Παρακολουθούμε αυτές τις ημέρες νέες παραστάσεις στο έργο του αποπροσανατολισμού και της εξαπάτησης του λαού εν όψει των εκλογών του Μάη.

Transcript

1 Αγαπητοί σύντροφοι και φίλοι Παρακολουθούμε αυτές τις ημέρες νέες παραστάσεις στο έργο του αποπροσανατολισμού και της εξαπάτησης του λαού εν όψει των εκλογών του Μάη. Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ και ΠΑΣΟΚ όλοι δηλαδή όσοι κυβέρνησαν τη χώρα τα όλα αυτά τα χρόνια, όλοι όσοι κορόιδεψαν, εξαπάτησαν το λαό τάζοντας τους ψεύτικες ελπίδες, όλοι όσοι μαζί ψήφισαν τα μνημόνια, όλοι όσοι πρωταγωνίστησαν στην αντιλαϊκή σκυταλοδρομία στήριξης των συμφερόντων των επιχειρηματικών ομίλων και τσάκισαν τα εργατικά λαϊκά δικαιώματα και τις καταχτήσεις χρόνων του εργατικού-λαϊκού κινήματος. Όλοι αυτοί κονταροχτυπιούνται για το ποιος νοιάζεται περισσότερο τα θύματα της δικιάς τους πολιτικής, ποιανού οι ασπιρίνες, ποιανού το να σε κάψω Γιάννη να σε αλείψω λάδι είναι καλύτερο. Τα προεκλογικά μέτρα που εξήγγειλε η κυβέρνηση την περασμένη Τρίτη επί της ουσίας αποτελούν το άλλοθι για να συνεχίσει την αντιλαϊκή αντεργατική πολιτική, για να αφήσει απείραχτο όλο το μνημονιακό πλαίσιο, για να βαθύνουν οι αναδιαρθρώσεις. Γι αυτό άλλωστε πίσω από το καπνό των δήθεν φιλολαϊκών μέτρων της κυβέρνησης βρίσκεται η ουσία δηλαδή τα μέτρα στήριξης των επιχειρηματικών ομίλων, στήριξης του κεφαλαίου αυτά δηλαδή που ονομάζουν «αναπτυξιακά μέτρα» Ο λαός πρέπει να χει στο νου του ότι δεν χρωστάει τίποτα σε κανέναν και αυτά τα ελάχιστα μέτρα πολλά από τα οποία είναι ακάλυπτες επιταγές για το μέλλον και εφόσον πιαστούν τα ματωμένα πλεονάσματα, εφόσον τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων δουλεύουν ρολόι και αυτά λοιπόν τα μέτρα δεν θα παίρνονταν αν δεν υπήρχε ένα εργατικό-λαϊκό κίνημα να διεκδικεί, να παλεύει, να αγωνίζεται να συγκρούεται με την στρατηγική του κεφαλαίου, κίνημα στο οποίο πρωτοστατούν οι κομμουνιστές, τα μέλη και τα στελέχη του ΚΚΕ. Από εκεί και πέρα δεν μπορεί για μια χούφτα μέτρα που βρίσκονται πολύ πίσω από την ανάκτηση απωλειών και την διεκδίκηση των σύγχρονων αναγκών να δοθεί συγχωροχάρτι ούτε στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ούτε βέβαια την ΝΔ που τώρα θυμήθηκε και αυτή τον πόνο και την αδικία της φτωχολογίας και διαγωνίζεται με το ΣΥΡΙΖΑ για το ποιος τους πονάει περισσότερο. Η ουσία είναι πως αυτά τα μέτρα δεν παίρνονται στην κατεύθυνση της ανάσχεσης της αντιλαϊκής πολιτικής, της αποκατάστασης δικαιωμάτων και πολύ περισσότερο του ανοίγματος δρόμου για τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες. Τα μέτρα αυτά παίρνονται ως συμπληρωματικά της αντιλαϊκής αντεργατικής επίθεσης. Παίρνονται στην κατεύθυνση της εκπαίδευσης του λαού στο να ζει με χαμηλές απαιτήσεις, χωρίς δικαιώματα, να περιμένει να ζει με τα λίγα ψίχουλα που πέφτουν από το τραπέζι των μεγάλων κερδών των επιχειρηματικών ομίλων. Μεγάλα κέρδη που βέβαια δημιουργούνται από το ξεζούμισμα των λαϊκών στρωμάτων και με τη φοροληστεία αλλά πολύ περισσότερο με την ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων, με το μεγάλο του μέρους του πλούτου που καρπώνονται οι επιχειρηματικοί όμιλοι, πλούτος που παράγεται από τη μεγάλη εργατική πλειοψηφία. Γι αυτό άλλωστε στη συζήτηση δεν μπαίνουν οι αντιλαϊκές αντεργατικές δεσμεύσεις στο κεφάλαιο και την ΕΕ που εξάλλου θα υλοποιήσει κάθε επόμενη κυβέρνηση είτε με ΣΥΡΙΖΑ είτε με ΝΔ. Το «σενάριο» τους εξάλλου λέει στο λαό ότι πρέπει να υπομείνει θυσίες χωρίς τέλος, να σφίξει κι άλλο το ζωνάρι, να θεωρήσει περασμένα - ξεχασμένα όλα όσα έχασε, μήπως κάπου και κάποτε, όταν τα «δημοσιονομικά μεγέθη» το επιτρέψουν, «ελεήσουν» οι αστικές κυβερνήσεις να του πετάξουν κανένα ψίχουλο από το φαγοπότι της καπιταλιστικής κερδοφορίας που στήνουν την ίδια ώρα με τα απανωτά νομοσχέδια με φοροαπαλλαγές, προνόμια, ιδιωτικοποιήσεις και ενίσχυση όλου του αντεργατικού οπλοστασίου. Οι «δυο γάιδαροι» μαλώνουν στον «αχυρώνα» της φορολεηλασίας και των περικοπών, «διασταυρώνοντας» τάχα τα ξίφη τους για το από ποιά τσέπη θα κλέψουν το λαό για να βρεθούν τα «υπερπλεονάσματα» για τη στήριξη του κεφαλαίου. Αλήθεια αμα τους νοιάζει η ανακούφιση του λαού, η αποκατάσταση αδικιών γιατί απέρριψαν ομόφωνα και

2 επανειλημμένα τις προτάσεις του ΚΚΕ για στήριξη των εργατικών-λαϊκών στρωμάτων, για διαγραφή χρεών, προστασία της πρώτης κατοικίας, για κατάργηση φόρων κλπ; Πολύ απλά γιατί οι προτάσεις του ΚΚΕ βρίσκονται στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση, στην κατεύθυνση της σύγκρουσης με το μνημονιακό πλαίσιο, της ανάκτησης απωλειών, της ικανοποίησης των λαϊκών αναγκών. Αγαπητοί σύντροφοι και φίλοι Ο διαγωνισμός υποκρισίας που στήνουν πάει χέρι χέρι και με το διαγωνισμό αποπροσανατολιστικών καβγάδων. Οι απαράδεκτες δηλώσεις Πολάκη, οι οσμές σκανδάλων στην υπόθεση Novartis και Πετσίτη, το Κότερο στο οποίο λιάζοταν ο πρωθυπουργός το περασμένο καλοκαίρι οι λασπομαχίες για το ποιός είναι ο λιγότερο βρώμικος και ποιός έχει περισσότερους υποψήφιους των «ελίτ» και των επιχειρηματικών ομίλων στα ψηφοδέλτια του.. Όλα αυτά θα αξιοποιηθούν για να σηκωθούν μεγάλες δήθεν διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα σε ΣΥΡΙΖΑ- ΝΔ. Όπως και να χει, βεβαίως, το δίλημμα για το λαό δεν είναι σε ποιανού επιχειρηματία τα κότερα πίνουν τις σαμπάνιες τους και καπνίζουν τα πούρα τους τα στελέχη των αστικών κομμάτων, του ΣΥΡΙΖΑ, της ΝΔ ή του ΚΙΝΑΛ. Η ουσία είναι ότι ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ συνταξιδεύουν στο ίδιο «κότερο», αυτό του κεφαλαίου, των επιχειρηματικών ομίλων, της αντιδραστικής ΕΕ, της πολιτικής που συνθλίβει τα δικαιώματα και τις ανάγκες της μεγάλης λαϊκής πλειοψηφίας για τα κέρδη των λίγων. Μαζί, στο ίδιο «κότερο» ήταν όταν π.χ. ψήφιζαν την εθελοντική και μάλιστα μειωμένη φορολογία για τους εφοπλιστές, οι οποίοι τέτοια υποχρέωση έχουν πια στην κυβέρνηση, που δίνουν στον πρωθυπουργό και ένα από τα σκάφη τους για να αναπαυτεί. Μαζί ψήφισαν όλες τις φοροαπαλλαγές για το μεγάλο κεφάλαιο, τις επιδοτήσεις στις μπίζνες των μονοπωλίων. Στο ίδιο «κότερο» ήταν όταν ψήφιζαν μαζί το τρίτο μνημόνιο, όταν ο ένας ψήφιζε κι ο άλλος εφάρμοζε τους μνημονιακούς νόμους, π.χ. για τον κατώτατο μισθό. Κι επειδή είναι στο ίδιο «κότερο», με «καραβοκύρη» τη μεγαλοεργοδοσία, μαζί επιτίθενται ακόμα και στο δικαίωμα της απεργίας στους τόπους δουλειάς, ενώ και οι δυο κουνάνε το δάχτυλο στους εργαζόμενους, όταν αυτοί διεκδικούν ανάκτηση των απωλειών που είχαν τα τελευταία χρόνια. Μαζί είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΔ, και στο «πειρατικό» που κουρσεύει τα εργατικά - λαϊκά νοικοκυριά, που στραγγίζει το εισόδημα των εργαζομένων για να πιάνονται τα ματωμένα πλεονάσματα, που βγάζει στο σφυρί τη λαϊκή περιουσία με πλειστηριασμούς και κατασχέσεις, για να στηριχθούν οι τράπεζες και οι επενδύσεις των επιχειρηματικών ομίλων. Συνεπιβάτες είναι στο σχεδιασμό της Ελλάδας - «προτιμώμενου εταίρου» των ΗΠΑ, ώστε να προωθούνται τα δολοφονικά τους σχέδια, επεκτείνοντας τις βάσεις, παρέχοντας «γην και ύδωρ» σε μια περιοχή που μυρίζει μπαρούτι για τους λαούς. Οι τσακωμοί λοιπόν ανάμεσα στους «σκαφάτους» του κεφαλαίου δεν μπορούν να κρύψουν τη στρατηγική τους σύμπλευση. Το ποιος «πείθει» περισσότερο το κεφάλαιο, για να του εμπιστευτεί τη συνέχιση μιας πολιτικής που τσακίζει τα εργατικά δικαιώματα, για να εξασφαλίσει την κερδοφορία του, είναι αδιάφορο για τα λαϊκά συμφέροντα. Γι αυτό οι εργαζόμενοι, ο λαός δεν πρέπει να τσιμπήσουν σε αυτό το στημένο διπολικό παιχνίδι. Ο λαός, που έχει δει ξανά και ξανά την άθλια αυτή παράσταση, όσο και το γνωστό αντιλαϊκό της φινάλε, μπορεί και να βγάλει συμπεράσματα και να κάψει όλα τα αντιλαϊκά σενάρια.

3 Αντί για το ρόλο του θεατή των αντιλαϊκών μέτρων χωρίς τέλος, ρόλο που του επιφυλάσσουν όλα μαζί τα αστικά κόμματα, μπορεί να γίνει ο ίδιος πρωταγωνιστής των εξελίξεων, πρωταγωνιστής του αγώνα για τις σύγχρονες ανάγκες του, ενισχύοντας αποφασιστικά το ΚΚΕ παντού και στις επερχόμενες εκλογικές αναμετρήσεις. Σύντροφοι και φίλοι Ποιο είναι το πραγματικό δίλημμα για το λαό μπροστά στις εκλογές του Μάη; Με τι κριτήριο θα πρέπει να πάνε οι εργαζόμενοι. Είναι καθαρό ότι για τα κόμματα της αστικής τάξης του κεφαλαίου, της ΕΕ το ζητούμενο σε όλες τις εκλογικές μάχες του Μάη είναι το πως θα ανανεωθεί η λαϊκή εμπιστοσύνη στους στρατηγικούς στόχους τους. Πως δηλαδή θα ανανεωθεί η λαϊκή εμπιστοσύνη στα διάφορα αναπτυξιακά σχέδια για το κεφάλαιο, πως θα στηριχθεί ο στόχος της γεωστρατηγικής αναβάθμισης. Γι αυτό θέλουν συσχετισμούς στην ΕΕ που να ενισχύουν την λαϊκή εμπιστοσύνη στην ιμπεριαλιστική συμμαχία, σταθερές αστικές κυβερνήσεις που όμως θα μπορούν να ξεγελάνε το λαό, περιφερειακές δημοτικές αρχές που θα εξειδικεύουν αυτούς τους σχεδιασμούς. Σε αυτή την κατεύθυνση, σε αυτό το πλαίσιο δουλεύουν τα άλλα κόμματα τα δικά τους διλήμματα, διλήμματα ξένα και ψεύτικα όμως για το λαό και τους εργαζόμενους. Κάθε δίλημμα που θέτουν στο λαό είναι και μια ακόμα παγίδα για τον εγκλωβισμό του. Μόνο έτσι μπορεί να χαρακτηριστεί η προπαγάνδα του ΣΥΡΙΖΑ, της ΝΔ και του ΚΙΝΑΛ ενόψει των εκλογών, που σαν με μια φωνή προσπαθούν να κρατήσουν υποταγμένη τη σκέψη των εργαζομένων στις χρεοκοπημένες λογικές του «μικρότερου κακού». Λέει ο ΣΥΡΙΖΑ«Αυτό που κρίνεται είναι αν θα δοθεί "προοδευτική απάντηση" ή αν θα "παλινορθωθεί" η δεξιά και το "παλιό πολιτικό σύστημα"», ο οποίος μέχρι πριν από λίγους μήνες συνεργαζόταν με ένα ακροδεξιό μόρφωμα, ενώ έχει εντάξει στην κυβέρνηση και τα ψηφοδέλτιά του ένα σωρό πρώην στελέχη της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, εκφράζοντας ό,τι πιο «παλιό» και σάπιο έχει βγάλει αυτό το πολιτικό σύστημα. Λένε τα παπαγαλάκια της κυβέρνησης «Κρίνεται το αν θα προχωρήσουν τα "θετικά μέτρα", για τις "ανάγκες των πολλών" ή αν θα επιστρέψει η λιτότητα, η πολιτική για τους λίγους», αυτά τα λένε, λίγες μέρες μετά την υπερψήφιση μαζί με τη ΝΔ, στη Βουλή, των νέων φοροαπαλλαγών για τα επιχειρηματικά κέρδη, της «εθελοντικής φορολογίας» στους εφοπλιστές και μάλιστα μειωμένης, των μποναμάδων εκατομμυρίων ευρώ στους φαρμακοβιομήχανους. Λένε οι ΣΥΡΙΖαιοι υποψήφιοι ευρωβουλευτές «Κρίνεται το αν θα σώσουμε την Ευρώπη, αν θα φράξουμε το δρόμο στην άνοδο της ακροδεξιάς και του φασισμού», με κάποιους από αυτούς όμως να ψαρεύουν ψηφαλάκια ακόμα και από το ακροδεξιό ακροατήριο, κάνοντας κοινές εμφανίσεις και ανταλλάσσοντας φιλοφρονήσεις με δηλωμένους φασίστες, όπως ο μητροπολίτης Αμβρόσιος. Τη «διάσωση» της ΕΕ από τους κινδύνους που την απειλούν προπαγανδίζει και η ΝΔ, στήνοντας τα δικά της δόκανα για να εγκλωβίσει απογοητευμένο λαϊκό κόσμο. «Το δίλημμα είναι λαϊκισμός ή συγκροτημένος πολιτικός λόγος, ευκαιρίες για τους πολλούς ή ρουσφέτια για λίγους», λένε μεταξύ άλλων τα στελέχη της, σε μια προσπάθεια να συντηρήσουν τις κάλπικες διαχωριστικές γραμμές με τον ΣΥΡΙΖΑ, μην μπορώντας ακόμα και στις διατυπώσεις να διαχωριστούν. Επισημαίνοντας ταυτόχρονα ότι η ψήφος στις 26 Μάη θα μετρήσει στο «φύγε εσύ έλα εσύ» της εναλλαγής κυβερνήσεων αλλά της συνέχειας στην πολιτική υπέρ των επιχειρηματικών ομίλων.

4 Λέει το ΚΙΝΑΛ «δώστε μου δύναμη να είμαι τρίτο κόμμα προκειμένου να παίξω ρυθμιστικό ρόλο στην επόμενη κυβέρνηση». Είναι αλήθεια δίλημμα για το λαό το αν το συρρικνωμένο πια ΠΑΣΟΚ των αντιλαϊκών επιτευγμάτων και αμαρτιών θα αναδειχθεί ή όχι σε ρυθμιστικό παράγοντα μιας επόμενης αντιλαϊκής κυβέρνησης; «Διλήμματα» όπως τα παραπάνω, επιλεγμένα από τα κόμματα που τα τελευταία χρόνια και μαζί και χώρια έχουν υλοποιήσει μια βάρβαρη πολιτική, καταρρέουν μπροστά στην ίδια τους τη στάση ειδικά στα κομβικά για το κεφάλαιο ζητήματα. Αυτό που κρίνεται για το λαό στις ερχόμενες εκλογικές αναμετρήσεις δεν είναι το ποιο κόμμα θα πάρει το «πρόκριμα» της κυβέρνησης της «επόμενης μέρας», για να πάρει και τη σκυτάλη της αντιλαϊκής επίθεσης από τη σημερινή, αλλά το πώς θα μπουν περισσότερα εμπόδια στην πολιτική που θα εφαρμόσει η οποιαδήποτε κυβέρνηση. Πώς θα ανοίξει ένας δρόμος για να βγει ο ίδιος ο λαός στο προσκήνιο. Το ότι ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ αντιμετωπίζουν τις ευρωεκλογές ως «πρόκριμα», δείχνει ότι πρέπει να είναι γενικευμένα πολιτικά τα κριτήρια με τα οποία θα σταθεί ο λαός μπροστά σε όλες τις κάλπες και με την ψήφο να απαντήσει στο εξής ερώτημα: Θα συνεχίσει να στηρίζει το δρόμο που μας έφερε έως εδώ, που είτε με κρίση είτε με ανάπτυξη έχει ως στόχο τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων, γι' αυτό πάει μαζί με τη φτώχεια, την ένταση της εκμετάλλευσης, την ανεργία, τα δυσβάσταχτα βάρη και χρέη για το λαό, την ανασφάλεια για το αύριο, την υποτίμηση των σύγχρονων εργατικών - λαϊκών αναγκών τόσο στην Ελλάδα όσο και σ' όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ; `Η θα στηρίξει την κατεύθυνση της αντεπίθεσης ενάντια στην ΕΕ των μονοπωλίων και στην πολιτική της, στο κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις του, τον αγώνα για έναν άλλο δρόμο, με το λαό στην εξουσία, έξω από την ΕΕ και τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, ιδιοκτήτη του πλούτου που παράγει, βάζοντας στο επίκεντρο τις σύγχρονες εργατικές - λαϊκές ανάγκες; Οι εργαζόμενοι μπορούν να αναλογιστούν σήμερα, με βάση και την πείρα τους. Έζησαν την κρίση, την περίοδο των θυσιών, της αντεργατικής αντιλαϊκής επίθεσης, των μνημονίων, των βάρβαρων μέτρων. Πλήρωσαν οι ίδιοι την κρίση που δεν δημιούργησαν. Έκαναν υπομονή. Ανέθεσαν τις ελπίδες τους σε μια πολιτική δύναμη που υποσχέθηκε ότι και τα συμφέροντα του κεφαλαίου και τα συμφέροντα των εργαζομένων μπορεί να ικανοποιήσει και διαψεύστηκαν. Αποδείχθηκαν αυτές οι ελπίδες ψεύτικες και αποπροσανατολιστικές... Τώρα ζουν την πολυπόθητη ανάκαμψη που όμως δεν βγάζει το λαό στο ξέφωτο. Συνεχίζει να απαιτεί θυσίες διαρκείας, να απαιτεί τους εργαζόμενους, και ιδιαίτερα τους νεότερους ηλικιακά να ζουν με μειωμένες απαιτήσεις και δικαιώματα, πολύ πίσω από τις σύγχρονες δυνατότητες και τις σύγχρονες ανάγκες τους. Και την επόμενη περίοδο για το λαό θα είναι εδώ όλα εκείνα τα προβλήματα που τους βασανίζουν, θα είναι σε ισχύ όλα τα αντεργατικά μέτρα των τριών μνημονίων και των εκατοντάδων εφαρμοστικών νόμων των ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ - ΠΑΣΟΚ. Θα είναι εδώ η ανεργία, η «ευέλικτη» δουλειά με μισθούς - χαρτζιλίκι, οι πετσοκομμένες συντάξεις. Θα είναι εδώ τα χάλια του δημόσιου συστήματος Υγείας, οι μεγάλες ελλείψεις στα νοσοκομεία, η ανύπαρκτη πρόληψη, οι ελλείψεις στην Πρόνοια. Την «επόμενη μέρα», είτε πάρει το «πρόκριμα» η ΝΔ είτε ο ΣΥΡΙΖΑ, η λαϊκή οικογένεια θα συνεχίζει να βάζει βαθιά το χέρι στην τσέπη για τη μόρφωση των παιδιών της, ως αποτέλεσμα των αναδιαρθρώσεων που η μια κυβέρνηση συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε η προηγούμενη. Υπάρχει σημαντική πείρα: Και αυτή η κυβερνητική εναλλαγή, όπως οι προηγούμενες, όποτε και αν αυτή συμβεί, δεν θα αλλάξει το κύριο. Στην εξουσία, και μετά τις εκλογές, θα βρίσκονται οι μεγάλοι μονοπωλιακοί όμιλοι, οι καπιταλιστές. Όσο βρίσκονται αυτοί στην εξουσία, ο λαός θα συνεχίσει αντικειμενικά να βρίσκεται σε θέση «αντιπολίτευσης». Η κυβέρνηση που θα προκύψει θα είναι όργανο αυτής της εξουσίας, όποια και αν είναι η σύνθεσή της. Όλα αυτά δεν θα αλλάξουν, όπως δεν άλλαξαν και το 2015 με την απάτη της «πρώτη φορά αριστεράς», όποια

5 και αν είναι η κυβερνητική σύνθεση. Υπάρχει πείρα που λέει ένα πράγμα ότι για το λαό διέξοδος μέσα στο σημερινό σύστημα, μέσα στη σημερινή πολιτική και οικονομική κυριαρχία δεν υπάρχει. Γι' αυτό ο λαός πρέπει μπροστά στις κάλπες να αναλογιστεί όχι πώς θα δυναμώσει αυτές τις δυνάμεις, αλλά πώς θα ενισχύσει το «αντίπαλο δέος». Πώς θα δυναμώσει δηλαδή η λαϊκή αντιπολίτευσή του πρώτα και κύρια απέναντι στον πραγματικό αντίπαλο που κατεβαίνει στις εκλογές δια αντιπροσώπων, τα αστικά κόμματα, τους συνδυασμούς που στηρίζουν τα συμφέροντα του σε δήμους και περιφέρειες δηλαδή την εργοδοσία, στο κεφάλαιο, στους τόπους δουλειάς, στο πεδίο εφαρμογής όλων των αντιλαϊκών μέτρων που αποφασίζουν οι κυβερνήσεις και η ΕΕ. Λαϊκή Αντιπολίτευση σημαίνει να μετρήσει νέα βήματα η προσπάθεια ανασύνταξης του εργατικού κινήματος, να δυναμώσει η προσπάθεια συμμαχίας εργαζομένων, αγροτών, επαγγελματιών η κοινή πάλη όλων όσοι σήμερα πλήττονται από την πολιτική των κυβερνήσεων και της ΕΕ. Λαϊκή Αντιπολίτευση σημαίνει και ο λαός να έχει το μάτι του ανοιχτό σε όσα σχεδιάζονται και προωθούνται από ευρωενωσιακά και κυβερνητικά επιτελεία, τα Δημοτικά και Περιφερειακά Συμβούλια, την κινητοποίηση των εργαζομένων ενάντια στις αρνητικές εξελίξεις, κάτι που μόνο το ΚΚΕ κάνει. Σημαίνει να δοθεί βήμα παντού στις εργατικές - λαϊκές διεκδικήσεις, να ακούγεται η φωνή των συμφερόντων των εργαζομένων, του λαού, παντού. Αντιπολίτευση σημαίνει να δυναμώσει η πάλη ενάντια στις βάσεις του θανάτου, των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ, στην Ελλάδα, να πάψει η χώρα μας να είναι «προτιμώμενος εταίρος» για τους βρώμικους σχεδιασμούς τους στην περιοχή. Αντιπολίτευση σημαίνει να δυναμώσουν η διεθνιστική αλληλεγγύη, ο κοινός αγώνας με όλους τους λαούς της περιοχής ενάντια στην καπιταλιστική βαρβαρότητα. Η λαϊκή αντιπολίτευση, λοιπόν, δεν είναι «μάχη χαρακωμάτων», αλλά συγκέντρωση δυνάμεων, για να περάσει το εργατικό κίνημα στην αντεπίθεση. Για να ανοίξει ο δρόμος για την πραγματική φιλολαϊκή προοπτική, για να έρθει ο λαός στην εξουσία, για να δοκιμαστεί η πρόταση διακυβέρνησης και εξουσίας για την οποία παλεύει το ΚΚΕ. Με αυτό το κριτήριο θα πρέπει ο λαός να δυναμώσει το ΚΚΕ σε όλες τις κάλπες του Μάη. Έχουν εξάλλου πείρα από τη στάση του ΚΚΕ σε όλα τα πεδία όλα αυτά τα χρόνια, πρώτα απ όλα τη στάση των κομμουνιστών στο εργατικό-λαϊκό κίνημα, στην οργάνωση των αγώνων, στην αντίσταση, στην οργάνωση της αντεπίθεσης, στην ασυμβίβαστη αγωνιστική στάση αλλά και τη στάση τους στην Ευρωβουλή, την Βουλή, των εκλεγμένων περιφερειακών και δημοτικών συμβούλων αλλά και των 5 κομμουνιστών δημάρχων σε Πάτρα, Ικαρία, Καισαριανή, και στο γειτονικό Χαϊδάρι και Πετρούπολη. Που απέδειξαν στη πράξη τι σημαίνει αγωνιστική δημοτική αρχή που στέκεται στο πλευρό του λαού των αγώνων του και της αγωνίας του και που εναντιώνεται στη κυρίαρχη πολιτική, στα επιχειρηματικά σχέδια, που εξαντλεί κάθε δυνατότητα για τη στήριξη των λαϊκών διεκδικήσεων και συμφερόντων. Έχει λοιπόν σημασία η ψήφος στη μια κάλπη να μην ακυρώνει την επιλογή στην άλλη. Να σηματοδοτεί την ενιαία στάση αντίθεσης στο κριτήριο που θέτει το κεφάλαιο, οι επιχειρηματικοί όμιλοι ενίσχυσης της ικανότητας εκπόνησης, υλοποίησης και εξειδίκευσης της αντιλαϊκής πολιτικής από την ΕΕ, τις κυβερνήσεις, την Περιφέρεια ως τους δήμους. Άρα χρειάζεται το μήνυμα ενίσχυσης του ΚΚΕ ενιαία να εκφραστεί σε όλη την κλίμακα να είναι απάντηση στο σχήμα η ΕΕ αποφασίζει, η κυβέρνηση υλοποιεί, οι δήμοι και οι περιφέρειες εξειδικεύουν για λογαριασμό του κεφαλαίου. Η ενίσχυση του ΚΚΕ στις εκλογές είναι ένα μικρό βήμα στην μάχη που δίνουμε για την αλλαγή συσχετισμών υπέρ του λαού και των εργαζομένων, να αφαιρέσουμε δύναμη απ' αυτούς που μέχρι σήμερα μας κυβερνάνε μας εξουσιάζουν για το λογαριασμό των λίγων της κοινωνικής μειοψηφίας που έχει στα χέρια της τον πλούτο που παράγουν οι πολλοί που έχει στα χέρια της την πολιτική εξουσία. Να δώσουμε δύναμη στο πραγματικό

6 αντίπαλο δέος που είναι το εργατικό-λαϊκό κίνημα, η κοινωνική συμμαχία εργαζόμενων αγροτών, επαγγελματιών ενάντια στα μονοπώλια, στο κεφάλαιο, στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους τις κυβερνήσεις του, την ΕΕ, τους πολιτικούς τους εκπροσώπους. Με γενικευμένο πολιτικό κριτήριο πρέπει να σταθούμε στη ενίσχυση του ΚΚΕ. Γιατί και η «δίκαιη ανάπτυξη» του ΣΥΡΙΖΑ, και η «βιώσιμη ανάπτυξη» της ΝΔ στην καρδιά τους έχουν τα συμφέροντα, τα κέρδη του κεφαλαίου, τους στόχους των επιχειρηματικών ομίλων και όχι τα συμφέροντα και τα δικαιώματα του λαού. Γιατί επιλέγουμε να βαδίσουμε σε άλλο δρόμο από αυτόν που μας έφερε ως εδώ. Γιατί το ΚΚΕ έχει σχέδιο για το σήμερα και για το αύριο, φωτίζει με το ανατρεπτικό του πρόγραμμα το δρόμο, ώστε οι εργαζόμενοι να πάρουν την εξουσία και την οικονομία στα χέρια τους, να αξιοποιήσουν τις μεγάλες παραγωγικές δυνατότητες για να καλύψουν τις δικές τους ανάγκες και όχι για τα κέρδη του κεφαλαίου. Αυτό είναι το σύγχρονο και το προοδευτικό και όχι η ζωή με ψίχουλα, ο συμβιβασμός με τη χαμοζωή, με τη δουλειά χωρίς δικαιώματα, με τα ψίχουλα που θα πέφτουν από το τραπέζι της καπιταλιστικής κερδοφορίας, με την άθλια κατάσταση και τα κομμένα δικαιώματα σε Παιδεία, Υγεία - Πρόνοια, τις τεράστιες ελλείψεις, που είναι η άλλη όψη της πολιτικής που στηρίζει το κεφάλαιο με πακέτα, ενισχύσεις, φοροαπαλλαγές. Δύναμη στο ΚΚΕ είναι δύναμη στον αγώνα για να μπουν μπροστά οι δικές μας ανάγκες, οι ανάγκες των εργαζομένων και του λαού που δεν συμβιβάζονται με τα κέρδη των καπιταλιστών. Είναι δύναμη για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, για τη μεγάλη Κοινωνική Συμμαχία εργαζομένων, αγροτών, επαγγελματιών, που θα συγκρουστεί με το κεφάλαιο, τις κυβερνήσεις του, τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις. Γιατί μόνο το ΚΚΕ αποτελεί συνεπή αντίπαλο της ναζιστικής Χρυσής Αυγής, γιατί αντιπαλεύει το σύστημα που θρέφει και χρειάζεται το φασιστικό ρεύμα. Μπαίνει μπροστά για να απομονωθούν η εγκληματική - ναζιστική Χρυσή Αυγή, ο φασισμός και ο ναζισμός, από τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα σε κάθε χώρο δουλειάς και γειτονιά. Γιατί τη μάχη ενάντια στο φασισμό και την ακροδεξιά δεν μπορεί να τη δώσουν τα νόθα και υιοθετημένα της σοσιαλδημοκρατίας, εκείνοι, όπως η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, που κρατάνε τη σημαία της ΕΕ και του κεφαλαίου, των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών που με την πολιτική τους δίνουν αέρα στα πανιά τους, που συγκυβερνούν με ακροδεξιούς, χαριεντίζονται με στελέχη της ναζιστικής Χρυσής Αυγής. Γιατί με την ενίσχυση του ΚΚΕ μπορεί να γκρεμιστεί η ΧΑ από την τρίτη θέση δίνοντας ένα ηχηρό μήνυμα στη φασιστική εγκληματική οργάνωση. Γιατί το ΚΚΕ αγωνίζεται ενάντια στους επικίνδυνους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στα Βαλκάνια και την Ανατολική Μεσόγειο, που απειλούν την ειρήνη και τη σταθερότητα των συνόρων της περιοχής. Γιατί μόνο το ΚΚΕ εναντιώνεται τόσο στη ΝΑΤΟική συμφωνία των Πρεσπών όσο και στις εθνικιστικές φωνές. Μόνο το ΚΚΕ στέκεται απέναντι στους λεγόμενους «εθνικούς» στόχους της αστικής τάξης που σηματοδοτούν βαθύτερη εμπλοκή στα επικίνδυνα σχέδια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ ΕΕ. Η ενίσχυση του ΚΚΕ και στη βουλή όποτε και αν γίνουν οι βουλευτικές εκλογές θα είναι δείκτης ότι περισσότερες εργατικές-λαϊκές δυνάμεις απεγκλωβίζονται από τα διάφορα δίπολα και ψευτοδιλήμματα που καλλιεργούνται από το αστικό πολιτικό σύστημα. Θα είναι μια δύναμη που θα επιστρέφει στο λαό αφού θα κατατεθεί την επόμενη των εκλογών στην εργατική λαϊκή αντιπολίτευση στην κυβέρνηση, στην εξουσία του κεφαλαίου στην υπεράσπιση των εργατικών λαϊκών συμφερόντων, στη στήριξη της δράσης του εργατικού-λαϊκού κινήματος, της αποκάλυψης των επικίνδυνων για το λαό σχεδίων. Θα σηματοδοτήσει βήματα στην αποδυνάμωση των αυταπατών και των ψευδαισθήσεων ότι η λύση για το λαό βρίσκεται μέσα σε κυβερνητικές εναλλαγές και αναμορφώσεις του πολιτικού συστήματος. Θα ενισχύσει την προβολή της πραγματικής για το λαό διεξόδου. Χρειάζεται να δοθεί στο λαό ο τόνος της αισιοδοξίας, δεν είναι όλα μαύρα ο σημερινός συσχετισμός δύναμης δεν

7 είναι αμετάβλητος. Παρ' όλη την μεγάλη προπαγανδιστική εκστρατεία των επιτελείων της ΕΕ, του ΝΑΤΟ, των κυβερνήσεων, των επιχειρηματικών ομίλων, η δυσαρέσκεια για τα αδιέξοδα της ζωής εκατομμυρίων ανθρώπων και στις αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες δεν μπορεί να κρυφτεί. Δεν είναι τυχαίο ότι μια σειρά ερευνών, που τελευταία έχουν βγει στη δημοσιότητα, επιβεβαιώνουν πως αυτό που σήμερα είναι «έτσι», αργά ή γρήγορα μπορεί να είναι «αλλιώς». Για παράδειγμα το γεγονός ότι το 70% των Ελλήνων δεν εμπιστεύεται την ΕΕ και ότι μόνο το 46% βλέπει θετικά την συμμετοχή σε αυτήν. Ή επίσης το γεγονός ότι μειώνεται σημαντικά σε σχέση με πριν η θετική άποψη για την συμμετοχή στο ΝΑΤΟ σε μια σειρά κράτη-μέλη του. Π.χ. στη Γερμανία η θετική άποψη φτάνει το 40% ενώ στη Γαλλία το 39%. Ακόμα το γεγονός ότι στις ίδιες τις ΗΠΑ στην ηγετική δύναμη του καπιταλιστικού κόσμου παγιώνεται ένα σημαντικό ποσοστό νέων ηλικιακά χρονών που βλέπουν αρνητικά ή επιφυλακτικά το καπιταλισμό (55%) και θετικά το σοσιαλισμό (51%) όπως και αν κατανοούν τον τελευταίο. Στοιχεία που βέβαια δεν σηματοδοτούν καμιά ανατροπή στις διαθέσεις αλλά φανερώνουν ότι και όλα δεν είναι μονόδρομος όπως μας παρουσιάζουν. Θεωρούμε ότι σήμερα υπάρχει το υλικό, υπάρχει η βάση να γονιμοποιηθεί δημιουργικά ενός προβληματισμός ενός κόσμου που μπορεί να έκανε διάφορες επιλογές στο παρελθόν πολιτικές να παρασύρθηκε από τις ψεύτικες ελπίδες που είχε δημιουργήσει ο ΣΥΡΙΖΑ, να θεωρούσε ότι μπορεί να υπάρξει κυβερνητική φιλολαϊκή διέξοδο, είχε πιστέψει σε ανερχόμενους δημάρχους και πολιτευτές αλλά που τώρα παρακολουθούν το ΚΚΕ και την πολιτική του, τις θέσεις του, έχουν συναντηθεί μαζί του σε αγώνες, διεκδικήσεις, κινητοποιήσεις. Η στήριξη που έχει καταγραφεί μέχρι σήμερα και δημόσια από ένα κόσμο που με διαφορετικές πολιτικές αναφορές συσπειρώνεται και συμπορεύεται με το ΚΚΕ είναι σημαντική. Έχουμε περιθώρια αυτή η προσπάθεια να διευρυνθεί ακόμα περισσότερο. Υπάρχει αρκετός κόσμος που μας ακούει προβληματίζεται, έχει θετική άποψη για τις θέσεις και την στάση μας, δεν έχει όμως αποφασίσει να κάνει το βήμα. Πρέπει να τον βοηθήσουμε να το πραγματοποιήσει. Να του δώσουμε το χέρι, να του δείξουμε το δρόμο, να δώσει μαζί μας τη μάχη για την ενίσχυση του Κόμματος παντού. Αυτό είναι το βασικό καθήκον μέχρι την τελευταία ώρα το τελευταίο λεπτό της κάλπης. Είμαστε στην τελική ευθεία, δεν πρέπει να χαθεί καθόλου χρόνος, η δουλειά που έχει γίνει είναι σημαντική πρέπει να συνεχιστεί, να ενισχυθεί, να φτάσουμε ακόμα πιο πλατιά, να βάλουμε ακόμα περισσότερες δυνάμεις στη μάχη μέχρι την τελευταία στιγμή, να μην μείνει καμιά δυνατότητα αναξιοποίητη.