ΣΧΕΔΙΟ ΕΓΓΡΑΦΟΥ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

Transcript

1 ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ Επιτροπή Αναφορών ΣΧΕΔΙΟ ΕΓΓΡΑΦΟΥ ΕΡΓΑΣΙΑΣ σχετικά με τις διαβουλεύσεις της ομάδας εργασίας για τα δικαιώματα ιδιοκτησίας στην Ισπανία και τον ισπανικό νόμο του 1988 για τις παράκτιες περιοχές, συμπεριλαμβανομένης διερευνητικής επίσκεψης στην Ισπανία στις 21 και 22 Μαρτίου 2013 Επιτροπή Αναφορών Μέλη της αντιπροσωπείας στην Ισπανία: Angelika Werthmann (ALDE) (Επικεφαλής της αντιπροσωπείας) Marta Andreasen (ECR) Margrete Auken (Verts/ALE) Peter Jahr (EPP) Rainer Wieland (EPP) Συνοδοί βουλευτές: Dolores García-Hierro Caraballo Carlos José Iturgaiz Angulo Willy Meyer (S&D) (EPP) (GUE/NGL) DT\ doc PE v03-00 Eνωμένη στην πολυμορφία

2 Λοιπά μέλη της ομάδας εργασίας: Michael Cashman, Giles Chichester, Vicente Miguel Garcés Ramón, Edward McMillan-Scott, Νικόλαος Σαλαβράκος, Jarosław Leszek Wałęsa PE v /35 DT\ doc

3 Εισαγωγικές παρατηρήσεις Η παρούσα έκθεση εστιάζει μεν στην επίσκεψη που πραγματοποιήθηκε από μέλη της Επιτροπής Αναφορών στη Μαδρίτη τον Μάρτιο του 2013, αλλά καλύπτει επίσης ζητήματα που έχουν αποτελέσει αντικείμενο συζητήσεων και αντιπαραθέσεων στο πλαίσιο της Επιτροπής Αναφορών επί σειρά ετών. Για την ακρίβεια, το βασικό της θέμα αφορά ένα δικαίωμα που η πλειονότητα των ευρωπαίων πολιτών και κατοίκων θεωρεί ουσιαστικό και θεμελιώδες, δηλαδή το δικαίωμα στην κατοικία και την ιδιοκτησία, αφενός, και στη διατήρηση του περιβάλλοντος στο οποίο κατοικούν, αφετέρου. Ο κατάλογος των αναφορών που έχουν ληφθεί και που περιγράφουν την αδικία, την αυθαιρεσία και τις παρατυπίες κατά την εφαρμογή του ισπανικού νόμου του 1988 για τις παράκτιες περιοχές είναι ιδιαίτερα μακροσκελής και επισυνάπτεται στην παρούσα έκθεση. Για την ακρίβεια, προς το τέλος της προηγούμενης κοινοβουλευτικής περιόδου το Κοινοβούλιο άρχισε να λαμβάνει καλά τεκμηριωμένες καταγγελίες, ενώ η Επιτροπή Αναφορών βρισκόταν στη φάση εκπόνησης του εγγράφου που έμελε να αποτελέσει την έκθεση Auken. Στο ψήφισμα που ακολούθησε την έκθεση σχετικά με τον αντίκτυπο της εκτεταμένης αστικοποίησης στην Ισπανία και που εγκρίθηκε από το Κοινοβούλιο με συντριπτική πλειοψηφία τον Μάρτιο του 2009, περιλαμβανόταν η ακόλουθη ουσιώδους σημασίας παράγραφος: 22. αναγνωρίζει και υποστηρίζει τις προσπάθειες των ισπανικών αρχών να προστατεύσουν το παράκτιο περιβάλλον και, όπου είναι δυνατόν, να το αποκαταστήσουν κατά τρόπο που να επιτρέπει τη βιοποικιλότητα και την αναγέννηση των αυτόχθονων ειδών χλωρίδας και πανίδας στο συγκεκριμένο αυτό πλαίσιο, απευθύνει έκκληση στις εν λόγω αρχές να επανεξετάσουν, και εν ανάγκη να αναθεωρήσουν, το νόμο για τις παράκτιες περιοχές με τη διαδικασία κατεπείγοντος, με σκοπό την προστασία των δικαιωμάτων των νομίμων ιδιοκτητών κατοικιών και των ιδιοκτητών μικρών εκτάσεων γης σε παράκτιες περιοχές, που δεν έχουν αρνητικό αντίκτυπο στο παράκτιο περιβάλλον τονίζει ότι η προστασία αυτή δεν πρέπει να παρασχεθεί στα έργα ανάπτυξης που έχουν σχεδιασθεί ως κερδοσκοπικές επιχειρήσεις και τα οποία δεν τηρούν τις ισχύουσες περιβαλλοντικές οδηγίες της ΕΕ δεσμεύεται να εξετάσει τις αναφορές που ελήφθησαν σχετικά με το θέμα αυτό υπό το πρίσμα των απαντήσεων των αρμόδιων ισπανικών αρχών Στις αιτιολογικές σκέψεις της ίδιας έκθεσης που παρείχαν το πλαίσιο για την παράγραφο αυτή αναφέρονται τα ακόλουθα: ΙΕ. εκτιμώντας ότι οι ισπανικές αρχές εξέδωσαν πέρσι οδηγίες σχετικά με την εφαρμογή του νόμου του 1988 για τις παράκτιες περιοχές ο οποίος αγνοήθηκε για πολλά χρόνια, διάστημα κατά το οποίο προκλήθηκαν εκτενείς περιβαλλοντικές ζημίες σε παράκτιες περιοχές της Ισπανίας εκτιμώντας ότι ακόμη και οι τρέχουσες οδηγίες δεν περιέχουν σαφή μέτρα εκτέλεσης τα οποία πρέπει να εφαρμοσθούν από τις ενδιαφερόμενες τοπικές και περιφερειακές αρχές και ότι πολλές νέες αναφορές επιβεβαιώνουν το αναδρομικό περιεχόμενο των οδηγιών και την αυθαίρετη καταστροφή και κατεδάφιση ιδιωτικών ιδιοκτησιών που αποκτήθηκαν νόμιμα, καθώς και την απώλεια των δικαιωμάτων επί των συγκεκριμένων ιδιοκτησιών και της δυνατότητας μεταβίβασης των δικαιωμάτων στο πλαίσιο της κληρονομικής διαδοχής, DT\ doc 3/35 PE v03-00

4 ΙΣΤ. εκτιμώντας υπόψη ότι, ενόψει της σημερινής θέσης της διαχωριστικής γραμμής, οι ενδιαφερόμενοι έχουν σχηματίσει την πεποίθηση ότι αυτή καθορίστηκε αυθαίρετα σε βάρος αλλοδαπών ιδιοκτητών, για παράδειγμα στη νήσο Formentera, ΙΖ. εκτιμώντας ότι ο συγκεκριμένος νόμος για τις παράκτιες περιοχές έχει δυσανάλογες επιπτώσεις για τους μεμονωμένους ιδιοκτήτες, των οποίων τα δικαιώματα πρέπει να γίνουν πλήρως σεβαστά, και ταυτόχρονα ανεπαρκείς επιπτώσεις στους πραγματικούς δράστες της καταστροφής των ακτών, οι οποίοι είναι σε πολλές περιπτώσεις υπεύθυνοι για υπερβολική αστική ανάπτυξη κατά μήκος των ακτών, συμπεριλαμβανομένων τουριστικών θερέτρων, και οι οποίοι όφειλαν να γνωρίζουν ότι παραβίαζαν συστηματικά τις διατάξεις του εν λόγω νόμου, Η Επιτροπή Αναφορών κάλεσε δύο φορές τους αναφέροντες να παραστούν στις συνεδριάσεις της προκειμένου να συζητήσουν τις υποθέσεις τους, το 2010 και πάλι το 2011, και στις συνεδριάσεις συμμετείχαν τόσο η Επιτροπή όσο και οι ισπανικές αρχές. Η από 6ης Ιουλίου 2010 γραπτή απάντηση της τότε αρμόδιας υπουργού, María Elena Espinosa Mangana, σε σειρά ερωτήσεων που αφορούσαν την εφαρμογή του νόμου του 1988, δεν θεωρήθηκε ικανοποιητική από την Επιτροπή Αναφορών, η οποία εξακολούθησε να ασχολείται με το εν λόγω ζήτημα. Οι παραπάνω συζητήσεις έλαβαν χώρα στο πλαίσιο της Επιτροπής Αναφορών, ενώ μαινόταν η διεθνής χρηματοπιστωτική κρίση και με φόντο τη διάλυση της ισπανικής στεγαστικής αγοράς και την κατάρρευση μεγάλου μέρους του ισπανικού τραπεζικού συστήματος, ιδίως σε περιφερειακό επίπεδο. Συνεπώς, αποτελούσε ένα ιδιαίτερα ευαίσθητο και αμφιλεγόμενο ζήτημα αυτό, ωστόσο, δεν εμπόδισε την Επιτροπή Αναφορών να συνεχίσει την ενασχόλησή της με αυτό. Παρόλα αυτά, με δεδομένο τον περίπλοκο και ευαίσθητο χαρακτήρα των φακέλων που τέθηκαν προς συζήτηση, η Επιτροπή Αναφορών αποφάσισε, στη συνεδρίασή της στις 21 και 22 Νοεμβρίου 2011, να συστήσει ειδική άτυπη ομάδας εργασίας για τα δικαιώματα ιδιοκτησίας στην Ισπανία και τον ισπανικό νόμο για τις παράκτιες περιοχές (Ley de Costas). Η ομάδα εργασίας ξεκίνησε τις εργασίες της τον Μάρτιο του 2012 και έκτοτε έχει συνεδριάσει 8 φορές. Η πρόεδρος της Επιτροπής Αναφορών επικοινώνησε γραπτώς με τον νέο υπουργό Γεωργίας, Διατροφής και Περιβάλλοντος της Ισπανίας, D. Miguel Arias Cañete, τον Ιανουάριο του 2012, ενημερώνοντάς τον σχετικά με το ενδιαφέρον και τους προβληματισμούς της επιτροπής αναφορικά με τις προτάσεις της νέας κυβέρνησης για τη μεταρρύθμιση του ισπανικού νόμου για τις παράκτιες περιοχές, την οποία είχε ο ίδιος ανακοινώσει στις 13 Ιανουαρίου Τον Απρίλιο του 2012, ο γενικός διευθυντής του Υπουργείου που είναι αρμόδιος για τον εν λόγω νόμο προέβη σε δήλωση κατά τη συνεδρίαση της άτυπης ομάδας εργασίας, στην οποία περιέγραψε συνοπτικά τις προτάσεις της κυβέρνησης σε σχέση με τη μεταρρύθμιση και απάντησε σε ερωτήσεις των μελών της. Ακολούθησε επιστολή τον Ιούλιο που περιείχε το νέο προκαταρκτικό νομοσχέδιο, η οποία διαβιβάσθηκε στα μέλη της ομάδας εργασίας. Δεδομένου του αριθμού των ζητημάτων που είχαν τεθεί, αποφασίσθηκε η εκπόνηση ερωτηματολογίου που περιλάμβανε πολλά από τα ζητήματα που είχαν εγείρει οι 1 Επιστολή της Erminia Mazzoni , Αριθ. πρωτ.: GEDA PE v /35 DT\ doc

5 αναφέροντες, το οποίο θα αποστελλόταν στο Υπουργείο για υποβολή σχολίων και απάντηση, καθώς τα μέλη εξακολουθούσαν να διατυπώνουν ανησυχίες σχετικά με ορισμένα βασικά θέματα. Κατόπιν εξέτασής του από τους συντονιστές της ομάδας εργασίας και της Επιτροπής Αναφορών, το ερωτηματολόγιο απεστάλη στις 25 Ιουνίου Οι απαντήσεις εξετάζονται στη συνέχεια του παρόντος εγγράφου. Τα μέλη της ομάδας εργασίας θεώρησαν ενθαρρυντικό το γεγονός ότι οι ισπανικές αρχές επέδειξαν μια φαινομενική προθυμία να συμμετάσχουν σε διάλογο μαζί τους σχετικά με το συγκεκριμένο ζήτημα. Ωστόσο, παρά τις πολλές προσπάθειες για τη δρομολόγηση περαιτέρω συζητήσεων με τις αρχές, δεν υπήρξαν πολλές επαφές μέχρι την παραλαβή της απάντησης στο ερωτηματολόγιο στις 26 Φεβρουαρίου Εν τω μεταξύ, οι αναφέροντες διατήρησαν την επικοινωνία τους με την Επιτροπή Αναφορών και την ομάδα εργασίας και μερίμνησαν ώστε τα μέλη να ενημερώνονται για τις εξελίξεις και τις διαπραγματεύσεις σχετικά με το νομοσχέδιο στην Ισπανία, το οποίο τους αφορούσε το ίδιο έκαναν και διάφορες περιβαλλοντικές ΜΚΟ. Επίσης, η Επιτροπή Αναφορών ενημερώθηκε και για την κατεδάφιση κατοικιών σε ορισμένες παράκτιες περιοχές στο πλαίσιο εφαρμογής του νόμου του Η Επιτροπή Αναφορών επιχείρησε να επιβάλει αναστολή εκτέλεσης, ωστόσο ο νόμος εφαρμόσθηκε και εκτελέσθηκε από τα δικαστήρια, χωρίς παρέμβαση από το Υπουργείο. Οι προτάσεις μεταρρύθμισης Σκοπός της μεταρρύθμισης του νόμου του 1988 για τις παράκτιες περιοχές είναι η παροχή μεγαλύτερης ασφάλειας δικαίου στους ιδιοκτήτες ακίνητης περιουσίας στις ισπανικές παράκτιες περιοχές και η εξασφάλιση μεγαλύτερης προστασίας του παράκτιου περιβάλλοντος. Το θέμα αυτό αποτελούσε πάντα ζήτημα καίριου ενδιαφέροντος για την Επιτροπή Αναφορών, δεδομένου ότι ο νόμος του 1988 ήταν διαβόητος για την κακή και αυθαίρετη εφαρμογή του εξ ου και η ανάγκη μεταρρύθμισης, σύμφωνα με τις αρχές. Στο προκαταρκτικό της νομοσχέδιο, η ισπανική κυβέρνηση παρείχε έναν ακριβέστερο, κατά την ίδια, ορισμό του «δημόσιου χώρου», ο οποίος συνιστά ένα ακόμα καίριο στοιχείο από το οποίο εξαρτώνται τα δικαιώματα που αναγνωρίζονται στους ιδιώτες όσον αφορά την ιδιοκτησία τους. Το νομοσχέδιο πρότεινε επίσης την κάλυψη της πληθώρας ελλείψεων που παρατηρούνταν στο κτηματολόγιο, καθώς και τη βελτίωση των όρων που διέπουν τόσο τη χρονική διάρκεια της κατοχής όσο και τη μεταβίβαση των δικαιωμάτων ιδιοκτησίας. Ο υφυπουργός Γεωργίας, Διατροφής και Περιβάλλοντος παρέσχε στα μέλη σαφή επεξηγηματική δήλωση στην οποία ανέφερε ότι απαιτούνταν λεπτομερής επανεξέταση του ισχύοντος συστήματος. Σύμφωνα με την εν λόγω επεξηγηματική δήλωση, ο παλαιότερος νόμος (του 1988) επεδείκνυε σε ορισμένες περιπτώσεις ανοχή σε αποτελέσματα που ήταν απαράδεκτα από περιβαλλοντική άποψη. Σκοπός της μεταρρύθμισης ήταν να αποτελέσει σημαντικό μέσο διατήρησης του δημόσιου θαλάσσιου-χερσαίου χώρου και διασφάλισης της χρήσης του από τους πολίτες εν γένει. Στη δήλωση περιλαμβάνονταν μέτρα που θα επέτρεπαν στις κεντρικές αρχές να επεμβαίνουν και ουσιαστικά να αναστέλλουν την εφαρμογή οποιουδήποτε μέτρου τυχόν λάμβαναν οι τοπικές αρχές το οποίο θα μπορούσε να απειλήσει την ακεραιότητα του δημόσιου θαλάσσιου-χερσαίου χώρου ή των περιοχών για τις οποίες ισχύει δικαίωμα δουλείας. Προτάθηκε να καθιερωθεί διαφοροποίηση μεταξύ των αστικών και των φυσικών παραλιών που βρίσκονται κοντά σε προστατευόμενες περιοχές ή γεωργικές εκτάσεις. Στο προκαταρκτικό νομοσχέδιο περιέχονταν επίσης μέτρα που αποσκοπούσαν στη DT\ doc 5/35 PE v03-00

6 βελτίωση της ενεργειακής απόδοσης και της προστασίας των υδάτων στις κατοικίες των συγκεκριμένων περιοχών. Αναγνωριζόταν επίσης ότι είχαν ανακύψει προβλήματα σε σχέση με την ασφάλεια δικαίου της ιδιοκτησίας, τα οποία με τη σειρά τους προκαλούσαν δυσπιστία και σύγχυση. Από την άποψη των αναφερόντων και της πλειονότητας των μελών της Επιτροπής Αναφορών, το παραπάνω αποτελούσε ευφημισμό ή, αν μη τι άλλο, υπολειπόταν της πραγματικότητας. Επίσης, εξακολουθεί να αποτελεί ζήτημα που παρουσιάζει δυσκολίες από πολιτική και συνταγματική άποψη. Η αποκέντρωση της εξουσίας και η υπέρμετρη εξουσία που κατά τη διάρκεια πολλών ετών οι περιφερειακές κυβερνήσεις εκχωρούσαν σιωπηρά αλλά εμφανώς στις δημοτικές αρχές παρείχε τη δυνατότητα σε πολλά τοπικά συμβούλια να καταχραστούν τον ρόλο τους, εγκρίνοντας τεράστια κατασκευαστικά προγράμματα χωρίς δέουσα ή επαρκή εποπτεία, γεγονός το οποίο οδήγησε εν τέλει στην παραβίαση και την καταστρατήγηση των δικαιωμάτων πολλών αγοραστών κατοικιών από κτηματομεσιτικές εταιρείες και τους συμβούλους αυτών. Αυτό συνοδεύτηκε από εκτεταμένη, κατά πολλούς, διαφθορά και συμπαιγνίες μεταξύ των πολιτικών αρχών και του κατασκευαστικού κλάδου. Τα μέλη θεώρησαν ενθαρρυντική την πληροφορία ότι το νέο νομοσχέδιο θα συνέβαλε στη διακοπή τέτοιου είδους παράτυπων πρακτικών τουλάχιστον εντός των στενών ορίων του νόμου για τις παράκτιες περιοχές καταρτίζοντας νέες και πολύ σαφέστερες κατευθυντήριες γραμμές, τις οποίες θα έπρεπε όλοι να ακολουθούν. Αυτό θα ήταν προς όφελος των ιδιοκτητών των κατοικιών, των μελλοντικών αγοραστών και του κατασκευαστικού κλάδου που θα ήταν έτσι σε θέση να ακολουθήσει μια περισσότερο βιώσιμη οδό ανάπτυξης. Επιπλέον, οι περιβαλλοντικές διατάξεις που περιλαμβάνονταν σε αυτό στόχευαν προφανώς στη διατήρηση και την προστασία όσων φυσικών περιοχών είχαν απομείνει μετά από χρόνια ανεμπόδιστης καταστροφής. Ωστόσο, εξακολουθεί να υπάρχει ένα σημαντικό ζήτημα που παραμένει εν μέρει ανεπίλυτο, το οποίο συνδέεται με το ίδιο το βασικό δικαίωμα ιδιοκτησίας. Με απλά λόγια, το ζήτημα αφορά δύο εκ βάθρων αντίθετες έννοιες των δικαιωμάτων ιδιοκτησίας: η ισπανική κυβέρνηση δεν αναγνωρίζει την ιδιοκτησία των κατοικιών που έχουν κατασκευαστεί εντός της παράκτιας ζώνης, αλλά αντίθετα τις θεωρεί παραχωρήσεις. Ενώ στο πλαίσιο της νομοθεσίας του 1988, οι παραχωρήσεις είχαν διάρκεια τριάντα ετών, με τη νέα πρόταση η διάρκειά τους θα παρατείνεται υπό ορισμένες συνθήκες στα εβδομήντα πέντε έτη. Εντούτοις, οι αναφέροντες, πολλοί εκ των οποίων είχαν αγοράσει τις ιδιοκτησίες τους πριν από το 1988 ή είχαν κληρονομήσει ιδιοκτησίες που ανήκαν στην οικογένειά τους επί γενεές, θεωρούν ότι θα πρέπει να διατηρήσουν πλήρη δικαιώματα ιδιοκτησίας, τα οποία πιστοποιούνται μέσω των τίτλων πώλησης. Ως εκ τούτου, οι αναφέροντες θεωρούν απαράδεκτη κάθε πρόταση που τους στερεί τα αποκτηθέντα αυτά δικαιώματα, πόσο μάλλον όταν τα αποτελέσματά της είναι αναδρομικά. Το σύστημα παραχωρήσεων υπόκειται σε επανεξέταση και παρατείνεται, όπως αναφέρθηκε, σε έως και εβδομήντα πέντε έτη, ενώ η μεταβίβαση των παραχωρήσεων θα επιτρέπεται πλέον μέσω της νόμιμης κληρονομικής διαδοχής ή ως δωρεά κατά τη διάρκεια της ζωής του ιδιοκτήτη, εφόσον υπάρξει σχετική κοινοποίηση εντός προθεσμίας τεσσάρων ετών (αιτία θανάτου και μεταξύ ζώντων). PE v /35 DT\ doc

7 Στην απάντησή του προς τα μέλη για το συγκεκριμένο ζήτημα, το Υπουργείο διευκρίνισε το σκεπτικό του αναφέροντας ότι η οριοθέτηση παρέχει δικαιώματα ιδιοκτησίας και ακίνητης περιουσίας στο κράτος, χαράσσοντας τα όρια κατά τέτοιο τρόπο ώστε η καταχώριση στο κτηματολόγιο να μην είναι δυνατόν να υποσκελίσει τον χαρακτήρα δημόσιου χώρου των οριοθετημένων ιδιοκτησιών. Συνεπώς, στους κατόχους ιδιωτικής ακίνητης περιουσίας που επικαλούνται προϋπάρχοντα δικαιώματα ιδιοκτησίας χορηγείται αποζημίωση μόνον υπό τη μορφή παραχώρησης το δημόσιο συμφέρον υπερτερεί των δικαιωμάτων των ιδιωτών. Οι κάτοχοι τίτλων για εκτάσεις που υπάγονται στον δημόσιο θαλάσσιο-χερσαίο χώρο έχουν συνεπώς, σύμφωνα με τη νέα νομοθεσία, δικαίωμα επικαρπίας και πρέπει να ζητούν άδεια χρήσης της παραχώρησης για την οποία οφείλουν, επιπλέον, να καταβάλλουν τέλος. Εισάγονται ασφαλιστικές δικλείδες για τις δυνητικά ρυπογόνες βιομηχανίες με έδρα σε παράκτιες ζώνες, οι οποίες μπορούν να λάβουν παράταση για τις ισχύουσες παραχωρήσεις τους μόνον εφόσον η σχετική με αυτές έκθεση του περιφερειακού οργανισμού περιβάλλοντος είναι θετική. Στόχος του νόμου είναι να θεσπιστούν σαφή όρια και να καταστεί υποχρεωτική η καταχώριση εκτάσεων γης στον δημόσιο θαλάσσιο-χερσαίο χώρο, ούτως ώστε το κτηματολόγιο να αντικατοπτρίζει την πραγματική εικόνα της ακτής αυτό είναι κάτι στο οποίο ο νόμος του 1988 είχε αποτύχει παταγωδώς. Προτείνεται η προσθήκη σημείωσης στο περιθώριο της καταχώρισης στο κτηματολόγιο σχετικά με τις κατοικίες που θίγονται από την οριοθέτηση, στόχος της οποίας είναι η εξασφάλιση μεγαλύτερης διαφάνειας. Οι ιδιοκτήτες ακινήτων στις περιοχές για τις οποίες ισχύει δικαίωμα δουλείας θα έχουν πλέον τη δυνατότητα να προβαίνουν σε βελτιώσεις και σε εκσυγχρονισμό της ιδιοκτησίας τους, εφόσον αυτές δεν οδηγούν σε αύξηση του μεγέθους, της επιφάνειας ή του ύψους του κτηρίου. Θα τους ζητείται να υποβάλουν δήλωση όσον αφορά τη συμμόρφωσή τους με τις απαιτήσεις ενεργειακής απόδοσης και προστασίας των υδάτων. Καταρτίζεται ειδικό νομικό πλαίσιο για τόπους πολιτιστικού ενδιαφέροντος που εντάσσονται στον δημόσιο χώρο. Οι μη οικοδομημένες ζώνες εντός των περιοχών αυτών θα πρέπει να διατηρηθούν ως έχουν και προβλέπεται απαγόρευση οικοδόμησης τυχόν προτεινόμενων κτηρίων κατοικιών ή ξενοδοχείων. Στόχος του αναθεωρημένου νόμου είναι επίσης η βιώσιμη προστασία και η βελτίωση της ακτογραμμής. Η κυβέρνηση αναλαμβάνει να τηρεί όχι μόνο τους όρους της Σύμβασης της Βαρκελώνης, στόχος της οποίας είναι η προστασία του θαλάσσιου περιβάλλοντος της Μεσογείου, αλλά και τους όρους της Σύμβασης Ραμσάρ και των διαφόρων οδηγιών της ΕΕ, ιδίως της οδηγίας για τους οικοτόπους, και του δικτύου Natura Ωστόσο, διάφορες περιβαλλοντικές οργανώσεις εξέφρασαν τον προβληματισμό ότι ο νέος νόμος αποτελεί στην πραγματικότητα σοβαρή οπισθοδρόμηση όσον αφορά την προστασία των παράκτιων περιοχών, που ενδέχεται να προκαλέσει την καταστροφή σημαντικών οικοσυστημάτων, όπως παραθαλάσσια έλη και συστήματα αμμόλοφων, και να μειώσει το περιθώριο προστασίας που παρέχεται σε εκβολές ποταμών και σε rías (κατακλυσμένες από τη θάλασσα κοιλάδες ποταμών) από 100 σε μόλις 20 μέτρα. Αποστολή στη Μαδρίτη Στις 21 Νοεμβρίου 2012, η άτυπη ομάδα εργασίας απηύθυνε επιστολή στην πρόεδρο της DT\ doc 7/35 PE v03-00

8 Επιτροπής Αναφορών παρέχοντας σύντομη περιγραφή των εργασιών της κατά τους εννέα μήνες από τη δημιουργία της και ζήτησε την πραγματοποίηση επείγουσας διερευνητικής επίσκεψης στη Μαδρίτη. Ωστόσο, μόλις στις Μαρτίου 2013 εγκρίθηκε η εν λόγω επίσημη επίσκεψη. Κατά την άφιξη της αντιπροσωπείας στη Μαδρίτη, το νέο νομοσχέδιο είχε ήδη εγκριθεί από την κυβέρνηση, είχε συζητηθεί στην Κάτω Βουλή και ανέμενε έγκριση από την Άνω Βουλή της Ισπανίας. Το ισπανικό κοινοβούλιο δεν απάντησε στα αιτήματα για την πραγματοποίηση συνάντησης με τον πρόεδρο της Επιτροπής Περιβάλλοντος. Ωστόσο, κατέστη δυνατή η διεξαγωγή εκτενών συζητήσεων με πολλούς αναφέροντες, οι οποίοι μετέβησαν στη Μαδρίτη για να συναντηθούν με την αντιπροσωπεία, με τον κ. Pablo Saavedra Inaraja και τους ανωτέρους του στη Διεύθυνση Βιωσιμότητας του Παράκτιου και Θαλάσσιου Περιβάλλοντος, καθώς και με περιβαλλοντικές ενώσεις, οι οποίες είχαν συνασπισθεί στην πλατφόρμα «No a Nuestra Costa» και είχαν στο παρελθόν έρθει σε επαφή με την Επιτροπή Αναφορών σχετικά με το ζήτημα αυτό. Οι αναφέροντες: Στις 21 Μαρτίου 2013, η αντιπροσωπεία διοργάνωσε ανοιχτή συνάντηση με τους πολυάριθμους αναφέροντες, ορισμένοι εκ των οποίων βρίσκονταν ήδη σε συνεχή επικοινωνία με την Επιτροπή Αναφορών μετά την παρουσία τους ενώπιον αυτής στις Βρυξέλλες. Στόχος στην προκειμένη περίπτωση ήταν περισσότερο η εκτίμηση και η μέτρηση των αντιδράσεων των αναφερόντων στη νέα νομοθεσία παρά η λεπτομερέστερη εξέταση μεμονωμένων περιπτώσεων αν και, αναπόφευκτα, κατέστη και αυτό αναγκαίο προκειμένου να επισημανθούν οι καταγγελίες που είχαν υποβληθεί σε σχέση με τον αναθεωρημένο νόμο για τις παράκτιες περιοχές. Όλοι οι αναφέροντες θεωρούσαν ότι κατείχαν νόμιμους τίτλους για την ιδιοκτησία τους και εκτιμήθηκε ότι από τον εν λόγω νόμο θα μπορούσαν να θιγούν άμεσα 200 έως άνθρωποι. Οι αναφέροντες υποστήριξαν ότι το ισπανικό παράκτιο περιβάλλον είχε υποστεί δραματικές και μη αναστρέψιμες καταστροφές σε μεγάλη έκταση, ιδίως κατά μήκος της ακτής και των νήσων της Μεσογείου, όχι λόγω των ιδιωτών που κατείχαν μικρές ιδιοκτησίες αλλά λόγω της κερδοσκοπικής οικοδόμησης που είχε πραγματοποιηθεί κατά τη διάρκεια των πολλών ετών που είχαν μεσολαβήσει από τη θέσπιση του αρχικού νόμου για τις παράκτιες περιοχές το 1988, σε συνδυασμό με την απάθεια και, ορισμένες φορές, τις διεφθαρμένες πρακτικές των πολιτικών αρχών. Ο αρχικός νόμος κρίθηκε ότι δεν εξυπηρετούσε τους σκοπούς για τους οποίους εφαρμοζόταν και διατυπώθηκαν σοβαρότατες αμφιβολίες για το αν η διάδοχη νομοθεσία θα ήταν σε θέση να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις σχετικά με την προστασία του παράκτιου περιβάλλοντος, πόσω μάλλον αναφορικά με τα έννομα δικαιώματα των ιδιοκτητών μικρής ακίνητης περιουσίας, πολλοί εκ των οποίων ήταν μη ισπανοί πολίτες της ΕΕ, που είχαν επιλέξει να επωφεληθούν του δικαιώματος της ελεύθερης κυκλοφορίας και εγκατάστασης που προβλέπεται από τη νομοθεσία της ΕΕ. Αρκετοί από τους ισπανούς αναφέροντες επεσήμαναν τις σοβαρές παρατυπίες που είχαν σημειωθεί σε περιοχές κοντά στις κατοικίες τους, όπου, ενώ είχαν οικοδομηθεί νέοι οικισμοί, μια κατοικία που είχε παραμείνει στην ιδιοκτησία της ίδιας οικογένειας επί έξι γενεές και PE v /35 DT\ doc

9 βρισκόταν σε μεγαλύτερη απόσταση από την ακτή επρόκειτο να κατεδαφιστεί (αναφορά 395/2010). Σε μια άλλη υπόθεση, το κράτος είχε προβεί στην πώληση κατασχεμένων ιδιοκτησιών. Οι περισσότεροι από τους αναφέροντες που παρέστησαν επανέλαβαν τη θέση τους ότι μια παραχώρηση που θα τους αναγνώριζε δικαίωμα χρήσης της ιδιοκτησίας τους ή θα τους επέτρεπε να της επιφέρουν βελτιώσεις, ακόμα και αν παρατεινόταν σε εβδομήντα πέντε έτη, δεν αντιστοιχούσε στον πλήρη σεβασμό των δικαιωμάτων τους και ότι τους στερούσε το δικαίωμα να πωλούν την ιδιοκτησία τους σε τιμή που να προσεγγίζει έστω και στο ελάχιστο την αρχική αγοραία αξία της. Επιπλέον, η νομοθεσία παρείχε στις αρχές το δικαίωμα να ανακαλέσουν την παραχώρηση κατά τρόπο που θα μπορούσε να θεωρηθεί τελείως αυθαίρετος, και υπήρχε και πάλι το ενδεχόμενο κατεδάφισης της ιδιοκτησίας χωρίς εύλογη αιτιολόγηση. Οι αναφέροντες παρουσίασαν παραδείγματα ιδιωτικών παράκτιων ιδιοκτησιών που κατεδαφίστηκαν προκειμένου να κατασκευαστεί παραθαλάσσιος χώρος περιπάτου κατά μήκος της ακτής, ο οποίος προκάλεσε την καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος ολόκληρης της περιοχής. Ένας άλλος αναφέρων αναφέρθηκε στην πατρογονική του οικία, η οποία είχε οικοδομηθεί το 1899 σε παράκτια έκταση και συγκεκριμένα σε ακρωτήριο μήκους δεκατεσσάρων χιλιομέτρων, και επρόκειτο τώρα να κατεδαφιστεί. Η περιουσία του θα απαλλοτριωθεί χωρίς να του δοθεί δέουσα αποζημίωση (αναφορά 174/2008). Ένας άλλος αναφέρων υποστήριξε ότι η κατοικία του, καθώς και εκείνες των γειτόνων του, έχουν πλέον μεταφερθεί εντός των ορίων της παράκτιας ζώνης λόγω της εξόρυξης της παράκτιας άμμου και άλλων υδραυλικών έργων που πραγματοποιήθηκαν κατά μήκος της παραλίας, και μάλιστα με χρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και αποτελούν πλέον τμήμα του δημόσιου χώρου, κάτι που δεν ίσχυε όταν είχαν αγοράσει νομίμως τις παραθαλάσσιες ιδιοκτησίες τους κατά τη δεκαετία του 1980 (αναφορά 119/2009). Υπάρχει επίσης κίνδυνος κατεδάφισης των κατοικιών τους χωρίς οι ίδιοι να λάβουν αποζημίωση. Διατυπώθηκαν επίσης καταγγελίες για αυθαίρετες πρακτικές στο πλαίσιο του νόμου του 1988 μέσω παράθεσης παραδειγμάτων από τις Κανάριες Νήσους, στον οικισμό Cho Vito της Τενερίφης (αναφορά 274/2009), όπου τα μέλη μιας ολόκληρης τοπικής κοινότητας που διέμεναν σε παλιές παραδοσιακές αγροικίες ψαράδων εκδιώχθηκαν από τις κατοικίες τους, οι οποίες καταστράφηκαν χωρίς κανένα ουσιαστικό όφελος για οποιονδήποτε ή για το περιβάλλον. Τα δικαιώματα των κατοίκων παραβιάσθηκαν και δεν τηρήθηκαν βάσει αποφάσεων βασιζόμενων σε γραφειοκρατικά και πολιτικά κίνητρα και στηριζόμενων σε πλαστά έγγραφα τεκμηρίωσης, τα οποία οι κάτοικοι πίστεψαν. Υπό τέτοιες συνθήκες, είναι πολύ δύσκολο να υπάρξει εμπιστοσύνη στις νομοθεσίες των χωρών και στη δίκαιη εφαρμογή τους. Λόγω της επέκτασης του λιμένα της Βαλένθια, κατοικίες στην περιοχή El Saler υπόκεινται πλέον στις διατάξεις του νόμου για τις παράκτιες περιοχές μετά την απομάκρυνση των αμμόλοφων, γεγονός το οποίο εγκυμονεί κινδύνους πλημμύρας, κατάσχεσης και καταστροφής των κατοικιών τους (αναφορές 606/2009 και 1499/2009). Μια άλλη αναφέρουσα περιέγραψε πώς η κοινότητά της έχασε τη μάχη έναντι των πανίσχυρων δικηγόρων που προσέλαβαν εταιρείες με συμφέροντα στην παράκτια ζώνη και στην ανάπτυξή της, οι οποίες επιδιώκουν την απομάκρυνση των μικρών κατοικιών των κατοίκων της περιοχής από την παράκτια ζώνη (αναφορά 881/2009). Στην περιοχή Santa Pola υπήρξαν διαμαρτυρίες από τους κατοίκους που έχαναν τις κατοικίες τους, την ίδια στιγμή που μπαρ DT\ doc 9/35 PE v03-00

10 και εστιατόρια εξακολουθούσαν να λαμβάνουν άδεια λειτουργίας. Τα δικαστήρια δεν επενέβησαν για την προστασία των δικαιωμάτων των ιδιοκτητών κατοικιών, υπό την πίεση των τοπικών οικονομικών συμφερόντων στον κλάδο του τουρισμού. Περιγράφηκαν αρκετές περιπτώσεις στις οποίες ο νόμος του 1988 δεν είχε αποτρέψει την κατεδάφιση κατοικιών και την οικοδόμηση ξενοδοχείων στη θέση τους, ιδίως στις Βαλεαρίδες και τις Κανάριες Νήσους (αναφορές 494/2010 και 678/2012). Δόθηκαν επιπλέον παραδείγματα για τη Μούρθια, στην περιοχή Isla de Mazarron, όπου κατοικίες της περιοχής εντάχθηκαν στον δημόσιο χώρο λόγω απώλειας της παραλίας, η οποία προκλήθηκε από έργο κατασκευής λιμένα, και οι 39 κατοικίες που επλήγησαν από αυτό έχασαν την αγοραία αξία τους και υπόκεινται πλέον στους όρους που διέπουν τον δημόσιο χώρο και που επιβλήθηκαν με αναδρομική ισχύ. Από τη Χώρα των Βάσκων ως το Κάδιθ, οι αναφέροντες περιγράφουν πώς οι ακτές διατηρήθηκαν και οι παραλίες καθαρίσθηκαν από τους κατοίκους της περιοχής, οι οποίοι ανακαλύπτουν τώρα ότι οι κατοικίες τους πρόκειται να ενταχθούν στον δημόσιο χώρο με σοβαρό κίνδυνο ανάκλησης των παραχωρήσεων. Υπάρχουν φόβοι ότι ιδιωτικές κατοικίες με πρότερη αγοραία τιμή της τάξεως των ευρώ θα χάσουν πλέον την αξία τους (αναφορά 103/2009). Κατά τα φαινόμενα, τα δικαστήρια δεν μεσολάβησαν για την προστασία των δικαιωμάτων των πολιτών σε πολλές τέτοιες περιπτώσεις. Η μοναδική ομάδα αναφερόντων που φαίνεται ότι θα μπορέσει να επωφεληθεί από τον νέο νόμο είναι εκείνη από την περιοχή Empuriabrava (αναφορά 296/2009), καθώς η πολύ ιδιαίτερη τοποθεσία στην οποία έχουν οικοδομηθεί οι κατοικίες των αναφερόντων γύρω από εσωτερικές πλωτές οδούς δίπλα στην ακτή θα εμπίπτει σε ειδικό καθεστώς παρεκκλίσεων, το οποίο αναγνωρίζεται για έντεκα ακόμα συγκεκριμένες περιοχές. Ωστόσο, ορισμένοι αναφέροντες θεώρησαν ότι ο καθορισμός των περιοχών αυτών χωρίς σαφή κριτήρια ενδέχεται να εισάγει διακρίσεις. Οι Αρχές: * * * Το πρωί της 22ας Μαρτίου, η αντιπροσωπεία συναντήθηκε με τις αρχές στο Υπουργείο Γεωργίας, Διατροφής και Περιβάλλοντος. Στην εναρκτήρια δήλωσή του, ο γενικός διευθυντής Παράκτιων Υποθέσεων, Pablo Saavedra, επεσήμανε ότι η κινητήριος δύναμη πίσω από τον νέο νόμο ήταν η ανάγκη επίλυσης των προβλημάτων και αντιμετώπισης των αρνητικών εμπειριών που είχαν προκύψει από τον νόμο του Ισχυρίσθηκε ότι το Υπουργείο είχε λάβει υπόψη τις απόψεις του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου κατά την εκπόνηση της νέας νομοθεσίας, για την οποία είχε επίσης πραγματοποιηθεί δημόσια διαβούλευση. Ο κ. Saavedra υποστήριξε ότι, εφόσον εγκριθεί ο νέος νόμος για την τροποποίηση του νόμου για τις παράκτιες περιοχές στα τέλη Μαΐου, μετά την εξέταση των τροπολογιών που θα υποβληθούν στο κοινοβούλιο, θα πρέπει να εξετασθεί πρόσθετος κανονισμός, ο οποίος επί του παρόντος βρίσκεται στο στάδιο της προετοιμασίας και ο οποίος θα διασαφηνίζει περαιτέρω την «ασφάλεια δικαίου» της ιδιοκτησίας. Δεν αναφέρθηκε περαιτέρω σε αυτό, παρά μόνο για να υποστηρίξει ότι ο κανονισμός θα πρέπει να εγκριθεί έως τα τέλη του 2013, οπότε και το εν λόγω ζήτημα θα πρέπει να θεωρηθεί λήξαν. Σύμφωνα με τον κ. Saavedra, η κυβέρνηση επιδίωξε την επίτευξη ισορροπίας μεταξύ των διαφορετικών συμφερόντων, η οποία θα είχε ως αποτέλεσμα να διασφαλισθεί η προστασία PE v /35 DT\ doc

11 της ακτής και θα επέτρεπε σε όλους να την απολαμβάνουν ως δημόσιο χώρο. Ο κ. Saavedra επανέλαβε πολλά από όσα προαναφέρθηκαν στην παρούσα έκθεση σχετικά με τις προτάσεις μεταρρύθμισης και επεκτάθηκε περαιτέρω σε σχέση με ορισμένα από τα βασικά ζητήματα, ιδίως τη διάκριση μεταξύ αστικών και φυσικών παραλιών που ορισμένα μέλη αμφισβήτησαν λόγω της έλλειψης κριτηρίων που χρησιμοποιούνται για τον καθορισμό των περιοχών μήκους 20 μέτρων που υπόκεινται σε δικαίωμα δουλείας, καθώς και δεικτών σχετικών με την αλλαγή του κλίματος. Συμφώνησε δε ότι ο νόμος ήταν αδύνατον να ικανοποιήσει πλήρως όλες τις πλευρές. Όσον αφορά το ζήτημα της αποζημίωσης, ο κ. Saavedra παρέπεμψε σε απόφαση του ισπανικού Συνταγματικού Δικαστηρίου του 1991, η οποία επιβεβαίωνε ότι οι χορηγηθείσες παραχωρήσεις σε ιδιοκτήτες ακίνητης περιουσίας εντός του ΘΧΔΧ μπορούν να θεωρηθούν είδος αποζημίωσης. Σύμφωνα με τον ίδιο, η κυβέρνηση είχε επιφέρει βελτιώσεις ως προς αυτό μέσω της σημαντικής παράτασης της διάρκειας των παραχωρήσεων και της διασφάλισης των κληρονομικών δικαιωμάτων. Ο νέος νόμος θα εξασφάλιζε επίσης μεγαλύτερη ασφάλεια δικαίου για τις οικονομικές δραστηριότητες, προσέθεσε, κάτι που θα συνεπαγόταν οφέλη για ορισμένες από τις παραχωρήσεις, ιδίως για τον κλάδο του τουρισμού και του πολιτισμού. Ισχυρίσθηκε δε ότι η προστασία του περιβάλλοντος ενισχύθηκε μέσω της εισαγωγής ειδικών εκτιμήσεων επιπτώσεων για βιομηχανικές εγκαταστάσεις και μεγάλες μονάδες εντός του δημόσιου χώρου. Στις παρατηρήσεις τους, τα μέλη έθιξαν σειρά ζητημάτων που εξακολουθούν να γεννούν ανησυχία. Για παράδειγμα, τα μέλη δεν πείσθηκαν από την παραπομπή στην απόφαση του 1991 και θεώρησαν ότι μια προδικαστική απόφαση εν προκειμένω από το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα ήταν χρήσιμη για όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη. Επίσης, πολλοί εξ αυτών δεν είχαν σαφή εικόνα των κριτηρίων για την κατάργηση μιας παραχώρησης και φοβούνταν ότι τα εν λόγω κριτήρια ενδέχετο να είναι εξίσου αυθαίρετα με εκείνα που ίσχυαν από το Και η ίδια η οριοθέτηση ήταν, όπως φάνηκε, ευάλωτη σε μεθοδεύσεις, ενώ εκφράσθηκαν επίσης ανησυχίες ότι τα μεγάλα συμφέροντα θα εξαγόραζαν τη μη ένταξή τους στον δημόσιο χώρο. Ολοκληρώνοντας τη συζήτηση, ο γενικός διευθυντής υποστήριξε ότι στο παρελθόν η έλλειψη ασφάλειας δικαίου οφειλόταν σε διάφορους παράγοντες, όπως η λανθασμένη οριοθέτηση, τα δικαιώματα ιδιοκτησίας και οι μεγάλες καθυστερήσεις στα κτηματολόγια και τις καταχωρίσεις. Στόχος του αναθεωρημένου νόμου ήταν η αντιμετώπιση των πτυχών αυτών. Πρόθεση του Υπουργείου ήταν να καταστεί ο νόμος συμβατός με την προστασία του δημόσιου χώρου και να διασφαλισθεί ότι θα καταστεί δυνατή η άσκηση βιώσιμων δραστηριοτήτων στην εν λόγω περιοχή. Οι περιβαλλοντικές ΜΚΟ: * * * Το απόγευμα της 22ας Μαρτίου, η αντιπροσωπεία συναντήθηκε με αρκετές περιβαλλοντικές ενώσεις. Τα μέλη μπόρεσαν να εστιάσουν πιο συγκεκριμένα στις καταγγελίες που αφορούσαν τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις του αναθεωρημένου νόμου για τις παράκτιες περιοχές. Οι ΜΚΟ (WWF, Greenpeace, EA, Birdlife) άσκησαν όλες δριμεία κριτική στο γεγονός ότι ο προηγούμενος νόμος δεν είχε τηρηθεί ούτε είχε εφαρμοστεί ποτέ με ορθό τρόπο, και DT\ doc 11/35 PE v03-00

12 κατήγγειλαν ότι οι τοπικές και περιφερειακές αρχές είχαν συνειδητά αγνοήσει τις διατάξεις του κατά την αστικοποίηση της ακτής και την καταστροφή ολόκληρων οικοσυστημάτων, τα οποία θα έπρεπε, όπως επεσήμαναν, να είχαν προστατευθεί. Εξέφρασαν τον φόβο ότι ο νέος νόμος ενδέχεται να επιδεινώσει σε μεγάλο βαθμό την κατάσταση εξαιτίας των πολυάριθμων πολιτικών παρεκκλίσεων που αποτέλεσαν αντικείμενο διαπραγματεύσεων στο πλαίσιό του. Η προστασία του παράκτιου περιβάλλοντος, ή ό, τι απομένει από το φυσικό περιβάλλον, θα καταστεί ακόμα πιο προβληματική, παρέχοντας μικρότερο βαθμό προστασίας στις παράκτιες περιοχές και αυξάνοντας την οικονομική εκμετάλλευση. Αμφισβήτησαν επίσης τη συμβατότητα του νόμου με την προτεινόμενη οδηγία για τη θέσπιση πλαισίου για τον θαλάσσιο χωροταξικό σχεδιασμό και την ολοκληρωμένη διαχείριση των παράκτιων ζωνών. Οι περιβαλλοντικές ενώσεις επεσήμαναν ότι, όπως και στο παρελθόν, δεν υφίσταται καμία εγγύηση ότι οι περιφερειακές ή οι τοπικές αρχές θα τηρήσουν ή θα εφαρμόσουν τον αναθεωρημένο νόμο, καθώς δεν διαθέτουν ούτε το κίνητρο ούτε τα απαραίτητα μέσα για να το πράξουν. Αυτό συνεπάγεται ότι ο αναθεωρημένος νόμος θα παράσχει οφέλη σε ελάχιστους ιδιώτες και θα εξυπηρετήσει πολύ μεγάλα συμφέροντα. Οι περιβαλλοντικές ενώσεις εκφράζουν τον φόβο ότι ορισμένοι νέοι οικισμοί οι οποίοι είχαν αρχικά οικοδομηθεί σε προστατευόμενες περιοχές ή περιοχές περιορισμένης πρόσβασης σύμφωνα με τον παλαιό νόμο θα εξαιρεθούν από τον δημόσιο χώρο, καθώς σήμερα θεωρείται ότι υπάγονται στην κατηγορία των αστικών παράκτιων περιοχών, και προειδοποιούν ότι αυτό γίνεται σε μια χρονική στιγμή που οι θαλάσσιες περιοχές που πρόκειται να ενταχθούν στο δίκτυο Natura 2000 δεν έχουν ακόμα ορισθεί. Κατά συνέπεια, όσοι παραβίασαν τον νόμο στο παρελθόν, όταν εκατοντάδες χιλιόμετρα παράκτιου περιβάλλοντος καταστράφηκαν ουσιαστικά από την κατασκευαστική μανία, σήμερα προστατεύονται από τον νέο νόμο και δεν έχουν τίποτα πλέον να φοβηθούν, καθώς καλύπτονται από μια de facto αμνηστία όσον αφορά τα παράνομα κτήρια. Οι περιβαλλοντολόγοι προειδοποίησαν ότι δεν έχουν εξετασθεί οι τεράστιες επιπτώσεις του γεγονότος αυτού στα ευπαθή παράκτια βιοσυστήματα της Μεσογείου και του Ατλαντικού. Συμπεράσματα Ως αποτέλεσμα των εν λόγω συναντήσεων και των συζητήσεων που διεξήχθησαν στο πλαίσιο της άτυπης ομάδας εργασίας, τα μέλη διατηρούν σε μεγάλο βαθμό τις επιφυλάξεις τους σχετικά με τον βαθμό στον οποίο ο αναθεωρημένος ισπανικός νόμος για τις παράκτιες περιοχές, που έχει σήμερα εγκριθεί από το ισπανικό κοινοβούλιο και μετατραπεί σε επίσημη νομοθεσία, θα εφαρμοσθεί με συνέπεια και θα ανταποκριθεί στους στόχους του Υπουργείου για ενίσχυση της προστασίας που παρέχεται στο παράκτιο περιβάλλον. Επιπλέον, τα μέλη διατηρούν επιφυλάξεις όσον αφορά τις σημαντικές βελτιώσεις που εξακολουθούν να απαιτούνται ως προς τα δικαιώματα ιδιοκτησίας και κατοχής ώστε να ανταποκρίνονται στα κοινά ευρωπαϊκά πρότυπα. Αλήθεια, για ποιον λόγο έχει η Επιτροπή Αναφορών δαπανήσει τόσο χρόνο ασχολούμενη με τους προβληματισμούς πολιτών της ΕΕ σχετικά με τα δικαιώματα ιδιοκτησίας τους στην Ισπανία και σε καμία άλλη χώρα της ΕΕ; Ως έναν ορισμένο βαθμό, αυτό θα μπορούσε να εξηγηθεί από την έκρηξη στον κατασκευαστικό τομέα και τον αριθμό των κατοικιών που αγοράζονται και πωλούνται, αλλά ο εντυπωσιακός αριθμός των στοιχείων υποδηλώνει ότι οι αναφορές υποβάλλονται διότι υπάρχουν PE v /35 DT\ doc

13 σοβαρότατες ελλείψεις σε σχέση με την προσέγγιση των ισπανικών αρχών και των ισπανών δικηγόρων ως προς αυτό το θεμελιώδους σημασίας για όλους σχεδόν τους ευρωπαίους πολίτες ζήτημα. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο λαμβάνει αναφορές τόσο από ισπανούς όσο και από μη ισπανούς υπηκόους. Τούτο σημαίνει ότι η επίτευξη πραγματικής αναθεώρησης των διοικητικών αποφάσεων, νομικής προστασίας και ουσιαστικής αποζημίωσης των ζημιών εντός ευλόγου χρονικού διαστήματος εξακολουθεί συχνά να είναι μη ικανοποιητική. Για την ακρίβεια, στο πλαίσιο της Συνθήκης για την ΕΕ, τίποτα δεν υποχρεώνει την Ισπανία να αλλάξει τη θέση της και είναι σαφές ότι η ισπανική κυβέρνηση και το ισπανικό κοινοβούλιο διαθέτουν πλήρη αρμοδιότητα, τόσο σε συνταγματικό όσο και σε πολιτικό επίπεδο, να αποφασίζουν και να θεσπίζουν τέτοιου είδους νομοθεσία. Το ιδιοκτησιακό καθεστώς παραμένει αρμοδιότητα του κράτους μέλους. Εντούτοις, το άρθρο 6 της Συνθήκης για την ΕΕ και το άρθρο 17 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων περιέχουν επίσης διατάξεις σχετικά με τα ατομικά δικαιώματα ιδιοκτησίας. Συνεπώς, εύλογα αναμένεται από την ΕΕ, και ιδίως από το Κοινοβούλιο, να υπερασπίζονται αυτά τα δικαιώματα εξ ονόματος των πολιτών σε περίπτωση που παραβιάζονται ή καταστρατηγούνται. Επιπλέον, το άρθρο 3 της Συνθήκης για την ΕΕ υποχρεώνει όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ να διασφαλίζουν υψηλό επίπεδο προστασίας και βελτίωσης του περιβάλλοντος. Το άρθρο 191 της ΣΛΕΕ ενισχύει αυτή τη δέσμευση και υποχρεώνει τα κράτη μέλη να εγκρίνουν την αρχή της προφύλαξης και να αναλαμβάνουν προληπτική δράση, όπου απαιτείται. Το γεγονός ότι στο προοίμιο του νέου νόμου γίνεται αναφορά στην έκθεση που εγκρίθηκε από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ως κίνητρο για την εν λόγω μεταρρύθμιση δείχνει ότι όσα λένε τα θεσμικά όργανα της ΕΕ, και ιδίως το Κοινοβούλιο, έχουν σημασία για τον ισπανό νομοθέτη. Δεν είναι βέβαιο αν οι εν λόγω δεσμεύσεις και διατάξεις τηρήθηκαν στο έπακρο από τις ισπανικές αρχές στον αναθεωρημένο νόμο για τις παράκτιες περιοχές και κατά πόσον εξασφαλίσθηκε εν τέλει δικαιοσύνη τόσο για τους ιδιοκτήτες των ακινήτων όσο και για το περιβάλλον. Το Υπουργείο διοργάνωσε δημόσια διαβούλευση και αυτό ήταν σημαντικό ωστόσο, κατά πόσον αυτή επηρέασε όντως το αποτέλεσμα παραμένει αβέβαιο, με δεδομένες τις αντιδράσεις των αναφερόντων και των ενώσεων με τις οποίες ήρθε σε επαφή η Επιτροπή Αναφορών. Είναι λυπηρό το γεγονός ότι με αυτή την αναθεώρηση του νόμου για τις παράκτιες περιοχές δεν ήταν σε μεγάλο βαθμό δυνατό να ενισχυθεί η ασφάλεια του δικαίου σχετικά με δικαιώματα ιδιοκτησίας που αποτελεί ρητή προϋπόθεση για κάθε βιώσιμη αγορά ακινήτων. Επιπλέον, το γεγονός ότι η διαχωριστική γραμμή ενδέχεται να υπόκειται σε αναθεώρηση κάθε φορά που μεταβάλλεται η ακτογραμμή (λ.χ. ως αποτέλεσμα διάβρωσης των ακτών, ή λόγω της κατασκευής νέας μαρίνας) δημιουργεί πρόσθετη ανασφάλεια ως προς το ότι αυτό που είναι σήμερα νόμιμο θα μπορούσε να μην είναι πλέον νόμιμο αύριο. Μολονότι ο νόμος υποδεικνύει ότι η καταχώριση της ακίνητης περιουσίας πρέπει να επικαιροποιείται, υπάρχουν ελάχιστες ενδείξεις ότι έχει επιτευχθεί οποιαδήποτε πρόοδος στο σημείο αυτό από τις περιφερειακές και τοπικές αρχές και τούτο εξακολουθεί να συνιστά σοβαρή παράλειψη. Όταν τούτο εκτιμάται στο πλαίσιο παράτασης της περιόδου των παραχωρήσεων, η οποία αυτή καθ' εαυτή εξακολουθεί να μην είναι καθόλου σαφής σε ό,τι αφορά τον καθορισμό ειδικών προθεσμιών (βάσει ποιών κριτηρίων χορηγείται παραχώρηση για 75 χρόνια και πότε δεν χορηγείται;) τότε, τα μέλη πιστεύουν ότι εξακολουθούν να υπάρχουν υπερβολικά πολλά ασαφή ζητήματα που πρέπει να αντιμετωπίσουν οι ευρωπαίοι πολίτες σε ό,τι αφορά τα δικαιώματα ιδιοκτησίας που κατέχουν. Όπως έχει ήδη επίσης DT\ doc 13/35 PE v03-00

14 αναφερθεί, οι παραχωρήσεις δεν θεωρούνται από τα περισσότερα μέλη ως δίκαιη αποζημίωση για την πιθανή απώλεια της αξίας ιδιωτικών ακινήτων στο νέο δημόσιο χώρο που έχει διαμορφωθεί. Όσον αφορά τον ουσιώδη στόχο της προστασίας του περιβάλλοντος των παράκτιων περιοχών, τα μέλη πιστεύουν ότι εξακολουθούν να υπάρχουν υπερβολικές ελλείψεις και ασάφειες στη νέα νομοθεσία, παρά τις αρχικές φιλοδοξίες του Υπουργείου Περιβάλλοντος σχετικά με το ζήτημα αυτό. Η μείωση των περιοχών για τις οποίες ισχύει το δικαίωμα δουλείας για τις παράκτιες rías είναι κατά τα φαινόμενα ιδιαίτερα αδικαιολόγητη. Θα πρέπει να αναγνωρίζεται σαφέστερα ότι η «οικονομική ανάπτυξη» - που αντιστοιχεί δυστυχώς στην κατασκευαστική βιομηχανία - είναι βασικά ασυμβίβαστη με την προστασία μιας εξαιρετικά ευάλωτης και εύθραυστης από οικολογική άποψη παράκτιας ζώνης. Ο νέος νόμος δεν έχει αξιοποιήσει την ευκαιρία να διασφαλίσει ότι η νέα οδηγία πλαίσιο της ΕΕ για την ολοκληρωμένη διαχείριση των παράκτιων ζωνών θα ενσωματωθεί σαφώς, και δεν έχει αναγνωρίσει πλήρως τόσο τις συστάσεις του Συμβουλίου της ΕΕ του 2002 όσο και το Πρωτόκολλο στη Σύμβασης της Βαρκελώνης, που κυρώθηκε το 2010, σχετικά με το ίδιο θέμα. Τα μέλη εξακολουθούν να μην έχουν μορφώσει σαφή αντίληψη ως προς την πλήρη τήρηση ορισμένων άλλων οδηγιών της ΕΕ. Λαμβάνοντας υπόψη τα συμπεράσματα αυτά, και ενόψει των εκτεταμένων συζητήσεων στο πλαίσιο της ομάδας εργασίας και μεταξύ μελών της αντιπροσωπείας που επισκέφτηκαν τη Μαδρίτη σχετικά με το θέμα αυτό, διατυπώνονται οι ακόλουθες συστάσεις. Σχέδιο συστάσεων 1. Καλεί την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, λόγω των προβληματισμών που περιλαμβάνει η παρούσα έκθεση σχετικά με τον νέο νόμο για τις παράκτιες περιοχές, να εξετάσει διεξοδικά τη συμμόρφωση της νέας αυτής νομοθεσίας με συναφείς οδηγίες της ΕΕ, και συγκεκριμένα με την οδηγία περί οικοτόπων, την οδηγία για τη διατήρηση αγρίων πτηνών, την οδηγία πλαίσιο για τα ύδατα, την οδηγία σχετικά με την ποιότητα των υδάτων κολύμβησης, την οδηγία για την επεξεργασία των αστικών λυμάτων, την οδηγία για τη στρατηγική εκτίμηση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων, την οδηγία για τις πλημμύρες, καθώς και τη νέα οδηγία πλαίσιο για την ολοκληρωμένη διαχείριση των παράκτιων ζωνών και άλλους σχετικούς κανόνες που εφαρμόζονται στην Ευρωπαϊκή Ένωση, και να ενημερώσει σχετικά την Επιτροπή Αναφορών έως το Δεκέμβριο Προτρέπει τις ισπανικές αρχές σε εθνικό επίπεδο να καταβάλλουν προσπάθειες μέσω ενισχυμένης συνεργασίας με τις αυτόνομες περιοχές προκειμένου να προωθηθεί και να διατηρηθεί, και κατά το δυνατόν να αναγεννηθεί, το περιβάλλον παράκτιων περιοχών που έχουν σε πολλές περιπτώσεις υποστεί σοβαρή υποβάθμιση λόγω συχνότατα εκτεταμένων κατασκευαστικών και δομικών έργων, ορισμένα από τα οποία είναι αμφισβητήσιμης νομιμότητας. Οι προστατευόμενες παράκτιες περιοχές δεν θα πρέπει πλέον να χρησιμοποιούνται για την κατασκευή νέων ιδιοκτησιών, κτηρίων ή κατοικιών. 3. Στο ίδιο πλαίσιο, προτρέπει τις αρμόδιες αρχές σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο να διευκρινίσουν περαιτέρω και να προστατεύσουν τα δικαιώματα όλων των θιγόμενων πολιτών και κατοίκων της ΕΕ ως προς τα ακίνητα που έχουν νόμιμα αποκτήσει. Συνιστά να θεσπίσουν οι ισπανικές αρχές ένα πλήρες και δίκαιο σύστημα παροχής PE v /35 DT\ doc

15 οικονομικής αποζημίωσης προς όλους τους νόμιμους κατόχους ακινήτων, τα σπίτια των οποίων μπορούν να αποτελέσουν αντικείμενο κατεδάφισης ή απαλλοτρίωσης λόγω της εφαρμογής του νόμου για τις παράκτιες περιοχές. 4. Όσον αφορά ακίνητα τα οποία έχουν χαρακτηριστεί με διάφορους τρόπους ως «παράνομα κτήρια» που βρίσκονται σε παράκτιες ζώνες ή κοντά σε αυτές, και ως προς τα οποία πολλοί ευρωπαίοι πολίτες, συμπεριλαμβανομένων ισπανών πολιτών, αποτελούν αθώα θύματα, απευθύνει έκκληση στις ισπανικές αρχές να διεξαγάγουν έρευνες και να διώκουν τους εν λόγω ιδιωτικούς φορείς και τις δημόσιες αρχές που έχουν ενεργήσει εκτός του τυπικού νομικού πλαισίου παρέχοντας άδειες κατασκευής και να τους προσαγάγουν ταχύτερα ενώπιον της δικαιοσύνης, ενώ θα διασφαλίζουν ότι τα θύματα τω εν λόγω ενεργειών, που έχουν αγοράσει τα ακίνητά τους καλή τη πίστει, δικαιούνται να λάβουν πλήρη και δίκαιη αποζημίωση. 5. Καλεί τις αρχές να εκδώσουν σαφείς κατευθυντήριες γραμμές σε όλες τις περιφερειακές και τοπικές αρχές, με βάση αντικειμενικά και μη μεροληπτικά κριτήρια, σε ό,τι αφορά την χορήγηση παραχωρήσεων στους υφιστάμενους ιδιοκτήτες νόμιμης ακίνητης περιουσίας που κατέχουν κατοικίες στις παράκτιες ζώνες, διασφαλίζοντας τη δίκαιη και ενιαία εφαρμογή του νόμου. Επαναλαμβάνει ωστόσο τις σοβαρές επιφυλάξεις της επιτροπής σχετικά με την ύπαρξη των εν λόγω παραχωρήσεων. 6. Όσον αφορά την οριοθέτηση του δημόσιου χώρου, προτρέπει τις αρχές να εφαρμόσουν αντικειμενικά τεχνικά κριτήρια που δεν θα πρέπει να εισάγουν διακρίσεις μεταξύ των κατόχων ακίνητης περιουσίας ως αποτέλεσμα του καθεστώτος ή της ιθαγένειάς τους, και να διασφαλίσουν ότι, σε περιπτώσεις στις οποίες ενδέχεται να ισχύουν εξαιρέσεις, θα αιτιολογούνται με σαφή και διαφανή τρόπο που θα σχετίζεται οπωσδήποτε με την ενισχυμένη προστασία του περιβάλλοντος και όχι με οικονομικά ή εμπορικά συμφέροντα. 7. Ζητεί να επιβληθεί μορατόριουμ ή αναστολή διαδικασίας σε όλες τις υποθέσεις που εκκρεμούν ενώπιον των δικαστηρίων σχετικά με κατοικίες που βρίσκονται σε παράκτιες ζώνες που θα μπορούσαν να αποτελέσουν αντικείμενο πιθανής τροποποίησης της διαχωριστικής γραμμής για να σωθούν από πιθανή κατεδάφιση κτήρια τα οποία θα μπορούσαν εκ των υστέρων να μην εμπίπτουν στο δημόσιο χώρο. 8. Ζητεί την γρήγορη και επακριβή επικαιροποίηση του κτηματολογίου που θα διασφαλίζει ότι όλοι οι ιδιοκτήτες εντός των διαχωριστικών ζωνών θα ενημερώνονται καταλλήλως σχετικά με τα δικαιώματά τους και τα μέσα πρόσβασής τους στη δικαιοσύνη σε περίπτωση που πιστεύουν ότι τούτο είναι αναγκαίο για την προστασία των νόμιμων συμφερόντων τους. 9. Καλεί τις αρχές να διευκρινίσουν περισσότερο τη διάκριση μεταξύ φυσικών και αστικών παραλιών και να λάβουν μέτρα για την αποτελεσματική πρόληψη της συμπερίληψης αστικών παραλιών στις ζώνες που έχουν ταξινομηθεί ως φυσικές παραλίες. 10. Επαναλαμβάνει το αίτημά του να παρεμβαίνει η δικαιοσύνη αποτελεσματικά και έγκαιρα, εκτιμώντας ότι οι υπερβολικές καθυστερήσεις κατά την απονομή δικαιοσύνης θεωρούνται απαράδεκτη αδικία. Στο πλαίσιο αυτό, όταν κινούνται διαδικασίες ενώπιον δικαστηρίων, προτρέπει όλα τα μέρη να λαμβάνουν υπόψη ότι την πιθανή σκοπιμότητα αιτήσεων για προδικαστικές αποφάσεις προς το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε περιπτώσεις που διακυβεύονται ζητήματα νομοθεσίας της ΕΕ και στις οποίες δεν υπάρχει σαφής πράξη. 11. Μολονότι επιδοκιμάζει την αναγνώριση της κλιματικής αλλαγής στη νέα νομοθεσία για τις παράκτιες περιοχές, και την ανάγκη προσαρμογής της διαχείρισης των ακτών DT\ doc 15/35 PE v03-00

16 στις αναπόφευκτες επιπτώσεις της, ζητεί να υπάρχει μεγαλύτερη σαφήνεια στις διατάξεις που σχετίζονται με το ζήτημα αυτό μέσω ειδικών κριτηρίων, μηχανισμών εφαρμογής και κανόνων εκτέλεσης. PE v /35 DT\ doc

17 ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ Επιτροπή Αναφορών ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΠΡΟΣ ΤΑ ΜΕΛΗ Θέμα: Αναφορά 0174/2008 του Jose Ortega, ισπανικής ιθαγένειας, σχετικά με εικαζόμενη καταχρηστική εφαρμογή του ισπανικού νόμου περί ακτών όσον αφορά τα δικαιώματα ιδιοκτησίας Αναφορά 0303/2008 της Rosa Garcia Pose, ισπανικής ιθαγένειας, που συνυποβάλλεται με 55 υπογραφές, αναφορικά με την απώλεια των οικιών των συνυπογραφόντων ως συνέπεια της λήψης μέτρων για την προστασία της παράκτιας ζώνης στην επαρχία La Coruña Αναφορά 0867/2008 της Karin Koberling, γερμανικής ιθαγένειας, σχετικά με εικαζόμενη καταχρηστική εφαρμογή του νόμου για τις ακτές από τις ισπανικές αρχές Αναφορά 1271/2008 του Rudolf Schneiders, γερμανικής ιθαγένειας, σχετικά με πιθανή επιβολή του νόμου «Ley de Costa» στην Ισπανία Αναφορά 1448/2008 της Ursula Czelusta, γερμανικής ιθαγένειας, σχετικά με χωρομετρικές εργασίες στις ισπανικές ακτές και τις ανησυχίες της για πιθανή απαλλοτρίωση της κατοικίας της στην Ισπανία Αναφορά 1485/2008 του Alan Hazelhurst, βρετανικής ιθαγένειας, σχετικά με DT\ doc 17/35 PE v03-00

18 παράνομη εφαρμογή του ισπανικού νόμου για τις ακτές (Ley de Costas) Αναφορά 1691/2008 του Oscar Maniaga Izquierdo, ισπανικής ιθαγένειας, σχετικά με την απαλλοτρίωση της οικίας του στο Αλικάντε, Ισπανία, σύμφωνα με τον ισπανικό νόμο για τις ακτές Αναφορά 1871/2008 της ένωσης κατοίκων του Celorio, σχετικά με έργα αστικής ανάπτυξης στο Celorio, Asturias, Ισπανία Αναφορά 0103/2009 της Margarita García Jaime, ισπανικής ιθαγένειας, σχετικά με τον «Ley de Costas» (νόμος περί αιγιαλού) στην Ισπανία Αναφορά 0119/2009 του Jan Van Stuyvesant, ολλανδικής ιθαγένειας, εξ ονόματος της Ένωσης «Vera Playa Property Owners» στην Αλμερία της Ισπανίας, σχετικά με την κατάσταση που ανακύπτει λόγω του νόμου περί αιγιαλού (Ley de Costas) στην Ισπανία Αναφορά 0274/2009 του Tomás González Díaz, ισπανικής ιθαγένειας, εξ ονόματος της Ένωσης κατοίκων «Asociación de Vecinos Las Calas», σχετικά με την κατεδάφιση, κατ εφαρμογή του ισπανικού νόμου για τις ακτές (Ley de Costas), του οικισμού ChoVito στην Candelaria, στις ακτές της Τενερίφης στην Ισπανία Αναφορά 0278/2009 του Gregorio Amo López, ισπανικής ιθαγένειας, σχετικά με τον νόμο για τις παράκτιες περιοχές στην Asturias, Ισπανία Αναφορά 0279/2009 του Timoteo Giménez Domingo, ισπανικής ιθαγένειας, σχετικά με τον αντίκτυπο του νόμου για τις παράκτιες περιοχές στην Ισπανία Αναφορά 0296/2009 της Ingeborg Hoffman, γερμανικής ιθαγένειας, εξ ονόματος της Ένωσης ιδιοκτητών της Empuriabrava, σχετικά με την απώλεια ή τον περιορισμό των δικαιωμάτων ιδιοκτησίας ως αποτέλεσμα της εφαρμογής του ισπανικού νόμου για τις παράκτιες περιοχές στην Costa Brava Αναφορά 0298/2009 του Wolfgang Ludwigs, γερμανικής ιθαγένειας, σχετικά με τον ισπανικό νόμο για τις παράκτιες περιοχές Αναφορά 0389/2009 του M. L., γερμανικής ιθαγένειας, σχετικά με την απώλεια της ιδιοκτησίας του στην Ισπανία στο πλαίσιο της ισπανικής νομοθεσίας για τις ακτές Αναφορά 0606/2009 της Paula Llaneza Alcada, ισπανικής ιθαγένειας, η οποία συνοδεύεται από 2 υπογραφές, σχετικά με τις επιπτώσεις του ισπανικού νόμου περί ακτών («Ley de Costas») σε ό,τι αφορά τα ακίνητά της Αναφορά 0611/2009 της Maria Jesús de Motta Martínez, ισπανικής ιθαγένειας, σχετικά με τις επιπτώσεις του νόμου περί ακτών «Ley de Costas» σε ό,τι αφορά το ακίνητό της PE v /35 DT\ doc

19 Αναφορά 0618/2009 της María Luisa Domínguez Ibáñez, ισπανικής ιθαγένειας, σχετικά με τις συνέπειες του νόμου περί ακτών «Ley de Costas» σε ό, τι αφορά το ακίνητό της Αναφορά 0626/2009 της Nordhild Köhler, γερμανικής ιθαγένειας, σχετικά με την εφαρμογή του ισπανικού νόμου περί ακτών (Ley de Costas) στη νήσο Formentera Αναφορά 0666/2009 της Carmen Ramos Badia, ισπανικής ιθαγένειας, σχετικά με την κατάσταση της κατοικίας της που επηρεάζεται από το «Νόμο περί Ακτών» Αναφορά 0667/2009 του Jon Iturribarria de Castro, ισπανικής ιθαγένειας, σχετικά με την κατάσταση της κατοικίας του, ενός παλιρροιόμυλου του 1683, που πλήττεται από τον «Νόμο περί Ακτών» Αναφορά 0676/2009 του Jorge Comin Giner, ισπανικής ιθαγένειας, σχετικά με τις συνέπειες που έχει για την κατοικία του ο Νόμος για τις ακτές ( Ley de Costas ) Αναφορά 0708/2009 του Pedro López Rodríguez, ισπανικής ιθαγένειας, σχετικά με τον νόμο περί ακτών (Ley de Costas) Αναφορά 0881/2009 της Pilar Embeita Olasagasti, ισπανικής ιθαγένειας, εξ ονόματος της ένωσης DARACA, σχετικά με αναδρομική, αυθαίρετη και καταχρηστική εφαρμογή του νόμου περί ακτών στον δήμο Pielagos Αναφορά 1346/2009 του José María Martínez de Haro, ισπανικής ιθαγένειας, σχετικά με τη χάραξη συνόρων στην περιοχή Garrucha της Almería, βάσει του νόμου για τις παράκτιες περιοχές Αναφορά 1499/2009 των Mercedes Bronchal Pascual και Antonio Maestre Azcon, ισπανικής ιθαγένειας, σχετικά με τις επιπτώσεις του νόμου για τις ακτές στις κατοικίες τους Αναφορά 1523/2009 του Konrad Ringler, γερμανικής ιθαγένειας, σχετικά με μη συμμόρφωση των ισπανικών εθνικών και περιφερειακών αρχών προς τη σύσταση της έκθεσης Auken Αναφορά 1573/2009 του Aurelio Pretel Marín, ισπανικής ιθαγένειας, σχετικά με τον ισπανικό νόμο για τις ακτές Αναφορά 1625/2009 του Heribert Hofmann, γερμανικής ιθαγένειας, σχετικά με έργο για την ανάπτυξη λιμένα αναψυχής στην περιοχή Santa Margarita του Rio Grao Αναφορά 1691/2009 της Dolores Monferrer Guardiola, ισπανικής ιθαγένειας, η οποία συνοδεύεται από 40 υπογραφές, σχετικά με την κατεδάφιση σπιτιών στην παράκτια περιφέρεια Puig (Βαλένθια) βάσει των διατάξεων του νόμου περί ακτών DT\ doc 19/35 PE v03-00