Φέτος συμπληρώθηκαν 66 χρόνια από εκείνη την κυριακή του 1952

Φίλες και φίλοι, συντρόφισσες και σύντροφοι Φέτος συμπληρώθηκαν 66 χρόνια από εκείνη την κυριακή του 1952 όταν το μετεμφυλιακό κράτος με την κεντρωα κυβέρνηση εκτέλεσε τον Νίκο Μπελογιάννη και τους συντρόφους του Νίκο Καλούμενο, Δημήτη Μπάτση και Ηλία Αργυριάδη. Ηταν ξημερώματα κυριακής, δεν είχε ακόμα βγει ο ήλιος. Ουτε οι Ναζί δεν έκαναν εκτελέσεις μέρα Κυριακή. Τετοιο ήταν το μίσος του αστικού κράτους για τον Μπελογιάννη, για τους κομμουνιστές, για το κόμμα που τους γέννησε, το ΚΚΕ. Φέτος όπως και κάθε χρόνο ως τώρα, το ΚΚΕ έκανε μια ολόκληρη σειρά εκδηλώσεων για να τιμήσει τον κομμουνιστή ήρωα Μπελογιάννη. Από ένα καπρίτσιο του ημερολογίου έτυχε εδώ στην Αμαλιάδα να μαζευόμαστε σήμερα 21 Απρίλη. Πόσο μεγάλη αντίφαση σημερα, στην επέτειο του πραξικοπήματος που έφερε την Χούντα στην χώρα μας να ερχόμαστε να τιμήσουμε το Νίκο Μπελλογιάνη. Τον Νίκο που ήταν και είναι κόκκινο πανί για κάθε νοσταλγό της Χούντας. Το συντροφο που με τη ζωή και το θάνατό του ενσάρκωσε όλα αυτά που φοβάται και μισεί η αστική τάξη της χώρας μας και το πολιτικό της προσωπικό, είτε με φασιστικό είτε με δημοκρατικό προσωπο. Πόσο μένος να ξυπνά η σημερινή μας συγκέντρωση στους κάθε λογής κύρηκες της υποταγής; Σε αυτούς που μας μιλάνε στην γλώσσα του δήθεν ρεαλισμού για την αιωνιότητα του καπιταλισμού, τους μονόδρομους της δικιάς τους ανάπτυξης, τις θυσίες που πρέπει να κάνουμε για να σωθεί το σύγχρονο κράτος και η εξουσία των μονοπωλίων. Ας αφρίζουν λοιπόν οι εχθροί του μέλλοντος. Του μέλλοντος που θα έρθει θέλουν δεν θέλουν. Ας αραδιάζουν τα αντικομμουνιστικά τους

κείμενα για το ΚΚΕ, τον Μπελογιάννη, όλους τους ήρωες του κινηματος μας. Όσο αυτοί μαίνονται τόσο εμείς θα εντείνουμε την δουλειά μας για να είμαστε αντάξιοι αυτής της βαριάς κληρονομιάς. Όσο στοχεύουν τα πυρά τους στο ΚΚΕ έχουμε άλλη μια ισχυρή απόδειξη για το ποιός φοβάται ποιόν στην Ελλάδα. Οι πολιτικοί αντίπαλοι του ΚΚΕ, επαναλαμβανουν με κάθε ευκαιρία, ότι η πρόταση του ΚΚΕ, το πρόγραμμά του, είναι ανέφικτο και ουτοπικό. Δηθεν αγανακτούν που δεν τρέχουμε κι εμείς για μια θέση σε κάποια κυβέρνηση αριστερή ή αριστερούτσικη στο έδαφος του καπιταλισμού. Εμείς όμως ξέρουμε ότι η ιστορία δεν θα περιμένει, το μέλλον θα έρθει. Τα λόγια τους στα αυτιά μας αντηχούν τον σκοταδισμό, τον φόβο και την άρνηση ενός συστήματος που σαπίζει. Την αγωνία του εκμεταλλευτή να διατηρησει την εκμετάλλευση αιωνίως. Εδώ στην Αμαλιάδα έχουμε πολλές φορές μιλήσει για τις αρετές του συντρόφου μας Νίκου Μπελογιάννη. Μια από αυτές ήταν η επιστημονική ανάλυση της πραγματικότητας ακόμα και στις πιο δύκολες ώρες, μέσα στις φυλακές, μέσα στις μεγαλύτερες αντιξοότητες. Από αυτόν κι εμείς διδασκόμαστε και στις σημερινές συνθήκες με τέτοιον τρόπο, απαλλαγμένοι από το δέος που γεννά η άγνοια, πρέπει να δούμε την πραγματικότητα, τις πολιτικές εξελίξεις, τον ρόλο που καλούμαστε να παίξουμε. Πολλές φορές στις περιοδείες και τις εξορμήσεις που κάνουν τα μέλη και οι φίλοι του ΚΚΕ συναντάμε στον κόσμο της περιοχής μας φόβο. Φόβο για τον πόλεμο με την Τουρκία, φόβο για το αβέβαιο μέλλον των νέων εργαζόμενων, φόβο για τα μετρα που θα έρθουν, φόβο από τους συνταξιούχους για νέες περικοπές, φόβο από την αγροτιά ότι δεν θα βγει η χρονιά, από τους μαγαζάτορες που βλεπουν την αγορά

βυθισμένη, από τους εργαζόμενους και αυτοαπασχολούμενους στα τουριστικά επαγέλλματα για την τουριστική σεζόν και πάει λέγοντας. Και το ερώτημα τίθεται: και τί να κανουμε; ποιά πρέπει είναι η αντίδρασή μας απέναντι σε όλα αυτά; Μπορούμε να κάνουμε κάτι ή μήπως είμαστε ανήμποροι; Πώς ο ελληνικός λαός θα προστατέψει τον εαυτό του, την οικογένειά του από τα όρνεα που λέγονται κυβέρνηση, ΕΕ, ΗΠΑ, ΝΑΤΟ; Δεν υπήρχε και δεν υπάρχει περιθώριο ο λαός να είναι παρατηρητής, να δώσει κι άλλες ευκαιρίες. Δεν θα προπεράσουν οι εξελίξεις αν κλείσουμε τα μάτια για λίγο. Ο λαός μας δεν έχει παρά να επιλέξει έναν δρόμο: το δρόμο του αγώνα για την ζωή και τα δικαιώματά του. Μπροστά μας έχουμε την εργατική πρωτομαγιά που φέτος στο φόντο της απειλής ενός πολέμου αποκτά ιδιαίτερη βαρύτητα. Κάθε εργάτης να παλέψει ώστε το σωματείο του να βρεθεί στον δρόμο, με αγωνιστικές αποφάσεις, με ταξικό περιεχόμενο. Σε αυτές τις κρίσιμες ώρες αυτό που μετράει είναι η ένταση της λαϊκής επαγρύπνησης και της πάλης ενάντια στα βρώμικα σχέδια στη περιοχή. Σύντροφοι και συντρόφισσες, φίλες και φίλοι Το ελληνικό κεφάλαιο προσδοκεί να βγάλει μεγάλα κέρδη από την εκμετάλλευση της εργατικής τάξης της χώρας μας, από το ξεζούμισμα ολόκληρου του λαού. Γι αυτό αλλωστε και έχει αναθέσει στην σημερινή Κυβέρνηση την αποστολή για λογαριασμό του, αποστολή που με ζήλο υλοποιεί. Οι πανηγυρισμοί πέρι "καθαρής εξόδου" από τα μνημόνια από τον πρωθυπουργο στο καστελόριζο δεν πείθουν. Όπως πολύ καλά έχουμε μάθει τα τελευταία χρόνια το σφράγισμα οποιασδήποτε συμφωνίας με τους λεγόμενους "εταίρους", και τους λοιπούς

δανειστές, απαιτεί αιματηρά μέτρα από τον λαό που πάντα πληρώνει το τίμημα. Είτε μιλάμε για «Συνεχή υλοποίηση των μεταρρυθμίσεων» (Πολ Τόμσεν ΔΝΤ), είτε για «Πρόγραμμα μεταμνημονιακής παρακολούθησης» με «κάποιους όρους» όπως λέει η κυβέρνηση δια στόματος Τσακαλώτου, είτε όπως αλλιώς σκαρφιστεί να τα ονομάσει η κυβερνηση, ο ΣΕΒ ή το κουαρτέτο που μαζί σχεδιάζουν το "πακέτο της επόμενης μέρας" το σίγουρο είναι ότι υπάρχει πλειάδα προαποφασισμένων αντιλαικών μέτρων που μας περιμένει στην γωνία και που θα έρθουν για να ικανοποιήσουν δανειστές και αστική τάξη και θα προστεθούν σε αυτά που ήδη έχουν αποφασιστεί. Και αυτό θέλουν δεν θέλουν είναι απλά μια παράταση του μνημονίου. Για να συνεχίσει ο λαός να αποπληρώνει ένα χρέος που δεν δημιούργησε αυτός. Για να πληρωσει την καπιταλιστική ανάπτυξη ο λαός μας, που θα του ζητηθεί να συνεχίσει να κάνει κι άλλες ακόμα θυσίες. Οι θυσίες που η αστική τάξη της χώρας μας και η κυβέρνησή της ζητά από τον λαό να κάνει δεν σταματούν εδώ. Με το ένα χέρι σχεδιάζουν τα αντιλαϊκά μέτρα και με το άλλο σχεδιάζουν την με στρατιωτικά μέτρα εξυπηρέτηση των συμφερόντων του κεφαλαίου. Μετά και την πρόσφατη προκήρυξη των εθνικών εκλογών στην Τουρκία η κυβέρνηση εντείνει ακόμα περισσότερο την ρητορεία του εφησυχασμού που έχει υιοθετήσει εξ αρχής. Η Τουρκική επιθετικότητα απέναντι στην Ελλάδα αλλά και στην Κύπρο παρουσιάζεται σαν ένα εσωτερικής κατανάλωσης προεκλογικό τερτίπι του πρωθυπουργού της Τουρκίας. Οι φόβοι για "εξήντα μέρες έντασης", μέχρι τις κάλπες

υποννοούν ακριβώς αυτό το σενάριο. Ενώ ταυτόχρονα λένε πως ελπίζουν ότι με την λήξη των εκλογών θα εκτονωθεί η ένταση. Αποκρύπτουν από τον ελληνικό λαό την βασική αλήθεια που υπάρχει πίσω από το σκηνικό έντασης με την Τουρκία, τα επεισόδια στο Αιγαίο αλλά και την γενικευμένα επιθετική πολιτική της Τουρκίας απέναντι στις γείτονες χώρες. Οτι, δηλαδή, αντανακλούν τις διεκδικήσεις της τουρκικής αστικής τάξης στο Αιγαίο, όπως και στην Κύπρο, που σχετίζονται με τους υδρογονάθρακες. Ότι πρόκειται για πάγιες και σταθερές επιλογές της τουρκικής αστικής τάξης, που όχι μόνο δεν θα αλλάξουν με την έλευση και την πάροδο των εκλογών στην Τουρκία αλλά που συνεχώς θα οξύνονται στο φόντο των ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων και ανταγωνισμών στην ευρύτερη περιοχή. Η γραμμή αυτή που θέλει την τουρκική επιθετικότητα να είναι απλά επικοινωνιακό εσωτερικού χαρακτήρα ζήτημα της Τουρκίας έχει σαν στόχο να καθιερώσει τον εφησυχασμό στην συνείδηση του λαού, να ρίξει στάχτη στα μάτια για τα πραγματικα αίτια. Ταυτόχρονα αποκρύπτει πλήρως τις ευθύνες της ελληνικής αστικής τάξης και της κυβέρνησης, που σπέρνει αυταπάτες για ευρωνατοικές «εγγυήσεις» στην υπεράσπιση συνόρων και κυριαρχικών δικαιωμάτων, την ίδια ώρα που βαθαίνει η ελληνική εμπλοκή στους ανταγωνισμούς. Πόσα ακούσαμε και διαβάσαμε για τα "καμάρια του Αμερικανικού πολεμικού Ναυτικού", την ασφάλεια και τις εγγυήσεις που παρέχουν οι συμμαχικές δυνάμεις του ΝΑΤΟ. Ο Ελληνικός λαός χρωστά στον εαυτό του να μην ξεχνα ποια ακριβώς ασφάλεια μας παρέχει το ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ Θυμόμαστε το ρόλο ΗΠΑ - ΝΑΤΟ στη δικτατορία 67-74 και την τουρκική εισβολή στην Κύπρο!

θυμόμαστε το ρόλο τους, μαζί και της ΕΕ, στα διχοτομικά "σχέδια Ανάν". Θυμόμαστε ότι η παρουσία του ΝΑΤΟ σε οποιαδήποτε περιοχή της γης είναι συνδεμένη με τον πόλεμο και το ματοκύλισμα των λαών για την υπεράσπιση οικονομικών συμφερόντων. «ΝΑΤΟ σημαίνει Χούντες και πολέμοι» φωνάζουμε στα αντιπολεμικά συλλαλητήρια και όχι άδικα. Με αφορμή την άσκηση του Ηνίοχου αλλά και τις γενικότερες ανακατατάξεις στην Ελλάδα για τις οποίες η κυβέρνηση πανηγυρίζει βαφτίζοντας την ολοένα και βαθύτερη εμπλοκή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς πολεμικούς σχεδιασμούς ως γεωστρατηγική αναβάθμιση. Η αναβάθμιση αυτή έχει γεμίσει όλη την Ελλάδα με στρατόπεδα και ΝΑΤΟικές βάσεις. Από που να ξεκινήσεις και που να τελειώσεις; από την Σούδα από που ανεφοδιάζονται τα βομβαρδιστικά για να βομβαρδισουν τους λαούς τηςπεριοχής; τη νέα βάση στη Σύρο; το Άκτιο; την Λάρισα με την εγκατάσταση μη επαμδρωμένων αεροσκαφών drones εκεί; την καινούργια αμερικανική βάση ελικοπτέρων στην Αλεξανδρούπολη; την ΝΑΤΟική αρμαδα που ειναι ανεπτυγμενη στο Ανατολικό Αιγαίο; Και φυσικά η περιοχή μας δεν μπορούσε να μείνει ανέγγιχτη από τα ιμπεριαλιστικά σχέδια. Έχουμε εδώ δίπλα μας τον Άραξο με τα πυρηνικά και την Ανδραβίδα με τον αναβαθμισμένο ρόλο που της επιφυλάσσουν. Η τουρκική επιθετικότητα αυξάνεται παράλληλα και σε συνάρτηση με τη συνολική όξυνση των ανταγωνισμών στην περιοχή, όπου ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, στη σύγκρουσή τους με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, όπως η Ρωσία, η Κίνα αιματοκυλούν τους λαούς και ανοίγουν το ζήτημα της αλλαγής και της επαναχάραξης συνόρων.

Κομμάτι αυτού του πολύπλευρου παζαριού, που βυθίζει όλο και πιο βαθιά στη δίνη του ιμπεριαλιστικού πολέμου τους λαούς της περιοχής και προκαλεί μεγάλα «διλήμματα» και ανακατατάξεις στις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, είναι και οι κινήσεις της Τουρκίας: Η εισβολή στη Συρία, όπως και προηγούμενα στο Ιράκ, όπου διατηρεί στρατό, η αμφισβήτηση της Συνθήκης της Λοζάνης, οι προκλήσεις σε Αιγαίο και κυπριακή ΑΟΖ. Φυσικά το κουβάρι των ανταγωνισμών και των διαπραγματεύσεων είναι δαιδαλώδες και πολύπλοκο και δεν μπορούμε να δούμε τις ελληνοτουρκικές σχέσεις αποκομμένες από αυτό. Τέτοιο ρόλο παίζουν οι συνολικότερες διαπραγματευσεις Τουρκίας ΕΕ, αλλά και η πρασπάθεια μέσα στην δίνη αυτών των εξελίξεων να αποτραπούν περεταίρω συμμαχίες, (όπως αυτή της Τουρκίας με την Ρωσία) Χωρίς να μπερδεύεται από τους χειρισμούς των αστικών επιτελείων Ελλάδας και Τουρκίας, όποια κι αν είναι η πραγματική αιτία για την οποία ο Ερντογάν επέλεξε να επισπεύσει τις εκλογές, ο λαός χρειάζεται να δει καθαρά τον καμβά πάνω στον οποίον γράφονται οι εξελίξεις που δεν είναι άλλος από τους ανταγωνισμούς και τα συμφέροντα των αστικών τάξεων της περιοχής. Αυτοί είναι η μήτρα των αρνητικών εξελίξεων για τους λαους της περιοχής μας. Αυτοί είναι που πρέπει να μπουν στο στόχαστρο της πάλης των λαών. Το κόμμα μας στην Ηλεία αλλά και σε ολόκληρη την Ελλάδα από την πρώτη στιγμή πρωτοστάτησε στην ενημέρωση του λαού για τους κινδυνους στους οποίους μπαίνει η χώρα μας. Για τους κινδύνους στους οποίους η κυβέρνηση βάζει την χωρα μας με την επιλογή της να δίνει γη και νερό σε ΝΑΤΟ και ΗΠΑ, να δενει σφιχτα την Ελλάδα στο άρμα του ιμπεριαλιστικού πολέμου. Πρωτοστατησε στην αφύπνιση και διοργάνωση συγκεντρώσεων και συλλαλητηρίων, πικετοφοριών, εξορμήσεων, μικρών ή μεγαλύτερων συζητήσεων με τον λαό της περιοχής. Την μέρα που οι ΗΠΑ-Βρετανία και Γαλλία

εξαπέλυαν την προσφατη πυραυλική επίθεση στο Ιραν, το ΚΚΕ είχε οργανώσει συλλαλητήρια σε όλη την Ελλάδα προβλέποντας το επερχόμενο χτύπημα Η παγίδα του εθνικισμού έχει στηθεί ορθάνοιχτη, ο λαός δεν πρέπει να πέσει μέσα. Η αστική κυβέρνηση και σύσσωμα τα κόμματα της αντιπολίτευσης ζητούν, απαιτούν, θεωρούν αυτονόητη την υποστήριξή τους από τον Ελληνικό λαό. Εδώ όμως πρέπει να τους χαλάσουμε τα σχεδια. Δεν θα γίνει η εργατική τάξη σημαιοφόρος ξένων συμφερόντων. Το ελληνικό κεφάλαιο τώρα όπως και σε όλους τους προηγούμενους πολέμους δεν θα διστάσει να ρίξει τα παιδιά των εργατών, φτωχών αγροτών και αυτοαπασχολούμενων της πόλης στην μηχανή του κιμά που λέγεται ιμπεριαλιστικός πόλεμος. «Να σκοτώνονται οι λαοί για τ αφέντη το φαϊ». Εμείς, ο λαός αυτής της χώρας οφείλουμε να προστατέψουμε και θα προστατέψουμε την εδαφική ακεραιότητα της πατρίδας όπως το έκαναν και οι πολιτικοί μας πρόγονοι, οι συντροφοί μας του ΚΚΕ που από την πρώτη στιγμή στρατευτηκαν πολέμησαν τον κατακτητή. Το ΚΚΕ ίδρυσε το ΕΑΜ και τον ΕΛΑΣ, την ΕΠΟΝ, τις αντιστασιακών οργανώσεων που έγραψαν την ιστορία της ΕΑΜικήε εθνικής αντίστασης, την ώρα που η τοτε κυβέρνηση ειχε εγκαταλείψει το πλοίο και παρακολουθούσε τις εξελίξεις από την Αίγυπτο. Η πείρα υπάρχει και λέει «μάχη για την υπεράσπιση της πατρίδας - καμία εμπιστοσύνη στην αστική κυβερνηση» Γι αυτή την πείρα έζησαν και πέθαναν οι σύντροφοι που σημερα τιμάμε. Στο πρόσωπό τους τιμάμε τους χιλιάδες που αφιέρωσαν την υπαρξή τους κι έδωσαν την ζωή τους για την πιο όμορφη και μεγάλη υπόθεση.

Η πείρα μας λέει ότι αργά η γρήγορα η εργατική τάξη, ο λαός στο συνολό του θα βρεθεί σε ένα σταυροδρόμι: να επιλέξει αν θα θυσιαστεί για τα συμφέροντα του κεφαλαίου ή αν θα παλέψει για τα δικά του συμφέροντα. Εμείς αντιμετωπίζουμε αυτή την προοπτικη χωρίς φόβο γιατί ξέρουμε ότι οι πιο μεγάλες σελίδες στην ιστορία μας δεν έχουν γραφτεί ακόμα. Η σιγουριά μας πατάει πάνω στην στέρεη βάση της κοσμοθεωρίας μας, έχει ατσαλωθεί με την πείρα των μαχών που έχει δώσει το κομμουνιστικό κίνημα όπου γης, τις νίκες και τις ήττες του, τα λάθη και τα επιτυχίες του. Σήμερα η εργατική τάξη παράγει πλούτο αμύθητο και αυτή ζει με ψίχουλα. Παράγει τα πάντα και δεν έχει σχεδόν τίποτα. Αντίθετα τον πλούτο αυτό τον καρπώνεται νόμιμα ένα μικρο μερίδιο της κοινωνίας, που κρατά στα χερια του τα μέσα παραγωγής. Αυτή η νόμιμη εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο με στόχο το κέρδος είναι η μεγάλη διαφορά του καπιταλισμού με τον σοσιαλισμό κομμουνισμό. Η οικονομία και η κοινωνία σημερα καταδυναστεύεται από το κυνήγι του κέρδους. Αυτό καθορίζει τα πάντα. Το ψωμί δεν ψήνεται για να γεμίσει τα στομάχια μας αλλά για να δώσει κέρδρος. Όλα όσα παράγει η κοινωνία παράγονται για να πουληθούν και να αποφέρουν κερδη κι όχι για να καλύψουν ανάγκες. Με αυτό το στόχο εξελίσσεται και η επιστήμη, και η έρευνα, ετσι κινείται η ζωή μας. Για το κέρδος των καπιταλιστών δεν έχουμε παιδεία, υγεία, ελεύθερο χρόνο, αξιοπρεπή ζωή, ειρήνη. Για το κέρδος των καπιταλιστών μένουν απούλητα τα προιόντα των αγροτών, ή πουλιούνται φθηνά για να κερδοφορησουν οι καπιταλιστές της μεταποίησης και του εμπορίου. Για το κέρδος των καπιταλιστών κόβονται μισθοί και συντάξεις, μπαίνουν φόροι επί φόρων, ισοπεδόνωνται οι μικροεπαγγελματίες. Για το κέρδος των καπιταλιστών πληρώνουμε το ένα μνημόνιο μετα το άλλο. Για το κέρδος των καπιταλιστών θα σύρουν τους λαους της περιοχής σε έναν ακόμα πόλεμο. Κι ας μην ξεχνάμε πως όλα αυτά κόπιασε σκληρά για να τα πετύχει η αριστερη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ μαζί με τους ΑΝΕΛ.

Εμείς με αυτό το κέρδος πρέπει να ξεμπερδέψουμε. Η κοινωνία να παράγει για να καλύπτει τις ανάγκες τις. Να έχει παιδεία υγεία, προσβαση στις τέχνες και στον αθλητισμό, ελευθερο χρόνο, εγκαταστασεις, σπίτια, σχολεία, να έχει ειρήνη και να μην ζει με τον φοβο του πολέμου ή της πείνας. Τότε μόνο θα ανοίξει τα φτερά της η ανθρωπότητα και θα διαπιστώσουμε πως σημερα ζούμε μια εποχή σαπίλας και παρακμής, που χαλιναγωγεί την δυνατότητα του ανθρώπου για ευημερια και πρόοδο. Ξέρουμε ότι το έργο που έχουμε μπροστά μας δεν είναι απλό, ούτε εύκολο, σε μας όμως πέφτει ο κλήρος. Να μην αφήσουμε να πάνε χαμένοι οι αγώνες και οι ζωές όσων αφιερώθηκαν στην ιδέα του κομμουνισμού, σε όσους έδωσαν τις ζωές τους «Για να φτιάξουμε έναν κόσμο στο μπόι των ονείρων και των ανθρώπων»