1 ΟΙ ΕΥΖΩΝΟΙ ΓΥΜΝΑΖΟΝΤΑΙ (Κωµικό σκετς) ΠΡΟΣΩΠΑ: ΛΟΧΑΓΟΣ - ΛΟΧΙΑΣ - ΤΡΕΙΣ ΕΥΖΩΝΟΙ Ελατέ 'δώ, ουρέ στραβάδια, να κάµουµε και τίποτις γυµνάσια. Όλου στού φαΐ έχετε του νου σας ; (Τρέχουν τρεις εύζωνοι και χαιρετούν στρατιωτικά το λοχία). Όλοι µαζί : ιατάξτε, κυρ Λουχία! Λοχίας. - Τι να διατάξω, ουρέ! Να διατάξεις, κυρ Λουχία, να βράσουν τ' φασουλάδα ταχέους. Πάψε, ουρέ Μήτρο, όλο στο φαγί έχεις του νου σ'; Άµ' που θέλ'ς να τουν έχει. κυρ Λουχία; Καλά τούν έχει, στ'ν Ελλάδα κι στ' φασουλάδα. Πάψτε τώρα να κάνουµε λίγο θεωρία, έπειτα γυµνάσια κι έπειτα συσσίτιο. Κυρ Λουχία, δεν τ' αφήνουµε τ' άλλα και να κάνουµε του τελευταίου; Πάψε, ουρέ Κώστα, θα περάσει ου Λουχαγός και θα γίνουµε ρεζίλι. Αρχίζουµε τώρα. Του νου σας ιδώ. Ποιο είναι του µεγαλύτερου θηρίου τσ' γης ; Του Λιουντάρ', κυρ Λουχία.
2 Όχι, ουρέ χαντακουµένε. Η τίγρης, κυρ Λουχία. Τουν κακό σ' τουν καιρό. Να ειπώ ιγώ, κυρ Λουχία ; Λέγε Μήτρο. Ου Εύζωνας κυρ Λουχία. Μπράβο, Μήτρο, θα σε φκιάσω εκανέα. Τώρα να µου πείτε πώς θα αναφέρετε στουν κύριου Λουχαγό. Λέγε πρώτα εσύ Μήτρο. (στέκεται προσοχή και χαιρετά στρατιωτικός) Λαµβάνω την τιµήν ν' αναφέρω, κύριε Λουχαγέ, ότι ονοµάζοµαι Μήτρος Καραφωτιάς. Μεγαλοφώνως! Λαµβάνω την τιµήν ν' αναφέρω, κύριε Λουχαγέ, ονοµάζουµαι... Μεγάλοφώνως. Μεγαλωφώνο σε λεν, ουρέ Μήτρο, ή Καραφωτιά; ουρλιάζεις δυνατά. Μεγάλοφώνως θα πει να
3 Να που ιγώ, κυρ Λουχία ; Λέγε, ουρέ Γιώργο. (στέκεται προσοχή, χαιρετά και λέγει) Γιώργο Σπληνάντερο µε λεν, να ζήσω κι πέτρα να µη ραγίσω. Έφαγες κατ' γράµµατα, δεν είπες «Λαµβάνω την τιµήν» κι δε λεν στην αναφορά ευκές. Τι, στου γάµου είσι; Να που ιγώ, κυρ Λουχία ; Λέγε ουρέ Κώστα. (Στέκεται προσοχή, χαιρετά και λέει) Λαµβάνω την τιµήν... λαµβάνω την τιµήν... λαµβάνω την τιµήν... Πες και παρακάτω ουρέ, όλου του ίδιου θα λες; Ουνουµάζουµι, - - Ουνουµάζουµι... Ουνουµάζουµι... Πες, ουρέ, κι µ' έσκασις. Ουνουµάζουµι Κώστας Ξυνόγαλους.. Ξέρεις γράµµατα, ουρέ Κώστα ; (σφυρίζει) Φςςς! Περί γραµµάτων άλλο τίποτις.
4 Και τώρα να ουµιλήσουµε περί σκουπουβουλής. Λέγε, Μήτρο τί κάνουµι για να πυρουβουλήσουµι τουν εχθρόν της πατρίδος ; Πρώτα βάζουµι το φυσίγγιο στου όπλου, δεύτερο µατιάζουµι και τρίτο πατάµε τον κόκορα! Τώρα λέγε εσύ, Γιώργο, τι γίνεται άµα πατήσουµι τον κόκορα ; Άµα τουν πατήσουµι τουν κόκορα ψοφάει κυρ Λουχία! "Οχι, κυρ Λουχία, κάνει µπουµ! Κι ου εχθρός τι κάνει; Ουπισθοχωρεί γενναίως. Κι αν ου εχθρός είναι πολυπληθής και δεν ούπισθοχωρήσ' τι θα κάµιτι; θα εφαρµόσουµε τα νέα όπλα. ηλαδής ; Θα φωνάξουµι: Αέρααα! θα δείξουµι στουν εχθρό ένα τσαρούχι, θα βάλουµι εφ' όπλου λόγχη κι αλλοίµουνο στουν εχθρό. Κι τότε, κυρ Λουχία, θα κουλατσίσουµι στου Καλπάκι, θα γιουµατίσοµι στ' Χειµάρα κι θα δειπνήσουµι στου Τεπελένι.
5 Κι αν ου καιρός είναι βροχώδης και χιονώδης ; Όλοι µαζί : Ε, τότε θα πάµε καµιά ώρα αργότερα. Απ' του στόµα σας κι στου θεού τ' αυτί. Μπάτε στη γραµµή. (Μπαίνουν). Κι τώρα να κάνουµι λίγες ασκήσεις. (δίνει παράγγελµα) Κούτσουρου του κουρµί! (Οι στρατιώτες εκτελούν την προσοχή). Γυρουβουλιά! (Κάνουν µεταβολή). Όξου το ξηρό σας! (Βγάζουν το πόδι, δηλ. κάνουν ανάπαυση). Λοιπόν έρχεται ο κύριος Λουχαγός. Σας θέλου να µε ξεντροπιάστε. Μήπους έπαιρνα κι εγώ καµιά σαρδέλα και γίνου Επιλοχίας δια την σωτηρίαν της Πατρίδος. Περί του πολέµου τι γνωρίζεις, κυρ Λουχία ; Σκασµός! Αυτά τα περί πολέµου και ειρήνης τα κανονίζουµι εµείς οι ανούτεροι. Παραξηγήθκις, κυρ Λουχία; Σκουριάσαµε απ' το καθισιό κι είπαµε να γένει πόλεµος να ξεσκουριάσουµι. Σωπάτε, έφτασε ο κύριους Λουχαγός. (Φτάνει ο Λοχαγός). Κούτσουρου του κορµί! (Αναφέρει). Λαµβάνου την τιµήν ν ' αναφέρου ότι οι άνδρες...παρόντας! Είναι παρόντες να λες!
6 Το ίδιο είναι, τι παρός, τι παρόντος! (πλησιάζει και ρωτά το Μήτρο) Πώς ονοµάζεσαι; Ιγώ πώς ονοµάζουµι; (Κάνει το σταυρό του).εµένα πώς µε λεν; Ιγώ πώς ονοµάζουµι; Ναι, εσύ, λέγε γρήγορα! Του Μήτρου Καραφωτιά τουν ξέρει του Πανελλήνιου. Εσένα πώς σε λεν ; Γιώργους Σπλινάντερους, γνωστός ανά του Πανελλήνιου. Κι ου υποφαινόµινους ουνουµάζουµι Κώστας Ξυνόγαλους, επίσης γνουστός κι µη εξαιρετέος. Για προσέξτε εδώ. (Ο τελευταίος, δηλ. ο Κώστας, δεν προσέχει καθόλου). Τι κάνεις εσύ ο τελευταίος; (βγαίνει από τη γραµµή και λέγει) Καλά, ευχαριστώ, κυρ Λουχαγέ. (Γυρίζει, πάλι στη γραµµή). ε σε ερωτώ για την υγεία σου. Να προσέχεις σου λέγω. Μήπως κανένας σας ετραυµατίσθη εις τας διαφόρους µάχας κατά των εχθρών;
7 Ου ύποφινόµινους ετραυµατίσθη στου Γράµµου. Ιγώ στου Βίτσι. Ιγώ στου Μπέλλες. ε θυµάσαι, κυρ Λουχαγέ, που τραυµατιστήκαµε µαζί από εχθρικό πυροβόλο στην Κόνιτσα; Λοχαγός Α! εσύ είσαι Κώστα; θυµάµαι τώρα. Ας κάµουµε λίγες ασκήσεις. Προσοχή! (Οι στρατιώτες κάνουν προσευχή) Τι κάνετε αυτού; Όλοι µαζί : Έτσι δε µας είπες; Προσευχή κάνουµε. Άφησε, κύριε Λοχαγέ, να δώσω ιγώ του παράγγελµα, που τους ξέρω. ( ίνει παράγγελµα) Κούτσουρου του κουρµί! (Στέκονται προσοχή). Μεταβολή! ( εν κάνουν τίποτε) Γυρουβουλιά! (Κάνουν µεταβολή) Ανάπαυσις! (Οι στρατιώτες προσεύχονται και λεν το Χριστός Ανέστη) Τι κάνετε αυτού;
8 Όλοι µαζί : Ανάσταση δε µας είπες ; (παραγγέλλει) Όξου του ξιρό σας! (Κάνουν ανάπαυση) Τι παραγγέλµατα είναι αυτά, Λοχία ; Τέτοια είναι, κυρ Λοχαγέ, αλλά κάνουν τον εχθρό και τρέµει. Ελάτε τώρα να φύγουµε. (Κάνουν γραµµή, µπροστά ο Λοχαγός, έπειτα ο Λοχίας κι έπειτα οι στρατιώτες και τραγουδούν, χαιρετούν τους ακροατές στρατιωτικά και φεύγουν από τη σκηνή) Όλοι µαζί : (τραγουδούν) Με το χαµόγελο στα χείλη παν οι φαντάροι µας µπροστά και γίναν οι εχθροί ρεζίλι, γιατί η καρδιά τους δε βαστά. ΑΥΛΑΙΑ