7. ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΚΡΙΤΙΚΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΤΟΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ, ΣΕ ΚΑΘΕ ΒΗΜΑ ΤΟΥ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥ. Μακέτα εργασίας 1/50.

Β. ΕΞ. /ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ ΧΩΡΩΝ/ΚΑΤΟΙΚΙΑ ΤΜΗΜΑΤΑ ΜΕ Κα ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΟΥ Παρουσίαση σε πίνακες 50Χ70 την 22 και 24 Απριλίου 1.ΠΗΓΗ ΕΜΠΝΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΙΔΕΑΣ ΤΟΥ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥ: Τι συναισθήματα-ψυχική κατάσταση, σας προκάλεσε το έργο που επιλέξατε? Από ποια στοιχεία του έργου απορρέουν? Εμβαθύνετε και κατανοήστε τα κυρίαρχα χαρακτηριστικά του. Ανακαλύψτε την κρυφή γεωμετρία του έργου και τα πλαστικά μέσα του καλλιτέχνη στο συγκεκριμένο έργο (μορφές, χρώματα, υλικά, σύνθεση). Διαμορφώστε την κεντρική ιδέα/ το όραμα για την αισθητική που προτίθεστε να αποπνέει ο υπό δημιουργία χώρος, η οποία οφείλει να βασίζεται στην ως άνω ανάλυση του έργου. Συντάξτε σχετικό κείμενο και σύντομες πληροφορίες για τον καλλιτέχνη και το συνολικό έργο του. 2.ΑΠΛΟΠΟΙΗΣΗ:Πειραματισμός επί της διαδικασίας απλοποίησης του πίνακα/πηγής έμπνευσης, διατηρώντας τα κυρίαρχα χαρακτηριστικά του (μορφές, χρώματα, υλικά, σύνθεση). 3.ΧΑΡΑΞΕΙΣ: Δεκάδες αλληλοτεμνόμενες γραμμές που προκύπτουν από την γεωμετρία του πίνακα αλλά και του ίδιου του χώρου, αποτυπώνονται στα σχέδια μελέτης.( με λεπτή γραμμή ολοκληρώνεται την νοητή συνέχεια των χαράξεων, ώστε από την αλληλοτομή τους να διαμορφωθούν σχήματα.) 4. ΕΡΕΥΝΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ ΤΩΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΩΝ ΤΩΝ «ΤΡΙΩΝ Χ». Συντάξτε κείμενο με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του χώρου, της χρήσης του χρήστη, -συναρτήσει του χρόνου-.(να είναι ουσιαστικό το σενάριο αναγκών και επιθυμιών του χρήστη/χρηστών -ρυθμός καθημερινότητας / λειτουργικότητα και αισθητική χώρου. 5. ΑΠΛΟ ΟΡΓΑΝΟΓΡΑΜΜΑ/ΔΙΑΓΡΑΜΜΑ: α. Καταγραφή όλων των λειτουργικών αναγκών (μη λησμονείται τις βασικές πορείες του χώρου/κίνηση- μετακίνηση-στάση), αναγωγή σε κάλυψη, μ2. β. Ιεράρχηση των αναγκών και διάρθρωση τους στο χώρο (στις δύο κατόψεις). 6.ΣΥΝΘΕΤΙΚΟ ΔΙΑΓΡΑΜΜΑ: Συνεύρεση επί των κατόψεων του οργανογράμματος και των χαράξεων (διαφοροποιείστε με χρώμα τις λειτουργικές ανάγκες).σχεδιάζω δισδιάστατα και σκέπτομαι τον χώρο τρισδιάστατα. Νοερά μετακινούμενος στο χώρο θα πρέπει να αντιλαμβάνομαι τις προεκτάσεις της πρότασης μου. 7. ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΚΡΙΤΙΚΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΤΟΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ, ΣΕ ΚΑΘΕ ΒΗΜΑ ΤΟΥ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥ. Μακέτα εργασίας 1/50. 8. ΣΧΗΜΑΤΙΚΗ ΚΑΤΟΨΗ: Τοποθετείστε σχηματικά τα βασικά έπιπλα κάθε λειτουργικής ανάγκης και ένα χρώμα στους όγκους /έπιπλα και ένα στο φόντο /δάπεδο. Κριτική κενών-γεμάτων /ροή του κενού με εξασφάλιση της λειτουργικότητας. 9. ΕΡΕΥΝΑ ΑΓΟΡΑΣ: Διαρκής έρευνα στην αγορά με ότι άπτεται της μελέτης μου για να γίνει πιο εύκολος και ο σχεδιασμός του χώρου και οι τελικές μου επιλογές. 15/04/13.. Θάλεια Χαραλαμπίδου

Η ΜΕΛΕΤΗ ΑΝΑΠΤΥΣΣΕΤΑΙ ΚΑΙ ΟΛΟΚΛΗΡΩΝΕΤΑΙ ΣΕ ΤΡΙΑ ΣΥΝΔΕΟΜΕΝΑ ΕΠΙΠΕΔΑ/ΣΤΑΔΙΑ. ΠΡΩΤΟ ΕΠΙΠΕΔΟ: *ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ * ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΙΔΕΑ ΤΗΣ ΣΥΝΘΕΣΗΣ. 1. ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΩΝ ΧΩΡΟΥ / ΧΡΗΣΗΣ / ΧΡΗΣΤΗ 2. ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΙΔΕΑ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥ ΠΟΥ ΘΑ ΔΙΑΤΡΕΧΕΙ ΤΗ ΣΥΝΘΕΣΗ. ΔΕΥΤΕΡΟ ΕΠΙΠΕΔΟ: ΠΡΟΜΕΛΕΤΗ 1. ΕΡΕΥΝΑ ΑΓΟΡΑΣ ΚΑΙ ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ 2. ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ ΚΑΙ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΣΜΟΣ ΕΠΙ ΤΩΝ ΣΥΝΘΕΤΙΚΩΝ ΕΡΩΤΗΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΧΩΡΟΥ ΜΟΡΦΕΣ - ΟΓΚΟΙ / ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ ΥΛΙΚΑ ΧΡΩΜΑΤΙΣΜΟΙ ΥΦΕΣ -ΦΩΤΙΣΜΟΣ-ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ 3.ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΣΜΟΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥ ΚΑΙ ΚΡΙΤΙΚΗ ΣΚΕΨΗ ΕΠΙ ΤΗΣ ΔΙΣΔΙΑΣΤΑΤΗΣ ΚΑΙ ΤΡΙΣΔΙΑΣΤΑΤΗΣ ΑΠΟΔΟΣΗΣ ΤΟΥ ΧΩΡΟΥ ΤΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗΣ ΣΤΑΣΗΣ...ΟΡΓΑΝΟΓΡΑΜΜΑΤΑ /ΔΙΑΓΡΑΜΜΑΤΑ/ ΤΕΧΝΙΚΑ ΣΧΕΔΙΑ. ΤΡΙΤΟ ΕΠΙΠΕΔΟ: ΟΡΙΣΤΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ. 1.ΟΡΙΣΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ ΕΠΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΩΝ ΑΙΣΘΗΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΙΚΩΝ ΘΕΜΑΤΩΝ. ΠΛΗΡΗΣ ΣΕΙΡΑ ΤΕΧΝΙΚΩΝ ΣΧΕΔΙΩΝ ΚΑΙ ΜΑΚΕΤΑ.ΕΡΓΑΣΙΑΣ. ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑΤΙΚΑ.. ΕΡΕΥΝΑ ΑΓΟΡΑΣ. Η έρευνα αγοράς είναι συνεχής και σφαιρική. Η διαρκής έρευνα αγοράς και η ενημέρωση για έπιπλα, εξοπλισμούς, επενδύσεις και κάθε τι σχετικό των εσωτερικών χώρων κρίνεται απαραίτητη. Η σύγχρονη αγορά ικανοποιεί επαρκώς τις λειτουργικές ανάγκες κάθε χρήσης και τις αισθητικές επιθυμίες κάθε πελάτη και μελετητή. Επί πλέον το επίπεδο γνώσεων, δεξιοτήτων και ικανότητας του μελετητή αφήνει πολλά περιθώρια μελέτης και κατασκευής ιδίων επίπλων. Πριν από την υλοποίηση του σχεδίου κάτοψης, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε πλήρως τα βασικά πρακτικά και μορφικά χαρακτηριστικά των προτεινόμενων επίπλων. Οι πληροφορίες προέρχονται από ποικίλες πηγές και συχνά εμπνέουν τους δημιουργούς εσωτερικών χώρων. Είναι βέβαιο ότι η επιτόπια επίσκεψη σε κέντρα και εκθέσεις επίπλων, σε καταστήματα υφασμάτων, επενδύσεων δαπέδων, διακοσμητικών υλικών, φωτιστικών σωμάτων κ.τ.λ. προσφέρει άμεση οπτική και απτική αντίληψη της λειτουργικότητας, της κατασκευής και της αισθητικής. ΠΡΟΜΕΛΕΤΗ. ( Κλ.1/50) Για τη συγκρότηση του απλού οργανογράμματος επιβάλλεται η καταγραφή όλων των αναγκαίων λειτουργικών ενοτήτων - ανάγκες σε εξοπλισμό, έπιπλα, κίνηση, κάλυψη σε εμβαδόν και όγκο- η αξιολόγηση και η ιεράρχησή τους στον χώρο. Ο μελετητής διαχειρίζεται τη σχέση των λειτουργικών ενοτήτων με παραδοσιακή ή νέα αντίληψη του τρόπου ζωής, εξασφαλίζοντας πάντοτε την ασφαλή λειτουργικότητα του χώρου.

Απλό Οργανόγραμμα Απλό οργανόγραμμα είναι το σχεδιάγραμμα της αρθρωτής σχέσης των λειτουργικών ενοτήτων του χώρου, που προκύπτει βάσει των αναγκών χρήσης, των προσωπικών επιλογών-ρυθμού καθημερινότητας του χρήστη και των μορφολογικών χαρακτηριστικών και δυνατοτήτων του χώρου. Συνθετικό οργανόγραμμα. Το συνθετικό οργανόγραμμα-διάγραμμα προκύπτει και εξελίσσεται από τον Π.Αι. με την υποβοήθηση των ρυθμιστικών χαράξεων και απορροφά την πρόταση του απλού οργανογράμματος και την πρόθεση της μορφολογικής εξέλιξης του εσωτερικού χώρου. Το συνθετικό οργανόγραμμα είναι σχέδιο με σύνθεση γεωμετρικών σχημάτων, ακολουθεί το απλό οργανόγραμμα και προηγείται της κάτοψης. Αποτελεί το σχέδιο το οποίο διαμορφώνεται με μια σειρά γρήγορων αποφάσεων και διαδικασιών σε σχέση με το απλό οργανόγραμμα, τον Π.Αι., και τις χαράξεις. Εμπεριέχει την αρθρωτή σχέση που προτείνει το απλό οργανόγραμμα και αποτυπώνει τις αποφάσεις και την πρόθεση του μελετητή για την αισθητική, την ιεραρχική και την ενωτική σχέση των δραστηριοτήτων του χώρου. Οι αριθμητικές και γεωμετρικές ρυθμιστικές χαράξεις είναι γραμμές νοητές ή γραμμικές και δημιουργούν τη συμμετρική ή ασύμμετρη γεωμετρία κάθε εσωτερικού ή εξωτερικού χώρου και κάθε αντικειμένου. Απορρέουν κυρίως από την πηγή έμπνευσης αλλά και από την γεωμετρικότητα του υπό μελέτη χώρου και υποβοηθούν τον μελετητή στη διαμόρφωση της κεντρικής ιδέας του σχεδιασμού, στη σχεδίασηοργάνωση του εσωτερικού χώρου και σε όλα τα τεχνικά αρχιτεκτονικά και κατασκευαστικά σχέδια. Ανάπτυξη λειτουργικών κατόψεων (Κλ.1/25) Η λειτουργική και η αισθητική διαμόρφωση της κάτοψης ολοκληρώνεται μέσα από πειραματικές διαδικασίες, που αφορούν εναλλακτικές προτάσεις λειτουργικότητας, υλικών και χρωμάτων με τη βοήθεια σκίτσων και μακέτας εργασίας. Το στάδιο μελέτης των επιμέρους μορφών και του όλου ενσωματώνει τη θεωρία στην πρακτική του σχεδιασμού και απορροφά όλες τις συνθετικές προθέσεις για την αισθητική και τη λειτουργικότητα του χώρου. Βασικός παράγοντας στη διαμόρφωση του σχεδίου είναι πάντοτε ο άνθρωπος, ο μελλοντικός χρήστης του χώρου, το πώς θα τον βιώσει και τι θα αισθάνεται όταν θα κινείται / μετακινείται. Για την εξέλιξη του συνθετικού οργανογράμματος σε αναλυτική-σχηματική κάτοψη είναι απαραίτητη η γνώση της τρισδιάστατης ανάπτυξης όλων των στοιχείων του χώρου. Σχεδιάζουμε δισδιάστατα και σκεπτόμαστε τις μορφές και τον χώρο τρισδιάστατα, ώστε να γεννάται στη φαντασία του μελετητή η αντίληψη των χαρακτηριστικών κάθε μορφής, η οποία συμμετέχει στη λειτουργική και στην αισθητική οργάνωση του όλου χώρου. Η αναζήτηση και η επικέντρωση στρέφεται στον τρόπο με τον οποίο ένας άδειος χώρος θα αποκτήσει ενδιαφέρον και θα προσφέρει ένα περιβάλλον ηρεμίας και γοητείας. Για τον λόγο αυτόν, η έρευνα και η ενημέρωση ξεκινά προγενέστερα. Το συνθετικό οργανόγραμμα πληροί τις λειτουργικές ανάγκες του χώρου και αποτελεί το εφαλτήριο σειράς σχεδίων μελέτης του χώρου (κατόψεις, χωρικά σκίτσα, όψεις -τομές). Το στάδιο προμελέτης προτείνει λύσεις, για όλα τα λειτουργικά, μορφολογικά, αισθητικά, κατασκευαστικά και τεχνολογικά προβλήματα του χώρου. Σημαντική είναι ή μελέτη των όψεων και της πρόσοψης.

Η οριστική μελέτη, απαρτίζεται από μία σειρά τεχνικών σχεδίων, μέσω των οποίων αντιμετωπίζονται με συνέπεια όλα τα λειτουργικά, αισθητικά, τεχνικά και κατασκευαστικά προβλήματα του χώρου. ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ: 1. Οι τεχνικές κλίμακες για τα σχέδια μελέτης εσωτερικών χώρων κινούνται βάσει επιλογής, από κλ.1/100, συνεχίζονται στην κλ.1/50 (ΠΡΟΜΕΛΕΤΗ) και καταλήγουν στην κλ.1/25 (ΟΡΙΣΤΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ). Δεν νοείται οριστική μελέτη Αρχιτεκτονικής Εσωτερικού Χώρου σε μικρότερη κλίμακα απόδοσης χώρου, αυτής της κλ.1/25. 2.Η λειτουργική, αισθητική, κατασκευαστική, ενότητα σχεδιασμού του όλου ερευνάται/ αναπτύσσεται /εξελίσσεται, ταυτόχρονα, παράλληλα και αλληλένδετα. Ολοκληρώνεται σε σειρά τεχνικών σχεδίων που απαρτίζουν την οριστική μελέτη. 3.Σε κάθε στάδιο της μελέτης /πειραματισμού καταγράφονται τα συμπεράσματα της έρευνας και των προτάσεων σε κείμενα, χωρικά σκίτσα και μακέτα εργασίας. 4.Η ευθύνη, ιεράρχησης και αξιολόγησης των προβλημάτων/ αναγκών της μελέτης και του απαραίτητου χρόνου οργάνωσης των σταδίων μελέτης για την ολοκλήρωση του έργου, είναι εκάστου φοιτητή. Για υποβοήθηση προς αποφυγή μη συγκροτημένων πράξεων κατατίθεται αναλυτικό πρόγραμμα μαθημάτων. Όλες οι ενδιάμεσες παρουσιάσεις είναι προαπαιτούμενο για την τελική παρουσίαση /παράδοση της συνολικής μελέτης. 5.Ο σπουδαστής θα πρέπει να εξασκηθεί: Στην αποτελεσματική παρατήρηση, ανάλυση, ερμηνεία, κάθε στοιχείου του Χώρου της Χρήσης του Χρήστη και στη σύνταξη κειμένου των συμπερασμάτων του. Στον επαρκή προσδιορισμό της κυκλοφορίας -βασικές και δευτερεύουσες πορείες, στάσεις- στο χώρο με τους κανόνες της άνεσης και ασφάλειας. Στην ορθή και άμεση επιλογή των μορφών, υλικών, υφών, χρωματισμών, κατασκευών φωτισμού, για την έγκαιρη και επιτυχή λειτουργική, αισθητική, κατασκευαστική ολοκλήρωση. ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ / ΚΑΤΟΙΚΙΑ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΣΚΑΛΑΣ: Προσέγγιση της διαδικασίας μελέτης κύριας σκάλας για την σύνδεση ισογείου εσωτερικού χώρου κατοικίας με πατάρι ( μονοκατοικία, ως η άσκηση). Η σκάλα ως στοιχείο κατακόρυφης σύνδεσης μεταξύ δύο ορόφων-επιπέδων ενός χώρου, αντιμετωπίζεται με συνέπεια, ως προς την λειτουργική και αισθητική της άποψη και συμμετέχει στο ύφος του συνολικού σχεδιασμού. Υπάρχουν σκάλες πολλών μορφών ικανές να καλύψουν κάθε λειτουργική και αισθητική ανάγκη. Σκάλες κύριες και βοηθητικές, σταθερές, πτυσσόμενες ή κρεμαστές, ευθύγραμμες, κυκλικές ή μικτών μορφών και υλικών.

Η σκάλα στον εσωτερικό χώρο προτείνεται, είτε ως κύρια (συνεχής χρήση) είτε ως βοηθητική (περιοδική χρήση). Ως κύρια σκάλα στη σύνθεση του εσωτερικού χώρου προτείνεται είτε ως σιωπηλό-διακριτικό στοιχείο που εντοπίζεται άμεσα, είτε ως βασικό αισθητικό στοιχείο του σχεδιασμού εσωτερικού χώρου. Η θέση της στο χώρο, προκύπτει από τις χαράξεις σε άμεση αντίληψη-σχέση των διαδρομών πρόσβασης και επικοινωνίας με τα σημεία εισόδου-εξόδου. Η κατασκευή της σκάλας γίνεται, συγχρόνως με τον φέροντα οργανισμό του κτηρίου, είτε από beton είτε ως ελαφρά κατασκευή, με σκελετό από μέταλλο ή ξύλο. Σε κάθε περίπτωση για την επένδυση της σκάλας έχουμε να επιλέξουμε από μεγάλο αριθμό υλικών, όπως ξύλο, μάρμαρο, μέταλλο, γυαλί, μωσαϊκό, πλαστικό κ.α. κρίνοντας την καταλληλότητα του υλικού της εκάστοτε πρότασης συναρτήσει της χρήσης της μορφής και της κατασκευής, ώστε να επιτευχθεί η επιδιωκόμενη λειτουργικότητα και αισθητική. Για σκάλες εσωτερικών χώρων κατοικίας συνήθως προτιμάται το ξύλο, ως ζεστό υλικό, είτε ως σκελετός και επένδυση είτε ως επένδυση σε μεταλλικό σκελετό. Το υλικό επένδυσης σε σκάλες από beton τοποθετείται στο πάτημα και στο ρίχτη, σε ελαφρά κατασκευή είτε μόνο στο πάτημα με ελεύθερο το ρίχτη, (αφήνοντας ελεύθερη την οπτική επαφή κατά την ανάβαση) είτε στο πάτημα και στο ρίχτη.. Τα πατήματα στηρίζονται σε κεντρικό βαθμιδοφόρο είτε σε βαθμιδοφόρους εκατέρωθεν της σκάλας, το δε ρίχτυ επάνω στο πάτημα. Η επένδυση του πατήματος γίνεται από ενιαίο τεμάχιο ξύλου πάχους 4-5 εκ. από σκληρή ξυλεία χωρίς ρόζους και υγρασία, προτιμάται δε οξιάς ή δρυός, στο ρίχτη το πάχος του ξύλου είναι 2-2,5 εκ. Στην επαφή των πατημάτων με τον τοίχο τοποθετείται από το ίδιο υλικό το σκαλομέρι, κάτι αντίστοιχο με το σοβατεπί. Συχνά προτείνονται σκάλες με επένδυση από μέταλλο ή άλλα υλικά όπως το γυαλί. Ιδιαίτερη μέριμνα λαμβάνεται για την ολισθηρότητα του υλικού επένδυσης η οποία αυξάνεται με την εντατική χρήση των πατημάτων λόγω της φθοράς που προκαλεί. Η ολισθηρότητα αντιμετωπίζεται με την πρόσθετη τοποθέτηση πλαστικών λωρίδων ή ταινιών στην άκρη του πατήματος. Συχνά προτείνεται η επί πλέον μερική κάλυψη των σκαλοπατιών με μοκέτα η χαλί όπου επιβάλλεται η στερέωση με μεταλλικούς ράβδους, στη σύγκλιση πατήματος με ρίχτη. Φροντίζουμε η επένδυση να έχει σταθερή απόχρωση και ματιέρες που δεν ενοχλούν και δεν δημιουργούν οπτική σύγχυση. Δεν παραβλέπουμε την συντήρηση του υλικού. Ο φωτισμός της σκάλας πρέπει να είναι διακριτικός και ομοιόμορφος για να διευκολύνεται η ανάβαση / κατάβαση. Η τοποθέτηση μικρών φωτιστικών σποτ σε κάθε σκαλοπάτι σηματοδοτεί διακριτικά τα πατήματα. Στην περίπτωση που η μία πλευρά της σκάλας στηρίζεται στον τοίχο, τοποθετούμε γυψοσανίδα για την προσαρμογή χωνευτών φωτιστικών. Τα κάγκελα συμμετέχουν ιδιαίτερα στην αισθητική της σκάλας, αλλά κυρίως στην ασφάλεια. Όταν υπάρχουν μικρά παιδιά, για να μη σκαρφαλώνουν, πρέπει τα κάγκελα να μην είναι οριζόντια αλλά κάθετα, με απόσταση μεταξύ τους έως 10 εκ. Γενικότερα στην ελεύθερη μορφή του κάγκελου είναι απαραίτητο να αντιμετωπίζονται τα πιθανώς μεγάλα κενά/ ανοίγματα. Το ύψος στο κάγκελο δεν μπορεί να είναι λιγότερο από 85-90 εκ. με το ύψος χειρολισθήρα. Σε τακτά διαστήματα τοποθετούνται ορθοστάτες. Τα κάγκελα ή οι ορθοστάτες στηρίζονται επάνω στα πατήματα ή στο πλάι στους βραχίονες της σκάλας ή σε ποδιά. Στον χειρολισθήρα είναι ιδεατό η παλάμη να ρέει ομαλά. Για τα παιδιά τοποθετείται πρόσθετος χειρολισθήρας ύψους 50-75 εκ. Η σκάλα πλάτους 0,90-1,20 μ. όταν είναι ελεύθερη στο χώρο χρειάζεται να έχει στηθαίο και από τις δύο πλευρές κάτι που δεν είναι αναγκαίο όταν η μία πλευρά εφάπτεται σε τοίχο, εκτός εάν κριθεί αναγκαίο για την βοήθεια ηλικιωμένων και πάντα τοποθετείται σε απόσταση από τον τοίχο 5 εκ. Το

ελεύθερο άνοιγμα της σκάλας, όταν είναι ευθύγραμμη δεν μπορεί να είναι λιγότερο από 80 εκ. προστιθέμενο το πλάτος χειρολισθήρα και όταν είναι καμπύλη ή κυκλική όχι λιγότερο από 90 εκ.(το στενότερο τμήμα του πατήματος σε κυκλική σκάλα δεν μπορεί να είναι λιγότερο από 8 εκ.) Για ένα άτομο εν κινήσει και ένα σε πλάγια στάση το πλάτος είναι 0,90 και για δύο άτομα σε κίνηση 1,20-1,25 μ. Σε πλάτος σκάλας από 1.20-2,50μ. απαιτείται χειρολισθήρας και στην πλευρά που εφάπτεται σε τοίχο. Για σκάλες μεγαλύτερου πλάτους των 2,50 μ απαιτείται ενδιάμεσο στηθαίο ή χειρολισθήρας. Σε σκάλες έως πέντε ύψη δεν απαιτείται στηθαίο. Το ελεύθερο ελάχιστο ύψος από πάτημα έως τον ουρανό (κάτω μέρος) της σκάλας, κατά την κίνηση του χρήστη δεν μπορεί να είναι λιγότερο από 2,10 μ.(σκαλοπάτια = βαθμίδες/π+υ). Βασική παράμετρος του σχεδιασμού σκάλας είναι ο προσδιορισμός των χρηστών, αν την χρησιμοποιούν παιδιά, ηλικιωμένοι ή άνθρωποι με κινητικά προβλήματα. Η σκάλα θα πρέπει να έχει σωστές και σταθερές προδιαγραφές (σταθερά ύψη, επαρκή διάσταση πατήματος στην γραμμή ανάβασης) καθ όλη την ανάπτυξη της, ώστε να εξασφαλίζει την εύκολη ανάβαση και κατάβαση. Κατά κανόνα, ο χρήστης προτιμά να κινείται προς τον εσωτερικό βαθμιδοφόρο της σκάλας, είτε ανέρχεται είτε κατέρχεται και το σώμα του να μην αλλάζει προσανατολισμό. Τα στάδια της διαδικασίας υπολογισμού της σκάλας είναι κατ αρχάς η καταγραφή του ελεύθερου ύψους κάλυψης μεταξύ της χαμηλότερης και υψηλότερης στάθμης. Στη συνέχεια η εύρεση αριθμού σκαλοπατιών- διαίρεση του ύψους με το ιδανικό ύψος του ρίχτη π.χ. 3.00:17,5=17,14 σκαλοπάτια- και στην περίπτωση που δεν προκύπτει ακέραιος αριθμός η διαφορά μοιράζεται στην αύξηση ύψους κάθε ρίχτη π.χ.3.00:17=0,1765.μ Το άθροισμα της διάστασης όλων των πατημάτων αναδεικνύει το συνολικό απαιτητό μήκος ανάπτυξης της σκάλας,(ο αριθμός πατημάτων είναι ίσος με τον αριθμό υψών μείον ένα π.χ. υ.17-1=16 πατήματα, το μήκος ανάπτυξης είναι 16Χ28=4,48μ. Εάν ο διαθέσιμος χώρος είναι λιγότερος επανερχόμαστε στον υπολογισμό πάντα στα όρια των κανόνων άνεσης και ασφάλειας (ως αναφέρονται τη συνέχεια) π.χ. μήκος 4,20:16=0,2625 μ. κάθε πάτημα. Στη συνέχεια ορίζουμε γραφικά τη γραμμή ανάβασης, που είναι η νοητή κίνηση του χρήστη και συμβολίζει την υψηλότερη και χαμηλότερη στάθμη (σημειώνεται απαραίτητα). Σε καμπύλη ή κυκλική σκάλα μεγαλύτερου πλάτους από 90 εκ. η γραμμή ανάβασης τοποθετείται 0,45 από το εσωτερικό (φανάρι) της σκάλας. Για τον υπολογισμό άνετης και ασφαλούς σκάλας υπάρχουν στάδια υπολογισμού και τύποι συναρτήσει του ανθρώπινου βηματισμού που είναι 62 εκ. περίπου. Το πάτημα είναι μεταξύ 26-32 εκ. (μετράται επάνω στην γραμμή ανάβαση) το δε ύψος 16-19 εκ. Ιδανικές διαστάσεις για κύρια σκάλα στον εσωτερικό χώρο είναι, π=28 εκ. υ=17,5 εκ. Κανόνας βηματισμού ανθρώπου, 2υ+1π= 0,62-0,64 (π.χ.0,35+0,28=0,63.) Κανόνας ασφάλειας (διασφαλίζει την κίνηση στην κάθοδο) π+υ=45-47 εκ. (28+17,5= 45,5 εκ.) «άνεσης (διασφαλίζει άνετη ανύψωση του ποδιού στην ανάβαση )π-υ= 10-12 εκ. Το ιδανικό ωφέλιμο πλάτος πλατύσκαλου για ένα άτομο είναι, υ+64 εκ. και όχι λιγότερο από 80 εκ. Αναγκαστική ύπαρξη πλατύσκαλου ανά 17 ύψη. Ιδανική κλίσηγωνία ω: υ/π = γωνία εφαπτομένης των ακμών πατημάτων ίση 33-35 μοίρες. Μάρτιος 2013 Θάλεια Χαραλαμπίδου

*Κλιμακοστάσιο και κεντρικό φανάρι * Μαρμάρινη επένδυση σκάλας, κάγκελο επί του πατήματος. *Θέατρο τέχνης,ξύλινη σκάλα με η χωρίς ρίχτυ.*μέγαρο μουσικής.φωτισμός σκάλας. *Κέντρο τέχνης Θεοχαράκη. Περίτεχνο κάγκελο. *Νοσοκομείο. Πατήματα με στοπ. Μουσείο Μπενάκη. Σκάλα κεντρικής εισόδου. Μέγαρο μουσικής.μαρμάρινη και μεταλική κουπαστή.