ΤΟΥΛΟΥΖΗ ΔΙΜΗΝΙΑΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΙΣΡΑΗΛΙΤΙΚΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ΑΘΗΝΩΝ ΜΑΡΤΙΟΣ 2012

Transcript

1 Ê ΔΙΜΗΝΙΑΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΙΣΡΑΗΛΙΤΙΚΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ΑΘΗΝΩΝ Τ Ε Υ Χ Ο Σ 4 4 Μ Α Ρ Τ Ι Ο Σ - Α Π Ρ Ι Λ Ι Ο Σ Α Δ Α Ρ - Ν Ι Σ Α Ν ΤΟΥΛΟΥΖΗ ΜΑΡΤΙΟΣ 2012

2 περιεχοµενα 03 συνταξης σηµειωµα 04 ωρα να γελοιοποιησουµε το ρατσισµο 05 Claims Conference 06 µακελειο στην Τουλουζη 08 προσωπα 9 εθελοντικη αιµοδοσια 12 η κοινοτητα τιµα τους αιµοδοτες της 13 το Πεσσαχ ειναι ο ιδανικος συνδυασµος 14 περιδιαβαινοντας την εβραϊκη Αθηνα 15 ξεναγηση στην εβραϊκη Αθηνα 16 µηνυµα µουσουλµανο-εβραϊκης κατανοησης 17 αποφθεγµα φωτογραφια 18 οι Εβραιοι ειναι η πιο µεταναστευτικη θρησκευτικη οµαδα του κοσµου Εβραιοι που επηρεασαν τον κοσµο Φιλων ο Ιουδαιος 21 Εβραιος πολιτικος ο νεος δηµαρχος της Φρανκφουρτης 22 επιστολη του Ζαν Κοεν προς τον προεδρο της ΕΡΤ 23 σε εξαρση η µαντιλα στη νεα γενια 24 κατασκηνωση 2012: τα παιδιαειναι εδω 27 γραµµα απο την Εβραϊκη Νεολαια Αθηνων 28 ανεκδοτο, η γλωσσα κοκκαλα δεν εχει 30 ανακοινωσεις οµαδα αισθητικης αναβαθµισης, 31 τεχνης σχολια - ποιηµα Ι ΙΟΚΤΗΤΗΣ: Ισραηλιτική Κοινότης Αθηνών, Μελιδόνη 8, Αθήνα , τηλ.: , fax: , athjcomm@otenet.gr. ΕΚ ΟΤΗΣ: ο Πρόεδρος της Ι.Κ.Α. Βενιαµίν Αλµπάλας ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΕΚ ΟΣΗΣ-ΣΥΝΤΑ- ΞΗΣ: Βίκτωρ Ελιέζερ fax: , victorel@otenet.gr ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΟΜΑ Α: Βίκτωρ Ελιέζερ, Ηλίας Νάχµαν, Ντορίτα Τρέβεζα ΣΧΕ ΙΑΣΜΟΣ-ΚΑΛΛ/ΚΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: Ρασέλ Μπαλέστρα ΕΚΤΥΠΩΣΗ: ΑΛΦΑΒΗΤΟ ΑΕΒΕ ΣΥΝΕΡΓΑΣΤΗΚΑΝ Σ ΑΥΤΟ ΤΟ ΤΕΥΧΟΣ: Ιφιγένεια Αντωνίου, Αλίκη Αρούχ-Μορδεχάϊ, Βίκτωρ Ισαάκ Ελιέζερ, Υβόνη Καπόν, Ζαν Κοέν, Πάσχος Μανδραβέλης, Μάικ Μάτσας, Ρεβέκκα Μάτσα, Εβίτα Μιζάν.

3 συνταξης σηµειωµα 03 GABRIEL SANDLER, 4 ετών ARIEH SANDLER, 5 ετών JONATHAN SANDLER, 30 ετών MYRIAM MONSONEGO, 7 ετών Θα µπορούσαν να ήταν τα παιδιά µας, θα µπορούσε να είναι ο δάσκαλός µας. Είναι τα δικά µας παιδιά, ο δικός µας δάσκαλος. Στις 23 και 24 Μαρτίου όλες οι Ισραηλιτικές Κοινότητες της Ελλάδας τέλεσαν ειδική επιµνηµόσυνη δέηση σε όλες τις συναγωγές της χώρας, που ταυτόχρονα ήταν και µια σιωπηρή, ιερή κραυγή ενάντια στο ρατσισµό και στον αντισηµιτισµό. Το Άλεφ επιχειρεί να αναδείξει τις διαφορετικές προσεγγίσεις σε ένα φαινόµενο, όπου ο φανατισµός συναντά το ρατσισµό. Ένα φαινόµενο που απειλεί όχι µόνο την κοινωνική συνοχή της Ευρώπης αλλά και θεµελιώδεις αρχές της δηµοκρατίας. Παραθέτουµε λοιπόν, τη θέση του Γενικού Γραµµατέα Θρησκευµάτων Γιώργου Καλαντζή, µια ανάλυση του Γάλλου διανοούµενου Μπερνάρ Ενρύ Λεβί, και ένα άρθρο της Ρίτσας Μασούρα που δηµοσιεύθηκε στην εφηµερίδα «Καθηµερινή». Ζητήσαµε από µια από τις πλέον ρεαλιστικές, εύστοχες, ειλικρινείς και νηφάλιες φωνές της ελληνικής δηµοσιογραφίας, να γράψει ένα άρθρο αποκλειστικά για το Αλεφ, για την απειλή του ρατσισµού, µε αφορµή την πρόσφατη δολοφονία στη Τουλούζη. Είναι τιµή µας να φιλοξενούµε τις θέσεις του Πάσχου Μανδραβέλη στο Άλεφ, και τον ευχαριστούµε θερµά για τη θετική ανταπόκρισή του. ώσε αίµα κάνε ένα δώρο ζωής. εν είναι µόνο ο τίτλος µιας τιµητικής τελετής που έγινε για τους αιµοδότες της Κοινότητάς µας, είναι ένα κάλεσµα ζωής, διότι µε λίγο µόνο αίµα µπορεί να σωθεί µια ζωή και σύµφωνα µε το Ταλµούντ, «όποιος σώζει µια ζωή σώζει τον κόσµο όλο». Καλή ανάγνωση Βίκτωρ Ισαάκ Ελιέζερ

4 του ΠΑΣΧΟΥ ΜΑΝ ΡΑΒΕΛΗ αποκλειστικα για το Αλεφ 04 ωρα να το ρατσισµο Κάθε θάνατος είναι μια τραγωδία. Ο θάνατος παιδιών από τα πυρά ενός διαταραγμένου ρατσιστή πρέπει να επιφέρει διπλό αποτροπιασμό. Αφενός, για την πράξη καθαυτή κι αφετέρου, για το παράθυρο ευκαιρίας που οι αρχές, η κοινωνία, όλοι μας αφήσαμε στον δράστη για να πράξει το μέγιστο κακό. Τι είχαμε στην Τουλούζη; Έναν ψυχασθενή που σκόρπισε το θάνατο σε ανυποψίαστα παιδιά και γονείς για να εκδικηθεί τα πάθη των παιδιών στην Γάζα. Το σκεπτικό που τον οδήγησε στις δολοφονίες, ήταν απολύτως παρανοϊκό: «αφού κάποιοι Ισραηλινοί σκοτώνουν στη Γάζα, θα σκοτώσω κι εγώ κάποια παιδάκια στη Γαλλία που (πιθανολογώ) ότι έχουν το ίδιο θρήσκευμα με εκείνο (που επίσης πιθανολογώ) ότι έχουν οι Ισραηλινοί». Αυτό τρομάζει, αλλά ο δολοφόνος ήταν απλώς ένας ψυχασθενής που κουβαλούσε μια παράλογη θεωρία κι ένα όπλο. Πρέπει να φοβόμαστε τους ένοπλους ρατσιστές, όπως πρέπει να φοβόμαστε κάθε διαταραγμένο με όπλο. Τέτοιοι άνθρωποι είναι ικανοί για όλα. Ο τρόμος όμως απέναντι στον ρατσισμό, φοβάμαι ότι έχει τα αντίθετα αποτελέσματα από τα επιδιωκόμενα. Κάνει τον ρατσιστή να νομίζει πως είναι «κάποιος». Ο φόβος που παράγει, είναι στο διαταραγμένο μυαλό του, η πιστοποίηση του «σημαντικού ρόλου» που παίζει στην ιστορία. Ίσως πρέπει να αλλάξουμε ρότα απέναντι στο φαινόμενο του ρατσισμού. Να το αντιμετωπίσουμε όπως ακριβώς είναι: μια γελοία θεωρία που χωρίζει τους ανθρώπους αναλόγως κάποιων αστήρικτων χαρακτηριστικών. Βεβαίως, η ιστορία απέδειξε ότι ο ρατσισμός μπορεί να καταλήξει πιο επικίνδυνος από την αστρολογία, η οποία επίσης χωρίζει τους ανθρώπους με κάποια αστήρικτα χαρακτηριστικά. Κανείς δεν σκότωσε διαβάζοντας ζώδια, οι περισσότεροι απʼ όσους σκοτώνουν έχουν διαβάσει «Τα πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών». Πρέπει όμως να ξεχωρίσουμε την πράξη από τη θεωρία. Να προλάβουμε ή να πατάξουμε την πρώτη και να γελοιοποιήσουμε τη δεύτερη. Όπως ακριβώς της αξίζει. Στον ρατσισμό δεν του πρέπει η σημασία, που δια του τρόμου τού δίνουμε. Αντιθέτως αυτό τον τρέφει, τον κάνει να μοιάζει σημαντικός στα μυαλά εκείνων που έτσι κι αλλιώς δεν είναι εκπαιδευμένα για να διακρίνουν την πολυπλοκότητα και την πολυχρωμία του κόσμου. Το ξέρω: μοιάζει αφελές να προτείνεται η διακωμώδηση των ρατσιστικών ιδεών, όταν μάλιστα γνωρίζουμε τα τραγικά αποτελέσματα που επέφεραν κάποιοι που τις ασπάζονταν. Όμως, ποτέ μια ιδέα -όσο γελοία ή λανθασμένη κι αν ήταν- δεν περιορίστηκε με αστυνομικού τύπου μέτρα. Αντιθέτως, υπήρξαν γελοιότητες που επιβίωσαν επί μακρόν, τρώγοντας από τις δάφνες προηγούμενων διώξεων. Εκείνοι που τις ασπάζονται νιώθουν πως είναι από «τρανή γενιά», ακριβώς επειδή οι ιδέες τους αντί να γελοιοποιούνται, γίνονται αντικείμενο σοβαρής συζήτησης. Στη Δύση δυστυχώς, όντας ανεκτικοί, μπερδεύουμε την ιερότητα του προσώπου με την ανοχή στις απόψεις που κάποιος εκφέρει. Δεν υπάρχει πιο ανόητη έκφραση από το «σέβομαι τις ιδέες σας...» ή «σέβομαι την πίστη σας...» Οι άνθρωποι πρέπει να είναι ανεκτικοί στα πρόσωπα δεν πρέπει να ασκούν αδικαιολόγητη βία εναντίον τους. Δεν μπορούν να ακούν με προσοχή τις ανοησίες που αυτά εκστομίζουν. Οι απόψεις χρήζουν αντίκρουσης, οι γελοίες απόψεις χρήζουν γελοιοποίησης. Μόνο έτσι, εξελίσσεται ο κόσμος και οι περιττές ή επιβλαβείς ιδέες πεθαίνουν. Και μόνο έτσι, μακροπρόθεσμα ο κόσμος θα γίνει πιο ασφαλής. Μέχρι τότε, καλά θα είναι να προσέχουμε.

5 05

6 06 του ΜΠΕΡΝΑΡ ΕΝΡΥ ΛΕΒΗ µακελειο στην Ένας κορυφαίος άνθρωπος του πνεύματος αναφέρει ότι οι Γάλλοι ηγέτες πρέπει να συγκεντρωθούν και να πουν ότι η σφαγή αυτή, ήταν επίθεση εναντίον όλης της Γαλλίας. Η Γαλλία είναι μια χώρα όπου, το 2012, στην τρίτη μεγαλύτερη πόλη της, κάποιος μπορεί να επιτεθεί εναντίον ενός εβραϊκού σχολείου και να σκοτώσει παιδιά εξʼ επαφής. Πρέπει να ελπίζουμε ότι η έρευνα θα αποσαφηνίσει τις συνθήκες αυτής της τραγωδίας, την ταυτότητα του δολοφόνου καθώς και το κίνητρό του. Αλλά όποιο και να είναι το πιθανό κίνητρό του, οτιδήποτε θα μπορούσαμε να μάθουμε σχετικά με τον τρόπο που έλαβαν χώρα οι πυροβολισμοί έξω από την πύλη του σχολείου και στη συνέχεια, όπως το αντιλαμβάνομαι, στο εσωτερικό του Κολλεγίου Οζέρ Χατορά, όποια και αν είναι η σχέση με την μυστηριώδη δολοφονία των στρατιωτών, την περασμένη εβδομάδα στην Τουλούζη και στην Μονταμπάν, το γεγονός είναι ένα και είναι τερατώδες: Γαλλόπαιδα, Εβραίοι και Γάλλοι ταυτόχρονα ή, αν κάποιος το επιθυμεί κυρίως Γάλλοι, που έχουν ένοχα γεννηθεί Εβραίοι, πυροβολήθηκαν εν ψυχρώ με το φως της ημέρας, σε έδαφος της γαλλικής δημοκρατίας. Και στη συνέχεια, το πόρισμα το οποίο είναι σχεδόν το ίδιο ανυπόφορο: έχουμε επιστρέψει στις σκοτεινές εποχές, όπου πρέπει να «καθοδηγήσουμε τους νομάρχες να ενισχύσουν την επιτήρηση έξω από όλες τις θρησκευτικές τοποθεσίες στη Γαλλία και ιδιαίτερα έξω από εβραϊκά σχολεία». Αυτοί είναι οι όροι που χρησιμοποιήθηκαν στην ανακοίνωση του γαλλικού υπουργείου Εσωτερικών του Κλωντ Γκεάντ, η οποία δόθηκε λίγα λεπτά μετά την τραγωδία. Ήταν αναπόφευκτο το συγκεκριμένο ανακοινωθέν. Ήταν το λιγότερο που οι αρχές - συγκλονισμένες όπως και όλοι μας από τη φρίκη της κατάστασης και με τη λήψη των κατάλληλων μέτρων έκτακτης ανάγκης- θα μπορούσαν να κάνουν. Αλλά την ίδια στιγμή, τα λόγια αυτά έκαναν το αίμα μας να παγώσει. Και κάποιος μπορεί να τρέμει από ντροπή και θυμό με την ιδέα ότι, για άλλη μια φορά είμαστε εδώ, στο ίδιο σημείο όπου ήμασταν μετά τις επιθέσεις της οδού Κοπέρνικ και της οδού Ντε Ροζιέ και μετά το ξέσπασμα των αντισημιτικών πράξεων στις αρχές της δεκαετίας του 2000: προσευχόμενοι, σκεπτόμενοι, πεθαίνοντας ή απλώς μελετώντας κάτω από «ενισχυμένη αστυνομική προστασία» και κάτω από την προστασία της επανασυσταθείσας «περιμέτρου ασφαλείας» τι ντροπή! Αντιμέτωποι με αυτή τη φρικτή συνήθεια, μόνο μία αντίδραση είναι δυνατή. Εννοώ ότι, ενώ η εκστρατεία για τις προεδρικές εκλογές είναι σε πλήρη εξέλιξη και ακόμηπροφανώς- στην τελική της φάση, υπάρχει μόνο μία απάντηση που μπορεί να σταθεί στο ύψος των γεγονότων. Η αγανάκτηση και ο φόβος. Οι προφορικές καταδίκες, οι βαριές κουβέντες και οι συμβολικές εμφανίσεις που εξαγγέλλονται σήμερα, το πρωί της Δευτέρας, καθώς γράφω αυτές τις γραμμές είναι πολλές. Φυσικά, μια ήταν η καλή χειρονομία του υποψηφίου Χολάντ ο οποίος, ως φόρο τιμής στα θύματα, αποφάσισε να αναστείλει μονομερώς την πολιτική του εκστρατεία και να αφιερώσει τις επόμενες ώρες σε μία μεγάλη στιγμή συλλογικής σκέψης και πένθους. Φυσικά μια άλλη, ήταν η ευγενής αντίδραση του υποψηφίου Σαρκοζί, ο οποίος μιλησε για μια «εθνική τραγωδία» και διέτασσε από πλευράς του, ενός λεπτού σιγή σε όλα τα γαλλικά σχολεία, στη μνήμη των τριών αυτών παιδιών ηλικίας 3, 6, και 8 ετών και των καθηγητών τούς, οι οποίοι σφαγιάστηκαν εν ψυχρώ από έναν επαγγελματία δολοφόνο. Αλλά επίσης μια κοινή δράση, ή ακόμα καλύτερα μια κοινωνική πράξη, είναι εκείνη στην οποία όλοι οι υποψήφιοι της δημοκρατίας - και εννοώ όλοι θα ξεχάσουν προς στιγμή όλες τις διαφωνίες τους για να κραυγάσουν με μία φωνή (και εάν είναι δυνατό, χωρίς απώτερες πολιτικές σκοπιμότητες), την κατηγορηματική απόρριψη του αντισημιτισμού και τις εγκληματικές συνέπειες αυτού. Λίγο περισσότερο από είκοσι χρόνια πριν, ολόκληρη η πολιτική κοινότητα, με όλες τις οικογένειες μαζί με εξαί-

7 07 ήλωση Γενικού Γραµ- µατέα Θρησκευµάτων Γιώργου Καλαντζή για τα τραγικά γεγονότα στο εβραϊκό σχολείο της Τουλούζης. ρεση του Εθνικού Μετώπου ακολούθησαν τον Φρανσουά Μιτεράν στην πορεία καταδίκης της βεβήλωσης των 34 εβραϊκών τάφων στο Κοιμητήριο της Καρπέντρας. Σήμερα έχουμε ανάγκη κάτι ισότιμο αυτής της διαδήλωσης, με τον Νικολά Σαρκοζί και τον Φρανσουά Χολάντ επικεφαλής, για να πενθήσουμε την Τουλούζη στην πλατεία Καπιτόλ, αυτό το ορόσημο της εθνικής μνήμης, όπου ο στρατηγός Ντε Γκώλ στις 16 Σεπτεμβρίου 1945, κήρυξε την ενότητα της χώρας μπροστά στο λαό της Μακί, FFI, FTP και των επιζώντων των Διεθνών Ταξιαρχιών από τον ισπανικό Εμφύλιο Πόλεμο. Μια μεγάλη, επίσημη συνάντηση όλων των πολιτικών δυνάμεων, να έρθουν και να πουν, χωρίς κομματική χροιά, ότι όλη η Γαλλία δέχεται επίθεση και πρέπει να λάβει μία ενωμένη θέση, όταν τα παιδιά της, όποια μπορεί να είναι και όποιο και αν είναι επαναλαμβάνω το προφίλ του δολοφόνου ή οι λόγοι του, σφαγιάζονται με αυτόν τον τρόπο. Μια συμβουλή προς τους θερμοκέφαλους για την προστασία της «εθνικής ταυτότητας», που, νευρικοί και φοβισμένοι, εκτρέφουν τη δυσαρέσκεια και το μίσος: το «Κοινωνικό Συμβόλαιο» είναι το θύμα της δολοφονίας σε ένα λουτρό αίματος αυτού του είδους- είναι τα ίδια τα θεμέλια της κοινής μας ύπαρξης που ταλαντεύονται και δημιουργούν κενό χώρο όταν τέτοια παραφροσύνη εκρήγνυται. Δεν μπορεί να υπάρξει χειρότερο πλήγμα κατά του γαλλικού πολιτισμού, κατά της ψυχής της χώρας μας, της ιστορίας της και κατά του μεγαλείου της από το ρατσισμό και τον αντισημιτισμό του σήμερα. HAARETZ, 20/3/2012 Μετάφραση Εβίτα Μιζάν Το απερίγραπτα τραγικό συμβάν στην Γαλλία, μια χώρα με δημοκρατική παράδοση, πρέπει να μας προβληματίσει όλους. Πέρα από την έκφραση της λύπης και των συλλυπητηρίων μας προς τους συγγενείς των θυμάτων, την εβραϊκή Κοινότητα αλλά και τον γαλλικό λαό, οφείλουμε να σκεφθούμε τι κάνουμε εμείς, τι κάνει ο καθένας από εμάς ώστε να αποτρέψουμε τέτοιου είδους αποτρόπαιες πράξεις. Καμία χώρα, κανένας λαός δεν είναι φύσει απρόσβλητος από το ρατσισμό, τον αντισημιτισμό και κάθε άλλου τέτοιου είδους παραλογισμό. Πριν τον φυσικό αυτουργό, υπάρχουν οι ηθικοί αυτουργοί. Αν οι πρώτοι πολλές φορές αποδεικνύονται παράφρονες, οι δεύτεροι γνωρίζουν πολύ καλά τι κάνουν, γι αυτό και ενσυνείδητα οπλίζουν τα χέρια άλλων, ώστε οι ίδιοι να συνεχίσουν το μισάνθρωπο έργο τους. Παραπληροφόρηση, συκοφαντίες, αισχρά ψεύδη, βιβλία μισαλλόδοξα που παριστάνουν τις πηγές γνώσης, θρησκευτικοί ηγέτες που μιλούν για την απόρριψη και όχι τον σεβασμού του Άλλου, προσφέρουν γόνιμο έδαφος για να ανθίσει το μίσος. Και το μίσος, τελικά, οδηγεί στη βία. Πολλοί πιστεύουν ότι η πατρίδα μας δε διατρέχει έναν τέτοιο κίνδυνο, καθώς πράγματι τέτοιες φωνές είναι μια ακραία μειοψηφία, που δεν εκφράζει ούτε κατʼ ελάχιστο τον ελληνικό λαό. Το 1999 όμως, η Ελλάδα είχε ζήσει μια παρόμοια τραγωδία με θύματα μετανάστες από χώρες της Αφρικής. Φθάνει ένας παράφρονας εμπνεόμενος από τέτοια κηρύγματα σε μια εποχή κρίσης, για να βυθίσει μια χώρα σε έναν κύκλο ρατσιστικής ή θρησκευτικής βίας.

8 08 της ΡΙΤΣΑΣ ΜΑΣΟΥΡΑ προσωπα ανά ο αντισημιτισμός ενώπιον μας. Η δέσμευση ψυχής, βαθιά και ολοκληρωτική, ποδηγετεί, προκαλεί, αφορίζει, εγκληματεί. Ολική επαναφορά μέσω της Τουλούζης. Το μίσος απεχθές, αλλά μοιραίο, αφαίρεσε ζωές παιδιών και μεγάλων. Το τίμημα να είσαι Εβραίος. Πολύ σκληρό για να το αντέξει ένας ουμανιστής που δεν τον ζεύουν τα σαμάρια της θρησκευτικότητας. Παραμένει ωστόσο, στην επικαιρότητα και γεννά διαρκώς απορίες. Φταίει η ιστορικότητα της έννοιας Εβραίος, ή μήπως ο τρόπος που οι ισλαμιστές βλέπουν σήμερα τον Εβραίο; Φταίει το Παλαιστινιακό που πυρακτώνει το σύμπαν ή μήπως η επιθετική στάση του Ισραήλ; Όλα μαζί και πολλά άλλα ανείπωτα που αιώνες διατρέχουν τις αντιλήψεις των ανθρώπων. Ο Ζαν Πωλ Σαρτρ στο βιβλίο του «Στοχασμοί για το εβραϊκό ζήτημα» γράφει: «Ρώτησα εκατό ανθρώπους σχετικά με τα αίτια του αντισημιτισμού τους. Οι περισσότεροι περιορίστηκαν να μου απαριθμήσουν τα ελαττώματα που καταλογίζει στους Εβραίους η παράδοση. Τους απεχθάνομαι, είναι ιδιοτελείς, ραδιούργοι, γλοιώδεις, άξεστοι.... Αλλά συναναστρέφεστε μερικούς, έτσι; Α, θα φυλαγόμουν από κάτι τέτοιο. Ένας ατάλαντος ηθοποιός ισχυρίστηκε ότι οι Εβραίοι τον εμπόδισαν να βρει δουλειά και μια κυρία είπε πως είχα μπλεξίματα με κάποιους γουναράδες. Ε, βέβαια, ήταν όλοι τους Εβραίοι». Εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια οι Εβραίοι είναι ένοχοι για τα δεινά τούτου του κόσμου. Μόνο στη Γαλλία, από το 1980 έως τις μέρες μας, οι Εβραίοι έχουν δεχτεί πέντε επιθέσεις. Η δολοφονία παιδιών είναι ένα βήμα πιο πέρα, γιατί όποιος μισεί τους Εβραίους θέλει να τους βγάζει νωρίς από τη μέση. Ποιος ξεχνάει το λογύδριο του Χίμλερ στις 6 Οκτωβρίου του 1946, στο Πόζεν; «Τέθηκε ενώπιον μας ένα ερώτημα: τι θα κάνουμε με τις γυναίκες και τα παιδιά. Στην πραγματικότητα δεν ένιωθα ότι είχα δικαίωμα να εξοντώσω τους άνδρες και να αφήσω να μεγαλώσουν τα παιδιά τους, τα οποία θα έπαιρναν εκδίκηση. Χρειάστηκε να λάβω τη βαθιά απόφαση να εξαφανίσω αυτόν το λαό από προσώπου γης». Το λογύδριο του Χίμλερ περιλαμβάνεται στο βιβλίο του φιλοσόφου Πιερ Αντρέ Ταγκιέφ «Τι είναι αντισημιτισμός»*, όπου ο συγγραφέας αναλύει, μεταξύ άλλων, τους έξι αντι-εβραϊκούς μύθους: την κατηγορία της μισοξενίας, την κλίση στον φόνο ως πολιτισμικό χαρακτηριστικό, την κατηγορία «δολοφόνοι του Χριστού», την τοκογλυφία, την τάση συνωμοσίας και την ιδέα της φυλετικής ανωτερότητας. Η Γαλλία αυτή την εποχή βρίσκεται σε προεκλογική περίοδο και ίσως γιʼ αυτό στον γαλλικό Τύπο δεν βρίσκεις εύκολα αναλύσεις για το περιστατικό της Τουλούζης. Στο κάτωκάτω έχει το μεγαλύτερο ποσοστό μουσουλμάνων στην Ευρώπη και ο δράστης φαίνεται ότι ήταν ακραιφνής ισλαμιστής. Ο αντισημιτισμός των προηγούμενων αιώνων ενδέχεται να βρίσκει σήμερα πρόσφορο έδαφος ανάμεσα σε φανατικούς μουσουλμάνους μετανάστες. Η μονίμως ενοχική Ευρώπη ακροβατεί πάνω στο ποιοτικά μεταλλασσόμενο ισλαμικό στοιχείο. Στην Ελλάδα η μετανάστευση παραμένει απλώς μετανάστευση ή μάλλον λαθρομετανάστευση. Εδώ ο ανθρώπινος χρόνος δεν έχει προσμετρήσει τη δική του ζωή και ως χθες τουλάχιστον δεν είχε αναφανεί η αναγκαία πολιτική βούληση. Όπως σημειώνει ο ιστορικός Ιωάννης Κωτούλας στο βιβλίο του «Μετανάστευση και κυρίαρχη εθνική κουλτούρα»*, ως τώρα το μεταναστευτικό δυτικό πλαίσιο στηρίχτηκε στην πολυπολιτισμικότητα, την απόπειρα των ευρωπαϊκών κοινοτήτων να διαχειριστούν ετερόκλητους πληθυσμούς. Στο βιβλίο ο ιστορικός, αντί της πολυπολιτισμικότητας, προτείνει τη δομική ενσωμάτωση των μεταναστών. Μια διαδικασία σύνθετη και μη αποδεκτή από πολλούς «ανθρωπιστές», αφού προϋποθέτει την αποδοχή της κυρίαρχης κουλτούρας της χώρας που φιλοξενεί τους μετανάστες. Είναι αλήθεια πως η Ελλάδα έχει ιδιαιτερότητες. Οφείλει όμως να κλείσει τα αυτιά της στις σειρήνες και να συνεργαστεί (όχι μόνον προεκλογικά) με τους εταίρους και γείτονες, αν πραγματικά επιθυμεί να υλοποιήσει μια αξιοπρεπή και με μέλλον μεταναστευτική πολιτική. Τα εργαλεία υπάρχουν. Ας υπάρξει σαφής πολιτική βούληση για να πάψει ένα τμήμα του εκλογικού σώματος να στρέφεται στα άκρα, ως σανίδα σωτηρίας. ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, *Πιερ Αντρέ Ταγκιέφ «Τι είναι αντισημιτισμός», μετάφραση Α. Πανταζόπουλος και Αν. Ηλιαδέλη. Ιωάννης Κωτούλας «Μετανάστευση και κυρίαρχη εθνική κουλτούρα», εκδόσεις Παπαζήση.

9 της Δρ. ΡΕΒΕΚΚΑΣ ΜΑΤΣΑ 09 αιµοδοσια µια ανεκτιµητη κοινωνικη προσφορα Ευχαριστώ θερμά το Διοικητικό Συμβούλιο της Κοινότητας - και ιδιαίτερα τον πρόεδρο κ. Βενιαμίν Αλμπάλα και τον Γεν. Γραμματέα κ. Σάκη Λεόν - για την τιμή που μου έκαναν να με προσκαλέσουν να μιλήσω στη σημερινή τελετή προς τιμήν των εθελοντών αιμοδοτών. Με αυτή την ευκαιρία θα ήθελα να συγχαρώ την Κοινότητα και ιδιαίτερα την Επιτροπή Κοινοτικής Αλληλεγγύης - γιʼ αυτήν την εξαιρετική πρωτοβουλία σε ένα τόσο ευαίσθητο κοινωνικό ζήτημα. Θα ήθελα επίσης, να συγχαρώ τους εθελοντές αιμοδότες που τιμούμε σήμερα, για την ευαισθησία τους και την προθυμία τους να προσφέρουν κυριολεκτικά ένα κομμάτι του εαυτού τους για τη δημιουργία αποθεμάτων ζωής.

10 10 Βρίσκομαι εδώ για να καταθέσω την άποψή μου ως επιστήμονας του βιοϊατρικού χώρου και να σας δώσω ορισμένα στοιχεία για την αναγκαιότητα της εθελοντικής αιμοδοσίας, προκειμένου να αντιληφθείτε πόσο σημαντική είναι αυτή η προσπάθεια. Χαίρομαι πραγματικά, που μου δίνεται η ευκαιρία να ενθαρρύνω την πρωτοβουλία της Επιτροπής Κοινοτικής Αλληλεγγύης και ελπίζω πως με το πέρας της ομιλίας μου θα έχω καταφέρει να σας πείσω ότι η εθελοντική προσφορά αίματος αποτελεί ζήτημα ζωής και ζήτημα τιμής, που μας αφορά όλους. Σύμφωνα με το Ταλμούδ, η εβραϊκή φιλοσοφία διδάσκει ότι όποιος σώζει μια ζωή, σώζει έναν κόσμο ολόκληρο. Η διδασκαλία αυτή, γνωστή με τον όρο pikuakh nefesh, είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την εθελοντική αιμοδοσία, η οποία κατʼ εξοχήν σώζει ζωές με την εξασφάλιση επάρκειας αίματος και αποτελεί μια χειρονομία καλής θελήσεως, φροντίδας και αγάπης προς τους συνανθρώπους μας. Η εθελοντική αιμοδοσία αποτελεί επίσης, πρότυπο παράδειγμα κοινωνικής ευαισθησίας και προσφοράς προς το σύνολο. Η αντίληψη αυτή είναι απαραίτητο να διαδοθεί ευρύτερα στην κοινωνία μας καθώς η ανάγκη της εκούσιας προσφοράς σε όλα τα επίπεδα γίνεται εντονότερη στη δύσκολη οικονομική συγκυρία την οποία διερχόμαστε. Ως αποτέλεσμα της κρίσης την οποία βιώνουμε, υπάρχουν σοβαρές επιπτώσεις στα κοινωνικά συστήματα πρόνοιας, τα οποία σήμερα συρρικνώνονται. Ο μόνος τρόπος για να διέλθουμε τον σκόπελο με επιτυχία είναι να αναπτύξουμε το αίσθημα του εθελοντισμού και της κοινωνικής προσφοράς, που θα πρέπει να ομολογήσουμε ότι δεν είναι και τόσο ανεπτυγμένο στην κοινωνία μας όσο θα επιθυμούσαμε πράγμα που κάνει ακόμα πιο αξιέπαινο το παράδειγμα των εθελοντών αιμοδοτών της Κοινότητας. Παρʼ όλες όμως τις προσπάθειες και τις πρωτοβουλίες που καταγράφονται από μεμονωμένα άτομα ή οργανωμένους συλλόγους, στην Ελλάδα δεν έχουμε επάρκεια αίματος. Έτσι φθάνουμε στο σημείο να εισάγουμε αίμα και τα παράγωγά του από το εξωτερικό για ιατρικούς σκοπούς. Δυστυχώς, η έλλειψη και η ανεπάρκεια αίματος έχει ως άμεσο αποτέλεσμα να θέτει σε κίνδυνο τη ζωή όσων το χρειάζονται ως θεραπευτικό μέσο. Επειδή πολλές φορές η απροθυμία για συμμετοχή μπορεί να οφείλεται και σε άγνοια, θα σας δώσω ορισμένα στοιχεία για τις ανάγκες της χώρας μας σε αίμα, καθώς και για την ίδια τη διαδικασία της αιμοδοσίας. Σε κάθε νοσοκομείο 2 στους 10 ασθενείς κατά μέσο όρο χρειάζονται μετάγγιση. Οι ετήσιες ανάγκες σε αίμα ξεπερνούν τις φιάλες, που σήμερα καλύπτονται κατά 50% από το συγγενικό περιβάλλον των ασθενών και κατά 40% από τη συνεισφορά των μεμονωμένων εθελοντών αιμοδοτών. Μια μικρή ποσότητα περίπου 5% προέρχεται από τις ένοπλες δυνάμεις. Επειδή, όπως προανέφερα, οι υπάρχουσες ανάγκες δεν καλύπτονται πλήρως βρισκόμαστε στη δυσάρεστη θέση να εισάγουμε αίμα από τον Ελβετικό Ερυθρό Σταυρό. Οι ασθενείς που χρειάζονται μετάγγιση είναι κυρίως: τραυματίες των τροχαίων ατυχημάτων, που δυστυχώς είναι πολλοί και συχνά νέοι. Τα περίπου άτομα που πάσχουν από Μεσογειακή Αναιμία, στην πλειοψηφία τους παιδιά. Όσοι πάσχουν από διάφορες αιματολογικές ασθένειες (λευχαιμία, αιμορροφιλία κα). Ασθενείς που πρόκειται να υποβληθούν σε κάποια επέμβαση (ορθοπεδική, καρδιοχειρουργική κα.) και έγκυες γυναίκες που παρουσιάζουν προβλήματα. Περιστατικά βαριάς γαστρορραγίας και χρόνιας νεφρικής ανεπάρκειας. Η ζωή όλων αυτών εξαρτάται από την ύπαρξη επαρκών ποσοτήτων αίματος. Η διαδικασία της αιμοδοσίας είναι απόλυτα ασφαλής. Ο υποψήφιος υποβάλλεται σε ιατρικό έλεγχο και σε περίπτωση που για κάποιο λόγο κριθεί ακατάλληλος, αποκλείεται αυτομάτως από την αιμοδοσία. Η διαδικασία αυτή εξασφαλίζει την υγεία τόσο του δότη, όσο και του λήπτη. Η πρακτική που ακολουθείται κατά την αιμοληψία είναι ασφαλής και δεν υπάρχουν κίνδυνοι για τη μετάδοση ασθενειών. Τα υλικά που χρησιμοποιούνται είναι αποστειρωμένα, μιας χρήσεως και ανοίγονται κατά την παρουσία του αιμοδότη. Η ποσότητα του αίματος που λαμβάνεται είναι μικρή σε σύγκριση με τον συνολικό όγκο αίματος του ανθρώπου. Η αναπλήρωση γίνεται αρκετά σύντομα, ενώ η αιμοδοσία είναι και ωφέλιμη, διότι ο οργανισμός του δότη κινητοποιείται για την παραγωγή νέου αίματος. Σύμφωνα με τους διεθνείς κανονισμούς, αίμα μπορούν να δώσουν όλοι οι υγιείς άντρες και γυναίκες, ηλικίας ετών, κάθε 3-4 μήνες. Είναι λοιπόν, μια διαδικασία που μπορεί να επαναλαμβάνεται ακίνδυνα σε τακτά χρο-

11 11 νικά διαστήματα και θα προέτρεπα όλους και ιδιαίτερα τους νέους να συμμετάσχουν άφοβα. Υπάρχουν βέβαια και άτομα που δεν μπορούν να δώσουν αίμα. Σε αυτά συγκαταλέγονται, όσοι πάσχουν από διάφορα νοσήματα ή παθολογικές καταστάσεις που απαγορεύουν οριστικά ή πρόσκαιρα την αιμοδοσία. Ο αποκλεισμός αυτός γίνεται, αφενός για να μην επιβαρυνθεί η υγεία του αιμοδότη και αφετέρου, για να διασφαλιστεί η ποιότητα του αίματος που θα μεταγγισθεί στο λήπτη. Έτσι, αιμοδότες δε μπορεί να είναι ασθενείς και φορείς του AIDS, ασθενείς με Ηπατίτιδα B και C, ασθενείς με ελονοσία και όσοι υποφέρουν από χρόνια νοσήματα, όπως καρδιακές παθήσεις, διαβήτη, υπέρταση, χρόνια νεφροπάθεια, ηπατοπάθεια, αναιμία, ή άτομα που κάνουν χρήση ναρκωτικών ή υποφέρουν από αλκοολισμό. Μια μονάδα αίματος μπορεί να συμβάλλει στη διάσωση της ζωής περισσοτέρων του ενός ατόμων. Κι αυτό, γιατί μια μονάδα αίματος μπορεί να διαχωριστεί σε επιμέρους συστατικά, τα οποία μπορούν να ικανοποιήσουν διαφορετικές ανάγκες πολλών ασθενών. Επειδή όμως το αίμα δεν διατηρείται για απεριόριστο χρονικό διάστημα, υπάρχει ανάγκη για τακτική ανανέωση των αποθεμάτων. Το αίμα υφίσταται πολλούς ελέγχους προκειμένου να κριθεί κατάλληλο για να χρησιμοποιηθεί ως θεραπευτικό μέσο στον ασθενή. Οι έλεγχοι αυτοί διαρκούν περίπου 3 μέρες μέχρι να ολοκληρωθούν και επομένως, χρειάζεται να υπάρχει συνεχώς επάρκεια αίματος. Αγαπητά μέλη της Κοινότητας, Παρά την αλματώδη πρόοδο των βιοϊατρικών επιστημών, οι οποίες μας έχουν προσφέρει πολύτιμες ανακαλύψεις και νέες θεραπείες για ανίατες μέχρι πρότινος ασθένειες, δεν έχει γίνει εφικτό να παρασκευαστεί συνθετικό ανθρώπινο αίμα. Επομένως, δεν υπάρχει διαθέσιμο υποκατάστατο του αίματος. Μόνον ο άνθρωπος έχει τη δυνατότητα να προσφέρει αίμα για να χρησιμοποιηθεί σε άλλον άνθρωπο. Έτσι, ο ακρογωνιαίος λίθος για την ασφάλεια και την επάρκεια αίματος και των παραγώγων του είναι η ύπαρξη εθελοντών αιμοδοτών, στους οποίους αξίζει κάθε έπαινος. Πριν κλείσω την ομιλία μου θα ήθελα να μου επιτρέψετε να αναφερθώ σε ένα άλλο θέμα, που σχετίζεται εμμέσως με την εθελοντική αιμοδοσία και απασχολεί πολλούς συμπολίτες μας. Μάλιστα, για το ζήτημα αυτό δέχομαι συχνά ερωτήσεις από νέα ζευγάρια που πρόκειται να τεκνοποιήσουν. Θα έχετε ακούσει ίσως, ότι κατά τον τοκετό υπάρχει δυνατότητα συλλογής του λεγόμενου ομφαλοπλακουντιακού αίματος, που περιέχει μια ειδική κατηγορία κυττάρων, τα βλαστοκύτταρα. Σε πολλά μαιευτήρια συνιστάται από τους ιατρούς η συλλογή τους και η φύλαξή των κυττάρων αυτών σε ειδικές Τράπεζες. Η στιγμή του τοκετού είναι πράγματι μια μοναδική ευκαιρία να συλλεγούν ανώδυνα και ακίνδυνα τα βλαστοκύτταρα από το ομφαλοπλακουντιακό αίμα. Τα βλαστοκύτταρα που συλλέγονται, φυλάσσονται κάτω από ειδικές συνθήκες και αποτελούν αναντικατάστατο βιολογικό υλικό, που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για θεραπευτικούς σκοπούς. Θα αναρωτιέστε ίσως πώς, γιʼ αυτό θα σας δώσω ένα παράδειγμα. Σε ενηλίκους ή παιδιά που πάσχουν από λευχαιμία χρειάζεται συχνά να γίνει μεταμόσχευση μυελού των οστών. Στις περιπτώσεις αυτές είναι απαραίτητο να βρεθεί κατάλληλος δότης, συμβατός με τον ασθενή, που συνήθως ανήκει στο στενό συγγενικό του περιβάλλον. Σήμερα, η επιστήμη μας προσφέρει μια εναλλακτική λύση: αντί της μεταμόσχευσης μυελού των οστών μπορεί να γίνει μεταμόσχευση των βλαστοκυττάρων που προέρχονται από το ομφαλοπλακουντιακό αίμα. Η μεταμόσχευση τέτοιων κυττάρων σε ασθενείς που δεν έχουν συμβατό δότη είναι σωτήρια για τη ζωή τους. Παρόλο που η χρησιμότητά των κυττάρων αυτών εστιάζεται σήμερα στις λευχαιμίες, ελπίζουμε ότι, στο όχι πολύ μακρινό μέλλον τα κύτταρα αυτά θα μπορούν να χρησιμοποιηθούν και για τη θεραπεία άλλων ασθενειών, όπως καρδιαγγειακά και νευροεκφυλιστικά νοσήματα αλλά και τραύματα του νευρικού συστήματος. Η διαδικασία συλλογής και φύλαξης των βλαστοκυττάρων απαιτεί υψηλή τεχνογνωσία και εξειδικευμένο προσωπικό, όπως και ιδιαίτερη υπευθυνότητα. Στην Αθήνα λειτουργεί μία Τράπεζα φύλαξης δημοσίου χαρακτήρα στο Ίδρυμα Ιατροβιολογικών Ερευνών της Ακαδημίας Αθηνών, στην οποία μπορείτε να απευθυνθείτε για περισσότερες πληροφορίες. Η συλλογή των βλαστοκυττάρων γίνεται δωρεάν με βάση νόμο που ψηφίστηκε σχετικά πρόσφατα από τη Βουλή των Ελλήνων. Τα βλαστοκύτταρα του ομφαλοπλακουντιακού αίματος αποτελούν μια ανεκτίμητη πηγή για όσους χρειάζονται μόσχευμα, ενώ οι καταθέτες των κυττάρων αυτών έχουν προτεραιότητα στη λήψη μοσχεύματος που προέρχεται από άλλους δότες, εφʼ όσον το χρειαστούν. Όπως και στην περίπτωση του αίματος, η χώρα μας δεν έχει επάρκεια βλαστοκυττάρων ομφαλοπλακουντιακού αίματος, γιʼ αυτό και απευθύνεται στις διεθνείς Τράπεζες φύλαξης. Με συλλογική προσπάθεια όμως, θα μπορούσε να φτιαχτεί μια επαρκής Τράπεζα, η οποία να περιέχει όλους τους απαιτούμενους τύπους για να καλυφθεί ο ελληνικός πληθυσμός. Ολοκληρώνοντας, θα ήθελα να σας αφήσω με το εξής μήνυμα: το ανθρώπινο αίμα και τα παράγωγά του είναι αναντικατάστατα, γιʼ αυτό και η εθελοντική προσφορά τους είναι ανεκτίμητο κοινωνικό αγαθό που σώζει ζωές. Μας αφορά όλους.

12 12 η Κοινοτητα τιµα τους της Το Διοικητικό Συμβούλιο της Ισραηλιτικής Κοινότητας της Αθήνας, στις 30 Μαρτίου, τίμησε σε ειδική εκδήλωση στη συναγωγή Ετς Χαΐμ, τους 79 αιμοδότες της. Άνθρωποι που προσέφεραν αίμα για την υγεία συνανθρώπων τους. Μία από τις ιερότερες αγαθοεργίες που προβλέπονται από την εβραϊκή θρησκεία για τη διάσωση της ανθρώπινης ζωής, όπως εξήγησε στην διάλεξη της η Δρ. Ρεβέκκα Μάτσα, η οποία δημοσιεύεται στο Άλεφ. Οι 79 αυτοί άνθρωποι δεν αρκούν, απλά αποτελούν φωτεινό παράδειγμα προς μίμηση, γιατί οι ανάγκες αίματος δυστυχώς αυξάνονται. Η Τράπεζα αίματος της Κοινότητάς μας, έχει συνδράμει πολλές φορές στην κάλυψη φιαλών αίματος που είχαν ανάγκη συγγενείς και φίλοι του καθενός μας. Όλοι λοιπόν μαζί, ευχαριστούμε τους 79 αιμοδότες, οι οποίοι δικαίως έλαβαν συμβολικά έναν έπαινο τιμής στον οποίο αναγράφεται η ταλμουδική φράση «όποιος σώζει μια ζωή σώζει τον κόσμο όλο». Οι αιμοδότες μας: Αβδελά Γκρήν, Άμγκαρ Έστερ, Άμγκαρ Μάρκος, Αραρ Αβραάμ Ισαάκ, Αρδίτης Ηλίας, Ασπρίδης Άγγελος, Ασσέα Τάνια, Ασσέρ Βίκτωρ, Βεντούρας Ερρίκος, Βιτάλ Εσθήρ, Γεννής Συμεών, Γκιούλης Δαυίδ, Δαυίδ Ηλίας, Εζρά Ροζίτα, Ελιέζερ Βίκτωρ του Σαμουήλ, Εμμανουήλ Άρης, Εμμανουήλ Δανιήλ, Εμμανουήλ Λούσυ, Ζακαρ Ραφαήλ Σαμουήλ, Ιωχανάς Μωυσής, Καπόν Βενιαμίν, Καπόν Λέα, Κεφαλόπουλος Άγγελος, Κόβο Ερρίκος, Κόβο Ίντα, Κόβο Ντάνυ, Κοέν Τζούλια, Κούπερμπεκ Εϊμπυ, Κοφινάς - Ζαδίκ Μάριος, Λεών Ήβη, Μάτσας Ισαάκ, Μέντελ Χέντελ, Μόλχο Αλβέρτος-Αβραάμ, Μοντιάνο Αλέξανδρος, Μορδεχάι Αλίκη, Μορδεχάι Ισαάκ, Μόρδου Ευτυχία, Μπατή Έρρικα, Μπατή Νίνα, Μπενεασσών Γιούλη, Μπεχάρ Βιργινία, Μπογιατζής Δημήτριος, Μωυσής Αβραάμ, Μωυσής Έντυ, Ναμίας Οβαδίας, Ναχαμούλης Σαλβατώρ, Ναχμία Τζοάννα, Νεγρίν Σάμ, Οβαδίας Σαμπεθάι, Παληκαράς Δαυίδ, Πάπαρης Ιωάννης, Παπαχρήστου Σίμος, Πουγκακιώτη Ελσα, Ρούσσου Ρόζα, Σαμαρά Κάλλη, Σαρρίδης Ραφαήλ, Σασών Δανιήλ, Σηγκάν Τάλ, Σολομών Λουΐζα, Σούση Αλέγρα, Σούση Άλντα, Σούσης Δανιήλ, Σούσης Δαυίδ, Σούσης Ζακ, Σούσης Ζακ Ιακώβ, Σούσης Ισαάκ, Στεργίου Δημήτρης, Τζιώρας Δημήτρης, Τσεζάνα Πώλα, Φλωραέ Δαυίδ, Φόρνης Αλμπέρτος, Φόρτη Ελεονώρα, Φριζής Μορδοχάι, Χαζάν Χαίμ, Χαλέγουα Μόνις, Χαλέγουα Μπέτυ, Χαμπίπ Μίνα, Χατζοπούλου Ζακλίν.

13 της ΥΒΟΝΗΣ ΚΑΠΟΝ 13 το Πεσαχ ειναι ο συνδυασµος Το Πέσαχ, το Σαβουότ και το Σουκότ, οι τρεις γιορτές του προσκυνήματος, είναι επέτειοι χαράς και περιέχουν στοιχεία που προσφέρουν ψυχική ανάταση και ολοκλήρωση. Όμως, το Πέσαχ, περισσότερο από κάθε άλλη γιορτή, συνδυάζει όλα τα στοιχεία σε ένα αρμονικότατο σύνολο. Το Πέσαχ είναι η γιορτή του μυαλού: μας καλεί να στοχαστούμε πάνω στην ιδέα της ελευθερίας. Μας μεταφέρει πίσω στην εποχή της δουλείας στην Αίγυπτο και ζητά από μας να βάλουμε τους εαυτούς μας στη θέση των προγόνων μας που απελευθερώθηκαν από την καταπίεση του Φαραώ. Η Αγκαντά μας προτρέπει να ΜΗΝ αντιμετωπίζουμε την Έξοδο ως ιστορία: «Σε όλες τις γενιές πρέπει ο άνθρωπος να θεωρεί τον εαυτό του σαν να είχε απελευθερωθεί ο ίδιος από την Αίγυπτο». Η αναγωγή των νοημάτων του Πέσαχ στη σύγχρονη πραγματικότητα μέσα στην οποία ζούμε, είναι ένα από τα κυρίαρχα στοιχεία της γιορτής. Το Πέσαχ είναι η γιορτή της καρδιάς: μας καλεί να χαρούμε, να νιώσουμε την παρουσία του Θεού, ως πηγή της ανθρώπινης ευτυχίας. Το Σέντερ, με τα τραγούδια του και τα τελετουργικά του, με τα στοιχεία για να χαρούν τα παιδιά και να χαλαρώσουν οι ενήλικες, δημιουργεί ένα βαθύ αίσθημα ευτυχίας. Η τήρηση του Πέσαχ δεν πρέπει να μετατραπεί σε μια κατανυκτική τελετή αλλά να γίνει μια απολαυστική γιορτή. Το Πέσαχ είναι η γιορτή του χεριού: πριν ακόμη φτάσει η γιορτή, καλούμαστε να προσφέρουμε χρήματα σε όσους χρειάζονται, για να προμηθευτούν τις ματσότ και τα τρόφιμα για τη γιορτή. Υποδεχόμαστε τη γιορτή, διαβάζοντας από την Αγκαντά τους πρώτους στίχους της: «Όποιος πεινάει ας έρθει να φάει και όποιος έχει ανάγκη ας έρθει να κάνει Πέσαχ, μαζί μας». Το πνεύμα της φιλοξενίας κυριαρχεί στη γιορτή και η φροντίδα προς τον ομόθρησκο, στρέφεται προς όλους τους συνανθρώπους. Δεν είναι όμως ένα αόριστο συναίσθημα συμπάθειας και φροντίδας προς τους άλλους που μας διακατέχει. Είναι η πράξη της προσφοράς και της αλληλοβοήθειας που είναι ένα πρωταρχικό στοιχείο της γιορτής. Τουλάχιστον για μια εβδομάδα μέσα στο χρόνο αποβάλλουμε (ή καλό είναι να αποβάλλουμε) από τις ζωές μας αυτά τα στοιχεία που μας κάνουν εγωιστές και αλαζόνες, αυτά τα στοιχεία που μας ʻφουσκώνουνʼ όπως η απαγορευμένη μαγιά φουσκώνει το ψωμί και, τουλάχιστον για μια εβδομάδα, επιδιώκουμε να μοιραστούμε τις ευλογίες που μας αξίωσε ο Θεός να έχουμε, με τους συνανθρώπους μας. Το Πέσαχ είναι η γιορτή του μυαλού, της καρδιάς και του χεριού - ένας ιδανικός συνδυασμός που δημιουργεί την πληρότητα και την ολοκλήρωση, που είναι το νόημα της θρησκείας. Εύχομαι σε όλους ένα καλό και χαρούμενο Πέσαχ, με οικογενειακή γαλήνη και απαρτία, με υγεία σε όλους και ειρήνη στην οικουμένη.

14 14 περιδιαβαινοντας την εβραϊκη µε τους Κυριακή 4 Μαρτίου, ένα μεγάλο πλήθος ανθρώπων έχει συγκεντρωθεί έξω από το κτήριο που βρίσκεται στον αριθμό 39 της οδού Νίκης, περιμένοντας να ανοίξουν οι πύλες του. Πίσω από την νεοκλασική πρόσοψη του κτηρίου κρύβεται ένας χώρος μουσειακός, που φιλοξενεί την πολιτιστική παρακαταθήκη του ελληνικού εβραϊσμού. Η Οριέττα Τρέβεζα μας ξεναγεί στη συλλογή του Εβραϊκού Μουσείου της Ελλάδος, το οποίο αποτελείται από σπάνια θρησκευτικά και οικιακά αντικείμενα και αρχεία, προερχόμενα από την ιστορική πορεία των Ελλήνων Εβραίων, που αν και μετρά χρόνια παρουσίας στην Ελλάδα, πέρασε στα «ψιλά» της ιστορίας που διδάσκεται στο σχολείο. Παρέα με τον Αριστοτέλη Κοσκινά συνεχίζουμε τον περίπατό μας στην εβραϊκή Αθήνα, μαθαίνουμε για την πρώτη Συναγωγή της πόλης, τα ερείπια της οποίας βρίσκονται στην καρδιά της Αρχαίας Αγοράς αλλά και για το παλαιοπωλείο του Νώε Γιουσουρούμ στην πλατεία Αβησσυνίας. Επόμενη στάση στο Μνημείο Ολοκαυτώματος των Ελλήνων Εβραίων. Το Μνημείο, ένα Άστρο του Δαβίδ με κομμένες τις τριγωνικές απολήξεις, σαν τμήματα που έχουν αποσπαστεί, λειτουργεί ως πυξίδα στα σημεία του ορίζοντος, όπου εβραϊκές κοινότητες αφανίστηκαν, όπως μας εξηγεί η αρχιτέκτονας Ματίλντα Μπεράχα. Συνεχίζουμε κατευθυνόμενοι στην σεφαραδική Συναγωγή Μπεθ Σαλώμ. Ο Ραββίνος κ. Ισαάκ Μιζάν, μας υποδέχεται και μας μιλά για τα πανάρχαια έθιμα του ιουδαϊσμού και ξετυλίγει μπροστά στα γεμάτα περιέργεια και ενθουσιασμό μάτια των επισκεπτών την Κύλινδρο της Πεντατεύχου (Σέφερ Τορά). Τελευταίο σημείο του περιπάτου το εστιατόριο Gostijo, όπου στα τραπέζια μας περιμένουν σεφαραδίτικοι μεζέδες, μπουρεκίτας και αυγά χαμινάδος που ετοίμασε για μας η Νεχαμά Χέντελ. Ήταν ο δεύτερος ιστορικός περίπατος των atenistas στην Αθήνα. Αυτή τη φορά όμως, δεν επισκεφθήκαμε τα αποτυπώματα στο χώρο εκείνων που έφυγαν αφήνοντας πίσω τους κτήρια, ως σιωπηλούς μάρτυρες της παρουσίας τους αλλά μια κοινότητα ζωντανή. Ο περίπατος αυτής της Κυριακής δεν ήταν απλώς ένας περίπατος αλλά μια ευκαιρία για πολλούς από εμάς να γνωρίσουν αυτό το τόσο ιδιαίτερο και τόσο όμορφο κομμάτι της ιστορίας του τόπου μας. 06/03/2012

15 του ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ ΚΟΣΚΙΝΑ 15 στην εβραϊκη Αθηνα Παλιότερα, όταν ξεναγούσα για το Δήμο Αθηναίων, είχα προτείνει τρεις θεματικές ξεναγήσεις: ρωμαϊκή Αθήνα, οθωμανική Αθήνα και εβραϊκή Αθήνα. Οι δύο πρώτες πραγματοποιήθηκαν, η τρίτη όμως δεν είχε γίνει ακόμη όταν διακόπηκε το πρόγραμμα των ξεναγήσεων του Δήμου. Πίστεψα πως ποτέ δε θα μου δινόταν η ευκαιρία, να όμως που έγινε αυτή την Κυριακή, μετά από πρόσκληση των atenistas. Δυστυχώς, στην πόλη απομένουν ελάχιστα κατάλοιπα της εβραϊκής παρουσίας. Ένα σημαντικό Θραύσμα από την υστερορωμαϊκή συναγωγή της Κορίνθου. Διακρίνονται οι λέξεις [συνα]γωγη ΕΒΡ[αίων] κομμάτι της ιστορίας της πόλης έχει εξαφανιστεί σχεδόν σα να μην υπήρξε ποτέ, κάνοντας την πόλη μας φτωχότερη. Η εβραϊκή παρουσία στην Ελλάδα ξεκινά από την προχριστιανική εποχή. Έχουμε τεκμήρια για ανθηρές κοινότητες σε δραστήρια εμπορικά κέντρα του ελληνιστικού κόσμου (Δήλος, Ρόδος, Κόρινθος). Οι σταθμοί του αποστόλου Παύλου στην Ελλάδα, αντιπροσωπεύουν πόλεις με ανθηρές εβραϊκές κοινότητες, στις οποίες ήξερε ότι θα βρει φιλοξενία και ένα πρώτο ακροατήριο. Από αυτούς τους Εβραίους προέρχονταν οι πρώτοι χριστιανοί. Ο αριθμός των Εβραίων στο ελληνικό έδαφος αυξήθηκε μετά τις διαδοχικές αποτυχημένες επαναστάσεις τους κατά των Ρωμαίων, που οδήγησαν μεταξύ άλλων, και στην καταστροφή του Ναού του Σολομώντα. Η εβραϊκή παρουσία στον ελλαδικό χώρο συνεχίζεται αδιάλειπτη όλη τη βυζαντινή εποχή και αργότερα, στη φραγκοκρατία και την τουρκοκρατία. Σταδιακά, δημιουργήθηκε μια μοναδική πολιτιστική παράδοση, που λέγεται ρωμανιώτικη, γιατί οι Εβραίοι της Ελλάδας μιλούσαν «ρωμέικα». Τα ελληνικά ήταν η μητρική τους γλώσσα, στην οποία έγραφαν τα συμβόλαια και τα γράμματά τους, χρησιμοποιώντας όμως εβραϊκούς χαρακτήρες. Τα τραγούδια τους ήταν σε δεκαπεντασύλλαβους, η μουσική τους δε διέφερε από αυτήν των Ελλήνων γειτόνων τους, χρησιμοποιούσαν τις ίδιες εκφράσεις και παροιμίες, ντύνονταν κι έχτιζαν τα σπίτια τους με τον ίδιο τρόπο. Πρόκειται για ένα πολιτισμικό αμάλγαμα που δε συναντάται πουθενά αλλού στον κόσμο, το οποίο έμελλε να σβηστεί από προσώπου γης από τους Ναζί. Το 15ο αιώνα, δίπλα στους Ρωμανιώτες, εγκαταστάθηκε μια άλλη ομάδα Εβραίων, οι Σεφαρδίτες, διωγμένοι από την καθολική Ισπανία (σεφαράντ στα εβραϊκά). Το 1492, τη χρονιά που ο Κολόμβος θα ανακάλυπτε την Αμερική, οι βασιλείς Φερδινάνδος και Ισαβέλλα διέταξαν την έξοδο από τη χώρα όσων δε δέχονταν να ασπαστούν το χριστιανισμό. Ο σουλτάνος Βαγιαζήτ Β διέκρινε αμέσως την εξαιρετική ευκαιρία να μπολιάσει την αυτοκρατορία του με έναν εξαιρετικά δραστήριο πληθυσμό κι έστειλε το στόλο του στην Ισπανία, για να μεταφέρει τους Εβραίους σε μεγάλα αστικά κέντρα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, κυρίως τη Θεσσαλονίκη και τη Σμύρνη. Ο τεράστιος αριθμός των νεοφερμένων, σταδιακά απορρόφησε τις ρωμανιώτικες μειονότητες στις πόλεις που εγκαταστάθηκε. Η μεγαλύτερη σεφαρδίτικη κοινότητα στην Ελλάδα ήταν της Θεσσαλονίκης. Οι Εβραίοι της πόλης δημιούργησαν άλλο ένα μοναδικό πολιτισμικό αμάλγαμα, με πολλά οθωμανικά στοιχεία. Η ενδυμασία τους ιδιαίτερα η παραδοσιακή φορεσιά των γυναικών ήταν μοναδική, η μουσική τους ανατολίτικη αλλά τα τραγούδια τους ήταν στα ισπανοεβραϊκά. Οι δρόμοι της Θεσσαλονίκης αντηχούσαν άπταιστα ισπανικά της Καστίλης, έστω και ανάμεικτα με εβραϊκές και τούρκικες λέξεις. Ήταν ένας πολιτισμός που έμελλε κι αυτός να εξαφανιστεί. Στην Αθήνα, η πρώτη μαρτυρία για εβραϊκή παρουσία είναι μια επιγραφή του 3ου αιώνα π. Χ. Πιθανολογείται ότι υπήρχε μια συναγωγή στην περιοχή της αγοράς, μάλλον του τρίτου αιώνα μ.χ., από την οποία προέρχε- συνέχεια στην σελίδα 19

16 16 του ΣΛΟΜΟ ΣΑΜΙΡ µηνυµα - εβραϊκης κατανοησης απο την Τσελση Κλιντον Ένα νέο αστέρι έχει ανατείλει στην υποστήριξη των προσπαθειών για την ενίσχυση των δεσμών μεταξύ των Αμερικανών Εβραίων και μουσουλμάνων. Είναι η Τσέλση Κλίντον, η κόρη του πρώην Προέδρου των ΗΠΑ, Μπιλ Κλίντον. Η Τσέλση Κλίντον συντόνισε ένα δημόσιο διάλογο την Τετάρτη το βράδυ στο κέντρο της εβραϊκής Κοινότητας στο Μανχάταν, με πρωταγωνιστές δύο ειλικρινείς υποστηρικτές της δημιουργίας μιας μουσουλμανο-εβραϊκής συμμαχίας, τον Ραββίνο Marc Schneier και τον Ιμάμη Shamsi Ali. Αφού μίλησε ενώπιον ενός πολύ δυναμικού ακροατηρίου, στο οποίο συμπεριλαμβανόταν και ο γεμάτος περηφάνια πατέρας της, η νεότερη Κλίντον είπε στην εφημερίδα ΧΑΑΡΕΤΖ: «Με τιμά που προσκαλέστηκα να συμμετάσχω στο γεγονός αυτό και να υποστηρίξω το έργο του Ραββίνου και του Ιμάμη. Πιστεύω βαθιά στη σημασία του διαλόγου μεταξύ σας, καθώς επίσης και στο να προχωρήσετε πέρα από τις συνομιλίες και στο να συνεργαστείτε μεταξύ σας.» Αναφερόμενη στους δεκάδες αντι-μουσουλμάνους διαδηλωτές που εμφανίστηκαν έξω από το κέντρο της εβραϊκής Κοινότητας με ταμπέλες, με τις οποίες κατήγγειλαν το διάλογο και απαιτούσαν από τον Schneier «να ζητήσει συγνώμη από την εβραϊκή Κοινότητα» για τη προώθηση προγραμμάτων που φέρνουν κοντά μέλη από τα τζαμιά και τις συναγωγές στις ΗΠΑ και σε όλο τον κόσμο, μέσω του Ίδρυματος για την Εθνική Κατανόηση, που δημιούργησε, η Τσέλση Κλίντον είπε: «Το ότι διαμαρτύρονται δείχνει ότι έχουμε μια σημαντική συζήτηση.» Αναφερόμενη σε μια σειρά ρητορικών επιθέσεων που έλαβαν χώρα εναντίον των μουσουλμάνων τα τελευταία χρόνια στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης από εξέχοντες πολιτικούς, συμπεριλαμβανομένης και της κατακραυγής του 2010 εναντίον των σχεδίων να χτιστεί ένα τζαμί μερικά τετράγωνα πιο κάτω από το Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου, η Τσέλση Κλίντον πρόσθεσε: «Ανησυχούμε πολύ για τα αντι-μουσουλμανικά στερεότυπα που επικρατούν. Πρέπει να κρατάμε τους πολιτικούς μας και όσους από εμάς εμφανίζονται στα μέσα μαζικής ενημέρωσης σε ένα συγκεκριμένο επίπεδο λόγου.» Ο Schneier, ένας Ορθόδοξος Ραββίνος, ο οποίος είναι ο πνευματικός ηγέτης μιας μεγάλης συναγωγής στην περιοχή Hamptons και Αντιπρόεδρος του Παγκόσμιου Εβραϊκού Κογκρέσου, είπε στο ακροατήριο: «Πιστεύω ότι, ως Εβραίος και Ραββίνος έχω την ευθύνη να μιλήσω ανοιχτά εναντίον της αντι-μουσουλμανικής μισαλλοδοξίας και των διακρίσεων, ακριβώς όπως περιμένω τα αδέλφια μου οι μουσουλμάνοι να μιλήσουν ανοιχτά εναντίον του αντισημιτισμού.» Σημειώνοντας ότι εξέχοντες Αμερικανοί μουσουλμάνοι ηγέτες έχουν επανειλημμένα καταγγείλει την άρνηση του Ολοκαυτώματος και έχουν εκδώσει μια έκκληση στη Χαμάς να ελευθερώσουν τον στρατιώτη του Ισραηλινού Στρατού Γκιλάτ Σαλίτ, δύο μήνες πριν από την απελευθέρωσή του, ο Schneier είπε: «Είμαι υπερήφανος ότι προχωρήσαμε πέρα από το διάλογο στο να αγωνιζόμαστε πραγματικά για τα δικαιώματα των άλλων.» Ο Ιμάμης Shamsi Ali, ο πρώην πνευματικός ηγέτης του Ισλαμικού Πολιτιστικού Κέντρου της Νέας Υόρκης, ο οποίος επιλέχθηκε από το New York Magazine σαν ένας από τους επτά πιο σημαντικούς θρησκευτικούς ηγέτες στη Νέα Υόρκη, είπε ότι τόσο οι μουσουλμάνοι όσο και οι Εβραίοι πρέπει να κοιτάξουν πέρα από τα αρνητικά στερεότυπα ο ένας του άλλου, προκειμένου να ενισχύσουμε τους δεσμούς ανάμεσα στους λαούς μας. Σημειώνοντας ότι, ο όρος «Τζιχάντ» είναι συχνά παρεξηγημένος στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, όπου σημαίνει αποκλειστικά βία εις βάρος των μη-μουσουλμάνων, ο Ιμάμης Ali είπε: «Στην πραγματικότητα είμαστε τώρα δεσμευμένοι σε μια τζιχάντ για ειρήνη και για συνεργασία μεταξύ των ανθρώπων όλων των προελεύσεων». Ανταποκρινόμενος σε πρόσφατες αποκαλύψεις ότι η αστυνομική υπηρεσία της Νέας Υόρκης παρακολουθούσε στενά τους πιστούς στα τζαμιά, καθώς και ομάδες μουσουλμάνων φοιτητών, ο Ιμάμης Ali εξέφρασε διαφωνία με τις εκκλήσεις για την παραίτηση του Ray Kelly, επικεφαλής της αστυνομικής υπηρεσίας της Νέας Υόρκης, δηλώνοντας: «Οι πολίτες της μουσουλμανικής Κοινότητας είναι βαθιά ανήσυχοι γύρω από αυτό το θέμα αλλά αντί να ζητούν την παραίτηση του Kelly, πρέπει να στραφούν προς την αστυνομία της Νέας Υόρκης, προκειμένου αυτή να θέσει τις βάσεις της συνεργασίας με τους μουσουλμάνους ηγέτες». HAARETZ, Μετάφραση Εβίτα Μιζάν

17 Το μεγαλύτερο επίτευγμα δεν είναι να μη πέφτεις ποτέ, αλλά να σηκώνεσαι κάθε φορά που πέφτεις.

18 18 του LAUREN MARKOE οι Εβραιοι ειναι η πιο µεταναστευτικη οµαδα του κοσµου Οι Εβραίοι, από τη στιγμή της ορμητικής εξόδου τους από την Αίγυπτο με προορισμό τη γη της Επαγγελίας, βρίσκονταν σε μία συνεχή κίνηση και σύμφωνα με νέα μελέτη, εξακολουθούν να μετακινούνται πολύ περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη θρησκευτική ομάδα. Σε όλο τον κόσμο ένας στους τέσσερις Εβραίους έχει μεταναστεύσει από μία χώρα σε άλλη, σε σύγκριση με το 5% των χριστιανών και το 4% των μουσουλμάνων που εγκατέλειψαν τις πατρίδες τους. Τα συμπεράσματα είναι μέρος μιας νέας εμπεριστατωμένης μελέτης γύρω από τη θρησκεία και την παγκόσμια μετανάστευση, η οποία κυκλοφόρησε από το Pew Forum on Religion & Public Life*, το οποίο παρακολούθησε τις μετακινήσεις 214 εκατομμυρίων μεταναστών παγκοσμίως. «Η παγκόσμια εβραϊκή Κοινότητα ενοποιείται» είπε ο Τζόναθαν Σάρνα, καθηγητής της αμερικανικής εβραϊκής ιστορίας στο πανεπιστήμιο Μπράντεις, ο οποίος δεν εργάστηκε για τη μελέτη. «Οι Εβραίοι εγκαταλείπουν χώρες του τρίτου κόσμου, από όπου ιστορικά είχαν υποστεί διωγμούς και μετακινούνται σε μεγάλες και γενικά ελεύθερες χώρες του αναπτυγμένου κόσμου.» Καμία άλλη μεγάλη θρησκευτική ομάδα δεν προσέγγισε το ποσοστό του 25% των Εβραίων μεταναστών, είπε ο Φίλιπ Κόνορ, ο παλαιότερος ερευνητής της μελέτης. Κατά μέσο όρο, είπε, μόνο το 3% του παγκόσμιου πληθυσμού μεταναστεύει. Αυτό που μπορεί να προκαλεί έκπληξη στους ανθρώπους, είπε ο Κόνορ, είναι ότι κατά κανόνα «τα άτομα μένουν καθηλωμένα στον τόπο τους.» Όσον αφορά τους Εβραίους, είπε ο Σάρνα, η συντριπτική πλειοψηφία του παγκόσμιου εβραϊσμού ζει σε δύο χώρες. Από τους 13,3 εκατομμύρια Εβραίους σε όλο τον κόσμο, το 43% ζει στο Ισραήλ και το 39% ζει στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ένας σημαντικός παράγοντας που οδήγησε στην εβραϊκή μετανάστευση είναι η σύσταση του κράτους του Ισραήλ το 1948 και η συνεχής μετανάστευση προς αυτή τη χώρα. Ο Σάρνα σημείωσε επίσης την έξοδο εκατοντάδων χιλιάδων Εβραίων από την πρώην Σοβιετική Ένωση με προορισμό το Ισραήλ, τις ΗΠΑ και άλλα μέρη. Μια θετική έκβαση από τις μεταναστευτικές τάσεις των Εβραίων είναι ότι οι Εβραίοι, πολύ συχνά διωκόμενοι στις πατρίδες τους, είναι πιο ασφαλείς στις χώρες στις οποίες μετανάστευσαν. Αλλά αυτό που χάνουμε είναι ένα από τα μεγάλα θέματα της εβραϊκής ιστορίας, είπε ο Σάρνα, αναφερόμενος στην κατάρρευση των εβραϊκών Κοινοτήτων στη Μέση Ανατολή, Βόρεια Αφρική και σε άλλες χώρες, όπου έζησαν για χιλιετίες. Παρόλο που οι Εβραίοι διεκδικούν τα πιο δραματικά ποσοστά μετανάστευσης, ο μικρός αριθμός τους σημαίνει ότι η συντριπτική πλειοψηφία των μεταναστών ανήκουν σε άλλες θρησκευτικές ομάδες. Σύμφωνα με τη μελέτη, οι μισοί σχεδόν από τους διεθνείς μετανάστες είναι χριστιανοί (49%), παρόλο που αποτελούν το ένα τρίτο του παγκόσμιου πληθυσμού. Από όλους τους χριστιανούς που ζούνε σήμερα, 106 εκατομμύρια έχουν αλλάξει χώρες και ο πιο προσφιλής προορισμός τους είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες.

19 19 Από τα 43 εκατομμύρια ατόμων, που δεν γεννήθηκαν στις Ηνωμένες Πολιτείες αλλά ζούσαν εκεί το 2010, εκτιμάται ότι το 74% είναι χριστιανοί, σύμφωνα με τη μελέτη των συγγραφέων, οι οποίοι μελέτησαν στοιχεία της απογραφής του πληθυσμού σε συνδυασμό με άλλες μελέτες και κατέληξαν στα πορίσματά τους. Από πού προέρχονται αυτοί οι μετανάστες; Το Μεξικό, μια χώρα σε μεγάλο βαθμό καθολικών, είναι το μεγαλύτερο έθνος «δωρητής» χριστιανών στις ΗΠΑ, με 12 εκατομμύρια Μεξικάνους μετανάστες - δηλωμένους και αδήλωτους- δημιουργώντας το σπίτι τους βόρεια από τα σύνορα. Όσον αφορά τις άλλες τάσεις μετανάστευσης προς τις Ηνωμένες Πολιτείες, αυτό το έθνος είναι: ο νούμερο ένα προορισμός για βουδιστές. Περίπου 1,7 εκατομμύρια βουδιστές ζουν στις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά δεν γεννήθηκαν εκεί. Πολλοί από αυτούς προέρχονται από το Βιετνάμ. Επίσης, είναι το πιο διαδομένο μέρος για μετανάστες χωρίς θρησκεία. Περίπου 4,4 εκατομμύρια άτομα, πολλοί από τους οποίους προέρχονται από την Κίνα. Επιπλέον, αποτελεί το δεύτερο μέρος μετά την Ινδία για τον αριθμό των Ινδουιστών μεταναστών, οι οποίοι αριθμούν 1,3 εκατομμύρια στις ΗΠΑ. Μεταξύ των μουσουλμάνων, οι ΗΠΑ κατατάσσονται στην έβδομη θέση σαν προορισμός, μετά από τη Σαουδική Αραβία, τη Ρωσία, τη Γερμανία, τη Γαλλία, την Ιορδανία και το Πακιστάν. Σύμφωνα με τη μελέτη, υπάρχουν περίπου δύο εκατομμύρια μουσουλμάνων μεταναστών που ζουν σήμερα στις Ηνωμένες Πολιτείες. USA TODAY, Μετάφραση Εβίτα Μιζάν *The Pew Forum είναι μέρος του Ερευνητικού Φόρουμ για τη θρησκεία και τη δημόσια ζωή, που ιδρύθηκε το 2001 στην Ουάσιγκτον, με σκοπό την προώθηση της βαθύτερης κατανόησης των θεμάτων που προκύπτουν από την ανάμιξη της θρησκείας με τη δημόσια ζωή. συνέχεια από την σελίδα 15 Μαρμάρινο θραύσμα από την περιοχή της Αρχαίας Αγοράς ται ένα θραύσμα από πεντελικό μάρμαρο με μια επτάφωτη λυχνία (μενορά) κι ένα φοινικόφυλλο (λουλάβ), το οποίο βρέθηκε δίπλα στο άγαλμα του Αδριανού. Η εβραϊκή παρουσία στην πόλη συνεχίστηκε κατά το Βυζάντιο, τη φραγκοκρατία και την τουρκοκρατία αλλά διακόπηκε στα χρόνια της ελληνικής επανάστασης, μια περίοδο στην οποία η Αθήνα υπέφερε πολλά. Οι πρώτοι Εβραίοι που εγκαταστάθηκαν ξανά στην πόλη ήρθαν συνοδεύοντας το βασιλιά Όθωνα. Σιγά-σιγά, μια μικρή κοινότητα άρχισε να σχηματίζεται από Εβραίους που έρχονταν από άλλα μέρη του ελλαδικού χώρου, κυρίως από τα Γιάννενα. Οι τελευταίοι έχτισαν την πρώτη μικρή συναγωγή της πόλης, σήμερα γνωστή ως «γιαννιώτικη». Μετά την ενσωμάτωση της Βόρειας Ελλάδας στη χώρα, άρχισαν να καταφθάνουν στην πρωτεύουσα και σεφαρδίτες, οι οποίοι έχτισαν τη δεύτερη συναγωγή της πόλης, το Οι Εβραίοι της Αθήνας ζούσαν κυρίως στην περιοχή του Θησείου και στα Πετράλωνα. Οι γειτονιές αυτές ποτέ δεν είχαν το χαρακτήρα γκέτο αλλά περιείχαν και πολλά χριστιανικά σπίτια. Οι περισσότεροι ήταν έμποροι και διατηρούσαν καταστήματα στην περιοχή του Μοναστηρακίου. Ο περίφημος Γιουσουρούμ, άνοιξε εδώ το πρώτο παλαιοπωλείο, δίνοντας το όνομά του σε όλα τα παλαιοπωλεία και παζάρια μεταχειρισμένων της Ελλάδας. Ο ελληνικός εβραϊσμός καταστράφηκε από τον Χίτλερ. Το 98% των Εβραίων της Ελλάδας δε γύρισαν ποτέ από τα στρατόπεδα. Τα σπίτια τους έμειναν άδεια, για να κατοικηθούν αργότερα από τους πρόσφυγες του Εμφυλίου ή τους οικονομικούς μετανάστες του Μεταπολέμου. Άλλα γκρεμίστηκαν στο βωμό της αντιπαροχής. Σήμερα οι Εβραίοι της Αθήνας ζουν σε ανώνυμες πολυκατοικίες, όπως όλοι μας. Τα μόνα μνημεία της κοινότητας που μπορεί να δει κανείς σήμερα είναι το εξαιρετικό Εβραϊκό Μουσείο, οι δύο συναγωγές στην οδό Μελιδώνη στο Θησείο και το διακριτικό μνημείο του Ολοκαυτώματος δίπλα τους. Με λένε Αριστοτέλη Κοσκινά και είμαι αρχαιολόγος και ξεναγός. Άνοιξα αυτή τη σελίδα για να μοιραστώ το πάθος μου για την ιστορία, την αρχαιολογία και την Ελλάδα

20 οι 100 Εβραιοι που επηρεασαν 20 τον κοσµο (20π.Χ.-40μ.Χ.) Φιλων ο 38 Ιουδαιος Λίγα είναι γνωστά για τη ζωή του, γνωρίζουμε ωστόσο ότι τον τελευταίο χρόνο της ζωής του ταξίδεψε στη Ρώμη, κατόπιν εντολής της ακμάζουσας εβραϊκής κοινότητας της Αλεξάνδρειας, για να ζητήσει από τον αυτοκράτορα Καλιγούλα την προστασία του, εξαιτίας των θρησκευτικών διωγμών των Εβραίων της Αιγύπτου. Ο Φίλων είναι σύγχρονος του Ιησού και των πρώτων ακολούθων του, ο ίδιος είχε τις δικές του απόψεις περί του Θεού, της δημιουργίας, της ιστορίας, της φύσης, της ψυχής, της γνώσης και της αρετής. Ο Φίλων χρησιμοποίησε την αλληγορία για να αναμείξει και να εναρμονίσει την ελληνική φιλοσοφία και τον Ιουδαϊσμό. Οι ιδέες του έγιναν η βάση της θρησκευτικής φιλοσοφίας στον Ιουδαϊσμό, στον Χριστιανισμό και στο Ισλάμ. Ο Φίλων ήταν ο πρώτος φιλόσοφος που προσπάθησε να κατανοήσει τις βιβλικές διδαχές, υπό το πρίσμα της ελληνικής μεταφυσικής. Για να δικαιολογήσει τα συμπεράσματά του, παρέθετε συχνά Έλληνες φιλοσόφους αντίστοιχα με τα βιβλικά διδάγματα, αποδεχόμενος τους Έλληνες μόνο στο μέτρο που εξυπηρετούσαν τη μεταφυσική του επιθυμία. Επηρεασμένος από τη Βίβλο, ο Φίλων ήταν ο πρώτος φιλόσοφος που αναφερόταν στο Θεό ως Ένα, ως την απόλυτη μονάδα, πέρα από κάθε έννοια πολλαπλότητας, καθώς και ότι δεν υπάρχει καμία γλώσσα που να μπορεί να περιγράψει την ύπαρξή Του. Κατά τον Φίλωνα, κάθε γνώση των ανθρώπων και κάθε δραστηριότητα καθοδηγείται από το Θεό. Η προφητεία είναι μια ιδιαίτερη γνώση και επιτυγχάνεται μόνο με τη θεία παρέμβαση ή με τη θεία αποκάλυψη, όπως αργότερα την ονόμασαν οι χριστιανοί. Οργάνωσε επίσης τις σκέψεις των ανθρώπων για τη ζωή, τη γη και τον κόσμο, όπως μπορούσε να το αντιληφθεί μέσω του νου. Ο Φίλων ονόμασε αυτή την κατανόηση Λόγο, λέξη που προέρχεται από τη Γραφή και είναι νέα στη φιλοσοφία. Ο Πλάτων ισχυριζόταν ότι η ψυχή είναι αθάνατη, ότι είναι αδύνατον να καταστραφεί από το Θεό και από φυσικές αιτίες. Ο Φίλων διαφωνούσε. Ο Θεός προσφέρει την αθανασία ως δώρο, μόνο αν η ψυχή άξιζε τη γέννησή της. Αντίθετα από τους Έλληνες φιλοσόφους που προηγήθηκαν, ο Φίλων πίστευε στην ελεύθερη βούληση. Ο Θεός μπορεί να κάνει ό, τι θελήσει, το ίδιο μπορούν να κάνουν και οι άνθρωποι. Ο άνθρωπος μπορεί και να συνεργαστεί και να έρθει σε αντίθεση με τη φύση. Μια από τις σημαντικότερες επιρροές του Φίλωνα είναι η σημασία που έδωσε στη δημοκρατία. Είναι ένας από τους πρώτους μεγάλους φιλοσόφους που τονίζουν ότι, όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι απέναντι στο νόμο. Προσπάθησε να συνθέσει όλες τις φιλοσοφικές του ιδέες στο έργο του «Αλληγορίες», πίστευε δε ότι το ρεύμα των ιστορικών αλλαγών ελέγχεται από τον θείο Λόγο, ότι ο Θεός εννοούσε τον κόσμο να εξελίσσεται σε τέλεια δημοκρατία. Με την παρακμή της εβραϊκής κοινότητας στην Αλεξάνδρεια, η επιρροή του Φίλωνα στον εβραϊσμό έφθινε. Η επιρροή της ελληνικής φιλοσοφίας στην εβραϊκή σκέψη θα επανέρθει, μετά από 1200 χρόνια, με τον Μαϊμονίδη. Η διδασκαλία του Ταλμούδ αναζητούσε μια πιο εβραϊκή αντίληψη των νόμων και της φιλοσοφίας. Εντούτοις, η φιλοσοφία του Φίλωνα επηρέασε σημαντικά τους πρώτους χριστιανούς εκκλησιαστικούς πατέρες και τους μουσουλμάνους μελετητές, που έβρισκαν στις ιδέες του την πνευματική βάση και τα επιχειρήματα στα κηρύγματά τους. Από το ομότιτλο βιβλίο τού MICHAEL SAPIRO μετάφραση Αλίκη Αρούχ-Μορδεχάι