ÄÉÌÇÍÉÁÉÁ ÅÊÄÏÓÇ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ

ÄÉÌÇÍÉÁÉÁ ÅÊÄÏÓÇ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ Από τη Θεία Λειτουργία στις 30 Ιανουαρίου 2014, εορτή των Τριών Ιεραρχών και των γραμμάτων, που τελέσθηκε μεγαλοπρεπέστατα με αρτοκλασία υπέρ υγείας των εκπαιδευτικών και των μαθητών της Ενορίας μας και με μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως των ψυχών των κεκκοιμημένων εκπαιδευτικών της, προεξάρχοντος του Ιερομονάχου Ευγενίου Παπαδόπουλου από το Καρπενήσι. ΕΤΟΣ Ζ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ - ΜΑΡΤΙΟΣ 2014 ÔÅÕ ÏÓ 31

2 Θαβώριος Λόγος Διμηνιαία έκδοση ενημέρωσης και πνευματικής οικοδομής ΕΚΔΟΤΗΣ: Ιερός Ναός Μεταμορφώσεως του Σωτήρος της Ιεράς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης Τηλ. 2310-828 989 Fax. 2310-888375 www.inmetamorfoseos.gr Facebook: Ιερός Ναός Μεταμορφώσεως Σωτήρος Υπεύθυνος Σύνταξης: Αρχ/της Νικόλαος Παπαγεωργίου Συντακτική ομάδα: Μαγδαληνή Ψάλτου Φωτεινή Γιαννοπούλου Γεωργία Τσιάρα Mαρία Κισιώτη Εύα Βαθρακίδου Οι απόψεις που παρουσιάζονται σε κάθε κείμενο - άρθρο εκφράζουν το συγγραφέα αποκλειστικά και όχι τη συντακτική ομάδα του περιοδικού. ΔΙΑΝΕΜΕΤΑΙ ΔΩΡΕΑΝ Επισκεφθείτε μας στο... www.inmetamorfoseos.gr Θαβώριος Λόγος Τεύχος 31

Τατουάζ ή δερματοστιξία 3 Το σημάδεμα στην αρχαιότητα λεγόταν «στίξη» (χτύπημα) ή «κατάστιξη» και η πράξη «στιγματισμός». Το σημάδεμα του σώματος λεγόταν δερματοστιξία. Η λέξη όμως που χρησιμοποιείται ευρέως είναι η λέξη τατουάζ, από την οποία είναι γνωστή η όλη διαδικασία. Η λέξη «Τατουάζ» προέρχεται από τη λέξη «Tattoo». Η λέξη «Tattoo» είναι παράφραση της λέξης Tattawing των Μαορί (Νέα Ζηλανδία). Στην Πολυνησιακή διάλεκτο η λέξη «Τα» σημαίνει σχέδιο και «Ατουάζ» δηλώνει «αυτόν που δίνει πνοή στα πλάσματα της γης»! Με άλλα λόγια Τατουάζ σημαίνει «το σχέδιο που σου δίνει την προστασία των θεών»! Επιπλέον έχει τις έννοιες «ανεξίτηλο σημάδι», «σχέδιο στο δέρμα», «μαρκάρω κάτι», «κεντώ πάνω στο δέρμα»! Στα μέσα της δεκαετίας του 1960 και τις αρχές της δεκαετίας του 1970 το τατουάζ εμφανίζεται σε μουσικούς της ροκ μουσικής. Το τατουάζ έγινε συνώνυμο της ροκ και μάλιστα της πανκ μουσικής. Πρόγονος των τατουάζ εικάζεται πως είναι η παράδοση εκδήλωσης πένθους των πρωτόγονων φυλών. Χάραζαν το σώμα τους και έτριβαν κάρβουνα μέσα στις τομές, με αποτέλεσμα μετά τη θεραπεία τους τα αδιάλυτα μόρια του κάρβουνου να παραμένουν μέσα στο δέρμα. Οι παλαιστές και οι μονομάχοι στην αρχαιότητα έφεραν τατουάζ σε ένδειξη αδελφοσύνης. Πολλές φυλές τα χρησιμοποιούσαν σαν ένδειξη πένθους, Τεύχος 31 ενώ σε άλλες υποδήλωναν την κοινωνική θέση και το αξίωμα. Σε άλλες δήλωναν πως τα άτομα που τα έφεραν ήταν ώριμα για κοινωνική ζωή. Στις αρχές του 18ου αιώνα το τατουάζ γίνεται μόδα στις αριστοκρατικές τάξεις της Ευρώπης και ύστερα εγκαταλείπεται. Τον 19ο αιώνα γίνεται πάλι μόδα στην Αγγλία και σε κάποιες ευρωπαϊκές χώρες. Στην αρχαία Αίγυπτο τατουάζ είχαν οι βασιλικοί ακόλουθοι και οι ιερείς των ειδώλων, για να διακρίνονται. Οι αρχαίοι Έλληνες γνώριζαν την τεχνική της δερματοστιξίας ήδη από τη Μυκηναϊκή εποχή, ωστόσο δεν έπαυαν να την θεωρούν ως συνήθεια των βαρβάρων. Χαρακτηριστικό δουλείας, υποτέλειας και υποταγής! Ο Πλούταρχος αναφέρει πως οι Συρακούσιοι μετά τη συντριβή των Αθηναίων στις Συρακούσες της Σικελίας, έβαλαν ένα άλογο με τη μορφή τατουάζ στα μέτωπα των αιχμαλώτων! Οι Ρωμαίοι σημάδευαν με τατουάζ τους σκλάβους και τους εγκληματίες και με το γράμμα D τους λιποτάχτες! Αργότερα, το 750 μ. Χ. το ίδιο έκαναν και οι Κινέζοι στους εγκληματίες! Στα νεώτερα χρόνια το τατουάζ ήταν ταυτισμένο με τους περιθωριακούς, τους μηχανόβιους και τους φυλακισμένους κλπ. Τατουάζ έχουν οπωσδήποτε τα μέλη συμμοριών ως δείγμα ταύτισης, συμμετοχής και παντοτινής τους αφοσίωσης σε αυτές! Παρόμοια και σε οπαδούς μουσικών ρευμάτων όπως ροκ, Χέβυ Θαβώριος Λόγος

4 Μέταλ, πανκ μέχρι και στις κινήσεις των νεο-ναζί! Σχετικά με το τατουάζ καλό τεστ είναι να διευκρινίσουμε αν μπορούμε ειλικρινά, με καλή συνείδηση, να ζητήσουμε από τον Θεό να ευλογήσει και να χρησιμοποιήσει αυτό το έργο για τους σκοπούς Του.» Είτε τρώτε είτε πίνετε είτε κάνετε οτιδήποτε άλλο, όλα αποβλέποντας στη δόξα του Θεού να τα κάνετε.» (Α Κορινθίους 10:31) μας συνιστά ο Απόστολος Παύλος. Στην Βίβλο δεν βρίσουμε προσταγές κατά του τατουάζ, αλλά επίσης δεν βρίσουμε ούτε και καλό λόγο, ώστε να πιστέψουμε ότι ο Θεός θα ήθελε να κάνουμε το τατουάζ. Η Βίβλος μας διδάσκει να ντυνόμαστε με σεμνότητα και σωφροσύνη. (Α Τιμόθεον 2:9). Ντύσιμο με σεμνότητα από μία μεριά σημαίνει να είμαστε σίγουροι ότι τα ρούχα καλύπτουν όλα αυτά που πρέπει να καλύπτουν. Όμως βασική σημασία της σεμνής ενδύσεως είναι να μην επιδιώκουμε να εστιάζεται η προσοχή των άλλων στον εαυτό μας. Οι άνθρωποι που ντύνονται με σεμνότητα το κάνουν, για να μην προσελκύουν την προσοχή των άλλων στον εαυτό τους. Το τατουάζ σίγουρα επισύρει την προσοχή. Με αυτή την έννοια το τατουάζ δεν είναι κόσμιo. Όσο αφορά σχετικές ερωτήσεις και θέματα, δεν υπάρχει συγκεκριμένη απάντηση στην Αγία Γραφή, υπάρχει όμως μια σημαντική βιβλική αρχή: Αν υπάρχει και η παραμικρή έστω αμφιβολία για κάτι ότι σε αυτό ευαρεστείται ο Θεός, τότε είναι καλύτερα να παραιτηθούμε από αυτό. Πρέπει να θυμηθούμε ότι τα σώματά μας, όπως και οι ψυχές μας, λυτρώθηκαν και ανήκουν στο Θεό. Οι στίχοι στην Α Κορινθίους 6:19-20 δεν αναφέρονται συγκεκριμένα στο τατουάζ, παρ όλα αυτά μας κατευθύνουν και μας καθοδηγούν, γιατί μας λένε: «Ή μήπως δεν ξέρετε πως το σώμα σας είναι ναός του Aγίου Πνεύματος, που βρίσκεται μέσα σας, και ότι είναι από το Θεό δοσμένο σε σας κι επομένως δεν ανήκετε στους εαυτούς σας, αφού αγοραστήκατε με πληρωμή τιμήματος; Δοξάστε, λοιπόν, πραγματικά το Θεό και με το σώμα σας και με το πνεύμα σας, τα οποία ανήκουν στο Θεό» Αυτή η μεγάλη αλήθεια πρέπει να έχει επιρροή σε ό τι κάνουμε με τα σώματά μας. Αν τα σώματά μας ανήκουν στον Θεό, πρέπει να είμαστε σίγουροι ότι έχουμε την «άδειά «Του, πριν τα «μαρκάρουμε» με το τατουάζ. Με το τατουάζ, αν μη τι άλλο, σφραγίζεται κανείς με κάτι! Έτσι σαν μόδα οικειοποιείται η λογική του σφραγίσματος. Στην Αποκάλυψη είναι γραμμένο: «Και επιβάλλει σε όλους, τους μικρούς και τους μεγάλους, τους πλούσιους και τους φτωχούς, τους ελεύθερους και τους δούλους, να δεχθούν στους εαυτούς τους χάραγμα στο δεξί τους χέρι ή στα μέτωπά τους»! (Απ. ΙΓ 16-18). Νιώθουμε θλίψη, όταν βλέπουμε ιερούς ναούς μουτζουρωμένους με διάφορα σπρέι. Άραγε πώς ανεχόμαστε να βάφουμε με ανεξίτηλο τρόπο το σώμα μας, (εφόσον το έχουμε κάνει δεν γίνεται να το αλλάξουμε, μπορούμε όμως να μην το αυξήσουμε), που είναι ναός του Αγίου Πνεύματος και ως εκ τούτου εμείς είμαστε ιερότεροι από τους ιερούς ναούς, διότι είμαστε έμψυχοι ναοί; Θαβώριος Λόγος Τεύχος 31

5 Ιερά Μητρόπολις Θεσσαλονίκης Ιερός Ναός Μετα ορφώσεως του Σωτήρος ελφών και Μιαούλη Τηλ: 2310 828 989 Η υγεία είναι δικαίω α Κανένας όνος του στην κρίση «ΚΟΙΝ ΝΙΚΟ ΙΑΤΡΕΙΟ» Τώρα υπάρχει ΕΝΑ Ιατρείο για εκείνους που δεν πορούν να πάνε σε ΙΑΤΡΕΙΟ!!! ευτέρα 6:00.. στο υπόγειο του Ιερού Ναού Πέ πτη 6:00.. στο υπόγειο του Ιερού Ναού Τεύχος 31 Θαβώριος Λόγος

6 Μιλάμε Ελληνικά ; Στον καθημερινό λόγο χρησιμοποιούμε συχνά εκφράσεις, που προέρχονται από την αρχαία ελληνική ή από την κοινή ελληνιστική (τη γλώσσα της Αγίας Γραφής). Η χρήση τους χρωματίζει και ποικίλλει τον λόγο μας και η γνώση της ορθής σημασίας τους μας γλιτώνει από στιγμές αμηχανίας. Ας δούμε λοιπόν παρακάτω από πού προέρχονται και τι σημαίνουν ορισμένες από αυτές τις εκφράσεις. 1. αβρόχοις ποσί: (κυριολεκτικά) με στεγνά πόδια/ (μεταφορικά) χωρίς κόπο, ανώδυνα. Η έκφραση προέρχεται από τη θαυματουργική διάβαση της Ερυθράς Θάλασσας από τους Εβραίους, χωρίς να βραχούν τα πόδια τους. 2. αγρόν ηγόρασε:(μεταφορικά) αδιαφόρησε. Προέρχεται από την παραβολή του Χριστού, σύμφωνα με την οποία «κάποιος άνθρωπος» (βασιλιάς) παρέθεσε μεγάλο δείπνο και έστειλε τους υπηρέτες του να καλέσουν κάποιους ανθρώπους. Όταν όμως οι υπηρέτες βρήκαν τα πρόσωπα, εκείνα πρόβαλαν διάφορα προσχήματα, για να το αποφύγουν, ειδικότερα δε ο πρώτος είπε: «Αγρόν ηγόρασα και έχω ανάγκην εξελθείν και ιδείν αυτόν». 3. ανδρός χαρακτήρ εκ λόγου γνωρίζεται: ο χαρακτήρας ενός ανθρώπου αποκαλύπτεται από τον τρόπο που μιλάει ( Μενάνδρου, Απόσπασμα 66). 4. αντί πινακίου φακής: (κυριολεκτικά) για ένα πιάτο φακή/ (μεταφορικά) για ένα ασήμαντο ποσό. Η φράση αναφέρεται στη βιβλική αφήγηση, κατά την οποία ο Ιακώβ αγόρασε τα πρωτοτόκια από τον μεγαλύτερο αδερφό του Ησαύ, για ένα πιάτο φακή. Τη λέμε, όταν ανταλλάσσουμε κάτι πολύ σημαντικό με κάτι πού ασήμαντο. 5. από μηχανής θεός: απροσδόκητη βοήθεια από άνθρωπο ή από κάποιο γεγονός, που μας βγάζει από μια δύσκολη κατάσταση δίνοντας λύση. Η έκφραση προέρχεται από την αρχαία ελληνική τραγωδία και συγκεκριμένα από το θεατρικό τέχνασμα, με το οποίο οι τραγικοί ποιητές εμφάνιζαν στη σκηνή με τη βοήθεια της μηχανής, δηλαδή ενός ξύλινου γερανού, ένα θεό που έδινε λύση στην αδιέξοδη πλοκή του έργου. 6. δρυός πεσούσης πας ανήρ ξυλεύεται: (κυριολεκτικά) όταν πέσει η βελανιδιά. όλοι τρέχουν να μαζέψουν τα ξύλα/ (μεταφορικά) όταν κάποιος ισχυρός χάσει τη δύναμή του, τότε όλοι προσπαθούν να επωφεληθούν από την εξασθένισή του. 7. ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα: φράση που λέγεται σε εκείνους που καυχώνται για ανεπιβεβαίωτα κατορθώματά τους και προκαλούνται τώρα να τα επαναλάβουν, για να αποδείξουν ότι δε λένε ψέματα. Η φράση προέρχεται από τον αισώπειο μύθο «ανήρ κομπαστής», σύμφωνα με τον οποίο κάποιος αθλητής που είχε πάει για αγώνες στη Ρόδο, όταν επέστρεψε στην Αθήνα, καυχιόταν στους φίλους του ότι είχε κάνει ένα καταπληκτικό άλμα, Θαβώριος Λόγος Τεύχος 31

αλλά κανείς δεν τον πίστευε, αφού όλοι ήξεραν τις περιορισμένες δυνατότητές του. Καθώς εκείνος επέμενε να πάνε στη Ρόδο να ρωτήσουν τους θεατές, ένας από τους φίλους του πήγε στο σκάμμα και με το χέρι έγραψε στην άμμο τη λέξη Ρόδος λέγοντας στον καυχησιάρη αθλητή: «Γιατί να πάμε στη Ρόδο; Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα». 8. ήξεις αφήξεις:(κυριολεκτικά) θα πας, θα γυρίσεις/ Τη λέμε όταν κάποιος λέει διφορούμενα λόγια, που ερμηνεύονται διαφορετικά. Προέρχεται από τον χρησμό του μαντείου των Δελφών «ήξεις αφήξεις ου εν πολεμω θνήξεις». Η θέση του κόμματος πριν ή μετά το αρνητικό μόριο ου καθόριζε την ερμηνεία του. «ηξεις, αφήξεις, ουκ εν πολέμω θνήξεις» = «θα φύγεις, θα επιστρέψεις, δε θα πεθάνεις στον πόλεμο», ενώ «ηξεις, αφήξεις ουκ, εν πολέμω θνήξεις» = «θα φύγεις, δε θα επιστρέψεις, θα πεθάνεις στον πόλεμο». Φωτεινή Γιαννοπούλου Δασκάλα Ειδικής Αγωγής Νεανικό τμήμα 7 Τεύχος 31 Χριστουγεννιάτικη εορταστική εκδήλωση πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 15 Δεκεμβρίου 2013 στην αίθουσα τελετών του Ιερού Ναού Μεταμορφώσεως του Σωτήρος από το νεανικό τμήμα του Ιερού Ναού με τη συμμετοχή του θεατρικού εργαστηρίου «Άγιος Γελάσιος» και των κατηχητικών τμημάτων της ενορίας μας. Τα παιδιά της θεατρικής μας ομάδας μετά από δυο μήνες γνωριμίας, παιχνιδιού και δημιουργικότητας με ακόρεστο μεράκι κατάφεραν και παρουσίασαν την πρώτη θεατρική παράσταση της ομάδας. Από τα μικρότερα παιδιά της ομάδας απολαύσαμε ένα θεατρικό σκετσάκι με τον τίτλο «Τα δώρα των Χριστουγέννων», ενώ από τα μεγαλύτερα παιδιά απολαύσαμε την χριστουγεννιάτικη ιστορία του Καρόλου Ντίκενς «Το πνεύμα των Χριστουγέννων». Στην πρώτη τους αυτή καλλιτεχνική απόπειρα τα παιδιά της ομάδας απέδειξαν πως το θέατρο σε συνδυασμό με το δημιουργικό παιχνίδι αποτελεί ένα ατελείωτο παιδαγωγικό υλικό, που μπορεί να εξάψει την φαντασία των παιδιών, να προάγει το ομαδικό πνεύμα και την ομαλή συνεργασία μεταξύ τους, μα και να αποτελέσει μια ευχάριστη δημιουργική απασχόληση, που ολοκληρώνεται μετά την θεατρική παράσταση με το χειροκρότημα και την επιβράβευση των γονιών τους καθώς και όλων των παρευρισκομένων. Με μεγάλη χαρά πλέον τα παιδιά της ενορίας μας συνεχίζουν τις καλλιτεχνικές και άκρως δημιουργικές τους συναντήσεις κάθε Τετάρτη στις 6.00 μ.μ ετοιμάζοντας τις επόμενες θεατρικές τους παραστάσεις. Εύα Βαθρακίδου Θεατρολόγος Θαβώριος Λόγος

8 Θαβώριος Λόγος Τεύχος 31

9 Τεύχος 31 Θαβώριος Λόγος Θεατρική ομάδα «Άγιος Γελάσιος». Θεατρολόγος Εύα Βαθρακίδου

10 «Είπε Γέρων...» - Γέροντα, μερικές φορές, όταν παρακαλώ τον Θεό να γίνει κάτι και δεν γίνεται, αναρωτιέμαι : «Άραγε ο Θεός ακούει την προσευχή μου;». - Το «άραγε» σημαίνει ότι αμφιβάλλεις για την αγάπη του Θεού, κι ετσι ακυρώνεις την αίτηση σου την ίδια στιγμή που την καταθέτεις, οπότε χάνεις και την σειρά προτεραιότητας. - Όταν ζητώ, Γέροντα, κάτι Στην προσευχή χρειάζεται επιμονή και υπομονή από τον Θεό και δεν μου το δίνει αμέσως, να επιμένω; -Nαι,να επιμένεις. Βλέπεις, και όταν πάμε σε μια υπηρεσία και απευθυνόμαστε σε κάποιο αρμόδιο πρόσωπο, για να μας εξυπηρετήσει. «Σε παρακαλώ, λέμε κάνε μου αυτήν την χάρη. Δεν θα φύγω, αν δεν με εξυπηρετήσεις». Έτσι και στη προσευχή χρειάζεται να επιμένουμε, όπως επέμενε η Χαναναία στον Χριστό και η χήρα στον άδικο κριτή. -Όταν όμως, Γέροντα, περνά καιρός και δεν παίρνω απάντηση,στενοχωριέμαι. - Όταν ζητάμε κάτι στην προσευχή μας, πρέπει να περιμένουμε με υπομονή. Μια φορά είχε πρησθεί το μάτι μου και πονούσε. Πήγα τρεις φορές στην εικόνα της Παναγίας και Την παρακάλεσα να το κάνει καλά, για να μπορώ τις νύκτες να διαβάζω το Ψαλτήρι. Πήρα και λίγο λαδάκι από το καντήλι Της και άλειψα το μάτι, όμως δεν θεραπεύτηκε. Σε λίγες μέρες άρχισε να χειροτερεύει η κατάσταση, το μάτι πονούσε πολύ και πρηζόταν. Πέρασαν δεκαπέντε μέρες. Τότε πήγα πάλι με πολλή συστολή στην εικόνα της Παναγίας και είπα: «Παναγία μου, να με συγχωρείς πάλι θα Σε ενοχλήσω.»πήρα ξανά λίγο λαδάκι από το καντήλι και μόλις το ακούμπησα στο μάτι, έγινε αμέσως καλά. Μήπως δεν μπορούσε η Παναγία από την πρώτη ημέρα να μου κάνει καλά το μάτι; Κάτι όμως έβλεπε και με άφησε να ταλαιπωρούμαι. Κι εσύ να παρακαλάς ταπεινά και να περιμένεις με υπομονή. Η προσευχή που γίνεται με πίστη, πόνο, επιμονή και υπομονή, εφόσον αυτό που ζητάμε είναι για το καλό μας, εισακούεται. Θαβώριος Λόγος Τεύχος 31

11 ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ ΔΕΛΦΩΝ - ΜΙΑΟΥΛΗ, ΤΗΛ.:2310 828 989 www.inmetamorfoseos.gr facebook:ιερός Ναός Μεταμορφώσεως Σωτήρος Πρόγραμμα Κατανυκτικῶν Ἑσπερινῶν Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς 2014 Κυριακή 9 Μαρτίου 2014 (Α Νηστειῶν, Ὀρθοδοξίας),... ὥρα 6.00μ.μ. Ὁμιλητής: Πανοσ/τατος Ἀρχ/της Βενέδικτος Νεοσκητιώτης, Ἁγίου Ὄρους Κυριακή 16 Μαρτίου 2014 (Β Νηστειῶν, Ἁγ. Γρ. Παλαμᾶ),... ὥρα 6.00μ.μ. Ὁμιλητής: Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ἀλεξανδρουπόλεως κ. Ἄνθιμος Κυριακή 23 Μαρτίου 2014 (Γ Νηστειῶν, Σταυροπροσκυνήσεως),... ὥρα 6.00μ.μ. Ὁμιλητής: Ὁσιολογ. Γέροντας Νίκων Νέα Σκήτη, Ἁγίου Ὄρους. Κυριακή 30 Μαρτίου 2014 (Δ Νηστειῶν, Ἰωάν. τῆς Κλίμακος),... ὥρα 6.00μ.μ. Ὁμιλητής: Πανοσ/τατος Ἀρχ/της Ἰωακείμ Βραχνιώτης, Ἁγίου Ὄρους. Κυριακή 6 Ἀπριλίου 2014 (Ε Νηστειῶν, Ὁσ. Μαρίας τῆς Αἰγ.),... ὥρα 6.00μ.μ. Ὁμιλητής: Αἰδεσιμολογιώτατος Πρωτ/ρος Γεώργιος Μεταλληνός (Ὀμότιμος Καθηγητής Θεολογικῆς Σχολῆς Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν) έως Λεωφορεῖα: 3 ΙΚΕΑ, 7 ΑΓ. ΙΩΑΝΝΗ, 39 ΚΗΦΙΣΙΑΣ, ΣΤΑΣΗ: Μεταμόρφωση τοῦ Σωτῆρος Τεύχος 31 Θαβώριος Λόγος

12 SELIDES 67-82 27-02-09 12:59 ÂÏ 70 ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ... παίζει ÚÙ ÂÙfi ÙÔ ÎÔ appleâûâ Î È ÓÂÈ Ó ÙÔÓ ÚÂÈ. ªappleÔÚÂ Ó ÙÔÓ ÔËı ÛÂÈ Ó ÚÂÈ ÙÔ ÚfiÌÔ ÁÈ ÙÔÓ ÚÙ ÂÙfi ÙÔ ; È ÊÔÚ O Á appleëì ÓÔ ÛÔ ÎË ÛÙÈ Ô ÊˆÙÔÁÚ Ê Â appleô Ï appleâè ÂÈ ÔÎÙÒ È ÊÔÚ. ªappleÔÚÂ Ó ÙÈ ÚÂÈ ; Θαβώριος Λόγος Τεύχος 31

13 ΕΝΟΡΊΑ ΕΝ ΔΡΆΣΕΙ Δεκέμβριος 2013 - Ιανουάριος 2014 Κατά το μήνα Δεκέμβριο στο Ναό συνεχίστηκαν καθημερινά οι Θείες Λειτουργίες του Σαρανταλείτουργου. Πλήθος πιστών συμμετείχε στις Λειτουργίες προς τιμήν των εορταζόντων Αγίων. Η καθιερωμένη για το μήνα αγρυπνία τελέστηκε τη Δευτέρα 16 προς Τρίτη 17 Δεκεμβρίου. Το Ιερόν Ευχέλαιον των Χριστουγέννων με τη συμμετοχή πολλών πιστών τελέστηκε τη Δευτέρα 23 Δεκεμβρίου. Η Χριστουγεννιάτικη εκδήλωση των Κατηχητικών τμημάτων και της Θεατρικής ομάδας «ο Άγιος Γελάσιος» στις 15 Δεκεμβρίου και η Μουσική εκδήλωση: «ΑΝΑΡΧΟΣ ΘΕΟΣ ΚΑΤΑΒΕΒΗΚΕΝ» με ύμνους και κάλαντα του Αγίου Δωδεκαημέρου στις 22 του μηνός, στέφθηκαν με μεγάλη επιτυχία. Πλήθος κόσμου παρακολούθησε τις εκδηλώσεις και συμμετείχε στη Χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα των ημερών. Ο Ναός μας τις Άγιες μέρες των Χριστουγέννων χάρισε στους πιστούς με τις Θείες Λειτουργίες και τους εόρτιους εσπερινούς στιγμές χαράς, ευφροσύνης και ψυχικής ανάτασης. 2014! Ιανουάριος: Την Πρωτοχρονιά μετά τη Θεία Λειτουργία τελέστηκε η Δοξολογία. Οι ιερείς μάς απηύθυναν πλούσια τις ευχές τους και μεταξύ μας ανταλλάξαμε αισιόδοξα ευχές για ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ. Από 1 Ιανουαρίου ο Ναός του Αγίου Παντελεήμονος Τεύχος 31 του Ιπποκρατείου Νοσοκομείου, ο οποίος εξυπηρετείται από τους Ιερείς του Ναού μας από 18 Φεβρουαρίου του 2010, αποτελεί πλέον παρεκκλήσιο του Ναού της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος. Η γιορτή των Θεοφανείων γιορτάστηκε με κάθε επισημότητα. Πλήθος πιστών παρακολούθησε την κατάδυση του Τιμίου Σταυρού στην παραλία για τον αγιασμό των υδάτων. Οι ιερείς πέρασαν από τα σπίτια όσων πιστών επιθυμούσαν το Άγιο Φώτισμα. Η καθιερωμένη κοπή Βασιλόπιτας σε συνδυασμό με τον οικονομικό απολογισμό για το έτος 2013 έγινε τη Δευτέρα 20 Ιανουαρίου στις 6.00 μ.μ. Την Κυριακή 26 Ιανουαρίου είχαμε τη μεγάλη χαρά να έχουμε στην ενορία «λειτουργοῦντα καί ἁγιάζοντα ἡμᾶς» τον Παναγιώτατο Μητροπολίτη μας κ. Άνθιμο στο πλαίσιο των ποιμαντικών του επισκέψεων στις ενορίες της Μητροπόλεως του. Στις 30 Ιανουαρίου, εορτή των Τριών Ιεραρχών, η ενορία μας τίμησε τους εκπαιδευτικούς εν ενεργεία και συνταξιούχους - με πανηγυρική Θεία Λειτουργία και αρτοκλασία. Μετά τη Θεία Λειτουργία τελέσθηκε και μνημόσυνο υπέρ των κεκοιμημένων εκπαιδευτικών. Ακολούθησε δεξίωση στην αίθουσα του Ναού. Γεωργία Τσιάρα Θαβώριος Λόγος

14 Πόση γη χρειάζεται ένας άνθρωπος ; Η παρακάτω ιστορία του Λ.τολστόι μιλάει για έναν αγρότη, τον Παχόμ, που, αν και απόκτησε μεγάλη περιουσία, δεν απαλλάχτηκε από την απληστία μέχρι το τέλος της ζωής του. Η τύχη το έφερε και συνάντησε ο Παχόμ έναν άλλο αγρότη, που ήρθε από πάνω από τον Βόλγα, και επίσης έναν πλανόδιο έμπορο, που ταξίδευε από μέρος σε μέρος. Από αυτούς λοιπόν ο Παχόμ έμαθε για απέραντες εκτάσεις γης, που μπορούσε να τις αποκτήσει καθένας για «ένα κομμάτι ψωμί», όπως λέμε, από κάποιους που έμεναν πολύ μακριά και ήταν νομάδες, είχαν ζώα και μετακινούνταν από μέρος σε μέρος. Αυτούς τους έλεγαν «Μπασκίρς». Μια και δυο λοιπόν ο Παχόμ ξεκίνησε, ταξίδεψε και έφτασε σε εκείνη την μακρινή γη. Το έδαφος ήταν παρθένο και απαλό σαν την παλάμη του ανθρώπου και μαύρη, όπως ο σπόρος της παπαρούνας, και το χορτάρι έφτανε ψηλά ως το στήθος. «Και ποια είναι η τιμή;» ρώτησε ο Παχόμ. «Η τιμή μας είναι πάντοτε η ίδια: χίλια ρούβλια την ημέρα» του απάντησαν Ο Παχόμ δεν καταλάβαινε. «Την ημέρα; Τι είδους τιμή είναι αυτή; Πόση έκταση είναι αυτό;» «Δεν ξέρουμε να το υπολογίσουμε» είπε ο αρχηγός τους. «Το πουλάμε με την ημέρα. Όσο μπορείς να περπατήσεις σε μια μέρα, Λέοντος Τολστόι όσο σε πηγαίνουν τα πόδια σου και αντέχεις για μια μέρα να πηγαίνεις, είναι δικό σου, και η τιμή είναι πάντα χίλια ρούβλια.» Ο Παχόμ έχασε τη μιλιά του από την έκπληξη. «Ναι» είπε «αλλά σε μια μέρα μπορώ να προλάβω να περπατήσω και να καλύψω ένα τεράστιο μέρος από γη.» Ο αρχηγός τους γέλασε. «Θα είναι όλο δικό σου!» του είπε. «Αλλά υπάρχει ένας όρος. Θα πρέπει την ίδια μέρα να επιστρέψεις στο μέρος από το οποίο ξεκίνησες. Αν δεν επιστρέψεις στο μέρος από όπου ξεκίνησες, τα λεφτά σου είναι χαμένα». Εκείνο το βράδυ ο Παχόμ δεν μπορούσε να κοιμηθεί. Όμως πριν χαράξει αποκοιμήθηκε και άρχισε να ονειρεύεται. Ονειρευόταν πως ήταν σε μια δικιά του σκηνή και πως άκουσε να γελούν απ έξω. Τόλμησε και βγήκε έξω και είδε τον αρχηγό των Μπασκίρς να κάθεται έξω από την σκηνή και να κρατά την κοιλιά του από τα γέλια και να κυλιέται γύρω-γύρω γελώντας. Καθώς πλησίασε πιο κοντά, κατάλαβε πως δεν ήταν ο αρχηγός των Μπασκίρς αλλά εκείνος ο πλανόδιος έμπορος, που είχε συναντήσει στην δική του γη, και σαν είδε ακόμη πιο καλά, κατάλαβε πως ήταν ο αγρότης που είχε βρει, που είχε έρθει πάνω από τον Βόλγα. Αλλά τελικά δεν ήταν ούτε αυτός, ήταν ο διάβολος ο ίδιος με κέρατα και πόδια ζώου, με οπλές που τα κτυπούσε κάτω Θαβώριος Λόγος Τεύχος 31

15 ελαφρά. Μπροστά από τον διάβολο ήταν ξαπλωμένος ένας ξυπόλυτος άνδρας που φορούσε μόνο παντελόνι και πουκάμισο. Και καθώς ονειρευόταν ο Παχόμ, πήγε πιο κοντά να δει τι άνθρωπος ήταν αυτός και διαπίστωσε πως ήταν νεκρός και πως ήταν ο εαυτός του! Τρομοκρατημένος ο Παχόμ πετάχτηκε επάνω. «Τι μπορεί να ονειρεύεται ο άνθρωπος!» σκέφτηκε. Ο Παχόμ έφτασε στην πεδιάδα εκείνη που είχαν συμφωνήσει, καθώς ο ουρανός άρχιζε να κοκκινίζει. Έβαλε τα χίλια ρούβλια στο γούνινο καπέλο του αρχηγού, που το είχε βάλει στο χώμα, και ξεκίνησε. Το βήμα του δεν ήταν ούτε αργό, ούτε γρήγορο. Όσο όμως περπατούσε στη γη έκανε πιο μεγάλα βήματα, γιατί η γη σε κάθε βήμα που έκανε φαίνονταν και πιο ωραία. Μάλιστα σε μια προσπάθεια να συμπεριλάβει μέσα ένα πολύ ωραίο λιβάδι, πήγε πολύ μακριά, πριν να βάλει το σημάδι που είχε μαζί του και να αρχίσει να γυρίζει πίσω. Έτσι κύλησε η μέρα και τώρα βιαζόταν και περπατούσε πραγματικά γρήγορα κάτω από τον καυτό ήλιο που όμως είχε αρχίσει να δύει. Κατακουρασμένος αφού έκανε κύκλο τέτοια μεγάλη έκταση, ο Παχόμ γύριζε πίσω στο λοφάκι, από όπου είχε ξεκινήσει, περπατώντας με δυσκολία, σέρνοντας τα πόδια του. Το στήθος του ανεβοκατέβαινε σαν των παλιών σιδεράδων το φυσερό, η καρδιά του χτυπούσε σαν σφυρί, τα πόδια του άρχιζαν σιγά-σιγά να τον εγκαταλείπουν. Σε λίγο έβλεπε ο Τεύχος 31 Παχόμ το λόφο και τους Μπασκίρς να του φωνάζουν. Ο Παχόμ κοίταξε τον ήλιο που είχε αγγίξει τη γη. Η μια πλευρά του είχε ήδη χαθεί. Με όση δύναμη του απέμενε βιάστηκε τόσο πολύ, που έγερνε το κορμί του προς τα εμπρός, ίσα-ίσα που τα πόδια του ακολουθούσαν, ώστε να μην πέσει. Με το που άγγιξε το λοφίσκο ξαφνικά σκοτείνιασε. Κοίταξε ψηλά, ο ήλιος είχε ήδη δύσει! Φώναξε με αγωνία: «όλος μου ο κόπος πήγε χαμένος!» Και ενώ σκεφτόταν να σταματήσει άκουσε τους Μπασκίρς να του φωνάζουν και θυμήθηκε πως, αν για αυτόν που ήταν χαμηλά, ο ήλιος είχε δύσει, για αυτούς όμως που ήταν στην κορυφή ο ήλιος ακόμη φαινόταν. Παίρνοντας μια βαθιά ανάσα ανέβηκε πάνω στο λόφο. Εκεί ήταν ακόμη φως. Και καθώς έφτασε στην κορυφή είδε το σκούφο. Δίπλα από αυτόν καθόταν ο αρχηγός γελώντας και έχοντας τα χέρια στη μέση του. Πάλι ο Παχόμ θυμήθηκε το όνειρό του και έβγαλε μια κραυγή. Τα πόδια του τον εγκατέλειψαν, έπεσε μπροστά και άρπαξε το καπέλο (με τα ρούβλια) στα χέρια του πέθανε από την υπερβολική προσπάθεια. Ο υπηρέτης του σήκωσε μια αξίνα και έσκαψε ένα λάκκο μακρύ αρκετά, για να χωράει τον Παχόμ, και τον έθαψε εκεί. Έξι πόδια, όσο από το κεφάλι στις πατούσες του, τόσο του έλειπε για να φτάσει στο στόχο του. Η πλεονεξία, η απληστία είναι αρρώστια, που μολύνει την ψυχή όλης της ανθρωπότητας Θαβώριος Λόγος

4ο Άναρχος Θεός καταβέβηκεν, στις 22 Δεκεμβρίου 2013