Αγαπητοί φίλοι και φίλες, συναγωνιστές και συναγωνίστριες. Εκ μέρους των εκλεγμένων δημοτικών συμβούλων της Λαϊκής συσπείρωσης της Βορειοδυτικής

Transcript

1 Αγαπητοί φίλοι και φίλες, συναγωνιστές και συναγωνίστριες. Εκ μέρους των εκλεγμένων δημοτικών συμβούλων της Λαϊκής συσπείρωσης της Βορειοδυτικής Θεσσαλονίκης, που στηρίζει και δρα το ΚΚΕ, σας καλωσορίζουμε στην σημερινή συνάντηση-συζήτηση που έχει σαν θέμα τους ελεύθερους χώρους-στρατόπεδα- της περιοχής μας και τους σχεδιασμούς τόσο των κυβερνήσεων διαχρονικά, και πολύ περισσότερο των συγκυβερνήσεων σε περιόδους καπιταλιστικής κρίσης, αλλά και των τοπικών διοικήσεων, Δημάρχων και τοπικών δημοτικών συμβουλίων. Με εξπρές διαδικασίες προχωράει το τελευταίο διάστημα η συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ στο ξεπούλημα της Λαϊκής Δημόσιας περιουσίας. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο δεν θα έλειπε από τους σχεδιασμούς τους η οικοπεδοποίηση και εμπορευματοποίηση των ελεύθερων χώρων των στρατοπέδων της περιοχής μας. Αυτό γίνεται είτε με την ένταξη ήδη στο Ταμείο Αξιοποίησης Δημόσιας Περιουσίας (ΤΑΙΠΕΔ) των στρατοπέδων Μ. Αλέξανδρος και Παπακυριαζή σε Αμπελόκηπους και Εύοσμο, και ακολουθούν και τα υπόλοιπα.(καρατάσου, Ζάκα, κ.α. σε άλλες περιοχές της χώρας ) είτε με τους σχεδιασμούς του Υπουργείου Εθνικής άμυνας μέσω του Ταμείου Εθνικής Άμυνας, όπως γίνεται με το στρατόπεδο Παύλου Μελά. Προχωρούν και στη μια και στην άλλη περίπτωση έχοντας οδηγό την εξασφάλιση κερδών στο κεφάλαιο, στο όνομα εξασφάλισης επενδύσεων που δήθεν θα δημιουργήσουν θέσεις εργασίας, αδιαφορώντας για το περιβάλλον και τις συνθήκες ζωής των κατοίκων της πόλης. Η περιοχή των βορειοδυτικών συνοικιών κατοικείται κατεξοχήν από εργαζόμενους που τροφοδότησαν για πολλά χρόνια τις βιομηχανίες με εργατικό δυναμικό, και αναπτύχθηκε ραγδαία οικιστικά με τον γνωστό άναρχο και αυθαίρετο τρόπο, και χωρίς τα αναγκαία έργα υποδομής πράγμα που επιδεινώνει περισσότερο τα περιβαλλοντικά προβλήματα. Τα στρατόπεδα της περιοχής της Δυτικής Θεσσαλονίκης, είναι τα μόνα που άντεξαν στην οικιστική επιδρομή και σήμερα αποτελούν τους μοναδικούς μεγάλους ελεύθερους χώρους που μπορούν να αξιοποιηθούν για την περιβαλλοντική και οικολογική αναβάθμιση της περιοχής, γιατί είναι χώροι που έχουν σημαντικό πράσινο, αλλά και αξιόλογο κτιριακό απόθεμα που αν επαναχρησιμοποιηθούν και αξιοποιηθούν κατάλληλα θα λύσουν και βασικά προβλήματα κοινωνικού εξοπλισμού Ο αέρας που αναπνέουμε, το νερό που χρησιμοποιούμε, το έδαφος που αντλούμε την ίδια μας τη ζωή, αν και είναι φυσικά κοινωνικά αγαθά που πρέπει να τα απολαμβάνουμε όπως μας τα δίνει η ίδια η φύση, εν τούτοις τα χρησιμοποιούμε ρυπασμένα, είτε από τα ψηλά ποσοστά S02, CO, CO2, O3, NO2 και αιωρούμενων μικροσωματιδίων, είτε από τοξικά απόβλητα και άλλους ρυπαντές.

2 Η Θεσσαλονίκη είναι γνωστό ότι αντιμετωπίζει έντονα προβλήματα ατμοσφαιρικής ρύπανσης και περιβαλλοντικής υποβάθμισης και μάλιστα κατέχει την θλιβερή πρωτιά στην Ευρώπη στην ρύπανση με αιωρούμενα μικροσωματιδία. Σε κάθε κάτοικο αντιστοιχούν 2,7 τ.μ. πρασίνου και στην έκταση αυτή συμπεριλαμβάνεται και το περιαστικό δάσος του Σεϊχ- Σού, ενώ οι διεθνείς προδιαγραφές υπολογίζουν ότι το ελάχιστο που πρέπει να αναλογεί σε κάθε κάτοικο είναι 10 τ.μ. Είναι χαρακτηριστικό ότι σε ορισμένους Δήμους όπως Ευόσμου -Κορδελιού το ποσοστό του πρασίνου είναι ελάχιστο. Οι Βορειοδυτικές συνοικίες είναι το πιο υποβαθμισμένο τμήμα της Θεσσαλονίκης με έντονα προβλήματα ατμοσφαιρικής ρύπανσης και περιβαλλοντικής υποβάθμισης (ΤΙΤΑΝ, ΕΛΠΕ,, κ.λ.π.) Πριν λίγο καιρό ήρθε στο φως της δημοσιότητας έρευνα επιστημόνων που παρουσιάστηκε στο 9 ο Διεθνές συνέδριο στην Γερμανία με τίτλο «Air Quality Sciense and Application» από το εργαστήριο περιβαλλοντικής μηχανικής του τμήματος Χημικών μηχανικών του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης και του Εθνικού Κέντρου έρευνας και τεχνολογικής ανάπτυξης (ΕΚΕΤΑ) που αποδεικνύει με στοιχεία ότι έχουμε αύξηση στην πόλη μας τόσο στους θανάτους από μικροσωματίδια, όσο και αύξηση των κρουσμάτων βρογχίτιδας, αναπνευστικών και καρδιαγγειακών προβλημάτων. Μάλιστα οι επιστήμονες αυτοί υπολογίζουν το κοινωνικοοικονομικό κόστος από τηναύξηση της ατμοσφαιρικής ρύπανσης το ελάχιστο σε ευρώ και το μέγιστο σε ευρώ. Δεν μπορούμε όμως να εξετάσουμε τα θέματα του περιβάλλοντος έξω από τους νόμους της Διαλεκτικής και του Μαρξισμού γενικότερα. Στο περιβάλλον όλα μεταβάλλονται, αναδιαμορφώνονται, αλλάζουν. Οι αλλαγές αυτές ήταν παλιά αποτέλεσμα φυσικών αλλαγών, στην εποχή μας όμως, είναι βίαιες και έξω από τους νόμους της βιολογίας ή της κλιματολογίας, για παράδειγμα. Η καταστροφική μανία του καπιταλιστικού κέρδους εισβάλλει στο περιβάλλον και προκαλεί αλλαγές, που τείνουν σε περιβαλλοντική υποβάθμιση και μάλιστα, σε όρια που σιγά σιγά φτάνουν σε σημεία που δεν είναι πλέον αντιστρέψιμα. Ερημοποιήσεις, λειψυδρία, πλημμύρες, ρύπανση της ατμόσφαιρας, στη θέση απλών και αργών κλιματικών αλλαγών. Το περιβάλλον όμως δεν είναι μόνο φυσικό φαινόμενο, αλλά και κοινωνικό, από τη στιγμή που ένα από τα βασικά υποσυστήματά του είναι και ο άνθρωπος. Τίποτα πλέον στο περιβάλλον δεν είναι αποτέλεσμα μόνο βιολογικών και φυσικών νόμων, αλλά και κοινωνικών. Η καταστροφή του περιβάλλοντος των τελευταίων αιώνων είναι απλά συνέπεια συγκεκριμένων κοινωνικοοικονομικών και ιστορικών εξελίξεων οι οποίες προκαλούνται στη βάση του ιδιωτικού καπιταλιστικού κέρδους. Η ρύπανση της ατμόσφαιρας από την αλόγιστη χρήση του ιδιωτικού αυτοκινήτου ως πηγής κερδών των αυτοκινητοβιομηχανιών και των εταιριών

3 πετρελαιοειδών, η αλλαγή του κλίματος από την εξαφάνιση των τροπικών δασών από τις πολυεθνικές εταιρίες εμπορίας τροπικής ξυλείας και τις φάρμες που εγκαθίστανται στις πρώην δασικές εκτάσεις, η δηλητηρίαση των εδαφών αλλά και των ανθρώπων από την αλόγιστη χρήση φυτοφαρμάκων που τελικά ωφελούν μόνο τις εταιρίες παραγωγής τους, η καταστροφή της βιοποικιλότητας οι τοξικοί ρύποι, τα μεταλλαγμένα προϊόντα και τόσα άλλα φαινόμενα περιβαλλοντικών καταστροφών δεν είναι τίποτα άλλο από τις επιδράσεις του κοινωνικοοικονομικού πλαισίου στο περιβάλλον. Οι επιστήμονες, τουλάχιστον αυτοί που θέτουν τις γνώσεις τους στην υπηρεσία των συμφερόντων των λαών, κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου, αλλά τα ισχυρά επιχειρηματικά και μονοπωλιακά συμφέροντα και το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα, αντιδρούν στο να παρθούν μέτρα είτε για να μη θιχτούν τα κέρδη τους, είτε γιατί και μέσα από τα μέτρα για την προστασία του περιβάλλοντος θέλουν να μεγιστοποιήσουν τα κέρδη τους. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο πρέπει να δούμε την δράση μας για το περιβάλλον να εντάξουμε το ρόλο και την λειτουργία των ελεύθερων χώρων και ιδιαίτερα των στρατοπέδων. Τα προβλήματα των λαϊκών στρωμάτων που είναι άφθονα στην περιοχή μας και απορρέουν από τις γενικότερες εφαρμοζόμενες πολιτικές των κυβερνήσεων, κεφαλαίου και ΕΕ, συμβαδίζουν με την υποβάθμιση και την καταστροφή του περιβάλλοντος. Με την ιδιωτικοποίηση φυσικών αγαθών, όπως το νερό κι ο δασικός πλούτος. Αναδεικνύεται τελικά ότι το ζήτημα του περιβάλλοντος δεν είναι τεχνικό, αλλά είναι καθαρά ταξικό πολιτικό ζήτημα, αφού επιστημονική γνώση υπάρχει να αντιμετωπίσει με επάρκεια περιβαλλοντικά προβλήματα. Συμμάχους, αν όχι συνένοχους σε αυτή την προσπάθεια τους, έχουν τις Δημοτικές αρχές της περιοχής, που κρύβουν επιμελώς τη γενικότερη συμφωνία τους με τη στρατηγική που εντάσσει τους ελεύθερους χώρους σε αναπτυξιακούς σχεδιασμούς προς όφελος μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων. Η όποια εναντίωσή τους είναι χωρίς αντίκρισμα. Ως Τοπικές Διοικήσεις, αποτελώντας μέρος της Κεντρικής Διοίκησης, εφαρμόζουν πιστά αυτές τις πολιτικές, ιδιωτικοποιώντας υπηρεσίες και παράλληλα, με τη λογική της ανταποδοτικότητας, φορτώνουν νέα βάρη στις λαϊκές οικογένειες. Ακόμα και αν δεν τσιμεντοποιηθούν πλήρως τα στρατόπεδα, οι χρήσεις τους δε θα είναι προς όφελος των λαϊκών οικογενειών, όσο κυριαρχεί η λογική της ιδιωτικοποίησης και της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Πίσω από τα μεγάλα λόγια, είτε νυν Δημάρχων είτε πρώην, για την προστασία του περιβάλλοντος, στόχος είναι να διευρυνθεί ο χώρος, όπου το κεφάλαιο μπορεί να βγάζει κέρδος. Επιτακτική, λοιπόν, η ανάγκη να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας. Έχουμε απέναντί μας μια πολιτική για τους ελεύθερους χώρους, τις αναπλάσεις, τη χρήση γης, η οποία στον πυρήνα της έχει τη διεύρυνση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας στη γη, την κατάργηση περιορισμών στην αλλαγή χρήσης γης και την επενδυτική δράση επιχειρηματικών ομίλων.

4 Ο αγώνας για την προστασία των στρατοπέδων και των ελεύθερων χώρων, όπως και συνολικά για το περιβάλλον, μπορεί να αποκτήσει δυναμική και αποτελεσματικότητα. Χρειάζεται, όμως, να εντάσσεται στη δράση για τη δημιουργία των πολιτικών προϋποθέσεων για ριζικές αλλαγές. Για την εργατική λαϊκή εξουσία που θα κοινωνικοποιήσει τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, θα σχεδιάσει κεντρικά την οικονομία, με εργατικό έλεγχο, για ισόρροπη ανάπτυξη όλων των κλάδων της, ώστε να ικανοποιηθούν οι κοινωνικές και λαϊκές ανάγκες. Στην περιοχή μας υπάρχουν τα παρακάτω στρατόπεδα που είναι σημαντικά αποθέματα γης και έμειναν μέχρι σήμερα ανηπερέαστα από την οικιστική επιδρομή Στρατόπεδο Καρατάσου στα όρια Πολίχνης Ευκαρπίας έκτασης 650 στρεμμάτων. Στρατόπεδο Παύλου Μελά στη Σταυρούπολη έκτασης 363 στρεμμάτων Στρατόπεδο Ζιάκα στο Ελευθέριο-Κορδελιό έκτασης 124 στρεμμάτων. Ο δήμος ζήτησε και πήρε πριν από χρόνια μόνο 12 στρέμματα, για να κατασκευάσει ένα γήπεδο. Στρατόπεδο Μεγάλου Αλεξάνδρου στους Αμπελόκηπους έκτασης 190 στρεμμάτων εκ των οποίων 140 στρέμματα είχαν παραχωρηθεί στο δήμο και τα υπόλοιπα 50 τα χρησιμοποιεί προς το παρόν ο στρατός. Στρατόπεδο Παπακυριαζή στον Εύοσμο που στεγάζει ακόμα στρατιωτικές δραστηριότητες και με βάση τον σχεδιασμό από τον Ο.Ρ.Θ. προορίζεται για μητροπολιτικό πάρκο. Όπως προαναφέραμε τα δύο τελευταία στρατόπεδα Μεγάλου Αλεξάνδρου και Παπακυριαζή έχουν παραχωρηθεί στο ΤΑΙΠΕΔ, και περιμένουν από ώρα σε ώρα τους κατάλληλους ιδιώτες κεφαλαιοκράτες για να ξεπουληθούν. Στο στρατόπεδα Π. Μελά υπάρχει σε εξέλιξη μία παραχώρηση κατά χρήση για 49 χρόνια 290 στρεμμάτων στο Δήμο, 52 στρέμματα μένουν στο στρατό για οικιστική αξιοποίηση κάθε είδους, και 8 παραχωρούνται στην εκκλησία για τις δικές της «επενδύσεις», και όχι βέβαια για λατρευτικές ανάγκες που θα μπορούσαν κάλλιστα να συνυπάρχουν με όλες τις άλλες χρήσεις χωρίς να παραχωρηθεί ούτε ένα στρέμμα. Το σχέδιο της παραχώρησης το προώθησε η προηγούμενη δημοτική αρχή του κ. Διαμαντή Παπαδόπουλου και το αποδέχτηκε σαν δώρο εξ ουρανού η σημερινή δημοτική αρχή. Ο σχεδιασμός τους και των προηγούμενων και των τωρινών με τις οποιεσδήποτε διαφοροποιήσεις τους, απαιτεί επιχειρησιακό σχέδιο που θα εξασφαλίζει έσοδα και ανταποδοτικότητα για τις χρήσεις στο στρατόπεδο που σημαίνει ότι ο λαός θα πληρώνει αδρά για να χρησιμοποιεί τις χρήσεις του στρατοπέδου, αλλά το κυριότερο είναι η αναζήτηση επενδυτών, είτε

5 μέσω ΣΔΙΤ, είτε μέσω χρηματοδοτήσεων άλλων οργανισμών, όπως το πρόγραμμα Jessica της τράπεζας επενδύσεων. Για τα άλλα στρατόπεδα και κύρια του Καρατάσου που είναι το μεγάλο φιλέτο φαίνεται ότι θα εφαρμοστούν πλήρως οι πολιτικές που εν μέρει ή ολοκληρωτικά, θα τα οδηγήσουν στο ξεπούλημα και σε τσιμεντοποίηση και εμπορευματοποίηση των χρήσεων τους. Αγαπητοί συναγωνιστές Γύρω από τα στρατόπεδα αναπτύχθηκαν εδώ και χρόνια διεκδικήσεις που ζητούσαν την απόδοσή τους σαν χώρων πρασίνου, πολιτισμού και αθλητισμού στους εργαζόμενους της περιοχής. Πρώτοι οι κομμουνιστές Δήμαρχοι της περιοχής από την δεκαετία του 1970 ζητούσαν την απόδοσή τους. Κατά καιρούς αναπτύχθηκαν και κινητοποιήσεις από δημοτικές αρχές και κατοίκους. Εκείνο που χαρακτηρίζει σήμερα αυτές τις συσπειρώσεις είναι μια γενική διάθεση για πράσινο στα στρατόπεδα, με μια αντίληψη όμως ότι όλοι μαζί Δήμαρχοι, βουλευτές της περιοχής, μαζικοί και οικολογικοί φορείς, δίκτυα και ομάδες πολιτών, Ε.Κ.Θ. Δικηγορικός σύλλογος, εμποροβιομήχανοι, ακόμα και ο Μητροπολίτης μπορούν να διεκδικήσουν τα στρατόπεδα σαν ελεύθερους χώρους. Δυσκολεύονται να ξεκαθαρίσουν ότι το ζήτημα του περιβάλλοντος είναι ταξικό πολιτικό ζήτημα και θεωρούν κατάκτηση αν εξασφαλίσουμε μια καλή κουβέντα από κάποιον Δήμαρχο, ή βουλευτή που αν είναι της αντιπολίτευσης δεν του κοστίζει και πολύ, ή από οποιονδήποτε παράγοντα της πόλης. Το ζήτημα αυτό όσο και αν φαίνεται λογικοφανές, και υποτίθεται ότι εξασφαλίζει μαζικοποίηση του διεκδικητικού κινήματος για τα στρατόπεδα, στην ουσία υπονομεύει την πραγματική διεκδίκηση, γιατί δίνει την δυνατότητα σε κάθε παράγοντα να ελίσσεται ανάλογα με το που απευθύνεται. Υπάρχουν τέτοια χαρακτηριστικά παραδείγματα -η διγλωσσία βουλευτών του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ, όταν είναι αντιπολίτευση ή κυβέρνηση, η διγλωσσία δημάρχων που ναι μεν μιλούν για πράσινο στα στρατόπεδα αλλά προσθέτουν ότι πάνω από όλα προέχει η ανάπτυξη της περιοχής, (που μπορεί να είναι Συνεδριακά κέντρα, Νοσοκομεία, πανεπιστήμια) εννοώντας βέβαια την καπιταλιστική ανάπτυξη. Βέβαια είναι σίγουρο ότι για την εκτέλεση των οποιονδήποτε έργων θα καταφύγουν στην σύμπραξη με ιδιώτες (ΣΔΙΤ). Είναι χαρακτηριστική η πρόταση Βενιζέλου (άσχετα αν δεν υλοποιήθηκε) που την αποδέχτηκαν οι Δήμαρχοι της περιοχής πρώην και νυν- και προέβλεπε την δημιουργία φορέα με την μορφή της Α.Ε. όπου θα συμμετέχουν όλοι οι παραγωγικοί φορείς της πόλης δηλαδή και οι βιομήχανοι. Αυτές οι αντιλήψεις που βλέπουν το περιβάλλον σαν αταξικό ζήτημα, δεν αναδεικνύουν ολοκληρωμένα το ζήτημα των χρήσεων γης, της προστασίας των ελεύθερων χώρων σαν λαϊκής περιουσίας, της εξασφάλισης ελεύθερης πρόσβασης χωρίς εμπορευματοποίηση, αποτελούν «πλεονέκτημα» για τις οπορτουνιστικές ομάδες να δουλεύουν και να ψαρεύουν σε θολά νερά.

6 Χαρακτηριστική είναι η επιχειρηματολογία τους, που κύρια την εκφράζει η κυβέρνηση και οι Δημοτικές αρχές, που εξαντλούν το θέμα στο αν υπάρχουν μελέτες για την αξιοποίηση των στρατοπέδων, κρύβοντας ότι το ζήτημα δεν είναι τεχνικό αφού επιστημονική γνώση υπάρχει, αλλά βαθιά πολιτικό. Εξάλλου στο όνομα των μελετών και της ανάπτυξης προτείνονται ένα σωρό χρήσεις, που τελικά οδηγούν στην τσιμεντοποίηση και την εμπορευματοποίηση των χρήσεων τους. Είμαστε οι μόνοι που βάζουμε ολοκληρωμένα το ζήτημα, πράγμα που βοηθάει να ξεκαθαρίζονται θολούρες, να προσανατολίζονται σωστά οι εργαζόμενοι κάτοικοι της περιοχής, να συνδέεται ο αγώνας με άλλο τύπο ανάπτυξης και σε τελική ανάλυση με Λαϊκή εξουσία και Λαϊκή οικονομία. Γιατί πρέπει σε μας να είναι ξεκάθαρο ότι ακόμα και αν δεν τσιμεντοποιηθούν τα στρατόπεδα, πάλι οι χρήσεις τους δεν θα είναι προς όφελος των Λαϊκών οικογενειών, αφού θα εξυπηρετούν την καπιταλιστική ανάπτυξη. Βασικό όπλο προπαγάνδα μας πρέπει να είναι ότι, ο οποιοσδήποτε προγραμματισμός ευκολιών και έργων στα στρατόπεδα, έστω και πρασίνου εξαγγέλλουν οι Τοπικές Δημοτικές αρχές θα πηγαίνει πακέτο με τους ιδιώτες, και σε τελική ανάλυση δεν είναι παρακινδυνευμένο να πούμε, ότι οι ελεύθεροι χώροι-στρατόπεδα είναι υποθηκευμένοι στις απαιτήσεις της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Ακόμα και αν δεν τσιμεντοποιηθούν πλήρως τα στρατόπεδα, πάλι οι χρήσεις τους δεν θα είναι προς όφελος των Λαϊκών οικογενειών, αφού θα εξυπηρετούν την καπιταλιστική ανάπτυξη. Ο οποιοσδήποτε προγραμματισμός ευκολιών και έργων στα στρατόπεδα, έστω και πρασίνου θα πηγαίνει πακέτο με τους ιδιώτες. Συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, Ε.Ε. και Δ.Ν.Τ., τα κόμματα του κεφαλαίου, αφού μας οδήγησαν στην φτώχεια, στην εξαθλίωση, στην ανεργία, στο γκρέμισμα των εργατικών δικαιωμάτων μας, προχωρούν και στο ξεπούλημα της δημόσιας Λαϊκής περιουσίας. Καμιά αυταπάτη ότι μπορεί να σωθούν τα στρατόπεδα και οι ελεύθεροι χώροι, όσο θα εφαρμόζονται αντιλαϊκές καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις που επιβάλλονται όχι για την αντιμετώπιση του χρέους, όπως υποκριτικά μας λένε, αλλά γιατί αυτό τους διατάσσουν τα αφεντικά τους οι κεφαλαιοκράτες, τα μονοπώλια, η Ε.Ε. και ο Ιμπεριαλισμός, για να βγουν αλώβητοι από την κρίση και με υπερκέρδη. Στον καπιταλισμό η δίψα για κέρδος δεν αφήνει τίποτα όρθιο. Είτε είναι οι εκμεταλλευτές πειρατές είτε είναι υγιείς επιχειρηματίες, όπως αρέσει στον ΣΥΡΙΖΑ να τους βαφτίζει. Από διαφορετική σκοπιά τα βλέπουν, τα βιώνουν, τα αντιμετωπίζουν ο λαϊκός κόσμος, και από άλλη σκοπιά οι ιδιώτες, οι επιχειρηματίες, οι χορηγοί. Όσοι λένε ότι αυτά μπορούν να τα συνταιριάξουν, δουλεύουν, είτε το θέλουν είτε όχι, για τους δεύτερους. Οι διακηρύξεις και οι φιέστες για το περιβάλλον δεν μπορούν να κρύψουν το γεγονός ότι όπως και σε όλη την ζωή μας, έτσι και στο

7 περιβάλλον το δίλλημα είναι ένα: «με την πλουτοκρατία και τα μονοπώλια ή με τον Λαό» Οι ελεύθεροι χώροι και τα στρατόπεδα, πρέπει να γίνουν περιβαλλοντικοίοικολογικοί χώροι πρασίνου αναψυχής, και πολλαπλών περιβαλλοντικών δραστηριοτήτων, για να αποτελέσουν μια ανάσα για τις υποβαθμισμένες Λαϊκές μας γειτονιές. Ελεύθεροι για όλο τον Λαό, χωρίς καμιά εμπορευματοποίηση των χρήσεών τους. Αγαπάμε το πράσινο, τα δάση, τις ακτές, τους ορεινούς όγκους, τους βιότοπους, για να τα χαιρόμαστε, να μπορεί να τα χαίρεται όλος ο λαός, να είναι πηγή υγείας, αλλά και γνώσης. Κι αυτά δεν συμβαδίζουν πουθενά με την επιχειρηματική δράση, με την επιδίωξη κερδών. Γι' αυτό και παλεύουμε σταθερά και απαιτούμε να γίνουν λαϊκή περιουσία. Η ανάπτυξη σε όφελος του λαού και όχι των μονοπωλίων πηγαίνει μαζί με την προστασία του περιβάλλοντος, με την εξασφάλιση της σωματικής, ψυχικής και πνευματικής υγείας του λαού και της νεολαίας, την ανάπτυξη του Πολιτισμού, του Αθλητισμού και την αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου της εργατικής τάξης, του λαού μας. Οι ίδιοι να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας. Έχουμε να κάνουμε με μια γενική πολιτική κατεύθυνση για τους ελεύθερους χώρους, για το τι υπηρετούν και πώς λειτουργούν, για τις αναπλάσεις, τη χρήση γης, που στον πυρήνα βρίσκεται η διεύρυνση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας στη γη, η κατάργηση περιορισμών στην αλλαγή χρήσης γης για να διευκολυνθεί η επενδυτική δράση επιχειρηματικών ομίλων. Ακόμα και πίσω από τα μεγάλα λόγια για την προστασία του περιβάλλοντος, στόχος είναι να διευρυνθεί ο ζωτικός χώρος για κερδοφόρες επενδύσεις. Ο αγώνας για την προστασία των στρατοπέδων και των ελεύθερων χώρων, όπως και συνολικά για το περιβάλλον, μπορεί να αποκτήσει δυναμική και αποτελεσματικότητα, μόνο εάν ενταχθεί στη δράση για τη δημιουργία εκείνων των πολιτικών προϋποθέσεων που χρειάζονται για να ανοίξει ο άλλος δρόμος ανάπτυξης, που καθορίζεται αποκλειστικά και μόνο από τις κοινωνικές και λαϊκές ανάγκες, αποκλειστικά και μόνο από τα συμφέροντα των εργαζομένων. Αυτόν που προτείνει το ΚΚΕ. Να ενταχθεί ως μέτωπο πάλης, δηλαδή στη δράση, ώστε αυτοί που βασανίζονται κάτω από το ζυγό των μονοπωλίων και της ΕΕ, από τη βαρβαρότητα της εκμετάλλευσης και καταπίεσης, αυτοί που έχουν και κάθε δικαίωμα από τις ανάσες ζωής των ελεύθερων χώρων, οι εργάτες, οι υπάλληλοι, οι άνεργοι, οι αυτοαπασχολούμενοι, η νεολαία και οι γυναίκες των λαϊκών οικογενειών να ενωθούμε σε μια πανίσχυρη Λαϊκή Συμμαχία. Να ενωθούμε στον μοναδικά ελπιδοφόρο αγώνα για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων. Για την εργατική - λαϊκή εξουσία που θα βγάλει από τη μέση τους εκμεταλλευτές και ο εργαζόμενος λαός θα γίνει κυρίαρχος στον τόπο του, στη γη

8 του, στα μέσα παραγωγής, σε ό,τι παράγει. Για να κάνουμε τις γειτονιές μας όμορφες, φιλικές, περιβαλλοντικά αναβαθμισμένες. Τα έντονα προβλήματα ρύπανσης των Βορειοδυτικών συνοικιών, επιβάλλουν ούτε ένα μέτρο από την έκταση των στρατοπέδων να μην κτιστεί. Τα υπάρχοντα κτίρια που πολλά είναι και αξιόλογα να αξιοποιηθούν για την κάλυψη αναγκών κτιριακής υποδομής για πολλαπλές χρήσεις, και αίθουσες πολιτισμού και αθλητισμού Οι Λαϊκές γειτονιές μας δεν έχουν ανάγκη από μπετόν και πολυκατοικίες.έχουν ανάγκη από ελεύθερους χώρους, πράσινο, κοινωνική υποδομή, χώρους πολιτισμού και αθλητισμού. Τα στρατόπεδα, οι υπόλοιποι ελεύθεροι χώροι, τα ρέματα,τα δασύλλια, το αστικό και περιαστικό πράσινο που υπάρχουν στην περιοχή μας,είναι σημαντικά φυσικά οικοσυστήματα μπορούν και πρέπει να αξιοποιηθούν σαν χώροι υπερτοπικού οικολογικού πάρκου, χώροι πολλαπλών περιβαλλοντικών και οικολογικών δραστηριοτήτων, που να συμβάλλουν στην βελτίωση της ποιότητας ζωής, και στην άμβλυνση των σοβαρών προβλημάτων ρύπανσης που αντιμετωπίζουν οι περιοχές των βορειοδυτικών συνοικιών. Έχουμε χρέος απέναντι στους εαυτούς μας, αλλά το κυριότερο απέναντι στις γενιές που ακολουθούν να τους παραδώσουμε μια πόλη φιλική, ανθρώπινη, με ποιότητα ζωής, περιβαλλοντικά και οικολογικά αναβαθμισμένη. Μια πόλη της δουλειάς και του αγώνα, που θα αγκαλιάζει όλους τους κατοίκους της,και θα στέκεται αλληλέγγυα σε κάθε τους πρόβλημα. Οι κάτοικοι της περιοχής δεν πρέπει να δείξουν καμιά αναμονή στις υποσχέσεις χωρίς αντίκρισμα των αρμοδίων φορέων. Να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους, να ενώσουν τις δυνάμεις τους, να αντισταθούν μέχρι το τέλος και να μην υποκύψουν στις διάφορες πολιτικές πιέσεις. Να εμποδίσουν τα σχέδια οικοπεδοποίησης με οποιαδήποτε μορφή, των στρατοπέδων της περιοχής. Να διατεθούν τα απαραίτητα χρήματα από την Πολιτεία, ώστε να γίνουν οι παρεμβάσεις εκείνες που θα επιτρέψουν την μετατροπή τους, σε χώρους πρασίνου και αναψυχής υπερτοπικής σημασίας, και μαζί με την προστασία και αναβάθμιση των ρεμάτων, των Δασυλλίων, των Ιστορικών μνημείων, του περιαστικού πράσινου του ΣΕΪΧ-ΣΟΥ, και της ευρύτερης περιοχής από το Ωραιόκαστρο ως το Ασβεστοχώρι, να αποτελέσουν ένα Ενιαίο Δίκτυο Ελεύθερων Χώρων, προσιτό στους εργαζόμενους. Μια ενιαία πρόταση για την περιβαλλοντική αξιοποίηση όλων των χώρων των στρατοπέδων που θα περιλαμβάνει με την μορφή δικτύου αστικού και περιαστικού πρασίνου, την αντιπλημμυρική οικολογική διευθέτηση και προστασία όλων των ανοικτών ρεμάτων της περιοχής, καθώς και την προστασία, αναβάθμιση και αύξηση με αναδασώσεις του περιαστικού

9 πράσινου του ΣΕΪΧ-ΣΟΥ και όλης της ημιορεινής λεκάνης από την Ανατολική Ύπαιθρο της Θεσσαλονίκης, τα Βασιλικά, τη Θέρμη, το Χορτιάτη, το Φίλυρο και το Ωραιόκαστρο, μπορεί να ενώσει τους κατοίκους, να πετύχει την υποστήριξη όλων των φορέων και των κατοίκων του πολεοδομικού συγκροτήματος της Θεσσαλονίκης, πάνω από όλα των λαϊκών οικογενειών που αγωνιούν για την ποιότητα ζωής τους, και θα αποτελέσει ένα διεκδικητικό όπλο ώστε να αγωνιστούμε να πετύχουμε την χρηματοδότηση των απαραίτητων έργων

10 Παράρτημα Για να γίνει κατανοητή η θέση για μη οικοπεδοποίηση των στρατοπέδων και η αξιοποίησή τους σαν χώρους πρασίνου και αναψυχής, πρέπει να κάνουμε αναφορά στην πολυλειτουργική διάσταση του πράσινου, όπως: -την οικολογική/ περιβαλλοντική (απορρόφηση CO2, σκόνης, θορύβου κ.λ.π.) Επιστημονικές έρευνες υπολογίζουν ότι: Η συγκράτηση νερού από το δασικό έδαφος είναι m3 ανά έτος και Ha H παραγωγή οξυγόνου : 2,5 tn/ha H δέσμευση CO2 : 4,0 tn/ha H δέσμευση SO2 : 0,221 tn/ha H δέσμευση αιωρούμενων σωματιδίων ατμόσφαιρας : 48 tn/ha -την κοινωνική/πολιτισμική : (αναψυχή, ψυχαγωγία, κ.λ.π.) -την αισθητική/οπτική : (βελτίωση της ποιότητας του τοπίου και εναρμόνιση του φυσικού και δομημένου περιβάλλοντος) -την βιοποικοιλότητα. (εκατοντάδες είδη φυτών μεσογειακής χλωρίδας, αρκετά σπάνια υπάρχουν στην ευρύτερη περιοχή, όπως και αρκετά είδη πανίδας)