ΗΜΕΡΙ Α ΑΕΡΟ ΡΟΜΙΟ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ: «Μητροπολιτικό Πάρκο Πρασίνου» ΑΘΗΝΑ, 22 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2004 ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΠΡΟΕ ΡΟΥ ΤΟΥ ΤΕΕ, ΓΙΑΝΝΗ ΑΛΑΒΑΝΟΥ Θα ήθελα να σας καλωσορίσω και να σας ευχαριστήσω για την παρουσία σας εδώ πέρα σήµερα. Εγώ δεν µπορώ να κατατάξω ιεραρχικά τους προσκαλεσµένους µας. Άρα, θα ήθελα να ευχαριστήσω την Πρόεδρο της ιευρυµένης Αυτοδιοίκησης της Αθήνας, την κυρία Γεννηµατά, που παρίσταται. Να ευχαριστήσω τους δύο γενικούς Γραµµατείς του Υπουργείου που παρίστανται. Όλους τους άλλους επίσηµους, από την Τοπική Αυτοδιοίκηση, από τα κόµµατα, τους δύο Προέδρους µας που είναι εδώ, τον Βαγγέλη τον Κουλουµπή και τον Νίκο τον εσύλλα, που νιώθουµε την συµπαράστασή τους και τη συµµετοχή τους στο έργο του Τ.Ε.Ε. διαρκώς. Και να πω κι εγώ ότι είναι ένα θέµα που δεν αντιµετωπίζει µόνο η Επιτροπή Περιβάλλοντος του Τεχνικού Επιµελητηρίου. Είναι πολλών Επιτροπών του Τεχνικού Επιµελητηρίου θέµα, αλλά είναι ένα θέµα που από το 1975 το Τεχνικό Επιµελητήριο αντιµετωπίζει µε πολύ συστηµατικό τρόπο, όταν τότε, επί προεδρίας του Βαγγέλη του Κουλουµπή, είχε κάνει µια πολύ συστηµατική µελέτη, για το πού πρέπει να ιδρυθεί ένα καινούργιο αεροδρόµιο. Από τότε, σε πολλές Ηµερίδες έχει γίνει αναφορά του θέµατος. Ειδικότερα πια, για τις χρήσεις που θα γίνουν στο αεροδρόµιο του Ελληνικού, από το 1993, το 95 και µια διηµερίδα το 1998. Ειδικά γι αυτό το θέµα, όπου αναφέρθηκαν οι βασικές θέσεις του Τεχνικού Επιµελητηρίου και είναι αυτές οι θέσεις που παρουσιάζονται στην εισήγηση της Οργανωτικής Επιτροπής που θα ακολουθήσει. Σ εκείνη την Ηµερίδα, είχε τονισθεί από τον τότε Πρόεδρο του Τ.Ε.Ε., τον Κώστα τον Λιάσκα, η ανάγκη δηµιουργίας ενός φορέα διαχείρισης, όπως προβλέπεται και στον νόµο εξάλλου και είχε επισηµανθεί από τον κύριο εισηγητή, τον Νίκο τον Μπανιά, ένα πρόβληµα που το βλέπουµε και σήµερα. Είχε πει τότε ο Νίκος ο Μπανιάς «εγώ περίµενα να είναι η αίθουσα γεµάτη ασφυκτικά. Και πάνω τα θεωρεία και απέξω». Γιατί είναι πραγµατικά ένα θέµα εξαιρετικά σηµαντικό, που αφορά πάρα πολύ κόσµο. Αφορά βέβαια όλη την Αθήνα και όλη την Ελλάδα θα έλεγα, αλλά αφορά και πάρα πολύ κόσµο. Και σήµερα δεν έχουµε αυτή τη συµµετοχή. Νοµίζω ότι οι ευθύνες βαραίνουν εµάς που οργανώνουµε αυτή την εκδήλωση. Είναι η τελευταία εκδήλωση της απερχόµενης ιοίκησης στο Τεχνικό Επιµελητήριο. Ελπίζω η καινούργια ιοίκηση, έχοντας την εµπειρία και στηριγµένη στη δουλειά αυτής της ιοίκησης, θα οργανώνει καλύτερα, - όχι ότι είναι άσχηµα οργανωµένη η σηµερινή µας εκδήλωση, το καλό ή το κακό θα προκύψει µέσα από τις εισηγήσεις -, θα µεταδίδει καλύτερα τις εργασίες που έχει κάνει. Από το 1998, το Τεχνικό Επιµελητήριο δεν έχει κάνει κάποια ουσιαστική παρέµβαση στο θέµα. Επιµένει βέβαια στις θέσεις του, αλλά από τότε έχουν αλλάξει πάρα πολλά. Για το Ελληνικό, για παράδειγµα, πια δεν συζητείται να γίνονται πτήσεις και δεν συζητείται, κι αυτό είναι βέβαια ένα ερωτηµατικό, να χρησιµοποιείται ως αεροδρόµιο. Έχουµε εγκαταστάσεις προσωρινών ή και µόνιµων ολυµπιακών έργων. Νοµίζω ότι θα αποφασισθεί µε το σύνολο των αποφάσεων που θα αφορά τα ολυµπιακά έργα, το ποια θα µείνουν προσωρινά ή µόνιµα στον χώρο του Ελληνικού. Έχουµε παραχώρηση κτιριακών εγκαταστάσεων για Συνεδριακό Κέντρο. Μιλάµε για χώρους στάθµευσης τραµ και για άλλες χρήσεις. Και επιπλέον, από το 1998, έχουµε µεγαλύτερη εµβάθυνση, στις προτάσεις που είχαν γίνει τότε για αξιοποίηση του χώρου του Ελληνικού. Προτάσεις οι οποίες παρουσιάζονται και σήµερα σε διάφορες εισηγήσεις. Έχουµε µεγάλες αλλαγές όµως και στην Αθήνα, από το 1998. Που κύρια προσδιορίζονται από τους Ολυµπιακούς Αγώνες. Απ τα έργα που γίνονται για τους Ολυµπιακούς Αγώνες και 1
χρηµατοδοτούνται από το Πρόγραµµα ηµοσίων Επενδύσεων, ή και από πόρους της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Έργα που βελτιώνουν την εικόνα της πόλης και τις συνθήκες διαβίωσής της από τους πολίτες. Που την αναδεικνύουν την Αθήνα, σαν µια πόλη που µπορεί να αντέξει έναν διεθνή ανταγωνισµό πόλεων. Όµως, πρέπει να επισηµάνουµε κάπου, αν υστερεί στις σηµαντικές της στερήσεις, αυτά αφορούν έργα περιβαλλοντικά και έργα πολιτιστικά. εν αναπτύχθηκε για παράδειγµα το µέτωπο της παραλίας, κάτι που ήταν... που προβαλλόταν και προβάλλεται, σαν βασικό αίτηµα, - όχι µόνο για τον χώρο του Ελληνικού και τον Άγιο Κοσµά -, αλλά συνολικά όλο το µέτωπο της παραλίας, σ έναν Σαρωνικό ο οποίος είναι πολύ πιο καθαρός και θα είναι πολύ πιο καθαρός τα επόµενα χρόνια. Και επί πλέον, νοµίζω για να τοποθετηθούµε συνολικά, θα πρέπει να µη ξεχάσουµε και κάποια βασικά και δυστυχώς αναλλοίωτα χαρακτηριστικά της Αθήνας. Ότι είναι η πρωτεύουσα µε τα 2,5 τετραγωνικά µέτρα ανά κάτοικο πρασίνου, όταν ο µέσος όρος στις πρωτεύουσες των χωρών της Ευρώπης είναι δέκα τετραγωνικά. Ότι ουσιαστικά έχουµε κορεσµό σε κατοικίες και ιδιοκατοίκηση πολύ µεγαλύτερη από οποιαδήποτε άλλη πρωτεύουσα της Ευρώπης. Ότι το πρόβληµά είναι η ανάγκη αναβάθµισης και ανάπλασης περιοχών και ανανέωσης του κτιριακού µας πλούτου κύρια. Επίσης, ότι υπάρχουν ακόµα σηµαντικές ελλείψεις σε συντονισµό. Το ρυθµιστικό σχέδιο της Αθήνας, δεν έχει νοµίζω επίσηµα ολοκληρωθεί και γίνει αποδεκτό. Πόροι που εισπράττονται για να διατίθενται για έργα περιβαλλοντικά, όπως είναι στο., και το ζούµε τώρα µε τις περιπτώσεις των γκαράζ, ή ειδικά ταµεία για το περιβάλλον, µε τους φόρους για την βενζίνη, δεν αξιοποιήθηκαν αυτοί οι πόροι προς την κατεύθυνση για την οποία εισπράχθηκαν. Έχουµε επίσης και ζήσαµε στην τελευταία προεκλογική περίοδο, τυχαιότητα σε επιλογές που αφορούν σηµαντικά θέµατα πολεοδοµικά και χωροταξικά. Ας σκεφτούµε µονάχα το γήπεδο του Παναθηναϊκού, πώς περιφέρεται από ελεύθερο χώρο σε ελεύθερο χώρο. Και έχουµε τέλος και µια νοµοθεσία, επίσης της τελευταίας περιόδου, που µεγάλα τµήµατα της δηµόσιας περιουσίας, τα ιδιωτικοποιεί. Κατά συνέπεια, το θέµα του Ελληνικού δεν έχει µόνο τοπική σηµασία. Έχει µια σαφώς ευρύτερη σηµασία. Οι αποφάσεις που θα ληφθούν θα επηρεάσουν το µέλλον της Αθήνας, σ αυτό που είπαµε, στον διεθνή ανταγωνισµό των πόλεων. Έχει σαφώς υπερτοπική σηµασία. εν µπορούµε να τον βλέπουµε µόνο, αυτόν τον τεράστιο χώρο των 5.500 στρεµµάτων, ως ένα χώρο που είναι µεταξύ των υπωρειών του Υµηττού και της παραλίας του Σαρωνικού. Όπου ξέρουµε ότι υπάρχει οικιστικός κορεσµός και προβλήµατα στις υποδοµές. Συνδέεται ευρύτερα µε τους ελεύθερους χώρους. Συνδέεται προφανώς η τύχη του, µε τις αποφάσεις που θα πάρουµε για τα άλλα θεωρούµενα ως µητροπολιτικά πάρκα στο χώρο της Αθήνας. Το Γουδί και τον Ελαιώνα. Υπάρχει και νοµίζω ότι είναι σε γνώση όλων και θα φανεί στη συνέχεια από τις εισηγήσεις που θα ακούσετε, µία αρχική και δεν νοµίζω ότι είναι µόνο λεκτική, συµφωνία. Ότι ο χώρος του Ελληνικού πρέπει να αξιοποιηθεί, για πράσινο, αναψυχή, αθλητισµό και πολιτισµό. Πέρα από τις επιµέρους, αν επιλογές, που µπορούν να γίνουν για τα υπάρχοντα κτιριακά, τις κτιριακές υποδοµές, ή στην τύχη τους σαν ένα δευτερεύον αεροδρόµιο. Υπάρχουν όµως δύο βασικές θέσεις. Η µία στηρίζεται στη λέξη που έχει και ο νόµος κυρίως. Για χώρους πρασίνου, αναψυχής, αθλητισµού και πολιτισµού, και που πια ερµηνεύεται µε διάφορους τρόπους. Αυτή λοιπόν η διατύπωση του νόµου, ήδη πια την βλέπουµε να υλοποιείται στα σχέδια. Και ευτυχώς µόνο στα σχέδια. Απαντά βέβαια άµεσα στο θέµα της χρηµατοδότησης. Και µάλιστα απαντά στο θέµα της χρηµατοδότησης, αποκλειστικά από τα έργα που θα γίνουν µέσα στον χώρο αυτό. Και µ αυτή την έννοια ίσως δεν είναι και απόλυτα πειστικό. ηλαδή, τα έργα που θα χρηµατοδοτηθούν µε ανταποδοτικότητα, θα χρηµατοδοτήσουν το σύνολο των υπολοίπων έργων, που θα αναδείξει αυτόν τον χώρο σαν χώρο πρασίνου, αναψυχής, αθλητισµού και πολιτισµού. Μιλάµε, κατά τις προτάσεις και όπως προκηρύχθηκε ο σχετικός διαγωνισµός, για χίλια στρέµµατα ήπιας οικιστικής ανάπτυξης, που χονδρικά µπορούµε να το µεταφράσουµε, - εφόσον υπάρχει συντελεστής δόµησης 1 σε ένα εκατοµµύρια τετραγωνικά µέτρα, ας πούµε, κατοικίες ή δέκα χιλιάδες κατοικίες των εκατό τετραγωνικών µέτρων. 2
Εδώ να θυµίσουµε δηλαδή, ότι γι αυτές ακριβώς τις κατοικίες, έχουµε το µεγάλο πρόβληµα στις δυτικές συνοικίες τώρα, µε το Προεδρικό ιάταγµα που υπογράφτηκε τέσσερις µέρες πριν από τις εκλογές, για τα γκαράζ, που είναι ένα µέτρο, αν ισχύσει αυτό - ήδη µε την ηγεσία του υπουργείου ΠΕΧΩ Ε συζητάµε ένα τρόπο να αντιµετωπιστεί αυτό το πρόβληµα, - αν ισχύσει όµως, είναι ένα µέτρο αποθάρρυνσης της δηµιουργίας τέτοιων κατοικιών. Και βέβαια αυτές οι κατοικίες, είναι πέρα από τις υπάρχουσες άλλες δεσµεύσεις. Και γεννιούνται βεβαίως ερωτηµατικά. Όπως αυτό που στην εισήγησή της η Οργανωτική Επιτροπή βάζει. Τελικά πόσα χιλιάδες στρέµµατα θα µείνουν πραγµατικά για πράσινο και για αναψυχή. Εάν θα περιοριστούµε πια µόνο σ αυτά; Γιατί η λογική των χιλίων στρεµµάτων, θα καλύψει αυτό που προβλέπει ο νόµος για ανταποδοτικότητα ας πούµε, τουλάχιστον 10% των πόρων από τα κέρδη, να πηγαίνουν στις υποβαθµισθείσες περιοχές των Σπάτων; Ή, αυτό που είπε η προηγούµενη υπουργός Χωροταξίας, ότι αυτοί οι πόροι θα διατεθούν για ανάπλαση περιοχών στις δυτικές συνοικίες; Ή αυτό που λένε άλλοι πολιτικοί, - ο κύριος Μάνος νοµίζω ήταν ο πρώτος που το ανέφερε και πολλοί καλοί επιστήµονες αναφέρουν και υπάρχουν και εισηγήσεις και σήµερα -, που λένε ας δώσουµε κάποιες απ αυτές τις περιοχές, που έχουν κέρδος για το δηµόσιο, για να κάνουµε επιτέλους αναπλάσεις και αναβαθµίσεις σε υποβαθµισµένες άλλες περιοχές της Αττικής. Εµείς, ως Τεχνικό Επιµελητήριο, ήµασταν και είµαστε αντίθετοι µ αυτήν την λογική. Αλλά βεβαίως είναι η λογική που ανακοινώθηκε σε πρωθυπουργικό επίπεδο, από τον πρωθυπουργό, τον κ. Σηµίτη και αρχίζει και υλοποιείται, στα πλαίσια ενός αρχιτεκτονικού διαγωνισµού ιδεών. Υπάρχουν συγκεκριµένες εισηγήσεις σήµερα. Είναι της συναδέλφου, της Λίζας της Σιόλα, Προέδρου του ελληνικού τµήµατος της ιεθνούς Ένωσης Αρχιτεκτόνων, που αναφέρεται σ αυτόν τον διαγωνισµό, και υπάρχει και η εισήγηση του Οργανισµού της Αθήνας, που αναφέρεται εκτενώς σ αυτόν τον διαγωνισµό και αρχικά στα αποτελέσµατά του. Εγώ θα ήθελα να πω, ότι αποδεχόµενοι τις επιφυλάξεις για τον διαγωνισµό, που έχουν εκφράσει ο Σύλλογος Αρχιτεκτόνων και ο ΣΕΠΟΧ, και που επίσης θα παρουσιασθούν σήµερα µε εισηγήσεις εδώ πέρα, αποδεχόµενοι τις επιφυλάξεις για τους περιορισµούς που έχει ο διαγωνισµός, - οι οποίοι περιορισµοί ήταν ίσως απαραίτητοι, εφόσον αυτές ήταν οι πολιτικές επιλογές -, λέµε ότι καλώς έγινε αυτός ο διαγωνισµός. Γιατί έχουµε τη µια από τις δυο απόψεις πια, µε συγκεκριµένες προτάσεις. Και για όσους είδαν τα αποτελέσµατα, τα βραβεία και τις άλλες προτάσεις που υποβλήθηκαν, - και οι οποίες θα παρουσιασθούν µέσα από το ενηµερωτικό δελτίο και ελπίζω ότι θα αποτελέσουν και ένα προϊόν διαλόγου -, θα είδαν ότι υπάρχουν πραγµατικά και πολύ ευφυείς λύσεις και προτάσεις, µέσα σ αυτές τις προτάσεις. Και γίνεται εν πάση περιπτώσει πια, πιο εύκολο να γίνει κριτική και πιο ουσιαστική κριτική επάνω σε αυτή την πρόταση. εύτερη πρόταση, δεύτερη οµάδα προτάσεων. εν µιλά πια για κυρίως χρήση. Μιλά αποκλειστικά για χώρο πρασίνου, αναψυχής και αθλητισµού. Τεκµηριώνει, ότι τα κέρδη, σε βάθος χρόνου, όχι µόνο τα κοινωνικά που είναι σχεδόν αυτονόητο, αλλά και τα οικονοµικά, θα είναι σαφώς µεγαλύτερα σε µια τέτοια περίπτωση. Μιλά για πόρους, - µιλούσαµε ήδη απ το 98, το επαναλαµβάνει και οι πόροι µπορεί να είναι κοινοτικοί, γιατί µπορεί να υπάρχουν δραστηριότητες που να µπορούν να χρηµατοδοτηθούν από ευρωπαϊκούς πόρους. Θυµίζω ότι η πρόταση του Τ.Ε.Ε. το 1998, ήταν να γίνει ένα πάρκο, µυθολογικό πάρκο, που δεν αναφέρεται µόνο στους µύθους τους ελληνικούς, αλλά όλων των ευρωπαϊκών χωρών. Ένα διαπολιτιστικό πάρκο. Υπάρχουν αντίστοιχες προτάσεις, πολλές, για τέτοιου είδους αξιοποιήσεις. Νοµίζω ότι τέσσερις γειτονικοί ήµοι, έχουν κάνει µια κριτική µιας τέτοιας πρότασης στις σηµερινές εισηγήσεις. Χρηµατοδότηση από εθνικούς πόρους και χρηµατοδότηση από πόρους ανταποδοτικούς. Που δεν είναι µόνο τα εισιτήρια πιθανά, που θα πληρώνουν οι πολίτες για να αξιοποιούν κάποιες από τις δραστηριότητες που θα αναπτυχθούν µέσα στο πάρκο, αλλά µπορεί να είναι και ανταποδοτικοί από την αξιοποίηση των ίδιων των δραστηριοτήτων. Οι οποίες όµως θα είναι ίδιες ήπιες, δεν θα είναι οικιστικές. Στην ακραία της εκδοχή, που δεν στερείται όµως ρεαλισµού, αυτή η δεύτερη οµάδα προτάσεων, λέει αφήστε, - εφόσον δεν υπάρχουν πόροι τώρα τον χώρο του αεροδροµίου, και ας αξιοποιηθεί αργότερα, αλλά, προς θεού, µην προχωρήσουµε σε τέτοιου είδους ανάπτυξη κατοικιών, όπως προτείνεται. 3
Θα έλεγα ότι η δεύτερη αυτή πρόταση είναι λιγότερο τεκµηριωµένη και είναι φυσιολογικό, από τη πρώτη. Η πρώτη ήταν πολιτική επιλογή. Ο Οργανισµός της Αθήνας ήταν υποχρεωµένος να την ακολουθήσει και µπορεί να ήταν και δική του πρόταση προς αυτή την κατεύθυνση. Νοµίζω ότι πρέπει να τεκµηριωθεί, - και είναι και ευθύνη όλων µας -, και η δεύτερη πρόταση. Εµείς σαν Επιµελητήριο, είχαµε προβληµατισµό για τον χρόνο της Ηµερίδας. Υποχρεωθήκαµε να την αναγγείλουµε, όταν υπήρξαν οι εξαγγελίες οι κυβερνητικές. Την αναβάλλαµε για τις εκλογές τις δικές µας, την αναβάλλαµε για τις βουλευτικές εκλογές, θεωρήσαµε ότι είναι όµως ο χρόνος ο κατάλληλος για να γίνει τώρα αυτή η Ηµερίδα. Μια Ηµερίδα, που είναι και για µας πια, - ενώ αρχικά το βλέπαµε ότι θα έπρεπε να ήταν µία Ηµερίδα που θα έπρεπε να τοποθετηθούµε µε πιο κάθετο τρόπο, εφόσον είχαµε µια κάθετη πρόταση -, τώρα πια είναι για µας, για το ίδιο το Τεχνικό Επιµελητήριο, µια Ηµερίδα προβληµατισµού. Μια Ηµερίδα που θα λάβουµε υπόψη, και εµείς σαν Τεχνικό Επιµελητήριο, όλες τις εισηγήσεις και προτάσεις που ακούγονται εδώ πέρα. Με ανακούφιση, απ αυτή την άποψη, είδαµε την δήλωση του υπουργού ΠΕΧΩ Ε, ότι δεν είναι πρώτης προτεραιότητας θέµα. Αυτό είναι τεράστιο θέµα. Και είναι βέβαια περίεργο και οξύµωρο ίσως, να λέµε εµείς σαν Τεχνικό Επιµελητήριο, ένα τόσο σηµαντικό θέµα να µην προωθηθεί άµεσα. Αλλά θεωρούµε ότι δεν είµαστε, - τώρα, σ αυτή τη συγκυρία -έτοιµοι γι αυτό το θέµα. Οι δηλώσεις βέβαια του υπουργού, δεν µιλούν για αναβολή πολύ µακροχρόνια. Μιλούν για λίγου χρόνου αναβολή. Εκεί λοιπόν είναι η δική µας ευθύνη, είναι η ευθύνη του Τεχνικού Επιµελητηρίου, για συντονισµό όλων των φορέων που συµµετέχουν στη σηµερινή µας εκδήλωση. Για παρουσίαση σε ισότιµη βάση, προς την κυβέρνηση όλων των προτάσεων και όλων των εναλλακτικών δυνατοτήτων, έτσι ώστε, όταν κληθεί η κυβέρνηση, να έχει το πλήρες φάσµα των προτάσεων, στον µεγαλύτερο δυνατό και ισότιµο βαθµό µελέτης και παρουσίασης. Εµείς δεν είµαστε µελετητικός Οργανισµός, το Τεχνικό Επιµελητήριο. Έχουµε κάνει κατά καιρούς διάφορες µελέτες, βέβαια, σοβαρές. Η περίοδος του Βαγγέλη του Κουλουµπή, ήταν ίσως, έχει µείνει στη µνήµη µας, γι αυτού του επιπέδου τις µελέτες. εν ήταν µόνο αυτή η περίοδος. Ήταν οι περίοδοι και των άλλων Προέδρων προφανώς. Εκείνο που θέλω και τελειώνω εδώ πέρα, είναι ότι θα πρέπει να προσπαθήσουµε όλοι µαζί και αυτή είναι η πρόθεση του Τεχνικού Επιµελητηρίου, πολύ σύντοµα να παρουσιάσουµε και στην κυβέρνηση και στους πολίτες το σύνολο των δυνατοτήτων για ανάπτυξη αυτού του χώρου. Σας ευχαριστώ πολύ. 4
ΦΩΦΗ ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΗΜΕΡΙ Α ΤΟΥ Τ.Ε.Ε ΓΙΑ ΠΑΡΚΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΕΜΠΤΗ 22-4-2004 κυρίες και κύριοι, Η σηµερινή πρωτοβουλία του Τεχνικού Επιµελητηρίου Ελλάδος, να διοργανώσει ηµερίδα για το θέµα της δηµιουργίας Μητροπολιτικού Πάρκου Πρασίνου στο χώρο του πρώην Αεροδροµίου Ελληνικού, αποδεικνύει το ενδιαφέρον του τεχνικού κόσµου της χώρας για την προστασία του περιβάλλοντος και τη βελτίωση της ποιότητας ζωής των πολιτών. Γνωρίζουµε όλοι την εικόνα που παρουσιάζει σήµερα η Αθήνα. Ζούµε σε µία πόλη που αναπτύχθηκε χωρίς οργάνωση, υποδοµές, χωρίς µερίµνα για ήπια αναψυχή, αλλά και εγκαταστάσεις για κοινωνικές δραστηριότητες (αθλητισµού, υγείας, πολιτιστικών δραστηριοτήτων). Μία ευρωπαϊκή πρωτεύουσα, µε τους λιγότερους ελεύθερους χώρους, όπου αναλογούν µόλις 2,5 τετραγωνικά µέτρα πρασίνου σε κάθε πολίτη. Γι αυτή την εικόνα έχουν ευθύνη η Πολιτεία και οι πολιτικοί, έχει ευθύνη και ο τεχνικός κόσµος, που σε προηγούµενες δεκαετίες υιοθέτησαν ως λογική ανάπτυξης, τη λογική της αντιπαροχής και της διαρκούς οικοδόµησης κάθε ελεύθερου χώρου. Υιοθετούµε ακόµη αυτή τη λογική; Επιδιώκουµε να νεκρώσουµε κάθε λειτουργία του λεκανοπεδίου; Θα διδαχθούµε από τα λάθη του παρελθόντος, θα διασώσουµε και θα αναπτύξουµε όλους τους εναποµείναντες ελεύθερους χώρους; Με την αξιοποίηση των 6000 στρεµµάτων του πρώην αεροδροµίου Ελληνικού, η Αθήνα θα αποκτήσει ένα από τα µεγαλύτερα Μητροπολιτικά Πάρκα της Ευρώπης. Η Αττική θα αποκτήσει ανάσα. Μαζί µε τα πάρκα που αναπλάθουµε παρά τα προβλήµατα χρηµατοδότησης (Πεδίον Άρεως, Αττικό Άλσος), το σχέδιο ανάπτυξης των ορεινών όγκων της Αττικής που πρέπει να προχωρήσει, το Πάρκο του Ελληνικού θα είναι ίσως το µεγαλύτερο έργο µετά τους Ολυµπιακούς Αγώνες που θα συµβάλει στην ουσιαστική αναβάθµιση του Λεκανοπεδίου και στην πραγµατική βελτίωση της ζωής των κατοίκων του. εν θα ήθελα να επαναλάβω στοιχεία της εισήγησης της Οργανωτικής Επιτροπής της ηµερίδας, καθώς οι προτάσεις που διατυπώνονται είναι το αποτέλεσµα της συνεργασίας που είχε έως τώρα το ΤΕΕ µε τη Νοµαρχιακή Αυτοδιοίκηση, την ΤΕ ΚΝΑ και τους τέσσερις δήµους της περιοχής. Σε ένα σηµείο θα ήθελα να σταθώ. Πιστεύουµε στη διαµόρφωση ενός Μητροπολιτικού Πάρκου Πρασίνου, Αναψυχής και Πολιτισµού µε λειτουργίες για όλους τους πολίτες και για όλες τις ηλικίες. Αυτός ο στόχος δεν επιδέχεται εκπτώσεις και συµβιβασµούς. ιαφωνούµε µε την οικοπεδοποίηση και την οικοδόµηση των 1000 στρεµµάτων. Κύρια επιλογή κάθε παρέµβασης θα πρέπει να είναι: 5
! Η οικολογική αποκατάσταση του χώρου! Η ανάπτυξη Φυσικού Τοπίου µέσα στην πόλη! Η ένταξη ενός ευρύτατου συνόλου δραστηριοτήτων «ελεύθερου χρόνου» και «πολιτιστικής δηµιουργίας».! Η ικανότητα του Πάρκου να έλκει και µε τις λειτουργίες του να κρατά τον επισκέπτη και χρήστη στο χώρο για µεγάλο χρονικό διάστηµα. Τρεις ακόµη παράµετροι θα πρέπει για µας να προσεχθούν ιδιαίτερα και να ενταχθούν στην ανάπλαση του χώρου του Ελληνικού.! Η ενοποίηση της παρέµβασης στο Ελληνικό µε τις εγκαταστάσεις και τη λειτουργία του παραλιακού µετώπου. Από τον Πειραιά µέχρι την Γλυφάδα αναπτύσσονται Ολυµπιακές Εγκαταστάσεις, δηµιουργούνται χώροι περιπάτων και ήπιας αναψυχής, θα λειτουργούν µαρίνες και άλλες εµπορικές δραστηριότητες, ενοποιείται ο παραλιακός χώρος µε τον αστικό ιστό. Θα πρέπει εποµένως ο χώρος του Ελληνικού, που έχει άµεση πρόσβαση στο παραλιακό µέτωπο, να ενοποιείται ουσιαστικά και οργανικά µαζί του.! Η ενσωµάτωση και αξιοποίηση των Ολυµπιακών Εγκαταστάσεων που ήδη είναι εγκατεστηµένες στο χώρο. Θα πρέπει στο σχεδιασµό και στην οργάνωση του χώρου να ενταχθούν οι αθλητικές εγκαταστάσεις έτσι ώστε να αποτελούν αναπόσπαστο τµήµα του.! Η χρηµατοδότηση των αναγκαίων έργων να γίνει από Εθνικούς και Κοινοτικούς Πόρους, ενώ για τη συντήρηση του πάρκου πέρα από την κρατική χρηµατοδότηση, να αξιοποιηθούν κτιριακές εγκαταστάσεις που ήδη υπάρχουν. Πιστεύουµε ότι πρέπει άµεσα να κινηθούν οι διαδικασίες της δηµιουργίας του Φορέα υλοποίησης και διαχείρισης του Μητροπολιτικού Πάρκου. Στον φορέα αυτό θα πρέπει να συµµετέχουν, η Νοµαρχιακή Αυτοδιοίκηση, οι τέσσερις δήµοι της περιοχής ( Αλίµου, Αργυρούπολης, Γλυφάδας, Ελληνικού), η περιφέρεια, οι αρµόδιοι του σχεδιασµού (Οργανισµός Αθήνας, ΥΠΕΧΩ Ε), φορείς των κατοίκων και φυσικά το Τεχνικό Επιµελητήριο. Η Νοµαρχιακή Αυτοδιοίκηση Αθηνών- Πειραιώς, θέλει και µπορεί να παίξει ενεργό ρόλο, τόσο στο σχεδιασµό, όσο και στην υλοποίηση αυτού του τόσο σηµαντικού έργου για την Αττική. Το αξίζουν οι κάτοικοι του λεκανοπέδιου, το αξίζουµε όλοι µας. Σας ευχαριστώ. 6
Χαιρετισµός του Σπύρου Χαλβατζή Μέλους του Πολιτικού Γραφείου του ΚΚΕ Στην Ηµερίδα του ΤΕΕ Με θέµα Αεροδρόµιο Ελληνικού- Μητροπολιτικό Πάρκο Πρασίνου Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, πολλές, πάρα πολλές συζητήσεις, ηµερίδες, εκδηλώσεις, αλλά και κινητοποιήσεις, πραγµατοποιήθηκαν τα δέκα τελευταία χρόνια, µε στόχο να µείνει ο χώρος του πρώην αεροδροµίου Ελληνικού στο λαό. Να µείνει δηµόσιος χώρος. Και κυρίως να µην οικοπεδοποιηθεί. Και το Τ.Ε.Ε. και η τοπική Αυτοδιοίκηση, πρωτοβάθµια και Νοµαρχιακή και άλλοι φορείς και συνοικιακοί φορείς και κόµµατα, ανέπτυξαν δραστηριότητες. εν είναι καινούργιο το πρόβληµα. Άλλωστε, εδώ µεταξύ µας, άµα κοιταχτούµε θα δούµε ότι σε πάρα πολλές εκδηλώσεις, συζητήσαµε και στο πρόσφατο ή στο απώτερο παρελθόν συµφωνήσαµε για πάρα πολλά πράγµατα. Και συνεπώς, κατά τη άποψή µας, είναι πολλά ώριµα ζητήµατα στα οποία µπορεί και αποφάσεις να παρθούν και κυρίως να αναπτυχθούν δράσεις τέτοιες, οι οποίες θα έχουν θετικό αποτέλεσµα σ αυτή την κατεύθυνση. Πιστεύω ότι οι περισσότεροι από µας έχουµε στα χέρια µας ένα Ψήφισµα, - βλέπω τώρα και τον Πρόεδρο, τον Βαγγέλη τον Κουλουµπή και τον Τάκη τον Ευσταθιάδη, Νοµάρχη τότε στην Αθήνα και Πρόεδρο της ιευρυµένης Νοµαρχιακής Αυτοδιοίκησης όταν είχαµε πάει στον Άλιµο και ήταν οι δήµαρχοι τότε Αλίµου, Αργυρούπολης, Γλυφάδας και Ελληνικού. Έγινε µια συζήτηση, µια συγκέντρωση πολύ µεγάλη, ένα Ψήφισµα, µια σελίδα όλο κι όλο, που έβαζε ολοκληρωµένα το πρόγραµµα και τη θέση της Αυτοδιοίκησης. ηλαδή, υπάρχουν, είναι ώριµα τα πράγµατα και κατά την άποψή µας πρέπει να προχωρήσουν. Η αξιοποίηση και γενικότερα η διαχείριση του χώρου του αεροδροµίου του Ελληνικού, είναι ένα µεγάλο έργο. Αλλά κατά την άποψή µας, είναι ένα ζήτηµα πολιτικό, µε σοβαρές κοινωνικές και οικονοµικές προεκτάσεις. Και επιπτώσεις. Στην αντιµετώπισή του συγκρούονται βασικές πολιτικές. Από τη µια η πολιτική, η οποία υποτάσσει τα πάντα, κάθε κοινωνικό αγαθό, στο κέρδος, στους νόµους της αγοράς. Και το δηµόσιο χώρο, και την υγεία, και την παιδεία και την πρόνοια και το περιβάλλον. Τα πάντα τα υποτάσσει στους νόµους της αγοράς. Και από την άλλη, υπάρχουν οι δυνάµεις που αγωνίζονται για την προστασία και την ανάπτυξη των δικαιωµάτων των εργαζοµένων, αλλά και για την προστασία, την περιφρούρηση και την ανάπτυξη του περιβάλλοντος, την κατοχύρωση µιας ανθρώπινης ζωής, όχι µόνο στο λεκανοπέδιο αλλά σε όλη τη χώρα. Και έχει µία αξία, να σηµειώσουµε ότι οι δυνάµεις οι οποίες αγωνίζονται για τη δηµόσια δωρεάν παιδεία, υγεία, πρόνοια, οι δυνάµεις οι οποίες αγωνίζονται ενάντια στον περιορισµό δηµοκρατικών δικαιωµάτων και ελευθεριών, είναι κατηγορηµατικά αντίθετες στο λεγόµενο σε εισαγωγικά ρεαλισµό του Κεφαλαίου. Και σε όλη αυτή την ανταγωνιστικότητα. Είναι αυτή η αντίληψη, η οποία αντιπαλεύει αυτή την πολιτική που λέει «τι να κάνουµε; Παγκοσµιοποίηση έχουµε, δεν µπορούµε να κάνουµε τίποτα». Εµείς νοµίζουµε ότι µπορούµε να κάνουµε. Και είναι πολλοί, και σε όλες τις πολιτικές δυνάµεις. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι οι οποίοι αντιµάχονται αυτή τη λογική του όλα πουλιούνται και όλα αγοράζονται σε τούτο τον τόπο. Και έχει µία αξία, να σηµειώσουµε ότι η λογική της αξιοποίησης του χώρου του πάρκου του Ελληνικού, συνδέεται και µε τα αντισταθµιστικά για το αεροδρόµιο των Σπάτων. Και είναι αυτό ένα τεράστιο έργο, που κατά την άποψή µας, βρίσκεται σε διάσταση µε την ανάπτυξη που έχει ανάγκη η χώρα. Και βέβαια έχει µία σηµασία, να υπενθυµίσουµε όλη αυτή τη λογική της κατασκευής αυτών των µεγάλων έργων, τη λογική που ουσιαστικά, - εσείς, µηχανικοί είστε και τα ξέρετε πολύ καλύτερα και δεν θα σας κάνει κανείς µάθηµα 8% έως 9% δίδει, βάζει από την τσέπη του το µεγάλο Κεφάλαιο, οι διάφορες κατασκευαστικές εταιρίες, επιχειρήσεις, κοινοπραξίες και εκµεταλλεύονται για δεκάδες χρόνια αυτά τα µεγάλα έργα. 7
Έχει σηµασία να σηµειώσουµε ότι και η προηγούµενη Νοµαρχιακή Αυτοδιοίκηση αγωνίζονταν για να φύγει εκείνη η λέξη το «κυρίως», «κυρίως» θα χρησιµοποιηθεί γι αυτό, γιατί µία λέξη πάντα αλλάζει το περιεχόµενο. Να θυµηθούµε εκείνες τις εκθέσεις, τις µελέτες που είχαν γίνει και από το ΕΜΠ. εν βλέπω εδώ, δεν ξέρω αν είναι εδώ ο κύριος Βασενχόφεν, που τότε ήταν επικεφαλής των µελετών. Και η διαδηµοτική επιχείρηση του Πειραιά είχε κάνει µελέτη Τότε µιλούσαν για 2.500 στρέµµατα, ότι θα οικοπεδοποιηθούν. Εκείνη η µελέτη της διαδηµοτικής επιχείρησης των ήµων του Πειραιά. Εµείς θεωρούµε ότι όλη αυτή η ιστορία που ξεκίνησε από το 1976, µε το σχέδιο οξιάδη - και όλος αυτός ο χώρος εµφανίζονταν ουσιαστικά ως ένας χώρος κατοικίας, µετά άλλαξαν διάφορα δεδοµένα, διάφορες παράµετροι -, εµείς θεωρούµε ότι και ο νόµος 2052 του 92, όλη αυτή η πολυκεντρική πόλη, αυτός ο τίτλος, µια προσπάθεια να αξιοποιηθούν όλοι οι ελεύθεροι χώροι, - είτε ήταν στο Ελληνικό, είτε ήταν στο Μενίδι, στο Χαϊδάρι, στο Μαρούσι Κι άµα πάρουµε υπόψη µας όλα αυτά τα χρόνια, τα έργα που έχουν γίνει, είναι σαφές ότι έχει ροκανιστεί πάρα πολύ και έχουν περιοριστεί πάρα πολύ οι ελεύθεροι χώροι, οι οποίοι υπήρχαν πριν από επτά, πριν από δέκα χρόνια. Λέγαµε, για να µην µακρηγορούµε, ότι υπάρχουν ορισµένα πράγµατα, που κατά την άποψή µας, θα πρέπει να αντιµετωπιστούν διαφορετικά. Το επιχείρηµα «η εξεύρεση χρηµάτων» και για την δηµιουργία του πάρκου και για τη λειτουργία. Έχουµε διαφορετική άποψη για το πώς πρέπει να κατανέµονται οι δαπάνες του κρατικού προϋπολογισµού. εν νοµίζουµε ότι η επιχειρηµατική δραστηριότητα, µπορεί να έχει ουσιαστική συµβολή. εν θα πρέπει σε καµία περίπτωση. Η αξιοποίηση του χώρου του Ελληνικού, κατά την άποψή µας, είναι πλήρως ενταγµένη στην εφαρµοζόµενη πολιτική. Είναι ενταγµένη στη λογική της εµπορευµατοποίησης της γης. Για νέα και περισσότερα κέρδη στο κεφάλαιο, µε όποια µορφή και αν παρουσιάζεται αυτό. Όλοι γνωρίζουµε ότι τουλάχιστον στην Αθήνα, και αλλού, τώρα και στη Θεσσαλονίκη, γίνονται προσπάθειες και στην Πάτρα, και στην Μαγνησία, να υπάρχουν και να αναπτύσσονται αυτά τα διάφορα ιδρύµατα, µη κερδοσκοπικού χαρακτήρα. Τα οποία βέβαια, µπορεί να µην έχουν εντελώς άµεσο κερδοσκοπικό χαρακτήρα, αλλά έχουν έµµεσο κερδοσκοπικό και οικονοµικό και πολιτικό και άλλο χαρακτήρα. Και είναι συγκεκριµένα αυτά. Μπορούµε να µιλήσουµε και για τις ΠΑΕ, για τις ΚΑΕ, για το Πάρκο Ελευθερίας που κι αυτό ροκανίστηκε πλήρως και για το χώρο του Ριζάρη, και για το Γουδί, αλλά και για όλες τις δραστηριότητες που αναπτύσσονται στον Ελαιώνα. Και γνωρίζουµε πολύ καλά σήµερα, ότι δεν είναι λίγοι αυτοί, οι οποίοι δίνουν χρήµατα στο ήµο του Αιγάλεω και σε άλλους ήµους και µε νοµότυπους και µε νόµιµους τρόπους, δεν κάνουν παρανοµία. Παρανοµία είναι ότι το κράτος δεν πήρε απόφαση να εφαρµόσει διάφορα σχέδια και διατάγµατα και αποφάσεις του παρελθόντος. Και βέβαια όλοι µιλάµε για τα 2,5 τετραγωνικά µέτρα πράσινο που αντιστοιχεί σε κάθε κάτοικο της Αττικής. Αλλά πρακτικά, δεν παίρνουµε µέτρα για να αυξηθεί αυτό το πράσινο. Και είναι χαρακτηριστικό, ότι µε βάση τις προτάσεις που γίνονται, στο Ελληνικό θα δηµιουργηθεί µια καινούργια πόλη. Είκοσι χιλιάδων κατοίκων; εκαοχτώ χιλιάδων κατοίκων; Μεγαλύτερη; Μικρότερη; Αλλά θα δηµιουργηθεί µία ακόµη πόλη. Είναι κοινά αποδεκτό, κι εσείς το διατυµπανίζετε ως µηχανικοί, ότι ο σχεδιασµός δεν είναι τίποτε άλλο, παρά η εφαρµογή της πολιτικής στην πράξη. Οι λύσεις, καλύτερες ή χειρότερες, δυστυχώς βρίσκονται στα πλαίσια, τα οποία εξυπηρετούν την επιβαλλόµενη πολιτική. Εποµένως, το πρόβληµα κατά την άποψή µας, δεν είναι µόνο η εξεύρεση της καλύτερης δυνατής λύσης, αλλά µια προσπάθεια, µια συσπείρωση ευρύτερων δυνάµεων για την ανατροπή αυτής της πολιτικής, η οποία καλείται να υπηρετήσει και υπηρετεί, όχι τα συµφέροντα των εργαζοµένων, αλλά τα συµφέροντα των λίγων. Τελειώνοντας, κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, θέλουµε να υπογραµµίσουµε ότι εµείς συµφωνούµε µε αυτή την τοποθέτηση, - νοµίζω ο κύριος εκλερής την έκανε -, που λέει ότι δεν νοείται κράτος δικαίου, που χρησιµοποιεί τη δηµόσια περιουσία, τα δηµόσια αγαθά για να κερδοσκοπεί. Κράτος και αγορά είναι διακεκριµένα, αντίθετα, ασυµφιλίωτα πράγµατα, µε βάση αυτή την έννοια. Γι αυτό βασικές κατευθύνσεις µιας πρότασης για τον χώρο του Ελληνικού, κατά την άποψή µας, θα πρέπει να είναι: 8
Να παραµείνει η κυριότητα του χώρου στο δηµόσιο. Να αποκλειστεί η εκχώρηση πόρων στα Σπάτα. Να αποκλειστεί η πώληση γης, η οικοπεδοποίηση και η οικιστική ανάπτυξη. Επειδή είναι πλούσια η ελληνική γλώσσα, θα χρησιµοποιούσα µια πολύ περιφρονητική φράση τι την έχουν κάνει αυτή την πλούσια γλώσσα, λένε «ήπια οικιστική ανάπτυξη». Τι θα πει ήπια; Μια κατασκευή, είναι κατασκευή. Τι θα πει ήπια δηλαδή; Από χαρτόνι είναι και είναι ήπια; Γιατί, µετά την οικιστική ανάπτυξη, υπάρχουν λειτουργίες, οι οποίες δεν είναι καθόλου ήπιες. Οι χρήσεις γης να είναι συµβατές µε το χαρακτηριστικό του ως µητροπολιτικό πάρκο. Και βέβαια αυτά όλα πρέπει να κατοχυρωθούν θεσµικά. Οι πόροι υλοποίησης και διαχείρισης να εξασφαλιστούν από τον κρατικό προϋπολογισµό. να συσταθεί, κατά την άποψή µας, Φορέας ηµοσίου ικαίου, µε τη συµµετοχή της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, των Φορέων των εργαζοµένων και των επιστηµονικών φορέων. Είµαστε αντίθετοι σε ένα Νοµικό Πρόσωπο Ιδιωτικού ικαίου και στα ιδιωτικοοικονοµικά κριτήρια λειτουργίας του χώρου. Πάντως, χωρίς θεσµοθετηµένη ύπαρξη και καταβολή των πόρων, η συµµετοχή φορέων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, των φορέων των εργαζοµένων και των επιστηµονικών φορέων, θα λειτουργήσει στην ουσία ως άλλοθι. Και θα υποβαθµίσει, θα στρεβλώσει τον ρόλο που πρέπει να παίζουν στη διεκδίκηση λύσης των προβληµάτων των εργαζοµένων. Βασικό είναι το ζήτηµα της ανάπτυξης ενός κινήµατος, που θα παλέψει να µην ιδιωτικοποιηθεί, να µην τσιµεντοποιηθεί αυτός ο χώρος. Που µπορεί και πρέπει, να δώσει µια ανάσα σε όλο το Λεκανοπέδιο. Υπάρχει η δυνατότητα, αν πραγµατικά γίνουν συνένοχοι οι κάτοικοι, όχι µόνο της περιοχής, αλλά όλου του λεκανοπεδίου. Να θυµηθούµε ότι παλαιότερα, στις προτάσεις, όλοι σχεδόν συµφωνούσαµε, ότι πρέπει να µπει και το Εργατικό Κέντρο της Αθήνας, να µπει και η ίδια η ΓΣΕΕ και άλλοι φορείς παναθηναϊκού χαρακτήρα. Και βεβαίως η Τοπική Αυτοδιοίκηση, πρωτοβάθµια και Νοµαρχιακή, οι οργανώσεις των εργαζοµένων. Πρέπει να παίξουν ουσιαστικό ρόλο, να υπερασπιστούν αυτά τα δικαιώµατα των εργαζοµένων. Και πρέπει να δοθεί µια κατηγορηµατική απάντηση σε όλη αυτή την επίθεση, που σηµαίνει καταστροφή µιας περιοχής. Γιατί την ώρα που καταστρέφεται µια περιοχή, τσιµεντοποιείται, έχουµε ήδη απ την άλλη πλευρά, τεράστια αύξηση των κερδών των µεγάλων κατασκευαστικών κυρίως επιχειρήσεων. Και βέβαια εµείς αποκρούουµε αυτόν τον ρεαλισµό της βιωσιµότητας, των κερδών. Χρήµατα υπάρχουν και πρέπει να εξευρεθούν. Κοιτάξτε και αναρωτηθείτε από µόνοι σας: Μια Στέγη Καλατράβα, εκατό δισεκατοµµύρια δραχµές. Αξίζει περισσότερο από το αύριο, επειδή λέµε και για τα παιδιά µας και για τα εγγόνια µας, για το Ελληνικό; Και βέβαια δεν είναι ο υπουργός εδώ, αλλά είναι οι Γραµµατείς -, δυο τρεις ερωτήσεις που κάποια στιγµή θα χρειαστεί να απαντηθούν. Το 1990 93, η κυβέρνηση της Νέας ηµοκρατίας, πέρασε νόµους, Προεδρικά ιατάγµατα και άλλες αποφάσεις, τις οποίες τότε, το ΠΑΣΟΚ, ως αντιπολίτευση, τις θεώρησε αντισυνταγµατικές αυτές τις πράξεις και ότι θα τις καταργούσε µόλις αναλάµβανε την κυβερνητική εξουσία. Το Προεδρικό ιάταγµα για την παραλία του Αγίου Κοσµά, το νόµο για τις µαρίνες, για το Καζίνο του Φλοίσβου κλπ., την τροποποίηση του Ρυθµιστικού Σχεδίου της Αθήνας. Όταν το ΠΑΣΟΚ έγινε κυβέρνηση, όχι µόνο δεν τους κατάργησε, αλλά τους εκσυγχρόνισε και πρόσθεσε µετά, µε αφορµή τους Ολυµπιακούς Αγώνες, διάφορους άλλους νόµους. Σήµερα, έχουµε κυβέρνηση της Νέας ηµοκρατίας. Πριν από τις εκλογές, ο σηµερινός πρωθυπουργός υποσχέθηκε, µε βάση αυτά που γράφουν οι εφηµερίδες, και δεν νοµίζω να λένε ψέµατα, - το είπε και ο κύριος Γενικός Γραµµατέας -, ότι εκεί θα µείνει σκέτο Μητροπολιτικό Πάρκο, σκέτο πράσινο. εν θα οικοπεδοποιηθεί. Τελικά, τι θα γίνει; Πάντως, έτσι κι αλλιώς, για να γίνει αυτό που λέει και η Ηµερίδα, για να µην οικοπεδοποιηθεί, χρειάζεται εκτός απ την πολιτική βούληση, η κινητοποίηση όσο γίνεται περισσότερων ανθρώπων και φορέων. Με αυτές τις σκέψεις, ευχόµαστε καλή επιτυχία στις εργασίες σας. 9
Χαιρετισµός του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ Στην Ηµερίδα του ΤΕΕ ΑΕΡΟ ΡΟΜΙΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ- ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΟ ΠΑΡΚΟ ΠΡΑΣΙΝΟΥ Αλ. Φλαµπουράρης, Μέλος Κεντρικής Επιτροπής και Πολ. Γραµµατείας Κυρίες και κύριοι, κύριοι συνάδελφοι, σκεπτόµουν πώς θα πρέπει να είναι ένας πεντάλεπτος χαιρετισµός. Έριξα µια µατιά στις εισηγήσεις, όσες είναι µέσα στο φάκελο. Νοµίζω ότι σε µεγάλο βαθµό ανταποκρίνονται στις προσδοκίες των κατοίκων και απαντούν σε κρίσιµα προβλήµατα που έχουν σχέση µε το πώς πρέπει να δει κανείς το πάρκο, το µητροπολιτικό πάρκο, το Ελληνικό, µέσα στα πλαίσια της συνολικής ανάπτυξης της Αθήνας και ευρύτερα της Αττικής. Αυτό που ήθελα να πω εγώ, σαν εκπρόσωπος του Συνασπισµού, και να θυµίσω και να το θυµίσω, γιατί πρέπει να συνοµολογήσουµε ότι πρέπει να αποκρουσθεί, πρέπει να αντιµετωπισθεί είναι µια λογική, η οποία έχει επικρατήσει τα τελευταία χρόνια. Είναι αυτό που είπε η Πρόεδρος της Νοµαρχιακής Αυτοδιοίκησης, η λογική της αντιπαροχής, η οποία, ενώ µετά το 1950 επικράτησε στην ιδιωτική, σε εισαγωγικά, πρωτοβουλία για να αντιµετωπίσει, πάλι σε εισαγωγικά, το πρόβληµα της κατοικίας στην Αθήνα και µετά σε όλη την Ελλάδα, τα τελευταία χρόνια, αυτή η µέθοδος, η καταστροφική όπως ειπώθηκε, δυστυχώς έχει µπει και αντιµετωπίζει προβλήµατα και δηµόσιας γης και περιβάλλοντος. ηλαδή η λογική της αντιπαροχής, πέρασε και στο ηµόσιο. Και έτσι βλέπουµε, ότι αυτή η λογική παραχώρησε όλες τις παραλίες για ογδόντα και εκατό χρόνια, µε τη µέθοδο της αντιπαροχής, στην ιδιωτική πρωτοβουλία. Αυτή η λογική, για πάρα πολλά πράγµατα, έχει επικρατήσει. Η οποία, αν δεν αποκρουσθεί, νοµίζω ότι δεν θα µπορούµε να ανταποκριθούµε στις ανάγκες και του περιβάλλοντος και της ποιότητας της ζωής που πρέπει να έχουν οι κάτοικοι της Αττικής, αλλά και της ίδιας της ανάγκης να υπάρξει ζωή στην προοπτική της. Μέσα απ αυτή τη λογική πρέπει να δούµε και το Ελληνικό, συνάδελφοι και συναδέλφισσες. Το Ελληνικό, δεν µπορεί να αξιοποιηθεί σε εισαγωγικά, δια της µεθόδου της αντιπαροχής. Οι κάθε διεθνείς διαγωνισµοί, έχουν κάποια πλαίσια, τα οποία τους δίνονται για να γίνουν οι µελέτες. Αν το πλαίσιο, π.χ. που δόθηκε από την προηγούµενη κυβέρνηση και όπως γνωρίζουµε όλοι ήταν αυτό- ότι πρέπει να γίνουν κατοικίες υψηλών προδιαγραφών- πρέπει να γίνουν καταστήµατα, να γίνουν µεγαλοκινηµατογράφοι, είναι λογικό ότι όποια πρόταση έχει έρθει, η οποία αξιοποιεί καλύτερα αυτές τις προδιαγραφές, δεν µπορεί να ικανοποιεί. ιότι, η καλύτερη µελέτη να είναι, όταν τα χίλια στρέµµατα γίνουν κατοικίες, και η επιλογή είναι να µη γίνουν κατοικίες, καταλαβαίνετε ότι δεν µπορεί να γίνει δεκτή. Εµείς λοιπόν, από την αρχή είχαµε αντιταχθεί σ αυτή τη λογική. Σας θυµίζω τα ΕΛΤΑ. Είχαµε αντιταχθεί στη λογική που επικράτησε για τη χωροθέτηση των έργων της Ολυµπιάδας. Μια λογική, η οποία δεν κινιόταν στην αξιοποίηση της κατάστασης µέσα στο λεκανοπέδιο, ούτως ώστε να εντάξει τους Ολυµπιακούς Αγώνες µέσα στον ιστό της πόλης. Αλλά αυτό που επικράτησε ήταν, όποιος ελεύθερος χώρος υπήρχε, έπρεπε να γεµίσει, για να αξιοποιήσει τους ελεύθερους χώρους κατ αυτόν τον τρόπο. Είχαµε αντιταχθεί λοιπόν και στο Ελληνικό. Είχαµε υποστηρίξει να γίνει µητροπολιτικό πάρκο και σε όλους είναι γνωστό και δεν νοµίζω ότι µπορεί να γίνει η παρανόηση ή η παράφραση, ότι Μητροπολιτικό Πάρκο µπορεί να υπάρξει µε δέκα χιλιάδες κατοικίες. Αυτό νοµίζω ότι δεν µπορεί να γίνει αποδεκτό και πρέπει να αποκρουσθεί, αλλά και από την κοινή λογική. Μ αυτή την έννοια λοιπόν, δεν µπορούµε να δεχτούµε και τη λογική της αντιπαροχής σ αυτή την περίπτωση. Απ ό,τι θυµάµαι, µία, δεν ξέρω αν είναι ακριβής, µελέτη, η οποία υπήρξε για την διαµόρφωση του Μητροπολιτικού Πάρκου, µου φαίνεται ότι ανεβάζει το κόστος σε περίπου 500 ή 600 εκατοµµύρια Ευρώ. Και ένα δισεκατοµµύριο Ευρώ, θα έλεγα εγώ, ότι µπορεί να ανέβει το κόστος, για να αξιοποιηθεί πραγµατικά το Ελληνικό ως πνεύµονας όλης της Αττικής. 10
Σας θυµίζω µόνο, - για όσους δεν ξέρετε -, ότι το κόστος µέχρι σήµερα της ασφάλειας των Ολυµπιακών Έργων έχει υπερβεί το ένα δισεκατοµµύριο Ευρώ. Θέλω να πω λοιπόν µ αυτό, ότι η εξοικονόµηση των πόρων και πού οι πόροι θα κατευθυνθούν, είναι και θέµα πολιτικών επιλογών. Τελειώνω λοιπόν λέγοντας, για να µη καταχραστώ και τον χρόνο σας µέσα στα πέντε λεπτά, ότι εµείς υποστηρίζουµε την άποψη των ήµων, αλλά και αυτά που είπε η Πρόεδρος της Νοµαρχιακής Αυτοδιοίκησης, ότι το Ελληνικό θέλουµε να γίνει Μητροπολιτικό Πάρκο, να µην αξιοποιηθεί για οικοδοµικές και κερδοσκοπικές δραστηριότητες, να διαµορφωθεί και να συγκροτηθεί αµέσως ο Φορέας ιαχείρισης µε συµµετοχή εντονότατη και των ήµων και της Αυτοδιοίκησης, αλλά και περιβαλλοντικών οργανώσεων και άλλων κοινωνικών οργανώσεων. Και καλούµε την κυβέρνηση και κυρίως τους κατοίκους του Λεκανοπεδίου, να διεκδικήσουν αυτό το αίτηµα, γιατί είναι αίτηµα και για αυτούς που ζουν στην περιοχή και για όλους τους Αθηναίους και κυρίως για τα παιδιά µας. Ευχαριστώ. 11
ΗΜΕΡΙ Α ΑΕΡΟ ΡΟΜΙΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ: ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΟ ΠΑΡΚΟ ΠΡΑΣΙΝΟΥ Χαιρετισµός Αναπληρωτή Νοµάρχη Αθηνών κ. Χάρη Πασβαντίδη Κυρίες και κύριοι, θα είµαι πραγµατικά λακωνικός. Από την πρώτη θητεία του, το Νοµαρχιακό Συµβούλιο των Αθηνών, που εξελέγη µε την βούληση του λαού της Αθήνας, και υπό την ηγεσία δύο ανθρώπων που παρευρίσκονται εδώ, του κυρίου Κουλουµπή και του κυρίου Ευσταθιάδη, και από την παρουσίαση που έκανε ο καθηγητής Βασενχόφεν στο Νοµαρχιακό Συµβούλιο, είχε µία σταθερή και ξεκάθαρη άποψη. Ούτε µία σπιθαµή από τον χώρο του Ελληνικού, για οικοπεδοποίηση. Είναι το τρίτο Αιρετό Νοµαρχιακό Συµβούλιο, και αυτή η θέση δεν έχει αλλάξει ούτε κατά κεραία. εν θα αναλύσω τους λόγους, γιατί θα ήταν σαν να κόµιζα γλαύκα εις Αθήνας. Είναι σε όλους σας γνωστοί οι λόγοι, για τους οποίους πρέπει εκεί όλη η έκταση να γίνει µητροπολιτικό πάρκο. Επειδή η κυβέρνηση, η καινούργια κυβέρνηση, όπως είπε ο κύριος Γενικός, µελετά τώρα το θέµα των χιλίων στρεµµάτων, θα πρέπει µαζί µε τις ευχές µας για καλή επιτυχία στο έργο του, να του υποµνήσουµε δύο δεσµεύσεις. Οι οποίες έγιναν προεκλογικά. Μία γενική και µία ειδική. Η ειδική αφορά την καθαρή θέση του σηµερινού πρωθυπουργού και τότε αρχηγού της αξιωµατικής αντιπολίτευσης, στον ήµο Αργυρούπολης, όπου σε αναφορά του για το σχετικό θέµα, είπε ότι το ζήτηµα ή το δίληµµα «τσιµέντο ή πράσινο», είναι λυµένο. Και ότι µόνο για αθλοπαιδιές ή πολιτιστικούς σκοπούς µπορεί να υπάρξει οποιαδήποτε χρησιµοποίηση γης. Και η δεύτερη δέσµευση που πρέπει να λάβει υπόψη της η κυβέρνηση, είναι η γενική δέσµευση. Μια και αναφερόµεθα στην οικονοµική πλευρά του ζητήµατος και στην έλλειψη πόρων. Και αυτή είναι ότι πολλές φορές ακούσαµε, κατά την προεκλογική περίοδο, ότι κατασπαταλώνται πόροι σε αυτό τον τόπο και ότι αυτοί οι πόροι που απορροφώνται από την Ευρωπαϊκή Ένωση είναι πολύ λίγοι. Ιδού λοιπόν η Ρόδος για την κυβέρνηση, που σήµερα έχει την ευθύνη της διακυβέρνησης του τόπου, να µας αποδείξει ότι όσα ελέγοντο προεκλογικώς θα γίνουν πράξη µετεκλογικώς, µε αυτή την γενναία πράγµατι απόφαση, για ούτε ένα µέτρο, ούτε µία σπιθαµή για χτίσιµο στο µητροπολιτικό πάρκο Ελληνικού. Όπως προβλέπουν οι νόµοι, οι θεσµοί και οι παραδόσεις σ αυτόν τον τόπο, το Τεχνικό Επιµελητήριο, έχει το προνόµιο, αλλά και την µεγάλη ευθύνη, να παίρνει ενεργά µέρος σε τέτοιες διαδικασίες, και δη στην κορυφαία, που είναι το πάρκο Ελληνικού. Το ίδιο ισχύει και για την Αυτοδιοίκηση. Και ειδικότερα για την Νοµαρχιακή Αυτοδιοίκηση, η οποία κατ εξοχήν έχει λόγο και ρόλο στο ζήτηµα αυτό. Αφού το έργο είναι αφ ενός µεν διαδηµοτικό, αφ ετέρου δε καλύπτει το σύνολο του λεκανοπεδίου της Αττικής. Όπως λοιπόν, όταν κυβερνούσε το κόµµα, µε το οποίο ιδεολογικά είµαστε ταυτισµένοι, είχαµε την ξεκάθαρη θέση ότι δεν θα δώσουµε κανένα µέτρο για οικόπεδο, την ίδια θέση εξακολουθούµε να έχουµε και σήµερα, και γι αυτήν θα αγωνιστούµε. Γιατί τίποτα δεν έχει δοθεί χάρισµα. Και καλές είναι όλες αυτέ οι συσκέψεις, οι συνεδριάσεις, τα συµβούλια, αλλά θα πρέπει κάποια στιγµή, όταν δούµε ότι τα πράγµατα δεν παίρνουν το σωστό δρόµο, να είµαστε έτοιµοι για αγωνιστικές κινητοποιήσεις. Ευχαριστώ πολύ και θέλω να σας πω ότι ο κύριος Νοµάρχης, ο κύριος Σγουρός δεν είναι σήµερα εδώ, γιατί βρίσκεται στο Κίεβο της Ουκρανίας. Ευχαριστώ. 12