Μικροί συγγραφείς γεμάτοι φαντασία Α 2 Τάξη Ελληνοαγγλική Αγωγή 2016-2017
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ Εισαγωγή..3 Η περιπέτεια του μάγου.4 Ο Ταχυτητούλης και η κόρη του βασιλιά..9 Η Λουλουδένια και η χαμένη της φωνή..16 Η Μαρία και η μάγισσα...23 Η μάγισσα και το ξωτικό..32
Στα πλαίσια του μαθήματος της Γλώσσας, οι μαθητές της Α Τάξης χωρίστηκαν σε ομάδες με σκοπό να δημιουργήσουν ένα παραμύθι. Η κάθε ομάδα χρησιμοποίησε από 6 βοηθητικές κάρτες. Πρόκειται για κάρτες δημιουργικής γραφής που εξάπτουν τη φαντασία των παιδιών αλλά ταυτόχρονα τα βοηθούν να οργανώσουν τις ιδέες τους έτσι ώστε η ιστορία τους να έχει αρχή, μέση και τέλος. Επίσης αυτές οι κάρτες βοηθούν τα παιδιά ώστε η γραφή τους να είναι περισσότερο περιγραφική. Στη συνέχεια η κάθε ομάδα πρότεινε κάποιους τίτλους ώστε να βρεθεί ο καταλληλότερος για το κάθε παραμύθι. Τέλος κάθε παιδί ανέλαβε να εικονογραφήσει μέρος του παραμυθιού που έγραψε με την ομάδα του. Από όλη αυτή τη δουλειά τα οφέλη είναι πολλά, συνεργασία, αίσθημα ότι ανήκω σε μια ομάδα, δημιουργώ, συνεισφέρω, χαίρομαι και αγαπώ αυτό που κάνω. Με τη δημιουργία αυτού του μικρού, μα συνάμα τόσο σπουδαίου βιβλίου ολοκληρώνεται η δουλειά των παιδιών μας στην Α Δημοτικού. Είμαστε περήφανες για τα παιδιά μας και ευχόμαστε να είναι πάντα τόσο δημιουργικά. ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ!!! Με αγάπη οι δασκάλες σας!!!!
Η περιπέτεια του μάγου Συγγραφική ομάδα: Αλέξανδρος, Βίκτωρας, Κωστής, Λάμπρος, Παναγιώτης, Χάρης
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας μάγος, ο Αριστοφάνης, που είχε και ένα κατοικίδιο ποντίκι. Ζούσε σε ένα σύννεφο που το λέγανε Μαγούπολη. Αυτός ο μάγος είχε και ένα θησαυροφυλάκιο με ένα πλούσιο θησαυρό.
Μια μέρα ήρθε ένα κακό ξωτικό και έκλεψε το θησαυρό, από τον Αριστοφάνη. Όταν ο μάγος κατάλαβε ότι του είχαν κλέψει το θησαυρό στενοχωρήθηκε πολύ.
Εκείνη τη στιγμή εμφανίστηκε ένας ζωγράφος. Φορούσε ένα ωραίο κοστούμι και κρατούσε ένα πινέλο και μπογιές. Τον ζωγράφο τον έλεγαν Τσάρλη. Όταν ο Τσάρλη είδε το μάγο στενοχωρημένο τον ρώτησε γιατί είναι στενοχωρημένος. Ο μάγος του απάντησε ότι ένα ξωτικό του είχε κλέψει το θησαυρό.
Ο ζωγράφος επειδή ήθελε να τον βοηθήσει, του είπε ότι ζωγραφίζει μαγικά. Τότε του ζωγράφισε ένα ωραίο πίνακα με το θησαυρό του. Επίσης ζωγράφισε το ξωτικό σε μια πόλη μακρινή. Ξαφνικά ο πίνακας ζωντάνεψε. Ο μάγος γύρισε στην πόλη του ευχαριστημένος και διηγήθηκε στους φίλους του, την ιστορία του και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα.
Ο Ταχυτητούλης και η κόρη του βασιλιά Συγγραφική ομάδα: Αριστοτέλης, Γιάννης Μ., Γιάννης Π., Γιώργος, Παντελής, Φίλιππος
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ο Ταχυτητούλης, το ξωτικό. Ήταν ψηλός και αδύνατος. Συνήθιζε να φοράει ένα λαχανί σακάκι και ένα πολύχρωμο κασκόλ με ρίγες. Τα παπούτσια του ήταν πράσινα και είχαν στριφογυριστές μύτες. Του άρεσε τις νύχτες να παίρνει το φαναράκι του και να περιπλανιέται στις γειτονιές.
Ο Ταχυτητούλης έμενε σε ένα χωριό. Αυτό το χωριό είχε ψηλά σπίτια με ωραία μεγάλα παράθυρα και υπέροχα χρώματα. Είχε πολλά καταπράσινα δέντρα με καρπούς και στους κορμούς των δέντρων έπαιζαν σκιουράκια.
Ο Ταχυτητούλης ήθελε να βρει ένα σεντούκι με θησαυρούς και για αυτό διάβαζε πολλά βιβλία. Όταν έμαθε ο κακός βασιλιάς με το στέμμα ότι ο Ταχυτητούλης πάει να βρει ένα θησαυρό και θέλει να τον πάρει για τον εαυτό του ζήλεψε πολύ.
Ξαφνικά σε μια λίμνη εμφανίζεται ένας βάτραχος που είχε έρθει για να βοηθήσει τον Ταχυτητούλη. Κρατούσε ένα μαγικό σπαθί. Όταν ο βάτραχος σήκωσε ψηλά το σπαθί, αυτό έβγαζε μαγεία. Με τη μαγεία αυτή εξόρισαν τον κακό βασιλιά. Ο Ταχυτητούλης με το βάτραχο και το μαγικό σπαθί έψαξαν το θησαυρό μέχρι που το βρήκαν σε μια σπηλιά μιας θάλασσας. Όταν είδαν το σεντούκι, το άνοιξαν και είδαν τα χρήματα. Χοροπηδούσαν από τη χαρά τους. Πήραν το σεντούκι και το πήγαν στη στεριά.
Ο Ταχυτητούλης ευχαρίστησε το βάτραχο για αυτά που έκανε. Μετά γύρισε στο σπίτι του καμαρωτός και κοιμήθηκε γιατί ήταν πολύ κουρασμένος. Την άλλη ημέρα πήγε στο βασιλιά και του είπε: " Θα σου δώσω όλα αυτά τα χρήματα με ανταλλαγή να μου δώσεις την κόρη σου." Ο βασιλιάς δέχτηκε την πρόταση και του έδωσε την κόρη του.
Ο Ταχυτητούλης με την Αλεξάνδρα, την κόρη του βασιλιά έφτιαξαν το δικό τους σπίτι και ζήσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα.
Συγγραφική ομάδα: Αγγελική, Δήμητρα Π., Ελισάβετ, Λυδία, Μαρίζα, Παυλίνα
Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε μια νεράιδα με το όνομα Λουλουδένια. Η Λουλουδένια είχε χρυσαφένια μαλλιά. Συνήθιζε να φοράει μωβ φορέματα με φιόγκους και ήταν λεπτή. Η ίδια ζούσε σε ένα παλάτι στο διάστημα. Το παλάτι της ήταν μπλε με μοβ και οι πόρτες ήταν καφέ. Η νεράιδα συχνά ονειρευόταν ξωτικά και πολλά δώρα με κόκκινες κορδέλες..
Μια μέρα όμως στο παλάτι εμφανίστηκαν δύο κακές δίδυμες αδελφές που κατέστρεψαν τη ζωή της νεράιδας. Τη μάγεψαν και της πήραν την φωνή. Από το πουθενά εμφανίστηκε η Φιφή ένα κουνελάκι. Ήταν γλυκούλικο, μικρό και χαριτωμένο. Φορούσε ένα μοβ καπέλο στο κεφαλάκι της.
Το κουνελάκι ρώτησε τη Λουλουδένια τι έχει και είναι τόσο στενοχωρημένη. Η Λουλουδένια επειδή δεν μπορούσε να μιλήσει του απάντησε με παντομίμα για το τι είχε συμβεί. Στην αρχή αυτό δυσκολεύτηκε λίγο να καταλάβει τι έπαθε η Λουλουδένια, όμως στη συνέχεια κατάφερε να καταλάβει τι ακριβώς είχε συμβεί..
Έτσι, το κουνελάκι εμφάνισε ένα μαγικό αντικείμενο, που ήταν μια πορτοκαλί κολοκύθα, που είχε μάτια και στόμα. Το κουνελάκι έδωσε την κολοκύθα στην Λουλουδένια και της είπε πώς να τη χρησιμοποιήσει. " Πρώτα κούνησέ την μαγικά και μετά πες το μαγικό ξόρκι. Μπορείς να κάνεις δύο ευχές".
Όταν η Λουλουδένια κούνησε την κολοκύθα εμφανίστηκε η φωνή της. Η Λουλουδένια ήταν τόσο πολύ χαρούμενη ώστε για να το γιορτάσει έκανε ένα μεγάλο πάρτι. Σε αυτό το πάρτι κάλεσε και τις δύο δίδυμες κακές αδελφές.
Με το που ήρθαν οι δίδυμες αδελφές στο πάρτι, η Λουλουδένια πήρε την κολοκύθα στα χέρια της, την κούνησε δύο φορές και ευχήθηκε οι δίδυμες να γίνουν καλές. Η ευχή της Λουλουδένιας πραγματοποιήθηκε. Οι δίδυμες άλλαξαν συμπεριφορά. Από τότε έγιναν τρεις καλές φίλες. Στο πάρτι πέρασαν τέλεια, τραγούδησαν ωραία τραγούδια και έκαναν πολλές βουτιές στην πισίνα. Από τότε ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα.
Η Μαρία και η μάγισσα Συγγραφική ομάδα: Αναστασία, Δήμητρα Λ., Μαρίτα, Μελίνα Κ., Μελίνα Σ., Φένια, Χριστίνα
Μια φορά και έναν καιρό ζούσε μια πριγκίπισσα που την έλεγαν Μαρία. Αυτή ζούσε σε ένα χωριό όπου τα δέντρα έμοιαζαν με σκούπες ενώ τα σπίτια είχαν στη σκεπή τους καπέλα, καπέλα μαγισσών. Σε αυτό το χωριό ζούσαν και νεράιδες. Αυτές ανέβαζαν μια σκάλα στο φεγγάρι για να ανέβει η πριγκίπισσα Μαρία.
Όταν η Μαρία έφτασε το φεγγάρι άκουσε ένα Χι! Χι! Χι! Ξαφνικά εμφανίστηκε μια κακιά μάγισσα που της είπε: " Αν δε μου δώσεις τη θέση σου ως πριγκίπισσα θα σε εμποδίσω να μείνεις στο φεγγάρι". Η πριγκίπισσα Μαρία στενοχωρήθηκε πολύ και δεν ήξερε τι πραγματικά να πει. Καθώς καθόταν στο θρόνο της εμφανίστηκε ένας καλός μονόκερος. Είχε ροζ φτερά, απαλή λευκή γούνα και ένα μαγικό κέρατο με τα χρώματα του ουράνιου τόξου.
Η πριγκίπισσα ρώτησε τον μονόκερο αν μπορεί να τη βοηθήσει στο πρόβλημά της. Ο μονόκερος συμφώνησε και αμέσως έκανε μια λάμψη. Με τη λάμψη αυτή εμφανίστηκε ένα πινέλο που χρησιμοποίησε ο μονόκερος για να σχεδιάσει στον ουρανό ένα ουράνιο τόξο.
Μέσα στο ουράνιο τόξο εμφανίστηκαν δύο παιδιά, ένα κοριτσάκι και ένα αγοράκι. Το κοριτσάκι φορούσε ένα στέμμα και διάβαζε ένα παραμύθι. Το αγοράκι φορούσε ένα σκούφο νάνου, ένα πουκάμισο και στρογγυλά γυαλιά.
Καθώς εμφανίστηκαν τα παιδιά είδαν την πριγκίπισσα να δακρύζει. Αυτή ρώτησε τα παιδιά: " Γιατί βρεθήκατε εδώ μικρά παιδάκια; " και τα παιδάκια της απάντησαν : " Όταν κάποιος είναι στενοχωρημένος εμείς εμφανιζόμαστε για να τον βοηθήσουμε ". Η πριγκίπισσα τους εξήγησε ότι είναι στενοχωρημένη επειδή εξαφανίστηκε το φεγγάρι.
Εκείνη τη στιγμή τα δυο παιδιά είδαν ένα λαμπερό πράγμα στο θρόνο της. Το πήραν στα χέρια τους και είδαν ότι αυτό που έλαμπε ήταν ένα ραβδί. Όλοι μαζί ευχήθηκαν να γυρίσει το φεγγάρι αλλά δυστυχώς δεν τα κατάφεραν. Τότε τα παιδιά σκέφτηκαν να πάνε στο δάσος μήπως βρουν κάποιον που να ξέρει περισσότερα για το φεγγάρι.
Όταν πήγαν στο δάσος συνάντησαν μια νεράιδα. Αυτή άκουσε το πρόβλημά τους και τους είπε: " To φεγγάρι κρύβεται πίσω από το βουνό. Αν θέλετε να δείτε πάλι το φεγγάρι ψηλά στον ουρανό θα πρέπει να βάλετε το λαμπερό ραβδί μέσα στο ποτάμι και τότε να πείτε τις μαγικές λέξεις.
Η πριγκίπισσα και τα παιδιά τελικά έκαναν σωστά ότι τους είπε η καλή νεράιδα. Τότε η ευχή τους πραγματοποιήθηκε και από τότε το φεγγάρι είναι πάντα ψηλά στον ουρανό χαρούμενο να κοιτάζει την πριγκίπισσα και τα παιδιά. Και ζήσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα.
Η μάγισσα και το ξωτικό Συγγραφική ομάδα: Άγγελος, Δέσποινα, Κωνσταντίνος, Μελίνα Μπ., Μελίνα Χ., Ορφέας
Μια φορά και έναν καιρό ήταν μια καλή μάγισσα που την έλεγαν Φρίντα. Η Φρίντα ζούσε σε ένα ψηλό κάστρο στη χώρα των θαυμάτων. Εκεί δεν επιτρεπόταν η μουσική.
Αυτή, μια μέρα έχασε την μαγική της κολοκύθα η οποία είχε φτάσει στον ουρανό με τις χρυσές πεταλούδες και τις μπλε νότες. Αμέσως η Φρίντα πήγε να τη βρει αλλά όπως πετούσε συνάντησε έναν άγριο, πράσινο, μεγαλόσωμο δράκο που την κυνηγούσε ασταμάτητα.
Ξαφνικά η Φρίντα είδε ένα ευγενικό, πράσινο, μικρόσωμο ξωτικό το οποίο τη βοήθησε πολύ. Το ξωτικό της έδωσε ένα μαγικό κλειδί που έκανε το δράκο χαρούμενο.
Έτσι, ο δράκος έγινε φίλος με τη Φρίντα και δεν ήθελε πια να της κάνει κακό. Μάλιστα ο δράκος πέταξε ψηλά στον ουρανό, είδε την κολοκύθα και της την έφερε πίσω. Η Φρίντα πια ήταν ευτυχισμένη.