ΑΝΑΣΥΖΗΤΗΣΗ της υπόθεσης κατ άρθ. 307 ΚΠολΔ. Αν οι διάδικοι, που είχαν αρχικώς παραστεί κατά τη συζήτηση της υπόθεσης, απουσιάζουν κατά την επανάληψη αυτής, θεωρούνται δικαζόμενοι κατ αντιμωλία. ΟΡΟΦΟΚΤΗΣΙΑ. Στη διαδικασία των άρθ. 648 επ. ΚΠολΔ υπάγονται οι διενέξεις μεταξύ των συνιδιοκτητών που απορρέουν από τη σχέση της οροφοκτησίας, που αφορούν την εφαρμογή και ερμηνεία της πράξης σύστασης οροφοκτησίας και του κανονισμού, στις οποίες περιλαμβάνεται και εκείνη που έχει αντικείμενο την επιδίωξη της άρσης κατασκευάσματος, που έγινε από συνιδιοκτήτη καθ υπέρβα ση των ορίων της συνιδιοκτησίας. Κρίση ότι, με βάση την ερμηνεία της πράξης της οροφοκτησίας, η εκ μέρους της εναγομένης κατασκευή στον χώρο του φρέατος του ανελκυστήρα δίπλα από την είσοδο του διαμερίσματός της και αποκλειστική χρήση πρόχειρης αποθήκης, δεν είναι παράνομες. ΕΦΕΤΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ 597/2012 Πρόεδρος: Ηλέκτρα Παλούκη. Εισηγήτρια: Ειρήνη Γκορτσίλα. 1 / 6
Από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 307 και 254 ΚΠολΔ προκύπτει ότι, αν για οποιοδήποτε λόγο, που εμφανίζεται μετά τη συζήτηση της υπόθεσης, καταστεί αδύνατη η έκδοση απόφασης, επιβάλλεται η επανάληψη της συζήτησης, αφού οριστεί νέα δικάσιμος και κοινοποιηθεί κλήση. Η επαναλαμβανόμενη συζήτηση θεωρείται συνέχεια της προηγούμενης. Έτσι, σε περίπτωση επανάληψης της συζήτησης, κατ εφαρμογή του άρθρου 307 ΚΠολΔ, αν οι διάδικοι που είχαν αρχικώς παραστεί κατά τη συζήτηση της υπόθεσης απουσιάζουν κατά την επανάληψη αυτής, θεωρούνται δικαζόμενοι κατ αντιμωλία, δίχως να είναι απαραίτητο αυτοί να καταθέσουν νέες προτάσεις, ενώ επιτρέπεται η συμπλήρωση αυτών που έχουν ήδη κατατεθεί (ΕΑ 1503/2010 Αρμ. 2010/1197, ΕΑ 961/2009 ΕλλΔνη 51/1058, ΕφΠατρ 1009/2008 ΑχΝομ. 2009/410, ΕΑ 1849/2001 ΕλλΔνη 44/208). Στην προκειμένη περίπτωση με την υπ αριθ. 39/2011 πράξη του Προέδρου του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του παρόντος Δικαστηρίου νόμιμα φέρεται προς ανασυζήτηση η από 21.05.2009 έφεση κατά τη διάταξη του άρθρου 307 ΚΠολΔ, όπως το τελευταίο εδάφιο αντικαταστάθηκε από το άρθρο 81 2 του ν. 3659/2008, επί της οποίας αν και συζητήθηκε κατά τη δικάσιμο της 8.12.2009, αντιμωλία των διαδίκων, δεν εκδόθηκε απόφαση από την ορισθείσα εισηγήτρια δικαστή εντός οκταμήνου και με πράξη του Προέδρου του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Δικαστηρίου της αφαιρέθηκε η δικογραφία. Η υπό κρίση από 21.5.2009 (αρ. εκθ. καταθ. 4961/22.05.2009) έφεση των εναγομένων, που ηττήθηκαν στην πρωτοβάθμια δίκη, κατά της υπ αριθ. 1108/2009 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, που εκδόθηκε με παρόντες του διαδίκους, κατά την ειδική διαδικασία των άρθρων 648 επ. ΚΠολΔ, έχει ασκηθεί νομότυπα και εμπρόθεσμα (βλ την από 22.5.2009 επισημείωση της δικαστικής επιμελήτριας στο Πρωτοδικείο Αθηνών Αν.Π. επί αντιγράφου της εκκαλουμένης απόφασης. Πρέπει, λοιπόν, να γίνει δεκτή και να ερευνηθεί περαιτέρω ως προς το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων της, κατά την ίδια ως άνω διαδικασία. Ο ενάγων και ήδη εφεσίβλητος στην από 25.9.2007 (αριθ. εκθ. καταθ. 5250/27.9.2007) αγωγή του ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, ιστορούσε ότι ο ίδιος και οι εναγόμενες και ήδη εκκαλούσες είναι κύριοι αυτοτελών οριζόντιων ιδιοκτησιών της αναφερόμενης σ αυτή οικοδομής, η οποία έχει υπαχθεί στις διατάξεις του ν. 3741/1929 και των άρθρων 1002 και 1117 ΑΚ με την αναφερόμενη νομίμως μεταγεγραμμένη συμβολαιογραφική πράξη. Ισχυρίζονταν δε περαιτέρω ότι οι εναγόμενες προσέβαλαν το εμπράγματο δικαίωμα συγκυριότητος και σύννομης αυτού επί του κοινόκτητου και κοινόχρηστου χώρου που αφέθηκε για την κατασκευή του ανελκυστήρα με την εκ μέρους τους αυθαίρετη κατάληψη αυτού, αφού με την τοποθέτηση πατώματος και πόρτας στο 2 / 6
χώρο του υπερυψωμένου ισογείου η πρώτη και του πρώτου ορόφου η δεύτερη προσάρτησαν εντέλει αυτόν στην παρακείμενη αυτοτελή οριζόντια ιδιοκτησία τους. Ζητούσε δε να υποχρεωθούν οι εναγόμενες να άρουν τις άνω αυθαίρετες κατασκευές, αποδίδοντας τον προορισμένο για την κατασκευή του ανελκυστήρα χώρο, ελεύθερο στην κοινή χρήση όλων των συνιδιοκτητών, άλλως να επιτραπεί στον ίδιο να προβεί στην αποξήλωση αυτών με δαπάνες των εναγομένων, υποχρεούμενης κάθε εναγομένης να προκαταβάλει σ αυτόν το ποσό 500 ευρώ προς κάλυψη της σχετικής δαπάνης που θα απαιτηθεί και τέλος να παραλείπουν οι εναγόμενες στο μέλλον κάθε πράξη διατάραξης του δικαιώματός του στον κοινόχρηστο αυτό χώρο του φρέατος του ανελκυστήρα. Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, με την εκκαλουμένη απόφασή του, έκανε δεκτή την αγωγή ως βάσιμη κατ ουσία και υποχρέωσε τις εναγόμενες να αφαιρέσουν από το φρέαρ του ανελκυστήρα του ορόφου, στον οποίο βρίσκεται η χωριστή οριζόντια ιδιοκτησία καθεμιάς, τις αυθαίρετες κατασκευές (πάτωμα και πόρτα) αποδίδοντας αυτό στην κοινή χρήση όλων των συνιδιοκτητών της οικοδομής, άλλως σε περίπτωση μη συμμόρφωσής τους επέτρεψε στον ενάγοντα να προβεί στις άνω ενέργειες, με την υποχρέωση καταβολής καθεμιάς σ αυτόν ποσού 300 ευρώ. Υποχρέωσε επίσης τις εναγόμενες να παραλείπουν στο μέλλον κάθε είδους κατάληψη του κοινόχρηστου χώρου του φρέατος του ανελκυστήρα. Κατά της απόφασης αυτής παραπονούνται ήδη οι εκκαλούσες με την κρινόμενη έφεση με τους λόγους που εκθέτουν σ αυτή και ανάγονται σε εσφαλμένη εφαρμογή του νόμου και κακή εκτίμηση των αποδείξεων, αιτούμενες την εξαφάνισή της και την απόρριψη της αγωγής. Κατά το άρθρο 17 2 ΚΠολΔ στην αρμοδιότητα των Μονομελών Πρωτοδικείων υπάγονται και οι διαφορές ανάμεσα στους ιδιοκτήτες ορόφων ή διαμερισμάτων από τη σχέση της οροφοκτησίας. Κατά την έννοια διατάξεως αυτής υπάγονται στην αρμοδιότητα του Μονομελούς Πρωτοδικείου, ανεξαρτήτως της αξίας του αντικειμένου της διαφοράς και δικάζονται κατά τη διαδικασία των άρθρων 648-657 ΚΠολΔ, σύμφωνα με το άρθρο 647 2 ΚΠολΔ, οι διενέξεις μεταξύ των συνιδιοκτητών που απορρέουν από τη σχέση της οροφοκτησίας, δηλαδή οι αναφερόμενες στο ν. 3741/1929 «περί ιδιοκτησίας κατ ορόφους» που διατηρήθηκε σε ισχύ με το άρθρο 54 του ΕισΝΑΚ, που αφορούν την εφαρμογή και ερμηνεία της πράξεως συστάσεως οριζόντιας ιδιοκτησίας και του κανονισμού, στις οποίες περιλαμβάνεται και εκείνη που έχει αντικείμενο την επιδίωξη της άρσεως κατασκευάσματος, που έγινε από συνιδιοκτήτη καθ υπέρβαση των ορίων της συνιδιοκτησίας (ΟλΑΠ 35/2005 ΕλλΔνη 46/1035, ΑΠ 488/2005 ΕλλΔνη 46/1400, ΕφΛαρ 541/2007 Δικογρ. 2008/153, ΕφΠειρ 1227/2005 ΠειρΝομ 2006/29). Στην προκειμένη περίπτωση, από το εκτεθέν περιεχόμενο της ένδικης αγωγής καθίσταται σαφές ότι με αυτή δεν επιζητείται η αναγνώριση υπέρ του ενάγοντος κυριότητας ή νομής ή άλλου εμπραγμάτου δικαιώματος επί του επιδίκου κοινοχρήστου χώρου, αλλά η επίλυση διαφοράς μεταξύ των διαδίκων ιδιοκτητών οριζοντίων ιδιοκτησιών οικοδομής ως προς την ύπαρξη και την έκταση των δικαιωμάτων και υποχρεώσεών τους από τη συστατική της οροφοκτησίας πράξη, κατ εφαρμογή των διατάξεων του ν. 3741/1929 και την εν γένει χρήση κοινόχρηστων πραγμάτων για την οποία δεν απαιτείται ούτε προσδιορισμός της αξίας του αντικειμένου της διαφοράς, ούτε εγγραφή της αγωγής στα βιβλία διεκδικήσεων (ΑΠ 528/1987 ΝοΒ 36/1411, ΕφΠειρ 1227/2005 ο.π., ΕΑ 707/2001 ΕλλΔνη 42/1673, ΕΑ 1372/1997 ΕλλΔνη 40/134, ΕΑ 6533/1991 ΕλλΔνη 33/91), δικάζεται δε κατά τη διαδικασία των άρθρων 3 / 6
647 επ. ΚΠολΔ από το αρμόδιο καθ ύλην, κατ άρθρο 17 2 ΚΠολΔ, Μονομελές Πρωτοδικείο και δεν πρόκειται για αγωγή περί νομής δικαζόμενη κατά την τακτική διαδικασία, εφόσον δεν υφίσταται δικαίωμα προσβολής της νομής του οροφοκτήτου ενάγοντος επί του διαμερίσματός του. Επομένως, το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, κρίνοντας κατά τον ίδιο τρόπο, ορθά ερμήνευσε και εφάρμοσε το νόμο, ώστε όσα αντίθετα υποστήριξαν οι εναγόμενες πρωτοδίκως περί απαραδέκτου της αγωγής λόγω μη εγγραφής της στα βιβλία διεκδικήσεων και περί καθ ύλην αναρμοδιότητας του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου προς εκδίκαση αυτής και επαναφέρουν με τον πρώτο λόγο έφεσης, είναι αβάσιμα και απορριπτέα. Από αποδεικνύονται τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Η πρώτη εναγόμενη περί τα έτη 1982-1983 επί οικοπέδου, εμβαδού 203,20 τ.μ., κυριότητός της, ανήγειρε διώροφη οικοδομή, που βρίσκεται επί της συμβολής των οδών και στην Πετρούπολη Αττικής. Με την υπ αριθ. 3774/06.10. 1987 πράξη της συμβολαιογράφου Αθηνών Μ.Μ., νομίμως μεταγραφείσα στα βιβλία μεταγραφών του Υποθηκοφυλακείου Λιοσίων, συνέστησε οριζόντια ιδιοκτησία και κατήρτισε τον κανονισμό της οικοδομής, υπαγάγοντας αυτή στις διατάξεις του ν. 3741/1929 «περί της ιδιοκτησίας κατ ορόφους», όπως τροποποιήθηκε με το ν.δ. 1024/1971 και των άρθρων 1002 και 1117 ΑΚ. Συγκεκριμένα δημιουργήθηκαν δύο αυτοτελείς διηρημένες οριζόντιες ιδιοκτησίες στο ημιυπόγειο, που χαρακτηρίσθηκαν ως αποθήκες-καταστήματα, με πρόσοψη επί της οδού Ν., επιφανείας 27,30 και 25,35 τ.μ. η καθεμία και ποσοστό συνιδιοκτησίας εξ αδιαιρέτου επί του οικοπέδου 10/100 η καθεμία, μία αυτοτελής διηρημένη ιδιοκτησία (διαμέρισμα) στο υπερυψωμένο ισόγειο, επιφανείας 75,44 τ.μ., με ποσοστό συνιδιοκτησίας επί του οικοπέδου 20/100, καθώς και ένα διαμέρισμα στον πρώτο όροφο, επιφανείας 80,92 τ.μ., με ποσοστό συνιδιοκτησίας εξ αδιαιρέτου επί του οικοπέδου 20/100. Με τη νομίμως μεταγεγραμμένη υπ αριθ. 1303/22.1.1992 πράξη του συμβολαιογράφου Αθηνών Γ.Β. η πρώτη εναγομένη μεταβίβασε κατά κυριότητα, λόγω πωλήσεως, στη δεύτερη εναγόμενη, θυγατέρα της αδελφής της, το ημιτελές τότε διαμέρισμα του πρώτου ορόφου, ενώ μετά τη διόρθωση της συστατικής πράξης της οροφοκτησίας ως προς τον χαρακτηρισμό των δύο αυτοτελών οριζοντίων ιδιοκτησιών του ημιυπόγειου από αποθήκες - καταστήματα μόνον σε αποθήκες με την υπ αριθ. 5669/15.02.2001 νομίμως μεταγε-γραμμένη συμβολαιογραφική πράξη του συμβολαιογράφου Αθηνών Γ.Β., η πρώτη εναγόμενη με τη νομίμως μεταγεγραμμένη υπ αριθ. 5682/22.2.2001 πράξη του ίδιου ως άνω συμβολαιογράφου μεταβίβασε λόγω δωρεάς εν ζωή στον αδελφό της-ενάγοντα τις δύο αυτές αυτοτελείς οριζόντιες ιδιοκτησίες του ημιυπογείου, τις οποίες στη συνέχεια ο ίδιος συνένωσε και διαρρύθμισε σε διαμέρισμα, όπου έκτοτε διαμένει με την οικογένειά του. Σημειωτέον ότι το διαμέρισμα αυτό έχει ανεξάρτητη είσοδο από την οδό Ν., ενώ οι λοιπές οριζόντιες ιδιοκτησίες της οικοδομής έχουν είσοδο από την οδό Υ. Συνεπώς, οι διάδικοι είναι ιδιοκτήτες των αυτοτελών οριζοντίων ιδιοκτησιών της οικοδομής αυτής, συγκύριοι δε και συννομείς στους κοινόκτητους και κοινόχρηστους χώρους της, στους οποίους σύμφωνα με τη συστατική της οροφοκτησίας πράξη και μετά την τροποποίηση αυτής, μεταξύ άλλων περιλαμβάνονται το κλιμακοστάσιο, οι διάδρομοι, δύο αποθήκες στο υπόγειο, το φρέαρ του ανελκυστήρα και το δώμα, ενώ το δικαίωμα της καθ ύψος επέκτασης της οικοδομής με ποσοστό συνιδιοκτησίας 40/100 εξ αδιαιρέτου επί του οικοπέδου ανήκει αποκλειστικά στην πρώτη εναγόμενη. Αφ ότου κατασκευάσθηκε η 4 / 6
οικοδομή αυτή και μέχρι την άσκηση της αγωγής δεν έγινε εγκατάσταση ανελκυστήρα στον για το λόγο αυτό αφεθέντα χώρο, αφ ενός για οικονομικούς λόγους και αφ ετέρου διότι δεν υπήρχε ιδιαίτερη επιτακτική ανάγκη για την εγκατάστασή του, αφού η οικοδομή διαθέτει μόνον ημιυπόγειο, υπερυψωμένο ισόγειο και πρώτο όροφο και δεν έχει ακόμη ανεγερθεί ο δεύτερος όροφος. Στις αρχές του έτους 2006 οι δύο εναγόμενες το χώρο του φρέατος του ανελκυστήρα του υπερυψωμένου ισογείου η πρώτη και του πρώτου ορόφου η δεύτερη, που βρίσκεται δίπλα από το διαμέρισμα της καθεμιάς, μετέτρεψαν προσωρινά σε αποθήκη, τοποθετώντας ως βάση ένα σιδηρό πλαίσιο, στο οποίο προσαρμόστηκε συρμάτινο πάτωμα και μία ξύλινη πόρτα, χώρο, τον οποίο έκτοτε χρησιμοποιούν για την εναπόθεση ειδών καθαριότητας (σκούπες, κουβάδες, απορρυπαντικά). Ο ενάγων εναντιώθηκε στην από τις εναγόμενες κατάληψη και μετατροπή αυτή του κοινόχρηστου χώρου του φρέατος του ανελκυστήρα σε αποθήκες αρχικά με την επίδοση της από 9.3.2007 εξώδικης διαμαρτυρίας-δήλωσης και στη συνέχεια με την άσκηση της ένδικης αγωγής, υποστηρίζοντας ότι προσβάλλεται το δικαίωμα αυτού σύγχρησης του κοινόχρηστου χώρου, αφού καθίσταται αδύνατη τοποθέτηση ανελκυστήρα. Όμως, στη συστατική της οροφοκτησίας πράξη και κανονισμό της οικοδομής, καθώς και στη μεταγενέστερη τροποποιητική αυτής συμβολαιογραφική πράξη, όπου γίνεται περιγραφή των κοινοκτήτων και κοινοχρήστων χώρων του υπογείου, συνολικής επιφα νείας 27,26 τ.μ., δηλαδή το κλιμακοστάσιο προσπέλασης προς το ισόγειο, ο κοινόχρηστος διάδρομος, το φρέαρ του ανελκυστήρα, μία μεγάλη αποθήκη που χρησιμοποιείται ως λεβητοστάσιο και αποθήκη καυσίμων και μία μικρή αποθήκη, περιέχεται και ο εξής όρος «όποιος χώρος δεν χρησιμοποιείται ως κοινόκτητος και κοινόχρηστος, ανήκει αποκλειστικά στην εδώ εμφανισθείσα», δηλαδή στην πρώτη εναγόμενη. Ερμηνευομένης δε της άνω δικαιοπρακτικής βούλησης της πρώτης εναγόμενης, κατά τις διατάξεις των άρθρων 173 και 200 ΑΚ, δεδομένου ότι κατά τη διατύπωση του όρου αυτού υφίσταται ασάφεια και αμφιβολία ως προς το είδος του δικαιώματος, το οποίο η πρώτη εναγόμενη επεφύλαξε για τον εαυτό της σε περίπτωση που κάποιος εκ των οριζομένων ως κοι νοχρήστων χώρων δεν ήθελε χρησιμοποιηθεί ως τοιούτος, θα πρέπει να γίνει δεκτό, σύμφωνα με τους κανόνες της καλής πίστης και των συναλλακτικών ηθών, ότι πρόκειται για το δικαίωμα αποκλειστικής χρήσης. Η πρώτη εναγόμενη, συνεπώς, σύμφωνα με τον άνω ρητό όρο του κανονισμού, μέχρις ότου χρησιμοποιηθεί ο άνω κοινόχρηστος χώρος για το λόγο που προβλέφθηκε ως τέτοιος, δηλαδή μέχρι να αποφασισθεί και εγκατασταθεί ανελκυστήρας στην εν λόγω οικοδομή, έχει το δικαίωμα αποκλειστικής χρήσης του φρέατος του ανελκυστήρα και βέβαια όχι μόνον του χώρου του υπογείου, όπου ρητή γίνεται αναφορά, αλλά και της ύπερθεν αυτού αέρινης στήλης καθ όλο το ύψος της οικοδομής, την οποία εκ κατασκευής θα καταλάβει, όταν ο ανελκυστήρας εγκατασταθεί. Η πρώτη εναγόμενη κατά τη σύσταση της οροφοκτησίας και κατάρτιση του κανονισμού προέβη μονομερώς, όπως είχε δικαίωμα, στη θέσπιση του άνω όρου, που δεσμεύει και τους ειδικούς διαδόχους αυτής, μεταγενέστερους ιδιοκτήτες, που προσχώρησαν στον κανονισμό, αφού οι διατάξεις του έχουν ισχύ νόμου μεταξύ των συνιδιοκτητών και παραμένουν έγκυρες και ισχυρές ακόμα και όταν έρχονται σε αντίθεση με αναγκαστικού δικαίου διατάξεις της πολεοδομικής νομοθεσίας, εφ όσον αυτές επισύρουν για την παράβαση μόνον διοικητικές ή ποινικές κυρώσεις (ΕΑ 6/2008 ΕπΔικΠολυκ. 2008/140, ΕΑ 466/2003 ΕπΔικΠολυκ. 2005/49). Ο δε ενάγων, αφ ης αποδέχθηκε τη δωρεά εν ζωή των δύο αποθηκών του ημιυπόγειου, που συνέστησε υπέρ αυτού η πρώτη εναγόμενη-αδελφή του και τις οποίες στη συνέχεια μετέτρεψε σε διαμέρισμα, όπου διαμένει με την οικογένειά του και με το ίδιο δωρητήριο συμβόλαιο 5 / 6
προσχώρησε ανεπιφύλακτα στη συστατική της οροφοκτησίας πράξη και τον κανονισμό της οικοδομής, δεν μπορεί μεταγενέστερα να αμφισβητήσει τον άνω τεθέντα όρο και το δικαίωμα αποκλειστικής χρήσης στο φρέαρ του ανελκυστήρα που επεφύλαξε για τον εαυτό της η πρώτη εναγόμενη που συνέστησε την οροφοκτησία (ΕΑ 466/2003 ο.π., ΕΑ 9144/1991 ΕλλΔνη 34/1503). Η εκ μέρους της συνεπώς κατασκευή στον διαστάσεων 1,00 Χ 1,30 μ. χώρο του φρέατος του ανελκυστήρα στο υπερυψωμένο ισόγειο δίπλα από την είσοδο του διαμερίσματός της και αποκλειστική χρήση της πρόχειρης αυτής αποθήκης, καθώς και η αντίστοιχη κατασκευή στον πρώτο όροφο, που κατά παραχώρηση του σχετικού δικαιώματός της επέτρεψε στη δεύτερη εναγόμενη, ανεψιά της, που έκτοτε αυτή χρησιμοποιεί, δεν είναι παράνομες, όπως ο ενάγων υποστηρίζει. Εξάλλου ιδιαίτερα θα πρέπει να επισημανθεί ότι πρόκειται για προσωρινές κατασκευές, οι οποίες ευχερώς μπορούν να αποξηλωθούν εφ όσον οι συνιδιοκτήτες αποφασίσουν να εγκαταστήσουν ανελκυστήρα, ουδέ αυτές προσβάλλουν την αισθητική της οικοδομής, ούτε έχουν επιπτώσεις στην στατικότητά της. Συνεπώς, η εκκαλουμένη απόφαση, η οποία έκρινε άλλως και έκανε δεκτή την αγωγή, υποχρεώνοντας τις εναγόμενες να αφαιρέσουν τις άνω κατασκευές από το φρέαρ του ανελκυστήρα, αποδίδοντας αυτό στην κοινή χρήση όλων των συνιδιο κτητών, άλλως να επιτραπεί στον ενάγοντα να πράξει τούτο με δαπάνες των εναγομένων, έσφαλε ως προς την ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου και εκτίμηση των αποδείξεων και θα πρέπει κατά παραδοχή του σχετικού τρίτου λόγου έφεσης, παρελκούσης της έρευνας των λοιπών, να εξαφανιστεί, να διακρατηθεί και δικαστεί η υπόθεση από το δικαστήριο αυτό και να απορριφθεί η αγωγή ως ουσιαστικά αβάσιμη. 6 / 6