ΣΤΕΙΛΤΕ ΤΟΥΣ ΕΙΣΠΡΑΚΤΟΡΕΣ

Transcript

1 ΠΡΟΣ ΔΟΥ... Κύριε διευθυντά. Σύμφωνα με την υπηρεσία σας το Υπουργείο Οικονομικών εμείς ως Ελληνικός λαός και εγώ προσωπικά χρωστάω ένα τεράστιο ποσό χρημάτων το οποίο πρέπει να αποπληρώσω μέχρις ότου πάψω να χρωστάω όπως μέσω του Υπουργείου Οικονομικών και των ΜΜΕ μας καταθέτετε συνεχώς προς ακριβήν εμπέδωσιν, μάλιστα δε λίαν προσφάτως(4-2016) η βουλευτής του Σύριζα Άννα Βαγενά δήλωσε στην Ελληνική Βουλή ότι Αντέξαμε 400 χρόνια τους Τούρκους δεν θα αντέξουμε τα 99 του υπερταμείου; πράγμα εντελώς προδοτικό και απαράδεκτο. Επειδή όμως κε Διευθυντά σύμφωνα με διάφορα κινήματα και κόμματα ακούγονται εντελώς διαφορετικές και αντίθετες απόψεις από τις εξαγγελίες σας σύμφωνα με τις οποίες δεν χρωστάει κανείς απολύτως τίποτε, αλλά αντίθετα έχει να λαμβάνει πολλά, τα οποία μελετώντας και ενημερωνόμενος ως ενεργός πολίτης έχω αρχίσει να μπερδεύομαι. Από τη μία ακούμε και διαβάζουμε ότι όλα αυτά είναι μια απάτη η οποία με μια μονοκονδυλιά από μια Πατριωτική Κυβέρνηση πάνε όλα στον κάλαθο των αχρήστων, αυτοί δε οι οποίοι έπραξαν και συνήργησαν σε όλη αυτή την απάτη πάνε για της φυλακής τα σίδερα. Πραγματικά έχω αρχίσει να μπερδεύομαι. Ποιά είναι η αλήθεια και ποιό το ψέμα; Σας αναφέρω για παράδειγμα το κόμμα ΔΕΝ (den.com.gr) το οποίο στο δικτυακό του τόπο αναφέρει και με έγγραφα και με βίντεο και με κάθε μέσον τρομερά πράγματα. Ότι δεν χρωστάμε τίποτε, ότι όλα αυτά είναι μια απάτη, ακόμη δε το φοβερώτερο όλων ότι υπάρχει και τελεσίδικη δικαστική απόφαση η οποία αποκαλύπτει ότι όλα αυτά είναι προϊόν απάτης και υπεξαιρέσεως των τραπεζιτών. Ακόμη κε Διευθυντά το σωματείο ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, το οποίο συνοδοιπορεί προς το κόμμα ΔΕΝ συναινεί σε κάθε εκδήλωση του ΔΕΝ και μάλιστα είναι η βάσις όλων των δικογράφων προς την ελευθερία των πολιτών και την αποδέσμευσιν από το δεσμά των διεθνών τοκογλύφων και κάθε εχθρού αυμπεριλαμβανομένων και των σημερινών κομμάτων όπως όλοι κάθε ώρα από χρόνια και με επίσημα στοιχεία και δημόσια έγγραφα διατείνονται. Αναλόγως κε Διευθυντά βλέπουμε και τις ενέργειες του σωματείου ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΤΩΡΑ με τις δημόσιες και από ετών αποκαλύψεις όπου ο φερόμενος ως πρόεδρος του εν λόγω σωματείου Παναγιώτης Θεοδωρίδης εξήγγειλε από ετών την κατάθεσιν μηνύσεων και αγωγών προς τους βουλευτάς για απάτη και μάλιστα με ασφαλιστικά μέτρα την δέσμευσιν των περιουσιών όλων όσων υπέγραφαν τα μηνμόνια, δημοσίως δε έχει αναφερθεί ότι όλες οι χρεώσεις υπό των εφοριών και του Υπουργείου Οικονομικών είναι προϊόν απάτης και εκβιασμού, δηλαδή παράνομα εν τη πράξει, άδικα και ανήθικα, αντιβαίνοντα σε κάθε έννοια Δικαίου και Χρηστών Ηθών, μάλιστα δε τα μέλη του εν λόγω σωματείου έχουν καταθέσει και εξώδικα στις κατά τόπους εφορίες, σύμφωνα με την οποία οι τραπεζίτες υπεξαίρεσαν το ποσό των διακοσίων τριάντα τριών δισεκατομμυρίων ευρώ δημιουργώντας βλάβη στο κράτος τα οποία η υπηρεσία σας φορτώνει σε εμάς ως ιδιώτες να αποπληρώσουμε δημιουργώντας ένα ψεύτικο και επαχθές χρέος, θέτοντας προ των ευθυνών των κάθε υπάλληλο του κράτους, το δε κράτος είμαστε εμείς οι πολίτες, η υπέρτατη δηλαδή εξουσία, εξ ής και δι ής όλες οι εξουσίες προέρχονται, και μάλιστα με τελευταία εξαγγελία καταθέσεως δικογράφων στις κατά τόπους εφορίες ώστε να μηνύεται από το εν λόγω σωματείο άμεσα κάθε έφορος που θα ενοχλήσει μέλη του εν λόγω σωματείου. Μάλιστα δε προς επίρρωσιν όλων αυτών στην τελευταία ανάρτηση στο antistasitora.com με τίτλο ΣΤΕΙΛΤΕ ΤΟΥΣ ΕΙΣΠΡΑΚΤΟΡΕΣ σας γράφει σταματήστε

2 να εισπράττετε φόρους και εισφορές διαφορετικά κάθε μέλος, κάθε μέρα θα καταθέτει εναντίον σας μια μήνυση και μια αγωγή και στην τέταρτη αγωγή θα καταθέσουμε ασφαλιστικά μέτρα για να δεσμεύσουμε κάθε περιουσιακό σας στοιχείο και τέλος προσθέτει Ρωτήστε την διευθύντρια της Δ.Ο.Υ. Καβάλας από την οποία ξεκινήσαμε. Ακολούθως κε Διευθυντά η ομάδα ακκομάτιστων πολιτών Αγρινίου(Κ.Α.Π.Α.) έχει προχωρήσει σε αγωγές κατά του Υπουργείου Οικονομικών, αφ ενός μεν για τα τέλη κυκλοφορίας και αφ ετέρου για τις παράνομες και αντισυνταγματικές χρεώσεις των εφοριών προς τους πολίτες και κάθε αρχόμενο πρόσωπο. Σε παράλληλο μήκος κύματος βρίσκεται και το κίνημα κόμμα του στρατηγού Αϋφαντή με τον Οδυσσέα Τηλιγάδα(Εθνικός Λαϊκός Σχηματισμός Ε.ΛΑ.Σ) ο οποίος μάλιστα έχει καταθέσει μηνυτήρια αναφορά αποκαλύπτοντας ότι οι εκλογές έχουν υποστεί καταδολίευσιν, είναι δηλαδή προϊόν απάτης, καθότι η Singular Logic(η δημοσίως καταγγελθείσα ότι είναι σιωνιστικών συμφερόντων)απέδωσε ποσοστά εκεί που δεν υπήρχαν ψηφοδέλτια ή υποψήφιοι, υπόθεσις η οποία εξετάζεται ακόμη από τους Δικαστάς του Αρείου Πάγου και οι οποίοι δεν έχουν λάβει ακόμη -όλως παραδόξως- απόφασιν ακυρώτητος των εκλογών και κατά συνέπειαν ακυρώσεως κάθε επιβληθείσης χρεώσεως και συμβάσεως ως προϊόντα άκυρα. Τέλος κε Διευθυντά στο ιστολόγιο ΑΤΤΙΚΑ ΝΕΑ η κα Πόπη Σουφλή αποκαλύπτει με επίσημα στοιχεία ότι έχει γίνει καταδολίεση των εκλογών. Βέβαια εκτός όλων τούτων και πάμπολλα άλλα δίκτυα αποκαλύπτουν παρεμφερή πράγματα καθώς και πληθώρα κινημάτων και κομμάτων ώστε πραγματικά κύριε Διευθυντά να έχω μπερδευτεί ώστε να μη γνωρίζω ποιος λέει αλήθεια και ποιος λέει ψέματα, τα δίκτυα ή το Υπουργείο Οικονομικών και τα ΜΜΕ. Προς τούτοις ως φυσικό πρόσωπο το οποίο μάλιστα καλείται να πληρώσει όλα αυτά τα οποία διακηρύσσει το Υπουργείο Οικονομικών και τα ΜΜΕ έχω δικαίωμα να γνωρίζω πως, πότε και που τα έχω φάει κατά την έκφρασιν του Πάγκαλου και φυσικά πρέπει να τα πληρώσω. Προς τούτοις αιτούμαι εκ μέρους της υπηρεσίας σας δημοσιοποίησιν του λογιστικού ελέγχου του χρέους προκειμένου να γνωρίσω πότε, που, πώς και γιατί τα έχω φάει ώστε να αντιληφθώ ότι δεν πρόκειται περί απάτης του Υπουργείου Οικονομικών προς το πρόσωπό μου. Σας καταθέτω δε χειρόγραφες αρχικές μηδενικές δηλώσεις αναμένοντας με αγωνία να ενημερωθώ πότε, που, πώς και γιατί τα έχω φάει με τη δημοσιοποίηση του λογιστικού ελέγχου του χρέους. Ακόμη κε Διευθυντά θα έχετε ακούσει και θα σας είναι γνωστό ότι όλα αυτές οι χρεώσεις είναι αντισυνταγματικές, πράγμα που έχει αποφανθεί και το ΣΤΕ. Υπάρχουν άνθρωποι κε Διευθυντά που έχουν χρήματα και δεν τους πειράζει να πληρώσουν τα χαράτσια της εφορίας. Όμως αυτή η πληρωμή τους, βλάπτει αυτούς που δεν έχουν, καθότι νομιμοποιούν παράνομες από άποψη Δικαίου και Αντισυνταγματικότητος χρεώσεις, λειτουργώντας σε βάρος των υπολοίπων, ώστε ή από τη δειλία τους, ή από την ανοησία τους, ή από το φόβο τους ή έχοντες χρήματα παράνομα προχωρούν σε πληρωμές ουδόλως σκεπτόμενοι το Δίκαιο και τους άλλους. Ακόμη κε Διευθυντά υποχρεούμασθε από το Σύνταγμα να μην αφήνουμε να καταλυθεί και να μην νομιμοποιούμε αντισυνταγματικά μέτρα όπως είναι όλα αυτά που επιβάλλει η υπηρεσία σας, η οποία μάλιστα στο εγγύς μέλλον θα καταλυθεί από ιδιωτικές γερμανικές εταιρείες και στρατό ο οποίος θα επιβάλλει ότι θέλουν οι τοκογλύφοι και οι πράκτορες των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ και ο πίσω αυτών σιωνισμός, δηλαδή να πάψουμε να υπάρχουμε ως λαός. Ακόμη κε Διευθυντά θα σας είναι γνωστό ότι έχουν αρχίσει οι διαφημίσεις δικηγορικών γραφείων σχετικά με τις επιστροφές εκ της εφορίας παρανόμων και αντισυνταγματικών

3 χρεώσεων όπως παράδειγμα ο ΕΝΦΙΑ βασισμένες στο Δίκαιο και τις αποφάσεις του ΣΤΕ. Δηλαδή πρώτα πληρώνει ο πολίτης παράνομα και αντισυνταγματικά μέτρα και στη συνέχεια ξαναπληρώνει για να δικαιωθεί δαπανώντας πόρρους εξ αιτίας της υπηρεσίας σας, μετά βέβαια μετά από χρόνια. Δεν είναι προτιμώτερο για τον πολίτη να μην νομιμοποιήσει παράνομα και αντισυνταγματικά μέτρα και να προχωρήσει σε μηνύσεις και αγωγές εναντίον των εφόρων και κάθε υπαλλήλου που εφαρμόζει παράνομα και αντισυνταγματικά μέτρα ερχόμενος σε αντίθεση με νόμο που έχουν προσληφθεί, με τον Δημοσιοϋπαλληλικό κώδικα και το Δίκαιο; Ακόμη κε Διευθυντά σύμφωνα με δημοσίευματα τα ΑΤΤΙΚΑ ΝΕΑ αποκαλύπτουν ότι όλοι οι πολιτικοί είναι στρατολογημένοι από τη CIA και τη MOSSAD, ακόμη ότι η Ε.Ε. είναι Μυστική Επιχείρηση της CIA, ο δε στρατηγός Αϋφαντής αποκαλύπτει ότι όλοι οι μασσώνοι που δημιούργησαν την Ε.Ε. αντικατεστάθησαν από εβραίους εκτός από δύο. Στις δε στις ΗΠΑ η αμερικανίδα κατάσκοπος Βάλερι Πλέιμ στο πολύκροτο βιβλίο της «Fair Game, My Life as a Spy, My Betrayal by the White House» (Δίκαιη Ανταπόδοση, Η Ζωή μου ως Κατασκόπου, Η Προδοσία από τον Λευκό Οίκο) παρουσιάζει την καριέρα της στη CΙΑ και τις επιχειρήσεις στις οποίες συμμετείχε, περνώντας από το τμήμα Ξένων Γλωσσών της Υπηρεσίας Πληροφοριών ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΘΕΙ ΕΛΛΗΝΙΚΑ και ύστερα από τρία χρόνια την έστειλαν στην Αθήνα, το 1989, σε ηλικία 26 ετών διορίζεται στην αμερικανική πρεσβεία της Αθήνας με την ιδιότητα του NOC (Non Official Cover), που σημαίνει ότι αναλαμβάνει αποστολές χωρίς την επίσημη διπλωματική κάλυψη με κύρια εργασία την στρατολόγηση στην CIA, ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ, ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΩΝ, ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΩΝ ΚΑΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΩΝ, δουλεύοντας για τη CΙΑ στην πρεσβεία της Αθήνας, υπό την καθοδήγηση του «σταθμάρχη» Νταγκ Σμιθ και βέβαια το βιβλίο έχει λογοκριθεί απόλυτα από τη CΙΑ που έχει διαγράψει ολόκληρες σελίδες (50, 51, 52, 53,63, 72 κ.ά.). ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΚΟΥΒΕΝΤΑ ΑΠΟ ΤΑ (ΔΩΣΙΛΟΓΙΚΑ;) ΜΜΕ ΚΑΙ ΚΑΜΜΙΑ ΕΝΗ- ΜΕΡΩΣΗ ΠΡΟΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ώστε κε Διευθυντά όλες οι απάτες, προδοσίες κλπ να εκπορεύονται -σύμφωνα με όλα αυτά- από τους πράκτορες των ΗΠΑ οι οποίοι είναι κυρίως οι μνημονιακοί πολιτικάντηδες στους οποίους υπακούετε, μη προσέχοντας το Σύνταγμα και το Δίκαιο ΕΧΟΝΤΑΣ προφανώς ΙΔΙΟΝ ΣΥΜΦΕΡΟΝ, δηλαδή μη χάσετε τη θέση σας και το μισθό σας και γι αυτό μάλιστα και παρανόμως και αντισυνταγματικώς το Υπουργείο Οικονομικώς σας δίνει φορολογικά πλεονεκτήματα σε αντίθεση με το Σύνταγμα και τους συνταγματικούς νόμους. Επειδή τελικά κε Διευθυντά, είμαστε εμείς οι απλοί πολίτες που καλούμεθα από το άρθρο 120 του Συντάγματος να το υπερασπιστούμε και να επαναφέρουμε τη Δημοκρατία με οιοδήποτε τρόπο και τα Χρηστά Ήθη και να βάλουμε στη φυλακή τους απατεώνες και λαμογιάρηδες πολιτικούς και υπαλλήλους τους, και τους πλημελώς ενεργούντας εισαγγελείς της χώρας εξ αιτίας της στάσεως των οποίων όλοι τούτοι είναι εκτός φυλακής, Επειδή οι πολιτικοί μετά των προδοτών του Υπουργείου Οικονομικών σύμφωνα με τα στοιχεία που κατέθεσε ο Παναγιώτης Θεοδωρίδης φερμενος ως πρόεδρος του σωματείου ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΤΩΡΑ κλέβουν τον Ελληνικό Λαό και εμένα προσωπικά, με την απατεωνίστικη νομοθεσία με την οποία αφήνουν να φοροδιαφεύγουν πάνω από 22 δις ευρώ το χρόνο οι πολυεθνικές, Επειδή κε Διευθυντά στην Πατρίδα μας συμβαίνει οι θεμελιώδεις αρχές του Πολιτεύματος και η γενική ισχύς και προστασία των ατομικών δικαιωμάτων που προβλέπει το Σύνταγμα καταπατούνται βάναυσα αρχής γενομένης από την Υπηρεσία σας καθότι δεν ισχύουν τα εξής: Δικαίωμα συνεισφοράς στα δημόσια βάρη, ανάλογα με τις δυνάμεις μας δεν ισχύει με τριγωνισμούς, ofshore, ειδικές φορολογικές ελαφρύνσεις και μάλιστα σε εσάς τους ιδίους(άρθρο 4 παρ. 5 Σ), το Δικαίωμα ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητας και συμμετοχής στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή της Χώρας (άρθρο 5 παρ. 1 Σ) καθότι μας εμπαίζει όλο το πολιτικό σύστημα εξαπατώντας μας και δημιουργώντας συνθήκες ώστε να αδυνατεί ο πολίτης

4 να εκφραστεί και να γίνει υποψήφιος σε εκλογές, έχει καταργηθεί το Δικαίωμα στη δικαστική προστασία (άρθρο 8 Σ και άρθρο 20 Σ) με δίκες μετά από χρόνια, δικαστές και εισαγγελείς υποχείρια των πολιτικών, της μασσωνίας, του σιωνισμού και των μυστικών υπηρεσιών, το Δικαίωμα συντήρησης της Οικογένειας (άρθρο 21 Σ) με όλα τα μέτρα του Υπουργείου Οικονομικών, το Δικαίωμα στην εργασία (άρθρο 22 Σ) με όλον αυτόν τον ορυμαγδό φόρων, τελών, κυρίως δε την αναγκαστική και υποχρεωτική χρέωση ασφαλιστικών εισφορών ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΣ ΕΣΟΔΩΝ ΩΣ ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΟΡΙΖΕΙ και τον εκβιασμό των επαγγελματιών μέσω μεγάλων προσαυξήσεων λόγω καθυστερήσεως καταβολής, πράγμα αποτρόπαιο και σοκαριστικό για Δημοκρατικό πολίτευμα, και άλλα πολλά ακόμη και κυρίως την κατάργηση υπέρ των πολυεθνικών και των ξένων της αρχής της αναλογικότητας κατά την οποία ως προς τις φορολογικές μας υποχρεώσεις ορίζεται από το άρθρο 5 παρ. 4 του Συντάγματος ως εξής: «Oι Έλληνες πoλίτες συνεισφέρoυν χωρίς διακρίσεις στα δημόσια βάρη, ανάλoγα με τις δυνάμεις τoυς.» Η ανάγκη σεβασμού από τα κρατικά όργανα της αρχής της αναλογικότητας, επιβάλλει σε αυτά να μην εφαρμόζουν τυφλά τους νόμους αλλά να ελέγχουν «την ένταση του επιβαλλόμενου μέτρου σε σχέση με τον προσδοκώμενο σκοπό». Μετά από αυτή την αναλυτική και λεπτομερή ενημέρωση, των δικαιωμάτων και υποχρεώσεών σας ως προς την τήρηση του Συντάγματος και σεβασμού των ατομικών μας δικαιωμάτων, θεωρώ ότι: Δεν έχετε δικαίωμα, όπως οι άλλοι πολίτες, να αγνοείτε τους περιορισμούς που σας επιβάλλει το Σύνταγμα και είναι αναγκαίοι για την αποτελεσματική εκπλήρωση της αποστολής σας σε μια δημοκρατική κοινωνία. Είστε προσωπικά υπεύθυνος για πράξεις και παραλείψεις κατά την εκτέλεση διαταγών ανωτέρων σας, διότι η εκτέλεση προδήλως παράνομων ή αντισυνταγματικών διαταγών δεν σας απαλλάσσει των ευθυνών σας. Τα επιχειρήματά μας τεκμηριώνονται άλλωστε και από τους κάτωθι νόμους: Σύμφωνα με τον NOMO ΥΠ ΑΡΙΘ. 3528/2007 (ΔΗΜΟΣΙΟΫΠΑΛΛΗΛΙΚΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ) Άρθρο 19 Ορκωμοσία Ανάληψη υπηρεσίας 1. Ο όρκος δίνεται ενώπιον του οργάνου που έχει εκδώσει την πράξη διορισμού ή του οργάνου που ορίζεται στο έγγραφο της κοινοποίησης. Ο όρκος έχει ως εξής: «Ορκίζομαι να φυλάττω πίστη στην πατρίδα, υπακοή στο Σύνταγμα και τους νόμους και να εκπληρώνω τιμίως και ευσυνειδήτως τα καθήκοντα μου.» ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ ΤΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ Άρθρο 24 Πίστη στο Σύνταγμα Ο υπάλληλος είναι εκτελεστής της θέλησης του Κράτους, υπηρετεί μόνο το Λαό και οφείλει πίστη στο Σύνταγμα και αφοσίωση στην Πατρίδα και τη Δημοκρατία. Άρθρο 25 Νομιμότητα υπηρεσιακών ενεργειών 1. Ο υπάλληλος είναι υπεύθυνος για την εκτέλεση των καθηκόντων του και τη νομιμότητα των υπηρεσιακών του ενεργειών. 2. Ο υπάλληλος οφείλει να υπακούει στις διαταγές των προϊσταμένων του. Όταν όμως εκτελεί διαταγή, την οποία θεωρεί παράνομη, οφείλει, πριν την εκτέλεση, να αναφέρει εγγράφως την αντίθετη γνώμη του και να εκτελέσει τη διαταγή χωρίς υπαίτια καθυστέρηση. Η διαταγή δεν προσκτάται νομιμότητα εκ του ότι ο υπάλληλος οφείλει να υπακούσει σε αυτήν. 3. Αν η διαταγή είναι προδήλως αντισυνταγματική ή παράνομη, ο υπάλληλος οφείλει να μην την εκτελέσει και να το αναφέρει χωρίς αναβολή.

5 Βάσει αυτών συνεπάγεται ότι: Παρ όλο που ενεργείτε ως εκτελεστής της θέλησης του Κράτους, έχετε διοριστεί για να υπηρετείτε μόνον το λαό, και οφείλετε πίστη στο Σύνταγμα. Κατά συνέπεια, αν κληθείτε από το Κράτος να εκτελέσετε, έναν νόμο που έρχεται σε αντίθεση προς το Σύνταγμα, περιορίζοντας τα συνταγματικώς κατοχυρωμένα δικαιώματα του Λαού, οφείλετε να πιστέψετε το Σύνταγμα και όχι τη θέληση του κράτους που ορίζεται δια του αντισυνταγματικού νόμου και επιβάλλεται δια της αντισυνταγματικής διαταγής. Παρ όλο που οφείλετε να υπακούετε στις διαταγές των προϊσταμένων σας, αν η διαταγή είναι προδήλως αντισυνταγματική οφείλετε να μην την εκτελέσετε και να το αναφέρετε εγγράφως χωρίς αναβολή. Σύμφωνα με το Σύνταγμα: Άρθρο O σεβασμός στo Σύνταγμα και τoυς νόμoυς πoυ συμφωνoύν με αυτό και η αφoσίωση στην Πατρίδα και τη Δημoκρατία απoτελoύν θεμελιώδη υπoχρέωση όλων των Eλλήνων. 4. H τήρηση τoυ Συντάγματoς επαφίεται στoν πατριωτισμό των Eλλήνων, πoυ δικαιoύνται και υπoχρεoύνται να αντιστέκoνται με κάθε μέσo εναντίoν oπoιoυδήπoτε επιχειρεί να τo καταλύσει με τη βία. Βάσει αυτών προκύπτει ότι: Σεβασμό, άρα και υποχρέωση συναίνεσης έχουμε μόνον προς τις διατάξεις του Συντάγματος και τους νόμους που συμφωνούν με αυτό, και όχι προς όλους γενικά τους νόμους, ιδίως δε προς εκείνους που λειτουργούν καταλυτικά προς το Σύνταγμα και την εξασφάλιση των ατομικών και κοινωνικών μας δικαιωμάτων. Ουδείς δύναται να περιορίσει αυτό το θεμελιώδες συνταγματικό μας δικαίωμα, ιδίως δε οι κρατικοί λειτουργοί και τα όργανα της τάξης, που βάσει του άρθρου 103 Σ, «οφείλουν Πίστη στο Σύνταγμα» ενώ σύμφωνα με το άρθρο 25 Σ, «όλα τα κρατικά όργανα υποχρεούνται να διασφαλίζουν την ανεμπόδιστη και αποτελεσματική άσκηση των δικαιωμάτων μας». Άρθρo 25 «Οι κάθε είδους περιορισμοί που μπορούν κατά το Σύνταγμα να επιβληθούν στα δικαιώματα αυτά πρέπει να προβλέπονται είτε απευθείας από το Σύνταγμα είτε από το νόμο, εφόσον υπάρχει επιφύλαξη υπέρ αυτού και να σέβονται την αρχή της αναλογικότητας». Επειδή λοιπόν, δεν προβλέπεται απ ευθείας από το Σύνταγμα ούτε από νόμο ο περιορισμός του δικαιώματος της αδυναμίας συναίνεσης σε αντισυνταγματικές διατάξεις νόμων, το δικαίωμα αυτό δεν μπορεί να περιοριστεί και κάθε πράξη επιβολής ποινής, διοικητικών μέτρων ή έστω και εκφοβισμού κατά την άσκησή του είναι απολύτως παράνομη. Σύμφωνα με το νόμο ΥΠ ΑΡΙΘ. 3528/2007 (ΔΗΜΟΣΙΟΫΠΑΛΛΗΛΙΚΟΣ ΚΩΔΙ- ΚΑΣ) Άρθρο 106 Ορισμός πειθαρχικού παραπτώματος 1. Πειθαρχικό παράπτωμα αποτελεί κάθε παράβαση υπαλληλικού καθήκοντος που συντελείται με υπαίτια πράξη ή παράλειψη και μπορεί να καταλογισθεί στον υπάλληλο. 2. Το υπαλληλικό καθήκον προσδιορίζεται τόσο από τις υποχρεώσεις που επιβάλλουν στον υπάλληλο οι κείμενες διατάξεις, οι εντολές και οδηγίες όσο και από τη συμπεριφορά που πρέπει να τηρεί ο υπάλληλος και εκτός της υπηρεσίας ώστε να μη θίγεται το κύρος αυτής. 3. Το υπαλληλικό καθήκον, κατά την προηγούμενη παράγραφο, σε καμία περίπτωση δεν επιβάλλει στον υπάλληλο πράξη ή παράλειψη που να αντίκειται προδήλως στις διατάξεις του Συντάγματος και των νόμων.

6 Αν λάβουμε υπόψη ότι γενικά, η άγνοια των νόμων δεν επιτρέπεται, και ειδικότερα η άγνοιά τους από τα όργανα της τάξης, συμπεραίνουμε ότι η άγνοια του Θεμελιώδη Νόμου του Κράτους που καλείται ΣΥΝΤΑΓΜΑ, μπορεί να θεωρηθεί παράβαση υπαλληλικού καθήκοντος που συντελείται με παράλειψη. Το μέτρο της παραβάσεως αυτής ενισχύεται στην περίπτωση που ο αδικημένος από το κράτος πολίτης, επικαλείται συγκεκριμένες διατάξεις του Συντάγματος για προστασία, γνωστοποιώντας τες στον αρμόδιο για την επίλυση της αδικίας κρατικό λειτουργό, με τρόπο αναλυτικό, και συγκριτικό προς τις διατάξεις των νόμων που ευθύνονται για την αδικία καθώς αντίκεινται στο Σύνταγμα. Η άρνηση από τον αρμόδιο κρατικό λειτουργό, αναγνώρισης των συνταγματικών διατάξεων που αντίκεινται προς τον άδικο νόμο, μπορεί κάλλιστα από τον αδικημένο πολίτη να εκληφθεί, ως «άρνηση αναγνώρισης του Συντάγματος». Άρθρο 107 Πειθαρχικά παραπτώματα 1. Πειθαρχικά παραπτώματα αποτελούν ιδίως: α) πράξεις με τις οποίες εκδηλώνεται άρνηση αναγνώρισης του Συντάγματος ή έλλειψη αφοσίωσης στην Πατρίδα και τη Δημοκρατία, β) η παράβαση καθήκοντος κατά τον Ποινικό Κώδικα ή άλλους ειδικούς ποινικούς νόμους, γ) η παράβαση της αρχής της αμεροληψίας, ιγ) η αδικαιολόγητη μη έγκαιρη απάντηση σε αναφορές πολιτών, κβ) η άρνηση παροχής πληροφόρησης στους πολίτες, Άρθρο 109 Πειθαρχικές ποινές 2. Η ποινή της οριστικής παύσης μπορεί να επιβληθεί μόνο για τα ακόλουθα παραπτώματα: α) της παράβασης του άρθρου 107 παρ.1(α) του παρόντος, (δηλαδή της άρνησης αναγνώρισης του Συντάγματος). β) της παράβαση καθήκοντος κατά τον Ποινικό Κώδικα ή άλλους ειδικούς νόμους. Ακόμη κε Διευθυντά σας είναι γνωστό ότι δεν υπάρχει απάτη χωρίς απατεώνες. Ακόμη δεν υπάρχει απατεωνιά χωρίς εγκεφάλους που την συνέλαβαν και υποχείρια που την εκτέλεσαν, τα οποία στην γλώσσα του Δικαίου ονομάζονται συνεργοί. Επίσης ασφαλώς σας είναι γνωστός ο συνταγματολόγος Γ. Κασιμάτης, ο οποίος στην Εξεταστική επιτροπή της Βουλής εδήλωσε ότι με τα μνημόνια έχουμε ρητή παραβίαση του Συντάγματος και ακόμη ότι μετά το Δημοψήφισμα δεν ισχύει τίποτε από όλα αυτά που οι ΔΩΣΙΛΟΓΟΙ ΝΟΜΟΘΕΤΟΥΝ. Σε αυτήν δε την εκτροπή, τον εκβιασμό, την απάτη, κλπ που στήσανε οι πολιτικοί με τους τραπεζίτες και τη συνέργεια ορισμένων εισαγγελέων και δικαστών-σύμφωνα με τα στοιχείαοι άρρωστοι εγκέφαλοι είναι οι τραπεζίτες με τους πολιτικούς, υποχείρια όμως είναι οι δοτοί της Δικαιοσύνης μαζί με τους υπαλλήλους που ενήργησαν όλα αυτά τα μέτρα, και δεν είναι άλλοι από συγκεκριμένους υπαλλήλους του Υπουργείου Οικονομικών μαζί με τους κατά τόπους εφόρους, οι οποίοι αργά ή γρήγορα θα αναφέρονται ενώπιον των Δικαστηρίων ως συνεργοί σε κακουργηματικές πράξεις και θα υπάρχουν απαιτητές εκ των περιουσιών των διεκδικήσεις, οπότε δεν είναι καλύτερα οι έφοροι πέραν του μελλοντικού χαρακτηρισμού προδότης, να απέχουν της απάτης -πάντα σύμφωνα με τα στοιχεία- που έχει στηθεί; Εν τέλει κε Διευθυντά και εξ όσων γνωρίζω, και για το Εθνικό και για το Διεθνές Δίκαιο, και σύμφωνα με τα δικά σας ΜΜΕ και με όλα τα δίκτυα, συνεχώς και αδιαλείπτως αναφέρεστε στους λεγομένους δανειστές ως ΟΙ ΤΟΚΟΓΛΥΦΟΙ, αλλά απ ότι γνωρίζω αν αποδειχθεί τοκογλυφία οι λεγόμενοι δανειστές δεν χάνουν μόνον το οιοδήποτε κεφάλαιο, αλλά κάθονται και στο σκαμνί της Δικαιοσύνης και πληρώνουν κι από πάνω ηθική βλάβη, ώστε να είναι απορίας άξιον γιατί σε αυτή την συγκεκριμένη περίπτωση δεν έχουν καθίσει στο σκαμνί της Δικαιοσύνης; Θα μου ήταν ιδιαίτερα χρήσιμο να μου γνωρίσετε για ποίο λόγο δεν έχουν μηνυθεί για γεννοκτονία, εκβιασμό, απάτη, τοκογλυφία, και πάει λέγοντας η σωρεία των

7 κακουργημάτων τους. Μήπως κε Διευθυντά οι εδώ κυβερνούντες στους οποίους υπακούετε είναι δωσίλογοι, προδότες, συνεργοί και όργανα των κατά τα δικά σας ΜΜΕ τοκογλύφων; Δι αυτούς τους λόγους κε Διευθυντά, ήτοι για λόγους αρχής, Δικαίου, Χρηστών Ηθών και Συνταγματικότητος σας καταθέτω αρχική μηδενική φορολογική δήλωση αναμένοντας την προς εμέ από σας γνωστοποίηση μέσω της δημοσιεύσεως του Λογιστικού Ελέγχου του Χρέους προκειμένου να λάβω γνώσιν και να προβώ σε πληρωμή αυτών που έχω φάει και ότι όλα αυτά δεν είναι προϊόν απάτης δόλου και εκβιασμού με στόχευση -σύμφωνα με όλες τις δημοσιεύσεις- της καταστροφή των Ελλήνων και την υφαρπαγή της περιουσίας των. Τέλος κε Διευθυντά, δεν πρόκειται ποτέ μα ποτέ εις τον αιώνα να νομιμοποιήσω αντι- Συνταγματικές χρεώσεις, να πω στα παιδιά μου σας κληροδότησα μια απάτη που στήσανε πολιτικοί, τραπεζίτες, δικαστικοί για να σας καταστρέψουνε, να συνταχθώ με τις θελήσεις των μασσώνων, των δωσιλόγων προδοτών, των εβραίων και της Νέας Τάξης πραγμάτων με παγκόσμιες κυβερνήσεις, παγκόσμια θρησκεία, με πάπες αρχηγούς, με απόλυτο τραπεζικό έλεγχο, με εκχώρηση εδαφών, νησιών, υδάτων, ενέργειας, θαλασσών, πλουτοπαραγωγικών πηγών, αέρα, βουνών και ότι άλλοι σκεφθήκανε οι άρρωστοι εγκέφαλοι που σχεδιάζουν όλα τούτα και οι υπάλληλοί τους που τα εφαρμόζουν και υποχρεούμαι να ενεργήσω για τα Χρηστά Ήθη και την εφαρμογή του κανονικού Συντάγματος. Αιτούμαι δε αντίγραφο της παρούσης δια την κατάθεσή του και στο πρωτόκολλο της εισαγγελίας διατηρώντας κάθε έννομο δικαίωμα απέναντι στις υπηρεσίες, τους υπαλλήλους και σε κάθε υπεύθυνο σε βάθος χρόνου. Παραλλήλως κε Διευθυντά δημοσιοποιώ και ενημερώνω και προς τους συμπολίτες μου εάν συμφωνούν, ώστε να προχωρήσουν σε παρόμοιες ενέργειες και ότι αυτή η ενέργεια είναι προς το Δίκαιο, τα Χρηστά Ήθη και την Αλήθεια, ακόμη δε και την δικαία τιμωρία των δωσιλόγων και προδοτών. Ο αιτών πολίτης. *Σας επισυνάπτω δύο έγγραφα περί της πολιτικής ανυπακοής, την οποίαν και επικαλούμαι και σύμφωνα με την οποίαν ΕΙΜΑΙ ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟΣ ΣΕ ΑΥΤΗΝ ΜΕΧΡΙΣ ΟΤΟΥ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΣΕΙ ΤΟ ΑΝΟΘΕΥΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΝ ΑΥΤΩ ΝΟΜΟΙ. **ΑΝΟΘΕΥΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΚΑΙ ΝΟΜΙΜΟΙ ΝΟΜΟΙ ΤΟΥ ΕΛ- ΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ εννοούνται το Σύνταγμα και οι νόμοι σύμφωνα με τους οποίους: I. Του όποιου Ελληνικού Συντάγματος και των άρθρων του, που σέβονται τα Ανθρώπινα, Δικαιώματα του ΟΗΕ, και των Θεμελιωδών Ελευθεριών (ΕΣΔΑ), προ της εποχής των μνημονίων και των όποιων προδοτικών αναθεωρήσεων του, προ του πρωτοφανούς «βιασμού» του, από άρθρα και διατάξεις που αντίκειται στα Ανθρώπινα Δικαιώματα, όπως της σημερινής εσφαλμένης εφαρμογής των άρθρων 61, 62 και 86 και του σχετικού του νόμου ν.3126/2003, περί ευθύνης υπουργών!!!). II. Είναι οι νόμοι αυτοί που απορρέουν αποκλειστικά από το Ανόθευτο Ελληνικό Σύνταγμα και από τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και δεν τα παραβιάζουν. III. Που προτίθεται να δικάσει δίκαια, αμερόληπτα, ελεύθερα, ανεπηρέαστα, βάση των νομίμων νόμων και όχι με νομοθετήματα (π.χ. όπως είναι σήμερα στην Ελλάδα, οι συνεχείς πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, οι παράνομες «εγκυκλίους», τα Προεδρικά και βουλευτικά διατάγματα εξπρές, που παραβιάζουν τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και το δημόσιο αίσθημα περί δικαίου). IV.Είναι το δίκαιο εκείνο που ακολουθεί αποκλειστικά και σέβεται τους νόμιμους νόμους και τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, με την υπερίσχυση των δεύτερων εχόντων και υπερνομοθετική ισχύ, έναντι των πρώτων, όπως ορίζει το άρθρο 28 παρ.1 του Συντάγματος της Ελλάδος.

8 ΤΟ ΑΠΟΜΑΓΝΗΤΟΦΩΝΗΜΕΝΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ ΚΑΘΗΓΗΤΗ Γ. ΚΑΣΙΜΑΤΗ «Ο αγώνας όσων συμμετέχουν σε στάση πληρωμών σύμφωνα με το σύνταγμα συνεχίζεται. Το κράτος ήδη έχει χάσει 90 δις από ανεξόφλητα χρέη προς το δημόσιο, και αναμένεται να αυξηθεί με τα νέα απάνθρωπα μέτρα της τελευταίας υπογραφής του μνημονίου. Αυτό που πρέπει να γνωστοποιηθεί σε όλους τους φορολογούμενους είναι ότι το καθεστώς του φόρου, δεν σχετίζεται με των τραπεζών, και οι νόμοι περί κατασχέσεων ή παρακράτησης μισθών, δεν αφορούν τα χρέη προς την εφορία. Συνταγματικά, ο φόρος για κάθε φορολογούμενο είναι το το ποσό που προκύπτει από το εισόδημα, για την λειτουργία του δημοσίου και των δημόσιων έργων. Σήμερα ο φόρος αυτός δεν χρησιμοποιείται για την λειτουργία του κράτους, αλλά για την αποπληρωμή του παράνομου χρέους προς τους δανειστές. Το δημόσιο λειτουργεί με νέα δάνεια τα οποία φορτώνονται οι πολίτες και συνεπώς βλέπουμε συνεχώς αυξήσεις με νέους φόρους και μειώσεις μισθών. Επειδή αυτό το καθεστώς είναι παράνομο και αντισυνταγματικό, το κράτος δεν μπορεί να δεσμεύσει ή να πραγματοποιήσει αναγκαστικές πληρωμές. Αρκείται στο να στέλνει τελεσίγραφα των οφειλών που λήγουν σε 15 μέρες. Από το 2010 έχουν λάβει πάνω από 10 τέτοια τελεσίγραφα, τα οποία στοχεύουν στην δημιουργία φόβου, και πολλοί υποχωρούν με ρυθμίσεις δόσεων και ελαφρύνσεων που κατά καιρούς εξαγγέλλονται. Από την άλλη δεν τολμούν να προχωρήσουν δια μέσου της δικαστικής οδού, διότι θα καταρρεύσει όλο το σύστημα της απάτης του υπ. Οικονομικών και ενδέχεται πολλοί υπάλληλοι να μπουν φυλακή. Αυτός ο πόλεμος γίνεται ανάμεσα σε 2 μεγάλα όπλα. Το ένα από πλευράς κυβέρνησης είναι τα ΜΜΕ που διασπείρουν τον φόβο, και το άλλο η ευσυνειδησία των πολιτών που θεωρούν ότι οι πλατείες και οι απεργίες δεν αποτελούν επαρκές φάρμακο αντιμετώπισης του καρκίνου της υποτέλειας και της εξαφάνισης του κράτους. Όσο χρόνο κι αν διαρκέσει αυτός ο πόλεμος, νικητής θα είναι ο λαός, διότι το δίκαιο πηγάζει από τις αποφάσεις του λαού. Δεν είναι καθόλου τυχαίος ο στίχος του Σολομού που λέει:...μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνει, και μετά προς την δόξα τραβά.» Από ομιλία του Καθηγητή Γ. Κασιμάτη diktioellada Το διαβάσαμε από το: ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΣΙΜΑΤΗΣ: «Ο αγώνας όσων συμμετέχουν σε στάση πληρωμών σύμφωνα με το σύνταγμα συνεχίζεται. Το κράτος ήδη έχει χάσει 90 δις από ανεξόφλητα χρέη.» ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΝΥΠΑΚΟΗ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ Η πολιτική ανυπακοή - civil disobedience - είναι μια θεωρία της πολιτικής φιλοσοφίας, που αναφέρεται στην άρνηση του πολίτη να υπακούσει ή να συμμορφωθεί με νόμο ή άλλη προσταγή της πολιτικής εξουσίας που θεωρεί ανήθικο, άδικο ή παράλογο, με σκοπό η πολιτική εξουσία να πειστεί ή να εξαναγκαστεί να καταργήσει ή να τροποποιήσει αυτόν τον νόμο ή την προσταγή. Οι ρίζες αυτής της θεωρίας ανιχνεύονται ήδη στην «Αντιγόνη», που θάβει το αδελφό της παρά την απαγόρευση του Κρέοντα, επειδή αυτό της επιτάσσει η συνείδησή της. Η θεωρία μορφοποιήθηκε πάντως στα μέσα του 19ου αιώνα από τον Αμερικανό Henry David Thoreau και το δοκίμιό του «Πολιτική Ανυπακοή». Η θεωρία της πολιτικής ανυπακοής, ή όπως αλλιώς αποκαλέστηκε, βρίσκεται στη βάση της πολιτικής σκέψης και πράξης του Gandhi και του αγώνα κατά του βρετανικού αποικιοκρατικού καθεστώτος στην Ινδία ή του Martin Luther King και του αγώνα κατά του apartheid. Η θεωρία της πολιτικής ανυπακοής, ή όπως αλλιώς αποκαλέστηκε, βρίσκεται στη βάση της πολιτικής

9 σκέψης και πράξης του Gandhi και του αγώνα κατά του βρετανικού αποικιοκρατικού καθεστώτος στην Ινδία ή του Martin Luther King και του αγώνα κατά του apartheid. Η θεωρία της πολιτικής ανυπακοής, ή όπως αλλιώς αποκαλέστηκε, βρίσκεται στη βάση της πολιτικής σκέψης και πράξης του Gandhi και του αγώνα κατά του βρετανικού αποικιοκρατικού καθεστώτος στην Ινδία ή του Martin Luther King και του αγώνα κατά του apartheid. Ο Thoreau διατύπωσε τη θεωρία του με την εξής αφορμή: Αρνήθηκε να πληρώσει τους φόρους του με το σκεπτικό πως, όταν καταβάλλεις το φόρο, δέχεσαι και την πολιτική της κυβέρνησης που υποστηρίζει το καθεστώς της δουλείας και τον μεξικανικό-αμερικανικό πόλεμο, πολιτική που όμως θεωρεί άδικη και ανήθικη. Πρέπει επομένως να αρνηθείς να πληρώσεις το φόρο, όχι μόνο για να μην έρθεις σε σύγκρουση με τη συνείδησή σου, αλλά και για να εκφράσεις την αντίθεσή και την διαμαρτυρία σου στην πολιτική αυτή. Στην ουσία, η θεωρία της πολιτικής ανυπακοής αντιδιαστέλλει την τυπική νομιμότητα μιας κυβέρνησης, που έχει εκλεγεί νόμιμα και έχει την πλειοψηφία του λαού, από την ηθική νομιμοποίησή της. Προβάλλει το γεγονός πως η απόφαση της πλειοψηφίας, που μπορεί να είναι καθ όλα νόμιμη, δεν είναι εξ ορισμού δίκαιη και ηθική. Ο πολίτης οφείλει να υπακούσει στη συνείδησή του και να μην υπακούσει στον άδικο και ανήθικο νόμο, γιατί έτσι μόνο υπηρετεί πραγματικά την πατρίδα του. Η πράξη πολιτικής ανυπακοής διαφοροποιείται συνεπώς από την άρνηση εφαρμογής ενός νόμου για λόγους καθαρά ιδιωτικού συμφέροντος. Η άρνηση υπακοής εκκινεί από την προστασία του δημοσίου συμφέροντος και όχι από κάποιο προσωπικό όφελος. Γι αυτό και πρέπει να είναι πράξη ενσυνείδητη, ο πολίτης πρέπει δηλαδή να έχει συνείδηση του πολιτικού στόχου που θέλει να υπηρετήσει με την υπακοή, και πράξη δημόσια και διαφανής, να δηλώνεται δηλαδή ή πάντως να προκύπτει σαφώς ο πολιτικός στόχος. Η πολιτική ανυπακοή αποσκοπεί στο να πείσει την κοινή γνώμη για το ορθό και δίκαιο της ανυπακοής και να εξαναγκάσει την πολιτική εξουσία να αποσύρει το άδικο μέτρο και να αλλάξει την πολιτική της. Μπορεί να είναι ατομική ή και συλλογική. Συνήθως είναι μη βίαιη και ειρηνική. Γι αυτό και εκείνος που ασκεί πολιτική ανυπακοή δεν αποφεύγει τις νομικές κυρώσεις που επισύρει η πράξη του: Ο ίδιος ο Thoreau άλλωστε πήγε φυλακή για την άρνησή του να πληρώσει τον φόρο. Η πολιτική ανυπακοή εμφανίζεται ως η ύστατη λύση? το ultimum refugium? όταν δεν έχουν ευδοκιμήσει τα νόμιμα μέσα που διαθέτει ο πολίτης για να διαμαρτυρηθεί απέναντι στην πολιτική εξουσία για την προσταγή που θεωρεί άδικη ή ανήθικη. Η πολιτική ανυπακοή αναπτύσσει επομένως τη σημασία της ακριβώς σε εκείνα τα πεδία όπου το θετό δίκαιο συγκρούεται με θεμελιώδεις αρχές ή αξίες της κοινωνικής συμβίωσης. Μπορεί η προσταγή να είναι μεν σύμφωνη με τον τύπο και το γράμμα του νόμου, έρχεται όμως σε σύγκρουση με το αξιακό σύστημα στο οποίο στηρίζεται η κοινωνική συμβίωση και το Σύνταγμα. Κοντά στην έννοια της πολιτικής ανυπακοής βρίσκεται το δικαίωμα αντίστασης. Σε αντίθεση με την πολιτική ανυπακοή, που δεν κατοχυρώνεται ρητά στο Σύνταγμά μας, το δικαίωμα αντίστασης προβλέπεται στο ακροτελεύτιο άρθρο 120 παρ.4 του Συντάγματος. Σύμφωνα με το άρθρο αυτό «η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία». Το δικαίωμα αντίστασης του άρθρου 120 παρ.4 εισήχθη στο Σύνταγμά μας το 1975, ως απάντηση στη βίαιη κατάλυση του πολιτεύματος με το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου Στην ιστορία των δημοκρατιών πάντως, το δικαίωμα αντίστασης είναι πολύ παλαιότερο και αποτελεί κεκτημένο του πολιτικού και συνταγματικού μας πολιτισμού. Οι ρίζες του βρίσκονται ήδη στην Μαγκνα Κάρτα του 1215: Η πίστη και υπακοή στον άρχοντα είχε ως αμοιβαίο αντάλλαγμα την υποχρέωσή του να προστατεύει τον υποτελή υπήκοο, και έπαυε όταν ο άρχοντας δεν πληρούσε την υποχρέωσή του αυτή.. Αυτή η «συναλλακτική» αντίληψη της υποχρέωσης υπακοής στους νόμους αποτελεί και τη βάση της έννοιας του «κοινωνικού συμβολαίου», που διαμόρφωσαν ο Locke και ο Rousseau, και στην οποία στηρίζεται όλη η θεωρία του συνταγματικού δημοκρατικού κράτους: Η κοινωνική συμβίωση βασίζεται σε μια πρωταρχική, θεμελιώδη συμφωνία

10 μεταξύ των πολιτών και της πολιτικής εξουσίας, συμφωνία γύρω από τις θεμελιώδεις αρχές της κοινωνικής συμβίωσης. Οι πολίτες δέχονται να υπαχθούν στις επιταγές της πολιτικής εξουσίας με αντάλλαγμα την προστασία των θεμελιωδών τους δικαιωμάτων. Η συμφωνία αυτή καταγράφεται στο Σύνταγμα, που κατοχυρώνει τα θεμελιώδη δικαιώματα των πολιτών και ρυθμίζει την άσκηση της πολιτικής εξουσίας.. Όταν όμως η πολιτική εξουσία παραβιάζει το Σύνταγμα σε βαθμό ώστε να κλονίζονται οι θεμελιώδεις αρχές της κοινωνικής συμβίωσης, και να καταλύεται στην πράξη η πρωταρχική συμφωνία, ο πολίτης αποδεσμεύεται από αυτήν. Στην περίφημη «Διακήρυξη των δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Πολίτη» της γαλλικής Επανάστασης, που αποτελεί ένα από τα θεμελιώδη κείμενα του ευρωπαϊκού συνταγματικού πολιτισμού, η αντίσταση στην τυραννία καταγράφεται ως ένα από τα φυσικά και απαράγραπτα δικαιώματα του ανθρώπου. Το δικαίωμα αντίστασης του άρθρου 120 παρ.4 του Συντάγματος δεν αφορά απλά την περίπτωση όπου ένας νόμος ή μια πράξη της πολιτικής εξουσίας είναι αντίθετα με το Σύνταγμα. αλλά κάτι πολύ περισσότερο από αυτό. Αφορά την περίπτωση όπου οι πράξεις της πολιτικής εξουσίας συνιστούν - όχι μόνον άμεσα, αλλά και έμμεσα - «κατάλυση με τη βία του Συντάγματος». Όταν δηλαδή η πολιτική της κυβέρνησης καταλήγει να προσβάλλει τις θεμελιώδεις αρχές του Συντάγματος στις οποίες στηρίζεται το «κοινωνικό συμβόλαιο» κυβέρνησης και πολιτών, όπως η μορφή του πολιτεύματος, οι οργανωτικές του βάσεις ή το αξιακό σύστημα που πραγματώνει το Σύνταγμα. Όπως η πολιτική ανυπακοή, έτσι και το δικαίωμα αντίστασης είναι το ultimum refugium για τον πολίτη όταν οι εγγυήσεις και οι μηχανισμοί που το ίδιο το Σύνταγμα προβλέπει για την τήρησή του, όπως π.χ. η προσφυγή στα δικαστήρια, δεν λειτουργούν. Πηγάζει στην πραγματικότητα από την ίδια την υποχρέωση των πολιτών να τηρούν το Σύνταγμα, όπως άλλωστε προβλέπει ρητά και το άρθρο 120 παρ. 4, που επαφίει την τήρηση του Συντάγματος στον πατριωτισμό των Ελλήνων. Το Σύνταγμα προβλέπει εξ άλλου στο άρθρο 120 παρ.2 πως «ο σεβασμός στο Σύνταγμα και τους νόμους που συμφωνούν με αυτό και η αφοσίωση στην Πατρίδα και τη Δημοκρατία αποτελούν θεμελιώδη υποχρέωση όλων των Ελλήνων».Το δικαίωμα αντίστασης αποτελεί δικαίωμα και υποχρέωση των Ελλήνων να υπερασπίζονται το Σύνταγμα όταν οι πράξεις της πολιτικής εξουσίας ισοδυναμούν με κατάλυσή του. Είναι θεμελιώδες στοιχείο της λαϊκής κυριαρχίας, μάλιστα στην αυθεντική και πρωτογενή της μορφή ως έκφραση της ίδιας της συντακτικής εξουσίας.. Νέδα Κανελλοπούλου Επίκουρη καθηγήτρια Συγκριτικού Δημοσίου Δικαίου στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Η ΝΟΜΙΜΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΝΥΠΑΚΟΗ ΠΡΟΤΑΣΗ ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΩΝ ΠΟΥ ΑΠΟΡΡΕΟΥΝ ΑΠΌ ΤΗΝ ΑΚΡΟΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΔΙΑΤΑΞΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ Ορίζοντας τη νόμιμη πολιτική ανυπακοή Δηλώνοντας απόλυτο σεβασμό προς το Σύνταγμα της Ελλάδος και τους νόμους που συμφωνούν με αυτό, και λαμβάνοντας υπόψη, ότι: α) Σύμφωνα με το άρθρο 1 παρ. 2, «Θεμέλιο του πολιτεύματος είναι η λαϊκή κυριαρχία» β) Σύμφωνα με το άρθρο 1 παρ. 3 «Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα». γ) Σύμφωνα με το άρθρο 120 παρ. 2 «Ο σεβασμός στο Σύνταγμα και τους νόμους που συμφωνούν με αυτό και η αφοσίωση στην Πατρίδα και τη Δημοκρατία αποτελούν θεμελιώδη υποχρέωση όλων των Ελλήνων». δ) Σύμφωνα με το άρθρο 120 παρ. 3 «O σφετερισμός, με oπoιoνδήπoτε τρόπo, της λαϊκής κυριαρχίας και των εξoυσιών πoυ απoρρέoυν από αυτή διώκεται» ε) Σύμφωνα με το άρθρο 120 παρ. 4 «H τήρηση τoυ Συντάγματoς επαφίεται στoν πατριωτισμό των Eλλήνων, πoυ δικαιoύνται και υπoχρεoύνται να αντιστέκoνται με κάθε μέσo εναντίoν oπoιoυδήπoτε επιχειρεί να τo καταλύσει με τη βία».

11 στ) Μελέτησα το Σύνταγμα με τη δέουσα προσοχή, και το μορφωτικό μου επίπεδο μου επιτρέπει να ισχυριστώ ότι το κατανόησα και δικαιούμαι να κρίνω ποιες διατάξεις νόμων και ποιες πράξεις της εξουσίας συμφωνούν με αυτό, Έκρινα ότι: α) Ως Έλλην πολίτης ανήκω στον κυρίαρχο Λαό και πως βάσει αυτού το Ελληνικό κράτος μου ανήκει, αποτελώντας τη συλλογική μου περιουσία, μέρος της οποίας είναι η ιδιωτική μου. β) Όλες οι εξουσίες πηγάζουν εν μέρει και από εμένα, αφού αποτελώ μέρος του κυρίαρχου Λαού. γ) Ως κυρίαρχος, απαιτώ όλες οι εξουσίες του Ελληνικού κράτους να υπάρχουν υπέρ του Ελληνικού Λαού και του Ελληνικού Έθνους και να ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα. δ) O σεβασμός και η πρoστασία της αξίας τoυ ανθρώπoυ απoτελoύν την πρωταρχική υπoχρέωση της Πoλιτείας, και πως βάσει της συγκεκριμένης αυτής παραγράφου του δεύτερου άρθρου του Συντάγματός μας, ορίζεται η έννοια του δημοσίου συμφέροντος που οφείλει να εξυπηρετεί η κρατική εξουσία. ε) Ως κυρίαρχος αφαιρώ, το δικαίωμα απορροής εξουσιών από την ίδια την εξουσία δίχως τη συναίνεση του λαού και τη συμφωνία τους προς το Σύνταγμα, καθώς και από εξουσίες άλλων κρατών που αρνούνται να αναγνωρίσουν την λαϊκή κυριαρχία των Ελλήνων και το Ελληνικό Σύνταγμα. στ) Απαιτώ την άμεση δίωξη των σφετεριστών της λαϊκής κυριαρχίας και των εξουσιών που απορρέουν από αυτήν, βάσει της 3ης παραγράφου του άρθρου 120, από όλους τους δικαστές που θεωρούν βάσει των στοιχείων που διαθέτουν και βάσει των στοιχείων που θα καταθέσω, ότι δεν τηρείται το σύνταγμα, ότι έχει διαπραχθεί το έγκλημα του σφετερισμού το οποίο σε κάποιες περιπτώσεις συνιστά και έγκλημα εσχάτης προδοσίας, για το οποίο βάσει της υπ αριθμόν 4/2012 γνωμοδ. του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου η σύλληψη των εγκληματιών ακολουθεί την αυτόφορη διαδικασία δίχως να λαμβάνεται υπόψη το δικαίωμα της βουλευτικής ασυλίας. Στην αντίθετη περίπτωση θα θεωρήσω ότι δεν έχει ακόμη αποκατασταθεί η νόμιμη εξουσία και ότι βάσει της 3ης παραγράφου του άρθρου 120, η προθεσμία παραγραφής των εγκλημάτων τους θα αρχίσει μόλις αποκατασταθεί η νόμιμη εξουσία. (Σημείωση: Σύμφωνα με τα λεξικά «σφετερισμός» είναι η αρπαγή, η ιδιοποίηση, η οικειοποίηση, η καταπάτηση, η παράχρηση και η υπεξαίρεση και κατά συνέπεια η κατάχρηση εξουσίας προς εξυπηρέτηση ιδιοτελών ή επί μέρους σκοπών σε βάρος του δημοσίου συμφέροντος. Ενώ για «εσχάτη προδοσία» σύμφωνα με τον Ποινικό μας Κώδικα (άρθρο 134, παρ. 2) συλλαμβάνεται όποιος επιχειρεί με σφετερισμό της ιδιότητάς του ως οργάνου του Κράτους να καταλύσει ή να αλλοιώσει ή να καταστήσει ανενεργό, διαρκώς ή προσκαίρως το δημοκρατικό πολίτευμα που στηρίζεται στην λαϊκή κυριαρχία.) ζ) Συνειδητοποιώντας ότι, λόγω του ότι διαθέτω επαρκή και αγνό πατριωτισμό, η τήρηση του Συντάγματος (βάσει του άρθρου 120 παρ. 4) επαφίεται εν μέρει και σε εμένα, ενεργοποιώ το δικαίωμα να αντιστέκομαι με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία. η) Λαμβάνοντας υπόψη ότι η τήρηση του Συντάγματος δεν επαφίεται στην νομοθετική, εκτελεστική και δικαστική εξουσία, αλλά στον πατριωτισμό των Ελλήνων, κάνοντας χρήση της λαϊκής κυριαρχίας που μου προσφέρει το Σύνταγμα, δικαιούμαι και υποχρεούμαι να αντιστέκομαι με κάθε μέσο, ακόμη και κατά παράβαση νόμων και δικαστικών αποφάσεων, εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να καταλύσει το Σύνταγμα με τη βία. (Σημείωση: Η εφαρμογή αντισυνταγματικών νόμων από την εκτελεστική εξουσία δια της βίας, αίροντας το δικαίωμα της προηγούμενης ακρόασης των πολιτών, το δικαίωμα της αντίστασης βάσει του άρθρου 120, το δικαίωμα της δίκαιης δίκης σε εύλογο χρονικό διάστημα από αμερόληπτο δικαστήριο, και παραθέτοντας αντί αυτών τα σώματα ασφαλείας, ερμηνεύεται ως επιχείρηση κατάλυσης του Συντάγματος με τη βία) θ) Λαμβάνοντας υπόψη ότι, το Σύνταγμά μας επαφίει την τήρησή του σε όλους τους Έλληνες που διαθέτουν πατριωτισμό και όχι αποκλειστικά στους ειδήμονες, λαμβάνω το δικαίωμα να

12 ερμηνεύω το Σύνταγμα κατά το δοκούν, κρίνοντας ποιες διατάξεις νόμων συμφωνούν με αυτό και ποιες λόγω της αντισυνταγματικότητάς τους επιχειρούν να το καταλύσουν. ι) Δηλώνω πολιτική ανυπακοή απέναντι σε κάθε αντισυνταγματική διάταξη του κράτους, αρνούμενος να την εκτελέσω, μέχρις ότου η πολιτεία μου απαντήσει αιτιολογημένα βάσει του Συντάγματος και των νόμων που συμφωνούν με αυτό, στις δηλώσεις επιφύλαξης ως προς τη συνταγματικότητα των διάταξεων που θα καταθέσω επίσημα σε δημόσια αρχή, μαζί με τη δήλωση αδυναμίας εκτέλεσης για λόγους συνείδησης. ια), Λαμβάνοντας υπόψη ότι, το δικαίωμα της αντίστασης με κάθε μέσο το αντλώ απ ευθείας από το σύνταγμα, και φροντίζοντας ώστε, οι πράξεις ανυπακοής να μην εμπίπτουν σε κάποιο άρθρο του Ποινικού μας Κώδικα, (ασχέτως αν από το άρθρο 120 του Συντάγματος δεν τίθεται τέτοιος περιορισμός), θεωρώ την δήλωση ανυπακοής καθ όλα νόμιμη και ζητώ την υποστήριξη των κρατικών λειτουργών και των δικαστηρίων στην περίπτωση που η δράση μου φθάσει ως αυτά. Η ΠΡΟΤΑΣΗ Βάσει αυτών, προτείνω, προς όλους τους συμπολίτες μου που διαθέτουν σεβασμό προς το Σύνταγμα, επαρκή και αγνό πατριωτισμό, και που αντιλαμβάνονται ότι δεν τηρείται το Σύνταγμα από την εξουσία, κινδυνεύοντας να καταλυθεί με τη βία, να πράξουνε κατά συνείδηση, έχοντας υπόψη τα ακόλουθα: Το Σύνταγμα είναι η βασική συμφωνία μεταξύ των πολιτών και των εξουσιαστών, βάσει της οποίας «ο κυρίαρχος λαός» παρέχει σε συμπολίτες του διοικητικά προνόμια. Σύμφωνα με το πρώτο άρθρο αυτής της συμφωνίας «Όλες oι εξoυσίες πηγάζoυν από τo Λαό, υπάρχoυν υπέρ αυτoύ και τoυ Έθνoυς και ασκoύνται όπως oρίζει τo Σύνταγμα.» Δεν υπάρχει λοιπόν διάκριση μεταξύ Λαού και εξουσίας, διότι εξουσία είναι ο Λαός που ορίζει εκφραστές της βούλησής του σε διάφορες διοικητικές θέσεις, συγκροτώντας τη νομοθετική, την εκτελεστική και τη δικαστική εξουσία. Αξίζει να προσεχθεί ότι στο πρώτο άρθρο του Συντάγματος, που ορίζει τη βασική μας συμφωνία και δεν μπορεί να αναθεωρηθεί, η λέξη «Λαός» αρχίζει με Λ κεφαλαίο, ενώ η λέξη «εξουσία» με ε μικρό. Ακριβώς διότι ο Λαός και η εξουσία ως δυνάμεις δεν είναι ισότιμες. Λογικό, διότι η εξουσία απορρέει από το λαό και δύναται να υπάρχει με την προϋπόθεση ότι τηρεί τους συμφωνηθέντες όρους. Ενώ αντίστροφα ο Λαός δύναται να υπάρχει δίχως όρους και συγκεκριμένα δίχως τους όρους που τίθενται σε αυτόν από την εξουσία. Ο Λαός, ως «κυρίαρχος», δύναται κατ επιλογήν να συμμορφωθεί προς τους όρους της εξουσίας, ενώ αντίστροφα, η εξουσία υποχρεούται να συμμορφώνεται προς τους όρους που έχουν τεθεί από το Λαό και καταγράφονται με σαφήνεια στο Σύνταγμα. Τα ανωτέρω, αποσαφηνίζονται στο πρώτο άρθρο του Συντάγματος με την παράγραφο που ορίζει ότι: «Θεμέλιo τoυ πoλιτεύματoς είναι η λαϊκή κυριαρχία.» Αξίζει να σημειωθεί πως ούτε στη βασική μας συμφωνία ούτε σε κάποιο άλλο άρθρο του Συντάγματος, δεν αναφέρεται ότι θεμέλιο του πολιτεύματος είναι η κυριαρχία της κρατικής εξουσίας, ή η κυριαρχία ξένων δυνάμεων. Τίθεται λοιπόν το κρίσιμο ερώτημα από τους πολίτες, ως προς την κατεύθυνση της δράσης μας, όταν κλονίζεται από τους εξουσιαστές όχι μόνον το Σύνταγμα, όχι μόνον το συμφωνηθέν Πολίτευμα αλλά το θεμέλιο του Δημοκρατικού Πολιτεύματος! Πλέον, η δράση των Ελλήνων Πολιτών έχει αποφασισθεί και αποτελεί μονόδρομο. Διότι δύο είναι οι επιλογές: Ή διατηρούμε «με κάθε μέσο» το θεμέλιο του Δημοκρατικού Πολιτεύματος που είναι η λαϊκή και καθ επέκταση η Εθνική μας Κυριαρχία, ή γινόμαστε δούλοι. Δεν υπάρχει τρίτος δρόμος, δεν υπάρχουν φίλοι, ούτε ειδήμονες, ούτε δανειστές, στους οποίους θα μπορούσαμε να παραχωρήσουμε την Λαϊκή και καθ επέκταση την Εθνική μας κυριαρχία, δίχως όρους, δίχως μια συμφωνία σαφώς καταγεγραμμένη σε ένα Σύνταγμα.

13 Δεν υπάρχουν διλλήματα, όταν η μόνη δυνατή επιλογή τίθεται μεταξύ των όρων «κυρίαρχος» ή «δούλος». Δεν υπάρχει Ευρωπαϊκή προοπτική, ούτε προοπτική μιας διεθνούς διακυβέρνησης, πριν εξασφαλιστεί από τους λαούς η λαϊκή κυριαρχία, με όρους σαφώς καταγεγραμμένους σε ένα Σύνταγμα. Η κατάλυση του Συντάγματος με τη βία, με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου και με εκβιαστικά νομοθετήματα προφασιζόμενα την ανάγκη του κατεπείγοντος, με εκφοβισμούς μιας ενδεχόμενης πτώχευσης, με μονοδρόμους προς μια ασαφή Ευρωπαϊκή προοπτική, και με ποινικοποίηση της υγιούς εθνικής συνείδησης, κλονίζουν ανεπανόρθωτα το θεμέλιο του Δημοκρατικού Πολιτεύματος. Η κατάλυση του Συντάγματος που είναι πλέον γεγονός, προτείνεται ως μονόδρομος από τους εξουσιαστές προς επίτευξη της εξόδου μας από την κρίση, μια κρίση που οι ίδιοι δημιούργησαν με βασικό σκοπό την κατάλυση της Συνταγματικής Δημοκρατίας και τη δουλοποίηση του κυρίαρχου Λαού. Η επιβολή μιας πολιτικής λύσης ως μονόδρομου, είναι άσκηση βίας, και όταν δι αυτής της βίας καταλύεται το Σύνταγμα, απορρέουν τα δικαιώματα που ορίζονται στην ακροτελευταία διάταξή του, για αντίσταση με κάθε μέσο. Η ΔΟΜΗ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥΣΑΣ ΠΡΟΤΑΣΗΣ ΑΝΑΠΤΥΣΣΕΤΑΙ ΩΣ ΕΞΗΣ: Α. Παρουσιάζονται συνοπτικά τα αποδεικτικά στοιχεία που βεβαιώνουν ότι η κρατική εξουσία δεν τηρεί το Σύνταγμα. Γεγονός που αυτομάτως προσφέρει το δικαίωμα στον κυρίαρχο Λαό να αντισταθεί με κάθε μέσο, μέχρις ότου η ανατρεπτική αυτή σχέση που προκύπτει από κατάχρηση εξουσίας να αποκατασταθεί. Β. Ορίζεται το δικαίωμα αντίστασης με κάθε μέσο, ώστε να αποτραπούν παρανοήσεις που θα εξωθούσαν τον κυρίαρχο Λαό, να παραβιάσει και ο ίδιος το Σύνταγμα. Γ. Ζητείται από την εξουσία, νομοθετική, εκτελεστική και δικαστική, να αναγνωρίσει επισήμως τα δικαιώματα που απορρέουν από την ενεργοποίηση της ακροτελευταίας διάταξης του Συντάγματος, σε κάθε περίπτωση που αυτή δεν τηρεί το Σύνταγμα. Δ. Τεκμηριώνεται, ότι η πολιτική ανυπακοή, οχυρώνει τη δημοκρατία και προάγει το δημόσιο συμφέρον. Ε. Τεκμηριώνεται ότι η πολιτική ανυπακοή, όπως ορίζεται στην παρούσα πρόταση, δεν αποτελεί ποινικό αδίκημα, διότι δεν εμπίπτει σε κανένα άρθρο του Ποινικού μας Κώδικα. Α) ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ, ΟΤΙ Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΔΕΝ ΤΗΡΕΙ ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ Αξίζει να παρατηρήσουμε ότι το δικαίωμα αντίστασης με κάθε μέσο, απορρέει κάθε φορά που η εξουσία δεν τηρεί το Σύνταγμα και όχι μόνον στην περίπτωση που αυτό έχει καταλυθεί οριστικά. Αμέτρητες είναι πλέον οι μηνύσεις πολιτών προς τα Ελληνικά και διεθνή δικαστήρια, που μας παρέχουν πληθώρα αντισυνταγματικών διατάξεων και καταγγέλλουν τους πολιτικούς με άψογα τεκμηριωμένα στοιχεία, όχι μόνον για κατά συρροήν παραβιάσεις του Συντάγματος αλλά και για το έσχατο κακούργημα της Εσχάτης Προδοσίας. Το γεγονός ότι οι μηνύσεις αυτές στην πλειοψηφία τους δεν εκδικάζονται, και αν δικαστούν δεν τελεσιδικούν με παρεμβολές της κυβέρνησης ή προωθούνται προς τη Βουλή και μπαίνουν στο αρχείο, αποτελεί άλλη μια απόδειξη της κατά συρροήν κατάχρησης εξουσίας τόσο από τους πολιτικούς όσο και από τους δικαστές. Δεν απαιτείται λοιπόν να αποδείξω εδώ ότι η εξουσία δεν τηρεί το σύνταγμα, διότι επισυνάπτω κάποιες από αυτές τις άψογα τεκμηριωμένες μηνύσεις. Το γεγονός ότι δεν εκδικάστηκαν από τον Άρειο Πάγο αλλά προωθήθηκαν προς τη Βουλή όπου κάποιες ανακοινώθηκαν προς το σώμα και κάποιες άλλες όχι, ίσως να «αθωώνει» τους μηνυόμενους πολιτικούς δια της παραγραφής, δεν τεκμηριώνει όμως την άποψη πως δεν συμβαίνουν συνταγματικές παραβάσεις και μάλιστα κατά συρροήν, πως οι πολιτικοί μας δεν έχουν ανάγει την κατάχρηση εξουσίας σε επάγγελμα, και πως δεν έχει συντελεστεί το κακούργημα της Εσχάτης Προδοσίας. Για τον κυρίαρχο Λαό, με του οποίου την νοημοσύνη δεν πρέπει να παίζουν οι εξουσιαστές, το γεγονός της κατά συρροήν παραγραφής των αδικημάτων τους αποτελεί απόδειξη ότι

14 δεν τηρούν το Σύνταγμα, όχι από αμέλεια, αλλά διότι έχουν ανάγει την κατάχρηση εξουσίας σε προσοδοφόρο επάγγελμα. Η προσθήκη του άρθρου 86 στο Σύνταγμα, δια του οποίου απολαμβάνουν μια Θεϊκή πλέον ασυλία για όλες τις ποινικές τους παραβάσεις, αποτελεί την χειρότερη εκτροπή του Συντάγματος, δια της οποίας η λαϊκή κυριαρχία περνά από τον κυρίαρχο Λαό στους εξουσιαστές. Το άρθρο 86 αναιρεί τα πρώτα δύο άρθρα του Συντάγματος που ορίζουν τον λαό ως κυρίαρχο και έρχεται σε αντίθεση με την ακροτελευταία διάταξη παρ. 3 σύμφωνα με την οποία «O σφετερισμός, με oπoιoνδήπoτε τρόπo, της λαϊκής κυριαρχίας και των εξoυσιών πoυ απoρρέoυν από αυτή διώκεται μόλις απoκατασταθεί η νόμιμη εξoυσία..» Η κατ εξακολούθησιν σύνταξη, ψήφιση και υπογραφή αντισυνταγματικών διατάξεων αποτελεί έναν από τους πολλούς τρόπους σφετερισμού της λαϊκής κυριαρχίας, και το γεγονός ότι δεν διώκεται δηλώνει πως δεν έχει αποκατασταθεί ακόμη η νόμιμη εξουσία. Η νομιμότητα της σημερινής εξουσίας, στοιχειοθετείται μάλλον από τις φήμες των μισθωμένων ΜΜΕ παρά από μία προσεκτική αντιστοίχηση των έργων της με τις διατάξεις του Συντάγματος. Διότι σύμφωνα με το άρθρο 82, «Η κυβέρνηση καθορίζει και κατευθύνει τη γενική πολιτική της χώρας, σύμφωνα με τους ορισμούς του Συντάγματος και των νόμων.» και όχι παραβιάζοντας το Σύνταγμα κατά συρροήν, όπως συμβαίνει σήμερα. Η ανακάλυψη έστω και μίας αντισυνταγματικής διάταξης στο έργο της νομοθετικής εξουσίας, θέτει υπό αμφισβήτηση τη νομιμότητά της, ενώ η εκτέλεση έστω και μίας αντισυνταγματικής διάταξης, θέσει σε αμφισβήτηση τη νομιμότητα της κυβέρνησης, προσφέροντας στους πολίτες το δικαίωμα της ανυπακοής και της αντίστασης με κάθε μέσο, όπως ορίζει το άρθρο 120. Σύμφωνα με το άρθρο 59, που ορίζει τα καθήκοντα των βουλευτών, οι βουλευτές πριν αναλάβουν τα καθήκοντά τους, ορκίζονται να είναι πιστοί στην Πατρίδα και το δημοκρατικό πολίτευμα, να υπακούν στο Σύνταγμα και τους νόμους και εκπληρώνουν ευσυνείδητα τα καθήκοντά τους. Η σύνταξη, ψήφιση και υπογραφή προς εκτέλεση αντισυνταγματικών νόμων, αποτελεί μια αδιάσειστη απόδειξη ότι παραβαίνουν τον όρκο τους, με αποτέλεσμα να χάνουν τη νομιμότητα εκπροσώπησης του κυρίαρχου λαού. Σε ένα πραγματικά δημοκρατικό πολίτευμα, πιστό στις αξίες του Ελληνικού πολιτισμού όπου γεννήθηκε η δημοκρατία, ο λαός έχει το δικαίωμα να ανακαλέσει τον βουλευτή που παρέβη τον όρκο του, αντικαθιστώντας τον με κάποιον άλλον που θα εκτελεί πιο ευσυνείδητα τα καθήκοντά του. Δεν έχει λοιπόν καμία σχέση η ασυλία των βουλευτών, με την αληθινή Δημοκρατία. Γεγονός άλλωστε που ορίζεται σαφώς και από το σημερινό μας Σύνταγμα, σύμφωνα με το οποίο «O σφετερισμός, με oπoιoνδήπoτε τρόπo, της λαϊκής κυριαρχίας και των εξoυσιών πoυ απoρρέoυν από αυτή διώκεται. (άρθρο 120) Ο συνήθης τρόπος σφετερισμού της λαϊκής κυριαρχίας από τους βουλευτές, είναι η μη τήρηση των προεκλογικών τους υποσχέσεων, η παράβαση του όρκου περί τήρησης του Συντάγματος και η μη εκπλήρωση με ευσυνείδητο τρόπο των καθηκόντος τους. Γεγονότα που συνιστούν τα αδικήματα της παράβασης καθήκοντος και της κατάχρησης εξουσίας στην καλύτερη περίπτωση, ενώ στη χειρότερη φθάνουν ως την εκχώρηση της Εθνικής μας κυριαρχίας που συνιστά το κακούργημα της Εσχάτης Προδοσίας. Με ποια λογική λοιπόν, κάτω από αυτές τις συνθήκες, οι βουλευτές μας διεκδικούν την ασυλία; Μια ασυλία που ακόμη και αν τους παρέχεται από το νόμο είναι ανέντιμο να τη διεκδικήσουν! Διότι η διεκδίκησή της αποτελεί απόδειξη μη ευσυνείδητης εκπλήρωσης των καθηκόντων τους. Άλλωστε, η «ασυλία» ανήκει στον κυρίαρχο Λαό και όχι στους εξουσιαστές, για τον απλούστατο λόγο ότι είναι κυρίαρχος του εαυτού του και της Χώρας του, ενώ οι εξουσιαστές ορίζονται μόνον κατόπιν κάποιας συμφωνίας την οποία οφείλουν να τηρήρουν. Ο κυρίαρχος λαός υπάρχει δίχως καμία πρότερη συμφωνία. Υπάρχει διότι γεννήθηκε εδώ, διότι εδώ γεννήθηκαν και οι πρόγονοί του, διότι του ανήκει αυτή η γης, και διότι εν τέλει, δεν έχει άλλη επιλογή. Δεν κατοικούμε λοιπόν εδώ, κατόπιν κάποιας συμφωνίας, διότι δεν μας παραχωρήθηκε η Ελληνική Γης με όρους από κάποιους. Διότι η Ελληνική Γης είναι το σπίτι μας, και σύμφωνα με το Σύνταγμα που οφείλουν να σέβονται οι εξουσιαστές, το σπίτι μας είναι άσυλο. Η ασυλία επομένως ανήκει στο λαό και όχι στους εξουσιαστές. Και η αντιστροφή αυτού του όρου δια της προσθήκης των άρθρων 61, 62, και 86 αποτελεί τη χειρότερη συνταγματική εκτροπή, που κλονίζει το θεμέλιο του Δημοκρατικού Πολιτεύματος. Βάσει του Συντάγματος,