ΕΙΣΗΓΗΤΙΚΗ ΟΜΙΛΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΤΣΙΤΣΟΥ, ΓΡΑΜΜΑΤΕΑ ΤΗΣ Τ.Ε ΔΥΤΙΚΩΝ ΣΥΝΟΚΙΩΝ ΤΟΥ Κ.Κ.Ε.

Transcript

1 ΕΙΣΗΓΗΤΙΚΗ ΟΜΙΛΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΤΣΙΤΣΟΥ, ΓΡΑΜΜΑΤΕΑ ΤΗΣ Τ.Ε ΔΥΤΙΚΩΝ ΣΥΝΟΚΙΩΝ ΤΟΥ Κ.Κ.Ε. Η σημερινή εκδήλωση αποτελεί συνέχεια μιας σειράς πρωτοβουλιών που έχει πάρει το ΚΚΕ και η ΚΝΕ για την περιφρούρηση του χαρακτήρα του πάρκου Τρίτση. To Πάρκο Τρίτση είναι ο μεγαλύτερος πνεύμονας πρασίνου στον αστικό ιστό της Αθήνας με έκταση περίπου στρέμματα και σημαντική συμβολή στην ισορροπία του οικοσυστήματος του Λεκανοπεδίου. Δε θα αναφερθούμε στην ιστορία του πάρκου, αν και έχει ενδιαφέρον. Να σημειώσουμε μόνο ότι έχει περάσει από διάφορες μορφές ιδιοκτησίας και διαχείρισης μέχρι σήμερα, που την ευθύνη για τη διαχείρισή του έχει ο Φορέας Διαχείρισης που συγκροτήθηκε από το νόμο 4414/2016 που ψηφίστηκε από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Η κατάσταση στο πάρκο Τρίτση εξακολουθεί να είναι απαράδεκτη ως αποτέλεσμα της διαχρονικής υποβάθμισης του. Όπως απαράδεκτη ήταν και πριν από 5, 10 και 15 χρόνια, με άλλες διοικήσεις και άλλες κυβερνήσεις, στην περίοδο της λεγόμενης καπιταλιστικής ανάπτυξης. Η σημερινή κατάσταση είναι συνέπεια της πολύχρονης καπιταλιστικής κρίσης; Είναι αποτέλεσμα της οικονομικής στενότητας; Φταίει η γραφειοκρατία για τα προβλήματα του πάρκου; Είναι θέμα γραφειοκρατίας το γεγονός ότι στους μόλις 3 εργαζόμενους του πάρκου οφείλονται ασφαλιστικές εισφορές από το 2011 έως το 2016 και δεδουλευμένα από το Μάη του 2015 έως τον Οκτώβρη του 2016, την ίδια στιγμή που τα μέλη του διοικητικού συμβουλίου του Φορέα Διοίκησης εκτιμούν ότι χρειάζονται τουλάχιστον 15 εργαζόμενοι; Οικονομική στενότητα υπάρχει μόνο για το λαό που ματώνει για να πιαστούν οι «μεταμνημονιακοί» στόχοι και τα ματωμένα πλεονάσματα, με τη φοροληστεία, τις περικοπές σε μισθούς και σε συντάξεις, την υποβάθμιση των υπηρεσιών υγείας και παιδείας, την απουσία απαραίτητων υποδομών για την προστασία της ζωής, της λαϊκής περιουσίας και του περιβάλλοντος. Με την ευκαιρία θέτουμε το ερώτημα: Γιατί η Ευρωπαϊκή Ένωση, που ο ΣΥΡΙΖΑ, η ΝΔ και τα άλλα αστικά κόμματα πίνουν νερό στο όνομα της, δίνει πακτωλό χρημάτων σε έργα που έχουν ανταποδοτικότητα και την ίδια στιγμή ψίχουλα ή ακόμα και τίποτα για έργα που απολύτως απαραίτητα για τις λαϊκές ανάγκες όπως για παράδειγμα τα έργα αντιπλημμυρικής θωράκισης; Πρόκειται για συνειδητή επιλογή να κατευθύνουν πόρους σε πεδία όπου εξυπηρετούνται τα κέρδη των μονοπωλιακών ομίλων. Είναι η στρατηγική τους κατεύθυνση, και στην ανάπτυξη και στην κρίση, το μάρμαρο να το πληρώνει ο λαός. Πώς αλλιώς να εξηγηθεί η εγκατάλειψη του πάρκου, η

2 πρόσφατη επέκταση του ΧΥΤΑ Φυλής παρά τις προεκλογικές δεσμεύσεις της κας. Δούρου για άμεσο κλείσιμο; Πώς να εξηγηθεί το γεγονός ότι στη Μάνδρα χάθηκαν 24 ζωές και δεν ίδρωσε το αυτί τους; Δεν περιμένουμε απαντήσεις στις ερωτήσεις αυτές. Τις ξέρουμε. Ξέρουμε την αιτία όλων των δεινών που πέφτουν στις πλάτες της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων. Είναι ο καπιταλιστικός τρόπος ανάπτυξης που στο επίκεντρο του είναι τα κέρδη των λίγων και όχι οι ανάγκες των πολλών. Η σταθερή απαξίωση του πάρκου αντικειμενικά ανοίγει το δρόμο στην εμπορευματοποίηση του και στην παράδοση του ως ώριμο φρούτο σε ιδιώτες, σε «σωτήρες» που τo αντιμετωπίζουν ως φιλέτο. Εάν ρίξουμε μια ματιά σήμερα στο πάρκο θα δούμε ότι σημαντικές υποδομές του είναι καταστραμμένες, υποβαθμισμένες, ασυντήρητες. Ο λόγος για αυτό είναι ότι η κρατική χρηματοδότηση δεν ανταποκρίνεται στις ανάγκες που υπάρχουν. Από τα προβλήματα του πάρκου, ξεχωρίζουμε το ζήτημα της απουσίας υποδομής πυροπροστασίας, που αναδείχθηκε και από την πυρκαγιά που ξέσπασε στο Πάρκο στις 13/5. Η πυρκαγιά δεν εξαπλώθηκε χάρη στην άμεση επέμβαση της Πυροσβεστικής. Είναι χαρακτηριστικό ότι για να ανεφοδιαστούν τα οχήματα της Πυροσβεστικής, έπρεπε να αναζητηθούν υδροστόμια εκτός του πάρκου, στην ευρύτερη περιοχή. Επιπλέον, οι δυνάμεις της Πυροσβεστικής δεν μπορούσαν να προσεγγίσουν το σημείο της πυρκαγιάς και χρειάστηκε να σπάσουν το λουκέτο της κλειδωμένης μπάρας στην είσοδο του πάρκου. Δεν είναι η πρώτη φορά που ξεσπάει πυρκαγιά στο πάρκο και παρόλα αυτά δεν έχει παρθεί κανένα μέτρο προστασίας. Η κατάσταση στο Πάρκο δεν είναι διαφορετική από αυτήν που επικρατεί σε όλη τη χώρα. Με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων, εκατομμύρια είναι τα καμένα στρέμματα δασών, αγροτικών εκτάσεων. Εκατοντάδες είναι οι κατεστραμμένες λαϊκές κατοικίες και περιουσίες. Εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ οι καταγεγραμμένες ζημιές στη φυτική, ζωική και βιοτεχνική παραγωγή. Και το πιο τραγικό είναι οι απώλειες σε ανθρώπινες ζωές, εκατοντάδων συμπολιτών μας και πυροσβεστών. Δεν θα είναι υπερβολή να πούμε, πως τα δασικά οικοσυστήματα της Ελλάδας, η αγροτική και κτηνοτροφική παραγωγή, η λαϊκή περιουσία και η ανθρώπινη ζωή, παραμένουν απροστάτευτα. Εδώ και χρόνια το ΚΚΕ έχει εκφράσει την ανησυχία του για την τραγική κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στην πυροπροστασία της χώρας, με τις παρεμβάσεις μας εντός και εκτός της Βουλής. Στηρίζει και αναδεικνύει τα αιτήματα και τις διεκδικήσεις των εργαζομένων στο Πυροσβεστικό Σώμα. Παράλληλα, τα μέλη και οι φίλοι του Κόμματος, έχοντας έντονο το αίσθημα της αλληλεγγύης και της ευθύνης, βρίσκονταν μαζικά και συντεταγμένα στο πλάι των πυροσβεστών, για να βοηθήσουν στη μάχη

3 των πυρκαγιών για τη σωτηρία του δασικού μας πλούτου και της λαϊκής περιουσίας. Το Κόμμα μας ήταν αντίθετο κάθε φορά που οι κυβερνήσεις υλοποιούσαν αποφάσεις σε βάρος της προστασίας των δασών από τις πυρκαγιές, όπως με τη διάσπαση της πρόληψης από την καταστολή των δασικών πυρκαγιών το 1998, οπότε και έγινε η μεταφορά της κατάσβεσης στο Πυροσβεστικό Σώμα. Σε μία εποχή λοιπόν που υπάρχει βιομηχανική και τεχνολογική ανάπτυξη, με μεγάλη διεύρυνση των ανθρώπινων δραστηριοτήτων, επιλέγεται από τις αστικές κυβερνήσεις, το Πυροσβεστικό Σώμα να παραμένει πολύ πίσω από τις σύγχρονες απαιτήσεις, σε υποδομές, μέσα, τεχνογνωσία και προσωπικό, παρά τα σοβαρά και ταυτόχρονα επικίνδυνα συμβάντα που καλείται να αντιμετωπίσει. Για να επανέλθουμε στην κατάσταση που επικρατεί στο πάρκο Τρίτση, οι ευθύνες βρίσκονται στις προηγούμενες κυβερνήσεις και στη σημερινή ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ, που συνεχίζει στην ίδια κατεύθυνση και δεν έχει λύσει τα βασικά προβλήματα του πάρκου. Η διαμάχη μεταξύ των δήμων Ιλίου και Αγίων Αναργύρων Καματερού (που συμμετείχαν στις διοικήσεις όλα τα προηγούμενα χρόνια) με επίκεντρο το καθεστώς ιδιοκτησίας και χρήσης εκτάσεων και υποδομών εντός των ορίων του πάρκου, είναι μακριά από τις αγωνίες του λαού της περιοχής για την τύχη του πάρκου. Οι διαξιφισμοί εκατέρωθεν, όσο έντονοι και εάν είναι, αφήνουν στο απυρόβλητο την πολιτική που εφαρμόζεται από τις κυβερνήσεις διαχρονικά. Πολιτική που αντιμετωπίζει το περιβάλλον ως πεδίο επιχειρηματικής κερδοφορίας και έχει οδηγήσει στη σημερινή κατάσταση. Στα πλαίσια αυτά κινείται και ο Φορέας Διοίκησης του πάρκου. Επιπλέον, Μ.Κ.Ο. κινούνται εντός του πάρκου με "ιδιοκτησιακή" νοοτροπία. Κάτω από το πέπλο της «οικολογίας», εμφανίζονται ως αποκλειστικοί «προστάτες» του. Η κουβέντα για το ποιος θα έχει την ευθύνη για το πάρκο δεν μπορεί να αποκοπεί από την πολιτική που ασκείται και δεν απαντάει από μόνη της στα προβλήματα και στις ανάγκες του. Οι οργανώσεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ στην περιοχή, οι φίλοι του Κόμματος, είναι στην πρώτη γραμμή των αγώνων για την υπεράσπιση του πάρκου και του χαρακτήρα του. Από τη δεκαετία του 1980, με πρωτοβουλία και των δημοτικών αρχών των όμορων δήμων που στήριζε το Κόμμα, κινητοποίησαν το λαό της περιοχής για την υπεράσπιση του πάρκου, παίρνοντας πρωτοβουλίες για συγκεντρώσεις, δεντροφυτεύσεις κ.ά. Στα τέλη της δεκαετίας του 1990 πρωτοστάτησαν στην οργάνωση του αγώνα για τη μη παραχώρηση έκτασης του πάρκου σε ιδιώτες. Όλα τα προηγούμενα χρόνια, με μια σειρά συγκεντρώσεων, εξορμήσεων, περιοδειών στελεχών του Κόμματος ανέδειξαν τα προβλήματά του και διαμόρφωσαν στόχους πάλης. Ήταν σταθερά στο πλευρό των εργαζομένων του πάρκου.

4 Υπήρξαν συνεχείς παρεμβάσεις στη Βουλή και στα Δημοτικά Συμβούλια των γειτονικών δήμων από την Κοινοβουλευτική Ομάδα και τους εκλεγμένους του Κόμματος, αντίστοιχα. Δημιούργησαν ομάδες περιφρούρησης του χώρου στις μεγάλες πυρκαγιές του 2007, του 2009 και σε κάθε αντιπυρική περίοδο. Το Σεπτέμβρη του 2010 έγινε για πρώτη φορά στο πάρκο το Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή».Η διοργάνωση του Φεστιβάλ της ΚΝΕ στο χώρο του πάρκου από το 2010 έχει συμβάλει αποφασιστικά στην ανάδειξη του χαρακτήρα του και στη συνειδητοποίηση του διεκδικητικού δρόμου για την επίλυση των προβλημάτων του. Βοήθησε στο να γίνει γνωστό και σε εργαζόμενους εκτός Δυτικής Αθήνας. Είναι κοινώς παραδεκτό ότι το πάρκο είναι στην καλύτερη δυνατή κατάσταση τις μέρες που διεξάγεται το Φεστιβάλ και η επόμενη μέρα του Φεστιβάλ βρίσκει το πάρκο καθαρό και περιποιημένο. Οι άλλες πολιτικές δυνάμεις, οι δημοτικές τους παρατάξεις και διάφοροι «οικολόγοι» προσεγγίζουν το ζήτημα του πάρκου από την αστική σκοπιά. Πίσω από τις διακηρύξεις τους για την προστασία του περιβάλλοντος, αντικειμενικά υπηρετείται ο βασικός στόχος της αστικής τάξης να διευρυνθεί ο ζωτικός χώρος του κεφαλαίου για την κερδοφόρα επένδυση των υπερσυσσωρευμένων κερδών του. Το ΚΚΕ προσεγγίζει το ζήτημα με κριτήριο τη θέση ότι οι ελεύθεροι χώροι και οι χώροι πρασίνου είναι λαϊκή περιουσία. Ο αγώνας για την προστασία του περιβάλλοντος δε μπορεί να αποσπαστεί από τον αγώνα για το σύνολο της ζωής του λαού, για το μισθό, τη συλλογική σύμβαση, τη σύνταξη, την υγεία, την παιδεία, την κοινωνική πρόνοια. Το εργατικόλαϊκό κίνημα πρέπει να βάλει στο κάδρο τον καπιταλισμό. Και ο αγώνας για την προστασία του περιβάλλοντος αποκτά δυναμική, όταν εντάσσεται στη δράση για τη δημιουργία προϋποθέσεων συγκρότησης της κοινωνικής συμμαχίας με στόχο την εργατική εξουσία. Στο πλαίσιο αυτής της εξουσίας, θα αναπτυχθεί μια σταθερή, συμβατή σχέση μεταξύ του εργαζόμενου ανθρώπου και της φύσης. Το σύνολο των χώρων και των υποδομών της έκτασης του πάρκου πρέπει να διατεθούν για τις ανάγκες της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων με ελεύθερη και δωρεάν χρήση, χωρίς κατακερματισμούς και επιμέρους οριοθετήσεις Είναι απαράδεκτη κάθε άμεση ή έμμεση συζήτηση για ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση. Κρίσιμα ζητήματα για να σωθεί το πάρκο είναι η εξασφάλιση σταθερής, επαρκούς και αποκλειστικής κρατικής χρηματοδότησης που να καλύπτει τις ανάγκες και η πρόσληψη προσωπικού με πλήρη δικαιώματα. Για αυτά τα ουσιαστικά αιτήματα, η κυβέρνηση, ο φορέας διαχείρισης και οι δημοτικές αρχές σφυρίζουν αδιάφορα! Το πάρκο δημιουργήθηκε και περιφρουρήθηκε χάρη στους αγώνες του λαού της περιοχής. Σήμερα τον καλούμε να μη στοιχηθεί πίσω από κάθε λογής «θεματοφύλακες» του πάρκου. Να αξιοποιήσει την πείρα του από την αντιλαϊκή πολιτική που υλοποιούν οι δημοτικές αρχές Ιλίου και Αγίων

5 Αναργύρων-Καματερού για να κρίνει εάν αυτές μπορούν να βάλουν φρένο σε επιχειρηματικά συμφέροντα και να διασφαλίσουν πάρκο ανοιχτό στους λαϊκούς ανθρώπους. Καλούμε το λαό της περιοχής να πιστέψει στη δύναμη του, να οργανώσει τον αγώνα του και να παλέψει για: -Σταθερή, επαρκή και αποκλειστική χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό. -Προσλήψεις μόνιμου προσωπικού με πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα για τις ανάγκες λειτουργίας, συντήρησης και φύλαξης του πάρκου. -Ελεύθερη και δωρεάν χρήση του πάρκου για το λαό της περιοχής. -Να σταματήσει η δράση ΜΚΟ και ΚΟΙΝΣΕΠ και κάθε κουβέντα για εμπορευματοποίηση. -Να ληφθούν άμεσα όλα τα απαραίτητα μέτρα πυροπροστασίας στο πλαίσιο ενός συνολικού σχεδίου πυροπροστασίας. -Να σταματήσει κάθε απόπειρα κατακερματισμού του πάρκου. Το ΚΚΕ θα συνεχίσει να συμβάλλει με όλες του τις δυνάμεις στην περιφρούρηση του πάρκου Τρίτση, το οποίο αποτελεί ανάσα ζωής για τη Δυτική Αθήνα και το Λεκανοπέδιο συνολικά.