Ομιλία του Σάκη Βαρδαλή μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και Βουλευτή στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Πέλλας Γιαννιτσά 26.4.2015 Συντρόφισσες & Σύντροφοι, Φίλες & Φίλοι, Κάθε φορά που δυσκολεύουν τα πράγματα, η κάθε κυβέρνηση να επικαλείται τον πατριωτισμό των Ελλήνων, στην εθνική ομοψυχία, πάνε κι έρχονται τα δήθεν «εθνικά συμφέροντα», οι «εθνικές υποθέσεις». Τι λέτε, είναι τυχαίο που κάθε φορά που είναι να βάλουν στο χέρι το λαό, να του πάρουν ότι του έχει απομείνει, επικαλούνται την ανάγκη να βάλουμε όλοι πλάτη για να σωθεί η πατρίδα; Πάντα η αστική τάξη τα δικά της ταξικά συμφέροντα τα βάφτιζε - και συνεχίζει να τα βαφτίζει - εθνικά. Γι' αυτό τα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα που διαχρονικά επέβαλαν οι αστικές κυβερνήσεις παρουσιάζονταν ως «θυσίες». «Θυσίες για να προλάβουμε το τρένο της ανάπτυξης», «θυσίες για να μπούμε στην ΟΝΕ» και τώρα «θυσίες για να βγούμε από την κρίση και να μπούμε στην ανάκαμψη», που τελικά πάντα ήταν θυσίες της εργατικής τάξης, του λαού μας, για την κερδοφορία λίγων επιχειρηματικών ομίλων. Μόνο, που κάθε φορά παλιοί και νέοι «σωτήρες» τα συμφέροντα της αστικής τάξης θέλουν να σώσουν. Χόρτασε ο λαός μας από «θυσίες» και «σωτήρες». Να θυμίσω πως και η σημερινή συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ, ονομάστηκε Κυβέρνηση «κοινωνικής σωτηρίας». Αυτό κάνει και η σημερινή συγκυβέρνησή, των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Τι θεωρεί η σημερινή συγκυβέρνηση πατριωτικό; Να πληρώνουμε τους φόρους και τα χαράτσια για να σωθεί το κράτος, η χώρα. Να βάζει χέρι στα διαθέσιμα των Δήμων, των Νοσοκομείων και όλων των Δημόσιων Οργανισμών, για να πληρωθούν οι δώσεις στους «τοκογλύφους» δανειστές. Η εργατική τάξη, ο λαός μας μπορεί μόνος του να σωθεί, αν το αποφασίσει και πάρει αμπάριζα κι αυτούς και το σύστημα που όλοι τους στηρίζουν. Συντρόφισσες και σύντροφοι, Αρκετοί, βλέποντας τις εξελίξεις μετά τις εκλογές αναρωτιούνται: Μα καλά, δεν βλέπετε πως η κατάσταση έχει αλλάξει, είναι το ίδιο η σημερινή με τις προηγούμενες κυβερνήσεις; Η αλήθεια είναι πως μετά τις εκλογές του Γενάρη έχουμε μια καινούργια κατάσταση. Αυτό όμως δε σημαίνει πως έχουμε κάποια αλλαγή στο πολιτικό σύστημα ή στη γραμμή πλεύσης της χώρας. Υπάρχουν ορισμένα καινούρια στοιχεία που αφορούν την κυβέρνηση αλλά και το σύνολο των εξελίξεων. Για παράδειγμα: Έχουμε ένα κόμμα που για πρώτη φορά βρίσκεται στη διακυβέρνηση και στη συνείδηση ενός μέρους του ελληνικού λαού καταγράφεται ως αριστερό. Ένα μικρό «οπορτουνιστικό κόμμα", που διευρύνθηκε απότομα, κυρίως με δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας. Ένα κόμμα που έχει εξελιχθεί σε σοσιαλδημοκρατικό και προ πολλού εξελίχθηκε σε ένα δεύτερο αστικό κόμμα. Εξελίσσεται ακόμα και ταυτόχρονα δεν είναι 100% ίδιο με τη ΝΔ ή με το ΠΑΣΟΚ. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν υιοθετεί τις πιο ακραίες αντιδραστικές αντιλήψεις της ΝΔ. Έχει διαφοροποιήσεις σε ορισμένα ζητήματα της αστικής δημοκρατίας, στα θέματα των μεταναστών. Άλλωστε, τέτοιες διαφοροποιήσεις είχε και το ΠΑΣΟΚ στη δεκαετία του 80. Υποστηρίζει μια "αλλαγή του μείγματος", της πολιτικής εξόδου από την κρίση κι αυτό δεν είναι προπαγανδιστικό τρικ. Έχει διαφορετική αντίληψη, που όμως δεν είναι δική του πρωτοτυπία, δεν οφείλεται στα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του. 1
Τα συμφέροντα μιας μερίδας των αστικών τάξεων στην ΕΕ και παγκόσμια, υπηρετούνται καλύτερα με την «επεκτατική πολιτική» σε βάρος της μέχρι σήμερα κυρίαρχης «περιοριστικής πολιτικής». Και οι δυο πολιτικές αφορούν το πώς θα αναπτυχθεί η οικονομία, πως θα γίνει επανεκκίνηση της καπιταλιστικής οικονομίας, πως θα ξεπεραστεί η ύφεση, η κρίση. Δηλαδή αφορά ένα πρόβλημα που αντιμετωπίζει η αστική τάξη. Επόμενα, πρόκειται για ένα κόμμα που παρά τις διαφορές με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, υπηρετεί τις αξιώσεις της αστικής τάξης. Είμαστε υπερβολικοί; Ας δούμε ορισμένα παραδείγματα: Ποια ήταν τα πρώτα πράγματα που υπέγραψε με τους «ισότιμους εταίρους», η νέα συγκυβέρνηση; Παράταση της δανειακής σύμβασης, που στην πράξη σημαίνει παράταση για τουλάχιστον τέσσερις μήνες του μνημονίου, μέχρι να υπογράψουν το καινούργιο μνημόνιο τον Ιούνη. Και είναι παράταση του μνημονίου ανεξάρτητα πως τα βαφτίζουν γιατί έχει όλα τα μνημονιακά μέτρα: Έχει αξιολόγηση, (τι κάνουν για παράδειγμα τα διάφορα γκρουπ αυτή την περίοδο, δεν αξιολογούν για να εγκρίνουν τη δόση;) Έχει δημοσιονομική πειθαρχία, ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς, αλλά και πρωτογενές πλεόνασμα, έχει ισοδύναμα και κοστολογημένα μέτρα. Έχει, δηλαδή, όλα αυτά για τα οποία μάτωσε τα προηγούμενα χρόνια ο λαός με τις συμφωνίες της κυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ. Να γιατί αυτή τη μεταβατική συμφωνία η κυβέρνηση δεν τόλμησε να τη φέρει στη Βουλή. Τι λέτε, αν αυτή η συμφωνία είχε φιλολαϊκό περιεχόμενο, θα την είχε κρύψει απ τη βουλή; Άσε που αν την έφερνε στη βουλή, όλοι μαζί, ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ ΝΔ ΠΑΣΟΚ ΠΟΤΑΜΙ Χ.Α, θα την ψήφιζαν με δυο χέρια. Ας δούμε άλλο παράδειγμα: Πάρτε τις δυο πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου που έφερε, μέχρι τώρα η σημερινή συγκυβέρνηση. Δεν αναφέρομαι στο πως χαρακτήριζε αντίστοιχες πρακτικές προηγούμενων κυβερνήσεων. Με την πρώτη Π.Ν.Π, διαγράφει πρόστιμα που επιβλήθηκαν στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους, πρόστιμα για λαθρεμπόριο, απόκρυψη φορολογητέας ύλης, μη απόδοση ΦΠΑ, κ.ά. Και με τη δεύτερη, αρπάζει χρήματα από Δήμους, Περιφέρειες, Νοσοκομεία, κ.ά, χρήματα που είναι αναγκαία για την κάλυψη των αναγκών του λαού, καταλήγουν στους δανειστές. Επόμενα, και η νέα συγκυβέρνηση πιάνει το νήμα της αντιλαϊκής πολιτικής από κει που το άφησε η προηγούμενη. Δηλαδή, παίρνει απ το λαό και τα δίνει σε δανειστές και μεγάλο κεφάλαιο. Ναι αλλά αυτή η κυβέρνηση έχει κόκκινες γραμμές, δε λέει σε όλα ΝΑΙ, «διαπραγματεύεται σκληρά» μέσα σε συνθήκες πίεσης, εκβιασμών, χρηματοδοτικής ασφυξίας που μας επιβάλουν. Τι ακριβώς κάνει η Κυβέρνηση; Βαφτίζει τα «γεράκια», σε «αηδονάκια», σε ισότιμους εταίρους, και κάθεται στο ίδιο τραπέζι να κάνει επιτέλους διαπραγμάτευση, κάτι που δεν έκαναν οι προηγούμενοι. Διαπραγματεύεται «σκληρά», βάλτε όσα εισαγωγικά θέλετε. Διαπραγματεύεται, αλλά για λογαριασμό τίνος; Μας λένε, για να σώσουν τη χώρα. Ναι, αλλά σ αυτή τη χώρα υπάρχουν οι εργαζόμενοι, οι αυτοαπασχολούμενοι έμποροι &βιοτέχνες, οι αγρότες. Υπάρχουν όμως και οι βιομήχανοι, οι εφοπλιστές, οι τραπεζίτες. Αυτοί διαπραγματεύονται για λογαριασμό όλων; Όμως εδώ υπάρχουν αντιτιθέμενα συμφέροντα, η κυβέρνησή ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ με ποιων τα συμφέροντα είναι; Αντιτιθέμενα συμφέροντα δεν υπάρχουν μόνο ανάμεσα στους εργαζόμενους και την αστική τάξη της χώρας μας. Αντιτιθέμενα συμφέροντα και ανταγωνισμοί υπάρχουν και ανάμεσα στις αστικές τάξεις των χωρών της ΕΕ αλλά και παγκόσμια. Εκεί να δείτε πόσο οξύς είναι ο ανταγωνισμός, όταν μαλώνουν τα μεγάλα μονοπώλια μεταξύ τους. Αυτά τα συμφέροντα, αυτοί οι ανταγωνισμοί βρίσκονται στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Για τα συμφέροντα της αστικής τάξης της χώρας μας «ματώνουν». 2
Αυτά τα συμφέροντα μπαίνουν στη ζυγαριά. Και όπως συμβαίνει πάντα, αυτή γέρνει προς το μέρος της ισχυρής αστικής τάξης (οικονομικά & στρατιωτικά). Να πως εξηγείται, η συμπεριφορά και η αντίθεση των εκπροσώπων των αστικών τάξεων άλλων χωρών, προς τη σημερινή κυβέρνηση. Κι αυτοί τα συμφέροντα της αστικής τάξης τους υπερασπίζουν, όπως κάνει και η ελληνική και όχι των λαών τους γενικά. Ας δούμε όμως, τι πραγματικά διαπραγματεύεται η κυβέρνηση στις Βρυξέλλες; Σίγουρα όχι για αυξήσεις των μισθών, των συντάξεων, για νέα εργατικά λαϊκά δικαιώματα. Αυτό που ζητά, είναι να χαλαρώσει η αυστηρότητα στην Ευρωζώνη, να ρυθμίσει τις δόσεις του χρέους, για να εξασφαλίσει χρήμα που θα πάει στο κεφάλαιο για να κάνει επενδύσεις. Αυτές τις μέρες στρώνουν το χαλί με στόχο μια νέα αντιλαϊκή συμφωνία. Από τώρα προετοιμάζουν το λαό. Ο υπουργός οικονομικών προχθές δήλωσε πως, «το καθήκον της κυβέρνησης μας είναι να δεχτεί το πολιτικό κόστος μερικών δύσκολων αποφάσεων που είναι αναγκαίες, για μα κερδίσουμε την εμπιστοσύνη των παγκόσμιων εταίρων μας». Μετά από «μεγάλη και σκληρή» διαβούλευση με τους ιμπεριαλιστές, θα πουν στο λαό: Τι να κάνουμε, πιέσεις, εκβιασμοί, θηλιά στο λαιμό, αν δεν υπογράφαμε θα υπήρχε πτώχευση. Αποφύγαμε τα χειρότερα. Μήπως, εδώ και πέντε χρόνια το ίδιο δε συμβαίνει όταν είναι να πάρουμε την επόμενη δόση; Όλα τα μέτρα και οι αντιλαϊκοί νόμοι μένουν ως έχουν και επιπλέον για το 2015 θα παρθούν μέτρα γύρω στα 10δις. Περήφανα πλέον δηλώνουν προς κάθε κατεύθυνση πως θα πληρώσουμε το χρέος μέχρι δεκάρας και στο διηνεκές. Δεν πρόκειται να κάνουν μονομερείς ενέργειες. Θα σεβαστούν τους κανόνες και τις συνθήκες της ΕΕ!!! Μα αυτές οι συνθήκες επιβάλουν τους ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς, τα μνημόνια, την επιτήρηση, τα πλεονάσματα. Τη συνέχιση της λιτότητας. Αυτές οι συνθήκες είναι που προωθούν μειώσεις των μισθών και των συντάξεων, αυξήσεις στα όρια ηλικίας σε όλες τη χώρες της ΕΕ για να είναι ανταγωνιστικό το κεφάλαιο. Και τέλος πάντων, τι είδους εταίροι είναι αυτοί που επιδιώκουν το ξεκλήρισμα του λαού; Και αν αυτοί επιδιώκουν την καταστροφή της χώρας, πώς γίνεται η κυβέρνηση να δηλώνει πως δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς αυτούς και χωρίς την Ευρωπαϊκή Ένωση; Και αν έτσι έχουν τα πράγματα και η κυβέρνηση δεν θέλει το θάνατο των συνταξιούχων, των εργαζομένων, γιατί ανέλαβε τη δέσμευση να πληρώνει το χρέος, που πνίγει το λαό μας; Γιατί μαζεύει από τα Ταμεία και το τελευταίο ευρώ από τα διαθέσιμα που έχουν για να φανεί συνεπής προς τους δανειστές; Ναι αλλά η σημερινή κυβέρνηση πήρε μέτρα για την αντιμετώπιση της «αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης». Δεν κάνουμε κριτική για τα ψίχουλα που δίνουν, κουτσουρεμένα κατά πολύ και απ αυτά που έταζαν προεκλογικά, αλλά κυρίως του ότι τα παίρνουν από τους φτωχούς και τα δίνουν σ αυτούς που ζουν στην ακραία φτώχεια. Οι εφοπλιστές, οι βιομήχανοι, οι τραπεζίτες δεν πληρώνουν ούτε ένα ευρώ παραπάνω φορολογία για τη διαχείριση της ακραίας φτώχειας που επιχειρεί η κυβέρνηση. Φίλοι και σύντροφοι, Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ συστηματικά προσπάθησε να πείσει ότι το πρόβλημα δεν είναι η ΕΕ και ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης, αλλά η «νεοφιλελεύθερη διαχείριση» του. Θυμάστε προφανώς πως εκτός απ την Ελλάδα, θα άλλαζαν και την ΕΕ! Τι αποδείχθηκε μέσα σε λίγες μέρες; Ότι μέσα στην ΕΕ δεν μπορεί να γίνει αλλιώς. 3
Μπορεί τα παζάρια στις απανωτές συνεδριάσεις του Γιούρογκρουπ να δίνουν και να παίρνουν, μπορεί η κυβέρνηση να κομπάζει πως διαπραγματεύεται ως «ισότιμος εταίρος» για το συμφέρον του λαού, η ουσία όμως παραμένει ίδια. Γι' αυτό ο λαός δεν πρέπει να στρατεύεται πίσω από τους επιχειρηματικούς ομίλους και τα ιμπεριαλιστικά κέντρα στους συμβιβασμούς και τις συγκρούσεις τους. Διέξοδος για το λαό μπορεί να υπάρξει μόνο με αγώνες που αμφισβητούν και συγκρούονται με τη στρατηγική της ΕΕ και των κομμάτων της. Ο δρόμος για τη λαϊκή ευημερία περνάει μέσα από την αποδέσμευση από την ΕΕ, με λαϊκή εξουσία, κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής και μονομερή διαγραφή του χρέους. Γι' αυτήν τη διέξοδο καλεί το λαό να παλέψει το ΚΚΕ. Καινούργια κατάσταση όμως δεν έχουμε μόνο με την αλλαγή σε κυβερνητικό επίπεδο. Νέα κατάσταση έχουμε και στις εξελίξεις στην Ευρωζώνη. Η κρίση και η ύφεση δεν ξεπερνιούνται εύκολα. Πιθανόν η Ευρωζώνη να απειλείται και από έναν νέο κύκλο κρίσης. Μεγαλώνει η ανισομετρία ανάπτυξης ανάμεσα στις χώρες που ήδη είχαν χαμηλότερο επίπεδο ανάπτυξης και τις ανεπτυγμένες, αλλά και αποκλίσεις ανάμεσα στα καπιταλιστικά κράτη του ισχυρού πυρήνα της ΕΕ. Μεγαλώνει η διαφορά της Γερμανίας με τη Γαλλία και την Ιταλία. Σήμερα έχουμε περισσότερα ιμπεριαλιστικά κέντρα που αντιπαρατίθενται μεταξύ τους. Σ αυτά των ΗΠΑ, ΕΕ, Ιαπωνίας, προστέθηκαν της Ρωσίας, Κίνας, Ινδίας, χώρες που αναπτύσσονται καπιταλιστικά με μεγάλους ρυθμούς ανάπτυξης. Οι ανταγωνισμοί γίνονται πολύ περισσότεροι και δυστυχώς χώρος μεγάλου ανταγωνισμού είναι το τρίγωνο που αρχίζει από την Ουκρανία και φτάνει στην Ανατολική Μεσόγειο και τη Βόρεια Αφρική. Κι εμείς στο κέντρο του κυκλώνα. Η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ έχει και μια πλευρά που μας ανησυχεί πολύ και μας θυμίζει λίγο έναν ανερχόμενο αστικό εθνικισμό, που συνήθως ο οπορτουνισμός δεν είχε. Δεν είναι τυχαία η σύμπραξη με τους ΑΝΕΛ και ειδικά η ανάθεση στον Καμμένο του υπουργείου Άμυνας. Μπορεί τους Αμερικάνους να μην τους ενδιαφέρει ποιος θα είναι υπουργός Παιδείας ή Δικαιοσύνης, αλλά τους απασχολεί ποιος θα είναι στο Άμυνας, στο Εξωτερικών, στο Οικονομίας. Ο ΣΥΡΙΖΑ το λέει καθαρά: "Θα παίξουμε με τις αντιθέσεις...". Σ αυτό το κουβάρι των αντιθέσεων που εξελίσσεται στην περιοχή μας, με τα αντιτιθέμενα συμφέροντα των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, η κυβέρνηση παίζει παιχνίδι. Ένα παιχνίδι όμως πολύ επικίνδυνο για το λαό μας. Γιατί όπως λέει ο λαός μας «όταν μαλώνουν τα βουβάλια, την πληρώνουν τα βατράχια». Μπορούμε να πούμε με σιγουριά, που πάνε τα πράγματα; Σαν Κόμμα δεν μπορούμε να είμαστε βέβαιοι, αν το επόμενο διάστημα θα έχουμε μια αναιμική καπιταλιστική ανάκαμψη που θα διακοπεί από νέα κρίση ή κάποιο απότομο "σοκ" με έξοδο από την Ευρωζώνη. Τι βλέπουμε; Πρώτον: Ένα μεγάλο μέρος του λαού μας δεν έχει πειστεί ότι υπάρχει εναλλακτική λύση σε όφελος δικό του. Πιστεύει πως πρέπει να γίνει ένας «έντιμος συμβιβασμός», έστω και αν μείνουν αυτά τα μέτρα. Ένα άλλο μέρος του κόσμου, ιδιαίτερα νέας ηλικίας άτομα, πιστεύει πως μπορεί να υποφέρουμε για μερικά χρόνια ακόμα, αλλά τουλάχιστον να πετύχουμε ρυθμούς ανάπτυξης της οικονομίας, γιατί τώρα δεν παράγουμε τίποτα, και αύριο αν υπάρξουν κέρδη αυτό θα φέρει και καλύτερες μέρες για τα λαϊκά στρώματα. Σε άλλο πάλι κομμάτι του κόσμου, βλέπει θετικά τη «δυναμική» διαπραγμάτευση, την «πατριωτική περηφάνια», και όχι μόνο δείχνει αναμονή, αλλά στηρίζει τη διαπραγμάτευση της κυβέρνησης. Δεύτερο: Όσο προχωρούν οι διαπραγματεύσεις με τους εταίρους δανειστές, τους θεσμούς, τόσο αποκαλύπτεται η προσαρμογή του ΣΥΡΙΖΑ στα δεδομένα της ευρωζώνης. Τόσο θα κλείνει η ψαλίδα ανάμεσα στη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ με τα υπόλοιπα κόμματα της αντιπολίτευσης (ΝΔ ΠΑΣΟΚ ΠΟΤΑΜΙ). 4
Όσο θα πλησιάζει και πολύ περισσότερο μετά την συμφωνία του Ιούνη που ετοιμάζονται να υπογράψουν, όλο και περισσότερες δυνάμεις μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ θα το παίζουν διαφωνούντες, τακτική γνωστή απ τα χρόνια του ΠΑΣΟΚ, τακτική που σκοπό έχει να εγκλωβίσει απλούς ανθρώπους, αριστερούς που αντιδρούν. Θα ενταθούν και προσπάθειες για το στήσιμο και νέων «αριστερών» αναχωμάτων (αριστερή πλατφόρμα ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΑΛΑΒΑΝΟΣ, κ.λπ.). Είναι σίγουρο ότι η σημερινή σύνθεση και η διάταξη του αστικού πολιτικού συστήματος είναι μεταβατική. Και επειδή είναι γνωστό πως η αστική τάξη «πριν πεινάσει μαγειρεύει», στο στόχαστρό της δεν μπορεί παρά να είναι το ΚΚΕ, ο περιορισμός της εμβέλειας απήχησης των θέσεών του. Τρίτο: Ανεξάρτητα από το ποιο μείγμα πολιτικής θα επιλεγεί, «περιοριστικής ή επεκτατικής πολιτικής», το μόνο σίγουρο είναι ότι και τα δυο σενάρια προβλέπουν μεταρρυθμίσεις, αναδιαρθρώσεις, μέτρα σε βάρος του λαού. Φίλοι & Σύντροφοι, Η βασική διαφορά μας με όλες τις άλλες πολιτικές δυνάμεις βρίσκεται στον εντοπισμό της αιτίας που μας οδήγησε στην καπιταλιστική οικονομική κρίση και άρα στο φάρμακο που απαιτείται. Θα θυμάστε τα περί καζινοκαπιταλισμού, για κρίση χρέους που επεκτάθηκε στην πραγματική οικονομία, για κόλτεν μπόι, για χρηματοπιστωτική κρίση, και άλλα πολλά Για μας τους Κομμουνιστές είναι ξεκάθαρη η αιτία και την είπαμε από την πρώτη στιγμή. Όσο παράξενο κι αν ακούγεται, αυτό που μας έφερε μέχρι εδώ, είναι η καπιταλιστική ανάπτυξη, η ανταγωνιστικότητα που όλοι τους επιδιώκουν, παρουσιάζοντάς την ως λύση απ τα σημερινά βάσανα του λαού. Τι συμβαίνει όταν η οικονομία αναπτύσσεται; Με την ανάπτυξη του ανταγωνισμού το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό. Το κεφάλαιο αυξάνεται και μαζεύεται σε λιγότερα χέρια. Επιχειρήσεις εξαγοράζονται, συγχωνεύονται, μεγαλώνουν για να μπορούν να ανταπεξέλθουν σ αυτό τον ανταγωνισμό. Δέστε για παράδειγμα: Μπορεί σήμερα να σταθεί ένας αγρότης με 25 30 στρέμματα χωράφι; Να ταΐσει την οικογένειά του; Γιατί οι περισσότεροι αγρότες; Γιατί σήμερα μπορούν να επιβιώσουν μόνο μεγάλες αγροτικές επιχειρήσεις; Πότε συνέβησαν όλα αυτά, τώρα που είμαστε σε κρίση ή ήταν μια διαδικασία που κρατά χρόνια τώρα; Λοιπόν, αυτό το αυξημένο κεφάλαιο που βρίσκεται σε λιγότερα χέρια, πρέπει να βρει διέξοδο, να επενδυθεί. Διότι χρήμα που δεν φέρνει περισσότερο χρήμα, δεν είναι κεφάλαιο. Όταν τέτοια κεφάλαια έχουν πρόβλημα να επενδυθούν και να αυξήσουν το ποσοστό κέρδους, τότε το σύστημα έχει πρόβλημα, μπαίνει σε ύφεση, σε κρίση. Γιατί, βασική αρχή λειτουργίας αυτού του καπιταλιστικού συστήματος είναι το κέρδος. Τώρα αυτό που περνάμε, μια τέτοια κρίση είναι! Και σ αυτή την περίπτωση τι κάνει, πως αντιδρά το σύστημα; Το πρώτο που κάνει για να εξασφαλίσει μέρος της κερδοφορίας του, έστω και μικρότερο, είναι να μειώσει το «κόστος της εργατικής δύναμης». Επειδή όμως αυτό δεν αρκεί, πρέπει να απαξιωθεί, να καταστραφεί και ένα μέρος του κεφαλαίου, ώστε να υπάρξει επανεκκίνηση της καπιταλιστικής οικονομίας. Δηλαδή, συνολικά καταστρέφονται παραγωγικές δυνάμεις και πρώτα απ όλα η βασική παραγωγική δύναμη που είναι η εργατική δύναμη. Να γιατί είχαμε μειώσεις μισθών συντάξεων και γενικότερα δικαιωμάτων των εργαζομένων. Να γιατί χρειάζονταν τα μνημόνια. Ορισμένοι, όπως η σημερινή συγκυβέρνηση, ισχυρίζονται πως αυτή η πολιτική των μνημονίων απέτυχε. Όμως τα μνημόνια αυτό ακριβώς ήθελαν να πετύχουν, δηλαδή τη μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης και πέτυχαν μια χαρά το στόχο τους. 5
Μπορούν οι εργαζόμενοι να είναι αισιόδοξοι πως με την καπιταλιστική ανάπτυξη της οικονομίας μπορεί να γυρίσουμε στα επίπεδα του 2009; Γιατί σου λένε, τα λαϊκά στρώματα δεν ζούσαν καλά πριν το 09; Επόμενα αυτό το σύστημα έχει αποδείξει πως μπορεί να πετύχει να ζουν όλοι καλά. Φίλοι και σύντροφοι, Τέτοια περίπτωση να γυρίσουμε προς τα πίσω δεν υπάρχει. Αυτά που ζήσαμε ανήκουν σε άλλες εποχές ανάπτυξης του καπιταλισμού, με άλλους συσχετισμούς και λιγότερους ιμπεριαλιστές να ανταγωνίζονται. Ήδη, το ξήλωμα των δικαιωμάτων των εργαζομένων δεν ξεκίνησε το 2009, αλλά από τον επόμενο χρόνο απ τις ανατροπές των σοσιαλιστικών καθεστώτων. Για να θυμηθούμε όλοι μας από πότε άρχισε το ξήλωμα για παράδειγμα του ασφαλιστικού; Νόμος Σιούφα το 1992, μετά ο νόμος Πετραλιά, μετά η προσπάθεια με Γιαννίτση, μετά ο νόμος Ρέππα, ο νόμος Βρούτση και έπεται συνέχεια. Δεύτερο: Σε μια οικονομία πλήρως διεθνοποιημένη, περισσότεροι παίχτες ανταγωνίζονται διεκδικώντας μερίδιο της αγοράς η κάθε μια για τα δικά της συμφέροντα. Για να ανταπεξέλθεις σε έναν τέτοιο ανταγωνισμό θα πρέπει τα δικαιώματα των εργαζομένων να είναι τσακισμένα. Η όποια ανάπτυξη θα βασιστεί σε τέτοια τσακισμένα δικαιώματα. Η εργατική δύναμη θα πρέπει να είναι φτηνή, αλλιώς κέρδος δε βγαίνει. Τρίτο: Πάρτε για παράδειγμα τους αυτοαπασχολούμενους εμπόρους βιοτέχνες, τους αγρότες. Όταν σε περίοδο ανάπτυξης του καπιταλισμού και με μεγαλύτερη ένταση σε περιόδους κρίσης, οι μικροί χάνουν μερίδιο από την αγορά, αυτό μπορεί να επιστρέψει πίσω μετά την κρίση; Μπορεί σήμερα να γυρίσουμε πίσω και οι περισσότεροι να ασχολούνται με τη γεωργία, την κτηνοτροφία; Οι μεγάλες επιχειρήσεις είναι αυτές που μπορούν να σωθούν σε έναν τέτοιο διεθνοποιημένο καπιταλισμό. Αυτό δεν το λένε μόνο οι κομμουνιστές, το λένε και οι ίδιοι οι αστοί πολιτικοί. Οι υπόλοιποι θα προλεταριοποιούνται, θα ψάχνουν για δουλειά στις πόλεις, θα είναι άνεργοι, κι αν βρουν δουλειά αυτή θα είναι το πιθανότερο 4 ωρών, λίγων μηνών, με 300 400 Ευρώ στην καλύτερη περίπτωση. Δυστυχώς, αλλά όσο κουμάντο στην οικονομία θα κάνει το κεφάλαιο, όσο η οικονομία θα σχεδιάζεται με σκοπό να υπηρετεί τα κέρδη του κεφαλαίου, οι εργαζόμενοι και λαϊκά στρώματα θα ζούμε όλο και χειρότερα. Το σύστημα αυτό ότι είχε να δώσει το έδωσε, έχει σαπίσει και πρέπει να αλλάξει. Συντρόφισσες & σύντροφοι,αγαπητές φίλες και φίλοι, Το ΚΚΕ ήταν το μόνο κόμμα που από την πρώτη στιγμή είπε πως δεν χρειάζεται καμιά αναμονή. Μετά την κατάληξη της συμφωνίας οργάνωσε συλλαλητήρια, κατέθεσε πρόταση νόμου για την κατάργηση των μνημονίων και των εφαρμοστικώννόμων, την αποκατάσταση του κατώτερου μισθού, των ΣΣΕ, του 13 ου & 14 ου μισθού και σύνταξης. Στη δική μας λογική δεν υπάρχει το όλα ή τίποτα! Έχουμε κάνει μια προσαρμογή στην ιεράρχηση των αιτημάτων, λέμε "αναπλήρωση των απωλειών", να πάμε στο επίπεδο του 2009. Δεν είναι κανένα "υπερ-ριζοσπαστικό" αίτημα, τότε είχαμε αιτήματα σχετικής ή απόλυτης βελτίωσης της θέσης των εργαζομένων. Να είστε σίγουροι πως και στις σημερινές συνθήκες οι κομμουνιστές και οι κομμουνίστριες θα πρωτοστατήσουν με την καθημερινή τους δράση πλατιά μέσα στο λαό, να αναπτυχθεί η πάλη και η διεκδίκηση άμεσων αιτημάτων για να καλυτερέψει η ζωή των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων. Ταυτόχρονα, όμως, κάνοντας ορισμένες προσαρμογές, πρέπει οπωσδήποτε αυτές να μην τις αποκόπτεις από την ανάγκη να ανασυνταχτεί, να ανασυγκροτηθεί το κίνημα. Να γίνει ικανό να αντεπιτεθεί με όρους ρήξης, να δυναμώσει σε όσο γίνεται μεγαλύτερο μέρος της εργατικής τάξης η αντίθεση με τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, η αντίθεση με τα μονοπώλια, στο δρόμο της πάλης για την εργατική - λαϊκή εξουσία. Φίλοι και σύντροφοι, 6
Αυτή την περίοδο και με την ευκαιρία της δίκης της Χ.Α., γίνεται μια προσπάθεια αυτή να πέσει στα μαλακά, δηλαδή, να καταδικαστούν όσοι εμπλέκονται άμεσα στις εγκληματικές πράξεις, τις δολοφονίες, και να αθωωθεί η Χ.Α ως εγκληματική οργάνωση. Όμως, η εγκληματική της δράση της Χ.Α, απορρέει απ το ναζιστικό της χαρακτήρα. Είναι εγκληματική οργάνωση γιατί έκανε εγκλήματα και καθοδηγούσε εγκλήματα, όπως οι φόνοι, «οι ασκήσεις με μαχαίρια» σε βάρος μεταναστών, των εργατών στο Πέραμα, όπου πρωτοστατούσαν και βουλευτές της ΧΑ. Είναι ναζιστική, εγκληματική οργάνωση, γιατί χωρίζει τους ανθρώπους ανάλογα με τα χρώματα, τη θρησκεία, με τον πολιτισμό και που έχει στόχο να αφανίσει οτιδήποτε είναι εναντίον αυτού που υποστηρίζουν και να εδραιώσουν τη νέα τάξη πραγμάτων όπως την ονειρευόταν ο ίδιος ο Χίτλερ, που τον έχουν ευαγγέλιο. Οι χρυσαυγίτες είναι απόγονοι της χούντας. Η θέση τους είναι εκεί που τους ταιριάζει. Στον σκουπιδοντενεκέ της Ιστορίας. Δεν πρόκειται περί δίκης ιδεών, όπως υποστηρίζουν τα στελέχη της ΧΑ. Εδώ δικάζονται εγκληματικές πράξεις πρωτοφανείς σε αγριότητα, όχι ως ατομική εκτροπή αυτών που τις διέπραξαν αλλά στα πλαίσια μια συλλογικής οργανωμένης καθοδηγημένης δράσης, που είχε ως αποτέλεσμα το θάνατο, τους τραυματισμούς, την απόπειρα ανθρωποκτονιών και άλλα αδικήματα. Κανείς σκεπτόμενος, προοδευτικός άνθρωπος δεν μπορεί να αποθέσει το ρόλο αντιμετώπισης του φασισμού ναζισμού, στη Δικαιοσύνη. Αυτό το έργο, είναι υπόθεση του λαού και πιστεύουμε ότι θα το πετύχει. Συντρόφισσες & σύντροφοι Φίλες και φίλοι, Δεν θα κουραστούμε να αγωνιζόμαστε για το δίκαιο, για την αλήθεια, για να ορθοποδήσει το κίνημα, ο λαός, να περάσει στην αντεπίθεση, με την εργατική τάξη, το λαό μπροστά, την κοινωνική λαϊκή συμμαχία του. Ο συσχετισμός των δυνάμεων δε μένει παγωμένος. Αποδείχτηκε, πως όταν υπάρχει μια πρωτοπορία έτοιμη και αποφασισμένη, η λαϊκή ανταπόκριση στο κάλεσμα θα έρθει. Η ανάγκη θα φέρει και την οργή. Η εποχή μας είναι εποχή περάσματος από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό. Ο 21ος θα είναι ο αιώνας της αναζωογόνησης του Κομμουνιστικού Κινήματος, ο αιώνας νέων κοινωνικών επαναστάσεων, που θα φέρουν με μεγαλύτερη ωριμότητα και σταθερότητα την εργατική τάξη και τις άλλες λαϊκές δυνάμεις στην πολιτική εξουσία, για να είναι η ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών κίνητρο της οικονομικής και κοινωνικής οργάνωσης. Προχωράμε πιο οργανωμένα και με αυξημένους φιλόδοξους στόχους, όπως έχουμε σχεδιάσει μπροστά στην πορεία για τα 100 χρόνια του Κόμματος. Σας ευχαριστώ. 7