ΣΕΙΣΜΟΙ Οι σεισμοί αποτελούν ένα από τα διάφορα γεωδυναμικά φαινόμενα, τα οποία έχουν κοινά αίτια γένεσης. Από τα αίτια των γεωδυναμικών φαινομένων, αναπτύχθηκε η θεωρία των λιθοσφαιρικών πλακών. Η Λιθόσφαιρα, είναι το δύσκαμπτο επιφανειακό στρώμα της γης, το οποίο έχει μέσο πάχος περίπου 80 Km, δηλαδή περιλαμβάνει το φλοιό και μέρος του πάνω μανδύα της Γης. Η Λιθόσφαιρα δεν είναι ενιαία, αλλά είναι χωρισμένη σε διάφορα μεγάλα τμήματα τα οποία ονομάζονται λιθοσφαιρικές πλάκες. Οι δύσκαμπτες αυτές λιθοσφαιρικές πλάκες, κινούνται πάνω στην παχύρευστη ασθενόσφαιρα με σχετικές μεταξύ τους ταχύτητες, οι οποίες για τα διάφορα όρια των λιθοσφαιρικών πλακών κυμαίνονται από 1cm/yr μέχρι 20cm/yr (cm/yr = εκατοστά το χρόνο). Οι λιθοσφαιρικές πλάκες δημιουργούνται στις μεσοωκεάνιες ράχες από θερμό υλικό που βγαίνει εκεί συνεχώς από το εσωτερικό της Γης. Το υλικό αυτό ψύχεται, στερεοποιείται και σχηματίζει έτσι και από τις δύο πλευρές κάθε ράχης, τμήματα δύο λιθοσφαιρικών πλακών, οι οποίες αποκλίνουν και απομακρύνονται από τη ράχη. Η απομάκρυνση αυτή γίνεται με σχετικές οριζόντιες ολισθήσεις μεταξύ των πλακών πάνω σε κατακόρυφα ρήγματα τα οποία ονομάζονται ρήγματα μετασχηματισμού. Οι απομακρύνσεις αυτές των λιθοσφαιρικών πλακών, γίνονται με κατεύθυνση προς το ηπειρωτικό σύστημα διάρρηξης (νησιωτικά τόξα, νέες οροσειρές, ωκεάνιες τάφροι, κ.λ.π.), όπου συγκλίνουν ανά δύο τέτοιες πλάκες και η πυκνότερη από αυτές βυθίζεται πλάγια(καταδύεται) κάτω από την άλλη μέχρις ότου καταστραφεί (λιώσει) μέσα στο θερμό μανδύα της Γης. Οι κινήσεις των λιθοσφαιρικών πλακών οφείλονται πιθανώς σε οριζόντιες εφαπτόμενες δυνάμεις οι οποίες ασκούνται στον πυθμένα κάθε λιθοσφαιρικής πλάκας από θερμικά ρεύματα μεταφοράς υλικού που δημιουργούνται στην ασθενόσφαιρα, αμέσως κάτω από τη λιθόσφαιρα. Κατά την κίνησή τους οι λιθοσφαιρικές πλάκες παραμορφώνονται έντονα στις παρυφές τους, δηλαδή,, κοντά στις επιφάνειες επαφής τους που βρίσκονται στις περιοχές των μεσοωκεανίων ράχεων και στις περιοχές του ηπειρωτικού συστήματος διάρρηξης. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η ενεργός τεκτονική δράση και συνεπώς και η σεισμική δράση παρατηρούνται κατά κύριο λόγο στα όρια των λιθοσφαιρικών πλακών. Ο ελληνικός χώρος βρίσκεται στην περιοχή σύγκλισης (επαφής) της Ευρασιατικής και της Αφρικανικής λιθοσφαιρικής πλάκας.
Μπορούμε συμπερασματικά να πούμε ότι οι σεισμοί γεννιούνται μέσα στη λιθόσφαιρα και κατά κύριο λόγο στις περιοχές κοντά στις επιφάνειες επαφής των λιθοσφαιρικών πλακών και ότι τα αίτια γένεσης των σεισμών είναι οι σχετικές κινήσεις των λιθοσφαιρικών πλακών οι οποίες προκαλούν παραμορφώσεις και διαρρήξεις των πετρωμάτων στις περιοχές αυτές. Αποτέλεσμα της σχετικής κίνησης και σύγκρουσης των λιθοσφαιρικών πλακών είναι η αργή παραμόρφωση των πετρωμάτων τους, κατά κύριο λόγο κοντά στις επιφάνειες επαφής των πλακών. Για το λόγο αυτό, μέσα στα πετρώματα που βρίσκονται κοντά στα όρια των λιθοσφαιρικών πλακών συγκεντρώνονται μεγάλα ποσά δυναμικής ενέργειας (ενέργεια παραμόρφωσης των πετρωμάτων) και αναπτύσσονται μεγάλες τάσεις (δυνάμεις). Οι τάσεις αυτές συνεχώς αυξάνουν, αλλά όταν γίνουν αρκετά μεγάλες σε ένα σημείο, ώστε να μπορούν να υπερνικήσουν την αντοχή του πετρώματος στο σημείο αυτό, το πέτρωμα σπάει και δημιουργείται έτσι ένα σεισμικό ρήγμα, δηλαδή μία επιφάνεια που χωρίζει το πέτρωμα σε δύο μέρη. Κατά το σπάσιμο των πετρωμάτων της λιθόσφαιρας, οι δύο πλευρές του ρήγματος γλιστρούν (ολισθαίνουν) η μία πάνω στην άλλη κατά αντίθετες κατευθύνσεις μέχρις ότου αποκτήσουν νέες θέσεις ισορροπίας. Επειδή οι επιφάνειες των ρηγμάτων δεν είναι ομαλές, αναπτύσσονται έντονες δυνάμεις τριβής και αντίστασης οι οποίες αναγκάζουν τα υλικά σημεία των πλευρών του ρήγματος να ταλαντώνονται. Δηλαδή η δυναμική ενέργεια παραμόρφωσης των πετρωμάτων στην περιοχή γύρω από το ρήγμα μετατρέπεται σε κινητική ενέργεια ταλάντωσης των υλικών σημείων των επιφανειών του ρήγματος. Οι διαδιδόμενες αυτές ταλαντώσεις λέγονται σεισμικά κύματα.
ΕΙΔΙΚΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ Ο ελληνικός χώρος βρίσκεται στο όριο επαφής και σύγκλισης της Αφρικανικής με την Ευρασιατική πλάκα. Εκτός αυτής της σύγκλισης έχουμε και τις μικροπλάκες της Ευρασιατικής του Β. Αιγαίου, Ανατολίας, Απουλίας που με τις ξεχωριστές κινήσεις τους αυξάνουν την ενεργό τεκτονική του Ελλαδικού χώρου, με συνέπεια η χώρα μας να είναι 1 η σε σεισμικότητα στην Ευρώπη και 5 η στον κόσμο. Τα πιο εντυπωσιακά γεωμορφολογικά χαρακτηριστικά τεκτονικής προέλευσης του χώρου αυτού είναι η ελληνική τάφρος, το ελληνικό τόξο και η λεκάνη του Βορείου Αιγαίου.
ΕΝΕΡΓΟΣ ΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ - ΚΥΡΙΩΤΕΡΟΙ ΙΣΤΟΡΙΚΟΙ ΣΕΙΣΜΟΙ Η Ενεργός τεκτονική του ελλαδικού χώρου μελετήθηκε συστηματικά κατά τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες υπό το πρίσμα της θεωρίας των λιθοσφαιρικών πλακών. Η Θεσσαλία βρίσκεται στο πίσω μέρος της λιθοσφαιρικής μικροπλάκας του Αιγαίου και ασκούνται εφελκυστικές τάσεις Βορρά - Νότου οι οποίες, επεκτείνουν την περιοχή κατά την ίδια διεύθυνση. Οι εφελκυστικές αυτές τάσεις έχουν ως συνέπεια τη δημιουργία "κανονικών ρηγμάτων" των οποίων, η διεύθυνση είναι κάθετη προς τη διεύθυνση της τάσης. Δηλαδή, αναμένεται στη Θεσσαλία τα σεισμικά ρήγματα να έχουν διεύθυνση Ανατολής - Δύσης και κλίση προς το Βορρά ή το Νότο με βυθιζόμενο το πάνω τείχος του ρήγματος. Στο σχήμα (1) δείχνονται οι εφελκυστικές τάσεις (διπλά μαύρα βέλη) που επεκτείνουν το φλοιό της Θεσσαλίας κατά τη διεύθυνση Βορρά-Νότου και προκαλούν ρήγματα με διεύθυνση Ανατολή-Δύση και καθορίστηκαν με σεισμολογικές και γεωλογικές παρατηρήσεις (Παπαζάχος και συνεργάτες, 2001) Το μεγαλύτερο από τα ρήγματα αυτά είναι το ρήγμα των Σοφάδων που βρίσκεται νοτιοανατολικά της Καρδίτσας, έχει μήκος 50 km περίπου. Από σεισμολογικά στοιχεία προέκυψε ότι το ρήγμα αυτό είναι κανονικό, δηλαδή βυθίζεται το πάνω τείχος του προς τη λεκάνη της Καρδίτσας. Αυτό προκύπτει από τις μακροσεισμικές παρατηρήσεις που έγιναν στην περιοχή μετά τη γένεση του μεγάλου σεισμού (Μ=7,0R) της 30ης Απριλίου 1954 που προήλθε από το ρήγμα αυτό, όπου παρατηρήθηκε ότι κατά τη γένεση του σεισμού αυτού βυθίστηκε προς τη Θεσσαλική πεδιάδα το βόρειο τείχος του ρήγματος κατά ένα περίπου μέτρο. Το σχήμα (2) δείχνει αριθμημένα τα έντεκα γνωστά ρήγματα στην ευρύτερη περιοχή της Θεσσαλίας. Τα ρήγματα της Θεσσαλίας συγκροτούν δύο κύρια δίκτυα, αυτό της βόρειας Θεσσαλίας κατά μήκος του Πηνειού ποταμού και το άλλο με μεγαλύτερα ρήγματα κατά μήκος των νοτίων παρυφών της Θεσσαλικής πεδιάδας.
ΚΥΡΙΟΤΕΡΟΙ ΙΣΤΟΡΙΚΟΙ ΣΕΙΣΜΟΙ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΛΑΡΙΣΑΣ Το 510 π.χ. στα Φάρσαλα, σύμφωνα με τον Παπαϊωάννου το (1998) κατέστρεψε την πόλη της Φαρσάλου όπου βρήκε το θάνατο ο Αντίοχος γιός του ηγεμόνα και την γειτονική πόλη Κραννώνα όπου κατέρρευσε το ανάκτορο και σκοτώθηκε "ο Σκόπας" και ο Β και οι συγγενείς του. Ο ποιητής Σιμωνίδης γλύτωσε και έγραψε ποιήματα για τα θύματα των δύο πόλεων. Ο Schreir το 1544 ανέφερε ότι ο σεισμός (Μ=6,8R) κατέστρεψε το μεγαλύτερο μέρος της Λαμίας. Σκοτώθηκαν πολλοί και οι δονήσεις κράτησαν πολλές μέρες. Ο Παπαϊωάννου αναφέρει το 1621 ισχυρό σεισμό (Μ=6,2R) που δόνησε τα Μετέωρα. Ο τόπος σειόταν μέρα νύχτα. Ο Ambaseys αναφέρεται ότι τον Αύγουστο του 1668 έγινε καταστρεπτικός σεισμός στη Λάρισα (Μ=6,2R). Ο Κ. Σπανός σε επιστολή του προς την εφημερίδα "Ελευθερία" αναφέρει ότι στις 15 Ιανουαρίου 1674 έγινε τρομακτικός σεισμός (Μ=6,2R). Μετά από 30 ημέρες ξανά έκανε σεισμό δύο φορές. Το 1731 το εκκλησιαστικό βιβλίο Μεταξοχώρι Λάρισας αναγράφεται ότι στην περιοχή έγινε μεγάλος σεισμός με κατάρρευση σπιτιών. Επίσης το 1735 από ενθύμηση καλόγερου της Μονής Βαρλαάμ των Μετεώρων αναφέρεται ότι στις 24 Αυγούστου έγινε μεγάλος σεισμός και οι δονήσεις κράτησαν για 15 μέρες. Ο περιηγητής Pocogue αναφέρει ότι στην Λαμία την άνοιξη του 1970 έγινε σεισμός. Γκρεμίστηκαν σπίτια και ο σεισμός άνοιξε βαθιές ρωγμές στον κάμπο. Ο Ν. Γιαννόπουλος αναφέρει ότι το 1743 έγινε μεγάλος σεισμός (Μ=6,8R) στον Αλμυρό, έπεσαν σπίτια και καμπαναριά, προκάλεσε μεγάλη ζημιά ακόμα και στη Λάρισα - Τύρναβο. Σεισμός το 1758 (Μ=6,8R) που έγινε κοντά στην Λαμία εξαφάνισε 3 νησάκια κοντά στην Εύβοια. Μοναχός θυμάται ότι στις 29 Οκτωβρίου 1766 έγινε σεισμός στην Ελασσόνα. Τα σπίτια έπαθαν μεγάλες βλάβες και οι καπνοδόχοι έπεσαν από την ρίζα τους. Από τον κώδικα της φιλάρχαιας εταιρείας αναφέρεται ότι στις 4 & 5 Μαρτίου 1773 έγινε μεγάλος σεισμός στον Αλμυρό. Η Γη νύχτα και μέρα σείονταν. Έπεσαν όλα τα σπίτια και ο πύργος. Την ώρα του σεισμού όλοι βρίσκονταν στην εκκλησία.
Από δημοσίευμα του Επαμεινώνδα Φαρμακίδη προκύπτει ότι ο σεισμός στην Λάρισα τον Αύγουστο του 1781 είχε πολλά ανθρώπινα θύματα, καταστροφές σπιτιών και τζαμιών. Η καταστροφή ολοκληρώθηκε με την πυρκαγιά που ακολούθησε. Από ενθύμια ενός καλόγερου των Μετεώρων αναφέρεται ότι έγινε σεισμός στις 8 Ιουνίου του 1787. Ήταν δυνατός ο σεισμός, που τον ακολούθησε μεγάλος θόρυβος από τα σπίτια που έπεφταν. Οι άνθρωποι φοβήθηκαν μέχρι θανάτου. Το 1892 έγινε μεγάλος σεισμός στη Λάρισα 8 Km ΒΒΑ της πόλης, κοντά στο χωριό Μακρυχώρι υπολογιζόμενης έντασης 6-6,5 R με σοβαρές ζημιές στη Λάρισα και ρευστοποιήσεις στη Παραπήνεια περιοχή (Γαλανόπουλος 1953). Το 1911 έγινε μεγάλος σεισμός στην Μαγνησία. Η δόνηση συνοδευόταν από θόρυβο. Στο Κεραμίδι έπεσαν σκεπές και καπνοδόχοι. Στην Αγία ράγισαν οι τοίχοι. Έγινε έντονα αισθητός στον Κισσό, Άλλη Μεριά, Αμπελάκια, Δομοκός, Τρίκαλα και λίγο στην Λάρισα. Στην Αργαλαστή Πηλίου, πριν και μετά τον σεισμό παρατηρήθηκε έντονο γαύγισμα σκύλων. Σεισμός έγινε στην Μαγνησία το 1930. Στο Κεραμίδι γκρεμίστηκαν μερικά σπίτια και έπεσαν πολλές καμινάδες. Στον Βόλο παρατηρήθηκαν ρωγμές σε οικίες και στην Αγιά πτώσεις σοφάδων. Έγινε αισθητός στην Θεσσαλία, Ήπειρος, Εύβοια, Κατερίνη. Ακολούθησαν ισχυρές δονήσεις για πολλές μέρες. Σεισμός έγινε τον Μάρτιο του 1930 στην Μαγνησία. Πολλά σπίτια γκρεμίστηκαν στο χωριό Πουρί. Σπίτια έπεσαν και στη Μακρυράχη, Νεοχώρι και στο Βόλο. Σοβαρές ζημιές στον Βόλο έπαθε το Δημοτικό Θέατρο, το Λιμεναρχείο και η Εκκλησία της Αναλήψεως. Ρωγμές πραγματοποιήθηκαν στο λιμάνι στο σημείο που ενώνεται το παλιό με το καινούργιο μέρος. Ο σεισμός έγινε αισθητός σε όλη την Θεσσαλία. Σεισμός (Μ=6,3R) έγινε τον Μάρτιο του 1941 στην Λάρισα. Σημαντικές ζημιές παρατηρήθηκαν στην Λάρισα και στα γειτονικά χωριά. Στην Λάρισα μεγαλύτερη ζημιά υπέστη η συνοικία Ταμπάκικα. Σκοτώθηκαν 40 περίπου άτομα και τραυματίστηκαν περίπου 100. Στην περιοχή Αλκαζάρ Λάρισας παρατηρήθηκαν φαινόμενα ρευστοποίησης. Η αριστερή κοίτη του ποταμού Πηνειού έπαθε καθίζηση και ένα μέρος του κατολίσθησε στην κοίτη. Σεισμός (Μ=7,2R) έγινε στην Καρδίτσα στην περιοχή των Σοφάδων τον Απρίλιο του 1954. Τεράστιες υλικές καταστροφές. Σκοτώθηκαν 25 άτομα και τραυματίστηκαν 157. Η κωμόπολη Σοφάδες, καταστράφηκε ολοκληρωτικά. Παρατηρήθηκαν διαρρήξεις εδάφους με αποτέλεσμα να κοπή η σιδηροδρομική γραμμή. Τέλος παρατηρήθηκαν σε διάφορα μέρη ρευστοποίησης και υδρογεωλογικές μεταβολές.
Ο σεισμός που έγινε στο Βόλο (Μ=6,3R) το 1955 στην περιοχή Λεχωνίων προκάλεσε σοβαρές υλικές ζημιές. Σκοτώθηκε 1 άτομο και τραυματίστηκαν 41. Οι βλάβες οφείλονται σε εξασθένηση των οικοδομών από τον σεισμό των Σοφάδων και επειδή το έδαφος ήταν ακατάλληλο. Σοβαρές ζημιές παρατηρήθηκαν και στα χωριά του Πηλίου, επειδή τα σπίτια ήταν χτισμένα πάνω σε χαλαρά ιζήματα, με αποτέλεσμα να κατολισθήσουν. Το Μάρτιο του 1957 έγινε σεισμός (Μ=6,8R) στην Μαγνησία στην περιοχή του Βελεστίνου. Οι συνέπειες του προ-σεισμού δεν μπορούσαν να διακριθούν από τις συνέπειες του κύριου σεισμού. Πολλές υλικές ζημιές. Σκοτώθηκαν 2 άτομα και τραυματίστηκαν 71. Σεισμός έγινε τον Μάρτιο του 1965 στην Αλλόνησο. Προκάλεσε σοβαρές υλικές ζημιές ακόμη και στην Σκόπελο. Σκοτώθηκαν 2 και τραυματίστηκαν άλλοι 2. Ακολούθησαν μετασεισμοί. Ο μεγαλύτερος έγινε 2 λεπτά πριν τον κύριο σεισμό. Σεισμός (Μ=6,5R) έγινε στον Ιούλιο του 1980 στην Μαγνησία στην περιοχή του Αλμυρού. Πρόκειται για καταστρεπτικό σεισμό. Προκλήθηκαν τεράστιες υλικές ζημιές στον νομό Μαγνησίας, Φθιώτιδας και Λάρισας. Στην Νέα Αγχίαλο παρατηρήθηκαν μικρές εδαφικές. Οι μεγαλύτερες εντάσεις παρατηρήθηκαν στον Αλμυρό, την Νέα Αγχίαλο και το Αϊδίνι. Ακολούθησαν μετασεισμοί.
Οι μεγαλύτεροι και πιο καταστροφικοί σεισμοί της Ελλάδας, από τον 20 ο αιώνα και μετά! Η Ελλάδα, με βάση τα στατιστικά στοιχεία, από άποψη σεισμικότητας, κατέχει την πρώτη θέση στη Μεσόγειο και την Ευρώπη και την έκτη θέση σε παγκόσμιο επίπεδο, μετά την Ιαπωνία, Νέες Εβρίδες, Περού, νησιά Σολομώντα και Χιλή. Η μεγαλύτερη σεισμική δόνηση στην Ελλάδα τα τελευταία εκατό χρόνια είναι ο σεισμός μεγέθους 7.2R που έγινε στις 12 Αυγούστου 1953 στη Κεφαλονιά. Η χρονιά αυτή έφερε μεγάλα σεισμικά πλήγματα στο Ιόνιο πέλαγος. Στις 7 Αυγούστου έγινε η πρώτη δόνηση αισθητή σε Κεφαλληνία και Ιθάκη. Στις 10 Αυγούστου γίνεται επιπλέον αισθητός ο σεισμός και στη Ζάκυνθο. Οι σεισμικές δονήσεις συνεχίστηκαν. Στις 12 Αυγούστου στις 09:29 έγινε ένας σεισμός και μετά λίγη ώρα στις 11:20 άλλος ένας. Αυτοί οι δύο κατέστρεψαν εξολοκλήρου το Αργοστόλι και το Ληξούρι. Ο απολογισμός ήταν 476 νεκροί, 2.412 τραυματίες και τεράστιες υλικές καταστροφές. "Σε σύνολο 33.000 σπιτιών που υπήρχαν τότε στα νησιά αυτά, υπήρξαν 27.659 καταρρεύσεις, σοβαρές υλικές ζημιές σε 2.780 σπίτια και ελαφρές σε 2.394 σπίτια". Με βάση την εκδήλωση του φαινομένου κατά χρονολογική σειρά οι ισχυρότεροι και καταστροφικοί σεισμοί ήταν αυτός στον Άγιο Ευστράτιο μεγέθους 7,1 Ρίχτερ (19-2-1968) με 20 νεκρούς και την κατάρρευση 175 κτιρίων, ο σεισμός στο χωριό Στίβο Θεσσαλονίκης 6,5 Ρίχτερ (20-6-1978) με 45 νεκρούς και 9.480 κτίρια της ευρύτερης περιοχής με σοβαρές βλάβες, ο σεισμός στον Αλμυρό του Βόλου 6,5 Ρίχτερ (9-7-1980), χωρίς νεκρούς αλλά με 5.333 κτίρια κατεστραμμένα σε Μαγνησία, Φθιώτιδα και Θεσσαλία. Έναν χρόνο μετά έχουμε το σεισμό των 6,7 Ρίχτερ στις Αλκυονίδες (24-2-1981) με 20 νεκρούς, 500 τραυματίες και 22.554 κτίρια με μεγάλες ζημιές στις περιοχές της Κορινθίας, Βοιωτίας, Αττικής, Φωκίδας και Εύβοιας. Στις 13-6-1986 εκδηλώνεται ο πολύκροτος σεισμός της Καλαμάτας (6 Ρίχτερ) με 20 νεκρούς, δεκάδες τραυματίες, χιλιάδες αστέγους και πάνω από 9.000 κτίρια να έχουν κριθεί κατεδαφιστέα. Μόλις το 28% των κτιρίων της Καλαμάτας έμεινε ανέπαφο. Εικοσιέξι νεκρούς και μεγάλες ζημιές άφησε και ο σεισμός στο Αίγιο (6,1 Ρίχτερ) στις 15-6-1995 ενώ ο σεισμός με τους περισσότερους τραυματίες τα τελευταία χρόνια (1.600) ήταν αυτός της Πάρνηθας στις 7-9-1999. Ο απολογισμός του σεισμού αυτού (μεγέθους 5.9R) που συγκλόνισε την πρωτεύουσα ήταν 143 νεκροί, εκτεταμένες ζημιές ενώ αξίζει να σημειωθεί ότι 85 άτομα απεγκλωβίστηκαν ζωντανά από τα συντρίμμια. Μπορεί ο σεισμός στην Κεφαλλονιά να ήταν ο πιο τραγικός, αλλά σε επίπεδο ρίχτερ, ο μοναδικός σεισμός που έχει φτάσει τα 8 και έχει καταχωρηθεί ως τον πιο δυνατό σεισμό στη σύγχρονη Ελλάδα, είναι αυτός της Ρόδου, το 1926. Ο σεισμός κατέστρεψε εντελώς τον Αρχάγγελο της Ρόδου ενώ πολύ ισχυρός ήταν στο Ηράκλειο στη Μικρά Ασία, στην Αλεξάνδρεια, στο Κάϊρο ενώ έγινε αισθητός στην Ανατολική Ιταλία, Σκόπια, Κωνσταντινούπολη,
Κύπρο κ.α. Συνολικά κατέρρευσαν 3.200 σπίτια ενώ 550 έπαθαν ανεπανόρθωτες βλάβες. Ενώ το αρχαιολογικό μουσείο της Ρόδου έπαθε σημαντικές ζημιές. Οι τραυματίες δεν υπολογίζονται και οι νεκροί ήταν περίπου μια ντουζίνα. Ακόμα ένας ισχυρός σεισμός σημειώθηκε στη Χαλκιδική το 1932, όπου οι τραυματίες άγγιξαν το μέγεθος των 669 ατόμων, ενώ οι νεκροί ξεπέρασαν τους 160. Οι δύο μετασεισμοί που ακολούθησαν μετά τον κύριο των 7 ρίχτερ, είχαν ως αποτέλεσμα την καταστροφή του Στρατωνίου και της Ιερισσού, ενώ συνολικά 4.106 σπίτια κατέρρευσαν και άλλα 3.218 υπέστησαν σοβαρότατες βλάβες. Μεγάλη καταστροφή και στο Άγιον Όρος στο οποίο μόνο 2 μονές άντεξαν. ΣΕΙΣΜΟΙ ΜΕΤΑ ΤΟ 1900 ΣΕ ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΚΗ ΣΕΙΡΑ 1. 5/7/1902, Θεσσαλονίκη, Άσσυρος, 6.6 Ρίχτερ 2. 11/8/1903, Κύθηρα, Μιτάτα, 7.9 Ρίχτερ 3. 11/8/1904, Σάμος, Σάμος, 6.8 Ρίχτερ 4. 8/11/1905, Χαλκιδική, Αθως, 7.5 Ρίχτερ 5. 18/2/1910, Κρήτη, Χανιά, 6.9 Ρίχτερ 6. 24/1/1912, Κεφαλλονιά, Ασπρογέρακας, 6.8 Ρίχτερ 7. 17/10/1914, Βοιωτία, Θήβα, 6 Ρίχτερ 8. 7/8/1915, Ιθάκη, Ιθάκη, 6.7 Ρίχτερ 9. 26/6/1926, Ρόδος, Αρχάγγελος, 8 Ρίχτερ 10. 30/8/1926, Πελοπόννησος, Σπάρτη, 7.2 Ρίχτερ 11. 22/4/1928, Κόρινθος, Κόρινθος, 6.3 Ρίχτερ 12. 17/5/1930, Κόρινθος, Σαρικό, 6 Ρίχτερ 13. 26/9/1932, Χαλκιδική, Ιερισσός, 7 Ρίχτερ 14. 25/2/1935, Λασίθι, Ανόγια, 7 Ρίχτερ 15. 20/7/1938, Αττική, Ωρωπός, 6 Ρίχτερ 16. 6/10/1947, Μεσσηνία, Πυλία, 7 Ρίχτερ 17. 23/8/1949, Χίος, Καρδάμυλα, 6.7 Ρίχτερ 18. 12/8/1953, Κεφαλλονιά, Αργοστόλι, 7.2 Ρίχτερ 19. 30/4/1954, Καρδίτσα, Σοφάδες, 7 Ρίχτερ 20. 9/7/1956, Αμοργός, Ποταμός, 7.5 21. 25/4/1957, Ρόδος, Ρόδος, 7.2 Ρίχτερ 22. 31/3/1965, Αιτωλία, Αγρίνιο, 6.8 Ρίχτερ 23. 5/2/1966, Λίμνη Κρεμαστών, Πετράλωνα, 6.2 Ρίχτερ 24. 1/5/1967, Ιωάννινα- Αρτα, 6.4 Ρίχτερ 25. 19/2/1968, Άγιος Ευστράτιος, 7.1 Ρίχτερ 26. 20/6/1978, Θεσσαλονίκη, Στίβος, 6.5 Ρίχτερ 27. 24/2/1981, Αλκιονίδες, Περαχώρα, 6.7 Ρίχτερ 28. 13/9/1986, Καλαμάτα, Καλαμάτα, 6 Ρίχτερ 29. 13/8/1992, Κρήτη, Ζάκρο, 6.8 Ρίχτερ 30. 15/6/1995, Αίγιο, Αίγιο, 6.1 Ρίχτερ 31. 7/9/1999, Αθήνα, Πάρνηθα, 6.1 Ρίχτερ
ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΟΥΣ ΣΕΙΣΜΟΥΣ
Δράση σεισμών στον ελλαδικό χώρο