VAKXIKON.gr MEDIA GROUP Εκδόσεις Βακχικόν Ασκληπιού 17, Αθήνα τηλέφωνο: web site: ekdoseis.vakxikon.

Transcript

1

2 VAKXIKON.gr MEDIA GROUP Εκδόσεις Βακχικόν Ασκληπιού 17, Αθήνα τηλέφωνο: web site: ekdoseis.vakxikon.gr Τίτλος Βιβλίου: Πόετρυ ατ λαστ Συγγραφέας: Πέτρος Μπένος Επιμέλεια - Διορθώσεις: Ιωσήφ Αρνές Σχεδιασμός Έκδοσης & Εξωφύλλου: Εκδόσεις Βακχικόν 2018 Εκδόσεις Βακχικόν & Πέτρος Μπένος Artwork Εξωφύλλου: Akihiro ISBN: Εκδοτική Σειρά: Βακχικόν Ποίηση/Ελληνική Ποίηση Αριθμός Σειράς: 97/81 Πρώτη Έκδοση: Φεβρουάριος 2018 Το παρόν έργο πνευματικής ιδιοκτησίας προστατεύεται κατά τις διατάξεις του Ελληνικού Νόμου (Ν. 2121/1993 όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει σήμερα) και τις διεθνείς συμβάσεις περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται απολύτως η άνευ γραπτής άδειας του εκδότη κατά οποιοδήποτε τρόπο ή μέσο αντιγραφή, φωτοανατύπωση και εν γένει αναπαραγωγή, εκμίσθωση ή δανεισμός, μετάφραση, διασκευή, αναμετάδοση στο κοινό σε οποιαδήποτε μορφή (ηλεκτρονική, μηχανική ή άλλη) και η εν γένει εκμετάλλευση του συνόλου ή μέρους του έργου. ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ Βιβλιοπωλείο του Βακχικόν Ασκληπιού 17, Αθήνα τηλέφωνο:

3 Ο ΘΥΣΙΑΣΤΗΣ Στέκομαι όρθιος, δωμάτιο δίχως ταβάνι, αστρικός χώρος, σοβατισμένος απ τις αυταπάτες, τούβλα και τσιμέντο της ανάγκης τού τίποτα. Είμαι στητός, ντυμένος στα μαύρα μου κρατώντας λεπίδι στο χέρι. Ένθεη μανία, επίθετο και ουσιαστικό ξεκλειδώνουν τις πανελλήνιες εξάψεις του απατηλού αρχαίου δράματος. Ουρλιάζω δυνατά, φλέβες που επαναστατούν, το δέρμα ξανανιώνει κοκκινίζοντας με χειρουργικές αλήθειες. Τα μάτια ποτίζουν την αίσθηση της επερχόμενης λιποθυμίας. Εγώ κι ο μαύρος ήλιος της ανθρωποθυσίας. Εγώ και ο ξηλωμένος κρίνος. Στέκεται άτρωτος μες στη νίκη του επερχόμενου θανάτου του απελευθερωμένος απ το στροβίλισμα. Σας τον επιστρέφω, γελώντας σαρκαστικά. Το πρόσωπο αλλάζει συνέχεια σε πειραγμένες φωτογραφίες με φευγαλέες κινήσεις, σε αδέξιες προσπάθειες για ζωή. Έχω ανοίξει πολλούς κατά καιρούς, αυτοί όταν με προστάζουν εγώ εκτελώ πιστά. Κοντοστέκομαι, θα σταματήσω αυτό το συνεχόμενο μασκάρεμα του προσώπου. Το θηρίο της αποκάλυψης θα μιμηθεί αυτό το χαράκωμα της ανάγκης. Με τη συνοδεία του νευρικού γέλωτα γεμίζει ο τάφος. Η αποκάλυψη θα βαφτίσει τους κόπους σε συνείδηση. Μόνο λίγες παγωμένες σταγόνες, πολυμορφικό ζελέ [ 3 ]

4 θυμίζουν κάτι απ το ρουμπινί κρασί που υπήρξε κάποτε. Στα χείλη ψελλίζω κι αρχίζω να βουρκώνω στα χείλη αυτού του κουφαριού χτύπα! Ακουμπώντας τα δικά μου χείλη. Πάνω στο πτώμα μου έκλαιγα σαν νεογέννητο βρέφος, 9 μήνες αρνούμενος την επίγεια γέννησή μου καταριόμουν, μόλις και όταν με ωθούσαν έξω απ την κοιλιά της μήτρας. Οι προβοκάτορες πήραν το λεπίδι απ το χέρι, μ αγκάλιασαν. Ήταν η επιβράβευση για την ιερή υπέρβασή μου. -Ήρθες στον κόσμο για να ξαναφτιάχνεις καινούρια πρόσωπα. Το βύθισμα κάνει θαύματα, θα σε βοηθήσουμε. [ 4 ]

5 GREEK MAN 1 Δεν είμαστε οι Δυτικοί αλλά μπορούμε να γίνουμε η μία και μοναδική λύση. Τα μάτια μου χρωματισμένα ελληνικά. Φραγκική και η μύτη φαίνεται ελαφρώς ηπειρώτικη, σε μια αντανάκλαση φωτογραφίας ποντιακά ακριτική. Κι όμως, κατά μέτωπο, οι ρίζες της μύτης μου είναι αφρικανικές. Το ροδαλό και πολύ ευαίσθητο δέρμα μου σε ξεγελάει. Τα πετούμενα σπαστά και καστανά μαλλιά μου δεν σου αφήνουν καμιά αμφιβολία: Είσαι λευκός. Κι όμως, οι μελαψοί πρόγονοί μου κινήθηκαν απ τα βάθη της αφρικανικής γης. Στο μαρτυράει ο σκλάβος που βλέπεις μπροστά σου. [ 5 ]

6 ΣΥΝΟΔΗΓΟΣ Η φωνή της μιλούσε με κατανόηση και ελεημοσύνη σε άτομο με ειδικές ανάγκες, νωρίς απαλλαγμένες απ τις αξεδιάλυτες ειδικές δυνατότητες. Η βαλίτσα πίσω του κάθισε γρήγορα στη θέση του, στη θέση του συνοδηγού, εννοείται. Ο τυφλός Ερμής οδηγείται απ την Ήρα εκτός Ολύμπου. Το κλειδί της κινητοποιούσε την αιώνια μηχανή, μια μηχανή που δεν θα γινόταν ποτέ δικιά του. Ξεκλειδώνοντας μέσα του τη διάσταση του θανάτου βρέθηκε χωρίς να το θέλει σε ένα παράλληλο σύμπαν, αυτό των πολλαπλών εαυτών του. Αισθανόταν ότι εκτοξευόταν σε έναν άλλον πλανήτη μακριά απ τον μικρόκοσμο του αυτισμού του. Οδηγούσε έξω απ την αόρατη αυλόπορτα. Κατηφορίζοντας στο δρόμο της ανύπαρκτης πλέον καταδίκης του. Πόσο τρέξιμο σ αυτόν τον δρόμο; Πόσα παιχνίδια; Αν μπορούσαν να τον βάλουν στην πυρά, μέσα στην πλατεία, την ώρα της Ανάστασης ενός μελλοντικού θεού, θα πετούσαν τα βεγγαλικά επάνω του, θα χόρευαν γύρω απ τον φλεγόμενο οβελία με εκπυρσοκροτήσεις όπλων, με χορούς και παιάνες για να πικραθεί ο Άδης μια ακόμη φορά. «Άι στο διάολο», μονολόγησε και η Εκείνη του δεν τον κοίταξε καν. Οδηγούσε με ένα θλιμμένο βλέμμα σα να της παίρνουν το αρνάκι για σφαγή. Μόνο που το αρνάκι ήταν σφαγμένο εδώ και πολύ καιρό, [ 6 ]