6 Ιουνίου 04 XHMEIA ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗΣ Απαντήσεις Θεμάτων Πανελληνίων Εξετάσεων Ημερησίων Γενικών Λυκείων ΘΕΜΑ Α Α. γ Α. β Α. α Α.4 β Α.5 β ΘΕΜΑ B B. α) Λάθος β) Λάθος γ) Σωστό δ) Σωστό ε) Σωστό Β. α) ) Ο σ δεσμός είναι ισχυρότερος του π, καθώς επιτυγχάνεται μεγαλύτερη επικάλυψη τροχιακών. ) Στους σ δεσμούς συμμετέχουν s τροχιακά ενώ στους π δεσμούς δεν συμμετέχουν s τροχιακά. ) Ο δεσμός π σχηματίζεται αφού προηγηθεί ο σ δεσμός.
4) Ο σ δεσμός προκύπτει με επικάλυψη τροχιακών κατά τον άξονα που συνδέει τους πυρήνες των συνδεόμενων ατόμων ενώ ο π δεσμός γίνεται με πλευρική επικάλυψη παράλληλων τροχιακών. B. β) Ei Ei Ei Ei4. Εφόσον παρατηρείται απότομη αύξηση από την δεύτερη ενέργεια ιοντισμού Ei 450kJ / mol στην τρίτη ενέργεια ιοντισμού Ei 7,70 kj / mol το στοιχείο αυτό θα πρέπει να ανήκει στην δεύτερη ομάδα του Π.Π. Η απότομη αύξηση της ενέργειας ιοντισμού οφείλεται στο γεγονός ότι θα πρέπει να προσφερθεί επιπρόσθετη ενέργεια για να μπορέσει να αποσπασθεί e από συμπληρωμένα τροχιακά. Β. γ) pkα 5 Kα 0 5 (χυμός μήλου) p 0 0 Kα 0 0 0 0 ΗΔ: p pkα 5 4 κόκκινο χρώμα 5 0 Kα 0 Δ : p pkα 5 6 κίτρινο χρώμα Β. δ) Όταν ο δείκτης προστεθεί σε διάλυμα χυμού μήλου αποκτά κόκκινο χρώμα, αφού το διάλυμα έχει p. 4 4 4 ph 8 0 αφού Κw 0 άρα 0 HA 8 4 6 Kw Kw αφού b a Ka Kb Ka 0 5 A HA 4 Ka HA Kb
ΘΕΜΑ Γ Γ. α) CH CH CH C CH -πεντίνιο CH CH C C CH -πεντίνιο Προσθέτω CuC / αν σχηματιστεί ίζημα είναι το -πεντίνιο, διαφορετικά είναι το -πεντίνιο CH CH CH C CH CuC CH CH CH C CCu C 4 β) Διαλύουμε τους εστέρες σε όξινο υδάτινο διάλυμα HCOOCH H 0 HCO CH CH COOCH CH H 0 CH CO CH CH Στη συνέχεια προσθέτουμε Ι / Na αν σχηματιστεί κίτρινο ίζημα CH έχουμε τον τον αιθανικό αιθυλεστέρα, αν όχι τον HCOOCH CH CH 4Ι 6Na CH CH COONa 5NaI 5H 0 κίτρινο ίζημα Γ. Α: CH CH Β: CH CH Γ: CHCHC Δ: CHCHMgC Ε: CHCHO Ζ: CH O Mg Cl C H CH CH
Θ: CH C H CH CH Γ. A : C H B : C H v v k k Έστω x mo Α και y mo Β μέρος CvHv a CvHvONa H x x mo mo 6 CkHk a CkHkONa H y y mo mo 6, 4L x y nh 0,mo άρα 0,mo x y 0, 6,4L / mo 6 6 4
μέρος C H SOC C H C SO HC v v v v C H SOC C H C SO HC k k k k Mg C H C C H gc v v v v αιθέρα Mg C H C C H gc k k k k αιθέρα C H MgC H O CH g C k k k k C H MgC H O CH g C v v v v αφού προκύπτει μόνο οργανικό προιόν άρα v k και ίδια ανθρακική αλυσίδα Επομένως n x y 0, 6mo m αλκ 44, 4g αλκ Mr αλκ 74g / mo άρα Mr αλκ 74 nαλκ 0, 6mo άρα v k 4 και τα ισομερή είναι Α: CH CH C HCH και Β: CH CH CH CH μέρος CH CH C HCH 4 6Na CH CH CH COONa 5NaI 5H O x 0, 05mo CH άρα 0, 05mo x 0,5mo CH CHC HCH y 0,45mo CH CH CH CH 5
ΘΕΜΑ Δ Δ. Δοχείο : διάλυμα HC 0,M Y Δοχείο : διάλυμα 4C 0,M Y 5 Δοχείο : διάλυμα NaNO 0,M Y Δοχείο 4: διάλυμα 0,M Y Δοχείο 5: διάλυμα Na 0,M Y 4 Δ. α. CH C H CO Na CH C H COONa H O n n c v c v c 0, 00L 0,M 0, 005L c 0, 05M οξ βασ γ γ Na Na γ γ Δ. β. Ανίχνευση καρβοξυλομάδας με NaHCO παραγωγή αερίου CO CH C HCO NaHCO CH C HCOONa CO H O Ανίχνευση υδροξυλομάδας ΚΜnO H SO 4 4 αποχρωματισμός O 5CH C HCO no H SO 5CH C CO nso SO 8H O 4 4 4 4 6
Δ. Y 4 : 0, Μ Na V L Y 5 : 0, Μ 4C V L n 0,V mo n Na 4C 0,V mo Y : ph 9 4 6 Το διάλυμα που προκύπτει είναι ρυθμιστικό άρα η βάση αντιδρά πλήρως: mo ΝH C N H NaC H O αρχ. 0,V 0,V αντ. 0,V 0,V παρ. 0,V 0,V τελ. 0, V V - 0,V 0,V 0, V V 0,V c c C 4 V V V V 4 4 ΝH C H C 0, V V 0, V V 0, V V V V V V V V αρχ. ΝH H O H 0,V V V 4 ιον.παρ x x x c c 0,V I.I. x x x V V 0, V V 0, V V x 4 V V V V 0,V 0,V x V V V V c Ρυθμιστικό με ph pka log c 4 Από διάλυμα Υ 0,Μ με ph έχουμε: 7
αρχ. 0, ΝH H O H 4 ιον.παρ y y y I.I. 0, y y y ph p άρα y 0 M y y Kb 0 0, y 0, 5 Kw 9 Συνεπώς Ka 0 4 Kb Χρησιμοποιώντας το ρυθμιστικό διάλυμα και τη σχέση : 0,V c V V ph pκa log 9 9 log c 0,V V 4 V V V V V V 0,V 0, V V Δ4. Τα διαλύματα Υ( 0,M), Y4(NαΟΗ 0,Μ) και Υ6(ΝΗ ΝΗ4Cl) είναι βασικά διαλύματα. Όταν προστίθεται νερό στα συγκεκριμένα διαλύματα το ph θα μειωθεί. Εφόσον αναφέρεται πως η μεταβολή είναι σε όλα τα διαλύματα κατά μια μονάδα(ίδια) και τα διαλύματα έχουν ίσους όγκους ισχύουν τα ακόλουθα: VL Y, 0,M + x L ΔpΗ VL Y N, 0,M + y L ΔpΗ 4 4 VL Y, Cl + w L ΔpΗ 6 4 6 Το ρυθμιστικό διάλυμα ΝΗ ΝΗ4Cl για να μπορέσει να παρουσιάσει μεταβολή pη κατά μονάδα θα πρέπει να προστεθεί πολύ μεγάλος όγκος νερού ώστε να χάσει το διάλυμα τη ρυθμιστική του ικανότητα, άρα w >> x,y. H είναι ασθενής βάση ενώ το ΝαΟΗ είναι ισχυρή. Η ασθενής βάση «αντιτίθεται» στη μείωση του ph, καθώς η αραίωση του διαλύματος της συνεπάγεται παράλληλα και 8
αύξηση του βαθμού ιοντισμού της ΝΗ, με αποτέλεσμα την αύξηση των mol στο διάλυμα αυτό. Έτσι θα πρέπει να προστεθεί μεγαλύτερη ποσότητα νερού στο διάλυμα της ασθενούς βάσης σε σύγκριση με την ισχυρή βάση ΝαΟΗ. Στην ισχυρή βάση ΝαΟΗ το ph τείνει να επηρεάζεται από κάθε προσθήκη νερού, ώστε και με μικρή ποσότητα νερού να παρατηρείται σημαντική μεταβολή, δηλαδή y < x. 9