Τα Θαυμαστά Γεγονότα περί του Χριστού και των μυθικών διηγήσεων

Transcript

1 9 Απριλίου 2019 Τα Θαυμαστά Γεγονότα περί του Χριστού και των μυθικών διηγήσεων Θρησκεία / Αιρέσεις Μανώλης Καρακώστας, MSc Διοίκησης Επιχειρήσεων, Επαγγελματίας Υγείας Ερευνητής Στην εποχή μας σε ό,τι έχει να κάνει με τον Χριστό, την Ζωή και την Ανάστασή Του, εκτός από την απιστία που πάντα υπήρχε, έχουν εμφανιστεί και νέες μορφές άρνησης. Μία από τις πλέον διαδεδομένες είναι αυτή των μύθων, δηλαδή ο παραλληλισμός του Χριστού με μυθικά αρχέτυπα. Ο πρώτος που το έπραξε αυτό ήταν ο Κέλσος (2ος αι.), που παρομοίασε την Ανάσταση του Χριστού, με αυτές του Ηρακλή, του Θησέα και του Ορφέα, οι θέσεις του οποίου όμως αναιρέθηκαν πρωτίστως από τον Ωριγένη.1 Κατόπιν την εποχή της Αναγέννησης έχουμε διάφορους αυτοαποκαλούμενους φιλοσόφους να υποστηρίζουν τέτοιες θέσεις. Αναγκαίο είναι να αναφέρουμε πως οι δοξασίες αυτές έχουν αναγεννηθεί, υποστηριχθεί και διαδοθεί κυρίως από άτομα μυημένα στην μασονία, την θεοσοφία και σε παραθρησκευτικές, αλλά κατ εξοχήν αντιχριστιανικές οργανώσεις.2

2 Όμως, επειδή το ψέμα πάντα αποκαλύπτεται και εν τέλει εκλείπει, όλες οι θέσεις αυτές έχουν ανασκευαστεί και έχει αποδειχθεί το παράλογο του πράγματος και ο δόλος κατά του Χριστιανισμού.2, 3 Το αντικείμενο έρευνας αυτού του άρθρου αφορά ορισμένα υπερφυσικά γεγονότα που έλαβαν χώρα κατά την γέννηση του Χριστού, όπως και κατά το Πάθος Του, τα οποία ορισμένοι τα συσχετίζουν με ανάλογα γεγονότα σε μυθικούς θεούς ή σπουδαίες προσωπικότητες της αρχαιότητας, επιχειρώντας να δείξουν με αυτόν τον τρόπο ότι ο Χριστιανισμός έχει δεχθεί δάνεια από την ειδωλολατρία, και πως ο Χριστός είτε ότι είναι μυθικό πρόσωπο είτε ότι αν υπήρξε, η ζωή Του δεν ήταν ακριβώς αυτή που γνωρίζουμε από τα Ευαγγέλια. Τα υπερφυσικά γεγονότα που αφορούν την ζωή του Χριστού είναι η Σύλληψη της Παναγίας εκ Πνεύματος Αγίου, η Γέννησή Του που άφησε αβλαβή την παρθενία της Θεοτόκου, η αναγγελία της Γέννησης στους ποιμένες από τους Αγγέλους και το Άστρο της Βηθλεέμ, το οποίο ακολούθησαν οι Μάγοι. Όλα αυτά έχουν να κάνουν με τον ερχομό του Χριστού στον κόσμο, αλλά υπάρχουν και ορισμένα ακόμη που αφορούν το Πάθος Του και πιο συγκεκριμένα την στιγμή της Σταυρώσεως, τα οποία είναι το σκοτάδι που κάλυψε την γη, ο σεισμός που έγινε, το σκίσιμο του καταπετάσματος του Ναού και η ανάσταση των Δικαίων που εμφανίστηκαν σε ορισμένα άτομα. Ας ξεκινήσουμε την έρευνα με τα πρώτα γεγονότα. Λέγεται λοιπόν πως σε μυθικούς θεούς ή εξέχουσες προσωπικότητες της αρχαιότητας, η σύλληψή τους γινόταν την άνοιξη και ο θάνατός τους τον

3 χειμώνα, όπως του Μίθρα, η μητέρα τους ήταν παρθένος και έμενε έτσι και μετά την γέννηση, την οποία ακολουθούσαν θαυμαστά σημεία, όπως και τον θάνατό τους.4 Σημειωτέον, ότι σε μερικές διηγήσεις η γέννηση από παρθένο αποτελεί εκ προοιμίου λανθασμένη αναφορά, διότι ναι μεν μπορεί η γυναίκα που κυοφορούσε να ήταν παρθένος πριν την σύλληψη, αλλά ο θεός που θα ερχόταν σε επαφή με αυτήν, για να γεννηθεί το παιδί, δεν την καθιστούσε πλέον τέτοια. Περιπτώσεις θαυμαστής γέννησης έχουμε στον Βούδα, που η μητέρα του, βασίλισσα Μάγια, τον συνέλαβε κατόπιν ονείρου, όμως αλλού βλέπουμε πως γεννήθηκε σε κήπο από το δεξί της πλευρό, ο κόσμος γέμισε φως και ακολούθησαν θαύματα, όπως ότι τυφλοί είδαν και ακρωτηριασμένοι περπάτησαν για να τον επισκεφτούν. Μάλιστα, για να μην κάνει άλλο παιδί η μητέρα του και μολυνθεί, μετά από λίγες μέρες πέθανε. Θαυμαστές γεννήσεις έχουμε επίσης στον Ηρακλή, που η μητέρα του Αλκμήνη τον συνέλαβε την «τρισέληνο νύχτα» και ο κόσμος γέμισε φως, στον Περσέα που η σύλληψη του έγινε από την χρυσή βροχή, η οποία ήταν ο Δίας που είχε μεταμορφωθεί, στην Αθηνά που βγήκε από το κεφάλι του Δία, στον Λάο Τσε που η μητέρα του τον συνέλαβε από μία ακτίνα ηλίου σε ηλικία 80 ετών, στον Μ. Αλέξανδρο που η Ολυμπιάδα είδε στον ύπνο της τον Άμμωνα, στην σύλληψη της Ανδρομάχης η οποία ήταν στείρα και θεραπεύθηκε στην Επίδαυρο. Ακόμα, θαυμαστά γεγονότα σημειώθηκαν στον Απολλώνιο τον Τυανέα, που στην γέννησή του μαζεύτηκαν κύκνοι γύρω του και τραγουδούσαν, όπως και χωρικοί που είπαν πως ένας κεραυνός που πήγε να χτυπήσει την γη γύρισε στον ουρανό και πολλοί ισχυριστήκαν κατόπιν, πως ήταν γιος του Δία, καθώς και στον Ασκληπιό, που όπως λέει ο Παυσανίας, τον βρήκε ένας βοσκός, και μια αστραπή έβγαινε από το αυτόν. Τέλος, με υπερφυσικό τρόπο περιγράφονται και οι γεννήσεις του Μωάμεθ και του Ζωροάστρη.

4 Μετά από όλα αυτά ο καθένας μπορεί να σκεφτεί και να πει πως όλα τα θαυμαστά γεγονότα που σχετίζονται με τον Χριστό, δεν είναι πρωτοφανή και πως αποτελούν αντιγραφή από άλλες θρησκείες ή άλλα άτομα. Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Ας ξεκινήσουμε την εξέταση. Κατ αρχάς η εποχές της συλλήψεως και της γεννήσεως του Κυρίου δεν είναι απολύτως γνωστές, αφού δεν υπάρχει κάποια συγκεκριμένη αναφορά στα Ευαγγέλια, και μάλιστα τα Χριστούγεννα πριν τον 4ο αιώνα εορτάζονταν μαζί με τα Θεοφάνεια. Η ημερομηνία αυτή άλλαξε για λόγους πρακτικούς, για να καλυφθεί η ειδωλολατρική εορτή του ηλίου από την αληθινή εορτή της Γεννήσεως του Υιού του Θεού.5 Κάτι ανάλογο έπραξε η Εκκλησία και σε άλλες περιπτώσεις, για να γίνει πιο ομαλά η μετάβαση από την ειδωλολατρία στον Χριστιανισμό, με τρόπο βέβαια που δεν επηρέαζε και δεν νόθευε την Αλήθειά του.6 Οπότε, ο πρώτος ισχυρισμός για συσχέτιση είναι αβάσιμος. Έπειτα, τα όσα αναφέρθηκαν για τις γεννήσεις αυτές, αποτελούν μύθους και μάλιστα οι μύθοι αυτοί διέφεραν από εποχή σε εποχή και από περιοχή σε περιοχή κι ας αφορούσαν το ίδιο πρόσωπο, πράγμα που δείχνει έλλειψη αξιοπιστίας και εγκυρότητας των λεγομένων σε ιστορικό επίπεδο, κάτι το οποίο δεν συμβαίνει με τον Χριστό, παρ όλο που τα βιβλία της Καινής Διαθήκης γράφτηκαν από διαφορετικά άτομα, σε διαφορετικές εποχές και τοποθεσίες, και με διαφορετικούς παραλήπτες, βλέπουμε ότι παρουσιάζουν πλήρη συμφωνία στο βασικό νόημά τους.7 Τώρα στην περίπτωση που κάποιος πρέπει να έχει υποπέσει σε αντιγραφή, χωρίς αυτό να είναι αναγκαίο, αυτοί σίγουρα δεν είναι οι Χριστιανοί, για τον πολύ απλό λόγο ότι για το Άστρο της Βηθλεέμ και για την παρθενική γέννηση του Χριστού

5 υπήρχαν προφητείες παλαιότερες των μυθικών διηγήσεων που αναφέρθηκαν. Για το Άστρο είχε δοθεί προφητεία στα χρόνια του Μωυσή από τον Βαλαάμ (13ος αι.) στους Χαλδαίους λέγουσα, «ακούων λόγια Θεού, επιστάμενος επιστήμην παρά υψίστου και όρασιν Θεού ιδών εν ύπνω, αποκεκαλυμμένοι οι οφθαλμοί αυτού δείξω αυτώ, και ουχί νυν μακαρίζω, και ουκ εγγίζει ανατελεί άστρον εξ Ιακώβ, αναστήσεται άνθρωπος εξ Ισραήλ και θραύσει τους αρχηγούς Μωάβ και προνομεύσει πάντας υιούς Σηθ» (Αρ. ΚΔ, 16-17), και για την Παρθένο Μητέρα του Χριστού από τον Ησαία (8ος αι.) που έλεγε, «διά τούτο δώσει Κύριος αυτός υμίν σημείον ιδού η παρθένος εν γαστρί έξει, και τέξεται υιόν, και καλέσεις το όνομα αυτού Εμμανουήλ» (Ησ. Ζ, 14). Είναι γνωστό και δεδομένο πως οι μύθοι που προαναφέρθηκαν είναι μεταγενέστεροι του 8ου αιώνα, όπως και τα ιστορικά πρόσωπα, αφού ο Βούδας γεννήθηκε τον 6ο αιώνα, ο Μ. Αλέξανδρος τον 4ο και ο Απολλώνιος μετά Χριστόν. Αν συλλογιστούμε επίσης, πως την εποχή εκείνη λόγω του εμπορίου κυρίως, οι λαοί της Ανατολικής Μεσογείου και της Μεσοποταμίας είχαν επαφές και σχέσεις μεταξύ τους, μπορούμε να ισχυριστούμε πως αν κάποιοι διέπραξαν αντιγραφή, αυτοί δεν είναι οι Χριστιανοί, αλλά οι εθνικοί λαοί ερχόμενοι σε επαφή με την Παλαιά Διαθήκη, και μίλησαν περί παρθενίας και άλλων υπερφυσικών γεγονότων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα γι αυτό το φαινόμενο είναι ένας λόγος του Αγίου Ιουστίνου του Μάρτυρος και φιλοσόφου στην Α Απολογία του που αναφέρει, ότι ο Πλάτων είχε διαμορφώσει την αντίληψή του για τον Θεό από τον Μωυσή.8 Κι αν κανείς αναρωτηθεί πως είναι δυνατόν για παράδειγμα, να αντέγραψαν οι Κινέζοι την Π. Διαθήκη, λόγω της μεγάλης απόστασης που υπάρχει από την γη του Ισραήλ μέχρι την Κίνα, αυτό ακριβώς αναρωτιόμαστε κι εμείς, όταν λένε ότι ο Χριστιανισμός έχει ειδωλολατρικά δάνεια. Διαβάστε ολόκληρη τη μελέτη εδώ Παραπομπές: 1. Για περαιτέρω πληροφορίες σχετικά με το θέμα: %CE%BA%CE%AD%CE%BB%CF%83%CE%BF%CF%82- %CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BF- %CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%BB%CE%B7%CE%B8%CE%AE%CF%82- %CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BB%CF%8C%CE%B3%CE%BF%CF% Τα όσα αναφέρονται για τους μύθους είναι από το βιβλίο του Δ. Σιμόπουλου «Το Άστρο των Χριστουγέννων», στο κεφάλαιο «η γέννηση

6 των θεών», του αειμνήστου καθηγητού φιλοσοφίας Γεωργίου Δημητροκάλη «Δια να μάθετε δε ότι ο Πλάτων την αντίληψιν ότι ο Θεός κατασκεύασε τον κόσμον δια μεταποιήσεως της αμόρφου ύλης παρέλαβεν από τον ιδικόν μας διδάσκαλον, εννοούμεν δε τον Λόγον ο οποίος εμίλησε δια των προφητών, ακούσατε τι αυτολεξεί είπεν ο Μωυσής, ο προδηλωθείς πρώτος προφήτης και αρχαιότερος των Ελλήνων συγγραφέων» (Α Απολογία 59.1) και «Και το αναφερόμενον δε εις τον Τιμαίον του Πλάτωνος περί της φύσεως του Υιού του Θεού, όταν λέγη, ετοποθέτησεν αυτόν ωσάν Χ εις το σύμπαν, το είπε παραλαβών αυτό ομοίως από τον Μωυσήν» (Α Απολογία 60,1),