Ομιλία προφεστιβαλικής Αγιόκαμπος Με σύνθημα τους στίχους του Κομμουνιστή ποιητή Ναζίμ Χικμέτ «Την ορμή μας την έχουμε από τους αιώνες. Θα βγούμε νικητές και ας είναι οι θυσίες μας βαριές» οι εκδηλώσεις του 41 ου φεστιβάλ ΚΝΕ-ΟΔΗΓΗΤΗ ήδη ταξιδεύουν σ όλη την Ελλάδα και σε αρκετά μέρη στην περιοχή μας κορυφώνοντας τις εκδηλώσεις μας στις 11-12 Σεπτέμβρη στη Κοίτη Πηνειού. Το 41 ο φεστιβάλ είναι ενταγμένο στην πορεία για το γιορτασμό των 100 χρόνων του Κόμματος μας και των 50 χρόνων της ΚΝΕ και είναι αφιερωμένο στους τιμημένους νεκρούς του αγώνα, στις θυσίες, την αντοχή του ΚΚΕ, για το δίκιο, για την απελευθέρωση της εργατικής τάξης. Μέσα από τις εκδηλώσεις μας, όπως η σημερινή θέλουμε να αναδείξουμε ότι «δύο διαφορετικοί κόσμοι» βρίσκονταν, βρίσκονται και θα βρίσκονται σε μόνιμη και διαρκή σύγκρουση. O ένας κόσμος είναι ο κόσμος των εργαζομένων, των υπόλοιπων λαϊκών στρωμάτων και των παιδιών τους, που πουλώντας το μυαλό και τα χέρια τους μέσα από την εργασία για να μπορούν να ζήσουν, παράγεται όλος ο πλούτος που υπάρχει σήμερα, εξελίσσεται η εργασία και η παραγωγικότητά της, η παραγωγή, η τεχνολογία και η τεχνική, συνολικά η κοινωνία. Φρενάρει αυτή τη κοινωνική εξέλιξη όμως σήμερα όταν ο άλλος κόσμος, οι καπιταλιστές, οι βιομήχανοι οι εφοπλιστές, οι τραπεζίτες κ.α ιδιοποιούνται σήμερα την εργασία εκατομμυρίων εργαζομένων, ιδιοποιούνται όλο τον παραγόμενο πλούτο και τον προωθούν στην υπόλοιποι κοινωνία μόνο ως εμπόρευμα, και με μοναδικό σκοπό την αύξηση του ποσοστού κέρδους τους. Την ισχυροποίηση τους στον ανταγωνισμό με άλλους καπιταλιστές. Δεν συμβάλουν ΠΟΥΘΕΝΑ σήμερα στη παραγωγική διαδικασία, στην βελτίωση του βιοτικού επιπέδου του ανθρώπου. Χωρίς το διευθυντικό προσωπικό να τους υποδεικνύει που επενδύει τώρα, που τον συμφέρει να επενδύσει αύριο κεφάλαια και μετοχές, ούτε καν ξέρει τι έχει Αυτοί είναι οι δύο κόσμοι, σήμερα και ο κόσμος των καπιταλιστών είναι παρασιτικός για τη ζωή και το μέλλον εκατομμύρια εργατών!!! Θέλουμε να συνδέσουμε το χθες με το σήμερα και το αύριο. Γιατί είναι τα διδάγματα του χθες που αποτελούν πηγή έμπνευσης,ορμής κι αντοχής, εφόδιο για τον αγώνα σήμερα και αύριο, σε κάθε καμπή της δύσκολης πορείας μας μέχρι την τελική νίκη, το σοσιαλισμό κομμουνισμό, την κοινωνία της πραγματικής ελευθερίας, όπου η ανθρώπινη ζωή βρίσκει την υπόσταση της, γιατί καταργείται η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Αγαπητοί φίλοι και φίλες Σκεφτόμαστε πολλές φορές ότι η κατάσταση που ζούμε σήμερα είναι «μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα», ότι δεν υπάρχει λύση στα μεγάλα προβλήματα που βιώνουμε και ότι αναγκαστικά θα πρέπει να επιλέξουμε με ποιο σκοινί θα μας κρεμάσουν Είναι όμως έτσι;; 1
Όλοι μας σκεφτόμαστε ότι ο λαός μπορεί να ζήσει καλύτερα, όμως τώρα όλοι εμείς, οι νέοι άνθρωποι είμαστε καταδικασμένοι στην ανεργία και κακοπληρωμένη δουλειά. Όλοι μας σκεφτόμαστε ότι υπάρχουν τεράστιες δυνατότητες στην ανθρώπινη εργασία, στην παραγωγή στην επιστήμη στην τεχνολογία όμως τώρα δεν μπορούμε να εξασφαλίσουμε τα στοιχειώδη. Όλοι μας γνωρίζουμε ότι ενώ στην κοινωνία πλούτος υπάρχει και έχει παραχθεί από εργαζόμενους, σήμερα ο εργάτης είναι ανασφάλιστος χωρίς σταθερή δουλειά και με μισθό πείνας. Γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί ζούμε έτσι; Το ΚΚΕ δίνει απάντηση, έχοντας επεξεργαστεί μια ολοκληρωμένη οικονομική πολιτική πρόταση. Δίνει τη μόνη ρεαλιστική διέξοδο για το λαό μας, αποκαλύπτοντας την αλήθεια όλα αυτά τα χρόνια. Γιατί μελετά τις εξελίξεις στο πεδίο της οικονομίας με επιστημονικότητα γι αυτό επιβεβαιώνεται εδώ και δεκαετίες σε ό,τι λέει. Γιατί χαράσσει πολιτική γραμμή, πρόταση πολιτικής πάλης, με ταξικότητα, γνωρίζοντας ότι στην κοινωνία μας δεν είμαστε όλοι ένα. Ότι η «πατρίδα», το λεγόμενο «εθνικό συμφέρον» δεν είναι ίδιο για τους εργαζόμενους με τους κατόχους του πλούτου. Δυο βασικές, αντίπαλες τάξεις, είναι αυτές που παλεύουν φανερά ή κρυφά σε αγώνα οξυμμένο ή σε ύφεση, η εργατική και η αστική. Τα χρόνια που πέρασαν από το 2009 αποδείχτηκε ότι αυτές οι δυο αντίπαλες τάξεις βρίσκονται όλο και πιο μακριά, απέναντι η μια από την άλλη. Κι αυτό, ανεξάρτητα απ το πώς φαίνεται στα πολιτικά παιχνίδια, στα στημένα πάνελ, ή στο αστικό κοινοβούλιο. Τα δοκιμάσαμε όλα στο πετσί μας: μνημόνια του ΠΑΣΟΚ, συγκυβέρνηση ΝΔ- ΠΑΣΟΚ, δεύτερο μνημόνιο, και τώρα; τώρα το αριστερό. Για να αποτελειώσει ό,τι ξεκίνησαν τα άλλα δύο. Όχι δεν χάσανε όλοι από την κρίση. Τα μεγάλα βουβάλια τα μονοπώλιαετοιμάζονται για νέο γύρο κερδοφορίας, τη στιγμή που οι λαοί στην Ευρώπη, μεταξύ αυτών και ο δικός μας καλούνται για άλλη μια φορά να πληρώσουν τη λυπητερή. Σύντροφοι και φίλοι Σήμερα αποδεικνύεται περίτρανα αυτό που λέει το ΚΚΕ αταλάντευτα και με επιχειρήματα εδώ και χρόνια: Όσο τα κλειδιά της οικονομίας τα έχουν οι βιομήχανοι, οι εφοπλιστές, οι μεγαλοεπιχειρηματίες είτε Έλληνες είτε Ξένοι, αυτοί θα καρπώνονται τον πλούτο που παράγουμε. Αυτό κρύβει όπως και οι προηγούμενες, και η σημερινή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ που ψήφισε στη Βουλή τα προαπαιτούμενα για ένα νέο μνημόνιο στις πλάτες μας, έχοντας τη στήριξη της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, του Ποταμιού και καλλιεργώντας κλίμα «εθνικής ομοψυχίας». Μετά τον ανασχηματισμό της, η κυβέρνηση προχώρησε ήδη σε υλοποίηση των μέτρων δίνοντας υποσχέσεις στο λαό ότι με αυτό το μνημόνιο θα 2
οδηγηθούμε στο ξέφωτο γιατί συνδέεται με πακέτα ανάπτυξης και ρυθμίσεις για το χρέος. Αυτό επιδίωκε και αυτό επιδιώκει η συγκυβέρνηση, να ξανακινηθεί η καπιταλιστική μηχανή, στην Ελλάδα με όρους κερδοφορίας. Παρέλειψε βέβαια να μας πει ότι μέσα στη ζούγκλα του καπιταλισμού και των ενώσεων του, το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό, ότι η ΕΕ της «ισονομίας και της δημοκρατίας» αποδείχτηκαν τρίχες κατσαρές, γιατί στις ενώσεις των καπιταλιστών, επικρατεί η ανισόμετρη οικονομική και πολιτική ανάπτυξη, όχι εξαιτίας του «κακού δράκου Σόιμπλε», αλλά εξαιτίας του χαρακτήρα του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής. Η περήφανη διαπραγμάτευση της πράγματι δόθηκε μέσα στη λυκοφωλιά της ΕΕ, δόθηκε για να μπορέσει να διευθετήσει το χρέος, έτσι ώστε να μπορεί να εξοικονομεί ρευστότητα για να τη δίνει στο μεγάλο κεφάλαιο που θα κάνει επενδύσεις και θα γίνει η παραγωγική ανασυγκρότηση που μας έταζε! Δηλαδή, με τα εργατικά λαϊκά δικαιώματα να έχουν πάει στα τσακίδια. Με μας τους νεώτερους να ζούμε με απαιτήσεις του 16 ου αιώνα. Η αστική τάξη θέλει να μας διαπαιδαγωγήσει να μάθουμε να λέμε «ευχαριστώ» επειδή μας αφήνει να ανασαίνουμε. ΤΟ ΚΚΕ Η ΝΕΟΛΑΙΑ ΤΟΥ Η ΚΝΕ, ΠΟΛΕΜΑ ΑΥΤΗ ΤΗ ΛΟΓΙΚΗ, ΚΙ ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΕΡΑ Η ΚΥΡΙΑΡΧΗ! Ταυτόχρονα, το χρέος θα μεγαλώνει σα λερναία Ύδρα και τα δικά μας μνημόνια δε θα έχουν τέλος, αν δεν πάρουμε τα πράγματα στα χέρια μας, αν δεν οργανωθούμε στα σωματεία, στις επιτροπές αγώνα και αλληλεγγύης, αν δεν πούμε ένας για όλους και όλοι για έναν! Γι αυτό και οι ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ δεν λένε ότι στα προαπαιτούμενα περιλαμβάνονται και το 1 ο και το 2 ο και το 3 ο μνημόνιο, ενώ για κάθε ευρώ που θα δανείζονται θα παίρνονται μέτρα, που θα πληρώνουν μέχρι και τα εγγόνια μας. Η νέα συμφωνία μετά τις 20 του Αυγούστου θα μπει στο τραπέζι της συζήτησης με τους εταίρους, με την τρόικα, έτσι ώστε να καταλεχθεί. Αυτό σημαίνει ότι θα έχουμε ξανά και νέα μέτρα, όπως η ίδια η κυβέρνηση, άλλωστε ομολόγησε. Αυτά τα μέτρα είτε με ευρώ είτε με δραχμή ο λαός θα τα πληρώσει. Τόσο τα παλιά όσο και τα νέα μνημόνια ήρθαν για να μείνουν και ο ΣΥΡΙΖΑ επιστρατεύει τους ίδιους εκβιασμούς που χρησιμοποίησαν και οι προηγούμενες κυβερνήσεις ΝΔ-ΠΑΣΟΚ ή «παίρνουμε αντιλαϊκά μέτρα ή καταστρεφόμαστε» Και φυσικά όταν όλα αυτά ντύνονται με την προπαγάνδα που λέει «εξαντλήσαμε όλα τα περιθώρια, κάναμε μια σκληρή διαπραγμάτευση αυτούς τους μήνες, η τρόικα, οι εταίροι είναι ανένδοτοι, μας οδηγούν σε οικονομική ασφυξία, κάναμε κάποιους χειρισμούς». Εμείς απλά λέμε ότι δεν δικαιούνται να τα λένε όλα αυτά. Δεν δικαιούνται να τα λένε διότι τα ξέρανε και τα αποκρύψανε από τον 3
ελληνικό λαό. Η ΕΕ είναι γνωστή. Δεν υπήρξε ποτέ φιλολαϊκή, ούτε όταν πρωτοφτιάχτηκε ως ΕΟΚ, ούτε όταν μετεξελίχθηκε με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ ως ΕΕ, ούτε όταν έγινε η Οικονομική Νομισματική Ένωση, το ευρώ, και εντάχθηκε η Ελλάδα και οι άλλες χώρες. ΑΡΝΟΥΜΑΣΤΕ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΜΕ ΤΗ ΘΗΛΙΑ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ, ΑΡΝΟΥΜΑΣΤΕ ΝΑ ΥΠΟΤΑΧΤΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΚΑΙΑΔΑ ΤΗΣ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ. Η Κυβέρνηση «της 1 ης φοράς αριστερά» γνωρίζει καλά ότι έχει έναν ισχυρό αντίπαλο, που ακόμη όμως δεν αποφάσισε να δείξει τα δόντια του: ΈΝΑΝ ΛΑΟ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟ ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΤΗΣ ΌΤΙ Η ΕΕ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ «ΕΚΚΛΗΣΙΑ», ΟΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΦΙΛΟΛΑΪΚΗ. Επιβεβαιώνεται και με τις τελευταίες εξελίξεις η θέση του ΚΚΕ ότι η ΕΕ και ο καπιταλισμός δεν μπορούν να αλλάξουν ριζικά φιλολαϊκά με διαπραγματεύσεις, εναλλαγή κυβερνήσεων και δημοψηφίσματα. Ποτέ καμία στιγμή στην ιστορία της δεν υπήρξε ένωση δημοκρατίας, ειρήνης, ισότιμων κρατών, κοινωνικής δικαιοσύνης, λαϊκής κυριαρχίας. Είναι μια συμμαχία που έγινε από τους καπιταλιστές και για τους καπιταλιστές. Γι αυτό και δημοκρατικά διέλυσε τη Γιουγκοσλαβία βομβαρδίζοντας την ή όταν αλληλέγγυα πολεμούσε στο Αφγανιστάν-Ιράκ- Λιβύη- Ουκρανία και όπου αλλού απαιτεί το κεφάλαιο να τσακιστούν οι λαοί Με σεβασμό και αξιοπρέπεια ζουν σήμερα 120 εκατομμύρια άνθρωποι στα όρια της φτώχειας, 26 εκατομ. είναι άνεργοι και 4.100.000 δεν έχουν σπίτι να μείνουν.. Είναι απόδειξη ότι σε μια σειρά χώρες Γαλλία, Ολλανδία, Δανία, Ιρλανδία, Ελλάδα τα δημοψηφίσματα οδηγούν σε τρομοκρατία και εκβιασμό των λαών για στήριξη των συμφερόντων αυτών που έχουν την πραγματική εξουσία σήμερα, των αστών και ποτέ δεν εκφράζουν την «λαϊκή κυριαρχία». Ο λύκος λοιπόν αρνί δε γίνεται!!! Αγαπητές φίλες και φίλοι Σήμερα πρέπει να πούμε ΟΧΙ στην νέα εφεδρεία που το αστικό πολιτικό σύστημα ετοιμάζει. Η αναμόρφωση του προχωρά με ταχύ βήμα, και η νέα εφεδρεία εκπροσωπώντας συγκεκριμένα συμφέροντα, προσπαθεί να παίξει το ρόλο της. Η αριστερή πλατφόρμα και τα στελέχη της και θέλουν να διασωθούν πολιτικά, αλλά και εκφράζουν αντικειμενικά ένα αστικό ρεύμα με συγκεκριμένα οικονομικά συμφέροντα. Στη χώρα μας εκφράζεται απ τους κυρίους της Αριστερής πλατφόρμας, σε άλλες χώρες της ΕΕ όπως στη Γαλλία εκφράζεται από τη Λεπέν, στην Αγγλία από το Φάρατζ και λοιπά. Κι όλα αυτά ακριβώς επειδή οι αντιθέσεις μέσα στην Ευρωζώνη οξύνονται για το ποιος θα πληρώσει την χασούρα από την κρίση, όπως και 4
για το τι θέλουν διάφορα τμήματα του κεφαλαίου σε κάθε χώρα, ανάλογα με τα ειδικά τους συμφέροντα. Ξεκάθαρα λέμε στον λαό, ότι αυτή τη στιγμή έτσι όπως είναι η κατάσταση, με αυτούς τους συσχετισμούς δυνάμεων, όντας στο καπιταλιστικό σύστημα, όντας στην ΕΕ, όντας στην εξουσία που την έχουν συγκεκριμένοι, εάν πας σε δραχμή ή σε ένα άλλο νόμισμα όπως κι αν ονομαστεί αυτό, η κρατική χρεοκοπία και οι επιπτώσεις στο λαό μας θα είναι εξίσου μεγάλες όπως και με τη συμφωνία - μνημόνιο που υπογράφεται τώρα. Μπορεί να είναι και χειρότερες για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, που δε θα είναι μόνο έξι μήνες, όπως λένε οι κύριοι Λαφαζάνης - Λαπαβίτσας ή διάφοροι οικονομολόγοι του ΣΥΡΙΖΑ ή άλλων κομμάτων. Διότι μπορεί να μην παίρνονται σε αυτή την περίπτωση τέτοια μέτρα όπως θα παρθούν τώρα για μισθούς, συντάξεις, μείωση του λαϊκού εισοδήματος και λοιπά, όμως η ίδια η υποτίμηση του εθνικού νομίσματος που θα επέλθει, η οποία θα είναι πάνω από 50%, θα οδηγήσει σε πραγματική μείωση πάλι του λαϊκού εισοδήματος. Δηλαδή, θα παίρνει ο εργαζόμενος 1.000 ευρώ, 600, 800 όσα παίρνει στη δουλειά του για παράδειγμα, τα οποία θα αντιστοιχούν στο μισό, σαν να παίρνει 300 ή 500 ευρώ. Έτσι θα ψωνίζει, έτσι θα αγοράζει προϊόντα, έτσι θα ζει. Άρα κάθετη μείωση του λαϊκού εισοδήματος. Ο πληθωρισμός, η μαύρη αγορά, οι αυξήσεις στις τιμές των εισαγόμενων προϊόντων, θα υπάρχουν από την πρώτη στιγμή. ΆΛΛΟ ΜΕΙΓΜΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΝ ΛΟΙΠΟΝ ΟΙ ΚΥΡΙΟΙ, ΓΙ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΚΟΥΒΕΝΤΑ ΔΕ ΛΕΝΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΑΜΠΑΚΕΡΑ: ΜΕ ΜΑΛΑΚΟ ΕΥΡΩ Η ΜΕ ΔΡΑΧΜΗ, ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΙΔΙΟΚΤΗΤΗΣ ΤΩΝ ΜΕΣΩΝ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ; ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΟΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΕΣ. ΝΑ ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΟΥΣ! Τι πρέπει όμως να γίνει, ποια είναι η πραγματική διέξοδος προς όφελός μας ;;; ΞΕΚΑΘΑΡΑ ΤΟ ΛΕΜΕ: ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΑΞΗ ΜΑΣ ΤΟ ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ: Το εργατικό -λαϊκό κίνημα, η νεολαία σήμερα χρειάζεται να παλέψουν για την πραγματική ρήξη με την εξουσία του κεφαλαίου και τις κυβερνήσεις του. Αυτό σημαίνει αποδέσμευση από την ΕΕ, μονομερή διαγραφή του χρέους, με το λαό στην εξουσία και αφέντη στον πλούτο που παράγει. Αυτό αποτελεί σήμερα φιλολαϊκή διέξοδος, δηλαδή ζωή με δικαιώματα με βάση τις σύγχρονες εργατικές λαϊκές ανάγκες και όχι ψίχουλα. Χρειάζεται αγώνας τώρα για άλλο δρόμο ανάπτυξης, για το σοσιαλισμόκομμουνισμό που απαιτεί θυσίες, όμως αυτές οι θυσίες οδηγούν στην απελευθέρωση την εργατική τάξη, έξω από τα όρια του σημερινού σάπιου 5
συστήματος, απαλλαγμένη από τα καπιταλιστικά δεσμά που μας δένουν χειροπόδαρα σήμερα. Για να γίνει αυτό πρέπει να αλλάξει ο σκοπός, το κίνητρο της παραγωγής. Στον καπιταλισμό, το κίνητρο της παραγωγής είναι το μέγιστο κέρδος των καπιταλιστών. Αυτό καθορίζει το τι, το πόσο και το που θα παραχθεί. Γι αυτό για παράδειγμα η χώρα μας αν και έχει όλες τις δυνατότητες να εξασφαλίσει την διατροφική αυτάρκεια του λαού, εισάγονται προϊόντα, οι μικροί αγρότες καταστρέφονται. Αυτά γιατί κριτήριο είναι το καπιταλιστικό κέρδος και όχι η κάλυψη των σύγχρονων αναγκών γι αυτό πχ ο κλάδος των κατασκευών μαραζώνει, χιλιάδες οικοδόμοι άνεργοι όμως ανάγκες για υποδομές και έργα αντισεισμικής αντιπλημμυρικής θωράκισης, εργατικών κατοικιών συνεχώς διογκώνονται. Όταν η παραγωγή γίνεται με σκοπό τις ανάγκες του λαού, τότε θα τεθεί στην υπηρεσία του λαού η επιστήμη η τεχνολογία, η τεχνική, οι υποδομές ώστε να διασφαλίσουν ένα ανώτερο επίπεδο ζωής, που θα ικανοποιεί την ανάγκη για δημόσια και δωρεάν ανώτατη εκπαίδευση για όλους τους νέους, για δουλειά σταθερή για όλους και όχι 5μηνα προγράμματα απασχόλησης. Για το δικαίωμα και την ανάγκη σήμερα για δωρεάν πρόσβαση όλων στον αθλητισμό, τον πολιτισμό, στις διακοπές. Αυτός ο σκοπός της παραγωγής δένεται με την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής. Σήμερα τα εργοστάσια, τα λιμάνια, τα πλοία, οι υποδομές είναι στην ιδιοκτησία των καπιταλιστών. Αυτά πρέπει να γίνουν λαϊκή περιουσία. Οι καπιταλιστές βέβαια δεν θα παραιτηθούν εθελοντικά από το κίνητρο του καπιταλιστικού κέρδους ή θα βάλουν το συμφέρον του λαού πάνω από το δικό τους. Πρέπει να τους τα αφαιρέσουμε και να ανήκουν σε αυτούς που αιώνες τώρα παράγουν όλο τον πλούτο. Γιατί στην πραγματικότητα τα μέσα παραγωγής υπάρχουν, συντηρούνται επισκευάζονται, ανανεώνονται με την δουλειά των εργατών. Ότι κατέχουν ουσιαστικά το κλέβουν από την δική μας δουλειά. Μπορεί να υπάρχει παραγωγή στα χέρια της εργατικής τάξης χωρίς την ύπαρξη κανενός καπιταλιστή. Αυτό θα γίνει σχεδιάζοντας την οικονομία με κεντρικό σχεδιασμό οργανώνοντας την παραγωγή ανα κλάδο, κατανέμοντάς πρώτες ύλες, εργατικό δυναμικό, πόρους που χρειάζονται με κριτήριο την ικανοποίηση των αναγκών της κοινωνίας. Η υλοποίηση αυτών των στόχων προϋποθέτει την εργατική λαϊκή εξουσία με την ενεργή συμμετοχή του λαού. Μέσα από τον εργατικό λαϊκό έλεγχο στο σχεδιασμό, στην οργάνωση και στην υλοποίηση της παραγωγής. Υπάρχει η ενεργητική συμμετοχή του εργαζόμενου λαού στη διαμόρφωση της λαϊκής εξουσίας, από την διοίκηση έως την διεύθυνση, τον έλεγχο σε όλα τα όργανα της εξουσίας. Για να γίνει πράξη χρειάζεται πάρεις από τους καπιταλιστές την ιδιοκτησία τους, τα κέρδη τους, τη δυνατότητα να 6
μας κλέβουν ότι παράγουμε και να ζούμε τον 21 ο αιώνα ως δούλοι. Να ξηλωθεί η πολιτική εξουσία τους οι θεσμοί και οι νόμοι που σήμερα στηρίζονται και επιβάλλονται στο λαό. Να διαμορφώσεις νέους, λαογέννητους θεσμούς. Χρειάζεται να αποδεσμευτεί η χώρα απ τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, να μην αναγνωρίσουμε καμιά δέσμευση και να ακυρώσουμε τη συμμετοχή μας. Χρειάζεται μονομερή διαγραφή του χρέους και σχέσεις αμοιβαίου οφέλους με άλλα κράτη προκειμένου να μπορούμε άμεσα να καλύπτουμε ότι ανάγκες χρειάζονται. Αυτός ο δρόμος προϋποθέτει, ένα ισχυρό εργατικό- λαϊκό κίνημα, λαό οργανωμένο και αποφασισμένο για πραγματικές συγκρούσεις και ρήξεις. Ο 20ός αιώνας δεν είχε μόνο βάσανα και τραγωδίες για τους λαούς, είχε και νίκες των λαών και των κοινωνικών επαναστάσεων. Ο 21ος αιώνας με βάση την πείρα και τα διδάγματα των λαών και των κινημάτων τους μπορεί και θα φέρει νέες νίκες, αρκεί όσο γίνεται πιο έγκαιρα στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, στην ευρύτερη περιοχή μας να υπάρχει ένα κίνημα χειραφετημένο από τα ιδεολογήματα και την επιρροή των δυνάμεων του κεφαλαίου, των ιμπεριαλιστικών ενώσεων. Σε αυτή την υπόθεση τα μέλη του Κόμματος και της ΚΝΕ δίνουν όλες τους τις δυνάμεις καλούν καθένα από εσάς να παλέψουμε για τη ζωή που χάνουμε για τα δικαιώματα που μας στερούν, για τις σύγχρονες ανάγκες μας. Οργάνωση της πάλης για τα μικρά και μεγάλα καθημερινά προβλήματα δεμένη με την προοπτική της δικιάς μας εξουσίας, του σοσιαλισμού-κομμουνισμού. 7