Η ΑΞΙΑ ΤΗΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ Ἅγιος Ἀναστάσιος ὁ Σιναΐτης ( 599)

Η ΑΞΙΑ ΤΗΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ Ὁ Ἅγιος Ἀναστάσιος ὁ Σιναΐτης ( 599) γράφει: «Εἶ ναι μεγάλη ἡ δύναμη τῶν δακρύων πού χύνονται σύμφωνα μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Εἶναι μεγάλη ἡ ἐνέργειά τους, καί μάρτυρες γι αὐτό εἶναι στήν Παλαιά Διαθήκη οἱ κάτοικοι τῆς Νινευῆ, ὁ Ἐζεκίας, ὁ Ναβουχοδονόσορ, ὁ Μανασσῆς, ἐνῶ στήν Καινή Διαθήκη ὁ Πέτρος, ὁ ὁποῖος μέ τά δάκρυα ἐξευμένισε τόν Θεό καί διόρθωσε τήν ἄρνησή του, ἡ πόρνη, πού μέ τά δάκρυά της προκάλεσε τή φιλανθρωπία του καί δέχθηκε τή συγχώρηση τῶν ὅσων εἶχε κάνει. Εἶναι ἀνεκδιήγητο τό βάθος καί ἀκατάληπτο τό πλάτος καί τό πλῆθος καί τό πέλαγος τῆς εὐσπλαγχνίας τοῦ Θεοῦ. Ὁ Μανασσῆς (αὐτός πού ἐπί πενήντα δύο χρόνια ὑποχρέωσε τόν ἰσραηλιτικό λαό νά λατρεύει καί νά προσκυνεῖ τά εἴδωλα) μέ τή μετάνοια σώζεται. Καί ποιός λοιπόν μετανοώντας ὁλόψυχα δέν σώζεται; Τί μοῦ λές, πόρνευσα, μοίχευσα, σκότωσα, γέρασα μέσα σέ ἁμαρτίες καί δέν μπορῶ νά σωθῶ; Τί εἶναι αὐτά πού λές; Ἐφόσον ὁ Θεός δέχηκε τόν Μανασσῆ μέ τή μετάνοια, θά τολμοῦσα μάλιστα νά πῶ, ὅτι καί τόν διάβολο θά τόν δεχόταν, ἄν μετανοοῦσε ὁλόψυχα...». Κ άποτε ὁ Θεός ἔστειλε στή γῆ ἕναν ἄγ γε λο γιά νά βρεῖ καί νά Τοῦ φέρει ὅ,τι πιό πολύτι μο ὑπάρχει!!! Κατέβηκε στή γῆ ὁ ἄγγελος καί ἔψαχνε... ἔψαχνε νά βρεῖ τό πιό πολύτιμο πράγμα. Ψάχνοντας βρέθηκε σ ἕνα πεδίο μάχης. Ἐκεῖ ἀντίκρισε ἕναν τραυματισμένο στρατιώτη, πού πολεμοῦσε μέ μεγάλη ἀνδρεία καί ἡρωισμό γιά τήν πατρίδα του. Ἀπό τήν πληγή τοῦ ἀριστεροῦ ὤμου του ἔτρεχε ἄφθονο τό αἷμα. Καί εἶπε ὁ ἄγγελος: «Ὑπάρχει, ἄραγε, πιό πολύτιμο πράγμα ἀπό μιά σταγόνα αἷμα πού χύνεται γιά τήν πατρίδα;». Σκύβει λοιπόν, παίρνει μιά σταγόνα αἷμα καί τήν μεταφέρει μπροστά στόν θρόνο τοῦ Θεοῦ. Βλέπει ὁ Θεός τήν σταγόνα ἀπό τό αἷμα καί τοῦ λέει: «Εἶναι, ἀσφαλῶς, μεγάλη ὑπόθεση νά χύνει κανείς τό αἷμα του γιά τήν Πατρίδα, δέν εἶναι ὅμως ὅ,τι πιό πολύτιμο ὑπάρχει...». Κατέβηκε πάλι ὁ ἄγγελος στή γῆ. Περνάει ἀπό πολιτεῖες, ἀπό χωριά, ξαφνικά ἀντικρίζει μπροστά του ἕναν φτωχό ἄνθρωπο, πού μέσα στό λιοπύρι καί τήν κάψα τοῦ καλοκαιριοῦ ἔσκαβε μέ πολύ κόπο τό χῶμα στό χωράφι του. Ὁ ἱδρώτας κυλοῦσε ποτάμι ἀπό τό μέτωπό του. Ὅμως ἐκεῖνος τό μόνο πού σκεφτόταν ὅλη τήν ὥρα ἦταν ἡ οἰκογένειά του πού τόν περίμενε στό σπίτι. Ἦταν ὁ μοναδικός της προστάτης καί γι αὐτό ἔπρεπε νά ἐργαστεῖ σκληρά γιά νά καταφέρει νά τήν θρέψει. Πῆρε τότε ὁ ἄγγελος μιά σταγόνα ἱ δρώτα ἀπό τόν τίμιο κόπο τοῦ χωρι κοῦ καί τήν ἔφερε μπρο στά στόν θρόνο τοῦ Θεοῦ. Εἶδε ὁ Θεός τήν σταγόνα ἀπό τόν ἱδρώτα τοῦ φτωχοῦ ξωμάχου καί λέει στόν ἄγγελο: «Εἶναι, βέβαια, μεγάλο πράγμα νά χύνει κανείς τόν ἱδρώτα τοῦ προσώπου του γιά νά θρέψει τήν γυναίκα του καί τά παιδιά του, ἀλλά δέν εἶναι αὐτό ὅ,τι πιό πολύτιμο ὑπάρχει...». Ὁ ἄγγελος κατεβαίνει πάλι κάτω στή γῆ καί κάνει μιά προσπάθεια ἀκόμη ἀναζητώντας παντοῦ νά βρεῖ «τό πιό πολύτιμο». Ἡ ἀναζήτησή του τόν ἔφερε μπροστά ἀπό ἕναν ναό. Μπαίνει μέσα, προχωρᾶ καί κάπου σ ἕναν μικρό, ἰδιαίτερο χῶρο βλέπει ἕναν ἄνθρωπο γονατισμένο μπροστά σ ἕναν ἱερέα νά κλαίει καί νά θρηνεῖ πικρά γιά τίς ἁμαρτίες του. Τά δάκρυά του ἔπεφταν καυτά πάνω στό δάπεδο. «Αὐτό πρέπει νά εἶναι ὅ,τι πιό πολύτιμο ὑπάρχει...» σκέφτηκε ὁ ἄγγελος καί σκύβοντας παίρνει ἕνα δάκρυ μετανοίας καί τό ἀνεβάζει χωρίς καθυστέρηση μπροστά στόν θρόνο τοῦ Θεοῦ. Βλέπει ὁ Θεός τήν σταγόνα ἀπό τά δάκρυα τῆς μετανοίας τοῦ ταπεινοῦ αὐτοῦ ἀνθρώπου καί λέει τότε στόν ἄγγελο: «Ναί, αὐτό εἶναι τό πιό πολύτιμο πράγμα πού ὑπάρχει πάνω στή γῆ. Ἀληθινά, ἕνα δάκρυ μετανοίας εἶναι ὅ,τι πιό πολύτιμο ὑπάρχει».

ΠΕΡΙ ΟΝΕΙΡΩΝ ΚΑΙ ΟΡΑΜΑΤΩΝ Περιστατικά πλάνης 6. Ὁ κενόδοξος ἀναχωρητής Κοντά σ αὐτούς [τούς ἀσκητές Δωρόθεο, Διοκλῆ καί Καπίτωνα] συναντήσαμε καί ἄλλον ἀναχωρητή, πού ὅμοια καί αὐτός ἔμενε σέ σπηλιά. Αὐτός ἐμπαιζόταν ἀπό ὄνειρα ἐξαιτίας τῆς μανιώδους κενοδοξίας πού τόν κατέλαβε καί περίπαιζε ἐκείνους πού τόν πλησίαζαν καί ἐξαπατοῦνταν. Ἔγινε ἄφρονας, ὅπως ἔχει γραφεῖ (Σοφ.Σειράχ 34, 1-2) ἐνθουσιαζόμενος ἀπό τά ἐνύπνια, ποιμαίνοντας ἀνέ- μους καί κυνηγώντας σκιές. Εἶχε βέβαια ἀποκτήσει τή σωφροσύνη τοῦ σώματος καί λόγω τῶν γηρατειῶν του καί ἐπειδή πολυκαίρισε (στήν ἄσκηση) καί ἴσως ἐξαιτίας τῆς κενοδοξίας ἔχασε ὅμως τή φρόνηση τῆς ἀρετῆς, ἀφοῦ διαφθάρθηκε ἀπό τήν ἀκάθαρτη κενοδοξία καί ἐξαιτίας της ἀπομακρύνθηκε ἀπό τόν ὀρθό τρόπο ζωῆς. ( Από τό βιβλίο «ΓΕΡΟΝΤΙΚΟΝ περί ὀνείρων καί ὁραμάτων», ἔκδ. Ἱεροῦ Κοινοβίου Ὁσίου Νικοδήμου, Γ ἔκδοση, σελ. 81). Ἡ ὕπαρξη τῶν πνευμά των παραμένει ἕνα σκο τεινό θέμα σέ κείνους πού δέν ἔχουν μελετήσει τόν Χρι στιανισμό ἤ πού τόν μελέτησαν ἐπιφανειακά.[...] Ἡ ἀντίληψη τῶν πνευμάτων εἶναι διπλή. Ὑπάρχει ἡ αἰσθητή ἀντίληψη τῶν πνευμάτων, ὅταν τά βλέπουμε μέ τά σωματικά μας μάτια. Ὑπάρχει κι ἡ πνευματική ἀντίληψη, ὅταν τά βλέπουμε μέ τά πνευμα τικά μας μάτια, νοερά, ὅταν τά νιώθουμε μέ τήν καρδιά, ἄν αὐτή ἔχει καθαριστεῖ μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ. Στήν κατάσταση τῆς πτώσης πού ζοῦμε, ἐκεῖ πού κεῖται κι ὁλόκληρος ὁ κόσμος, δέν μποροῦμε νά δοῦμε πνεύματα οὔτε μέ αἰσθητό τρόπο οὔτε μέ πνευματικό. Ἔχουμε διπλή τύφλωση. Τά χρώματα καί τ ἀντικείμενα τοῦ φυσικοῦ κόσμου μας, γιά τόν ἀόμματο δέν ὑπάρχουν. Τό ἴδιο γίνεται καί σ αὐτούς πού τυφλώθηκαν πνευματικά μετά τήν πτώση. Ὁ πνευματικός κόσμος καί τά πνεύ ματα γι αὐτούς μοιάζουν νά μήν ὑπάρχουν. Αὐτό ὅμως δέν εἶναι ἀπόδειξη τῆς ἀνυπαρξίας τους.[...] Τά πονηρά πνεύματα πολεμοῦν τόν ἄνθρωπο μέ τόση πανουργία, ὥστε οἱ σκέψεις καί τά ὄνειρα πού ἐμβάλ λουν μέσα του νά μοιάζουν πώς γεννιοῦνται στήν ψυχή, ὄχι πώς προέρχονται ἀπό τούς δαίμονες πού ἐνεργοῦν κρυφά μέσα της. Γιά ν ἀντιμετωπίσει κανείς τόν ἐχθρό, πρέπει νά τόν γνωρίζει, νά τόν βλέπει. Ἄν δέν βλέπεις τά πνεύματα, δέν μπορεῖς νά κάνεις ἀγώνα ἐναντίον τους, παρά μόνο νά τά φαντάζεσαι καί νά τούς κάνεις δουλική ὑπακοή.[...] Ἡ αἰσθητή ἀντίληψη τῶν πνευμάτων Πρίν ἀπό τήν πτώση τό σῶμα τοῦ ἀνθρώπου ἦταν ἀθάνατο, ἀπαλλαγμένο ἀπό ἀρρώστιες καί βαρύτητα, ἀπό ἁμαρτωλές κι αἰσθησιακές κινήσεις, πού τώρα εἶναι τόσο συνηθισμένα πράγματα. Οἱ αἰσθήσεις του ἦταν πιό λεπτές, οἱ ἐνέργειές του ἦταν ἀγαπητικές καί ἐλεύθερες. Μέ τέτοιο σῶμα καί τόσο εὐαίσθητα ὄργανα, ὁ ἄνθρω πος μποροῦσε νά βλέπει τά πνεύματα μέ τίς αἰσθήσεις του. Μέ τήν ψυχή του ἀνῆκε κι αὐτός στήν ἴδια πνευ ματική τάξη. Μποροῦσε νά ἐπικοινωνεῖ μαζί τους, ἀφοῦ εἶχε τήν ἴδια φύση μέ τά ἅγια ἀγγελικά πνεύματα.[...] Ἡ ψυχή καί τό σῶμα τοῦ ἀνθρώπου ἄλλαξαν μετά Ὁσίου Ἰγνατίου Μπριαντσανίνωφ (1807-1867) σελ. 2 τήν πτώση. Ἡ πτώση ἦταν κατά κάποιο τρόπο ὁ θάνατός τους. Τό γεγονός πού βλέπουμε καί τό ὀνομάζουμε θάνατο, στήν πραγ ματικότητα εἶναι χωρισμός τῆς ψυχῆς ἀπό τό σῶμα. Καί τά δύο τους εἶχαν νεκρωθεῖ ὅταν ἐγκα τέλειψαν τήν ἀληθινή ζωή _ τόν Θεό. Γεννιόμαστε ἤδη σκοτωμέ νοι ἀπό τόν αἰώνιο θάνατο. Δέν ἀντιλαμβανόμαστε πώς ἔχουμε φονευτεῖ, γιατί εἶναι γνώρισμα τῶν νεκρῶν νά μήν ἀντιλαμβά νονται τόν θάνατό τους. Οἱ ἀδυναμίες τοῦ σώματος μας, ἡ ὑποταγή του στή δυσάρεστη ἐπιρροή διαφόρων κατα στάσεων τοῦ ὑλικοῦ κόσμου, ἡ σαρκική κλίση, εἶναι ὅλα ἀποτελέσματα τῆς πτώσης. Λόγω τῆς πτώσης τό σῶμα μας ἔγινε ἴδιο μέ τῶν ζώων. Ἔχει ζωώδη ὕπαρξη, βιώνει τή ζωή τῆς ἐκπεσμένης φύσης. Λειτουργεῖ σάν φυλακή, σάν φέρετρο τῆς ψυχῆς. Χρησιμοποιῶ δυνατές ἐκφράσεις. Παραταῦτα, δέν περιγράφουν μέ ἐπάρκεια τήν πτώση τοῦ σώματός μας ἀπό τά πνευματικά ὕψη στή σαρκική κατάσταση. Πρέπει ὁπωσδήποτε νά καθαριστοῦμε μέ βαθιά μετά νοια. Πρέπει νά συνειδητοποιήσουμε, ὡς ἕνα σημεῖο τουλάχιστο, τήν ἐλευθερία καί τή μεγαλοσύνη τῆς πνευ ματικῆς κατάστασης, γιά νά καταλάβουμε τήν ἀθλιότητα καί τή στενοχωρία τοῦ σώματός μας, τήν ἔλλειψη ζωῆς πού προκαλεῖται μέ τόν χωρισμό του ἀπό τόν Θεό. Σ αὐτή τήν ἄψυχη κατάσταση, λόγω τῆς ὑπερβολικῆς σαρ κολατρείας καί τῆς σωματικῆς τραχύτητας, οἱ σωματι κές αἰσθήσεις δέν εἶναι ἱκανές νά ἐπικοινωνήσουν μέ τά πνεύματα, δέν μποροῦν νά τά δοῦν, νά τ ἀκούσουν ἤ νά τά νιώσουν. Ἔτσι τό ἀμβλύ τσεκούρι δέν μπορεῖ νά χρησιμοποιηθεῖ γιά νά ἐκτελέσει τόν σκοπό του. Τά ἅγια ἀγγελικά πνεύματα ἀπέστρεψαν τό πρόσωπο ἀπό τήν ἐπαφή τους μέ τούς ἀνθρώπους, πού ἦταν ἀνάξιοι γιά τέτοια ἐπαφή κι ἐπικοινωνία. Τά ἐκπεσμένα πνεύματα πού μᾶς παρέσυραν στήν πτώση τους, ἀνακατεύτηκαν μαζί μας. Γιά νά μᾶς κρατήσουν σίγουρα αἰχμάλωτους, προσπαθοῦν νά μή φαίνονται, οἱ ἁλυσίδες τους νά εἶναι ἀόρατες. Ἀκόμα κι ὅταν μᾶς ἀποκαλύπτονται, τό κάνουν μόνο γιά νά σιγουρέψουν τήν κυριαρχία τους πάνω μας. (Ἀπό τό βιβλίο «Τά Πνεύματα» τοῦ ὁσίου Ἰγνατίου Μπριαντσανίνωφ, Ἐκδόσεις Πέτρου Μπότση, σ.19, 22, 24-25, 27-28, 30-32)

KATAΓΡΑΦΕΣ Ἀ πό τό Βιβλίο Ἐντυπώσεων τοῦ Ἱ ε ροῦ Κοι νο βί ου (Μέ ἁπλότητα καί σοφία) T ήν μεγαλύτερη χαρά τήν βρίσκεις στούς ἁγίους χώρους. Ἀλλάζεις σέ πολλά, καί σάν ἄνθρωπος ἀλλά καί σάν χαρακτήρας. Χρῖστος Νικολόπουλος Λάρισα/ 28-4-1992 Εὐχαριστῶ τόν Πανάγαθο Θεό, πού μέ ἀξίωσε νά ξαναεπισκεφθῶ τό Μοναστήρι τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου. Ὁ Θεός νά σᾶς χαρί ζει ὑγεία καί νά ἐνισχύει τό δύσκολο ἔρ γο πού ἔχετε ἀναλάβει. Ἡ ὁλοκλήρω σή του εἶναι μιά μεγάλη προσφορά κατα θέσεων πού ξεκινοῦν ἀπό τή γῆ καί ὁ δη γοῦν στήν ἐπουράνια Βασι λεία, στόν Οὐρανό. Οἱ Ἅγιοι, τούς ὁποίους σήμερα ἑορτά ζουμε, οἱ ἱερομάρτυρες Ραφαήλ καί Νι κόλαος καί ἡ καλλιπάρθενος ἁγία Εἰ ρήνη, νά σᾶς ἔχουν ὑπό τήν σκέπη τους καί νά σᾶς προστατεύουν. ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ! Δημήτριος Παπακώστας Λάρισα/28-4-1992 Ερχόμενοι γιά πρώτη φορά στήν περιοχή αὐτή μᾶς ἔκανε ἐντύπωση τό ὑπέροχο τοπίο, ἡ ἄοκνη προσπάθεια τῶν Μοναχῶν τῆς Ἱερᾶς Μονῆς γιά προσφορά καί δημιουργία καθώς καί ἡ καλοσύνη καί ἡ φιλοξενία τους. Οἰκ. Ἰωάννη Ἀετοπούλου Λάρισα/28-4-1992 Εὔχομαι νά ἀξιωθοῦμε νά ξαναέρθουμε στή Μονή οἰκογενειακῶς καί μιάν ἄλλη φορά. Θεέ μου, μάθε μας νά σ εὐχαριστοῦμε γιά ὅλα ὅσα μᾶς χαρίζεις! Οἰκ. Ἠλία Γκιουλέκα 28-4-1992 Εἶναι ἡ τρίτη φορά πού ἐπισκέπτομαι τήν ἁγία Μονή καί ὅσο ζῶ θά τήν ἐπισκέπτομαι οἰκογενειακ ῶς. Ἐδῶ βρίσκω γαλήνη καί ἠρεμία. Εὔχομαι καί παρακαλῶ τόν Θεό νά σᾶς ἔχει ὑγιεῖς γιά νά Τόν ὑπηρετεῖτε. Οἰκ. 'Ιωάννη Τσακιρίδη/1-5-1992 Σ Ὁ μο λο γί α Πί στε ως, δη λα δή Α πο λο γί α δι και ό τα τη τή στήλη αὐτή, «Ἁγιονικοδημικά», συνεχίζουμε τή δημοσίευση (σέ συνέχειες) τοῦ σπουδαιότατου καί τελευταίου ἔργου πού βγῆκε ἀπό τόν θεοφώτιστο νοῦ καί τήν ὀξυγράφο γραφίδα τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου. Πρόκειται γιά τήν «Ὁμολογία Πίστεως», πού παραθέτουμε σέ μετάφραση γιά κατανόηση καί ἀπό τούς ἁπλουστέρους. (ΣΤ ΚΕΦΑΛΑΙΟ) σελ. 3 Γιά τό Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας Ἀπ αὐτό συμπεραίνεται ὅτι, ὅ πως τό πνεῦμα, δηλαδή ἡ ψυχή, ὑπάρχει ἀδιαίρετη σ ὁλόκληρο τό σῶμα καί ἀδιαίρετη σέ κάθε μέρος τοῦ σώματος ἔτσι καί τό Σῶμα, πού ἀναφέρεται στήν Θεία Εὐχαριστία, ὁλόκληρο βρίσκεται σέ ὅλο τόν Ἄρτο καί ὁλόκληρο σέ κάθε μερίδα τοῦ Ἄρτου μέ παρόμοιο τρόπο καί τό Αἷμα, ὁλόκληρο βρίσκεται σέ ὅλο τόν Οἶνο καί ὁλόκληρο σέ κάθε μέρος τοῦ Οἴνου. Ἀπ αὐτό συμπεραίνεται ὅτι ὅπως τό πνεῦμα, εἴτε ἡ ψυχή ἐν πάσῃ περιπτώσει, ὅταν καταστρέφεται τό σῶμα αὐτή παραμένει ἄφθαρτη ἔτσι καί τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Κυρίου, ὅταν φθαροῦν (διαλυθοῦν) τά συστατικά τοῦ Ἄρτου καί τοῦ Οἴνου (οἱ ὑλικές δηλαδή ἰδιότητές τους), αὐτά παραμένουν ἄφθαρτα. Ἀπ αὐτό συμπεραίνεται ὅτι ὅπως ἀκριβῶς τό πνεῦμα, εἴτε ἡ ψυχή ἐν πάσῃ περιπτώσει, ἐνῶ εἶναι μία, διαιρεῖται χωρίς νά γίνει διαίρεση σέ ὅλα τά μέλη καί μέρη τοῦ σώματος καί κατανέμεται μέ τρόπο πού δέν μπορεῖ νά διαιρεθεῖ, μέ τόν ἴδιο τρόπο καί τό Σῶμα καί τό Αἷμα πού ἀναφέρονται στήν Θεία Εὐχαριστία, διαιρεῖται χωρίς νά γίνει διαίρεση σέ ὅλα τά μέρη τοῦ Ἄρτου καί τοῦ Οἴνου καί χωρίζεται σε μερίδες μέ τρόπο πού δέν μπορεῖ νά διαιρεθεῖ γι αὐτό τόν λόγο ἔχει εἰπωθεῖ «Αὐτός πού τεμαχίζεται καί δέν διαιρεῖται, Αὐτός πού πάντοτε ἐσθίεται καί ποτέ δέν δαπανᾶται». Γι αὐτό κατά τά χρόνια τοῦ βασιλιᾶ Ἀλεξίου, τοῦ ἀδελφοῦ τοῦ Ἰσαακίου, τό ἔτος 1195, κάποιος Μοναχός πού ὀνομαζόταν Σικιδίτης ἔλεγε «Ἄραγε εἶναι ἄ φ θαρτο τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ στό Μυ στή ριο, ὅπως ἦταν μετά τό Πάθος καί τήν Ἀνάσταση ἤ εἶναι φθαρτό ὅπως ἦταν πρίν ἀπό τό Πάθος καί τόν θάνατο»; Ὅ ταν, λέω, προέκυψε αὐτό, ὅσοι εἶχαν ὀρ θό φρό νημα ἔφεραν μαρτυρίες ἀπό τόν Κύ ριλ λο καί τόν Χρυσόστομο καί τόν Γρη γό ριο Νύσσης καί τόν Εὐτύχιο Κωνσταν τι νουπόλεως ὅτι «τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, πού ἀναφέρεται στό Μυστήριο εἶναι ἄφθαρτο, ἐπειδή εἶναι ἐκεῖνο τό μετά τήν Ἀνάσταση ἀπαθές (Σῶμα), ὄχι τό παθητό, (δηλαδή ἐκεῖνο πού ἦταν δεκτικό σέ μεταβολές καί ἀλλοιώσεις καί ἄ ρα φθαρτό) καί πρίν ἀπό τό Πάθος καί ὅποιος δέχεται μερίδα ἀπό τόν Ἄρ το, ὁλόκληρο τόν Χριστό δέχεται, 5 καί συμ μετέχει μέ τρόπο παράδοξο στό θεῖο ἔργο τοῦ Θεοῦ γιά ζωή αἰώνια». Ἐ πι πλέον παρουσίασαν καί πα ραδείγματα ἀπό τόν Εὐτύχιο, πού ἀ να φέρθηκε παραπάνω, λέγοντας «πραγματικά ὁλόκληρο τό ἅγιο Σῶμα καί τό τί μιο Αἷμα τοῦ Κυρίου δέχεται κανείς, ἔστω κι ἄν δεχθεῖ τουλάχιστο ἕνα μέρος ἀπό αὐτά διότι διαμοιράζεται σέ ὅλα τά μέρη μέ τρόπο πού δέν μπορεῖ νά διαιρεθεῖ ἐ ξαιτίας τῆς ἕνωσης τῶν δύο φύσεων μέ τόν ἴδιο ἀκριβῶς τρόπο πού καί μιά σφρ αγίδα μεταδίδει ὅλα τά ἀνάγλυφα σχή ματα καί τίς εἰκόνες της σέ ὅσους τά δε χθοῦν, καί ἐξακολουθεῖ νά παραμένει πά λι μία καί ὕστερα ἀπό τήν μετάδοση (ἀποτύπωση) τοῦ σφραγίσματος, χωρίς νά ἐλαττώνεται οὔτε νά ἀλλοιώνεται σέ σχέ ση μέ ἐκεῖνα πού συμμετέχουν στό σφρά γισμα (δηλαδή, ἐνῶ αὐτά πού λαμβάνουν τό ἀποτύπωμα εἶναι πολλά, δέν εἶναι ὅμως καί οἱ σφραγίδες πολλές, ἀλλά μόνο μία) καί στήν περίπτωση ἀκόμη κατά τήν ὁποία εἶναι περισσότερα στόν ἀριθμό ἤ καί ὅπως ὁ ἦχος μιᾶς φωνῆς, ἡ ὁποία βγῆκε ἀπό κάποιον, προηγήθηκε καί διαδόθηκε στόν ἀέρα καί ὅμως μένει ὁλόκληρη σ αὐτόν πού τήν ἐκστόμισε, καί ἀφοῦ διαδόθηκε ὁλόκληρη στόν ἀέρα μπῆκε στά αὐτιά ὅλων, χωρίς κανένας ἀπό αὐτούς πού ἄκουσαν νά δεχθεῖ μέσα στά αὐτιά του περισσότερο ἤ λιγότερο ἦχο ἀπό τόν ἄλλο, ἀλλά στό σύνολό της ἡ φωνή παραμένει ἀδιαίρετη καί ἀκούγεται ἐντελῶς τό ἴδιο ἀπό ὅλους, καί στήν περίπτωση ἀκόμη πού εἶναι δέκα χιλιάδες στόν ἀριθμό ἤ καί περισσότεροι ἐκεῖνοι πού τήν ἄκουσαν, μολονότι ἐξακολουθεῖ νά ὑπάρχει ἀκόμη στό σῶμα» (βλέπε σελ. 807 τῆς Δωδεκαβίβλου). 5. Πρόσεχε ὅτι, μέ τό νά λένε ὅτι δέχεται ὁλόκληρο τόν Χριστό, φανερώνουν ὅτι ὅσοι μεταλαμβάνουν τά ἄχραντα Μυστήρια δέχονται ὁλόκληρο τόν Χριστό μέ τήν Θεότητα καί τήν Ἀνθρωπότητα (μέ τίς ἰδιότητες τοῦ Θεοῦ καί μέ τίς ἰδιότητες τῆς ἀνθρώπινης φύσεως) δηλαδή μέ τήν ψυχή καί τό σῶμα μέ ἄλλα λόγια, δέχονται τόν τέλειο Θεό καί τόν τέλειο ἄνθρωπο, ἐπειδή καί ὁ Χριστός εἶναι τέλειος Θεός καί τέλειος ἄνθρωπος, σύμφωνα μέ τόν Ἰωάννη Δαμασκηνό καί σύμφωνα μέ ὅλους τούς ἱερούς Θεολόγους.

«ΤΗΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ ΑΝΟΙΞΟΝ ΜΟΙ ΠΥΛΑΣ, ΖΩΟΔΟΤΑ...» Ὁ ἄλλοτε Γενικός Γραμματέας τοῦ Κ.Κ.Ε., μακαρίτης τώρα, Χαρίλαος Φλωράκης, γνωστός ὡς καπετάν Γιώτης κατά τόν Ἐμφύλιο Πόλεμο, εἶχε κάνει κατά τά τελευταῖα χρόνια τῆς ζωῆς του μεγάλη στροφή πρός τή χριστιανική πίστη. Μάλιστα, εἶχε ἐπισκεφθεῖ τό Ἅγιον Ὄρος καί εἶχε ἐξομολογηθεῖ σέ Ἁγιορείτη ἱερομόναχο. Πρόσφατα ἦλθαν στή δημοσιότητα λεπτομέρειες ἀπό τό συγκλονιστικό αὐτό γεγονός. Ὁ ἱερομόναχος π.ἀθανάσιος Σιμωνοπετρίτης ἐξιστόρησε σέ συνέντευξή του πῶς συνάντησε καί πῶς ἐξομολόγησε τόν Φλωράκη. Διηγεῖται ὁ Ἁγιορείτης ἱερομόναχος: Θά σᾶς πῶ γιά τόν Χαρίλαο. Ἦταν μιά ἀπό τίς συγκλονιστικότερες στιγμές πού ἔζησα. Μέ εἰδοποίησε ὁ Γέροντάς μας, ὁ ὁποῖος ἔλειπε, ὅτι θά ἔλθει στή Μονή μας (τή Σιμωνόπετρα) ὁ Χαρίλαος Φλωράκης μέ 6-7 συντρόφους του: «Κοίταξε νά τούς περιποιηθεῖτε». Ἦρθε μαζί μέ τόν ἠθοποιό Τίτο Βανδή. Τόν ρώτησα: «Πρώτη φορά ἔρχεσαι ἐδῶ, κ.πρόεδρε;». «Δυστυχῶς, πρώτη φορά» μοῦ εἶπε. «Πῶς σέ λένε;» μέ ρώτησε. «Εἶμαι ὁ π.ἀθανάσιος» τοῦ εἶπα. «Παπα-Θανάση, ἦρθα ἐδῶ στό Ἅγιον Ὄρος καί νόμιζα ὅτι θά βρῶ γέρους κατουρημένους, ἀλλά ἐδῶ βρῆκα μοναχούς παλληκάρια σάν κυπαρίσσια. Σέ ἕνα μοναστήρι βλέπω ἕνα καλογεράκι καί μοῦ φωνάζει: Γειά σου, σύντροφε!». «Ἐσύ ἀπό ποῦ καί ὡς ποῦ σύντροφος;». «Ἤμουν ἀρχηγός τῆς Κ.Ν.Ε. τῆς Κομοτηνῆς, ὅταν ἤμουν λαϊκός». «Καί πῶς βρέθηκες ἐδῶ;». «Δέν μέ ἱκανοποιοῦσε ὁ Μάρξ καί αὐτό πού ἤθελα τό βρῆκα στόν Χριστό». «Ὅταν τό ἄκουσα αὐτό», εἶπε ὁ Φλωράκης, «μοῦ ἦρθε νά ἄνοιγε ἡ γῆ νά μέ καταπιεῖ». Πιάσαμε κουβέντα, μέχρι νά ἑτοιμαστεῖ τό φαγητό. Τόν ρώτησα: «Πῶς ἔτσι, στό Ἅγιον Ὄρος;». Ἄρχισε νά μοῦ λέει πῶς κατέληξε στόν Μάρξ. «Πάντως καί ἐσεῖς ἐδῶ εἴσαστε ἰδεολόγοι, μπράβο σας!». Τοῦ ἀπάντησα: «Δέν καθόμαστε ἐδῶ πάνω στό βράχο γιά τίς ἰδέες, ἀλλά γιά τό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ». «Τί πρόσωπο καί ἰδέα, τό ἴδιο εἶναι» μοῦ εἶπε. «Δέν εἶναι τό ἴδιο _ τοῦ εἶπα _ γιατί οἱ ἰδέες ἔρχονται καί παρέρχονται, ὁ Χριστός, ὅμως, μένει στόν αἰώνα». Ἀφοῦ εἴπαμε διάφορα ἄλλα, τοῦ ἔκανα μιά πρόταση: «Τώρα πού ἦρθες ἐδῶ, εἶναι εὐκαιρία νά ἐξομολογηθεῖς». Μέ ρώτησε: «Πόσο χρονῶν μέ κάνεις;». «Ἑξήντα πέντε» τοῦ λέω. Βγάζει τήν ταυτότητά του καί μοῦ δείχνει ὅτι γεννήθηκε τό 1914. «Βλέπεις, ὀγδόντα συμπληρωμένα». «Κύριε πρόεδρε, μήπως τά βιολογικά ὅρια εἶναι περιορισμένα, μήπως εἶναι εὐκαιρία, τώρα πού ἦρθες στό Περιβόλι τῆς Παναγίας, νά ξαλαφρώσεις;». «Δέν εἶμαι ἕτοιμος» μοῦ εἶπε. Τοῦ λέω: «Ἄρα θά ἔχουμε ἄλλη εὐκαιρία;». Τόν ρώτησα ἄν πιστεύει στόν Θεό καί μοῦ εἶπε μιά ἱστορία ἀπό τό βουνό καί ὅτι πιστεύει. Τότε τοῦ λέω: «Γιατί πολεμᾶτε τόν Θεό σάν κόμμα;». «Ἔλα, ρέ παιδί μου, ἄστα αὐτά!». «Κύριε πρόεδρε, κάνετε πίσω». «Ἔλα, ρέ παιδί, μιά ζωή, εὔκολο ν' ἀλλάξεις;». «Τώρα μίλησες σωστά, κ.πρόεδρε». Εἴπαμε πολλά καί διάφορα. *** Ἡ ἐξομολόγηση τοῦ Φλωράκη στόν Ἁγιορείτη ἱερομόναχο ἔγινε στά γραφεῖα τοῦ Κ.Κ.Ε., στόν Περισσό. Συνεχίζει τήν ἐξιστόρηση ὁ Ἁγιορείτης π.ἀθανάσιος: «Ἀρρώστησα καί βρέθηκα στό 401 Στρατιωτικό Νοσοκομεῖο τῆς Ἀθήνας. Ἐκεῖ ἦρθε ὁ διευθυντής τοῦ ΑΝΤ1, μοῦ ἔδωσε τό τηλέφωνο τοῦ Φλωράκη καί μοῦ εἶπε νά τοῦ τηλεφωνήσω. Τόν πῆρα καί τοῦ εἶπα:

«Κύριε πρόεδρε, τί ἔγινε, θυμήθηκες τή φακή πού ἔφαγες;». «Ὄχι μωρέ _ μοῦ λέει _, θυμήθηκα τήν ἀγάπη πού δείξατε σέ μένα. Σέ θέλω _ μοῦ εἶπε _ νά ἔρθεις στό σπίτι μου, νά σοῦ κάνω τό τραπέζι». «Δέν μπορῶ, κ.πρόεδρε». «Τότε νά ἔρθεις ἐδῶ στόν Περισσό ἤ μήπως φοβᾶται ὁ Θεός νά ἔρθει στό Κ.Κ.Ε.;». Τέλος πάντων, πῆγα στόν Περισσό. Ἕνας φύλακας μέ ρώτησε: «Τί θέλεις, παππά;». «Θέλω τόν Φλωράκη» τοῦ λέω. Μέ ὁδήγησαν. Τόν βρῆκα καί, ἀφοῦ εἴπαμε μερικά, μοῦ λέει: «Ἔχουμε ἕνα ὑπόλοιπο». «Τί ὑπόλοιπο;» ρώτησα. «Σύ μοῦ εἶπες ὅτι τά βιολογικά μας ὅρια εἶναι περιορισμένα. Θέλω νά ἐξομολογηθῶ». Καί τονίζει ὁ Ἁγιορείτης ἱερομόναχος: «Ἐξομολογήθηκε, ξεσκέπασε τόν ἑαυτό του, ἀδελφοί μου. Ἔχω κάνει χιλιάδες ἐξομολογήσεις, τέτοια ἐξομολόγηση δέν ἔχω κάνει». Στή συνέχεια, ἐξιστορεῖ ὁ π.ἀθανάσιος ὁ Σιμωνοπετρίτης: Μετά βγήκαμε καί συναντήσαμε τήν κ.παπαρήγα. Ἐκείνη μοῦ εἶπε: «Τί τοῦ κάνατε τοῦ Χαρίλαου στό Ἅγιον Ὄρος, μεταμόσχευση μυελοῦ; Ὅταν ἦρθε ἀπό τόν Ἅγιον Ὄρος μᾶς κάλεσε ὅλους στό ἀμφιθέατρο καί μᾶς μίλησε γιά μιάμιση ὥρα. Ἀπό τότε ἄλλαξε συμπεριφορά». Ὁ Φλωράκης τότε εἶπε: «Ἔπρεπε νά εἶχα ἐπισκεφθεῖ τό Ἅγιον Ὄρος ἀπό νέος. Θά ἦταν καλύτερα καί γιά μένα καί γιά τήν Ἑλλάδα». Εἴπαμε καί ἄλλα πολλά. Ὕστερα, θέλησε νά μοῦ κάνει τό τραπέζι στό «Ἰντεάλ». Τοῦ εἶπα ὅτι μέ περίμενε ὁ Ἀρχιεπίσκοπος καί δέν μποροῦσα. Μέ συνόδευσε στήν ἔξοδο καί στό ἀσανσέρ μοῦ εἶπε: «Ἔχω καί κάτι πού ξέχασα νά σοῦ πῶ, τό ἔχω γράψει καί στή διαθήκη μου, τό λέω καί σέ σένα. Ὅταν πεθάνω, θέλω νά μέ κηδεύσετε σάν ὀρθόδοξο Χριστιανό, στό ἐξωκκλήσι τοῦ χωριοῦ μου (τῆς Καρδίτσας), στόν Ἅη-Λιᾶ, νά ἀγναντεύω τά Ἄγραφα καί τόν κάμπο». «Καλῶς κ.πρόεδρε», τοῦ εἶπα καί ἀποχαιρετηθήκαμε. Ὅταν πέθανε ὁ Φλωράκης, μᾶς τό πληροφόρησε κάποιος ἐργάτης. Θελήσαμε νά τηλεφωνήσουμε στά γραφεῖα τοῦ Κ.Κ.Ε. στόν Περισσό, γιά τήν ἐκκλησιαστική κηδεία πού εἶχε ζητήσει. Ὅμως, κρίναμε καλύτερο νά βάλουμε τή δημοσιογράφο κ.παναγιωταρέα, πού εἶχε κάποιες σχέσεις, νά τούς τό πεῖ. Τῆς ἀπάντησαν ἀρνητικά, μέ τή φράση: «Κοίτα τή δουλειά σου. Ὁ Φλωράκης ἀνήκει στό Κόμμα καί τό Κόμμα ἀποφασίζει». Καί ὁ Ἁγιορείτης ἱερομόναχος π.ἀθανάσιος κατέληξε στή συνέντευξή του: «Ἐμεῖς ὅμως (στή μονή τῆς Σιμωνόπετρας), τοῦ κάναμε ἐκκλησιαστική κηδεία καί τρισάγιο. Ὅλα κανονικά». (Τό παραπάνω κείμενο δημοσιεύθηκε στήν ἐφημερίδα ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ (5 Ἰανουαρίου 2012) μέ τίτλο «ΧΑΡΙΛΑΟΣ ΦΛΩΡΑΚΗΣ - Ἔπρεπε νά εἶχα ἐπισκεφθεῖ τό Ἅγιον Ὄρος ἀπό νέος...») ΕΥΧΕΣ ΚΑΘΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΙΕΡΟΥ ΚΟΙΝΟΒΙΟΥ Μέ τήν χάρη τοῦ Θεοῦ, ἀδελφοί μου, εἰσήλθαμε καί φέτος στήν πιό ἱερή καί κατανυκτική περίοδο ὅλου τοῦ ἔτους, τήν Ἁγία καί Μεγάλη Τεσσαρακοστή. Ἡ περίοδος αὐτή καλεῖ ὅλους μας νά ἀγωνισθοῦμε μέ νηστεία καί μέ περισσότερη προσευχή καί μετάνοια γιά τόν προσωπικό μας ἁγιασμό. Ἄς εἶναι λοιπόν ἡ περίοδος αὐτή μιά πορεία ἐπιστροφῆς καί συνάντησης μέ τόν Θεό- Πατέρα, ἀπό τόν Ὁποῖον θεληματικά ἀποξενωθήκαμε, ἀποδημώντας «εἰς χώραν μακράν», καί διασκορπίζοντας τήν οὐσίαν αὐτοῦ ζῶντες ἀσώτως. Ἐκεῖνος περιμένει μέ ἀνοικτή τήν ἀγκαλιά Του, ἕτοιμος νά μᾶς φορέσει πάλι «τήν στολήν τήν πρώτην». Τότε θά ἑορτάσουμε ἀληθινά τήν προσωπική μας ἀνάσταση, συμμετέχοντας στήν Χαρά τοῦ Λυτρωτῆ καί Σωτήρα μας Ἰησοῦ Χριστοῦ! ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ! ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ! σελ. 5

ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΑ ΣΗΜΕΙΩΜΑΤΑ ΟΙ ΕΟΡΤΕΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΔΩΔΕΚΑΗΜΕΡΟΥ Μέ ἱερή Ἀγρυπνία, πού ἄρχισε τήν παραμονή τῶν Χριστουγέννων (Σάββατο, 24 Δεκεμβρίου 2011) στίς 7 τό ἀπόγευμα καί ὁλόκληρώθηκε γύρω στίς 3 τά ξημερώματα τῆς Κυριακῆς, μεγάλος ἀριθμός πιστῶν ἑόρτασαν μαζί μέ τόν ἅγιο Καθηγούμενο π.χρυσόστομο καί τούς πατέρες τοῦ Ἱεροῦ Κοινοβίου τό μεγάλο καί χαρμόσυνο γεγονός τοῦ ἐρχομοῦ τοῦ Χριστοῦ στή γῆ. Πραγματικά, ὁ Χριστός ἦρθε νά γεννηθεῖ ζητώντας κατάλυμα μέσα στήν ὕπαρξη τῶν ἀνθρώπων ἐκείνων πού Τόν ἀνέμεναν μέ πίστη, προσμονή καί ἀγαλλίαση. Σέ καιρούς ἀθεΐας καί σέ περίοδο ἀρνήσεως καί διωγμοῦ τῆς Πίστεως μας, ὅπως χαρακτηριστικά τόνισε ὁ ἅγιος Καθηγούμενος στό σύντομο, μετά τό πέρας τῆς Ἀγρυπνίας, κήρυγμά του, γεννήθηκε ὁ Χριστός καί πάλι σέ μιά φάτνη, στίς καρδιές ἐκείνων πού ἀληθινά Τόν ἀγαποῦν... Μέ χοροστοσία τοῦ ἁγίου Καθηγουμένου π.χρυσοστόμου κατά τόν Μέγα Πανηγυρικό Ἑσπερινό τήν παραμονή καί Πανηγυρικό συλλείτουργο τήν κυριώνυμη ἡμέρα τῆς ἑορτῆς (Τετάρτη, 28 Δεκεμβρίου 2011) ἑορτάστηκε καί φέτος στό Ἱερό Κοινόβιο ὁ κτήτορας τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σίμωνος Πέτρας ὅσιος Σίμων ὁ Μυροβλύτης. Στήν ἱερή Ἀγρυπνία πού τελέσθηκε στό Ἱερό Κοινόβιο τήν παραμονή τῆς Πρωτοχρονιᾶς βρεθήκαμε μέσα στό «θαῦμα τῶν Μυστηρίων», στό Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας, ὑποδεχόμενοι τόν Χριστό μέσα στίς καρδιές μας «ὡς τόν Βασιλέα τῶν ὅλων». Ζώντας τίς πρῶτες πρωινές αὐτές ὧρες τοῦ καινούργιου χρόνου στόν οὐρανό, μέσα στήν εὐλογημένη Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, εὐχηθήκαμε ἐνδόμυχα μαζί μέ τόν ἅγιο Καθηγούμενο καί τούς πατέρες τοῦ Ἱεροῦ Κοινοβίου, ὁ Θεός νά εἶναι μιά διαρκής ἀποκάλυψη μέσα στή ζωή μας καί τό νέο ἔτος 2012 στό ὁποῖο μόλις εἴχαμε εἰσέλθει. ήν Πρωτοχρονιά (Κυριακή 1η Ἰανουαρίου 2012) τά Τ μέλη τοῦ πολιτιστικοῦ Συλλόγου Γουμένισσας «ΟΙ ΠΑΙΟΝΕΣ», συνεχίζοντας μιά καλή παράδοση ἐδῶ καί χρόνια, ἀνῆλθαν στό Ἱερό Κοινόβιο γιά νά λάβουν τήν εὐλογία τοῦ ἁγίου Καθηγουμένου π.χρυσοστόμου καί παράλληλα νά ψάλλουν τά κάλαντα καί ἄλλους πρωτοχρονιάτικους ὕμνους. Ἀφοῦ εὐλόγησε καί ἔκοψε τήν πρωτοχρονιάτικη βασιλόπιτα τοῦ Συλλόγου τους, ὁ ἅγιος Καθηγούμενος τούς εὐχήθηκε καλή πρόοδο καί καλή συνέχεια στό ἔργο τους. Τ ήν ἴδια ἡμέρα, Κυριακή 1η Ἰανουαρίου, τό ἀπόγευμα τελέσθηκε Μέγας Πανηγυρικός Ἑσπερινός πρός τιμήν τοῦ ἑορτάζοντος μεγάλου στάρετς τῆς Ρωσίας ἁγίου Σεραφείμ τοῦ Σαρώφ. Στίς 3.30 μ.μ. πραγματοποιήθηκε λιτάνευση τῆς πολύτιμης παλαιᾶς εἰκόνας τοῦ Ἁγίου καί τοῦ ἱεροῦ λειψάνου του, τά ὁποῖα στή συνέχεια ἐκτέθηκαν γιά προσκύνηση στό Καθολικό τῆς Μονῆς. Τήν κυριώνυμη ἡμέρα τό πρωί, Δευτέρα 2 Ἰανουαρίου, τελέσθηκε Πανηγυρικό συλλείτουργο προεξάρ- Ἱ χοντος τοῦ ἁγίου Καθηγουμένου π.χρυσοστόμου. ερή Ἀγρυπνία καί Μέγας Ἁγιασμός τελέσθηκε τήν παραμονή τῶν Θεοφανείων (Πέμπτη, 5 Ἰανουαρίου) στό Καθολικό τῆς Μονῆς καί ἐπίσης δεύτερη θεία Λειτουργία τό πρωί τῆς κυριώνυμης ἡμέρας (7-9 π.μ.). Ἡ κατάδυση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ ἔγινε στίς 3.30 μ.μ. στόν αὔλειο χῶρο τοῦ Καθολικοῦ. Παρ' ὅλο τό κρύο καί τήν παρατεταμένη δυνατή βροχή πολλοί πιστοί συγκεντρώθηκαν γιά νά ζήσουν ἀπό κοντά τό ὄμορφο ἔθιμο, πού χρόνια τώρα πραγματοποιεῖται στό Ἱερό Κοινόβιο καί νά λάβουν τόν ἁγιασμό τῆς ἡμέρας αὐτῆς. Στήν Ἀκολουθία τοῦ Μεγάλου Πανηγυρικοῦ Ἑσπερινοῦ πρός τιμήν τοῦ προφήτη ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου, πού ἀκολούθησε ἀμέσως μετά, χοροστάτησε ὁ ἅγιος Καθηγούμενος π.χρυσόστομος, ἐνῶ τμῆμα τοῦ ἱεροῦ λειψάνου τοῦ Ἁγίου ἐκτέθηκε πρός προσκύνηση. σελ. 6

Τ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑΤΙΚΗ ΕΞΟΡΜΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΜΑΣ ό Σάββατο, 17 Δεκεμβρίου 2011, πολλά μέλη τοῦ Συλλόγου μας «ΦΙΛΟΙ ΙΕΡΟΥ ΚΟΙΝΟΒΙΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ» πραγματοποιήσαμε τήν τελευταία προσκυνηματική ἐξόρμησή μας γιά τό ἔτος 2011. Προορισμός μας ἡ Ἱερά Μητρόπολη Λαγκαδᾶ καί βασικό κίνητρό μας ἡ πρό σφατη ἀνεύρεση τῶν ἱερῶν λειψάνων τῆς ἁγίας Μεγαλομάρτυ ρος Κυράννης, ἡ ὁποία κα ταγόταν ἀπό τήν Ὄσσα τῆς ἐπαρχίας Λαγκαδᾶ καί μαρ - τύρησε τήν περίοδο τῆς Το υρκοκ ρατ ί α ς (28 Φεβ - ρουαρίου 1751). Πρῶτος μας σταθμός ἦταν ὁ ἱερός ναός Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου. Μᾶς ὑποδέχθηκε ὁ Πρωτοσύγκελος τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως, ὁ ἀγαπητός σέ ὅλους μας Ἀρχιμανδρίτης π.εὐσέβιος Σπουργίτης. Μέ περισσή συγκίνηση καί σεβασμό προσκυνήσαμε ἐδῶ τήν παλαιά ἱερή εἰκόνα τῆς Θεοτόκου τῆς ἐπονομαζομένης «Βηματάρισσας» _ ἡ εἰκόνα αὐτή στάθηκε ἀρωγός στό πλευρό τῶν προσφύγων προγόνων μας ἀκολουθώντας τά βήματά τους τό 1922, κατά τήν ἔξοδό τους ἀπό τίς ἀλησμόνητες πατρίδες. Ἦταν μιά ἰδιαίτερη τιμή πού ἐπεφύλαξε, εἰδικά γιά τά μέλη τοῦ Συλλόγου μας ὁ ἅγιος Πρωτοσύγκελος, διότι ἡ εἰκόνα αὐτή σπανιότατα ἐκτίθεται σέ προσκύνηση. Η ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΑΝΑΔΕΙΞΗ ΝΕΟΥ Δ.Σ. ΔΙΜΗΝΙΑΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΣΥΛΛΟΓΟΥ «ΦΙΛΟΙ ΙΕΡΟΥ ΚΟΙΝΟΒΙΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΠΕΝΤΑΛΟΦΟΥ ΓΟΥΜΕΝΙΣΣΑΣ» Συντάσσεται ἀπό ἐπιτροπή Ἔτος 13ο ^ Ἀρ. φύλλου 72 ^ Ἰανουάριος - Φεβρουάριος 2012 Κωδικός ΕΛ.ΤΑ : 5644 Ἰδιοκτήτης: Σύλλογος «ΦΙΛΟΙ ΙΕΡΟΥ ΚΟΙΝΟΒΙΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ» Ἐκδότης - διευθυντής: Γεώργιος Ζερβός Ὑπεύθυνος τυπογραφείου: Ἱερό Κοινόβιο Ὁσίου Νικοδήμου Πεντάλοφος Παιονίας 61300 Γουµένισσα Τηλ.: 23430 42314 Τ Στόν ἱερό ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου Λαγκαδᾶ σελ. 7 Ἑπόμενος σταθμός μας ἦταν ὁ ἱερός ναός τῆς Ἁγίας Κυράννης στήν Ὄσσα, ἀνηγερμένος τό 1868 στά ἐρείπια τοῦ πα τρογονικοῦ σπιτιοῦ της. Μέ εὐλάβεια καί δέ ο ς πρ ο σ κ υ ν ήσαμ ε τά πρ ο σφά τω ς ἀ νε υρεθέ ν τα ἱ ερά λ ε ί ψα να τ ῆς Ἁ γ ί α ς πού εὐ ωδίαζαν. Ἀ κολού - θ ησε σ ύ ν τομη δέ ησ η ἀπό τόν συ νοδό μας ἅγιο Κα θ η γο ύ μ ε νο π.χρ υ σό - στο μο μπροστά στήν χρυ σή λάρνακα τῆς Με - γα λομάρτυρος. Στή συ νέχεια ἐπισκεφθήκαμε τόν πα λαιό ναό τῶν Παμμεγίστων Ταξιαρχῶν, στόν ὁ ποῖο ἐκκλησιαζόταν ἡ Ἁ γία Κυράννα. Στό δεξιό μέ ρος τῆς Ἁγίας Τράπεζας τοῦ ναοῦ αὐτοῦ, στίς 12-13 Σεπτεμβρίου 2011 ἀνευρέθηκαν θαμμένα τά ἱερά της λείψανα. Ἡ συνέχεια αὐτῆς τῆς προσκυνηματικῆς μας ἐξόρμησης μᾶς ἔφερε στό Μεσαῖο, στό Ἱερό Ἡσυχαστήριο «Παναγία Ἄξιόν Ἐστιν». Οἱ πάντοτε καί παραδειγματικά φιλάδελφες Μοναχές ξεδίπλωσαν γιά ἄλλη μιά φορά μπροστά μας τίς ὄμορφες ἀρετές τῆς φιλαλληλίας καί τῆς φιλοθεΐας μέ τήν παράθεση ἀβραμιαίας τράπεζας, ἔτσι ὥστε ἀναχωρώντας ἀπό ἐκεῖ νά παραμείνει μόνιμα ἐντυπωμένη στή μνήμη μας ἡ ἀνάμνηση τῆς θυσιαστικῆς ἀγάπης τους... ήν Κυριακή, 8 Ἰανουαρίου 2012, στό μεγάλο Ἀρχονταρίκι τοῦ Ἱεροῦ Κοινοβίου ἔλαβε χώρα ἡ τακτική ἐτήσια Γενική Συνέλευση τοῦ Συλλόγου «ΦΙΛΟΙ ΙΕΡΟΥ ΚΟΙΝΟΒΙΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ». Μετά τήν εὐλόγηση καί τήν κοπή τῆς βασιλόπιτας τοῦ Συλλόγου ἀπό τόν ἅγιο Καθηγούμενο π.χρυσόστομο, ἀκολούθησε σύντομη προσφώνηση ἀπό τόν ἴδιο πρός τά συγκεντρωμένα μέλη. Μετά τήν ἀνάγνωση τῶν Πεπραγμένων τοῦ παρελθόντος ἔτους 2011 ἀπό τόν Πρόεδρο κ.φώτιο Ἰορδανίδη καί τοῦ οἰκονομικοῦ Ἀπολογισμοῦ καί Προϋπολογισμοῦ τῶν ἐτῶν 2011 καί 2012 ἀντίστοιχα ἀπό τόν Ταμία τοῦ Συλλόγου κ.σπυρίδωνα Κουτσίδη, ἡ Γενική Συνέλευση προχώρησε στή διαδικασία ψήφισης καί ἐκλογῆς νέου Διοικητικοῦ Συμβουλίου. Ἡ κάλπη στή συνέχεια ἀνέδειξε τό νέο πενταμελές Δ.Σ. πού θά ἐκπροσωπεῖ τόν Σύλλογο γιά τήν ἑπόμενη τριετία 2012-2014. Μετά ἀπό τήν σύγκληση σέ σῶμα καί τήν κατανομή τῶν ἀξιωμάτων προέκυψε ἡ ἑξῆς σύνθεση τοῦ νέου Διοικητικοῦ Συμβουλίου: Πρόεδρος: Γεώργιος Ζερβός, Ἀντιπρόεδρος: Ἰωάννης Μπούρας, Ταμίας: Σπυρίδων Κουτσίδης, Γραμματέας: Ἀθανάσιος Κουτσός, Μέλος: Χρῆστος Σιμήτης. Οἱ εὐχές ὅλων μας, γιά ἐπιτυχημένη πορεία καί καλή εὐόδωση στό ἔργο πού ἀνέλαβαν, ἄς συνοδεύουν τά νεοεκλεγέντα μέλη τοῦ Διοικητικοῦ Συμβουλίου τοῦ Συλλόγου τῶν «ΦΙΛΩΝ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΚΟΙΝΟΒΙΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ».

ΘΕΟΤΟΚΕ, ΣΩΖΕ ΤΟΝ ΛΑΟΝ ΣΟΥ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥΣ ΠΕΙΡΑΤΕΣ... (Ἑορτή τῆς Παναγίας τῆς «Παραμυθίας» στό Ἱερό Κοινόβιο) Μ έ Μέγα Πανηγυρικό Ἑσπερινό τήν παραμονή, χοροστατοῦντος τοῦ ἁγίου Καθηγουμένου π.χρυσοστόμου καί Πανηγυρικό συλλείτουργο τήν κυριώνυμη ἡμέρα τῆς ἑορτῆς (Σάββατο, 21 Ἰανουαρίου 2012) ἑορτάσθηκε στό Ἱερό Κοινόβιο ἡ ἐπέτειος τοῦ γεγονότος πού ἔχει τήν ἀναφορά της στήν θαυμαστή εἰκόνα τῆς Παναγίας τῆς «Παραμυθίας». Ἀπευθυνόμενος μέ λόγους παρακλήσεως στούς εὐσεβεῖς πιστούς πού προσέτρεξαν γιά νά παρηγορηθοῦν στήν χάρη τῆς Παναγίας, ὁ π. Χρυσόστομος καί τίς δύο ἡμέρες στά κηρύγματά του ἔκανε εὔ στο χες ἀναφορές στά γεγονότα τῆς τότε ἐ ποχῆς πού ἐπισυνέβησαν στήν Μονή Βατοπαιδίου παραλληλίζοντάς τα μέ τήν κατάσταση πού διέρχεται σήμερα ἡ πατρίδα μας. «Τούτη τή στιγμή ὁ νοῦς μου τρέχει στόν σεβαστό Γέροντα Ἐφραίμ τῆς Μονῆς Βατοπαιδίου, ὁ ὁποῖος πέρυσι, τέτοια μέρα καί τέτοια ὥρα βρισκόταν σ αὐτήν ἐδῶ τή θέση πού βρίσκομαι ἐγώ καί προεξῆρχε τῆς ἱερᾶς Πανηγύρεως» ἀνέφερε ὁ ἅγιος Καθηγούμενος. «Σήμερα βρίσκεται ὡς Μάρτυρας Θεοῦ φυλακισμένος ἀπό τίς σκοτεινές δυνάμεις, οἱ ὁποῖες συνεχῶς ψάχνουν νά βροῦν τρόπο γιά νά κτυπήσουν τήν Ἐκκλησία καί ἰδιαίτερα τόν Μοναχισμό, πού ἀπο- Η ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΥΠΑΠΑΝΤΗΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ Δριμύς φέτος ὁ Χειμώνας, ἐπέλεξε ἔστω καί ἀργοπορημένος νά ἔρθει, φορτωμένος χιόνι, ὄχι τήν ἡμέρα τῶν Χριστουγέννων ὅπως τό συνηθίζει, ἀλλά τήν... τεσσαρακοστή ἡμέρα ἀπό τήν Γέννηση τοῦ Χριστοῦ καί συγκεκριμένα τήν παραμονή τῆς Ὑπαπαντῆς του (Τετάρτη, 1η Φεβρουαρίου 2012). Νωρίς τό ἀπόγευμα, καθώς ἡ καθιερωμένη ἱερή Ἀγρυπνία γιά τόν ἑορτασμό τῆς ἡμέρας αὐτῆς ἄρχιζε στό Καθολικό τῆς Μονῆς, ἄρχιζε ταυτόχρονα νά πέφτει καί τό πρῶτο...χοντρό χιόνι καί νά σκεπάζει σιγά σιγά ὅλη τή φύση... Ἡ ἑπόμενη ἡμέρα βρῆκε τό Μοναστήρι ντυμένο στά λευκά. Καθώς στίς 8 τό πρωί ξεκινοῦσε ἡ δεύτερη θεία Λειτουργία στό ἐκκλησάκι τῶν Ἀρχαγγέλων, τό χρῶμα τοῦ στρωμένου στή γῆ κάτασπρου χιονιοῦ ὑπενθύμιζε τήν ἁγνότητα, τήν εἰρήνη καί τήν ἀθωότητα πού ὁ φιλάνθρωπος Σωτήρας Χριστός ἔφερε στόν κόσμο αὐτόν μέ τήν ἔλευσή Του. Ναί, ὁ Κύριός μας ἦρθε πράγματι μ' ἕναν μοναδικό σκοπό: νά καθαρίσει τήν ἐμπαθή ἀνθρώπινη φύση μας ἀπό τήν ἁμαρτία, νά μᾶς λυτρώσει ἀπό τόν θάνατο καί ἁγνούς, καθαρούς, ἀναπλασμένους νά μᾶς ὁδηγήσει πάλι στόν Παράδεισο... Ἡ 46 η ΑΙΜΟΔΟΣΙΑ Ἐξαιτίας τῆς βαρειᾶς χιονόπτωσης καί τῶν δυσκολιῶν πού προέκυψαν στό θέμα τῆς μετακίνησης, ἀναβλήθηκε προσωρινά ἡ προγραμματισμένη γιά τίς 11 Φεβρουαρίου αἱμοδοσία. Αὐτή πραγματοποιήθηκε τό Σάββατο, 18 Φεβρουαρίου 2012 στό Ἀρχονταρίκι τῆς Μονῆς, ἀπό τίς 9.30 π.μ. ἕως τίς 12.30 μ.μ. ἀπό τό κινητό συνεργεῖο Αἱμοδοσίας τοῦ Νοσοκομείου Κιλκίς. Ἦταν ἡ 46η αἱμοδοσία τοῦ Ἱεροῦ Κοινοβίου. τελεῖ ἐπίλεκτο μέλος της. Ἡ Παναγία ὅμως τόν παρηγορεῖ, ὅπως παρηγορεῖ καί ὅλους μας(...). Ὅπως τότε, πού εἶχαν ζώσει τήν Μονή Βατοπαιδίου ἀπό παντοῦ πειρατές, τό ἴδιο καί σήμερα πειρατές τήν ἔχουν ζώσει καί τήν χτυποῦν ἀνελέητα. Ἡ ἀγάπη ὅμως τῆς Μητέρας τοῦ Θεοῦ ἔσωσε τότε τήν Ἱερά Μονή. Ἔτσι θά τήν σώσει καί τώρα ἀπό τούς σύγχρονους πειρατές μέ τίς γραβάτες καί τά μολύβια(...). Σήμερα βρισκόμαστε κι ἐμεῖς κάτω ἀπό μιά ἄλλου εἴδους σκλαβιά. Σήμερα οἱ Εὐρωπαῖοι κατέλαβαν τήν πατρίδα μας, ἐπειδή ἐμεῖς ἀποστρέψαμε τό πρό σωπό μας ἀπό τόν Θεό. Ἁμαρτήσαμε φοβερά(...). Καί ὅπως τότε οἱ Μοναχοί εἶδαν τήν ἀγάπη τῆς Παναγίας καί πέφτοντας γονατιστοί μπροστά της ὑποσχέθηκαν ὅτι θά παραμείνουν πιστοί στίς ἐντολές τοῦ Υἱοῦ της, ἔτσι κι ἐμεῖς ἄν γυρίσουμε τό πρόσωπό μας στήν Παναγία, στήν Μητέρα τοῦ Θεοῦ, ἐκείνη εἶναι ἕτοιμη νά μᾶς σκεπάσει κάτω ἀπό τόν μανδύα της, εἶναι ἕτοιμη νά μᾶς βάλει κάτω ἀπό τήν ποδιά της, νά σηκώσει τά μάτια της πρός τόν Υἱό της καί νά Τοῦ πεῖ νά μᾶς σώσει! Ἡ Παναγία, αὐτή εἶναι ἡ ἐλπίδα μας, αὐτή θά μᾶς σώσει καί πάλι...», τόνισε μέ ἔμφαση ἀνάμεσα σέ ἄλλα ὁ ἅγιος Καθηγούμενος π.χρυσόστομος. ΥΠΕΝΘΥΜΙΣΕΙΣ Τήν περίοδο τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς κάθε Τετάρτη καί Παρασκευή, στό Ἱερό Κοινόβιο θά τελεῖται ἡ θεία Λειτουργία τῶν Προηγιασμένων, ἀπό τίς 5 ἕως τίς 9 τό πρωί. Τόν μήνα Μάρτιο, κάθε Παρασκευή στίς 5 τό ἀπόγευμα θά τελοῦνται οἱ «Χαιρετισμοί» πρός τήν Παναγία. Στίς 25 Μαρτίου 2012 συμπληρώνονται τέσσερα χρόνια ἀπό τήν κοίμηση τοῦ ἀοιδίμου Μητροπολίτη πρώην Πολυανῆς καί Κιλκισίου κυροῦ Ἀμβροσίου. Τό Σάββατο 24 Μαρτίου, θά τελεσθεῖ ἱερό μνημόσυνο στή μνήμη τοῦ μακαριστοῦ ἐπισκόπου. Ἡ θεία Λειτουργία θά ἀρχίσει στίς 8 καί θά περατωθεῖ στίς 9.30 π.μ. Κατά τήν ἑορτή τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου θά τελεσθεῖ ἱερή Ἀγρυπνία πού θά ἀρχίσει τό ἀπόγευμα (6 μ.μ.) τῆς παραμονῆς Σάββατο, 24 Μαρτίου. Τήν κυριώνυμη ἡμέρα (Κυριακή, 25 Μαρτίου), θά τελεσθοῦν δύο θεῖες Λειτουργίες. Ἡ πρώτη στό ἑορτάζον παρεκκλήσι τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου (7-8.30 ) καί ἡ δεύτερη στό Καθολικό (8.30-10). καθιερωμένες ὁμιλίες τοῦ Πανοσιολο Οἱ γιωτάτου Καθηγουμένου τοῦ Ἱεροῦ Κοινοβίου Ἀρχιμανδρίτη Χρυσοστόμου θά συνεχισθοῦν καί τούς ἑπόμενους δύο μῆνες. Ἡ πρώτη θά πραγματοποιηθεῖ τό Σάββατο, 31 Μαρτίου καί ἡ δεύτερη τό Σάββατο, 28 Ἀπριλίου. ΕΥΧΕΣ ΤΟΥ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ Στά μέλη τοῦ Συλλόγου μας καί τούς συνδρομητές τοῦ περιοδικοῦ μας ἀπευθύνουμε ὁλόθερμες εὐχές γιά καλό πνευματικό ἀγώνα τήν περίοδο αὐτή τῆς Μεγάλης Σαρακοστῆς καί ἀπό καρδιᾶς εὐχόμαστε Καλή Ἀνάσταση!