H επίδραση οργανικών αναστολέων διάβρωσης στο οπλισµένο ελαφροβαρές σκυρόδεµα

H επίδραση οργανικών αναστολέων διάβρωσης στο οπλισµένο ελαφροβαρές σκυρόδεµα Mπατής Γιώργος Χηµικός Μηχανικός, Καθηγητής ΕΜΠ Γρηγοριάδης Γρηγόρης Χηµικός Μηχανικός, Υποψήφιος ιδάκτωρ ΕΜΠ Λέξεις Κλειδιά: ιάβρωση, οπλισµένο ελαφροβαρές σκυρόδεµα, αναστολείς διάβρωσης, αµιναλκοόλες, πρόσµικτα, ΦΗΦ, ανθεκτικότητα σκυροδέµατος ΠΕΡΙΛΗΨΗ: Στα πλαίσια της παρούσας εργασίας, εξετάστηκε η επίδραση της χρήσης οργανικού αναστολέα διάβρωσης (αµιναλκοόλης) στη διάβρωση δοκιµίων από οπλισµένο, ελαφροβαρές σκυρόδεµα, σε σύγκριση µε την αντίστοιχη επίδραση της χρήσης της φαρίνας ηλεκτροφίλτρων (Cement Kiln Dust, ΦΗΦ), η οποία είναι παραπροϊόν της διαδικασίας παραγωγής τσιµέντου χαµηλής περιεκτικότητας σε αλκάλια. Αποδείχτηκε ότι, τόσο ο οργανικός αναστολέας (είτε µε τη µορφή προσµίκτου, είτε µε αυτήν του επιφανειακού εµποτισµού), όσο και η ΦΗΦ, παρείχαν ικανοποιητική προστασία. Η θετική αξιολόγηση της επίδρασης της ΦΗΦ, είναι πιθανόν να έχει σηµαντικές θετικές συνέπειες, οικονοµικές και περιβαλλοντικές. ΕΙΣΑΓΩΓΗ: Το ελαφροβαρές σκυρόδεµα είναι ένας ευρύτατα διαδεδοµένος τύπος σκυροδέµατος ο οποίος βρίσκει πλήθος εφαρµογών στη σύγχρονη τεχνολογία των κατασκευών. Η χρήση του συγκεκριµένου τύπου σκυροδέµατος συµπιέζει το συνολικό κόστος της κατασκευής χωρίς να επηρεάζει σηµαντικά τις µηχανικές της αντοχές, καθιστώντας το έτσι ιδιαίτερα κατάλληλο για περιπτώσεις προκατασκευασµένων στοιχείων, grouts κλπ. Το κύριο µειονέκτηµά του είναι η µειωµένη ανθεκτικότητά του στη διάβρωση. Το γεγονός αυτό οφείλεται στο κατά κανόνα υψηλό πορώδες του, που µε τη σειρά του σχετίζεται άµεσα µε το είδος των αδρανών (όπως π.χ. η κίσσηρη) τα οποία χρησιµοποιούνται στη σκυροδέτηση. Κατά συνέπεια ενισχύονται οι ρυθµοί διάχυσης του ατµοσφαιρικού Ο 2 και CO 2 διαµέσου των πόρων, καθώς και η απορρόφηση λόγω τριχοειδών φαινοµένων, άλλων διαβρωτικών παραγόντων, κυρίως χλωριόντων. Έτσι, οι κατασκευές από οπλισµένο ελαφροβαρές σκυρόδεµα, παρουσιάζουν υψηλότερους ρυθµούς διάβρωσης και ενανθράκωσης σε σχέση µε εκείνες από συνηθισµένο σκυρόδεµα [Batis et al. (1993, 1996b)]. Η πιο δηµοφιλής µέθοδος προστασίας του οπλισµού από τη διάβρωση είναι η χρήση των αναστολέων διάβρωσης (corrosion inhibitors). Από το 1978, οπότε και χρησιµοποιήθηκαν για πρώτη φορά, η χρήση τους ενισχύεται µε αλµατώδεις ρυθµούς [Graefen et al. (1981)]. Σήµερα, πλέον, θεωρούνται ως µια από τις περισσότερο προτιµητέες µεθόδους αντιδιαβρωτικής προστασίας λόγω της ευκολίας χρήσης τους, του χαµηλότερου κόστους τους, έναντι των άλλων µεθόδων, του γεγονότος ότι η χρήση τους δεν απαιτεί περαιτέρω συντήρηση της κατασκευής, την ίδια στιγµή που η επιµήκυνση του ωφέλιµου χρόνου ζωής της φτάνει έως και το 100%. Επιπλέον, η χρήση των αναστολέων διάβρωσης δεν επηρεάζει κατά κανόνα τις µηχανικές αντοχές του σκυροδέµατος ενώ, ταυτόχρονα, αποφεύγεται το πρόβληµα της απώλειας της επαφής του οπλισµού µε το περιβάλλον σκυρόδεµα, η οποία παρουσιάζεται όταν χρησιµοποιούνται ως

αντιδιαβρωτικά µέσα, διάφορες βαφές και επικαλύψεις (εποξειδικές, Zn ή PVC) [Batis et al. (1993), Nuerberger (1992)]. Στα πλαίσια της παρούσας εργασίας, εξετάσθηκε η αποτελεσµατικότητα της χρήσης των αναστολέων διάβρωσης σε δοκίµια από οπλισµένο, ελαφροβαρές σκυροδέµα µε κίσσηρη ως αδρανές. Μελετήθηκε, ειδικότερα, η προστατευτική επίδραση οργανικών αζωτούχων διαλυµάτων αµιναλκοολικής βάσεως, τόσο στη µορφή του πρόσµικτου στο σκυρόδεµα, όσο και σε αυτήν του επιφανειακού εµποτισµού. Επιλέχθηκε υψηλός λόγος νερού/τσιµέντο, ακριβώς για να ευνοηθεί η διάβρωση των οπλισµών, λόγω της περαιτέρω αύξησης του ήδη υψηλού πορώδους του σκυροδέµατος. Οι µετρήσεις έλαβαν χώρα σε έντονα διαβρωτικό περιβάλλον, παρουσία χλωριόντων σε συγκέντρωση παραπλήσια µε εκείνη του θαλάσσιου ύδατος. Εξετάστηκε επίσης η επίδραση στην ανθεκτικότητα του σκυροδέµατος της σκόνης ηλεκτροφίλτρων (Cement Kiln Dust, ΦΗΦ). Πρόκειται για παραπροϊόν της διεργασίας παραγωγής τσιµέντου µε χαµηλή περιεκτικότητα σε αλκάλια και περιέχει ανθρακικό ασβέστιο σε υψηλές συγκεντρώσεις, άνω του 30%. Εκτεταµένες έρευνες [Batis et al. (1996a), Τάσιος (1993)] έχουν αποδείξει ήδη ότι η ΦΗΦ, λόγω της υψηλής της αλκαλικότητας, είναι δυνατό να αυξήσει την ανθεκτικότητα του σκυροδέµατος, σταθεροποιώντας το ph σε υψηλές τιµές (>11.9) και, εποµένως, παρεµποδίζοντας τη διαλυτοποίηση του παθητικού στρώµατος προστασίας του οπλισµού. ΥΛΙΚΑ ΚΑΙ ΜΕΘΟ ΟΙ ΜΕΤΡΗΣΕΩΝ: Κατασκευάστηκαν οι παρακάτω σειρές δοκιµίων, όπως παρουσιάζονται στον Πίνακα 1. Πίνακας 1: Χαρακτηριστικά των δοκιµίων Κωδικός Σειράς Λόγος Ν/Τ/Kίσσηρη Είδος Τσιµέντου Αναστολέας διάβρωσης Τρόπος Χρήσης RF00 1:1:3 ΙΙ35 --- --- RF01 1:1:3 *» --- --- AM10 1:1:3» δ/µα αµιναλκοόλης, Πρόσµικτο 0.1 kg/m 2 AM30 1:1:3» δ/µα αµιναλκοόλης,» 0.3 kg/m 2 ΑΜ50 1:1:3» δ/µα αµιναλκοόλης,» 0.5 kg/m 2 AM31 1:1:3 *» δ/µα αµιναλκοόλης,» 0.3 kg/m 2 ΕΜ00 1:1:3» δ/µα αµιναλκοόλης, Εµποτισµός 30 ml/kg τσιµέντου ΕΜ10 1:1:3» δ/µα αµιναλκοόλης,»** 30 ml/kg τσιµέντου KD60 1:1:3» CKD, 6% κ.β. τσιµ. Πρόσµικτο * Αντί νερού, χρησιµοποιήθηκε δ/µα NaCl, 3.5% w/w. ** Εµποτισµός ύστερα από 1 µήνα έκθεσης στο διαβρωτικό περιβάλλον. Όλα τα δοκίµια κατασκευάστηκαν µε κίσσηρι από τη νήσο Γυαλί (στο ΝΑ Αιγαίο), ενώ η ΦΗΦ προήλθε από το εργοστάσιο της εταιρείας ΤΙΤΑΝ Α.Ε. στην Πάτρα. Οι συστάσεις του τσιµέντου, του αδρανούς και της ΦΗΦ, φαίνονται στον Πίνακα 2. Η υψηλή περιεκτικότητα (άνω του 30%) αδιευκρίνιστων συστατικών στη ΦΗΦ περιλαµβάνει, κυρίως, το ανθρακικό ασβέστιο, ενώ ανιχνεύτηκαν και ίχνη χλωριόντων (0.17 %). Η κάθε σειρά αποτελείται από τρία δοκίµια πρισµατικού σχήµατος, µε διαστάσεις 80 mm 80 mm 100 mm. Σε κάθε δοκίµιο τοποθετούνται σε συµµετρικές θέσεις, οι τέσσερις οπλισµοί από

κοινό χάλυβα τύπου Stahl No IV, καθένας εκ των οποίων έχει ύψος 100 mm και διάµετρο 12 mm, όπως δείχνει το Σχήµα 1. Στον κάθε οπλισµό προσαρµόζεται κατάλληλα, λεπτό χάλκινο καλώδιο για την περιοδική µέτρηση του δυναµικού διάβρωσης και το τµήµα του που προεξέχει από το σκυρόδεµα καλύπτεται, όπως και όλη η πάνω όψη του δοκιµίου µε στρώµα εποξικής κόλλας, ώστε να αποµονωθεί η διαβρωτική επίδραση του ατµοσφαιρικού αέρα. Όλα τα δοκίµια εµβαπτίζονται σε διάλυµα χλωριούχου νατρίου, 3% κ.β. Το ύψος µέχρι το οποίο το δοκίµιο παραµένει βυθισµένο στο διάλυµα, είναι 25 mm. Επίσης, οι ποσότητες των προσµίκτων προστίθενται στο σκυρόδεµα τη στιγµή που αυτό παρασκευάζεται, ενώ η κατεργασία µε το εµποτιστικό γίνεται σε τέσσερις επάλληλες στρώσεις, µε διάστηµα µιας ηµέρας µεταξύ των δύο πρώτων και των δύο εποµένων. 25 mm 25 mm 80 mm 100 mm 80 mm 20 mm Σχήµα 1: Σχήµα και διαστάσεις των δοκιµίων Πίνακας 2: Χηµική σύσταση υλικών που χρησιµοποιήθηκαν για την παρασκευή των δοκιµίων (%) Συστατικό Τσιµέντο CKD Κίσσηρη SiO 2 27.38 13.68 70.55 Al 2 O 3 9.10 4.36 12.24 Fe 2 O 3 5.65 2.30 0.89 CaO 45.39 42.59 2.36 MgO 2.73 1.23 0.10 K 2 O 0.94 0.79 4.21 Na 2 O 0.56 0.28 3.49 SO 3 2.71 0.10 0.03 Λοιπά 7.71 34.67 6.13 Τα δοκίµια, αφού εµβαπτιστούν στο διαβρωτικό διάλυµα, υφίστανται τις εξής µετρήσεις: Περιοδική µέτρηση του δυναµικού διάβρωσης (half-cell potential) ως προς το SCE (Saturated Calomel Electrode) Μέτρηση απώλειας βάρους των οπλισµών στους 9, 12 και 15 µήνες, σύµφωνα µε τη µέθοδο ISO/DIS 8407.3 Μέσο βάθος ενανθράκωσης στις ίδιες χρονικές στιγµές, µε τη χρήση δείκτη φαινολοφθαλεϊνης, σύµφωνα µε τη µέθοδο RILEM CPC-18. ΜΕΤΡΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Στα Σχήµατα 2-5 παρουσιάζονται οι καµπύλες δυναµικού διάβρωσης συναρτήσει του χρόνου έκθεσης, για όλες τις σειρές των δοκιµίων. Από τις καµπύλες αυτές, προκύπτουν τα παρακάτω:

Η χρήση του αζωτούχου αναστολέα αµιναλκοόλης ως πρόσµικτου, εµφανίζει µια τάση µετατόπισης του δυναµικού διάβρωσης σε ηλεκτροθετικότερες τιµές (από τα 630 στα 550 mv, περίπου) µετά την πάροδο ορισµένου χρόνου από την έκθεση, για να επιστρέψει αργότερα στα επίπεδα αναφοράς (Σχ. 2). Η τάση αυτή ποικίλλει ως προς τη στιγµή έναρξης και τη διάρκεια, ανάλογα µε την αναλογία χρήσης, αλλά φαίνεται ότι σε αναλογίες έως 0.3 kg/m 2 η διάρκεια της επίδρασης ήταν σχεδόν όση κι αυτή του πειράµατος, ενώ σε µεγαλύτερη αναλογία, η µετατόπιση ήταν ελάχιστα µεγαλύτερη, διήρκεσε όµως αισθητά λιγώτερο (γύρω στις 250 ηµέρες, το δυναµικό είχε επανέλθει) Το συµπέρασµα δεν αλλάζει ποιοτικά, ούτε και στην περίπτωση χρησιµοποίησης για τη σκυροδέτηση, προσοµοίωσης θαλάσσιου ύδατος, δηλ. µε παρουσία χλωριόντων εξαρχής. Εδώ βέβαια, η µετατόπιση είναι, συγκριτικά, µικρότερη, αλλά διαρκής (Σχ. 3) Ιδιαίτερα χαρακτηριστική είναι η επίδραση στο δυναµικό διάβρωσης της χρήσης αναστολέα αµιναλκοόλης ως επιφανειακού εµποτισµού (της τάξεως του +100 mv περίπου) και, ιδίως, στην περίπτωση της εφαρµογής του εµποτισµού µετά από ένα µήνα έκθεσης, οπότε παρουσιάζεται αντιστροφή της τάσης και ραγδαία µετατόπιση του δυναµικού προς τα θετικά (από 650 σε 350 mv στις πρώτες 30 ηµέρες µετά τη χρήση), ενώ η επάνοδος είναι αρκετά αργή και δεν φτάνει, σε καµία περίπτωση τα επίπεδα αναφοράς (Σχ. 4) Τέλος, στις συνθήκες των δοκιµών, η χρήση της ΦΗΦ δεν έδειξε να έχει κάποια αξιοσηµείωτη επίδραση στο δυναµικό διάβρωσης (Σχ. 5). Τα αποτελέσµατα όλων των µετρήσεων απώλειας βάρους, εκφρασµένης ως % του αρχικού βάρους του οπλισµού, παρουσιάζονται στα Σχ. 6 και 7. Είναι εµφανής η µείωση της απώλειας βάρους σε όλα τα δοκίµια µε αναστολείς διάβρωσης (ακόµα και στην περίπτωση εµποτισµού µετά 30 ηµέρες από την έκθεση, όπου η µείωση αυξάνει µε την πάροδο του χρόνου), ενώ πολύ καλή είναι και η συµπεριφορά της ΦΗΦ, η οποία επίσης φαίνεται να διατηρείται καθ όλη τη χρονική περίοδο των δοκιµών. Σε ό,τι αφορά την ενανθράκωση των δοκιµίων, τα αποτελέσµατα των µετρήσεων παρουσιάζονται στα Σχ. 8 και 9. Και εδώ διατηρείται η ίδια εικόνα, ενώ εντυπωσιακή είναι η επίδραση της ΦΗΦ, η χρήση της οποίας µείωσε την ενανθράκωση σε ποσοστό πολύ πάνω από 50% σε σχέση µε τα δοκίµια αναφοράς. Τέλος, διενεργήθηκε µέτρηση του πορώδους σε όλα τα δοκίµια, µε τη µέθοδο πορωσιµετρίας υδραργύρου (Hg-intrusion method) και το πορώδες όλων των δοκιµίων βρέθηκε µεταξύ του 34.0 και του 38.0. Το γεγονός αυτό υποδηλώνει ότι, στις συνθήκες των πειραµάτων, η χρήση των αναστολέων αµιναλκοόλης και της ΦΗΦ δε φαίνεται να επηρεάζει σηµαντικά το πορώδες του σκυροδέµατος. ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΩΝ: Οι πειραµατικές µετρήσεις έδειξαν ότι, τόσο οι αναστολείς αµιναλκοόλης, όσο και η ΦΗΦ παρείχαν, στις συνθήκες των δοκιµών, προστασία από διάβρωση στους οπλισµούς. Η χρήση του οργανικού αναστολέα σε αναλογία 3% (κ.β. επί του τσιµέντου) προσδίδει στο ελαφροβαρές σκυρόδεµα την ανθεκτικότητα του συµβατικού, καθώς στους 15 µήνες η διάβρωση είναι ίδια µε εκείνη των δοκιµίων συµβατικού σκυροδέµατος (χωρίς προστασία), όπως έδειξε η σύγκριση µε παλαιότερες έρευνες [Batis et al. (1996a)]. Ιδιαίτερη αναφορά πρέπει να γίνει στη συµπεριφορά της ΦΗΦ, καθώς αυτή είναι πιθανό να έχει εκτός από προφανείς θετικές οικονοµικές συνέπειες και σηµαντικές περιβαλλοντικές επιπτώσεις, στο µέτρο που λύνεται ένα πρόβληµα διάθεσης ενός επικίνδυνου περιβαλλοντικά βιοµηχανικού παραπροϊόντος. Η δράση του έχει επισηµανθεί ήδη σε παλαιότερες εργασίες [Batis et al. (1996a), Τάσιος (1993)] και συνδέεται µε το λεπτό του διαµερισµό και τη συνακόλουθη µείωση του πορώδους που επιφέρει, αλλά και την υψηλή του αλκαλικότητα, λόγω της υψηλής περιεκτικότητάς του σε CaCO 3. ιάφορες οργανικές, αζωτούχες βάσεις, όπως οι αµίνες, οι αµινοαλκοόλες και οι αλκανολαµίνες, καθώς και άλατά τους µε οργανικά και ανόργανα οξέα έχει βρεθεί ότι εµφανίζουν

αντιδιαβρωτική δράση και βρίσκουν εφαρµογή σε µεγάλο αριθµό περιπτώσεων, όπως µήτρες από οπλισµένο σκυρόδεµα κλπ. [Maeder (1994, 1996), Welle et al. (1997)]. Σε αρκετές εργασίες έχει µελετηθεί η αποτελεσµατικότητα της κατηγορίας αυτής προσµίκτων, ενώ η τεχνολογία της χρήσης τους ως επιφανειακός εµποτισµός είναι σχετικά πιο πρόσφατη [Maeder (1996), Berke et al. (1992)]. Ήδη από παλαιότερες εργασίες [Prowell et al. (1993), Welle et al. (1997), Μπατής και λοιποί (1996α, 1996β)] έχει προταθεί ως ερµηνεία της αντιδιαβρωτικής δράσης των αζωτούχων αυτών ενώσεων, η ευχέρεια µε την οποία χηµορροφούνται από υδατικά τους διαλύµατα σε επιφάνειες από χάλυβα, ακόµα και στην περίπτωση που έχουν αυτές οξειδωθεί και παρά την παρουσία, ακόµα και χλωριόντων στην γύρω περιοχή. Το πάχος και η σύσταση του ροφούµενης φάσης εξαρτάται από το είδος και τη συγκέντρωση του διαλύµατος του αναστολέα, ενώ η προστασία επιτυγχάνεται χάρη στη δυνατότητα των µορίων της αµιναλκοόλης να σχηµατίζουν ισχυρούς δεσµούς µε τα µόρια της επιφάνειας του οπλισµού ούτως ώστε να υποκαθίστανται εκλεκτικά οι, εν γένει ιοντικής φύσεως, διαβρωτικοί παράγοντες (π.χ. Cl - ) και να σχηµατίζεται ένα ανθεκτικό προστατευτικό παθητικοποιηµένο στρώµα [Welle et al. (1997), Maeder (1996)]. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Από τα πειράµατα που έγιναν, µπορούν να εξαχθούν τα παρακάτω συµπεράσµατα: Η χρήση των οργανικών αζωτούχων αναστολέων διάβρωσης στο οπλισµένο ελαφροβαρές σκυρόδεµα, παρείχε στο τελευταίο σηµαντική προστασία και µείωσε την έκταση της διάβρωσης και της ενανθράκωσής του Η προστασία αυτή επιτεύχθηκε, τόσο µε τη χρήση του αναστολέα ως απευθείας πρόσµικτου στο σκυρόδεµα, όσο και µε τη χρήση του ως εµποτισµού κατά ή/και µετά την έκθεση στο διαβρωτικό περιβάλλον Η χρήση της ΦΗΦ ως πρόσθετου στο σκυρόδεµα βελτίωσε την ανθεκτικότητά του στη διάβρωση σε βαθµό συγκρίσιµο µε αυτόν των οργανικών αναστολέων Το ενδεχόµενο της χρήσης της ΦΗΦ για την προστασία από τη διάβρωση των κατασκευών από οπλισµένο ελαφροβαρές σκυρόδεµα φαίνεται να έχει αρκετά σηµαντικές θετικές οικονοµικές και περιβαλλοντικές επιπτώσεις. ΑΝΑΦΟΡΕΣ: 1. Batis, G., Aidini, A., Louvaris, G., Nicolaidis, A. 1993. Reinforcement Corrosion in Pumice Lightweight Concrete. Dhir, R.K. (ed.), Concrete 2000. 1993. Dundee: 153-162. 2. Batis, G., Katsiamboulas, A., Meletiou, C.A., Chaniotakis, E. 1996a. Durability of Reinforced Concrete Made with Composite Cement Containing Kiln Dust. Dhir, R.K. & Dyer, T.D. (ed.), Concrete in the Service of Mankind,1996. Vol. 1: 67-72. 3. Batis, G., Kouloumbi, N., Katsiaboulas, A. 1996b. Durability of Reinforced Lightweight Mortars with Corrosion Inhibitors. Cement, Concrete and Aggregates, CCAGPT, Vol. 18 (2): 118-125. 4. Berke, N. S. et al. 1992. Impregnation of Concrete with Corrosion Inhibitors. Corrosion Forms and Control for Infrastructure, ASTM STP 1137, 1992. Philadelphia. Voctor Chaker Editions. 5. Graefen, Η. et al. 1981. Die Praxis des Korrossionschutzes. Böebligen. Expert Verlag: 250-266. 6. Maeder, U. 1994. A New Class of Corrosion Inhibitors. Swamy, R.N. (ed.). Corrosion and Corrosion Protection of Steel in Concrete. 1994. Vol. 2: 851-864. 7. Maeder, U. 1996. A New Class of Corrosion Inhibitors for Reinforced Concrete. 3 rd CAMNET/ACI Int. Conference. 1996. St. Andrews. Malhotra Editions: 215-232. 8. Nuerberger, U. 1992. Korrosionsschutz im Massivebau. Böebligen, Expert Verlag: 93-102.

9. Prowell, B.D., Weyers, R.E., Al-Quadi, I.L. 1993. Evaluation of Corrosion Inhibitors for the Rehabilitation of RC Sructures. Dhir, R.K. (ed.), Concrete 2000. 1993. Dundee: 1223-1238. 10. Welle, A., Liao, J.D., Kaizer, K., Grunze, M., Maeder, U., Blank, N. 1997. Interactions of N,N -dimethylaminoethanol with Steel Surfaces in Alkaline and Chloride-Containing Solutions. Applied Surface Science (119): 185-198. 11. Μπατής, Γ., Κουλουµπή, Ν., Κατσιαµπούλας, Α., Λούβαρης, Ι. 1996α. Ανθεκτικότητα Κισσηροκονιαµάτων Οπλισµένης Τοιχοποιίας. 12 ο Ελληνικό Συνέδριο Σκυροδέµατος. 1996. Λεµεσός. Τόµος Ι: 99-110. 12. Μπατής, Γ., Ψίλλα, Ν., Χρονόπουλος, Μ. 1996β. Ανθεκτικότητα Κονιαµάτων Οπλισµένης Τοιχοποιίας. 12 ο Ελληνικό Συνέδριο Σκυροδέµατος, 1996. Λεµεσός. Τόµος Ι: 156-166. 13. Τάσιος, Θ., Αληγιζάκη, Κ. 1993. Ανθεκτικότητα Οπλισµένου Σκυροδέµατος. Αθήνα. -200 Σχήµα 2: υναµικό διάβρωσης δοκιµίων µε πρόσµικτο αµιναλκοόλης Χρόνος έκθεσης, ηµέρες 0 100 200 300 400 500 600 υναµικό, mv vs. SCE -300-400 -500-600 RF00 AM10 AM30 AM50-700 Σχήµα 3: υναµικό διάβρωσης δοκιµίων µε προσοµοίωση θαλάσσιου ύδατος Χρόνος έκθεσης, ηµέρες 0 100 200 300 400 500 600 700 0 υναµικό, mv vs. SCE -150-300 -450 RF01 AM31-600

υναµικό, mv vs. SCE -200-300 -400-500 -600-700 Σχήµα 4: υναµικό διάβρωσης δοκιµίων µε αναστολέα εµποτισµού Χρόνος έκθεσης, ηµέρες 0 50 100 150 200 250 300 350 400 450 500 RF00 EM00 EM10 Σχήµα 5: υναµικό διάβρωσης δοκιµίων µε ΦΗΦ υναµικό, mv vs. SCE -200-300 -400-500 -600-700 Χρόνος έκθεσης, ηµέρες 0 50 100 150 200 250 300 350 400 450 500 RF00 KD60 Σχήµα 6: Απώλεια βάρους οπλισµών (%) 2,50 Απώλεια βάρους, % 2,00 1,50 1,00 0,50 9 µήνες 12 µήνες 15 µήνες 0,00 RF00 KD60 AM10 AM30 AM50 EM00 EM10 ΣΕΙΡΕΣ ΟΚΙΜΙΩΝ

Σχήµα 7: Απώλεια βάρους οπλισµών δοκιµίων µε προσοµοίωση θαλάσσιου ύδατος 2,50 ΑΠΩΛΕΙΑ ΒΑΡΟΥΣ (%) 2,00 1,50 1,00 0,50 9 µήνες 12 µήνες 15 µήνες 0,00 RF01 AM31 ΣΕΙΡΑ ΟΚΙΜΙΩΝ Σχήµα 8: Βάθος ενανθράκωσης δοκιµίων ελαφροβαρούς σκυροδέµατος Μέσο βάθος ενανθράκωσης, mm 30,0 25,0 20,0 15,0 10,0 5,0 9 µήνες 12 µήνες 15 µήνες 0,0 RF00 KD60 AM10 AM30 AM50 EM00 EM10 ΣΕΙΡΕΣ ΟΚΙΜΙΩΝ Σχήµα 9: Βάθος ενανθράκωσης δοκιµίων µε προσοµοίωση θαλάσσιου ύδατος ΜΕΣΟ ΒΑΘΟΣ ΕΝΑΝΘΡΑΚΩΣΗΣ, mm 20,00 15,00 10,00 5,00 0,00 RF01 AM31 ΣΕΙΡΑ ΟΚΙΜΙΩΝ 9 µήνες 12 µήνες 15 µήνες