Επισκόπηση Θ.Ενότητας - Φιλοσοφικη συμβουλετικη Δημοσιεύθηκε: Παρ Νοέ 21, :32 pm Σας χαιρετω και καλως σας βρισκω. Ειμαι νεο μελος σε αυτο το

Transcript

1 Επισκόπηση Θ.Ενότητας - Φιλοσοφικη συμβουλετικη Δημοσιεύθηκε: Παρ Νοέ 21, :32 pm Σας χαιρετω και καλως σας βρισκω. Ειμαι νεο μελος σε αυτο το forum και πραγματικα αισθανομαι χαρουμενος με την πληθωρα θεματων προς συζητηση και στοχασμο. Ενα τετοιο θεμα θα ηθελα "ανοιξω" και εγω με σκοπο την επικοδομητικη ανταλλαγη αποψεων. Ειμαι ενας νεος ψυχολογος (νεος επαγγελματικα και οχι ηλικιακα) που σκοπευει να ασκησει το επαγγελμα του σε λιγο καιρο. Φυσικα θα πρεπει να ειμαι προσανατολισμενος σε ενα συγκεκριμενο ειδος ψυχοθεραπειας για αυτο και παρακολουθω διαφορα σεμηναρια συμβουλευτικης θεραπειας. Προσφατα ομως, ψαχνοντας στο internet για φιλοσοφικα θεματα (διαβαζω αρκετα φιλοσοφια στον ελευθερο χρονο μου), ειδα ενα προγαμμα φιλοσοφικης συμβουλευτικης και ψυχοφιλοσοφιας. Δεν σας ζητω να με συμβουλεψετε γιατι ειδη εκανα εγγραφη (εχω ξεκινησει ηδη και την πρωτη μου εργασια στα πλαισια των μαθηματων αυτων) και σε ενα χρονο (ταχυρυθμο) ή σε δυο χρονια θα παρω το διπλωμα του φιλοσοφικου συμβουλου αναγνωρισμενο απο τις ευρωπαικες και αμερικανικες φιλοσοφικες συμβουλευτικες εταιριες. Αυτο που θελω να ρωτησω ειναι αν εσεις εχετε

2 ακουσει κατι για αυτο και ποια ειναι η γνωμη σας (δεν κανω φυσικα σφυγμομετρηση, απλα με ενδιαφερει η γνωμη ατομων που εχουν μαθει να μιλανε με επιχειρηματα). xm... Δεν μας λες για αρχή ποιά είναι η διεύθυνση να ρίξουμε μια ματιά? ακούγεται πολύ ενδιαφέρον... Το "Φιλοσοφική Συμβουλευτική" έχει νόημα αν: 1. Είναι επωνυμία τμήματος σχολής αναγνωρισμένης από το κράτος 2. Είναι όρος επαγγέλματος με καθορισμένα δικαιώματα δημοσιευμένα στην εφημερίδα της κυβερνήσεως 3. Είναι τίτλος εξειδίκευσης, ή μεταπτυχιακού ανωτέρας ή και ανωτάτης σχολής. 4. Είναι όνομα εμπορικής επιχείρησης. 5. Είναι τίτλος συγγράμματος. Για να λες λοιπόν Mephisto, ότι είδες ένα πρόγραμμα..."φιλοσοφικής Συμβουλευτικής"...μάλλον δεν εννοείς τα 1,2,3,4,5... Στον αιώνα της μπαρούφας...όλα μπορούν να γίνουν "διδασκαλία". Αφού ψοφάει ο κόσμος να

3 πληρώνει για φροντιστήρια...και επειδή όλα αυτά στηρίζονται στην άγνοια του "μελλοντικού επαγγελματία"...του κάνουν μάθημα, το τι μάθημα θα κάνει αυτός σε άλλους. Είναι δηλαδή ένα αεροπλανάκι εκπαίδευσης. Απόδειξη: Πες μας Mephisto πως σε πέντε μήνες σου δίνει το δικαίωμα ο εκπαιδευτής σου, μετά από εξετάσεις...να ανοίξεις το δικό σου εκπαιδευτήριο με το αζημίωτο (θα έρχεται ως εξεταστής ο εκπαιδευτής σου). Ουσιαστικά η εκπαίδευση στην Ελλάδα καθοδηγείται από δυο υπουργεία. Το ένα είναι το υπουργείο παιδείας και το άλλο το υπουργείο απασχόλησης. Το υπουργείο απασχόλησης δεν έχει σχολές τριτοβάθμιας εκπαίδευσης...αλλά μεταλυκειακής όπως έχει και το υπουργείο παιδείας...το πρώτο έχει τα ΚΕΚ και το δεύτερο τα ΙΕΚ. Υπάρχουν όμως και τα εργαστήρια ελευθέρων σπουδών (ΕΕΣ) που έλαβαν το μεγάλο αγγούρι, νόμος 3696/2008, για υποδομές και εγγυητική επιστολή ευρώ...ευτυχώς τα κέντρα ξένων γλωσσών ως Φροντιστήρια γλιτώνουν! Τι είναι λοιπόν η σχολή που παρέχει "Φιλοσοφική Συμβουλευτική" Mephisto; ΙΕΚ, ΚΕΚ,

4 ΕΕΣ...(φροντιστήρια δεν μπορεί να είναι γιατί λογαριάζονται μόνο αυτά για μαθήματα σχολείου και οι ξένες γλώσσες). Σας ευχαρισρω πολυ για τις απαντησεις σας. Καταρχην η διευθυνση του συγκεκριμενου site ειναι η Τωρα οσον αφορα στα θεματα που εθιξε ο Bugman : πρωτα να σε ευχαριστησω ιδιαιτερα για την απαντηση σου, πραγματικα μιλας με επιχειρηματα και μαλιστα ευστοχα. Θελω ομως να σε διορθωσω σε κατι. Δεν ειπα οτι σε πεντε μηνες παιρνεις πτυχιο, αλλα σε 2 χρονια (εκτος και εαν ειναι ταχυρυθμο, οποτε γινεται 12 μηνες). Επισης τα κριτηρια 1,2,3,4,5 που ανεφερες τα σεβομαι και καλα που υπαρχουν και αυτα αλλα εδω μιλαμε για κατι καινουργιο. Φαντασου οτι συγραμμα ελληνικο ακομη για την φιλοσοφικη συμβουλευτικη δεν υπαρχει. Ειναι ενας καινουργιος τομεας ακομη και για τα δεδομενα της αμερικης και της ευρωπης. Λογικο ειναι λοιπον στην Ελλαδα να μην εχει θεσπιστει ακομη κατι (εδω δεν υπαρχουν αναλογα κριτηρια ουτε για την απλη συμβουλευτικη που εχει αναγνωριστει επισημα σαν μεθοδος ψυχοθεραπειας απο την αμερικανικη εταιρια

5 ψυχολογιας απο τη δεκαετια του '50). Επισης λαβε σοβαρα υποψη σου οτι ενας απο τους εκπαιδευτης της εν λογο σχολης διδασκε στο Παντειο πανεπιστημιο (απο εκει αποφοιτησα και ξερω τι εστι Παντειο). Το γεγονος εξαλου οτι για να εγγραφεις σε αυτο το προγραμμα σπουδων πρεπει ηδη να εχεις πτυχιο ψυχολογιας ή φιλοσοφιας αλλα και το οτι το διπλωμα που παρεχει ειναι αναγνωρισμενο απο την ευρωπαικη και αμερικανικη εταιρια φιλοσοφικης συμβουλευτικης νομιζω οτι του δινει κυρος και αξιοπιστια. Ολα αυτα τα γραφω οχι για να δικαιολογησω την σχολη ή την αποφαση μου να λαβω μερος στο προγραμμα αλλα για να εχετε μια πληρη εικονα και να μπορεσετε να εκτιμησετε σφαιρικοτερα την κατασταση. Και κατι τελευταιο, δεν "ψοφαω" στο να πληρωνω φροντιστηρια, ουτε εχω αγνοια περι των θεματων επαγγελματικης προοπτικης, πολυ δε περισσοτερο τις δεοντολογιας απεναντι σε μελλοντικους συναδελφους μου και ειδικοτερα μελλοντικων πελατων μου. Εντάξει ως σεμινάριο το δέχομαι, αλλά αυτό είναι μια "ειδίκευση" και όχι από μόνος του ένας επαγγελματικός τίτλος! Ας πούμε ότι κάποιος μηχανικός κάνει σεμινάριο για ασφάλεια της εργασίας. Αυτό δεν μεταφράζεται ως ειδικός για την ασφάλεια εργασίας, αλλά όταν του ζητηθεί βιογραφικό θα το αναφέρει ως

6 πρόσθετο προσόν. Το πόσα χρόνια απαιτούνται για ένα σεμινάριο...είναι ένα ζήτημα. Όταν για παράδειγμα απαιτείται δυο χρόνια από τη ζωή κάποιου...τότε δεν μιλάμε για σεμινάριο αλλά για μεταπτυχιακό, το οποίο πρέπει να το παρέχει υποχρεωτικά ένα ίδρυμα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Τα σεμινάρια δεν αναφέρονται με χρόνια σπουδών αλλά με ώρες σπουδών. Είναι δηλαδή ενημερωτικά ως προς ένα θέμα με ύλη λιγότερη από ένα μάθημα εξαμήνου. Δες εδώ: Τί θα πει «φιλοσοφική συμβουλευτική»;! Τί είναι αυτό;! Διπλώματα, χρήματα κτλ. μυρίζομαι... κατά τα άλλα... Συμβουλευτική στην ψυχολογία το καταλαβαίνω αλλά στην φιλοσοφία είναι λίγο πρωτάκουστο και συνάμα ανούσιο. Ποιός είναι αυτός που δίδασκε Πάντειο; Διότι και 'γω Παντειακός είμαι. Ακριβως. Ειναι ειδικευση. Ο επαγγελματικος μου τιτλος ειναι ψυχολογος. Καθε ψυχολογος ομως οφειλει να ειδικευτει σε μια θεραπευτικη μεθοδο (ψυχαναλυτικη, συμπεριφοριστικη, γνωσιακη, συμβουλευτικη κ.λ.π.). Εγω απλα επελεξα την φιλοσοφικη συμβουλευτικη. Φιλε opyrgos φιλοσοφικη συμβουλευτικη ειναι η συμβουλευτικη

7 που ασκουν οι ψυχολογοι, με την διαφορα οτι δεν χρησιμοποιει μονο τις ψυχολογικες θεωριες για την επιλυση ενος προβληματος αλλα και την σοφια των στοχαστων ολων των αιωνων. Ας μην ξεχναμε οτι κατα την αρχαιοτητα η φιλοσοφια ηταν ενταγμανη στην καθημερινη ζωη των ανθρωπων και πασχιζε για να τονβοηθησει. Δεν απάντησες όμως...ποιος "Πάντειος" Καθηγητής; Φίλε Mephisto άλλο ψυχολογία και άλλο φιλοσοφία (από την άποψη βεβαίως της συμβουλευτικής). Πέραν όμως των εξειδικεύσεων σε ακόμη περισσότερους τομείς και αντικείμενα - κάτι που δεν είναι πολλές φορές αποτελεσματικό (το Πάντειο έχει πολλά τέτοια παραδείγματα) -, συμβουλευτική στη φιλοσοφία, επέτρεψέ μου να πω, είναι η μεγαλύτερη!@$% που έχω ακούσει. Νομίζω ότι δεν εννοεί συμβουλευτική στη φιλοσοφία, αλλά συμβουλευτική με χρήση φιλοσοφίας! Η Ελληνική Φιλοσοφική Συμβουλευτική και Ψυχοφιλοσοφία οργανώνει προγράμματα εκπαίδευσης με ακαδημαϊκά κριτήρια για την πιστοποίηση του Συμβούλου Φιλοσοφίας. Από το link που παραθέτεται παραπάνω τα έχω

8 πάρει αυτά τα λόγια. Το ζήτημα εδώ δεν είναι το εκπαιδευτικό πρόγραμμα αλλά αν έχουμε ακούσει κάτι για αυτό: Εγώ απαντώ ευθέως...τίποτα...πρώτη φορά το είδα εδώ να αναφέρεται. Και 'γω πρώτη φορά το ακούω. Και απ' ότι έριξα μια ματιά στο link... Ο καθηγητης ειναι ο Αποστολου ο οποιος διδασκε Φιλοσοφικη Ανθρωπολογια στο Παντειο στο τμημα ψυχολογιας. Τωρα οσον αφορα στο αντικειμενο που θιγουμε ο bugman καταλαβε σωστα, ειναι συμβουλευτικη με χρηση φιλοσοφιας (ιδιαιτερα των στωικων, της υπαρξιακης φιλοσοφιας και της ανατολικης - κινεζικης φιλοσοφιας, χωρις βεβαια να αποκλειονται και αλλες). Μια καλη πηγη για να παρετε μια ιδεα ειναι το βιβλιο "Πλατωνας, οχι προζακ" του Λου Μαρινοφ αλλα και (γιατι οχι) το "Θεραπεια του Σοπεναουερ" του Ιρβιν Γιαλομ. Θα πιστοποιηθείς (;) σαν "ειδικός" σύμβουλος ποιών; Των στελεχών ανθρώπινου δυναμικού; Των διευθυντών προσλήψεων; Των εξαρτημένων και κοινωνικά αποκλεισμένων ατόμων; Σύμφωνα με ποιούς θα συμβουλεύεις; Με τους Στωικούς και τη φιλοσοφία της Ελληνιστικής περιόδου στα

9 σύγχρονα προβλήματα και τις προκλήσεις του 21ου αιώνα; Με το κάρμα της ανατολικής φιλοσοφίας στο ατομικό άγχος, την ανασφάλεια και τη μαζική αποπροσωποποίηση στις σύγχρονες μητροπόλεις; Μπορούμε να υποθέσουμε ότι ο καθένας μας έχει αναπτύξει μια άποψη για τη ζωή. Αυτό συνιστά μια φιλοσοφία. Αν λοιπόν ο Χ ασθενής βρίσκεται σε αδιέξοδο...δεν μπορεί δηλαδή να σκεφθεί κάτι καλύτερο μέσα από μια συζήτηση με τον σύμβουλο, ο οποίος θα έχει χαρτογραφήσει την φιλοσοφία του...τις απαντήσεις που δίνει στα θέματα που τον απασχολούν (και όχι σε οτιδήποτε άλλο), τότε θα εφαρμόζεται η ρήξη της αναποτελεσματικής φιλοσοφίας με κάποια σχετική και γνωστή. Αυτό σημαίνει με άλλα λόγια πλύση εγκεφάλου... Έχω την εντύπωση λοιπόν ότι η Φιλοσοφική Συμβουλευτική είναι η πλύση εγκεφάλου με άλλα λόγια! Είναι από τις ελάχιστες φορές που θα συμφωνήσω μαζί σου φίλε Bugman. ΤΕΙ Καβάλας φίλε...τεχνολογία Πετρελαίου...εγγύηση!

10 ...την πιο άχρηστη ειδικότητα διάλεξα ο άνθρωπος...για την Ελληνική κοινωνία αλλά χρήσιμη για τον πλούτο των γνώσεων...που έδινε. Όπως φυσικά συμβαίνει σε όλες τις σχολές...80 γράφτηκαν στο πρώτο εξάμηνο μείναμε στο τελευταίο και δέκα αποφοιτήσαμε...με πτυχίο! Γι αυτό πρέπει να καταργήσουν τις εξετάσεις! Έχει χώρο για όλους στην αρχή και για όσους μπορούν στο τέλος! Σκέφτομαι πως αν στην Πάντειο ο λόγος του αριθμού πτυχιούχων προς τον αριθμό των αρχικών εγγεγραμμένων είναι πάνω από το 0,3 μάλλον δώρο δίνουν τα πτυχία! Βουλωμένο γράμμα διαβάζεις! Φιλε opyrgos, οι προκλησεις και τα προβληματα που αντιμετωπιζει ο συγχρονος ανθρωπος μπορει να εχουν αλλαξει, τα συναισθηματα ανεπαρκειας ομως αλλα και ο δυσλειτουργικος τροπος επιλυσης των, παραμενουν αναλλοιωτα στους αιωνες, ειτε προκαλουνται επειδη ψοφησε το αλογο σου και δεν μπορεις να διαχειριστεις σωστα το γεγονος οτι δεν θα μπορεσεις να σπυρεις το χωραφι ειτε επειδη προκαλουνται απο τον εθισμο σου στο διαδυκτιο με αποτελεσμα την κοινωνικη σου απομονωση. Η φιλοσοφια δεν σου δινει μαγικες συνταγες για οποιοδηποτε προβλημα σε απασχολει, αλλα σου δινει τα εργαλεια ωστε να κατανοησεις αρχικα το

11 προβλημα σου, να αξιολογησεις εις βαθος τις επιλογες που εχεις και τελος να καταληξεις σε μια λυση η οποια θα γινει και τροπος ζωης ετσι ωστε στο μελλον να διαχειριζεσαι καλυτερα παρομοια προβληματα. Με συγχωρείς φίλε Mephisto αλλά μάλλον δεν έχεις κατανοήσει τί είναι η φιλοσοφία και ποιός είναι ο σκοπός της. Νομίζω οτι αυτό που λέει ο Mephisto, είναι '' η φιλοσοφία στην υπηρεσία της ψυχολογίας'' Εγώ θα έλεγα, ''γιατί όχι?'' Ίσως να μιλούσαμε τότε γιατην πιο εξελιγμένη ψυχολογία που υπήρξε ποτέ. (και εδώ που τα λέμε... κάποιοι το έχουν εφαρμόσει αυτό εδώ και δεκαετίες έστω κι αν δεν του έχουν δώσει κάποιο όνομα,και έστω κι αν δεν είναι γενικά αποδεκτοί από τους φιλοσοφους ως φιλόσοφοι ή από τους ψυχολόγους ως ψυχολόγοι ) Σκέψου Mephisto, να έρθει μεθαύριο κάποιος στο ιατρείο σου και να βασίσεις την γραμμή στήριξης του σε αρχές όπως: ''Τα πάντα ρει'' (άρα και το πρόβλημα σου είναι προσωρινό)

12 ''Η εστίαση της προσοχής δομεί την ψυχολογική πραγματικότητα'' (άρα: Μην εστιάζεσαι στο πρόβλημα τόσο πολύ...χαλάρωσε) κλπ. Νομίζω, ειδικά σε ελαφριές περιπτώσεις θα έσωζες πολύ κόσμο, που ίσως στα χέρια άλλων ψυχολόγων(θέλω να πιστεύω της μειοψηφίας) μπορεί να κατέληγαν να κατηγορούν τον εαυτό τους, να αναμοχλεύουν το παρελθόν και εντέλει να φύγουν από τα ιατρεία τους με περισσότερα προβλήματα αντί να λύσουν εκείνο που πήγαν να λύσουν. Αυτά που μας περιγράφει ο Mephisto είναι όντως η φιλοσοφία ως εργαλείο της ψυχολογίας. Δεν είναι κάτι πρωτοφανές. Πολλές επιστήμες αλλά και άνθρωποι και θρησκείες ακόμα έχουν μεταχειριστεί τη φιλοσοφική μεθοδολογία (αποσπασματικά και ημιτελώς βέβαια πάντα) σαν εργαλείο. Μην ξεχνάμε ότι και ο Χίτλερ ακόμα επικαλείτο τον Νιτσεϊκό Ζαρατούστρα για να χτίσει το δόγμα της Αρειας Φυλής. Αλλά ακόμα και ο χριστιανισμός σαν δόγμα κατακλέβει την πλατωνική φιλοσοφία με οικονομικά και εξουσιαστικά κίνητρα για να πουλήσει τον κόσμο των ιδεών με όρους και προϋποθέσεις βέβαια.

13 Όταν όμως μεταχειριζόμαστε τη φιλοσοφία σαν εργαλείο, ποτέ δεν φιλοσοφούμε αλλά μεταχειριζόμαστε τη στοχαστική μας ικανότητα υστερόβουλα. Έτσι η φιλοσοφία χάνει το θεμελιακό της χαρακτηριστικό που της δίνει ταυτότητα: το ότι είναι ανυπόθετη και ανεξάρτητη. Εν προκειμένω, η φιλοσοφία σε πολλές περιπτώσεις έρχεται σε αντίθεση με την ψυχολογία και αυτό ακριβώς είναι που δεν μπορούν να συμπορευτούν από κοινού σε μια συμβουλευτική κατεύθυνση. Έστω ότι έρχεται σε μένα να τον συμβουλεύσω με ψυχοφιλοσοφία κάποιος που έχει έντονη αυτοκτονική διάθεση από παθολογικά αίτια, επειδή δηλαδή έχει μελαγχολήσει από ερωτική απογοήτευση. Αφού λοιπόν εγώ ως σύμβουλος χρησιμοποιώ τη στωική φιλοσοφία (όπως μας είπες Mephisto) είμαι υποχρεωμένος να πω στον άνθρωπο ακριβώς το εξής: "Αν η ζωή σου έχει φτάσει στο σημείο να είναι ένα ανυπόφορο μαρτύριο, τότε μπορείς να αυτοκτονήσεις". Επιπλέον, όπως έκανε και ο Ηγησίας ο Κυρηναϊκός (στωική φιλοσοφία και εδώ) θα πρέπει να ιδρύσω και ένα σύγχρονο νοσοκομείο θεραπευτικής αυτοκτονίας για να υποστηρίξω τη στωική φιλοσοφική μου συμβουλευτική. Για αυτά τι έχει να πει η ψυχολογία; Μήπως τα ακριβώς αντίθετα; Υπάρχει ψυχολόγος που θα συμβουλεύσει τον

14 πελάτη του να αυτοκτονήσει; Ο καθηγητής σου ο Αποστόλου γνωρίζει τον Ηγησία τον πεισιθάνατο; Φίλε Mephisto εν ολίγοις δεν γίνεται να χρησιμοποιήσεις την φιλοσοφία ως εργαλείο της ψυχολογίας. Η φιλοσοφία γράφει στα παπάρια της των άνθρωπο και την ψυχολογική του ευημερία. Το μόνο που ενδιαφέρει τη φιλοσοφία είναι να προχωράει χωρίς να σταματά σε τείχη και σκοπούς, ανυπόθετα, χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Μπορεί να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ο άνθρωπος είναι ιός (όπως ήδη έχει καταλήξει η σχολή της βαθειάς οικολογίας) ή ότι ο άνθρωπος το καλύτερο που έχει να κάνει όταν φτάσει στο απροχώρητο είναι να πετάξει το παιχνιδάκι που λέγεται ζωή στα σκουπίδια (στωική/κυρηναϊκή φιλοσοφία και "εύλογος εξαγωγή"). Η φιλοσοφία όχι μόνο δεν θεωρεί τον άνθρωπο ως κέντρο του κόσμου, αλλά πολλές φορές στρέφεται και εναντίον του. Αυτό είναι το έργο της, και γι αυτό πονάμε όσοι ασχολούμαστε μαζί της. Ασχολούμαστε για να βασανιζόμαστε. Μας δίνει όμως μια μεγάλη χαρά. Το γεγονός ότι ξέρουμε τι μας συμβαίνει (τραγικά πρόσωπα), και ας βασανιζόμαστε. Αυτό όμως δεν αρκεί στην ψυχολογία που την ενδιαφέρει η ψυχική υγεία του ανθρώπου. Συμπερασματικά, όλη αυτή η trendy τάση για ψυχοφιλοσοφία είναι άλλη μια πατέντα που έχουν

15 βρει μερικοί για να κάνουν χρήσιμα τα οικονομικώς άχρηστα πτυχία τους. Και δεν εννοώ εσένα Mephisto που μπορεί όντως να προβληματίζεσαι ανιδιοτελώς και να μην έχεις οικονομικές ανησυχίες. Το μόνο που μπορούν να καταφέρουν οι "ψυχοφιλόσοφοι" είναι να συνεχίσουν να είναι ψυχολόγοι και να συμβουλεύουν ψυχολογικά. Η ψευδεπίγραφη φιλοσοφία δεν μπορεί να λέγεται φιλοσοφία. Πολλοί θέλουν να τη σφετεριστούν αλλά διαρκώς η ιστορία τους βγάζει εκτός. Χρήσιμη συμβουλευτική θα ήταν μόνο μια συμβουλευτική καθαρά φιλοσοφική, χωρίς ψυχολογία. Μια συμβουλευτική που δεν θα δίσταζε να στραφεί εναντίον του ανθρώπου. Αλλά αυτό φυσικά είναι αντιεπαγγελματικό. Κάποια στιγμή ίσως το δοκιμάσω πειραματικά Φιλε Afham αυτη ηταν η πιο εμπνευσμενη κριτικη που ακουσα για την φιλοσοφικη συμβουλευτικη, σε ευχαριστω για αυτο. Θα ηθελα ομως να θιξω μερικα θεματα πανω σε αυτα που ειπες. Καταρχην να σου υπενθυμησω οτι η συμβουλευτικη (ασχετως αν ειναι φιλοσοφικη ή ψυχολογικη) δεν εχει ωσ στοχο να κατευθυνει τον ανθρωπο που ζητα βοηθεια, αλλα να δειξει επιλογες για την επιλυση ενος προβληματος που ισως ενας ανεκπαιδευτος δεν βλεπει αμεσως. Βασικη μεριμνα

16 της συμβουλευτικης ειναι η ενοραση και η αυτοεπιγνωση, τι καλυτερο εργαλειο λοιπον απο την χρηση φιλοσοφιας για αυτο. Θα σου δωσω ενα παραδειγμα για να το καταλαβεις καλυτερα αυτο. Ας υποθεσουμε οτι ερχεται μια μητερα σε εναν συμβουλο γιατι εχει προβληματα με τον γιο της. Οι σχεσεις τους ειναι τεταμενες και οι συχνοι καυγαδες μεταξυ τους της εχει δημιουργησει μεγαλο στρες. Ας υποθεσουμε οτι αυτο συμβαινει γιατι η ιδια ειναι επιτυχημενη και θελει το ιδιο για τον γιο της ο οποιος μαλλον δεν δινει τοση μεγαλη βαρυτητα σε αυτο. Τι νομισεις οτι θα την συμβουλευαν συμβουλοι διαφορων σχολων ψυχολογιας? Προφανως ο ψυχαναλυτης της να εστιαζε στην παιδικη της ηλικια και στην δικη της σχεση με τους γονεις της. Καταλαβαινεις ποτε θα τελειωνε, αν τελειωνε ποτε. Ο συμπεριφοριστης κατα πασα πιθανοτητα θα προσπαθουσε να βρει γιατι αυτο το ερεθισμα (η μη επιτυχια του γιου) της προκαλει τοσο μεγαλο αγχος και θα δουλευε στο να αποσυνδεσει αυτο το γεγονος απο τα συναισθηματα αγχους της. Καποιος αλλος που θα ειχε ειδικευτει επανω στην συστημικη θεραπεια θα εβλεπε την οικογενεια ως συνολο και μεσα σε αυτο το πλαισιο θα προσπαθουσε να επιλυσει το προβλημα μεσα απο την εκπαιδευση των μελων της για σωστη επικοινωνια και εκφραση των συναισθηματων τους. Κοιταξε ποσο κατευθυντικες ειναι ολες αυτες οι

17 προσεγγισεις. Αντιθετα ο φιλοσοφικος συμβουλος θα της ελεγε κατι σαν αυτο "αναρωτιαμαι εαν για καποια ατομα αρκει το να υπαρχουν απλως". Απο κει και περα θα ειχε πυροδοτηθει ενας διαλογος σχετικα με την εννοια της "ευθυνης" της "τελειας οικοιγενειας" και την εννοια της "επιτυχιας". Προσεξε. Δεν ειπα για τα συναισθηματα, αλλα για τις εννοιες. Ισως εχεις δικιο. Η φιλοσοφια δεν δινει δεκαρα για τον ανθρωπο και τα συναισθηματα του. Δινει ομως για τις εννοιες. Μεσα απο αυτον τον διαλογο λοιπον θα μπορουσε να επιτευχθει μια αλλαγη στη σταση της μητερας απεναντι στη συμπεριφορα του γιου της, απλα και μονο προσεγγιζοντας τις εννοιες των θεματων που την απασχολουν διαφορετικα. Με μια αλλη οπτικη γωνια, αναστοχαζομενη (εχεις δικιο και εδω, η φιλοσοφια πρεπει να προωθει τον στοχασμο, και με αυτο τον τροπο ο φιλοσοφικος συμβουλος το πετυχαινει) τις επιπτωσεις που εχει η συμπεριφορα της εξαιτιας των πεποιθησεων της σχετικα με τις συγκεκριμενες εννοιες. Αυτη ηταν μια υποθετικη περιπτωση η οποια ομως μπορει να γενικευτει και σε πολλα αλλα προβληματα που αντιμετωπιζει ο ανθρωπος. Για οποιεσδηποτε αλλες κριτικες σου παρατηρησεις ευχαριστως να τις συζητησουμε. το θεμα ειναι απλο.ο ψυχολογος ειναι κατ επαγγελμα φιλος,η πορνη κατ επαγγελμα

18 συντροφος,αυτο που λεμε εδω ο κατ επαγγελμα φιλοσοφημενος φιλος.μετα θα εχουμε κατ επαγγελμα αδερφια κτλ κτλ.αμα υπαρχει καποιος που πληρωνεται γι αυτα οποιος το κανει τσαμπα σε λιγο θα θεωρειται και ποντιος Mephisto δεν μου έλυσες την απορία μου με αυτό το case study που μου ανέφερες. Εγώ δεν ήθελα ένα άλλο case study που θα βόλευε τον ψυχοφιλόσοφο, αλλά μια απάντηση στο δικό μου case study. Σου θυμίζω ότι δεν θα διαλέγεις εσύ περιπτώσεις, εκείνες θα σε διαλέγουν. Περιμένω λοιπόν. Να αυτοκτονήσει ο φίλος μας ή όχι; Φίλε afham, η φιλοσοφία - με την αυστηρή σημασία της λέξης - δε συνεπάγεται αυτόματα την ψυχολογία, ούτε η ψυχολογία τη φιλοσοφία, είτε ως μεθοδολογικό εργαλείο είτε ως μαθησιακός κλάδος. Θα λέγαμε σε γενικές γραμμές ότι η φιλοσοφία είναι μια εξωστρεφής τάση ενώ η ψυχολογία μια επιμέρους εσωστρεφής τάση. Αυτό σημαίνει ότι η φιλοσοφία μπορεί να είναι μια θεωρητικήπρακτική, δηλαδή αδιαχώριστα αφηρημένη, ως προς τα αντικείμενά της, και γενική, αν όχι καθολική, ως προς τα αποτελέσματά της, κάτι που δεν ισχύει στην ψυχολογία. Αυτό βεβαίως δε σημαίνει ότι ο ψυχολόγος δεν μπορεί να εκπονήσει γενικές θεωρίες, επί παραδείγματι, για τη δομή της προσωπικότητας, ή τα στάδια εξέλιξης της νοημοσύνης. Αλλά αυτό, όταν το

19 κάνει, δεν υπάγεται πλέον στο επάγγελμά του, αλλά στη φιλοσοφία, τουλάχιστον όταν η μέθοδός του είναι αφηρημένη και αυστηρή. Όταν δηλαδή η φιλοσοφία χρησιμοποιείται ως μέθοδος, μετατίθεται στο πεδίο της επιστήμης - εξού και η αλληλοδιαπλοκή τους απ' τις πρώτες δεκαετίες του 17ου αιώνα. Από τη μία μεριά, η επιστήμη είναι αυτή που θα παρέχει εμπειρικές αποδείξεις για τους ισχυρισμούς μας ή να διαπιστώνει ότι αυτοί οι ισχυρισμοί ορθώς απορρίπτονται. Από την άλλη μεριά, η φιλοσοφία (μπορεί να) είναι μεταφυσική. Στην επιστημονική σύλληψη του κόσμου, ο ρόλος της φιλοσοφίας απέχει απ' το να είναι, όπως ήταν για τον Πλάτωνα, η βασίλισσα των επιστημών, όπου η θεωρητική γνώση ήταν ενοποιημένη με τη σοφία. Καθίσταται αντιθέτως, όπως θα έλεγε και ο Λοκ, ο «χαμάλης» της επιστήμης, της οποίας δουλειά είναι να καθαρίζει τα σκουπίδια που υπάρχουν στο δρόμο προς τη γνώση και την επιστημονική μέθοδο. Υπό αυτήν την άποψη φίλε Mephisto, η φιλοσοφία δεν ανήκει, και κατ' επέκταση δεν μπορεί να είναι "θεραπευτικό" εργαλείο στα χέρια κάποιου που του ανήκει. Όλοι έχουν δικαίωμα στη φιλοσοφία, εφόσον όλοι την έχουν ανάγκη απ' τη στιγμή που α-πορούν (έλλειψη πόρου, διεξόδου ή περάσματος). Γιατί απευθύνεσαι σε μένα; Υποστήριξα κάτι το

20 αντίθετο; Θα ήθελα να σου επισημάνω το εξής: η φιλοσοφία δεν είναι εξωστρεφής διαδικασία. Είναι αυστηρότατα εσωστρεφής και καταλήγει εξωστρεφής από ανάγκη. Δεν ξέρω πώς ακριβώς την εννοείς ως εσωστρεφής, διότι δε μου δίνεις περισσότερα στοιχεία, αλλά θα έλεγα μάλλον ότι ξεκινάει κατά βάση ως εξωστρεφής διαδικασία, ως ενασχόληση δηλαδή προπάντων με τη φύση και με τα φυσικά φαινόμενα και δενκαταλήγει... Φιλε afham οσον αφορα στην περιπτωση του ανθρωπου με αυτοκτονικο ιδεασμο, θα ηθελα να σου υπενθυμισω οτι δεν κανουν ολες οι θεραπευτικες μεθοδοι για ολες της "ψυχικες" ασθενειες. Ακομη και ο ιδιος ο Φρουντ υποστηριξε οτι ουτε η ψυχαναλυση ειναι ικανη να "θεραπευσει" τους ψυχωσικους. Εναν τετοιο ανθρωπο λοιπον θα τον παρεπεμπα σε καποιο κεντρο ψυχικης υγειας ωστε να τον αναλαβει πρωτα ενας ψυχιατρος και με φαρμακευτικη αγωγη να υποχωρησουν λιγο οι παρορμητικες του τασεις (στην περιπτωση μας αυτοκτονικες) και μονο αργοτερα και σε συνεργασια με τον ψυχιατρο θα προχωρουσα. Παρολα αυτα και χαριν συζητησεως εαν υποθεσουμε οτι αυτος ο ανθρωπος εχει αποφασισει να αυτοκτονησει φευγοντας εαν δεν

21 βοηθηθει απο εμενα (αν και αυτα τα πραγματα δεν γινονται), τοτε θα μπορουσα πραγματι να χρησιμοποιησω την σοφια των Στωικων, σαφεστατα δεν θα χρησιμοποιουσα το δικο σου παραδειγμα (για ευνοητους λογους). Πιθανοτατα θα προσπαθουσα να ανοιξω εναν διαλογο μαζι του σχετικα με την αξιωση των Στωικων για μια "αρμονια της λογικης βουλησης με την εξωτερικη πραγματικοτητα". Με λιγα λογια μπορει να βιωνω δυσκολες καταστασεις στην πραγματικοτητα μου, μπορω ομως να τις δεχτω οπως ακριβως ερχονται γιατι εναρμονιζω την θεληση και βουληση μου συμφωνα με την εξωτερικη πραγματικοτητα. "...στη βουληση, οταν αυτη συνεχεται με τετοιον τροπο, δεν μπορει να παρεισφρυσει τιποτα, οτιδηποτε αλλο κρατιεται σε αποσταση, ο ιδιος ο πονος δεν μπορει να γινει σκοπος που πρεπει να ικανοποιηθει". Φιλε opyrgos, ο Λοκ που ανεφερες, κατα παραδοξο τροπο, ηταν ο πρωτος στοχαστης που συνεισεφερε τοσα πολλα στην ψυχολογια της αναπτυξης και απο της δικες του ιδεες αρχισε να θεμελιωνεται ο κλαδος αυτος της ψυχολογιας. Mephisto ακριβώς αυτό εννοώ. Με τον τρόπο αντιμετώπισης που προτείνεις αποδεικνύεις ότι χρησιμοποιείς τη φιλοσοφία αποσπασματικά και "όπου σε συμφέρει" ώστε να εξυπηρετήσεις την ψυχολογία στο να βοηθήσεις τον άνθρωπο ενώ η

22 φιλοσοφία θα μπορούσε κάλλιστα να σου προτείνει να αφήσεις (ή και να ενισχύσεις ακόμα) την αυτοκτονία του ασθενή αυτού. Ε αυτό δεν λέγεται φιλοσοφία. Λέγεται μια νέα μέθοδος ψυχολογίας για την οποία πρέπει να βρείτε άλλο όνομα και όχι με το συνθετικό της φιλοσοφίας. Ίσως "αναλυτική ψυχολογία" θα ήταν δόκιμο. Φίλε Mephisto, αρχικά ένα ερώτημα: γιατί σε αυτόν που έχει τάσεις αυτοκτονίας θα αναφέρεις - και κατ' επέκταση θα συζητήσεις (;) - τους Στωικούς και όχι τον Σοπενάουερ; Γιατί η αυτοκτονία είναι μία κατ' εξοχήν ατομική πράξη και όχι ένα κοινωνικό φαινόμενο επανεμφανιζόμενο συνεχώς στις σύγχρονες κοινωνίες, όπως θα ανέλυε ο Ντιρκάιμ; Θα ξανασημειώσω ότι σε προβλήματα σύγχρονα κάνεις αναχρονισμούς και συνάμα χρησιμοποιείς τη φιλοσοφία πράγματι αποσπασματικά και ενάντια στον εαυτό της. Αυτό το πράγμα είναι μια εσφαλμένη αντίληψη της φιλοσοφίας. Η "συμβουλευτική" αναλαμβάνει με εργολαβική αυταπάρνηση την κερδοφόρο αξιοποίησή της. Η φιλοσοφία ΔΕΝ αναγνωρίζει ασθενείς και θεραπευτές, φιλισταισμούς και άσπιλους διαχωρισμούς - ούτε καν η ψυχανάλυση. Θα τη βρεις παντού, κάτω από τις ίδιες επιφάσεις. Και αυτός που θέλει να αυτοκτονήσει λοιπόν είναι, σε

23 κάποιο βαθμό, φιλόσοφος. Σχεδόν όλοι είμαστε, αφού όλοι μας υιοθετούμε ορισμένες αξίες, βάσει των οποίων ρυθμίζουμε τη ζωή μας ή το θάνατό μας (ή τουλάχιστον, θέλουμε να πιστεύουμε ότι τη ρυθμίζουμε βάσει αυτών των αξιών, ενώ αισθανόμαστε αμήχανα όταν δε λειτουργούμε κατ' αυτόν τον τρόπο). Υ.Γ. Για τον Τζον Λοκ θα συζητήσουμε άλλη φορά. Νομίζω ότι ο Afham ξεκαθάρισε την σχέση φιλοσοφίας και ψυχολογίας. Η όποια χρήση της φιλοσοφίας που δεν γίνεται για μαθησιακούς λόγους, αλλά σε τετ-α-τετ συζητήσεις δεν αποσκοπεί στο να αναβαθμίσει τις γνώσεις του "ασθενή" αλλά να τον ταπεινώσει με το πρόσχημα "δεν ήξερες" και μέσα από αυτό να τον αναγκάσει να δεχτεί τις προτάσεις του φιλοσοφικού ψυχολόγου. Ουσιαστικά ένας φιλόσοφος δεν προτείνει αλλά κάνει διάλογο με σκοπό να ξεκαθαρίσει τις θέσεις του, και αυτές οι θέσεις να προκαλέσουν, να συγκινήσουν τον άλλο, ώστε και ο άλλος να έχει θέσεις, όσο και διαφορετικές και αν είναι αυτές. Ο φιλόσοφος δεν επιδιώκει ταύτιση ιδεών, ούτε απόδειξη, ούτε να πείσει. Πετυχαίνει μέσα από το διάλογο την ανάταση τόσο του εαυτού του όσο και του άλλου. Σκοπός δηλαδή είναι να σκεπτόμαστε και αυτή είναι η πρακτική του φιλόσοφου.

24 Μια λοιπόν "φιλοσοφική ψυχολογία" θα πρέπει να καθορίζει τον διάλογο, ότι ο ασθενής έχει την διάθεση να πάρει θέση σε προβλήματα, όπου εδώ θα είναι τα δικά του προβλήματα. Ενώ λοιπόν στην ψυχολογία, ο ειδικός ακολουθεί μια μέθοδο όπου εμφανίζει το πρόβλημα και με την σιγουριά του ειδικού δείχνει και την λύση...σε μια φιλοσοφική ψυχολογία...δεν υπάρχει τίποτα σίγουρο και η όποια λύση θα δοθεί από τον ίδιο τον ασθενή...με την στάση του στο διάλογο. Στο ερώτημα του Afham "θα αυτοκτονήσεις ή όχι", ο ασθενής πρέπει να αναφέρει τη θέση του "θα κάνω αυτό γιατί πιστεύω ότι έτσι είναι τα πράγματα". Ουσιαστικά είναι ένα παιχνίδι "Η Στιγμή της Αλήθειας". Ξεστομίζοντας μια αρνητική θέση για τον εαυτό του...κανείς μπορεί να συνειδητοποιήσει το μέγεθος του προβλήματός του. Αυτή είναι και η μόνη χρησιμότητα που λογαριάζω για την φιλοσοφική συμβουλευτική...και όχι βέβαια το τραβηγμένο που είχα αναφέρει παραπάνω, η πλύση εγκεφάλου. O Achenbach συνεκρινε καποτε τον φιλοσοφικο συμβουλο με τον τιμονιερη ενος πλοιου " ο φιλοσοφικος συμβουλος δεν ειναι ο τιμονιερης εκεινος που η δουλεια του ειναι να παιρνει τη θεση του αληθινου καπετανιου για οση ωρα χρειαζεται, ωστε να κουμανταρει το πλοιο μακρυα απο τους

25 κινδυνους που ξερει πως κρυβονται κατω απο την επιφανεια σε καποια ιδιαιτερα θαλασσια περιοχη. Ο φιλοσοφικος συμβουλος ειναι μαλλον ενας εκπαιδευμενος τιμονιερης στο καταστρωμα ενος πλοιου το οποιο εχει χασει την ταχυτητα ή τη ροτα του ή και τα δυο και καθεται διπλα στον καπετανιο του, εξεταζοντας παλιους και καινουργιους χαρτες, ελεγχοντας την πυξιδα, τον εξαντα και το τηλεσκοπιο, καθως κουβεντιαζει μαζι του για τη διευθυνση των ανεμων, τα θαλασσια ρευματα και τ'αστερια, πανω απο τις κουπες με τον αχνιστο καφε. Μοναχα αργοτερα, σαν πεσει το βραδυ, συζητουν ζητηματα οπως αν ειναι πραγματι ο καπετανιος του σκαφους και τι σημαινει να εισαι ο καπετανιος. Ο "τιμονιερης" ισως να αναφερει στον "καπετανιο" τι ειχε ειπωθει στο παρελθον οτι σημαινει να ειναι κανεις καπετανιος, καθως και τι εχει ειπωθει για το ιδιο θεμα σε αλλες γωνιες του κοσμου. Η συζητηση αλλοτε σοβαρευει και αλλοτε περνα στην ευθυμια, μεχρι ο καπετανιος να ξαναπαρει πισω τον ελεγχο του πλοιου, να αυξησει την ταχυτητα του και να τραβηξει στη του στην αξιοπιστη θαλασσα" Αυτο το αποσπασμα περιγραφει καλυτερα απο εμενα τον ρολο του φιλοσοφικου συμβουλου. Οσον αφορα στην επιλεκτικοτητα, νομιζω οτι ειναι αυτονοητο γιατι συμβαινει. Ακομα και σαν ψυχολογικος συμβουλος πρεπει να επιλεξεις την "σχολη" που θα χρησιμοποιησεις για την

26 αντιμετωπιση καποιου περιστατικου. Δεν χρηζουν βεβαια ολα την ιδια αντιμετωπιση. Το ιδιο συμβαινει και με τον φιλοσοφικο συμβουλο. Επιλεγει "σχολη" φιλοσοφιας που θα χρησιμοποιησει σε ενα πειστατικο με μονο γνωμονα την ηθικη, πνευματικη και σωματικη ακεραιοτητα του ατομου που εχει μπροστα του. Δεν την επιβαλει ομως, απλα την θετει ως θεμα για συζητηση. Για αυτο το λογο οι φιλοσοφικοι συμβουλοι αποκαλουν τα ατομα που τους επισκεπτονται " επισκεπτες" και οχι "ασθενεις" ή "πελατες". Η εννοια του "επισκεπτη" ενεχει την συντροφια, την απλη συζητηση και την φιλικη διαθεση. ναι, αλλά έτσι ο "επισκέπτης" δεν "απελευθερώνεται" από "κάτι", αλλά από τη μία φαντασίωση περνά στην άλλη. Πώς θα πετύχεις να μη δει απέναντί του άλλον έναν πατέρα ο "επισκέπτης"; Η συντροφιά κτλ δεν αρκούν Βέβαια. Ανάλογα με την περίπτωση θα επιλέξει μια σχολή Φίλε μου δεν είναι φιλοσοφία αυτό. Ο φιλόσοφος οφείλει να είναι συνεπής. Ίσως από τα μοναδικά χαρακτηριστικά του γνωρίσματα. Δεν γίνεται να είναι και υπαρξιστής και αναλυτικός και στωϊκός και μηδενιστής και πανθεϊστής και μεταμοντέρνος ανάλογα με την περίσταση. Δεν είναι ενιαία η

27 φιλοσοφία, το ένα ρεύμα αντιμάχεται το άλλο. Η φιλοσοφία ποτέ δεν υπήρξε χαμαιλέοντας. Mephisto, εξακολουθείς να μην κατανοείς το ρόλο της φιλοσοφίας και να την αναγάγεις σε ένα θεραπευτικό εργαλείο διαφόρων "ειδικών" που θα συμβουλεύουν τους άλλους κατά βούληση. Ο φιλόσοφος δε συμβουλεύει, δεν παριστάνει το δάσκαλο σε κανέναν. Η φιλοσοφία δεν είναι ψυχιατρική. Αντιθέτως - και εδώ μας μιλάει περισσότερο το σωκρατικό πρότυπο για το ρόλο του φιλοσόφου - μειώνει την οίηση των υπολοίπων αλλά και των αυτοαποκαλούμενων επαιόντων αποδεικνύοντάς τους την άρση των αυτονόητων πραγμάτων και απαντήσεων σε ορισμένα ερωτήματα ακόμη και των πραγμάτων που θεωρούν ότι έχουν συνειδητοποιήσει. Όλα τ' άλλα είναι η εργολαβική αντιμετώπιση της φιλοσοφίας. ΜΑ για εργολαβία δεν πρόκειται; Ο φιλοσοφικός σύμβουλος δεν είναι ο φιλόσοφος που συμβουλεύει, αλλά ο σύμβουλος που "φιλοσοφεί" τον πόνο του άλλου μαζί με τον άλλον! Και αυτό το κάνει για να μπορεί ο άλλος να σκεφθεί καλύτερα, ας πούμε φροντιστηριακά, ενώ ο ίδιος, ο σύμβουλος να ικανοποιηθεί οικονομικά... Ο Mephisto το είπε από την αρχή...για βιοπορισμό διάλεξε τη Φιλοσοφική Συμβουλευτική!