ΕΝΩΣΙΣ. T ζ ι α ς γ ι ν ε ί τ ο γ α ί μ α ν μ α ς α υ λ ά τ ζ ι ι ν

Transcript

1 Όλοι στον αγώνα να μην περάσει το ΔΗΣΑΚΕΛ ΕΝΩΣΙΣ T ζ ι α ς γ ι ν ε ί τ ο γ α ί μ α ν μ α ς α υ λ ά τ ζ ι ι ν Είπαν του Χριστόφια να γαμήσει καμμιά δίμετρη, τζιαι τούτος εμούνταρεν την κυπριακή οικονομία 2 6 M A Ϊ Ο Υ n T E Y X O Σ 5 n Ε Τ Ο Σ 6 ο n B Π Ε Ρ Ι Ο Δ Ο Σ n Τ Ι Μ Η Ε Υ Ρ Ω Ρε Άντρο, πε τους το ούλλους στην Κεντρική Επιτροπή, πε το τζιαι του Αναστασιάδη, πε το τζιαι του Κατσουρίδη, αν δεν την γαμήσω τζιαι τούτην, εν φεύκω που το Προεδρικό!

2 2 ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΤΕ ΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ vasosftohopoullos.wordpress.com 26 Μαΐου 2012 Iδιο κτη σία ΩΣIH ΠI ΣΩ ΛTΔ T.K NO MOΣ ΛEY KΩ ΣIAΣ - EΛ ΛAΣ TH ΛE O MOIO TY ΠON: yialousa@cytanet.com.cy. Διε υ θυ ντής Bάσος Φτωχόπουλλος Β Διευθυντής Αλέκος Μιχαηλίδης Aρ χι συ ντά κτης Eλενίτσα Ευτυχίου Σελιδοποίηση Σοφία Γεωργίου Ομαδάρχης Έκδοσης Στελ. Τρύφωνος Διορθώσεις Ιόλη Μιχαηλίδου, Πόπη Ελλαδίτη Νεολαία Σταύρος Ζαχαρία Μασκόττα Μ. Ρουσιά Συ νερ γά τες Ντίνος Μιτσίδης (ζυμαρικά και ποτά) Μελής Πίττας (χαλλούμια, φέττες και αναράδες) Πρόδρομος Προδρόμου (πληροφορίες για κακές συνήθειες Νίκου Αναστασιάδη) Γιώργος Λιλλήκας (αντιδιζωνική αρθρογραφία) Ζαχαρίας Κουλίας (πληροφορίες για ερωτικά τερτίπια Μάριου Κάρογιαν) Γιώργος Κολοκασίδης (οικονομική βοήθεια στην υπόσκαψη του ακελικού ΔΗΚΟ) Ελίτα Μιχαηλίδου ( υλικό για να γράφουμε) Dave Mills (πληροφορίες για τη δυσκοιλιότητα του βρεττανού ύπατου αρμοστή). Yπεύθυνες κομμωτηρίου Έρση Χριστόφια, Ερατώ Μαρκουλλή, Πραξούλλα Αντωνιάδου Lifestyling Έρση Xριστόφια, Eρατώ Μαρκουλλή Oικονομικοί Σύμ βου λοι Έχουν χρεωκοπήσει Nομικοί Σύμ βου λοι Γιώργος Χριστοδούλου (δύσκολες υποθέσεις), Λέαντρος Παπαφιλίππου (φίλος εκλεκτός), Kωστάκης Aιμιλιανίδης (δωρεάν υποθέσεις), Πέτρος X Σάββας (τις Kυριακές), Στέλιος Δρυμιώτης (όταν δεν είναι μεθυσμένος), Xρήστος Kληρίδης (όταν κερδίζουμε το Λόττο) ΠΡΟΣΟΧΗ: Μη χρησιμοποιείτε δικηγόρους του απορριπτικού χώρου. Είναι πανάκριβοι. Δικαστές στην πούγκαν μας Δεν μπορούμε να δημοσιεύσουμε τα ονόματά τους για να μην τους κάψουμε Χορηγοί CIA, Χαραυγή, Μακδόναλτς, Νoble Energy, Αντρέας Πάντζης, ΘΟΚ BOC και άλλοι δώδεκα ύποπτοι οργανισμοί. Xρηματοδότες Κατάρ, Ισραήλ, Ιράν τζιαι η θκεια μας η Βαλλού που τα Λεύκαρα. Eπίσημος Λογοκριτής Aνδρούλλα Γκιούρωβα Επίσημος Πόντιος Γιώργος Αμπατσίδης Πόντιος παρά του Πόντιου Μ.Σ. GO BACK DOG PUBLICATIONS: ΗΕCΤOROS 39A, LEFKOSIA, KYPROS. TEL.: All rights reserved. Nothing appearing in Union (and may your blood become avladjin) newspaper may be reprinted, reproduced by sex or transmitted through viri, either holy or in sin, by any electronic or mechanical means without prior written permission from the dog. Warning to lawyers: Writs for libels, slander or wrongdoings will not be accepted from anyone. ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΦΥΛΛΟ Το επόμενο τεύχος της εφ. ΕΝΩΣΙΣ θα κυκλοφορήσει στις 30 του Ιούνη, μέρα Σάββατο όπως πάντα. Παρακαλούνται τα ρεμάλια οι συνεργάτες μας να αποστείλουν τα κείμενά τους έως τις 22 του μηνός καλά διορθωμένα και εικονογραφημένα, μιας και έως τότε θα έχουν αρχίσει οι πυράες και θα χρειαζόμαστε όση βοήθεια μπορείτε να προσφέρετε. ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ Μαζί με την εφημερίδα αυτόν τον μήνα θα κυκλοφορήσουν σε επιλεγμένα περίπτερα και τρία μικρά βιβλιαράκια στην τιμή των 8 ευρώ. Τα βιβλιαράκια αυτά είναι: 1) ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΟΥ ΜΠΟ - ΜΠΥ ΣΑΝΤΣ, 2) Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΤΣΕ ΓΚΕΒΑΡΑ ΣΤΟΝ ΟΗΕ και 3) ΤΟ ΜΑ - ΝΙΦΕΣΤΟ ΤΗΣ ΚΑΡΘΑΓΕΝΗΣ ΤΟΥ ΣΙΜΟΝ ΜΠΟΛΙΒΑΡ. ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΕΠΟΜΕΝΟΥ ΜΗΝΟΣ Με το τεύχος του Ιουνίου σας προσφέρουμε το βιβλίο ΠΑΦΙΤΙΚΟΝ ΛΕΥΚΩΣΙΑ L&A MERX LTD NO 1 AΡΜΕΝΙΑΣ 53 Β-Γ, ΑΚΡΟΠΟΛΗ ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΙΑΟΥΛΗ ΛΕΩΦ. ΚΕΝΝΕΝΤΥ 91Β ΗILTON HOTEL B/SHOP AΡΧ. ΜΑΚΑΡΙΟΥ 98 ΠΕΡ. ΚΟΥΝΤΟΥΡΙΔΗΣ ΛΕΩΦ. ΟΜΗΡΟΥ 1, ΑΓΑΛΜΑ ΜΙΛΤΗΣ & ΕΥΓΕΝΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ MORE BLUE TRADING LTD ΛΕΩΦ. ΛΕΜΕΣΟΥ 114Α ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΜΑΡΩ ΛΑΡΝΑΚΟΣ 119 CHRIS - NIC ΔΙΓΕΝΗ ΑΚΡΙΤΑ 13Γ, ΠΑΛ/ΣΣΑ ΛΟΪΖΟΣ & ΓΙΑΝΝΑΚΗΣ ΑΙΓΕΩΣ 28Β ΠΕΡ. ΤΟ ΟΚΤΑΓΩΝΟ ΛΤΔ ΣΤΑΥΡΟΒΟΥΝΙΟΥ 15 MISSEDCALL KIOSK LTD ΛΕΩΦ. ΝΙΚΗΣ 32 ΛΕΩΝΙΔΑ ΜΑΡΩ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΜΑΤΣΗ 44 ΠΑΡΑΡΛΑΜΑ ΛΤΔ - ΑLFA MEGA NIΚΟΥ ΚΡΑΝΙΔΙΩΤΗ 3 ΠΕΡΙΠΤΕΡΟ ΔΙΑΣ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΥ 39, ΠΑΡΙΣΣΙΝΟΣ ΜΙΧΑΛΗΣ ΜΙΧΑΗΛ ΤΣΕΡΙΟΥ 68 ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΙΔΗΣ ΝΙΚΟΣ ΑΡΧ. ΜΑΚΑΡΙΟΥ 13Γ, ΚΑΤΩ ΛΑΚΑΤΑΜΙΑ ΠΕΡ. ΜΙΡΑΧΗΣ ΔΙΓΕΝΗ ΑΚΡΙΤΑ 89, ΛΥΚΑΒΗΤΟΣ DELTANIMAR TRADING LTD ΛΗΔΡΑΣ 205Α ΠΕΡ. ΜΑΚΡΥΔΡΟΜΟΣ ΛΗΔΡΑΣ 58 RNIK ENTERPRISES LTD ΓΡΗΓ. ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ 61 RUNAWAY TRAD. LTD ΛΕΩΦ. ΛΕΜΕΣΟΥ 190, ΤHE MALL ΕΛΛΗΝΑ ΑΡΙΣΤΗ ΚΩΣΤΗ ΠΑΛΑΜΑ 1 GRIZZLY BEAR LTD No 1 ΛΕΩΦ. ΡΙΚ 27 ΠΟΥΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ ΚΕΡΥΝΕΙΑΣ 123Γ C.L.E. ENTERPRISES LTD KEΡΥΝΕΙΑΣ 134 ΧΡΙΣΤΟΣ & ΠΑΝΙΚΚΟΣ ΛΟΡΔΟΥ ΒΥΡΩΝΟΣ 26, ΠΑΛ/ΣΣΑ CHRIS 1 STOP N301 ΛΕΩΦ. ΑΘΑΛΑΣΣΗΣ 101 ΝΙΚΟΣ Χ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΛΤΔ AΓΙΟΙ ΟΜΟΛΟΓΗΤΕΣ 99Α ΠΕΡ. ΙΠΠΟΔΡΟΜΟΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ 104 Μ&Τ ΜETOCHIOU KIOSK ΜΕΤΟΧΙΟΥ 57 BARCINO LTD ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ 131 Κ.Κ. ΤΗ MAGAZINO LTD ΣΤΑΣΙΝΟΥ 34 GALLOPCA C/STOREA ΙΦΙΓΕΝΕΙΑΣ 24Δ, ΑΚΡΟΠΟΛΗ Π.Ι.Μ. ΒΟΥΝΟ ΛΤΔ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ 35 Κ. ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΥ & ΥΙΟΙ ΛΤΔ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ 51 ΕΙΝΑΙ μαζί με την εφημερίδα με μόνο 7 ευρώ. Πάρτε το μαζί σας στις διακοπές, ειδικά αν θα πάτε στην Πάφο και ψυχαγωγηθείτε διαβάζοντας για τους αγαπητούς συμπατριώτες μας, τους εκλεκτούς Παφίτες. ΑΦΙΣΕΣ ΔΩΡΕΑΝ Όσοι από σας αγοράσετε την εφημερίδα μαζί με τα βιβλία, θα πάρετε δωρεάν και μία αφίσα με τη φωτογραφία του κρησφύγετου του Κυριάκου Μάτση. Την αφίσα θα την πάρουν δωρεάν και οι συνδρομητές μας. ΑΦΙΣΕΣ Κυκλοφόρησαν και οι πρώτες δύο αφίσες μας. Σκοπεύουμε να κάνουμε αφίσες πολλές φωτογραφίες από τον αγώνα της ΕΟΚΑ. Τις αφίσες αυτές μπορείτε να τις προμηθευτείτε από το βιβλιοπωλείον ΓΙΑΛΟΥΣΑ στην παλιά πόλη, κοντά στην Πύλη Αμμοχώστου. ΠΟΥ ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΜΑΣ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΔΡΑΚΟΥΜΕΛ ΕΛΑΙΩΝΩΝ 2, ΣΤΡΟΒΟΛΟΣ ΚΟΥΛΛΗΣ & ΕΥΓΕΝΙΟΣ ΛΥΚΑΒΗΤΟΥ 13 FANTASTI PAVILLION LTD ΛΥΚΑΒΗΤΟΥ 44 Μ&Τ ΜΕΤΟCHIOU KIOSK-LUCK7 28ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 70 ΠΟΥΡΓΟΥΡΗ ΣΟΥΛΛΑ Ε. ΠΑΠΑΚΥΡΙΑΚΟΥ 45, ΜΑΚΕΔΟΝΙΤΙΣΣΑ L&A MERX LTD NO 2 28ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 40 Χ.Α.Π/ΕΛΛΗΝΑΣ ΕΜ/ΡΙΚΗ ΛΤΔ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΔΑΒΑΡΗ 9 FAST SPACE LTD ΠΕΡΙΚΛΕΟΥΣ 47 Μ. ΤΣΟΥΤΣΟΥΚHΣ ΚΑΝΤΑΡΑΣ 83 KUOPIO HOLDINGS LTD ΤΣΕΡΙΟΥ 170 CHRIS CASH & CARRY TΣΕΡΙΟΥ 110 ΠΕΡΙΠΤΕΡΟ Α. ΚΟΜΠΟΣ ΛΤΔ ΑΡΧ. ΜΑΚΑΡΙΟΥ 3Β, ΠΕΡΑ ΧΩΡΙΟ ΝΗΣΟΥ ΛΑΡΝΑΚΑ MΗΝΑΣ ΤΣΙΑΜΠΑΡΤΑΣ ΛΤΔ ΓΡΙΒΑ ΔΙΓΕΝΗ 3 ΠΑΦΙΤΗΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΤΔ ΑΡΤΕΜΙΔΟΣ 36, ΦΑΝΕΡΩΜΕΝΗΣ ΠΕΡ. ΕΛΕΝΑ & ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΗΝΩΜΕΝΩΝ ΠΟΛΙΤΕΙΩΝ 9, ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΛΑΡΝΑΚΑΣ BOROKI ENTERPRISES LTD ΧΡ/ΛΑΟΥ ΙΑΚΩΒΙΔΗ 26 ΤΟ ΠΕΡΙΠΤΕΡΟ ΓΡΗΓ.ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ SO EASY KIOSKS LTD ΑΡΧ. ΜΑΚΑΡΙΟΥ 58, ΛΕΙΒΑΔΙΑ DOXA INVESTMENTS LTD ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΠΑΥΛΟΥ 35 SO EASY KIOSKS LTD ΠΕΤΡ. ΓΙΑΛΛΟΥΡΟΥ 3, ΧΟΙΡΟΚΟΙΤΙΑ ΛΕΜΕΣΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ & ΥΙΟΣ ΓΡΙΒΑ ΔΙΓΕΝΗ 41 Τ&Ε MICHAELIDES NEWSAGE ΑΡΧ. ΜΑΚΑΡΙΟΥ 218 MULTIBREAM LTD ΑΝΟΙΚΟΔΟΜΗΣΕΩΣ 65Α CHRISTODOULOU BROS LTD ΓΛΑΣΤΩΝΟΣ 86 KΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΕΟΝΤΙΟΥ Α 159 ΠΕΡ. Ν.Τ. EXPRESS LTD ΑΡΧ. ΜΑΚΑΡΙΟΥ 86, ΜΕΣΑ ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΠΑΦΟΣ Χ-PRESS-K&K PATSAL LTD AΡΧ. ΜΑΚΑΡΙΟΥ 14 ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΟΥΛΑΣ ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΩΝ 15 STOKKOS BROS LTD EΛΕΥΘ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ 64 Α/ΦΟΙ ΚΟΥΝΤΟΥΡΕΣΙΗ ΛΤΔ ΑΡΧ. ΜΑΚΑΡΙΟΥ 19, ΚΟΝΙΑ ΑΝΤΩΝΗΣ ΦΩΤΙΟΥ ΛΕΩΦ. ΕΜΠΑΣ 104 AMMOXΩΣΤΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ & ΧΡΙΣΤ. ΚΑΛΛΙΚΑ ΤΕΥΚΡΟΥ ΑΝΘΙΑ 20, SHOP 4 Α&Μ DOMINO SHOP LTD 1ης AΠΡΙΛΙΟΥ 100 ΣΥΝΔΡΟΜΗΤΕΣ Γραφτείτε τώρα συνδρομητές για να παίρνετε δωρεάν τα βιβλία των εκδόσεών μας, όπως και τις αφίσες που θα κυκλοφορούμε κάθε μήνα. Για περισσότερες πληροφορίες παρακαλώ τηλεφωνήστε στο Η ΕΚΘΕΣΗ ΓΙΓΑ ΚΑΙ ΚΟΥΒΑΡΗ Πραγματοποιήθηκε με μεγάλη επιτυχία η έκθεση ζωγραφικής του Γιάννη Γίγα και της Παναγιώτας Κούβαρη στο βιβλιοπωλείον Γιαλούσα, με θέμα την ΕΟΚΑ και τους αγώνες των λαών για ελευθερία και αποτίναξη του αποικιακού ζυγού. Για περισσότερα δείτε στις σελίδες 12 και 13. Οι πίνακες σε αναπαραγωγή, σε ειδικό, πολύ καλό χαρτί και υπογραμμένοι από τους καλλιτέχνες, θα πωλούνται στην ειδική τιμή των 200 ευρώ μόνο για τους αναγνώστες μας, μιας και έχουν βγει ελάχιστα αντίτυπα. Προλάβετε, διότι τα αντίτυπα είναι όντως ελάχιστα. ΚΟΤΣΙΡΟΣ ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ Ρε, υποτιθέμενοι πατριώτες του ΔΗΚΟ, τι τον κουβαλάτε ακόμα πάνω στη ράχη σας; Διώξτε τον τώρα, πριν είναι αργά όχι για το ΔΗΚΟ (το ΔΗΚΟ μακάρι να πεθάνει) αλλά για την Κύπρο! TΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΕΠΟΜΕΝΟΥ ΤΕΥΧΟΥΣ ΜΗΝ ΤΟ ΧΑΣΕΤΕ ΜΟΝΟ 7 ΕΥΡΩ BEWARE OF THE DOG Σαββάκης Παλαιολόγος ο Tρίτος, επίσημος σκύλος της «Ένωσις». Προσοχή, δαγκώνει! ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΜΑΣ Η ΕΦ. ΕΝΩΣΙΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ vasosftohopoullos.wordpress.com

3 Η ΑΕΛ το Πρωτάθλημα Η Ομόνοια το Κύπελλο Ο ΑΠΟΕΛ την Ευρώπη! 26 Μαΐου ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ Η ΕΘΝΙΚΗ ΜΑΣ ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ Απελπίστικα, μανούλα μου, να υποφέρω, κουράστηκα μες στη ζωή τον Χάρο να γυρεύω*. ΜΑΡΚΟΣ ΒΑΜΒΑΚΑΡΗΣ Κάθε φορά που παρακολουθούμε τις εξελίξεις στην Ελλάδα, μας πιάνει ένα τρομερό άγχος, όχι διότι τα ίδια θα συμβούν με μαθηματική ακρίβεια και στην Κύπρο, αλλά γιατί η κατάσταση είναι πια απελπιστικά και ανεπίστρεπτα τραγική. Η πολιτική, οικονομική, κοινωνική και ηθική κρίση που μαστίζει την Ελλάδα μάς τρομάζει. Πιο πολύ, όμως, μας τρομάζει και η ΕΘΝΙΚΗ κρίση, η οποία διαφαίνεται στον ορίζοντα όπως τα καράβια που πιάνουν λιμάνι. Δεν μιλώ για τους Τούρκους, διότι αυτοί έχουν την ικανότητα να μας κάνουν ζημιά μεγάλη ΧΩΡΙΣ καν να πολεμήσουν. Μιλώ πια για την πιθανότητα ακόμη και οι Σκοπιανοί και οι Αλβανοί, όσο βαθαίνει η κρίση και η ακυβερνησία και η υποτέλεια, να μπορούν να φτάσουν ως τη Λαμία, χωρίς καμιά ουσιαστική αντίσταση. Είναι φανερό ότι τα αποτελέσματα των πρόσφατων εκλογών δεν έχουν ταρακουνήσει τις εθνικές ευαισθησίες κανενός. Ενώ καλώς έχουν καταποντιστεί τα δύο μεγάλα αντεθνικά κόμματα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ κι ενώ είχαν σημαντική άνοδο οι αντιμνημονιακές δυνάμεις, ΚΑΝΕΙΣ μα ΚΑΝΕΙΣ στην Ελλάδα δεν βλέπει τον εθνικό κίνδυνο και ΚΑΝΕΙΣ δεν αρθρώνει έναν λόγο αποφυγής των μεγάλων εθνικών καταστροφών. Οι δυνάμεις που αναδείχτηκαν, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ και ΔΗΜΑΡ, είναι ακόμη πιο αντεθνικές από τους εθνοπροδότες του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Η πλειοψηφία των βουλευτών αυτών των κομμάτων αρνήθηκαν να ορκιστούν στο Eυαγγέλιο για να πάρουν τη θέση τους στη Βουλή, δηλαδή αρνήθηκαν την πίστη του ίδιου του λαού τους, αρνήθηκαν τα σύμβολα που πρωτοστάτησαν σε όλους τους αγώνες του λαού μας, ακόμη κι εκείνους που έκανε η ίδια η αριστερά. Είναι χαρακτηριστικό ότι κανείς δεν μιλά με όρους εθνικούς, ακόμη και οι διανοούμενοι αποφεύγουν να ασχοληθούν με αυτήν τη διάσταση. Μάλιστα μερικοί, όπως ο Ράμφος, έφτασαν στο σημείο να ισχυρίζονται πως οι Έλληνες θα παραμείνουν βάρβαροι, επειδή ακούνε Μάρκο Βαμβακάρη και χορεύουν ζεϊμπέκικο, δηλαδή επειδή έχουν εθνική ταυτότητα και πολιτισμό. Ο Ράμφος φυσικά είναι το μορφωμένο παιδί ενός ολόκληρου πολιτικού κόσμου, ο οποίος από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ φτάνει έως σύσσωμη την αριστερά, τους Ανεξάρτητους Έλληνες και τη Χρυσή Αυγή. Όλες αυτές οι δυνάμεις, ακόμη και αυτές που μιλούν εν ονόματι του Ελληνισμού και είναι αντιμνημονιακές, έχουν το ιδεολογικό βλέμμα τους στραμμένο προς την Ευρώπη. Τα πρότυπά τους είναι ευρωπαϊκά-αμερικανικά, ο λόγος τους απελπιστικά ευρωπαϊκός, ωσάν να βρίσκεται η Ελλάδα σφηνωμένη κάπου ανάμεσα σε Βέλγιο και Ολλανδία, και η πολιτική τους αντίληψη αντεθνική και ανθελληνική, και ας ουρλιάζουν για το αντίθετο. Κανείς στην Ελλάδα σήμερα δεν έχει έναν ελληνικό λόγο. Ελληνικός λόγος δεν σημαίνει αντιευρωπαϊκός λόγος. Κανείς δεν εκφέρει έναν ελληνικό λόγο για να αποφύγουμε τα δεινά που έχουν συσσωρευτεί και αυτά τα χειρότερα που μας έρχονται. Μόνον ως Έλληνες μπορούμε να ξεπεράσουμε την κρίση. Μόνον αν δούμε Ο ΜΗΤΣΟΣ ΤΖΙΑΙ Ο ΣΤΑΥΡΗΣ Ρε Μήτσιο, μα γιατί οι αριστεροί δεν ορκίστηκαν στο Ευαγγέλιο στην τελετή της Βουλής; Θα ορκιστούν μωρέ αργότερα... στο Κοράνι! την κρίση ως αποτέλεσμα της εθνικής στρέβλωσης και των εθνικών αδιεξόδων θα μπορέσουμε να κατανοήσουμε ότι η κρίση είναι αποτέλεσμα της απεμπόλησης του εθνικού μας βίου και της εθνικής μας ταυτότητας. ΒΛΕ - ΠΟΥΜΕ ΤΑ ΔΕΝΤΡΑ της οικονομικής κρίσης και δεν βλέπουμε το ΔΑΣΟΣ του έθνους που καίγεται ανυπεράσπιστο. Τα ίδια και κάπως ανάποδα συμβαίνουν στην Κύπρο, τον άλλον πόλο του Ελληνισμού. Βλέπουμε τόσα χρόνια το Εθνικό ζήτημα αποκομμένο από την κοινωνία και την οικονομία, με αποτέλεσμα τα εδώ κόμματα να έχουν οδηγήσει το Εθνικό στο χείλος του γκρεμού και την κοινωνία σε έναν βαθύτατο ύπνο, από τον οποίον δεν μπορούμε να ξυπνήσουμε. Τώρα μάλιστα που απειλείται να καταρρεύσει και η εδώ οικονομία, ο ανθελληνισμός παίρνει διαστάσεις επικίνδυνες, μιας και όλα τα δεινά ρίχνονται στους ώμους της ελληνικής οικονομίας, η οποία σιγά σιγά παρασύρει στην καταστροφή και την κυπριακή. Μέσα σ αυτήν τη δίνη κανείς δεν βλέπει πως τόσο η δεξιά όσο και η αριστερά στην Κύπρο πάσχουν από το ίδιο σύνδρομο: το σύνδρομο της αγγλοτουρκολαγνείας και το σύνδρομο του ανθελληνισμού. Έχουμε φτάσει στον πάτο. Ο πάτος δεν είναι το τελευταίο στάδιο. Πιο κάτω βρίσκεται ο ΑΠΟΠΑΤΟΣ, όχι η τουαλέτα ούτε ο καμπινές, αλλά ο ΑΠΟΠΑΤΟΣ. Όσοι είναι πάνω από 40 ετών θα θυμούνται τι εστί απόπατος. Κανένα αισιόδοξο μήνυμα δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα. Κι όμως ακόμη μπορούμε, τα θαύματα είναι μέρος της πίστης μας, είναι μέρος της ζωής μας, τα θαύματα γίνονται, αν κουνήσουμε κι εμείς ολίγον τα σάπια μας κορμιά. Δεν περιμένουμε τίποτε από τα κόμματα. Μπορούμε, όμως, να περιμένουμε πολλά από τον λαό μας και τα πιο μορφωμένα παιδιά του. Είναι δυνατόν ακόμη και σήμερα να γραφτεί μια ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΡΟΚΗΡΥΞΗ για την έξοδο από την κρίση. Ας μαζευτούν πρώτα οι αντιμνημονιακοί μας διανοούμενοι, αυτοί που κατανοούν τους εθνικούς κινδύνους, και με λόγο ελληνικό ας θέσουν τους βραχυπρόθεσμους και μακροπρόθεσμους στόχους μας για την έξοδό μας από την κρίση. Με μια τέτοια προκήρυξη και τον ανάλογο σχεδιασμό ας αρχίσουμε να χτίζουμε ένα θαρραλέο μέτωπο Ελλάδας και Κύπρου για την απελευθέρωση της πατρίδας μας, για να επαναδιεκδικήσουμε τον εαυτό μας και την Ελευθερία μας. Χωρίς ελληνικό όραμα θα βουλιάξουμε ως σκατοευρωκαλαμαράδες και ως κωλοεγγλεζούθκια μέσα στα σκατά του απόπατου. * Όσοι «ραμφικοί» νομίζουν πως ακούγοντας αυτό το τραγούδι του μεγάλου Μάρκου απελπιζόμαστε, κάνουν μεγάλο λάθος. Χορεύουμε μια ζεμπεκιά και δεν φοβόμαστε ούτε τον Χάρο ούτε τους «ραμφικούς». Εκείνη τη στιγμή παλαμάκια μας χτυπούν ο Αυξεντίου, ο Παλληκαρίδης, ο Άης Μάμας, ο Άγιος Γεώργιος και μια πλειάδα ποιητών, αγίων και ηρώων. Όχι στη νεκρανάσταση του ΑΚΕΛ Τα τέσσερα κόμματα του λεγόμενου «ενδιάμεσου χώρου» τα έχουν κάνει θάλασσα, όποιο και αν θα είναι το αποτέλεσμα των διαβουλεύσεών τους. Ήδη έχουν καταφέρει να συγχύσουν περισσότερο τον λαό και να κάνουν πολύ πιο περίπλοκη την εύρεση ενός υποψηφίου που θα έμπαινε εμπόδιο στο ομόσταβλο ντουέτο ΧΡΙΣΤΟΦΙΑ-ΑΝΑ - ΣΤΑΣΙΑΔΗ. Μάλιστα οι ξεχωριστές συναντήσεις του ΔΗΚΟ και της ΕΔΕΚ με το ΑΚΕΛ δίνουν και την προοπτική μιας συνεργασίας κάποιων από τους τέσσερις με το ΑΚΕΛ. Μόνο και μόνο το γεγονός ότι συζητούν με το ΑΚΕΛ σημαίνει πως πάνε να νεκραναστήσουν όχι μόνο το κόμμα που έχει βυθίσει την Κύπρο στο χάος, αλλά και ολόκληρο το πολιτικό σύστημα της διαπλοκής και της κομματικής δικτατορίας. Το ΑΚΕΛ βρίσκεται σε δεινή θέση. Αιμορραγεί από την ανικανότητα του Προέδρου να κυβερνήσει και την έμφυτη αδυναμία του κόμματος να υπερασπιστεί τα συμφέροντα της χώρας και του λαού. Αιμορραγεί, και ο Κάρογιαν μαζί με τον Ομήρου, προς το παρόν, του δίνουν το φιλί της ζωής, αντί να το στείλουν στην κόλαση, εκεί όπου ανήκει. Εάν το ΑΚΕΛ, φορώντας έναν πιο πατριωτικό μανδύα, καταφέρει να εκβιάσει τη συνεργασία με το ΔΗΚΟ και την ΕΔΕΚ, τότε θα σημαίνει πως η σήψη είναι πολύ πιο βαθιά απ ό,τι πιστεύαμε. Θα σημαίνει πως πια θα πρέπει να αναθεωρήσουμε όλες τις θέσεις μας και να κηρύξουμε ολοκληρωτικό πόλεμο στον παλιό πολιτικό κόσμο της νήσου. Αν όντως γίνει κάποια συνεργασία των κομμάτων αυτών με το ΑΚΕΛ, ας ελπίσουμε ότι κάποιοι απ τα κόμματα αυτά επιτέλους θα καταλάβουν πως μόνο με τον θάνατο του παλιού μπορεί να γεννηθεί το καινούργιο και θα αποχωρήσουν αμέσως, ώστε η κρίση να είναι το τίμημα που θα πληρώσουν τα κόμματα αυτά για τον καιροσκοπισμό και τη μικροπολιτική κερδοσκοπία τους. Η βαθιά κρίση στα κόμματα αυτά μόνο καλό μπορεί να σημαίνει για τον τόπο. Φυσικά, ο Κάρογιαν είναι μεγάλη σουπιά. Προφανώς θα έχει κάνει συμφωνίες και με τον Αναστασιάδη, και γι αυτό πρέπει όλοι να επαγρυπνούμε και όταν φτάσει η στιγμή, θα πρέπει να τον χτυπήσουμε όλοι ανελέητα. Υπεύθυνοι για την εξουδετέρωση της υποψηφιότητας του Λιλλήκα, είναι ο Κάρογιαν και τα κόμματα του ενδιάμεσου χώρου, έστω και αν στο τέλος κάποια απ αυτά μπορεί και να τον στηρίξουν. Έφτασε, λοιπόν, η ώρα όλοι ν αναλάβουμε τις ευθύνες μας. Ας στείλουμε στον Άδη τον παλιό πολιτικό κόσμο και ας προχωρήσουμε μόνοι μας και με τις δυνάμεις εκείνες που κομίζουν μιαν άλλην πρόταση για τον τόπο. ΤΟ ΕΝΙΑΙΟ ΑΠΕ ΛΕΥ ΘΕ - ΡΩΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΕΛΛΑΔΑΣ-ΚΥΠΡΟΥ είναι ο στόχος μας. Έως τότε καταδικάζουμε όλον τον πολιτικό κομματικό κόσμο και προχωράμε. ΟΧΙ ΣΤΗ ΔΙΖΩΝΙΚΗ ΔΙΚΟΙΝΟΤΙΚΗ ΟΜΟ ΣΠΟΝ ΔΙΑ. Η ΚΥΠΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ. ΖΗΤΩ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.

4 4 ΣΚΟΤΩΣΤΕ ΤΟ ΔΗΚΟ ΤΩΡΑ! 26 Μαΐου 2012 ΡΕΠΟΥΣΗ Μπορεί το βιβλίο της Ρεπούση, το γνωστό βιβλίο της Στ Δημοτικού, να πετάχτηκε στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας, όμως η αριστερά του Κουβέλη της έδωσε ξανά φτερά και την έκανε και βουλευτίνα. Τώρα από τα έδρανα της Βουλής θα μπορεί πιο άνετα να μας μιλά για τον συν ω σ τ ι σ μ ό των Ελλήνων στη Σμύρνη και μην εκπλαγείτε αν αμφισβητήσει αύριο και την εισβολή στην Κύπρο. Ήδη, απ ό,τι διαβάσαμε σε πολλά μπλογκ και εφημερίδες, όταν ο Πρόεδρος της Βουλής ζήτησε μονόλεπτη σιγή για τα θύματα της ΠΟΝΤΙΑΚΗΣ ΓΕΝΟ ΚΤΟΝΙΑΣ, η κυρία σκατένη Ρεπούση έφυγε απ τη Βουλή εκνευρισμένη. Να φανταστείτε κιόλας πως αυτή η γυναίκα βγήκε ως υποψήφια της ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΗΣ αριστεράς, όχι της δογματικής ούτε της εθνομηδενιστικής. Πολλά θα δουν τα μάτια μας ακόμα! ΡΑΜΦΟΣ, O ΜΟΝΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ Μετά από τη δήλωσή του ότι οι Έλληνες θα παραμείνουν βάρβαροι όσο ακούνε Μάρκο, Τούντα και Τσιτσάνη και χορεύουν ζεϊμπέκικο, ο Στέλιος Ράμφος πέρασε το στάδιο της φρουτοποίησης. Θα ταν καλό να μαζευόταν πολύς κόσμος έξω απ το σπίτι του κι ένας ένας να χορεύει μια ζεμπεκιά, πότε του Μάρκου πότε του Τσιτσάνη. Αν ο πολιτισμένος Ράμφος βγει έξω ως διαμαρτυρόμενος καθολικός, τότε όλοι μαζί ας του τραγουδήσουν το «Με αεροπλάνα και βαπόρια» του πνευματικού του παιδιού, του Σαββόπουλου, για να αποδειχθεί ότι ακόμη κι εκεί έκανε λάθος, αφού δημιούργησε άλλον έναν βάρβαρο. Β.Φ. EΩΣΦΟΡΙΚΑ l Ωιμέ, τι συμφορά! Ο Χριστόφιας, ο χαρισματικός ηγέτης, δεν θα είναι ξανά υποψήφιος! Τι ανείπωτη τραγωδία έπληξε τον τόπο! l Ας κόψουμε την πλάκα και ας του πούμε όλοι «στ ανάθεμα»! l Αλήθεια, με τόσα επιτεύγματα κατά την προεδρία του, γιατί το ίδιο του το κόμμα δεν τον ξανακατεβάζει; Μήπως τον έκριναν αποτυχημένο ή μήπως αφουγκράστηκαν τον μέσο πολίτη, που βλάκα τον ανεβάζει και βλάκα τον κατεβάζει; l Αυτοί που πραγματικά στενοχωρήθηκαν είναι οι αδελφοί του, οι Τούρκοι της Κύπρου αλλά και οι έποικοι. Τέτοια δώρα δύσκολα θα ξαναπάρουν. Ο αβάστακτος πόνος τους ελαφρύνεται από την προσδοκία εκλογής Αναστασιάδη. Ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες φέρουν τον Ερντογάν να έχει εκφράσει επιθυμία να καλέσει τον Χριστόφια στον Βόσπορο για ψάρι, για να τον τιμήσει για την ανιδιοτελή προσφορά του στο τουρκικό έθνος. l Ιδιαίτερη συγκίνηση υπάρχει και στους κόλπους των λαθρομεταναστών, που με μία κίνηση που αποστομώνει εμάς τους «ξενοφοβικούς», αποφάσισαν να τιμήσουν τον Χριστόφια σε ειδική τελετή, σε εγκαταλειμμένη αποθήκη στην παλιά Λευκωσία, όπου και θα του απονείμουν μια χρυσή ανοιχτή παλάμη. l Ο αυτοαποκαλούμενος «ενδιάμεσος χώρος», με εξαίρεση το ΕΥΡΩΚΟ, δηλώνει υπέρ της ΔΔΟ με το σωστό περιεχόμενο. Είπε κάποτε αυτήν την κουβέντα ο Τάσσος για να δουλέψει κάποιους και αυτοί την άρπαξαν και πάνε. Θυμίζει το «Ένωση ναι, ΝΑΤΟ όχι» του ΑΚΕΛ το l Το σίγουρο πάντως είναι ότι κανείς από τους ηγέτες του «ενδιάμεσου χώρου» δεν έχει το σωστό περιεχόμενο στα παντελόνια του. l Μπορεί να μας είπε ότι δεν θα ξαναδιεκδικήσει την προεδρία, αλλά δεν έφυγε ακόμη. 260 και απόψε. Ο αντιεωσφόρος Σκευωρίες κατά της ΕΟΚΑ Οι εθνικοί αγώνες, ιδίως όταν εμπνέονται από τα ιδεώδη της ελευθερίας και της δικαιοσύνης, ενισχύουν τους συνεκτικούς δεσμούς ενός έθνους, ενώ οι ηρωισμοί και οι αυτοθυσίες που τους χαρακτηρίζουν δημιουργούν πρότυπα προς μίμηση. Καλλιεργούν δε το αίσθημα συλλογικής ευθύνης, να θέτεις δηλαδή το συμφέρον της κοινωνίας, του έθνους, πάνω από το δικό σου. Ακόμη θωρακίζουν την άμυνα του έθνους απέναντι σε ξένες επιβουλές. Ο Ελληνισμός της Κύπρου έχει να υπερηφανεύεται για διάφορα πράγματα από το ιστορικό του παρελθόν. Κυρίως, όμως, για το ότι κατάφερε να κρατήσει αλώβητη την εθνική του ταυτότητα επί 800 χρόνια, αλλά και για τον υπέροχο, τον ανεπανάληπτο αγώνα της ΕΟΚΑ. Η εποποιία του αποτελεί ένα ενοχλητικό αγκάθι για πολλούς, πέρα από τους σύγχρονους νεοταξίτες. Πρώτα απ όλα για την ηγεσία του AKEL, της οποίας ο διαχρονικός μειοδοτικός ρόλος αποκαλύφθηκε πλήρως από τη στάση της έναντι του αγώνα. Ενοχλεί αρκετούς που ταυτίστηκαν με τον Μακάριο και την ανεξαρτησιακή του πολιτική και ενοχλεί όσους επιδιώκουν τον ατιμωτικό συμβιβασμό της ΔΔΟ. Η πολεμική έναντι του αγώνα άρχισε να εκδηλώνεται κυρίως μετά το Αρχικά στόχος υπήρξε ο αρχηγός της ΕΟΚΑ, τον οποίον προσπάθησαν να αμφισβητήσουν με λασπολογίες και άλλα ατεκμηρίωτα γεγονότα, παραλείποντας τη μεγάλη ιστορική αλήθεια ότι ήταν αναντικατάστατος και το μεγαλείο της ΕΟΚΑ οφείλεται κυρίως στις στρατηγικές του ικανότητες. Είναι ντροπή πάντως που ακόμα και σήμερα και ενώ όλοι επικαλούνται τη συμφιλίωση, κόμματα όπως το ΔΗΚΟ και η ΕΔΕΚ δεν τολμούν να στείλουν ένα στεφάνι στο μνημόσυνό του. Η παρασιώπηση του σκοπού του αγώνα και πολλές φορές η διαστρέβλωσή του είναι διαχρονική. Δεν θα ξεχάσω σαν μαθητής, αρχές της δεκαετίας του 80, όταν στους λεγόμενους σχολικούς εορτασμούς δεν αναφερόταν καθόλου το όνομα του αρχηγού αλλά και η λέξη Ένωση. Το ΑΚΕΛ δεν κυβερνούσε τότε. Ακολούθησαν τα τεράστια ψεύδη ότι η ΕΟΚΑ στράφηκε εναντίον των Τούρκων αλλά και εναντίον των αριστερών. Αδιάσειστα στοιχεία καταρρίπτουν αυτές τις σκευωρίες. Η ΕΟΚΑ και ο αρχηγός της έκαναν τα πάντα για να αποφύγουν ένα δεύτερο μέτωπο, όπως ήθελε να κάνει η αποικιοκρατία. Μέτωπο με την αριστερά η ΕΟΚΑ δεν άνοιξε. Αν ήθελε να το κάνει, θα χτυπούσε πρώτα απ όλα τα ηγετικά στελέχη του ΑΚΕΛ, των οποίων ο προδοτικός ρόλος ήταν πασιφανής. Οι εκτελεσθέντες ως προδότες δεν ήταν μόνο αριστεροί και κανείς δεν εκτελέστηκε για τα φρονήματά του. Αυτά τα ψεύδη και αρκετές άλλες επινοήσεις ορισμένων καταρρίπτονται εύκολα από έναν σοβαρό ιστορικό μελετητή. Αυτό, όμως, που αιωρείται τα τελευταία χρόνια, με τη χρονική απόσταση από τα γεγονότα να το διευκολύνει, είναι ότι ο αγώνας κακώς έγινε, ήταν άκαιρος και το μόνο που κατάφερε ήταν να δώσει στη Βρεταννία την ευκαιρία να εμπλέξει την Τουρκία στο Κυπριακό. Με αυτήν, βέβαια, τη λογική ουδέποτε έπρεπε να γίνει ο αγώνας, όπως και πολλά άλλα επαναστατικά κινήματα στον κόσμο. Βέβαια τότε μιλούμε για μια εποχή όπου το ένα αποικιοκρατικό κίνημα διαδεχόταν το άλλο, πράγμα που καθιστούσε και τη χρονική συγκυρία κατάλληλη. Είναι προφανές ότι ο Ελληνισμός τότε ατύχησε στην πολιτική ηγεσία, τόσο στην ελλαδική όσο και στην κυπριακή. Η καλύτερη επιβεβαίωση αυτής της άποψης αποτελεί το Παρ όλες τις επαίσχυντες συμφωνίες της Ζυρίχης, η τότε ελληνική κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου, κατόπιν εισήγησης του στρατηγού Γρίβα και με τις κατάλληλες διπλωματικές κινήσεις, έκανε κίνηση ματ και ουσιαστικά κατέστησε τον προαιώνιο πόθο της Ένωσης ένα σχεδόν ντε φάκτο γεγονός. Το γιατί χάθηκε εκείνη η ιστορική ευκαιρία είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο, γεμάτο λάθη και προδοσίες η γνώση των οποίων είναι επιβεβλημένη για να αντιληφθούμε το γιατί οδηγηθήκαμε σ αυτήν τη δεινή θέση, αλλά και για να αποστομώνονται οι αρνητές του αγώνα. Η ΕΟΚΑ θα συνεχίσει να εμπνέει όλους τους γνήσιους Έλληνες σε έναν χωρίς χρονικούς περιορισμούς αγώνα για την ολοκλήρωση του ημιτελούς της έργου, της Ένωσης της Κύπρου με τη μητέρα Ελλάδα. Ο αμετανόητος Όταν ο Καβάφης συνάντησε τον Όμηρο: Απολείπειν ο Θεός Δημήτριον Οι άγριοι Λαιστρυγόνες καταστρέφουν με βράχους τα πλοία του Οδυσσέα. Σάββας Ιακωβίδης, Λάζαρος Μαύρος και Κωστάκης Αντωνίου στη Σημερινή της 16ης Μαΐου, με μια καβαφική ομοβροντία αποτελειώνουν τον Δημήτριον που αναφέρθηκε, στο κύκνειόν του άσμα, σε Λαιστρυγόνας και Κύκλωπας, προσπαθώντας να σώσει την όποια υστεροφημία τού απέμεινε. Τα άρθρα των πολύ καλών δημοσιογράφων θα μπορούσε να ήταν απολαυστικά, αν, δυστυχώς, μαζί με τον Δημήτριον, ο Θεός δεν απέλιπεν, σχεδόν, και την Πόλιν. Διερωτάται κανείς αν ο Καβάφης ήταν κάποιου είδους προφήτης, ώστε πέντε ποιήματά του «Όσο μπορείς», «Ιθάκη», «Η πόλις», «Απολείπειν ο Θεός Αντώνιον» και «Τρώες» να περιγράφουν με ακρίβεια την προεδρία Χριστόφια ή αν υπάρχει απλώς μια νομοτέλεια διαχρονική, που επαναλαμβάνεται και τιμωρεί τους μωρούς λαούς. Δυστυχώς, οι πλείστοι από τους «Χριστόφιες» που μας κυβέρνησαν στο παρελθόν ή ορέγονται να μας κυβερνήσουν στο μέλλον δεν βρήκαν ποτέ τον χρόνο να διαβάσουν τους δύο μικρούς τόμους με τα άπαντα του Καβάφη και, πολύ περισσότερο, να αποπειραθούν να κατανοήσουν «τι θέλει να πει ο ποιητής»! Είναι προφανές ότι ο Δημήτριος αυτοπυροβολήθηκε καβαφικά, λόγω ελλείψεων στη γνώση περί Οδύσσειας! Ξ.

5 Τωρά που ΔΕΝ θα επαναδιεκδικήσει την προεδρία ο Χριστόφιας, 26 Μαΐου 2012 vasosftohopoullos.wordpress.com τι θα κάνουμε χωρίς βαρβάρους; 5 ΣΧΟΛΙΑ Ο καράφλας που στο Ευρωμπάσκετ τραγουδούσε στα αποδυτήρια ανθελληνικά τραγούδια και ο γκαρντ από την πρωτεύουσα του τυρόγαλου ποζάρουν με τη σημαία των Σκοπίων. Και το χειρότερο δεν είναι ότι ποζάρουν. Αλλά ότι ο $πανούλης, που έχει τη σημαία αγκαλιά στα πόδια του, χαμογελάει κιόλας... (Σχόλιο μπλοκ) ΑΠΟΕΛ ΚΑΙ ΣΚΟΠΙΑΝΟΙ Λέτε αύριο να δούμε και τον Χαραλαμπίδη μαζί με τον Τρικόφσκι να κρατούν τη σημαία των Σκοπίων και να περιχαρίζουν; Έλεος! Λέτε να δούμε και τον Σατσιά με κάποιον Τουρκοκύπριο ν ανεμίζουν την τουρκοκυπριακή σημαία μετά από μια νίκη του ΑΠΟΕΛ με την Αλκή; Έλεος! Οι Σκοπιανοί και οι Τούρκοι αθλητές να φύγουν από Κύπρο και Ελλάδα τώρα. Εκτός εάν αναγνωρίζουν την Κύπρο και τη Μακεδονία ως ελληνικά εδάφη. Έλεος με αυτήν μας την αυτοκαταστροφική μανία να είμαστε πολιτικώς ορθοί τη στιγμή που όλοι μάς υποσκάπτουν. Euskadi Ta Askatasuna Ρυθμιστές Στον Ππούνιον μας Νύχταν Τζιερύνειαν, Λάπηθον, μέραν στον Άην Γιώρκην, στον Καραβάν ξημέρωμαν, Τριμίθιν το ξηφώτιν, στον Άγιον Επίκτητον, Κλεπίνην, Καλογραίαν, είδασιν βάσανα πολλά, είδαν την Χάρζιαν γραίαν Η στήλη «Euskadi Ta Askatasuna», που στα βασκικά θα πει «Πατρίδα και Ελευθερία», αποτελεί μία από τις αλλαγές που έγιναν και θα γίνουν στην εφημερίδα. Τουλάχιστον, αφού μπορούμε να σπάσουμε λιγάκι τη ρουτίνα, ας το κάνουμε. Το πρώτο μας κείμενο θα ασχοληθεί με τον λεγόμενο «ενδιάμεσο χώρο», ο οποίος θέλει να το παίξει και ρυθμιστής. Αξίζει να ασχοληθούμε με το γιατί το ΔΗΚΟ του Τάσσου, η ΕΔΕΚ του Λυσσαρίδη και το ΕΥΡΩΚΟ του Κουτσού έφτασαν σε τέτοιο σημείο αθλιότητας, παραβλέποντας το γεγονός ότι ποτέ δεν είχαμε σε υπόληψη κανένα από αυτά τα κόμματα. Γιατί είναι αθλιότητα πλέον να διακηρύσσεις πως ο υποψήφιος που προτίθεσαι να υποστηρίξεις στις επικείμενες προεδρικές εκλογές πρέπει να ακολουθήσει πολιτική λύσης με βάση τη Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία, δήθεν με «σωστό περιεχόμενο», και να επιθυμείς να το παίξεις και αντίθετος με το ΔΗΣΑΚΕΛ και να επιδιώκεις, υποτίθεται, να πολεμήσεις τον υφιστάμενο διπολισμό. Τουλάχιστον έτσι λένε κάποιοι στα συγκεκριμένα κόμματα. Εν πάση περιπτώσει (όπως λέει και ο απερχόμενος Πρόεδρος), δεν εναποθέσαμε ποτέ τις ελπίδες μας στα κόμματα του κέντρου, ούτε στον Τάσσο, ούτε στον Γιατρό, ούτε στον Κουτσού. Απλώς αυτοί είναι οι τρεις πολιτικοί που ίσως μπόρεσαν να αναδείξουν μια άλλη πλευρά αυτού που αποκαλούμε «όπου φυσάει ο άνεμος» ή, καλύτερα, «με τον έναν ή με τον άλλον, το ίδιο μας κάνει». Όπως και πολλά άλλα προβλήματα που απασχολούν την κοινωνία, έτσι και αυτό, ξεκινάει και απ τις νεολαίες των κομμάτων. Ας αφήσουμε το ΕΥΡΩΚΟ, αφού δεν έχει να δείξει κάποια κίνηση στη νεολαία, πέραν κάποιων ομάδων με προορισμό τον ΔΗΣΥ. Αυτοί έχασαν το παιχνίδι. Δήθεν ήθελαν και άλλη λύση. Ας διαβάσουν λίγο τη διακήρυξη με την οποία συμφώνησαν. Το ζήτημα είναι πως οι νεολαίες της ΕΔΕΚ και του ΔΗΚΟ αποτελούν αυτό που λέμε απολιτικές ομάδες Νεοκυπρίων χωρίς ιδεολογίες και χωρίς ανησυχίες. Συνήθως τους παίρνουμε χαμπάρι στις φοιτητικές εκλογές ή αν πέσει το μάτι μας σε κάποια ανακοίνωση που τους αποστέλλεται κατευθείαν από τα κεντρικά του κόμματος. Ενώ, αν είχαν οποιεσδήποτε ανησυχίες, θα μπορούσαν να πιέσουν τους ηγέτες τους να σταματήσουν τις μαλακίες τόσων χρόνων. Αλλά πού τέτοια τύχη; Έρχεται στον νου μας μια αφίσα της «Αναγέννησης», της φοιτητικής παράταξης του ΔΗΚΟ, στην οποία απεικονίζονταν ο Χριστόφιας και ο Αναστασιάδης, σε μορφή σκίτσου, με το σύνθημα «ΟΥΤΕ ΤΟΝ ΕΝΑ ΟΥΤΕ ΤΟΝ ΑΛΛΟ». Και μένουμε εμείς οι αφελείς με την απορία: Τι διάολο συμβαίνει μέσα στα μυαλά τους και μέσα στα γραφεία τους; Λες και ξεχνάμε πως τα συγκεκριμένα κόμματα παρασιτούν εδώ και χρόνια πίσω από το ΑΚΕΛ ή τον ΔΗΣΥ. Αλλά, όπως λέει κι ο ποιητής: «Τι περιμένεις από ανθρώπους που τους βιάσανε τις γυναίκες μπροστά στα μάτια τους και δεν τραβήξαν τον σουγιά τους; Απαθώς τότε κι απαθώς σήμερα ζητάνε απλώς διαζύγιο» Ακριβώς έτσι. Δεν επιθυμούμε να αναλύσουμε τον «ενδιάμεσο χώρο». Έχουν αποδείξει πια τι κουμάσια είναι. Ούτως ή άλλως, «τέτοιοι ρουφιάνοι δεν μπορούν να πολεμήσουν για τίποτε», συνεχίζει ο Μηχανικός. Δεν περιμέναμε κάτι διαφορετικό. Ας συνεχίσουν το βιολί του ΔΗΣΑΚΕΛ και της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας. Εμείς στα χωριά μας θα πάμε. Χωρίς διαβατήρια και φεστιβάλ επαναπροσέγγισης. Με οποιονδήποτε πρόεδρο. Το θέμα είναι πως δεν θα έρθουν κι αυτοί μαζί μας. Εκείνοι ας μείνουν στις παραλίες της Λεμεσού και της Αγίας Νάπας να ζητωκραυγάζουν για τον «ενδιάμεσο χώρο». Εμείς τζιαμαί Τζι ύστερα Ριζοκάρπασον τζιαι πίσω στην Γιαλούσαν Αγίαν Τριάδαν, Λυθράγκωμην, μα ήταν μαυροφορούσα. Έπειτα Λεονάρισσον τζιαι Κώμαν του Γιαλού μας στην Βοκολίδαν είδασιν τα πάθη του λαού μας Αλ. Μιχ. KΤΗΜΑ ΔΕΡΕΣΚΟΥ ΚΑΛΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΚΡΑΣΙΑ ΣΕ ΚΑΛΕΣ ΤΙΜΕΣ ΚΑΛΑ ΚΡΑΣΙΑ ΚΥΡ-ΓΙΑΝΝΗ AYΓΕΡΙΝΟΣ ΠΟΥΛΙΑ ΔIANOMEIΣ: MITΣIΔHΣ ΔHMOΣIA ETAIPEIA ΛTΔ

6 6 ΣΚΑΤΑ (SHIT) ΣΤΟ ΔΗΣΑΚΕΛ 26 Μαΐου 2012 Όλοι με όλους. Για όλα; Eνδιαμέσως. Δηλαδή στο αναμεταξύ. Δεν είναι μονάχα ο ετεροκαθορισμός της ονομασίας «ενδιάμεσος χώρος» τέσσερα κόμματα που τα «ενώνει» αυτό που δεν είναι, η σχέση ετερότητας προς τα δύο κόμματα-«πόλους» του πολιτικού σκηνικού, τα κόμματα διεκδικητές της εξουσίας, το ΑΚΕΛ και ο ΔΗΣΥ. Το πρόβλημα που ταλανίζει τους πολιτικούς αναλυτές των ημερών, και δι αυτών τον προβληματιζόμενο ψηφοφόρο, αφορά το πόσο δεν είναι αυτό που έχουν αποποιηθεί να είναι τα κόμματα του ενδιαμέσου. Και πρώτον ακόμη και στο συλλογικό «μίνιμουμ» της διακήρυξης (μίνιμουμ στις θέσεις, μάξιμουμ στις προθέσεις) μετά τη συνάντηση των τεσσάρων, το κρίσιμο πολιτικό θέμα του τόπου, η στάση απέναντι στη διζωνική, ήπιε νερό μέχρι υδροπικίας. Χαλαρώνοντας τόσο πολύ, ώστε να μην μπαίνει πια ανάμεσα σε οποιαδήποτε συνεργασία, με όποιο των «πόλων», βόρειο ή νότιο, ανατολή ή δύση. Ακόμη και το ΕΥΡΩΚΟ, προσπαθώντας να περιορίσει κάπως το εντελώς αρνητικό απέναντι σε κάθε άρνηση ΔΗΚΟ, συνεπώς θετικό σε κάθε θέση με την οποία ενδέχεται να διαπραγματευθεί συμμετοχή στην εξουσία (το θυμάται κανείς το ΔΗΚΟ σαν κόμμα της απόρριψης της διζωνικής;) κατόρθωσε ο υπέρλαμπρος ήλιος του ΟΧΙ, που το ξεχώριζε σαν το μόνο κόμμα της απόρριψης της διζωνικής, να συρρικνωθεί σε έναν «αστερίσκο». Στο «ναι μεν, αλλά» υπάρχει μεν το «αλλά», αλλά, κατά το άσμα, «κοιμάται στην αγκαλιά του ναι». Κι οι ψηφοφόροι ευλογούνται με την «οξύμωρη» διευκρίνιση ότι η διζωνική στις προγραμματικές παραμένει, αλλά ο καθένας θα δικαιούται να εννοεί ό,τι θέλει με αυτήν. Προφανώς, για να μην αποκλείεται οιαδήποτε συμμαχία με οιονδήποτε ή οιουσδήποτε εταίρους διανοίγουν κάποια πρόσβαση στην εξουσία. Δεν κλείνει καμία πόρτα από τώρα, δεν καίγεται κανένα χαρτί (αλλά ούτε και δείχνεται κανένα χαρτί στο μουλωχτό παιχνίδι αυτό του «σκληρού πόκερ», όπως το ονομάζουν τα δημοσιογραφικά κλισέ), δεν απορρίπτεται κανένας. Μα κανένας. Πολιτική, το είχε πει ο Κάρλ Σμιτ, είναι η τέχνη να συμμαχείς με τον διάβολο. Κι αυτός που στέλνεις σήμερα στον διάβολο, μπορεί να είναι ο αυριανός σου σύμμαχος (μην πούμε «σύντροφος» και νομίσετε ότι τον «φωτογραφίζουμε»). Και συνοδοιπόρος. Βεβαίως κάηκε ένα χαρτί, δημόσια και με λαμπρόν υπέρλαμπρον, όπως ο Mέγας Νομοθέτης (Lawgiver) στον Πλανήτη των Πιθήκων. Ο Πρόεδρος βγήκε επίσημα από την πόρτα. Για να μπει από το παράθυρο στις διαδικασίες των υποψηφίων, πιθανόν και κοινού υποψηφίου, το Κόμμα. Tο απομονωμένο ΑΚΕΛ, που στα τρία χρόνια της εξουσίας του κατόρθωσε να κάνει το 70% της τρικομματικής του υποστήριξης μοναχική πορεία ενός μοναχικού και μόνου καουμπόυ προς τη Δύση, είναι πάλι στο σαλούν, γυρεύοντας συμπαίκτες. Μισώ μνάμονα συμπόταν. Οι μνηστήρες της ενδιαμέσου Πηνελόπης Το εγκατέλειψαν, με στόμφο, ο δύο σύμμαχοί του. Που τώρα, δυνητικά ο ένας, πραγματικά ο άλλος, συνομιλούν μαζί του. Αφήνοντας τους «hoi polloi» της βάσης των άλλων τριών να αναρωτιούνται: «πού το πάει ο Κάρογιαν;» και «είναι πλέον το ΔΗΚΟ όχημα διεμβολισμού του Ενδιαμέσου από το ΑΚΕΛ;» Το βέβαιον είναι ότι το ΔΗΚΟ του Κάρογιαν (σε γενική κτητική, ναι) έχει στον γενετικό του κώδικα, το DNA του, να παίζει όποιο, μα όποιο, παιχνίδι θα του εξασφάλιζε ή δικό του Πρόεδρο ή συμμετοχή στην εκλογή του Προέδρου, κι άρα μέρισμα στην εξουσία. Ακόμη περισσότερο, στη συγκεκριμένη πολιτική περίσταση αποδυνάμωσης του κ. Κάρογιαν (το «κ.» εννοήτω ως συντομογραφία του «κύριος» ή της «καρέκλας» «κυρίως»). Η εγκατάλειψη του ΑΚΕΛ, δηλαδή, μπορεί να εννοηθεί σαν την επανανακάλυψη ή επανεφεύρεση της παρθενίας της Μαίη Γουέστ ή της Μαντόνα. Έτσι, σαν παρθένο και πάλι κορίτσι πράμα της παντρειάς, είναι διαθέσιμο το ΔΗΚΟ για προτάσεις των μνηστήρων. Με ανανεωμένη προίκα. Εδώ, και την προίκα του αλωμένου από το ΑΚΕΛ ενδιάμεσου χώρου. Ο διάλογος δεν έβλαψε κανέναν, όπως είπε ο ηγέτης του ΔΗΚΟ. Όπως έλεγε και στην Κοκκινοσκουφίτσα η γιαγιά με τα μεγάλα δόντια. Κι έτσι, το επιβεβλημένο καθάρισμα του τραπεζιού, της «MENSA» των έξυπνων, πριν το νέο φαγοπότι. Διότι ο Ηγέτης του ΔΗΚΟ γνωρίζει ότι οφείλει στον λαό του ΔΗΚΟ συμμετοχή στην εξουσία, καρέκλα κάτω από τα νώτα τους. Ειδεμή μένουν αυτά εκτεθειμένα, και κυρίως τα δικά του. Τέσσερα κόμματα, όπως τα έξι πρόσωπα του Πιραντέλο, ζητούν έναν ρόλο. Ο ενδιάμεσος χώρος επιζητεί την πολιτική υποστασιοποίησή του, την προοπτική να υπάρξει πολιτικά, κι όχι μόνο «στο αναμεταξύ», σαν τρίτος πόλος, διακριτός κι όχι ενδιάμεσος των ιδεολογικά, κι εξουσιακά, καθορισμένων άλλων δύο μεγάλων πόλων. Ως αστήρ αυτόφωτος κι όχι σαν δορυφόρος. Αλλά οι προτεραιότητες εδώ έχουν μπει λάθος. Το θέμα, το «quοd erat demonstrandum», δεν είναι η ανάληψη ενός κάποιου ρόλου, όχι να βρεθεί μια δουλειά για τους τέσσερις. Όπως πάντα, το πολιτικό κι άρα ηθικό ερώτημα είναι τι θα κάνει η δουλειά αυτή. Και το πρόταγμα εδώ, αυτό που εγείρει σαν αίτημα ο λαός ενώπιον του οποίου θα τεθεί η επιλογή υποψηφίου από τον ενδιάμεσο χώρο, είναι η σωτηρία, η επιβίωση του τόπου. Όχι η αντιβίωση ενάντια στους δύο πόλους μόνον, αλλά η επιβίωση του τόπου. Οι πολιτικοί του ενδιαμέσου γνωρίζουν τα μαθηματικά του πολιτικού μας στίβου στις προεδρικές. Όπου το τρίτον των υποψηφίων επιδιώκει να επηρεάσει και να διασφαλίσει τη βούληση του ημίσεως+συν. Οι συνεργασίες είναι επιβεβλημένες. Κάθε «τρίτον» το γνωρίζει αυτό. Αλλά στο πρόταγμα των ημερών, εδώ στην υστάτη, στο χείλος του γκρεμού, προέχει στην προσοχή του λαού ένας άλλος νόμος. Υπέρτατος νόμος. Η σωτηρία του τόπου, η σωτηρία του λαού. Salus populi, suprema lex. Και το μήνυμα του «κοινού», εκλέξιμου υποψηφίου, πρέπει να είναι μήνυμα σωτηριολογικό. Να είναι πειστικό, μέσα κι έξω, σαν τέτοιο. Με αυτή την πραγματικότητα κατά νου, είναι ομοίως σαφές ότι τη διαφορά δεν θα κάνουν οι «παράγραφοι» σε ένα κείμενο αρχών, που θα «δεσμεύουν» (όσο δεσμεύουν) τα κόμματα του ενδιάμεσου χώρου, αλλά όχι τον Προεδρικό Υποψήφιο, κι ακόμα λιγότερο τον Πρόεδρο, που θα προέλθει, προσδοκούν, από τη συμμαχία αυτήν. Οι ελπίδες βρίσκονται στην προσωπικότητα, το προσωπικό βάρος ή «gravitas», τις όποιες υποθήκες της πολιτικής και προσωπικής του ιστορίας προς τις οποίες θα ήθελεν ο ίδιος να μείνει πιστός. Οτιδήποτε άλλο θα δείξει το έργο κωμικοτραγικό, Πιραντελικό. Και μπροστά στο κενό, γελώντες μεν, σαν τους ήρωες του Πιραντέλο, οι Κύπριοι θα σταματήσουν, για να αναρωτηθούν: «αλήθεια, γιατί γελώ;» Καιρός του γελάν, καιρός του θρηνείν. Finita est la comedia, incipit tragedia. Τίτος Χριστοδούλου ΚΥΠΡΙΑΚΕΣ ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ Τον αράπη τζι αν τον πλένεις, το σαπούνι σου χαλάς! TITO-NOMAXIEΣ «There is one little catch, though, Faust» ΔΗΚΟ: «Συνεργασία του ενδιάμεσου χώρου με το ΑΚΕΛ θα ήταν συνεργασία νίκης!» «Ναι, κι η συνεργασία με τον διάβολο, συνεργασία νίκης είναι», σκέφτηκε ο Φάουστ, πουλώντας του την ψυχή του! «There is one little catch, though, Faust» Η Χρυσή Αυγή ως κοινωνικό φαινόμενο Αν η Χ.Α. απειλεί τώρα ως (νομιμοποιημένο και κρατικά χορηγημένο) πολιτικό φαινόμενο, ερμηνεύεται ως κοινωνικό φαινόμενο. Ψυχοκοινωνιολογικά, δηλαδή. Υποδεικνύω, μεταξύ άλλων, με αναφορά στον Νίτσε («η μουσική ενώνει όσα ο λόγος χωρίζει»), την έφεση ανθρώπων που αισθάνονται κοινωνικά περιθωριοποιημένοι, απόβλητοι ή τα βρίσκουν δύσκολα με τον εαυτό τους, να χάνουν την ατομικότητά τους σε μαζικές εκδηλώσεις, συχνά μεθυστικής μουσικής («κώμος»), που συνοδεύεται από μηχανοποιημένες ή σπαστικές κινήσεις. Κι αυτό περιλαμβάνει από τη μέταλ μουσική μέχρι τα εμβατήρια των παρελάσεων. Και την επιμονή στον α πληθυντικό («ερχόμαστε»), όχι με την έννοια της έλλογης αυτοθυσίας, όπως π.χ. ο Μακρυγιάννης, αλλά σαν απειλή με την πιο πειστική στη μαζικότητά της βία, διότι ομαδική, οπαδική και τυφλή. Υπάρχουν πιο ειδήμονες βέβαια, και τίθεται ένα δύσκολο ερώτημα για τις συνθήκες νομιμοποίησης της κοινωνικής (ψυχο)θεραπευτικής. Ο Φουκώ θα είχε κάτι να πει επ αυτού. Ζούμε σε κοινωνικά οριακούς καιρούς. Χωρίς να θέλω να υποτιμήσω, εκπλήττομαι αν δεν διδάσκεται σήμερα στα Γυμνάσια αρχαία τραγωδία. «Χάσκακες» «Χάσκακες», ένα σχεδόν άπαξ λεγόμενο, προσφιλές στον Ζουράρι, που πρέπει να σημαίνει το ίδιο ακριβώς με το «κεχηνώς». Το αρχαίο «κέχηνα», με σημασία ενεστώτα, σήμαινε και «χασμουριέμαι». Στην αρχή από τους Αχαρνείς, ο Αριστοφάνης βάζει τον Δικαιόπολι να παραπονιέται ότι μέσα στην Εκκλησία του Δήμου βαριέται και, ως χασμάται, συνεχίζει: «στένω κέχηνα σκορδινώμαι πέρδομαι, απορώ γράφω παρατίλλομαι, λογίζομαι». Δηλαδή, σε μια ωραία μετάφραση (με λίγο ανακατεμένη τη σειρά): «στενάζω και τεντώνομαι και χασμουριέμαι, κλάνω, δεν ξέρω τι να κάνω και μαδιέμαι, και φτιάχνω κάτω ζωγραφιές και συλλογιέμαι». Και, πάλι, ανοιχτό το στόμα. Κι ίσως κλειστά τα μάτια. Όπως ακριβώς ψηφίζει και σήμερα ο ελληνικός λαός. Έσσεται ήμαρ Από το Ζ, Ιλιάδα, η Ανδρομάχη. Όταν θα πέσει η Τροία και σκλάβα θα τη σέρνουν στων Αργείων τα καράβια Το επανέλαβε, προφητικά, για τη Ρώμη, ο ιστορικός Πολύβιος, όταν είδε να σπέρνουν αλάτι στη γη της Καρχηδόνας οι νικητές Ρωμαίοι. Καλή ώρα όπως στην Ελλάδα σήμερα, σκλάβοι στων Αγρίων τις γαλέρες Tα ερείπια γύρω μας. Κάποιος Αινείας κουβαλά έναν γέρο πατέρα στον ώμο, να ψάξει να χτίσει πατρίδα πέρα από τις θάλασσες, στις ακτές του Λατίου, ad litora Latii perventes. Ερείπια πίσω του, ερείπια στο μέλλον κείνται εμπροστά του. Sunt lacrimae rerum, et mentem tengunt mortalia. Θρηνούν τα πράγματα γύρω μας, και των ανθρώπων θλίβει το μυαλό η θνητότης Ένας θάνατος τολμά να κλάψει εντός μας. Το μέλλον είναι εδώ, εκείνη η μέρα που μας έλεγε ο τυφλός προφήτης πως θα ρχόταν Μετά την καταστροφή, η καταστροφή του μετά. Κι οι πατεράδες αυτοπυροβολούνται στις πλατείες Αυτό το σήμερα έχει μονάχα χτες.

7 26 Μαΐου 2012 «ΓΝΩΜΗ» Η ΣΚΑΤΟΦΥΛΛΑΔΑ ΤΟΥ ΑΚΕΛ 7 TITO-NOMAXIEΣ Bullshit ή μπουρδολογία: το άλογον της «πωλητικής» Aν το αστείο ανατρέπει την τάξη του λόγου, ατακτεί λογικά, για να υπαινιχθεί τις βαθύτερες για τα ανθρώπεια αλήθειές του, η μπούρδα συνωμοτεί με το παράλογο, για να παρανομήσει κατά της αληθείας. Είμαστε εδώ, στα Ηλύσια πεδία του λόγου, στο επέκεινα του λόγου που λέγεται πολιτική. Ή «πωλητική». Στον χώρο της μπουρδολογίας ή, με τον περίφημο πια ορισμό του φιλοσόφου Harry Frankfurt, του «bullshit» [Tho - mas Cathcart και Daniel Klein: Ο Αριστοτέλης και ένας ορυκτερόπους (άαρντβαρκ) πάνε στην Ουάσιγκτον: Αναλύοντας την Πολιτική Μπουρδολογία με τη Φιλοσοφία και τα Αστεία]. Λόγος εδώ που δεν αληθεύει, αλλά αλητεύει. Που ψεύδεται ψευδόμενος και για το ψέμα του, που παραπλανά πλανώμενος, όπως οι κότες οι αλανιάρες. Όπως ο λαός, μαζί στο σκοτάδι κι οι κότες. Συσ-κότιση. Απάτη με τα ούλα της, ή κάτω από τα ούλα της, ύπουλη. Και πιο επικίνδυνη διότι, υπό την επίφαση του λογικώς επιχειρηματολογείν, δυσχερώς διαγιγνώσκεται. «Στ άλογο, στ άλογο, Ομέρ Βρυώνη!» Από τον Βοναπάρτη στον Γέρο του Μοριά, στ άλογο μάκραιναν τον κοντό τους ίσκιο οι ηγέτες. Άλογον, πάντα, το ζώο των «πωλητικών», πουλώντας, εκλογές και τώρα, το μακρύ και το κοντό τους Α, πώς το παν απώλετο, χάθηκε κάθε πίστις, και της «πωλητικής» ψηφοθηρούν, καλπάζοντες οι Ιππείς της. n Kυπριακές παροιμίες Το ένα χέρι νίβει τ άλλο και τα δυο το πρόσωπο ΜΙΚΡΟ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΜΕ ΤΙ ΑΛΛΟ, ΕΚΤΟΣ ΑΠ ΤΑ ΜΩΡΑ, ΗΔΟΝΙΖΕΤΑΙ Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΜΑΣ ; Όταν παίζει με το πουλλίν του; Όταν διηγείται την ιστορίαν πώς την έκατσεν της Πραξούλλας. Όταν του λαλώ «μάστρε». ΠΑΙΔΕΡΑΣΤΗΣ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ Όταν τρώει μακαρούνια του φούρνου στο Κελλάκιν. Όταν περνά έξω που το Μαρίν και δεν βλέπει ούτε έναν διαμαρτυρόμενον. Όταν στα όνειρά του βλέπει την Αντζελίνα Τζολί να του κάνει πεοθηλασμό και την ίδια στιγμή ο Κάρογιαν του πλένει τα μάτια του με ροδόσταγμα, ενώ ο Ομήρου τίτσιρος του χορεύει ένα τσιφτετέλι. Το βραβείο απονέμεται από τώρα στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ο οποίος εν κανεί που ηδονίζεται καθημερινώς γαμώντας την νοημοσύνην μας, ηδονίζεται τζιαι με το να θωρεί μιτσιούς να παίζουν κοντά του, ο ξημαρισμένος. ΜΙΚΡΑ ΚΙ ΑΣΗΜΑΝΤΑ l Ο Λάζαρος Μαύρος όταν ήταν μιτσής, ήταν φανατικός Μακαριακός, μάλιστα στο Δημοτικό κρατούσε τα ράσα του Μακαρίου στον Άη Γιάννη και δεν τον άφηνε λεπτό να ξεφύγει. l Η Άννα Νταλάρα, παρά το γιαούρτωμα του συζύγου της, δεν βγήκε βουλευτής. l Οι σκύλοι Ντουκάι της νότιας Σουμάτρας είναι χορτοφάγοι. l Σε τελευταία δημοσκόπηση που έκανε το ΑΚΕΛ για τις επικείμενες εκλογές το ποσοστό τους δεν υπερβαίνει το 22,5%. l Ο Λώρης Λοϊζίδης όταν ήταν φοιτητής, ήταν της Προοδευτικής του ΑΚΕΛ τζιαι εκράταν μιαν κιθάραν τζιαι έκαμνεν ντρίγκι ντρίγκι. l Ο Δημήτρης Χριστόφιας έλαβεν εντολήν από την γεναίκαν του να κάθεται όταν κατουρά, διότι όταν στέκεται, εν ιβρίσκει την τρύπα τζιαι κατουρά πάνω στο σελλίν. l Το 48% των βουλευτών μας δεν έχουν πάει με πουτάνα, ενώ ένα άλλο 48% από το 48% δεν έχουν πάει καν με γυναίκα. Μερικοί, κυρίως του ΔΗΣΥ και του ΑΚΕΛ, έχουν πάει με πουτάνες σε όλες τις ελεύθερες πόλεις της Κύπρου μας. Ο Νίκος Αναστασιάδης του ΔΗΣΥ κατέχει το ρεκόρ πουτανοεπισκέψεων. Εννοούμεν το κυπριακόν, διότι παγκοσμίως το κατέχει ένας Ινδός βουλευτής, ο οποίος δεν έχει πάει ποτέ του με γυναίκες παρά μόνο με πουτάνες και συναδέλφισσές του. Όταν ένας δημοσιογράφος του επεσήμανε ότι δεν ισχύει ο ισχυρισμός του και το ρεκόρ του, διότι έχει πάει και με συναδέλφισσές του, ο ίδιος απήντησε πως οι δύο βουλευτίνες που εγάμησεν, μάλιστα μέσα στη Βουλή, είναι πουτάνες, διότι ανήκουν σε άλλο κόμμα. l Ο Νίκος Κατσουρίδης, παρότι βουλευτής, είναι μεγάλη πουτάνα, και μην ξανακούσω ότι είναι η «εθνική» πτέρυγα του ΑΚΕΛ. l Η Γνώμη του ΑΚΕΛ έσπασε ρεκόρ και πούλησε 519 φύλλα, από τα οποία τα 415 αγόρασαν στελέχη του ΑΚΕΛ μετά από σύσκεψη που έγινε για την προώθηση της εν λόγω εφημερίδας. l Η Ανδρούλλα Γκιούρωφ πάσχει από αιμορροΐδες, κοινώς μουασίλι. l Η κοινή ενοχλητική μύγα της Κύπρου ζει μόνο 15 μέρες. l Ο Γιαννάκης Ομήρου το 1960 ήταν μόνο δέκα χρόνων. Τώρα είναι πολύ μεγαλύτερος. l Ο Άριστος Μιχαηλίδης έχει ένα μικρό αμπέλι στην Τεμβριά και φιλοδοξεί να γίνει οινοποιός. Πέρσι, αντί να πατήσει τα σταφύλια, επάτησε έναν γαουράγκαθθον τζιαι ετραυματίστηκε σοβαρά. Στον καφενέν του χωρκού σ έναν ξέσπασμαν αντιακελισμού είπεν ότι για τα αδέσποτα γαουράγκαθθα φταίει το ΑΚΕΛ. l Η Ελίτα Μιχαηλίδου δεν είναι σύζυγος του Άριστου Μιχαηλίδη και απεκάλεσε τον Χίτλερ ΤΕΡΑΣ. l Ο Χριστάκης Κατσαμπάς παλιά ήταν δημοσιογράφος, αλλά επέθανεν. l Ο Γιάννης Καρεκλάς είναι δημοσιογράφος στο ΡΙΚ και βάφει τα μαλλιά του μαύρα με βαφή L OREAL. l Η Ελένη Μαύρου φορεί σουτιέν νούμερο 40D και παπούτσια νούμερο 44. l Ο Γιώργος Κολοκασίδης του ΑΚΕΛ όταν ήταν μιτσής έβαλλεν κοτοπουλλούθκια μέσα στην μέγγενην τζιαι έσφιγγέν τα ώσπου να σπουρτήσουν τα μμάθκια τους τζιαι να πεταχτούν πας στον τοίχον. Αργότερα εσπούδασεν στην Σοβιετικήν Ένωσην. l Η φεμινιστική οργάνωση FEMEN, γνωστή για τις παρεμβάσεις της με γυμνόστηθες κοπέλες να διαμαρτύρονται για σοβαρά προβλήματα που απασχολούν τον γυναικείο πληθυσμό, δεν δέχτηκαν Κύπριες στην οργάνωσή τους, διότι ήταν πππεσμένα τα βυζιά τους. l Ο Τσου Εν Λι Πάο από το Σετσουάν της Κίνας έπαιζε κιθάρα με το πέος του, ώσπου έπαθε ηλεκτροπληξία, όταν σε ένα ρεσιτάλ για τους φίλους του έφτασε σε οργασμό και έγινε το μοιραίο, αφού η κιθάρα του ήταν ηλεκτρική. l Ένα στυλό μπορεί να γράφει συνεχώς για 3 ώρες και 45 λεπτά, εκτός αν το αγοράσετε από κανένα περίπτερο ακελικού, οπότε δεν θα γράφει καθόλου. l Οι παττίσιες έτσι τζιαιρόν εν σαν το άσιερο τζιαι είναι τζιαι ακριβές. l Το φρέσκον λουβίν του Αστρομερίτη εν 18 ευρώ το κιλόν. Εν λουβίν γαμώτο! Έλεος! Αλλά εν κυβέρνησην που έχουμεν; Και τώρα ένα μικρό κι ασήμαντο, σαν πληρωμένη διαφήμιση. Ευχαριστούμε την Ε.Α. για τα 35 ευρώ. l Η Ελένη Νικοδήμου έπεσε δύο φορές ενώ χόρευε στο Aντωνάκης Μπαρ, στη συναυλία του Μάλαμα. Ένας θαμώνας είπε: «Ευτυχώς δεν έσπασε το χέρι της, διότι είναι πολύ καλή ζωγράφος». Μια άλλη θαμώνας, και μάλιστα φίλη της, είπε: «Γαμώτο! Πάλε εν έσπασε κανένα σιέρι ή κανένα πόδι!» n

8 Θέλω να παραμείνουμε στο ευρώ, όχι όμως ως επαίτες. Η Ελλάδα δεν πεθαίνει 8 vasosftohopoullos.wordpress.com 26 Μαΐου 2012 κι αν πεθάνει θα αναστηθεί, ρε ρεμάλια! ΔΥΟ TΡΑΓΟΥΔΙΑ, ΜΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΚΙ ENA ΣΧΟΛΙΟ Ο ΣΑΛΤΑΔΟΡΟΣ Στίχοι-Μουσική:ΜιχάληςΓενίτσαρης Ζηλεύουνε, δε θέλουνε ντυμένο να με δούνε μπατίρη θέλουν να με δουν για να φχαριστηθούνε. Θα σαλτάρω, θα σαλτάρω, τη ρεζέρβα να τους πάρω. Μα εγώ πάντα βολεύομαι γιατί τηνε σαλτάρω σε κάνα αμάξι Γερμανού και πάντα τη ρεφάρω. Ο ΣΤΕΛΙΟΣ Ο ΚΑΡΔΑΡΑΣ Στίχοι-Μουσική:ΜιχάληςΓενίτσαρης Πενθοφορεί η Αγιά Σοφιά, Παλιά και Νέα Κοκκινιά, κλάψε κι εσύ τώρα, ντουνιά, πιάσαν τον Στέλιο τα σκυλιά. Τον πιάσαν γερμανόφιλοι και ταγματασφαλίτες τον Στέλιο τον Καρδάρα μας, στο Ρέντη, οι αλήτες. Δεμένο τον επήγανε προς τον Άγιο Διονύση, δέκα ντουφέκια τού ριχναν, ώσπου να ξεψυχήσει. Θεέ μου, ας προλάβαινες, να κάνεις άλλη κρίση, που χε μανούλα κι αδελφές, και έπρεπε να ζήσει. Άδικα τον σκοτώσανε, λες κι ήτανε κατάρα γιατί ήταν στην αντίσταση, τον Στέλιο τον Καρδάρα. ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΞΑΝΑΡΧΟΝΤΑΙ ΔΕΝ είναι σχήμα λόγου, η Ελλάδα μας είναι υπό κατοχή. Όμως τα νέα ξυπόλυτα τάγματα είναι άφαντα, όπως και οι αντιστασιακές οργανώσεις, όπως και τα ΕΑΜ. Κάναμε τεράστιες θυσίες στον μεσοπόλεμο για να απελευθερωθούμε. Το ίδιο πρέπει να γίνει και τώρα, αλλιώς οι κατοχές που θα μας έρθουν θα είναι χειρότερες. Η χώρα ΔΕΝ πρέπει να πέσει σε ακυβερνησία. Όλοι πρέπει να κάνουν θυσίες, ώστε να υπάρξει κυβέρνηση, έστω και αν δεν θα είναι η ιδανική. Τους κατακτητές μόνο οργανωμένοι μπορούμε να τους αντιμετωπίσουμε. NEEΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ - NEEΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΥΡΙΕ ΔΗΜΑΡΧΕ Μία στήλη για την υπεράσπιση της σωματικής και ψυχικής ακεραιότητας του δημότη ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ Ευχαριστούμε που καθαρίσατε τον χώρο απέναντι από την Πύλη Αμμοχώστου. ΠΟΡΤΟΙ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΩΝ ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ Κύριε Δήμαρχε, δεν ξέρω αν έχεις ακούσει για τους πόρτους του Καϊμακλιού ή εάν πέρασες κάποια Κυριακή από το Καϊμακλί ή την Παλλουριώτισσα για να μυριστείς οσμές που δεν περιγράφονται. Γράψαμε γι αυτήν την κατάσταση πολλές φορές και έως τώρα η απάντηση είναι πάντα η ίδια: Κάτι δεν πάει καλά με το αποχετευτικό στη Μια Μηλιά και οι Τούρκοι δεν κάνουν τίποτα για να λύσουν το πρόβλημα, παρότι η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει δώσει ένα κονδύλι γι αυτό το έργο. Αυτά όμως, κύριε Δήμαρχε, δεν είναι σοβαρά πράγματα. Ένα σοβαρό κράτος δεν αφήνει για 40 χρόνια τους μισούς πολίτες της πρωτεύουσάς του να ζουν μέσα στα σκατά. Ένα σοβαρό κράτος αρχίζει να βρίσκει εναλλακτικές λύσεις και δεν περιμένει πότε θα ευαισθητοποιηθούν οι Τούρκοι για να φτιάξουν το έργο. Εσύ, κύριε Δήμαρχε, το γνωρίζουμε, ΔΕΝ είσαι το κράτος, όμως είσαι ο πρώτος πολίτης της Λευκωσίας και οφείλεις να πας στους κρατούντες και να μεταφέρεις αυτήν την αθλιότητα. Τώρα που θα αναλάβουμε και την Προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, θα ταν καλά να πάρεις μερικούς επισήμους στο Καϊμακλί για να μυριστούν κι αυτοί τα χάλια μας. Αν τώρα σου αμολήσουν κανένα «WHY?», εσύ μπορείς να απαντήσεις: «TURK SHIT. IF YOU DON T LIKE SMELL, TELL TURKS NO MAKE APO- HETEFTIKO, NO ENTRY EUROPE». Κάπως έτσι, μήπως καταλάβει και ο Χριστόφιας. ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΙ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΑ ΜΝΗΜΑΤΑ ΚόκακόλαπάειμεόλαεκτόςμετονΧριστόφια! Κύριε Δήμαρχε, τώρα που θα καταφθάνουν κατά εκατοντάδες οι επίσημοι Ευρωπαίοι στη Λευκωσία, θα σε παρακαλούσαμε να μην κάνεις το λάθος να τους ξεναγείς στην Πράσινη γραμμή, διότι εκεί, επειδή ακριβώς θα είναι ανοιχτό και το οδόφραγμα, άλλα μηνύματα θα στείλουμε και όχι αυτά που πρέπει. Εσύ να επιμένεις να τους ξεναγείς στα ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΑ ΜΝΗΜΑΤΑ, εκεί, στην άλλη Πράσινη γραμμή, όπου οι ψυχές των Ελλήνων δεν έχουν ησυχάσει, διότι ακόμα η Κύπρος είναι σκλάβα. Πάρ τους εκεί, για να δουν πώς οι Ευρωπαίοι Άγγλοι δολοφονούσαν αμούστακα παιδιά, πώς η πολιτισμένη Ευρώπη, στην πλειοψηφία της, κώφευε στα αιτήματά μας για Ελευθερία. Πάρ τους εκεί για να ΔΟΥΝ και την άλλην Κύπρο. Έτσι θα τιμήσεις και τους δύο σου πατέρες! Στο οδόφραγμα της οδού Λήδρας θα καταλάβουν άλλα πράγματα, άσε που θα περπατήσουν και στα κατεχόμενα και θα μείνουν και ευχαριστημένοι απ τη φιλοξενία και των δύο Κύπρων!!!

9 26 Μαΐου 2012 ΓΑΜΩ ΤΟΝ ΕΝΔΙΑΜΕΣΟ ΣΑΣ ΧΩΡΟ 9 O πρόεδρος Δημήτρης Χριστόφιας έβαλε τέλος στα σενάρια γύρω από τις προθέσεις του, ανακοινώνοντας μέσω διαγγέλματος προς τον κυπριακό λαό την απόφασή του να μην είναι υποψήφιος στις προεδρικές εκλογές του ερχόμενου Φεβρουαρίου. Εγινε έτσι ο πρώτος στην ιστορία Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας που επιλέγει την έξοδο χωρίς να επαναδιεκδικήσει και δεύτερη θητεία. Οι λόγοι είναι προφανείς και δεν έχουν να κάνουν βεβαίως με το αδιέξοδο στο Κυπριακό. Αυτό ήταν το πρόσχημα για να δικαιολογηθεί μια αποτυχημένη προεδρία. Το κλίμα στην κυπριακή κοινωνία ήταν βαρύ και ασήκωτο για τον κ. Χριστόφια και αποτυπωνόταν ξεκάθαρα στις διάφορες δημοσκοπήσεις που έβλεπαν το φως της δημοσιότητας τον τελευταίο καιρό. Κανένα κόμμα, πλην του ΑΚΕΛ, δεν συζητούσε ενδεχόμενη στήριξή του και ο κ. Χριστόφιας δύσκολα θα περνούσε ακόμα και σε έναν δεύτερο γύρο εκλογών. Ο ίδιος ήθελε να συνεχίσει, αλλά στο ΑΚΕΛ έκριναν ότι το κομματικό συμφέρον επιβάλλει την απόσυρσή του. Να θυμίσουμε ότι ο Δημήτρης Χριστόφιας ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς την προεδρική του θητεία τον Φεβρουάριο του Τον ψήφισε το 53% του κυπριακού λαού. Είχε εμφανιστεί ως ο «πρόεδρος της λύσης» στο Κυπριακό και στα πρώτα στάδια της θητείας του είχε τη στήριξη ακόμη και της αντιπολίτευσης. Με θετικό μάτι τον είδαν και οι ξένοι, που είχαν σχηματίσει αρνητική εικόνα για τον προηγούμενο πρόεδρο, τον μ. Τάσσο Παπαδόπουλο, λόγω της ηχηρής απόρριψης του Ομολογία αποτυχίας σχεδίου Ανάν. Γρήγορα, όμως, αυτοί που τον εμπιστεύθηκαν, απογοητεύτηκαν. Στο Κυπριακό δέσμευσε την ε/κ πλευρά με τις γνωστές «γενναιόδωρες προσφορές» του προς τον κ. Ταλάτ (εκ περιτροπής προεδρία, παραμονή εποίκων κ.λπ.), χωρίς να υπάρξει καμιά ανταπόκριση από την άλλη πλευρά. Αφελής αποδείχθηκε και η πεποίθησή του περί συνομιλιών «κυπριακής ιδιοκτησίας», την ίδια ώρα που απέναντί του είχε τον τοποτηρητή της Άγκυρας. Στην Οικονομία είχε παραλάβει πλεόνασμα από την προηγούμενη κυβέρνηση και με την κακή διαχείριση έχει οδηγήσει την Κύπρο στα πρόθυρα χρεοκοπίας και ένα βήμα πριν από την προσφυγή σε μηχανισμό στήριξης αν και οι οικονομολόγοι πιστεύουν ότι βρισκόμαστε ήδη σε μηχανισμό στήριξης, καθώς τα έξοδα του κράτους αποπληρώνονται φέτος από το δάνειο των 2,5 δισ. που πήραμε από τη Ρωσία. Την ίδια ώρα, η ανεργία στην Κύπρο της «δίκαιης κοινωνίας» που είχε υποσχεθεί ο κ. Χριστόφιας, από μηδενικούς αριθμούς όταν ανέλαβε, έχει εκτοξευθεί σε επίπεδα ρεκόρ (πέραν του 10%) και συνεχίζει να καλπάζει με ρυθμούς πρωτόγνωρους για τη νήσο. Μια μαύρη σελίδα στη διακυβέρνηση Χριστόφια έχει καταλάβει ασφαλώς η θλιβερή ιστορία με τη φονική έκρηξη της 13ης Ιουλίου 2011 στο Μαρί και την καταστροφή του ενεργειακού σταθμού. Οι ευθύνες του ίδιου του κ. Χριστόφια προσωπικά είχαν αναδειχθεί μέσα από το πόρισμα της ερευνητικής επιτροπής Πολυβίου, την οποία ο ίδιος διόρισε, χωρίς όμως να τις αναλάβει ποτέ. Αντιθέτως, επιχειρήθηκε από τον ίδιο να φορτωθεί η δική του ευθύνη σε άλλους. Δεν υπήρξε καμιά απολογία προς τους συγγενείς των 13 ηρωικών νεκρών, ούτε έκανε έστω και μια μικρή αναφορά στο διάγγελμά του. Ακόμα και τώρα που αποφάσισε ότι θα φύγει, επέλεξε τη μικρόψυχη σιωπή, σαν να μην συνέβη ποτέ αυτό το θλιβερό γεγονός. Η απόφασή του, όμως, να μην επαναδιεκδικήσει την προεδρία δεν μπορεί να ερμηνευθεί διαφορετικά από μια ξεκάθαρη ομολογία αποτυχίας. ΔΩΡΕΑΝ ΑΦΙΣΕΣ l ΔΩΡΕΑΝ ΑΦΙΣΕΣ Κυκλοφόρησαν οι πρώτες τέσσερις αφίσες για την Ε.Ο.Κ.Α. Καλούμε τους αναγνώστες μας να περάσουν από τα γραφεία μας για να τις προμηθευτούν. Το σιειρόττερον πράμαν που μπορεί να σου συμβεί είναι: l Να κατουράς τζιαι την ώραν που κατουράς να ξηάννεις το νερόν πας στο γκαζούιν τζιαι να κάμνεις γλήορα για να μεν σιονωστεί τζιαι, εκτός που τες σταγονούες που ππέφτουν πας στο παντελόνιν σου, να κλείεις τζιαι τον βίλλον σου μες στο φερμουάρ. l Να είσαι κατουρημένος, να βουράς να πάεις έσσω σου τζιαι μόλις μπεις της πόρτας ανακουφισμένος να πηαίννεις στην τουαλέτα τζιαι να εν μέσα η αρφή σου που κάμνει τες τρίσιες της τζιαι να θέλει άλλο μισήν ώραν για να τελειώσει. l Να βρέσιει τζιαι την ώραν που παρπατάς πας στο πεζοδρόμιον να περνά έναν αυτοκίνητον τζιαι να σου πετάσσει ούλλες τες ξημαρισιές πάνω σου τζιαι, πέραν τούτου, να γλιστράς μετά που λλίον τζιαι να ππέφτεις μες στην λάνταν τζιαι να πρέπει να πάεις ολόισια στην δουλειάν μετά. l Να είσαι στρακόττον, να πηαίννεις με την Ειρήνην την Χαραλαμπίδου τζιαι να ξυπνάς το πρωίν, να την θωρείς δίπλα σου τζιαι να σου λαλεί τζιαι «Αγάπη, επέρασα πολλά ωραία εψες». l Να είσαι στρακόττον, να μπαίνεις μες στο ταξίν τζιαι να μεν αθθυμάσαι την διεύθυνσην του σπιθκιού σου, τζιαι ο ταξιτζιής που εν να σου ππέσει να ν ακελικός τζιαι να σου τα πρήσει με το πόσον καλός εν ο Χριστόφκιας. l Να είσαι σε μιαν μπυραρίαν, να σιονώννεις την μπύραν πάνω σου τζιαι να μεν στεγνώνει με τίποτε το παντελόνιν σου τζιαι να φαίνεσαι σαν τον κατουρημένον τζιαι να μεν τολμάς να σηκωστείς άμπα τζιαι δει σε κανένας. l Να είσαι έξω με γκόμεναν τζιαι να έσιεις αέρια τζιαι να μεν κλάννεις που σεβασμόν τζιαι να σου φεύκει ένας σιγανός τζιαι να βρωμοζολεί πολλά, τζιαι άτε μετά να πιστέψει ότι εν είσαι εσύ. l Να καθαρίζεις το αυτίν σου με το σπίρτον τζιαι να τζιίσεις πας στο τύμπανόν σου τζιαι να παουρίζεις που τον πόνον τζιαι μόλις ηρεμήσεις λλίον να κάτσεις στην τηλεόρασην τζιαι να δεις τον Κκάρογιαν να εξηγεί ποιον εν το σωστόν περιεχόμενον της ΔΔΟ. l Να πίννεις την μπύραν σου με την ησυχίαν σου στο μπαλκόνιν του σπιθκιού σου τζιαι στην πολυκατοικίαν απέναντι να ξεντύννεται ένας στραόπουττος με μεγάλα βυζιά τζιαι την στιγμήν που μάσιεται να κατεβάσει το βρακούιν της να έρκεται η ακελική πεθθερά σου τζιαι να στέκεται μπροστά σου τζιαι εσύ ο καημένος να μεν μπορείς να πεις τίποτε. l Να πιάεις την γεναίκαν σου μες στο κρεβάτιν σου να κάμνει σεξ με τον κύριον Αντρέαν, τον μπακκάλλην τον ακελικόν, τζιαι παρότι έδωκές του κάμποσες ππουνιές να μεν παραδέχεται πως εν ακελικός. l Να σου λαλεί ο γιος σου ότι θέλει να παντρευτεί τζιαι να του λαλείς, «η ώρα η καλή, γιε μου, φέρ την να την δούμεν», τζιαι τζιείνος την άλλην ημέραν να φέρνει έσσω σου τον Αχμέτ, μιαν Τουρκοκύπριαν αδερφήν. l Να παντρευτεί η κόρη σου ΟΜΟΝΟΙΑΤΗ τζιαι να σου λαλεί «πατέρα», τζιαι εσύ να αντρέπεσαι να τον σκοτώσεις, διότι εν ο άντρας της κόρης σου. l Να παντρεύκεται ο γιος σου ΟΜΟΝΟΙΑ - ΤΙΣΣΑ τζιαι να ρκουνται σπίτιν σου οι Κινέζοι τζιαι να θέλουν να τους σερβίρεις κοννιάκκιν ΛΟΕΛ, τζιαι να τους λαλείς ότι έτσι πράμαν εν έσιεις έσσω σου, τζιαι τζιείνοι να σου λαλούν ότι σαν το κοννιάκκιν της ΛΟΕΛ εν έσιει. l Να είσαι ακελικός.

10 Το σωστό περιεχόμενο, 10 εν ένα ρεπάνι vasosftohopoullos.wordpress.com 26 Μαΐου 2012 μες στον κώλο μας! Ο κώλος της όρνιθας ΜΙΚΡΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗ ΔΔΟ ΜΕ ΤΟ ΣΩΣΤΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ: Θκειά ΔΔΟ με το σωστόν περιεχόμενον, γαμιέσαι; ΔΔΟ ΜΕ ΤΟ ΣΩΣΤΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ: Είντα μπου εν να κάμω, γιε μου, η καημένη, γαμιούμαι. ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ: Προφυλακτικά έσιεις; ΔΔΟ ΜΕ ΤΟ ΣΩΣΤΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ: Ας εν καλά ο Κκάρογιαν τζιαι ο ενδιάμεσος χώρος. ΜΙΚΡΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΗ ΘΗΤΕΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ: Μα πού πάεις, κόρη Θητεία; ΔΕΥΤΕΡΗ ΘΗΤΕΙΑ: Εν στ ανάθθεμα που πάω. Έτο έκατσέν μου την τζιαι ησύχασα. ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ: Πονείς πολλά; ΔΕΥΤΕΡΗ ΘΗΤΕΙΑ: Σωματικά όι, εν παμπακοβίλλης ο καημένος, αλλά ψυχικά ναι, εν τζι είμαι καμμιά αναίσθητη. ΜΙΚΡΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΡΣΗ ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ: Τι σκοπεύεις να κάμεις τωρά που θα φύγεις από το Προεδρικό; ΕΡΣΗ: Πριν φύω, εν να ροκανίσω την τουαλέτταν, οπότε μόλις κάτσει ο νέος Πρόεδρος να σπάσει τζιαι να σσιίσει τον κώλον του να δει την γλύκαν. ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ: Νιώθετε πικραμένη που δεν σας θέλει κανένας, που ακόμα τζιαι ο Κατσουρίδης περιπαίζει σας τζιαι που το Προεδρικόν εν να πάτε έσσω σας τζιαι πιθανόν ο άντρας σας στην φυλακήν; ΕΡΣΗ: Ναι, διότι το Προεδρικόν, πώς να σας το εξηγήσω, επήαιννέν μου, ήμασταν σαν την παττίχαν με το χαλλούμιν, σαν την τομάταν με την φέτταν, σαν ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ: Σαν τον Χριστόφιαν με τον Τταλάτ; ΕΡΣΗ: Είναι ψέματα! Ο άντρας μου δεν τα είχε ποτέ με τον Τταλάτ! Μπορεί να έθελεν λλίον την γεναίκαν του αλλά τον ίδιον όι. ΜΙΚΡΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΤΣΙΠΡΑ ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ: Ρε Τσίπρα, ποια η θέση του ΣΥΡΙΖΑ για το Κυπριακό; ΤΣΙΠΡΑΣ: Ό,τι θέλουν οι Κύπριοι. ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ: Δηλαδή ΕΝΩΣΗ; ΤΣΙΠΡΑΣ: Ε όχι και Ένωση, μην το παραχέσουμε! Εμείς αγαπάμε την Κύπρο και τους Τουρκοκυπρίους. ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ: Και τους λαθρομετανάστες; ΤΣΙΠΡΑΣ: Αλίμονο! Και τους Κύπριους λαθρομετανάστες. Εμείς αγαπάμε όλους τους Κύπριους. ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ: Επήες καμμιάν φοράν με Κυπραία; ΤΣΙΠΡΑΣ: Όχι. ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ: Γι αυτό μιλάς έτσι. ΜΙΚΡΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΜΑΥΡΕΛΗ, ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΙΔΗ, ΣΤΕΦΑΝΟΥ, ΗΛΙΑΔΗ Κ.Τ.Λ. (τους βρήκαμε όλους να πίνουν καφέ στο φουαγιέ του Χίλτον) ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ: Μα σοβαρά θέλετε να βάλετε υποψηφιότητα για την Προεδρία της Κύπρου; ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ: Ναι, ναι, ναι, ναι! ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ: Σερβιτόρε! ΣΕΡΒΙΤΟΡΟΣ: Yes, mr Chicken bum. ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ: Τζιέρνα τους που μιαν κουρτουνιάν. ΣΕΡΒΙΤΟΡΟΣ: Έγινε!

11 26 Μαΐου 2012 ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΟΙ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΣΚΛΗΡΟΙ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΛΕΓΑΝ ΜΑΛΑΚΕΣ 11 ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕΙ ΕΠΑΝΕΚΛΟΓΗ Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΧΡΙΣΤΟΦΙΑΣ; Ε, είπαμεν τα σσίλλιες φορές. Εκάμαμεν τζιαι διάγγελμα τζιαι είπαμεν τα ξεκούτσουλλα. Πόσες φορές να τα πούμε; Ξαναπέ τους τα Δημήτρη μου, ξαναπέ τους τα. Εν εκαταλάβες ότι εν τέλλεια αμπάλατοι; Έσσιεις δίκαιον Έρση μου. Έλση. Α; Έλση. Που το Ελισάβετ. Εγιώ είντα μπου πα; Έρση. Όι σιόρ. Αλλά, τωρά που του συναφέρνεις, το Έρση πόθθε φκαίνει; Που θέλεις να ξέρω; Αφού έμμε λαλούν Έρση. Που το Ερασμία; Έσσιει όνομαν Ερασμία; Εγώ νομίζω που το Περσεφόνη. Εν ωραίον το Έρση όμως, έννενι; Έρ-ση, Έρ-ση, Έρ-ση. Άμαν το πεις πολλές φορές, συνεχόμενα τζιαι γλήορα, ακούεται όπως τη σειρήνα της άμπουλας, έννεν; Γιατί το Έλση ήνταλως ακούεται άμαν το πεις πολλές φορές συνεχόμενα τζιαί γλήορα; Έλ-ση, Έλ-ση, Έλ-ση. Εν ακούεται τζιαί το Έλση, όπως τη σειρήνα της άμπουλας; Μισό λεπτό. Έλ-ση, Έλ-ση, Ελ-ση. Ναι, έσσιεις δίκαιον Έλση μου. Τζιαί το Έλση άμα το πεις πολλές φορές, συνεχόμενα τζιαί γλήορα, ακούεται όπως τη σειρήνα της άμπουλας. Αχ, τζιαι έτσι προεδρία εννά τη γυρεύφκει με το τζερί η Κύπρος. Με το τζερί!

12 Ρε μιτσιοί, μεθύστε 12 με τ αθάνατο κρασί vasosftohopoullos.wordpress.com 26 Μαΐου 2012 του 21 και του 55. ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΑΙΓΑΙΟΝ ΕΚΘΕΣΗ ΓΙΑΝΝΗ ΓΙΓΑ - ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΣ ΚΟΥΒΑΡΗ ΕΞΙ ΕΡΓΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ Η έκθεση του Γιάννη Γίγα και της Παναγιώτας Κούβαρη στο βιβλιοπωλείον Γιαλούσα, που πραγματοποιήθηκε τον μήνα που μας πέρασε, έδωσε την ευκαιρία στους συμπατριώτες μας να γνωρίσουν και μιαν άλλη τέχνη απ αυτήν που έχουμε συνηθίσει έως τώρα. Οι δύο ζωγράφοι-αγιογράφοι, εμπνευσμένοι από τον αγώνα της ΕΟΚΑ και γενικώς από τους αντιαποικιακούς αγώνες των λαών, έδωσαν μιαν άλλη πνοή στους μυθικούς και θρυλικούς πρωταγωνιστές των μεγάλων αγώνων των λαών για την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ τους. Οι μακρινοί για μας ηγέτες των λαϊκών κινημάτων, όπως ο Τσε, ο Μπολιβάρ, ο Μαρτί, ο Λουμούμπα, ο Γκάντι, ο Ζαπάτα, οι 10 μάρτυρες του ΙΡΑ, ακόμη και ο γιατρός Σβάιτσερ, γίνονται οικείες μορφές, κάτι σαν δικά μας παιδιά, κάτι σαν Έλληνες μετανάστες που ετοιμάζουν τις βαλίτσες τους για να επιστρέψουν στα πάτρια εδάφη. ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ ΠΕΤΡΑΚΗΣ ΓΙΑΛΛΟΥΡΟΣ ΟΙ ΕΝΝΕΑ ΑΠΑΓΧΟΝΙΣΘΕΝΤΕΣ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΑΝΤΙΤΥΠΑ ΠΡΟΣ ΠΩΛΗΣΗ ΣΤΑΥΡΟΣ ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΗΣ Όλα τα έργα της έκθεσης διατίθενται και σε αντίγραφα υπογραμμένα από τους καλλιτέχνες, σε περιορισμένο αριθμό αντιτύπων. Τα αντίγραφα αυτά, τυπωμένα σε πολύ καλό χαρτί και με ειδική επεξεργασία για να μην υπάρξει καμιά αλλοίωση των χρωμάτων, διατίθενται από το βιβλιοπωλείο στην τιμή των 200 ευρώ συν ΦΠΑ. ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΜΑΤΣΗΣ

13 26 Μαΐου 2012 vasosftohopoullos.wordpress.com 13 Χρυσοπράσινος Φίλλος Καλό σου ταξίδι, κόρη Ιόλη. Τέλειωσε κι έλα πίσω, ο αντιακελικός αγώνας σε χρειάζεται. l Το σωστό να λέγεται! Δεν μπορεί κανείς να κατηγορήσει τον Χριστόφια ότι δεν έκανε απολύτως τίποτα! Δειλά αλλά σταθερά οδεύουμε προς τον Μηχανισμό Στήριξης. l Κάτι είναι κι αυτό Παρά τίποτα l Αλλά ας είμαστε δίκαιοι. Σε αυτήν την κοινωνία υπάρχουν πολλοί τίμιοι. Και κυρίως το χρηματοοικονομικό κατεστημένο που εναλλάσσεται στις διάφορες θέσεις από το 60, ίσως και πιο πριν l Ένας νέος όρος μπήκε στη ζωή μας! Και αυτός εξ Αμερικής, αλλά σε χρόνο μηδέν κατάφερε να ριζώσει βαθιά στην πραγματικότητά μας. Τα Golden Boys! Και girls. l Για Golden Gays δεν άκουσα τίποτα, αλλά είναι δυνατόν να μην υπάρχουν; l Τόσο πολύ με επηρέασε και μένα αυτός ο όρος, που τον γράφω με λατινικούς χαρακτήρες. Συγχωρέστε με! l QUIZ 1: Ποιας Τράπεζας το σούπερ Golden Boy παίρνει φανερά ετησίως; l QUIZ 2: Ποιο πρώην Golden Boy και νυν πολιτικό πρόσωπο, που εργάζεται αφιλοκερδώς, πήρε σαν τελευταία αμοιβή ; l QUIZ 3: Ποιο πρώην πολιτικό πρόσωπο και νυν Golden Boy (δεν ξέρω αν πρόλαβε να χρυσωθεί ακόμα) έσπρωξε παλιά και προσφάτως σπρώχθηκε από ανεξάρτητη αρχή για να πάρει τη θέση του; l QUIZ 4: Τώρα που οι τράπεζές μας δεν πάνε καλά, πόσα θα εισφέρουν τα Golden Boys για τη σωτηρία τους; l QUIZ 5: Ποια Golden Τράπεζα έκαμε μια Golden επένδυση σε μια ποοοοολύ μεγάλη χώρα, η οποία σήμερα αξίζει δεν αξίζει το 20% της επένδυσης; (Διευκρινίζουμε ότι η εν λόγω επένδυση δεν έχει τίποτα να κάμει με εμπορία λευκής σαρκός.) l Όποιος απαντήσει όλες τις ερωτήσεις σωστά παίρνει ως αμοιβή ένα πακέτο κρατικών ομολόγων της ΤΔΒΚ. l Και για να είμαστε εντελώς δίκαιοι, το όνομα του Κάρογιαν δεν ακούστηκε να διαπλέκεται με τις Τράπεζες. l Μην τον κατηγορούμε για όλα. Άλλωστε, χτίζει την εικόνα του για να γίνει υποψήφιος Πρόεδρος του AKEL. Και το AKEL θέλει τους εκλεκτούς του να είναι πάνω απ όλα ΤΙΜΙΟΙ και οικογενειάρχες! Θυμάστε τι έκανε ο Ευέλικτος στον καημένο τον Κατσουρίδη; l Πάντως έχω μια ισχυρή φαντασίωση! Να κατεβάσει το AKEL στις Προεδρικές τον Κάρογιαν και να μην περάσει δεύτερο γύρο! Φαντάζεστε; l Αλλά για να έχει πιθανότητες η φαντασίωσή μου να υλοποιηθεί και εμείς να ψηφίσουμε υποψήφιο, πρέπει οι λεγόμενοι Κεντρώοι να σοβαρευτούν και να μην αφήνουν το επίσημο ΔΗΚΟ να τους διασύρει και να τους εξευτελίζει! Πρέπει σύντομα να βρουν έναν αξιοπρεπή υποψήφιο, αρκούντως τίμιο και πατριώτη, και με πηλίκο νοημοσύνης πάνω από το 5, για να ξεκινήσουμε δουλειά! Αλλιώς μας βλέπω να βλαστημούμε τους πάντες, γιατί στον δεύτερο γύρο βρεθήκαμε μεταξύ Ανα(ν)στασιάδη και AKEL! l Ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης Γιάννης Μπουτάρης αρνήθηκε να διαθέσει την Πλατεία Αγίας Σοφία στην Παμποντιακή Ομοσπονδία Ελλάδος για την κεντρική εκδήλωση που πραγματοποιείται κάθε 19η Μαΐου, για τη Μέρα Μνήμης της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού. Φοβάται μην του χαλάσουν τις ελληνοτουρκικές αλλαξοκωλιές του. l Έτσι, αδελφοί Θεσσαλονικείς! Ψηφίσατε Μπουτάρη για να μη βγει ο φασισμός! Μόνο που μεγαλύτερο φασισμό από αυτόν της ροζ αριστεράς των Μπουτάρηδων και των Τσίπρηδων δεν έχει! l Παρά να πιω κρασί Μπουτάρη, προτιμώ να πιω ξίδι. Έτσι κι αλλιώς θα έχει καλύτερη γεύση. l Ρεζιλίκια, όμως, έχει κάμει και η συνονόματή μου και προσφάτως εκλελεγμένη βουλευτίνα στον συνωστισμένο Πειραιά με το ψηφοδέλτιο της ΔΗΜΑΡ, κυρία Μαρία Ρεπού(τ)ση. l Κατά τη διάρκεια μονόλεπτης σιγής στη Βουλή των Ελλήνων για τη Γενοκτονία των Ποντίων από τους σφαγείς του Κεμάλ αποχώρησε από την αίθουσα. Όχι από τύψεις, βέβαια l Λέτε να τον πήρε ποτέ από Τούρκο; Μόνο έτσι εξηγείται. l Χρυσοπράσινος Φίλλος ριγμένος στο πέλαγο Μάριος Ρέπουσος ENA KEIMENO ΤΩΝ ΔΥΟ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΩΝ Τα «Πρόσωπα» βρίσκονται στην ευθεία μιας αρχαίας παράδοσης που πολλοί λαοί και κυρίως οι Έλληνες έχουν για να εικονίζουν, με τη δική τους εικαστική γλώσσα, τους άξιους κάθε εποχής. Αυτή η παράδοση, εκτός από κιβωτός μορφών και παραδειγμάτων, είναι μαρτυρία αξιών, της αποδοχής τους από τους λαούς, αλλά και της έκφρασης που αυτές συνδιαμορφώνουν μαζί με άλλες ιστορικές συνθήκες. Λόγω της διαχρονικότητας αιωνιότητας μπορούμε να πούμε των ελληνικών αξιών που εκφράστηκαν διαμέσου κοσμοϊστορικών αλλαγών κυρίως από τους φυσικούς φορείς τους, τους Έλληνες, λαού επίσης αιώνιου, δημιουργού αιώνιου πολιτισμού, συντελέστηκε μια συμπαγής-αδαμάντινη ενότητα αξιώνλαού (έθνους)-έκφρασης, που όταν και όποτε εμφανίζεται, κυριαρχεί επάνω σε κάθε ενδιάμεσο διάστημα, ανεξαρτήτως άλλων συνθηκών. Μια τέτοια σύγχρονη εμφάνιση ήταν η απεικόνιση των Ελλήνων του Φώτη Κόντογλου στο παλιό δημαρχείο της Αθήνας, έργου και εποχής που δυστυχώς σήμερα βρίσκονται ανεξήγητα αποκλεισμένα και δυσπρόσιτα. Αυτό το έργο επιχειρούμε να συνεχίσουμε, αναγνωρίζοντας σήμερα, οκτώ χρόνια μετά από την έναρξη του κύκλου «Πρόσωπα», τη μεγάλη ανάγκη εμφάνισης της προαναφερόμενης αδαμάντινης ενότητας. Σε μια Ελλάδα που αργά αλλά σταθερά, μέσα από το βίαιο σοκ της σημερινής επιχειρούμενης οικονομικής-πολιτικής κατοχής, ανασύρει τη μακραίωνη αντιστασιακή της παράδοση, νιώθουμε την ανάγκη να αναφερθούμε στο πιο πρόσφατο ελληνικό έπος, εκείνο της ΕΟΚΑ, όπου οι εθνομάρτυρες ενός ολιγάριθμου, απαστράπτοντος, παλλόμενου, χρηστού λαού κατατρόπωσαν τις δυνάμεις μιας αυτοκρατορίας. Άλλο ένα ελληνικό παράδειγμα της νίκης του μικρού απέναντι στο μεγάλο στην ιστορία του κόσμου. Η νίκη αυτή, που επαναλαμβάνεται με θαυμαστό τρόπο στον αιώνα, δεν θα έβρισκε καλύτερο τρόπο απεικόνισης και έκφρασης στην τέχνη από εκείνη της εικονικής μας αρχαίας ελληνικής παράδοσης (τη σωσμένη από τη χριστιανική πνευματικότητα, τη συντηρημένη και γονιμοποιημένη από τους λαϊκούς αγώνες), κατά την οποία θαυματουργικά πάλι το αχώρητο χωράει στο σχήμα, το μεγάλο στο μικρό, το υψηλό στο ταπεινό, το βασιλικό στο λαϊκό, ο λαός στο πρόσωπο. Αυτός είναι ο δρόμος ανάγνωσης της απεικόνισης των αγωνιστών της ΕΟΚΑ, που μόνο το πρώτο μέρος της εκτίθεται σήμερα στο βιβλιοπωλείο «Γιαλούσα», μιας και θα ακολουθήσει, ανάλογα με τις δυνάμεις μας, μια πιο πλήρης εικαστική ιστόρηση αυτού του έπους. Η διαχρονική ελληνική τέχνη των αγγείων, των μακεδονικών τάφων, των πορτρέτων του Φαγιούμ, των ψηφιδωτών μας, αρχαίων και βυζαντινών, των εκκλησιών μας, των Μακρυγιάννη-Ζωγράφου, Θεόφιλου, Κόντογλου, Τάσσου είναι η εικονική τέχνη που συνομιλεί με άνεση με όλες τις άλλες τέχνες του κόσμου μέσα από την αλήθεια της γραμμής και του ρυθμού και ωφελείται από κάθε μεγάλη επανάσταση στον χώρο της έκφρασης, αποτελώντας μια αρχαία παράδοση που μέσω της ειλικρίνειας μένει για χιλιετίες στην πρωτοπορία. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, ως Έλληνες εκφράζουμε ελληνικά τις ελληνικές αξίες, σίγουροι για την οικουμενικότητα της προσπάθειάς μας και τη χρησιμότητά της στον λαό μας.

14 14 Η ΛΑΪΚΗ ΝΑ ΣΩΣΕΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΗΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΕΜΕΙΣ ΤΗΝ ΛΑΪΚΗ 26 Μαΐου 2012 O εφιάλτης της επιβίωσης Κάθε φορά που βλέπω τον γαλάζιο φάκελο του λογαριασμού της ΑΗΚ στο γραμματοκιβώτιό μου, με λούζει κρύος ιδρώτας. Σκέφτομαι το μελαγχολικό τραγούδι «Τα γαλάζια σου γράμματα» και πανικοβάλλομαι στη σκέψη ότι το ποσό που θα κληθώ να πληρώσω μπορεί να είναι τέτοιο, ώστε να μην καθίσταται δυνατή η καταβολή του. Εξάλλου, αυτοί οι λογαριασμοί δεν έχουν κάποια λογική. Γι αυτούς δεν χρειάζεται να εξηγηθεί το πώς ένας μισθοσυντήρητος πρέπει να πληρώσει 300 ευρώ για την κατανάλωση ρεύματος ενός διαμερίσματος, το οποίο επισκέπτεται τα βράδια για να κοιμηθεί. Η οικονομία δεν πάει καλά, επομένως όλοι οι εργαζόμενοι έχουν μπει στον αποχυμωτή της κρατικής μηχανής, προκειμένου αυτός να στραγγίξει και τις τελευταίες ρανίδες από τις απολαβές τους. Κάποιοι έχουν βρει τη λύση. Ο κύριος Μιχάλης Πήλικος, για παράδειγμα, θεωρεί ότι η αντιμετώπιση των προβλημάτων της οικονομίας βρίσκει θεραπεία στις περικοπές των εισοδημάτων των χαμηλών και μεσαίων στρωμάτων της κοινωνίας. Έχω, όμως, κι εγώ μια λύση να προτείνω στα ανάλγητα τέρατα της πλουτοκρατίας: Να περικόψουν τα έξοδα πολυτελείας, χλιδής και επίδειξης που απορρέουν από το life style τους. Νομίζουν ότι δεν βλέπουμε το πώς ξοδεύουν τα λεφτά τους; Νομίζουν ότι η Στασικράτους, με τα πανάκριβα καταστήματά της, είναι γκέτο των συζύγων και των θυγατέρων των εργοδοτών και των βιομηχάνων; Γιατί θα πρέπει ο εργαζόμενος να στερηθεί τα βασικά, για να εξασφαλίζει η κυρία τάδε το 543ο ζευγάρι γόβες Christian Laboutin; Πόσες Βίκες Σταμάτη μπορεί να ανεχτεί πλέον η χρεοκοπημένη κοινωνία μας; Πόσες ανεγκέφαλες κυρίες που αναζητούν δικαίωση μέσα στην κενότητα; Πόσους βρικόλακες της άρχουσας τάξης πρέπει να κουβαλήσει στους ώμους της η μικρομεσαία τάξη; Πόσους φόρους, πόσους λογαριασμούς, πόσα κοινόχρηστα; Η επιβίωση στις μέρες μας έχει λάβει εφιαλτικές διαστάσεις, απλώς γιατί έχει κυριαρχήσει η αδικία. Η κυρία Μάνθου Μαυρομμάτη και η όποια άλλη κυρία μπορεί να σπαταλά χρήματα στο περιττό, ενώ η Μαρίτσα και πολλές άλλες Μαρίτσες στερούνται το αναγκαίο. Ανθούλλης Δημοσθένους ΘKΙΑΟΛΕ ΜΑΥΡΕ, ΡΕ ΧΡΙΣΤΟΦΚΙΑ! ΑΝΟΙXΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ Kι είτε με τις αρχαιότητες είτε με Ορθοδοξία των Eλλήνων οι κοινότητες φτιάχνουν άλλον γαλαξία. Όταν κανείς τραγουδά το «Ας κρατήσουν οι χοροί» δεν αναπαράγει μόνο ένα ωραίο τραγούδι του Σαββόπουλου, μα ολόκληρη την έννοια του Ελληνισμού ως τρόπου ζωής και χαρακτήρα. Αντιμετωπίζουμε σήμερα μια ολόκληρη γενιά, η οποία τείνει να θάψει βαθιά την ελληνική κουλτούρα, επιδιδόμενη στη δυτικολαγνεία, υιοθετώντας έναν τρόπο ζωής που μας επέβαλαν τα ΜΜΕ και ο τύπος, έναν τρόπο ζωής φυσικό επακόλουθο της σύγχρονης παγκοσμιοποίησης. Το πρόβλημα δεν είναι μόνο πως η νεολαία μας αρέσκεται σε μια ποπ υποκουλτούρα, ακούγοντας προσβλητική μουσική και ακολουθώντας ως πρότυπα διάφορους ποπ τραγουδιστές και τιβί περσόνες το πρόβλημα είναι βαθύτερο κι έγκειται στο γεγονός πως αυτή η ποπ υποκουλτούρα είναι ο κύριος παράγοντας εξαφάνισης της δικής μας ελληνικής κουλτούρας που μεγάλωσε γενιές και γενιές, που διαμόρφωσε την εθνική μας συνείδηση και που μας κράτησε αλώβητους σε όλες αυτές τις στρατιές κατακτητών που πέρασαν από τη γη μας. Στο πιο πάνω τραγούδι οι στίχοι το λένε ξεκάθαρα: οι Έλληνες είτε με τις αρχαιότητές τους είτε με την Ορθοδοξία τους δημιούργησαν έναν άλλον γαλαξία, διαφορετικό από τον υπόλοιπο συρφετό της παγκοσμιοποίησης και του μηδενισμού των αξιών, και γι αυτό κατάφεραν να αντέξουν στα δεινά και στις κακουχίες, στις τουρκοκρατίες, γι αυτό κατάφεραν να δημιουργήσουν επαρχιώτικα στέκια, μέσα στα οποία διατηρούνταν τα ήθη, τα έθιμα και οι θεσμοί μιας ολόκληρης κοινωνίας, η οποία ήθελε και διέφερε από τις υπόλοιπες και που αυτά ήταν που την έκαναν ξεχωριστή. Σήμερα ούτε από επαρχιώτικα στέκια γνωρίζουμε ούτε από κυκλωτικούς χορούς. Πλέον ακολουθούμε τυφλά ό,τι μας πλασάρουν τα μέσα και δεν αντιλαμβανόμαστε πως έτσι θάβουμε ό,τι μας απέμεινε: τον πολιτισμό μας. Όταν η μόνη μας έγνοια είναι το shopping therapy, όταν ακολουθούμε τάσεις μόδας και κουτιά λάιφσταϊλ που έρχονται Κύριε Πρόεδρε, Η ανακοίνωσή σου ότι δεν θα βάλεις υποψηφιότητα για Πρόεδρος της Δημοκρατίας, για να διεκδικήσεις δεύτερη θητεία, μας έχει συγκλονίσει. Εμάς, δηλαδή, του σατιριστάς εν μας σκέφτεσαι; Εμείς είντα μπου εν να κάμουμεν τωρά; Πώς μπορείς να λες ότι είσαι Πρόεδρος όλων των Κυπρίων, όταν αγνοείς με τέτοιον τρόπο μια μεγάλη μερίδα του λαού μας; Με ποιον εν να γελούμεν τωρά; Ποιον εν να περιπαίζουμεν τζιαι με ποιον εν να ασχολούμαστεν που τωρά τζιαι να πάει; Ξέρουμεν πως εν καλοί τζιαι οι άλλοι πολιτικοί, αλλά εσύ ήσουν το ψουμίν μας. Ποιος θα μας αποζημιώσει τωρά για τα βιβλία που ετοιμάζουμεν για λλόου σας; Πολλοί από εμάς ήμασταν έτοιμοι να κλείσουμεν τα μαγαζιά μας, ώσπου ήρτες εσύ τζιαι έδωκές μας ψουμίν τζιαι με το παραπάνω. Άλλοι εφκάλαμεν βιβλία, άλλοι εκάμαμεν σκίτσα τζιαι γελοιογραφίες τζιαι επουλήσαμεν το ούτσιαλί μας. Άλλοι εκάμαμεν έργα θεατρικά τζιαι τηλεοπτικά, ακόμα τζιαι αφίσιες τζιαι μπλουζάκια εκάμαμεν. Πού να τα πουλήσουμεν τωρά; Θκιάολε μαύρε, ρε Χριστόφκια! Ήρτες μας γάντιν εμάς των σατιριστών, τζιαι τωρά πάεις να μας εγκαταλείψεις; Τι θα κάμουμεν τωρά με τα βιβλία τζιαι τα έργα που ετοιμάζαμεν; Εν τζι εν εύκολον να προσαρμοστούν σε νέον πρόεδρον, διότι εσού ήσουν ιδιόμορφον κουμάσιν, εσού ήσουν ο πρόεδρος όλων των προέδρων, εσού ήσουν τζιει που τους προέδρους τζιαι τζιει που τα φώτα του Καλησπέρα, εσού ήσουν τζιαι σάτυρος τζιαι ηδονοβλεψίας τζιαι έξερες τζιαι ξένες γλώσσες για να μας κάμνεις να γελούμεν τζιαι εμάς τους κακόμοιρους λλίον. Τι σου εκατέβηκεν τωρά τζιαι εν θέλεις να ανανεώσεις την θητείαν σου; Εμάς εν να μας παττίσεις, εν να μας κάμεις ν αλλάξουμεν επάγγελμαν, τζιαι ποιος θα τα ταΐζει τα κοπελλούθκια μας, τους σσιύλλους μας τζιαι τες κάφτζιες μας τζιαι τα άλλα ππετ μας; Σκέφτου καλά, ρε Χριστόφκια. Σε ικετεύουμεν, βάλε υποψηφιότητα, μείνε στο προσκήνιον τζιαι εμείς είμαστεν αθρώποι καλής ποιότητας, εν θα μείνει πάνω μας, εν να το δεις. Αν φύεις εσύ εν να πεθάνουμεν της πείνας, μεν μας κάμεις έτσι κακόν! Πάντως, αν μεν μας Ας κρατήσουμε τους χορούς από το εξωτερικό, δεν αντιλαμβανόμαστε πως εξυπηρετούμε τις επιταγές της παγκοσμιοποίησης. Κι αυτό δεν κάνει κακό σε αυτούς που μας τα πλασάρουν, μα σε εμάς τους ίδιους. Διότι το να τρέχεις να βρεις κλαμπ ανοιχτό μετά την Ανάσταση το Πάσχα, αντί να τρέχεις να φας στο σπίτι σου μαζί με την οικογένειά σου, είναι πρόβλημα. Το να μην μπορείς να σταθείς ούτε δέκα λεπτά σε έναν παραδοσιακό γάμο με κλαρίνα και μπουζούκια, διότι είσαι «πολύ μπροστά» για να «υποφέρεις αυτήν την ηχορύπανση» τότε κι αυτό είναι πρόβλημα. Το να κυκλοφορείς με μπλουζάκια που έχουν σταμπαρισμένη τη σημαία ενός άλλου κράτους και αυτό είναι πρόβλημα, κι ας μη θέλουμε να το αντιληφθούμε κι ας ακουγόμαστε υπερβολικοί. Σε μια εκπομπή του Λαζόπουλου, η μεγάλη ερμηνεύτρια Δόμνα Σαμίου είχε απευθύνει παράκληση στη νεολαία να τιμά και να ακούει τη δημοτική μουσική πριν αυτή εκλείψει και χαθεί. Διότι αυτά δεν είναι «βλάχικα» και εμείς δεν γίναμε ξαφνικά Παριζιάνοι και Λονδρέζοι. Έτσι χάνουμε και τον θεσμό της οικογένειας, έναν θεσμό που ανέδειξε πως ο Ελληνισμός υπάρχει μέσα στα οικογενειακά τραπέζια, στα παραδοσιακά παιχνίδια, στη δημοτική μουσική, στα Ορθόδοξα ήθη κι έθιμα. Διότι Ελληνισμός δεν είναι μόνο οι ελληνικές σημαίες και η δοξολογία στις εθνικές εορτές ούτε η προσωπολατρία εθνικών ηρώων και η αναπαραγωγή του εθνικού μας ύμνου. Ο Ελληνισμός είναι τρόπος ζωής, σκέφτεσαι εμάς, σκέφτου τουλάχιστον τους ξένους ηγέτες που περπατούν μες στες στράτες των χωρκών τους τζιαι τραβούν τα μαλλιά τους που μπορεί να φύεις που την πολιτικήν σκηνήν της Κύπρου. Σκέφτου τους Αράπηες τζιαι τους Ρώσσους τζιαι τους Αρμένηες που θέλουν να κάμουν επενδύσεις στην Κύπρον τζιαι χωρίς εσέναν μπορεί να αλλάξουν ιδέαν. Σκέφτου τζιαι την καημένην την Πραξούλλαν, που την εκατάστρεψες τζιαι τζιείνην τζιαι αν δεν βάλεις υποψηφιότητα εν θα μπορεί να σου κάμει καμμιάν ζημιάν. Σκέφτου τζιαι τους φτωχούς αγρότες τζιαι τους αρκάτες, που κάθε μέραν εβουρούσαν σαν τους πελλούς να πάσιν έσσω τους, για να δουν που την τηλεόρασην είντα άλλην πελλάραν έκαμες σήμμερα. Αλλά, έτσι σκατάς είσαι! Τωρά που σε εκάμαμεν σταρ, πετάσσεις μας σαν στιμμένη λεμονόκουππα. Όμως τα αφάρ νήαρ αρ. Ολ χήαρ ππέητ, που λένε και δύο κυπριακές παροιμίες. Εκ μέρους του Συνδέσμου Σατιριστών Κύπρου, Βάσος Φτωχόπουλλος, Τζίμης Πανούσης, ΠΙΝ, Μιτίδης, Χάρρυ Κλυνν, Μητσικώστας, Λάζαρος Μαύρος, Γιώργος Βαλανίδης, Γιώργος Γεωργίου, Λάκης Λαζόπουλος (με επιφυλάξεις), Marx Brothers, Μόντυ Πάυθον, Ζαχαρίας Κουλίας, Άριστος Μιχαηλίδης, Κώστας Καζάκας, Θέα Χριστοδουλίδου, Νόρμαν Γουίσντομ, Θανάσης Βέγγος, Βαγγέλης Αληθινός και άλλοι (ακολουθούν άλλες υπογραφές). και μέσα από αυτόν διατηρούμε την κουλτούρα μας και την ψυχή μας. Ελληνισμός είναι ο Τσιτσάνης και η Μπέλλου, ο Βαλαωρίτης και ο Ρίτσος, ο Καζαντζίδης, η Σαμίου κι ο Μητροπάνος. Είναι το τσάμικο, ο καλαματιανός, τα ποντιακά, τα βλάχικα, οι στάμνες που πέφτουν από τα μπαλκόνια το Πάσχα, η σύναξη των γειτόνων σε ένα σπίτι για να βάψουν αυγά, οι λαμπερές παρέες που δημιουργούν αυτόνομες συνάξεις. Είναι τα κλαρίνα, τα μπουζούκια, ο αυθορμητισμός στον χαρακτήρα μας, η ένταση στη φωνή μας και το φιλότιμό μας. Είναι όλα αυτά που βοηθούν στη δημιουργία του συλλογικού πνεύματος και ακολούθως στη σύσφιξη των σχέσεών μας. Γι αυτό η μεγαλύτερη αντίσταση που μπορούμε να προβάλουμε στα στημένα παιχνίδια των δήθεν Μεγάλων, που μας θέλουν αποχαυνωμένα πιόνια για να μπορούν να περνάνε τα οποιαδήποτε σχέδιά τους ανενόχλητοι, είτε αυτά είναι «Σχέδια Λύσης» είτε Μνημόνια, είναι να μπορέσουμε να διατηρήσουμε όλον αυτόν τον θησαυρό που μας άφησαν οι προηγούμενες γενιές και να τον εμπλουτίσουμε με τον δικό μας τρόπο κι όχι με τον αγγλικό ή τον αμερικάνικο. Για να μπορούμε να ξεχωρίζουμε το ατομικό από το συλλογικό, αλλά και για να μπορούμε να νιώθουμε την κοινωνία ένα με τον εαυτό μας κι όχι κάτι απόμακρο και ξένο. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να διατηρήσουμε την εθνική μας ανεξαρτησία και υπόληψη. n

15 Φωτιά στις βάσεις 26 Μαΐου 2012 vasosftohopoullos.wordpress.com για να αποτρέψουμε 15 την τελετή έναρξης της προεδρίας του Χριστόφια! Fish n Chips Σενάριο-Σκηνοθεσία: Ηλίας Δημητρίου Laughter, tears, curtain Topsy-Turvy, 1999, Mike Leigh Παρά τη μεσολάβηση ικανής χρονικής απόστασης (πάει σχεδόν ένας μήνας από τότε που η ταινία του Ηλία Δημητρίου άνοιξε το φεστιβάλ που έφτασε να ονομάζεται Cyprus Film Days), η δυσφορία του υπογράφοντος δεν έχει κατασιγάσει. Διερωτώμαι γιατί. Διερωτώμαι, αναπόφευκτα, αν θα καθόμουν να ασχοληθώ με την ταινία αν ο σκηνοθέτης ήταν Ρουμάνος και διαδραματιζόταν στο Βουκουρέστι. Μάλλον όχι. Αν ο σκηνοθέτης ήταν Ελλαδίτης και η ταινία διαδραματιζόταν στον Βόλο; Χμ, μάλλον όχι. Διερωτώμαι, επομένως, αν η αρνητική μου απάντηση στις πιο πάνω διερωτήσεις θα έπρεπε να λύσει το ζήτημα άπαξ και διά παντός. Ένα αμάλγαμα επαγγελματικής διαστροφής, πατριωτικού καθήκοντος, κοινωνικής υπευθυνότητας και ατομικού ακτιβισμού με εξωθεί να απαντήσω όχι. Μάλλον όχι. Διερωτώμαι, τέλος, αν η απαρέσκειά μου ως προς αυτό που είδα πρέπει, αφενός, να μετριαστεί ένεκα του ότι είναι κυπριακή ταινία και στο πλαίσιο της λογικής τού «Εντάξει, για κυπριακή ταινία κ.λπ. κ.λπ.» και, αφετέρου, κατά πόσο, υποσυνείδητα ή μη, η απαρέσκειά μου θεριεύει μιας και τυγχάνει η προσωπική μου πολιτική θέση να είναι κάργα αντίθετη προς την (καμουφλαρισμένη υπό τον μανδύα της ανθρώπινης σχέσης) εξόχως πολιτική θέση που παίρνει η ταινία. Στο πρώτο, απαντώ «όχι, βέβαια». Στο δεύτερο, «θα προσπαθήσω να το αποφύγω, αλλά δεν υπόσχομαι τίποτα». Oh my Cod Η υπόθεση του έργου; Με δυο μόνο κουβέντες (αναγνωρίζω πόσο άχαρο είναι να δίνεις την περίληψη για οτιδήποτε, αλλά πρέπει, με κάποιο τρόπο, να ξέρουμε για ποιο πράγμα μιλάμε) η εξής: ο Άντι, ένας λούμπεν Κύπριος της Αγγλίας, που τηγανίζει όλη μέρα fish n chips, αποφασίζει (εξ ανάγκης) να επαναπατριστεί. Μαζί με την, καλπάζουσα προς την άνοια, μητέρα του, τη μετανάστρια εξ Ανατολικής Γερμανίας καλοσυνάτη σύντροφό του και την σε μετεφηβική ηλικία αντιδραστική κόρη της, κουβαλιούνται στην Κύπρο και συγκεκριμένα στο σπίτι του νεόπλουτου-νεόπτωχου αδελφού του και της αρχοντοχωριάτισσας μέγαιρας γυναικός του. Το όνειρο του Άντι είναι να κάνει ένα νέο ξεκίνημα. Όμως (για μαντέψτε, για μαντέψτε ) τα πράγματα δεν έρχονται όπως τα περίμενε. Ή, όπως μας λέει η επίσημη περίληψη της ταινίας, but his dream turns into a nightmare, as he seems to have overlooked one small detail: Cyprus just isn t London!. No shit, Sherlock. O Άντι μπορεί (όπως σκωπτικά μας ενημερώνει ο δημιουργός του) να έχει παραβλέψει μια μικρή λεπτομέρεια, όμως ο δημιουργός της ταινίας έχει παραβλέψει πολλές και μεγάλες. Οι χαρακτήρες της ταινίας (του Άντι μη εξαιρουμένου) είναι πιο μονοδιάστατοι κι από ευθεία γραμμή, οι δραματικές συγκρούσεις αληθοφανείς όσο και σε σαπουνόπερα, τα διαλογικά μέρη φτιαχτά, φωναχτά και επιτηδευμένα αληθινή δοκιμασία για τον θεατή, αν όχι και για τους ηθοποιούς. Οι κορυφώσεις της ταινίας μετά βίας σκαρφαλώνουν στους πρόποδες ενός λοφίσκου, ενώ οποιεσδήποτε απόπειρες για understatement δεν έχουν θέση στην καλλιτεχνική σκευή του σεναριογράφου-σκηνοθέτη. Η (όποια) μυθοπλαστική δύναμη της ταινίας κατασπαράσσεται από την αβάσταχτα φλύαρη διεκπεραίωσή της και από την άτσαλη διαχείριση των επιμέρους subplot, που αρνούνται να αρκεστούν στον ρόλο του επικουρικού σώματος και επιχειρούν να καταλάβουν το πρωτεύον αφηγηματικό ύψωμα της ταινίας. Από αυτό το αιματοκύλισμα, θα προκύψουν μόνο ηττημένοι. Οι δαίμονες του Τσάρλι Είναι μάλλον προφανές το τι επιθυμεί να επιτύχει ο σκηνοθέτηςτα: την πραγμάτωση μιας γλυκόπικρης κοινωνικής κομεντί ή ενός Στων ψαριών την ολόμαυρη ράχη χαμογελαστού κοινωνικού δράματος, στα πρότυπα του Μάικ Λη ή, έστω, του Ερίκ Ρομέρ. Δυστυχώς, όμως, ούτε οι αστείες πτυχώσεις είναι αρκούντως εύθυμες ούτε οι δραματικές αναρριπίσεις είναι αρκούντως στιβαρές. Είναι, δε, αμφότερες τόσο κακοκαμωμένες, που δεν ξέρεις αν ο λόγος που δεν χαμογελάς στο ανάλαφρο οφείλεται στην προηγηθείσα δυσφορία που σου προκάλεσε η ανύπαρκτη πειστικότητα του σοβαρού ή, αντιστρόφως, αν μένεις παγερά ασυγκίνητος στο δραματικό επειδή ξενέρωσες τόσο με τις προηγούμενες κρυάδες. Αυτή η ισοπεδωτική πλαδαρότητα δεν καταδεικνύει μόνο αδυναμία επαρκούς και δέουσας καταγραφής λέξεων, αλλά και εγγενή αδυναμία στο στήσιμο των σκηνών. Και, λες και δεν αρκούσε ο Γολγοθάς τού να ειπωθούν σεμνά και ταπεινά δυο πραγματάκια, πέσαμε και πάνω σε auter που δεν του αρκεί να πει απλώς δυο πραγματάκια. Το Fish n chips έχει ένα σχόλιο για το καθετί: για τα προβλήματα της τρίτης ηλικίας, για τα προβλήματα της νεολαίας, για τους Αγγλοκύπριους, για τους Ελληνοκύπριους, για τους Τουρκοκύπριους, για τους πρώην Ανατολικογερμανούς, για τα ναρκωτικά, για τις σχέσεις γονέων και παιδιών, για τη σχέση του ανδρογύνου, για τις σχέσεις μεταξύ αδελφών, για τις σχέσεις συννυφάδων, για την έννοια της ταυτότητας, για τον επαναπατρισμό, για το φαινόμενο του νεοπλουτισμού, για το ζήτημα της σφράγισης του διαβατηρίου στο πέρασμα προς τα κατεχόμενα, για τον ρατσισμό στο Λονδίνο, για τον ρατσισμό στην Κύπρο, για για σχεδόν για τα πάντα. Όλα αυτά, βεβαίως, επειδή η ταινία έχει, μεν, λανθάνον καλλιτεχνικό προσωπείο αλλά προφανή κοινωφελή προσανατολισμό, θέλει να «προβληματίσει», να «θέσει θέματα στο τραπέζι», να «μας κάνει να κοιταχτούμε στον καθρέφτη» και όλα τα σχετικά κλισέ τα οποία υπηρετεί με θαυμαστή προσήλωση και επάξια κλισεδιάρικο τρόπο. Ό,τι πρέπει για την προβολή της σε σχολικές αίθουσες τελειοφοίτων Γυμνασίου, οι οποίοι ήδη λοβοτομούνται από τη διδακτέα ύλη τους. Αλλά ταινία φεστιβαλικών αξιώσεων; Αλήθεια; Twist and shout Η ταινία, διάσπαρτη με μικρές (άλλοτε αναμενόμενες, άλλοτε όχι) ανατροπές, τσουλάει τα 102 λεπτά της (που σε μένα φάνηκαν πολύ περισσότερα) για να καταφθάσει ασθμαίνοντας στην κορύφωση του όλου δράματος, όπου μας περιμένει η ανατροπή των ανατροπών, η μητέρα όλων των twist. Συνεπέστατη, θα μπορούσε να πει κάποιος, ως προς το δείγμα γραφής, η λύση που προτάσσει ο σεναριογράφος, καθώς ευθυγραμμίζεται πλήρως με το υπόλοιπο γενετικό υλικό του δημιουργήματός του. Δεν θέλουμε να σας το χαλάσουμε, οπότε ας κλείσουμε απλώς το μάτι στους υποψιασμένους σινεφίλ, λέγοντάς τους πως η τελική ανατροπή δεν διαφέρει πολύ από αυτήν της Ακαδημίας Πλάτωνος του Φίλιππου Τσίτου. Τους μη υποψιασμένους σινεφίλ τους παραπέμπουμε, με ορθάνοιχτα μάτια, στην πανάρχαια συνθήκη, «αυτό που φοβάμαι/απεχθάνομαι/μισώ περισσότερο αποκαλύπτεται, τελικά, πως είμαι μέρος του». Είπαμε, η πρωτοτυπία δεν είναι το φόρτε αυτού του πιάτου. Είχα εξηγήσει στην αρχή αυτού του κειμένου πως, κατά τη γνώμη μου, η ταινία φέρει ιδεολογικό πρόσημο και αρθρώνει πολιτική τοποθέτηση ως προς τη σχέση των Ελληνοκυπρίων με τους Τουρκοκυπρίους. Το τελικό twist πρωτοστατεί στη διατύπωσή της και συνάμα τη συγκεφαλαιώνει. Θεωρώ πως ακόμη κι αν ο θεατής καταφέρει να εξαρθρώσει (εύκολα ή κοπιωδώς) τη δική του (σθεναρή ή ήπια) αντίρρηση ή, ακόμα καλύτερα, αν καταφέρει να απονευρώσει, προσωρινά και χάριν της τέχνης, το όποιο πολιτικό του κριτήριο, και πάλι δύσκολα θα δώσει συγχωροχάρτι στην ευκολία, αν όχι στην αλαφρομυαλιά, με την οποία εκβιάζει το Fish n chips το συναίσθημα, και στην αγαρμποσύνη, αν όχι στην απερισκεψία, με την οποία μεθοδεύεται η υφαρπαγή του ω! της εκπλήξεως από τα εμβρόντητα στόματα των θεατών. Αλλά, από την άλλη, έχουν χαθεί τόσα πράγματα στη διαδρομή, που, όταν φτάσουμε στον προορισμό, δεν έχουμε, έτσι κι αλλιώς, όρεξη να κατεβούμε και να απολαύσουμε τη θέα. Χορεύουν μέσα μου γυμνές όλες οι απαντήσεις Εν τέλει, έχω μείνει με την ισχυρή εντύπωση πως ούτε ο σκηνοθέτης έχει πλήρη συνείδηση των πεπραγμένων του ή πλήρη συναίσθηση των επιλογών του. Στο τέλος της επίσημης πρώτης στο «Ζήνα Πάλας», σύσσωμο το καστ και οι συντελεστές (καμιά 15αριά άτομα) ανέβηκαν στη σκηνή, αφενός για να δρέψουν δάφνες από την ολοπρόθυμη και κατάμεστη αίθουσα και, αφετέρου, για να απαντήσουν σε ερωτήσεις του κοινού. Όταν ήρθε η ώρα της, μια φωνή ακούστηκε από τον εξώστη και, στην πλέον εποικοδομητική στιγμή που εκτυλίχθηκε ποτέ στην παρουσία μου (έχω, αλίμονο, υπάρξει αυτήκοος μάρτυρας σε άπειρα Q & A στο Cyprus Film Days), απηύθυνε την ερώτηση των εξήντα τεσσάρων χιλιάδων δολαρίων προς τον σκηνοθέτη-σεναριογράφο της ταινίας, η οποία ερώτηση μπορεί (υπό τον φόβο του spoiler) να συνοψιστεί περίπου έτσι: «Γιατί ο τάδε ήρωας της ταινίας έχει αυτή τη σχέση με τον δείνα ήρωα της ταινίας;», χωρίς ο αναγνώστης του παρόντος κειμένου να κινδυνεύει να χάσει τίποτε από τη δραστικότητα της πραγματικής ερώτησης, εφόσον η απάντηση του Ηλία Δημητρίου προς τον φιλομαθή, αν και κάπως απότομο, ερωτώντα ήταν ένα δεύτερο ερώτημα, ένα αποστομωτικό και κατάξερο «Γιατί όχι;», το οποίο, σημειωτέον, απευθύνθηκε προς τον εξώστη με οξύτητα πολλαπλάσια του αρχικού ερωτήματος. Ο σκηνοθέτης πρέπει να βεβαιώθηκε ότι αντέδρασε σωστά, όταν το φιλοθέαμον και πάνσοφο κοινό αποφάσισε, ενστικτωδώς και μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου, να επικυρώσει την ορθότητα της απάντησης συνοδεύοντάς την με εκκωφαντικό χειροκρότημα μέχρι τον ακουστικό πόρο του προπετούς θεατή. Όταν, πάντως, κατέφθασε στο δικό μου αυτί, η κατακλυσμιαία ερώτηση κρίσεως «Γιατί όχι;» είχε γίνει τόσο όξινη, που το ph της προσέγγιζε τιμές απέχουσες όχι παραπάνω από πέντ έξι δεκαδικά ψηφία αυτές ενός διαλύματος υδροχλωρίου, το οποίο, ως γνωστόν, παίρνει μηδέν στην κλίμακα του Σέρενσεν. Υπενθυμίζω, απλώς, πως τα γαστρικά υγρά έχουν ph 1,5, ενώ ο φυσικός χυμός λεμονιού ph 2,4. Υπενθυμίζω, επίσης, πως πολλοί Άγγλοι έχουν τη συνήθεια να περιλούζουν, μετά το τηγάνισμα και πριν το σερβίρισμα, τα fish n chips τους με ξίδι, το ph του οποίου σπανίως υπερβαίνει το 2,9. Ευάγγελος Καραμίχος ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ Η ΑΠΟΘΕΩΣΗ ΤΟΥ ΤΟΥΡΚΙΚΟΥ ΚΙΤΣ Η ελληνικότατη Τένεδος μετατρέπεται σιγά σιγά σε κιτς τουρκομπαρόκ. Το ΜΕΤΡΟ, χαρακτηριστικό των νησιών μας, ακόμη και σήμερα που ο τουρισμός έχει ισοπεδώσει τα πάντα, δεν υφίσταται πια. Τα έξαλλα χρώματα, τα άσχετα έπιπλα και γενικώς η ανικανότητα των Τούρκων να χειριστούν πράγματα που δεν είναι δικά τους είναι έκδηλη.

16 16 ΚΛΩΤΣΑΤΕ ΠΡΙΝ ΣΑΣ ΚΛΩΤΣΗΣΟΥΝ ΚΑΙ ΠΕΣΕΤΕ ΑΠ ΤΟΝ ΓΚΡΕΜΟ! 26 Μαΐου 2012 Η ΚΛΕΙΤΟΡΙΣ ΤΗΣ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤOΣ l Μαύρα σκοτεινά σύγνεφα έχουν μαζευτεί πάνω από τα κυπριακά σπίτια μετά από την απόφαση του Προέδρου Χριστόφια να μην επαναδιεκδικήσει τον προεδρικό θώκο. Οι πλείστοι συμπατριώτες μας κλαίνε με ουρλιαχτά που σηκώνουν την τρίχα, στέλνουν απεγνωσμένα τηλεγραφήματα σε διάφορες κατευθύνσεις και απειλούν (υπόσχονται;) να ανατιναχτούν με εκρηκτικά αν δεν αλλάξει η απόφαση. Για να δω ακριβώς τι στο διάολο συμβαίνει, ανέβηκα μέχρι το ειδυλλιακό Κελλάκι, όπου συνάντησα τον Πρόεδρο να χτενίζει τις κότες του μέσα στις τσιλαρκές του γουμά. Αφού του ζήτησα να σταματήσει τα «πούρι πούρι πούρι», διότι δεν έχουν νόημα, πορτοκλότσησα δυο τρεις όρνιθες που μου έμπαιναν στους όρχεις και του ζήτησα εξηγήσεις για τα μασκαραλίκια που ξεσήκωσε l Ο κ. Δημήτρης, με την ειλικρίνεια που τον διακρίνει, μου διευκρίνισε ευθύς πως ο νους του βρίσκεται στον διαγωνισμό της Γιουροβίζιον, όπου σχεδιάζει να προσέλθει απρόσκοπτα, για να βάλει που κάτω κάμποσες Αζερμπαϊτζινές, πέρκιμον ψηφίσουν υπέρ της Κύπρου μας. «Η ζωή μπορεί να είναι μικρή», μου είπε, «αλλά, με τη χάρη του Θεού, η νύχτα είναι μεγάλη», κατέληξε κοιτώντας τα άστρα. l Τόλμησα στη συνέχεια να τον ρωτήσω πώς και δεν θέλει να ξαναγίνει Πρόεδρος. Με κοίταξε με δάκρυα στα μάτια και μου εξήγησε πως το υφιστάμενο λειτούργημα που εξασκεί δεν του επιτρέπει καταδύσεις σε καμπαρέ της Ρηγαίνης, πράγμα που τον πνίγει. «Θυμάμαι τις μεγάλες στιγμές μου στο καμπαρέ του Δίκωμου», μου είπε, «και λιώνω. Ο θεσμός της Προεδρίας», συνέχισε, «είναι μεγάλη μαλακία, ιδιαίτερα αν τον συγκρίνει κανείς με ενασχολήσεις όπως το τένις ή τον κινηματογράφο ή, ακόμη καλύτερα, τον ιππόδρομο». Δεν δίστασε δε να μου αποκαλύψει πως το όνειρό του είναι να πηγαίνει πλέον στους αππάρους. «Σιγά σιγά θα καβαλήσω άλογα», διασαφήνισε, «και πού θα πάει, θα καλπάζω σαν τον σίφουνα μέσα στις καταιγίδες, θα γίνω ο νέος Διγενής Ακρίτας, να αναμετρηθώ με τα θεριά μέσα στα μαρμαρωμένα αλώνια, να τους δείξω όλους ποιος είμαι», ολοκλήρωσε κλάνοντας. l Εν συνεχεία, του υπέβαλα το κρίσιμο ερώτημα του κατά πόσον επιθυμεί να εξελιχθεί σε αναβάτη περιωπής. Αμέσως, ο άτιμος, απάντησε πως «ναι, αυτό θα κάνω eventually, διότι όλοι οι καβαλάρηδες πρέπει να κινούνται πέριξ της οπής, μπας και πάθουν όπως εκείνο το φορτηγό που του έπεσε μια από τις οπές που κουβαλούσε και κάνοντας πισινή έπεσε μέσα». l Ο Πρόεδρος άναψε τότε μιαν Cravenνιάν συγυρισμένη και, αφού τη ρούφησε όπως τον λουλλάν τον χαμολιόν, γύρισε και με ρώτησε με νόημα αν Μείνε κύριε πρόεδρε, μείνε! πρόσεξα ότι έχει πιτυρίδα πάνω στα μαλλιά του. Εγώ δεν ήξερα τι να πω και το θεώρησα σωστό να φωνάξω λίγα συνθήματα εναντίον της πιτυρίδας πριν τον ρωτήσω να μου πει ποιο είναι το νόημα της ζωής. «Τι να σου πω, ρε Πορφύριε», μου ψιθύρισε στ αυτί. «Για τίποτα δεν μπορεί να είναι σίγουρος ο άνθρωπος. Μόνον για τον πισινό του μπορεί να είναι βέβαιος. Κι αυτό εφόσον είναι ξύπνιος». l Μετά άρχισε να χτυπά το κεφάλι του πάνω στο παρμπρίζ του καινούργιου του Austin Cambridge, λόγω κυρίως του δημόσιου χρέους μας, αλλά και της αδυναμίας του κράτους να χρηματοδοτήσει αποστολή εξερευνητών για τον εντοπισμό του φευγαλέου G spot. Τότες λυπήθηκα κι εγώ πολύ και, αφού υποσχέθηκα να τον βοηθήσω αφιλοκερδώς, του ζήτησα να μου πει ποια άτομα έχουν επηρεάσει ιδιαίτερα τη ζωή του. «Σίγουρα ο Τσελεπής της Ομόνοιας», αποκρίθηκε, «όπως βέβαια και η Μπρίτνεϋ Σπήαρς και ο Γκάντι που την Ινδία», συμπλήρωσε. l Ακολούθως εγώ βαρέθηκα μέσα στον γουμά και προσπάθησαν να τον φιλήσω στο στόμα, πλην όμως ανεπιτυχώς, επειδή, όπως μου εκμυστηρεύθηκε, φοβάται τη θεία του τη Βίκυ. Δοκίμασα να του εξηγήσω πως πρέπει να εννοεί τη Θεία Δίκη, δεν ήθελε όμως να ακούσει λέξη κι έτσι τσακωθήκαμε άσχημα. Ανταλλάξαμε βρισιές και άσεμνες χειρονομίες, όπως καβλιές, ποταβρίσματα και ποκνιάσματα, που έφεραν σε τέλος τη σύντομή μας συνεύρεση. Ευτυχώς, όμως, φαίνεται πως δεν κρατά κακίες. Ανέβηκε στον στρουθοκάμηλό του, μου χαμογέλασε γλυκά και κίνησε για το τελευταίον της ζωής του ταξίδιον. Πορφύριος Ρουπιρόζα Περί Τριλογιών: Το Ανθρωπάκι και η Λιτανεία των Ξεδιάντροπων Ποιος είναι το Ανθρωπάκι; Στο «Υστερόγραφο» από τα Ημερολόγια της Τριλογίας «Ακυβέρνητες Πολιτείες», ο Στρατής Τσίρκας αποκαλύπτει επιτέλους ποιος είναι το Ανθρωπάκι! Απλώς ένα φανταστικό πρόσωπο, μείγμα 4-5 υπαρκτών κουκουέδων, συντρόφων του συγγραφέα, μαζί με ολίγον Στάλιν και στοιχεία από τον ίδιο τον Τσίρκα! Για τον μη αριστερό αναγνώστη, το Ανθρωπάκι είναι σίγουρα αντιπαθές, απωθητικό, σιχαμένο. Στον αριστερό το Ανθρωπάκι προκαλεί αμηχανία, δυσφορία, όπως ακριβώς του προκαλεί και ο ίδιος ο «αιρετικός» Τσίρκας. Το δικό μας Ανθρωπάκι, αμάλγαμα των ιδεών της κομμουνιστικής ορθοδοξίας, είναι υπαρκτό, πραγματικό πρόσωπο, με τη δική του Ακυβέρνητη Πολιτεία! Το Ανθρωπάκι μια ζωή, από μικρός, δούλευε για το μεγαλείο του κόμματος. Σιγά σιγά ανέβηκε τα σκαλοπάτια της κομματικής πυραμίδας, μέχρι που μια μέρα του εμπιστεύτηκαν τα ηνία του σκουριασμένου και κουρασμένου κομματικού μηχανισμού. Δούλεψε σκληρά, το κόμμα πήρε ξανά τα πάνω του, μπήκε σαν συνεταίρος σε κυβερνήσεις, πήρε και μοίρασε πολιτειακά αξιώματα. Μια καλή πρωία κάποιοι τάξανε στο Ανθρωπάκι το Νόμπελ Ειρήνης! «Γίνε Αρχηγός, λύσε το Πρόβλημα, εσύ μπορείς και ξέρεις, σε εμπιστεύονται και οι Κακοί, δεν είσαι σαν τον άλλον, το ξεροκέφαλο απολίθωμα του 60! Λύσε το Πρόβλημα και δεν θα μείνει πάνω μας». Τους πίστεψε, έβαλε υποψηφιότητα, έδωσε και τις αντιπαροχές του σε κάτι άλλα Ανθρωπάκια και ο Λαός τον Ο ικανότατος Καλός θα είναι, άραγε, ο υποψήφιος του «Ενδιάμεσου Χώρου»; ψήφισε, αφού από την άλλη μεριά κάποιοι τον απειλούσαν με Μικρασιατικές Καταστροφές και όμνυαν στα Ιερά Ευαγγέλια, επειδή ο Λαός δεν ήθελε εθελουσίως να υποδουλωθεί στους Κακούς. Τέσσερα και κάτι χρόνια μετά το Ανθρωπάκι έχει πια μετατραπεί σε έναν δυστυχισμένο, κατεστραμμένο άνθρωπο και έχει φέρει την Πατρίδα του στο χείλος της καταστροφής. Τίποτα δεν του πήγε καλά. Τίποτα δεν του βγήκε. Διαπίστωσε με τον πιο σκληρό τρόπο ότι όχι μόνο οι ιδεοληψίες του, οι έμμονες ιδέες του, η ξεροκεφαλιά και το πείσμα του στοίχισαν αφάνταστα στην Πατρίδα του, αλλά και αρκετοί από όσους διόρισε απεδείχθησαν ή ηλίθιοι ή ανίκανοι ή επικίνδυνοι ή αήθεις ή λίγο απ όλα. Ένας ένας αποχωρώντας, αφού ο καθένας τους έβλαψε τον τόπο, δαχτυλοδείχνει τους άλλους, και πρώτο και καλύτερο το Ανθρωπάκι, ως υπευθύνους για όσα η δική τους ανικανότητα, βλακεία και αήθεια διέπραξε. Ένα συνονθύλευμα γελοίων «υπευθύνων», πουλημένων προδοτών, «επαναπροσεγγιστών», ξεδιάντροπων μιζαδόρων και λαμόγιων της διεθνούς Κλεπτοκρατίας αλληλοπυροβολείται θυμίζοντας την τελική τριγωνική μονομαχία του Καλού, του Κακού και του Άσχημου*! Μόνο που στις μονομαχίες της δικής μας Ακυβέρνητης Πολιτείας υπάρχουν τώρα μόνο Κακοί και Άσχημοι! Και η «Χαμένη Άνοιξη» θα συνεχίζεται για πολύ καιρό ακόμη. Και το χειρότερο; Θα τα ρίχνουμε όλα στο Ανθρωπάκι, ενώ όψιμοι Μεσσίες θα αποπειρώνται να συνεχίσουν απτόητοι τον δρόμο της Εθνικής Ξεφτίλας. Ξ. * Στο μνημειώδες και γνωστότερο γουέστερν της Τριλογίας του Sergio Leone, στην τριγωνική μονομαχία του φινάλε, ο Καλός λύει το περίπλοκο πρόβλημα στρατηγικής που προκύπτει, δηλαδή ποιος θα πυροβολήσει πρώτος και ποιον, με την ευφυέστατη επινόηση να αδειάσει από προηγουμένως, κρυφά, το περίστροφο του Άσχημου. Ουσιαστικά η μονομαχία είναι στημένη! Ο Καλός, οριακά δεινότερος του Κακού στο 38άρι, γνωρίζει από πριν ποιον και πότε θα πυροβολήσει!

17 Η δική μου η πατρίδα, έχει δύο Μαραγκούδες. 26 Μαΐου 2012 vasosftohopoullos.wordpress.com Ποιαν απ τις δύο να πνίξω; 17 ΑΝΑΦΑΝΔΟΝ ΚΑΙ ΑΝΕΥ ΠΕΡΙΣΤΡΟΦΩΝ γράφει Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ Η ΦΟΡΜΟΥΛΑ ΤΗΣ ΕΠΙΤΥΧΙΑΣ, Η ΕΠΙΒΡΑΒΕΥΣΙΣ ΤΗΣ ΑΠΟΤΥΧΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΝΟΗΜΟΝ ΚΟΙΝΟΝ «ΝΙΨΟΝ ΑΝΟΜΗΜΑΤΑ ΜΗ ΜΟΝΑΝ ΟΨΙΝ» Καρκινική επιγραφή εις πηγήν έξωθεν της Αγίας του Θεού Σοφίας Η προπαγάνδα μέσω των μέσων μαζικής ενημερώσεως προς τον σκοπόν δημιουργίας απατηλής, απαστραπτούσης επιφανείας είναι η de rigeur μέθοδος των ανά την υφήλιον πολιτικάντηδων διά να επιτύχωσι την προς το ανυποψίαστον κοινόν διαστρέβλωσιν της πραγματικότητος περί τούτων. Όμως, θεωρείται άθλος ανυπέρβλητος η παρουσίασις ή μεταμόρφωσις ενός παντελώς αχρήστου ή/και πασιφανώς επιβλαβούς ατόμου, ως υπερόχου και ικανοτάτου, η ελαφρά όμως βελτίωσις της επιφάνειάς του προς το ελκυστικότερον είναι ασφαλώς εφικτή. Η ακελική, όμως, κλίκα επέτυχεν το αδιανόητον, αναδεικνύοντας εις το ύπατον αξίωμα τον «Δρ» Καταστρόφιαν, εφ όσον ουδεμία χώρα και ουδείς λαός τοσούτον απροβληματίστως θα ανεδείκνυεν εις την προεδρίαν άτομον με ανύπαρκτον μόρφωσιν και τοσούτοv χαμηλού επιπέδου. Όμως, αι προ-μαρί εμφανίσεις του εν λόγω έπεισαν μέγα μέρος των απροβληματίστων συμπατριωτών ημών ότι περί αξιοπίστου αντικαταστάτου του Τάσσου Παπαδοπούλου επρόκειτο. Και τούτο απλώς διότι ενεφανίζετο και ομιλούσε και εγενικολογούσε και παραπλανούσε, λαïκίζων αλαζονικώς και με λόγο βρίθοντα αφορισμών, οίτινες μόνον νήπια θα έπειθον. Συναφώς, ο μέσος Κύπριος επιλέγει τους αρχηγούς ή δουλευτάς (sic) του, βάσει των εμφανίσεών των εις τας τηλεοράσεις, ωσάν να πρόκειται περί αστέρων βραζιλιάνικης σαπουνόπερας ή κυπριακού σκετς, ενώ η ουσία των λεγομένων των είναι απλώς μηδενική. Ταυτοχρόνως, ευδοκιμεί και ένα συναφές και συγγενικόν σύνδρομον και δη εις τους ακελικούς διαστρεβλωτικούς κύκλους, τούτο της επιβραβεύσεως της αποτυχίας, το οποίον προσωποποιείται από την πολιτικήν πορείαν της ακελικής στάρλετ Ελένης Μαύρου. «Υπηρετήσασα» εις διάφορα πόστα-κλειδιά, ελέω ασφαλώς ακελικής ληστοσυμμορίας, επέδειξεν επαίσχυντον συμπεριφοράν και παντελή ανικανότητα, ήτις επεβραβεύθη καθ εκάστην περίπτωσιν μετά της αναρριχήσεως ταύτης εις υψηλοτέραν πολιτικήν βαθμίδα, με έκαστον πόστον να αντικατοπτρίζει πασιφανώς και το επίπεδον ανικανότητος ταύτης. Συγκεκριμένως, η εν λόγω χωρκάτα και αδαής κατίνα και ψευδοκοπτόμενη ή/και ενίοτε συγκινημένη (τηλεοπτικώς) διά τα κοινά, διαχρονικώς ούσα μέλος της κεντρικής επιτροπής της ακελικής σκατόκρεμας, υπήρξε μεταξύ άλλων: βουλευτής (όπου εκόσμει το κοινοβούλιον με την άφαντον ή/και τραγικήν παρουσίαν της), πρόεδρος της επιτροπής περιβάλλοντος (όπου η απραξία της και το έμμεσον βόλεμα ημετέρων ομάδων αναξιομασούντων παρέμεινεν εις την ιστορίαν), Δήμαρχος Λευκωσίας (όπου έσπασεν το προηγούμενόν της ρεκόρ βολέματος και απραξίας ανάγοντάς το εις αφρικανικά πρότυπα) και νυν Υπουργός Εσωτερικών (όπου ενομιμοποίησε άμεσα και παραχρήμα σωρείαν μουσουλμάνων). Η ως άνω σκίσασα εδιορίσθη άρτι υπουργός με το εξής (περίπου) ακελικόν, περί της ιδίας, προοίμιον: «Πρόκειται για μία έμπειρη και ικανότατη πολιτικό που υπηρέτησε επιτυχώς σε πολλές θέσεις». Κ Υ Κ Λ Ο Φ Ο Ρ Ο Υ Ν Σ Υ Ν Τ Ο Μ Α Ακόμη και εις μουσουλμανικάς χώρας η κ. Μαύρου δεν θα ήτο παρά καντινιέρισσα εις γήπεδον, πλην όμως θα ήτο λίγδισσα και θα άφηνε και έλλειμμα και ο κ. Χριστόφκιας θα ήτο ένας παροικιακός λούστρος, όστις θα εκόμπαζεν ακαταπαύστως διά τας δεινάς του λουστρικάς ικανότητας, ενώ θα έβαφε και τας κάλτσας του πελάτου και θα τον εμέμφετο επειδή φορεί κάλτσας. Όμως, ο χαμηλότατος πήχυς επικρατεί διακομματικώς και οι ανά την νήσον απλοϊκοί πίνουσι ύδωρ εις υγείαν των κουραστικώς προβαλλομμένων μετριοτάτων, ενώ ούτοι καλύπτουσι τα οπίσθια των όπισθεν παχυλών λόγων και πολύχρωμων γραβάτων, με τον ΔΟΚΤΟΡΑ Χρυσογλωσσίδην, πρόεδρον της ΕΚΑΚ (Έπαλξις Κεκαλυμμένων Aκελικών Καραγκιόζηδων), ως ένα βοών παράδειγμα. Ο τελευταίος, πεπρησμένος και με εσαεί δυσκοίλιον και ποτιτσινωμένον ύφος, εμφανίζεται εις κάθε του δοθείσαν ευκαιρίαν εις τα κανάλια, ανουσιολογών εισέτι και προσπαθών απεγνωσμένως να πείσει ότι αι αλλεπάλληλοι παταγώδεις αποτυχίαι του εις την πολιτικήν κονίστραν δεν οφείλονται εις την ηλιθιότητά του ή/και, έτι χειρότερον, ότι είναι εκ των επιτυχεμένων πολιτικών παραγόντων του τόπου. Ταυτοχρόνως τρέφει ενδομύχως και φρούδας ελπίδας ότι θα κληθεί και πάλιν να ευεργαμήσει τον τόπον ως πρόεδρος την φοράν ταύτην εφ όσον πλέον ο πήχυς, μετά τον νυν πρόεδρον, άπτεται του εδάφους. Το νοήμον κοινόν υπενθυμίζεται το εξής, διά να ζυγίσει αναλόγως τας καίριας επιλογάς του διά το μέλλον της ταλαίπωρης, εις χείρας φιλισταίων, πατρίδος ημών: «Ο δυνάμενος κωλύσαι και μη κωλύων, ούτος εστίν ο ποιήσας».

18 18 ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΧΤΟΥΜΕ, ΑΛΛΟ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΑΛΛΟ ΕΛΛΑΝΗΣΤΑΝΟΙ 26 Μαΐου 2012 Η άλλη Ένωσις 13η Μαΐου 2012 Στον πατέρα μου Πρωινό γαλάζιο στη Λευκωσία. Κινούμε για εκδρομή στο Παλαιχώρι με λεωφορείο. Καθώς ανεβαίνουμε (συνοδεία μιας υπόκωφης ζάλης), οι ορεινοί όγκοι της Πιτσιλιάς ξεπετούν την ανεμόσκαλα της Μνήμης. Εθνικό Μνημόσυνο των Ηρώων του Παλαιχωρίου Η Γιορτή της Μητέρας. Εκκλησιασμός στη Χρυσοπαντάνασσα. Οι τοιχογραφίες στην εκκλησία εικαστική αποκάλυψη του 16ου αιώνα. Τριαδικό Ηρώων: Μιχαλάκης Καραολής Κυριάκος Μάτσης Νίκος Γεωργίου. Η Γαλανόλευκη. Τα παιδιά πεινούν. Δραπετεύουμε για λίγο. Καφές, πρόγευμα και κουβεντούλα κάτω από τα δέντρα. Πλατάνια και Καρυδιές. Το νερό, ένα τραγούδι που αναβλύζει από τα σπλάχνα των βουνών. Το αεράκι μυρωμένο, από την αντρίκεια αμασχάλη των Ορέων. Ένα δάκρυ πίσω από το παραπέτασμα των οφθαλμών. Αποστρέφω το βλέμμα, μακριά από τους κουρδισμένους νέους με τα μαύρα μπλουζάκια. Μα οι μελανοχίτωνες τι γυρεύουν στον τόπο αυτόν; Ο θυμός παραμερίζει, απελθέτω η χολή. Μακριά τα μαύρα. Η αλήθεια είναι πως τις καρυδιές δεν τις αναγνώρισα από τη φυλλωσιά τους. Δεν μ έμαθες. (Έφυγες, είχα τόσα να μάθω ) Ανήφορο βοτσαλωτό. Εγώ και τα παιδιά κάνουμε στάσεις κάθε τόσο. Το σπίτι του Μιχαλάκη Καραολή. Το σπίτι του Νίκου Γεωργίου. Το σπίτι, ο δρόμος, το κρησφύγετο. ΧΡΟΝΙΚΟ ΜΙΑΣ ΕΚΔΡΟΜΗΣ Εκκλησία της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος. Τοιχογραφίες. Ο πιο ηδύς Άης Μάμας επί λέοντος, ωσεί ποιμήν, που έχω δει. Κρυφοκοιτάζω τους πρεσβυτέρους αντάρτες. Πρώτα τον αλαφροπάτητο βηματισμό: χθόνιο χορευτικό αποτύπωμα του Αγώνα. Ο Χορός της Ιστορίας. Δεν σταματούν αυτοί. Δεν είναι Γενάρης. Δεν χιονίζει. Δεν ανέβηκαν στην Παπούτσα. Δεν κουράζονται αυτοί. Ύστερα οι κουβέντες τους: χαμηλόφωνες, μυστικές. Τις ακούω μόνο σαν αερικό. Έτσι ακούω και τις δικές σου (αυτές που δεν μου είπες ποτέ). Συλλαμβάνω τη ματιά τους, σαν κλέφτης της Ιστορίας. Ένα δάκρυ πίσω από το παραπέτασμα των οφθαλμών. ΦΩΤΟ: ΣΟΦΙΑ ΓΕΩΡΓΙΟΥ Κατάβαση. Στο κρησφύγετο του Αυξεντίου, στον ψευδοφούρνο του σπιτιού, δίπλα από τον Αστυνομικό Σταθμό Παλαιχωρίου. Της είπε: «Πάρε τα παιδιά και φύγε, Μαρίτσα». Κι εκείνη απομάκρυνε τα παιδιά και επέστρεψε. «Εδώ θα γίνει Κούγκι» Έγινε, δύο μήνες μετά. Κάθομαι στο έδαφος οκλαδόν. 48 ώρες, 5 αντάρτες. «Μα πώς χωρούσατε;» Γέλασαν. «Μα πού κρύβονταν;» ρωτούν η Καλλιρρόη και ο Χρίστος. Τους χαϊδεύω τα κεφάλια. Στην έξοδο του Βυζαντινού Μουσείου ο Γιώργος Μάτσης μού χαρίζει ένα ρόδο που κρατούσε για δυο τρεις ώρες στα χέρια του. Ένα ζεύγος δακρύων στον έσω κανθό. Οι οφθαλμοί θολώνουν, μα όλα τα βλέπω καθαρά. Μάνα μου Ελλάς. Στην αυλή του σπιτιού του νονού μου Πολύκαρπου Γιωρκάτζη, πίνουμε καφέ και τα λέμε. Τα παιδιά τρέχουν στο νοτισμένο χώμα κάτω από τις καρυδιές, ρίχνουν πέτρες στον χείμαρρο που διατρέχει την αυλή. «Φτάνει, θα το γεμίσετε πέτρες, δεν θα τρέχει το νερό» Οι πρεσβύτεροι χαμογελούν. Μια Πνοή και τα φύλλα θροΐζουν. Κάθομαι στο σκαλοπάτι χάμω. «Μα έχει καρέκλες να καθίσεις». Σε θυμούμαι να λες μόνο: «Ο Πόλυς ήταν μάνα στη Συνωμοσία. Αν ζούσε δεν έμπαιναν οι Τούρκοι το 74» Ποιος ξέρει... Τον έφαγαν κάτι τύποι μαύροι. Ο Τόπος αναβλύζει Ιστορία. Μη φοβάσαι. Μάνα Ελευθερία. Μάνα μου Ελλάς. Με δάκρυα οφθαλμών θαλασσινά. Γαλάζια. Νηφάλια Πατριδογνωσία της Μέθης. Και τα παιδιά μας, μη φοβάσαι, θα είναι παιδιά της Ελευθερίας και της Αγάπης. Του Κάλλους, του Πνεύματος, των Μουσών Φύλαξα το ρόδο ανάμεσα στα φύλλα στο σημειωματάριο. Λίγα φύλλα μετά από τα άνθη της αμυγδαλιάς του Φεβρουαρίου Υ.Γ.: Τα παιδιά της ΕΟΚΑ είχαν την Ελευθερία και την Ελλάδα στην ψυχή τους. Ήταν Ορθόδοξοι, ταπεινοί άρχοντες της αγροτικής μας Παράδοσης. Κρατούσαν ρόδα και άνθη της αμυγδαλιάς, ως άντρες γενναίοι και ευγενείς. Αιώνια παιδιά του Φωτός. Ούτε με τη σκόνη από τα υποδήματά τους δεν σχετίζονται οι νεαροί με τα μαύρα, οι ψευδοχρυσοί μελανοί, ή οι έγχρωμοι χουλιγκάνοι. Έτσι, για να τελειώνουμε με δαύτους και με όλα τα σκουπίδια της Ιστορίας. Χάρη Ν. Σπανού Μάιος 2012 Ο Αναγνώστης και η Στήλη του Επιμέλεια: Χάρη Ν. Σπανού Η 1η Μαΐου ήταν μια ημέρα θολή και γκρίζα, πνιγμένη σε ένα νέφος τοξικής σκόνης. Άσκησα συνειδητά το ιερό δικαίωμα της Απεργίας και δεν έφτιαξα Μαγιάτικο στεφάνι για την εξώθυρα. Θυμήθηκα, όμως, ένα παλιό παραμύθι για τους Μήνες και, για να μη μαλώσω οριστικά με τον Μάιο, του υποσχέθηκα ότι την πρώτη φωτεινή, διαυγή και γαλανή ημέρα που θα ιδώ, θα φτιάξω ένα στεφάνι πολύχρωμο και μυρωδάτο και θα εορτάσω την Πρωτομαγιά, όπως της αξίζει. Ακόμα καρτερώ Τα άνθη στη βεράντα είναι αμφιθυμικά: διστακτικά και μισοανθισμένα. Ομόρρυθμα αμφιθυμική και η στήλη. Μέρα Μαγιού μου μίσεψες Μέρα Μαγιού μού μίσεψες, μέρα Μαγιού σε χάνω, άνοιξη, γιε, που αγάπαγες κι ανέβαινες απάνω Στο λιακωτό και κοίταζες και δίχως να χορταίνεις άρμεγες με τα μάτια σου το φως της οικουμένης Και με το δάχτυλο απλωτό μού τάδειχνες ένα-ένα τα όσα γλυκά, τα όσα καλά κι αχνά και ροδισμένα Και μούδειχνες τη θάλασσα να φέγγει πέρα, λάδι, και τα δεντρά και τα βουνά στο γαλανό μαγνάδι Και τα μικρά και τα φτωχά, πουλιά, μερμήγκια, θάμνα, κι αυτές τις διαμαντόπετρες που ίδρωνε δίπλα η στάμνα. Μα, γιόκα μου, κι αν μούδειχνες τ αστέρια και τα πλάτια, τάβλεπα εγώ πιο λαμπερά στα θαλασσιά σου μάτια. Και μου ιστορούσες με φωνή γλυκειά, ζεστή κι αντρίκια τόσα όσα μήτε του γιαλού δε φτάνουν τα χαλίκια Και μούλεες, γιε, πως όλ αυτά τα ωραία θάναι δικά μας, και τώρα εσβήστης κι έσβησε το φέγγος κι η φωτιά μας. Από τη σύνθεση «ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ» Γιάννη Ρίτσου, Ποιήματα (Α τόμος, 1978) ΑΣΕΒΕΣ ΤΟ ΚΑΝΟΝΙΚΟ Τρελάθηκες δύση; Βγάλε αμέσως τα κόκκινα ντροπή στην κηδεία σου πας. Κική Δημουλά, Μεταφερθήκαμε παραπλεύρως, Εκδ. Ίκαρος, Αθήνα 2007 ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΙ ΠΟΘΟΙ Πουκάμισο στο φως κι ο Αύγουστος στα στήθη σου γυμνός σηκώνει ρίγη στ άγγιγμά τους Με ποια νάρκη θα πλαγιάσεις πάλι; Πάνος Κυπαρίσσης, Φως Ορυχείου, Εκδ. Μελάνι, Αθήνα 2011 ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΥΣ Τα αναψοκοκκινισμένα πρόσωπά τους τώρα γκρίζα απ του χρόνου την πατίνα. Ρωτώντας πάντα τι συμβαίνει και φτάσανε ως εδώ που δεν υπάρχει μεταμέλεια. Για ό,τι με κόπο πιάσανε Και γλίστρησε μέσ από τα χέρια τους. Για τις φιλίες που ξοδεύτηκαν. Και τη ζωή που λοξοδρόμησε. Τάκης Καρβέλης, Των Αφανών, Εκδ. Γαβριηλίδης, Αθήνα 2011 Κυριακή 5 Μάη Στη Βάρκιζα με τον Γιώργο Αποστολίδη. Πρώτο μπάνιο στη θάλασσα. Κυριακή 12 Μάη Δεύτερο μπάνιο, στη Βουλιαγμένη. Ανεξήγητη μαγεία της θάλασσας. Πώς με αλλάζει μονομιάς: απορία μου, βαθιά απορία ως τα κόκκαλα. Δεν μπορώ να καταλάβω. Να πάω πιο κοντά, να περάσω αυτή τη γραμμή διαχωρισμού για έναν άλλο κόσμο. Αφάνταστο πόση επιμονή χρειάζεται για να ιδείς και τα πιο απλά πράγματα. Πόση επιμονή μού χρειάζεται για να γράψω έναν στίχο. Δευτέρα 27 Μάη [ ] Σήμερα διάλεξη του Λεροά για τον Σικελιανό στο Γαλλικό Ινστιτούτο υπό την προεδρία του Eluard. [ ] Πέντε δεξιώσεις σήμερα τ απόγευμα, ψιθυρίζει, δεν μπορώ πιά! Απορώ πώς βαστάτε με τη ζωή που κάνετε, του λέω. «The triumph of the literary movement of the Resistance was its refusal to hate» (Horizon, Μάης 45). Κατάλαβε άραγε ο Eluard πως, στην Ελλάδα, μπήκε στη μηχανή του μίσους; Γιώργος Σεφέρης, Μέρες Ε 1946, Εκδ. Ίκαρος 1986, Αθήνα

19 26 Μαΐου 2012 ΟΧΙ ΣΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΑΝΑΝ! ΕΛΛΑΔΑ ΚΥΠΡΟΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ! 19 Σ Χ Ο Λ Ι Α K A Θ Η Μ Ε Ρ Ι Ν Η Σ Τ Ρ Ε Λ Α Σ l Στο γραφείο του Έπαρχου άμα πάτε θα μείνετε με το στόμα ανοιχτό κι αν έχετε μαλλιά, θα αλλάξουν προσανατολισμό. Και εξηγούμαι Στο δωμάτιο για την έκδοση πιστοποιητικών θανάτου και γέννησης κάθονται δύο καλοθρεμμένες κυράτσες πίσω από το γυαλί. Ε, βέβαια, υπάρχει γυαλί ασφαλείας, μπας και ορμήσεις να δείρεις το σύστημα, δέρνοντας τις καλοθρεμμένες κυράτσες που δεν το εκπροσωπούν ακριβώς, μα το καθρεφτίζουν. Κάθονται, λοιπόν, οι δύο κυρίες μπροστά σου. Η μία πληκτρολογεί αργά και προσεκτικά το πιστοποιητικό που θέλεις. Έχει δίκαιο που είναι προσεκτική η κυρία. Δεν πρέπει να κάνει λάθος και να θανατώσει κάποιον κατά λάθος ούτε να φέρει στη ζωή κάποιον με λάθος όνομα. Δίπλα της η άλλη παίζει με ένα στυλό για να περάσει η ώρα. Ο κόσμος σχηματίζει μεγάλη ουρά. Η κοπέλα από τη Σρι Λάνκα αγνοεί τη σειρά και μπαίνει μπροστά. «Γιατί;» ρωτώ. «Εγώ δεν έχω αυτοκίνητο», λέει η όμορφη μελαψή κοπέλα. «Εγώ θα πάρω το λεωφορείο, άρα προηγούμαι». Α Μάλιστα Επιστρέφω στην κυρία με το στυλό. Παίζει, κοιτάζοντας το κενό, και περιμένει μπροστά από έναν εκτυπωτή να εκτυπωθούν τα πιστοποιητικά που δακτυλογράφησε η συνάδελφός της. Άρα η δουλειά που έχει να κάνει όλη μέρα η παχουλή κυρία είναι να παίρνει από τον εκτυπωτή τα εκτυπωμένα πιστοποιητικά. Άκουσες, κύριε πρόεδρε, πώς δουλεύει η κρατική μηχανή; Τράβα τώρα τα μαλλιά σου, γιατί τα έχεις και πολλά. l Δοκίμασε να πάρεις τηλέφωνο στις κοινωνικές ασφαλίσεις στη Λευκωσία. Αφού σε βάλουν πολλές φορές σε αναμονή, κάθε φορά μισάωρη, χωρίς υπερβολή, όταν εξαντληθεί η υπομονή σου και φωνάξεις από θυμό γιατί πνίγεσαι, θα σου δώσουν ένα άλλο τηλέφωνο για να εξυπηρετηθείς. Λες και δεν μπορούν να σου το δώσουν από την αρχή. Λες και ο σκοπός τους είναι να σου κουρελιάσουν τα νεύρα. Κύριε πρόεδρε, τα σχόλιά σας, παρακαλώ. l Ω, φίλτατε Γιωρκάτζη, που θέλεις μια περήφανη Λευκωσία! Οι υπαλλήλοι σου πάντως δεν είναι περήφανοι. Τους είδα τις προάλλες να ποτίζουν τα πάρκα του δήμου σου. Μα γιατί δεν τα ξεχορτίζουν τα παλικάρια; Είναι κρίμα κι άδικο να ποτίζουν τεράστια αγριόχορτα. Να μην τους δαγκώσει και κανένα φίδι τους τεμπέληδες υπαλλήλους σου και να έχεις και το κρίμα τους. Δήμαρχέ μου, σαν να μην ελέγχεις ούτε εσύ την κατάσταση. Κρίμα l Το μυθιστόρημα Ο Ζάχος ο Ζαχάρης, εκδόσεις Καστανιώτη, είναι το καινούργιο βιβλίο της Λένας Διβάνη. Ε ρε ζημιά Ένα βιβλίο για μεγάλους αναγνώστες, όπου ένας γάτος μιλά σε πρώτο πρόσωπο. Ένα κείμενο προχειρογραμμένο, που το βαριέσαι, γιατί γάτους ακούσαμε κι άλλους να μιλάνε πιο έξυπνα, πιο πρωτότυπα και τον Σίσυφο στο μπαλκόνι του Τατσόπουλου, και τον γάτο της Άλκης Ζέη, και αυτόν που έμαθε σε έναν γλάρο να πετά του Σουπελβίτα. Τελικά η κρίση δεν είναι μόνο στην τσέπη μας. Είναι και στην έμπνευσή μας. l Άμα πιάσετε την ΑΗΚ τηλέφωνο, για να ενημερώσετε ότι κάποιες λάμπες στους δρόμους είναι αναμμένες μέρα μεσημέρι, ξέρετε τι απάντηση θα πάρετε; «Ναι, το ξέρουμε. Ελέγχουμε κάτι». Μα πόσες ώρες; Μα πόσες μέρες; l Ο ποιητής των ακόλουθων στίχων να ομολογήσει, παρακαλώ, την ταυτότητά του «Είδα τον εαυτό μου στον καθρέφτη και του άρεσα. Είδα τον εαυτό μου στον καθρέφτη και μου άρεσα» Οι στίχοι αυτοί σίγουρα θα γράφτηκαν μετά την εμφύτευση των δοντιών του ποιητή Πριν τα εμφυτεύματα τι να έβλεπε άραγε ο ποιητής μες στον καθρέφτη; l Ε ρε γλέντια στο Υπουργείο Οικονομικών! Αφού ρουκάνισαν τα λεφτά της Ευρώπης, τα μεγάλα κωθώνια ζητούν τώρα δωρεάν εθελοντισμό από τους υπαλλήλους κατά τους μήνες της ευρωπαϊκής προεδρίας. Να παρέχουν τεχνική υποστήριξη στους δημοσιογράφους που θα καλύπτουν τις συνεδρίες των Ευρωπαίων. Έτσι είναι, ρε, η ζωή. Κάποιοι είναι πιο έξυπνοι. Είναι; l Η IBM ρουκάνισε κι αυτή εκατομμύρια του κράτους, δουλεύοντας στο καινούργιο νοσοκομείο. Αλλά μας δούλευαν και μας τους φορολογούμενους οι αποσπασμένοι κυβερνητικοί υπάλληλοι στο νοσοκομείο. Καφέδες και κουβεντολόι μες στα γραφεία τους. Και έτσι, ενώ οι άλλες εταιρείες απέλυαν υπαλλήλους, η IBM έκανε προσλήψεις. Αφού υπήρχαν λεφτά στο νοσοκομείο. Γιάμι Εγώ πού ήμουνα να φάγω λίγα από τα εκατομμύρια; Αχ, διοίκηση γιοκ l Περαστικά στον κύριο Μίκη του ΜΑΜ. Σύντομα να γυρίσει πίσω στο βιβλιοπωλείο του με υγεία. Μπράβο και στη γυναίκα του που στέκεται δίπλα του αντάρτισσα. l Να μας πουν οι αρμόδιοι πόσα δέντρα έχουν κατακόψει μέχρι τώρα προς τιμήν της Πλατείας Ελευθερίας. Και κάτι άλλο Κοντά στον κυκλικό κυκλοφοριακό κόμβο του Όχι, ποιος σκέφτηκε και τσιμέντωσε δύο καλάθους των αχρήστων πάνω στο πεζοδρόμιο; Τους ελέγχω τακτικά. Είναι πάντα άδειοι. Ποιος να περάσει από εκεί και να βάλει τι; Το εκλογικό του βιβλιάριο; M.O. - Φ. Για μια χούφτα ευρουλλάκια Αφού η τσέπη δεν μου επιτρέπει τις εξόδους πια, άνοιξα το χαζοκούτι (ιδέ τηλεόραση) και είπα να παρακολουθήσω τις ειδήσεις, μπας και ανακοινώσουν μια άσπρη μέρα και για μας. Δεν ξέρω πόσοι από εσάς παρακολουθούν τηλεόραση, αλλά αν αντέξατε και είδατε έστω και μια φορά ειδήσεις, θα πέσατε και εσείς πάνω στο γνωστό βίντεο. Αυτό με τα λεφτά. Πολλά λεφτά. Να τα πάλι, τα βλέπω μπροστά μου. Κολλαριστά κολλαριστά, η ίδια πάντα σκηνή. Ξεκινά με τα κέρματα Να πέφτουν κατά εκατοντάδες, βροχή από τη μηχανή κοπής, και να μου θυμίζουν το παραμύθι με τη βρύση της τύχης. Έτρεχε, λέει, η βρύση του κόσμου όλου και του φτωχού έσταζε μόνο λίγες σταγόνες. Πήγε ο άνθρωπος και έβαλε το χέρι του για να την ξεβουλώσει, να τρέχει και αυτού καλά, και η βρύση βούλωσε τελείως. Όπου φτωχός και η μοίρα του, δηλαδή. Αφού, λοιπόν, χορτάσει το μάτι μας κέρματα, πάμε στα πολλά στα χαρτονομίσματα. Πρώτα τα βλέπουμε άκοπα, κολλαριστά, να παρελαύνουν μπροστά στα μάτια μας σε επιμήκεις σειρές, μετά η μηχανή τα κόβει, μετά τα βλέπουμε να τα τακτοποιούν σε δεσμίδες, να τα μετρούν, και γεμίζει το μάτι μας χαρτονομίσματα. Φάτε μάτια ψάρια, μας λένε, ΜΑΣ ΤΟ ΦΩΝΑΖΟΥΝ. Γιατί στα χέρια σας δεν θα τα πιάσετε ποτέ. Δεν είστε γεννημένοι γι αυτά. Πρόβλημα με τη ρευστότητα των τραπεζών, δείτε, ταλαίπωροι τηλεθεατές, χαρτονομίσματα, πρόβλημα η Ελλάδα, πάλι χαρτονομίσματα, έφοδος ληστών σε τράπεζα, πάλι τα ίδια. Απειλεί με απεργιακά μέτρα η ΕΤΥΚ; Το βιολί μας εμείς. Βγάζει ανακοίνωση η Κεντρική Τράπεζα; Πάλι η ταινία με τα λεφτά. Η ίδια πάντα και απαράλλακτη. Στέρεψαν δηλαδή τα βίντεο στα κανάλια; Πώς να μη μου έρθει στον νου η φίζα με το γλυκό της γιαγιάς μου, που ήταν μεν απαγορευμένη ζώνη, αλλά την είχε στο ράφι σε κοινή θέα. Και εγώ, πιτσιρίκι, να τη βλέπω κάθε μέρα εκεί να με προκαλεί, να μου τρέχουν τα σάλια Πώς να μην ανεβώ πάνω και να πάρω κρυφά μια κουταλιά; Ή και ολόκληρη τη φίζα; Ποιος έφταιγε; Εγώ, ο μικρός λιγούρης, ή η γιαγιά, που την είχε μπροστά στα μάτια μου; Εγώ θα φταίω αν πάρω ένα όπλο και πάω στην Τράπεζα να μου δώσουν και εμένα από τα κολλαριστά; Ή αυτοί που, μέρα μπαίνει μέρα βγαίνει, μας τα τρίβουν στη μούρη με κάθε ευκαιρία και μας τα επιδεικνύουν για να χορτάσουν τα μάτια μας; Φτάνει πια, αμάν! Δεν αντέχουμε άλλη επίδειξη-διαφήμιση χρημάτων!!! Ηρακλής Μουρμουρώ ΚΥΠΡΙΑΚΕΣ ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ Το γέλιο της Παρασκευής, εν κλάμα του Σαββάτου. Τα σκατά τζι αν εξεράναν, πάλε σκατά ένει.

20 Δεν θέλω την 20 συμπόνοια κανενός... vasosftohopoullos.wordpress.com 26 Μαΐου 2012 Μόνοι μας θα σωθούμε! Η άλλη Ένωσις KΡΙΤΙΚΗ ΘΕΑΤΡΟΥ Ένα τριαντάφυλλο ανάμεσα στ αγκάθια Με μεγάλη συγκίνηση παρακολούθησα μία από τις τρεις παραστάσεις που δόθηκαν στη Λευκωσία του έργου Rose με την Ολυμπία Δουκάκη. Το πρώτο που παρατηρεί κανείς είναι ότι με λιτά μέσα δόθηκε μια άψογη θεατρικά πρόταση στο κοινό. Είναι σαφές ότι αυτό που κυριαρχούσε ήταν η μοναδική ερμηνεία της βραβευμένης με Όσκαρ Ελληνοαμερικανίδας ηθοποιού Ολυμπίας Δουκάκη. Η ηρωίδα, παρότι κρατούσε το κείμενο μπροστά της, σε ταξίδευε. Δημιουργούσε εικόνες. Αναβίωνε και συμβίωνες, ως θεατής, μαζί της τα όσα εκείνη πέρασε στη ζωή της. Δεν είναι, βέβαια, τα Όσκαρ που κάνουν έναν ηθοποιό σπουδαίο υποκριτή, είναι η δυνατότητά του να μεταφέρεται σε ζωές χαρακτήρων και να ενσαρκώνει ρόλους με πειστικότητα. Η Εβραία Rose δεν ήταν ένα σχήμα. Αυτό που έβλεπε ο θεατής ήταν η προσωποποίηση της τραγικότητας με μανδύα αισιοδοξίας. Η ηρωίδα έπαψε να απελπίζεται. Έχοντας επιβιώσει του Ολοκαυτώματος, άδραξε τη ζωή και την απήλαυσε μέχρι τα τρίσβαθα του είναι της. Στην αφήγηση της ζωής της δεν ήταν σε κανένα σημείο μελοδραματική, ήταν απλώς ανάγλυφη. Όπως μια φίλη ανασύρει από το ντουλάπι των αναμνήσεων περιστατικά και γεγονότα, έτσι και η Rose ήταν οικεία και παράξενα προσηνής, ώστε ο θεατής να νιώθει ότι διαλέγεται μαζί της. Επομένως, ένα από τα βασικά συμπεράσματα είναι ότι στην παράσταση υπήρχε επικοινωνία. Το κοινό απαντούσε ενεργειακά στα ισχυρά μηνύματα που εκπέμπονταν από σκηνής. Απλή, λιτή, βαθιά ανθρώπινη και ανατριχιαστικά άμεση, η Ολυμπία Δουκάκη παρέδωσε μάθημα ζωής, επιβίωσης και χαρακτήρα. Η τραγωδία δεν την αλλοίωσε και αυτό είναι το ηρωικό στη Rose. Παρέμεινε όρθια να παλεύει με τις αντιξοότητες και να επιμένει να ζει και να είναι καλά, απέναντι σε όλες τις συμφορές που κλήθηκε να αντιμετωπίσει στην 80χρονη παρουσία της στα εγκόσμια. Δεν σηκώθηκε από το παγκάκι όπου καθόταν. Εξάλλου, όλος αυτός ο μονόλογος λαμβάνει χώρα στο πλαίσιο του τελετουργικού θρήνου των Εβραίων για τον θάνατο ενός αγαπημένου προσώπου. Η Rose θρηνεί για τη νεαρή Παλαιστίνια. Ο θάνατος της Παλαιστίνιας την παραπέμπει στη δολοφονία της δικής της κόρης από τους Ναζί. Το έργο έχει σαφώς πολιτικές αιχμές και, παρότι κοινότοπη η διαπίστωση πως οι Εβραίοι κάνουν στους Παλαιστίνιους ό,τι τους έκαναν οι Γερμανοί χωρίς οποιαδήποτε στοιχεία πρωτοτυπίας, ο τρόπος με τον οποίον παρουσιάζεται στον μονόλογο της Rose σε οδηγεί στο να νιώσεις τη φρίκη και το παράλογο της πιο πάνω διαπίστωσης. Η Rose αντιλαμβάνεται πως η μια θηριωδία δεν δικαιολογεί την άλλη και το αποτρόπαιο θα είναι πάντα αποτρόπαιο, απ όπου κι αν εκπορεύεται. Ο πόνος δεν έχει εθνότητα. Η κάθαρση επέρχεται στο τέλος. Η Rose ξέρει ότι δεν μπορεί να αλλάξει τον κόσμο. Μπορεί, ωστόσο, ως άτομο, να θρηνήσει τον άδικο χαμό του κοριτσιού και να καταθέσει μια στάλα ανθρωπιάς σε μια πολιτική κατάσταση που το μόνο που αποδέχεται, το μόνο που χωρά σ αυτήν, είναι τα συμφέροντα, η βία του ισχυρού και το μίσος. Η ίδια αντιστέκεται στη μοχθηρία των καιρών. Παντρεύεται και αναζητεί την αγάπη, περιπλανώμενη στα άγονα και δύσβατα φαράγγια της ζωής. Στέκεται πάνω από την άβυσσο ατενίζοντάς την και όταν η άβυσσος της επιστρέφει εφιαλτικά το «βλέμμα», εκείνη με ένα χαμόγελο γεμάτο αμφισημία προχωρά ακάθεκτη προς το μέλλον. Νανώ Μολέσκη Μια ωραία παράσταση, ένα γενναίο κορίτσι Στου απέραντου την ψίχα Ηύρεν με εψές, που λαλείς, ο Θωμάς έλα, ρε, ένας Θωμάς που περιμένει έτσι βραχνά... τζι επέλλανεν τ αυκιά μου με τζιείντον Γληόρην. Ήρτεν τζι έκατσεν δίπλα μου πα στο μπαρ την ώραν που ένευκα του Γιαννή για καύσιμα γιατί εν εμπόρουν να μιλήσω. Τζι έφαεν το φοληκάδιν μου για τζιείντον πελλόν πο πήεν τζι έκρουσεν πριν καμπόσα γρόννια τζι ελάλεν πως αξάμωσεν το δειν του μιαν νύχταν πο δήγαν μες τζιείντους δρόμους τους ατέλλειωτους πα στο πεντηκοστόν έβδομον ανήφορον, τρεις κάχτους μαραζιάρικους πριν να κλώσεις το τρίτον καντούνιν για το Λος Άντζιελες τζι έπιαν τον τζι εμαγκλαβίζουνταν ούλλη νύχτα με τζιείντο Phantom 309 έτσι μου είπεν τ αυτοκίνητον του. Τζι εγιώ έγειρνα μες στο ποτήριν μου τζι εκολύμπουν μες στες βότκες τζι άκουα να ψάλλει κάποιος «On the nickel» τζιαι τζιείνος ελάλεν μου πως η μμαθκιά τού Γληόρη έσβησεν τα φώτα τού Phantom τζιαι τζιείνος εσταμάτησεν τζι είπεν του «Ανέβα!» μες τζιείντες στράτες τής Αμερικής που εν Ο Γληόρης τζι ο Θωμάς Ως άρτι αφιχθείσα, πρόσωπα πολλά δεν γνωρίζω στην Κύπρο. Έτσι ούτε την κυρία Μαγδαλένα Ζήρα έχω την τιμή να γνωρίζω, είδα όμως την παράσταση που ανέβασε στο Θέατρο Διόνυσος, με τίτλο Ένιωσα άδεια στην αρχή, όταν έφυγε η καρδιά, αλλά είμαι εντάξει τώρα της Λούση Κέρκγουντ. Θέμα του έργου το trafficking, ή άλλως σωματεμπορία, μια πληγή που χρόνια τώρα έχει ανοίξει και κακοφορμίσει στην Κύπρο. Υπάρχουν άλλοι, πολύ αρμοδιότεροι από μένα, να γράψουν για την αρτιότητα της παράστασης. Θα αρκεστώ να αντιγράψω λίγα λόγια από το πρόγραμμα, που δικαιολογούν το δεύτερο σκέλος του τίτλου του παρόντος σημειώματος. Γράφει, λοιπόν, η Μαγδαλένα Ζήρα: «Θα μπορούσα να συνεχίσω σε πολλές σελίδες, παραθέτοντας αντιδράσεις που ακούσαμε από γνωστούς, φίλους και συγγενείς, όταν εξηγούσαμε το έργο που πάμε να ανεβάσουμε. Δυσπιστία, έκπληξη, προκατάληψη, αναισθησία οι συνηθισμένες ασπίδες. Ακόμα και μια ευθιξία και επιθυμία για υπεράσπιση της πατρίδας μας από τέτοια δυσφήμιση. Αυτά όμως έριξαν λάδι στη φωτιά για μας, έγιναν περαιτέρω κίνητρο για να ανέβει αυτό το έργο και να αγγίξει όσο περισσότερο κόσμο γίνεται. Γιατί είμαστε συνένοχοι. Εμείς. Λόγω του ότι κρύβουμε το κεφάλι μας στην άμμο, λόγω του ότι είμαστε πελάτες που δεν ξεχωρίζουν την εκούσια πορνεία από τη σεξουαλική δουλεία, το sex trafficking, λόγω του ότι δεν αμφισβητούμε ένα σύστημα που διευκολύνει την εκμετάλλευση του ανθρώπου από τον άνθρωπο. [ ] Το πρόβλημα είναι παγκόσμιο και δεν θα το λύσει ούτε μια παράσταση ούτε μια κυβέρνηση. Αλλά ας καταλάβουμε ότι οι πελάτες είμαστε εμείς. Στην Κύπρο είμαστε πελάτες: χώρα προορισμού, διαμετακομιστικός σταθμός, ακόμα και τόπος εκπαίδευσης φρέσκων θυμάτων, πριν διοχετευθούν στα καμπαρέ της Ευρώπης. Και η ζήτηση υψηλή, σε αναλογία πληθυσμού». Μαγδαλένα, συνέχισε έτσι! Α.Α. έχουν με αρκήν με τέλος τζι άρκεψεν να τον αρωτά, άμαν τον εκατάλαβεν που τζιείντες κοκκάλες του τες ελληνικές τζιαι που τζιείντο σταυρούιν του το πομαυρισμένον γιατί να κάτσει σαν τον βλάκαν να κρούσει τζι όι να κρωστεί των Εγγλέζων που του ετάσσαν γεναίτζιες τζιαι κοκαΐνες τζιαι να υποφέρει τα βάσανα του Ιησού Γριστού για να γράφουν τ αγγόννια του εγγλέζικα τζιαι να καπαρτίζει ο κάθε γαουρόσπορος στα προεδρικά τζιαι να χασκογελά η κάθε καρτάνα στες βουλές τζιαι να γαμά την νοημοσύνην μας ο κάθε σκατόψυχος στες τηλεοράσεις τζιαι να βιάζει τες ψυσιές των κοπελλουθκιών μας ο κάθε ανισόρροπος μες στα σκολεία τζιαι να βρίσκει άλλοθι ο κάθε κκερχανές που βολεύκει τα πουτανόπαιδα του μες στην κυβέρνησην να ξυούνται για να σταυροκοπιέται βίρρα ο μαλάκας μες στες εκκλησιές μας τζιαι να δοξάζει τον Ύψιστον για την δικαιοσύνην Του ποττέ μου εν εκατάλαβα τούντο ιδανικόν των Κυπραίων να θέλουν να πιάννουν τόσα ριάλλια χωρίς να κάμνουν τίποτε για να χουν μίσιι μου «ελεύθερον χρόνον», αφού εν ιξέρουν είντα ν που ννά τον κάμουν. Τζι εγύρισεν ο Γληόρης τζιαι λαλεί του «Τζι αν εσήκωννα τα σιέρκα, ρε Θωμά, είντα λοής ήτουν να δω μες στ αμμάθκια την Μάναν μου την Δευτέραν Παρουσίαν;» τζι εξέβηκεν που τ αυτοκίνητον τζι εχάθην με τον τσιάρον του τον σέρτικον ν αναμώννει μες στα θκυο του δόντια τα μπροστινά τζιαι τζιείντο δειν του το αντάρτικον, το γλυτζιύν, το αλατζιέτινον που τουν καμούμενον που τον αέραν τής Πιτσυλλιάς, της μάνας της Ελλάδος. Βελούχης Αρειώτης