Με νέο τρόπαιο από τις κατακτήσεις. Το φως στο τούνελ τους είναι η Μανωλάδα. Και φέτος οι φράουλες ποτίστηκαν με αίμα

Transcript

1 δεκαπενθήμερη εφημερίδα του Κ.Ο. του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας (μαρξιστικού-λενινιστικού) Σάββατο 20 Απριλίου 2013 χρόνος 31ος φ Να αντισταθούμε στις ψεύτικες ελπίδες της κυβέρνησης Το φως στο τούνελ τους είναι η Μανωλάδα 'Οταν λένε ανάπτυξη, ανταγωνιστικότητα, αξιοκρατία, καταλαβαίνουμε ανεργία, απολύσεις στο δημόσιο, νέα χαράτσια... Φοιτητικές εκλογές δυσαρέσκειας και απαξίωσης Ενισχυμένες οι Αγωνιστικές Κινήσεις Για εμάς, κανένα θετικό εκλογικό αποτέλεσμα δεν μπορεί να κρύψει την αποσυγκρότηση που επικρατεί στο φοιτητικό κίνημα και τις ευθύνες που έχουν οι δυνάμεις που αναφέρονται σε αυτό. σελ. 15 Αθήνα Νέες συγκροτήσεις λαϊκών Πρωτοβουλιών Στις εκδηλώσεις που πραγματοποιήθηκαν έγινε μεγάλος αριθμός τοποθετήσεων ενώ καταλήχθηκαν τα πολιτικά πλαίσια, καθώς κι ένας πρώτος άμεσος προγραμματισμός δράσης των συγκροτήσεων αυτών. Συγκροτήσεις που θα επιδιώκουν ν απλώσουν, να συνδεθούν με το λαό των συνοικιών και να «συναντηθούν» με τα προβλήματά του, που θα συμμετέχουν στα μέτωπα πάλης και στους αγώνες που ανοίγονται στις γειτονιές, που θα παίρνουν και πρωτοβουλίες τόσο σε σχέση με συνοικιακά ζητήματα όσο και με κεντρικότερα, που αφορούν το λαό, την εργατική τάξη, τους εργαζόμενους, τη νεολαία. σελ. 11 Με νέο τρόπαιο από τις κατακτήσεις των εργαζομένων αναχώρησε η τρόικα προκειμένου να εκταμιεύσει άλλη μια δόση εξαθλίωσης για τον κόσμο της εργασίας. Οι απολύσεις στο δημόσιο, τις οποίες δεσμεύτηκε άμεσα να υλοποιήσει η τρικομματική κυβέρνηση, έρχονται να επισημοποιήσουν την κατάργηση της μονιμότητας στο δημόσιο και τις μαζικές απολύσεις, παρακάμπτοντας το σύνταγμα μέσω ερμηνειών που επινοήθηκαν και θεσμοθετήθηκαν ύστερα από μια φαινομενική διαβούλευση. Διαβούλευση που κάθε άλλο παρά αφορούσε το αν θα πραγματοποιηθούν οι απολύσεις στο δημόσιο, αλλά απέβλεπε στο πώς θα εξασφάλιζαν ισορροπίες έτσι ώστε να υπερβούν το σύνταγμα που ήδη έχουν μετατρέψει σε κουρελόχαρτο. Η δήλωση του Τόμσεν ότι πρόκειται για μια κυβέρνηση που θα κάνει ό,τι της ζητήσουν οι τρο κανοί ιμπεριαλιστές, προκειμένου να παραμείνει στην εξουσία, επιβεβαιώνει απλώς την υποταγή του συνόλου του αστικού πολιτικού προσωπικού στα ιμπεριαλιστικά κελεύσματα. συνέχεια στη σελ. 2 Κρίση της ευρωζώνης ή παγκόσμια και σε σύμπλεξη με τον άγριο ιμπεριαλιστικό ανταγωνισμό; σελ ΜΑΖΙΚΑ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑΣ! Η κρίση στην κορεατική χερσόνησο Πίσω από την πολεμική ρητορική Μανωλάδα Και φέτος οι φράουλες ποτίστηκαν με αίμα σελ. 9 Η πίεση προς την Κίνα και το επιδιωκόμενο στρίμωγμά της είναι κάτι παραπάνω από φανερά. Την πιέζουν να πάρει θέση στις «προκλήσεις» της Β. Κορέας, αλλά στην πραγματικότητα την πιέζουν να τραβήξει την ομπρέλα της πάνω απ αυτήν. σελ. 16 Το επόμενο φύλλο της Π.Σ. θα κυκλοφορήσει το Σάββατο 11 Μάη

2 2 Προλεταριακή Σημαία ΠΟΛΙΤΙΚΗ Σάββατο 20 Απρίλη 2013 Συνέχεια από τη σελ.1 Η προσπάθεια του Σαμαρά και των συνοδοιπόρων του να αντιστρέψουν την εικόνα της φτώχειας μέσα στην οποία ζουν ο λαός και οι εργαζόμενοι αποτελεί μια γκεμπελίστικης έμπνευσης επιλογή, που βρίσκει όμως έδαφος να εκφράζεται ακριβώς επειδή το λαϊκό κίνημα και οι εργατικοί αγώνες βρίσκονται σε ένα πολύ δύσκολο σημείο αποσυντονισμού και αποπροσανατολισμού εδώ και πολύ καιρό. Στο διάγγελμα μετά την επίτευξη της συμφωνίας με ΕΕ-ΔΝΤ καθώς και στην ομιλία του στον Economist, ο Σαμαράς επεδίωξε να δημιουργήσει μια τρύπα φωτός στο σκοτάδι στο οποίο έχει οδηγήσει η άρχουσα τάξη το λαό. Να υποσχεθεί ότι υπάρχει φως στο τούνελ και ότι μέσα στο χρόνο θα υπάρξει ανάκαμψη. Η δολοφονική επίθεση των τραμπούκων επιστατών που έχουν προσλάβει οι νεοκαπιταλιστές αγρότες της Μανωλάδας εναντίον των μεταναστών εργατών γης, που δουλεύουν απλήρωτοι επί 6 μήνες σε συνθήκες δουλείας, ήρθε να αποκαλύψει τι εννοούν διέξοδο από την κρίση και τι ζωή ετοιμάζουν για τους ντόπιους εργαζόμενους και για τους μετανάστες. Ο Γολγοθάς που υποχρεώνονται να ανέβουν οι εργαζόμενοι δεν έχει τέλος. Με την ανεργία να σπάει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο, με τα χαράτσια να ανανεώνονται στο διηνεκές αλλάζοντας όνομα, με την ακρίβεια να καλπάζει στα πιο βασικά αγαθά, όπως είναι το ρεύμα, αλλά και με τα νοικοκυριά στο κόκκινο από χρέη και δάνεια, είναι άξιο απορίας σε ποιους νομίζουν ότι απευθύνονται μέσα από την εικονική πραγματικότητα που κατασκευάζουν. Να αντισταθούμε στις ψεύτικες ελπίδες της κυβέρνησης Το φως στο τούνελ τους είναι η 'Οταν λένε ανάπτυξη, ανταγωνιστικότητα, αξιοκρατία, καταλαβαίνουμε ανεργία, απολύσεις στο δημόσιο, νέα χαράτσια... Όταν ο φοροεισπρακτικός μηχανισμός φτάνει να αναζητά ελαφρύνσεις και δόσεις που να αρπάζουν ακόμη και 25 ευρώ από δανειολήπτες που αδυνατούν να επιβιώσουν, κατανοεί ο καθένας σε πόσο τραγική κατάσταση έχουν φτάσει οι λαϊκές οικογένειες αλλά κυρίως το μέγεθος του ληστρικού έργου της κυβέρνησης που στοχεύει να αρπάξει οποιοδήποτε ποσό μπορεί να κατασχεθεί από τη σύνταξη και το μισθό. Όταν ο δημόσιος τομέας (νοσοκομεία, σχολεία, υπηρεσίες) έχει συρρικνωθεί σε βαθμό διάλυσης, πετώντας χιλιάδες εργαζόμενους στην ανεργία, αδυνατώντας να παράσχει τα στοιχειώδη, τότε οι γκεμπελίστικες διακηρύξεις της κυβέρνησης για αξιοκρατία, για κοπανατζήδες και καταχραστές υπαλλήλους που πρέπει να ανακαλυφθούν, για να αθροιστούν στον αριθμό απολύσεων που απαιτούν οι ιμπεριαλιστές δανειστές, ακούγονται ως απευθείας επίθεση στους εργαζόμενους, οι οποίοι κατανοούν ότι κανένα κεκτημένο, ακόμη κι αν κατοχυρώνεται συνταγματικά, δεν θα παραμείνει αλώβητο μπροστά στη σαρωτική επίθεση που έχουν εξαπολύσει το κεφάλαιο και οι ιμπεριαλιστές. Μια επίθεση που όσο η κρίση πλήττει ακόμη βαθύτερα και τις ίδιες τις ιμπεριαλιστικές μητροπόλεις, τόσο αυτές θα απαιτούν παραπέρα συσσώρευση κεφαλαίων και αφαίμαξη των εργαζομένων ώστε να αντέξουν στον άγριο ανταγωνισμό που εξελίσσεται. Η κόντρα μεταξύ των Αμερικάνων και των Γερμανών ιμπεριαλιστών για την ακολουθούμενη πολιτική στην Ευρωζώνη, όπως περιγράφεται και από πρόσφατο κεντρικό άρθρο των Νew York Times, ο κλυδωνισμός του ίδιου του ευρωπαϊκού οικοδομήματος, η... αποκάλυψη του Κρούγκμαν για νέα λάθη των οικονομολόγων, πέρα από τον πολλαπλασιαστή του ΔΝΤ, στους υπολογισμούς τους για το μέσο ρυθμό ανάπτυξης των χωρών με υψηλό χρέος, οι αντιθέσεις που αναπτύσσονται ανάμεσα στους G20 έρχονται απλώς να επιβεβαιώσουν ότι η κρίση όχι μόνο δεν ελέγχεται αλλά, αντιθέτως, αγριεύει. Ότι πίσω από... λογιστικά λάθη κρύβονται οξύτατοι ανταγωνισμοί που θα καταλήξουν με μαθηματική ακρίβεια σε νέα δεινά για λαούς εξαρτημένων χωρών και συνολικά για την εργατική τάξη και τους εργαζόμενους. Σε ένα τόσο αδιέξοδο περιβάλλον είναι καθαρό ότι η επιχείρηση τόνωσης της αισιοδοξίας που υιοθετεί η κυβέρνηση δεν πρόκειται να έχει κανέναν αποδέκτη. Και γι' αυτό η επιβολή αυτής της απάνθρωπης πολιτικής, που εκτελεί καθημερινά όχι μόνο τους δεκάδες αυτόχειρες αλλά και τις εκατοντάδες χιλιάδες άνεργων νεολαίων, δεν μπορεί να επιβληθεί παρά μόνο με την κρατική καταστολή και τρομοκρατία. Η επίδειξη δύναμης και η φασιστικής έμπνευσης επιδρομή στα σπίτια των αγωνιστών της Ιερισσού συνάδει με πρακτικές φασιστικών περιόδων, τότε που ήξερες πως αυτός που χτυπάει την πόρτα τα χαράματα δεν είναι ο γαλατάς. Βασική προϋπόθεση για να μπορούν όλοι αυτοί να χορεύουν στην κοιλιά του λαού είναι να μην υπάρχει απάντηση κινηματική. Και σε αυτό η Αριστερά έκανε ακόμη μια φορά το θαύμα της. Ο ΣΥΡΙΖΑ αποφάσισε ότι το ευρώ δεν είναι φετίχ αλλά σ' αυτό και στην ΕΕ θα στηριχτεί ώστε να ανασταλεί το μνημόνιο. Θέση που ο Τσίπρας ομολόγησε στο συνέδριο του Economist και ο Λαφαζάνης ανέλαβε να παρουσιάσει την αναστολή σαν κατάργηση, λέγοντας: «Δεν πρόκειται για νέα θέση. Ακύρωση είναι, κατάργηση των μνημονίων, των εφαρμοστικών νόμων και το λέμε όλοι απαξάπαντες, το λέει το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, είναι η κατεύθυνσή μας, είναι ο θεμελιακός όρος μιας νέας διακυβέρνησης». Το ΚΚΕ μετά την απόλυτη επιβεβαίωση της γραμμής που ακολούθησε το προηγούμενο διάστημα, με νέο πλέον ηγέτη, θα πορευτεί το δρόμο του αναχωρητισμού ελπίζοντας να ανασυγκροτήσει την εκλογική του βάση. Στις φυλακές οι δύο αγωνιστές κάτοικοι Η Χαλκιδική δεν θα σκύψει Ενισχύεται το κίνημα αλληλεγγύης Τετάρτη 10/04/2013. Η ώρα είναι 14:30 και έξω από τη Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Θεσσαλονίκης (ΓΑΔΘ) έχουν συγκεντρωθεί πάνω από άτομα ως ένδειξη αλληλεγγύης στους δύο συλληφθέντες κατοίκους της Ιερισσού, κατηγορούμενους για τον εμπρησμό στο εργοτάξιο των Σκουριών στις 17/02. Προηγήθηκε η εισβολή στα σπίτια τους νωρίς τα ξημερώματα στις 3.15 π.μ.- από άντρες της ΟΠΚΕ οι οποίοι, φορώντας κουκούλες και οπλισμένοι σαν αστακοί, με συντονισμένη επιχείρηση, έσπασαν τις πόρτες και τους έπιασαν στον ύπνο! Ταυτόχρονα κρατούσαν ομήρους τα μέλη των οικογενειών τους ανήλικα παιδιά- ώστε να μην μπορέσουν να ειδοποιήσουν συγγενείς και γείτονες. Η οργή των κατοίκων ξεχειλίζει μόλις μαθαίνουν τα νέα και συγκεντρώνονται έξω από το Αστυνομικό Τμήμα Ιερισσού, καθώς οι πρώτες πληροφορίες αναφέρουν ότι οι δύο συλληφθέντες βρίσκονται εκεί. Η αστυνομία εκκενώνει το τμήμα. Στους δρόμους γύρω από το χωριό στήνονται οδοφράγματα. Για πολλές ώρες κανείς δεν ξέρει πού βρίσκονται οι συλληφθέντες. Άλλοι μιλάνε για Πολύγυρο, άλλοι για Θεσσαλονίκη. Ούτε καν οι συνήγοροί τους οι οποίοι, ακολουθώντας τον ανακριτή που αναχωρεί από τον Πολύγυρο, τους «εντοπίζουν» επιτέλους στην Αστυνομική Δ/νση Θεσσαλονίκης (ΓΑΔΘ). Τα νέα διαδίδονται σαν αστραπή στα χωριά της Χαλκιδικής, στη Θεσσαλονίκη αλλά και στις υπόλοιπες πόλεις της Ελλάδας. Στην Καμάρα καλείται συγκέντρωση διαμαρτυρίας, η οποία μετατρέπεται σε πορεία. Πρώτος προορισμός τα δικαστήρια. Με τις νέες πληροφορίες, ο προορισμός γίνεται η ΓΑΔΘ. Πλήθος κόσμου περιμένει συγκεντρωμένος έξω από τη ΓΑΔΘ μέχρι και τις 6 το απόγευμα, οπότε βγαίνει η απόφαση: Προσωρινή κράτηση μέχρι και την Κυριακή, οπότε και θα απολογηθούν ενώπιον του εισαγγελέα. Οι κάτοικοι της Χαλκιδικής επιστρέφουν στα χωριά τους, αφού συναποφασίζεται από τις συντονιστικές επιτροπές της Θεσσαλονίκης και της Χαλκιδικής μια σειρά δράσεων αλληλεγγύης για τους συλληφθέντες. Για τις δύο επόμενες μέρες δίνεται κάθε μέρα ραντεβού στο άγαλμα Βενιζέλου ώστε να ενημερωθεί ο κόσμος για το τι συνέβη. Την Παρασκευή το βράδυ κόσμος με κεριά στα χέρια πραγματοποιεί καθιστική διαμαρτυρία έξω από τη ΓΑΔΘ. Οι δύο κρατούμενοι (πλέον) βγάζουν τα χέρια τους έξω από τα παράθυρα και ανάβουν αναπτήρες. Την επόμενη μέρα, πρωινό Σαββάτου, περίπου άνθρωποι πραγματοποιούν πορεία στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Την ίδια μέρα πορείες και συγκεντρώσεις αλληλεγγύης πραγματοποιούνται σε όλη την Ελλάδα, στην Αθήνα, στα Γιάννενα, στο Ηράκλειο, στη Μυτιλήνη, στην Άρτα κ.α. Κυριακή 14/04/2014. Από το πρωί και παρά τη βροχή κόσμος άρχισε να συγκεντρώνεται έξω από τη ΓΑΔΘ. «Γιώργο και Βασίλη, είμαστε μαζί σας, ας γίνει η φωνή μας, η δύναμή σας», «Τα δικαστήριά σας τα ξέρουμε καλά, γι αυτό και θα μας βρίσκετε πάνω στα βουνά», «Με ΜΑΤ, βία και καταστολή, χρυσάφι δε θα πάρετε απ τη Χαλκιδική» βροντοφώναζαν οι συγκεντρωμένοι καθ όλη τη διάρκεια. Η αστυνομία με την έντονη παρουσία της πυροδοτούσε ακόμα περισσότερο το οργισμένο κλίμα. Η ένταση ήταν φανερή. Ώρα: 5μμ. Βγήκε η απόφαση. Οι δύο κατηγορούμενοι κρίνονται με τη σύμφωνη γνώμη ανακριτή και εισαγγελέα προφυλακιστέοι μέχρι να γίνει η δίκη! Η οργή των συγκεντρωμένων ξεχειλίζει. Απαντούν με συνθήματα και οργισμένες φωνές. «Θα σας ÂÓÈÛ ÛÙ ÙËÓ Î ÔÛË Î ÔÛË Ετήσια Συνδρομή: Εσωτερικού 45 Εξωτερικού 65 π Δƒ : IBAN: GR BIC: ETHNGRAA ÐñïëåôáñéáêÞ Óçìáßá Êùä Î fiûâè Δ Δø Δ πχø, ÛÙÈÎ ÌË ÎÂÚ ÔÛÎÔappleÈÎ ÂÙ ÈÚ È ı ÓÂÙ È applefi ÓÙ ÎÙÈÎ appleèùúôapple Î fiùë : Ú. ˆÓÛÙ ÓÙfiappleÔ ÏÔ Àapple ı ÓÔ ÓÙ ÍË : μ. Ì Ú Ú : ÌÌ. ªappleÂÓ ÎË 43, ı Ó, ΔËÏ.: Fax: simea@kkeml.gr ÂÛ/Ó ÎË, ÁÓ Ù 126 ΔËÏ.: (2310) cpgmlthe@the.forthnet.gr

3 Σάββατο 20 Απρίλη 2013 ΠΟΛΙΤΙΚΗ Προλεταριακή Σημαία 3 Μανωλάδα Á ðïøç Η επιλογή της πρόωρης εκλογικής αναμέτρησης που προβάλει η αξιωματική αντιπολίτευση, αφού φτιαχτούν τα νέα εργαλεία (σχέδιο Β, γέφυρες με ΑΝΤΑΡΣΥΑ), φαίνεται νά 'χει συμπαρασύρει το σύνολο των αριστερών μνηστήρων σε μια πιθανή αριστερή κυβέρνηση. Ούτε τα νέα μέτρα που προωθούνται μέσω των απολύσεων των επίορκων δημοσίων υπαλλήλων ή των εκπαιδευτικών μέσω συγχωνεύσεων, ούτε η μαζική εξαθλίωση που επεκτείνεται στα χαμηλόμισθα αλλά και μικρομεσαία στρώματα φαίνεται να διεγείρουν τα αντικαπιταλιστικά αντανακλαστικά αυτής της αριστεράς, πολύ δε περισσότερο ούτε οι γεωστρατηγικές ανακατατάξεις που εξελίσσονται στη γειτονιά μας (Κύπρος, Συρία, Τουρκία) αλλά και ευρύτερα (Κορεατική χερσόνησος). Όπου, ανεξαρτήτως εάν πραγματικά το εννοούν οι απόγονοι του Κιμ Ιλ Σουνγκ πως θα χρησιμοποιήσουν πυρηνικά, και μόνο το γεγονός ότι φτάσανε στο σημείο να θεωρείται σαν επιλογή ένα πυρηνικό χτύπημα, κατανοούμε σε ποια κατάσταση οδηγείται ο κόσμος όλος και πόσο αναντίστοιχο είναι το εργατικό αλλά και το κομμουνιστικό κίνημα σήμερα. Φαίνεται όμως να αρκούνται οι παραπάνω στο μήνα του δεν πληρώνω και στην αλληλοβοήθεια μέσω ΜΚΟ και δήμων. Με αυτά τα δεδομένα είναι ολοφάνερο πως η απεργία της 1ης Μάη πρέπει να λάβει μαζικά, μαχητικά χαρακτηριστικά, ξεδιπλώνοντας την αντίσταση των εργαζομένων τόσο ενάντια στην επίθεση στις εργατικές μάζες όσο και εναντίον των πολεμικών κινδύνων που διαγράφονται για τους λαούς συνολικότερα. το κεφάλι! περιμένουμε στη Χαλκιδική» λένε στους ΜΑ- Τατζήδες. Η αγωνία όμως για τη φύλαξη των χωριών και των ανθρώπων που άφησαν πίσω τους οδηγεί στην απόφαση της γρήγορης αναχώρησης. Ο κόσμος αποχωρεί. Οι Χαλκιδικιώτες επιστρέφουν στα χωριά τους για να συντονίσουν τον αγώνα τους από εκεί και στη Θεσσαλονίκη πραγματοποιείται πορεία, στην οποία συμμετέχουν αρκετές εκατοντάδες διαδηλωτών παρ όλο που ο χρόνος προετοιμασίας είναι ανύπαρκτος. Η απόφαση της προφυλάκισης δεν ήρθε σαν κεραυνός εν αιθρία. Όλοι το σιγοψιθύριζαν μεταξύ τους, αλλά ήλπιζαν πως κάτι θα άλλαζε την τελευταία στιγμή. Οι επιλογές ήταν είτε απελευθέρωση των συλληφθέντων, που θα σημαίνει νίκη για το κίνημα, είτε προφυλάκιση (όπως και έγινε) για να καμφθεί το ηθικό των αγωνιζόμενων. Απομένει να δούμε τι θα γίνει τις επόμενες μέρες, με τους «Γαλάτες» Χαλκιδικιώτες να είναι πιο αποφασισμένοι από ποτέ να συνεχίσουν τον αγώνα τους. Η πολιτική απόφαση της προφυλάκισης ανοίγει τους ασκούς του Αιόλου και αυτοί που πάνε για μαλλί (βλ. χρυσό) στη Χαλκιδική στο τέλος θα βγούνε κουρεμένοι. Ε.Κ. Το μακελειό στη Βοστώνη έφερε στην επιφάνεια οδυνηρές μνήμες από την 11η Σεπτεμβρίου του 2001, από όσα ακολούθησαν και όσα αντιμετώπισαν οι λαοί του πλανήτη μετά το αιματηρό γκρέμισμα των δίδυμων πύργων της Νέας Υόρκης. Μαζί με τις μνήμες γεννιούνται και βάσιμες ανησυχίες για το αν, πώς και πού ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός θα επιχειρήσει να χρησιμοποιήσει και πάλι τις δολοφονίες παιδιών και πολιτών και το μαζικό τρόμο που σκέπασε τη Βοστώνη για να εξαπολύσει νέες πολεμικές επεμβάσεις. Εκτός όμως από τους παραλληλισμούς, είναι φανερές και οι διαφορές ανάμεσα στην 11/9/01 και το φονικό στον Μαραθώνιο. Ενώ ο Μπους ήταν έτοιμος τότε να δηλώσει ότι «οι ΗΠΑ δέχονται επίθεση» και οι αμερικάνικες υπηρεσίες βρήκαν αμέσως «τους κλάδους της Αλ Κάιντα» που τη διοργάνωσαν και την εκτέλεσαν, τώρα ο Ομπάμα έδειξε πολύ διστακτικός στο να χαρακτηρίσει «τρομοκρατική πράξη» το χτύπημα στο Μαραθώνιο και η κρατούσα -ως τώρα τουλάχιστονάποψη αποφεύγει να το χρεώσει σε δυνάμεις έξω από τις ΗΠΑ. Επιπλέον οι παλινωδίες του FBI σχετικά με το αν και τι θα ανακοινώσει για την εξέλιξη των ερευνών, μαζί με απόψεις επωνύμων που δημοσιεύθηκαν στον αμερικάνικο Τύπο που καλούν «να ξεχαστεί» το γεγονός και ζητούν την υπέρβαση του, μαρτυρούν μια αυξημένη δυσκολία διαχείρισής του, πριν από όλα από τις δυνάμεις που σήμερα ηγούνται στις ΗΠΑ. Είναι κατά τη γνώμη μας δεδομένο πως η εγκληματική αυτή ενέργεια στόχευε να δώσει πολιτικά μηνύματα, να εκφράσει δυσαρέσκεια, να «υποβάλει» με το φονικό της τρόπο προτάσεις και να απαιτήσει απαντήσεις σχετικά με τα πολλά και σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζει ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός ενόψει των κοσμοκρατορικών του στόχων. Αυτό το περιεχόμενο αναδύεται από τα χαρακτηριστικά και τις προδιαγραφές της επίθεσης αυτής και αυτό το περιεχόμενο θέλει να συγκαλύψει η θεωρία του «μοναχικού λύκου», που επιχειρεί να υποβαθμίσει το όλο γεγονός στο επίπεδο της πράξης ενός κάποιου «τρελαμένου». Και ίσως θα μπορούσε να θεωρηθεί προσπάθεια απάντησης σε αυτή τη συγκάλυψη η «συνέχεια» που δόθηκε με τις επιστολές που περιείχαν τοξικές ουσίες, που κάποιοι κατάφεραν, τις ημέρες που ακολούθησαν μετά τις εκρήξεις στη Βοστώνη, να αποτελέσουν θέμα της παγκόσμιας ειδησεογραφίας. Εξάλλου, η ανησυχία του κυρίαρχου επιτελείου που τις πρώτες ώρες και ημέρες κήρυξε συναγερμό σε όλες τις μεγάλες πόλεις των ΗΠΑ, μόνο σε «μοναχικό λύκο» δεν παραπέμπει. Και είναι βέβαιο ότι ο Ομπάμα και οι περί αυτόν γνωρίζουν καλύτερα από κάθε άλλον τις κόντρες και τις αντιθέσεις που υπάρχουν στα πλαίσια των κυρίαρχων δυνάμεων των ΗΠΑ για τα μεγάλα ζητήματα που αντιμετωπίζει ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός. Κόντρες και αντιθέσεις που διατρέχουν και τους δημοκρατικούς και τους ρεπουμπλικάνους, όπως έχει φανεί σε μια σειρά ψηφοφορίες στο Κογκρέσο και στη Γερουσία. Με όλα αυτά βέβαια το μόνο που δεν προκύπτει είναι η «σωφροσύνη» της τάσης Ομπάμα, την οποία υμνούν καθημερινά οι πολλοί και διάφοροι αμερικανόδουλοι των κυβερνητικών και άλλων κομμάτων στην Ελλάδα. Αυτό που πραγματικά προκύπτει από το αίμα του Μαραθωνίου στη Βοστώνη είναι τα μεγάλα ερωτήματα για το ποια θα είναι η δεύτερη θητεία του Ομπάμα που ξεκίνησε τη φετινή χρονιά, σε σχέση με το σύνολο των αξεχώριστα συνδεδεμένων εσωτερικών και εξωτερικών ζητημάτων. Τα προεκλογικά σλόγκαν για «ελπίδα» και «αλλαγή», με τα οποία εκλέχτηκε για πρώτη φορά το 2004, δεν υλοποιήθηκαν ποτέ βέβαια για τον αμερικάνικο λαό που στενάζει από την ανεργία, τη συντριβή της κοινωνικής πρόνοιας και την εξαθλίωση. Η επεκτατική οικονομική πολιτική με την οποία αντιμετώπισε καταρχήν την κρίση του 2008 μετέφερε την πίεσή της στην Ευρώπη αλλά δεν απαντά το πρόβλημα στη βάση των Μαραθώνιο αίματος ενάντια στους λαούς αναζητούν οι ΗΠΑ στόχων και των φιλοδοξιών της αμερικάνικης υπερδύναμης. Και δεν μπορεί να το απαντήσει, αν δεν απαντήσει τα «εξωτερικά» ζητήματά της, που είναι κατεξοχήν «εσωτερικά» για την ισχύ και τις δυνατότητες των ΗΠΑ. Η λεγόμενη «βήμα το βήμα» στάση του αμερικάνικου παράγοντα στη Συρία από τη μια οφείλεται στις μεγάλες δυσκολίες και τα ρίσκα που θα σήμαινε για τον ίδιο μια ανοιχτά επιθετική στάση. Από την άλλη -όπως φάνηκε και στην τελευταία σύνοδο του G-8- δίνει ανάσες στους Ρώσους, χώρο στους Ευρωπαίους ιμπεριαλιστές, ακόμα και «ρόλους» σε δυνάμεις και ηγετίσκους της περιοχής. Και βέβαια το μπλοκάρισμα στη Συρία φρενάρει συνολικά τα σχέδια και τις κινήσεις προς τον Καύκασο! Ταυτόχρονα είναι φανερό, λαμβανομένης υπόψη και της κρίσης στην Κορεάτικη χερσόνησο, ότι για τις ΗΠΑ έχει ανοίξει μεγάλος λογαριασμός απέναντι στην Κίνα και συνολικά στον Ειρηνικό ωκεανό. Έτσι όμως όχι μόνο δεν εξελίσσεται η πολυπόθητη για τις ΗΠΑ περικύκλωση-απώθηση της Ρωσίας αλλά, αντίθετα, άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, όπως η Κίνα, εμφανίζονται να διεκδικούν αυξημένο ρόλο στην εξ εποχής δόγματος Μονρόε «αμερικάνικη γειτονιά» του Ειρηνικού ωκεανού! Γι' αυτά λοιπόν τα ζητήματα καλείται να δώσει απαντήσεις και για λογαριασμό βέβαια των αμερικάνικων επιδιώξεων και συμφερόντων η δεύτερη θητεία Ομπάμα. Για αυτά τα ζητήματα θεωρούμε πως βασανίζεται και υποφέρει με πολλούς τρόπους ο αμερικάνικος λαός, ακόμα και με τον ωμά δολοφονικό τρόπο που κάποιοι επέλεξαν στη Βοστώνη. Τι «προτείνουν» και τι «απαιτούν» ως συγκεκριμένες κατευθύνσεις για όλα αυτά τα ζητήματα δεν μπορούμε βέβαια να το γνωρίζουμε. Η ίδια η διαχείριση του γεγονότος, που δεν έχει ακόμα διαμορφωθεί με έναν αποφασιστικό τρόπο, θα δείξει ίσως στην εξέλιξή της, τις επόμενες μέρες, κάποια πράγματα. Ωστόσο είναι βέβαιο πως όλα αυτά είναι ανησυχητικά και επικίνδυνα προμηνύματα για όλους τους λαούς του πλανήτη. Το αίμα του Μαραθωνίου δείχνει πως οι ΗΠΑ θα επιδιώξουν να συνεχίσουν και να κλιμακώσουν το μαραθώνιο αίματος που διανύουν ενάντια στους λαούς εδώ και πολλές δεκαετίες.

4 4 Προλεταριακή Σημαία ΠΟΛΙΤΙΚΗ Σάββατο 20 Απρίλη 2013 Νέα Μανωλάδα Ηλείας: Απαίτησαν τα δεδουλευμένα τους, δέχθηκαν σφαίρες! Το απόγευμα της Τετάρτης 17/4, 200 μετανάστες από το Μπαγκλαντές, που δούλευαν στα φραουλοχώραφα της Νέας Μανωλάδας Ηλείας, απαίτησαν από τον εργοδότη τα δεδουλευμένα 6 μηνών, που τους χρωστούσε. Τρεις μπράβοι του εργοδότη βρέθηκαν απέναντί τους, κι ο ένας από αυτούς άρχισε να τους πυροβολεί με κυνηγετική καραμπίνα. Το αποτέλεσμα ήταν να τραυματιστούν 32 μετανάστες, από τους οποίους οι 10 σοβαρά, ευτυχώς χωρίς να κινδυνεύει η ζωή τους. Κι ενώ ο εργοδότης συνελήφθη, οι τρεις αναζητούνται, διενεργείται προανάκριση, και τα Μ.Μ.Ε. μιλούν για «συμπλοκές αλλοδαπών με ημεδαπούς» (sic), η αιματηρή εκμετάλλευση των μεταναστών, για να κάνουν «χρυσές δουλειές» και κέρδη με τον «κόκκινο χρυσό» - τη φράουλα - οι ντόπιοι εκμεταλλευτές, δεν μπόρεσε να μη φτάσει και σε δολοφονικά επίπεδα! Μήπως άραγε κάτι τέτοιο είναι και μια εφιαλτική για την εργατική τάξη και το λαό «εικόνα από το μέλλον»; Ένα μέλλον που επιφυλάσσουν για το σύνολο της εργατικής τάξης Έλληνες και μετανάστες τα ξένα και ντόπια αφεντικά, οι κυβερνήσεις, τα μνημόνια και τα βάρβαρα μέτρα τους. Γι αυτό κι ο αγώνας και τα υλικά, ταξικά συμφέροντα, Ελλήνων και μεταναστών εργατών, και κοινός είναι και κοινούς εχθρούς έχει! Όχι στη φίμωση της διακίνησης των ιδεών! «Μπλόκαραν» τον ιστότοπο Indymedia και τους σταθμούς «98FM» και Ράδιο Ένταση Από το μεσημέρι της Πέμπτης, 11/4, μετά και από εισαγγελικές παρεμβάσεις, διακόπηκε η παροχή internet στον ιστότοπο Indymedia, και στο ραδιοσταθμό «98FM», που λειτουργούσαν μέσω του server του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου. Επίσης «κόπηκε» το ρεύμα στην κεραία του ραδιοσταθμού «Ράδιο Ένταση», μετά και από μήνυση του «ΣΚΑΪ». Στις 15/4, μάλιστα και μετά από κινήσεις φοιτητών που διαμαρτύρονταν για την εξέλιξη αυτή, «κόπηκε» η παροχή internet, σ όλη της Πολυτεχνειούπολη της Αθήνας. Οι ενέργειες αυτές, εντάσσονται μέσα στο πλαίσιο της πολιτικής της φασιστικοποίησης, που ασκεί το σύστημα και η κυβέρνησή του, χρησιμοποιώντας και τους διωκτικούς μηχανισμούς και την πρυτανεία, και αποτελούν επίθεση στο δικαίωμα της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών. Ανεξάρτητα απ την πολιτική κριτική που ασκούμε στον αυτόνομο και αντιεξουσιαστικό «χρωματισμό» του συγκεκριμένου ιστοτόπου, και των άλλων μέσων, η φίμωσή τους, αποτελεί μέρος της συνολικότερης επίθεσης απέναντι στο λαϊκό και νεολαιίστικο κίνημα, στην προσπάθεια καταστολής κάθε φωνής που αμφισβητεί το σύστημα και την πολιτική του, κι έχει ευρύτερους αποδέκτες. Όταν μάλιστα κυριαρχούν και διογκώνονται η παραπληροφόρηση, η συκοφάντηση, η ιδεολογική τρομοκρατία και οι κάθε είδους «σαβούρες», της επίσημης δημοσιογραφίας και των κυρίαρχων Μ.Μ.Ε. Να λειτουργήσουν ξανά το Indymedia κι οι άλλοι ραδιοσταθμοί! äçìïêñáôéêü äéêáéþìáôá Κέντρα Κράτησης μεταναστών: Απεργία πείνας χιλιάδων μεταναστών, εξέγερση και καταστολή Το Σάββατο 6/4, μετανάστες, απ τους συνολικά, που σύμφωνα με δημοσιεύματα, κρατούνται στα λεγόμενα Κέντρα Κράτησης και σε αστυνομικά τμήματα, σ όλη την Ελλάδα, ξεκίνησαν απεργία πείνας. Αφορμή στάθηκε η παράταση της κράτησής τους στα άθλια αυτά κολαστήρια (από 3-6 μήνες, σε μήνες), αλλά και η κακομεταχείριση και τα βασανιστήρια που δέχονται καθημερινά. Οι μετανάστες στοιβάζονται σε μικρά κελιά, δεν υπάρχει ιατρό-φαρμακευτική περίθαλψη, το φαγητό είναι λιγοστό, κι η επικοινωνία με τον «έξω κόσμο», μηδαμινή. Στην Αμυγδαλέζα, επί δύο μήνες δεν τους παρέχονταν σαπούνι κι απορρυπαντικό, ενώ τα προβλήματα υγείας που παρουσιάζονται, όπως ψώρα (300 κρούσματα), αλλά και νεφροπάθειες, διαβήτης και ψυχολογικά προβλήματα, είναι πολυάριθμα. Έκφραση της απελπισίας στην οποία έχουν φτάσει, οι μετανάστες αυτοί, που προέρχονται κυρίως από τη Συρία, αλλά κι από άλλες χώρες, που αποτελούν θύματα των ιμπεριαλιστικών πολέμων κι ανταγωνισμών, της πείνας και της φασιστικής καταπίεσης και που κρατούνται γιατί δεν κατέχουν τα «νομιμοποιητικά έγγραφα», ήταν και οι απόπειρες αυτοκτονίας δύο μεταναστών στο Κέντρο Κράτησης της Αμυγδαλέζας, την ημέρα που ξεκίνησε η απεργία πείνας. Η απεργία, επεκτάθηκε γρήγορα, στο Κέντρο της Αμυγδαλέζας αλλά και της Κορίνθου, όπου 65 μετανάστες ξεκίνησαν απεργία πείνας, στις 10/4. Εκεί ξέσπασε και εξέγερση Αφγανών κρατούμενων, όπου, μην έχοντας άλλους τρόπους αντίδρασης, έβαλαν φωτιά σε στρώματα και σ έναν οικίσκο, πέταξαν κεραμίδια στις αστυνομικές δυνάμεις, και απαιτούσαν να αφεθούν ελεύθεροι. Η εξέγερση αντιμετωπίστηκε από τις δυνάμεις καταστολής των ΜΑΤ, με την επί 3 ώρες ρίψη χημικών αερίων και νερού, με «κανονάκι», μέχρι τη Μετανάστρια θηλάζει το... έγκλειστο μωρό της! βίαιη εισβολή στα κελιά τους. Πραγματοποιήθηκαν 47 συλλήψεις Αφγανών μεταναστών, στους οποίους άσκησαν διώξεις με βαριές κατηγορίες (απείθεια, αντίσταση, στάση, σύσταση εγκληματικής οργάνωσης, απόπειρα πρόκλησης επικίνδυνων και απρόκλητων σωματικών βλαβών, εμπρησμός, διακεκριμένες φθορές, εξύβριση, παράβαση νομοθεσίας για τα όπλα). Δύο ακόμα μετανάστες από την Αλγερία απειλούσαν ν αυτοκτονήσουν, πέφτοντας στο κενό, από την ταράτσα του κτιρίου, μέχρι να μεταπειστούν. Σύμφωνα με καταγγελίες, μετανάστης ανέβηκε στη στέγη, φωνάζοντας «μας σκοτώνετε!», αφού είχε προηγηθεί ξυλοδαρμός του από αστυνομικούς, γιατί επέμενε στην απεργία πείνας. Βέβαια, ο ξυλοδαρμός αυτός, δεν ήταν και ο μοναδικός! Καταγγελίες μιλούν για ξυλοδαρμούς με ρόπαλα απεργών πείνας, από αστυνομικούς, που τους «καλούσαν», βρίζοντάς τους χυδαία, να σταματήσουν την απεργία πείνας. Το «έγκλημα» όλων αυτών των μεταναστών ήταν ότι ξεριζώθηκαν από τις χώρες τους, που τις έχει συνθλίψει ο ιμπεριαλισμός, προς αναζήτηση «καλύτερης τύχης» στη Δύση, προκειμένου να επιβιώσουν, και βρέθηκαν στη χώρα μας, «χωρίς χαρτιά». Οι συνθήκες όξυνσης της κρίσης του συστήματος της εκμετάλλευσης, οδηγούν αυτό το σύστημα και τις πολιτικές του να τους πετούν σαν «παρείσακτους», όποτε δεν μπορούν να τους ξεζουμίσουν. Να τους απελαύνουν στις χώρες τους και ειδικά οι εξαρτημένες από τον ιμπεριαλισμό χώρες, σαν τη δική μας, επιδιώκουν να ανακόψουν και τη ροή προς την Ε.Ε., όπως επιτάσσουν τα εκεί, ιμπεριαλιστικά αφεντικά να τους περιθωριοποιούν, να τους φυλακίζουν, να τους δολοφονούν, να τους εξαθλιώνουν. Είναι προς το συμφέρον και των Ελλήνων εργαζομένων και του λαού, να διεκδικηθούν ανθρώπινες συνθήκες ζωής, υγειονομικής περίθαλψης και δουλειάς για τους μετανάστες αυτούς. Φορητή συσκευή υποκλοπής δεδομένων, διαθέτει η ΕΛ.ΑΣ. Συσκευή υφαρπαγής (sic) πληροφοριών κινητών τηλεφώνων και φορητών υπολογιστών, διαθέτει και χρησιμοποιεί η ΕΛ.ΑΣ, σύμφωνα με πρόσφατο δημοσίευμα της εφημερίδας «Το Βήμα». Το σύστημα αυτό, που έχει κατασκευαστεί από ισραηλινές εταιρείες, έχει τη δυνατότητα να υφαρπάζει σε δευτερόλεπτα, μηνύματα, κλήσεις, φωτογραφίες και άλλα δεδομένα (ακόμα και αυτά που έχουν διαγραφεί) που υπάρχουν στις συσκευές-στόχους. Έχει μέγεθος 15 x 15 εκατοστά και κόστος ευρώ. Τα ίδια τα στελέχη της ΕΛ.ΑΣ, αναφέρουν πως αποκτούν έτσι πλήρη εικόνα από ένα κινητό τηλέφωνο, για παράδειγμα, ακόμα κι αν δεν έχει μπαταρία, καθώς και χωρίς να το αντιληφθούν οι κάτοχοί τους. Ακόμα κι απ αυτά που παραδίδονται κλειστά, για λόγους ασφαλείας στον προθάλαμο μιας δημόσιας υπηρεσίας. Αποσύρθηκε η κακουργηματική κατηγορία, απ τον Πέτρο Καπετανόπουλο Στις 5/4, με βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών (805/2013), ο Πέτρος Καπετανόπουλος απαλλάχθηκε από την ανυπόστατη κακουργηματική κατηγορία της «συνέργειας σε ληστεία», η οποία του «φορτώθηκε», με εισαγγελική παρέμβαση και καθαρό στόχο τρομοκράτησης, μετά από τη σύλληψή του, η οποία έγινε επειδή τόλμησε να αντιδράσει σε κακοποίηση μετανάστη από αστυνομικούς της «Ομάδας ΔΙΑΣ», που συνέβαινε, έξω από το σπίτι του. Με την κατηγορία μάλιστα αυτή, κινδύνευε να χάσει και τη δουλειά του (προσωρινή αργία), στον ΟΑΕΔ Περιστερίου, σύμφωνα με το νέο «Υπαλληλικό Κώδικα» του Μνημονίου 3. Η εξέλιξη αυτή αποτελεί νίκη του κινήματος αλληλεγγύης και υπεράσπισής του, που έχει αναπτυχθεί. Ο αγώνας πρέπει να συνεχιστεί, με στόχο την αθώωσή του και από τις υπόλοιπες κατηγορίες για «αντίσταση κατά της αρχής», «απελευθέρωση κρατουμένου» και «ψευδούς ανωμοτί κατάθεσης». Εξέγερση κρατουμένων, στο κολαστήριο του Γκουαντάναμο ξέσπασε στις 13/4, συνέπεια της όξυνσης της κατάστασης, μετά από την απεργία πείνας, την οποία ξεκίνησαν 166 κρατούμενοι και συνεχίζουν, 43. Η ένταση κλιμακώθηκε όταν οι δεσμοφύλακες προσπάθησαν να μετακινήσουν κάποιους απεργούς πείνας, σε μονά κελιά. Πραγματοποιήθηκαν μάχες «σώμα με σώμα», μεταξύ κρατουμένων και δεσμοφυλάκων, στους οποίους επιτέθηκαν με σκουπόξυλα και «αυτοσχέδια όπλα». Ακολούθησε επέμβαση του στρατού, ο οποίος χρησιμοποίησε πλαστικές σφαίρες, τραυματίζοντας τέσσερις κρατούμενους. Σημειώστε πως η εξέγερση εκδηλώθηκε στην πτέρυγα Camp 6, όπου οι συνθήκες αναφέρονται ως καλύτερες από άλλες. Φανταστείτε, πως είναι οι συνθήκες στις άλλες πτέρυγες, του κολαστηρίου αυτού, που ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός επιδεικνύει ως «φόβητρο των λαών». Συνεχίζονται οι διώξεις Τούρκων και Κούρδων πολιτικών προσφύγων Το τρομοκρατικό «σήριαλ» με τις συλλήψεις και την ενοχοποίηση Τούρκων και Κούρδων αγωνιστών, πολιτικών προσφύ-

5 Σάββατο 20 Απρίλη 2013 γων που ζουν στη χώρα μας συνεχίζεται. Έτσι, μετά από εντάλματα που εκδίδει η Interpol, πριν τις διαδικασίες ανανέωσης της ταυτότητας ή του ασύλου τους, μετά τη σύλληψη-απαγωγή της αγωνίστριας Γκιονούλ Γιλμάζ, στις 27/3 στην Αθήνα, μετά την ακύρωση της αθωωτικής απόφασης του Συμβουλίου Εφετών Πάτρας (26/3), για τη μη έκδοση των αγωνιστών Ζεκί Γκορμπούζ και Μπ. Κομέρτ στην Τουρκία, οι αγωνιστές αυτοί παραπέμφθηκαν σε δίκη τρίτου βαθμού στον Άρειο Πάγο, την Παρασκευή 19/4. Την ώρα που γράφονται οι γραμμές αυτές, δεν γνωρίζουμε την απόφαση που θα παρθεί, ο κίνδυνος όμως έκδοσης των αγωνιστών αυτών στο φασιστικό καθεστώς της Τουρκίας, είναι μεγάλος! Οι εξαρτημένες απ τον ιμπεριαλισμό αστικές τάξεις σε Ελλάδα και Τουρκία βάζουν σε δεύτερη μοίρα τις διαφορές τους μπροστά στην αντιμετώπιση των αγωνιστών του λαϊκού κινήματος. Είναι χρέος του κινήματος στη χώρα μας, να υπερασπίσει τους Τούρκους και Κούρδους αγωνιστές και να μην επιτρέψει την έκδοσή τους στην Τουρκία! Οι Τούρκοι και Κούρδοι πολιτικοί πρόσφυγες στη χώρα μας προτίθενται μάλιστα να ξεκινήσουν απεργία πείνας απέναντι στην τρομοκρατική αυτή επιχείρηση. Φυλακές Γρεβενών: Καταγγελίες για βασανισμούς κρατουμένων με Tazer Νέες καταγγελίες για βασανισμούς κρατουμένων στα σύγχρονα «σωφρονιστικά ιδρύματα» ήρθαν στο φως της δημοσιότητας. Σύμφωνα με καταγγελία της «Πρωτοβουλίας για τα δικαιώματα των κρατουμένων», στις φυλακές των Γρεβενών, κουκουλοφόροι αστυνομικοί των ΕΚΑΜ εισέβαλαν στα κελιά των κρατουμένων, τους έβγαλαν έξω, τους χτύπησαν με κλομπ και με τα ηλεκτροφόρα όπλα Tazer, τους ανάγκασαν να περπατούν «στα τέσσερα», τους έδεσαν και τους μετέφεραν γυμνούς στο γυμναστήριο της φυλακής. Στη συνέχεια κατέστρεψαν τα κελιά τους. Η Πρωτοβουλία έχει καταγγείλει και τις μεταμεσονύκτιες εισβολές των ΕΚΑΜ και σε άλλες φυλακές της χώρας (Τρικάλων, Μαλανδρίνου, Ιωαννίνων, Δομοκού και Κορυδαλλού) κατά το παρελθόν. Οι «επιχειρήσεις» αυτές εντάσσονται στην προσπάθεια τρομοκράτησης και «πρόληψης» - και μέσω του εξευτελισμού - των όποιων αντιδράσεων των κρατούμενων για τις συνθήκες διαβίωσής τους εκεί. Που χαρακτηρίζουν ένα «σωφρονιστικό» σύστημα, εικόνα μιας κοινωνίας εκμεταλλευτικής που γεννά το έγκλημα. «Μικρό» και «μεγάλο», «τιμωρημένο» ή μη. Με «έκπληξη» πληροφορηθήκαμε, πως η Κ.Ε.Δ.Δ.Ε. (Κίνηση για τις Ελευθερίες και τα Δημοκρατικά Δικαιώματα της Εποχής μας) στην οποία συμμετέχουμε - ήταν συνδιοργανωτής (!) σε εκδήλωση, με θέμα τα δημοκρατικά δικαιώματα, μαζί με τα Ε.Α.Α.Κ., το μεσημέρι της Τετάρτης 10/4, στην Α.Σ.Ο.Ε.Ε. Χωρίς κάτι τέτοιο να έχει αποφασιστεί ούτε καν συζητηθεί στο πλαίσιο της Κ.Ε.Δ.Δ.Ε ή του Συντονιστικού της ούτε να χει ανακοινωθεί στο Blog της. Μας δημιουργεί επίσης έκπληξη και το γεγονός, πώς μια πλατιά πρωτοβουλία - όπως διακηρύττει πως είναι - γίνεται συνδιοργανωτής εκδήλωσης μαζί με μια φοιτητική παράταξη. ΠΟΛΙΤΙΚΗ Προλεταριακή Σημαία 5 Αντιφασιστική πορεία στα Πατήσια Με επιτυχία έγινε το Σάββατο 6 Απρίλη η αντιφασιστική-αντικατασταλτική διαδήλωση που διοργάνωσε ο Αντιφασιστικός Συντονισμός στην Πατησίων. Η συγκέντρωση ήταν στο σταθμό Κάτω Πατησίων του ΗΣΑΠ, η πορεία κινήθηκε μέσω της οδού Αχαρνών μέχρι την πλατεία Αγίου Νικολάου, μέσω της οδού Φολεγάνδρου βγήκε στο πάρκο Κύπρου και Πατησίων, κινήθηκε μέσω της Πατησίων μέχρι την πλατεία Αμερικής και μέσω της Αριστοτέλους κατέληξε στην πλατεία Βικτωρίας. Αξίζει να σημειωθεί ότι, από την αρχή μέχρι το τέλος της, παρ όλο που η αστυνομία έκανε αισθητή την παρουσία της με διμοιρίες των ΜΑΤ, η πορεία δεν Θεσσαλονίκη χτυπήθηκε. Αυτό οφείλεται στην καλά οργανωμένη-συντονισμένη και ενιαία περιφρούρηση, αλλά και στη μαζικότητά της η οποία αποτέλεσε και μία έκπληξη για τα δεδομένα της περιοχής και της περιόδου. Αυτά τα στοιχεία συνέβαλαν και στην αποτροπή επιθέσεων ή προκλήσεων από φασιστικές ομάδες που δρουν στην περιοχή. Στην πορεία συμμετείχε με δικό της μπλοκ και πανό η Κίνηση Αντίστασης και Ανατροπής Πατησίων. Στα θετικά της διαδήλωσης είναι και η συμμετοχή αρκετών μεταναστών. Αυτό, από τη μία, δείχνει την αγωνιστική διάθεση κάποιων μεταναστών, στη βάση της καταπίεσης, της τρομοκρατίας, του ρατσισμού και της άγριας εκμετάλλευσης που βιώνουν. Από την άλλη, δείχνει και τη δυνατότητα του αντιφασιστικού κινήματος να αγγίξει και να εντάξει στις γραμμές του μετανάστες, και να προωθήσει την ενότητα και τον κοινό αγώνα ντόπιων και μεταναστών εργαζόμενων, στοιχείο απαραίτητο στον αγώνα ενάντια στη φασιστικοποίηση της δημόσιας ζωής και στην αντιλαϊκή επίθεση συνολικότερα. Τέλος, σημειώνουμε τη σημασία τέτοιων πρωτοβουλιών ειδικά σε γειτονιές όπου ζουν πολλοί μετανάστες και που κυριαρχεί κλίμα φόβου και τρομοκρατίας τόσο από τη δολοφονική δράση φασιστικών-ρατσιστικών ομάδων όσο και από τις επιχειρήσεις της αστυνομίας η οποία με κάθε ευκαιρία στρέφεται ενάντια στους μετανάστες. Αθώοι οι δύο αγωνιστές της Ευκαρπίας Διεξάχθηκε η δίκη των δύο αγωνιστών της Ευκαρπίας και αθωώθηκαν πανηγυρικά. Ύστερα από τη σύλληψή τους, προ μηνών, στο υπό κατασκευή γιγάντιο ΣΜΑ (Σταθμό Μεταφόρτωσης Απορριμμάτων) και μετά την κράτησή τους στο αστυνομικό τμήμα και αφού από εκεί μεταφέρθηκαν στην εισαγγελέα Θεσσαλονίκης, η οποία όρισε κανονική δικάσιμο στις 18/04/2013. Η ακροαματική διαδικασία ανέδειξε εύκολα τις αστήρικτες κατηγορίες με τις οποίες φόρτωσαν τους κατηγορούμενους και έτσι οι δεκάδες κάτοικοι της Ευκαρπίας, που σέρνονται πολλές φορές στα δικαστήρια, κατάφεραν να αποσπάσουν μια αθωωτική απόφαση, η οποία θα είναι ασφαλώς χρήσιμη για τις δίκες που θα ακολουθήσουν. Με τη δίκη αυτή αναδείχθηκε επίσης και ένα στοιχείο το οποίο είναι αξιόλογο και αφορά τον κατασταλτικό μηχανισμό της χώρας μας. Ενώ στο πινάκιο της δίκης ο αριθμός ήταν, όπως Πρόταση να προταχθεί δίκη για να προλάβουν οι Ματατζήδες να πάνε σε άλλη λαϊκή κινητοποίηση! συνηθίζουν σε τέτοιες δίκες προς το τέλος, για να εξαντλούνται από την πολύωρη αναμονή οι παρευρισκόμενοι και να μην είναι πολυπληθής η παρουσία τους στην διάρκεια της δίκης, αυτή τη φορά συνέβη όμως κάτι το περίεργο, το παράξενο και το απρόσμενο. Ανακοινώθηκε από την πρόεδρο του δικαστηρίου ότι θα προταχθεί η δίκη των κατηγορουμένων της Ευκαρπίας, για να αποδεσμευτούν τα ΜΑΤ τα οποία ήταν παρατεταγμένα μπροστά στα δικαστήρια καθώς και μπροστά στην αίθουσα του δικαστηρίου και κλήθηκαν να μεταβούν σε άλλο τόπο για να προσφέρουν τις φιλανθρωπικές τους υπηρεσίες! Ύστερα όμως από παρέμβαση του δικηγόρου υπεράσπισης των κατηγορουμένων, η πρόεδρος άλλαξε θέση και αποφάσισε να τηρηθεί η αριθμητική σειρά των δικών. Και έγινε θαύμα, οι δίκες τελείωναν γρήγορα και έτσι φτάσαμε προς το τέλος και στη σειρά των κατηγορουμένων. Οι γελοίες κατηγορίες ακολουθήθηκαν, από ό,τι φαίνεται, από μια γελοία διαδικασία και η πρόεδρος τελικά υποχρεώθηκε να ανακοινώσει την ΑΘΩΩΣΗ, παρατηρώντας στους παρευρισκόμενους να είναι ήσυχοι στην αποχώρησή τους και συνέχισε να τους μαλώνει, όπως τους μάλωνε και στη διάρκεια της διεξαγωγής της δίκης. Τελικά «ήρεμοι» και «ήσυχοι» αποχώρισαν οι κάτοικοι της Ευκαρπίας, νοιώθοντας ακόμα πιο ισχυροί για το δίκιο του αγώνα τους και ανήσυχοι και ταραγμένοι αποχωρούσαν οι ΜΑΤατζήδες για να πιάσουν δουλειά εκεί όπου η τρόικα του εσωτερικού και εκείνοι του εξωτερικού τους ορίζουν. Αναμφίβολα πρόκειται για μια νέα νίκη των κατοίκων της Ευκαρπίας, του Δήμου Παύλου Μελά, των Δυτικών Συνοικιών και όλης της πόλης. Και όλα αυτά δυναμώνουν σε όλους τους αγωνιστές την πεποίθηση ότι μέσα από τις μικρές νίκες έρχονται και οι μεγάλες νίκες για τα δίκαια του λαού.

6 6 Προλεταριακή Σημαία ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ Σάββατο 20 Απρίλη 2013 Στάση εργασίας των υγειονομικών στις 17 Απρίλη Χρειάζεται να υπάρξουν δυναμικότερες απαντήσεις στις κυβερνητικές εξαγγελίες Mε μειωμένη συμμετοχή, σε σχέση με προηγούμενες συγκεντρώσεις, πραγματοποιήθηκε η συγκέντρωση των υγειονομικών στο υπουργείο Υγείας. Ακολούθησε πορεία προς την Πλατεία Κλαυθμώνος, όπου ήταν συγκεντρωμένοι δημόσιοι υπάλληλοι με κάλεσμα της ΑΔΕΔΥ, στα πλαίσια της 3ωρης στάσης που είχε αποφασιστεί ως απάντηση(!), στις αποφάσεις της κυβέρνησης και της τρόικας για τις χιλιάδες απολύσεις που πρόκειται να ακολουθήσουν στο Δημόσιο. Όλοι μαζί συνέχισαν την πορεία προς το υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης για παράσταση διαμαρτυρίας. Το ΠΑΜΕ ακολούθησε κρατώντας διακριτικές αποστάσεις από το κύριο σώμα της πορείας προς το υπουργείο. Αναντίστοιχη βέβαια η συμμετοχή σε σχέση με τις απαιτήσεις των καιρών, αντανακλά το προβληματισμό στους εργαζομένους τόσο για την αποτελεσματικότητα των κινητοποιήσεων που εξαγγέλλονται όσο και για τους δρόμους που πρέπει να ακολουθηθούν προκειμένου να υπάρξουν νικηφόροι αγώνες που όσο δύσκολοι και αν φαντάζουν είναι οι μόνοι που μπορούν να ανακόψουν την επίθεση. Σε ανακοίνωση της η ομοσπονδία των υγειονομικών μιλάει για χιλιάδες εργαζομένους που συμμετείχαν στην συγκέντρωση! «ΚΟΥΡΕΥΟΥΝ» ΤΙΣ ΟΡΓΑΝΙΚΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ Μόνη διασφάλιση ο μαζικός παρατεταμένος αγώνας Με κατεπείγουσα εγκύκλιό του την Πέμπτη 4/4/2013, το Υπουργείο Παιδείας προχωρά στο σχεδιασμό του για «κούρεμα» των οργανικών θέσεων των εκπαιδευτικών στην Α/θμια εκπαίδευση. Με μια απλή διαίρεση, στην οποία διαιρετέος είναι ο αριθμός των μαθητών κάθε σχολείου και διαιρέτης ο αριθμός 25, καθορίζει τις οργανικότητες των σχολείων. Με αυτή την πράξη, χιλιάδες θέσεις εκπαιδευτικών εξαϋλώνονται. Μόνο στην Αττική, υπολογίζεται πως περίπου οργανικές θέσεις δασκάλων και νηπιαγωγών βρίσκονται στον αέρα. Μαζί τους παρασύρονται στο κενό πάμπολλες θέσεις ειδικοτήτων. Η κυβέρνηση προσθέτει ακόμη ένα μέτρο, που μαζί με τις συγχωνεύσεις-κλεισίματα σχολείων, τις συμπτύξεις τμημάτων, την αύξηση του ωραρίου επιδιώκει να δημιουργήσει «πρωτογενές πλεόνασμα» εκπαιδευτικών. Ένα «πλεόνασμα» που θα χρησιμοποιηθεί για υποχρεωτικές μετακινήσεις εντός νομού ή περιφέρειας ή σε όλη την επικράτεια ή απλά για να μετακινηθεί στο σπίτι του. Το δικαίωμα στην επιλογή είναι μεταξύ μετακίνησης που σημαίνει εξαναγκασμός σε παραίτηση ή διαθεσιμότητα-απόλυση. Λαμβάνοντας υπόψη τη σπουδή κυβέρνησης και τρόικας να προχωρήσουν οι απολύσεις στο δημόσιο, το διάγγελμα Σαμαρά που μαζί με τις απολύσεις θέτει θέμα «άξιων» εργαζομένων, εύκολα αντιλαμβάνεται καθένας πως οι απολύσεις στο χώρο της παιδείας έχουν δρομολογηθεί. Αυτή η κίνηση του Υπουργείου δεν είναι μια ειδική περίπτωση για την Α/θμια. Αποτελεί μια ειδική πλευρά της γενικευμένης επίθεσης της κυβέρνησης και στις δυο βαθμίδες στην εκπαίδευση με στόχο τη διάλυση των εργασιακών σχέσεων των εκπαιδευτικών, συντρίβοντας ό,τι θυμίζει σταθερότητα και μονιμότητα. Είναι άλλη μια ριπή ενάντια στα μορφωτικά δικαιώματα των παιδιών του λαού. Αυτή η επιθετική κίνηση που διαλύει παραπέρα τη δωρεάν δημόσια εκπαίδευση, αποκαλύπτει τον κυνισμό του συστήματος που κρύβεται πίσω από τις υποκριτικές φλυαρίες για την πρόοδο των μαθητών. Δε στερείται λογικής παρά το παράλογο του πράγματος -«μετράω κεφάλια και διαιρώ»-, πολύ περισσότερο δεν υπάρχει λάθος στο διαιρέτη. Η κυβέρνηση κάνει πράξη τη μνημονιακή λογική για λιγότερα σχολεία-λιγότερη μόρφωση, για περισσότερους μαθητές στα τμήματα-χειρότερη μόρφωση, λιγότερους εκπαιδευτικούς, περισσότερο ανεργία, φτώχεια, εξαθλίωση. Αποτελεί η εξέλιξη αυτή, ακόμη μια συνιστώσα που μαζί με την αξιολόγηση, το πειθαρχικό δίκαιο και το ΔΥ κώδικα, συγκροτούν το αντιδραστικό πρότυπο του Υπουργείου. Αυτό του σκυφτού, χειραγωγημένου εκπαιδευτικού, ανήμπορου να αντιδράσει, ιμάντα μεταβίβασης των αντιδραστικών επιλογών κυβέρνησης και τρόικας στους μαθητές, στη νέα γενιά του τόπου μας. Στην κατεύθυνση αυτή στρατεύονται και οι καλοπληρωμένοι κονδυλοφόροι των Μέσων Μαζικής Εξαπάτησης και Αποπροσανατολισμού που το τελευταίο διάστημα ξεσαλώνουν πραγματικά για το «εξωφρενικό» των εκπαιδευτικών «ανίκανων», «κοπανατζήδων», «ψυχολογικά άρρωστων», «επίορκων» ή «παιδεραστών». Η εγκύκλιος που ξηλώνει χιλιάδες θέσεις εργασίας, δημιουργεί νέα ανησυχητικά δεδομένα. Παρά τις αγωνιώδεις προσπάθειες εφησυχασμού της πλειοψηφίας του ΔΣ της ΔΟΕ και την επιδεικτική αποστασιοποίησης του ΔΣ της ΟΛΜΕ, οι εκπαιδευτικοί έχουν θορυβηθεί. Φαίνεται πως, πριν το τέλος της σχολικής χρονιάς, σε πολλά σχολεία οι εκπαιδευτικοί θα κληθούν να διαχειριστούν τη μείωση των οργανικών θέσεων, τη σύμπτυξη τμημάτων και την κατάργηση σχολείων. Θέλουν να βάλουν τους εργαζόμενους να παίξουν το επικίνδυνο παιχνίδι «ποιος θα πάρει τον μουντζούρη», να δημιουργήσουν, δηλαδή, συνθήκες συναδελφικού κανιβαλισμού. Αυτό πρέπει να αποτραπεί. Ο μόνος τρόπος είναι να μεταφερθεί το κέντρο λήψης των αποφάσεων στις γενικές συνελεύσεις των πρωτοβάθμιων σωματείων. Παρά τη σοβαρότητα του ζητήματος, οι εκπαιδευτικοί οδηγούνται από τη συνδικαλιστική ηγεσία σε ήρεμες διακοπές λόγω Πάσχα σαν πρόβατα σε σφαγή. Οι δίωρες ή τρίωρες στάσεις εργασίας που εξελίσσονται σε στάση κινήματος, όχι μόνο δεν αντιμετωπίζουν την επίθεση αλλά δίνουν τη δυνατότητα στην κυβέρνηση να ξεσαλώσει. Οι ηγεσίες των παρατάξεων που προφυλάσσονται πίσω από τις στάσεις εργασίας, δικαιολογούνται επικαλούμενοι την ανάγκη καλύτερης προετοιμασίας και το κακό κλίμα στα σχολεία, συνέπεια της χρόνιας της αδράνειας που έχει επιβληθεί με κύρια ευθύνη των ηγεσιών σε ΟΛΜΕ- ΔΟΕ. Ουσιαστικά αρκούνται σε ανακοινώσεις καταγγελίας της εγκυκλίου. Κρύβονται πίσω από την κούφια προπαγάνδα για γενική πολιτική απεργία και απαξιώνουν τους κλαδικούς αγώνες. Μπερδεύουν εσκεμμένα το αποτέλεσμα με την αιτία. Μεταφέρουν τις ευθύνες της αδράνειας στις πλάτες των εκπαιδευτικών με διάφορα εξοργιστικά ευφυολογήματα για «μικροαστούς εκπαιδευτικούς», «συμβιβασμένους» που «συμφωνούν με την αξιολόγηση» και γι αυτό «δε σηκώνονται από τον καναπέ τους». Είναι, τάχα, του λόγου τους, «επαναστάτες» που έπεσαν σε κλάδο υποταγμένων! Οι Αγωνιστικές Κινήσεις Εκπαιδευτικών έθεσαν από την πρώτη στιγμή το αυτονόητο. Δηλαδή, να γίνουν έκτακτες γενικές συνελεύσεις που να αποφασίσουν απεργιακές κινητοποιήσεις πριν και μετά τις διακοπές του Πάσχα. Όμως, όπως φάνηκε από την απαξίωση της συγκεκριμένης πρότασης, κάτι τέτοιο θα τάραζε τους εκλογικούς σχεδιασμούς των παρατάξεων που τα έχουν «ακουμπήσει» στη «μάχη των μαχών» των εκλογών για τα συνέδρια των ομοσπονδιών. Αυτοί οι εκλογικοί σχεδιασμοί, που για να καρποφορήσουν ψήφους πρέπει να γίνουν σε κλίμα ηρεμίας χωρίς κινηματικές διαταραχές, είναι ανάγκη να ακυρωθούν. Υπάρχει κίνδυνος, οι εκλογές για τα εκπαιδευτικά συνέδρια, παρά την πιθανή αποκομιδή περίσσιων ψήφων υπέρ της αριστεράς, να είναι άλλο ένα χτύπημα στο κουράγιο των εκπαιδευτικών. Προφανώς οι αγώνες δεν μπορούν να περιμένουν. Η κυβέρνηση επείγεται να περάσει σειρά μέτρων για να διαλύσει σχολεία, μαθητές κι εκπαιδευτικούς. Κανένας αγώνας δε σχεδιάζεται σε συνθήκες ηρεμίας και ιδανικών συνθηκών. Στα δύσκολα κρίνονται πάντα οι ηγεσίες, με κόπο κατακτιούνται τα δικαιώματα. Οι εκπαιδευτικοί, πολλές φορές στο παρελθόν με τους αγώνες τους, έχουν διαψεύσει αυτούς που τους υποτιμούν. Καλούνται για μια ακόμη φορά να ξεκινήσουν αγώνες για δουλειά, γράμματα και δικαιώματα. Εκλογές στο Συνδικάτο Οικοδόμων Άρτας Εκλογές στο Συνδικάτο Οικοδόμων στις 7,8,9 Απρίλη. Μετά από μια εκλογοαπολογιστική Γενική Συνέλευση των 20 ατόμων (που ούτε καν όλα τα μέλη της εφορευτικής επιτροπής που προτάθηκαν δεν ήταν παρόντα), η αγωνία των κυρίαρχων του σωματείου (ΠΑΜΕ) τις μέρες της ψηφοφορίας να μαζέψουν ό,τι απόμεινε από οικοδόμους για να μετρήσουν τα κουκιά τους και να πάρουν τις καρέκλες τους στο Δ.Σ. ήταν παραπάνω από φανερή. Η διαδικασία της ψηφοφορίας χαλαρή, ψήφιζαν μόνο και με την επίδειξη της αστυνομικής ταυτότητας (ενώ χρειαζόταν και το βιβλιάριο υγείας του Ι.Κ.Α.), ψήφισαν και άτομα που είχαν βιβλιάρια Ο.Γ.Α., ψήφισαν ακόμη και γυναίκες «οικοδόμοι». Για να φτάσουμε στο νούμερο των 264 ψηφισάντων. Όταν πριν έξι χρόνια ψήφισαν 530 οικοδόμοι. Οι ευθύνες γι αυτή την κατάντια του σωματείου βαραίνουν ακέραια τη διοίκηση του συνδικάτου, το ΠΑΜΕ. Που απέναντι σε αυτή την ολομέτωπη επίθεση κυβέρνησης Ε.Ε. Δ.Ν.Τ. εργοδοσίας, βρέθηκε ένα εργατικό κίνημα διασπασμένο, διαλυμένο, ανήμπορο να υπερασπιστεί τις κατακτήσεις του. Οι ευθύνες είναι στην διοίκηση του ΠΑΜΕ, που κατάντησε το συνδικάτο οικοδόμων, από το πιο μαζικό σωματείο της δύναμης του Εργατικού Κέντρου, σε ένα άμαζο σωματείο-σφραγίδα στη δύναμη του ΠΑΜΕ. Χαρακτηριστικό αυτής της κατάστασης ήταν η μη πρόσκληση στο μέλος της Ταξικής Πορείας στο Δ.Σ. της προηγούμενης τριετίας σε καμιά συνεδρίασή του. (Εκτός κι αν δεν συνεδρίασε ποτέ, ή αν τα λέγανε μεταξύ τους.) O συνδυασμός «ΤΑΞΙΚΗ ΠΟ- ΡΕΙΑ ΟΙΚΟΔΟΜΙΚΗ ΑΝΑΣΥΝ- ΤΑΞΗ» βγήκε πιο δυνατός από τις εκλογές σε σχέση με τις εκλογές του 2010, εξασφαλίζοντας δύο έδρες στο Δ.Σ. Χαρακτηριστικό αυτών των εκλογών ήταν η αντιπαλότητα μεταξύ υποψηφίων του συνδυασμού του ΠΑΜΕ. Αντιπαράθεση που εκφράστηκε ανοιχτά με τις λίστες σταυροδοσίας που προωθούσε η ηγετική ομάδα, με αψιμαχίες μεταξύ τους, που σαφώς έχουν πολιτικό και ιδεολογικό υπόβαθρο στην αμφισβήτηση της κομματικής γραμμής που εκφράστηκε κατά την προσυνεδριακή περίοδο στο ΚΚΕ. Αμφισβητήσεις που αυξάνονται από την αδιέξοδη γραμμή του ΠΑΜΕ στο συνδικαλιστικό κίνημα. Το στοίχημα για το συνδυασμό «ΤΑΞΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΟΙΚΟΔΟΜΙΚΗ ΑΝΑΣΥΝ- ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΑΞΗ» είναι η πάλη μέσα κι έξω από το σωματείο για τα καθημερινά, βασικά προβλήματα των άνεργων συναδέλφων (κάρτα ανεργίας, ιατροφαρμακευτική κάλυψη, απαλλαγή από δημοτικά τέλη, κλπ), αλλά και η πάλη για το δικαίωμα στη δουλειά και την υπογραφή Σ.Σ.Ε. με αυξήσεις στο μεροκάματο που να ανταποκρίνεται στο κόστος της ζωής. Ψήφισαν 264 (355)* - Εγκυρα 259 ΨΗΦΟΙ ΕΔΡΕΣ Δ.Σ. ΕΔΡΕΣ ΟΜΟΣΠ. ΑΝΤΙΠΡ. Ε.Κ.Α. Ενωμένο συνδικάτο (ΠΑΜΕ) 205 (277)* 7 (8) 3 (3) 10 (14) Ταξική Πορεία, Οικοδομική Ανασύνταξη 54 (53) 2 (1) - ( -) 3 (3) * Σε παρένθεση τα αποτελέσματα του 2010

7 Σάββατο 20 Απρίλη 2013 ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ Προλεταριακή Σημαία 7 ΜΑΖΙΚΑ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑΣ! Η Εργατική Πρωτομαγιά είναι απεργία και σαν τέτοια θα την τιμήσουμε! Τη μάχη της απεργίας καλούνται να δώσουν οι εργαζόμενοι τη φετινή Πρωτομαγιά. Και αυτό γιατί η κυβέρνηση επέλεξε να προκαλέσει ξανά την εργατική τάξη μέσα από την απόφασή της να μεταθέσει την επίσημη αργία από τη Μεγάλη Τετάρτη στην Τρίτη του Πάσχα. Υποτίθεται ότι αυτό έγινε για να μην υπονομευτεί η πασχαλινή αγοραστική περίοδος. Και μάλιστα συνηγόρησαν σε αυτό και οι εργοδοτικές ενώσεις της ΓΣΕΒΕΕ και της ΕΣΕΕ οι οποίες χαιρέτησαν την απόφαση του Υπουργείου Εργασίας. Στην ουσία όμως πρόκειται για μία καθαρά πολιτική επιλογή της κυβέρνησης, απόλυτα συνδεδεμένη και συνεπή με τη συνολικότερη επίθεση που έχει εξαπολύσει στα εργασιακά δικαιώματα. Ρίχνει το γάντι η κυβέρνηση στην εργατική τάξη και μάλιστα με μία ευθεία αμφισβήτηση των συμβόλων και της ιστορίας της εργατικής τάξης. Συνεχίζοντας από εκεί που σταμάτησε η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, τα αστικά επιτελεία επιχειρούν ένα ακόμη πολιτικό και ιδεολογικό χτύπημα στον κόσμο της δουλειάς. Θέλουν να αξιοποιήσουν την ευκαιρία. Να εκμεταλλευτούν το γενικότερο κλίμα υποχώρησης και αποσυγκρότησης. Να αξιοποιήσουν τη γενικότερη αδράνεια που καλλιεργούν οι εργατοπατέρες. Να εκμεταλλευτούν το κλίμα φόβου και ανασφάλειας που επικρατεί στους χώρους δουλειάς και που επεκτείνεται και στο Δημόσιο μετά την πρόσφατη συμφωνία των κυβερνητικών εταίρων για απολύσεις. Να χρησιμοποιήσουν ως μοχλό πίεσης τα τεράστια ποσοστά ανέργων που έχει προκαλέσει η πολιτική τους. Να αξιοποιήσουν τη γενικότερη απραξία και σύγχυση της ρεφορμιστικής Αριστεράς, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ. Να εκμεταλλευτούν προς όφελός τους το γενικότερο μούδιασμα που δημιούργησε η πρόσφατη εξέλιξη στην Κύπρο. Γι αυτό και η απάντηση του εργατικού κινήματος πρέπει να είναι ξεκάθαρη και αποφασιστική: Η Πρωτομαγιά ήταν, είναι και θα παραμείνει μέρα απεργιακού αγώνα και ταξικής διεκδίκησης. Η Πρωτομαγιά είναι μέρα απεργίας, είτε το θέλουν τα αστικά επιτελεία είτε όχι. Και ως τέτοια πρέπει να αντιμετωπιστεί απ όλους τους εργαζόμενους. Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, η μάχη για την επιτυχία της απεργίας για την Εργατική Πρωτομαγιά πρέπει να δοθεί έγκαιρα και αποφασιστικά. Σε όλη τη χώρα. Σε όλους τους χώρους δουλειάς. Στον ιδιωτικό και στο δημόσιο τομέα. Κόντρα στο κλίμα τρομοκρατίας που ήδη έχει αρχίσει να καλλιεργείται από την εργοδοσία που αξιοποιεί την απόφαση της κυβέρνησης. Καλώντας τους εργαζόμενους να απεργήσουν και να διαδηλώσουν για τα δίκια τους, για το παρόν και το μέλλον τους, για την προοπτική της κοινωνικής απελευθέρωσης, της κατάργησης της εκμετάλλευσης. Το απεργιακό κάλεσμα της Πρωτομαγιάς είναι ένα κάλεσμα αγώνα ενάντια στην ανελέητη επίθεση του κεφάλαιου ενάντια στις δυνάμεις της εργασίας, ένα κάλεσμα ενάντια στην επέλαση της βαρβαρότητας και του εργασιακού μεσαίωνα, ενάντια στις απολύσεις, στη φτώχεια, την εξαθλίωση και το φόβο. Είναι ένα κάλεσμα αντίστασης στα σύγχρονα σκλαβοπάζαρα που στήνουν ο ιμπεριαλισμός και το κεφάλαιο σε βάρος των λαών και της εργατικής τάξης. Είναι ένα κάλεσμα αγώνα ενάντια στη φασιστικοποίηση της δημόσιας ζωής, τα ρατσιστικά και φασιστικά κηρύγματα μίσους. Κάλεσμα κοινού αγώνα ελλήνων και μεταναστών εργατών. Κάλεσμα για την ανασυγκρότηση του ταξικού, εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος. ΔΗΜΟΣΙΟ: Οι απολύσεις αφορμή πραγματικού πολέμου Ηοριστικοποίηση των αποφάσεων κυβέρνησης και τρόικας δεν αφήνει πλέον κανένα περιθώριο παρερμηνείας. Τα τσαλιμάκια Κουβέλη και Βενιζέλου και η «σκληρή διαπραγμάτευση» του κυβερνητικού επιτελείου με τους ιμπεριαλιστές δεν αποτέλεσαν καμιά έκπληξη ως προς την κατάληξή τους εργαζόμενοι στον δημόσιο τομέα θα προστεθούν στους επίσημα καταγεγραμμένους ανέργους επιπλέον θα ενταχθούν σε πρόγραμμα κινητικότητας με πιθανή κατάληξη την απόλυση του μεγαλύτερου τμήματός τους. Ένα πρώτο ζήτημα αφορά την de facto κατάργηση της μονιμότητας με «νομότυπο» και «συνταγματικό» τρόπο, πριν η αναθεώρηση του συντάγματος λύσει οριστικά τα χέρια τους. Για τον σκοπό αυτό θ' αξιοποιηθούν η συγχώνευση κατάργηση φορέων και υπηρεσιών και οι νέοι οργανισμοί (τα λεγόμενα οργανογράμματα) που ολοκληρώνονται. Πάνω στην εφαρμογή του υφιστάμενου νομοθετικού πλαισίου (Δημοσιοϋπαλληλικός Κώδικας) θα πατήσει η πολιτική των απολύσεων. Είναι πράγματι προκλητική η στάση των στελεχών της κυβέρνησης και τα «επιχειρήματα» που χρησιμοποιούν. Γιατί μόνο ανθρωπάρια με τα χαρακτηριστικά υποτέλειας στους ιμπεριαλιστές και υλοποιητές των απαιτήσεων του κεφαλαίου, ντόπιου και ξένου, μπορούν με τη συνδρομή των μέσων μαζικής προπαγάνδας να παρουσιάζουν στην κυριολεξία το άσπρο μαύρο. Έχουν, ωστόσο, αποκτήσει το γνώθει σ' αυτόν. Γνωρίζουν ότι δεν μπορούν να σπεκουλάρουν για τους πολυπληθείς δημοσίους υπαλλήλους, όταν τα ίδια τα δικά τους στοιχεία απογραφών δείχνουν ότι σήμερα οι δημόσιοι υπάλληλοι δεν ξεπερνούν πανελλαδικά τους Έτσι εξηγείται ότι προβλέπουν την άμεση αναπλήρωση όσων απολυθούν από ισάριθμο προσωπικό. Μάλιστα φέρεται να συμφωνεί και η τρόικα σ' αυτό!!! Η δημαγωγία περί πλεονάζοντος προσωπικού παραμερίζει επί του παρόντος. Και πώς θα γινόταν διαφορετικά, όταν κάθε πολίτης που έχει συναλλαγή με το Δημόσιο ταλαιπωρείται αφάνταστα λόγω ακριβώς της έλλειψης προσωπικού; Η λεγόμενη μεταρρύθμιση της δημόσιας διοίκησης στην οποία ορκίζονται οι κυβερνητικοί εταίροι έχει, λέει, στόχο την ποιότητα. Μια πρώτη ερώτηση φυσικά είναι το ''για ποιον''. Γιατί αυτό που βλέπουμε είναι μια τερατώδης αύξηση των κατασταλτικών μηχανισμών του κράτους και μια κραυγαλέα αποδόμηση σε προσωπικό της παιδείας, της υγείας, της πρόνοιας, της ασφάλισης, όπου εκεί ο εκσυγχρονισμός «αργεί». Πόσο «ποιοτική» μπορεί να γίνει η παροχή περίθαλψης π.χ. στο λαό, όταν αντί για 5 νοσηλευτές τριες σ' ένα τμήμα παραμείνουν 2; Και πόσο θράσος πρέπει να έχουν αυτοί που ισχυρίζονται με περισπούδαστο ύφος ότι μπορεί να προκύψει «ποιότητα» μέσα από τη μείωση της ποσότητας; Είναι ολοφάνερο ότι δεν πατάει πουθενά μια τέτοια τοποθέτηση όταν στη ζωή οι ποιότητες προκύπτουν μέσα από την αύξηση των ποσοτήτων. Οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι συλλήβδην ανίκανοι, τεμπέληδες, κοπανατζήδες και εν δυνάμει επίορκοι. Αρκεί μάλιστα μια «αναφορά» ενός προϊσταμένου για ν' απομακρυνθούν απ' τη δουλειά τους με κάποιο «στίγμα». Η δυτικού τύπου δημοκρατία της Ευρώπης για την οποία κατά τα άλλα επαίρονται δεν αναγνωρίζει ούτε καν από τυπική άποψη το υποτιθέμενο ισχύον τεκμήριο αθωότητας. Θα επισπευσθούν μάλιστα τα πειθαρχικά διά της καταργήσεως του δεύτερου βαθμού κρίσης μιας υπόθεσης!!! Τέτοια «δημοκρατία». Αλλά ας δούμε 2 ακόμα επιχειρήματα της κυβέρνησης: 1) Εμφανίζει σκόπιμα να υπάρχει αντίθεση ανάμεσα στους ανέργους και τους απολυόμενους. Εδώ προβάλλεται η λογική ότι για να βρει δουλειά ένας άνεργος πρέπει ν' απολυθεί ένας εργαζόμενος. Δηλαδή το σύστημα λέει απλά ότι δεν δημιουργεί θέσεις εργασίας αλλά ανακυκλώνει τους ανέργους. Προσπαθεί να δημιουργήσει μια τεχνητή αντίθεση ανάμεσα σε όσους έχουν δουλειά με όσους δεν έχουν, ενώ είναι φανερό ότι τόσο οι εργαζόμενοι όσο και οι άνεργοι βρίσκονται στην ίδια πλευρά του λόφου ενάντια στις πολιτικές τρόικας, κεφαλαίου και κυβέρνησης. 2) Η πολιτική τού ένας προς έναν (ή αλλιώς ένας έρχεται ένας φεύγει) είναι μια αντιδραστική πολιτική με πολλές προεκτάσεις. Χώρια που διανθίζεται με αναφορές του τύπου «νέοι, φρέσκιοι και παραγωγικοί» εργαζόμενοι σε «αντίθεση» με μεγαλύτερους, «ρουτινιασμένους» και «μη παραγωγικούς» εργαζόμενους. Εδώ εμφανίζεται μια λογική κοινωνικού κανιβαλισμού και ανθρωποφαγίας. Εργαζόμενοι που δουλεύουν για χρόνια με στοιχειώδη ασφάλεια και με κάποια δικαιώματα πρέπει ν' απομακρυνθούν, δίνοντας τη θέση τους σε νεότερους, πιο «εύπλαστους», φθηνότερους και χωρίς δικαιώματα. Είναι η λογική της σταδιακής (πόσο, κανείς δεν ξέρει) αντικατάστασης σχεδόν όλων των σημερινών εργαζόμενων στον δημόσιο τομέα. Πέρα από το γεγονός ότι οι εξαγγελλόμενες προσλήψεις μπορεί τελικά ν' αποτελούν απλό αντιπερισπασμό για να περάσουν σήμερα οι απολύσεις, είναι αβέβαιο αν θα έχουν -αν και εφόσον κάποιοι προσληφθούν- τη δημοσιοϋπαλληλική ιδιότητα με όλες τις συνεπαγωγές της. Η μάχη για να μην απολυθεί κανείς εργαζόμενος, για το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή δουλειά βρίσκεται μπροστά μας. Η πολιτική των απολύσεων μπορεί να αποτραπεί μέσα από μαζικούς, παρατεταμένους και αποφασιστικούς αγώνες που θα αποδομούν στο πεδίο της αντίστασης και της πάλης όχι μόνο τα «επιχειρήματα» κυβέρνησης και τρόικας, αλλά θα δημιουργούν όρους κινήματος ικανού να σταματήσει την αντεργατική-αντιλαϊκή επέλαση. Και είναι ηλίου φαεινότερο ότι δεν μπορούν ν' απαντηθούν με άσφαιρες τουφεκιές 3ωρων στάσεων της ΑΔΕΔΥ, όπως την Τετάρτη που μας πέρασε. Σπύρος Παπακωνσταντίνου

8 8 Προλεταριακή Σημαία ΠΟΛΙΤΙΚΗ Σάββατο 20 Απρίλη 2013 Τότε που μας κυβερνούσαν συνταγματάρχες του Κώστα Μιχαλάκη Συμπληρώνονται τις μέρες αυτές 46 χρόνια από την επιβολή της δικτατορίας στην Ελλάδα. Έχουν γραφεί αρκετά βέβαια για την περίοδο αυτή, θα θέλαμε όμως να θυμίσουμε τρεις από τις πολλές πτυχές της καταστροφικής για τη χώρα δράσεις της. Ο λόγος είναι διπλός: Και γιατί πρέπει να θυμόμαστε την ιστορία, ώστε να μην την ξαναζήσουμε, αλλά και γιατί υπάρχουν πολλοί που προσπαθούν να παραχαράξουν την ιστορία και να δικαιολογήσουν τις πράξεις των δικτατόρων και των οργάνων τους. Ας δούμε λοιπόν τρία από τα πολλά επιτεύγματα των συνταγματαρχών: Ο λαός στο γύψο Ένα επιχείρημα των δικτατόρων για την επιβολή της δικτατορίας ήταν ο κομμουνιστικός κίνδυνος. Φυσικά τέτοιος κίνδυνος δεν υπήρχε, εκτός κι αν θεωρούμε κομμουνιστική οργάνωση την Ένωση Κέντρου, ενώ, από την άλλη, η χώρα έμπαινε σε προεκλογική περίοδο. Την επιβολή της δικτατορίας ακολούθησαν χιλιάδες συλλήψεις και χιλιάδες πήραν το δρόμο της εξορίας. Η τελευταία επίσημη καταμέτρηση μιλά για φυλακισμένους και εξόριστους, οι οποίοι πήγαν σε τόπους εξορίας, όπως η Γυάρος, ή σε φυλακές, όπως ο Ωρωπός. Τα βασανιστήρια, ειδικά η φάλαγγα, η απάνθρωπη μεταχείριση, η ψυχολογική βία ήταν η καθημερινότητα των φυλακισμένων, πολλές φορές με συνέπειες ανήκεστες βλάβες, όπως συνέβη στον ταγματάρχη Μουστακλή. Επίσης, υπήρχαν και πολιτικές δολοφονίες. Δε μιλάμε φυσικά μόνο για τους νεκρούς της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, αλλά και για πριν από αυτή, όπως η δολοφονία του Γιάννη Χαλκίδη στη Θεσσαλονίκη τον Σεπτέμβριο του Πολλοί άλλοι πήραν το δρόμο της εξορίας ή της αυτοεξορίας, ενώ η έλλειψη της ελευθερίας του Τύπου, όπως και η λογοκρισία, ήταν δεδομένες. Αξίζει εδώ να σημειωθεί ότι, πέρα από τα αριστερά βιβλία, απαγορεύτηκε κι ο Τσέχωφ με την αιτιολογία ότι έτσι προβάλλονταν οι Ρώσοι! Οικονομικά θαύματα Οι υμνητές της επταετίας μιλάνε πολλές φορές για τη χρηστή οικονομική πολιτική της, μερικές φορές μάλιστα μιλάνε για οικονομικό θαύμα. Η αλήθεια είναι ότι η δικτατορία κατάφερε ένα μοναδικό επίτευγμα: Να μηδενίσει την οικονομική ανάπτυξη μιας χώρας από το 8% (δεν είναι επί του παρόντος να αναλύσουμε τους λόγους της ανάπτυξης αυτής), και μάλιστα όχι σε συνθήκες κρίσης αλλά σε συνθήκες ευημερίας, σχετικής οικονομικής σταθερότητας και ευνοϊκών συνθηκών για εφήμερη ανάπτυξη, όπως η μετανάστευση, η αστυφιλία και η έντονη οικοδομική δραστηριότητα. Όταν μάλιστα ξέσπασε η πετρελαϊκή κρίση του 1973, οι τιμές αυξήθηκαν κατακόρυφα. Η δικτατορία έδινε δάνεια σε εργολάβους ή εφοπλιστές, τα γνωστά σε όλους θαλασσοδάνεια, προκειμένου να κάνει πολλά τεχνικά έργα. Όμως: Τα χρήματα που φαγώθηκαν από τα θαλασσοδάνεια είναι αμέτρητα, τα μεγάλα έργα είχαν και τα όρια τους, η οικονομία στηριζόταν μόνο από τις ΗΠΑ, η μετανάστευση παρουσίασε κάμψη και δεν είχαν δημιουργηθεί νέες θέσεις εργασίας, η ύπαιθρος ερημώθηκε, η Αθήνα έγινε η πόλη-τέρας που όλοι γνωρίζουμε. Το εξωτερικό χρέος την περίοδο εκείνη άρχισε να γιγαντώνεται, ο πληθωρισμός το 1974 έτρεχε με 30%. Δεν έλειπαν φυσικά οι ρεμούλες με επιχειρηματίες όπως ο Τομ Πάππας, γνωστός χρηματοδότης της Χούντας, ή ο Ωνάσης, σε σπίτι του οποίου διέμενε στο Λαγονήσι ο Παπαδόπουλος ως αντάλλαγμα για τις εξυπηρετήσεις της Χούντας. Προδότες Η προδοτική δράση του Παπαδόπουλου ξεκίνησε με την ένταξή του στα Τάγματα Ασφαλείας το 1943 και συνεχίστηκε με τις πληρωμένες υπηρεσίες που προσέφερε τουλάχιστον από το 1952 στη CIA, προκειμένου να αντιμετωπίσει τον «κομμουνιστικό κίνδυνο». Έτσι εξηγούνται και η τοποθέτησή του στην ΚΥΠ, μετά από την απαραίτητη εκπαίδευση στις ΗΠΑ, αλλά και η τοποθέτησή του ως στρατοδίκη στη δίκη του Νίκου Μπελογιάννη. Έπρεπε να ολοκληρώσει το έργο του. Είναι πλέον ιστορικά αποδεδειγμένη η σχέση του ΙΔΕΑ (της παραστρατιωτικής ομάδας που οργάνωσε το πραξικόπημα) με τη CIA, όχι μόνο από αντιπάλους αλλά και από τους ίδιους τους πράκτορές της, όπως ο Γκαστ Αβρακότο. Με την πολιτική καθοδήγηση και την οικονομική υποστήριξη των ΗΠΑ επιβλήθηκε η χούντα στην Ελλάδα, εξυπηρετώντας τα αμερικάνικα συμφέροντα. Εκεί όμως που φαίνεται πιο φανερά η προδοτική δράση της είναι η στάση της απέναντι στην Κύπρο: Στα τέλη του 1967, μετά από τις απειλές της Τουρκίας και τις συμβουλές των ΗΠΑ, η δικτατορία απέσυρε την ελληνική μεραρχία από την Κύπρο, η οποία είχε αποσταλεί μυστικά το Βέβαια, όπως κάνουν όλοι οι εθνικιστές τυχοδιώκτες, η χούντα προσπαθούσε να πετύχει μια «εθνική νίκη» που θα της προσέδιδε αίγλη. Αυτή θα ήταν η ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα, με μια μικρή λεπτομέρεια. Θα έπρεπε να ανατραπεί ο νόμιμος ηγέτης της Κύπρου, ο Μακάριος, και να νοθευτεί η θέληση του κυπριακού λαού. Έτσι, από το 1971 η χούντα οργανώνει παράνομες ενέργειες εναντίον του Μακαρίου. Οι ενέργειες αυτές γίνονταν όλο και πιο επικίνδυνες, όσο το καθεστώς έχανε τα ερείσματα του. Το αποκορύφωμα των ενεργειών αυτών ήταν το πραξικόπημα εναντίον του Μακαρίου στις 15 Ιουλίου 1974, ένα πραξικόπημα που άνοιξε την πόρτα για την τουρκική εισβολή και εξυπηρετούσε όχι τα ελληνικά αλλά τα ΝΑΤΟικά συμφέροντα. Η καταστροφή που ακολούθησε, η διχοτόμηση της Κύπρου και η μεγαλύτερη εθνική ήττα μετά το 1922 έγιναν και η ταφόπλακα της δικτατορίας, η οποία έπεσε στις 24 Ιουλίου 1974 έχοντας προσφέρει τις χειρότερες δυνατές υπηρεσίες στον ελληνικό λαό και τις καλύτερες δυνατές στις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ. Επιλογικά Οι τρεις αυτές πτυχές της επταετίας δεν είναι οι μοναδικές. Η αντίσταση εναντίον της, ο πολιτισμός του κιτς που επιβλήθηκε, οι εξεγέρσεις που πραγματοποιήθηκαν και άλλα θέματα θα μπορούσαν να αναφερθούν επίσης. Νομίζουμε όμως ότι είναι ενδεικτικές των πρακτικών των ανθρώπων που προσπάθησαν να «συνετίσουν» έναν ολόκληρο λαό. Ο Γ. Σεφέρης στο τελευταίο του ποίημα γράφει συμβολικά, όσο και προειδοποιητικά, για την τύχη όλων αυτών, στο πρόσωπο του τύραννου Αρδιαίου: «Τον έδεσαν χειροπόδαρα, τον έριξαν χάμω και τον έγδαραν τον έσυραν παράμερα τον καταξέσκισαν απάνω στους αγκαθερούς ασπάλαθους και πήγαν και τον πέταξαν στον Τάρταρο, κουρέλι. Έτσι στον κάτω κόσμο πλέρωνε τα κρίματά του ο Παμφύλιος Αρδιαίος ο πανάθλιος τύραννος». ΕΛΜΕ Πειραιά Εκδήλωση ενάντια στο φασισμό Πραγματοποιήθηκε την Τρίτη 16/4 στην Ιωνίδειο εκδήλωση που διοργάνωσε η ΕΛΜΕ Πειραιά ενάντια στο φασισμό. Εισηγητές στην εκδήλωση ήταν ο Γ. Μαργαρίτης (καθηγητής Σύγχρονης Πολιτικής και Κοινωνικής Ιστορίας στο Α.Π.Θ.), ο Mανόλης Αρκολάκης (ιστορικός στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο) και ο Φώτης Ανδρεόπουλος (υπεύθυνος Σχολείου μεταναστών Πειραιά). Ο πρώτος εισηγητής έκανε μια ιστορική αναδρομή στην εμφάνιση φασιστικών οργανώσεων στην Ελλάδα από τη δεκαετία του 30 και στη σχέση τους με τα κέντρα εξουσίας της αστικής τάξης. Αναφέρθηκε, επίσης, στην αντίφαση των εθνικιστικών ξεσπασμάτων των νεοναζί με το ρόλο υποτέλειας που επιφύλασσε για τον ελληνικό λαό ο ναζισμός. Ανέλυσε επίσης, τη διαδικασία γέννησης του φασισμού μέσα από τη μήτρα του καπιταλιστικού συστήματος. Ο Μανόλης Αρκολάκης αναφέρθηκε ιστορικά στους τρόπους που χρησιμοποίησε ο ναζισμός για να επιβληθεί στη γερμανική κοινωνία. Εξήγησε πώς χρησιμοποιήθηκε η αντικατάσταση του κράτους πρόνοιας στη Γερμανία του 30 από δομές ελεγχόμενης ελεημοσύνης στους ανέργους με στόχο τη συντριβή της συγκρότησης της εργατικής τάξης. Ανέλυσε ακόμα το πώς σήμερα- η διαδικασία της φασιστικοποίησης αποτελεί μια επιλογή του συστήματος στην αντίστοιχη κατεύθυνση αποσυγκρότησης της εργατικής τάξης και κλιμάκωσης της επίθεσης. Ο Φώτης Ανδρεόπουλος αναφέρθηκε στην εμπειρία του από το Ανοιχτό Σχολείο Μεταναστών και στα οξυμένα προβλήματα των παιδιών των μεταναστών σε σχέση με τη φτώχεια αλλά και με την κρατική πολιτική απέναντί τους. Σε σχέση με την ιθαγένεια αλλά και τα κρούσματα φασιστικών και ρατσιστικών επιθέσεων. Αναφέρθηκε, επίσης, στις προσπάθειες που καταβάλλει το Ανοιχτό Σχολείο Μεταναστών Πειραιά. Ακολούθησαν ερωτήσεις από το κοινό που απαντήθηκαν συνοπτικά από τους εισηγητές. Οι ερωτήσεις αφορούσαν τόσο ιστορικά ζητήματα όσο και ζητήματα εκτιμήσεων για τη σημερινή εποχή. Η εκδήλωση συνεχίστηκε με σύντομες τοποθετήσεις παρεμβάσεις από το κοινό. Στη συντριπτική τους πλειοψηφία έγιναν από εκπαιδευτικούς που έχουν καθημερινή σχέση με το κίνημα και το σωματείο. Στα θετικά της εκδήλωσης καταγράφονται η σχετική μαζικότητά της (περίπου 120 εκπαιδευτικοί), ο πολιτικός χαρακτήρας των τοποθετήσεων και η προσπάθεια να εντοπιστούν οι αιτίες του φαινομένου, καθώς και η προβολή της ανάγκης υπεράσπισης από τους εκπαιδευτικούς της ιστορίας, κόντρα στον ιστορικό ρεβιζιονισμό. Αδυναμία της ήταν το γεγονός ότι οι παρεμβάσεις από εκπαιδευτικούς λίγο έξω από την άμεση επιρροή των παρατάξεων ήταν λίγες. Σε κάθε περίπτωση, η εκδήλωση (την οποία πρότεινε στο ΔΣ της ΕΛΜΕ η Ενότητα Αντίστασης Ανατροπής, στην οποία συμμετέχουν οι Αγωνιστικές Κινήσεις Εκπαιδευτικών Πειραιά) ήταν ένα πρώτο θετικό βήμα στο άνοιγμα της συζήτησης και, άρα, στην αρχή οργάνωσης της δράσης και ενάντια στο φασισμό και τη φασιστικοποίηση της δημόσιας ζωής, την οποία τροφοδοτεί το σύστημα ως ένα βραχίονα της συνολικής αντιδραστικής επίθεσης. Κινητοποίηση για τα βασικά ζητήματα που αφορούν την εκπαίδευση οργανώνουν την Τετάρτη 24 Απρίλη, στις 1 μμ., στην Πλατεία Κοραή του Πειραιά, τα σωματεία των εκπαιδευτικών της ευρύτερης περιοχής του Πειραιά. Η κινητοποίηση οργανώθηκε ύστερα από κοινή σύσκεψη, στην οποία κάλεσε η ΕΛΜΕ Πειραιά και στην οποία συμμετείχαν όλα τα σωματεία δασκάλων του Πειραιά και η Ομοσπονδία Γονέων Πειραιά. Την πρόταση είχε θέσει στο ΔΣ της ΕΛΜΕ η Ενότητα Αντίστασης Ανατροπής. Παρόλα αυτά, το κείμενο πλαισίου της κινητοποίησης ψηφίστηκε στο ΔΣ της ΕΛΜΕ από ΠΑΜΕ και ΣΕΚ (την παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ). Χαρακτηρίστηκε από την μόνιμη τάση του ΠΑΜΕ να επιδιώκει το πέρασμα όλης του της γραμμής σε κάθε ζήτημα και περιλάμβανε όλη τη γνωστή ρεφορμιστική λογική για ενιαίο 12χρονο, για ετήσια επιμόρφωση (!) και για τις αναδιαρθρώσεις της εκπαίδευσης της ισχυρής καπιταλιστικής Ελλάδας, στην οποία συντελείται -σύμφωνα με ΠΑΜΕ και ΣΕΚ- όχι παραγωγική αποσυγκρότηση, αλλά παραγωγική ανασυγκρότηση με γνώμονα το μεγαλύτερο κέρδος για το κεφάλαιο. Ταυτόχρονα, υπήρχε σαφής υποβάθμιση των αποτελεσμάτων και της σημασίας των μνημονίων. Μετά από συζήτηση και αμοιβαίες υποχωρήσεις καταλήχθηκε η παρακάτω αφίσα, που ψηφίστηκε από ΠΑΜΕ, ΣΕΚ και Ενότητα Αντίστασης Ανατροπής:

9 Σάββατο 20 Απρίλη 2013 ΠΟΛΙΤΙΚΗ Προλεταριακή Σημαία 9 Χρυσή Αυγή και ΜΜΕ Το τελευταίο καιρό η συμπεριφορά του συστήματος απέναντι στη Χρυσή Αυγή έχει δύο πλευρές, με ένα κοινό στόχο όμως. Η μία είναι αυτή όπου προβάλλεται με αρνητικό τρόπο η δράση της, όχι τόσο για να καταγγελθεί αλλά για να ταυτιστεί με τμήματα του λαού και της νεολαίας που αντιστέκονται, σε πλήρη εφαρμογή της θεωρίας «της βίας των άκρων». Με τη θεωρία αυτή έπαιξε ο Πρετεντέρης στη στήλη του στα ΝΕΑ, όπου ευθέως ταύτιζε την Αριστερά, δια μέσου του ΣΥΡΙΖΑ, με τη Χρυσή Αυγή. Είναι γνωστό το λογοπαίγνιο με το όνομα της Ζωής Κωνσταντοπούλου και του Κασιδιάρη όπου παρουσιάζονται σαν οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Η άλλη πλευρά αφορά την προσπάθεια να της φτιάξουν ένα φιλολαϊκό και πατριωτικό προφίλ. Είναι έντεχνος ο τρόπος και η επιλογή των αποσπασμάτων των ανακοινώσεών της, που προβάλλονται έτσι ώστε να μοιάζουν σαν συνέχεια ή παρόμοιες με αυτές της Αριστεράς. Ιδιαίτερο ρόλο σε αυτό ανέλαβε ο άλλος στυλοβάτης του συστήματος αντιμερκελιστής Τράγκας, των γνωστών δημοκρατικών και φιλεργατικών πεποιθήσεων. Σε μια εκπομπή του κάλεσε αποκλειστικά τέσσερις εκπροσώπους της Χρυσής Αυγής, δίνοντάς τους την ευκαιρία, και προφυλάσσοντάς τους από κακοτοπιές, να παρουσιαστούν σαν τα καλά παιδιά του λαού που νοιάζονται και αγωνίζονται γι αυτό τον τόπο. Η Χρυσή Αυγή είναι ιδιαίτερα χρήσιμη στο σύστημα. Καλείται να παίξει το ρόλο του ελέγχου της οργής του λαού και της νεολαίας με ποικίλους τρόπους. Ή με την τρομοκρατία απέναντι στα πιο αδύναμα αλλά και στα αγωνιζόμενα τμήματα του λαού ή οδηγώντας αυτή την οργή σε κανάλια ανώδυνα και βολικά γι αυτό. Η ιδιαίτερα προβεβλημένη βίαιη συμπεριφορά της στο δρόμο και στην κοινωνία ευθυγραμμίζεται πλήρως με τη στάση της στη Βουλή. Χτυπάει τα θύματα της επίθεσης του κεφαλαίου και των ιμπεριαλιστών, ενώ στηρίζει τις επιλογές των τελευταίων στο κεντρικό πολιτικό σκηνικό, μη διστάζοντας να ευθυγραμμιστεί με τα κυβερνητικά κόμματα σε σημαντικά ζητήματα και καλώντας για την τήρηση της μνημονιακής νομιμότητας. Η Χρυσή Αυγή λοιπόν παίζει μια χαρά το ρόλο της στα πλαίσια της φασιστικοποίησης της δημόσιας ζωής και της πολιτικής. Αυτό που μάλλον χρειάζεται επαγρύπνηση είναι ο ρόλος που της επιφυλάσσουν για το μέλλον. Αν όχι σε αυτή την ίδια ίσως σε κάποια άλλα φασιστικά μορφώματα που μπορεί να προκύψουν και από στελέχη της. Δεν αποκλείεται κάποια στιγμή που τα πράγματα θα είναι δύσκολα για το σύστημα από πλευράς αντιδράσεων του λαού να κληθούν να παίξουν οι φασίστες ένα πιο ιδιαίτερο ρόλο στη κεντρική πολιτική σκηνή. Για να γίνει όμως αυτό χρειάζεται να είναι πιο ελεγχόμενοι και να αποκτήσουν ένα πιο σοβαρό πολιτικό πρόσωπο από αυτό του μαντρόσκυλου. Το έργο αυτό αναλαμβάνουν τα ΜΜΕ (ντόπια και διεθνή) είτε πιέζοντάς την είτε χαϊδεύοντάς την. Υπάρχει βέβαια και η πλευρά του λαού που σε πολλές περιπτώσεις την αντιμετωπίζει εχθρικά και εκδιώκοντάς την. Παίζει και η Χρυσή Αυγή με τη φιλανθρωπία (και όχι αλληλεγγύη), όπως παίζουν πολλοί συστημικοί παράγοντες, παριστάνοντας όμως τους συμπαραστάτες με ξένα λεφτά. Στη Θάσο λοιπόν εκδιώχθηκαν. Ο λαός εκεί δεν δέχτηκε και δεν επέτρεψε στη Χρυσή Αυγή να φορέσει το φιλολαϊκό προσωπείο της και την έδιωξαν, καταγγέλοντάς την για αυτό που πραγματικά είναι. Αυτού του τύπου οι αντιδράσεις, αλλά και άλλες πολλές (όπως στις 25 Μάρτη), δείχνουν ότι υπάρχει το έδαφος να αναπτυχθεί το αντιφασιστικό και αντιρατσιστικό κίνημα. Το έδειξαν και οι αντιφασιστικές συγκεντρώσεις και πορείες σε αρκετές περιοχές στις 6 του Απρίλη όπου η συμμετοχή της νεολαίας ήταν μαζική και μαχητική. Το ζητούμενο είναι όλες αυτές οι αντιδράσεις απέναντι στους ναζί να συνδεθούν με ένα εργατικό και λαϊκό κίνημα που θα αμφισβητεί πραγματικά την πολιτική του κεφαλαίου και των ιμπεριαλιστών, που θα στοχεύει τον πραγματικό αντίπαλο και όχι τα όργανά του, ανακόπτοντας έτσι και την πορεία φασιστικοποίησης της κοινωνίας αλλά και τη δράση των φασιστών. Και φέτος οι φράουλες ποτίστηκαν με αίμα Με τον πιο δραματικό τρόπο ήρθε ξανά η Μανωλάδα στην επικαιρότητα. Μερικές μόλις ημέρες πριν από την Εργατική Πρωτομαγιά, η επέλαση του εργασιακού μεσαίωνα και των σύγχρονων σκλαβοπάζαρων άφησε πίσω τραυματισμένα τα κορμιά τριαντατεσσάρων μεταναστών εργατών γης που διεκδίκησαν την απλήρωτη δουλειά έξι μηνών! Οι σύγχρονοι μεγαλοτσιφλικάδες της Μανωλάδας, για μια ακόμη φορά, «πότισαν» τα φραουλοχώραφά τους με το αίμα των μεταναστών εργατών, βάζοντας τους μπράβους τους να πυροβολήσουν εν ψυχρώ τους διακόσιους μετανάστες που συγκεντρώθηκαν διεκδικώντας τα δεδουλευμένα τους, αυτά τα άθλια ποσά που ονομάζουν «μεροκάματα» και τα οποία φροντίζουν με διάφορους τρόπους να τους τα ξαναπαίρνουν πίσω, είτε ως ενοίκιο για τα ελεεινά παραπήγματα στα οποία τους στοιβάζουν είτε ως αντίτιμο για τις αγορές από τη ντόπια αγορά. Κι όμως, αυτή τη φορά ούτε καν αυτά τα ψωρομεροκάματα δεν ήθελαν να τους δώσουν. Και γιατί να το κάνουν, άλλωστε; Αφού η καθημερινή ιδεολογική επίθεση που εξαπολύεται ενάντια στους μετανάστες από το σύνολο του αστικού εσμού και των ΜΜΕ του δικαιολογεί τα πάντα. Αφού η καθημερινή, σαρωτική επίθεση του συστήματος αναδύει την πλήρη απαξίωση της εργατικής τάξης, της ζωής της και των δικαιωμάτων της. Πόσο μάλλον των μεταναστών. Και σαν μην έφτανε η δολοφονική επίθεση, η αστυνομία συνέλαβε τους μετανάστες σε μια προσπάθεια να τους απελάσει όπως λένε οι ίδιοι. Εδώ και χρόνια είναι γνωστή η άγρια εκμετάλλευση των μεταναστών εργατών στα συγκεκριμένα χωράφια. Και δεν είναι μόνο η εκμετάλλευση της δουλειάς τους αλλά και οι συνθήκες διαβίωσης των εργατών. Μαζί και η αμφιβολία για το αν θα πληρωθούν. Όπως είναι γνωστοί και οι βασανισμοί που έχουν υποστεί αρκετοί από αυτούς, αλλά και οι διωγμοί τους με διάφορες προφάσεις μόλις τελειώσουν τη δουλειά και περιμένουν την πληρωμή τους. Αλλά και όποιος έχει προσπαθήσει να σταθεί στο πλευρό τους και να αποκαλύψει τις πτυχές αυτού του βρόμικου κυκλώματος εκμετάλλευσης έχει βρεθεί αντιμέτωπος με τις μαφιόζικες δολοφονικές μεθόδους του. Δημοσιογράφοι, φωτογράφοι, συλλογικότητες έχουν επανειλημμένα δεχτεί τραμπουκισμούς και επιθέσεις. Δεν πρόκειται πλέον για ακραίες καταστάσεις ούτε για ιδιαιτερότητα της περιοχής. Ούτε πρωτίστως πρόκειται απλά για μια ρατσιστική έκρηξη κάποιών ελληναράδων αγροτών, αλλά για μια καθαρά ταξική επίθεση των νέων καπιταλιστών αγροτών απέναντι στους εργάτες μετανάστες που εκμεταλλεύονται. Πρόκειται για την κορύφωση μιας ωμής και ξεδιάντροπης επίθεσης ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ του ΚΚΕ(μ-λ) Κάτω τα χέρια από τους μετανάστες! στο σύνολο των μεταναστών εργατών. Που συμβαδίζει με την σύγχρονη πραγματικότητα των στρατοπέδων συγκέντρωσης, των ναρκοπεδίων, των επιχειρήσεων-σκούπα και των βασανιστηρίων. Είναι η πραγματικότητα που τροφοδοτεί και επιχειρεί να νομιμοποιήσει στις λαϊκές συνειδήσεις τη ναζιστική συμμορία της Χρυσής Αυγής και τη δράση της. («Καταδίκασε», τρομάρα της, τα γεγονότα της Μανωλάδας για να καταλήξει ξανά στην «άμεση απέλαση των λαθρομεταναστών»!!!) Πρόκειται για μια πραγματικότητα η οποία είχε κάνει την πρώτη της εμφάνιση τη δεκαετία του 90, όταν ανάλογες καταστάσεις ζούσαν οι Αλβανοί μετανάστες. Θα βγουν κυβερνητικοί και τοπικοί παράγοντες για πολλοστή φορά να «καταδικάσουν» και να μοιράσουν ευθύνες στους ντόπιους εκμεταλλευτές. Οι εφημερίδες και τα ΜΜΕ θα μιλούν για «επεισόδια» σαν να πρόκειται για κάτι συνηθισμένο και περίπου εθιμικό, για «ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες» έτσι για να μένουν αμφιβολίες για το τι πραγματικά συνέβη, και μετά όλα θα συνεχίσουν ως έχουν. Απέναντι σε αυτήν την πραγματικότητα επιβάλλεται η άμεση και αποφασιστική απάντηση όλου του λαού, όλων των εργαζομένων. Στο πλευρό των μεταναστών. Στον κοινό, ταξικό αγώνα ενάντια στην εκμετάλλευση και την καταπίεση. Ενάντια στο τραγικό και συνάμα προκλητικό παρόν που βιώνουν οι μετανάστες της Μανωλάδας. Γιατί, τελικά, αυτό για το οποίο μας προορίζουν δεν είναι ούτε η «κινεζοποίηση», ούτε οι μισθοί Βουλγαρίας... Πέμπτη 18 Απριλίου 2013 Στο αίμα βάφτηκαν τα φραουλοχώραφα της Μανωλάδας. Για μια ακόμη φορά. Στο αίμα μεταναστών εργατών που «τόλμησαν» να διαμαρτυρηθούν γιατί ήταν έξι μήνες απλήρωτοι. Τριάντα τέσσερεις από αυτούς νοσηλεύονται τραυματισμένοι, οι οχτώ βαριά, από τις σφαίρες των μπράβων του μεγαλοτσιφλικά που τους εκμεταλλευόταν. Αυτό που έζησαν οι τριαντατέσσερεις μετανάστες στη Μανωλάδα δεν είναι απλά ένας ακόμη κρίκος στη μακριά και βαριά αλυσίδα των ρατσιστικών επιθέσεων και δολοφονιών στη χώρα μας. Είναι η πιο ωμή και απροκάλυπτη απόδειξη για το πού οδηγεί η ραγδαία φασιστικοποίηση της πολιτικής ζωής του τόπου και το χάιδεμα των φασιστοσυμμοριών από το ντόπιο αστικό σύστημα. Είναι η πιο ακραία έκφραση των συνεπειών μιας πολιτικής που αντιμετωπίζει τους μετανάστες σαν σκουπίδια, που τους στοιβάζει σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και σε βρωμερά κελιά ή τους αφήνει να πνιγούν αβοήθητοι. Και κυρίως είναι η πιο τρανή απόδειξη για τους πραγματικούς στόχους της λυσσασμένης επίθεσης των δυνάμεων του κεφάλαιου απέναντι στην εργατική τάξη. Γιατί το δικαίωμα ζωής και θανάτου πάνω στους μετανάστες που θεωρούσαν ότι είχαν οι υπάνθρωποι της Μανωλάδας που άνοιξαν πυρ εναντίον τους, είναι στόχος για το σύνολο των δυνάμεων του ιμπεριαλισμού και του κεφάλαιου σε βάρος των λαών και της εργατικής τάξης. Αυτή η κτηνώδης δολοφονική επίδειξη ρατσισμού και απαξίωσης της ανθρώπινης ζωής δεν μπορεί και δεν πρέπει να μείνει αναπάντητη. Γιατί στα τραυματισμένα κορμιά των τριαντατεσσάρων μεταναστών αντανακλώνται τα τραύματα που υφίσταται καθημερινά όλη η εργατική τάξη. Το ΚΚΕ(μ-λ) καλεί το λαό και τους εργαζόμενους να καταδικάσουν στην πράξη αυτήν την επίθεση. Να απαιτήσουν την παραδειγματική τιμωρία των φυσικών αυτουργών. Να εκφράσουν την ταξική τους αλληλεγγύη στους εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες που ζουν και εργάζονται σε καθεστώς σύγχρονης δουλείας. Να υψώσουν αγωνιστικό, ταξικό τείχος ενάντια στα φασιστικά και ρατσιστικά κηρύγματα και τις δολοφονικές πρακτικές που τροφοδοτούν. Αλλά και να αγωνιστούν μαζικά για την ανατροπή της πολιτικής των ηθικών αυτουργών αυτής της πράξης.

10 10 Προλεταριακή Σημαία ΠΟΛΙΤΙΚΗ Σάββατο 20 Απρίλη 2013 Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ χτίζει τις συμμαχίες της με το διάβολο. Τελικά είναι πολύ χρήσιμες οι τοποθετήσεις του Αλ. Τσίπρα στα διάφορα φόρα των συστημικών οργανισμών και φορέων, όπως η τελευταία του ομιλία στο συνέδριο του Economist στην Αθήνα. Ξεκαθαρίζουν με πολύ χαρακτηριστικό τρόπο τις κατευθύνσεις και κυρίως τον «πυρήνα» της πολιτικής ανάλυσης και των προτάσεων «εθνικής σωτηρίας» του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν θεωρούμε το «φραστικό λάθος» περί «αναστολής του μνημονίου» σαν το κύριο ζήτημα. Αποτελεί ένα ακόμη «απόνερο» μίας συστηματικής προσπάθειας αυτής της ηγεσίας να χτίσει μια κυβερνητική προοπτική διαχείρισης, αποδεκτής από αστικές δυνάμεις εντός και εκτός της χώρας. Αυτό που είναι το πιο σημαντικό είναι η «ανάγνωση» της σημερινής πραγματικότητας στην Ευρώπη, οι συμμαχίες που επιδιώκει, το είδος της πολιτικής κατεύθυνσης που προωθεί. Η παρουσίαση των πολιτικών και οικονομικών εξελίξεων στην Ευρώπη, την Ελλάδα και την Κύπρο διαπερνάται από το μόνιμο μοτίβο της κρίσης λιτότητας που δημιουργούν η Μέρκελ, η Γερμανία και οι νεο-φιλελεύθεροι του βορρά, μέσα από μνημόνια και κάθε είδους καταστροφικά μέτρα. Στο σημείο αυτό είναι φανερή η προσπάθεια να εντοπισθεί η «αιτία του κακού» τόσο γεωγραφικά (Βορράς Νότος) όσο και στην ηγεσία μίας μόνο ιμπεριαλιστικής δύναμης (Γερμανία), απαλλάσσοντας έτσι αστικές τάξεις και ιμπεριαλιστικές δυνάμεις σε όλα τα μήκη και πλάτη της Ευρώπης που, από κοινού και ολομέτωπα, επιτίθενται στο εισόδημα και τα δικαιώματα των εργαζομένων. Λες και η απόφαση για το φόρτωμα των βαρών της κρίσης του συστήματος στις πλάτες των εργαζομένων και των λαών δεν είναι μία ενιαία βάρβαρη πολιτική όλων των δυνάμεων του καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού συστήματος αλλά αποτέλεσμα της ηγεμονίας της «μερκελικής» Γερμανίας πάνω στις υπόλοιπες δυνάμεις, είτε ιμπεριαλιστικές είτε αστικές. Είναι φανερό ότι τόσο ο Τσίπρας όσο και συνολικά η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ επιλέγουν να σταθούν απέναντι στη σημερινή πραγματικότητα με κεντρική κατεύθυνση ότι έχουμε κρίση πολιτικής διαχείρισης και όχι κρίση συστήματος. Είναι φανερό ότι με αυτή την επιλογή μπορούν να σταθούν μπροστά στα «ακροατήρια» των δυνάμεων του συστήματος με «υπευθυνότητα» και «λογική» και να «αναζητήσουν» από κοινού πολιτικές που θα αποτρέψουν την κρίση και τις αποκλίνουσες τάσεις στην ΕΕ και την Ευρωζώνη. Γίνεται προσπάθεια να παρουσιαστεί η διέξοδος από την κρίση σαν κοινή υπόθεση των λαών μαζί και των πολιτικών-κοινωνικών δυνάμεων του συστήματος. Γι' αυτό το λόγο επικεντρώνεται ο Αλέξης Τσίπρας στη λιτότητα, που έχει ως αποτέλεσμα τη «μείωση της ζήτησης» και αυτή με τη σειρά της οδηγεί στην ύφεση. Μία τέτοια λογική βρίσκει όλο και περισσότερους οπαδούς τόσο στο αστικό στρατόπεδο όσο και στην πέραν του Ατλαντικού ιμπεριαλιστική δύναμη, που μέσω των Νew York Times κάνει κριτική στους ηγέτες της Ευρώπης που μένουν προσκολλημένοι στην πολιτική της λιτότητας. Έτσι, η «τόνωση της εσωτερικής ζήτησης με αιχμή τις δημόσιες επενδύσεις ταχείας απόδοσης» αποτελεί την κεντρική ιδέα του «εθνικού σχεδίου σωτηρίας» για την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ και την κυβέρνηση «εθνικής σωτηρίας» της οποίας θα αποτελεί κορμό. Εξ' άλλου αυτή η κατεύθυνση δεν αποτελεί ειδική αντιμετώπιση για την Ελλάδα αλλά «εξειδίκευση» ενός «νέου σχεδίου δημόσιων ευρωπαϊκών επενδύσεων, ένα νέο σχέδιο Μάρσαλ που έχει ανάγκη όλος ο ευρωπαϊκός Νότος για να ανακάμψει». Εδώ σαν παρένθεση πρέπει να πούμε ότι αυτή η συνεχής αναφορά του Τσίπρα στο «σχέδιο Μάρσαλ» σαν τη σανίδα σωτηρίας για τους ευρωπαϊκούς λαούς, αθωώνει τους στόχους αυτού του σχεδίου που ανέλαβε η κυβέρνηση των ΗΠΑ με πρόεδρο τον Χάρι Τρούμαν το 1947, για χρηματοδότηση των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων για να «ανακάμψουν» από τις συμφορές του Β Παγκοσμίου Πολέμου. Αυτή η οικονομική βοήθεια των ΗΠΑ δόθηκε για τη στήριξη των αστικών καθεστώτων και κρατών της Δυτικής Ευρώπης (συμπεριλαμβανομένων Ελλάδας και Τουρκίας) που «θα αντιστέκονταν σε απόπειρες καθυπόταξης από οπλισμένες μειοψηφίες ή από ξένες πιέσεις», με όρους που καθόριζαν μονομερώς οι ΗΠΑ και με κυριότερο από αυτούς την καταστολή της κομμουνιστικής απειλής. Ένα ιμπεριαλιστικό σχέδιο ενάντια στο κομμουνιστικό κίνημα και την ΕΣΣΔ που το «γευτήκαμε» και στην Ελλάδα, με την άμεση στρατιωτική και πολιτική παρέμβαση των Αμερικάνων στην κατάπνιξη του επαναστατικού και απελευθερωτικού κινήματος του λαού μας την περίοδο , αποτελεί για την εποχή μας «μία κάποια λύση» που την επικαλείται, μόνιμα, μία αριστερή πολιτική δύναμη (!). Η πολιτική κατεύθυνση της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ για σωτηρία του εργαζόμενου λαού εντός του συστήματος της εκμετάλλευσης και της εξάρτησης γίνεται προσπάθεια να πάρει τα χαρακτηριστικά μιας «αναγκαίας τακτικής» που οφείλουμε να περάσουμε για να βγούμε στο «ξέφωτο». Και σε αυτή την «τακτική» υπακούουν όλες οι συμμαχίες που στήνονται ή γίνεται απόπειρα να στηθούν τόσο στο εξωτερικό όσο και στο εσωτερικό. Από τις ΗΠΑ του Ομπάμα μέχρι τον Καμμένο αναζητούνται σύμμαχοι, μιας και οι ελπίδες που επενδύθηκαν μια προηγούμενη περίοδο για τις αλλαγές συσχετισμών εντός Ε.Ε., με την εκλογή Ολάντ στη Γαλλία, αποδείχθηκαν φρούδες. Η συζήτηση και η αντιπαράθεση εντός του ΣΥΡΙΖΑ για τα όρια αυτών των συμμαχιών αλλά και για το χαρακτήρα και τις αναγκαίες συγκρούσεις της «αριστερής κυβέρνησης» θα αποτελεί ένα ζήτημα που θα παίζει όλο και μικρότερο ρόλο στη φυσιογνωμία αυτού του κόμματος. Αυτή θα διαμορφώνεται και θα καθορίζεται όλο και περισσότερο από την ηγετική του ομάδα και στις σχέσεις που οικοδομεί με τις συστημικές δυνάμεις στην πορεία ανάληψης της κυβερνητικής διαχείρισης. Αυτό το γεγονός θα καθορίσει και τις εξελίξεις στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ μέχρι και το ιδρυτικό του συνέδριο το καλοκαίρι, με συνεχείς προσαρμογές και «υπεύθυνες» στάσεις από την ηγεσία του και ένα ιδιότυπο «αντάρτικο» από την «αριστερή πλατφόρμα», που δεν θα βάζει όμως ουσιαστικά εμπόδια και «τρικλοποδιές» στην κυβερνητική πορεία του κόμματος. Η αντιπαράθεση στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ για το μέχρι πού μπορεί να τραβηχτεί το «όχι» στο μνημόνιο, τους εκβιασμούς και τις πιέσεις της Ε.Ε., δεν βγαίνει «προς τα έξω», δεν έχει καμία επίδραση στην πολιτική και οργανωτική ανασυγκρότηση του εργατικού-λαϊκού κινήματος απέναντι στην επίθεση των δυνάμεων του συστήματος. Γιατί η αναγκαία προετοιμασία για τη σύγκρουση με τις αντιδραστικές δυνάμεις δεν αποτελεί υπόθεση μόνο των αριστερών οργανώσεων και κομμάτων αλλά κυρίως υπόθεση του εργαζόμενου λαού που θα σηκώσει και το πραγματικό βάρος αυτής της σύγκρουσης. ΠΕΝΤΕΛΗ Θεάρεστες επενδύσεις σε τόπους...δασωμένους Οδρόμος που άνοιξαν η Κερατέα και ακόμα καλύτερα η Χαλκιδική φαίνεται να εμπνέει εκ νέου αρκετές τοπικές συλλογικότητες, επιτροπές και πρωτοβουλίες κατοίκων, που κάποια στιγμή φάνηκε ότι εξάντλησαν τα καύσιμα του Συντάγματος και ό,τι αυτό παρήγαγε στη συνέχεια και είχαν περιοριστεί σε ανέξοδες δράσεις σαν τα ανταλλακτικά παζάρια, τις συλλογικές κουζίνες και την "αδιαμεσολάβητη" διάθεση αγροτικών προϊόντων. Χωρίς αμφιβολία σ αυτό συνετέλεσε κατά κύριο λόγο η ένταση της επίθεσης από μεριάς συστήματος, η συνακόλουθη ένταση της καταστολής και της φασιστικοποίησης και το βίωμα της σκληρής καθημερινότητας, αλλά και το φωτεινό παράδειγμα του αγώνα των κατοίκων της Χαλκιδικής και το τεράστιο ρεύμα αλληλεγγύης που γέννησε. Μια τέτοια περίπτωση είναι και η πρωτοβουλία κατοίκων Πεντέλης-Μελισσίων, που πρωτοσυγκροτήθηκε όπως και άλλες στο πνεύμα του Συντάγματος, που έκανε έναν πρώτο κύκλο με αιχμή τα χαράτσια της ΔΕΗ αλλά και το τοπικό ζήτημα της εναντίωσης στις διαθέσεις αρπαγής του Πεντελικού από την εκκλησία, με εκδηλώσεις και κινητοποιήσεις αρκετά επιτυχημένες, αλλά μετά το φετινό καλοκαίρι έδειξε να φθίνει και από συμμετοχή αλλά κυρίως από στόχο. Η αναζωπύρωση όμως του ζητήματος της ''επενδυτικής" διάθεσης της εκκλησίας στο Πεντελικό έφτασε για να ανασυσταθεί και να κάνει μια πρώτη πολύ επιτυχημένη κινητοποίηση με δημοσιεύσεις έντυπες και ηλεκτρονικές αλλά κυρίως με πορεία και διαδήλωση 200 περίπου ατόμων στην περιοχή. Το ζήτημα στην περίπτωση της Πεντέλης είναι η παράδοση άνευ όρων στρεμμάτων αναδασωτέας και κομματιού ήδη αναδασωμένης περιοχής, με βάση τα δύο νέα δήθεν αναπτυξιακά-επενδυτικά fast track νομοσχέδια, στις ορέξεις του επίδοξου "στρατηγικού" επενδυτή, που στην περίπτωσή μας είναι η εκκλησία διαμέσω μιας αναπτυξιακής εταιρείας που συνέστησε ειδικά για τέτοιες περιπτώσεις. Η μέχρι τώρα φιλοδοξία τους να αρπάξουν τη γη αυτή συμπυκνωνόταν σε ένα φαραωνικό σχέδιο για δημιουργία φωτοβολταϊκού πάρκου στρεμμάτων, σχέδιο που φαίνεται να παγώνει προς το παρόν για λόγους δικούς τους αλλά να παραμένουν ιδιαίτερα επιθετικές οι επιδιώξεις για παντός είδους επικερδείς "επενδύσεις". Με βάση τα δύο αυτά νομοσχέδια, παρακάμπτονται για λόγους "εθνικού" συμφέροντος όλα τα μέχρι τώρα νομικά κωλύματα για τον "επενδυτή", ιδοκτησιακό, αρχαιολογικών χώρων, περιοχών natura ή εθνικών πάρκων, αιγιαλίτιδας ζώνης και άλλων τέτοιων ενοχλητικών εμποδίων και αρμοδίων αρχών, εφόσον η επένδυση είναι σεβαστού ύψους και προσφέρει το γνωστό τυράκι των κάποιων -ελάχιστωνθέσεων εργασίας. Με λίγα λόγια προσφέρεται στο πιάτο με μόνη την υπογραφή του υπουργού Ανάπτυξης εντός μηνός (!) από την υποβολή της μελέτης το σύνολο της γης, του αέρα και του νερού -κατά το γνωστό σύνθημα- της χώρας για παντός είδους επενδύσεις και εκμεταλλεύσεις και -κυρίως- τους κατοίκους της για δούλους των επενδυτών! Στην περιοχή της Πεντέλης το οποιοδήποτε σχέδιο καταστροφής της θα επιβαρύνει όχι μόνο το βουνό και όλες τις γύρω περιοχές, αλλά και την Αττική στο σύνολό της, καθώς, όπως είναι προφανές, είναι από τους ελάχιστους πνεύμονες που απομένουν μετά την ξέφρενη τσιμεντοποίηση και τη χαριστική βολή από τις πυρκαγιές. Η επιτροπή κατοίκων που ξαναβρέθηκε και συσπειρώθηκε με αφορμή αυτό το ζήτημα φαίνεται να ωρίμασε ως συλλογικότητα πολιτικά και έχει την πρόθεση να αντισταθεί ενάντια σ' αυτό το ξεπούλημα πόρων και ανθρώπων, καθώς το σήμα που εκπέμπει αυτή τη φορά ξεπερνάει την τοπική εμβέλεια και φαίνεται να αντιλαμβάνεται ότι και αυτή είναι μια κεντρική πολιτική μάχη ενάντια στο σύστημα και ότι οι εδώ κάτοικοι είναι πολιτικά υποκείμενα με ένα συγκεκριμένο εχθρό ενάντιά τους, κοινό με όλο το λαό που αγωνίζεται ενάντια στην εξαθλίωσή του από διάφορες θέσεις και μεριές. Από μεριάς πρωτοβουλίας η συμμετοχή είναι αξιοσημείωτη και ήδη σχεδιάζονται πρωτοβουλίες και κινητοποιήσεις για τη συνέχιση αυτής της προσπάθειας, τη σύνδεσή της με άλλες αντίστοιχες και το άπλωμά της -στο μέτρο του δυνατού- σε όλο το φάσμα των αγώνων που πρέπει να δώσει ο λαός σήμερα ενάντια στην επίθεση που δέχεται για να καταφέρει να δώσει και την απάντηση που απαιτείται.

11 Σάββατο 20 Απρίλη 2013 ΑΘΗΝΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ Προλεταριακή Σημαία 11 Νέες συγκροτήσεις λαϊκών πρωτοβουλιών Τη βδομάδα που πέρασε πραγματοποιήθηκαν στις συνοικίες της Αθήνας ανοικτές εκδηλώσεις συγκρότησης σχημάτων στο πλαίσιο της Πρωτοβουλίας για την Αριστερή Αντιιμπεριαλιστική Συνεργασία (Π.Α.Α.Σ) ή συναγωνιστικών και σε συντονισμό μ αυτήν. Κατά τις εκδηλώσεις αυτές - στη δυτική Αθήνα, στις βόρειες συνοικίες, σε Υμηττό Δάφνη - νότιες συνοικίες και στον Πειραιά συμμετείχαν αγωνιστές, είτε ενταγμένοι στις «εκκινούσες» δυνάμεις της Π.Α.Α.Σ. είτε ανένταχτοι, που εξέφρασαν τη διάθεση να προχωρήσουν στο δρόμο της δημιουργίας συγκροτήσεων με πολιτικό, αντι-ιμπεριαλιστικό, αντι-καπιταλιστικό και αντι-συνδιαχειριστικό στίγμα, αλλά και κινηματικά χαρακτηριστικά δράσης. Στις εκδηλώσεις που πραγματοποιήθηκαν έγινε μεγάλος αριθμός τοποθετήσεων ενώ καταλήχθηκαν τα πολιτικά πλαίσια, καθώς κι ένας πρώτος άμεσος προγραμματισμός δράσης των συγκροτήσεων αυτών. Συγκροτήσεις που θα επιδιώκουν ν απλώσουν, να συνδεθούν με το λαό των συνοικιών και να «συναντηθούν» με τα προβλήματά του, που θα συμμετέχουν στα μέτωπα πάλης Πειραιάς: Συγκροτήθηκε η «Λαϊκή Αντίσταση» Με επιτυχία ολοκληρώθηκε η ιδρυτική συνάντηση την Κυριακή 14/4 στο Κερατσίνι για τη δημιουργία σχήματος πόλης στη Πειραϊκή περιφέρεια. Η αναγκαιότητα αλλά και η δυνατότητα για τη δημιουργία ενός τέτοιου σχήματος στη περιοχή αποτέλεσε κοινό τόπο τόσο των μελών του ΚΚΕ(μ-λ), που πήραν αυτή την πρωτοβουλία, όσο και ανέντακτων συναγωνιστών που συνέβαλαν ουσιαστικά και καθοριστικά στη πολιτική και οργανωτική προετοιμασία. Στόχος της ιδρυτικής συνάντησης ήταν να καθορίσει το πολίτικο πλαίσιο που θα αποτελεί τη βάση συγκρότησης του σχήματος. Μια διαδικασία που, από τη μεριά μας, είχε ξεκινήσει πολύ καιρό πριν από την ιδρυτική συνάντηση, σε μια προσπάθεια να συζητήσουμε με συναγωνιστές και να συνδιαμορφώσουμε τη πρόταση του πλαισίου σε αντικαπιταλιστική, αντιιμπεριαλιστική, αντιδιαχειριστική κατεύθυνση. Μέσα από αυτή τη διαδικασία ήρθαμε και σε επαφή με συναγωνιστές οι οποίοι είτε διαφώνησαν με το εγχείρημα αυτό, είτε εξέφρασαν επιφυλάξεις δηλώνοντας ότι θα το παρακολουθούν. Αυτή η πρόταση λοιπόν παρουσιάστηκε εισηγητικά, επιδιώκοντας να κάνει σαφές ότι το σχήμα αυτό θέλει να αποτελέσει ένα εργαλείο συγκρότησης, δράσης και πάλης πάνω στα μέτωπα της επίθεσης του συστήματος. Θέλει να συμβάλει στη δημιουργία, στην οργάνωση και στον πολιτικό προσανατολισμό, στην ανάπτυξη και νικηφόρα έκβαση των αγώνων στη περιοχή. Ότι κύρια κατεύθυνση θα αποτελεί η οργάνωση της ΛΑΪΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ στη καπιταλιστική-ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα και η ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗ από το κράτος και τους δήμους, από το κεφάλαιο και την εργοδοσία, του δικαιώματος στη ζωή. Κόντρα στις κοινοβουλευτικές αυταπάτες που καλλιεργούνται συστηματικά και την «αυτοδιαχείριση» της πείνας που προβάλλεται ως «αλληλεγγύη και αντίσταση». Ότι αυτό το πολιτικό και κινηματικό κενό δεν εκφράζεται μόνο σε τοπικό επίπεδο αλλά συνολικότερα, θέτοντας το καθήκον για πανελλαδική προσπάθεια συγκρότησης και έκφρασης αυτής της κατεύθυνσης. Τόσο για τη συμβολή του σχήματος στο γενικότερο συσχετισμό δύναμης όσο και για το γεγονός ότι συνολικότερες ανατροπές υπέρ του λαού και της εργατικής τάξης περνούν μέσα από τη σύγκρουση με την αστική τάξη και την ιμπεριαλιστική εξάρτηση. Σε αυτή τη βάση ξεκαθαρίσαμε από τη μεριά μας, ότι το σχήμα αυτό θα πρέπει να συνδεθεί και να συντονιστεί με την Πρωτοβουλία για Αριστερή Αντιιμπεριαλιστική Συνεργασία, που αποτέλεσε πηγή έμπνευσης αυτής της πρωτοβουλίας μας και προωθεί αυτή την κατεύθυνση. Η συζήτηση που ακολούθησε επικεντρώθηκε, με βάση και τους προβληματισμούς ορισμένων συναγωνιστών στο χαρακτήρα που θα έχει αυτό το σχήμα και τι ακριβώς επιδιώκει. Τη σχέση του με άλλα σχήματα και συλλογικότητες που δρουν στη περιοχή, αλλά και τη σχέση του με πρωτοβουλίες- επιτροπές και λαϊκές-ανοιχτές συνελεύσεις. Επίσης τη συζήτηση απασχόλησε ιδιαίτερα και ζήτημα της «αλληλεγγύης». Στη συνάντηση παραβρέθηκε και τοποθετήθηκε εκπρόσωπος από το ΝΑΡ. Αφού χαιρέτησε την διαδικασία, χαρακτήρισε το εγχείρημα ως «πολιτικό μέτωπο στο οποίο ο ίδιος δεν χωράει». Επισήμανε ότι η αλληλεγγύη πρέπει να έχει «ταξικό πρόσημο». Παρουσίασε την νεοϊδρυθείσα Εργατική Λέσχη στη περιοχή και την καμπάνια που διεξάγουν στο πλαίσιο του «Απρίλης, μήνας προειδοποιητικής λαϊκής στάσης πληρωμών». Τέλος ζήτησε διευκρινήσεις για την οργανωτική σχέση του σχήματος με την Π.Α.Α.Σ. αλλά και για το αν το σχήμα θα κατέβει στις δημοτικές εκλογές. Η «Λαϊκή Αντίσταση» είναι ένα γεγονός που μας γεμίζει αισιοδοξία και ελπίδα. Ήδη καθορίστηκε επόμενη συνάντηση την οποία θα απασχολήσει η έγκριση του τελικού πλαισίου που θα κατατεθεί από ομάδα συναγωνιστών. Θα αποφασιστεί η παρέμβαση του σχήματος για την απεργία της 1ης Μάη. Θα γίνει μια πρώτη συζήτηση για την ιεράρχηση των μετώπων πάλης που ανοίγονται στη περιοχή και την παρέμβαση του σχήματος για την ανάληψη πρωτοβουλιών. Ταυτόχρονα έχει ξεκινήσει η προσπάθεια για την ανεύρεση χώρου που θα στεγάσει τις συνεδριάσεις της οι οποίες θέλουμε να είναι τακτικές και ανοιχτές προς το λαό. ΠΑΑΣ στα Βόρεια της Αθήνας και στους αγώνες που ανοίγονται στις γειτονιές, που θα παίρνουν και πρωτοβουλίες τόσο σε σχέση με συνοικιακά ζητήματα όσο και με κεντρικότερα, που αφορούν το λαό, την εργατική τάξη, τους εργαζόμενους, τη νεολαία. Πρωτοβουλίες που θα ευνοούν τη λαϊκή κίνηση, που θα πραγματοποιούν παρεμβάσεις, εκδηλώσεις, συζητήσεις αλλά και κινητοποιήσεις. Που θα συμβάλλουν, εντέλει, στην ανάγκη συγκρότησης μαζικής λαϊκής αντίστασης απέναντι στη βάρβαρη επίθεση των απανωτών μέτρων και μνημονίων, των κυβερνήσεων και των ντόπιων και ξένων αφεντικών στους Ε.Ε. Δ.Ν.Τ. Τρόικα, στην υπεράσπιση των δικαιωμάτων και των ίδιων των όρων ζωής του λαού αλλά και στην πολιτικοποίηση των αγώνων του. Εκφράστηκε η κοινή διάθεση οι συγκροτήσεις αυτές να είναι ανοικτές στη συμμετοχή κι άλλων αγωνιστών και λαϊκών ανθρώπων, να συνεδριάζουν σε ανοικτό χώρο και σε ανακοινωμένα, τακτά χρονικά διαστήματα, να συζητούν ουσιαστικά και να παίρνουν τις αποφάσεις μέσα από διαδικασίες που να διασφαλίζουν τη συμμετοχή του συνόλου των αγωνιστών που επιθυμούν να συμμετέχουν σ αυτές. Να δίνεται, έτσι, η δυνατότητα απόκτησης ρόλου, συμμετοχής στις αποφάσεις, στη δράση και στην ανάληψη ευθυνών σε όλο και πλατύτερο κόσμο που συμφωνεί με το πολιτικό τους πλαίσιο και στίγμα. Κι αυτό, πέρα από διαφορετικές τοποθετήσεις ή και διαφωνίες που εκφράστηκαν, όσον αφορά την «οργανωτική» πλευρά της λειτουργίας των σχημάτων. Η διαδικασία αυτή θα συμβάλλει στην προσπάθεια ν αποκτήσει η Π.Α.Α.Σ. πραγματικά «σάρκα και οστά». Το κάθε σχήμα που συγκροτείται ν αποτελεί αφενός μια υπαρκτή ο-ντότητα, με δικιά του ζωή, δράση, δουλειά, παραγωγή πολιτικού υλικού παρέμβασης, αλλά και επεξεργασιών κι εμπειρίας, κι αφετέρου να εντάσσεται ή να κινηθεί, εφόσον το επιθυμεί μέσα στο συνολικότερο πλαίσιο της Πρωτοβουλίας, σε παναττικό αλλά και σε πανελλαδικό επίπεδο. Με μια ανοιχτή συζήτηση που έγινε την Τρίτη 9 Απρίλη στο Χαλάνδρι, συγκροτήθηκε η ΠΑΑΣ στα Βόρεια της Αθήνας. Η Πρωτοβουλία έχει στόχο να έρθει σε επαφή με όσο περισσότερο κόσμο μπορεί στις βόρειες γειτονιές της πόλης, να παρέμβει στα τοπικά αλλά και κεντρικά ζητήματα που ανοίγονται και θα ανοίξουν και να συγκροτηθεί ως μια εστία αντίστασης στην περιοχή. Στη συζήτηση τέθηκαν οι προβληματισμοί για τον τρόπο λειτουργίας της Πρωτοβουλίας και αποφασίστηκε η πρώτη παρέμβαση, με το πλαίσιο που καταλήχθηκε, στο Χαλάνδρι και τη Ν. Ιωνία. Παρέμβαση που έγινε με επιτυχία, ανακοινώνοντας τη δημιουργία της νέας συλλογικότητας. Η Πρωτοβουλία προσπάθησε να κάνει μια καταρχήν χαρτογράφηση του χώρου δράσης της και των ιδιαίτερων προβλημάτων που τίθενται. Συμφωνήθηκε να παρέμβει στο ζήτημα που έχει ανοίξει στην Πεντέλη με τα φωτοβολταϊκά, όπως και για την απεργία της Πρωτομαγιάς. Κοινή πεποίθηση όλων των συμμετεχόντων ήταν ότι στις δύσκολες εποχές που ζούμε είναι αναγκαία η αριστερή αντιιμπεριαλιστική φωνή μέσα στο λαό, όπως και η συμμετοχή στις όποιες κινητοποιήσεις και αντιστάσεις του. Με αυτή τη βασική κατεύθυνση εκφράστηκε η διάθεση να ξεκινήσει η λειτουργία της Πρωτοβουλίας η οποία θα πρέπει να κατακτά βήμα το βήμα τις σχέσεις της με το λαό των περιοχών στις οποίες παρεμβαίνει. ΠΑΑΣ στη Δάφνη - Υμηττό, νότια προάστια Στις 14 του Απρίλη πραγματοποιήθηκε η ανοικτή εκδήλωση συζήτηση στο Δημαρχείο Υμηττού για τη δημιουργία ΠΑΑΣ Δάφνης Υμηττού και νοτίων προαστίων. Πολλοί συναγωνιστές πήραν μέρος με ενθουσιασμό στην προετοιμασία της εκδήλωσης που προβλήθηκε με αφισοκόλληση και προκήρυξη. Την εκδήλωση παρακολούθησε σημαντικός αριθμός συντρόφων, συναγωνιστών και φίλων της περιοχής, που στις τοποθετήσεις τους έδειξαν πως υπάρχουν προϋποθέσεις για ουσιαστική δουλειά και δράση. Στις κύριες τοποθετήσεις που έγιναν, αναλύθηκαν διεξοδικά πολιτικά ζητήματα όπως: - Τα κύρια χαρακτηριστικά της επίθεσης του ιμπεριαλιστικού καπιταλιστικού συστήματος παγκόσμια, αλλά και οι ιδιαιτερότητες και οι διαστάσεις που έχει πάρει στη χώρα μας η επίθεση στη βάση της διπλής εξάρτησής της από ΕΕ και ΗΠΑ. - Τα τραγικά αποτελέσματα της επίθεσης εις βάρος της χώρας μας, των εργαζομένων και των συνταξιούχων. - Η αντίδραση και η αντίσταση του λαού, η στάση των πολιτικών δυνάμεων, αλλά και οι πραγματικές ανάγκες του λαϊκού μας κινήματος. Πάνω απ όλα, όμως, το βάρος της συζήτησης έπεσε στην ανάγκη ενίσχυσης των εστιών αντίστασης με κινηματικό χαρακτήρα, που να υπηρετούν αποφασιστικά τον αγώνα του λαού μας. Η ΠΑΑΣ βάζει σαν κύριο στόχο και προτεραιότητα να επιδιώξει με δικές της πρωτοβουλίες την ενίσχυση της από κοινού δράσης με άλλους αγωνιστές αλλά και άλλες συλλογικότητες. Η λειτουργία της ΠΑΑΣ πρέπει σταθερά και ευθύς εξ αρχής να έχει καθαρά συλλογικό, δημοκρατικό και ανοικτό χαρακτήρα, για να διευκολύνεται η συμμετοχή και η λειτουργία κάθε αγωνιστή, σε όλες τις αποφάσεις που θα παίρνονται. Έτσι μεθοδικά και με συλλογική συμμετοχή θα κτίσουμε και θα κατοχυρώσουμε στον κόσμο το λαϊκό προφίλ της ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ. Τέλος, έγινε ο προγραμματισμός για το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα μέχρι τον εορτασμό της Εργατικής Πρωτομαγιάς. ΠΑΑΣ Δυτικής Αθήνας Πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 14/04 η ανοιχτή σύσκεψη συγκρότησης της ΠΑΑΣ Δυτικής Αθήνας. Στη συζήτηση συμμετείχαν μέλη των οργανώσεων Μ-Λ ΚΚΕ και ΚΚΕ (μ-λ) αλλά και αγωνιστές από τις γύρω περιοχές. Η συζήτηση, περά από την αναφορά στα κεντρικά ζητήματα, στάθηκε στα εξής σημεία: η λειτουργία του σχήματος, το γεωγραφικό εύρος του πεδίου δράσης του σχήματος, η πλαισίωση της ΠΑΑΣ από ευρύτερο δυναμικό αγωνιστών, τα μέτωπα της επίθεσης που θα προσπαθήσουμε να αναδείξουμε το επόμενο διάστημα. Εκφράστηκε γόνιμος προβληματισμός και διαφορετικές τοποθετήσεις στον τρόπο που θα πορευτούμε στη συνέχεια έτσι ώστε το σχήμα να αποτελέσει εργαλείο αντίστασης του λάου. Ανεξάρτητα από τη διαφορετική αντίληψη σε ορισμένα θέματα που αφορούν τη λειτουργία της ΠΑΑΣ, εκείνο που κυριάρχησε ήταν η αναγκαιότητα να προχωρήσουμε στη συγκρότηση και τη δραστηριοποίηση του σχήματος ΑΜΕΣΑ. Αποφασίστηκε η τακτική και αποφασιστική λειτουργία του σχήματος. Επικέντρωση της παρέμβασης του σχήματος στις περιοχές Πετρούπολης, Ιλίου και Αγ. Αναργύρων Καματερού, εξαιτίας της εντοπιότητας των συμμετεχόντων. Παρέμβαση στα ζητήματα που θα δημιουργήσουν στο αμέσως επόμενο διάστημα οι συνενώσεις σχολείων στην περιοχή. Ανάδειξη των ζητημάτων της υγείας (κλείσιμο ΙΚΑ Ιλίου και Ανάκασας, να δούμε τα περιθώρια παρέμβασης για το Αττικό Νοσοκομείο). Συμβολή στο χτίσιμο του τοπικού κινήματος ενάντια στη χωματερή και τα εργοστάσια καύσης σκουπιδιών που προετοιμάζουν στα Άνω Λιόσια. Βέβαια, κύριο παραμένει το καθήκον της προβολής στην περιοχή των προταγμάτων πάνω στα οποία συγκροτήθηκε η Πρωτοβουλία για Αριστερή Αντιιμπεριαλιστική Συνεργασία. Καταλήξαμε να ξεκινήσουμε παρεμβάσεις με στόχο την ανάδειξη της 1η Μάη και τη σημασία της στην περίοδο που διανύουμε, παρεμβάσεις που θα κορυφωθούν την Κυριακή 28 Απριλίου με ανοιχτή συζήτηση στο Πάρκο Τρίτση στις 7:00 μμ. Το επόμενο μάζεμα του σχήματος να είναι στις 8 Μάη σε χώρο που θα ανακοινώσουμε μέσα από τον ιστότοπο της ΠΑΑΣ άμεσα.

12 12 Προλεταριακή Σημαία ΠΟΛΙΤΙΚΗ Σάββατο 20 Απρίλη 2013 ΠΟΛΙΤΙΚΗ Προλεταριακή Σημαία 13 Πριν καν αρχίσει η συνάντηση των 20 πλουσιότερων χωρών στην Ουάσινγκτον, τα κρίσιμα επίδικα του ιμπεριαλιστικού ανταγωνισμού έχουν τεθεί ανοικτά και δημόσια. Σε κάποιες μάλιστα περιπτώσεις, όπως στην κοινή συνέντευξη Σόιμπλε με τον νέο υπουργό Οικονομικών των ΗΠΑ Τζακ Λου δεν κρατήθηκαν ούτε τα στοιχειώδη διπλωματικά προσχήματα. Η δημόσια αντιδικία τους δεν είχε να κάνει με τη στρυφνότητα του «ηγεμόνα» Σόιμπλε ούτε με την απροσεξία και διπλωματική απειρία του Τζακ Λου. Μάλλον ήταν ευκαιρία για τον Αμερικάνο υπουργό Οικονομικών να πετάξει τις σφήνες του και να τονίσει δημόσια και ανοικτά τις τάχα ενστάσεις των ΗΠΑ στη γερμανική πολιτική της λιτότητας και του δημοσιονομικού ελέγχου της ευρωζώνης, την πολιτική της γερμανικής Ευρώπης ή της ευρωπα κής Γερμανίας, όπως πολλοί την ονομάζουν. Στην ίδια κατεύθυνση, λίγες μέρες πριν το G20, οι New York Times σε κεντρικό άρθρο τους, που συζητήθηκε, έβαλαν κατά της εμμονής των Γερμανών στη λιτότητα και καλούσαν τη Μέρκελ να συμβάλει σε αύξηση της ζήτησης, επιτρέποντας σε ασθενέστερες χώρες να εκδώσουν ομόλογα με τη στήριξη της ευρωζώνης. Επίσης, η σύνταξη των New York Times διατυπώνει την άποψη ότι ο αληθινός κίνδυνος για την Ευρώπη είναι ότι τα κινήματα θα αυξηθούν και τόσο οι ψηφοφόροι όσο και οι ηγέτες σε χώρες με δοκιμαζόμενες οικονομίες θα βλέπουν όλο και λιγότερη αξία στην παραμονή εντός ευρωζώνης. Με τη σειρά της, όπως υπογραμμίζεται, η έξοδος χωρών από το ευρώ θα προκαλέσει διάχυτο πανικό σε ολόκληρη την Ευρώπη και απώλειες δεκάδων δις ευρώ σε κυβερνήσεις, τράπεζες και επενδυτές στη Γερμανία και άλλες πλούσιες ευρωπα κές χώρες, ενώ μεγάλος θα ήταν ο αντίκτυπος στον υπόλοιπο κόσμο. Αν και στη χώρα μας τον τελευταίο καιρό πολλοί μιλάνε με πάθος ενάντια σε ηγεμόνες σαν τον Σόιμπλε και τη Μέρκελ, οι πραγματικοί παγκόσμιοι ηγεμόνες (όχι όμως για την ώρα κυρίαρχοι, όπως δεν έχουν πάψει να επιδιώκουν) βρίσκονται στην απέναντι άκρη του Ατλαντικού. Αυτό είναι αδιαμφισβήτητο όσο κι αν η Γερμανία επιδεικνύει τελευταία αποφασιστικότητα και προβαίνει μάλιστα σε κινήσεις οριακά ελεγχόμενες, από συστημική άποψη, όπως αυτή της κατάσχεσης καταθέσεων στην Κύπρο και βίαιης επιβολής της γεωπολιτικής της ισχύος μέσω του ευρώ στο νησί. Και στην Κύπρο οι εξελίξεις αμέσως μετά τον γερμανικό τσαμπουκά αλλά και παράλληλα μ αυτόν έδειξαν πως η οικονομική κυριαρχία της Γερμανίας στην Ευρώπη αλλά και το παγκόσμιο γεωπολιτικό βάρος της μέσω και του ευρώ δεν φτάνουν για ν αντιρροπήσουν ολοκληρωμένες ιμπεριαλιστικές κινήσεις όπως αυτές που συστηματικά και συχνά αθόρυβα τον τελευταίο καιρό μεθοδεύουν οι ΗΠΑ ουσιαστικά σ όλη την έκταση του πλανήτη. Στην περίπτωση της Κύπρου και της ευρύτερης νοτιοανατολικής Μεσογείου, μιλάμε για την αναθέρμανση του σχεδίου Ανάν και την πορεία ένταξης της Κύπρου στο ΝΑΤΟ και την τουρκο-ισραηλινή συμφιλίωση που ψήθηκε από τις ΗΠΑ παράλληλα με το κούρεμα των καταθέσεων στην Κύπρο και τον άγριο διαγκωνισμό της Δύσης με μπροστάρη τη Γερμανία κόντρα στα κάθε λογής ρώσικα συμφέροντα και επιρροή στο νησί. Ας μη μιλήσουμε καν για τις εξελίξεις στη Συρία, στην Τουρκία αλλά και την κατάσταση στην Ελλάδα που κάποιοι ξεχνάνε πως ακόμη και στο οικονομικό πεδίο υπάρχει τρόικα και αδιαμφισβήτητος λόγος στις ΗΠΑ. Πολύ περισσότερο στη συνολικότερη ιμπεριαλιστική εξάρτηση της χώρας, ο ρόλος των ΗΠΑ είναι φανερός όσο κι αν κάποιοι σκόπιμα ξεσπαθώνουν ενάντια στον μερκελισμό και στη γερμανική κατοχή μη τολμώντας και αποφεύγοντας συστηματικά όμως ν αναφερθούν συνολικά στην ιμπεριαλιστική εξάρτηση. Η υπερβολή στις δυνατότητες της Γερμανίας είναι κανόνας στη χώρα μας αυτό τον καιρό στις πολιτικές τοποθετήσεις των ΜΜΕ και μιας σειράς πολιτικών χώρων. Αυτή τη φορά μάλιστα δεν έχει να κάνει με το «σύγχρονο» και διορατικό διάβασμα του καπιταλιστικού ιμπεριαλιστικού κόσμου, όπως πρόβαλαν την ανάλυσή τους τότε αυτοί που διέβλεπαν την ανάδυση σε ρόλο κυρίαρχου του γιαπωνέζικου ιμπεριαλισμού. Αυτή τη φορά μια σειρά δυνάμεις και κοινωνικές πλέον και πολιτικές από την άκρα Δεξιά ως την Αριστερά μας κηρύσσουν ανένδοτο και κάθε λογής μέτωπο κατά της γερμανικής κατοχής, ποντάροντας «παραδοσιακά» στη συμμαχία με τις ναυτικές δυνάμεις. Δηλαδή στον αντιμερκελικό τους αγώνα ποντάρουν στους αγγλοσάξονες και κύρια στις ΗΠΑ, φροντίζοντας να πλέκουν εγκώμια υπέρ του ειρηνιστή Ομπάμα. Όμως ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός σκανάρει και ενδιαφέρεται από κάθε άποψη και για κάθε σημείο του πλανήτη και βεβαίως η βάση του ιμπεριαλισμού είναι η οικονομία και σ αυτό θα επανέλθουμε σ αυτό το άρθρο. Όμως πριν κλείσουμε την παρένθεση στα της περιοχής έχει αξία να ξανακαυτηριάσουμε την ουσιαστική ανοχή της Αριστεράς μας τόσο στην ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Λιβύη όσο και την κλιμακούμενη ιμπεριαλιστική επέμβαση στο λεγόμενο «εμφύλιο» μακελειό στη Συρία. Και το χειρότερο βέβαια που δεν αρκεί απλά να το καυτηριάσουμε είναι η παραλυτική επίδραση των αυταπατών, των εύκολων λύσεων αλλά και των αναλύσεων περί αλληλεξάρτησης, όταν στην πραγματικότητα από το βάθεμα της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης και τους άγριους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς στην περιοχή πέρα από τη φτώχεια και την ανεργία που εγκαθίστανται στη χώρα, αμφισβητείται πλέον και η Ειρήνη και η Δημοκρατία. Η σύγκρουση των ηγεμόνων αλληλοτροφοδοτείται με την κρίση Στο κλίμα που πάνε να διαμορφώσουν οι ΗΠΑ λίγες μέρες πριν τη σύνοδο των G20 έρχεται και η έκθεση του ΔΝΤ που για τέταρτη συνεχή φορά υποβάθμισε τις προβλέψεις του για την ανάπτυξη της παγκόσμιας οικονομίας στο 3,3% από 3,5% για το 2013 και στο 4% από 4,1% για το Το ΔΝΤ παρόλα αυτά δεν βλέπει ούτε επιδείνωση ούτε επέκταση της ευρωπα κής ύφεσης στη λοιπή παγκόσμια οικονομία, χάρη στις επιθετικές πολιτικές που έχουν υιοθετήσει οι κεντρικές τράπεζες σε ΗΠΑ, Βρετανία και Ιαπωνία, και καλεί την ΕΚΤ να πράξει το ίδιο μέσω απευθείας αγοράς ομολόγων των προβληματικών χωρών της Ε.Ε. των 17 και μειώνοντας τα βασικά επιτόκια. Βέβαια την ίδια ώρα οι ΗΠΑ θέτουν ζήτημα ελέγχου από το ΔΝΤ στο κατά πόσο η νομισματική χαλάρωση στην Ιαπωνία στοχεύει στην τόνωση της εσωτερικής ζήτησης και δεν αξιοποιείται στον πόλεμο των ισοτιμιών για λόγους ανταγωνιστικότητας των εξαγωγών τους. Σίγουρα η αντιπυραυλική προστασία που παρέχουν οι ΗΠΑ στο Τόκιο, η ασφυκτική θαλάσσια περικύκλωση της Κίνας Κρίση της ευρωζώνης ή παγκόσμια Ανεξάρτητα από μορφές δράσης του κάθε ιμπεριαλιστικού κέντρου, το περιεχόμενο και οι στοχεύσεις είναι πανομοιότυπες. Αύξηση της συσσώρευσης με απόσπαση μεγαλύτερου κομματιού υπεραξίας, με την κρίση μάλιστα σαν ευκαιρία, όξυνση ανταγωνισμού και όλοι εναντίον όλων για φόρτωμα στους ανταγωνιστές των απωλειών λόγω κρίσης και συστηματικά με ΔΝΤ, τρόικες και άγριους διαγκωνισμούς ρήμαγμα των εξαρτημένων χωρών. χάρη στην κορεατική κρίση και κυρίως η αναζωπύρωση της σινοιαπωνικής ψυχροπολεμικής σύγκρουσης φέρνει τα πάνω κάτω σε σχέση με τα σινο-ιαπωνικά σουάπ που εκτόπιζαν το δολάριο και άνοιγαν προοπτικές στις σχέσεις των δύο χωρών ένα χρόνο πριν. Να λοιπόν γιατί το δολάριο παραμένει αδιαμφισβήτητο παγκόσμιο νόμισμα, ρίχνοντας ακόμη και την τιμή του χρυσού, παρότι η παγκόσμια κρίση όχι μόνο δεν απαντιέται αλλά ουσιαστικά βαθαίνει. Γιατί οι ΗΠΑ δεν έχουν μονάχα ένα αεροπλανοφόρο όπως οι Κινέζοι και γιατί σε αντίθεση με τη Β. Κορέα και το Ιράν κανείς δεν αμφιβάλει για τους πυραύλους της. Στη συγκυρία αυτή η Ιαπωνία αφήνεται ελεγχόμενη να κάνει νομισματική χαλάρωση και το ίδιο κάνουν συνεχώς οι ίδιες οι ΗΠΑ χωρίς κανείς να τις ελέγχει. Την ίδια στιγμή οι ΗΠΑ παίρνουν και έκτακτα μέτρα σοβαρών αντιλα κών περικοπών. Οι διάφοροι δείκτες της οικονομίας τους ευημερούν χάρη στο επαρκές τάισμα, συστηματικά από το 2008, του χρηματοπιστωτικού τους συστήματος με συνεχή κοπή δολαρίων και στο γεγονός πως κανείς επίσης δεν ελέγχει τις ΗΠΑ για το τεράστιο έλλειμμά τους και το χρέος τους που ουσιαστικά είναι και το μεγαλύτερο παγκόσμια συστημικό πρόβλημα μετά το πραγματικό πρόβλημα της παγκόσμιας πραγματικής οικονομίας. Όλοι λοιπόν, σ όλο τον κόσμο, εσχάτως και μέσω του κακόφημου ΔΝΤ είναι ενάντια στις πολιτικές λιτότητας. Όλοι εκτός από τους Γερμανούς και αυτό μόνο μέχρι τις γερμανικές εκλογές. Ουσιαστικά όλοι και οι Γερμανοί μερκελιστές, αν τους ρωτούσαν, θα έλεγαν ότι είναι υπέρ του να κάνουν «κε νσιανή» πολιτική όλοι οι άλλοι εκτός από τους ίδιους. Όλοι θέλουν να αυξήσουν τη ζήτηση οι ανταγωνιστές τους. Σ αυτό κανείς δεν λέει όχι. Ταυτόχρονα στο κάθε ιμπεριαλιστικό κέντρο, το κεφάλαιο με τη στήριξη των κυβερνήσεων πασχίζει αγωνιωδώς να υφαρπάξει με κάθε τρόπο όλο και μεγαλύτερο κομμάτι υπεραξίας τόσο από τον κόσμο της δουλειάς στη μητρόπολη όσο και στην περιφέρεια που το ιμπεριαλιστικό κεφάλαιο διαγκωνίζεται άγρια για το ρήμαγμά της, από κάθε άποψη, επιφέροντας συνεχώς την καταστροφή σε ολοένα και πιο εκτεταμένες ζώνες του πλανήτη. Ανεξάρτητα από μορφές δράσης του κάθε ιμπεριαλιστικού κέντρου, το περιεχόμενο και οι στοχεύσεις είναι πανομοιότυπες. Αύξηση της συσσώρευσης με απόσπαση μεγαλύτερου κομματιού υπεραξίας, με την κρίση μάλιστα σαν ευκαιρία, όξυνση ανταγωνισμού και όλοι εναντίον όλων για φόρτωμα στους ανταγωνιστές των απωλειών λόγω κρίσης και συστηματικά με ΔΝΤ, τρόικες και άγριους διαγκωνισμούς ρήμαγμα των εξαρτημένων χωρών. Οι ιδιαιτερότητες της ευρωζώνης Σ αυτή τη βάση πρέπει να δούμε τη ληστρική πολιτική της ιμπεριαλιστικής λυκοσυμμαχίας της Ε.Ε. στον κόσμο της δουλειάς σ όλη της την έκταση και ιδιαίτερα το κυριολεκτικό ρήμαγμα των εργαζόμενων και ολάκερων χωρών στον ευρωπα κό νότο. Άλλο φυσικά να το ζεις. Όμως δεν είμαστε ούτε οι πρώτοι ούτε οι τελευταίοι στον πλανήτη που υφιστάμεθα τη βάρβαρη λεηλασία της ζωής μας από την αδίστακτη δράση του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού. Οι λαοί της Λατινικής Αμερικής, της Ανατολικής Ευρώπης και των Βαλκανίων είναι χαρακτηριστικά παραδείγματα. και σε σύμπλεξη με τον άγριο ιμπεριαλιστικό ανταγωνισμό; Στην εφαρμογή αυτής της βάρβαρης πολιτικής ηγείται η Γερμανία της Μέρκελ όμως πέρα από τις δεδομένες αντιθέσεις εκφράζεται συνολικά το ιμπεριαλιστικό κεφάλαιο της Ε.Ε. Αυτό όσο ισχύει είναι επιτυχία της Γερμανίας. Όμως ταυτόχρονα είναι κάτι που της αμφισβητείται. Το να οργίζονται οι λαοί του ευρωπα κού νότου ενάντια στο ντόπιο και ξένο κεφάλαιο και τον ιμπεριαλισμό είναι φυσιολογικό. Όμως το ν αξιοποιούν την οργή τους οι εκπρόσωποι του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού μέσω ακόμη και του ΔΝΤ είναι προφανώς αποτέλεσμα του αρνητικού συσχετισμού και αιτία του γεγονότος πως η οργή εκφράζεται με φαινόμενα σαν αυτά του Γκρίλο. Είναι χρήσιμο απ αυτή την άποψη η ανάλυση των δεδομένων της κρίσης και του ιμπεριαλιστικού ανταγωνισμού και αναγκαία η γείωση στην πραγματικότητα. Όσο και αν αυτή δε μας αρέσει είναι αυτή που καταδεικνύει τις ελλείψεις και τον πραγματικό δρόμο που έχουν να βαδίσουν η πραγματική Αριστερά και ο λαός. Σ ότι αφορά την ευρωζώνη έχουμε τοποθετηθεί πολλές φορές για το εγγενές πρόβλημα του ευρώ σαν νόμισμα που δεν αντιστοιχεί σε ενιαία πολιτική οντότητα. Εξόχως διαφωτιστική ανάμεσα στ άλλα που γράφηκαν η τοποθέτηση του Δ. Μάνου στην προηγούμενη Π.Σ. για το τραπεζικό ζήτημα της Ε.Ε. με αφορμή τη «μοναδική» περίπτωση της Κύπρου. Στο μεταξύ έχουμε το άτυπο Eurogroup του Δουβλίνου που έχει ν αντιμετωπίσει, ουσιαστικά αναβάλλοντας ξανά τα ζητήματα της λεγόμενης εποπτείας του τραπεζικού συστήματος της ευρωζώνης. Θα μπορούσε να μιλήσει κανείς για διελκυστίνδα, όμως το σίγουρο είναι ότι τα πράγματα προχωράνε, η κρίση βαθαίνει και τα συστημικά όπως λέγονται αδιέξοδα πιάνουν κάποια όρια. Οι ΗΠΑ κόβουν χαρτιά, αντλώντας έτσι πραγματικές αξίες από ανταγωνιστές, εξαρτημένες χώρες και τον κόσμο της δουλειάς παγκόσμια. Ταυτόχρονα εγκαλούν τη Γερμανία της Μέρκελ για σφιχτή πολιτική μιας και δεν λέει να εκδώσει ευρω-ομόλογα ούτε είναι διατεθειμένη στη συγκυρία να χρηματοδοτήσει έτσι εύκολα και απλά τις προβληματικές τράπεζες της περιφέρειας από τον ευρωπα κό μηχανισμό στήριξης (Ε.Μ.Σ.). Το χειρότερο με την Ε.Ε. και τη γερμανική ή έστω γαλλογερμανική ηγεμονία της είναι πως σ ότι και να κάνουν σ ότι προβλήματα αντιμετωπίζουν έχουν και τους καλοθελητές των ΗΠΑ να μη λείπουν από τα πόδια τους και μάλιστα να κάνουν πολιτική κοντράροντάς τους ανοικτά μέσα στην ίδια την ευρωζώνη. Είναι βλέπετε οι νικητές του προηγούμενου πολέμου και του ψυχρού- και μπορούν και σκανάρουν όλον τον πλανήτη. Ταυτόχρονα οι ιμπεριαλιστές της Ε.Ε. έχουν το εγγενές πρόβλημα του ευρώ, κάποια ακόμη σοβαρά ελλείμματα ιδιαίτερα μάλιστα η στρατηγικά άοπλη Γερμανία. Στα συν του «διακριτικού» Ομπάμα, επομένως, το γεγονός πως μετά τον Γκάιτνερ τώρα και ο Τζακ Λου θα έχει αδιαμφισβήτητο λόγο στα της Ευρωζώνης όσο κι αν τσατίζει τον Σόιμπλε. Και το ζήτημα είναι πως μετά το «πείραμα» στην Κύπρο, το κρίσιμο ζήτημα των τραπεζών, που αυτό τον καιρό είναι βασική έκφραση της κρίσης στην ευρωζώνη, είναι πλέον ανοικτό και πρέπει ν αντιμετωπιστεί έτσι ή αλλιώς το δίχως άλλο. Τα ζόρια των τέτοιων ή αλλιώτικων επιλογών προφανή, μιας και πλέον έχει τεθεί ανοικτά έως και ζήτημα διάλυσης της ευρωζώνης. Και όσο κι αν σωστά λέγεται αυτό δεν το θέλει κανένας, ωστόσο κάθε πράγμα έχει και τα όριά του. Η Γερμανία με ή χωρίς τη Μέρκελ δεν είναι διατεθειμένη σε καμιά περίπτωση να λειτουργήσει με όρους αλληλεγγύης, όπως λέγεται, υπέρ του ευρωπα κού νότου. Δεν υπάρχει η έννοια αλληλεγγύη στους όρους λειτουργίας του συστήματος ούτε υπήρχε ποτέ και αυτό το ξέρουν όλοι. Ούτε υπάρχουν αναλογίες για σχέδια Μάρσαλ ούτε θα δοθούν οι πολεμικές αποζημιώσεις που τώρα θυμήθηκαν κάποιοι. Ο Όλι Ρεν, σε συνέντευξη στη Wall Street Journtal, μίλησε για ταχύτερη τραπεζική ένωση υπό μια κοινή επιτήρηση με βάση την Ε.Κ.Τ. έως το Το θέμα όμως με τις χώρες του νότου, έτσι όπως έχει απλωθεί ο τραχανάς, είναι τι γίνεται μέχρι τότε. Άλλωστε ο Όλι Ρεν στην ίδια συνέντευξη ξεκαθάρισε: «η εξισορρόπηση των οικονομιών των προβληματικών χωρών θα είναι αναπόφευκτα οδυνηρή». Και κάπου εδώ στο Eurogroup του Δουβλίνου τέθηκε ξεκάθαρα το ζήτημα πως η περίπτωση της Κύπρου δεν θα είναι μοναδική. Οι αποφάσεις μετατέθηκαν για τον Ιούνη αλλά η Γερμανία και οι άλλοι του ευρωπα κού βορρά πιέζουν πλέον ώστε ο Ε.Μ.Σ. να συμμετάσχει κατά το ελάχιστο στις απ ευθείας ανακεφαλαιοποιήσεις τραπεζών και κάτω από πολύ αυστηρές προ ποθέσεις. Ουσιαστικά τον Ιούνη αναμένονται αποφάσεις «ρύθμισης» της διαδικασίας του λεγόμενου bail in, δηλαδή της σωτηρίας όσων τραπεζών δεν κλείσουν χρεοκοπώντας, με τα χρήματα των μετόχων και κυρίως των καταθετών. Πέρα από το γεγονός της μεταφοράς καταθέσεων από τον ευρωπα κό νότο στο βορρά, η απειλή του ball in πιέζει ώστε η τραπεζική ένωση, εφόσον προχωρήσει, να γίνει με τους όρους των Γερμανών και των βορειοευρωπαίων συμμάχων τους. Οι ΗΠΑ μέσω ΔΝΤ είναι ενάντια στη λιτότητα και οι Γερμανοί της Μέρκελ δεν θέλουν να επωμίζονται οι φορολογούμενοι τις τραπεζικές διασώσεις! Είναι φανερό πως αυτό τον καιρό παίζεται ένα κρίσιμο πολιτικό παιγνίδι σ ό,τι αφορά τον πολιτικό έλεγχο των χωρών του ευρωπα κού νότου αλλά και συνολικά σε σχέση με το μέλλον της Ε.Ε. Οι ΗΠΑ αξιοποιούν τις παρενέργειες της άγριας ιμπεριαλιστικής πολιτικής που ασκεί η Γερμανία με το ευρώ. Κρίσιμος αλλά με ερωτηματικό για την ώρα ο ρόλος της Γαλλίας όπως και του Ολάντ. Όσο για τους ανέμους του ΣΥΡΙΖΑ, αυτό πια! Και φυσικά το μεγάλο ζητούμενο, ο πολιτικός προσανατολισμός των υπαρκτών λα κών αντιστάσεων με δεδομένο πως η λα κή οργή θα φουντώσει όπως και να εξελιχθούν τα πράγματα. Ο κόσμος της δουλειάς σ όλες σ αυτές τις χώρες, και όχι μόνο σ αυτές, θα είναι συστηματικά στο στόχαστρο.

13 14 Προλεταριακή Σημαία ΝΕΟΛΑΙΑ Σάββατο 20 Απρίλη 2013 «Ηγεμονία» ή προεκλογικά τερτίπια; Ηστάση των ΕΑΑΚ ενόψει των φοιτητικών εκλογών ξεπέρασε κατά πολύ τα όρια του εκλογικού κρετινισμού. Για μια ακόμη φορά μπήκε σε δεύτερη μοίρα η αναγκαία συζήτηση για τις ανάγκες και τα προβλήματα του φοιτητικού κινήματος. Άλλωστε, γνωρίζουν ότι οι ευθύνες τους είναι προφανείς και δεν θέλουν ούτε μπορούν να μπουν σε μια διαδικασία απολογισμού και ουσιαστικής αυτοκριτικής. Αντί αυτού, για μια ακόμη φορά έδωσαν τον τόνο οι λογικές της εκλογικής αυτοσυντήρησης και η άκρατη ψηφοθηρία. Αυτό ήταν που εκφράστηκε στο πώς ο εν λόγω πολιτικός χώρος αντιμετώπισε τις Αγωνιστικές Κινήσεις όλο το προηγούμενο διάστημα και ιδιαίτερα στις σχολές της Αθήνας. Και ενώ οι συναγωνιστές απέφευγαν συστηματικά τόσο καιρό να τοποθετηθούν πάνω στα πολιτικά ζητήματα που ανοίγαμε και στην κριτική που τους ασκούσαμε, μπροστά στις εκλογές επανήλθαν δριμύτεροι. Βέβαια, όχι μόνο δεν επέλεξαν την τίμια πολιτική αντιπαράθεση αλλά, αντίθετα, προχώρησαν σε μια συντονισμένη επίθεση λάσπης, με την αναπαραγωγή ψεμάτων και διαστρεβλωμένων καταστάσεων γύρω από την παρέμβαση και την άποψη των Αγωνιστικών Κινήσεων, με την ενίσχυση της λογικής της «χαμένης ψήφου» καθώς και με προσπάθειες υπονόμευσης και αποκλεισμού της κατεύθυνσης ενάντια στη συνδίοικηση που παλεύουμε μέσα στους συλλόγους, μέσω της επιμονής τους να αρνούνται σε μια σειρά σχολές το δικαίωμά μας να αναγράφεται στο ψηφοδέλτιο μας ότι δεν συμμετέχουμε και δεν αναγνωρίζουμε τα κρατικά αυτά όργανα. Είναι γνωστή, πάντως, η αντίληψη της συνδιαχείρισης που τους χαρακτηρίζει, όπως και η συνδιαλλαγή χρόνων με το καθηγητικό κατεστημένο, γι αυτό δεν πέφτουμε και από τα σύννεφα. Όλο αυτό όμως δεν σταματάει εκεί. Γιατί έφτασε μέχρι και στο σημείο να αντιμετωπίζουμε τραμπουκισμούς, προκλήσεις και απειλές από τη μεριά τους, όπως συνέβη στο Πανεπιστήμιο Πειραιά. Αυτό που έρχονται να επιβεβαιώσουν εκ νέου όλες οι παραπάνω συμπεριφορές είναι το πόσο αναντίστοιχες είναι όλες εκείνες οι δυνάμεις την αριστεράς, οι οποίες, έχοντας ενσωματώσει πλήρως τη λογική της ηττοπάθειας και του συμβιβασμού, αδυνατούν να δώσουν κινηματική απάντηση στα προβλήματα του κόσμου. Βάσει της πολιτικής τους γραμμής αδυνατούν και δεν θέλουν να οικοδομήσουν όρους ανάπτυξης μαζικών αγώνων αλλά αρκούνται στη διαιώνιση ενός συνδικαλισμού ανάθεσης και εντυπωσιασμού. Εγκλωβισμένες, λοιπόν, στα αδιέξοδά τους επιδίδονται σε επιδείξεις δύναμης και αλαζονείας ακόμα και προς άλλες συλλογικότητες του κινήματος, με απώτερο και μοναδικό σκοπό την αναπαραγωγή των ψευδαισθήσεων επάρκειας και «ηγεμονίας» που έχουν, όπως και το ντοπάρισμα ψηφοφόρων λίγο πριν φτάσουν στην κάλπη. Στην προκειμένη περίπτωση, τα ΕΑΑΚ ανακάλυψαν τον εχθρό στις Αγωνιστικές Κινήσεις και αντί να ευνοήσουν την ανάπτυξη συναγωνιστικών σχέσεων και κοινής δράσης μεταξύ δύο δυνάμεων του κινήματος (που δεν αναιρεί τη δυνατότητα αντιπαράθεσης με πολιτικούς όρους), επέλεξαν το δρόμο στον οποίο τους οδηγούσε ο εκλογικός τους παροξυσμός. Σε βαθμό που να θυμίζει έργα και ημέρες των πάλαι ποτέ λεγόμενων ΚΝΑΤ Οι Αγωνιστές Κινήσεις δεν πρόκειται να κάνουμε ούτε βήμα πίσω από την απόφασή μας να ρίξουμε τις δυνάμεις μας στην υπόθεση της ανασυγκρότησης του φοιτητικού κινήματος στο πλευρό του λαού και της πάλης του, όσο και αν κάποιοι με τη στάση τους βάζουν εμπόδια σε αυτήν την κατεύθυνση. Ούτε είμαστε διατεθειμένοι να «ξεχάσουμε» τη λογική της κοινής δράσης και να την παλεύουμε με κάθε ευκαιρία, όσο και αν κάποιοι φροντίζουν να την υποσκάπτουν συνεχώς. υστυχώς γι' αυτούς, θα συνεχίσουμε να τους χαλάμε τη σούπα Αυτοδίκαιες διαγραφές Το δικαίωμα στις σπουδές στο στόχαστρο Τ ην προετοιμασία του εδάφους για να περάσει στο επόμενο στάδιο της επίθεσης φαίνεται να προωθεί το υπουργείο στην συγκεκριμένη φάση. Οι προθέσεις του συστήματος εξάλλου είναι γνωστές από χρόνια, όσον αφορά τα δικαιώματα των φοιτητών αλλά και της νεολαίας συνολικά. Έτσι μετά το πέρασμα του νόμου πλαίσιο σε περίοδο καλοκαιριού και την αδυναμία του φοιτητικού κινήματος να δώσει την ανάλογη απάντηση, μετά την ψήφιση του σχεδίου «Αθηνά» με όλη την διαδικασία που ακολούθησε, αρχίζει να ανοίγει το ζήτημα των διαγραφών όλο και περισσότερο. Εξάλλου οι περισσότερες αστικές φυλλάδες, εδώ και καιρό, έχουν άρθρα για το συγκεκριμένο ζήτημα στην προσπάθειά τους να δημιουργήσουν το κατάλληλο κλίμα για τη διαμόρφωση της κοινής γνώμης. Πιο συγκεκριμένα, ο νόμος προβλέπει αυτοδίκαιη διαγραφή για τέσσερις κατηγορίες φοιτητών. Για αυτούς που έχουν εισαχθεί από το και νωρίτερα, προβλέπεται διαγραφή με τη λήξη του ακαδημα κού έτους Για αυτούς που έχουν εισαχθεί τα ακαδημα κά έτη από το 2004 έως το 2007 προβλέπεται διαγραφή στο τέλος του Ενώ για τους εισακτέους από το 2007 έως το 2011 προβλέπεται αυτοδίκαιη διαγραφή στην συμπλήρωση των 2ν ετών φοίτησης Τέλος για αυτούς που έχουν εισαχθεί μετά το προβλέπεται διαγραφή στα ν+2 έτη. Επίσης θα διαγράφονται και οι φοιτητές που δεν θα κάνουν ανανέωση εγγραφής στη σχολή για δύο εξάμηνα. Ενώ από τον Σεπτέμβρη θα αρχίσει και η εκκαθάριση των μητρώων των σχολών. Οι διαγραφές είναι ένας βασικός πυλώνας στην όλη προσπάθεια που γίνεται για να πεταχτούν εκτός της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης μεγάλα κομμάτια των φοιτητών, ειδικά αυτοί που προέρχονται από χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα. Εξάλλου έχει μπει από χρόνια η κατεύθυνση για τη δημιουργία ενός πανεπιστημίου για λίγους και εκλεκτούς, μέσα από την ένταση των ταξικών φραγμών. Μια κατεύθυνση που έχει πάρει πολύ πιο αναβαθμισμένα χαρακτηριστικά με τις πολιτικές των μνημονίων τα τελευταία χρόνια. Αυτό που πρέπει να γίνει ξεκάθαρο είναι το μέγεθος της επίθεσης με την οποία καλείται να αντιπαρατεθεί το φοιτητικό κίνημα, αλλά και τα καθήκοντα που μπαίνουν στις δυνάμεις που αναφέρονται σε αυτό. Δεν θα πρέπει να υπάρχει καμία αυταπάτη και κανένας εφησυχασμός ότι το σύστημα μπορεί να κάνει πίσω από μόνο του ή να μην το ανοίξει φοβούμενο αντιδράσεις. Παρότι οι αντιδράσεις είναι κάτι που μετράει, ο βασικός παράγοντας που μπορεί να μπλοκάρει τέτοιες πολιτικές είναι το συγκροτημένο και οργανωμένο φοιτητικό αλλά και ευρύτερα λα κό κίνημα. Όποιος λοιπόν σήμερα δεν συγκροτεί τον κόσμο στην κατεύθυνση της αντίστασης στην επίθεση και της διαμόρφωσης πραγματικών όρων απάντησης δεν κρατάει απλά ουδέτερη στάση αλλά βοηθάει άθελα ή ηθελημένα στο να συνεχίζεται να προωθείται αυτή η πολιτική. Στις φοιτητικές εκλογές του 2013, οι Αγωνιστικές Κινήσεις μπορούν να υπερηφανεύονται ότι υλoποίησαν στο ακέραιο των δυνατοτήτων τους το σύνθημα της πανελλαδικής προκήρυξής τους για τις εκλογές: «να δώσουμε την πολιτική μάχη». Όχι χωρίς προβλήματα και αναντιστοιχίες, αλλά συντεταγμένα και δυναμικά, ενιαία και πολιτικά, οι Αγωνιστικές Κινήσεις κατέγραψαν ένα διακριτό πολιτικό ρεύμα μέσα στο φοιτητικό κίνημα και την Αριστερά. Οι Αγωνιστικές Κινήσεις, με πλατιά απεύθυνση στους φοιτητές, έθεσαν το ζήτημα της μαζικής αντίστασης και πάλης. Το ζήτημα της ανασυγκρότησης του φοιτητικού κινήματος σε αγωνιστική κατεύθυνση, ενάντια στα μέτρα της κυβέρνησης, ενάντια στην κηδεμονία των ΕΕ- ΝΤ. Και σε όσους επέλεξαν να μας ψηφίσουν, αλλά και σε όσους μας άκουσαν και τελικά μας απέρριψαν, το πολιτικό μήνυμά μας ήταν σαφές και καθαρό: μονόδρομος για τους φοιτητές είναι η ανασυγκρότηση των συλλόγων και η οικοδόμηση μαζικού κινήματος άλλη λύση, εκλογική ή διαχείρισης, δεν υπάρχει. Με το τρίπτυχο «χθες ο νόμος-πλαίσιο, σήμερα το σχέδιο Αθηνά, αύριο οι διαγραφές και τα δίδακτρα», ανοίξαμε στους φοιτητές τα κύρια ζητήματα που αποτελούν αιχμές πάλης για το φ.κ. αυτή την περίοδο. Τα ζητήματα εκείνα τα οποία συμπυκνώνουν την πολιτική που πετάει έξω από τα ΑΕΙ-ΤΕΙ τα παιδιά των λαϊκών στρωμάτων και αποτελούν κρίσιμους στόχους που πρέπει να αναδείξει το φοιτητικό κίνημα. Οι Αγωνιστικές Κινήσεις ανέδειξαν την ανάγκη να στηριχθούν τα όργανα πάλης των φοιτητών, οι σύλλογοι, τα Σ και πάνω από όλα οι γενικές συνελεύσεις. Ανέδειξαν τη σημασία των εκλογών ως διαδικασία του συλλόγου και όχι ως πανηγύρι ή αντιγραφή των βουλευτικών εκλογών. Αντιστάθηκαν στο ρεύμα της αντιδραστικής, φασίζουσας λογικής τού «έξω οι παρατάξεις και τα κόμματα από το πανεπιστήμιο», η οποία κερδίζει έδαφος και προμοτάρεται από το σύστημα. Αρνήθηκαν να πατήσουν την μπανανόφλουδα, όπως πολλές αριστερές δυνάμεις, με προεξάρχουσες τις ΑΡΕΝ-ΕΑΑΚ, οι οποίες αποδέχονται το αντιπαραταξιακό κλίμα, εμφανίζονται ως δήθεν «ανεξάρτητες και χωρίς κομματικές γραμμές». Στην πραγματικότητα πριονίζουν το κλαδί στο οποίο κάθονται, ανοίγοντας την κερκόπορτα για την επίθεση ενάντια στο οργανωμένο φ.κ. Πρωτοφανής ήταν η απαξίωση απέναντι στο φοιτητικό κίνημα και στις δομές του στις φετινές φοιτητικές εκλογές. Το κύριο πολιτικό ζήτημα που αναδείχθηκε από τη δράση όλων των πολιτικών δυνάμεων ήταν αυτό της αποχής. Που για ακόμα μία χρονιά, και πλέον πολύ πιο έντονα, αναδείχθηκε «νικητής» των εκλογών. Αποτέλεσμα αυτού που ονομάσαμε «εικονικός συνδικαλισμός», η τεράστια αποχή (η συμμετοχή έπεσε πλέον κάτω από το μισό σε πολλές σχολές), χτυπάει το καμπανάκι στο φ.κ.: η αναντιστοιχία λόγων και πράξεων είναι πλέον φανερή στον καθένα και η αποσυγκρότηση των συλλόγων δεν μπορεί να κρυφτεί πλέον. Ήρθε ο καιρός η φοιτητική Αριστερά να αναγνωρίσει την κατάσταση και να κάνει την αυτοκριτική της. Εμείς ως Αγωνιστικές Κινήσεις, ανοιχτά και σε όλους τους τόνους, αναγνωρίσαμε την ανάγκη για αλλαγή ρότας στο φ.κ. Έχουμε θέσει ως στόχο της παρέμβασής μας την ουσιαστική και στη βάση συσπείρωση των φοιτητών πάνω στα πραγματικά, καθημερινά προβλήματα και στη σύνδεση αυτών με ουσιαστιό τρόπο με τη γενική πολιτική κατάσταση. Οι υπόλοιπες δυνάμεις της φοιτητικής Αριστεράς μένουν κυρίως στην αύξηση των ποσοστών (παραβλέπουν την πτώση σε ψήφους, οπότε ας μην πανηγυρίζουν τόσο πολύ), χωρίς να αναγνωρίζουν το πρόβλημα και να αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους απέναντι στην κατάσταση. εν περιμέναμε τίποτα περισσότερο από όλους αυτούς που έχουν υπονομεύσει το φοιτητικό κίνημα και βοηθήσει με τις συμπεριφορές τους να δημιουργηθεί αυτή η κατάσταση. Για εμάς, κανένα θετικό εκλογικό αποτέλεσμα δεν μπορεί να κρύψει την αποσυγκρότηση που επικρατεί στο φοιτητικό κίνημα και τις ευθύνες που έχουν οι δυνάμεις που αναφέρονται σε αυτό. Πάνω από όλα, οι Αγωνιστικές Κινήσεις ανέδειξαν στους φοιτητές που επηρεάζουν την ανάγκη για την οικοδόμηση ενός άλλου πολιτικού ρεύματος μέσα στις σχολές, ως αναγκαία προϋπόθεση για την ουσιαστική ανασυγκρότηση του φοιτητικού κινήματος. Ενός πολιτικού ρεύματος αντικαπιταλιστικού, αντιιμπεριαλιστικού, αντιδιαχειριστικού. Κόντρα στην επίθεση του κεφαλαίου, στην εξάρτηση από τον ιμπεριαλισμό, στην αριστερή συνδιαχείριση της κρίσης. Για ένα φ.κ. ανεξάρτητο από τους κρατικούς μηχανισμούς και μακριά από τη συνδιοίκηση και τις προτάσεις εκλογίκευσης του βάρβαρου συστήματος. Για την οικοδόμηση ενός φ.κ. στο πλευρό του λαϊκού κινήματος, ενεργό κομμάτι ενός πλατιού Μετώπου Αντίστασης. Αυτή την πολιτική αντίληψη στήριξαν σχεδόν 700 φοιτητές σε 40 σχολές ΑΕΙ και ΤΕΙ, σε 9 πόλεις, αποτυπώνοντας για ακόμα μια χρονιά την ανοδική πορεία των Αγωνιστκών Κινήσεων. Συγκροτώντας έτσι ένα μικρό, αλλά διακριτό και πανελλαδικό πλέον πολιτικό ρεύμα μέσα στο φοιτητικό κίνημα, το οποίο έχει κατοχυρώσει τα τελευταία χρόνια μέσα στο κίνημα και στα μέτωπα πάλης την παρουσία του. Μακριά

14 Σάββατο 20 Απρίλη 2013 ΝΕΟΛΑΙΑ Προλεταριακή Σημαία 15 Φοιτητικές εκλογές δυσαρέσκειας και απαξίωσης Ενισχυμένες οι Αγωνιστικές Κινήσεις από εμάς οι πανηγυρισμοί. Για εμάς το ζητούμενο είναι η επόμενη μέρα και γι αυτό συμμετέχουμε στις εκλογές, για να διαμορφωθούν καλύτεροι όροι μέσα στους συλλόγους για την πάλη των φοιτητών. Όμως το αποτέλεσμα των Αγωνιστικών Κινήσεων ήταν συνολικά θετικό σε μια δύσκολη συγκυρία και κόντρα στο ρεύμα της αποσυγκρότησης και αυτό έχει ιδιαίτερη αξία. Οι δυνάμεις του συστήματος, ΑΠ-ΠΑΣΠ, εμφανίζουν σημαντικές απώλειες και χρεώνονται την πολιτική της τρικομματικής κυβέρνησης. Η ΑΠ δείχνει να έχει σημαντική πτώση (θυμίζει τη φθορά επί κυβέρνησης Καραμανλή), όμως παραμένει ο κύριος μοχλός έκφρασης της συστημικής πολιτικής μέσα στα ΑΕΙ-ΤΕΙ. Εκφράζει ένα σημαντικό κομμάτι φοιτητόκοσμου που εκτός από πελατειακές λογικές επιθυμεί την «τάξη και ασφάλεια» στις σχολές. Αντίθετα, η ΠΑΣΠ είναι σε φάση διάλυσης, και το εκλογικό αποτέλεσμα (μεγάλη πτώση) μάλλον... θετικό μπορεί να απολογιστεί, καθώς η ανυποληψία της στις φοιτητικές μάζες είναι ακόμη μεγαλύτερη. Έτσι κι αλλιώς σε περιόδους κινηματικής απραξίας μικρές ανατροπές συσχετισμών μπορούν να επέλθουν τόσο για τις συστημικές δυνάμεις όσο και στον ίδιο τον χώρο της Αριστεράς. Οι δυνάμεις της φοιτητικής Αριστεράς καρπώθηκαν το κλίμα δυσαρέσκειας όμως σε καμία περίπτωση τα τραπεζάκια τους τη μέρα των εκλογών δεν έσφυζαν από ζωή και αγωνιστικότητα. Η ΠΚΣ (ξεχασμένο όνομα που θυμόμαστε πλέον μόνο στις εκλογές) κατόρθωσε να ανακόψει τη συνεχή πτώση της που υπήρχε τα τελευταία χρόνια στα ΑΕΙ-ΤΕΙ. Παρά το θετικό αποτέλεσμα, τα προβλήματα παραμένουν: πέρα από την πλήρη απομόνωση των ΚΝΕ/ΜΑΣ από τις διαδικασίες του φ.κ., προστέθηκε η αντανάκλαση των εσωκομματικών προβλημάτων του ΚΚΕ κάποιος παρατηρητικός μπορούσε ήδη να διακρίνει σαφή δείγματα. Είναι λοιπόν πιθανό να ξεχαστεί σύντομα το θετικό αποτέλεσμα της ΠΚΣ. Στον αντίποδα της Αριστεράς, η ΑΡΕΝ φάνηκε ανήμπορη να εφκράσει το ρεύμα του ΣΥΡΙΖΑ μέσα στις σχολές (εμφάνισε υποχώρηση), καθώς είναι κοινό μυστικό ότι τα σχήματα της ΑΡΕΝ έχουν ανυπαρξία δράσης και κατεβαίνουν μόνο για τις φοιτητικές εκλογές στους συλλόγους. Έτσι η ΕΑΑΚ κατάφερε να εκφράσει ένα σημαντικό μέρος του ρεύματος αυτού, πέρα από τη δική της ιδιαίτερη συγκρότηση, η οποία είναι σημαντική. Συνολικά, η εικόνα του φοιτητικού κινήματος είναι πολύ πίσω όχι μόνο από τη δυναμική που εμφανίζει η ΕΑΑΚ, αλλά όλες οι αριστερές δυνάμεις παρμένες ως σύνολο. Τέλος, μπορεί η Χρυσή Αυγή να μην εμφανίστηκε, όπως φημολογούνταν, στις σχολές, όμως σίγουρα δημιουργούνται οι προϋποθέσεις γι αυτό η περιρρέουσα ατμόσφαιρα της απαξίωσης των συλλόγων δίνει «κενό χώρο». Πρέπει να παρθούν πρωτοβουλίες μέσα στο φοιτητικό κίνημα για να την «καλωσορίσουμε». Συνολικά, οι Αγωνιστικές Κινήσεις από καλύτερες θέσεις μπορούν να συνεχίσουν τη μάχη, και αυτό είναι ευθύνη τους απέναντι στον κόσμο που τις στήριξε. Οι Αγωνιστικές Κινήσεις έχουν ευθύνη να ενισχύσουν τα σχήματα και τα συντονιστικά τους, να ενισχύσουν τη διαδικασία πανελλαδικοποίησής τους, να οξύνουν τα αντανακλαστικά τους. Η διέξοδος βρίσκεται στην οικοδόμηση των εστιών αντίστασης και των μετώπων πάλης, στη σύνδεση της ολοένα και πιο δύσκολης φοιτητικής καθημερινότητας με τα γενικά πολιτικά ζητήματα. Στην ουσιαστική, πραγματική οικοδόμηση σχέσεων με τους φοιτητές και στην προώθηση της κοινής δράσης. Σε αυτό το πεδίο, να τιμήσουμε τις ψήφους που λάβαμε. Πανελλαδικά αποτελέσματα Αγωνιστικών Κινήσεων Σχολή 2013 Έδρες 2012 Έδρες ΑΘΗΝΑ ΑΣΟΕΕ Παν. Πειραιά Νομική Πάντειο * Ιατρική Οδοντιατρική Φυσικό Μαθηματικό Γεωλογικό Χημικό Φιλοσοφική Παιδαγωγικό ΣTΕΦ ΤΕΙ Πειραιά ΑΣΠΑΙΤΕ Σύνολο ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ Κτηνιατρική Φυσικό Μαθηματικό Βιολογικό Μουσικό ** Νηπιαγωγών Οικονομικό Πολ. Μηχανικών ΣΤΕΦ-ΑΣΗ Ιστορικό Αρχαιολογικό Ιατρική ΣΔΟ Σύνολο ΓΙΑΝΝΕΝΑ Ιατρική Οικονομικό Φυσικό Ιστορικό Αρχαιολογικό ΒΕΤ Μαθηματικό Σύνολο ΚΡΗΤΗ Μαθηματικό Ηρακλείου ΤΕΜ Ηρακλείου ΣΤΕΓ Ηρακλείου Πολυτεχνείο Χανίων Σύνολο ΘΡΑΚΗ Ιατρική Αλεξαν/λης Πολυτεχνείο Ξάνθης Σύνολο ΣΑΜΟΣ Μαθηματικό Στατιστική Σύνολο ΚΑΡΔΙΤΣΑ Κτηνιατρική Σύνολο ΣΥΝΟΛΟ * Η ΚΕΦΕ της Παντείου παρουσιάζει ότι οι Αγωνιστικές κινήσεις στον εν λόγω σύλλογο συγκέντρωσαν 20 ψήφους, καθώς και η Πορεία 23 λιγότερους (50 έναντι 73). Αυτό διότι υπήρξε νοθεία από τη ΔΑΠ η οποία έχει αυτοδυναμία στο σύλλογο και πλειοψηφία στην ΚΕΦΕ. Κάτι που φαίνεται -εφόσον επιβεβαιωθεί- να επικυρώθηκε από όλες τις υπόλοιπες δυνάμεις που συμμετέχουν στην ΚΕΦΕ ** (Σταυροί προτίμησης σε ενιαίο ψηφοδέλτιο)

15 16 Προλεταριακή Σημαία ΔΙΕΘΝΗ Σάββατο 20 Απρίλη 2013 ΠΡΟΒΟΛΕΣ Βενεζουέλα: Οριακή νίκη, κρίσιμο σταυροδρόμι ιαψεύστηκαν εν τέλει και οι δημοσκοπήσεις και η διαδεδομένη εκτίμηση για το αποτέλεσμα των προεδρικών εκλογών στη Βενεζουέλα. Ο διάδοχος του Τσάβες, Νικολάς Μαδούρο, επικράτησε σχεδόν οριακά του υποψηφίου της δεξιάς αντιπολίτευσης Ενρίκε Καπρίλες, με διαφορά ψήφων. Ο Μαδούρο συγκέντρωσε 7,6 εκατομμύρια ψήφους περίπου και ποσοστό 50,78% και ο αντίπαλός του, κυβερνήτης της επαρχίας Μιράντα, 7,3 εκατομμύρια με ποσοστό 48,95%, σε μια απόλυτα πολωμένη αναμέτρηση στην οποία συμμετείχαν 15 εκατομμύρια ψηφοφόροι. Η συμμετοχή πλησίασε το 80% των εγγεγραμμένων. Ο Πατριωτικός Πόλος κέρδισε την πλειοψηφία στις 16 από τις 24 επαρχίες μαζί με αυτήν του Καράκας και η αντιπολίτευση υπερίσχυσε στις υπόλοιπες 8 με προπύργια τη Μιράντα και τη Ζούλια. Η αλλαγή των συσχετισμών είναι σημαντική συγκριτικά με το αποτέλεσμα των προεδρικών εκλογών του περασμένου Οκτώβρη, στις οποίες ο Τσάβες είχε νικήσει με ποσοστό 55% και 8,2 εκατομμύρια ψήφους. Το αποτέλεσμα έδωσε ώθηση στη δεξιά αντιπολίτευση να αμφισβητήσει την καταμέτρηση, να ζητήσει να ξαναγίνει και να προσπαθήσει να βγάλει κόσμο στους δρόμους. Μέρος ενός σχεδίου που έτσι και αλλιώς κάποια στιγμή θα έμπαινε σε εφαρμογή για να δοκιμαστεί η συνοχή και η αποφασιστικότητα των διαδόχων του Τσάβες. Η στάση της Ουάσιγκτον, που αρνήθηκε να αναγνωρίσει το αποτέλεσμα και έσπευσε να υιοθετήσει τις απόψεις της αντιπολίτευσης, δεν αιφνιδίασαν κανέναν σχεδόν, μιας και είναι γνωστό πως οι Αμερικάνοι θα προσπαθούσαν να εκμεταλλευτούν την κατάσταση και να υπονομεύσουν τη νέα ηγεσία. Οι εξελίξεις στη Βενεζουέλα μπήκαν σε κρίσιμο σταυροδρόμι, νωρίτερα ακόμη και από τις εκτιμήσεις των πιο απαισιόδοξων. Οι πρώτες ένοπλες επιθέσεις και οι επτά νεκροί που επίσημα καταμετρήθηκαν σε διάφορα επεισόδια βίας που προκάλεσαν ομάδες της δεξιάς φιλο-αμερικάνικης αντιπολίτευσης δείχνουν πως και αυτήν τη φορά η συνταγή είναι η παλιά και δοκιμασμένη: υποδαύλιση της εσωτερικής πολιτικής σύγκρουσης, πολύπλευρη ενίσχυση της αντιπολίτευσης και συνεχείς προσπάθειες αποσταθεροποίησης. Ο λαός της Βενεζουέλας θα αντιμετωπίσει στο επόμενο διάστημα νέες δοκιμασίες και δύσκολες καταστάσεις και μόνο αν καταφέρει και πάρει για τα καλά την υπόθεση στα χέρια του μπορεί να ελπίζει για ένα καλύτερο αύριο. Η κρίση στην Κορεατική χερσόνησο Πίσω από την πολεμική ρητορική Η15η του Απρίλη είναι σημαντική όσο και σημαδιακή μέρα για τη Β. Κορέα. Είναι η γενέθλια μέρα του ιδρυτή της, Κιμ Ιλ-Σουνγκ, παππού του σημερινού ηγέτη της Κιμ Γιονγκ-Ουν. Και ο φετινός εορτασμός, όπως και οι προηγούμενοι, γίνεται μέσα σε κρίση. Μόνο που σήμερα η κρίση χαρακτηρίζεται από ιδιαίτερα μεγάλη ένταση και διάρκεια. Πολλές οι φανερές αιτίες και περισσότερες οι κρυφές ένθεν κακείθεν που έρχονται να τη «δικαιολογήσουν». Βασικά είναι το πυρηνικό πρόγραμμα της Β. Κορέας και οι πυρηνικές δοκιμές που συνεχίζει. Σαν συνέχεια έχουμε το αυστηρότερο «εμπάργκο» που πρόσφατα επέβαλε ο ΟΗΕ καθώς και τα ετήσια κοινά στρατιωτικά γυμνάσια ΗΠΑ Ν. Κορέας (που φέτος είναι ενισχυμένα ποσοτικά και ποιοτικά και μεγαλύτερης διάρκειας). Επιπλέον παρατηρήθηκε αυξημένη κινητικότητα αξιωματούχων της Δύσης, με προεξάρχοντες τον αμερικανό ΥΠΕΞ Τζον Κέρι και τον γ.γ. του ΝΑΤΟ Άντερς Φογκ Ράσμουσεν. Όσο και οι ΗΠΑ αλλά και τα διεθνή ΜΜΕ προσπαθούν να αποδώσουν τη σημερινή κρίση στην ακραία πολεμική ρητορική της Β. Κορέας, η ακολουθία των γεγονότων τα τελευταία χρόνια δείχνει ξεκάθαρα το ξετύλιγμα ενός σχεδίου των αμερικάνων ιμπεριαλιστών με πολλαπλές στοχεύσεις. Κατ αρχάς δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητο πως τόσο η Β. Κορέα όσο και η μεγάλη σύμμαχός της, Κίνα, βρίσκονται αυτή την περίοδο με νέες ηγεσίες, πράγμα που αποτελεί ένα επιπλέον στοιχείο ανοικτό σε δοκιμασίες κάθε τύπου! Το ερώτημα είναι, πού θέλουν να οδηγήσουν την όξυνση αυτής της κρίσης οι αμερικάνοι ιμπεριαλιστές σήμερα; Βέβαια, σε πρώτο πλάνο διακρίνονται κάποια στοιχεία αυτοσυγκράτησης των ΗΠΑ σε ό,τι αφορά τα εξελισσόμενα γεγονότα. Όπως, για παράδειγμα, η ακύρωση κάποιων σχεδιασμών των κοινών στρατιωτικών γυμνασίων με τη Ν. Κορέα και η ματαίωση, από τον ίδιο τον Ομπάμα, δοκιμής νέου τύπου πυραύλου. Έχουμε επίσης τις δηλώσεις και κλήσεις προς την Πιονγκγιάνγκ από τον Τζον Κέρι για νέες διαπραγματεύσεις, το ρίξιμο των τόνων κ.λπ. Όλα αυτά, βέβαια, θα μπορούσε κάποιος να πει ότι εντάσσονται σε μια τακτική για να αναδειχτεί ακόμη περισσότερο η «επιθετικότητα» και η «αδιαλλαξία» της άλλης πλευράς. Πάντως η γενικότερη συμπεριφορά των ΗΠΑ, και στην περίπτωση αυτή, περικλείει αρκετές αντιφάσεις. Μέσα από το ανοικτό ενδεχόμενο σύγκρουσης και με την καλλιέργεια κλίματος πολεμικής αναμέτρησης φαίνεται να θέλουν να διαμορφώσουν μια κατάσταση που δύσκολα θα μπορούσε να αποκλιμακωθεί, όπως συνέβη με τις προηγούμενες. Έτσι, στην ακραία έως και παράλογη ρητορική της Β. Κορέας έχουμε διαφόρων ειδών αντιδράσεις στο ίδιο επίπεδο (ρητορικό). Διάφορες δηλώσεις αμερικανών ειδημόνων αλλά και πλήθος αναλύσεων περιστρέφονται γύρω από τη δυνατότητα ή μη δυνατότητα της Β. Κορέας να υλοποιήσει τις απειλές της, με τις περισσότερες να συγκλίνουν στην άποψη ότι η Β. Κορέα έχει αυτή τη δυνατότητα σε κάποιο βαθμό. Από την άλλη ο Λευκός Οίκος, επίσημα, εκτιμά ότι η Βόρεια Κορέα «δεν έχει επιδείξει πως διαθέτει την τεχνολογία για την εκτόξευση πυραύλων με πυρηνικές κεφαλές». Αν και όλα αυτά είναι αρκετά αντιφατικά, όλες σχεδόν οι προσεγγίσεις καταλήγουν πως η Β. Κορέα είναι αδύναμη να πλήξει στρατιωτικά τις ΗΠΑ, αλλά... αλλά αυτό μπορεί να το κάνει στη γύρω περιοχή (Ν. Κορέα, Ιαπωνία). Όμως η σύμμαχος ΗΠΑ θα είναι εκεί ως «φύλακας άγγελος» για να δώσει αποφασιστική απάντηση στον «κακό δαίμονα»! Μάλιστα κάποιοι αναλυτές βλέπουν πως, ίσως σύντομα, θα έχουμε μια άλλη εκδοχή τηρουμένων των αναλογιών της επιχείρησης του «Κόλπου των χοίρων» και της «κρίσης των πυραύλων» στην Κούβα του 60. Δεν πρέπει να είναι καθόλου τυχαίες (άσχετα με το τι βάση έχουν) διάφορες φήμες, σε κάποια ασιατικά ΜΜΕ, για σχεδιαζόμενη πραξικοπηματική ανατροπή του νεότερου Κιμ και της δυναστείας του. Ωστόσο το ερώτημα για το ποιο μπορεί να είναι το οριακό σημείο της σημερινής κατάστασης παραμένει κρίσιμο. Αν δηλαδή αυτό το σημείο συμπίπτει με την έναρξη «θερμού επεισοδίου» πολύ πιο ισχυρού από αυτά του παρελθόντος. Προφανώς και κάτι τέτοιο διαμορφώνει ένα σενάριο πολύ περισσότερο εφιαλτικό από τα πολεμικά ρητορικά σχήματα του σήμερα. Και στο οποίο σενάριο για πρώτη φορά (μετά την ψυχροπολεμική περίοδο) εμπλέκονται πυρηνικές δυνάμεις. Και εδώ φυσικά εννοούμε κυρίως την Κίνα. Βλέποντας από μια γενικότερη σκοπιά τα πράγματα θα λέγαμε πως εδώ δεν έχουμε μια απλή επιβεβαίωση του ρόλου των ΗΠΑ στην περιοχή αλλά μια προσπάθεια για αναβάθμιση αυτού του ρόλου και σε ανώτερη κλίμακα. Η πίεση προς την Κίνα και το επιδιωκόμενο στρίμωγμά της είναι κάτι παραπάνω από φανερά. Την πιέζουν να πάρει θέση στις «προκλήσεις» της Β. Κορέας, αλλά στην πραγματικότητα την πιέζουν να τραβήξει την ομπρέλα της πάνω απ αυτήν. Και για να το πούμε διαφορετικά, προσπαθούν να οδηγήσουν τα πράγματα σε ένα σημείο ώστε το κόστος στήριξης (και όχι μόνο το οικονομικό) του καθεστώτος της Β. Κορέας για την Κίνα να είναι από πολύ μεγάλο έως και αβάσταχτο.

16 Σάββατο 20 Απρίλη 2013 ΔΙΕΘΝΗ Προλεταριακή Σημαία 17 Όμως η Κίνα, παρά τα κρατήματά της στη σημερινή εξέλιξη, δεν δείχνει διατεθειμένη να μείνει αδρανής στην κλιμακούμενη ένταση που προωθούν οι ΗΠΑ. Έτσι, και η όποια θέση υπέρ της Β. Κορέας, δηλαδή κατά της αυξημένης παρουσίας των ΗΠΑ στην περιοχή της κορεατικής χερσονήσου, είναι μια κίνηση που δεν πρέπει να προκαλεί έκπληξη. Κατά τη διάρκεια της επίσκεψης του υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ Τζ. Κέρι στο Πεκίνο, το επίσημο πρακτορείο ειδήσεων «Νέα Κίνα» -το οποίο αποτελεί κυβερνητικό όργανο- εξαπέλυσε σκληρή επίθεση κατά της Ουάσιγκτον, κατηγορώντας την για τη σημερινή κλιμάκωση. Συγκεκριμένα αναφέρει: «Ενώ κατηγορεί την Πιονγκγιάνγκ για ριψοκίνδυνη προκλητικότητα και μη ανεκτή ασέβεια των διεθνών συμφωνιών, η ίδια η Ουάσινγκτον ρίχνει λάδι στη φωτιά [ ] Οι ΗΠΑ συνεχίζουν να στέλνουν περισσότερα και πιο προηγμένα μαχητικά, βομβαρδιστικά και πολεμικά πλοία εξοπλισμένα με συστήματα πυραυλικής άμυνας στην Ανατολική Ασία και πραγματοποιούν μεγάλης κλίμακας στρατιωτικές ασκήσεις με τους ασιάτες συμμάχους τους σε μια δραματική επίδειξη ισχύος. Αυτό συνιστά κλιμάκωση και όχι προσπάθεια αποτροπής της σύγκρουσης και δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό». Είναι φανερό ότι η Κίνα δεν είναι εύκολο να δεχτεί και να ανεχτεί τους Αμερικανούς τόσο κοντά «στην αυλή της» και γι αυτό δεν διστάζει να παίρνει καθαρά το μέρος της Πιονγκγιάνγκ σε κάθε διαμάχη με τις ΗΠΑ. Από την άλλη και πρακτικά αυτό σημαίνει πως στέλνει και ένα μήνυμα: ότι αν υπάρξει «θερμή» κλιμάκωση δεν θα πρέπει να υπάρχει καμία αμφιβολία ότι θα σταθεί στο πλευρό της Βόρειας Κορέας. Κάτι τέτοιο ωστόσο θα αποτελούσε μια εξέλιξη η οποία όχι απλώς θα διαμόρφωνε, στην καλύτερη περίπτωση, μια αδιέξοδη κατάσταση αλλά μια κατάσταση «χωρίς επιστροφή»! Οι αμοιβαίες αυτοσυγκρατήσεις έχουν κατά συνέπεια αυτή την ισχυρή βάση ερμηνείας προς το παρόν. Δεν ξέρουμε αν και σε ποιο βαθμό το πυρηνικό πρόγραμμα της Β. Κορέας είναι σημαντικό ή μπορεί να γίνει τέτοιο στο άμεσο μέλλον. Ξέρουμε πως αυτό ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του 1960, με τη βοήθεια της τότε Σοβιετικής Ένωσης, με την κατασκευή ενός ερευνητικού πυρηνικού αντιδραστήρα. Αργότερα και στη συνέχεια τη σκυτάλη πήραν οι Κινέζοι. Εκείνο που έχει σημασία είναι πως αυτό αποτελεί σήμερα το κεντρικό επιχείρημα των αμερικάνων ιμπεριαλιστών για να ενισχύσουν την παρουσία τους στη νοτιοανατολική Ασία και όχι μόνο. Το άπλωμα των αμερικανικών πυραύλων νέας τεχνολογίας, σε μια τεράστια περιοχή, που αγκαλιάζει σχεδόν όλο τον Ειρηνικό Ωκεανό, βρίσκεται σε εξέλιξη. Από τις δυτικές ακτές των ΗΠΑ μέχρι τα νερά της Κίνας ενισχύονται και δημιουργούνται νέες πυραυλικές βάσεις. Γενικότερος στόχος η διαμόρφωση μιας κατάστασης με τη δημιουργία όρων τέτοιων που να συνιστούν αποφασιστικά στοιχεία υπεροχής απέναντι στον βασικό τους ανταγωνιστή στην περιοχή που είναι η Κίνα. Μια στόχευση με την οποία οι αμερικάνοι ιμπεριαλιστές γενικότερα επιδιώκουν την ενίσχυσή τους σε τέτοιο βαθμό που να τους δίνει τη δυνατότητα επιθετικών πρωτοβουλιών και σε άλλες περιοχές. Χ.Β Αθέατος Κόσμος Το επίσημο όνομά του είναι Στάδιο του δημοσιογράφου Μάριο Φίλιο, επειδή αυτός πρωτοστάτησε για την ανέγερσή του. Σε όλο τον κόσμο όμως είναι γνωστό ως Στάδιο Μαρακανά, το όνομα της γειτονιάς στην οποία βρίσκεται, στη βόρεια πλευρά του Ρίο ντε Τζανέιρο. Μαρακανά ονομαζόταν από παλιά ένα ποτάμι που διασχίζει την περιοχή, λέξη που στα Γκουαρανί σημαίνει πράσινο Ρίο ντε Τζανέιρο-Βραζιλία Η μάχη του Μαρακανά ΕΙΤΕ δύο βίντεο από την άγρια επέμβαση της αστυνομίας στη γειτονιά Μαρακανά ενάντια στους Ίντιος και player_embedded&v=mt7snkfw6bg καθώς και μια σειρά σκίτσων του Λατούφ πουλί, ένα είδος παπαγάλου. Το Μαρακανά, που άρχισε να κτίζεται στα 1948, υποδέχτηκε το πρώτο μεταπολεμικό Παγκόσμιο Κύπελλο ποδοσφαίρου του 1950 και τον ιστορικό τελικό που βύθισε μια ολόκληρη χώρα στο πένθος. Τότε η Βραζιλία έχασε με 2-1 από την Ουρουγουάη και στο Μαρακανά κυριάρχησε η απόλυτη σιωπή, παρά το γεγονός πως στις κερκίδες του υπήρχαν γύρω στις διακόσιες χιλιάδες θεατές. Ήταν η στιγμή που ο Γκίτζια έστελνε την μπάλα στα δίχτυα του Μπαρμπόζα, αναγκάζοντας όλη τη Βραζιλία να κλάψει. Το Μαρακανάζο, από τότε είναι συνώνυμο της ήττας του φαβορί και της ανέλπιστης επικράτησης του αουτσάιντερ, μέσα στο ναό του βραζιλιάνικου ποδοσφαίρου. Το μεγαλύτερο σε χωρητικότητα στάδιο στον πλανήτη επί πολλά χρόνια έχασε τα πρωτεία όχι γιατί κτίστηκε κάποιο μεγαλύτερο από αυτό αλλά επειδή μειώθηκαν στο μισό περίπου οι αρχικές θέσεις, για λόγους ασφαλείας. Ενόψει του Μουντιάλ του 2014 και των θερινών Ολυμπιακών Αγώνων του 2016, διοργανώσεις στις οποίες η βραζιλιάνικη άρχουσα ελίτ έχει επενδύσει πολλά, το Μαρακανά δεν μπορούσε να μείνει στο περιθώριο. Σε αυτό θα διεξαχθεί ο τελικός και η τελετή έναρξης. Με δαπανηρά σχέδια ανακαίνισης και προϋπολογισμούς που συνεχώς αναθεωρούνται προς τα πάνω, το στάδιο μετατράπηκε σε εργοτάξιο με τουλάχιστον δυο χιλιάδες εργάτες να δουλεύουν καθημερινά για να προλάβουν τις προθεσμίες. Στόχος να ξαναφτιαχτούν οι θέσεις, να μπει σύγχρονο στέγαστρο, να εκσυγχρονιστούν οι υποδομές και να διαμορφωθεί ο περίγυρος με χώρους για υποστηρικτικές δραστηριότητες. Ταυτόχρονα ανακοινώθηκε η κυβερνητική απόφαση να ιδιωτικοποιηθεί, αφού φυσικά τελειώσει η δαπανηρή ανακαίνισή του. Περισσότερα από 600 εκατομμύρια δολάρια στοίχισε μέχρι τώρα και ακόμη δεν είναι έτοιμο. Το Μαρακανά ανήκει στην τοπική κυβέρνηση του Ρίο και για τα επόμενα χρόνια θα είναι μια πηγή μεγάλων κερδών για εκείνον που θα αναλάβει την εκμετάλλευσή του. Το σχέδιο ιδιωτικοποίησης προβλέπει πως η παραχώρηση θα γίνει για τουλάχιστον 35 χρόνια στο νέο ιδιοκτήτη, ο οποίος θα δίνει ετήσιο αντίτιμο 2,25 εκατομμύρια δολάρια και θα επενδύσει 300 εκατομμύρια για έργα στον περιβάλλοντα χώρο. Μια μελέτη για τη βιωσιμότητα του σταδίου που έγινε πριν από τη διαδικασία υποβολής προσφορών προέβλεψε ότι ο νικητής θα έχει καθαρά κέρδη τουλάχιστον 715 εκατομμύρια δολάρια σε αυτά τα 35 χρόνια. Για τους Βραζιλιάνους το Μαρακανά είναι ιερός τόπος μέσα στον οποίο ονειρεύονται πως θα ξεπλύνουν την ντροπή του Αρκετοί από αυτούς αντέδρασαν από την πρώτη στιγμή στα σχέδια ιδιωτικοποίησης. Ειδικά τον τελευταίο καιρό και ενόσω οι υπερβάσεις της δαπάνης ανακατασκευής δημιουργούν οσμή σκανδάλων και σπατάλης, οι κινητοποιήσεις γύρω από το στάδιο γίνονται όλο και πιο μαζικές και μαχητικές. «Το Μαρακανά είναι δικό μας» φωνάζουν και ζητούν από τον κυβερνήτη του Ρίο, Σέρτζιο Γκαμπράλ, φανατικό υπέρμαχο της ιδιωτικοποίησης, να παραιτηθεί. Αλλά δεν είναι μόνο οι αντίπαλοι της εκποίησης που έχουν μπλεχτεί στη μάχη του Μαρακανά. Πολύ κοντά στο στάδιο για πολλές δεκαετίες συμβίωνε ειρηνικά ένα κέντρο του πολιτισμού των αυτοχθόνων Βραζιλιάνων, ένα μουσείο των Ίντιος που είχε εξελιχτεί σε κέντρο συνάντησης και φιλοξενίας. Το ιθαγενικό αυτό κέντρο που οργανώθηκε από τις αρχές της δεκαετίας του 1950 (σχεδόν παράλληλα με το κτίσιμο του Μαρακανά) και στεγάζεται σε μια παλιά έπαυλη 150 χρόνων έγινε στόχος του σχεδίου ανάπλασης. Αποφασίστηκε η κατεδάφισή του προξενώντας την οργή των κοινοτήτων των Ίντιος που το διαχειρίζονται και το είχαν καταλάβει από το Τα ξημερώματα της 22 του Μάρτη ισχυρές δυνάμεις της στρατιωτικής αστυνομίας και υπάλληλοι της τοπικής κυβέρνησης εισέβαλαν στο κτίριο και με τη βία πέταξαν έξω τους πενήντα ιθαγενείς από είκοσι διαφορετικές φυλές που το υπεράσπιζαν. Γύρω από την έπαυλη έγιναν συγκρούσεις και χρησιμοποιήθηκαν πλαστικές σφαίρες, αντλίες νερού και σπρέι πιπεριού. Η κυβέρνηση της Βραζιλίας, όπως και σε άλλες περιοχές του Ρίο, με πρόσχημα τους αγώνες έχει ανοίξει έναν κανονικό πόλεμο με αυτούς που θεωρεί πως εμποδίζουν την επιτυχή διεξαγωγή τους. ηλαδή τους φτωχούς, τους φαβελάνους, τους ιθαγενείς, τις συμμορίες των απόκληρων νέων. ηλαδή με το μεγάλο κομμάτι της βραζιλιάνικης κοινωνίας που δεν έχει γευτεί τίποτε από τα αποτελέσματα της οικονομικής ανάπτυξης. Τον «Αθέατο Κόσμο» γράφει ο ημήτρης Παυλίδης

17 18 Προλεταριακή Σημαία ΔΙΕΘΝΗ Σάββατο 20 Απρίλη 2013 Συρία Τα ιμπεριαλιστικά αδιέξοδα δεν εγκυμονούν ελπίδες αλλά κινδύνους! Του ΤΑΣΟΥ ΣΑΠΟΥΝΑ Στη συριακή επικράτεια έχει διαφανεί σε όλες του τις διαστάσεις το αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει η ιμπεριαλιστική αντιπαράθεση αλλά και η εσωτερική της αντανάκλαση. Αδιέξοδο που εκφράζεται πρώτα και κύρια στο στρατιωτικό πεδίο, με τους συσχετισμούς δύναμης. Διότι, παρά τις διαφοροποιήσεις του τελευταίου χρόνου, η πλάστιγγα δεν έχει γύρει προς κάποια πλευρά. Ο κυβερνητικός στρατός διαθέτει πολύ περισσότερα αποθέματα συνοχής και δύναμης από αυτά που θεωρούσαν οι δυτικοί υπέρμαχοι της επέμβασης. Ενώ ο «Ελεύθερος Συριακός Στρατός» έχει πολύ περισσότερα προβλήματα συντονισμού και ελέγχου των πολυποίκιλων ομάδων που δρουν είτε στο εσωτερικό του είτε παράλληλα με αυτόν. Ενδεικτικά είναι από αυτή την άποψη τα προβλήματα που προκαλεί στο προφίλ που πασχίζει να διαμορφώσει ο «Ελεύθερος Συριακός Στρατός» η δράση του «Μετώπου αλ Νούσρα». Το οποίο επιδίδεται σε τυφλές βομβιστικές επιθέσεις σε κατοικημένες περιοχές με αλαουιτικούς και χριστιανικούς πληθυσμούς. Ενώ την πρώτη μέρα της συνόδου του G-8, προς ενίσχυση των επιχειρημάτων της Ρωσίας αλλά και της Γερμανίας και θορυβώντας τις ΗΠΑ, ο ηγέτης του μετώπου ανακοίνωσε ότι ενώνει τις δυνάμεις του με την «Αλ Κάιντα» του Ιράκ, δημιουργώντας από κοινού το «Ισλαμικό Κράτος στο Ιράκ και το Λεβάντε». Αυτό το αδιέξοδο τροφοδοτεί εντάσεις αλλά και διαφοροποιήσεις και προβληματισμούς στο πολιτικό πεδίο. Ξεκινώντας από τους δυτικούς ιμπεριαλιστές, η Αγγλία στα τέλη του Μάρτη χορηγούσε 11 εκατομμύρια για «μη θανατηφόρο» οπλισμό στους αντικαθεστωτικούς μιας και η ΕΕ δεν μπορούσε, λόγω των αντιρρήσεων της Γερμανίας, να πάρει απόφαση. Οι ΗΠΑ χορήγησαν και αυτές 60 εκατομμύρια δολάρια, επιμένοντας στην μη αναβάθμιση (επίσημα τουλάχιστον) της στρατιωτικής βοήθειας προς τους αντικαθεστωτικούς. Η Γαλλία, ενώ είχε ανακοινώσει αποστολή όπλων, τελικά την ανέβαλε για όταν «θα είναι σίγουρη πού θα πάνε τα όπλα». Οι ΗΠΑ έχουν εκφράσει ανοιχτά την ανησυχία τους για τη δράση του «Μετώπου αλ Η αμφιθυμία των δυτικών ιμπεριαλιστών όσον αφορά το είδος και την ποιότητα της στήριξης των αντικαθεστωτικών της Συρίας αντανακλά τα προβλήματα που έχουν στον έλεγχο της «Εθνικής Συριακής Συμμαχίας» Νούσρα» το οποίο έχει κατατάξει στις τρομοκρατικές οργανώσεις (προς δυσαρέσκεια της Σαουδικής Αραβίας). Είναι φανερό πως αυτή η αμφιθυμία των δυτικών ιμπεριαλιστών όσον αφορά το είδος και την ποιότητα της στήριξης των αντικαθεστωτικών της Συρίας αντανακλά τα προβλήματα που έχουν στον έλεγχο της «Εθνικής Συριακής Συμμαχίας» και ευρύτερα των αντικαθεστωτικών. Κάτι που φυσικά συνδέεται με την «επόμενη μέρα» στην μετά Άσαντ εποχή, που αμερικάνοι, άγγλοι και γάλλοι ιμπεριαλιστές ευελπιστούν να προωθήσουν στη Συρία. Ίσως αυτή η διαπάλη των δυτικών ιμπεριαλιστών αποτελεί το πιο σημαντικό στοιχείο αυτή της μεταβατικής φάσης που διέρχεται το συριακό ζήτημα. Μια διαπάλη που μπλέκεται με τον ανταγωνισμό των χωρών της περιοχής για τη διατήρηση ή την κατάχτηση θέσης και ρόλου στις εξελίξεις. Ας δούμε. Στα τέλη Μάρτη και στην τελευταία σύνοδο του Αραβικού Συνδέσμου και μετά από πρόσκλησή του, ο πρόεδρος της «Εθνικής Συριακής Συμμαχίας» Μουάζ αλ Χατίμπ κατέλαβε την έδρα της Συρίας που είχε μείνει κενή από τον περασμένο Οκτώβρη. Κι αυτό ως αντίποινα στην άρνηση της κυβέρνησης Άσαντ να συμμορφωθεί με το σχέδιο «ειρήνευσης» του τότε απεσταλμένου του ΟΗΕ και του Αραβικού Συνδέσμου Κόφι Ανάν. (Να θυμίσουμε πως ούτε οι ένοπλες ομάδες των αντικαθεστωτικών είχαν συμμορφωθεί, αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα για τους Δυτικούς και τους υποτακτικούς τους στον Αραβικό Σύνδεσμο). Εδώ τελειώνουν τα καλά νέα για τους αντικαθεστωτικούς, όπως εύστοχα παρατήρησε αρθρογράφος ελληνικής εφημερίδας. Γιατί τόσο πριν όσο στη διάρκεια αλλά και μετά τη σύνοδο οι αντιθέσεις δύσκολα κρυβόντουσαν. Κατ αρχάς, λίγες μέρες πριν από τη σύνοδο είχαμε την παραίτηση (που ανακλήθηκε) του Χατίμπ με αφορμή την ανάδειξη, μετά από ισχυρές πιέσεις της Τουρκίας και του Κατάρ, ενός άγνωστου πληροφορικάριου Συροαμερικανού και φυσικά κατοίκου ΗΠΑ, ονόματι Γασάν Χίτο, στη θέση του πρωθυπουργού της «Συμμαχίας». Ο Χίτο εξέφρασε από την αρχή τη σκληρή γραμμή, την εφ όλης της ύλης σύγκρουση με το καθεστώς Άσαντ. Σε αντιπαράθεση με την εκφρασμένη δημόσια θέση του Χατίμπ, αλλά και άλλων μελών της «Συμμαχίας», για τη δυνατότητα να βρεθεί ένας συμβιβασμός με το καθεστώς Άσαντ, που θα δημιουργήσει τις προ ποθέσεις, μέσω μιας μεταβατικής περιόδου, για μια άλλη πολιτική κατάσταση στη Συρία. Μια τέτοια λύση, που όπως έχει γραφτεί συζητούσε ή και προωθούσε η Ρωσία (που είχε έρθει και σε επαφή με την ηγεσία της «Συμμαχίας»), είναι φανερό ότι τραβούσε το χαλί κάτω από τα πόδια δυνάμεων που έχουν επιλέξει την ένταση. Και έδινε ανάσες στην πολιτική της Ρωσίας που εδώ και καιρό δεν «εμμένει δογματικά» στην παραμονή του Άσαντ στην εξουσία αλλά αναζητεί και άλλες «λύσεις» που θα της δίνουν τη δυνατότητα να μείνει στις εξελίξεις και στη Συρία. Ο ίδιος ο Αραβικός Σύνδεσμος είναι επίσης πολλαπλά χωρισμένος. Το Κατάρ κρατάει την πιο επιθετική στάση μαζί και με την Τουρκία (η οποία βέβαια προσπαθεί να διατηρήσει κάποιες ισορροπίες) έναντι του συριακού ζητήματος. Δεν είναι τυχαίο πως από το Κατάρ έχει σταλεί το 70% των όπλων στους σύρους αντικαθεστωτικούς. Από την άλλη μεριά, η φανερά δυσαρεστημένη από την ενίσχυση της επιρροής του Κατάρ στους αντικαθεστωτικούς Σαουδική Αραβία, πριν πέσει η αυλαία της συνόδου του Αραβικού Συνδέσμου, ανακοινώνει πως στέλνει βαρύ οπλισμό στον «Ελεύθερο Συριακό Στρατό». Με σκοπό την κατάληψη του αεροδρομίου Να ράμπ (δίπλα στο Χαλέπι), Παρά την επιφανειακή ύφεση, κάθε μέρα που περνάει ο συριακός λαός και η χώρα του βυθίζονται όλο και περισσότερο σε μια καταστροφική δίνη που θα τους σημαδέψει για πολλά χρόνια. Και με τις δυνάμεις που παλεύουν για μια άλλη πορεία της ιστορικής εξέλιξης να απουσιάζουν. από το οποίο ο συριακός κυβερνητικός στρατός εφοδιάζεται όπλα από τη Ρωσία και το Ιράν, και με σκοπό την εδραίωση της κυριαρχίας των αντικαθεστωτικών στη Βόρεια Συρία. Σαουδική Αραβία, Ιορδανία και Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα κρατούν γενικότερα μια λιγότερο επιθετική στάση αν και πιέζονται (π.χ. η Σαουδική Αραβία) ώστε να μη μείνουν πίσω από τις εξελίξεις, ενώ η καθόλου αμελητέα- Αίγυπτος εξακολουθεί να μην αναμειγνύεται. Σε όλα αυτά πρέπει να συνυπολογίσουμε την επαναπροσέγγιση Τουρκίας-Ισραήλ made in USA, που εξ αντικειμένου δίνει επιπλέον δυνατότητες για επιθετικούς σχεδιασμούς στους Αμερικάνους. Ευρύτερα θα μπορούσαμε να συμπεράνουμε λοιπόν πως οι Δυτικοί με προεξάρχοντες τους αμερικάνους ιμπεριαλιστές ήδη οικοδομούν τους όρους για την ανατροπή αυτής της «ισορροπίας του τρόμου», κατεύθυνση που πριμοδοτούν η καθεμιά και για δικούς της λόγους περιφερειακές δυνάμεις όπως η Τουρκία και οι αντιδραστικές μοναρχίες του Κόλπου. Μ άλλα λόγια, παρά την επιφανειακή ύφεση, κάθε μέρα που περνάει ο συριακός λαός και η χώρα του βυθίζονται όλο και περισσότερο σε μια καταστροφική δίνη που θα τους σημαδέψει για πολλά χρόνια. Και με τις δυνάμεις που παλεύουν για μια άλλη πορεία της ιστορικής εξέλιξης να απουσιάζουν.

18 Σάββατο 20 Απρίλη 2013 ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ Προλεταριακή Σημαία 19 Τo 10%... Τι δείχνει το επιβληθέν τραπεζικό διαζύγιο ΟΙΚΟΝΟΚΟΣΜΟΣ Ο Πολ Τόμσεν δεν μασούσε τα λόγια του στο συνέδριο του Economist: «Δεν θέλουμε το κράτος να διαχειρίζεται τις τράπεζες ούτε θέλουμε η κυβέρνηση να κατευθύνει τη χρηματοδότηση». Αυτά είπε εξηγώντας την επιμονή ολόκληρης της τρόικας στο να ματαιωθεί η συγχώνευση της Εθνικής με τη Eurobank. Στο πραγματικά πολύ σύνθετο αυτό πρόβλημα, όπου αν δεν βρεθεί το 10% της Αύξησης Μετοχικού Κεφαλαίου (ΑΜΚ) ματοδότησης πολλών οικονομικών δραστηριοτήτων στη χώρα περνούσε -και ακόμα περνάειμέσα από τα κανάλια της Εθνικής Τράπεζας. Αυτή τη ραχοκοκαλιά θέλει να σπάσει η τρόικα (μάλιστα οι Ευρωπαίοι και οι εκπρόσωποι της ΕΚΤ σ αυτήν εμφανίζονται ως οι πιο σκληροί), υποβιβάζοντας την αστική τάξη στον μοναδικό τομέα που δεν είχε μέχρι τώρα δεχτεί τις συνέπειες του συνολικότερου υποβιβασμού των τριετών μνημονίων. κόσμου. Η Alpha Bank καλείται να βρει 457,5 εκατομμύρια ευρώ (τόσο αντιστοιχεί στο 10% των κεφαλαιακών της αναγκών), ποσό που μάλλον θα καλύψει με νέους επενδυτές, χωρίς να χρειαστεί να εκδώσει μετατρέψιμα δικαιώματα παλιών της μετοχών σε ομόλογα. Τα πράγματα για την Εθνική (αλλά και για τη Eurobank καθώς ο Λάτσης από την όχι και τόσο μακρινή Γενεύη εκφράζει έντονα την πικρία του) δεν είναι τόσο εύκολα. Το 10% για την ΔΝΤ των BRICS; Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα και Νότια Αφρική, στο πλαίσιο συνάντησης των 5 χωρών που πραγματοποιήθηκε στο έδαφος της τελευταίας (στο Ντέρμπαν της Νότιας Αφρικής), αποφάσισαν να δημιουργήσουν μια δική τους αναπτυξιακή τράπεζα. Το ταμείο αυτό, ύψους 100 δισ. δολαρίων, θα χρησιμοποιείται για την αντιμετώπιση των κρίσεων. Η δημιουργία του ταμείου αποτελούσε αντικείμενο και της προηγούμενης συνάντησης των πρώτων τεσσάρων χωρών, πριν η Νότια Αφρική «μυηθεί» στο κλαμπ. Η είσοδός της γίνεται λοιπόν με πανηγυρικό τρόπο ως οικοδεσπότης. Ο ίδιος ο υπουργός δημοσίων σχέσεων της Νότιας Αφρικής τόνισε εξάλλου πως «πρέπει να αλλάξουμε τον τρόπο που λειτουργούν οι δημόσιοι χρηματοπιστωτικοί οργανισμοί». Επανειλημμένα οι χώρες αυτές, που καλούνται και «αναπτυσσόμενες» ή «αναδυόμενες», επιδίωξαν μια αναβάθμιση του ρόλου τους στην Παγκόσμια Τράπεζα, στο ΝΤ και στους παγκόσμιους χρηματοοικονομικούς οργανισμούς. Το περισσότερο που πέτυχαν ήταν να χρησιμοποιηθούν ως μοχλός πίεσης από τους Αμερικάνους προς τους Ευρωπαίους και ειδικά τους Γερμανούς ιδιαιτέρως την περίοδο που άρχισε να συζητείται το ελληνικό PSI. από ιδιώτες οι τράπεζες προσωρινά κρατικοποιούνται από το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας για να πωληθούν στη συνέχεια (από αυτό) σε ιδιώτες(!) ενώ αν αντλούνταν από ιδιώτες το 10% των κεφαλαίων της νέας ενοποιημένης τράπεζας θα διατηρούνταν ο κρατικός έλεγχος (!), η τρόικα επέλεξε να σπρώξει τα πράγματα στην πρώτη λύση. Επίσημη δικαιολόγηση πως ένας τέτοιος μεγάλος τραπεζιτικός πυλώνας (όπως αυτός που θα διαμορφωνόταν μετά τη συγχώνευση) δύσκολα θα μπορούσε να βρει τόσα πολλά κεφάλαια ιδιωτικής συμμετοχής και το νέο σχήμα θα οδηγείτο στην πλήρη κρατικοποίησή του. Η ουσιαστική όμως και βαθύτερη επιδίωξη είναι αυτή που διατυπώθηκε από τον Π. Τόμσεν. Γιατί, ακόμα και αν το νέο σχήμα έβρισκε τα απαραίτητα για την ανακεφαλαιοποίηση κεφάλαια, πάλι η τρόικα θα είχε πρόβλημα. Είναι γνωστό πως η Εθνική Τράπεζα από ιδρύσεως του ελληνικού κράτους, αν και πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου, από την άποψη της σύνθεσης του διοικητικού της συμβουλίου εκπροσωπεί τα συμφέροντα του δημοσίου και της εκάστοτε κυβέρνησης. Η διαπλοκή των ιδιωτικών και κρατικών συμφερόντων της μεγαλοαστικής τάξης και η κατεύθυνση της χρη- Αφαιρείται συνεπώς από τη μεγαλοαστική τάξη ένα βασικό εργαλείο οικονομικοπολιτικής παρέμβασης μέσα στην ίδια της τη χώρα και το μόνο που της προτείνεται είναι τα νέα εργαλεία χρηματοοικονομικής παρέμβασης (όπως ΕΣΠΑ, Τζέσικα κ.λπ.) που πρόβαλε και επαίνεσε ο γερμανός επιτετραμμένος Ράιχενμπαχ στη δεύτερη μέρα του ίδιου συνεδρίου, σε ρόλο «καλού ασφαλίτη». Αυτή είναι η ουσία του πράγματος αλλά και η βασική του διάσταση. Βέβαια υπάρχουν πάντα και τα συγκεκριμένα βήματα που θα δούμε πιο κάτω. Καταρχάς να επισημανθούν οι αντιπαραθέσεις που ξέσπασαν ανάμεσα στο αστικό μπλοκ (Στουρνάρας και πρώην διοικητής της Εθνικής) αλλά και η ομόθυμη καταδίκη του διαζυγίου και της τρόικας από το σύνολο των πιο ένθερμων δημοσιογραφικών υποστηρικτών της. Δείγμα πως το πράγμα «πονάει». Από την άλλη να επισημανθεί το μεγάλο σαφάρι προσέλκυσης κεφαλαίων στο οποίο έχουν αποδυθεί τόσο οι διοικήσεις των δύο τραπεζών όσο και της ενοποιημένης πια- Εμπορικής και Alpha Bank. Στο προκλητικό όπως χαρακτηρίστηκε από τον ίδιο τον Κωστόπουλο της Alpha- προσκλητήριο παρευρέθηκε το σύνολο του αστικού επιχειρηματικού πρώτη αντιστοιχεί σε 756,5 εκατομμύρια ευρώ και για τη δεύτερη σε 586 εκατομμύρια ευρώ. Τόσο η Alpha όσο και η Eurobank έχουν καλέσει τους εργαζομένους σε «εθελοντική» συμμετοχή με κατάθεση δύο η τριών μισθών και μέσω των συνταξιοδοτικών τους ταμείων! Αν δεν βρεθούν τα αναγκαία κεφάλαια οι δύο τράπεζες (Εθνική και Eurobank) περνάνε στον έλεγχο του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας που τις ανακεφαλαιοποιεί αναγκαστικά αλλά μπορεί να πουλήσει μέχρι και το 25% της τράπεζας σε ιδιώτες προκειμένου να αναπληρώσει τα κεφάλαια που παρείχε. Οι όροι της ιδιωτικής συμμετοχής σε αυτή την περίπτωση είναι ελκυστικοί: για κάθε αγορά μιας μετοχής παρέχονται δωρεάνάλλες 9 από τίτλους που θα εκδώσει το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας για τα επόμενα πέντε χρόνια. Θα ανακεφαλαιοποιηθεί η Εθνική από μόνη της ή με το στανιό (μέσω του ΤΧΣ); Οικονομικοί αναλυτές και στην πρώτη πολύ περισσότερο- αλλά και στη δεύτερη περίπτωση συναρτούν το εγχείρημα από τη συνολική πορεία της ελληνικής οικονομίας και το τι μηνύματα θα στείλει στις διεθνείς αγορές. Τώρα μάλιστα Δ.Μ. Όταν το στέλεχος της Goldman Sacks Τζιμ Ο Νιλ - «νονός» του υπαινικτικού ακρώνυμου BRIC- ασχολούνταν για πρώτη φορά το 2001 με τις χώρες αυτές δεν συμμετείχε τότε η Ν.Α., όπως είπαμε- «έβλεπε» το μέλλον, αφού τότε είχε δηλώσει πως η δημιουργία από τους BRIC μιας δικής τους τράπεζας «θα είναι κάτι σημαντικό, τουλάχιστον θα συμβολίζει πως μπορούν να επιτύχουν κάτι ως πολιτική ενότητα και πως πολλά άλλα θα ακολουθήσουν στο μέλλον». Η κυβέρνηση της Βραζιλίας, που δείχνει να επείγεται περισσότερο απ όλους το 2014 να υπάρχει μια τέτοια τράπεζα, επικαλείται τα στοιχεία των διεθνών οικονομικών οργανισμών που δείχνουν ότι ανάμεσα στις πέντε χώρες διεξάγονται εμπορικές συναλλαγές ύψους 282 δισ. δολαρίων, πραγματική ιλιγγιώδης αύξηση από το 2007 που έφταναν μόνο τα 27 δισ. δολάρια, και πως το ύψος των μεταξύ τους συναλλαγών θα φτάσει τα 500 δισ. δολάρια το Οι μεταξύ τους άμεσες επενδύσεις αντιπροσωπεύουν το 20% των παγκόσμιων άμεσων επενδύσεων. Αλλά και για τη Ν.Α. που αντιπροσωπεύει το 2,5% του συνολικού ΑΕΠ των BRICS, η φετινή σύνοδος αποτελεί ευκαιρία για να υπογραμμιστεί η θέση της ως επενδυτική πύλη στην Αφρική. Βέβαια το τελευταίο διάστημα αυξάνονται τα περιστατικά κολοσσιαίων οικονομικών συμφωνιών που είναι δύσκολο να διακρίνεις την οικονομική από τη συμβολική-γεωπολιτική σημασία τους, όπως και τα πραγματικά τους όρια. Το 2012 μια θηριώδης συμφωνία συναλλαγματικής ανταλλαγής δολαρίων σε ευρώ έκλεισε ανάμεσα στην ΕΚΤ και την FED (την κεντρική τράπεζα των ΗΠΑ), την ίδια στιγμή που η Κίνα και η Ιαπωνία έκλειναν μια συμφωνία αποκλειστικής συναλλαγματικής ζώνης χωρίς δολάριο, που όμως δεν ολοκληρώθηκε στο πολιτικόστρατηγικό επίπεδο (αντίθετα, στο πεδίο αυτό εκδηλώνεται μεγάλη ένταση μεταξύ τους). Ένα χρόνο μετά μάθαμε για τις νέες συζητήσεις που ξεκίνησαν αυτή τη φορά από τη Γερμανία προς τις ΗΠΑ- για μια μεγάλη ευρωατλαντική αγορά και ενώ την ίδια περίοδο ανακοινωνόταν μια σχεδόν πολεμικού χαρακτήρα συμφωνία ενεργειακής κάλυψης αποθεμάτων ανάμεσα στην Κίνα και τη Ρωσία. Τώρα προστίθεται στο οικονομικογεωπολιτικό ταμπλό και η αναπτυξιακή τράπεζα των BRICS

19 20 Προλεταριακή Σημαία ΔΙΕΘΝΗ Σάββατο 20 Απρίλη 2013 Μάργκαρετ Θάτσερ Ο καπιταλισμός αποχαιρέτησε ένα ιστορικό του στέλεχος Οθάνατος της Μάργκαρετ Θάτσερ στις 8 Απρίλη έδωσε την ευκαιρία σε όλα τα παλιά και νέα στελέχη του συστήματος σε όλον τον κόσμο να καθαγιάσουν και να τιμήσουν την πολιτική της βαρβαρότητας που υπηρετούν, μέσα από διθυραμβικές δηλώσεις και εκδηλώσεις για ένα πολιτικό στέλεχος που πράγματι έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωσή της. Το όνομά της έγινε συνώνυμο του μονεταρισμού και του νεοφιλελευθερισμού. Μαζί με τον...κολλητό της το Ρήγκαν χαρακτήρισαν με την πολιτική τους τα τελευταία χρόνια του ψυχρού πολέμου, δίνοντας και τον τόνο για το σύνολο του συστήματος και στα χρόνια μετά από αυτόν. Με το κομμουνιστικό κίνημα διεθνώς να έχει πάρει την κατηφόρα, με ΕΣΣΔ και Κίνα πλέον σε άλλη τροχιά, το σύστημα αισθανόταν ικανό, πια, να περάσει στην αντεπίθεση ενάντια στους λαούς όλου του κόσμου. Εχοντας ήδη δεχτεί τους πρώτους σοβαρούς κλονισμούς μετά τον πόλεμο, με τις πετρελα κές κρίσεις της δεκαετίας του '70, είχε την ανάγκη όχι μόνο να μεταφέρει τις Η Σιδηρά Κυρία Σε μια ομιλία της το Γενάρη του 1976 επιτίθεται στους Σοβιετικούς κατηγορώντας τους ότι επιδιώκουν την παγκόσμια κυριαρχία αδιαφορώντας για την κοινή γνώμη και βάζοντας τα όπλα πριν το ψωμί, ενώ η Αγγλία βάζει τα πάντα πριν από τα όπλα. συνέπειες της κρίσης στους λαούς, αλλά και να τους πάρει την ιστορική ρεβάνς κλείνοντας την...παρένθεση του σοσιαλισμού. Η διαδικασία αυτή κορυφώθηκε, βέβαια, στα τέλη της δεκαετίας του '90, όμως η Θάτσερ ήταν από τα πρώτα στελέχη στην Ευρώπη που υπερασπίστηκαν τόσο έντονα την ανταγωνιστικότητα, την επιχειρηματικότητα και τις ιδιωτικοποιήσεις και στάθηκαν εναντίον του κοινωνικού κράτους και του κε νσιανισμού. Ετσι, πιστή στον καπιταλισμό και τη γενέτειρά του, αντιμετώπισε με την ίδια αποφασιστικότητα, επιθετικότητα και κυνισμό την εργατική τάξη και το λαό της χώρας της, όπως και την ΕΣΣΔ και το ανατολικό μπλοκ. Η παραίτησή της το 1990 ήταν το κλείσιμο ενός κύκλου. Η Θάτσερ δεν ήταν κατάλληλη για τις νέες συνθήκες που διαμορφώνονταν στον κόσμο. Παρά τις αντιρρήσεις της η Γερμανία επανενωνόταν και η τότε ΕΟΚ έκανε τα βήματα προς την ΕΕ. Ο μεγάλος αντίπαλος (η ΕΣΣΔ) είχε ηττηθεί και η Δύση προχωρούσε πια ανενόχλητη σε ένα δρόμο που (Βέβαια, έξι χρόνια μετά τα αγγλικά όπλα μπήκαν μπροστά απ' όλα στα Φώλκλαντ!). Απαντώντας, η εφημερίδα Κόκκινο Αστέρι του υπουργείου Αμυνας της ΕΣΣ την αποκάλεσε Σιδηρά Κυρία, έναν χαρακτηρισμό που και η ίδια ευχαρίστως υιοθέτησε. και η Θάτσερ είχε χαράξει. Δίχασε και με το θάνατό της έγραψαν οι εφημερίδες. Πράγματι, οι εκπρόσωποι του συστήματος την έκλαψαν, ενώ ο λαός και οι άνεργοι εργάτες την γιουχάισαν. Και η ταξική πάλη συνεχίζει να διχάζει την κοινωνία σε εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενους... Ισως θα πρέπει να διδαχτούν οι δεύτεροι από την επίμονη αποφασιστικότητα των πρώτων... Χρονολόγιο 1925: Γεννιέται στο Λινκολνσάιρ της ανατολικής Αγγλίας. 1950: Κατεβαίνει για πρώτη φορά στις εκλογές υπό τον Τσώρτσιλ. 1959: Εκλέγεται για πρώτη φορά βουλευτής : Υπουργός Παιδείας και Επιστημών στην κυβέρνηση του Εντουανρντ Χιθ. Αποφασίζει να σταματήσει τη δωρεάν παροχή γάλακτος στα παιδιά των δημοτικών σχολείων. 1975: Αναλαμβάνει την αρχηγία των Συντηρητικών. 1979: Εκλέγεται η πρώτη (και μόνη) γυναίκα πρωθυπουργός στη Βρετανία. 1990: Εχοντας κερδίσει τρεις συνεχόμενες εκλογές (1979, 1983, 1987) παραιτείται από την πρωθυπουργία, παραμένοντας βουλευτής ως τις εκλογές του 1992, οπότε και αποσύρεται οριστικά από την πολιτική. Η 11χρονη πρωθυπουργική θητεία της ήταν η μεγαλύτερη στον 20ο αιώνα στη Βρετανία. 2013: Πεθαίνει στο Λονδίνο Ο πόλεμος στα Φώλκλαντ Σ τις 2 Απρίλη του 1982 η χούντα της Αργεντινής εισβάλλει στα νησιά Φώλκλαντ του νότιου Ατλαντικού, τα οποία ελέγχονταν από τη Βρετανία. Η απάντηση της κυβέρνησης Θάτσερ ήταν η άμεση στρατιωτική επέμβαση. Ο πόλεμος κράτησε ως τις 14 Ιουνίου, οπότε οι Αργεντινοί παραδόθηκαν. Η Βρετανία είναι η μόνη δυτική ιμπεριαλιστική χώρα, εκτός των ΗΠΑ, που έχει επιχειρήσει μόνη της στρατιωτική επέμβαση. Ο πόλεμος στα Φώλκλαντ υπενθύμισε σε όλον τον κόσμο ότι η παλιά αυτοκρατορία είχε ακόμα πρωταγωνιστικό ρόλο στις διεθνείς εξελίξεις και ότι έχει τη βούληση και τη δυνατότητα (πολιτική και στρατιωτική) να υπερασπίζεται τα συμφέροντά της. Μέσα στο κλίμα του ψυχρού πολέμου, αν και η Δύση υποστήριξε τη Βρετανία, είναι γνωστές οι ανησυχίες των Αμερικάνων μήπως η Αργεντινή στραφεί προς την ΕΣΣΔ, ενώ έχει συζητηθεί πολύ και ο ρόλος των Γάλλων και των Ισραηλινών, που διατήρησαν τους τεχνικούς στρατιωτικούς συμβούλους τους στην Αργεντινή στη διάρκεια του πολέμου. Η Θάτσερ αποδείχτηκε ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση. Κατηγορήθηκε τόσο για αμέλεια στην άμυνα των νησιών, πράγμα που επέτρεψε στην Αργεντινή να εισβάλλει, όσο και για την απόφασή της να βυθιστεί το αργεντίνικο πλοίο Στρατηγός Μπελγκράνο από το πυρηνοκίνητο υποβρύχιο Κόνκερορ, κίνηση που στοίχισε στην Αργεντινή τους μισούς περίπου νεκρούς όλου του πολέμου. Ωστόσο, η αποφασιστική και ανυποχώρητη στάση της έπαιξε σημαντικό ρόλο στην έκβαση του πολέμου και έδωσε σαφές στίγμα των προθέσεων της Βρετανίας και της Δύσης συνολικά. Ακόμα και το γεγονός ότι προχώρησε σε μια πανάκριβη στρατιωτική επιχείρηση ενώ στο εσωτερικό της χώρας προωθούσε τα πιο σκληρά μέτρα λιτότητας είναι χαρακτηριστικό της επιθετικής, σε όλα τα επίπεδα, πολιτικής που κέρδιζε έδαφος και στη Βρετανία αλλά και σε όλη τη Δύση. Μιας πολιτικής που βρήκε έναν χαρισματικό εκφραστή στο πρόσωπο της Θάτσερ. Η απεργία των ανθρακωρύχων Με το επιχείρημα της επιστροφής στην κερδοφορία, η κυβέρνηση Θάτσερ (στη δεύτερη πια θητεία της) ανακοίνωσε κλείσιμο ανθρακωρυχείων και απολύσεις χιλιάδων εργατών. Το συνδικάτο ανακοίνωσε γενική κλαδική απεργία στις 12 Μάρτη του Η απεργία έληξε σχεδόν ένα χρόνο μετά, στις 3 Μάρτη του 1985, με τους ανθρακωρύχους να επιστρέφουν ηττημένοι στις δουλειές τους μετά από έναν ηρωικό αγώνα. Για τη Θάτσερ το μέτωπο των ανθρακωρύχων είχε ιδιαίτερη σημασία. Το συνδικάτο τους ήταν από τα ισχυρότερα της χώρας και, για πολλούς, ήταν υπεύθυνο για την πτώση της συντηρητικής κυβέρνησης Χιθ το 1974, στην προηγούμενη μεγάλη απεργία του κλάδου. Το σημαντικότερο, όμως, ήταν ότι η νεοφιλελεύθερη και μονεταριστική πολιτική της λιτότητας και της ανεργίας έπρεπε να περάσουν πάση θυσία. Η Θάτσερ πάλευε ενάντια στην εργατική τάξη της Αγγλίας, δίνοντας το στίγμα της νέας επιθετικότητας του καπιταλισμού σε όλον τον κόσμο. Οι παλιές κατακτήσεις έπρεπε να σαρωθούν. Οι λαοί και οι εργαζόμενοι έπρεπε να υποταχθούν. εν είναι καθόλου τυχαίες οι αναφορές της την περίοδο εκείνη στην κυριαρχία του νόμου απέναντι στην κυριαρχία του όχλου, ούτε στον εσωτερικό εχθρό που είναι πιο επικίνδυνος από τον εξωτερικό εχθρό που αντιμετωπίστηκε στα Φώλκλαντ δυο χρόνια νωρίτερα. υο νεκροί, εκατοντάδες τραυματίες και πάνω από συλλήψεις ήταν ο απολογισμός της μανιώδους καταστολής του αγώνα από την αστυνομία. Πάνω απ' όλα, όμως, ο απολογισμός μετρούσε εκατοντάδες χιλιάδες εργάτες να αντιλαμβάνονται με βίαιο τρόπο ότι τα πράγματα άλλαζαν δραματικά εναντίον τους. Το πολιτικό χτύπημα στην εργατική τάξη ήταν πολύ σημαντικό και αποτελεί μια από τις σημαντικότερες προσφορές της Θάτσερ στο σύστημα που υπηρέτησε... Μπόμπυ Σαντς Στέλεχος του ΙΡΑ, ξεκίνησε τον αγώνα του μαζί με άλλους 9 συγκρατούμενούς του, την 1η Μάρτη 1981 και πέθανε μετά από 66 ημέρες, στις 5 Μάη. Το αίτημα ήταν η αναγνώριση των κρατούμενων του ΙΡΑ ως πολιτικών κρατούμενων, πράγμα που σήμαινε κάποια επιπλέον προνόμια έναντι των ποινικών (κάτι που ίσχυε ως το 1976 όταν καταργήθηκε από την κυβέρνηση των Εργατικών). Η Θάτσερ δήλωνε κυνικά ότι το έγκλημα είναι έγκλημα, δεν είναι πολιτική πράξη και αρνήθηκε κάθε διαπραγμάτευση (αν και ανεπίσημα έγιναν κάποιες προσπάθειες). Ο θάνατος του Μπόμπυ Σαντς ξεσήκωσε διαμαρτυρίες σε όλον τον κόσμο, όμως η Θάτσερ είχε καταφέρει να περάσει το μήνυμα...

20 Σάββατο 20 Απρίλη 2013 ΠΟΛΗ Προλεταριακή Σημαία 21 Περί της πεζοδρόμησης της Πανεπιστημίου Αστικοί σχεδιασμοί εν μέσω κρίσης Πρόσφατα ανακοινώθηκε η νικήτρια πρόταση του διαγωνισμού Rethink Athens (Ξανασκέψου την Αθήνα) που αφορά την ανάπλαση της οδού Πανεπιστημίου και της ευρύτερης περιοχής στο ιστορικό κέντρο της πόλης, που εκτός από τον οδικό άξονα περιλαμβάνει παρεμβάσεις στην πλατεία Ομονοίας και στο κομμάτι που από εκεί καταλήγει στο Αρχαιολογικό Μουσείο και την πλατεία Αιγύπτου. Κύριο στοιχείο της συγκεκριμένης πρότασης του ολλανδικού αρχιτεκτονικού γραφείου Okra είναι η πεζοδρόμηση της Πανεπιστημίου και εκτεταμένες δεντροφυτεύσεις σε όλη την έκταση που οριοθετούν οι παραπάνω περιοχές παρέμβασης. Το άλλο στοιχείο είναι ότι αυτή αποτελεί μία εύκολα εφαρμόσιμη λύση, μικρού σχετικά κόστους, που μπορεί να υλοποιηθεί άμεσα και εν μέσω κρίσης. Η κυρίαρχη άποψη που ακούστηκε μετά τη βράβευση ισχυρίστηκε ότι πρόκειται για μια πράσινη, βιώσιμη λύση που αναβαθμίζει το καταρρακωμένο κέντρο της πρωτεύουσας, δίνει χώρο στους πεζούς, στα ποδήλατα και στα ΜΜΜ και αλλάζει τον κυκλοφοριακό χάρτη εις όφελος της προσπελασιμότητας. Οι μακέτες της πρότασης αναδεικνύουν μια ειδυλλιακή εικόνα πρωτεύουσας δυτικού τύπου, όπου νέες δραστηριότητες αναδεικνύονται στο φόντο της επικείμενης αλλαγής. Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Κριτικές Η συγκεκριμένη επιλογή προξένησε αμέσως έντονες κριτικές από διάφορες οπτικές που είτε παρέμεναν στο πλαίσιο μιας τεχνικής αρχιτεκτονικής/πολεοδομικής ανάλυσης είτε έθεταν διάφορους κοινωνικούς προβληματισμούς. στο πλαίσιο μιας αριστερής κριτικής. Θα μπορούσα να συμφωνήσω με αρκετά από αυτά τα επιμέρους επιχειρήματα που θέτουν ζητήματα, όπως ότι με την παρέμβαση αυτή επιλέγεται μια περιοχή λιγότερο προβληματική σε σχέση με άλλες περιοχές του ευρύτερου κέντρου ή ότι ενδέχεται μια τέτοια παρέμβαση σε μια πόλη χτυπημένη από την κρίση να οδηγήσει σε περαιτέρω ερημοποίηση του κέντρου, ιδίως κατά τις βραδυνές ώρες. Ή ακόμη ότι προωθείται ο περαιτέρω καλλωπισμός ώστε να κρυφτούν τα γενικότερα και ουσιαστικότερα προβλήματα του κέντρου της Αθήνας, εντείνοντας έτσι τις αντιθέσεις μεταξύ καλών και προβληματικών περιοχών, κατακερματίζοντας το ενιαίο του κέντρου σε ζώνες εξαθλίωσης και ζώνες πολιτισμού, κατανάλωσης και ψυχαγωγίας. Ή τις υπεραξίες που δημιουργεί μια τέτοια ανάπλαση και ποια επιχειρηματικά συμφέροντα καρπώνονται τα οφέλη αυτής. Φυσικά και υπάρχουν αυτές οι πλευρές αλλά, κατά τη γνώμη μου, με τη συγκεκριμένη παρέμβαση εγείρονται και μια σειρά από άλλα θέματα, πολιτικής και ιδεολογικής φύσης, στα οποία και θα προσπαθήσω να εστιάσω παρακάτω. Ζητήματα αστικής σχεδίασης Ένα από τα ζητήματα που αναδεικνύονται πλέον, μετά τις πρόσφατες μεγάλης κλίμακας παρεμβάσεις στον ιστό της πόλης, είναι το αν υπάρχει κάποιο σχέδιο στο σχεδιασμό της πόλης και ποιες οι ιδιαίτερες στοχεύσεις του. Σημαντικό θεωρώ το γεγονός ότι τόσο οι αναπλάσεις που ανακοινώθηκαν στο χώρο του πρώην Ιπποδρόμου στο παραλιακό μέτωπο, για τη δημιουργία της νέας Λυρικής και Εθνικής Βιβλιοθήκης, όσο και αυτή της Πανεπιστημίου αποτελούν πρωτοβουλίες και θα χρηματοδοτηθούν η μεν πρώτη από το ίδρυμα Νιάρχος και η δεύτερη από το ίδρυμα Ωνάση. Δηλαδή, μεγάλης κλίμακας και σημαντικές αστικές παρεμβάσεις -και μάλιστα σε δημόσιο χώροαφήνονται στα χέρια των ευεργετών του έθνους, θυμίζοντας άλλες εποχές, με το κράτος να παραμένει διακριτικά στο φόντο των εξελίξεων. Γεγονός που έχει να κάνει βασικά με το κύριο χαρακτηριστικό που έχουμε επισημάνει για την αστική τάξη της χώρας και την αντανάκλασή του στη διαμόρφωση του αστικού ιστού της Αθήνας, τον βαθύτατα εξαρτησιακό της χαρακτήρα και τη δυνατότητά της να σχεδιάζει και να παρεμβαίνει καθοριστικά και όσο θα ήθελε στην πόλη. Δυνατότητες που περιορίζονται ακόμα παραπάνω μετά τις επιπτώσεις της κρίσης, ώστε το όλα για το κεφάλαιο, με το οποίο χαρακτηρίζαμε την εποχή των ολυμπιακών αγώνων, να αποκτά πλέον νέες διαστάσεις και να τίθεται τελικά το ερώτημα ποιος πραγματικά σχεδιάζει, τι βλέψεις έχει, τι σημαίνει αυτό για το δημόσιο χώρο και την αντίληψη σχετικά με αυτόν, τις συνέπειες στη χρήση του και τις λειτουργίες του σε σχέση με τις λα κές ανάγκες και το πώς και αυτές διεκδικούνται. Θέματα που θα ανοίξουν σίγουρα, αν και όταν έρθουν οι λεγόμενες επενδύσεις, αφού πέρα από τα οικονομικά και τα εργασιακά θα θίξουν και τέτοιου είδους πολιτικά ζητήματα. Και το κίνημα οφείλει να είναι προετοιμασμένο και να έχει ξεκάθαρο ότι η γενικότερη υποβάθμιση της ζωής λα κών στρωμάτων μέσα στις πόλεις δεν αντιμετωπίζεται μέσα από τέτοιες στρατηγικές αστικών παρεμβάσεων που έχουν άλλους στόχους και σκοπούς, αφού ο τρόπος με τον οποίο αντιλαμβάνεται η αστική αντίληψη τα προβλήματα της πόλης είναι ριζικά αντίθετος με τον τρόπο που τον αντιλαμβάνονται και τον βιώνουν οι κάτοικοί της, τα φτωχά στρώματα που έχουν απομείνει να κατοικούν στο κέντρο, οι μετανάστες και ο υπόλοιπος λαός που κινείται στο κέντρο. Και φυσικά, μιας και μιλάμε και για το κέντρο, πώς θα ενταχθούν στο συγκεκριμένο σχέδιο οι άστεγοι αλλά και οι εξαρτημένοι και οι ομάδες του περιθωρίου που συχνάζουν στην περιοχή; Προφανώς με το μοναδικό τρόπο που γνωρίζουν, αυτόν της εκτόπισης. Ζητήματα ιδεολογίας στο χώρο της πόλης Από τη λύση που προκρίθηκε για την Πανεπιστημίου, είναι επίσης φανερό ότι και η ίδια η αστική τάξη δε μπορεί να προασπίσει την ιστορία και την αστικότητα της πόλης, η οποία χάνεται σε μια γενική υπόσχεση πρασίνου και φαίνεται να είναι συμβιβασμένη με αυτό. Πάλι εδώ έχουμε να κάνουμε με το προηγούμενο ζήτημα των χαρακτηριστικών αυτής της αστικής τάξης και πόσο αστική κατάφερε να κάνει την Αθήνα, τους δεσμούς που έχει αναπτύξει με αυτήν. Ένας σημαίνων πολεοδομικά αστικός δρόμος που υπήρχε στα πρώτα σχέδια της πόλης και η ιστορική πλατεία Ομονοίας μετατρέπονται σε αδιάφορους χώρους πρασίνου, που κύριο μέλημά τους είναι η παροχή υπηρεσιών, η κατανάλωση και τα... τραπεζάκια έξω. Και δεν είναι η πρώτη φορά που εκδηλώνεται μια τέτοια δυστοκία σχετικά με την παρέμβαση σε δημόσιους χώρους. Δε θα λέγαμε όμως ότι οι συγκεκριμένες παρεμβάσεις δεν την βρίσκουν σύμφωνη ή της δημιουργούν κάποιο ιδιαίτερο θέμα. Ίσα ίσα, το αντίθετο, τη βολεύουν αρκετά και της προσφέρουν διέξοδο. Μετά τα απανωτά στραπάτσα από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και τη θηλιά της εξάρτησης να σφίγγει, με το πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο να μην απολαμβάνει καμίας υπόληψης από το λαό, το αστικό προσωπικό αναζητεί τρόπους και να επανακτήσει το κύρος του, και η Πανεπιστημίου της Τριλογίας και των κτιρίων των τραπεζών προσφέρεται για τέτοιους συμβολισμούς. Υπάρχει όμως και μια άλλη, σημαντικότερη συνέπεια που φαντασιώνεται η αστική τάξη: την απεμπόληση του κέντρου από κάθε πολιτική αναφορά και εκδήλωση. Όπως αυτές που νοηματοδοτούσαν τα Προπύλαια ως χώρος προσυγκέντρωσης των διαδηλώσεων, η κατάληψη του δρόμου, το σταμάτημα της κυκλοφορίας, το γεγονός της πορείας, η επίδραση αυτής στη ζωή του κέντρου. Μέσω της α- πολιτικής του πρασίνου, ένας ζωτικός κινηματικός χώρος με συγκεκριμένες αναφορές επανανοηματοδοτείται σαν μια πράσινη όαση κατανάλωσης και αναψυχής στο κέντρο της πόλης, προοριζόμενη μάλλον περισσότερο για τους τουρίστες παρά για τους ίδιους του Αθηναίους, όπου είναι ένα θέμα αν θα χρησιμοποιήσουν τελικά τις υποδομές αυτές. Όμως τελικά, το μόνο σίγουρο είναι ότι η πόλη ως δυναμικός οργανισμός και με την παρέμβαση και δράση του κινήματος μπορεί να ανατρέψει τους όποιους σχεδιασμούς και να οικειοποιηθεί τους χώρους της πόλης για τους δικούς του σκοπούς. Π.Γ.