ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΙΧΑΗΛ ΚΑΡΚΑΝΙΑΣ, Άννα Νεοφύτου.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΙΧΑΗΛ ΚΑΡΚΑΝΙΑΣ, 1899-1991. 1 Άννα Νεοφύτου. Ένας άνθρωπος θρύλος για την Κερύνεια της δεκαετίας του 1920 έζησε σεµνά και αθόρυβα. Το ίδιο αθόρυβα έσβησε στην προσφυγιά, δραπέτευσε από τα εγκόσµια 14 τ Απρίλη του 1991. Στο πρόσωπό του έβλεπες τα σηµάδια της αρρώστειας που τον κρυφότρωγε. Αιτία, ίσως, ο καηµός για τη στέρηση της Κερύνειας. Το µαράζι γιατί βρήκε το σπίτι του λεηλατηµένο, τα µετάλλιά του άφαντα. Ίσως και τα κτυπήµατα της µοίρας στην παιδική του ηλικία, η φτώχεια, οι στερήσεις, η απώλεια του πατέρα, η ψυχρή, φονική αδιαφορία των γύρω του. 2 Στα µάτια του µια σπίθα φως µαρτυρούσε τον αθλητή που διέπρεψε, που θριάµβευσε, ένα ταλέντο που έλαµψε κάτω από τις πιο αντίξοες συνθήκες, σε µια εποχή που δεν υπήρχαν τα τεχνικά µέσα, οι προπονητές, η οικονοµική ή άλλου είδους βοήθεια. Τότε που ο αθλητής ήταν αυτοδηµιούργητος. Γήπεδό του ήταν ολόκληρη η Κερύνεια, η στεριά και η Θάλασσά της. Ο αθλητής ζούσε µέσα σε συνθήκες ιδανικές από την παιδική του ηλικία, αφού η άθληση ήταν τρόπος ζωής για τα παιδιά και τους νέους. Παρακολουθώντας τη ζωή του Γιάννη Μιχαήλ Καρκάνια βλέπουµε, ουσιαστικά, να ξεδιπλώνεται µπροστά µας και η ζωή στην Κερύνεια των αρχών του 20ού αιώνα, όταν η µικρή µας πόλη µόλις που κόντευε τις 2000 κατοίκων, που κύρια ασχολία τους είχαν το εµπόριο, τη ναυτιλία, τη γεωργία, το ψάρεµα. Και η ζωή κυλούσε αργά και σίγουρα. Στα µεγάλα πάθη της πολιτικής και της εκκλησίας δεν έµεινε αµέτοχη και η µικρή µας πόλη. Είναι και τα συγκλονιστικά γεγονότα στην Ελλάδα, οι Βαλκανικοί πόλεµοι, ο Πρώτος Παγκόσµιος Πόλεµος, η Μικρασιατική Καταστροφή αλλά και ο ιχασµός, οι βενιζελικοί κι οι κωνσταντινικοί ρίχνουν τη σκιά τους στο ειδυλλιακό τοπίο της µικρής πόλης. Η Κερύνεια φυσικά επηρεάζεται αρνητικά από το µεγάλο πόλεµο. Η οικονοµία της πλήττεται ανεπανόρθωτα µια και κόβεται ο δρόµος επικοινωνίας µε τη Μικρά Ασία, που είναι χώρα εχθρική προς την Αγγλία, αφού η Τουρκία τάχθηκε στο πλευρό του Κάιζερ της Γερµανίας. Παρ όλα αυτά η παρουσία του Μακαρίου του Μυριανθέως στο µητροπολιτικό θρόνο της Κερύνειας δίνει νέα ανοίγµατα στις ψυχές των Κερυνειωτών. Η παρουσία των Κερυνειωτών αποφοίτων του Πανεπιστηµίου καθώς και οι φωτισµένοι δάσκαλοι σηµατοδοτούν µια νέα εποχή για τη µικρή πόλη της Κερύνειας. Αναζωπυρώνεται το ενδιαφέρον του κόσµου για τον αθλητισµό αλλά και για κάθε καλλιτεχνική και πνευµατική δραστηριότητα. Οι Αγώνες, επαρχιακοί και παγκύπριοι, ήταν γιορτή εθνική, πρώτα, και συνοδευόταν µε γεγονότα καλλιτεχνικά και πνευµατικά. Στους Ι Παγκύπριους Αγώνες του 1923 στη Λευκωσία, ήρθε στην Κύπρο ο Αιµίλιος Βεάκης, να παρουσιάσει την τραγωδία του Σοφοκλή «Οιδίπους Τύραννος» µαζί µε την Αθανασία Μουστάκα, που υποδύθηκε την Ιοκάστη. Το χορό της τραγωδίας τον έπαιξαν οι µαθητές του Παγκυπρίου Γυµνασίου κατά διδασκαλία του Θ. Σοφοκλέους. 3 Μέσα σ αυτό το κλίµα ιδρύθηκε κι ο Γυµναστικός Σύλλογος Πράξανδρος της Κερύνειας (1919). Τα ταλέντα στη µικρή πόλη υπήρχαν, κάποιος έπρεπε να τα ανακαλύψει και 1 Πληροφορίες για τη ζωή του από το Αρχείο Προφορικής Παράδοσης του Κέντρου Επιστηµονικών Ερευνών: Κ- Κερύνεια 64, Α.Μ. 257και Κ.- Κερύνεια 65. Α.Μ.256. 2 Μεγάλο το παράπονο ότι τον ξέχασαν όλοι. Θυµάται µε κρυφή ευχαρίστηση ότι του απένειµαν αναµνηστικό κύπελλο ( ένα καράβι ) στους τελευταίους Παγκύπριους Αγώνες που τελέστηκαν στην Κερύνεια το 1972. Πήρε το τιµητικό έπαθλο από το χέρι του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Γ, Προέδρου της Κυπριακής ηµοκρατίας, που τον αστείευε κατά την απονοµή. 3 Φωνή της Κύπρου, Μάιος 1923. 1

να τα αξιοποιήσει. Ανάµεσα στους ταλαντούχους νεαρούς αθλητές του 1920 ξεχωρίζει ο Γιάννης Μιχαήλ Καρκάνιας. Γεννήθηκε στην Κερύνεια στις 15 εκεµβρίου του 1899. Πατέρας του ήταν ο Μιχαήλ Παρασκευάς και µητέρα του η Ολυµπιάδα Χατζηγεωργίου Σκοπελίτη. Ανάδοχός του υπήρξε ο Κωστής Ιωάννου Κιρικίτσιου, ο πατέρας του Γιάννη Καλυβίτη γνωστού κουρέα της Κερύνειας. 4 Αδέλφια του ο Γεώργιος Μιχαήλ (Βουρκή), ο Παράσχος Μιχαήλ, η Θεοδώρα Χαραλάµπου Κατσελλή και ο Κώστας Μιχαήλ. Ο Μιχαήλ Παρασκευάς µε άµαξα τεσσάρων αλόγων εκτελούσε τη γραµµή Κερύνειας-Λευκωσίας-Κερύνειας. Έζησαν σε µια εποχή δύσκολη, γεµάτη στερήσεις. Οι δουλειές ήταν λίγες, ο πατέρας του δεν είχε να ταΐσει τα άλογά του. Έτσι έβγαλε το Γιάννη από το σχολείο στα 14 του χρόνια και τον έβαλε να µάθει τέχνη κοντά στον πεθερό του Συµιού του Ποέρου. Ο φούρναρης της Κάτω Κερύνειας, τον χρησιµοποιούσε στη διανοµή των ψωµιών. Η «χαρτωµένη» του Συµιού έκαµνε «πιπίλλα» στα κεφαλοµάντηλα και ο Γιάννης τη βοηθούσε πουλώντας τα µαντήλια στους πελάτες, που τους έπαιρνε ψωµιά. Κουβαλούσε τα ψωµιά του Συµιού κι εγύριζε όλη την Πάνω και Κάτω Κερύνεια. υστυχώς ο πατέρας του Γιάννη πέθανε σε ηλικία 57 χρονών από έλκος του στοµάχου. Το 1917 ο ηµοσθένης Σεβέρης 5 έφερε µαστόρους από τη Λεµεσό, τους αδελφούς Φυτούς, 6 ειδικούς στο κτίσιµο καραβιών, που έστησαν τες «καλύφες» τους κοντά στην Τσιακκιλερή. Κοντά τους βρήκε δουλειά και ο Γιάννης Μιχαήλ. Οι όροι εργασίας ήταν σκληροί, γέννηµαν ήλιου- βούττηµαν ήλιου και το µεροκάµατο 2 σελίνια την ηµέρα. Όταν µετά τη Μικρασιατική καταστροφή οι δουλειές λιγόστεψαν, αφού σταµάτησε η σύνδεση µε την απέναντι ακτή της Μ. Ασίας, ο Γιάννης εργάζεται ως οδηγός ταξί πότε στου Θεοχάρη Σάββα, πότε σ έναν από το Καζάφανι. Ο αδελφός του ο Κώστας είχε καφενείο, που βρισκόταν κάτω στη θάλασσα. Όταν έφυγε για το Βελγικό Κόγκο άφησε το καφενείο του στο Γιάννη. Στη συνέχεια χρειάστηκε να µεταφέρει τον καφενέ του στα ακίνητα του Φιερού, δίπλα από την καµούζα στο εµπορικό κέντρο της πόλης, απέναντι από το βιβλιοπωλείο του Σάββα Χατζηλαµπή, µε τριετές συµβόλαιο, 1938, 1939, 1940. Ύστερα νοίκιασε τον καφενέ του Κωσταντινίδη, µε ενοίκιο µιαµιση λίρα το µήνα. Έµεινε εκεί 14 χρόνια, µέχρι το 1954. Μετά ο Αντρέας Καριόλου του πρότεινε να αναλάβει το κυλικείον του Α.Σ.Κ., που µόλις είχε ιδρυθεί και στεγαζόταν στο καφενείο του Κέστα, δίπλα από το «Εσπερίδες» στην οδό Ελλάδος. Ο Γιάννης Μιχαήλ ξεδιπλώνει τις αναµνήσεις του. «Ήµουν 17 χρονών, κι είχα πολύ µεράκι στον αθλητισµόν. Τζαι οι µαστόροι µου ήταν αθλητές στην Λεµεσόν 7. Την Κυριακήν 4 Παπα Γιάννης Παφίτης. Βιβλίον Γεννηθέντων εν Κυρηνεία από το 1885 µέχρι το 1905. Λαογραφικός Όµίλος Κερύνειας: Λευκωσία 2002, σελ. 55/460 και σελ. 64. 5 Μεγαλοεπιχειρηµατίας, ιδιοκτήτης καραβιών από τη Λευκωσία, που εγκαταστάθηκε στην Κερύνεια. 6 Ο Κώστας και Αλέξανδρος Φυτός υπήρξαν αθλητές του Γ.Σ.Ο. Ο Αλέξανδρος Φυτός διακρίθηκε στους ΙΑ Παγκύπριους αγώνες στη Λάρνακα (Απρίλιος του 1915), ήλθε 2 ος στο αγώνισµα «αναρρίχησις επι κάλω» µε χρόνον 19 4/5. Φωνή της Κύπρου, 4/17 Απριλίου 1915. Ο ίδιος αθλητής διακρίθηκε και στους ΙΒ Παγκύπριους αγώνες 11-14 Απριλίου 1919, όπου πέτυχε επίδοση 16 4/5. (Ελευθερία, 16/29 Μαρτίου 1919 σελ. 3/671. ) 7 Στους ΙΓ Παγκυπρίους Αγώνες του 1922 στη Λεµεσό ο Μ. Φυτός πήρε την 1 η θέση στο αγώνισµα της άρσης βαρών δι αµφοτέρων των χειρών. Στους ΙΕ Παγκύπριους Αγώνες στη Λάρνακα ο Μ. Φυτός του Γ.Σ.Ο. ήταν πάλι νικητής στο ίδιο αγώνισµα χωρίς ανθυποψήφιον. Στους Ι Παγκύπριους αγώνες στη Λευκωσία ο Μ. Φυτός του Γ.Σ.Ο. ήρθε 1 ος στο αγώνισµα άρσης αλτήρος, 73 οκ. 2

εσηκώνουµουν πρωΐ, πριν να ξηµερώσει, έφευκα που το σπίτιν τζι επήαινα στο Σεβέρειον, τζι έτρεχα γυρόν. Ο Μακάριος, κατόπιν Αρχιεπίσκοπος Μακάριος ο Β, έστελλεν τον Χατζηλαµπήν να δει ποιος έτρεχε µέσα στην αυλήν του σχολείου.» ιακρίθηκε στους κολυµβητικούς αγώνες και σε αγωνίσµατα του κλασσικού αθλητισµού, ιδιαίτερα σε αγωνίσµατα αντοχής. Υπήρξε θρύλος για την εποχή του, τόσο στο κολύµπι όσο και στο Μαραθώνιο. Αξίζει να παρακολουθήσουµε την αθλητική του πορεία, αφού µετά την τραγωδία του 1974 η ζωή του κάθε Κερυνειώτη µάς είναι πολύτιµη, είναι µια ψηφίδα στο µωσαϊκό της Κερύνειας, που την θεωρούσαµε δεδοµένη και την χάσαµε µέσα από τα χέρια µας. Η ιστορία του κάθε Κερυνειώτη µοιάζει µε ένα γοητευτικό ταξίδι σαν του Οδυσσέα, που µας κατεβάζει στα χρόνια της αγνότητας και της αθωότητας. ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΣΧΟΛΙΚΗΣ ΖΩΗΣ. Ο Γιάννης Μιχαήλ Καρκάνιας φοίτησε στο δηµοτικό σχολείο της Κερύνειας. Μαζί παρακολουθούµε και τις µετακινήσεις του µικρού σχολείου, που δεν είχε ιδιόκτητο οίκηµα. ιευθυντής στο σχολείο τα χρόνια αυτά ήταν ο Γεώργιος Καραγιάννης (1909-1912). Α τάξη. Το σχολείο στεγάζεται σε ένα δωµάτιο κοντά στον Αρχάγγελον, δίπλα από το σπίτι του Ν. Χιωτέλλη (1909-1910). Β τάξη. Το σχολείο µεταφέρεται στη Λεωφ. 25 ης Μαρτίου, εκεί όπου αργότερα στεγάστηκε η σχολή της Νιόβης Φράγκου (1910-1911). Οι συνθήκες ήταν πολύ δύσκολες. Οι δάσκαλοι απαιτητικοί και αυστηροί µε τα παιδιά. Όσοι µαθητές δεν ήξεραν µάθηµα έµεναν τιµωρία, να µάθουν το µάθηµά τους και µετά να φύγουν από το σχολείο. Τρίτη τάξη. Όταν ο Γιάννης Μιχαήλ πήγε στην Τρίτη τάξη, το σχολείο µεταφέρθηκε στο σπίτι του «Κούµα 8», απέναντι από το εργαστήρι του Σπύρου του Κωµοδρόµου. Πίσω είχε περιβόλι µε «αθασιές». άσκαλοί του ο Γεώργιος Καραγιάννης και ο Γεώργιος Σταυρίδης-Ραγιάς (1911-1912) 9. Μετά το σπίτι του «Κούµα» το δηµοτικό σχολείο µεταφέρθηκε µόνιµα πια στο Σεβέρειο, που κτίστηκε µε δαπάνες του ηµοσθένη Σεβέρη και εγκαινιάστηκε το 1912. Είχε µεγάλη αυλή, δέντρα, κήπο. Στο χώρο του Σεβερείου γίνονταν όλες οι εθνικές, πνευµατικές, καλλιτεχνικές εκδηλώσεις της πόλης µας. Και φυσικά, στην αυλή του Σεβερείου τελούνταν όλες οι αθλητικές εκδηλώσεις, σχολικοί αγώνες, επαρχιακοί κ.ά.. Οι µικροί αθλητές απόκτησαν το γήπεδό τους, για να προπονούνται στο τρέξιµο, στο πήδηµα, µέσα στον οικείο χώρο του σχολείου τους. Οι µαθητές της Κερύνειας είχαν πολλές ευκαιρίες να αθλούνται, στις εκδροµές, στους περιπάτους, στη θάλασσα, στις διάφορες γιορτές και τα πανηγύρια. Ο αδελφός του Γεωργίου Καραγιάννη, ο Λοΐζος, δάσκαλος κι αυτός, ήταν διορισµένος στο Κάρµι.. «Κάθε Μάη που πάσιν εξοχήν τα σχολεία, επαίρναν τους µαθητές περπατητούς στον Άγιο Γεώργιο», να συναντηθούν τα δυο αδέλφια. Πρόσφεραν έτσι µεγάλη χαρά στους µαθητές τους, που έτρεχαν στον πλατύ κάµπο του Αγίου Γεωργίου, έκαναν πάλη, αγωνίζονταν στο πήδηµα. Ο Γιάννης Μιχαήλ γίνεται ένας πολύ δυνατός 8 Το προικώο σπίτι της Μαρίτσας Φραγκέσκου Σταυρινού που κληρονόµησε η κόρη της Ελένη Σταυρινού-Σπύρου. 9 Τις πληροφορίες για την υπηρεσία του Γ. Καραγιάννη στην Κερύνεια µου έδωσε η ιστορικός και ερευνήτρια Έρση ηµητριάδου. 3

αθλητής, µε πολλήν αντοχήν και στην ξηρά και στη θάλασσα. ιακρίθηκε σε αγώνες µεγάλων αποστάσεων. Από 17 χρονών, µας αναφέρει ο Καρκάνιας ότι παίρνει µέρος σε αγώνες. Στην Κερύνεια τότε γίνονταν πολλοί αγώνες. Από αυτούς οι σπουδαιότεροι ήταν οι κολυµβητικοί αγώνες στις εκδηλώσεις του Κατακλυσµού. ΝΑΥΤΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ Προκηρύσσονται Ναυτικοί αγώνες υπό του Γυµναστικού Συλλόγου «Πρά ξανδρος» εν Κυρηνεία διά την 26ην και 27ην Μαΐου 1919 ε.έ Αγωνίσµατα α. Κολύµβηµα 100, 200 και 800 µ. β. Κωπηλασία. γ. Ιστιοδροµία. δ. Ναυτικά παιγνίδια. ε. Κυπριακοί χοροί. Κατά τας ηµέρας των αγώνων θα διεξαχθεί και µικρά βιοµηχανική και γεωργική Έκθεσις. Κυρήνεια 7/5/919 Εκ της Επιτροπείας. 10 Για την εθνική επέτειο της 25 ης Μαρτίου γίνονταν διήµεροι επαρχιακοί αγώνες στίβου.τους αγώνες οργάνωνε ο Γυµναστικός Σύλλογος Πράξανδρος µετά την ίδρυση του σωµατείου το 1919. Στις 24 και 25 Μαρτίου του 1919 έγιναν οι πρώτοι επαρχιακοί αγώνες στην Κερύνεια. Η απονοµή των µεταλλίων στους νικητές έγινε την Κυριακή 31η Μαρτίου στην αίθουσα του Σεβερείου ( λόγω των καιρικών συνθηκών). «Την παρελθούσαν Κυριακήν και ευτέραν είχοµεν τους επαρχιακούς αγώνας µας, οίτινες ετελέσθησαν µετά µεγαλοπρεπείας και τάξεως, χάρις εις την παρουσίαν της Αυτού Πανιερότητος του Μητροπολίτου µας, αλλά και χάρις εις την Επιτροπείαν την αναλαβούσαν την τέλεσιν των αγώνων τούτων, ήτις και αξιέπαινος και αξία θερµών συγχαρητηρίων τυγχάνει, διότι εκ του µηδενός κατώρθωσεν εντός µικρού διαστήµατος να καταρτίσει αγωνιστάς και να επισύρει την προσοχήν των πολιτών και των περιχώρων, της επαρχίας µας. Κόσµος προσήλθεν πολύς και εκ των χωρίων. η θέα της πόλεώς µας κατά τας δύο ταύτας ηµέρας παρουσίαζε θέαµα µεγάλης και λαµπράς σηµαιοστολίστου πόλεως. Άπασα η πόλις προσήλθεν εις το γυµναστήριον της Σεβερείου Σχολής, όπως καµαρώση τους νέους αγωνιστάς µας. Η έναρξις των αγώνων εγένετο την Κυριακήν περί την 3 ½ µ.µ. ώραν. Η Αυτού Πανιερότης ο Μητροπολίτης µας κηρύττων την έναρξιν των πρώτων Επαρχιακών αγώνων, απηύθυνε προς τα πλήθη ενθουσιώδη χαιρετισµόν, εχαιρέτισε τους αγωνιστάς και πάντας τους εκ των περιχώρων προσελθόντας, και δεν απέκρυψε την χαράν του, διότι ο διακαής του πόθος, όπως ίδη τελουµένους αγώνας εν Κυρηνεία, εξεπληρούτο. Πόλις, είπεν, η οποία δεν έχει τους αγωνιστάς της, το γυµναστήριόν της, δεν δύναται να ονοµασθεί Ελληνική Πόλις. Εµνήσθη των αρχαίων αγώνων, και προσέθεσεν 10 Φωνή της Κύπρου, 11/24 Μαΐου 1919, σελ. 2. 4

ότι την δόξαν της η Ελλάς οφείλει µεταξύ άλλων και εις τους αγώνας της. Εις το ανδρείον σώµα εγκλείεται σχεδόν πάντοτε ευγενής και ενθουσιώδης ψυχή. Μετά τούτο εγένετο παρέλασις των αγωνιστών και των µαθητών της Σεβερείου Σχολής, κρατούντων κυανολεύκους. 11» Στην προκήρυξη των Επαρχιακών Αγώνων του 1922 αναφέρεται: «Ο Γυµναστικός Σύλλογος ΠΡΑΞΑΝ ΡΟΣ λαµβάνει την τιµήν να προκηρύξει Επαρχιακούς προκριτικούς 12 Αγώνες εις Κυρήνειαν δια την 25 ην και 27 ην Μαρτίου.» Καλεί στη συνέχεια τους συµπολίτες και τους άλλους συνεπαρχιώτες να βοηθήσουν όσο µπορούν στη διεξαγωγή των αγώνων, «εκ των οποίων θα εξαρτηθεί η εξασφάλιση της πρώτης συµµετοχής του Συλλόγου µας εις Παγκυπρίους αγώνες. Καλούνται όσοι επιθυµούν να λάβουν µέρος εις τους αγώνας, να δηλώσουν τούτο είτε απ ευθείας είτε δια του γυµναστικού των προς τον Γενικόν Γραµµµατέα της Επιτροπής κ. ωρόθεον Καρολίδην µέχρι της µεσηµβρίας της 25 ης Μαρτίου. Πρόεδρος Σάββας Χρίστης 13» Στους επαρχιακούς αγώνες συµµετέχουν αθλητές από την Κερύνεια και τα γύρω χωριά, Καράκουµι, Θέρµια, Καζάφανι, Μπέλλαπαϊς, ίκωµο, Άγιο Γεώργιο, Καραβά, Λάπηθο, κλπ 14 Θυµάται ο Γιάννης Μιχαήλ. «Τρεις χρονιές συνέχεια έπαιρνα µέρος στους αγώνες: Στα 1500 µέτρα, στο ακόντιο και τον Μαραθώνιο. Την πρώτη φορά που έτρεξα Μαραθώνιο ήµουν 20 χρονών.» Πριν ξεκινήσουν οι αθλητές, τους εξέταζε ο γιατρός Σπύρος Χαραλαµπίδης, που συνόδευε τους αθλητές µε αυτοκίνητο µαζί µε το γιατρό Πηγασίου από τον Καραβά. Ο Μαραθώνιος ξεκινούσε από το Γυµνάσιο της Λαπήθου και τερµάτιζε στη Σεβέρειο Αστική Σχολή στην Κερύνεια. Ο Γιάννης Μιχαήλ κάλυψε τη διαδροµή αυτή σε 48 λεπτά. «Στο Μαραθώνιο έπαιρναν µέρος και Καραβκιώτες αθλητές. Εγώ προχώρησα µπροστά... έφτασα έξω από την Κερύνεια, στου Σακκά. Με σταµάτησε ο γιατρός ο Πηγασίου και µε εξέτασε... έµεινε έκπληκτος για την αντοχή µου... Οι Κερυνειώτες ήρταν να µε προϋπαντήσουν µε τα ποδήλατα. Πήρα την οδό Ελλάδος, στου Καρπή (όπου έγινε αργότερα το ξενοδοχείο «Σωκράτης») έστριψα 11 Φωνή της Κύπρου, 30/12 Απριλίου 1919,σελ. 2. 12 Όλοι οι Γυµναστικοί Σύλλογοι της Κύπρου στις προκηρύξεις των Επαρχιακών Αγώνων, που ταελούνταν µε την επέτειον της 25 ης Μαρτίου, χαρακτηρίζουν τους Αγώνες ως προκριτικούς, προκριµατικούς δηλ. για τους Παγκυπρίους Αγώνες, που θα ακολουθήσουν την εβδοµάδα της ιακαινησίµου. 13 Φωνή της Κύπρου, 26/11 Μαρτίου 1922. 14 Χριστόφορος Χριστοφορίδης: Ποιήµατα και Πεζά. Λαογραφικός Όµιλος Κερύνειας, Λευκωσία 1998, σελ. 58. 5

να πάω στο Σεβέρειο. Κόσµος πολύς.. Εκέρδισα τρία αγωνίσµατα, τα 1500 µέτρα, το ακόντιον και τον Μαραθώνιον, εβκήκα πολυνίκης αθλητής..πήρα κύπελλον ασηµένον, µε τον δικέφαλον αετόν, τζαι που µέσα τζαι πόξω, τζαι την χρονολογίαν. εύτερος στον Μαραθώνιον αυτήν τη χρονιά ήρτεν ο Νικόλας Σιακαλλής 15.» Πολυνίκης αθλητής και νικητής του Μαραθωνίου! ρεκόρ που θα το ζηλεύουν σίγουρα οι σύγχρονοι αθλητές. Ο Καρκάνιας εξηγεί την τακτική που ακολουθούσε. «Βγήκα νικητής... Είχα δικό µου σύστηµα... έτρεχα πρώτα καλά, επέρνουν τους πρώτους καµιά διακοσαριά µέτρα τζαι ύστερα έπιανά το πιο σιγά, εκανόνιζα το βήµα µου, εξεκουράζουµουν... Άµα έβλεπα ότι εξεκουράζουµουν, εδυνάµωνά το πάλε.. Εδοκίµασά τα µε τον εαυτόν µου...» Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η ανακοίνωση στην εφηµερίδα «Φωνή της Κύπρου» των αποτελεσµάτων των Επαρχιακών Αγώνων που έγιναν στην Κερύνεια την 27 ην και 28 ην Μαρτίου 1921. «των αγώνων, των οποίων µετέσχον φιλότιµοι και ευσταλείς της επαρχίας αθληταί, πολλοί των οποίων θα µετάσχωσιν των εν Λευκωσία Παγκυπρίων Αγώνων ως µέλη του Γυµναστικού Συλλόγου ΠΡΑΞΑΝ ΡΟΣ». 16 Α ηµέρα. 100µ. 1 ος Χ. Χατζηνικολάου διδάσκαλος Κυρηνείας. 2 ος Ν. Κ. Κλαβαριώτης 17 εκ Κυρηνείας. Ελεύθερος ακοντισµός 1 ος Χ. Μ. Μιχαηλίδης εκ Κυρηνείας. 18 2 ος Κ. Γεωργιάδης 19 έµπορος έκ Κυρηνείας. ρόµος 800 µ 1 ος Χ. Κουτσός εκ Καραβά. 2 ος Ευτ. Αντωνιάδης εκ Καραβά. Άλµα απλούν άνευ φοράς. 1 ος Χ. Χατζηνικολάου διδάσκαλος Κυρηνείας. 2 ος Κ. Λάπας διδάσκαλος Καραβά. Σφαιροβολία 1 ος Χ. Χατζηνικολάου 2 ος. Αλετράς εκ Καραβά. Άλµα επί Κοντώ. 1 ος Ν. Κ. Κλαβαριώτης. Άλµα τριπλούν 1 ος Χ. Χατζηνικολάου 2 ος Ι.Κ. Πλουσίου. Ελληνική δισκοβολία 1 ος Χ. Χατζηνικολάου 2 ος Β. Θεοχάρους εκ Κυρηνείας. ρόµος 1500 15 Το 1919 πολυνίκης αθλητής αναδείχτηκε ο Αλ. Φυτός, εις όν εδόθη στέφανος δάφνης( Φωνή της Κύπρου,30/12 Απριλίου, 1919). Ίσως ο Γιάννης Μιχαήλ αναδείχτηκε πολυνίκης το 1920 ή το 1922. 16 Φωνή της Κύπρου, 3/16 Απριλίου 1921. Οι Παγκύπριοι αγώνες εις Λευκωσίαν του 1921 αναβλήθηκαν. 17 Νικόλας Κ. Κλαβαριώτης, υπάλληλος σε δικηγορικά γραφεία της πόλης µας. 18 Πρόκειται για τον Χαραλάµπη Μιχαηλίδη ( Κελέσιη) ναυτικό και ψαρά της Κερύνειας. 19 Ο Κώτσιος Γεωργιάδης, αδελφός του Στέλιου και Γεώργιου Γεωργιάδη, που είχαν το µεγάλο εµπορικό κατάστηµα της οδού Ελλάδος «1.000.000 είδη». 6

ΚΟΛΥΜΒΗΤΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ 1 ος Γιάννης Μιχαήλ εκ Κυρηνείας (Καρκάνιας) 2 ος Π. Αλεξ. Μιχαηλίδης εκ Κυρηνείας 20 Β ηµέρα Άλµα εις ύψος άνευ φοράς. 1 ος Χ. Χατζηνικολάου 2 ος Κ. Λάπας Ελευθέρα δισκοβολία 1 ος Β. Θεοχάρους 2 ος Α. Αλετράς. ρόµος 192 µ. 1 ος Ι. Πλουσίου 2 ος Χρ. Λουκάς εκ Κυρηνείας. Ελληνικός ακοντισµός 1 ος Σ. Γιαν. Χ Σάββας εκ Πέλλαπαϊς 2 ος Σ. Μιχ. Μιχαηλίδης 21 Άλµα εις ύψος µετά φοράς Ισόπαλοι Χ. Χατζηνικολάου και Κ. Λάπας. Ποδηλασία 6 αγγλικά µίλια. 1 ος Στ. Πολυδώρου εκ Καραβά. 2 ος Κ. Προδρόµου εκ Καραβά. Μαραθώνιος 8 αγγλικά µίλια. 1 ος Γιαννής Μιχαήλ εκ Κυρηνείας. 2 ος Χρ. Χ Γιακουµή εκ Καραβά. Λιθάρι 1 ος Λουκάς Αλετράς 2 ος Κ. Λαχανάρης εκ Καραβά. Άλµα απλούν µετά φοράς. 1 ος Χ. Χατζηνικολάου 2 ος Ευτ. Αντωνιάδης. ρόµος 400 µ. 1 ος Ι. Κίρκος διδάσκαλος Κυρηνείας. 2 ος Ιω. Κ. Πλουσίου Σκυταλοδροµία- 1 η η οµάς Καραβά. Μόνο κατά τις εκδηλώσεις του Κατακλυσµού γίνονταν κολυµβητικοί αγώνες στην Κερύνεια. Πολλοί Λευκωσιάτες έρχονταν και παρακολουθούσαν τις εκδηλώσεις του Κατακλυσµού, στη γιορτή του Άη Γιαλού, τη γιορτή της Κερύνειας. Στην εφηµερίδα «Φωνή της Κύπρου» δηµοσιεύεται ανακοίνωση για τους αγώνες του Κατακλυσµού στην Κερύνεια του 1922. Γ. Σ. ΠΡΑΞΑΝ ΡΟΣ ΚΑΤΑΚΛΥΣΜΟΣ 22 και 23. 5 1922 Γίνεται γνωστόν ότι την προσεχή Κυριακήν και ευτέραν κατά την πανήγυριν του Κατακλυσµού θα 20 Πέτρος Αλεξάνδρου Μιχαηλίδης. Ο πατέρας του είχε µεγάλο εµπορικό παντοπωλείο κοντά στη δηµοτική αγορά, στα ακίνητα του Χατζητηλέµαχου. Πριν από το 1974 ο Πέτρος είχε το µικρό καφενεδάκι µέσα στη δηµοτική αγορά της Κερύνειας. 21 Σάββας (Μιχαήλ) Μιχαηλίδης-Κελέσης, Κερυνειώτης ναυτικός. 7

λάβουν χώραν ως συνήθως Ναυτικοί Αγώνες και Κυπριακοί Χοροί. Παρακαλούνται οι αθληταί να δηλώσουν τα ονόµατα και τα αγωνίσµατά των προς τον γραµµατέα κ. ωρόθεον Καρολίδην µέχρι µεσηµβρίας της Κυριακής. Εις τους νικητάς θα δοθώσιν µετάλλια. Κερύνεια 16/29. 5. 1922. Εκ της επιτροπείας. 22 Φυσικά το πρόσωπο των αγώνων είναι ο Γιάννης Μιχαήλ Καρκάνιας, αλλά και πολλοί άλλοι Κερυνειώτες έχουν ένα ρόλο σοβαρό να επιτελέσουν τη µέρα αυτή που γιόρταζε η Κερύνεια. Θυµάται και πάλι µε συγκίνηση ο κ. Γιάννης. «Εγώ είχα πολλήν αντοχήν στη θάλασσα. Έπαιρνα µέρος σε µεγάλους αγώνες αντοχής. Η τακτική µου, έβγαινα µπροστά από όλους, ξεκουραζόµουν για λίγο, όταν µε έφταναν οι άλλοι, εγώ ήµουν ξεκούραστος και πάλι έφκαινα µπροστά τους... Όλη µέρα άλλωστε, από µωρά, ήµαστε µέσα στη θάλασσα σαν τες παπίρες. Εβάλαν τον καπτάν Παναή 23 να µετρήσει την απόσταση των 800 µέτρων, πόθεν αρκινούν, τζαι πού τελειώνουν τα 800 µέτρα. Τζαι πού ετελειώναν; Τζει κάτω που έκτισεν [ο Τσίµον] τα κτίρια τα µεγάλα, τζει κάτω στον ποταµόν του Λόρτου. Εξεκινούσαν που την αποβάθραν της Κερύνειας ώς το Ποταµούδιν. Πρώτα εβάλαν το τέρµα στην Πέτραν του Αρκαντζέλου, ύστερα στο Κοµπονήσιν, ύστερα στους βράχους του Ροκ Ρούµπι. Όταν εµέτρησεν ο καπτάν Παναής ηύρεν ότι φτάνουν ως το Ποταµούδιν.» Όταν είδαν ότι στη θάλασσα δεν µπορούσαν να τον νικήσουν, η επιτροπεία του Πραξάνδρου αποφάσισε να συµµετάσχουν και στους Παγκύπριους Αγώνες, στη Λεµεσό το 1922, στη Λάρνακα το 1924. 1922. ΙΓ ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΣΤΗ ΛΕΜΕΣΟ. Οι Παγκύπριοι αγώνες τελούνταν, όπως είδαµε, την εβδοµάδα της ιακαινησίµου. Από της Κυριακής του Πάσχα άρχιζε ο σηµαιοστολισµός της πόλης. Αθλητές καταφθάνουν από της ευτέρας της Λαµπράς. Η τελετή έναρξης γινόταν την Πέµπτη, ώρα 3 µ.µ. Πρώτα εισέρχονται στο στάδιο οι επίσηµοι: οι µητροπολίται Πάφου, Κιτίου, ο ηγούµενος Κύκκου, ο Έξαρχος Νικόδηµος. Μετά το τέλος του Εθνικού Ύµνου υπό της Φιλαρµονικής, µία διάτορος φωνή «Ζήτω η Ένωσις» δονεί τον του Γυµναστηρίου χώρον. Ακολουθεί η είσοδος του προξένου της Ελλάδος µε τη συνοδεία του Εθνικού Ύµνου. Ακολουθεί ο Αγιασµός και είκοσι µία (21) ολµοβολαί συνοδεύουν την έπαρση της σηµαίας. Ο Κιτίου Νικόδηµος προσφωνεί διά «καλλιεπεστάτου λόγου». Ακολουθεί ο χαιρετισµός του Προξένου της Ελλάδος και η παρέλασις σχολείων και των προσκόπων Πάφου. Η χορωδία ψάλλει τον Ολυµπιακόν ύµνον. Τελούνται µόνο δύο αγωνίσµατα την πρώτη µέρα. 24 Την Παρασκευή, 2 η µέρα των αγώνων, γίνονταν το πρωί κολυµβητικοί αγώνες. Στις 9 το πρωί µαζευόταν ο κόσµος και οι αθλητές στην προκυµαία µεταξύ της µεγάλης και της µικράς αποβάθρας και του καφενείου «Ακταίον», που το µισό 22 Φωνή της Κύπρου, 21/3 Ιουνίου 1922. 23 Παναγής Μιχαηλίδης, Κερυνειώτης καπετάνιος. 24 Φωνή της Κύπρου, Μάιος 1922. 8

βρισκόταν µέσα στη θάλασσα στηριγµένο πάνω σε σιδερένιες δοκούς. Εκεί ήταν µαζεµένοι και φίλαθλοι από τη Λευκωσία. Θυµάται ο κ. Γιάννης τις φωνές συµπαράστασης από τους «Χωραΐτες» φιλάθλους. Του φώναζαν από το Ακταίον «γειά σου, Τζερυνειώτη... γεια σου, Τζερυνειώτη... µεφ φοάσαι, Τζερυνειώτη...» Την Παρασκευή το πρωί έγιναν τα πιο κάτω θαλάσσια αγωνίσµατα: 100 µ. 1 ος Μελισσάς Γ.Σ.Ο. 2 ος Γιάννης Μιχαήλ Γ.Σ.Πράξανδρος 400µ. 1 ος Σκουµπαρέλος Γ.Σ.Ο. 2 ος Γιάννης Μιχαήλ Γ.Σ.Πρ. Το Σάββατο, τρίτη µέρα των αγώνων, γίνονται πάλι το πρωί κολυµβητικοί αγώνες. Κολύµβηµα 800 µ. 1 ος Γιάννης Μιχαήλ Γ.Σ. Πρ. 2 ος. Μελισσάς Γ.Σ.Ο. Την αναφορά των εφηµερίδων έρχεται να συµπληρώσει η αφήγηση του Γιάννη Μιχαήλ.Ο Κερυνειώτης αθλητής για πρώτη φορά παίρνει µέρος στους Παγκύπριους αγώνες. Ο Πράξανδρος τον έστειλε µε τη συνοδεία του Νικόλα Μεντσικώφ, διευθυντή τότε στο Τηλεγραφείο Κερύνειας, και που ανέλαβε και τα έξοδα της οµάδας. Τρεις µέρες πριν από το αγώνισµά του πήγε στη Λεµεσό. Τον οδήγησε σε ξενοδοχείο της Λεµεσού, τον δήλωσε στους αγώνες. Το πρωί γίνονταν οι αγώνες στη θάλασσα και το απόγευµα οι αγώνες στην ξηράν. Βρέθηκαν στο παλιό τελωνείο, ο διαιτητής µε το πιστόλι στο χέρι..οι αθλητές πάνω στην αποβάθρα, µόλις άκουσαν το πιστόλι έπεσαν στη θάλασσα. Βάρκες παρακολουθούσαν από απόσταση τους κολυµβητές. Μέσα στις βάρκες ήταν γιατροί και άλλοι φίλαθλοι. Ο Γιάννης ξεχώρισε µέσα σε µια βάρκα τον µάστρο του στον ταρσανά της Κερύνειας, που του φώναζε.. «Γιάννη, µην βιάζεσαι, οι άλλοι εν πολλά πίσω.» Ευκαιρία να «πνάσεις». Ο 2 ος, ο καλός τους, ο Λεµεσιανός, έµεινε 150 µέτρα πίσω από τον Γιάννη, που νίκησε µεγαλειώδη νίκη στα 800 µέτρα, µα δεν ήταν κανένας από τους Κερυνειώτες να τον καµαρώσει. Και οι θαλάσσιοι αγώνες ήταν πιο δύσκολοι από τους αγώνες στην ξηρά. Και ο κ. Γιάννης αξιολογεί τη δυσκολία των αγώνων. «Τα 14 µέτρα της ξηράς εν 114 µ. στη θάλασσα. Γράφτηκα και στο Μαραθώνιο... Πήγα στο ξενοδοχείο. Την άλλη µέρα που ήταν Κυριακή θα γινόταν και η απονοµή των µεταλλίων... Ήρθε αυτοκίνητο µε Κερυνειώτες, µε συγχάρηκαν για τη νίκη µου.» Ο Σάββας ο Χρίστης, Πρόεδρος του Πραξάνδρου, του πρότεινε να τρέξει Μαραθώνιον. Σύµφωνα µε τους κανονισµούς έπρεπε να φορέσει παπούτσια και να τρέξει. Ο Γιάννης επέµενε να τρέξει ξυπόλυτος, όπως ήταν συνηθισµένος. Επέβαλαν οι δικηγόροι τη γνώµη τους κι έψαξαν να βρουν παπούτσια στο Γιάννη. Τελικά του βρήκαν σάνταλα!! «Έτρεξα στον Μαραθώνιον από το Αηγιωρκούδιν µέχρι το Στάδιο της Λεµεσού σχεδόν... κάπου έντεκα µίλια...η µπούκλα µού πλήγωνε το πόδι. Περίµενα να εµφανιστεί κάποιο αυτοκίνητο µε τους Κερυνειώτες, να τους πω ότι δεν µπορούσα άλλο µε τα παπούτσια, να µου πουν τι να κάµω. Έκατσα στο δρόµο και περίµενα. Με πέρασε σε λίγο ο 1 ος αθλητής, µετά από λίγο ο 2 ος.» 9

Όταν εµφανίστηκαν και οι Κερυνειώτες παράγοντες, επέµεναν να τρέξει, µα ο Γιάννης ήταν πολύ πικραµένος, πληγωµένος και σωµατικά και ψυχικά. Οι γιατροί απορούσαν πώς µπόρεσε και διάνυσε έντεκα (11) µίλια µε τέτοια παπούτσια και πληγωµένο πόδι. Πίκρα βαθιά που κρατά 70 χρόνια. Γιατί να µην τον αφήσουν να τρέξει ξυπόλυτος; Γιατί τον υποχρέωσαν να φορέσει παπούτσια; Παρ όλα αυτά τον θαυµάζουν, του έρχεται και µια πρόταση να γραφτεί στο Γυµναστικό Σύλλογο Παγκύπρια (ΓΣΠ). 1924. ΙΕ ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΣΤΗ ΛΑΡΝΑΚΑ. «Η Λάρναξ σας προσκαλεί εις τα ΙΕ Παγκύπρια, τα οποία θα τελεσθώσιν κατά την Πέµπτην, Παρασκευήν, Σάββατον και Κυριακήν της Εβδοµάδος της ιακαινησίµου. Σας προσκαλεί προς τήρησιν πατροπαραδότου θεσµού, ο οποίος σχετίζεται στενότατα προς τας ενδόξους ηµέρας εθνικού βίου µας.» 25 Τα ΙΕ Παγκύπρια περιλαµβάνουν εκτός των αθλητικών αγωνισµάτων ξηράς και θαλάσσης την Πέµπτην πανηγυρικόν εορτασµόν της εκατονταετηρίδος του Λόρδου Βύρωνος, κατά την οποίαν θα µιλήσει ο καθηγητής Κ. Ritchie του Πανεπιστηµίου της Οξφόρδης. Την Παρασκευή θα δοθεί µουσική συναυλία. Το Σάββατο Θα δοθεί µέγας χορός. Όλα τα απογεύµατα η παραλιακή οδός θα είναι φωταγωγηµένη. 26 Μέσα σε ατµόσφαιρα εθνικής ανάτασης και πνευµατικής πληρότητας τελούνταν οι Παγκύπριοι Αγώνες. Την τρίτη ηµέρα των ΙΕ Παγκυπρίων αγώνων, το Σάββατο και ώρα 11 π.µ. τελέστηκαν οι κολυµβητικοί αγώνες. Στην ελευθέρα κολύµβηση 400 µ. τερµάτισαν: 1ος. Βασιλείου του Γ.Σ.Ο. 2 ος Γιάννης Μιχαήλ του Γ.Σ.Πρ. Την Κυριακή στις 10 το πρωί τελέστηκαν τα πιο κάτω αγωνίσµατα: Κολύµβησις ελευθέρα 100 µ. 1 ος. Βασιλείου Γ.Σ.Ο. 2 ος Κ. Μιχαηλίδης 27 Γ.Σ.Πρ. Κολύµβησις ελευθέρα 800 µ. 1 ος Γιάννης Μιχαήλ Γ.Σ.Πράξανδρος. 2 ος Ν. Ιωάννου Γ.Σ.Ζ. 28 25 Φωνή της Κύπρου, 26 Απριλίου 1924, σελ. 4.» 26 ιδέ προηγούµενο. 27 Ο Κυριάκος Κελέσιης, αδελφός του Σάββα και Χριστάκη Κελέσιη, καθώς και του Χαραλάµπη Μιχαηλίδη, Κερυνειωτών ναυτικών. 28 Ελευθερία, 7 Μαΐου 1924, σελ. 2. 10

Στα 800 µέτρα λάµβανε µέρος ο Καρκάνιας. 29 Ένας Λαρνακέας σχολίασε: «µα εφέρετε τούτον το κοπελλούδιν να τρέξει στα 800 µέτρα;» Κόσµος πολύς. Ο Λεµεσιανός κέρδισε την κούρσα στα 100 µέτρα. Στα 800 µέτρα εβάλαν άλλον αθλητήν, ανώτερόν του. «Ακούαµεν που µας εφώναζαν από τες βάρκες: Προσέχετε, µεν ιντζίζετε ο ένας τον άλλον». Άλλος: «Γιάννη, µεν βιάζεσαι, τζι ο αντίπαλός σου έµεινε». Έπιασά το σιγά, έφτασα στο τέρµα. Εφκάλαν µε έξω, συγκεκριµένα (όπως έµαθα ύστερα) ο Ιερώνυµος Περιστιάνης εφίλησέν µε. Εγέλασεν και ο ήµαρχος της Κερύνειας, Χαρίλαος ηµητριάδης 30.» Ο Χριστόφορος Χριστοφορίδης, αρχηγός της οµάδας του Πραξάνδρου στους ΙΕ Παγκύπριους Αγώνες αναφέρει. «Οι ναυτικοί Αγώνες γινόντουσαν στην παραλία της Λάρνακας, απέναντί από τις γνωστές Φοινικούδες. Την ηµέρα των αγώνων επικρατεί γαλήνη. Ο Γιάννης ετοποθετήθη στο µέσο των αθλητών του ΓΣΖ ΚΑΙ ΓΣΟ. Παρακολούθησα από µικρή βάρκα τον όλο αγώνα. Μαζί µου ήσαν ο µ. Χαχολιάδης, γυµναστής του ΓΣΖ και ο Κερυνειώτης καπετάνιος ο γέρο- καπετάν Χρήστος, σαν κωπηλάτης. Όταν εδόθη το σύνθηµα εκκίνησης από την πρώτη στιγµή ο µ. Γιάννης, µε έντονη προσπάθεια, ξεχώρισε από τους άλλους αθλητές. εν πέρασαν ούτε δέκα λεπτά και όλοι οι άλλοι αθλητές εγκατέλειπαν τον αγώνα και ένας ένας, δειλά δειλά, έβγαιναν στην ξηρά. Έτσι ο Γιάννης µε τον ίδιο έντονο ρυθµό, µε ελεύθερο κολύµπι, έµεινε µόνος στον αγώνα, τερµάτισε πρώτος και ανεκηρύχθη παγκυπριονίκης στο αγώνισµα των 800 µέτρων. Στην ξύλινη µικρή σκάλα της αποβάθρας τον υπεδέχθη µε εναγκαλισµούς και φιλιά ο αείµνηστος συγγραφέας της «Ιστορίας της Κύπρου» Ιερώνυµος Περιστιάνης, Πρωτοκολλητής στο Επαρχιακό ικαστήριο της Κερύνειας.» 31 Πήρε µετάλλιον για την νίκην του. Το αναφέρει µε περηφάνεια. Ο Καρκάνιας τελειώνει τις θύµησες για την αθλητική του ζωή µε τη δήλωση ότι «Μέχρι το 1927 έκαµνα τον αθλητήν». Κι όµως το µετάλλιο που σώθηκε τον διαψεύδει τραγικά, αφού µαρτυρεί ότι αυτός, που ήταν ανίκητος στη θάλασσα, νικήθηκε από την αρρώστεια και το χρόνο. Στο µετάλλιο διαβάζουµε Γ.Σ.ΠΡΑ. 1929. Ύστερα τον πήρε το κύµα της ζωής, κι εκεί πάλεψε παλλικαρίσια. Παντρεύτηκε 32 την Ευφροσύνη Τελεβάντου που είχε τέσσερα παιδιά από τον πρώτο της γάµο, την Ελένη, το Σίµο, τη Λούλα, τον Κωστή. Ένας έρωτας δυνατός τον έδεσε 29 Κ. Κερύνεια 64. Α.Μ.257. Α.Π.Π. του Κ.Ε.Ε. 30 Ο Χαρίλαος ηµητριάδης, δήµαρχος τότε της Κερύνειας, είχε αναλάβει τα έξοδα της οµάδας του Πραξάνδρου 31 Χριστόφορος Χριστοφορίδης: Ποιήµατα και Πεζά. Λαογραφικός Όµιλος Κερύνειας: Λευκωσία 1998, σελ. 59. 32 Προφορική µαρτυρία της εγγονής του Γιάννη Μιχαήλ από τη γυναίκα του, Νίτσας Ηλιάδου- Αθανασίου από την Κερύνεια. 11

µε τη γυναίκα του. Ο κ. Γιάννης, ο δαµαστής των κυµάτων, περνούσε από το στενό της αγαπηµένης του και άφηνε στο περβάζι του παραθύρου της ένα κλωνάρι γιασεµί. Και µετά από το γάµο τους παρέµεινε ένας ροµαντικός ερωτευµένος, έµπαινε στο σπίτι του κρατώντας στο χέρι ένα λουλούδι για τη γυναίκα του. Στάθηκε αληθινός πατέρας για τα παιδιά της γυναίκας που αγάπησε, δεν τα ξεχώριζε από τα δικά του παιδιά, τη Μάρθα και τον Κούλλη. Η ευγένεια και το ήθος του ανθρώπου εκδηλώνεται σε κάθε φάση της ζωής του. Κι όταν ήρθε το κακό το 1974, πήρε το δρόµο της προσφυγιάς. Είκοσι χρόνια µετά κρατεί την οργή του για τους πραξικοπηµατίες, αυτούς που είχαν σύνθηµά τους «Ας φύει ο Μακάριος τζι ας έρτουν οιτούρτζιοι», που πήραν τα όπλα, πελέκησαν το κράτος της Κύπρου, για να το βρούν σφαχτάρι έτοιµο οι Αττίλες, ανενόχλητοι να κάµουν την εισβολή που κρατάει τριάντα χρόνια. Ο κ. Γιάννης δεν έφυγε από την Κερύνεια, ακολούθησε την κόρη του, τη Μάρθα, στο Πέλλαπαϊς να προστατευτούν από τους βοµβαρδισµούς, δεν πήραν τίποτε µαζί τους. Πήραν άδεια ύστερα από τους κατακτητές να τους επιτρέψουν να πάνε στην Κερύνεια, στο σπίτι τους, να πάρουν ρούχα. Οι Τούρκοι που βρήκαν να κατοικούν µέσα στο δικό τους σπίτι, «εν εκαηλίζαν, εν εδέχουνταν, εδκιώχναν τους.» Αναρωτιέται µε πίκρα ο κ. Γιάννης. «Πού το ηύρες τζι εν δικό σου; Πόθεν το έφερες; Είσεν τζαι Τούρκους που ήταν καλοί.» Σκέψεις του καλού κ. Γιάννη, του καλού αθλητή Γιάννη Μιχαήλ. Στο σπίτι του κατοικούσαν Τούρκοι από την Λουρουτζίναν και µιλούσαν άπταιστα την ελληνική. Βρήκε άνω κάτω τα πράγµατά του, τα µετάλλιά του και τα κύπελλα έλειπαν, τα ρούχα, τα σεντόνια ήταν χαµαί στο πάτωµα, «τσαλαπατηµένα». Τον συνάντησα το εκέµβρη του 1990 σ ένα διαµέρισµα ηµιτελούς πολυκατοικίας, χωρίς πόρτες, να ζει µε την κόρη του. Ο άνθρωπος αυτός, που έδωσε λάµψη και αίγλη στη µικρή του πατρίδα τις αρχές του 20ού αιώνα, περνούσε ξεχασµένος, µετρώντας τις τελευταίες µέρες της ζωής του µακριά από την πόλη του που αγάπησε και υπηρέτησε όσο κανείς. Ο Γιάννης Μιχαήλ, ο γιος των κυµάτων της Κερύνειας, κοιµάται ήσυχος «εις ξένην γην». Το Κερυνειώτικο κύµα τον θυµάται ακόµα και µουρµουρίζει το όνοµά του, σαν νανούρισµα και σαν µοιρολόι... και θα τον θυµάται όσο υπάρχει αυτή η γη. Εµείς όµως πώς να ξαλαφρώσουµε από το βάρος της ενοχής για τους ξεχασµένους αυτούς ήρωες της Κερύνειας, που τους ξεχάσαµε όλοι, και που µετρούν, αλήθεια, αυτοί την ανθρωπιά µας. Λες και µετά την απώλεια της Κερύνειας, έτσι όπως φεύγουν ένας ένας, νιώθουµε να γινόµαστε µικρότεροι σαν άνθρωποι, σαν Κερυνειώτες πολύ φτωχότεροι. Το µόνο που µας µένει, για να εξιλεωθούµε, είναι να µάθουµε ποιοι είµαστε, συνταιριάζοντας, επιτέλους, όλες τις ψηφίδες που αποτελούν το µωσαϊκό της Κερύνειας µας. 12