Θ.Α. ΑΜΕΛΙ ΗΣ ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΠΙΝΑΚΕΣ ΡΗΜΑΤΩΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 2010
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ Θ.Α Αµελίδης ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ 2 1. Ουσιαστικά 3 2. Επίθετα 9 3. Παραθετικά 14 4. Αντωνυµίες 17 5. Κλίση ρηµάτων (λύω, -άω, -έω, -όω) 23 6. Κλίση ρηµάτων σε -µι 29 7. Κλίση χρόνων Οριστικής 35 8. Υποτακτική 45 9. Ευκτική 45 10. Προστακτική 45 11. Μετοχή 47 12. Κλίση ανωµάλων ρηµάτων 51 13. Τα δίχρονα στην παραλήγουσα 53 14. Όµοιοι τύποι 54 15. Αρχικοί χρόνοι ρηµάτων Σύνταξη Παράγωγα 55 16. Βασικός πίνακας αρχικών χρόνων ρηµάτων 101 17. Κλίση βασικών ρηµάτων 107 18. Βασικός πίνακας αρχικών χρόνων ρηµάτων Σύνταξη 216 19. Φύλλο αξιολόγησης γραµµατικής - Απαντήσεις 223 20. Γενικό διάγραµµα Γραµµατικής 232
Θ.Α Αµελίδης ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ 3 ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΗΝΙΚΩΝ Περιλαµβάνει όλη τη Γραµµατική των Αρχαίων Ελληνικών µε τις βασικές γνώσεις που πρέπει να ξέρει ο µαθητής από την Α γυµνασίου µέχρι την Γ λυκείου σε ευκρινείς πίνακες, ελκυστικούς µε χρώµατα για όλα τα γραµµατικά φαινόµενα (π.χ. κλίση ουσιαστικών, επιθέτων, ρηµάτων, µετοχών, αρχικοί χρόνοι ρηµάτων κ.ά). Υπάρχει ακόµη φύλλο αξιολόγησης που περιλαµβάνει τα σηµαντικότερα σηµεία της γραµµατικής, για να µπορούµε να ελέγχουµε τις γνώσεις και τις ελλείψεις του µαθητή και να ενεργούµε ανάλογα. Υπάρχει µια σηµαντική καινοτοµία. Όλα τα γραµµατικά φαινόµενα είναι σε ψηφιακή µορφή και συγκεντρωµένα σε ένα µόνο πίνακα* ( είτε στο τέλος). Έτσι, καθηγητής ή ο µαθητής µπορεί να κάνει κλικ επάνω στο συγκεκριµένο φαινόµενο (π.χ. ουσιαστικά, κλίση ρηµάτων, αρχικοί χρόνοι) που αναζητά και να εµφανιστεί ο ανάλογος πίνακας µε τις σχετικές πληροφορίες. Μ αυτόν τον τρόπο έχουµε γρήγορα και εύκολα πρόσβαση σε όλη τη γραµµατική. Η Γραµµατική µπορεί να εκτυπωθεί: α) Σε ασπρόµαυρη µορφή, όπως εµφανίζεται στην αρχή. β) Σε έγχρωµη µορφή, όπως εµφανίζεται στο διάγραµµα, κάνοντας «κλικ στα βέλη. * Σηµείωση: Ο συγκεκριµένος πίνακας εδώ στο δείγµα (DEMO) ανοίγει µόνο εκεί όπου υπάρχει το βέλος.
Θ.Α Αµελίδης ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ 4 1. ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΦΩΝΗΕΝΤΑ ΦΩΝΗΕΝΤΑ ΙΦΘΟΓΓΟΙ Βραχέα: ε, ο Κύριοι: αι, ει, οι, υι, αυ, ευ, ηυ, ου (8) Μακρά: η, ω Καταχρηστικοί: ᾳ, ῃ, ῳ (3) ίχρονα: α, ι, υ Σηµείωση: Ολοι οι δίφθογγοι είναι µακρόχρονοι εκτός αι, οι, όταν βρίσκονται εντελώς στο τέλος της λέξης. ΚΑΝΟΝΕΣ ΤΟΝΙΣΜΟΥ ΠΠΛήγουσα ΠαραΛήγουσα Λήγουσα (Ασυναίρετη) Οξεία Μακρό µακρό = οξεία Ονοµαστική ὁ ἂνθρωπος Μακρό βραχύ = περισπωµένη Αιτιατική Κλητική Οξεία ῠ Γενική Περισπω- τοῦ ἀνθρώπου οτική µένη Σηµείωση: Κάθε βραχεία συλλαβή παίρνει οξεία Όταν η λήγουσα είναι µακρά δεν τονίζεται η ΠΠΛήγουσα
Θ.Α Αµελίδης ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ 5 2. ΕΠΙΘΕΤΑ ΙΙ. ΤΡΙΤΟΚΛΙΤΑ 1. α) Το αρσενικό των τριτοκλίτων επιθέτων σχηµατίζει τη: Γενική σε ος. π.χ. ταχς, το ταχέος. β) Το αρσενικό του επιθέτου σε -ς, εα, σχηµατίζει την: Ονοµαστική σε ες. π.χ. ο ταχες 2. Το θηλυκό του επιθέτου σε -ς, εα, παίρνει περισπωµένη. π.χ. ξς, ξεα. 3. Η γενική του πληθυντικού αριθµού θηλυκού γένους τονίζεται στη λήγουσα. π.χ. βαθεαι, βαθειν. 3. Π Α Ρ Α Θ Ε Τ Ι Κ Α Ι. ΕΠΙΘΕΤΑ ΘΕΤΙΚΟΣ ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΟΣ ΥΠΕΡΘΕΤΙΚΟΣ σος, η, ον σαίτερος, α, ον σαίτατος, η, ον ψιος, α, ον ψιαίτερος, α, ον ψιαίτατος, η, ον διος, α, ον διαίτερος, α, ον διώτερος, α, ον Ι. ΕΠΙΘΕΤΑ διαίτατος, η, ον διώτατος, η, ον ΘΕΤΙΚΟΣ ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΟΣ ΥΠΕΡΘΕΤΙΚΟΣ ασχρός, ά, όν, ασχίων τ ασχιον ασχιστος,η,ον χθρός, ά, όν χθίων χθιον χθιστος.η,ον δύς, εα, ύ δίων διον διστος,η,ον
Θ.Α Αµελίδης ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ 6 ΙΙ. ΕΠΙΡΡΗΜΑΤΑ ΘΕΤΙΚΟΣ ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΟΣ ΥΠΕΡΘΕΤΙΚΟΣ ασχρς ασχιον ασχιστα χθρς χθιον χθιστα δέως διον διστα καλς κάλλιον κάλιστα µέγα, µεγάλως µεζον µέγιστα δίως ον στα ταχέως, ταχύ, τάχα θττον τάχιστα 4. ΑΝΤΩΝΥΜΙΕΣ 8. Η αυτοπαθητική αντωνυµία µαυτο, µαυτς στο γ πρόσωπο γίνεται: Ε ν ι κ ό ς α ρ ι θ µ ό ς Γ αυτο - ατο αυτς - ατς αυτ - ατ αυτ - ατ Α αυτν - ατν αυτν - ατν αυτ - ατ 9. Οι δεύτεροι τύποι των αντωνυµιών: Προσωπική Ερωτηµατ. Αόριστη Αναφορική Γ µο- µου σο - σου τίνος -το τινς- του οτινος - του µο - µοι σο - σοι τίνι - τ τινί - τ τινι - τ Α µ - µε σ - σε τιν- ττα τινα - ττα
Θ.Α Αµελίδης ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ 7 5. ΚΛΙΣΗ ΡΗΜΑΤΩΝ ΟΡΙΣΤΙΚΗ ΕΝΕΣ. ΠΑΡΑΤ. ΜΕΛ. ΑΟΡΙΣΤ. ΠΑΡΑΚ. ΥΠΕΡΣΥΝΤΕΛ. λύω εις λυον ες λύσω σεις λυσα σας λέλυκα κας λελύκειν κεις ει ε σει σε κε κει οµεν οµεν σοµεν σαµεν καµεν κεµεν ετε ετε σετε σατε κατε κετε ουσι ον σουσι σαν κασι κεσαν λύω ς ωµεν ητε ωσι λύοιµι λύοις λύοι οιµεν οιτε οιεν λε /πίλυε λυέτω λύετε λυόντων λύσοιµι σοις λύσοι σοιµεν σοιτε σοιεν ΥΠΟΤΑΚΤΙΚΗ λύσω λελυκώς κυα - κς σς σ σωµεν σητε σωσι ς λελυκότες κυαι - κότα µεν ΕΥΚΤΙΚΗ λύσαιµι λελυκώς κυα - κς λύσαις * λύσαι * σαιµεν σαιτε σαιεν * σιν εην εης εη λελυκότες κυαι - κότα εµεν ΠΡΟΣΤΑΚΤΙΚΗ λσον λελυκώς κυα - κς λυσάτω λύσατε λυσάντων ε εεν σθι στω λελυκότες κυαι - κότα στε ντων ΑΠΑΡΕΜΦΑΤΟ λύειν λύσειν λσαι/πιλσαι λελυκέναι ΜΕΤΟΧΗ λύων λύσων λύσας λελυκώς λύουσα λον/πιλον λύσουσα λσον λύσασα λσαν λελυκυα λελυκός
Θ.Α Αµελίδης ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ 8 Σ Υ Ν Η Ρ Η Μ Ε Ν Α Ρ Η Μ Α Τ Α Ε ν ε σ τ ώ τ α ς Παρατ. ΟΡΙΣΤ. ΥΠΟΤ. ΕΥΚΤΙΚΗ ΠΡΟΣΤ. ΑΠΑΡ. ΜΕΤ. ΟΡΙΣΤΙΚΗ τιµ ς µεν σι τιµ ς µεν σι τιµµι/ην ς/ης /η µεν εν --- τίµα άτω --- ώντων Ε ν ε σ τ ώ τ α ς τιµν τιµν σα ν τίµων ας α µεν ων Παρατ. ΟΡΙΣΤ. ΥΠΟΤ. ΕΥΚΤΙΚ ΠΡΟΣΤ. ΑΠΑΡ. ΜΕΤ. ΟΡΙΣΤΙΚΗ τιµµαι ώµεθα σθε νται τιµµαι ώµεθα σθε νται τιµµην ο το µεθα σθε ντο --- τιµ άσθω --- σθε άσθων 6. ΡΗΜΑΤΑ σε -µι Ε ν ε σ τ ώ τ α ς τιµσθαι τιµώµενος ωµένη ώµενον τιµώµην το ώµεθα σθε ντο Παρατ. ΟΡΙΣΤ. ΥΠΟΤ. ΕΥΚΤ. ΠΡΟΣΤ. ΑΠΑΡ. ΜΕΤ. ΟΡΙΣΤ. στη- µι στ- στ-αίην ------ στά-ναι στά-ς* στη- ν στη- ς ς αίης στη στ-σα στη- ς στη- σι αίη στά-τω στά-ν στη- στα- µεν µεν αµεν ----- στα- µεν τε α τε (στάντος) -τε στ- σι σι αεν ντων -σαν
Θ.Α Αµελίδης ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ 9 7. Ο Ρ Ι Σ Τ Ι Κ Η Ε Ν Ε Σ Τ Ω Τ Α Σ - Π Α Ρ Α Τ Α Τ Ι Κ Ο Σ 1. Τα ρήµατα ζ, πειν, διψ, χρµαι κλίνονται όπως τα ρήµατα σε αω. Εχουν όµως η, όπου τα ρήµατα σε άω έχουν α,. 2. Τα ρήµατα σε έω µε µονοσύλλαβο θέµα συναιρούνται µόνο όταν µετά το χαρακτήρα ε ακολουθεί ε, ει (ε+ε = ει, ε + ει =ει). Ε Ν Ε Σ Τ Ω Τ Α Σ ΠΑΡΑΤ. Οριστική Υποτακτ. Ευκτική Προστακ. Απαρέµ. Μετοχή Οριστική ζ ζ ζ ζµεν ζ ζσι ζ ζς ζ ζµεν ζ ζσι ζην ζης ζη ζµεν ζ ζεν --- ζ ζήτω ζν ζν ζσα ζν ζων ζης ζη ζµεν ζ ζων ΑΟΡΙΣΤΟΣ β 1. Θέµα: Αύξηση παίρνει µόνο η Οριστική. π.χ. γαγον - γάγω 2. Καταλήξεις: Οριστική Παρατατικού (ον, ες, ε, οµεν, ετε, ον) Εγκλίσεις Ενεστώτα (ω, ς, / οιµι, οις, οι, ε/ ειν/ων) 3. Τονισµός: Ενεργητική φωνή Προστακτική λθέ δ ερ λαβ επ αλλά παράλαβε (σύνθετο) Απαρέµφατο Μέση φωνή Προστακτική Λήγουσα π.χ. γενο αλλά παράσχου Απαρέµφατο Λήγουσα π.χ. λαβεν Μετοχή Λήγουσα π.χ. λαβν Παραλήγουσα π.χ. γενέσθαι Μετοχή Προπαραλήγουσα π.χ. γενόµενος
Θ.Α Αµελίδης ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ 10 8. 9. ΥΠΟΤΑΚΤΙΚΗ - ΕΥΚΤΙΚΗ Τα ρήµατα γαµαι, δύναµαι, πίσταµαι, κρέµαµαι, πριάµην (β αόριστος του νοµαι) στην Υποτακτική και Ευκτική αναβιβάζουν τον τόνο. ΡΗΜΑ ΥΠΟΤΑΚΤΙΚΗ ΕΥΚΤΙΚΗ γαµαι δύναµαι πίσταµαι κρέµαµαι, πριάµην γωµαι, γ, γηται... δύνωµαι, δύν, δύνηται... πίστωµαι, πίστ, πίστηται κρέµωµαι, κρέµ, κρέµηται.. πρίωµαι, πρί, πρίηται... γαίµην, γαιο, γαιτο... δυναίµην, δύναιο, δύναιτο... πισταίµην, πίσταιο, πίσταιτο.. κρεµαίµην, κρέµαιο, κρέµαιτο... πριαίµην, πρίαιο, πρίαιτο... 10. ΠΡΟΣΤΑΚΤΙΚΗ 1. Η Προστακτική έχει την τάση να αναβιβάζει τον τόνο, όταν το επιτρέπει η λήγουσα. π.χ. παίδευε, παίδευσαι. Όταν η Προστακτική ενός ρήµατος είναι σύνθετη µε πρόθεση, τότε αναβιβι- βάζει τον τόνο στην τελευταία συλλαβή της πρόθεσης, αν το επιτρέπει η λήγουσα. π.χ. λύε, πίλυε,, κάτιδε (καθορ), κβαλλε, πόδος. 2. Αόριστος β Το β ενικό πρόσωπο των ρηµάτων: ρχοµαι, ρ, ερίσκω, λαµβάνω, λέγω, όταν δεν είναι σύνθετο, τονίζεται στη λήγουσα: λθ, δ, ερ, λαβ, επ. Αλλά σύνθετα αναβιβάζουν τον τόνο: πελθε, πάριδε, ξευρε, παράλαβε, πρόειπε. Το β ενικό πρόσωπο του µέσου αορίστου β (είτε απλό είτε σύνθετο) τονίζεται στη λήγουσα και παίρνει περισπωµένη. π.χ. γενο - παραγενο, λαβο - ντιλαβο.
Θ.Α Αµελίδης ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ 11 11. ΜΕΤΟΧΗ Σ Υ Ν Η Ρ Η Μ Ε Ν Α Ρ Η Μ Α Τ Α Ε Ν Ε Σ Τ Ω Τ Α Σ -άω Ε ν ι κ ό ς α ρ ι θ µ ό ς Π λ η θ υ ν τ ι κ ό ς α ρ ι θ µ ό ς Ο τιµν τιµσα τιµν τιµντες τιµσαι τιµντα Γ τιµντος τιµντι τιµώσης τιµώσ τιµντος τιµντι τιµώντων τιµσι τιµωσν τιµώσαις τιµώντων τιµσι Α τιµντα τιµσαν τιµν τιµντας τιµώσας τιµντα Κ τιµν τιµσα τιµν τιµντες τιµσαι τιµντα 12. ΚΛΙΣΗ ΑΝΩΜΑΛΩΝ ΡΗΜΑΤΩΝ Ε ν ε σ τ ώ τ α ς Παρατατικός ΟΡΙΣΤ. ΥΠΟΤ. ΕΥΚΤΙΚΗ ΠΡΟΣΤ. ΑΠΑΡ. ΜΕΤ. ΟΡΙΣΤΙΚΗ οδα οσθα οδε σµεν στε σασι εδ εδς εδ εδµεν εδ εδσι εδείην εδείης εδείη εδεµεν εδε εδεεν ---- σθι στω ---- στε στων εδέναι εδς εδυα εδς (εδότος) δειν, δη δεις,δησθα δει, δειν δεµεν,σµεν δετε, στε δεσαν, σαν
Θ.Α Αµελίδης ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ 12 13. ΤΑ ΙΧΡΟΝΑ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΛΗΓΟΥΣΑ Τα βαρύτονα ρήµατα έχουν τα δίχρονα (α, ι, υ) στην παραλήγουσα: ΡΗΜΑ ΧΡΟΝΟ ΕΞΑΙΡΟΥΝΤΑΙ -ζω -πτω -ττω, -σσω π,β,φ/τ.δ.θ -λλω -άνω -νυµι -ίω -ύω -νω, -ρω Βραχύ Μακρό γρύζω, κράζω κύπτω, πίπτω, ίπτω κηρύττω, πράττω βρίθω, θλίβω, νίβω, τρίβω, φρύγω, ψύγω παω, σθίω νύω, ρύω, λκύω, πτύω τίνω, φθίνω 14. Ο Μ Ο Ι Ο Ι Τ Υ Π Ο Ι ΡΗΜΑ δε, δει δρασαν δρ δέδρακα ε ν παισα ρ στε γειρα πιστήθην σαν ει σθι ΤΥΠΟΣ Ενεστώτας, Παρατατ. του δέω (έχω ανάγκη), δε, δέω-ω (δένω) Αόριστος του δράω-ω, Αόριστος β του διδράσκω Ενεστώτας του δράω-, Υποτ. αορίστου του διδράσκω Παρακείµενος του δράω-, Παρακείµενος του διδράσκω Οριστική Ενεστώτα του εµί εµαι Μετοχή Αορ. β του ηµι, Ουδέτερο αριθµητικού ες, µία, ν Αόριστος του παίζω παίω Ενεστώτας του ράω-, Μέλλοντας του λέγω Προστακτική Ενεστώτα του εµ, Χρονικός σύνδεσµος Αόριστος του γείρω γείρω Αόριστος παθητικός του πιστοµαι - πίσταµαι Παρατατικός του εµι οδα Παρατατικός Προστακτική του ηµι Προστακτική Ενεστώτα του εµί - οδα
Θ.Α Αµελίδης ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ 13 15. ΑΡΧΙΚΟΙ ΧΡΟΝΟΙ ΡΗΜΑΤΩΝ ΣΥΝΤΑΞΗ ΠΑΡΑΓΩΓΑ γιγνώσκω ἐγίγνωσκον γνώσοµαι ἔγνων ἔγνωκα ἐγνώκειν γιγνώσκοµαι ἐγιγνωσκόµην γνωσθήσοµαι ἐγνώσθην ἔγνωσµαι ἐγνώσµην Αιτιατική Αιτιατική - αιτιατική (κατηγορούµενο του αντικειµένου) Ειδικό τελικό απαρέµφατο Ειδική πρόταση Πλάγια ερώτηση Οµόρριζα Συνώνυµα Αντώνυµα γνώση, γνωστός, άγνωστος, άγνοια, (ανά-, διά-, επί-, από) γνωση, ανάγνωσµα, γνωριµία, γνώµη, γνωµικό, γνώµονας, άγνοια, αγνοούµενος αἰσθάνοµαι γνωρίζω, ἐπίσταµαι, οἶδα, κρίνω,µανθάνω, φρονῶ ἀγνοῶ 16. ΒΑΣΙΚΟΣ ΠΙΝΑΚΑΣ ΑΡΧΙΚΩΝ ΧΡΟΝΩΝ ΡΗΜΑΤΩΝ γγέλλω γγελλον γγελ γγειλα γγελκα γγέλκειν γω γον ξω γαγον γήοχα/χα γηόχειν/χειν αρ ρουν αρήσω ελον /θ. λ- ρηκα ρήκειν αροµαι ρούµην αρήσοµαι ελόµην/θ. λ- ρηµαι ρήµην
Θ.Α Αµελίδης ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ 14 17. ΒΑΣΙΚΟΣ ΠΙΝΑΚΑΣ ΡΗΜΑΤΩΝ - ΣΥΝΤΑΞΗ Ενεστώτας Π ΜΑ Π Υπερσυντέλικος ΣΥΝΤΑΞΗ γγέλλω γγέλκειν οτική-αιτιατική/κατατηγ. µετοχή/ειδικό απ.-πρόταση γω γηόχειν/χειν Α αρ ρήκειν Α /Κατηγορηµατική Μετοχή αροµαι ρήµην Α, Α Α/ Κατηγορούµενο αρω ρκειν Α ασθάνοµαι σθήµην Α,Γ /Κατηγορηµατική µετ./ειδικό απαρ. πρότ. /πλ. ερώτησ. 18. ΦΥΛΛΟ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ 15. Να γράψετε τους β τύπους των αντωνυµιών: ΠΡΟΣΩΠIKH ΕΡΩΤΗΜ. ΑΟΡΙΣΤΗ ΑΝΑΦΟΡΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΠΡΟΣΩΠIKH ΕΡΩΤΗΜ. ΑΟΡΙΣΤΗ ΑΝΑΦΟΡΙΚΗ Γ µο- µου σο - σου τίνος - το τινς - του οτινος- του µο - µοι σο - σοι τίνι - τ τινί - τ τινι - τ Α µ - µε σ - σε τιν - ττα τινα - ττα
ΠΙΝΑΚΑΣ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΩΝ ΛΥΩ ΟΡΙΣΤΙΚΗ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΣΥΝΗΡΗΜΕΝΑ ΥΠΟΤΑΚΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΤΑ -μι ΕΥΚΤΙΚΗ ΠΑΡΑΘΕΤΙΚΑ Εἶμι Οἶδα - Φημί ΑΝΤΩΝΥΜΙΕΣ ΜΕΤΟΧΗ ΠΡΟΣΤΑΚΤΙΚΗ ΧΡΟΝΟΙ ΣΥΝΤΑΞΗ ΠΑΡΑΓΩΓΑ ΑΡΧΙΚΟΙ ΧΡΟΝΟΙ