Ο κόσμος της ΑΕΚ δίνει το ρεσιτάλ του κατά την έξοδο των ομάδων στον ιστορικό αγώνα ανάμεσα στην ελληνική ομάδα και τη Μίλαν για το Τσάμπιονς Λιγκ

Transcript

1 Ο κόσμος της ΑΕΚ δίνει το ρεσιτάλ του κατά την έξοδο των ομάδων στον ιστορικό αγώνα ανάμεσα στην ελληνική ομάδα και τη Μίλαν για το Τσάμπιονς Λιγκ της σεζόν

2 Η AΠΕΡΑΝΤΟΣΥΝΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΤΗΣ ΑΕΚ

3 90 ΧΡΟΝΙΑ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΕΚ 18 Η αναφορά του βιβλίου του ρεκόρ Guinness (σε ελληνική και αγγλική έκδοση) στο παγκόσμιο ρεκόρ προσέλευσης θεατών σε αγώνα μπάσκετ: θεατές στον αγώνα ΑΕΚ-Σλάβια Πράγας (89-82). Η επίδοση αναγνωρίστηκε μετά από ενέργειες του φίλου της ΑΕΚ Αλέξανδρου Μαργαρίτη.

4 Η AΠΕΡΑΝΤΟΣΥΝΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΤΗΣ ΑΕΚ Η ΑΕΚ σε επίπεδο ομάδων και αθλητών έχει κατακτήσει Πρωταθλήματα, Κύπελλα, Ευρώπες Αλλά και ο κόσμος της ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥΣ ΤΙΤΛΟΥΣ! Διαδρομή, από το παρελθόν στο παρόν, όπου ο ΦΑΙΔΩΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΥΔΑΚΗΣ θέλει κάτι πολύ σοβαρό να δείξει και να απαντήσει! Η κλασική και ιστορική φωτογραφική σύνθεση του Ανδρέα Καλογερόπουλου, με την πανοραμική άποψη του Καλλιμάρμαρου Σταδίου, από τη μεγάλη βραδιά της κατάκτησης του Κυπέλλου Κυπελλούχων από την ΑΕΚ στις 4 Απριλίου 1968.

5 90 ΧΡΟΝΙΑ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΕΚ 20 Μπουσουλώντας κατά το ξεκίνημά μας σ αυτό τον επαγγελματικό χώρο, που βρισκόμαστε περισσότερο από μισό αιώνα, σε ένα, από τα πρώτα, που προσπάθησαν να μας κομπλεξάρουν, εξαιτίας της φίλαθλης υπόστασής μας, ήταν πως «η ΑΕΚ δεν έχει πολλούς οπαδούς και δεν είναι εμπορική όσο οι δύο... αιώνιοι»! Και ότι πρέπει, όσο πιο σύντομα, να προμηθευτούμε κιάλια από το Αστεροσκοπείο της Αθήνας για να μπορούμε «να παρακολουθούμε» στα πάντα τους Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό. Αυτό το στρίγκλισμα περί «αιωνίων», άρα πως η ΑΕΚ είναι «κάτι το εφήμερο», δεν έχει παύσει ως και σήμερα να χρησιμοποιείται από αδιόρθωτους και ασυγχώρητους «ρατσιστές» του ποδοσφαίρου, του μπάσκετ, του βόλεϊ, ακόμα και κάθε παρτίδας στο «πλακωτό», στις «πόρτες» και στο «φεύγα» κατά τις συναντήσεις τους στο τάβλι. Κάποτε θα τελείωνε η εποχή που μπουσουλάγαμε. Τα γόνατά μας θα ξεπρήζονταν και θα ξεμάτωναν, δε θα αντικαθιστούσαν μόνιμα τις πατούσες. Τα πόδια μας θα στύλωναν, θα στήριζαν το κορμί. Και, ψηλαφίζοντας τα δυο πλευρά μας, οι άκρες των δαχτύλων θα επιβεβαίωναν ότι πράγματι φτερούγες άρχισαν να φυτρώνουν εκεί... Θέλανε να προλάβουν το πέταγμα, Αρχείο Αλέξανδρου Μαργαρίτη. Μέγα πλήθος και μέγα πάθος από τον κόσμο της ΑΕΚ στο Καλλιμάρμαρο Στάδιο σε καθεμία από τις μεγάλες βραδιές του 1968, με αποκορύφωμα τον τελικό της 4ης Απριλίου.

6 Η AΠΕΡΑΝΤΟΣΥΝΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΤΗΣ ΑΕΚ 21 Η ΑΕΚ νίκησε με 2-0 τον ΠΑΟΚ στον πρώτο τελικό Κυπέλλου Ελλάδας που διεξήχθη στο νεόκτιστο τότε Ολυμπιακό Στάδιο. Περισσότεροι από οπαδοί της έβαψαν το ΟΑΚΑ στα «κιτρινόμαυρα» στις 29 Ιουνίου το ελευθέρωμα της σκέψης, γι αυτό, όσο πιο βιαστικά κι επιτακτικά γινόταν, έλεγαν ότι γεννιόντουσαν στα πλευρά μας «φτερουγίτσες σπουργιτιού», πανικός τούς έπιανε μην τυχόν και νομίζαμε πως ήταν αετίσιο το προμήνυμα. Εκείνη την εποχή που κάτι συνταρακτικό προετοιμαζόταν, που μας ειδοποιούσε ότι θα συνέβαινε, γραφτήκαμε μέλος του Συνδέσμου Οπαδών ΑΕΚ Αθήνας, με τα γραφεία του στην πλατεία Κλαυθμώνος. Είχε πρόεδρο το σπουδαίο ρήτορα κι από τους πιο έντιμους μπροστάρηδες που γνωρίσαμε ποτέ, τον Αλέκο Αναστασιάδη, με σημαντική διοικητική «ενωσίτικη» θητεία και μετέπειτα εκλεγμένο ηγέτη της ΕΠΣΑ. Η πλατεία Κλαυθμώνος είχε τότε κι ένα αδήλωτο, ανεπίσημο «Πανεπιστήμιο ΑΕΚ», το καφενείο του Θόδωρου. Στέκι και του Κώστα Νεστορίδη, με «συμφοιτητή» μας τον Λάμπη Τσιριγωτάκη, που έκανε μεγάλη δημοσιογραφική καριέρα, εγκατεστημένος μόνιμα στο Λονδίνο. Ηταν και οι αδερφοί Δημήτρης και Παναγιώτης Βρεττάκος, από τους οποίους ο πρώτος «έφταιξε» άθελά του, γιατί ο Νικ Γκάλης δεν αποκτήθηκε από την ΑΕΚ, αλλά «έγινε ασίστ» προς τον Άρη... Ένα αμερικανικό περιοδικό του μπάσκετ, με την αποκάλυψη της ύπαρξης του εκπληκτικού Ελληνα ομογενούς, έγινε, από τα χέρια του Δημήτρη (διετέλεσε και γενικός γραμματέας στην ΑΕΚ, πριν από την εκλογή του ως βουλευτή), «πάσα» σε πολιτικούς συναδέλφους του, Αρεια νούς. Ετσι, «η αρπαγή» συντελέστηκε με τρόπο που διέφερε από εκείνον του Παναγιώτη Γιαννάκη, θρέμμα της ΑΕΚομάνας Νίκαιας, αλλά με «αποφασίζομεν και διατάσσομεν» χαρίστηκε κι αυτός στους ομόχρωμους (και μόνο) Θεσσαλονικείς. Στη δεκαετία του 60 όλα τα πιο πάνω, στα οποία αναμείξαμε και το μπάσκετ, γιατί είχαμε το σκοπό μας. Η δεκαετία «χρυσός αιώνας» της Γιωργοαμερικανικής, απόλυτα ελληνικότατης, μπασκετικής ΑΕΚ! Με ΑΕΚολάτρεις φιλάθλους να κατακλύζουν και όχι μόνο μία φορά το Καλλιμάρμαρο. Δεν έμενε ελεύθερη, στην κυριολεξία, ούτε γωνίτσα στο πιο πάνω-ψηλά σκαλοπάτι για να ξαποστάσει έστω μία από τις αναστατωμένες κουκουβάγιες, που λόγω του φιλαθλοβουητού ξεσπιτώνονταν από δίπλα. Άδειαζε, ερήμωνε ο πρασινόφυτος κόρφος του ιερού ΑΕΚοσταδίου, ο λόφος του Αρδηττού, όσο μαζευόντουσαν οι χιλιάδες Ενωσίτες. Ναι, ΑΕΚοθεατές! Ότι τα μάτια δεν ξεγελούσαν, δεν έβλεπαν ψέμα ή όνειρο, ήρθε η μαγική φωτογραφική μηχανή του αξέχαστου πια Ανδρέα Καλογερόπουλου για να το αποδεικνύει σε όλες τις επόμενες γενιές. Παράλληλα με την καταπληκτική πρωτοβουλία

7 90 ΧΡΟΝΙΑ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΕΚ 22 ενός από τους πιο ιστορικούς «κιτρινόμαυρους» οπαδούς, του Αλέκου Μαργαρίτη, που ταχυδρόμησε τη φωτό στη ΦΙΜΠΑ και στο βιβλίο του Γκίνες! Πελώριο μέλημά του, για να εξασφαλίσει την αθανασία στο μεγιστότερο παγκόσμιο μπασκετικό γεγονός, στο « πιστοί στον τελικό Κυπελλούχων Ευρώπης, ΑΕΚ-Σλάβια Πράγας 89-82»! Περασμένη πια η ώρα, το βράδυ της 4ης Απριλίου Με τα πόδια, από το Καλλιμάρμαρο ως την Ομόνοια, γυρίσαμε στα γραφεία της εφημερίδας. Προμηθευτήκαμε τέσσερα πέντε χειρόγραφα, με τα οποία λειτουργούσαμε τότε ως συντάκτες. Και τα πέντε τα γεμίσαμε, κατά παράβαση της εντολής του τυπογραφείου, και στην πίσω πλευρά κάθε χειρογράφου! Βεβαίως! Για να ήταν διπλάσιες οι φορές που θα διάβαζαν όχι τόσο το «89-82», όσο το «80.000! ! !». Αυτό ήταν το πρώτο αετοφτερούγισμά μας. Η πρώτη «μικρή επανάσταση», το ξέσπασμα, η βροντοϊαχή μας για το «αν έχει ή όχι και πόσους οπαδούς η ΑΕΚ». Ετοιμοι για να τους στουμπώναμε το στόμα με τα χειρόγραφα αν έλεγαν πως ήταν τόσο πάρα πολλοί δήθεν για... «την Ελλάδα, ρε γαμώτο». Τους πρόωρους Βουλα-Πατουλιδισμούς τους σε άλλους, όχι σε έναν από τους , κι ενώ μάλιστα είχαμε καρφώσει το βλέμμα στην είσοδο, περιμένοντας τον «παγκόσμιο» αρχηγό, που μας υποσχέθηκε και το τήρησε ότι από το Στάδιο θα ερχόταν κατευθείαν σε μας για να πίναμε κιτρινέλι (κι όχι κοκκινέλι...) από το κρυστάλλινο Ευρωκύπελλο! Κάναμε την αρχή! Η συνέχεια μας ανήκει! Γιατί υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν το θάρρος, το «θράσος», ο οί- Ο λαός της ΑΕΚ έχει κατακλύσει τις εξέδρες και έχει περικυκλώσει το γήπεδο για να πανηγυρίσει τον τίτλο της σεζόν

8 Η AΠΕΡΑΝΤΟΣΥΝΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΤΗΣ ΑΕΚ στρος, το πάθος, ο παλμός, η πίστη, η γνώση, η προσπάθεια, ο αγώνας! Αρχές της δεκαετίας του 70. Ο τότε πρόεδρος της ΑΕΚ, ο Κοσμάς (Μάκης) Χατζηχαραλάμπους, μας τηλεφώνησε για έκτακτη συνάντηση των ρεπόρτερ. Ηταν σ εκείνο το ραντεβού και ο Νίκος Κατσαρός (συνεχίζει απτόητος τη δημιουργική πορεία του), ο αξέχαστος Τάκης Χαραλαμπίδης και ο μετέπειτα μόνιμος του Γραφείου Τύπου στο Υφυπουργείο Αθλητισμού και ΓΓΑ, ο Αργύρης Κοκκινάκης. Η πρόταση του προέδρου να αναλάβουμε τη σύνταξη εβδομαδιαίας αθλητικής εφημερίδας, φυσικά με θέματα της ΑΕΚ, έγινε αμέσως αποδεκτή. Πάρα πολύ γνωστή ιστορία, δεν πρόκειται να επανέλθουμε σε λεπτομέρειες για την υπερτριαντάχρονη ζωή του αυθεντικού «Δικέφαλου», στο πηδάλιο με τον Φρίξο Κώνστα, για τον οποίο ο «Δ» ήταν ηλικιακά το πρώτο «παιδί του», ακολούθησαν, χωρίς εισαγωγικά, οι Ελλη και Αντώνης. Οι φτερούγες είχαν πια μετακινηθεί από τα πλευρά μας και πήγαν στην καρδιά, στην ψυχή μας. Από εκεί και η σύνδεσή τους με την ανεξάντλητη σε καθάριο μελάνι πένα μας. Ο «Δικέφαλος» μπόρεσε, ως εβδομαδιαίο, συλλογικό φύλλο, πρωτόγνωρα και για έξω από τα σύνορα της ελληνικής πραγματικότητας επιτεύγματα! Εφτασαν Σάββατα κατά τα οποία αντλήθηκαν ως και φύλλα! Το δε Σάββατο της 17ης Νοεμβρίου 1973, τη μέρα που όλη η χώρα ήταν συγκλονισμένη και κρεμόταν από τα χείλη της φωνής του «Εδώ Πολυτεχνείο... Εδώ Πολυτεχνείο...», ο «Δ» διέθεσε περί τα φύλλα (!) μόνο στην περιοχή Αθήνας και Πειραιά! Κάτι το φανταστικό, το «αδιανόητο» νούμερο. Αλλά απόλυτα κατανοητό, προπάντων από μας και από τους «Ενωσιτολάτρεις», που έδιναν που δίναμε από τότε τον «επιπλέον αγώνα» για τη συντριβή, ως και τη γελοιοποίηση, του γκεμπελικού σλόγκαν «η ΑΕΚ δεν έχει πολλούς οπαδούς»! 23

9 90 ΧΡΟΝΙΑ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΕΚ 24 Η ομάδα της ΑΕΚ φωτογραφίζεται στο γήπεδο της Τούμπας με το τρόπαιο της πρωταθλήτριας του 1992 και με φόντο τους περίπου Ενωσίτες που βρέθηκαν εκεί για το ματς-φιέστα. Ήταν η μία και μοναδική φορά που οπαδοί άλλης ομάδας έκαναν «κατάληψη» στο γήπεδο του ΠΑΟΚ. Όρθιοι από τα αριστερά: Γιώργος Σαββίδης, Αντώνης Μήνου, Βασίλης Δημητριάδης, Βάιος Καραγιάννης, Ρέφικ Σαμπανάτζοβιτς, Παύλος Παπαϊωάννου. Καθιστοί από τα αριστερά: Σταύρος Σταματής, Τζίμης Πατίκας, Χρήστος Βασιλόπουλος, Αλέξης Αλεξανδρής και Τόνι Σαβέβσκι. Υπηρετήσαμε με ιερό πάθος αυτό τον αγώνα, που τον θεω ρήσαμε εξίσου σημαντικό με το ποιο θα ήταν το αποτέλεσμα εναντίον της Σλάβια, της ΚΠΡ, της Γιουβέντους, της Μίλαν, ακόμα και απέναντι στα όσα ραδιουργήματα, από τα κέντρα (παρα)εξουσίας, χρειάστηκαν, τη σεζόν για την ομάδα μπάσκετ και για την ποδοσφαιρική, για τις κηδείες-υποβιβασμούς στην Α2η και στη Β (Γ ) Εθνική αντίστοιχα... Τη μια οι «Ενωσιτο»-Κυπελλούχοι Ευρώπης στο Καλλιμάρμαρο, την άλλη ο «Δ» των φύλλων. Την τρίτη; Λοιπόν, είναι η χρονιά που η ΑΕΚ του Λουκά Μπάρλου έχει κατακτήσει το νταμπλ. Ο πρόεδρος-μεσσίας αναθέτει στους στενούς συνεργάτες του Πέτρο Λάλο, Νίκο Στράτο, Δημήτρη Μουρίκη την αποστολή για «καταμέτρηση των πόσων πιστών έχει η ΑΕΚ σε όλη την Ελλάδα»! Εκείνοι απευθύνθηκαν σε ειδική επιστημονική εταιρεία. Παράλληλα, ζήτησαν από υπεύθυνα στελέχη των απανταχού Συνδέσμων Οπαδών ΑΕΚ να γνωστοποιήσουν τον αριθμό, έστω κατά προσέγγιση, που συσχετίζεται με το «κιτρινόμαυρο» φίλαθλο στοιχείο στην περιοχή τους. Να κάνουν χρήση ακόμα και του «από πόρτα σε πόρτα», ώστε με τον τελικό αριθμό να πλησιάσουν όσο περισσότερο και όσο πιο πειστικά στο αληθινό άθροισμα. Ασφαλώς πολύπλοκη, επίπονη και δύσκολη αποστολή. Όμως για εποχή-μπάρλου τίποτα το ακατόρθωτο. Φυσικά και έγινε εφικτό το τελικό αποτέλεσμα. Η απάντηση ήταν: «Οπωσδήποτε πιστοί της ΑΕΚ στην ελληνική επι-

10 Η AΠΕΡΑΝΤΟΣΥΝΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΤΗΣ ΑΕΚ κράτεια!» Ο πρόεδρος άνοιγε σαμπάνιες και κερνούσε πούρα φερμένα από το Λονδίνο, για να του θυμίζουν ασταμάτητα και τον άθλο επί της ΚΠΡ! Η ικανοποίησή του ήταν βαθιά. Επί των ημερών του είχε πετύχει και την αύξηση των πιστών! Άλλη μια νίκη, το « »! Άλλος ένας τίτλος. Επί τούτου δε βάζουμε εισαγωγικά στη λέξη, ειδικά εμείς που έχουμε βιώσει όσο λίγοι το «Έλα, μωρέ, ποια ΑΕΚ; Το ΑΕΚάκι, η ΑΕΚούλα του μπουλντογρανίτσα»! Αν είχε, ανέκαθεν, πάμπολλους οπαδούς ο Δικέφαλος Αετός, εμείς το γνωρίζαμε, από την πρώτη στιγμή. Όμως, αφού προκαλούμασταν, βάλαμε για χρέος μας και την αποστολή να απαντήσουμε με α-πο-δείξεις! Για να τις προσφέρουμε και στους νεότερους «κιτρινόμαυρους» οπαδούς, ώστε όποτε χρειάζεται να κάνουν χρήση από το ειρηνικό οπλοστάσιό τους. Χειροπιαστές αποδείξεις. Ντοκουμέντα όλα αυτά, για την πραγματικότητα περί την ποιότητα και ποσότητα του λαού της ΑΕΚ. Μέσα στην αγωνιστική σεζόν του 2004, επί μετόχων και Νικολαΐδη, σε συνάντηση με τον Ολυμπιακό, στο 0-0, κόπηκαν εισιτήρια (!) και εισπράχτηκαν ευρώ! Ιλιγγιώδη νούμερα για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Με το «θεϊκό», για την ΑΕΚ, ότι στις εξέδρες ήταν μ-ό-ν-ο οπαδοί της. Διά σιδήρου και ροπάλου απαγορευόταν η παρουσία έστω ενός (ακόμα και μεταμφιεσμένου...) από την ομάδα που φιλοξενήθηκε. Ρεκόρ διαστημικό. Η Νέα Φιλαθλοδέλφεια (!) είχε απαντήσει και πάλι για την «κιτρινόμαυρη» δύναμη, για την ύπαρξή της, για τις παραδόσεις και την κληρονομιά της. Ούτε το «άστεγη» ούτε το «αδικούμενη» ούτε το «μόνιμος στόχος» στο σημάδι των αυτοχρισμένων σε «αιώνιους» μπορούσαν να αναχαιτίσουν την 64χιλιάνθρωπη πλημμυρίδα και στο ΟΑΚΑ. Ανάσταση «Καλλιμαρμαρωμένιας βραδιάς», άλλωστε ξανά είχε να κάνει με Ευρωνικητές. Το 1968 ήταν για τους Αμερικάνο, Τρόντζο, Ζούπα, Βασιλειάδη, Λαρεντζάκη, Χρηστέα, Τσάβα, Πετράκη, Νεσιάδη. Το 2004 η αποθεωτική οπαδοπροσέλευση ήταν για να τιμήσουν, αναγκαστικά με λίγους μήνες καθυστέρηση, τους «Και οι 7 ήταν υπέροχοι»! Τους παίκτες που ανήκαν στην ΑΕΚ όταν αγωνίστηκαν με την Εθνική του Οτο Ρεχάγκελ και μέσα στην Πορτογαλία κατέκτησαν το Πρωτάθλημα Εθνών Ευρώπης! Γεγονός που ο μπασκετογενής υφυπουργός Αθλητισμού, ο Γιάννης Ιωαννίδης, το έχει χαρακτηρίσει ως «το πιο λαμπρό γενικά στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού»! Οι εφτά από την ΑΕΚ στο Οπόρτο και τη Λισαβόνα το 2004 ήταν οι Δέλλας, Καψής, Τσιάρτας, Κατσουράνης, Ζαγοράκης, Νικολαΐδης και Λάκης! Ασφαλώς ΑΕΚοαθάνατοι και αυτοί, αφού οι ασύνορων διαστάσεων φτερούγες του Δικέφαλου Αετού θέλουν, το επιδιώκουν και πάντοτε βρίσκουν χώρο για να αγκαλιάσουν όσους έχουν ντυθεί με την ανυπέρβλητη «κιτρινόμαυρη» φορεσιά. Και όσους έχουν υπηρετήσει πιστά και 25 Η βραδιά που περισσότεροι από Ενωσίτες και μόνο Ενωσίτες οπαδοί γέμισαν κάθε γωνιά του Ολυμπιακού Σταδίου: 7 Νοεμβρίου 2004, στο ΑΕΚ-Ολυμπιακός 0-0.