1 Ο ΔΙΕΘΝΕΣ ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ ΣΠΟΥΔΑΣΤΩΝ ΚΑΙ ΝΕΩΝ Παράλληλες Εκδηλώσεις Σε όλες τις παραστάσεις, τις προβολές και τις εκθέσεις, η είσοδος είναι ελεύθερη 1. Στο Σταθμό της Αρχαίας Ολυμπίας εικαστικό δρώμενο - εγκατάσταση από το Γυμνάσιο Αρχαίας Ολυμπίας από Τετάρτη 6 έως Σάββατο 9 Μαΐου2015 Χώρος: Αίθουσα Αναμονής επιβατών του σταθμού του ΟΣΕ Ώρες λειτουργίας: 10:00-21:00 Οι μαθητές του Γυμνασίου Αρχαίας Ολυμπίας συμμετέχουν στο "1 ο Διεθνές προσκήνιο Σπουδαστών και Νέων" με εικαστικό δρώμενο - εγκατάσταση, με αφορμή στιγμιότυπα και ήρωες που εμφανίζονται σε έργα των τριών μεγάλων Τραγικών ποιητών και του Αριστοφάνη, αλλά και τη συμβολική παρουσία των ίδιων στο χώρο σηματοδοτώντας έτσι την έναρξη του Προσκηνίου. Οι μαθητές θα μεταφέρουν, σε μία πομπή, δημιουργίες τους και σχολικά αντικείμενα από το χώρο του σχολείου τους στην αίθουσα αναμονής επιβατών του σταθμού του ΟΣΕ, στο κέντρο της Αρχαίας Ολυμπίας, όπου και θα τα εγκαταστήσουν μέχρι το τέλος του Προσκήνιου. Αυτό το δρώμενο εγκατάσταση συμβολίζει το αέναο ταξίδι των αρχαίων ελληνικών θεατρικών έργων, τη συνάντηση τους με τους νέους δημιουργούς και ηθοποιούς και το δημιουργικό διάλογο μαζί τους στη σημερινή εποχή, καθώς επίσης και το ταξίδι του Αρχαίου Δράματος στο Σχολείο του 21 ου αιώνα. Συντελεστές Καθηγητές: Γεωργούλης Γεώργιος, Δούφας Κώστας, Ζιόκαρη Γεωργία
Συμμετέχουν οι μαθητές: Βαρελά Μαριλένα, Δεββέ Φαίη, Θεοφιλόπουλος Φάνης, Καπατσώλου Αθηνά, Καρυώτη Χριστίνα, Κατσαϊδώνη Μαρία, Ματουδάκης Γιώργος, Μπράμου Γεωργία, Πασσιά Κωνσταντίνα, Σπηλιόπουλος Γιώργος, Σπηλιόπουλος Σπήλιος, Σπηλιοπούλου Άννα - Μαρία, Τσουκαλά Σοφία, Φωτεινού Δήμητρα, Χριστόπουλος Κων/νος. 2. Έκθεση και Προβολή Ταινίας ******** α. Έκθεση κοστουμιών και φωτογραφίας από τα γυρίσματα και στιγμιότυπα των ταινιών Ιφιγένεια, Ηλέκτρα και Τρωάδες του Μιχάλη Κακογιάννη από Τετάρτη 6 έως Σάββατο 9 Μαΐου2015 Χώρος: Αμαξοστάσιο Ώρες λειτουργίας: 10:00-21:00 β. Προβολή Ταινίας "Τρωάδες", 1971 του Μιχάλη Κακογιάννη Πέμπτη 7 Μαΐου 2015, στις 21:00 Χώρος: Κλειστό Γυμναστήριο Αρχαίας Ολυμπίας Οι ταινίες Ηλέκτρα, 1962 Είδος: Αρχαία Τραγωδία Παραγωγή: Φίνος Φιλμ Διάρκεια: 110 ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ Σενάριο/ Σκηνοθεσία: Μιχάλης Κακογιάννης, (βασισμένο στο έργο του Ευριπίδη) Διεύθυνση Φωτογραφίας: Ουώλτερ Λάσσαλυ Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης Σκηνικά - Κοστούμια: Ηθοποιοί: Σπύρος Βασιλείου Ειρήνη Παπά, Γιάννης Φέρτης, Μάνος Κατράκης, Τάκης Εμμανουήλ, Νίκος Περγιάλης, Θεανώ Ιωαννίδου
Πρωταγωνίστρια και τραγικό πρόσωπο είναι η Ηλέκτρα, η οποία παντρεμένη μ ένα χωρικό περιμένει την κατάλληλη ευκαιρία για να εκδικηθεί το θάνατο του πατέρα της Αγαμέμνονα, βασιλιά των Μυκηνών, που δολοφονήθηκε από τη γυναίκα του Κλυταιμνήστρα και τον εραστή της Αίγισθο. Η ευκαιρία παρουσιάζεται όταν συναντά και πάλι τον αδερφό της Ορέστη πάνω από τον τάφο του πατέρα της. Και οι δυο μαζί σχεδιάζουν και σκοτώνουν τη μητέρα τους Κλυταιμνήστρα και τον Αίγισθο. ΒΡΑΒΕΙΑ-ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ Βραβείο Καλύτερης Κινηματογραφικής Προσαρμογής Ήχου Βραβείο Διεθνούς Ενώσεως Νέων Θεσσαλονίκη 1962: Βραβείο Καλύτερης Ταινίας, Σκηνοθεσίας, Α' Γυναικείου Ρόλου Ένωση Ελλήνων Κριτικών: Βραβείο Καλύτερης Ταινίας, Σκηνοθεσίας, Α' & Β Γυναικείου Ρόλου, Α' Ανδρικού, Καλύτερης Μουσικής Βραβεία στα Φεστιβάλ του Εδιμβούργου (1962), του Ακαπούλκο (1962), του Βερολίνου (1963) Υποψηφιότητα για Oscar Καλύτερης Ξένης Ταινίας (1962) Εκτός από την Υποψηφιότητα για Όσκαρ, πήρε συνολικά 25 Διεθνείς Διακρίσεις Τρωάδες, 1971 Είδος: Αρχαία Τραγωδία Παραγωγή: Μιχάλης Κακογιάννης - Άνις Νόχρα Διάρκεια: 109 ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ Σενάριο/ Σκηνοθεσία: Μιχάλης Κακογιάννης, (βασισμένο στο έργο του Ευριπίδη) Διεύθυνση Φωτογραφίας: Άλφιο Κοντίνι Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης Κοστούμια: Ηθοποιοί: Νικόλας Γεωργιάδης Κάθριν Χέρμπορν, Βανέσα Ρεντγκρέηβ, Ζενεβιέβ Μπυζόλντ, Ειρήνη Παπά, Μπράιαν Μπλεστ, Πάτρικ Μαγκί Μετά την πτώση της Τροίας οι αιχμάλωτες γυναίκες περιμένουν να επιβιβαστούν στα πλοία που θα τις μεταφέρουν στην Ελλάδα. Ανάμεσά τους, η βασίλισσα Εκάβη που θρηνεί το χαμό της οικογένειας και της πόλης της και η χήρα του Έκτορα, η Ανδρομάχη, η οποία πρόκειται να αντιμετωπίσει ακόμα μια τραγωδία, καθώς οι νικητές σκοτώνουν το νεαρό σε ηλικία γιο της.
Και ενώ ο Μενέλαος συναντά την άπιστη Ελένη, την αιτία αυτού του πολέμου, η μάντισσα Κασσάνδρα προμηνύει τα κακά που θα βρουν τους νικητές στο δρόμο για την πατρίδα. ΒΡΑΒΕΙΑ-ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ: Βραβείο Διεθνούς Οργανισμού Ειρήνης Ιφιγένεια, 1977 Είδος: Αρχαία Τραγωδία Παραγωγή: Μιχάλης Κακογιάννης - Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου Διάρκεια: 127 ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ Σενάριο/ Σκηνοθεσία: Διεύθυνση Φωτογραφίας: Μουσική: Σκηνικά - Κοστούμια: Ηθοποιοί: Μιχάλης Κακογιάννης, (βασισμένο στο έργο του Ευριπίδη) Γιώργος Αρβανίτης Μίκης Θεοδωράκης Διονύσης Φωτόπουλος Ειρήνη Παπά, Κώστας Καζάκος, Κώστας Καρράς, Τατιάνα Παπαμόσχου, Πάνος Μιχαλόπουλος, Γιάννης Φέρτης, Αλέκα Κατσέλη, Μάνος Κατράκης, Νότης Περγιάλης, Τάκης Εμμανουήλ Χρονικά, εκτυλίσσεται λίγο πριν από την αναχώρηση των ελληνικών πλοίων για την Τροία καθώς βρίσκονται αγκυροβολημένα στην Αυλίδα. Η νηνεμία δεν τους επιτρέπει να σαλπάρουν. Ο μάντης Κάλχας προμηνύει ότι οι θεοί θα στείλουν ούριο άνεμο στα πανιά τους, μόνο αν ο Αγαμέμνονας θυσιάσει την κόρη του Ιφιγένεια. Ο Αγαμέμνονας αναγκάζεται να καλέσει την κόρη του από το Άργος με τη δικαιολογία ότι πρόκειται να την παντρέψει με τον Αχιλλέα. Η Ιφιγένεια καταφθάνει με τη μητέρα της Κλυταιμνήστρα, η οποία, όταν μαθαίνει την αλήθεια, προσπαθεί μάταια να μεταπείσει τον Αγαμέμνονα. ΒΡΑΒΕΙΑ-ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ Υποψηφιότητα για Όσκαρ (καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας) 3 Βραβεία Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης 011
Μιχάλης Κακογιάννης Ο Μιχάλης Κακογιάννης, γιος της Αγγελικής και του Παναγιώτη Κακογιάννη, γεννήθηκε στη Λεμεσό της Κύπρου, στις 11 Ιουνίου του 1921, και σπούδασε Νομική, Δραματικές Τέχνες και σκηνοθεσία στο Λονδίνο. Σχεδόν ολόκληρο το διάστημα που βρισκόταν στο Λονδίνο, εργάστηκε στην ελληνική υπηρεσία του BBC, στην αρχή ως μεταφραστής και εκφωνητής, και αργότερα, σε ηλικία μόλις 22 χρόνων, ανέλαβε τη διεύθυνση της «Κυπριακής Ώρας». Το 1947, ξεκίνησε την καριέρα του στο Θέατρο της Αγγλίας ως ηθοποιός, γρήγορα όμως τον κέρδισε η σκηνοθεσία και το 1953 ήρθε στην Ελλάδα. Το 1954, με την κινηματογραφική ταινία «Κυριακάτικο Ξύπνημα», ο Μιχάλης Κακογιάννης έκανε την αρχή της διεθνούς σκηνοθετικής του καριέρας. Η «Στέλλα», το «Κορίτσι με τα μαύρα», το «Τελευταίο ψέμα» η τριλογία του: «Ηλέκτρα», «Τρωάδες» και «Ιφιγένεια» και ο «Ζορμπάς» είναι μερικές μόνο από τις ταινίες του που διαγωνίστηκαν και προβλήθηκαν στα εγκυρότερα φεστιβάλ παγκοσμίως και απέσπασαν πολλά βραβεία και τιμητικές διακρίσεις. Στις ταινίες του συνεργάστηκε με μεγάλους Έλληνες ηθοποιούς, αλλά και με γνωστούς και καταξιωμένους ηθοποιούς της Αμερικής και της Ευρώπης. Πέρα από την σκηνοθεσία στον κινηματογράφο, σε εγχώριες αλλά και διεθνείς συμπαραγωγές, ο Μιχάλης Κακογιάννης έχει επίσης σκηνοθετήσει πολλές θεατρικές παραστάσεις και παραστάσεις όπερας στην Ελλάδα, τις Η.Π.Α., τη Γαλλία και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Έχει, επίσης, γράψει και έχουν εκδοθεί σενάρια και μεταφράσεις κινηματογραφικών και θεατρικών έργων, ενώ έχει γράψει και στίχους γνωστών ελληνικών τραγουδιών. Έργο του Μιχάλη Κακογιάννη είναι και ο νυχτερινός φωτισμός των μνημείων της Ακροπόλεως, τον οποίο εκείνος πρώτος οραματίσθηκε και για την επίτευξη του οποίου ίδρυσε το σύλλογο «Οι Φίλοι της Αθήνας», εξασφαλίζοντας τις υπηρεσίες του διάσημου Γάλλου φωτιστή Pierre Bideau και αναλαμβάνοντας τη χρηματοδότηση όλων των απαραίτητων μελετών. Το 2004, ο Μιχάλης Κακογιάννης συνέστησε το κοινωφελές ίδρυμα με την επωνυμία «Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης» με σκοπό τη μελέτη, υποστήριξη και διάδοση των τεχνών του θεάτρου και του κινηματογράφου, καθώς και την καταγραφή και διαφύλαξη των δημιουργημάτων των τεχνών αυτών, ενώ το φθινόπωρο του 2009 ξεκίνησε η λειτουργία του Πολιτιστικού Κέντρου του Ιδρύματος που βρίσκεται στην οδό Πειραιώς 206, στον Ταύρο. Για την προσφορά και το έργο του, ο Μιχάλης Κακογιάννης έχει τιμηθεί με πολλές διακρίσεις στην Ελλάδα, την Κύπρο και το εξωτερικό. Έχει τιμηθεί με τον Ταξιάρχη του Χρυσού Φοίνικα (Ελλάδα), τον Ταξιάρχη των Γραμμάτων και Τεχνών (Γαλλία), τον Μεγαλόσταυρο του Τάγματος του Μακαρίου του Γ (Κύπρος) και το Special Grand Prix of the Americas (Μόντρεαλ). Έχει βραβευτεί από την Ακαδημία Αθηνών για την προσφορά του στο έθνος, από το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για το συνολικό έργο του, για έργο ζωής στα Ιεροσόλυμα,
για έργο ζωής από το American Hellenic Institute στην Ουάσιγκτον και στο Κάιρο. Έχει ανακηρυχθεί Επίτιμος Δημότης στη Λεμεσό, στο Montpellier (Γαλλία) και στο Ντάλας (Τέξας, Η.Π.Α.) και έχει αναγορευθεί Διδάκτωρ Τεχνών στο Columbia College (Σικάγο, Η.Π.Α.), Επίτιμος Διδάκτωρ στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, στο Πανεπιστήμιο Κύπρου καθώς και στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. ******* 3. Προβολή Ταινίας και συζήτηση με τον σκηνοθέτη «Anaparastasis: Η ζωή και το έργο του Γιάννη Χρήστου (1926-1970)» Ντοκιμαντέρ του Κωστή Ζουλιάτη Ελλάδα - 2012-96 - Βιογραφία, Μουσική https://www.youtube.com/watch?v=q0tp0u0t5ls Παρασκευή 8 Μαΐου 2015, στις 21:00 Χώρος: Κλειστό Γυμναστήριο Αρχαίας Ολυμπίας Μια εξαιρετική σπουδή στη ζωή και στο έργο του μεγάλου συνθέτη, που ανήκει στις μεγάλες μορφές της μουσικής πρωτοπορίας του 20ου αιώνα. Μέσα από την παρουσίαση της εργογραφίας του συνθέτη, με σπάνια οπτικοακουστικά ντοκουμέντα και συνεντεύξεις με φίλους και συνεργάτες του από μουσικό αλλά και τον ευρύτερο καλλιτεχνικό χώρο, η ταινία σκιαγραφεί το πορτρέτο, τις ιδέες αλλά και τις δημιουργίες του ξεχωριστού αυτού δημιουργού και στοχαστή της τέχνης. Για τον Γιάννη Χρήστου μιλούν: Θόδωρος Αντωνίου, Στέφανος Βασιλειάδης, Στέλλα Γαδέδη, Νίκος Δεσποτίδης, Κάρολος Κουν, Μίλτος Λογιάδης, Νίκος Μαμαγκάκης, Χάρης Ξανθουδάκης, Ανδρέας Ροδουσάκης, Σπύρος Σακκάς, Γρηγόρης Σεμιτέκολο, Νέλλη Σεμιτέκολο, Γιάννης Συγλέτος, Φίλιππος Τσαλαχούρης, Ντόρα Τσάτσου-Συμεωνίδου Rupert Huber, Doris Huber και ο Γιάννης Χρήστου. Ο Γιάννης Χρήστου γεννήθηκε στην Ηλιούπολη, ΒΑ του Καΐρου, στις 8 Ιανουαρίου 1926, από Έλληνες γονείς. Φοίτησε στο αγγλικό κολλέγιο Βικτόρια της Αλεξάνδρειας και ξεκίνησε να συνθέτει από μικρή ηλικία. Σύμφωνα με το μύθο, στα μέσα της δεκαετίας του 40, ταξίδεψε στην Αγγλία για να σπουδάσει Συμβολική Λογική και Φιλοσοφία στο Βασιλικό Κολλέγιο του Κέιμπριτζ, δίπλα στο Λούντβιχ Βιτγκενστάϊν και τον Μπέρτραντ Ράσελ. Παράλληλα, παρακολούθησε ιδιαίτερα μαθήματα αρμονίας και αντίστιξης με τον Χανς Φέρντιναντ Ρέντλιχ -διακεκριμένο μουσικολόγο, μαθητή και μελετητή του Άλμπαν Μπεργκ- ενώ το 1949 μετακόμισε στη Ρώμη για να σπουδάσει ενορχήστρωση με τον Άντζελο Φραντσέσκο Λαβανίνο, γνωστό κυρίως για κινηματογραφικές συνθέσεις. Περιπλανήθηκε αρκετά στην Ευρώπη, διαμένοντας για ένα μικρό διάστημα στη Ζυρίχη, όπου παρακολούθησε διαλέξεις
ψυχολογίας του Καρλ Γιούνγκ, επηρεασμένος από το μεγαλύτερο αδερφό του Εύη Χρήστου, μαθητή του Γιούνγκ, ο οποίος πέρασε από τη ζωή του νεαρού Γιάννη ως πνευματικός μέντορας. Στις αρχές της δεκαετίας του 50, είχε ήδη επιστρέψει στην Αλεξάνδρεια και το 1956 παντρεύτηκε τη Θηρεσία (Σία) Χωρέμη, μια ξεχωριστή ζωγράφο από τη Χίο, η οποία στήριξε τον Χρήστου σε όλες τις αισθητικές και δημιουργικές αναζητήσεις του. Την ίδια χρονιά, ο αδερφός του Εύης, σκοτώνεται σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα γεγονός που, στα χρόνια που ακολούθησαν, επηρέασε βαθιά τον ψυχισμό και το έργο του συνθέτη. Στην Αλεξάνδρεια, έχει οργανώσει το προσωπικό στούντιό του και αφιερώνεται στη σύνθεση. Το 1953 έχει ήδη συνθέσει τα πρώτα μεγάλα συμφωνικά έργα: Μουσική του Φοίνικα, Πρώτη Συμφωνία, Λατινική Λειτουργία. Το 1956 έχει ολοκληρώσει τα Έξι Τραγούδια σε ποίηση Τ.Σ.Έλιοτ. Το 1960 ο Χρήστου εγκαταστάθηκε οριστικά στην Ελλάδα, μοιράζοντας το χρόνο του ανάμεσα στην Αθήνα και τη Χίο. Έχει ήδη ολοκληρώσει τη Δεύτερη Συμφωνία και τις Μετατροπές. Παράλληλα συνθέτει μουσική για το αρχαίο ελληνικό δράμα για το Εθνικό Θέατρο (Αγαμέμνων, Προμηθέας Δεσμώτης) και το Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν (Πέρσες, Βάτραχοι, Οιδίπους Τύραννος). Ακολουθούν τα έργα Τοκάτα για Πιάνο και Ορχήστρα, τα ορατόρια Πύρινες Γλώσσες και Μυστήριον. Μετακομίζει στην Αθήνα, εξαιτίας των όλο και περισσότερων καλλιτεχνικών γεγονότων στα οποία συμμετέχει. Η ύστερη φάση της δημιουργίας του είναι η πλέον παραγωγική: Πράξη για 12, Κυρία με τη Στρυχνίνη, Επίκυκλος, Εναντιοδρομία, Αναπαραστάσεις ένα σύνολο διαφόρων πολύτεχνων τελετουργιών, από το οποίο ολοκληρωμένα έργα είναι μόνο δύο: η Αναπαράστασις Ι ή ο Βαρύτονος και η Αναπαράστασις ΙΙΙ ή ο Πιανίστας. Από το 1968, εργάζεται πυρετωδώς πάνω σε ένα φιλόδοξο σχέδιο: μια σύγχρονη όπερα μεγάλου διαμετρήματος, βασισμένη στην Ορέστεια του Αισχύλου, αλλά δεν θα προλάβει να την παρουσιάσει ποτέ. Τα ξημερώματα της 8ης Ιανουαρίου 1970, επιστρέφοντας από την ταβέρνα όπου έκανε το τραπέζι στους φίλους του για την ονομαστική του γιορτή και ενώ ξημερώνει η μέρα των γενεθλίων του, ο Γιάννης Χρήστου σκοτώνεται σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Όπως καταθέτει κι ο σημαντικός μουσικολόγος Μάικλ Στιούαρτ, με το θάνατο του Χρήστου «ο σύγχρονος μουσικός κόσμος έχασε ένα από τα συναρπαστικότερα και προκλητικότερα ταλέντα του. Πολλοί τον θεωρούσαν ως έναν από τους σημαντικότερους συνθέτες της γενιάς του. Εξαιρετικά προικισμένος, προκαλούσε πολλές συζητήσεις και θαυμαζόταν πολύ τόσο στη χώρα του όσο και στο εξωτερικό. Ωστόσο, παρ όλο που το όνομά του ως σήμερα προκαλεί το μεγαλύτερο σεβασμό στους κύκλους της σύγχρονης μουσικής, οι εκτελέσεις έργων του είναι εξαιρετικά σπάνιες. Την εποχή του θανάτου του Χρήστου, η μουσική του ακουγόταν σε μερικά από τα πιο φημισμένα διεθνώς φεστιβάλ μουσικής, ενώ ο ίδιος ετοιμαζόταν να παραδώσει στη δημοσιότητα το πιο φιλόδοξο εγχείρημα της σταδιοδρομίας του. [...] Ο πρόωρος χαμός του άφησε μισοτελειωμένα πολλά του σχέδια, μεταξύ των οποίων και την Ορέστεια, που η παγκόσμια πρώτη παρουσίασή της είχε προγραμματιστεί για τον Απρίλιο του 1970 στο Λονδίνο, στα πλαίσια του Αγγλικού Φεστιβάλ Μπαχ, ενώ σχεδιάζονταν και άλλες παρουσιάσεις της στη Γαλλία, την Ιαπωνία, την Αμερική και τη Σκανδιναβία. Ο Χρήστου συνήθιζε να εργάζεται ολόκληρες ώρες χωρίς διακοπή, αλλά όταν δεν τον απασχολούσε η σύνθεση καθαυτή, περνούσε πολλές ώρες στη μεγάλη του βιβλιοθήκη μελετώντας φιλοσοφία, ανθρωπολογία, ψυχολογία, θεολογία, συγκριτική θρησκειολογία,
ιστορία, καθώς και κείμενα σχετικά με την αλχημεία και αποκρυφισμό. Ο Χρήστου ήταν εξίσου φιλόσοφος και μεταφυσικός στοχαστής όσο και συνθέτης, και έχει ιδιαίτερη σημασία για την κατανόηση της δημιουργίας του, η συνειδητοποίηση ότι όλη του η μουσική αποτελούσε άμεση απόρροια των φιλοσοφικών μελετών και θεωριών του. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για την παραγωγή της τελευταίας δεκαετίας της ζωής του, όπου οι συνθετικές τεχνικές και διαδικασίες ξεπερνούν τα ως τότε συμβατικά πλαίσια της μουσικής». Ο Κωστής Ζουλιάτης Ο Κωστής Ζουλιάτης γεννήθηκε το 1979 στην Αθήνα και μέχρι τώρα έχει καταπιαστεί μόνο με ήχους και εικόνες. Σπούδασε μουσική στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο (Κέρκυρα), όπου επίσης είναι υποψήφιος διδάκτωρ, με θέμα τη φιλοσοφική σκέψη του Γιάννη Χρήστου, όπως αυτή προκύπτει από τα χειρόγραφά του. Είναι ιδρυτικό μέλος διαφόρων μουσικών σχημάτων (Night On Earth, Paracroussis κ.α.) για τα οποία συνθέτει μουσική και συμμετέχει ως μουσικός και αυτοσχεδιαστής, ενώ παράλληλα πραγματοποιεί και σόλο-πιανιστικές εμφανίσεις. Έχει συμμετάσχει σε θεατρικές παραστάσεις ως πιανίστας και μουσικός επιμελητής, έχει συνθέσει μουσική για ταινίες μικρού μήκους και ντοκιμαντέρ και έχει σκηνοθετήσει βίντεο-φιλμ μικρού μήκους και μουσικά βίντεο, συμπεριλαμβανομένου ενός μικρού πορτρέτου του σύγχρονου Έλληνα συνθέτη Δημήτρη Δραγατάκη. Η σπουδή του στον κινηματογράφο αφορά το έργο και τις διδαχές των Εντ Γουντ, Αντρέι Ταρκόφσκι και Καραβάτζιο, καθώς και μια συγκλονιστική διάλεξη του διευθυντή φωτογραφίας Κρίστοφερ Ντόιλ. Ως ερευνητής, εργάστηκε για χρόνια πάνω στη ζωή και το έργο του συνθέτη Γιάννη Χρήστου. Έχει υπογράψει τις δημοσιευμένες εργασίες: Μια μουσικολογική προσέγγιση του A Love Supreme του Τζον Κολτρέιν και η σημασία του ως μορφή έκφρασης πνευματικού πάθους (2000), Πολιτική και μουσική στα έργα του Λουίτζι Νόνο (2003), Συμβολισμός στη μουσική του Άλμπαν Μπεργκ (2004), Γιάννης Χρήστου Τ.Σ.Έλιοτ Πήτερ ντι Σοτουά: Επτά επιστολές για Έξι τραγούδια (2010 δημοσιευμένη στην περιοδική έκδοση του Εργαστηρίου Ελληνικής Μουσικής του Ιονίου Πανεπιστημίου), Γιάννης Χρήστου: Αλχημιστής των Ονείρων (2010 δημοσιευμένη στο περιοδικό Δίφωνο). ******