Οι Ολυμπιακοί Αγώνες από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα.

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Ομάδα 1 η : Τσίπουρας Γεώργιος, Γκιώνης Σταμάτης, Καλογεροπούλου Μαρία, Ακουιλάνου Ελισάβετ, Τσινάλη Δέσποινα Ομάδα 2 η : Αβραμόπουλος Τιμολέων, Κύκνα Ηλιάνα, Παναγιωτοπούλου Σοφιάννα, Ραπίτη Λήδα Ομάδα 3 η : Πεντεδήμος Γιώργος, Παπαδημητρίου Γιάννης, Πίπα Ναταλία, Τσιτσάνη Ευδοκία, Σταμούλη Αριάδνη Ομάδα 4 η : Ράμφος Τηλέμαχος, Ξυριόπουλος Γιώργος, Κουλούρη Ελένη, Παυλίδου Πολίνα Υπεύθυνη Καθηγήτρια: Τότσικα Ελένη

ΑΡΧΑΙΟΙ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ Η ιστορία των αρχαίων Ολυμπιακών Αγώνων

Πότε, πού, πώς και γιατί δημιουργήθηκαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες

Πως δημιουργήθηκαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες; Η ιστορία των Ολυμπιακών αγώνων συνδέεται αναπόσπαστα με την Ελληνική ιστορία. Καθώς όμως αυτή χάνεται μέσα στα σκοτάδια του μακρινού παρελθόντος. Μερικοί υποστηρίζουν, ότι η αρχή τους ανάγεται στους μυθικούς χρόνους και θεωρούν ως ιδρυτή τους τον Κουρίτη (Κρητικό) Ιδαίο Δάκτυλο Ηρακλή ή Παραστάτη. Αυτός μαζί με τα αδέλφια του Επιμήδη, Παιωναίο, Ίασο και Ακεσίδα, είχαν αναλάβει την προστασία του Δία μέχρι αυτός να μεγαλώσει. Όταν ο Δίας έγινε έφηβος, οι Ιδαίοι Δάκτυλοι έφυγαν από την Κρήτη και εγκαταστάθηκαν στην Ολυμπία. Εκεί ο Ιδαίος Ηρακλής οργάνωσε αγώνες δρόμου, όπου και νίκησε. Άλλοι όμως υποστηρίζουν ότι ο ήρωας και ημίθεος Ηρακλής, γιος της Αλκμήνης, ίδρυσε τους Ολυμπιακούς Αγώνες ύστερα από την ήττα του βασιλιά Αυγεία. Συγκεκριμένα λέγεται ότι ο Ηρακλής, για να πανηγυρίσει τη νίκη του οργάνωσε αγώνες δρόμου. Σύμφωνα με έναν άλλο μύθο τους Ολυμπιακούς αγώνες ίδρυσε ο Πέλοπας, που είχε θανατωθεί από τον πατέρα του, αλλά τον ανάστησε ο Δίας και ίδρυσε τους αγώνες στο γάμο του με την Ιπποδάμεια. Πάντως, όση δόση αλήθειας κι αν έχουν τα παραπάνω, κανείς δε γνωρίζει με σιγουριά πότε ακριβώς ξεκίνησαν οι Ολυμπιακοί αγώνες.

Πότε και που δημιουργήθηκαν οι ολυμπιακοί αγώνες ; Οι Ολυμπιακοί αγώνες έγιναν για πρώτη φορά το 776 π.χ. στην πεδιάδα της αρχαίας Ολυμπίας στο δυτικό τμήμα της Πελοποννήσου. Από τότε και στο εξής διεξάγονταν συνεχώς εκεί κάθε τέσσερα χρόνια για δώδεκα αιώνες, μέχρι που τερματίστηκαν από το Ρωμαίο αυτοκράτορα Θεοδόσιο το έτος 393.

Γιατί δημιουργήθηκαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες; Την περίοδο που δημιουργήθηκαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες γινόντουσαν αρκετοί πόλεμοι. Για αυτό το λόγω προσπαθούσαν να σκεφτούν κάτι έτσι ώστε να σταματήσουν έστω και λίγο. Έτσι σκέφτηκαν να δημιουργήσουν τους Ολυμπιακούς αγώνες έτσι ώστε να συμφιλιωθούν. Ο νικητής έπαιρνε ένα κλαδί ελιάς και όλοι τον θαύμαζαν και τον είχαν για αθάνατο.

Τελετουργικό Αρχαίων Ολυμπιακών Αγώνων και Αγωνίσματα

Τελετουργικό Η επίσημη έναρξη των αγώνων γινόταν την πρώτη μέρα. Οι αγώνες άρχιζαν με την εγγραφή των αθλητών και την αναφώνηση του επίσημου όρκου των αγωνιζομένων και των κριτών στο Βουλευτήριο. Στο βωμό του Ορκίου Δία ορκίζονταν πρώτα οι αγωνιζόμενοι ότι γυμνάστηκαν τους προηγούμενους δέκα μήνες και ότι θα ακολουθούσαν τους κανόνες κατά τη διάρκεια των αγώνων και στη συνέχεια οι κριτές ότι θα έκριναν δίκαια. Έπειτα γινόταν η εγγραφή των αθλητών στα ιππικά αγωνίσματα κατά ζεύγη. Πρώτα διαγωνίζονταν οι σαλπιγκτές και οι κήρυκες. Οι νικητές αυτού του διαγωνισμού είχαν την τιμή να εκφωνούν τα ονόματα των Ολυμπιονικών και να σαλπίζουν κατά τη διάρκεια των αγώνων. Μετά πραγματοποιούνταν οι δημόσιες και οι ιδιωτικές θυσίες των αποστολών από τις διάφορες πόλεις στους θεούς προστάτες τους.

Οι θυσίες γίνονταν μπροστά στους βωμούς των περισσοτέρων θεοτήτων, στον Ίππιο Ποσειδώνα, την Ιππία Ήρα, τον Ίππιο Άρη, την Ιππία Αθηνά, τους Διόσκουρους, την Τύχη, τον Ταράξιππο και άλλους. Τη δεύτερη μέρα ξεκινούσαν οι αγώνες, με πρώτο αγώνισμα τη σταδιοδρομία παίδων. Ο κήρυκας καλούσε τους αθλητές που συμμετείχαν και οι ελλανοδίκες έπαιρναν θέση, για να αποφευχθούν τυχόν παρατυπίες στη διάρκεια της κλήρωσης Η τρίτη ημέρα ανήκε στα ιππικά αγωνίσματα και στο πένταθλο. Η μέρα τελείωνε με τελετές προς τιμήν του Πέλοπα, του μυθικού ιδρυτή των Αγώνων, μπροστά στο Πελόπιο.

Η τέταρτη μέρα ξεκινούσε με τη μεγάλη τελετή, την εκατόμβη, προς τιμήν του Δία, όπου εκατό βόδια, προσφορά των Ηλείων, θυσιάζονταν μπροστά στο βωμό του θεού. Η πομπή που ξεκινούσε από το Πρυτανείο αποτελούνταν από αντιπροσώπους των πόλεων, ιερείς, αθλητές και μέλη της κάθε αποστολής. Την πέμπτη μέρα γινόταν η επίσημη λήξη των Ολυμπιακών Αγώνων. Μπροστά στους διαφόρους βωμούς γίνονταν θυσίες στις θεότητες της Ολυμπίας. Όλοι οι νικητές συγκεντρώνονταν στο ναό του Δία για την απονομή των στεφάνων από τον πρεσβύτερο των Ελλανοδικών.

H τελετή λήξης των Αρχαίων Ολυμπιακών Αγώνων στην Ολυμπία ήταν εξαιρετικά λιτή. Κύριο δρώμενό της ήταν η επίσημη ανακήρυξη των νικητών και η απονομή σε αυτούς του επάθλου, ενός στεφανιού από κλαδιά αγριελιάς. Τα τελευταία τα έκοβε με χρυσό κλαδευτήρι ένας «αμφιθαλής παις» από μια γέρικη «καλλιστέφανον ελαία» που ήταν φυτεμένη κοντά στον οπισθόδομο του ναού του Δία. Μια πομπή που την αποτελούσαν οι ελλανοδίκες, ένας κήρυκας, ένας σαλπιγκτής και οι ολυμπιονίκες διέσχιζε, με συνοδεία μουσικής, τον ιερό χώρο της Αλτεως και κατέληγε μπροστά στην είσοδο του ναού του Δία, πάνω στο υπερυψωμένο κρηπίδωμά του. Μετά την επίσημη ανακήρυξη των νικητών ακολουθούσαν ευχαριστήριες θυσίες.

Αγωνίσματα Δρόμος: Το παλαιότερο και σημαντικότερο άθλημα των Ολυμπιακών Αγώνων ήταν ο δρόμος. Ο νικητής του σταδίου δρόμου ήταν εκείνος που έδινε και το όνομά του στην Ολυμπιάδα. Το στάδιο: δρόμος ταχύτητας ενός σταδίου, δηλαδή 600 ποδιών (αντιστοιχεί στο σημερινό δρόμο των 200 μ.).

Ο δίαυλος: Επίσης δρόμος ταχύτητας, με διπλή διαδρομή του σταδίου, απόσταση δηλαδή 1200 ποδιών. Αντιστοιχεί με το σημερινό δρόμο των 400 μ. Ο δόλιχος: (= μακρός). Δρόμος αντοχής 7 έως 24 σταδίων. Τις περισσότερες φορές η απόσταση ήταν καθορισμένη στα 20 στάδια, δηλαδή 3550-3800 μ. Ο οπλίτης: Εισάγεται στους Ολυμπιακούς Αγώνες το 520 π.χ., δηλαδή στην 65η Ολυμπιάδα. Πρόκειται για δρόμο ταχύτητας, όπου ο δρομέας έτρεχε φορώντας χάλκινη αμυντική πανοπλία (κράνος, κνημίδες, ασπίδα). Η διαδρομή του οπλίτη δρόμου ήταν 2 έως 4 στάδια (συνήθως 2 στάδια, όπως ο δίαυλος).

Το πένταθλο: Αποτελείτο από πέντε αγωνίσματα: το άλμα, το δρόμο, το ακόντιο, το δίσκο και την πάλη. Από τα αγωνίσματα αυτά τα τρία πρώτα θεωρούντο ελαφρά και τα δύο τελευταία βαρέα. Ο δίσκος: Στον Όμηρο ο δίσκος λεγόταν σόλος (βάρος που το έδεναν με λουρί και το πέταγαν όπως η σημερινή σφύρα). Στους Ολυμπιακούς Αγώνες ο δίσκος εισήχθη το 632 π.χ. και αποτελούσε πάντα αγώνισμα του πεντάθλου. Οι δίσκοι που χρησιμοποιούσαν οι δισκοβόλοι αρχικά ήταν λίθινοι, αργότερα όμως ήταν από χαλκό, μολύβι ή σίδερο.

Το ακόντιο: Αγώνισμα που επίσης αναφέρεται στον Όμηρο και προέρχεται από τον πόλεμο και το κυνήγι. Η πάλη: Υπήρχαν δύο είδη πάλης : η ορθία πάλη ή ορθοπάλη ή σταδιακά πάλη και η αλίνδησις ή κύλισις ή κάτω πάλη.

Η πυγμή: Η πυγμή ως αγώνισμα στην Ολυμπία εισάγεται στην 23η Ολυμπιάδα (688 π.χ.), και για τους παίδες στην 41η (616 π.χ.). Οι αντίπαλοι αγωνίζονταν έως ότου ο ένας από τους δύο πέσει αναίσθητος ή παραδεχτεί την ήττα του. Το παγκράτιο: Το αγώνισμα διακρινόταν στο άνω ή ορθοστάνδην παγκράτιο (όταν οι αθλητές αγωνίζονταν όρθιοι) και στο κάτω παγκράτιο (όταν οι αντίπαλοι έπεφταν και συνέχιζαν κάτω).

Αρματοδρομίες: Τα αγωνίσματα αρματοδρομιών στην Ολυμπία ήταν: Το τέθριππο: Το άρμα, ένα μικρό ξύλινο δίτροχο όχημα, συρόταν από τέσσερα άλογα. Το μήκος της διαδρομής ήταν δώδεκα γύροι του ιπποδρόμου. Η απήνη: Το άρμα έσερναν δύο ημίονοι. Η συνωρίδα: Άρμα που έσερναν δύο άλογα. Το μήκος της διαδρομής ήταν οκτώ γύροι του ιπποδρόμου.

Οι γυναίκες στους Αρχαίους Ολυμπιακούς Αγώνες. Ο αθλητισμός στην αρχαία Ελλάδα ήταν κυρίως ανδρική ενασχόληση. Ο αθλητισμός στην αρχαία Ελλάδα ήταν αρχικά συνδεδεμένος με τον πόλεμο, καθώς καθένα από τα αγωνίσματα είχε να κάνει με την ανάπτυξη καθαρά στρατιωτικών τεχνικών και ικανοτήτων. Το γεγονός αυτό δικαιολογεί εν μέρει το ότι στην αρχαία Ελλάδα δεν υπήρχε συνήθως ιδιαίτερη ενασχόληση των γυναικών με τα αθλήματα.

Η περίπτωση της Καλλιπάτειρας. Η Καλλιπάτειρα αποφάσισε μετά το θάνατο του άνδρα της να αναλάβει η ίδια την προετοιμασία του γιου της, Πεισίροδου, που ήταν αθλητής στην πυγμαχία, για τη συμμετοχή του στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Έτσι, τόλμησε να τον συνοδεύσει και στην αρχαία Ολυμπία το 396 π.χ., στην 96η Ολυμπιάδα, αφού πρώτα η ίδια μεταμφιέστηκε σε γυμναστή. Πράγματι, η Καλλιπάτειρα κατάφερε να μπει στο στάδιο και να παρακολουθήσει τους αγώνες του γιου της χωρίς να την υποψιαστούν. Όταν είδε ότι ο γιος της κέρδισε, η Καλλιπάτειρα γεμάτη ενθουσιασμό πήγε να πηδήξει από το περίφραγμα που υπήρχε στο χώρο για τους γυμναστές, για να μπει στο στίβο. Για κακή της, όμως, τύχη πιάστηκε κάπου ο χιτώνας που φορούσε και αποκαλύφτηκε ότι ήταν γυναίκα. Έκπληκτοι οι Ελλανοδίκες από την αποκάλυψη αυτή, δε θέλησαν ωστόσο να τιμωρήσουν την Καλλιπάτειρα και τη συγχώρησαν από σεβασμό και θαυμασμό προς την ίδια και προς την ένδοξη οικογένειά της. Από τότε, όμως, και μετά θεσπίστηκε στην αρχαία Ελλάδα κανονισμός, σύμφωνα με τον οποίο και οι γυμναστές θα έπρεπε να εισέρχονται γυμνοί στους αγώνες, για να βεβαιώνονται οι Ελλανοδίκες για το φύλο τους

Κότινος: Ο κότινος ήταν στεφάνι από κλαδί αγριελιάς με το οποίο στεφάνωναν τον νικητή στους ολυμπιακούς αγώνες της αρχαιότητας. Τα κλαδιά από την ελιά, που βρισκόταν κοντά στο ναό του Δία, τα έκοβε ένας «παις αμφιθαλής» ( δηλαδή ένα αγόρι του οποίου και οι δύο γονείς βρίσκονταν εν ζωή) με χρυσό ψαλίδι. Στη συνέχεια τα πήγαινε στο ναό της Ήρας και τα τοποθετούσε πάνω σε μια χρυσελεφάντινη τράπεζα. Από εκεί τα έπαιρναν οι Ελλανοδίκες, οι κριτές των αρχαίων Ολυμπιακών αγώνων, έφτιαχναν στεφάνια και τα πρόσφεραν στους νικητές ως βραβείο.

Oι Σύγχρονοι Ολυμπιακοί Αγώνες

Η αναβίωση των Ολυμπιακών Αγώνων Οι Ολυμπιακοί Αγώνες θα ήταν μόνο μια μακρινή ανάμνηση της Κλασικής Αρχαιότητας χωρίς το όραμα του βαρόνου Πιερ ντε Κουμπερτέν και μερικών άλλων ανθρώπων της εποχής του. Το όραμα του φωτισμένου αυτού Γάλλου και των άλλων οραματιστών που προηγήθηκαν (Ε. Ζάππα, Δ. Βικέλα κ.ά.) ήταν να ζωντανέψουν και πάλι τους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Οι πρώτοι σύγχρονοι ολυμπιακοί αγώνες Ι Στο Διεθνές Αθλητικό Συνέδριο ( Παρίσι 1894) με συμμετοχή 13 χωρών, πάρθηκε η απόφαση να ξεκινήσουν και πάλι οι Ολυμπιακοί Αγώνες και μάλιστα στη χώρα που γεννήθηκαν, στην Ελλάδα.

Οι πρώτοι σύγχρονοι ολυμπιακοί αγώνες ΙΙ Οι απόψεις αποκλίνουν σχετικά με το πόσοι, ποιοι και ποιων χωρών αθλητές έλαβαν μέρος στους Αγώνες. Η ΔΟΕ αναφέρει ότι υπήρξαν συμμετοχές από 14 χώρες, χωρίς όμως να τις κατονομάζει. Κάποιες πηγές κάνουν λόγο για 12 (εξαιρούν τη Βουλγαρία και τη Χιλή), ενώ άλλες για 13 χώρες (εξαιρούν την Ιταλία) Χώρες που πιθανώς συμμετείχαν ήταν: 1)Αυστραλία 2)Αυστρία 3)Βουλγαρία 4)Γαλλία 5)Γερμανία 6)Δανία 7)Ελλάδα 8)Η.Π.Α 9)Ιταλία 10)Μεγάλη Βρετανία 11)Ελβετία 12)Σουηδία 13)Χιλή 14)Ουγγαρία Στη συνέχεια οι χώρες αυξήθηκαν ραγδαία

Oι Σύγχρονοι Ολυμπιακοί Αγώνες Τα επόμενα χρόνια μετά το 1896 και μέχρι σήμερα οι ολυμπιακοί αγώνες γίνονται κάθε 4 χρόνια αδιαλείπτως, εκτός 3 χρονιές (1916, 1940, 1944),όπου δεν πραγματοποιήθηκαν λόγω των A και B Παγκοσμίων Πολέμων.

Σύνοψη αθλημάτων Στο συνέδριο του Παρισιού το 1894, ένας μεγάλος αριθμός αθλημάτων είχε προταθεί για το πρόγραμμα της Αθήνας.

Αντισφαίριση Αν και η αντισφαίριση ήταν ένα από τα πιο διαδεδομένα αθλήματα στο τέλος του 19ου αιώνα, κανείς από τους κορυφαίους αθλητές δεν έλαβε μέρος στο τουρνουά της Αθήνας.

Άρση βαρών Το άθλημα της άρσης βαρών ήταν ακόμα νέο το 1896 και οι κανόνες διέφεραν από τους σημερινούς. Τα αγωνίσματα διεξήχθησαν στο Παναθηναϊκό Στάδιο και δεν υπήρχαν κατηγορίες βάρους για τους αθλητές.

Γυμναστική Τα αγωνίσματα της γυμναστικής διεξήχθησαν στο Παναθηναϊκό Στάδιο.

Κολύμβηση Το άθλημα της κολύμβησης διεξήχθη στην ανοιχτή θάλασσα επειδή οι διοργανωτές αρνήθηκαν να δαπανήσουν και άλλα χρήματα για να χτιστεί κολυμβητήριο. Περίπου 20.000 θεατές κατέκλυσαν τον κόλπο της Ζέας στον Πειραιά για να παρακολουθήσουν τα αγωνίσματα.

Ξιφασκία Τα αγωνίσματα της ξιφασκίας διεξήχθησαν στο Ζάππειο Μέγαρο το οποίο είχε χτιστεί με χρήματα του Ευάγγελου Ζάππα για την αναβίωση των αρχαίων Ολυμπιακών Αγώνων, αλλά δεν είχε χρησιμοποιηθεί για κάποια αθλητική διοργάνωση έως τότε.

Πάλη Δεν υπήρχαν κατηγορίες κιλών για το άθλημα της πάλης που διεξήχθη στο Παναθηναϊκό Στάδιο, κάτι που σήμαινε πως θα πρόκυπτε ένας νικητής ανάμεσα σε συμμετέχοντες όλων των μεγεθών. Οι κανόνες που χρησιμοποιήθηκαν ήταν παρόμοιοι με αυτούς της μοντέρνας ελληνορωμαϊκής πάλης, αν και δεν υπήρχε χρονικό όριο και κάποιες λαβές ποδιών δεν ήταν απαγορευμένες (σε αντίθεση με σήμερα).

Ποδηλασία Όλα τα αγωνίσματα της ποδηλασίας πίστας διεξήχθησαν στο νεόκτιστο ποδηλατοδρόμιο του Νέου Φαλήρου (στη θέση του σημερινού γηπέδου Καραϊσκάκη).

Σκοποβολή Η βασίλισσα Όλγα κήρυξε η ίδια με το προσωπικό της τυφέκιο την έναρξη των αγώνων σκοποβολής, που διεξήχθησαν στο σκοπευτήριο της Καλλιθέας. Σε δύο αγωνίσματα χρησιμοποιήθηκε τουφέκι και σε τρία πιστόλι.

Στίβος Ο Αμερικανός Ρόμπερτ Γκάρετ βγήκε πρώτος στη δισκοβολία με ρίψη στα 29.15 μέτρα, νικώντας τον Παναγιώτη Παρασκευόπουλο προς μεγάλη απογοήτευση των Ελλήνων θεατών.

Σπύρος Λούης Η θεαματικότερη στιγμή του αθλήματος, όμως, ήταν η νίκη του Σπύρου Λούη στον μαραθώνιο, στο τελευταίο χρονικά αγώνισμα. Ο νερουλάς από το Μαρούσι τερμάτισε πρώτος μεταξύ 17 αθλητών στο Παναθηναϊκό Στάδιο, μπροστά σε 60.000 θεατές και έγινε ένας από τους ήρωες των σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων. Ο χρόνος του ήταν 2 ώρες, 58 λεπτά και 50 δεύτερα. Με την είσοδό του στο Στάδιο, ο κόσμος με ενθουσιασμό διέσπασε τις μονάδες ασφαλείας που τηρούσαν την τάξη και ξεχύθηκε στον στίβο. Ο διάδοχος Κωνσταντίνος και ο αδελφός του κατέβηκαν μαζί με το πλήθος, σήκωσαν ψηλά τον Λούη και τον ανέβασαν μέχρι την πορφυρή εξέδρα όπου καθόταν ο Βασιλιάς

Η Ελληνική αποστολή τιμής ένεκεν μπαίνει πάντα πρώτη στην παρέλαση των αθλητών σε κάθε Ολυμπιάδα

Αθλήματα Σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων Καταδύσεις Κολύμβηση Συγχρονισμένη κολύμβηση Υδατοσφαίριση Κανόε καγιάκ (σπριντ) Κανόε καγιάκ (σλάλομ) Ποδηλασία BMX Ορεινή ποδηλασία Ποδηλασία δρόμου Ποδηλασία πίστας Ενόργανη Ρυθμική Τραμπολίνο Μπιτς βόλεϊ Πετοσφαίριση Ιππασία / Nτρεσάζ Ιππασία / Τρίαθλο Ιππασία / Εμπόδια Ελευθέρα πάλη Ελληνορωμαϊκή πάλη Τοξοβολία Στίβος Αντιπτέριση Καλαθοσφαίριση Πυγμαχία Ξιφασκία

ΧΕΙΜΕΡΙΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ

Οι πρώτοι Χειμερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες διεξήχθησαν το 1924 στο Chamonix της Γαλλίας και από τότε η διοργάνωση επαναλήφθηκε κάθε 4 χρόνια μέχρι και το 1936, αφού στη συνέχεια ο Β Παγκόσμιος Πόλεμος σταμάτησε κάθε αθλητική δραστηριότητα. Οι αγώνες άρχισαν ξανά το 1948 και διεξάγονταν την ίδια χρονιά με τους θερινούς, μέχρι και το 1992. Από το 1994 στο Lillehammer, οι Χειμερινοί Ολυμπιακοί τοποθετήθηκαν χρονικά ακριβώς στη μέση της θερινής Ολυμπιάδας, κάτι που ισχύει μέχρι και σήμερα. Δέκα είναι τα κράτη που στο παρελθόν έχουν φιλοξενήσει σε πόλεις τους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες: η Γαλλία, η Ιταλία, οι ΗΠΑ, η Ιαπωνία, η Αυστρία, η Ελβετία, η Νορβηγία, ο Καναδάς, η Γιουγκοσλαβία και η Γερμανία.

ΤΑ ΑΘΛΗΜΑΤΑ

Τα 15 αθλήματα των Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων χωρίζονται σε 3 μεγάλες κατηγορίες. Στην πρώτη ανήκουν τα λεγόμενα σπορ του πάγου (ice sports): bobsled, luge, skeleton, ice hockey, figure skating, speed skating, short track speed skating και curling. Στη δεύτερη ανήκουν τα αθλήματα του αλπικού σκι (alpine skiing) και της χιονοσανίδας (snowboarding): alpine, freestyle και snowboarding, ενώ η τρίτη κατηγορία περιλαμβάνει τα λεγόμενα βορεινά αθλήματα (Nordic events): biathlon, cross country skiing, ski jumping και Nordic combined. Όμως για να γίνουν πιο κατανοητά, εμείς θα τα χωρίσουμε σε δυο πιο απλές κατηγορίες, τα αθλήματα του χιονιού (7) και τα αθλήματα του πάγου (8). Στη διάρκεια των Ολυμπιακών θα γίνουν 98 αγωνίσματα και θα δοθούν τα ανάλογα χρυσά μετάλλια. Αναλυτικά τα αθλήματα είναι τα εξής: Αθλήματα χιονιού: αλπικό σκι (alpine skiing) δίαθλο (biathlon) σκι ανωμάλου δρόμου (cross country skiing) ελεύθερο σκι (freestyle skiing) βορεινό σύνθετο (Nordic combined) άλμα με σκι (ski jumping) χιονοσανίδα (snowboarding) Αθλήματα πάγου: ελκηθροδρομία μπόμπσλεντ (bobsled) κέρλινγκ (curling) καλλιτεχνικό πατινάζ (figure skating) χόκεϊ επί πάγου (ice hockey) ελκηθροδρομία λούτζ (luge) μικρή πίστα στον πάγο (short track speed skating) ελκηθροδρομία σκέλετον (skeleton) παγοδρομία ταχύτητας (speed skating) Το καλλιτεχνικό πατινάζ, το χόκεϊ επί πάγου, τα βορεινά αθλήματα (σκι ανωμάλου δρόμου, άλμα με σκι και βορεινό σύνθετο) και οι παγοδρομίες ταχύτητας περιλαμβάνονται στο Ολυμπιακό πρόγραμμα από την πρώτη διοργάνωση του 1924.

Πριν την πρώτη Ολυμπιάδα

Ολυμπιακοί Αγώνες 1924, Chamonix (Γαλλία)

Οι πρώτοι Χειμερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες φιλοξενήθηκαν στο Chamonix, ένα μικρό χωριό στους πρόποδες του Λευκού Όρους. Οι αγώνες διήρκεσαν 11 ημέρες (25/1 5/2) και σημείωσαν πολύ μεγάλη επιτυχία, αφού στο κάλεσμα της Γαλλικής Ολυμπιακής Επιτροπής ανταποκρίθηκαν περισσότεροι από 200 αθλητές. Ολυμπιακές στιγμές: Ο Αμερικανός Charles Jewtraw ήταν αυτός που πήρε το πρώτο χρυσό μετάλλιο στην ιστορία των Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων, κερδίζοντας τα 500 μέτρα στην παγοδρομία ταχύτητας.

Ολυμπιακοί Αγώνες 1988, Calgary (Καναδάς)

Ολυμπιακοί Αγώνες 2010, Vancouver (Καναδάς)

Στον Καναδά έγιναν για δεύτερη φορά Χειμερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες (μετά το Κάλγκαρι το 1988) το 2010 στο Βανκούβερ από τις 12 μέχρι τις 28 Φεβρουαρίου. Συμμετείχαν 2566 αθλητές (1522 άντρες και 1044 γυναίκες) από 82 κράτη σε 86 αθλήματα, όλα αριθμοί ρεκόρ. Ολυμπιακές στιγμές: Οι Αγώνες σημαδεύτηκαν από τον τραγικό θάνατο του Γεωργιανού Νόνταρ Κουμαριτασβίλι, αθλητή του λουτζ, στη διάρκεια της προπόνησης την ημέρα της τελετής έναρξης. Οι ΗΠΑ κέρδισαν το χρυσό μετάλλιο στην ελκηθροδρομία μπόμπσλεντ μετά από 62 χρόνια! Πολλή γκρίνια είχαμε στον τελικό του ατομικού ανδρών στο καλλιτεχνικό πατινάζ με τους κριτές να δίνουν τη νίκη στον Αμερικανό Evan Lysacek και τον Ρώσο σούπερ σταρ του αθλήματος, Εβγκένι Πλιούσενκο να δείχνει τη δυσαρέσκειά του για τη βαθμολογία, αλλά να περιορίζεται τελικά στη δεύτερη θέση.