Το Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας (ή ΣΕΦ,όπως είναι επίσης γνωστό από τα αρχικά του ονόματός του) είναι κλειστό γήπεδο και βρίσκεται στο Φάληρο του Πειραιά, απέναντι από το Στάδιο Γεώργιος Καραϊσκάκης. Έχει χωρητικότητα 14.905 και απέχει 10 χλμ από το κέντρο της Αθήνας. Αποτελεί έδρα της ομάδας μπάσκετ του Ολυμπιακού. Το ΣΕΦ κτίστηκε το 1985. Είναι το πλέον πολύ-λειτουργικό κλειστό γήπεδο στην Ελλάδα, καθώς εκτός από μπάσκετ μπορεί επίσης να φιλοξενήσει αγώνες στίβου, βόλεϊ, γυμναστικής, παγοδρομιών, super-cross και άλλων αθλημάτων, καθώς και ποικίλες διοργανώσεις όπως συναυλίες, συνέδρια και εκθέσεις. ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ Παραπέρα απ το γήπεδο υπάρχουν πολλές αθλητικές εγκαταστάσεις όπως γήπεδα ποδοσφαίρου 5Χ5, γήπεδα μπάσκετ και beach volley, έχει αρκετό χώρο που έχει πράσινο, καθώς και το σύστημα των πρόσκοπων τού 3ου Ν/Φ, το γήπεδο μπάσκετ του Πειραϊκού και το γήπεδο ποδοσφαίρου όπου παίζουν οι πιο πολλές ομάδες του Πειραιά.
ΚΑΣΤΕΛΛΑ Η Καστέλα αποτελεί συνοικία του Πειραιά που περιλαμβάνει το περί το μικρό λιμένα της Μουνιχίας ή Τουρκολίμανο και σήμερα Μικρολίμανο τμήμα της πόλης καθώς και τον ομώνυμο λόφο, που κατά την αρχαιότητα, λεγόταν Μουνιχία ή λόφος Μουνιχίας. Στη συνοικία αυτή υπήρχαν παλαιότερα υπέροχες επαύλεις. Ο Λόφος Καστέλας έχει υψόμετρο περίπου 90 μέτρων. Από την συσταθείσα επιτροπή το 1925 προς διόρθωση των ονομάτων διαφόρων περιοχών και σημείων του Πειραιά ονομάσθηκε λόφος Μουνιχίας περιλαμβανόμενος εντός των τειχών της πόλης που έμεινε όμως περισσότερο γνωστός με το όνομα Προφήτης Ηλίας από τον ομώνυμο Ναό που βρίσκεται στη κορυφή του. Στη κορυφή του λόφου υπάρχει δεξαμενή νερού για την ύδρευση της πόλης. Σημειώνεται ότι οι Πειραιώτες ονομάζουν Καστέλα την ανατολική πλευρά του λόφου (αυτή της φωτογραφίας), ενώ τη δυτική πλευρά που βλέπει προς την πόλη του Πειραιά ονομάζουν λόφο του Προφήτη Ηλία. Κατά το 403 π.χ. στο λόφο της Καστέλας συσπειρώθηκαν οι υπό τον Θρασύβουλο Αθηναίοι αφού κατέλαβαν τα υπό του Ιππία κατασκευασθέντα το 510 π.χ. οχυρώματα και από εκεί εξορμούμενοι προς Αθήνα έδιωξαν τους τριάκοντα τυράννους απελευθερώνοντας την Αθήνα. Κατά τον Αγώνα του 1821 κατά την πολιορκία της Αθήνας από τα στρατεύματα του Κιουταχή στον λόφο αυτόν οχυρώθηκαν οι Έλληνες υπό τον Γεώργιο Καραϊσκάκη όπου και από τότε επικράτησε το όνομα αρχικά Καστέλλια (μικρά φρούρια) και αργότερα Καστέλα. Στο δυτικό μέρος του λόφου υπήρχε πυροβολείο που είχε ανεγερθεί κατά τον αποκλεισμό του Ουΐλιαμ Πάρκερ, κατά τα γνωστά Παρκερικά. Στη Καστέλλα εγκαταστάθηκαν κατά πρώτον Κρήτες εξ ου και το όνομα «Κρητικά» και στη συνέχεια, παρά το Μικρολίμανο και δυτικά του λόφου, πρόσφυγες της Μικράς Ασίας. Επί της κορυφής, απ όπου η θέα είναι πανοραμική, υφίστανται Δημοτικό αναψυκτήριο με εγκατάσταση Μπόουλινγκ και το ανοικτό θέατρο (τύπου αρχαίου θεάτρου) «Βεάκειο» πρώην «Σκυλίτσειο», αμφότερα έργα επί δημαρχίας Αριστείδη Σκυλίτση. Παναγία η Μυρτιδιώτισσα ονομάζεται εικόνα της Παναγίας που βρέθηκε στα Κύθηρα κατά τον 14ο αιώνα. Έχει το προσωνύμιο Μυρτιδιώτισσα, γιατί
αναφέρεται από την παράδοση ότι τη βρήκε ένας βοσκός σε μια τοποθεσία γεμάτη με μυρτιές. Σήμερα με το όνομα αυτό ονομάζονται εκκλησίες, μονές και γενικά οι εικόνες με παράσταση της Παναγίας με μυρτιές. Στις 24 Σεπτεμβρίου - 40 ημέρες μετά την Κοίμηση της Θεοτόκου - εμφανίστηκε η Παναγία στον βοσκό και του είπε να ψάξει για την εικόνα που είχε έρθει σε εκείνο το μέρος πολλά χρόνια πριν. Ο βοσκός έπεσε στο έδαφος, γεμάτος δέος, προσευχόμενος προς την Θεοτόκο. Μόλις σηκώθηκε και γύρισε, είδε την εικόνα στα κλαδιά μιας μυρτιάς. Κλαίγοντας από χαρά, έφερε την εικόνα σπίτι του και είπε σε όλους τους φίλους και συγγενείς την ιστορία της ανεύρεσης της εικόνας. Όταν ξύπνησε την επόμενη ημέρα η εικόνα έλειπε και φοβήθηκε μήπως είχε κλαπεί. Με βαριά καρδιά γύρισε με τα πρόβατά του στον τόπο της ανεύρεσης, αλλά εκεί είδε πάλι την εικόνα στα κλαδιά της μυρτιάς που την είχε πρωτοβρεί. Δοξάζοντας τον Θεό, την πήρε πάλι σπίτι του, αλλά την νύχτα η εικόνα εξαφανίστηκε όπως και την πρώτη φορά. Όταν η εξαφάνιση και επανεμφάνιση της εικόνας συνέβη και τρίτη φορά, κατάλαβε ότι ήταν θέλημα της Μητέρας του Θεού η εικόνα να παραμείνει εκεί που είχε πρωτοβρεθεί. Ανέγερση Ναού Μια μικρή εκκλησία χτίστηκε εκεί που βρέθηκε η εικόνα και ονομάστηκε Μυρτιδιώτισσα. Το κτήριο μεγάλωσε με τα χρόνια και πολλά θαύματα λέγεται πως συνέβησαν εκεί. Στο τέλος του 16ου αιώνα, ο Θεόδωρος Κουμπριανός.Ήταν παράλυτος, αλλά πίστευε ακράδαντα ότι η Μητέρα του Θεού θα τον θεράπευε. Κάθε χρόνο, στις 24 Σεπτεμβρίου, έστελνε ένα μέλος της οικογένειάς του να ανάψει ένα κερί στην Χάρη της γι'αυτόν. Μια χρονιά ζήτησε να τον πάνε μέχρι την Χάρη Της, για να την προσκυνήσει ο ίδιος. Κατά τη διάρκεια της αγρυπνίας, ακούστηκε έντονος θόρυβος από την κατεύθυνση της θάλασσας. Το εκκλησίασμα έτρεξε να φύγει, πιστεύοντας ότι επιτίθονταν πειρατές. Ο παραλυτικός ζήτησε την βοήθεια της Παναγίας και έξαφνα άκουσε μια φωνή από την εικόνα να του λέει να σηκωθεί και να τρέξει να σωθεί. Σηκώθηκε, περπάτησε, σύντομα άρχισε να τρέχει και πρόφτασε τους συγγενείς του, που καταχάρηκαν βλέποντας το θαύμα. Ο θόρυβος δεν προερχόταν από επιδρομή πειρατών και όλοι τότε κατάλαβαν ότι ο θόρυβος ήταν σημείο της Θείας Πρόνοιας, ώστε ο παραλυτικός να μείνει μόνος του στην εκκλησία με την εικόνα. Από τότε η οικογένεια του Κουμπριανού γιόρταζε την ημέρα της γιορτής της Μυρτιδιώτισσας με ιδιαίτερη λαμπρότητα σε ανάμνηση του θαύματος. Αλλά και πολλά άλλα θαύματα αποδίδονται στην εικόνα, όπως η προστασία του νησιού από επιδημία πανώλης, η λύση της στειρότητας μιας Εβραίας από την Αλεξάνδρεια και η σωτηρία πολλών ανθρώπων από βέβαιο θάνατο. Εορτασμός Η ανεύρεση της εικόνας γιορτάζεται στις 24 Σεπτεμβρίου. Την ίδια ημέρα γιορτάζουν την ονομαστική τους εορτή όσες φέρουν το όνομα Μυρτώ ή Μυρσίνη. Το όνομα Παναγία η Μυρτιδιώτισσα έχει δοθεί σε αρκετές εκκλησίες στην Ελλάδα. Η παραθαλάσσια Μονή της Παναγίας της Μυρτιδιώτισσας στη Χίο ονομάζεται από τους Χιώτες «Μερσινίδι», από την ονομασία «μυρσίνη» = μυρτιά. Η Παναγία η Μυρτιδιώτισσα είναι η πολιούχος της Πύλου
ΠΕΙΡΑΙΑΣ Ο Πειραιάς (Αρχαία Ελληνικά: Πειραιεύς) είναι πόλη της περιφέρειας Αττικής και διαθέτει τον σημαντικότερο λιμένα της Ελλάδας και της ανατολικής Μεσογείου. Ο Πειραιάς αποτελεί τον τρίτο μεγαλύτερο οικισμό της Ελλάδας και είναι η έδρα του Δήμου Πειραιώς, ο οποίος έχει έκταση 10,9 τ.χμ. και πληθυσμό 175.697 κατοίκους σύμφωνα με την απογραφή του 2001, που τον καθιστά ως τον τέταρτο μεγαλύτερο σε πληθυσμό δήμο της χώρας μετά τις συγχωνεύσεις που προκάλεσε το Πρόγραμμα Καλλικράτης. Η ευρύτερη αστική περιοχή του Πειραιά αποτελείται από τον ομώνυμο δήμο και ακόμα έξι προάστια, με συνολικό πληθυσμό 466.065 κατοίκους και έκταση 50,4 τ.χμ., και καταλαμβάνει το νοτιοδυτικό τμήμα του πολεοδομικού συγκροτήματος της Αθήνας, που συγκροτεί την περιφέρεια πρωτευούσης. Το κέντρο του Πειραιά απέχει περίπου 12 χιλιόμετρα από το κέντρο της Αθήνας, της οποίας αποτελεί ιστορικό επίνειο. Ο Πειραιάς στην σύγχρονη εποχή είναι το σημαντικότερο βιομηχανικό κέντρο της χώρας και το μεγαλύτερο εμπορικό κέντρο της ελληνικής οικονομίας, ενώ διαθέτει τον μεγαλύτερο (σε επιβατική κίνηση) λιμένα της Ευρώπης [, συνδέοντας ακτοπλοϊκά την πρωτεύουσα με τα νησιά του Αιγαίου. Ως τμήμα του πολεοδομικού συγκροτήματος Αθηνών εξυπηρετείται συγκοινωνιακά από πληθώρα μέσων: λεωφορεία, τρόλεϊ, τον Προαστιακό Σιδηρόδρομο, το Τραμ Αθήνας και το Μετρό Αθήνας, προς το παρόν από την παλαιά γραμμή του ηλεκτρικού σιδηροδρόμου και μελλοντικά από την επέκταση της γραμμής του μετρό, ενώ συνδέεται και με το σιδηροδρομικό δίκτυο του ΟΣΕ.
ΤΟ ΛΙΜΑΝΙ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΑ Ο Πειραιάς είναι το μεγαλύτερο λιμάνι της Ευρώπης και το τρίτο ανά τον κόσμο όσον αφορά μεταφορά επιβατών, εξυπηρετώντας 19.000.000 επιβάτες ετησίως. Ο Πειραιάς είναι επίσης ο τελικός σταθμός της Γραμμής 1 του ηλεκτρικού σιδηρόδρομου που τώρα έχει ενσωματωθεί στο μετρό. Ο Πειραιάς κατοικείται από το 2600π.Χ. Στη αρχαιότητα ήταν ένα βραχώδες νησί (η αποικία της Μουνιχίας τωρινή Καστέλλα) που συνδέονταν με τη στεριά με μία λεπτή λωρίδα γης, η οποία καλύπτονταν από τη θάλασσα τον περισσότερο χρόνο και χρησιμοποιούνταν ως αλυκή όποτε έβγαινε στην επιφάνεια. Με τον καιρό, τη συσσώρευση λάσπης και την παύση της πλημμυρίδας, η δίοδος προς τη στεριά έγινε ασφαλής. Ο Πειραιάς αναδείχθηκε ως το σημαντικότερο λιμάνι λόγω μεγάλου βάθους και το παλαιότερο και ρηχότερο Φάληρο περιέπεσε σταδιακά σε αχρηστία. Πρώτος ο Θεμιστοκλής παρότρυνε τους Αθηναίους να εκμεταλλευτούν αυτό το λιμάνι αντί της αμμουδένιας παραλίας του Φαλήρου. Η οχύρωση και τα ναυπηγεία δημιουργήθηκαν το 493π.Χ. Μεγάλα τμήματα από τα Θεμιστόκλεια Τείχη γύρω απ την ακτογραμμή σώζονται μέχρι σήμερα σε καλή κατάσταση. Την πρώτη πόλη του Πειραιά σχεδίασε ο αρχιτέκτονας Ιππόδαμος ο Μιλήσιος σύμφωνα με τη διάσημη "Πολεοδομική Μελέτη Πειραιώς" η οποία αποτέλεσε πρότυπο για όλες τις πόλεις της κλασσικής εποχής. Οι Φράγκοι έδωσαν στον Πειραιά το όνομα «Πόρτο Λεόνε» ή «Ασλάν Λιμάν» όπως μετονομάστηκε το 1456 από τους Τούρκους, λόγω του μαρμάρινου αγάλματος ενός λιονταριού στην είσοδο του λιμανιού. Το άγαλμα εκλάπη το 1688 κατά την περίφημη αποστολή του Φραντσέσκο Μαροζίνι στην Αθήνα και μεταφέρθηκε στο Οπλοστάσιο της Βενετίας όπου και στέκετε ακόμα. Ομοίωμα του αγάλματος εκτίθεται στο Αρχαιολογικό Μουσείο του Πειραιά. Με τη δημιουργία του σύγχρονου ελληνικού κράτους και την ανακήρυξη της Αθήνας σε πρωτεύουσα το 1832, το λιμάνι αναστήθηκε και εξελίχθηκε σε μεγάλο εμπορικό και βιομηχανικό κέντρο. Εργασία των μαθητών: Ανδρεσάκη Κ. Αγγελόπουλου Ηρ. Βλαχούση Γ. Καμαρινού Στ. Κανάκη Αρ. Β1 τμήμα