40 χρόνια από το πραξικόπημα και την εισβολή στην Κύπρο 40 χρόνια από την πτώση της δικτατορίας των συνταγματαρχών Ομιλία στην εκδήλωση του ΣΦΕΑ και της ΕΔΥΕΘ Θεσσαλονίκη, 24 Ιούλη 2014 Εργαζόμενοι, νέες και νέοι, Συναγωνιστές και φίλοι, Ο Σύνδεσμος Εξορισθέντων και Φυλακισθέντων Αγωνιστών και η Επιτροπή για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη Θεσσαλονίκης σας καλέσαμε στη σημερινή εκδήλωση, για να τιμήσουμε όλες και όλους αυτούς, που αγωνίστηκαν, διώχθηκαν και βασανίστηκαν στα δύσκολα χρόνια της επτάχρονης στρατιωτικής δικτατορίας. Να τιμήσουμε τη μνήμη αυτών, που θυσιάστηκαν σ αυτόν τον αγώνα, που έδωσαν ακόμη και τη ζωή τους για την ανατροπή της λαομίσητης χούντας πριν από 40 χρόνια, στις 24 Ιούλη 1974. Να αναδείξουμε το αγωνιστικό παράδειγμά τους - τόσο χρήσιμο και αναγκαίο στη σημερινή δύσκολη, για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα, περίοδο. Συμπληρώνονται φέτος 40 χρόνια από το προδοτικό πραξικόπημα της χούντας των συνταγματαρχών και της ΕΟΚΑ Β και την εισβολή του τουρκικού 1 στρατού στη μαρτυρική Κύπρο. Το πραξικόπημα της 15 ης Ιούλη 1974 είχε την έγκριση και καθοδήγηση των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, είχε τη στήριξη των χωρών της τότε ΕΟΚ. Οδήγησε στην εισβολή του τουρκικού «Αττίλα» στις 20 Ιούλη 1974. Το σχέδιο της κατοχής ολοκληρώθηκε δύο μήνες αργότερα, από 14 έως 16 Αυγούστου, με το λεγόμενο «Δεύτερο Αττίλα». Το αποτέλεσμα είναι η μέχρι και σήμερα κατοχή του 38% του εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας, η πλήρης αλλοίωση του πληθυσμού στα Κατεχόμενα με τη μεταφορά εκεί πολλών χιλιάδων Τούρκων εποίκων, η διαιώνιση της παραμονής των ξένων στρατιωτικών βάσεων. Η Τουρκία και οι ηγέτες των τουρκοκυπριακού ψευδοκράτους δεν έδωσαν ποτέ στοιχεία για τους 1.672 αγνοούμενους. Τιμούμε σήμερα τη μνήμη των αθώων θυμάτων, όλων όσων αγωνίστηκαν και δολοφονήθηκαν από τον ξένο εισβολέα. Τιμούμε ταυτόχρονα τη μνήμη και των Τουρκοκύπριων αγωνιστών, που μαζί με τ αδέρφια τους - τους Ελληνοκύπριους εργάτες - έδωσαν των αγώνα ενάντια στην βρετανική αποικιοκρατία και αργότερα ενάντια στην ωμή ανάμειξη των λεγόμενων «εγγυητριών δυνάμεων» και των κυβερνήσεων Ελλάδας και Τουρκίας. Όλοι αυτοί οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, η λυκοσυμμαχία του ευρωπαϊκού κεφαλαίου η τότε ΕΟΚ και οι κυβερνήσεις της Ελλάδας και της Τουρκίας έναν αντικειμενικό σκοπό εξυπηρετούσαν κι εξυπηρετούν: τη μετατροπή της Κύπρου σε ένα αβύθιστο αεροπλανοφόρο, στραμμένο ενάντια στις χώρες της Μέσης Ανατολής. Σκοπός τους η καταλήστευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών των χωρών αυτών του πετρελαίου και του φυσικού αερίου, η συσσώρευση υπερκερδών για τα διεθνή μονοπώλια.
Ακριβώς αυτό που και σήμερα επιβάλλουν με φωτιά και σίδερο! Πάνω στα πτώματα χιλιάδων και χιλιάδων αθώων ανθρώπων, αφαιρώντας τις ζωές μικρών παιδιών, καταστρέφοντας χώρες ολόκληρες! Ακριβώς όπως συμβαίνει τις μέρες αυτές, για πολλοστή φορά, στη μαρτυρική Παλαιστίνη, όπου το κράτος του Ισραήλ πραγματοποιεί μία γενοκτονία των πληθυσμών στη Γάζα. Αμέτρητα τα θύματα νεκροί και τραυματίες. Κτηνώδης δολοφονία μικρών παιδιών. Βάρβαρη καταστροφή ολόκληρων περιοχών. Επιθέσεις σε νοσοκομεία, ακόμη και σε ασθενοφόρα, που μεταφέρουν τραυματίες. Αυτό είναι το πραγματικό πρόσωπο του ιμπεριαλισμού, που μόνο με τις σάρκες των ανθρώπων τρέφεται και στον πόλεμο και στην ειρήνη! Η κυπριακή τραγωδία του 74 κι όλα όσα την ακολούθησαν είναι οι συνέπειες των μακροχρόνιων σχεδιασμών και επεμβάσεων των Αμερικανών και Ευρωπαίων ιμπεριαλιστών στην περιοχή. Εκφράζονται σήμερα με τη στήριξη της επιθετικής πολιτικής του Ισραήλ σε βάρος των Παλαιστινίων και άλλων λαών της Μέσης Ανατολής, με τη συνεχιζόμενη επέμβαση των δολοφονικών συμμοριών στη Συρία. Εκφράζονται με τη στάση των ΝΑΤΟ - ΗΠΑ - ΕΕ, που στο πλαίσιο του ανταγωνισμού τους με τη Ρωσία στηρίζουν την εθνικιστική κυβέρνηση της Ουκρανίας και άλλες φασιστικές δυνάμεις στη χώρα αυτή. Η κατοχή της Βόρειας Κύπρου χρησιμοποιείται από την Τουρκία για την προώθηση των στρατηγικών της σχεδιασμών, για τη συμμετοχή στη μοιρασιά των κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου της περιοχής. Η ευρύτερη περιοχή μας αποτελεί πεδίο έντονων ανταγωνισμών παλαιών και νέων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, για τον έλεγχο του 2 ορυκτού πλούτου και των δρόμων μεταφοράς του. Η καπιταλιστική κρίση τροφοδοτεί και οξύνει του ανταγωνισμούς. Η Ελλάδα βρίσκεται στο επίκεντρο αυτών των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών. Στα σαράντα χρόνια, από την πτώση της δικτατορίας μέχρι σήμερα, όλες οι κυβερνήσεις όπως και η σημερινή συγκυβέρνηση ΝΔ και ΠΑΣΟΚ σέρνουν βαθύτερα τη χώρα μας στο λάκκο των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και αντιθέσεων. Η ελληνική άρχουσα τάξη οδηγεί το λαό και τη νεολαία μας στο διπλό ρόλο του θύτη και του θύματος. Σαράντα χρόνια μετά την ανατροπή της λαομίσητης χούντας η «δημοκρατία», που εγκαθιδρύθηκε, είναι ταξική και αντιλαϊκή. Θεωρούμε, ότι η αλλαγή, που έγινε τον Ιούλη 74, ήταν το αποτέλεσμα ενός συμβιβασμού, που πραγματοποιήθηκε ανάμεσα στη χούντα και τις αστικές πολιτικές δυνάμεις του τόπου. Η δικτατορία κατέρρεε υπό το βάρος της γενικής, λαϊκής κατακραυγής, που προκάλεσαν γεγονότα, όπως ο ξεσηκωμός του Πολυτεχνείου και το χουντικό πραξικόπημα κατά του προέδρου Μακαρίου, που το ακολούθησε η τουρκική εισβολή στην Κύπρο. Ο συμβιβασμός, με την άμεση εμπλοκή και αμερικανονατοϊκών δυνάμεων, έγινε για να αποφευχθούν οι δύσκολα ελεγχόμενες αντιδράσεις του λαϊκού παράγοντα, καθώς και για ν αντιμετωπιστούν οι εξελίξεις στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, λόγω του Κυπριακού και της διαμάχης στο Αιγαίο. Τις κρίσιμες εκείνες μέρες κι ενώ ο τουρκικός στρατός προέλαυνε στην Κύπρο, ο στρατηγός Γκιζίκης, πρόεδρος της δημοκρατίας, όπως λεγόταν, και αρχηγός ΓΕΕΘΑ, καθώς και οι αρχηγοί των τριών όπλων, συμφώνησαν ότι μόνη λύση ήταν η παράδοση της διακυβέρνησης της χώρας στις αστικές
πολιτικές δυνάμεις. Έτσι καλέστηκε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής να σχηματίσει την κυβέρνηση της λεγόμενης «εθνικής ενότητας». Η αστική τάξη της χώρας είχε κάνει την επιλογή της, όπως την είχε κάνει κι επτά χρόνια νωρίτερα, στηρίζοντας ή ανεχόμενη τη φασιστική δικτατορία των συνταγματαρχών. Η εναλλαγή του Ιούλη του 74 έγινε σε συνθήκες έντονων ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων κι αυτό είχε ως αποτέλεσμα την απόφαση του Καραμανλή να βγάλει τη χώρα απ το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ. Αιτία της αποχώρησης της Ελλάδας υπήρξε το Κυπριακό, στο οποίο ΗΠΑ και Βρετανία είχαν ταχθεί ξεκάθαρα υπέρ της Τουρκίας και υπέρ της διχοτόμησης της Κύπρου. Είχαν σαφή ανάμειξη στο στρατιωτικό πραξικόπημα κατά του Μακαρίου και στην εισβολή των τουρκικών στρατευμάτων στην Κύπρο, η οποία, ας μην ξεχνάμε, υποστηριζόταν από τη Σοβιετική Ένωση και τις άλλες σοσιαλιστικές χώρες. Βασικός λόγος γι αυτήν τη στάση του δυτικού παράγοντα ήταν η στρατηγική θέση της Τουρκίας στο μαλακό υπογάστριο της Σοβιετικής Ένωσης και στο χώρο της Μέσης Ανατολής. Έτσι είχαμε μια ηχηρή υποβάθμιση του ελληνικού κράτους σε σύγκριση με το τουρκικό, στο ιμπεριαλιστικό πλαίσιο. Το αστικό σύστημα, που διαδέχτηκε τη χούντα, δεν μπορούσε να συνεχίσει να λειτουργεί όπως γινόταν μέχρι το πραξικόπημα του 67. Η προσαρμογή της άρχουσας τάξης της χώρας στις νέες συνθήκες, καθώς κι ο ριζοσπαστισμός του λαϊκού παράγοντα επέβαλαν εκσυγχρονισμούς, που πριν φάνταζαν αδύνατοι. Το πολιτικό σύστημα δεν μπορούσε να συνεχίσει να πορεύεται με τον έντονο και ακραίο αντικομμουνισμό, καθώς επίσης και με την 3 αχαλίνωτη τρομοκρατία της προχουντικής περιόδου. Με τους αταλάντευτους αγώνες του και τα χιλιάδες θύματά του, όλα τα 27 χρόνια της παράνομης δράσης του, το ΚΚΕ επέβαλε την ντε φάκτο νομιμοποίησή του, αρκετά πριν η κυβέρνηση Καραμανλή πάρει την απόφαση γι αυτό. Η ένταξη ωστόσο της χώρας στην ΕΟΚ το 1981 διαμόρφωσε καλύτερους όρους για την ισχυροποίηση του αστικού συστήματος στην Ελλάδα. Ταυτόχρονα και με βάση το δόγμα του «ανήκομεν εις την Δύσιν» η τότε κυβέρνηση Καραμανλή επανένταξε το 1980 τη χώρα στο ΝΑΤΟ. Η χώρα μας όλα αυτά τα χρόνια οικονομικά και πολιτικά ενσωματώνεται ολοένα και βαθύτερα στους διάφορους αστικούς οργανισμούς και δομές. Συμμετέχει στους ιμπεριαλιστικούς τυχοδιωκτισμούς με στρατό ή διαθέτοντας τις υποδομές τις για την πραγματοποίηση στρατιωτικών επεμβάσεων ή επιδρομών. Όλες οι κυβερνήσεις, από το 1974 μέχρι και σήμερα, καθορίζουν την εξωτερική πολιτική και τις εξωτερικές σχέσεις της Ελλάδας με κύριο γνώμονα το καλύτερο πλασάρισμα της ελληνικής αστικής τάξης στη διεθνή σκακιέρα, η καλύτερη προώθηση των συμφερόντων της. Στην αστική «δημοκρατία» της μεταπολίτευσης και ειδικά στα χρόνια της οικονομικής κρίσης, δε χωρούν τα εκατομμύρια των ανέργων, οι νέοι χωρίς μέλλον και όνειρα, οι απεργοί εργάτες που διεκδικούν μία καλύτερη ζωή, οι αγωνιζόμενοι αυτοαπασχολούμενοι επαγγελματίες της πόλης και οι φτωχοί αγρότες. Τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα υπάρχουν μόνο στα χαρτιά και περιορίζονται δραματικά ιδιαίτερα στους τόπους δουλειάς, ο αντικομμουνισμός οξύνεται, η φασιστική και ρατσιστική «Χρυσή Αυγή» αξιοποιείται ποικιλοτρόπως. Αυτό είναι το πραγματικό πρόσωπο του
ιμπεριαλισμού, που μόνο με τις σάρκες των ανθρώπων τρέφεται και στον πόλεμο και στην ειρήνη! Ο λαός μας μαζί με την καθημερινή μάχη για το μισθό και τη σύνταξη, για τα εργασιακά, ασφαλιστικά και κοινωνικά του δικαιώματα έχει την υποχρέωση ν αγωνιστεί ενάντια στις οποιασδήποτε μορφής ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, ενάντια σε οποιαδήποτε συμμετοχή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς τυχοδιωκτισμούς, ενάντια στη μισαλλοδοξία των φασιστών: Να παλέψει για να κλείσει η βάση της Σούδας, να καταργηθούν τα ΝΑΤΟϊκά Στρατηγεία της Λάρισας και της Θεσσαλονίκης! Καμία ελληνική συμμετοχή και καμία διευκόλυνση για τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις! Να επιστρέψουν άμεσα όλοι οι Έλληνες ένστολοι, που βρίσκονται εκτός συνόρων! Η Ελλάδα να φύγει απ το ΝΑΤΟ - το ΝΑΤΟ να διαλυθεί! Να σταματήσουν άμεσα οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και η σφαγή των λαών της Παλαιστίνης - Συρίας - Ουκρανίας! Να ακυρωθούν τα στρατιωτικά γυμνάσια και όλες οι συμφωνίες στρατιωτικής συνεργασίας της χώρας μας με το Ισραήλ! Ανεξάρτητο, βιώσιμο, πλήρως κυρίαρχο παλαιστινιακό κράτος στα σύνορα του 1967, με πρωτεύουσα την Ανατολ. Ιερουσαλήμ! 4 Φίλοι και συναγωνιστές, Νέοι και νέες, Οι πρόσφατες εξελίξεις στο Κυπριακό, η κοινή ανακοίνωση Αναστασιάδη Ερόγλου δηλαδή, προκαλούν έντονες ανησυχίες. Η κοινή ανακοίνωση αναφέρεται σε δύο «συνιστώντα κράτη» και φέρνει από την πίσω πόρτα το κατάπτυστο «σχέδιο ΑΝΑΝ», το οποίο απέρριψε η συντριπτική πλειοψηφία του κυπριακού λαού στο δημοψήφισμα του 2004. Έχει τη σφραγίδα των ΗΠΑ - ΕΕ και είναι διαμορφωμένη στη βάση της συνομοσπονδιακής, διχοτομικής λύσης. Νομιμοποιεί την τουρκική εισβολή του 74 και τη συνεχιζόμενη κατοχή. Οι προτάσεις του ΟΗΕ, τα τελευταία χρόνια, δεν αντιμετωπίζουν το Κυπριακό ως διεθνές πρόβλημα, ως ζήτημα εισβολής και κατοχής, αλλά κινούνται στην κατεύθυνση της συνομοσπονδιακής λύσης. Οι ισχυρισμοί, ότι με την ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ θα δοθεί λύση στο Κυπριακό, καλλιέργησαν αυταπάτες για το χαρακτήρα της ΕΕ, διαψεύστηκαν, αποδείχτηκαν επικίνδυνοι! Η επίκληση των λεγόμενων «ευρωπαϊκών αρχών» και το «ευρωπαϊκό κεκτημένο» είναι στοιχείο αποπροσανατολισμού του κυπριακού λαού, διευκολύνει την παρέμβαση της ΕΕ για την επιβολή διχοτομικής λύσης. Η στάση της ΕΕ, μετά τη διαπίστωση των κοιτασμάτων φυσικού αερίου στην ΑΟΖ της Κύπρου αποσκοπεί στον έλεγχο του ενεργειακού πλούτου και σε απαράδεκτο συμβιβασμό στο Κυπριακό. Τόσο η ΕΕ όσο και οι ΗΠΑ,
προκειμένου να εξασφαλίσουν τα συμφέροντα των μονοπωλίων τους και να διατηρήσουν ισορροπίες στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, ενισχύουν τη θέση για «συνεκμετάλλευση» των ενεργειακών πόρων της Κύπρου και της Ελλάδας με την Τουρκία. Ενώ, ταυτόχρονα, αναβαθμίζουν το βόρειο κατεχόμενο μέρος της Κύπρου ως κρατική οντότητα. Σήμερα, καλλιεργούνται ελπίδες πως οι υδρογονάνθρακες είναι «εργαλείο επίλυσης» του Κυπριακού. Η ζωή όμως δείχνει, ότι στις συνθήκες του καπιταλισμού οι πηγές ενέργειας είναι αντικείμενο σφοδρής διαπάλης μεταξύ των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Όχι τυχαία οι ενεργειακοί δρόμοι βάφτηκαν κι εξακολουθούν να βάφονται με το αίμα των λαών. Οι πανηγυρισμοί για τους υδρογονάνθρακες και τις ενεργειακές συμφωνίες Κύπρου - Ελλάδας - Ισραήλ, δεν έχουν σχέση με τα συμφέροντα των λαών. Ωφελημένα θα είναι τα μονοπώλια, που θα καρπωθούν την εκμετάλλευση του φυσικού αερίου και του πετρελαίου. Ο κυπριακός λαός, όλοι οι λαοί της περιοχής πρέπει ν αγωνιστούν για την αποδέσμευσή τους από όλους τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και δεσμά - ΝΑΤΟ και ΕΕ! Να δυναμώσει η πάλη για την επίλυση του Κυπριακού. Για μία Κύπρο ενιαία, ανεξάρτητη με μια ιθαγένεια, μια διεθνή προσωπικότητα, μια κυριαρχία, χωρίς ξένες βάσεις και στρατεύματα, χωρίς «εγγυητές και προστάτες». Κύπρος κοινή πατρίδα όλων των εργαζόμενων - Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων. Όχι σε νέα σχέδια Ανάν! 5