίβλεψη του φορτίου, αναφέροντας πως η πυρίτιδα θα μπορούσε να καταστραφεί σχετικά εύκολα. Όπως αναφέρεται και στο πρακτικό που εστάλη στη Διευθύντρια Τελωνείων, «ο ΓΔ/ΥΠΑΜ τόνισε ότι η απόφαση για φύλαξη του φορτίου από την ΕΦ ήταν προσωρινή λύση και ότι εμπερικλείονται κίνδυνοι στη φύλαξη της πυρίτιδας.» Ο Γενικός Εισαγγελέας ανέφερε σύμφωνα με το πρακτικό πως «... εφόσον ο ΠτΔ έδωσε οδηγίες για φύλαξη του φορτίου και το Τμήμα Τελωνείου δεν αντιμετωπίζει κάποιο πρόβλημα, τότε θα πρέπει να συνεχίσει η φύλαξη του φορτίου συμφώνως των οδηγιών του ΠτΔ, μέχρι να ληφθούν διαφορετικές οδηγίες.» Η εκφρασθείσα θέση του Γενικού Διευθυντή του ΥΠΕΞ κ. Αιμιλίου ήταν πως «... επιθυμία του ΠτΔ και ΥΠΕΞ είναι να συνεχιστεί η υφιστάμενη πρακτική τουλάχιστον μέχρι τον Οκτώβριο του
2009 (πέρας επίσκεψης ΠτΔ στη Συρία και ΓΣ ΟΗΕ) και ότι δεν υπάρχει σχετική απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου.» Δεν θα έπρεπε ο τέως Γενικός Εισαγγελέας, αν ένιωθε πως ο τέως Πρόεδρος δεν γνώριζε και δεν είχε οποιαδήποτε προειδοποίηση για τους κινδύνους, ως νομικός σύμβουλος του εκάστοτε Προέδρου και του Υπουργικού Συμβουλίου που ήταν, να προειδοποιήσει τουλάχιστον για τις νομικές συνέπειες που θα αντιμετώπιζε η Δημοκρατία από μια ενδεχόμενη έκρηξη των εκρηκτικών και τις αποζημιώσεις που θα έπρεπε να καταβάλει; Η γνώση του τέως Γενικού Εισαγγελέα για τους κίνδυνους από μια ενδεχόμενη έκρηξη δεν προκύπτει μόνο από την πιο πάνω σύσκεψη στις 06/08/2009. Υποβλήθηκε προς αυτόν και ειδικό Σημείωμα από την Ανώτερη Δικηγόρο της Δημοκρατίας, Μαίρη- Ανν Σταυρινίδου, μετά το πέρας της κρίσιμης σύσκεψης της 07/02/2011 στο οποίο αναφέρει τα εξής: «Οι αρμόδιοι του ΓΕΕΦ ανέφεραν ότι ο κίνδυνος παρουσιάζεται κυρίως από την πυρίτιδα που αποτελεί μεγάλο μέρος του φορτίου (65 containers). Οι συνθήκες φύλαξης που επικρατούν (μέσα στα εμπορευματοκιβώτια σε υπαίθριο χώρο) σε συνδυασμό με τις θερμοκρασίες που αναπτύσσονται στη χώρα μας κατά τους καλοκαιρινούς μήνες δημιουργούν κίνδυνο επηρεασμού του «σταθεροποιητή» του μείγματος της πυρίτιδας με άγνωστες συνέπειες (χωρίς να αποκλείεται ο κίνδυνος έκρηξης). Περαιτέρω, μέρα με τη μέρα η πυρίτιδα χάνει την ιδιότητά της με αποτέλεσμα να επηρεάζεται και η αξία εκποίησης της. Δεν όφειλε ο τέως Γενικός Εισαγγελέας να γνωρίζει ότι το Υπουργικό Συμβούλιο (του οποίου του οποίου ήταν ο νομικός σύμβουλος του) ουδέποτε έλαβε απόφαση επί του θέματος χειρισμού των εμπορευματοκιβωτίων ως όφειλε δυνάμει των συνταγματικών εξουσιών και καθηκόντων του και ότι ο λόγος που δεν έλαβε οποιαδήποτε τέτοια απόφαση, ήταν ότι ο τέως Πρόεδρος ουδέποτε το είχε θέσει στην ημερήσια διάταξη του σώματος αλλά το χειριζόταν το θέμα προσωπικά έξω από το άρθρο 45 του Συντάγματος; Δεν είναι καθόλου τυχαίο που και αυτό επισημαίνεται από το Μόνιμο Κακουργιοδικείο Λάρνακας στην απόφαση του. Δημήτρης Αραούζος Αναστάσιος Α. Αντωνίου Δικηγόροι Διαχείρισης και Οικογένειας Αρχιπλοιάρχου Ανδρέα Ιωαννίδη 10/10/2013