Δείκτες (Pointers) Ένας δείκτης είναι μια μεταβλητή με τιμή μια διεύθυνση μνήμης. 1000 1001 1002 1003 1004 1005 12 9.8 9976 3 1010 26 1006 1007 1008 1009 1010 1011 16 125 1299 a 13 1298
Δήλωση Δήλωση Τύπος *ΌνομαΔείκτη; Πχ int *a; char *c;
Ο τελεστής & Οτελεστήςδιεύθυνσης&, όταν εφαρμοστεί σε μια μεταβλητή, αφορά τη διεύθυνση μνήμης της μεταβλητής. Πχ int met = 10; &met είναι η διεύθυνση μνήμης της μεταβλητής met. int *p; p = &met;
Οτελεστής* (Προσπέλαση της αριθμητικής τιμής) Οτελεστής*, όταν εφαρμόζεται σε ένα δείκτη επιστρέφει την αριθμητική τιμή της μεταβλητής στην οποία αναφέρεται οδείκτης. Πχ: int *p; int met = 3; p = &met; (*p) έχει την τιμή 3
Σχηματικά 1000 12 1001 9.8 1002 9976 1003 3 1004 987 1005 26 1006 16 1007 1299 1008 1010 1009 a 1010 10 1011 1298 int met = 10; int *p ; p met p = &met; printf( Το περιεχόμενο της διεύθυνσης που δείχνει ο p είναι:%d, *p );
Τιμές που μπορεί να ανατεθούν σε ένα δείκτη NULL (μηδενική - ο δείκτης δεν αναφέρεται σε καμία διεύθυνση μνήμης) πχ int *p = NULL; Τη διεύθυνση μιας μεταβλητής Τη διεύθυνση στην οποία δείχνει ένας άλλος δείκτης
Ανάθεση σε δείκτη της διεύθυνσης μιας μεταβλητής int met = 10; int *p= &met; p met 10
Ανάθεση σε δείκτη της διεύθ. στην οποία δείχνει ένας άλλος δείκτης int *p, *q, met = 10; p = &met; q = p ; p q met 10
Παράδειγμα int *p, *q, x, y; p = &x; q = &y; p x q y
Παράδειγμα *p = 5; *q = 8; p x 5 q y 8
Παράδειγμα Βρείτε το σωστό 1) p = q; p x p x 8 5 q y q y 8 8 Λάθος Σωστό
Παράδειγμα Βρείτε το σωστό 2) *p = *q; p x p x 8 5 q y q y 8 8 Σωστό Λάθος
Δείκτες και παράμετροι συναρτήσεων Κλήση με τιμή (call by value) Όταν η λίστα τυπικών παραμέτρων περιέχει τους κλασικούς τύπους δεδομένων Πχ: Δήλωση: Int CalculateSum(int x,int y ); Κλήση: CalculateSum( a, b ); Αντιγραφή των τιμών των μεταβλητών a,b στις τοπικές μεταβλητές της CalculateSum x,y. Αλλαγές των τιμών x,y μέσα από τη συνάρτηση δεν επηρεάζουν τα a,b
Δείκτες και παράμετροι συναρτήσεων Κλήση με αναφορά (call by reference) Όταν η λίστα τυπικών παραμέτρων περιέχει δείκτες Πχ: Δήλωση: Int CalculateSum(int *x,int y ); Κλήση από τη main: CalculateSum( &a, b ); Στην τοπική μεταβλητή x της συνάρτησης CalculateSum, αντιγράφεται η διεύθυνση της τοπικής μεταβλητής a της main. (Η x δείχνει τη διεύθυνση της a) Αλλαγή στο περιεχόμενο της διεύθυνσης που δείχνει η x, αλλάζει και την τιμή της μεταβλητής a
Δείκτες και παράμετροι συναρτήσεων Call by value void swap( int x, int y) { int temp; temp = x; x = y; y = temp; } main(){ int a=8,b=9; swap(a,b); } Δέσμευση μνήμης για τις τοπικές μεταβλητές της swap Δέσμευση μνήμης για τις τοπικές μεταβλητές της main 1001 8 1003 8 1005 8 1002 9 1004 1006 9 Δεν αντιμετατίθενται οι τιμές των a,b
Δείκτες και παράμετροι συναρτήσεων Call by reference void swap( int *x, int *y) { int temp; temp = *x; *x = *y; *y = temp; } main(){ int a=8,b=9; swap(&a,&b); } Δέσμευση μνήμης για τις τοπικές μεταβλητές της swap Δέσμευση μνήμης για τις τοπικές μεταβλητές της main 1001 1005 1003 8 1005 8 1002 1006 1004 1006 9 Αντιμετατίθενται οι τιμές των a,b
Παράδειγμα Υλοποιήστε μια συνάρτηση που να υπολογίζει το μέγιστο 2 ακεραίων. Η συνάρτηση να μην έχει επιστρεφόμενο τύπο (void). Να χρησιμοποιηθεί call by reference για το μέγιστο.
Πρόγραμμα void maximum(int a, int b, int *meg){ if (a>b) *meg= a; else *meg = b; }
Πρόγραμμα main(){ int a,b,max; printf( Input numbers\n ); scanf( %d%d,&a,&b); maximum(a,b,&max); printf( Megistos:%d\n,max); }
Αναδρομή Μία συνάρτηση που περιέχει κλήση του εαυτού της στο σώμα εντολών της, ονομάζεται αναδρομική Αναγωγή του αρχικού προβλήματος σε μικρότερα προβλήματα του ίδιου τύπου Απλοποιείται η λύση του προβλήματος με τη δημιουργία αναδρομικών επιπέδων
Παράδειγμα Υπολογισμός int factorial(int n) { if (n == 0) return 1; else } Παραγοντικού Ειδική Περίπτωση που δίνεται η λύση (κατάσταση διακοπής) return (n*(factorial(n-1)); Αναδρομικό Βήμα
Παράδειγμα Factorial(3) Αναδρομικό Επίπεδο 0 factorial(3) 1 3*factorial(2) 2 2*factorial(1) 3 1*factorial(0) 1 6 2 1
Αναδρομή Με κάθε αναδρομική κλήση δημιουργείται ένα αναδρομικό επίπεδο (νέα δέσμευση μνήμης για αποθήκευση των παραμέτρων) Οι εντολές μετά την αναδρομή τίθενται σε αναμονή, και εκτελούνται όταν ο έλεγχος ροής επιστρέψει στο αναδρομικό επίπεδο
Παράδειγμα Να γραφεί ένα πρόγραμμα που να διαβάζει μια γραμμή χαρακτήρων και να την εκτυπώνει με αντίστροφη φορά
Πρόγραμμα #include <stdio.h> #include <stdlib.h> void antistrofh(void){ char xar; scanf("%c",&xar); if (xar!='\n') antistrofh(); Εκτελείται στην προς τα κάτω διαδικασία Αναδρομικό Βήμα } printf("%c",xar); Εκτελείται στην προς τα πάνω διαδικασία (επιστροφή στο προηγούμενο αναδρομικό επίπεδο)
Πρόγραμμα main(){ printf("input character stream\n"); antistrofh(); system("pause"); return 0; }
Παράδειγμα Φτιάξτε ένα πρόγραμμα (με χρήση αναδρομικής συνάρτησης) που να υπολογίζει και να τυπώνει τους Ν αριθμούς της ακολουθίας Fibonacci A 0 = 0 A 1 = 1 A ν = A ν-1 + Α ν-2
Συνάρτηση Fibonacci int Fibonacci (int N){ if (N == 0) return 0; else if (N == 1) return 1; else return (Fibonacci(N-1) + Fibonacci(N-2)); }