Συναδέλφισσες, συνάδελφοι, Εργαζόμενοι, Εργαζόμενες στο δημόσιο τους ΟΤΑ, την εκπαίδευση, την υγεία τη δημόσια διοίκηση Σήμερα δίνουμε ηχηρό και σαφές μήνυμα στην κυβέρνηση, το κεφάλαιο, την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ηχηρό και σαφές μήνυμα ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι μαζί με τους εργαζόμενους που δουλεύουν ως επικουρικοί ή με σύμβαση στους κλάδους, όλοι μαζί αρνούμαστε τη χαμοζωή που ζούμε κι αυτή που μας επιφυλάσσουν. Αρνούμαστε να συναινέσουμε στα νέα μέτρα που θα πετσοκόψουν τον ήδη κουτσουρεμένο μισθό, τα κουτσουρεμένα δικαιώματα που μας απόμειναν. Ιδιαίτερα τώρα που κυβέρνηση, Σύνδεσμος Ελλήνων Βιομηχάνων, και τα κόμματα που ψήφισαν το 3 ο μνημόνιο (ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι), προσπαθούν να εμφανίσουν το λαό σύμφωνο και υποστηρικτή της άγριας αντεργατικής πολιτικής. Να τον εμφανίσουν σύμφωνο με τη σφαγή του για το καλό του αφεντικού του! Ιδιαίτερα τώρα η στάση κάθε εργαζόμενου και κάθε σωματείου θα έχει αποφασιστικό ρόλο στις εξελίξεις, στη ζωή όλων μας. Γι αυτό πρέπει να σκεφτεί ο καθένας καλά και με βάση όλη την εμπειρία της προηγούμενης περιόδου με ποιον να πάει και ποιον να αφήσει. Ποιο στρατόπεδο ενισχύει με τη στάση του. Ιδιαίτερα τώρα που η κυβέρνηση μαζί με τους καλοταϊσμένους βιομήχανους, εφοπλιστές, μεγαλέμπορους και τραπεζίτες που δεν ξέρουν τι έχουν στα θησαυροφυλάκια της Ελβετίας και αλλού, διατάζουν τους άνεργους, τους μερικά απασχολούμενους, τους απλήρωτους και κακοπληρωμένους, το φτωχό εργαζόμενο λαό να δεχτούν τη σφαγή τους! Αυτό εννοούν όταν μιλάνε για συναίνεση και την απαιτούν με θράσος από όλους αυτούς που παράγουμε τον δικό τους πλούτο! Ο πρόσφατος ανασχηματισμός της κυβέρνησης καθώς και οι όποιες εξαγγελίες για τη λεγόμενη δίκαιη ανάπτυξη είναι αποπρασανατολισμός από μεριάς της κυβέρνησης στην προσπάθεια να κρύψει ότι πιο γοργά και πιο αποφασιστικά επιδιώκει να προχωρήσει στις αναδιαρθρώσεις και ανατροπές στα εργασιακά δικαιώματα που θα διευρύνουν την αθλιότητα μέσα στους εργαζόμενους δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. Στελέχη του νέου κυβερνητικού σχήματος έχουν προσφέρει τις υπηρεσίες τους σε ομίλους βιομηχάνων και τραπεζών, στο ινστιτούτο του levy των ΗΠΑ κι έρχονται τώρα να υπηρετήσουν τα ίδια αφεντικά από υπουργικές καρέκλες. Τα λεγόμενα νέα πρόσωπα, λοιπόν, ούτε νέα είναι ούτε αγγελικά. Έχουν παράδοση στις γραμμές του αντιπάλου του λαού, γι αυτό οι εργαζόμενοι δεν έχουμε τίποτα καλό να δούμε από δαύτους. Αντίθετα, ήρθαν για να οδηγήσουν κατά πάνω μας τον οδοστρωτήρα σε ότι έχει απομείνει από εργατικά λαϊκά δικαιώματα. Ο κατάλογος των αντιλαϊκών μέτρων είναι μακρύς και αφορά τους πάντες. Κανείς κλάδος η μεμονωμένος εργαζόμενος δεν εξαιρείται από την επίθεση αυτή. Κανείς δεν βγαίνει αλώβητος. Τα μέτρα που θα αναφέρουμε σε λίγο αποδεικνύουν, γιατί ο δημόσιος υπάλληλος που έχει σήμερα λίγο πολύ ένα μικρό αλλά σταθερό 1
μισθό, ούτε αυτός δεν είναι εξασφαλισμένος απέναντι σε αυτή την επίθεση. Με άλλα λόγια τα μέτρα τείνουν να ενοποιήσουν την άθλια κατάσταση προς τα κάτω μέσα στους εργαζόμενους. Ποια είναι τα μέτρα: -Το νέο σχέδιο νόμου έχει ως προμετωπίδα την «κινητικότητα», επί της ουσίας όμως είναι άλλος ένας νόμος για την εφαρμογή της κρατικής αντιδραστικής αξιολόγησης στο Δημόσιο. Είναι συνέχεια των προηγούμενων νόμων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, του Μητσοτάκη και του Μανιτάκη, του ν. 4093/2012 «περί ανάρμοστης συμπεριφοράς του δημοσίου υπαλλήλου εντός κι εκτός υπηρεσίας», κ.ά. Είναι συνέχεια του νόμου Βερναρδάκη (ν. 4369/2016), που είχε θεσπίσει ένα σύστημα «αξιολόγησης δομών και δημοσίων υπαλλήλων» με βασικό κριτήριο τη «στοχοθεσία», το βαθμό επίτευξης στόχων, την παραπέρα εντατικοποίηση της εργασίας και το ξεζούμισμα των εργαζομένων στο Δημόσιο, τη σύνδεση της αξιολόγησης με το μισθό αλλά και τις απολύσεις των δημοσίων υπαλλήλων. Ο νόμος Βερναρδάκη ορίζει επίσης την κλίμακα βαθμών για την αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων από 0 100. Όσοι δημόσιοι υπάλληλοι θα αξιολογούνται από 0 24 θα αντιμετωπίζουν το φάσμα της απόλυσης, όπως και με το νόμο Μητσοτάκη με τις περίφημες οριζόντιες απολύσεις του 15%. Εδώ έχει μια αξία να γνωρίζουν οι δημόσιοι υπάλληλοι, ότι η συγκεκριμένη «αξιολόγηση» με «στοχοθεσία», είναι πρόταση προς την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ των συμβιβασμένων συνδικαλιστικών ηγεσιών της ΑΔΕΔΥ και της ΠΟΕ ΟΤΑ. Απελευθέρωση απολύσεων και αύξηση του ορίου από το 5% στο 10%! Εφαρμογή του ν. Βερναρδάκη για απολύσεις στο Δημόσιο για όσους αξιολογούνται από 0 24 (ν. 4369/2016). Συλλογικές συμβάσεις εργασίας στο Δημόσιο με παραπέρα μισθολογική καθήλωση, πάγωμα μισθολογικών κλιμακίων, κατάργηση εφάπαξ, κατάργηση όσων επιδομάτων έχουν απομείνει, σφαγή στα προνοιακά επιδόματα! Παραπέρα επέκταση των ευέλικτων μορφών απασχόλησης δηλαδή της δουλειάς λάστιχο με 300 400 ευρώ μισθό! Νέα μείωση των σημερινών συντάξεων και των κοινωνικών παροχών, δηλαδή νέα μείωση του λεγόμενου μη μισθολογικού κόστους που έχει παραγγείλει στην κυβέρνηση ο ΣΕΒ! Νέα μεγάλη μείωση του αφορολόγητου ορίου για μισθωτούς και συνταξιούχους στα 5.000 από τα 8.600! «Δικαίωμα» στους εργοδότες να απαντούν με λοκ άουτ (ανταπεργία) στους αγώνες των εργαζομένων. Νέος συνδικαλιστικός νόμος για τον περιορισμό και την απαγόρευση της συνδικαλιστικής δράσης. 2
Η επιβεβαίωση της σφαγής αποτυπώνεται και στο σχέδιο του νέου κρατικού προϋπολογισμού για μισθούς, συντάξεις και κοινωνικές παροχές. Αποτυπώνεται στην έκθεση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους που αποκαλύπτει ότι οι συνταξιούχοι και οι ασφαλισμένοι θα χάσουμε μέσα στο 2017 ακόμα 1,8 δις ευρώ (αυξήσεις στις εισφορές των ασφαλισμένων, περικοπές ΕΚΑΣ, μείωση στις νέες συντάξεις, μείωση των επικουρικών συντάξεων σε παλιούς και νέους συνταξιούχους, περικοπές στα εφάπαξ, χαράτσι στα μερίσματα των δημοσίων υπαλλήλων). Όλα δείχνουν ότι και το ασφαλιστικό μαζί με τα εργασιακά παραμένουν ανοιχτά για περαιτέρω σφαγή και αποτελούν κεντρικά ζητήματα της δεύτερης αξιολόγησης. Αυτά τα μέτρα, αυτός ο νέος γύρος επίθεσης είναι καθαρά ταξική επιλογή που προωθεί το ντόπιο κεφάλαιο και οι πολυεθνικές μέσω των αστικών κυβερνήσεων, των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών τους όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση. Είναι ανάγκη της πλουτοκρατίας να τα περάσει. Θέλουν με κάθε τρόπο ακόμα πιο φτηνά εργατικά χέρια μέσα από τη μείωση μισθολογικού και μη μισθολογικού κόστους, τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας, τη γενίκευση προγραμμάτων προσωρινής και ευέλικτης απασχόλησης σε βάρος της σταθερής και πλήρους εργασίας με δικαιώματα. Θέλουν να καταργήσουν ότι έχει απομείνει σε εργατικό δικαίωμα και απαιτούν να μην υπάρχουν αντιδράσεις για να συνεχίζεται απρόσκοπτα η συντριβή των δικαιωμάτων του λαού, να συνεχίζονται οι διαπραγματεύσεις με στόχο την αύξηση των κερδών του κεφαλαίου. Έτσι θα εξασφαλιστεί η μεγαλύτερη «ευελιξία στην αγορά εργασίας». Γι αυτό δεν έχουμε τίποτα να περιμένουμε από τη "διαπραγμάτευση", ούτε από την ανάπτυξη που ευαγγελίζονται κυβέρνηση, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και εργοδοτικές οργανώσεις. Δεν διαπραγματεύονται αν θα γυρίσουν δικαιώματα, μισθούς και συντάξεις πίσω στο λαό, αλλά πώς θα αφαιρούν διαρκώς κι άλλα. Διαπραγματεύονται τι παραπάνω θα βάλουν στην τσέπη οι μεγαλοεπιχειρηματίες. Χρειάζεται μέσα στους εργαζόμενους να απαντηθεί και το ζήτημα της περιβόητης αναδιάρθρωσης του χρέους. Πρόκειται για μια ακόμα τεράστια απάτη Συριζαίικη μα και «Ευρωπαϊκή», αφού τα μέτρα και τα μνημόνια που φέρνουν τα φέρνουν στο όνομα του χρέους για το οποίο δεν ευθύνεται ο λαός, αλλά η πλουτοκρατία. Τα δάνεια που πήγαν στις τσέπες των βιομηχάνων και των μεγαλοεπιχειρηματιών τα φορτώνουν στις πλάτες του λαού. Ενώ μια μείωση του χρέους ή ελάφρυνση του είναι ξεκάθαρο ότι θα συνοδευτεί από νέα αντιλαϊκά μέτρα, από 4 ο μνημόνιο. Να θυμηθούμε επίσης, ότι στο όνομα του χρέους κούρεψαν αποθεματικά ασφαλιστικών ταμείων, πήραν χρήματα από δημόσιους οργανισμούς, ακόμα κι από υγειονομικές μονάδες. Αυτά δεν παραγράφονται! Και δεν έχουν σκοπό να σταματήσουν εδώ! Ούτε εξαντλούν στα οικονομικά μέτρα και τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις την αντιλαϊκή πολιτική για τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας. Όσο οι ενδοιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί κλιμακώνονται στην περιοχή της Μεσογείου και διεθνώς, όσο παραμένουν οι 3
δυσκολίες της καπιταλιστικής οικονομίας να ανακτήσει σταθερούς και υψηλούς ρυθμούς ανάκαμψης από την κρίση και υπάρχει ο κίνδυνος να κυλήσει σε νέα ύφεση, μεγαλώνει και ο κίνδυνος η ανάκαμψη των κερδών τους να περάσει και μέσα από γενίκευση των πολέμων που γίνονται σήμερα σε μια σειρά χώρες. Η αυξημένη εμπλοκή της ελληνικής κυβέρνησης για λογαριασμό της αστικής τάξης στους σχεδιασμούς αυτούς, η προώθηση της διχοτόμησης της Κύπρου, η επιθετικότητα της αστικής τάξης της Τουρκίας απέναντι στους λαούς της περιοχής και στα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας στο Αιγαίο, οι εξελίξεις που δρομολογεί το ΝΑΤΟ στην περιοχή μας και η επίσκεψη Ομπάμα κάνουν επιτακτική την ανάγκη όχι μόνο να επαγρυπνούμε αλλά να συζητάμε μέσα στους εργαζόμενους πως οργανωμένα θα αντιταχθούμε και σε αυτούς τους αιμοβόρους σχεδιασμούς. Η επίσκεψη Ομπαμα, οι διεθνείς εξελίξεις είναι ζητήματα που προβληματίζουν και αφορούν κάθε εργαζόμενο, ανεξάρτητα από την εργασιακή σχέση με την οποία δουλεύει στους κλάδους του δημοσίου Γιατί η μαζική στάση των εργαζομένων απέναντι σε αυτές τις εξελίξεις θα καθορίσει πολλά για τη συνέχεια, για την κλιμάκωση της πάλης, για την ίδια μας τη ζωή απέναντι στα αιμοβόρα σχέδια του αντιπάλου. Και σε όποιον δυσπιστεί ακόμα ή δυσκολεύεται να το δει, δε μένει παρά να του δείξουμε ποια είναι η στάση των γνωστών συμβιβασμένων πλειοψηφιών σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ (ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, ΜΕΤΑ) αυτή την κρίσιμη στιγμή. Αυτές οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες στο πρόσφατο Γενικό Συμβούλιο της ΑΔΕΔΥ για άλλη μια φορά με τη στήριξη του συνδικαλιστικού βραχίονα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ (Παρεμβάσεις), όλοι μαζί καταψήφισαν την πρόταση της ΔΑΣ για γενική απεργία στις 8 Δεκέμβρη, επέλεξαν το δρόμο της διάσπασης και της ακύρωσης του ενιαίου πανεργατικού αγώνα. Έφτασαν στο σημείο μέσα από τις στήλες εβδομαδιαίου εντύπου να πανηγυρίζουν γιατί δεν πέρασε στο Γενικό Συμβούλιο της ΑΔΕΔΥ «ο απεργιακός αγωνιστικός σχεδιασμός του ΠΑΜΕ», δηλαδή η κλιμάκωση της πάλης με ενιαία γενική πανεργατική απεργία σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα! Σημασία δεν έχουν τόσο οι ημερομηνίες, αλλά η γραμμή και η τακτική τους. Οι πλειοψηφίες στη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ που διαχρονικά καλλιεργούν τη λογική του ευρωμονόδρομου και της ανταγωνιστικότητας που μας έφερε μέχρι εδώ, βάζουν εμπόδια στην ανάπτυξη νικηφόρων αγώνων, καλλιεργούν την ηττοπάθεια. Εμφανίζονται με καταμερισμένους ρόλους και σχέδιο για να βάλουν περισσότερα εμπόδια στο κίνημα. Αποδεικνύουν το ρόλο τους ως υπάκουοι στις επιθυμίες του ΣΕΒ και των άλλων εργοδοτικών ενώσεων, της κυβέρνησης και των κομμάτων τους για συναίνεση. Επί της ουσίας, δε θέλουν τη σύγκρουση με το κεφάλαιο και τη στρατηγική του, με την οποία εξάλλου συμφωνούν και παίζουν βρώμικο παιχνίδι για να μην εκδηλωθεί μαζική 4
μαχητική ενιαία απάντηση από τους εργαζόμενους σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα απέναντι στον κοινό εχθρό. Από κοινού θέλουν απεργίες «ντουφεκιές στον αέρα» την ίδια στιγμή που οι μεν της ΓΣΕΕ υπογράφουν κοινωνική ειρήνη με τα αφεντικά, «κοινά πορίσματα» και «κοινές ανακοινώσεις» και συμφωνούν μέχρι κεραίας με τα συμφέροντα τους και οι δε της ΑΔΕΔΥ με άλλη τακτική και κινηματικό χαρακτήρα (απεργίες, στάσεις εργασίας, συγκεντρώσεις) καλλιεργούν τις ίδιες αυταπάτες ότι μπορεί να υπάρξει αστική πιο δίκαιη διαχείριση και υποκλίνεται στα ίδια συμφέροντα! Άλλωστε η πλειοψηφία της ΑΔΕΔΥ συνεπικουρούμενη από τις δυνάμεις της ΛΑΕ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ έδωσαν ρεσιτάλ στη γραμμή της κυβερνητικής εναλλαγής, όταν έκαναν την πλάτη του κινήματος, τα σωματεία και τις ομοσπονδίες σκαλοπάτι ν ανεβοκατεβαίνουν κυβερνήσεις που δήθεν μπορούν να εξασφαλίσουν μια πιο δίκαιη εκμετάλλευση των εργαζομένων απ τα αφεντικά. Καλλιεργούν αυταπάτες ότι το δημόσιο μπορεί να γίνει πιο δημοκρατικό όσο την εξουσία την έχουν τα μονοπώλια. Έχουμε πολλά παραδείγματα στους κλάδους του δημόσιου τομέα πως εκφράζονται αυτές οι δυνάμεις, ακόμα κι όταν φαινομενικά είναι ενάντια σε ένα νόμο, αλλά στηρίζουν τη λογική και τα επιχειρήματα της κάθε κυβέρνησης. Πχ νόμος αξιολόγησης, κλείσιμο νοσοκομείων, ελαστικές μορφές απασχόλησης κλπ Αυτός ο σχεδιασμός με καταμερισμένους ρόλους σε ΓΣΕΕ κ ΑΔΕΔΥ δεν εκπονείται από τους εργαζόμενους αλλά στα κυβερνητικά γραφεία. Υπάρχει πλέον η εμπειρία στους εργαζόμενους ότι όλα όσα προτείνουν έχουν δοκιμαστεί στην πράξη κι όχι μόνο δεν έσωσαν κλάδους κι εργαζόμενους, αλλά αντίθετα άνοιξαν βαθιές πληγές στο σώμα των εργαζομένων μαζών συνολικά. Δεν έχουμε λοιπόν να περιμένουμε τίποτα από αυτές τις ηγεσίες που ο ρόλος τους είναι άκρως επιζήμιος για το κίνημα και τις κατακτήσεις που είχε τα προηγούμενα χρόνια. Γι αυτό αποκτά επείγον χαρακτήρα αυτό που λέμε να περάσει η οργάνωση της πάλης στα χέρια των εργαζομένων, ξεπερνώντας εμπόδια και παλιές πρακτικές. Ξεπερνώντας την λογική της αναμονής και των αυταπατών, που καλλιεργούν ο κυβερνητικός και εργοδοτικός συνδικαλισμός αλλά και τα δεκανίκια τους στο κίνημα. Αυτή η λογική είναι απέναντι στη λογική των ταξικών δυνάμεων που κατανοούμε πλήρως ότι η υπόθεση της υπεράσπισης της ζωής μας και της κλιμάκωσης του αγώνα μας θα κριθεί μέσα στους χώρους δουλειάς από τους ίδιους τους εργαζόμενους. Που κατανοούμε πλήρως ότι οι εξελίξεις στη χώρα μας και διεθνώς, αλλά και τα βήματα της δικής μας παρέμβασης το προηγούμενο διάστημα έχουν τη δική τους δυναμική μέσα στο κίνημα. Παίρνουμε την υπόθεση της οργάνωσης της πάλης στα χέρια μας σε κάθε κλάδο, αλλάζουμε τους συσχετισμούς, δυναμώνουμε τα σωματεία μας. 5
Με αυτή την κατεύθυνση πάλης και τα σύγχρονα αιτήματα των κλάδων παίρνουμε αποφάσεις για κλιμάκωση με πανεργατική απεργία στις 8 Δεκέμβρη. Αυτά είναι τα δικά μας συλλογικά όπλα απέναντι στα βρώμικα όπλα του αντιπάλου για να παλέψουμε για σύγχρονες συνθήκες δουλειάς με σύγχρονους μισθούς και δικαιώματα, με βάση την εποχή μας τον 21 ο αιώνα, τις ανάγκες μας! Να παλέψουμε για τη ζωή τη δική μας και των παιδιών μας. Οι περισσότερες από 530 συνδικαλιστικές οργανώσεις σωματεία, ομοσπονδίες, εργατικά κέντρα που βγήκαν μπροστά στις 17 Οκτώβρη ήταν βήμα στην ενιαία πάλη για τις σύγχρονες ανάγκες μας. Η πανελλαδική συνδιάσκεψη του ΠΑΜΕ όπου συμμετείχαν πάνω από 1200 αντιπρόσωποι από εργατικά κέντρα, ομοσπονδίες συνδικάτα και το διεκδικητικό πλαίσιο πάλης που αποφασίστηκε στη συνδιάσκεψη δείχνει το δρόμο της οργάνωσης, της σύγκρουσης, της αγωνιστικής κλιμάκωσης, του μη συμβιβασμού με τη φτώχεια και την εξαθλίωση. Το δρόμο του αγώνα για κατάργηση των αντεργατικών νόμων, κάλυψη των απωλειών, αυξήσεις στους μισθούς, κλαδικές συλλογικές συμβάσεις, κανένας εργαζόμενος κάτω από 751 ευρώ, σταθερή δουλειά με δικαιώματα. Είναι ευθύνη για εμάς να πάμε τον αγώνα αυτό μέχρι τέλους. Με αυτή την κατεύθυνση πάλης και τα σύγχρονα αιτήματα των κλάδων παίρνουμε αποφάσεις κλιμάκωσης του αγώνα. Είμαστε σε ετοιμότητα σε σχέση με τις αποφάσεις του Γιουρογκρουπ είτε φέρει τα μέτρα πριν τις 5 Δεκέμβρη είτε μετά. Προετοιμάζουμε τους εργαζόμενους να μην αιφνιδιαστούν από την τακτική της κυβέρνησης. Κλιμακώνουμε με πανεργατικό πανελλαδικό ξεσηκωμό! Όλοι και όλες στον αγώνα. Όλοι στους δρόμους Όχι στο νέο αντιδραστικό νόμο για την κινητικότητα που ουσιαστικά πρόκειται για την εφαρμογή της κρατικής αντιδραστικής αξιολόγησης στο Δημόσιο που συνδέεται με το μισθό, το βαθμό, τις υποχρεωτικές μετατάξεις αλλά και τις απολύσεις. Να μην αφήσουμε η κοινωνική ασφάλιση να γίνει τροφή στα κοράκια των ασφαλιστικών εταιριών και των μεγαλεμπόρων υγείας. Κοινωνική ασφάλιση για όλους, Δημόσια και υποχρεωτική για όλους. 6
Να πληρώσει το κράτος και η εργοδοσία, που λεηλάτησαν τα ταμεία, που είναι υπεύθυνοι για την κρίση. Κάτω τα χέρια από το εφάπαξ. Να μην επιτρέψουμε οι συντάξεις μας να γίνουν επίδομα πτωχοκομείου. Όχι στο νέο μισθολόγιο (ν. 4354/15) και στις νέες περικοπές. Κάλυψη των απωλειών τώρα. Επαναφορά των μισθών και των συντάξεων. Να μη περάσουν τα σχέδια τους για μείωση του αφορολόγητου ορίου. Αφορολόγητο όριο 20.000 ευρώ και επιπλέον 5.000 για κάθε παιδί. Να φορολογηθούν τα κέρδη του μεγάλου κεφαλαίου με 45%. Κανένας άνεργος χωρίς επίδομα ανεργίας, σταθερή και μόνιμη δουλειάς για όλους! Κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη! Μπλόκο στους πλειστηριασμούς! Όχι στο ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου στα μονοπώλια. Όχι σε όλες τις ιδιωτικοποιήσεις. Μόνο με ανυπότακτο αγώνα μπορούμε να τα καταφέρουμε! Κλιμακώνουμε με πανεργατική απεργία στις 8 Δεκέμβρη 7